KORTE PREDICATIE
Zeeuwsche Kroniek
SCHAKEN
HET RIJSJE UIT JESAJA II.
Vondel zegt in zijn Gijsbceght: „De
hemel heeft het kleen verkoren Dat
is weldadig en moedgevend in dezen
tijd. De wereld dreunt van het geweld
der groote machten, de wereld kraakt
van noodweer en groote rotsblokken
verschuiven en hebben duizenden ver
morzeld. Wat is daar tegenover het
gebedje van uw kind. één barmhartige
daad, één vriendelijke gedachte, één
schoon woord, één kleine goedheid in
Christus' naam gedaan? Zeer veel,
want de hemel heeft het kleen verko
ren.
Jesaja heeft eens een cederwoud op
den Libanon gezien. In de woud-sche
mering en de wilde vegetatie hebben
de machtige, zelfbewuste cederen hem
zeer geïmponeerd. En toen later het
giganteske kwaad in de wereld hem
imponeerde, heeft hij gedacht aan die
ceders.
Echter had hij ook dit gezien: er
gens onder het hooge, domineerende,
schaduw des doods werpende, ergens
te midden van het wild dooreen en
hoog tegen elkander op van het woud
was een onooglijke boomtronk. En
daarop een smalle, gouden zonnestraal,
en daarin een twijgje, een teer scheut
je met een verborgen groei. Zeer hoog
tijzen de sterke ceders en in hun kruis
ruischt de wind een roekeloos lied.
Wie zal een ceder wat doen I
Maar God, de almachtige God, die
vreemde almachtige God, Hij tuurt
langs de cederen, door het verwarde
struikgewas, naar dat ééne, onaanzien
lijke rijsje. En tot zijn engelen heeft
Hij gezegd: Kijk, dat is het, datToen
zongen de engelen en men zegt, dat
herders het bij Bethlehem hoorden.
En als dat scheutje, groeiend, licht,
lucht, ruimte moet hebben, dan zal God
daarom alleen het heele bosch omhak
ken En alleen zal groeien, bloeien in
der eeuwigheid de boom des levens en
daaraan de schoone vruchten, die God
verheugenhet gebedje van uw kind
en die kleine goedheid door U heden in
Christus' naam gedaan. F.
Van onze Boekentafel
Langs Bybelsche Paden door
H. V. Morton. Vertaald door dr.
Lucas Verkoren. Uitg. H. P.
Leopolds Uitgeversmij., Den
Haag.
De belangstelling van den auteur gaat
uit naar de eerste Christenen in het verre
Oosten. Zijn reis voert hem naar Babyion
en Ur, Sinai en Egypte, waar hij studie
maakt van de Koptische Kerkgenootschap
pen. Door den schrijver leert men Egypte
kennen als het land van Markus en niet
als dat van de Pharao's. Een levendig ge
schreven boek.
Okkïe de kabouter door Leo
nard Roggeveen. "Uitgave G.
B. van Goor Zonen's Uitgevers
mij., Den Haag.
Avonturen van Okkie den kabouter, met
zijn roode kieltje en broekje, met zijn grap
pig puntmutsje en zgn stevige schoenen.
Een alleraardigst boek in een linnen
band voor de kleintjes.
Van heidendom tot heden, door
Carl Clemen samengesteld en voor
Nederland bewerkt door dr. L. A.
Rademaker. Uitg. A. J. G. Streng-
holt's Uitgeversmij. N.V., Am
sterdam.
Voor deze geschiedenis van de gods
diensten der aarde heeft Carl Clemen de
eminente medewerking van prof. H. Hack-
man voor het Boedhisme en van Rabb.
Leo Back voor het Jodendom verkregen.
De vele gegevens heeft de samensteller
zoodanig gerangschikt, dat een zoo con
creet mogelijke beschrijving is ontstaan.
De goede illustraties helpen den modernen
mensch om tot een klare en levendige
voorstelling van de godsdiensten der aarde,
hun wezen en hun geschiedenis te komen.
De groote verdiensten van dit boek is, dat
het boeiend en voor iedereen te begrijpen
Wijkverpleegster, door M. D.
Boylston. Vertaald door Fenna
de Meyer.
Journaliste Peggy, door Emma
Bugbee. Vertaald door Willy
Strijk
Sylvia en Julie, pottenbaksters,
door Margaret Thomson Ray
mond. Vertaald door Willy Pé-
tion. Uitg. Hollandia Drukkerij
N.V., Baarn.
In de Sterserie verschenen bovenge
noemde drie boeken. Zij zijn aJle uit het
Amerikaansch vertaald en behandelen de
verschillende beroepen op een vlotte en.in-
teressante wijze, dat zij den ouderen meisjes
zeker zullen bevallen.
Kaleisdoskoop op zaal „K", door
A. J. Cronin. Vertaling van dr.
J. N. C. van Dietsch. Uitg. A.
W. Sijthoff's Uitgeversmij N.V.,
Leiden.
Cronin, die door zijn boek „de Citadel"
alom bekendheid verwierf, geeft hier een
Kaleidoskopisch beeld van de gebeurtenis
sen in en om zaal „K" van het groote Me
tropolitan-ziekenhuis. Om zaal „K" draait
alles. De patiënten, de verpleegsters, de
doctoren en de bezoekers met hun moei
lijkheden, die of persoonlijk zijn of met
zaal „K" in verband staan, worden op een
boeiende wijze beschreven.
KOLENBOWNEN.
In de periode MeiOct. moesten we de
kolenbonnen laten teekenen, zelfs voor
een half mudje. Er mocht namelijk niet
meer voorraad gegeven worden dan voor
een week, en dan nog alleen als' er niet
op gas of electriciteit gekookt kon wor
den; latei- mocht wat meer gegeven wor
den.
Maar, eerst bij de afgifte der kolen een
bon teekenen. En dan begon het: Een bon
teekenen. Dan mot ik eerst m'n bril
zoeken. Siene! waar is m'n bril?
Wel, die ligt op de foole Ie, is t er
nie. O, ja, daar ligt ie op den grond.
Onderwijl staat een voerman met wa
gen en paard en een afdrager, te wach
ten om een mudje kolen af te leveren.
Bij no. 2 kolen! Oe vee? Eén mud,
wü je maar teekenen?
't Is de moeite, geef maar ineens m'n
20
Neen, dat mag niet.
Er is zoo vee, dat nie mag.
Toe, teeken nu maar gauw. We kun
nen niet blijven wachten.
O, ja, Ei je een potlood?
Ja, hier is er een.
Bij drukt er op of alles van staal is
En 't gevolg? De punt er af! Gauw
een nieuwe punt geslepen en gedacht:
een volgende keer neem ik 4 gepunte
potlooden mee. En 'nu met de nieuwe
punt aan 1 't schrijven, 't Kost den man
zooveel moeite, dat het zweet op z'n
voorhoofd parelt.
En 't gevolg? Een druppel zweet druipt
op den bon, juist waar hij teekent. Dat
veroorzaakt een groote vlek want het
is inktpotlood maar de bon is getee-
kend. En onderwijl staat een voerman
met een afdrager te wachten om dat
mudje kolen in de bergplaats te deponee-
ren. En nu moet nog de betaling vol
gen.—
Hei je van een tientje terug? Ik kan
het niet passen.
Dus al weer verlet En als je op die
manier 300 leden aan een mudje kolen
moet helpen, dan is het eind er aan ver
loren. Zoo hebben we van Mei tot
October voort moeten sukkelen. Toen
kregen de menschen zelf bonnen. Nu zou
het vlotter gaan, maar wat meen je
Het getob werd nog erger. De een
begon bij 1 een ander bij 4 een
derde bij 7 of 9 of nog hooger. al naar
de voorraad door hem opgegeven.
Heila Welke bonnen heb je
Ja, dan mot ik eerst kieke Bon 4.
Neen, dan .krijg je nu geen kolen. -
En er staat in de krante, dat je op 4,
5 en 6 kolen kunt kriege.
Neen, dat is voor turf en Centrale ver
warming.
Wat is dat laatste voor een beest?
Ja; 'k heb geen tijd om dat uit te leg
gen, maar kolen krijg je nu niet.
Dan zal ik eens naar de Distributie
gaan, want m'n 20 heb ik ook niet ge
had en kolen zal ik hebben.
Verder naar No. 2. Heila welke bon
nen heb je? Als je 1, 2 en 3 hebt krijg
je 3 mud.
Goed, dan za'k de Vrouwe eens roepen:
Nele, waar bin de bonnen voor kolen?
Ja, ik komme, maar 'k moet eerst m'n
handen eens afdroge, Want ik bin an de
waschte.
Eindelijk de bonnen en nu de cen
ten: 3 X 1,30 Ier ei je een papiertje
van 25.
Kun je het niet passen? Neen, a sla je
me dood, ik kan 't nie.
Enfin, geld teruggegeven. En de kolen
kunnen naar het kolenhok. Weer ver
der: Heila! kolen! Heb je bonnen?
Ja, maar waar die bin, dat weet ik
nie. Daar zurgt dat misje van ons voor
want ik kan er niet wies uut worre
Koos! Kom is in uus, en geef eens bon
nen voor kolen.
Welke moeder El, 1, 2 en 3.
Ze beginnen pas bie viere af dus!
Wat kriege. we noe geen kolen?
Neen, niet voor de volgende maand. En
dan begint weer 't ouwe liedje: En daar
staat in de krante enz. En de voer
man met den afdrager stonden weer werke
loos En nu v.'eer verder met de zelfde
boodschap.
Toe Jikke, geef eens bonnen voor kolen
Dan zak eens zoeke je wordt gek
van al die bonnen. Ier dan! Neen, dat
zijn suikerbonnen.
De kleine Prine, hoort van suker, en
heeft al gauw een paar van die bonnen
in haar mond. Lillek joenk, geef ier
we krigen a zo weinig en moet jie ze
noe nog bekwiele!
O, ier heb ik ze: Brandstoffen 2e Pe
riode.
O, neen, daar krijg j® pas de volgende
maand kolen op.
Wat is dat noe? Periode. Bin die beter
dan die Limbergse eiers?
Daar heb ik geen tijd voor om dat uit
te leggen, want buiten staat de voerman
op me te wachten en het is zoo vroeg don
ker. Gegroet.
Zoo zou ik, ais bestuurslid van een
kolenbond verder kunnen gaan maar 't
zou gaan vervelen.
Het Weensche kunstnjderspaar Ilse en
Erich Pausip in actie op de kunstijsbaan
te Amsterdam (Foto Pax-Holland)
Bevelan'se brieven.
Van oaUes en nóg wat.
De Zitterdagaevend is angenaem in de
zummer. Voe 't jonge volk, dat spreekt;
dat ei z'n reden. Al-'oewel dS.' ze tegen-
wooreg ok k onstranter bin as vroeger. Ze
durve noe midden in de weke ok wè' is
een kêer 's aevens nae den diek gae. Vroe
ger zag je dat niet. Dan moste ze d'r mee
Zitterdagaevend en Zondagachemirrég.
Mae dat is toet daer an toe; óns zulle
wee maar is gae kieke 'oe S. de luitjes 't
stelle op d' oeve, daer k óns gewend bin
om de boel of te gae schumen.
Joane en Mientje den taefel op-'ekelfd.
Den baes en Louw bin in 'uus 'egae. Den
baes is an z'n b'róo-e gae zitte en ei z'n
centebakje en 't .werkboek gerêed 'elangd,
wan' trek komme die errebeiers rekene.
Vroeger kwaeme ze tussen de mirreg, om
de invoudege reden, dat d'r vrouwe an
ders 's achemirregs nie nae de wienkel
kust, bie gebrek an centen. DéL' 's noe een
gróoten 'óop verbeterd. Noe eit er zelfst
haast gin êene mi matten op de vloer.
Overoal ègauw lig" zeil, mee een móói
kleed onder de taefel, een lóoper op de
schouwe, eiken-'oute meubels, stoelen mie
leere zittengen, dat is dan wè' was
doek, maer affjjn het is toch bie zó
góed as oallegaera 'êel pront en netjes en
dat zu' je toch wè' laete k je 't niet be-
taele kunt. Ja, het verschil mee vroeger
is gróót. Mee de klêeren is dat nog meer
het geval. En, dkt is opmerkelik
mee de Andere klêeren de misjes ok een
andere gank an'enome. Vroeger zwaaiden
ze d'r ermen 'een en weer vóór d'r lief,
ze min of mêer een schommelende gank.
Ik weet nog góed1, toen a 't êeste boere-
misje dat k een kersèt droe, nae de ker-
relce kwam, zatte der een reeke jongers
op de stoepe op den 'oek. Dat misje d'r
postuur was dae mee veranderd en dat
viel dudelijk in 't öoge en oal die jongers
„ó-ó-ó, kiek noe toch is dae dat misje
el gin buuk". Dat von.de de ménsen vol
strekt nie möoi. Dae waere der wè, die k
expres een onderkeus mêer an dee-e, om
een flink lief te èn. De mêeste jonge mis
jes noe een móóie, stadse gank, maer
a je vroeger zó durve gaen dan zouwe
de ménsen 'ezeid „die gaet net as een
soldaat, foei zó ventersachteg".
De ouwerwesse errebeiers kwaeme re
kene mee een prume tebak in d'r mond
of een steêne pupe en Jöosje mag wete
wat voe tebak a ze daer in rookten,
stienke, as verbrand verkens-'aer. Zó
gauw k ze -wig waere, moste deuren en
raemen waegenwied open. Dat 'oef noe ok
nie mi, wan' ze bin k zó wèlgemanierd, da'
ze nie nae binnen gae mee een pupe of
sigarette in d'r mond, mae die êest netjes
in de vensterbanke legge of op de" regen
bak. As je zó is achteruut kiekt, dan mö
je toch zegge, dat 't mensdom in sommege
opzichten vee' veruut 'egaen is. Maer ik
bin mee dat oal wee glad op ziewegen
terechten 'ekomme. Dus den baes' miek
z'n centebakje in orde, en die kwam
nie mee 'onderd gulden klaer.
Louw was nae zolder 'egae, om z'n
schoenen en die pakten de fiets en ree
nae 't durp. Dat wiste die jongers ok nie
Die waere zonder êeneg kwaed vermóeden
mee d'r grottemoeöer mee 'egae nae de
tjoekens. De zunne stieng nog volop an
den 'emel. 't Was 't prachtegste weer van
de waereld, oalles was zó lekker op-'efrist
van de regen, 't Was bladstille en uut de
varte was 't net ofdè.' ze meziek 'oorden.
Ze stienge te luusteren „stille is, wat
'öor ik noe?" De vrouwe zei „O ja,
't is vanaévend meziek op 't durp". Nou
„dat wouwe ze web is 'öore, dat zou wè'
de moeite weze" en ze pienkten is op me-
kare. „Waar is oom Louw?" vrooge ze
an die vrouwlien, zödrie k ze wee achter
't uus waere. Joane d'r breisel 'epakt
en Mientje was in 't Zondagsblad bezeg
ze zaete tegaere op de banke. El machteg,
dat ieuw leven, toen k die jongers der
achter kwaeme, da Louw der k van deur
was.
„En ie ei 'ezeid, dè.' me mee mochte, èn
daer me noe ons eigen glad voe op-
'ekelfd èn dat is geroêen". en nogè.'
vee' mêer. Mae Mientje zei „je mochte
mee, k je nie oal te vervelend was en je
êel vervelend 'ewist, dus daerom mö' je
tuus bluve". Nêe-e, dae gienge ze nie mee
accoord en ze wouwe tóch nae 't durp en
dan most Mientje mee. D'r grottemoeder
verteld, 'oe k dat gieng eest een con
cert op de tante, en dan dansmeziek in
d' erreberge. En ze wouwe wel is zie-e
'oe die boeren dansten. Mientje merkten
wè', dat de vrouwe graag zou wille, da'
ze die jongers dat plezier dee, ze zeiden
temissen 't toch zó jonk was as jie,
Mientje, dan zou ik toch oltied nie tuus
bluve zitte een méns mag toch wel is
een verzetje op een gepaste meniere.
Wat steekt dae noe in, a je is nae de me
ziek luustert en een paer rondjes danst
mee de jongers van jen eige durp? En
vroeger dee' je dat toch ok". Dat was
waer. As ankommend misje was ze gek
op dansen. Ze sloeg gin rondje over. Ze
mee oal de jongers tegaere schole 'egae
en ze der net zö min erg in mee wien
k ze dansten, rieke of erm, zeune of
knecht, k ten mae lekker lucht danse kon.
Zelft was ze één van de beste ze
draalden deur de rondte as een twien-
draedje. Mae' dae' was ze noe ok an ont
groeid, ze zei ,,'k zou 't nie graag mi
doe-e, zö propvol en die lucht van oal dat
zwéet en dien drank, ba Die jongers
'iuewe nog na: „toe, dan enkel maar kij
ken en dan dans je maar niet". Ze schod-
den mee d'r óod. Ze wist maer oal te
goed, 'oe kwaed k iedere jongen wier,
ter een misje nie mee z'n danse wou.
Sommege gienge zonder spreken wig,
maer andere stienge van „en waerom
nie? Wat weet je van me te zeggen?"
D'r moeder ze indertied ok 'elêerd „as
een jongen je uutkiest boven de andere,
dan is dat oltied een êere, die ten je
andoetje m^g, zonder reden, gin nêe-e
zegge, wan' dat is oltied een affront. Wil
je nie mee iedereen danse, dan mö' je
wigbluve en allêene nae' een beslote bal
gae". Mae' dat wou ze oal nie uut gae
legge en de naem van d'r moeder noeme
zéker nie, dus ze zei allêeneg„as ter
anders nie waere, as de jongers van óns
eige durp, dan zou ik er nie om geve, mae
ze komme van andexe durpen ok, dae kan
wè 't groste schorem van de waereld bie
weze. Mae 'k wille wè' een stuitje nae
de meziek op de tente gae luustere. Aelt
dan je fiets mae".
UIT HET LEVEN VAN EEN
KADZANDSCHEN SCHOOLMEESTER-
Ongeveer drie kwart eeuw geleden woon
de te Aardenburg de heer G. P. Roos, die
zich bijzonder interesseerde voor de ge
schiedenis van Westelijk Zeeuwsch-Vlaan
deren en ook enkele bijdragen daarover
het lioht heeft gegeven.
In zijn bezit was een auto-biografie van
Isaak dn Flo, schoolmeester te Groede van
1735 tot 1774. Deze had dus van zich zelf
een levensbeschrijving gemaakt. Hg was
echter geen persoon van gewicht. Dit kon
trouwens van een schoolmeester, vooral uit
dien tijd, ook niet verwacht worden maar
zijn aanteekeningen over zijn leven geven
ons eenigen kijk op de plaatselijke toe
standen in Westelijk Zeeuwsch-Vlaanderen,
twee eeuwen geleden.
In dit artikel zullen wij alleen datgene
uit die levensbéschrijving mededeelen, dat
naar onze meening belangstelling kan
hebben bij de lezers, die wat gevoel hebben
voor de geschiedenis van hun geboorte
streek. Tot verduidelijking geven wjj tus-
schen ,door enkele bijzonderheden.
De ouders van Isaak du Flo waren, even
als zoovele anderen, vluchtelingen om het
geloof. Hij was het tweede kind van Jan
Francois du Flo en Susanna Bosschaard
en den 14den December 1705 te Groede
geboren. Zijn ouders hadden op het eind
der 17de eeuw hun geboortegrond Fransch-
Vlaanderen verlaten, omdat zij als Protes
tanten er niet werden geduld. Zij nebben
er veel te verduren gehad, doch wilden lie
ver hun vaderland verlaten dan hun gods
dienst.
Met eenige honderden van hun lotge-
nooten vestigden zij zich in Staatsch-
Vlaanderen, dat door zijn jongste inpolde
ringen aan hen, die landbouwers of veld-
arbeiders waren, volop werkgelegenheid
gaf- Daar zij Fransch spraken, konden zij
de Hollandsche Hervormde godsdienst
oefeningen niet bijwonen. In de voornaam
ste plaatsen lag Fransch garnizoen, zoogen.
Walen, waarvoor vanwege de Staten door
de plaatselijke predikanten in het Fransch
moest worden gepredikt. De eerste vluch
telingen om het geloof, refugié's genoemd,
ontzagen geen groote afstanden om die
predicaties bij te wonen. Daar de stroom
van refugié's bleef aanhouden, kwamen in
de meeste plaatsen zelfstandige Waalsche
gemeenten. Er is zelfs een tgd geweest,
dat er te Groede meer Walen waren dan
Nederlanders.
Het ging echter niet alle Fransche pro
testanten in hun nieuwe vaderland voor
den wind. Sommige rijke families werden
arm en moesten ten laatste bedeeld worden.
Zoo ging het ook met de ouders van Isaak
du Flo. Zijn twee jaar oudere broeder
Pieter was boerenknecht geworden. Daar
deze vlug van verstand was, werd hg on
dermeester op de Fransche t kostschool van
meester Jacobus Slabber te Arnemniden,
wiens oudste dochter Maria hg trouwde.
Later werd hij Hollandsche, of zooals men
vroeger ook wel zei, Duitsche schoolmees
ter te Breskens, IJzendyke en Arnemuiden.
Ten laatste hield hjj een Fransche kost
school te Goes, waar hg ook voorlezer en
voorzanger geweest is in de Nederl. Her
vormde kerk. Hij moet volgens het oordeel
van zgn broeder Isaak een bijna volmaakte
schoolmeester geweest zijn. Zgn eenige
zoon Pieter was niet minder vlug. Reeds
op twaalfjarigen leeftijd, bespeelde hij bij
de godsdienstoefeningen het kerkorgel in
de groote kerk te Goes- Hij werd echter
geen schoolmeester, doch chirurgijn. Op
24-jarigen leeftijd huwde hij te Middelburg
een rijke weduwe van 50 jaar, waardoor
hij van alle aardsche zorgen verlost was.
De familie Bosschaard ging het in het
land van Kadzand ook niet voorspoedig.
Vader Bosschaard, wever van beroep zijn
de, vertrok daarom met zijn gezin naar
Canterbury in Engeland. De verdiensten
waren hier echter zoo gering, dat zgn
vrouw als binnennaaister (het verstellen
van onderkleederen) moest bijspringen.
Na nog eerst te Ter Gapinge op Walche
ren wever te zijn geweest, vestigde hg zich
weer te Groede. Hier huwde zijn dochter
Susanna met Jan Frangois du Flo. Uit dit
huwelijk werden twee zoons geboren. De
oudste was Pieter, waarover wg reeds
schreven en de jongste Isa&k. Deze laat
ste werd den 14den December 1705 gebo
ren en 6 dagen later reeds gedoopt. In
dien tjjd werden de kinderen zoo spoedig
mogelijk gedoopt, namelijk den eersten
Zondag na hun geboorte, dus zonder aan
wezigheid der moeder.
Nog maar 3 maanden oud zijnde stierf
de vader van den kleinen Isaak. Twee jaar
later trouwde zgn moeder met een zekeren
Hallo, ook een refugié.
Als kind bezochf hg de Fransche school
te Groede. Zijn schoolgaan heeft echter
niet lang geduurd- Vanaf zijn 8ste jaar
moest hij de eenige koe va.n zijn stiefvader
wachten langs de bermen van de wegen.
Hij kon toen nauwelijks een weinig lezen
en schrijven. Elf jaar oud zijnde, werd hij
koewachter bij een boer en op 16-jarigen
leeftijd, evenals z(jn broeder, landbouwers-
knecht. Hij kwam in 1726 in dienst bij
Isaak du Rieu, die aan den weg naar Oost
burg woonde. Bij dezen moest hg het vlas
bewerken, voornamelijk zwingelen. Des
tijds verbouwde iedere landbouwer vlas ook
tot eigen gebruik. De vrouwen sponnen uit
het. vlas het garen op een spinnewiel. Het
garen ging naar den wever, die er linnen
van maakte. Wg zagen, dat de schoonva
der van Isaak du Flo wever was. De land
bouwer Du Rieu (later is deze familienaam
verbasterd tot de Reu) moet een vrij ont
wikkeld man geweest zgn. In de winter
avonden leerde hij zgn kneclit beter lezen
en schrijven en vooral ook cijferen. Dit
laatste had Isaük du Flo niet op school
kunnen leeren, daar hij maar korten tjjd
op de schoolbanken had gezeten. Hij toon
de zich een vlugge leerling en wenschte
evenals zgn broer schoolmeester te worden.
Een meester moest toen ook goed kunnen
zingen want tevens was hij voorzanger.
Daarom ging Isaac bg den Franschen
schoolmeester Pierre Bourré te Groede de
psalmen leeren zingen-
Den volgenden winter kreeg hg 's avonds
les van den Duitschen (Hollandechen)
meester Frederlk Cailia. Om zich nog beter
in het schrijven té oefenen ging hij bij zijn
Redacteur J. M. MULLEÉ,
KERSTWEDSTRIJD Z.S.B.
Evenals vorig jaar, overweegt de Z.S.B.
een wedstrijd te houden in groepen van 4
deelnemers elk, op 2en Kerstdag, 's och-»
tends en 's namiddags. De eerste ronde zal
op Zaterdagnamiddag 21 December en Zon»
dagvoormiddag 22 December worden ge
speeld.
Onderstaande partij ontvingen we uit
Goes.
Wit: J. Bonnet. Zwart: A. Nordlohne.
I. d2d4 d7—d5 2. c2—c4 e7—eQ
3. Pblc3 Pg&—f6 4. e2e3
De gewone voortzetting met 4. Lg5 lijkt
hier beter.
4Lf8—e7 5.Pgl—f3 0—0
6. a2a3 niet zoo zeer bedoeld als ver»
hindering van 6Lb4, als wel voorberei
ding tot b4 en ontwikkeling van den raads
heer naar b2. Al met al geen aanlokkelijk
plan.
6b7b6 7. c4Vd5 e6xd5
8. Lfld3 h7h6 een o.i, overbodige
en nuttelooze zet.
9. h2h3 ziet er ook niet fraai uit,
maar wit wil blijkbaar Lg4 verhinderen.
9PbSd7 10. 0—0 c7c5
II. Leld2 hier leek 11. e3e4 speelbaar.
11Lc8—b7 12. Tal—cl Pf6—e4
13. Ld3bl f7f5.? verzwakt d5 ernstig
14. d4x®5 Pd7x°5 15. kcb4 Pe4Xd2,
Op den duur is het paard door de zwakte
van dö tocli niet te handhaven, maar deze
ruil van raadsheer voor paard is in dit
geval voor wit niet ndeelig.
16. Pf3xd2 Het voor de handliggende
Dd2 gaat niet wegens 16 Pb3.
16Pc5e4 17. Pd2xe4 f5Xe4?,
Nu wordt pion d5 onhoudbaar.
18. Lbla2 Kg8h8 19. La2xd5 Lb7Vd5
20. DdlX^5 Dd8xd5 21.Pc3xd5 Le7—f6
Het zwarte spel is ineens vol zwakke
punten.
22.Pd5Xf6 Tf8xf6 23. Tel—c4 Ta8—eS
24. Tf 1cl Te8e7 25. Kgl—fl Kh8h?
26. Tel—c2 Tf6—f5 27. Kfl—e2 Te7—f7
28. Ke2el Tf7—e7 29. Tc4c7 Tf5—f7
30. Tc7xe7 Tf7Ve7 31. Keie2 Kh7—g6
32. f2—f3 e4Xf3f33.Ke2xf3
Men zou hier eerder gxf verwachten.
33Kg6—-f5 B4.Tc2—c4 U6—hfi
35. b4b5 g7g5 36. g2g4f h5Xg4
37. hSxg4t Kf5—f6 38. a3—a4 Kf6—f7
39. e3e4 Kf7—f6 10. Tc4c6f Kf6—e5
41. Kf3—e3 Te7—g7 42. Tc6—c8 Ke5—e6
43. Tc8—e8j Ke6—d7 14.Te&—e5 Kd7—d&
45. Ke3d4 Zwart geeft op.
Slotstelling
Zwart A. Nordlohne.
WitJ. Bonnet.
Een partij met vooral in de opening me
nige zwakke zet.
Bij een groot aantal bewaakte over
wegen zijn thans speciale stoplichten
en zgn -katte-oogen" aangebracht ten
behoeve van het verkeer in de duisternis
(Foto Pax-Holland)
ZELDZAME ViSCH GEVANGEN.
Vrijdagochtend is aan den vischafslag
te Scheveningen een soort maanvisch aan
gevoerd van ongeveer een meter lengte
en met een gewicht van 40 kg.
Dergelijke visschen, welke In de Indische
wateren veel voorkomen, zijn volgens oude
visschers, nog nimmer hier gevangen.
De visch, welke aan den afslag verkocht
zal worden, is gevangen in de netten van
de TX 39, schipper P. v. d. Vis.
broer inwonen, die te Brekens schoolmees
ter was geworden. Overdag zwingelde hg
vlas bg- den baljuw Servaas Loke en des
avonds zette hij zich aan de studie. Wel
dra meende hg voldoende kennis te hebben
om als schoolmeester te kunnen sollicitee-
ren. Een akte van bekwaamheid werd toen
nog niet geëischt.
(Slot volgt.)
R. B. J. d. M.
