r
Tweede blad
PROVINCIALE ZEEUW SCHE COURANT
Woensdag 7 Mei 1941
DE AARDAPPELEN-VOORZIENING.
ONTVOERD
Dit jaar meer aardappelen beschikbaar voor
menschelijke consumptie.
Kromek van den dag
De heilige oorlog der Arabieren
In een van de commentaren met betrek
king tot de verwikkelingen in Irak, het
tvveestroomengebied Mesopotamië, wordt
er op gezinspeeld, dat we hier staan voor
een bedenkelijke openlijke uitbarsting van
het verzet der Arabische wereld tegen
de Britsche overheersching. Nu moet men
met conclusi^ over de opvattingen van
de Arabische wereld eenigszins voorzich
tig zijn. Wanneer het gaat spannen, ver-
toont deze wereld een" staalharde solidari
teit, waartegen geen macht ter wereld
opgewassen schijnt, maar in normale om
standigheden vertoont deze Arabische we
reld een gespletenheid van opvatting en
doelstelling, wélke aan de groote kolo-
niseerende mogendheden de gelegenheid
hebben geschonken hun invloed uit te
breiden.
Niettemin, de Islam blijft een bedreiging
voor iedere koloniseerende mogendheid en
vooral in een tijd als deze kan zich de
Islam een geweldige macht betoonen. Zoo
beschouwd is er wellicht aanleiding reeds
thans t'e spreken van den heiligen oorlog
der Arabieren, al liggen aan het Britsch-
Iraaksche conflict voorloopig nog zuiver
materiesle overwegingen ten grondslag.
De landing van Britsche' troepen in
Basra is het sein geweest voor het verzet
van Irak. Welke invloeden daarbij in het
spel waren, valt niet zuiver te beoordee-
len. Het is niet bekend, wat er aan pro
pagandistisch en diplomatiek geharrewar
aan de ontketening van dit conflict is
voorafgegaan, maar dat we hier staan
voor een onderdeel van de groote machts
worsteling, die' in Europa voor het oogen-
blik, althans 'op het continent haar sluit-
stuk heeft gevonden in de capitulatie
van Griekenland, schijnt onmiskenbaar.
Van uit dezen gezichtshoek bezien,
wordt het conflict tusschen Irak en En
geland ontdaan van het heiligheidsaureool
en staat het, althans in eersten aanleg,
los van den droom der Arabieren tot
vrijmaking van de geheele Arabische we
reld van vreemde overheersching.
Het conflict in Irak is een petroreum-
geschil, hetgeen wel bleek uit de onver
wachte bezetting door de Engelsche
troepen van het steunpunt Basra. Want
dardoor wilden zij, ook van uit het Oos
ten, de controle over de groote pijpleiding
uit het Iraksche petroleumgebied naar
Haifa veilig, stellen. De bezetting was
een Britsehe noodmaatregel, toen de ope
raties op, den Balkan dit verloop namen.
Het feit dat de regéering van Irak de
pijpleiding naar Haifa heeft doen verbre
ken, spreekt wel voor deze opvatting.
Naar uit de berichten blijkt, komt dit de
Engelschen op een verlies van vyf mil-
lioèn ton ruwe olie per jaar te staan en
het is duidelijk, dat deze gang van zaken
Berlijn niet dan aangenaam kan zijn.
In de Duitsche hoofdstad werd dan ook
te verstaan gegeven, dat het Derde Rijk
de beteekenis van de petroleum van Mo-
soel geenszins onderschat. De olie van
Irak is bijzonder gunstig gelegen voor
de voorziening van de Britsche vloot in
de Middellandsche zee en voor de voor
ziening van brandstof van de Britsche
Levant-troepen. Wat in Irak gebeurt, is
een aanval op de Britsche petroleum-
politiek en wanneer deze aanval succes
oplevert, verliest Engeland, naar men het
in Berlijn uitdrukte, zijn benzinestation
in de Middellandsche zee. Tegelijk moet
Londen thans terdege rekening houden
met een ilankbedfeiging, welke van be
teekenis kan zijn voor de positie van
Suez.
Staat men hier voor een uitvloeisel van
het Duitschp operatieplan? Zoo neen, dan
vormen de gebeurtenissen in Irak toch
een waardevol complement voor de tang
strategie van het Duitsche opperbevel.
Het is niet aan te nemen, dat reeds
thans gesproken mag worden van den
heiligen oorlog der Arabieren. Het ver
langen daarnaar is in ieder geval nog niet
tot alle lagen der Arabische wereld door
gedrongen,, getuige het feit, dat zoowel
Turkije als Egypte hun bemiddeling heb
ben aangeboden. Het is natuurlijk mó
gelijk, dat het aanbod het resultaat is
van Britsche pressie. De Britten wilden
voor alles den weg BasraHaifa en den
weg BasraIstanboel beschermen, ook
voor het geval Suez tengevolge van den
toegenomen druk op Egypte voor Engeland
zou moeten uitvallen.
DE BUITENLANDSCHE
SCHEPEN IN AMERIKA.
VOORSTEL OM ZE NIET AAN
ENGELAND AF TE STAAN
VERWORPEN.
In het Amerikaansche Huis van Afge
vaardigden is het tot een vurig debat
gekomen over. de machtigingswet op het
overnemen der in Amerikaansche havens
opgelegde schepen door de regeering. Met
161 tegen 131 stemmen werd een eerste
amendement van de oppositie, inhoudende,
dat het afstaan van in beslag genomen
schepen aan Engeland verboden wordt,
verworpén. De oppositie bracht naar vo
ren, dat een dergelijke maatregel op een
ondubbelzinnige oorlogshandeling neer zou
-komen, terwijl de democratische meer
derheid verklaarde, dat een dergelijke
transactie zich niet zou onderscheiden van
den afstand in den herfst van het vorige
jaar van 50 torpedobootjagers aan Enge
land.
Ook de convooikwestie is in den loop
van de debatten aangesneden, waarbij van
democratische zijde het onmiddellijk in
voeren van convooien geëischt werd.
De Japansche operafes in China.
Uit Sjanghai meldt het D.N.B. Japan
sche troepen die in de Omgeving van Han
kau gelegerd zijn, hebben gisterochtend een
aanvang gemaakt met nrlitaire operaties
tegen tien Chineesche divisies, die om
streeks 150 km. ten Noorden van Hankau
Jangs den spoorweg PekingHankau waren
geconcentreerd en vandaar de Japansche
stellingen aan den voet van het Tapich-
gebergte bedreigden. Naar een Japansch
frontbericht meldt, hebben de Japanners
gistermiddag de eerste verdedigingslinie
van de Öhineezen 'geforceerd en zijn tot de
achtervolging van den terugtrekkenden
vijand overgegaan.
STAKING IN AMERIKA.
Uit New York meldt het D.N.B. Het
personeel van de Excello Corporation te
Detroit ten getale van 3000 man is wegens
meeningsverschillen met de bedrijfsleiding
over tarief- en Iconkwesties in staking ge
gaan. De fabriek vervaardigt werktuigma
chines, waarvan 95 procent bij de Ameri
kaansche bewapenihg wordt gebruikt.
Overigens, .het is geenszins zeker hoe
de Arabische wereld reageert op de aspi
raties van de Iraaksche regeering, die
eerst sinds kbrt tengevolge van binnen-
landsche strubbelingen aan het bewind
kwam. Het is niet na te gaan, of de Ara
bische wereld zich met deze wijzigingen,
welke nu blijken van fundamenteele be
teekenis. te zijn niet voor de houding van
de Iraaksche Mohammedanen ten aartzien
van vreemde overheërsehing,maar speci
aal tegenover d-n Bntschen 'invloed, soli
dair verklaart. Vanneer Irak alleen
tegen Engeland moet optornen, schijnt
over het resultaat geen twijfel te bestaan.
Ook de Vülkische Eeobachter concludeerde
gisteren in een hoofdartikel, dat Irak een
vertwijfelde worsteling voert tegen een
verpletterende overmacht.
.Maar anderzijds moet de vraag rijzen,
of Duitschland het Iraaksche conflict wel
licht zal aangi-gpen, om een beslissing in
het oostelijk bekken van de Middelland
sche Zee te verhaasten.
Staan Turkije en fcgypte onder Britsehen
invloed? Ongetwijfeld. Zij hebben ter bij
legging van het conflict een groote activi
teit aan den dag gelegd. Maar intusschen
is de Britsche eisch, dat de Iraaksche
troepen zich eerst moeten terugtrekken
door Bagdad van de hand gewezen.
Daaruit blijkt, dat de opvatingen in de
Arabische wereld nog niet gelijkgericht
zijn, temeer waar ook de koning van
Saoedië zich nog niet heeft uitgesproken
over het conflict.
De heilige oorlog der Arabieren. Dat is
een ernstige bedreiging van de Britsche
posities. Maar de zin van dezen heiligen
ooi-log is van veel verder strekking. Hij
vindt zijn voedingsbodem in de voor-
schx-iften van den profeet zelf. En diens
doelstellingen gaan veel verder.
Voorloopig is het Iraaksche conflict nog
een pijpleidingkwestie. Maar men weet niet
wat daarvan de consequenties zijn.
ONTHULLINGEN OVER DE VLUCHT
VAN DE KONINKLIJKE FAMILIE.
Het Duitsche Nieuwsbureau meldt uit
Berlijn
De gevluchte Nederlandsche Prinses
Juliana, die, teneinde geen gevaar te loo-
pen, naar Amerika is gegaan, heeft zich
ter gelegenheid van haar vérjaardag in een
radiorede gericht tot de Nederlanders,
ovex-al ter wereld en op de zeeën. In het
bijzonder heeft zij de Nederlandsche zeelie
den aangespoord om in het belang van En
geland de verbindingslijnen tussdhep Groot-
Brittannië en Amerika, welke thans reeds
door alle zeelieden als „wegen des doods"
worden gevreesd," in stand te houden.
Het is voor deze Nederlandsche Prinses
derhalve niet voldoende dat haar vaderland
in het belang van Engeland alle verschrik
kingen van den oorlog moest doormaken,
dat het na de nederlaag werd overgeleverd
aan haar „humane". Engelsche vrienden en
werd prijsgegeven aan de hongerblokkade
en dat het tenslotte door de Engelsche
nachtelijke piraten wex-d gebombardeerd.
Bovendien spoort zij thans, op veiligen af
stand, haar landgenooten aan in het be
lang van de Britsche wereldheerschappij
zich bloot te stellen aan alle mogelijke bij
zondere gevaren. Zijzelf en haar gezin wa
ren evenwel geenszins bereid het risico te
aanvaarden en tezamefl met het volk te
dragen, dat zij zelf indertijd de Nederlan-
dex-s heeft opgelegd. Het bewijs is reeds
geleverd, dat de Nederlandsche regeering
in vredestijd niet alleen den oorlog tegen
Duitschland heeft voorbereid, doch ook
reeds tevoren de. vlucht van het Koninklijk
Huis en van de regeèring in alle bijzonder
heden had geregeld.
Dit blijkt o.a. uit documenten van het
bijzondere commissariaat van de Fransche
politie te Calais, welke onlangs door ver
tegenwoordigers van de Duitsche weer
macht in het gebouw van de Sureté Natio
nale te Parijs zijn gevonden. De afdeelings-
commissaris van de Fransche politie te
Calais. G. Nicouleau, heeft op 12 April 1940
de volgende mededeeling gedaan aan den
directeur-generaal van de Sureté Nationa
le. aan den prefect van Arras, aan den
onder-px-efect te Boulogne en aan den com
mandant-generaal van het eerste militaire
district te Rijssel, betreffende het eventu-
eele vertrek van de Koninklijke familie en
de Nederlandsche regeering naar Engeland:
„Van zeer betrouwbare Engelsche zijde
is het'volgende vernomen In- geval van
een schending van het gebied van den Ne-
derlandschen staat door het Duitsche leger
zal de Koninklijlcé familie en de regeering
van dit land naar Engeland vluchten, waar
reeds alle maatregelen getroffen moeten
zijn voor d§ ontvangst van deze pex-sonen.
Mijn correspondent voegt hieraan toe, dat
25 Nederlandsche vliegtuigen voortdurend
gereed worden gehouden om bij het eerste
alarm de doorluchte personen van Neder-
land naar Londen te brengen."
Dit document bewijst ondubbelzinnig, dat
die kringen in Nederland, welke naar een
oorlog mét Duitschland dreven, reeds
vroegtijdig voorbereidingen troffen voor de
vlucht, teneinde het volk in hét beslissende
oogenblik in den steek te laten.
'BURGEMEESTER KUYPER
.VAN STEDUM OVERLEDEN.
In den ouderdom van 62 jaren is te Ste-
dum te zijnen hxxize overleden de heer G
Kuyper, burgemeester dier gemeente.
De heer Kuyper was de jongste zoon
van wijlen dr. Abraham Kuyper.
STROOK GROND VAN NOORD-OOST
POLDER IN GEBRUIK GENOMEN.
Een landbouwer te Blokzijl is er toe
overgegaan een strook grond van den
Noord-Oostpolder, die, naar men weet, op
sommige plaatsen voor de Overijsselsche
kust, reeds droog gevallen is, in cultuur
te brengen. Het is een stuk grond, dat tot
ongeveer 300 meterin den polder door
loopt en aansluit op het Uitendijksche land,
dat de man reeds in bezit had. De struc
tuur er van, leent zich naar men ver
zekerde, uitstekend voor akkerbouw. Dit
jaar zullen er aardappelen, erwten, bieten
en haver op geteeld worden. Het worden
de eerste vruchten, die de N.-O.-polder zal
gaan opleveren.
HET WERK VAN V.B.N.A. EN P.LC.A.
Het Rijksbureau voor de Voedselvoorzie
ning schrijft ons
Een deel van het publiek blijkt in de
meening te verkeeren, dht, alvorens de
aardappelen werden gerantsoeneerd, er in
het geheel geen regeling behalve dan.
wat den prijs aangaat van de aardappe
len vooi-ziehing van ons volk. bestond. Het
schijnt nuttig, dit misverstand op te hel
deren, mede, omdat men dan een inzicht
krijgt in de organisatie welke ook met be
trekking tot den nieuwen oogst zeer be
langrijk werk zal moeten verrichten.
De regeling, in October j.l. ingevoerd,
berust op de gedachte, dat voor de voor
ziening van ons volk niet alleen de ge
wilde kleiaardappelen noodng zijn, maar
evenzeer de zandaardappelen, alsmede een
deel der aardappelen, die tot dusverre
voor de fabricage van aardappelmeel wer
den ^-gebruikt.
Hierbij moet men er zorg voor dragen,
dat de zand- en veena^rdappelen, bene
vens de overgebleven vroege aardappelen,
dus de minder houdbare soorten, het
eerst worden geconsumeerd. De klei
aardappelen kunnen beter lang worden
bewaard en zijn daarom voor verbruik in
en na den winter aangewezen.
Bovendien heeft men. door middel van
een centralisatie van het vervoer, voor de
aardappelenvoorziening ook in een even-
tueele, lange, strenge vorstperiode te wa
ken.
Een en ander, wordt bereikt door een
centralisatie van den groothandel, geor
ganiseerd in de Vereeniging tot Beharti
ging van den Aardappelenhandel (V.B.N.
A.). In elke provincie fungeex*t een Pro
vinciaal Bureau van de V.B.N.A., dat. in
samenwerking met de Provinciale Inkoop
centrale van Akkerbouwproducten (P.I.
C.A.) de aardappelen van de telers moet
ontvangen. Voorts bestaat in elk con-
sumo tiegebied een Verkoopkantoor van de
V.B.N.A., dat den kleinhandel en instel
lingen als de centrale keukens van aard
appelen voorziet.
Een Provincial Bureau heeft dus een
monopolie voor het ontvangen yan con-
sumpt:e-aardappelen van de boeren. En
een Verkoopkantoor heeft een monopolie
voor den aanvoer van aardappelen en den
verkoop ervan aan den kleinhandel.
Drieecrlei voordeel kan door deze or
ganisatie worden verkregen.
Ten eerste künnen de minst-houdbare
aarrtappelen het eerst voor de consumptie
worden aangewend.
Ten tweede geschiedt het vervoer zoo
efficiënt mogelijk, daar alle transport
middelen worden gecombineerd voor den
aanvoer.
Ten derde kan men er zeker van zijn
dat men niet met, in de steden gevormde,
voorraden blijft zitten, aangezien de ge
heele handel over het Verkoopkantoor
loopt.
Boven het comolex, gevormd door die or
ganen der V.B.N.A. en de P.I.C.A.'s wer
ken samen het hoofdkantoor van de V.
B.N.A. en de Nederlandsche Inkoopcen
trale van Akkerbouwproducten (N.I.C.A.
Hoofdzakelijk op de laatste rust o.m. de
taak, de .groote steden van aartappelen te
voorzien.
Bij de N.I.C.A. wordt beslist, hoeveel
aardappelen in elke provincie moeten
worden verladen en waarheen zij behooren
te worden vervoerd. De N.I.C.A. draagt
het Provinciaal Bureau in een bepaalde
provincie op, een zeker i hoeveelheid aard
appelen van de boeren af te nemen en
naar een bepaald Verkoopkantoor te ver
zenden. Op deze wijze kan de handel ertoe
worden gebracht, voor één of twee weken
èen voorraad aan te houden. Daarenboven
is het aldus mogelijk, voor een eventueele
vorstperiode, een door de N.I.A.C. ge-
financierden. voorraad te vormen, welken
de handel niet kan financieren.
Door middel van die stelsel is onder
meer bereikt, dat zand- en veenaardappe-
len. die anders onverbruikt zouden zijn
gebleven, in consumptie zijn gebracht en
dat voor aardappelen een prijsregeling mo
gelijk was. nog vóórdat de functie van
gemachtigde voor de prijzen was inge
steld. Laatstgenoemde fxmetionaris
oefent thans op de prijsregeling voor
aardappelen toezicht. Reeds sedert 1
October zfln de consumptieprijzen voor
aardappelen precies vastgesteld, voor het
geheele land gelijk.
Deze al-omvattende regeling, welke
aanvankelijk volgens vele telers en een
groot deel van den handel veel te ver
ging, daar men ze niet noodig achtte, ls
in het algemeeh belang noodzakelijk ge
bleken.
Oorspronkelijk heeft men de Verkoop
kantoren vrijelijk aan den kleinhandel la
ten verkoopen, wat deze kon opnemen.
Maar reeds tijdensde vorstperiode bleek
dit in de groote steden niet meer moge
lijk Het publiek, hetwelk tot dat oogen
blik hoofdzakelijk zand- en veenaardappe-
len had kxinnen koopen, vermoedde, dat
dit ook na de vorst weer het geval zou
zijn, en was geneigd om, toen tijdens de
vorst kleiaardappelen in consumptie wer
den gebracht, zooveel mogelijk daarvan op
te nemen. Elke kleinhandelaar werd toen
gerantsoeneerd op de hoeveelheid, die hij
vroeger noodig had. Dit laatste herhaalde
zich, toen, eenige weken geleden, de
zand- en yeenaardappelen op raakten en
in de groote steden uitsluitend klei
aardappelen werden aangevoerd. Een
deel' van het publiek sloeg toen opnieuw
meer in, dan het voor zijn dagelijksch
verbruik behoefde. De kleinhandelaren
leverden In de eerste plaats aan oude
klanten, maar bovendien schenen de voor
raden, vroeger door vele consumenten ge
kocht, verbruikt, zoodat ook dezen weer
gingen koopen.
Overigens mag er wel eens aan herin
nerd worden, dat de oogst 1940 zeer slecht
is geweest. Als gevolg van de aardappel
ziekte was de productie laag en daardoor
ging zelfs na den oogst nog een deel der
•aardappelen voor menschelijke consumptie
verloren, slechts voor veevoer geschikt
blijvende. Daarbij was de uitpoot, o.a. ten
gevolge van de inundaties, beneden den
normalen omvang.
Het is vrij zeker, dat de uitpoot dit
jaar, vooral op zandgronden, aanmerke
lijk hooger zal zijn, in verband met de
gewijzigde verhouding tusschen de prijzen
der verschillende soorten aardappelen.
Tot den verbouw van de meestopbrengende
soorten wordt men nu meer geprikkeld.
Ook op de kleigronden, vooral in het Zui
den des lands, is intusschen de uitpoot.
grooter. i
Voorts zal tnans een veel grooter deel
der veenkoloniale aardappelen voor de
consumptie kunnen worden bestemd.
De opgedane ervaring heeft geleid tot
het aanbrengen van verbeteringen in on
derdeden der regeling èn in de contróle.
Een voordeel is ook, dat de regeling dit
maal aanstonds van den nieuwen oogpt
af werkt, zoodat men van den aanvang af
zich van den omvang der co- -nptie op
de hoogte kan stellen en tevex tan voor
komen, 'dat aardappelen, voor menschelijk
verbruik geschikt, als veevoeder worden
aangewend.
Een en ander geeft reden om te ver
wachten, dat dit jaar een grootere hoe
veelheid aardappelen, dan verleden jaar
voor menschelijke consumptie beschikbaar
zhl zijn.
HET N.V.V. IN DEN NIEUWEN TIJD.
Gisteravond heeft de commissaris van
het N.V.V., de heer H. J. Woudenberg,
in het Concertgebouw te Amsterdam voor
leden en niet-leden een rede gehouden
over „Het N.V.V. in den nieuwen tijd".
Op het gesprokene komen wij in ons
volgend nummer terug.
DE AUTEUR VAN HET „LEES-
P LANK JE" OVERLEDEN.
In den oudendom van 80 jaar is te Haar
lem overleden de heer M. P. Hoogeveen,
oud-directeur der Leidsche kweekschool.
De heer Hoogeveen is de auteur geweest
van het z.g. „leesplankje", met behulp
waarvan ontelbare Nederlanders in de
eerste klasse van de lagere school de wel
bekende woordjes: „aap, noot, mies" enz.
hebben leeren kennen. Nog steeds wordt
deze methode toegepast.
DOOR P. MATTHEUS.
1).
HOOFDSTUK I.
„Stil!" zei Jerry Cole. Hij zei het tame
lijk hard, in elk geval zoo luid, dat
iemand, die een paar banken verder zat
in het Flymore Park, verbaasd opkeek
Want Jerry zat moederziel alleen o^>
zijn bank.
Na een poosje begon zijn maag opnieuw
te rommelen. Eerst was het slechts een
zacht gebrom, maar dadelijk daarop ging
het over in een luid gerommel.
Het klonk zoo akelig en afschuwelijk,
dat het Jeny in zijn nadenken stoorde.
„Stilzei hij nogmaals. „Voor den dui
vel, stil!"
Het gevolg hiervan was, dat de man op
de andere bank opstond en voorzichtig,
maar toch eenigszins gehaast, wegging.
Daarbij keek hij naar Jerry met een
blik, waarin duidelijk te lezen stond, dat
hij niets met een gek te maken wilde
hebben.
„Goeie hemel die zit me daar alleen
en praat met zichzelf!" mompelde hij.
„Hij spreekt zelfs hardop met zich zelf."
Hg schudde het hoofd en wees met zgn
vinger op het voorhoofd.
Toen verdween hij achter een groep
boomen.
Jerry merkte hier echter niets van. Hij
had het veel te druk. Hij was namelijk
bezig een soort balans op te maken. Hjj
had om zoo te zeggen een nieuwe levens
bladzijde opgeslagen enwas bezig de
activa en passiva zoo voordeelig mogelijk
te boeken.
Maar hoe hij het ook lederen keer weer
probeerde het resultaat was treurig.
Bij de activa kón hij boeken; een be
hoorlijke verschijning, een uitstekende
gezondheid en een costuum, dat er, de
omstandigheden in aanmerking genomen,
nog goed uitzag het laatste uit een tijd,
toen sjjn kleerenkast nog goed gevuld
was geweest.
Bij de passiva stapelden de posten zich
echter hoog op: geen woning, geen be
te verbloemen: zrjil vooruitzichten waren
slecht, heel slecht.
Na den oorlog had hij een paar jaren
zaken gedaan aan de beurs, om precies
te zijn, drie jaar. Hij had zijn geërfd geld
in meer of minder goede ^papieren be
legd en daarbij had hij den raad opge-"
volgd van meer of minder goede vrienden.
Ervaring is alles. Na drie jaren bezat
Jerry veel ervaring en weinig geld. En
de meeste van zijn vrienden waren er
slecht afgekomen. Met de rest van zijn
vermogen - kon hg zich nog ccn paar jaar
boven water houden. Toen kwam het mo
ment waarop hij een betrekking moest
gaan 'zoeken.
In dien tijd waren er nog baantjes te
krijgen in New-York. Hg kwam bij een
groothandel in specerijen. Een tijdlang
ging alles goed. Toen beleefde Jerry een
nieuwe etvaring, n.l. de ervaring, dat men
op alle mogelijke manieren zijn geld kwijt
kan raken. Zijn chef probeerde een spe
culatie ln witte peper. Het ging verkeerd
en Jerry was geen vaknjan genoeg om uit
te kunnen maken of er opeens te veel
witte peper was of dat de menschen het
ineens zonder witte peper konden stellen.
In elk geval was zijn chef op een morgen
verdwenen en met hem de inhoud van de
kas.
De nalatenschap, die hoofdzakelijk uit
witte peper bestond, was niet voldoende
om de schulden te betaen, de zaak ging
failliet en Jerry stond op straat.
En daar stond hij. om het precies te
zeggen, nog.
Weliswaar had hij sindsdien al het mo
gelijke geprobeerd om een andere betrek
king te krijgen. Maar toen had de crisis
zich aangekondigd. Onverschillig bij wat
voor firma hij zich vervoegde, of ze nu
vruchtenijs maakte, dwarsliggers voor de
spoon-ails of scheerzeep steeds weer
kreeg hij ten antwoord: „Het spijt ons
zeer, wg hebben zelf nietste doen. De
crisis begrijpt u?"
trekking, geen relaties, geen geld niets.
Absoluut niets!
Jerry zuchtte melancholiek en het klonk
alsof deze zucht den tenor zong tegen
het basgezang- van de ma^g. *Het was xiiet
En Jerry begreep het. In al deze ge
vallen maakte hij een lichte buiging, nam
zijn hoed af en probeerde het weer ergens
anders. Op deze manier hadv hij heel wat
in New-York afgewerkt.
Nu zat hij hier boven op een bank in
het park tusschen het groen en was aan
het tobben. In het bijzonder over de kwes
tie van- het eten. De Coles stamden uit
een oude familie, een der oudsten van
het heele land. Dat was historisch. Een
van Jerry's voorvaderen had na de over
winning bij Yorktown met George Wash
ington ontbeten. Onder de tegenwoordige
omstandigheden had Jerry graag zijn
voorvader cadeau gegeven voor het ontbijt.
Maar het ontbijt was reeds op en voor
vader reeds lang dood. Dat was ook his
torisch.
De maag begon opnieuw te knorren.
Het klonk zoo luid en boosaardig, dat
Jerry uit zijn geschiedkundige overpeinzin
gen eenigszins verward opkeek.
Zoo dit is dus Flymore Park. Zon
der twijfel een bijzonder mooi park. De
menschen, die hier woonden, konden leven.
Daar beneden liep de Hudson qn als je
je een beetje omwendde, kon je in de
verte de wolkenkrf»,*<,ra v»n Manhattan
zien.
Op dit oogenblik gaf Jerry niets om die
wolkenkrabbers. Hij was verdiept in den
aanblik van een huis, dat tegenover hem
aan den anderen kant van den breeden
rijweg stond. Het was een groot en mooi
huis, opgebouwd in lichten zandsteen. Het
lag in een tuin vol bloemen, die er zeer
verzorgd uitzag. Iets opzij, dicht bij de
straat, bevond zich een gar age.
Jerry keek er lang naar. En hoe langer
hij keek, hoe duidelijker het tot hem
doordrong, dat deze garage niet heele-
mael gesloten was. De deur van het hek
er voor stond zelfs heelemaad open.
Plotseling viel hem iets in.
Hij keek naar de sombere lucht.- De
zon was reeds onder en het werd al sche
merig. Boven Manhattan stapelden don
kere wolken zich op, die langzaam nader
den.
„Dat ziet er naar regen uit", bromde
Jerry. „H'm het ziet er zelfs heel erg
naar regen uit."
Weer keek hij naar de deur van de
garage. De gedachte aan een natten nacht
op een bank in het park, in de open
lucht bezorgde hem kippenvel. Een oogen
blik aarzelde hij nog. Toén stond hij vast
besloten op en slenterde in de richting van
het hui^ om het eens nauwkeuriger te
bekijken. Hij zal ongeveer midden op den
rg'weg geweest zijn, toen een groote gele
auto, met een jonge dame aan het stuur,
om den hoek schoot en met een waar ge
loei van de claxon op hem afstoof.
Wat er nu gebeurde speelde zich in
een paar seconden af.
De claxon loeide schril en aairhoudend,
de dame schreeuwde en de remmen piep
ten. Jerry maakte een zijsprong, dien
elke artist hem benijd zou hebben. Toch
kreeg hij nog een duw van het eene spat
bord, die hem deed omdraaien. Twee-,
driemaal draaide hij om zijn as. Toen
kwam hti tot De aufo stond
eveneens stil en hg stond met zijn beide
handen om den deurkant geklemd.
„Auvo or den drommel!" mom
pelde hij.
Hij staarde, eenigszins doezelig, in twee
groote, grijze oogen, die hem vol ont
zetting aankeken. Hoewel hij zijn gedach
ten nog niet geheel onder contróle had,
ondervond hij toch, dat het geenszins on
aangenaam was om ip deze oogen te kij
ken. Hij bewoog zich niet. Wat hem be
treft kon deze toestand gerust nog een
poosje voortduren.
De jonge dame kwam langzamerhand
tot zichzelf. „UU bent'hoop
iktoch niet gewond?"
Haar stem trilde en was onzeker. Er
lag zooveel schrik en oprechte bezorgdheid
in, dat Jerry het liefst de jonge dame op
den schouder geklopt zou hebben, als het
ware om haar op te monteren en moed
in te spreken.
Hij deed het echter niet. Hij maakte zijn
handen los, bevoelde zijn heupen en keek
eens langs zich heen. Gelukkig had het
costuum niet geleden. Geen gat, geen
scheur niets. En de heup? Nu, mis
schien zat er ergens een blauwe plek. Er
was in elk geval niets gebroken.
„Alles is in orde',, zei hij. „Het spijt
me zeer, het was mijn schuld."
„O neen." Het meisje schude heftig
haar hoofd. „Ik heb denkelijk te hard
gereden. Maar weet u, er is hier ogna
nooit iemand op den weg, zoodat
„Komt er niet op aan." iei Jerry. „Er
is ten slotte niets gebeurd. Overigens was
het toch mtjn schuld, want ik had moeten
opletten. Heusch. Ik ben overgestoken als
een slaapwandelaar. Hm
Plotseling brak hij af. Wat geeft het
ook, dacht hij. Waarom praat ik zoo veel?
Direct geeft zij gas en gaat verder. Wat
zou ze anders doen? Dus
(Wordt vervolgd.)
