C Poor de jeugd KORTE PREDICATIE Voor de Huisvrouw B SUPEROL Bevelan'se brieven Zeeuwsche Kroniek I BIJ DE TIMMERLIEDEN VAN HET BOS. De spechten aan het werk. SCHAKEN m m m M m m k JUDAS. Toen Judas opstond van het Avond- Inaai om te gaan verraden, heeft Johan nes de deuropening gezien: ..En het was nacht" (Joh. 13:30). Zwart op zwart. Wij kunnen Judas zien als de groote teleurgestelde. Eens kwam hij. droo- mend den duizelingwekkenden Jood- schen droom van het Messiasrijk. bij Jezus leven in hoop en vreeze. De vrees, dat hij zich in Jezus had vergist, nam spoedig de overhand en werd eindelijk zekerheid. Een lijdende Dienstknecht vervult hem met afgrijzen. Haat schijnt soms groot, maar is het niet. Judas schrompelt van haat ineen en wordt tot een opgehouden hand „wat wilt ge mij gevenMijn Heiland mocht zelfs niet verraden worden door een grooten teleurgestelde, doch slechts door een vrekkig mannetje, dat voor 45.— zijn Koning aanbrengt. Judas is het ergste scheldwoord in vele landen. Aldus blijven wij bij het oordeel over Judas gaaf op een voet stuk w ij zijn zoo niet. Met weemoed en dankbaarheid denk ik aan Johann Sebastian Bach. Wanneer deze in zijn Mattheüs-passie komt tot het woord van Jezus Eén uwer zal Mij verraden en de discipelen vragen ontsteld: Ik toch niet. Heer? dan laat Bach het koor (de stem der gemeente) inval len met het prachtige koraalIk ben 't. ja ik moest boeten, aan handen en aan voeten, gebonden in de hel,Jk ben 't". D.w.z. de scheidslijn loopt niet tusschen Judas en ons. tusschen boozen en braven, tusschen Joden en Ariërs, maar tusschen Judas. Petrus, gij. ik. wij allen aan dezen kant en Christus aan de overzijdetusschen koninkrijk dezer wereld en koninkrijk Gods. In het rijk dezer wereld is de mensch zijn eigen god. en daar sta ik naast mijn broeder Judas. Bij Judas was de eigen god zijn Messiasverwachting. zijn hoop. zijn eer. zijn geld. zijn macht. Bij ons is het ja wat? God geve dat ge het ziet. Niemand kan twee heeren dienen. Het is öfniet mijn wil, maar Uw wil geschiede, öfniet Uw wil. maar mijn wil geschiede. Judas koos voor zichzelf En het was nacht. F. VARIATIE IN DE BEREIDING VAN SPRUITJES. Nu de groeftten duurder zijn», neme men in do eerste plaats die groenten, die het seizoen oplevert. Plantkundig bezien behooren spruitjes tot de koolsoorten; toch wijken ze in ver schillende opzichten zooveel af van roo- dc-, witte- en savoyekool, dat spruitjes voor velen een aangename afwisseling vor men op het wintermenu. Des te grooter wordt deze afwisseling, als de spruiten niet altijd worden klaargemaakt volgens te^en keefy'n,i'elA<idAeitL<jtiefr gorgelen met V bu apoih en drog in buisjes 21 e«. Ook voor wonden de ideale desinfectans het aloude recept, dat van grootmoeder op moeder en van moeder op dochter is overgeleverd. (Dat we van dit aloude recept in zooverre afwijken, dat we de groente nu niet meer onder water op zetten, maar slechts met een bodem wa ter, is voor de verstandige huisvrouw van zelfsprekend). Juist deze winter is afwisseling in de groentebereiding zoo gewenscht, omdat we door samenloop van omstandigheden o.a. doordat vele kassen niet zoo goed verwarmd zijn en wij door een langen, kouden winter langer op de voorjaarsgroen ten zullen moeten wachten een keertje vaker dan andere jaren de wintergroente op tafel moeten brengen. Variatie in spruitjes is bijvoorbeeld mo gelijk door ze te combineeren met een andere groente. Vrij algemeen bekend zijn „spruitjes met kastanjes". Daar de laat- sten echter op 't oógenblik zeer prijzig zijn, zal een andere, eveneens zeer ge slaagde, combinatie meer toepassing kun nen vinden, nl. „spruitjes met knolsel derij". Behalve dat dit gerecht heel smakelijk is, hebben we tevens het voordeel dat een groente, die wel rijk is aan eiwit en aan vitamine-C, maar betrekkelijk arm aan vitamine-A (nl. spruitjes) samengevoegd wordt met een groente, die veel vitamine- A en slechts weinig vitamine-C 1 bevat (n.l. knolselderij). Spiuitjes met knolselderij, (groente voor 4 personen) 500 gr. (1 pond) schoongemaakte spruitjes (niet schoongemaakt ongeveer H/2 pond). 1 middelmatig groote selderijknol (on geveer 1 pond). 20 gr. (1 afgestreken eetlepel) boter. eetlepel zout. Buurpraatjes. Die misjes waere nog druk an 't kae- kelen mee d'r drieën, 4 Arie riep: „Tanne, kan de riest nie anbrande?" „Wacht 'dor, die is mgerust in z'n Zoh- dagsmaeltje", zei Line. Corre knikten: „de man spreekt" en T$anne riep: „dat zou best kunnen, 'óor; 'k zè' trek wer is gae' kieke". Zachtjes zei ze: „ik den in kran ten 'ezet, ie was zó gced as gaar". Ze praatten wee' vadder, maer Arie gieng dae nie mee accoord Ie 'ieuw an mee 't roepen: „Tanne, gae noe nae dé riest kieke, wauwelaer! Schiet noe op! Trek is 't te laete! Dan me gin eten. Julder oltied mee je gewauweL 'J' zeker 'eel 't durp wee bie de kop 'ehad?" Zó 'ieuw 'n maer an mee keremeiken. Ze kuste gin fesoenlijk woord mi' spreke. „Kwa", zei Line, „ik zè ok is an eten motte begunne". En Arie riep wee: „kwa", zei bure en ze wachtten nog een ure!" „Wat motte julder ete?" vroog Tanne; mee een lachertje, maer am persant. „Je vraeg zó vee', om weineg te weten", zetten Corre ze rechte. Tanne lachten wee: „ja, ik bin nie nieuwsgiereg, maer ik weet graag vee." Line d'r eigen al om-'edraaid om in 'uus te gaan. Ze knikten is over d'r schoere: „a de ménsen 't an je vraege, dan mö je mae zegge, dè' je 't nie weet." Corre en Tanne keurden terug deur 't 'ofpadje, ieder an een kant van d' 'aege. Ze nog niks gin zin om -n 'uus te gacn; t was zulk prachteg weer. Bie den blêek van de buren bleef Corre stae om nog een bitje mee Arie praten. ,,Mö' je nog vee' werke?" begon ze. Die jongen wentelden z'n eigen op zie-e en dee z'n boek toe. „iil'n werk 'k af, 'öor, mae' 'k mot een extra proefwerk maeke". „Wat je 'edae?" vroog Corre. Arie grjnnekten; ie kwam overènde en ok bie d' 'aege stae. ,,'t Za wee wè wat moois weze", zei Cor. „Glad zövee' bizonders nie, 'öor; kan ik er wat an doe-e, dat die lui gin gevoel voe humor En Arie begor. te vertellen: „die fne frik, dè's toch zö'n kwal van een vent, die mee dat glas in z'n óoge. Noe óns --en menselik ge- raemte op scnole om te lêeren 'oe je eigeluk in mekare zit. En je noe ver- zichteg z'n tanden van mekare doet en zachtjes wee toe, dan kan 'n dae netjes een sigaret tussen 'ouwe. Dat wort ge regeld ieder jaer 'adae; iedere klasse doet dat een keer. Mae' noe ik, bovendien nog mee vee moeite, voorz'n êene óoge een brüleglas 'efabriceerck Toen leek 'n spre kend op frjkkie Éénoog. Ons vonde 't allemaele sèhitterend. en me zatte te po pelen tegen dat 't ontdekt wier. Mae', net zó-è^ 'k zegge, niks gin gevoel voe humor. Ie was gewoon razend. Ie el óns uut-'ekafferd En mien in 't bizondier 6 want ie dreigden 'êel de klasse een middag terug te laete kommen a den dader z'n eigen nie anmeldden, dus toen stak ik m'n viengcr op. Ik weet noe precies 'oe ten over me dienkt, dat eit 'n uutvoereg verteld. En op 't leste kwam 'n mee „de verheugende mededeeling", zó noemt 'n dat dan, dA' 'k een extra proefwerk mocht maeke en tien keer 't reglement overschrieve." „Gó-ó-ö", zei Corre, „daer is 'êel je Zondag mee gemoeid". Arie een sigaret op-'estoke en waaiden luchteg de róók wig mee z'n 'and: „wel mée-e: nog een uurtje blokke, dan weet ik het wè en die reglementen schrieve de andere; ik weet gin ééns 'o.e a ze 't onder me kare verdeeld Mae' dat stae' vast: die 'k mergenochtend maar in ontvangst te nemen". Ie stien welvol^e' z'n siga retje te róokén en ie knikten nog is ge- noegeljjk op. Corre. Die schodden mee d'r '6d. „Ik g'lóove wezeluk da' je' er nog grös op bint". „Natuurlek; 't was toch een goeie mop?" „Butengewoon", zei Cor. „Dat getuugden noe echt van goeie smaak. Solle mee 't gebêente van een mens. Meschien is 't van iemand, die in een zieken'uus 'esturven is; 't is nie om te zéggen nae 'oevee piene of angsten over kleine kinders, die onverzurgd achter- bleve. Wien weet eit 'n z'n lichaeih nie verkocht om ze nog te 'elpen zövee k 't in z'n macht was." Arie bromden „och, klets", ,,'t Kan ok best van een lichaem weze, dat 4 ergenst an-'espoelö is", begon Corre wee, „van een zêeman, die k over boord 'eslogen is. Wien zè.' 't zegge ofdat er ergenst op de waereld gin 'uusje staet, daer een ouwe moeder nog iederen aevend z'n uutkiekt". Ze zweeg, wan' ze docht anêens over Piet, den broer van Mientje, die ok mee z'n schip vergae' was. Ze kreeg een steek deur d'r 'arte. „Bah", zei ze, „wat bin julder toch on- gevoeleg en gedachteloos. Zó was jie toch vroeger nie. Wi' 'k'j' is zegge? Net zövee as de leeraars je öp-voede, trokke je. kammeraads je néér." H.C.H. Wasch de spruitjes. Snijd de selderij knol in plakkèn van ongeveer 1 cm. dikte en schil deze zoo dun mogelijk. Snijd de plakken in reepen en deze weer in blok jes. Wasch de blokjes knolselderij, doe ze met de spruitjes in de pan en schud ze door elkaar. Breng ze aan de kook met een kopje water en laat ze een half uur zachtjes doorkoken in goed gesloten pan; het water zal in dien tijd verkoken. Voeg de boter en het zout toe en schud de groente hiermee even om. Dien ze daar na meteen op (niet nastoven!). Als we een smakelijke vleeschlooze jus willen opdienen, die toch nog een hooge voedingswaarde bezit, dan gebruiken wij daarvoor taptemelkpoeder en bereiden de jus volgens onderstaand recept: (voor 4 personen). 60 gr. (3 afgestr. eetlepels) boter, 30 gr. (4 eetlepels) bloem. 20 gr. (2 eetlepels taptemelkpoeder), 1 bouillon- of jusblokje, zout, peper en een mespunt koffiestroop, liter water. Laat in een braadpan de boter en de bloem bruin worden. Voeg ineen 5 of 6 kopjes water en de met een weinig lauw water aangemengde taptemelkpoeder toe. Laat de Jus zachtjes enkele minuten door koken en maak ze op kleur en smaak af met de koffiestroop, het bouillonblokje, de peper en het zout. REIMERSWAAL. BLOEL Zuid-Beveland zag vroeger er geheel an ders uit dan tegenwoordig. Het bestond uit een aantal groote en kleine eilanden, die in den loop der tijden door aanslibbing en bedijking zijn verbonden. Zoo liep de Ierseke van ongeveer het tegenwoordige Hansweert tot aan de Schelde en ver deelde uid-Beveland in twee groote dee- len: De West-watering (de tegenwoordige Breede Watering) aan de eene zijde, De Oost- en de Zuid-watering aan de andere zijde. Beide laatste waren gescheiden door de ïlinkelinge. Nu was Reimerswaal ni^; in het midden van de Oost-watering gelden, maar door haar ligging met een goede haven aan de Ooster-Schelde trok zij allen hamel den verkeer tot zich. Zij <vas belangrijker dan Goes, de andere stad op Zuid-Beveland. De oppervlakte der stad bedroeg 116 gem. 292 roeden. Zij was grooter dan, Goes, doch een weinig kleiner dap Zierik- zee. Ter vergelijking melden wp, dat Middel burg toen binnen haar grachten pl.m. 250 gemeten groot was. De grootste bloeitijd van Reimerswaal was op het einde der 15de en het begin der 16e eeuw. Jamer, dat er van de stad uit dien tijd geen afbeelding bestaat. Wel geeft Smallegange in zijn kroniek er twee, doch waarschijnlijk is het meer fantasie dan werkelijkheid, een gebrek, waaraan de schrijver wel meer mank gaat. Een andere afbeelding uit den tijd, dat Smallegange zijn werk schreef n.l. in 1696 toen de stad reeds ontmanteld was, is als echt te beschouwen. De wekelijksche marktdag op Donder- derdag deed de landbouwende bevolking der 18 in de buurt liggende dorpen der Oost-watering met haar vruchten naar de stad komen en ook om er haar inkoopen te doen. Vooral de beide jaarmarkten in het voor- en in het najaar werden van heinde en ver druk bezocht. De visscherij was voor velen een rijke bron van bestaan. De zoutnering was ook zeer belangrijk. Uit de nabijliggende zoo gen. „Wilde Moer", ruim 6000 gem. groot, werd de derrie of aarrink gestoken en hieruit in de vele zoutketens het zout be reid. Dan was er een groot aantal meesto- ven. De roode stengels van de gekweek te meekrap werden gezuiverd en gemalen. Hieruit werd een roode verfstof bereid, die vooral gebx-uikt werd voor het kleu ren van katoenen en wollen stoffen. Door baljuw, burgemeester en schepenen van Reimerswaal waren in 1537 bijzondere be palingen gemaakt tegen het vervalschen van de meede. Ook waren er veel weefgetouwen, waar op het vlas tot linnen werd gemaakt. Al de neringdoende inwoners der stad waren verdeeld in vijftien gulden, die van de vroedschap keui-en en ordonnantiën hadden ontvangen. Wjj zullen al die gil den niet opnoemen. Alleen willen wij op merken, dat er een gilde bestond, die in andere steden niet of zelden voorkwam, n.l. het gilde der leeggangers. Deze waren echter geen leegloopers of werkloozen. Tot het gilde behoorden zij, die geen be roep of bedrijf uitoefenden, meestal ren teniers. Ook ontbraken niet het gilde van de handboogschutters, het zoogen. St. Se- bastiaangilde, dat der voetboogschutters en het colveniersgilde. Op kerkelpk gebied was de stad even eens van beteekenis. De parochiiekerk stond op de groote markt- en werd in 1497 reeds beschreven als te zijn een der oud ste edificiën (gestichten) van Zeeland. Zij was gewijd aan de apostelen Petrus en Paulus. Er waren mistens zes altaren en een aantal kapellen. Deze laatsten waren voornamelijk bestemd voor de gilden, die ze dan ook onderhielden. Jaarlijks op den eersten Mei werd door de stad een plechtige omgang of processie gehouden, waarin een Mariabeeld werd rondgedragen. De gilden waren verplicht zich bp die processie aan te sluiten even als bp de processies op den Sacraments dag en op den St. Pieter en Paulusdag. De stad telde verder twee kloosters, n.l. een der reguliere kanunniken en een der zwarte of cellezusters. Het convent of klooster der kanunniken, Mariahof ge naamd, en gesticht in 1405, lag buiten de Noord- of Vrouwenpoort en werd vooral door de Heeren van Reimerswaal met vele goederen begiftigd. Het werk der cellezusters bestond voornamelijk in het bezoeken en bijstaan van meken. Haar aantal mocht niet meer bedragen dan 15. Van de stad kregen zp jaarlijks 4 vaten bier en van 15 vaten dierzelfde drank moesten zp geen accijns betalen. Om ten deele haar eigen brood te verdienen moch ten zij twee weefgetouwen in werking hebben. Reimerswaal bezat de geestelijke juris dictie over geheel Zuid-BeVeland, haar door den bischop van Utrecht geschon ken en werd uitgéoefend door een deken en een provisor of opz:ener. De andere stad op Zuid-Beveland n.l. Does, benpdde den toenemenden bloei van Reimerswaal. Zij kon vooral niet verdragen kerkelijk aan Reimerswaal onderworpen te zijn. Door slinksche wpze had zp van hertog Willem van Beieren de halve proficorie over Zuid-Beveland weten te verkrijgen. Nadat Reimerswaal haar go^d recht daar op had bewezen, werd den 13 Jan. 1413 haar recht hersteld en bevestigd. Er was ook een armen- of heiligen geesthuis en een gasthuis. Dit laatste prijkte met een toren, waarin een klok hing. Het was zoowel een ziekenhuis als een herberg voor vreemdelingen, die er als gast eenige dag. m konden vertoeven. Natuurlpk was er ook een stadhuis, 't welk evenals dat van Middelburg een vleeschhal had. Tegen het stadhuis was de gevangenis gebouwd, zijnde een sterke vierkante to ren. De ruime kelders onder het stadhuis dienden voornamelijk tot opslag van bier om de ingezetenen de** stad in den win ter te kunnen gerieven, als de schepen door strenge vorst niet konden binnen ko men. Toch had de stad zelf een bierbrou werij. Waar zooveel handel en nering was, ontbrak de stadswaag niet De baljuw van Wanneer Maart in het land is, de voor jaarsmaand, die toch nog vol grillen is, dan is de tpd gekomen waarop alle vogels er weer aan gaan denken, nesten te bou wen en eieren te leggen. Want wel bestaat dat oude rijmpje In Mei leggen alle vogels een ei Behalve de koekoek en de spriet Die leggen in de Meimaand niet, maar dat is eigenlijk helemaal niet waar. Nu al, in de eerste weken van Maart, heb ben de grote blauwe reigers, die hoog in de bomen him nesten bouwen, de eerste eieren en in de polders zit het eende vrouwtje al te broeden. Ook de meeuwen in de duinen maken al aanstalten en de houtduiven in de bossen en de stadspar ken zijn er al even vroeg bp. Er is dus onder de vogels al leven genoeg en als wp op een heldere morgen, zo'n morgen waarop je de lente al overal heel duidelijk kunt bemerken, de bossen ingaan, dan hebben we ogen te kort om alle vogels, die wij zien, goed in de gaten te houden.. Het meeste lawaai maken in het bos nu wel de spechten. En de groene specht ont popt zich in Maart als een echte herrie schopper. Vast zul je thans het hinniken van die forse, groene vogel met zijn rood schedeldak kunnen horen. Al op een kwar tier afstand verneem je dat hoge, schelle en harde lachen. En wannéér wp nu maar een beetje voorzichtig in de richting van dat geluid trekken, zullen wij al gauw we ten wat dat betekent. Een groene druktemaker. Daar zit hij, op de grond. Een vreemde, gedrongen vogel, met een groene rug en een heel licht groene onderzijde en met een korte staart, waarin wat geel en zwart duidelpk te zien zpn. Wat een druktema ker Voortdurend hipt hij op en neer en heen en weer dat komt, omdat twee me ter van hem vandaan zpn vrouwtje bezig is, een mierennest te plunderen. Die mie ren hebben de voorjaarsreparaties aan het grote nest nog niet gereed en het vrouw tje van de groene specht komt nu de zaak nog een beetje meer in de war sturen. Haar hele kop duikt tussen de dennen naalden, zjj is niet bang voor de beten der mieren, want zij is daar immuun voor er zit in haar bloed een stof die maakt dat het mierenzuur geen invloed op haar heeft en wanneer haar kop nu maar ver ge noeg in het mierennest duikt kan zp met haar lang, kleverige tong bij de poppen en de eieren van de mieren komen, die met smaak worden opgepeuzeld. Onderwijl springt en hipt het zenuwachtige manne tje maar heen en weer van angst, telkens wanneer de kop van het vrouwtje in de dennennaalden verdwijnt. Maar wanneer hp ziet, dat zijn vrouw heus goéd van haar onderaardse tocht is teruggekeerd, dan gaan de twee een beekje stoeien. Let op, want nu zul je het horen, dat gehinnik Wanneer man en vrouw specht elkander najagen om de bomen, dan schateren zij het uit van pret, een harde schelle lach, niet mooi of wellui dend, maar wel heel krachtig en levens lustig, een echte voorjaarsroep Ieder jaar een nieuwe woning. Maar aan dat spelen en stoeien komt eens een einden daarvan is meneer specht het eerst overtuigd. Op een mooie morgen zoekt hij een stevige boom uit, niet al te hard en een beetje goed gelegen, en daar begint hij zijn tweede naam, tim merman van het bos. eer' aan te doen. Met driftige, snelle slagen van zpn buitenge woon harde snavel hakt hp op de boom los, zoodat de spaanders in het rond vlie gen. Vooral in beuken en abeelen hakt hij graag. En daar timmert de specht zich nu een mooi hol in, een halve meter diep en vrp ruim, waarin zpn vrouw in de eerste dagen van Mei vpf of zes glanzende, witte eieren zal leggen. Ook bij dat hak ken wil de specht iedereen laten weten, dat hy bezig is Wat een lawaai maakt hij daarbp Aan één stuk door klinkt dat felle gehamer door het bos, uren lang, totdat de specht eindelijk klaar is. Want ieder jaar moet hp een nieuw nest heb ben het oude is goed voor de mezen, die van die gratis woning dan ook een dank baar gebruik maken. Andere soorten spechten. De groene specht heeft nog een aantal familieleden, die veel op hem lpken, maar anders zijn gekleurd en die kun je nu ook bezig horen in het bos. Eén verschil is er echter die andere spechten komen nooit op de grond, terwpl de groene een belang rijk deel van zpn voedsel op de grond zoekt. De andere leven allen op de boom stammen, waar zp, door op de schors te kloppen, de insecten ï.aar buiten jagen en oppeuzelen. De grootste van het stel is de zwarte specht, die ongeveer zo groot is als een kraai, helemaal zwart met een rode schedel. Die lacht nog harder dan de groene, maar hij is wat zeldzamer, zo dat je hem niet zo vaak ziet En dan zpn. er de drie bonte spechten, fel gekleurde vogels met rode kop en verder veel wit en bruin op de veren. De grote bonte zul je nog het meest zien die kun je eraan her kennen. dat hij weinig rood aan de kop heeft Hp is ongeveer zo groot als een spreeuw, en maakt dus ook maar een vrp Jdein hol. Hij lacht nooit zoals de groene specht, maar slaat een roffel, door met zijn snavel heel snel op een dode tak te slaan. Ook die roffel kun je in deze tpd in iet bos heel goed horen. Veel zeld zamer zpn de beide andere soorten, de middelste en de kleine bonte specht, die zul je waarschpnlpk niet te zien krijgen. Bp je tochten door het bos zul je in deze tijd het meeste plezier kunnen beleven aan de groene specht. En de zwarte en de grote bonte kun je ook wel zien, wanneer je er een beetje de slag van krijgt om stil en met je ogen goed open door de bossen te trekken. Let maar eens op die vogels zij zpn het waard (Nadruk verboden Redacteur: J. M. MULIÊ. Allereerst herplaatsen we het eindspel van J. J. v. d. Ende, dat voorkwam in de rubriek van vorige week. Hierin was n.l. een storende drukfout geslopen. De witte toren op h3 moet een zwarte toren zjjn. Zooals het nu was, kon men van geen eindspel spreken, daar het overwicht van wit natuurlijk veel te' groot was. Eindspelstudie J. J. v. d. EndeZierikzee. Eerste publicatie. Wit: Kei, Thl en Pd7. Zwart: Kg4, Th3 en pion h4. Wit speelt en wint. Van een Goeschen oplosser ontvingen we een uitwerking van het foutieve eind spel, maar zooals we reeds opmerkten, is van een bepaalde oplossing dan geen sprake. Wit wint op alle manieren. Hoog stens zou men kunnen probeeren in het geringst aantal zetten het mat te forcee- ren. In deze richting heeft de oplosser het dan ook gezocht. Wellicht probeert hp het ook in de juiste stelling? Dood-simpel, het ei van Columbus! We verwachten evenwel van den bekenden componist nog andere eind spelen van hetzelfde thema. Ook in het practische eindspel was een drukfout, maar deze was uit het aangege ven verloop gemakkelijk na te gaan. Er ontbrak n.l. een witte koning op a2. Thans een partij gespeeld in den voor- wedstrijd van de Middelburgsche schaak- vereeniging. Wit: H. Strooband. Zwart: H. J. Kraak. Geweigerd Damegambiet. Reimerswaal had de rechtspraak over de geheele Oost-Watering, groot 6 7000 gemeten, waarin 18 bloeiende dorpen la gen. Binnen de stad was ook gevestigd het dijkbestuur van genoemde watering, dat bestond uit twee dijkgraven en ge zworenen. De opper- en de ondérdpkgraaf waren verplicht in de stad te wonen. (Wordt vervolgd). R. B. J. d. M, I. d2—d4 d7d5. 2. c2c4 Pg8—f6. Geen beste zet, daar wit nu met tempowinst op d5 ruilen kan. 3. c4Xd5 Dd8xd5. Beter lpkt nog terug slaan met het paard. 4. Pblc3 Dd5d8. 5. Pgl—f3. Gerede neerd volgens Tarrasch heeft wit nu al diverse tempi gewonnen. 5e7—e6. 6. e2e4 c7— c6. 7. Lel—g5 Lf8e7. 8. Lfl—c4 0—0. 9. 0—0 Pb8d7. 10. Ddl—e2 Pd7—b6. II. Lc4—b3 Pf6d7. 12. Lg5—e3 Pd7—f6. Dit paard speelt doelloos enkele malen heen en weer, het is te begrppen dat de zwarte stelling er niet beter op wordt. 13. Pf3e5 Pf&—d7. 14. f2—f4 Pd7Xe5. 15. f4Xe5 Le7—g5. 16. Tfl—f3 Dd8—e7 17. Tal—fl Lg5Xe3. 18. De2Xe3 Pb6—d7. 19. Kgl—hl b7b6. 20. Tf3—h3 f7—f6. 21. Th3Xh7. Een merkwaardig offer, waarvan niet direct te zien is dat het doorslaat. 21Kg8Xh7. 22. De3—h3| Kh7—g8. 23. Lb3Xe6t Tf8—f7. 24. d4—d5 Pd7xe5. Zwart besluit materiaal terug te geven teneir.de „los" te komen. 25. Le6Xc8 Tf7—f8. 26. LcS—e6t Pe5—f7. 27. Dh3h5 De7—d6. 28. Dh5—g6. Indien 28. Lf5. dan 28... Tfe8 (Indien 28... Pe5? 29. Lh7f en mat in 2 zetten). En wanneer dan 28 Pg5. 29. h4! 2 8Ta8e8 met de bedoeling ook nog de kwaliteit terug te geven. 29. Le6f5 en hier kon toch ook 29Tf6: Te6: 30 de6: (niet 30 Te6: Pe5!) 2 9Pf7e5. 30. Dg6—h7f Kg8—f7. 31. Dh7h5f KI7e7. 32. d5Xe6. Zie dia gram. Stelling na 32: d5Xc6. 8 7 HP H pp I 6 fi iü §8 5 MW//// 4 A 3 iS IÉ 2 O IS IS A 1 Ui B ,/K abcdefgh Nu is een interessante stand ontstaan. 32Dd6Xc6. Zeker niet de beste zet, maar wat dan? Enkele' spelers gaven na afloop 32Th8 aan, maar ook deze zet redt zwart niet, al zitten er nog en kele knepen in de stelling, b.v.: 32Th8. 33. De2? Pf3 en wint, maar na 33. Pd5t Ddö:? 34. De8:| wint wit, en na 33Kd8 volgt 34. c7f Dc7:. 35. Ddl Th2:f. 36. Kgl! en na 35 Dd6 volgt 36. Pf6:! Nu was het verdere verloop: 33. PcS—d5t Ke7d6. 34. Tfl—dl Dc6— a8?7 35. Pd5—b6t en wit wint

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1941 | | pagina 13