Pasfoto-misère en stamkaartenvreugde in de Maasstad. MrStevens uit Detroit BIJ ONS IN ROTTERDAM. De groote schouwburg wordt afgebroken. Grooter dan waar ook in Nederland zijn in Rotterdam de moeilijkheden geweest, die -de legitimatie-plicht hebben teweeg gebracht. Nog altijd immers is het stads leven eenigszins ontwricht. Dat was reeds lang niet meer zoo erg, dat het dagelijksch leven er door ontzet werd, maar het was toch zoo gesteld, dat bijzonderheden, waar bij veel menschen betrokken zouden zijn, zorg zouden baren. En nu zag men zich plotseling voor een taak geplaatst, waarbij alle Rotterdammers, die den leeftijd van vijftien jaar hebben bereikt, betrokken waren! Het is met het verkrijgen van pasfoto's •een groote misère geworden! Een kleine 450.000 menschen moesten van pasfoto's voorzien worden ende bekende adres sen van „klaar terwijl U wacht", waren juist vroeger in de binnenstad te vinden, hetgeen beteekende, dat zeer vele installa ties vernield waren. Sommigen hadden zich reeds weer in een der buitenwijken gevestigd, maar anderen waren nog niet zoo ver, zoodat er in den beginne een gebrek aan fotografen was. Ook de luxe fotografen wierpen zich in allerijl op .als helpers in den nood en zelfs probeerden x'eie amateurs er een slaatje uit te slaan. Reeds na een paar dagen waren tallooze woningen geworden tot geïmproviseerde foto-ateliers, hetgeen het publiek kenbaar gemaakt werd met plakkaten op de ra men, die overigens al lang niet meer ge waagden van een snelle bediening, waarop men kon wachten, maar die in het gun stigste geval een verkrijging van de zoo zeer verlangde foto's binnen twee dagen in het vooruitzicht stelden. - Vooral toen bekend was waar en wan neer de legitimatie-bewijzen zouden wor den uitgereikt, werd de drukte bij de foto grafen overstelpend, waarbij de vraag naar beeltenissen het aanbod van fotogra fen belangrijk overtrof, zoodat zich al spoedig overal in de stad lange rijen vormden voor de fotografische ateliers, waar honderden geduldig hun beurt af wachtten. Er was geen sprake van, dat de fotografen de drukte afkonden. Al spoedig moesten zij zich er toe bepalen een be perkt aantal uren van den dag voor het maken van opnamen te gebruiken en de rest van den tijd te reserveeren voor het onder hoogen druk ontwikkelen daarvan. De moeilijkheden stapelden zich steeds maar op. Hiér en daar ontstond een te kort aan papier en voorts werd het spreekwoord, dat haastige spoed zelden goed pleegt te zijn, op pijnlijke wijze be waarheid, doordat tallooze opnamen ge heel mislukten! Wij zagen zelfs een adres, waar op een gegeven moment met groote letters bekend gemaakt werd, 'dat alle op namen van twee volle dagen mislukt wa ren, zoodat deze overgenomen moesten worden! Dat beteekende opnieuw een paar uur wachten en dat hield voor den betrok ken fotograaf een nog angstwekkender hoeveelheid werk in. Dat de pasfoto's „lee- lijk" uitvielen, leelijker nog dan deze ge woonlijk zijn, och, dat nam men maar op den koop toe. Bedenkelijker was het, dat velen er niet in geslaagd zijn tijdig een foto te bemachtigen. Goede beurt van de afdeeling Bevolking. Het is daarom maar goed geweest, dat men de eischen voor die foto's nogal soe pel genomen heeft. Iedere eenigszins gelij kende foto werd geaccepteerd, aangezien het toch slechts een tijdelijke voorziening betrof. In afwachting van de over eenige maanden te verstrekken definitieve legi timatie-bewijzen doen n.l. voorloopig de van een foto voorziene stamkaarten als zoodanig dienst. Zoo stroef als de foto-voorziening ging, zoo vlot is het gegaan met het tot legiti matie-bewijs promoveeren der stamkaar ten, dank zij de voortreffelijke wijze waar op de afdeeling Bevolking deze taak heeft aangepakt. In vele gemeenten in Neder land, vooral in de groote, heeft het pu bliek vrfj lang, soms wel uren, moeten wachten. Te Rotterdam heeft de langste wachttijd een kwartier bedragen en dat wachten werd dan nog veraangenaamd door het luisteren naar vroolijlce muziek. Het geheele Rotterdamsche bevolkings register is, naar alphabetische rangschik king, in 302 stukken gesplitst. Eerst ging de splitsing slechts in tachtig deelen,n.l. van 19 tot en met 21 September, toen het geheele bevolkingsregister verhuisde naar de restauratie van het Stadion Feijen- oord, waar Rotterdam-Zuid zich van een identiteitsbewijs kon voorzien. Lang niet alle bewoners van dit stadsdeel hebben zich evenwel tijdig van een pasfoto kunnen voorzien, zoodat de drukte die eerste da gen nogal tegenviel. Toen is de geheele afdeeling bevolking verhuisd naar den rechter Maasoever, waar zij haar tenten opsloeg onder het spoorwegviaduct aan de Binnenrotte. Hier werden 302 houten keetjes getimmerd., in elk waarvan een stuk van het bevolkings register werd ondergebracht. De stad werd in vijf groote wijken verdeeld. Eiken dag- waren de bewoners van één wijk aan de beurt om de foto, voorzien van een stem pel, op de stamkaart te doen bevestigen. Iedere stamkaart werd geverifieerd met de persoonskaart van het bevolkingsregis ter, aan de houders werden ter- contröle eenige vragen gesteld en dat alles verliep buitengewoon vlot. Een groot aantal on derwijzeressen en onderwijzers verrichtte deze werkzaamheden, geholpen door vrij wel het geheele personeel van de afdee ling bevolking. Voorts waren er niet min der dan vijftig heeren belast met de taak om het publiek zoo noodig den weg te wijzen, wat overigens nauwelijks noodig was, aangezien aan alle loketten groot en duidelijk stond welke namen er behandeld werden. Op deze wijze zou men 90.000 menschen per dag hebben kunnen verwer ken, hetgeen geen enkele dag noodig is geweest, aangezien de grootste drukte op één dag slechts 80.000 personen beliep. De trams voerden met extra-diensten het publiek af en aan, ouden van dagen en hulpbehoevenden werden in een speciale keet geholpen en zoo deed zich het feit voor, dat vrijwel alle Rotterdammers zich dezer dagen een moment op die bekende oude Binnenrotte hebben bevonden, onder het vermaarde viaduct, waarvan prof. Goudriaan zulk een bewonderaar is en dat vermoedelijk ook in het nieuwe Rotterdam zal blijven bestaan. Er was een E.H.B.O.- en een brandweerdienst,er was een bu reau gevonden voorwerpen, waar de ónmo gelijkste voorwerpen binnen kwamen, kin deren incluis, en waar bovenal een groote verzameling pasfoto's prijkte van onge- lukkigen, die in de agitatie de met zooveel moeite verworven pasfoto op het beslis sende moment nog verloren. Voorts was er een bewakingsdienst, hetgeen uiteraard van groot bèlang was, aangezien hier tij delijk het geheele Rotterdamsche bevol kingsregister was ondergebracht. De ge heele afdeeling Bevolking was dan ook tijdelijk van het raadhuis naar de Binnen rotte verhuisd, waar ook de andere werk zaamheden van deze afdeeling gewoon doorgang vonden. Zoo heeft men, dank zij dit contact met alle Rotterdammers, niet minder dan ruim 8000 adressen achterhaald van personen, waarvan het adres tot dusver sinds het bombardement onbekend was gebleven! Voorts werden thans ook aan de Binnen rotte dagelijks paspoorten uitgereikt aan arbeiders, die werk gevonden hadden in Duitschland. Het kan niet ontkend worden, dat de afdeeling Bevolking van de gemeente Rot terdam in deze laatste Septemberdagen van dit zoo veelbewogen jaar een voor treffelijk staaltje van haar kunnen heeft getoond. Het was een brokje organisatie, SMID WILDE BUIS MET DYNAMIET IN DEN OVEN STEKEN. 's-Gravenzande is als door een wonder gespaard gebleven voor een gebeurtenis, welke voor een deel van die gemeente éatastrophale gevolgen zou hebben gehad, toen een smid een groote- buis met dyna miet in den oven wilde steken, aldus de Stand. Eenige arbeiders waren bezig met het uitbaggeren van de Vaart, toen zij in het water zes buizen, ieder eenige meters lang, uit het water opvischten. De mannen dach ten hun vondst wel voor oud ijzer te mo gen verkooper, en de smid H. bleek bereid te zijn voor eenige guldens de buizen' te koopen. De buizen werden op een wagen voor de smederij geworpen, en na enkele uren ging de smid zijn koop nader bezien. Hij vei-moedde, dat in de buizen wel wat water zou zitten en hij wilde dat daaruit verwijderen, waarvoor hij probeerde de afsluiting te openen. Deze bleek echter stevig vastgeroest te zijn, zoodat de smid besloot de buizen in zijn smidsvuur te leggen, en 'aldus open te maken. Hij nam een buis mee in de werkplaats om die alvast in het vuur te leggen, toen echter juist een klant binnentrad, waarom de smid de buis weer op den wagen wierp. Nadat de klant was geholpen zou hij met zijn werk verder gaan, toen een mili tair passeerde. Deze zag de buizen en herkende die, dat zij allen gevuld waren metdynamiet De inhoud van één van de buizen zou voldoende zijn geweest, om een heele om geving waarin de smid woont, te vernie tigen Dat de smid na de mededeeling even ge zucht heeft, is niet onbegrijpelijk. En evenmin, dat de buizen snel uit de omgeving van de smederij verwijderd wer den. BEGRAFENIS SLACHTOFFERS BOMBARDEMENT HAARLEM. Vele malen trok gisteren een droeve stoet door de straten van I-Iaarlem. Der tien slachtoffers van den Engelschen luchtaanval werden naar hun laatste rust plaats gebracht. Bij alle begrafenissen had de Rijkscommissaris door het zenden van bloemen blijk gegeven van zijn medeleven. waarover geheel Rottefidam met intense bewondering heeft gesproken. De Groote Schouwburg wordt afgebroken. Er is nog een kwestie, waarover geheel Rotterdam dezer dagen gesproken heeft, n.l. de slooping van den Grooten Schouw burg in de Aert van Nesstraat. Aanvan kelijk leek het nog mogelijk, dat de lang niet leelijke voorgevel behouden zou kun nen blijven, maar- tenslotte is beslist, dat ook deze herinnering aan cultureel Rotter dam van einde negentiende eeuw verdwij nen zal. Het moet wel pijnlijk zijn voor den thans hoogbejaarden bouwmeester Jan Verheul, dat hij er nog getuige van moet zijn, dat dit knappe werkstuk jjiit zjjn jonge jaren .de schouwburg dateert uit 1887 aan sloopershanden wordt overgeleverd. Groote namen doemen in de herinnering op, nu deze schouwburg op het punt staat te verdwijnen. Hier heeft het Nederlandsche tooneel een ongekende bloei-periode beleefd. Hier vierde Catha- rina Beersmans triomfen, hier hebben Van Zuylen, Legras en 'Haspels, en later Van Eysden, Tartaud, Alida TartaudKlein en Marie van EysdenVink groote dagen be leefd. Hier werden de Buziau-revues, eerst van Ter Hall,, later van den heer en nog later van mevrouw Bouwmeester, aan den critischen smaak van het Rotterdam sche publiek toevertrouwd om daarna de jaarlijksche ronde door Nederland te ma ken, hier heeft de kunst steeds een steun punt gevonden, dat zeer noode gemist zal worden gedurende de komende, voor Rot terdam rchouwburglooze jaren, die de overbrugging vormen naar het nieuwe Rotterdam, waarin ongetwijfeld ook aan het theaterleven een ruime plaats zal zijn toebedeeld, en waarin zeker minstens één fraaie schouwburg zal verrijzen. ROTTERDAMMER. Vrij opgewekte stemming op de Amsterdamsche beurs. De nieuwe week werd op de beurs te Amsterdam in opgewekte houding aange vangen. In diverse fondsen ontwikkelde zich eèn flinke bedrijvigheid en daarbij kreeg de markt als geheel een voorkomen van bewegelijkheid. Daarbij bestond een vaste stemming. De koersen waren mee- rendeels beter en legden onder beurstijd een gedecideerde neiging tot oploopen aan den dag. Bij het begin der beurs werd de aandacht in de eerste plaats getrokken door Unilevers, die een drukke affaire te aanschouwén gaven. Aku's werden even eens druk verhandeld. In de Philips aan- deelen was aanvankelijk niet veel te doen. Middenbeurs echter kwamen er plotseling ltoopers opdagen en de vraag was van dien aard, dat in een ommezien van tijd een aanzienlijke avance werd gemaakt. De binnenlandsche industrieelen waren over het geheel genomen goed prijshoudend. Naast de industrieelen waren het de scheepvaartwaarden die de attentie voor zich opvorderden. De petroleumafdeeling was kalm, Olies waren niet veel veran derd. De omzetten waren klein. In cul- tuuraandeelen was weinig te doen. HVA's waren goed prijshoudend, Tabakken eenigs zins onregelmatig. Rubberfondsen trokken nauweljjlcs belangstelling. Voor Duitsche fondsen bestond een aangename stemming. De beleggingsafdeeling had een kalm voor komen. De Nederlandsche staatsfondsen waren prijshoudend. Het zakenverkeer op de Amerikaanscne markt was van gerin gen omvang. 'De stemming was traag. De koers.'ti neigden tot achteruitgang. Bataafsche Petr. Mij. Obl. A Amsterdamsche Bank A Ned. Gist- en Spiritusfabr. A K.M. De Schelde Nat. Bez. A Houthandel Alberts C Kans. City South Nederland le lng 1940 4 Nederland 2e lng 1940 4 Nederland met bel. fac. 1940 4 Ned. 1000 1938 (3[/2) 3 Indië k 1000 1937 3 A Koloniale Bank A Ned. Ind. Handelsbank C Ned. Handel Mij. A Van Berkels Pat. C Calvé Delft A Lever Bros en Unilever A Philips Gloeil. Gem. Bez. C Am. Car Foundry C Anaconda Copper C Bethlehem Steel C General Motor C Kennec. Copper C North Am. Aviation C Rep. Steel C Un. States Steel A Kon. Petroleum Mij. C Contin. Oil Cy C Philips Petrol. C Shell Union C Tide Water Ass. Oil A Ned. Scheepvaart Unie A Handelsver. Amsterdam A Ned. Ind, Suiker U. A Deli Batavia Mij. C Deli Mjj. h 1000 A Senembah Mij. C Pennsylv. Rr. A South Railway C Amsterdam Rubb. A Deli Batavia Rubb. Mij. A Serbadjadi Sum. Rubb. 3% 82 110 393 61'/2 84% 148% 110 83—87 131—36i/2 175y2—87 I/2 23 21%—% 66—% 40% 28%—% 14% 16—% 49%—48 229—26 15% 27% 8%7% 8—7% 1361/2—38'/2 136—35 191%—% 15Sy2—59i/2 17% 11 196%—97% 144% Kerknieuws Christelijke Geref. Kerk. Tweetal te 's-Gravenhage-Oost ds. A. M. Franssen te Biezelinge en ds. J. M. Visser te Midwolda. Verboden bladen. Naar wórdt vernomen is het Chr. Vrou wenblad „Vrouwenpost" verboden. Voorts is verboden het „Kerkblaadje", een orgaan dat door wijlen dr. J. C. S. Locher te Lei den werd opgfericht en thans geredigeerd wordt door zijn zoon ds. Locher, Ned. Herv. predikant te Breukelen. De legerberichten van gisteren. HET DUITSCHE Het opperbevel van de Duitsche weer macht maakt bekend Op 6 October en ,in den nacht van 6 op 7 October zijn, in weerwil van de zeer moeilijke weersomstandigheden, Londen en andere doelen in Zuid Engeland wederom met succes aangevallen. In Londen deed zich een ontploffing voor in een groote gasfabriek, waarna een hevige brand uit brak. De Duitsche luchtmacht slaagde er verder in een waterleidingsinstallatie ern stig te beschadigen. Afzonderlijk vlie gende toestellen hebben aanvallen gedaan op verscheidene wapenfabrieken in Zuid- Engeland en vernietigden ketelhuizen, montagehallen, machines, afgewerkte pro ducten en voorraden. Herhaaldelijk zijn stations en spoorwegemplacementen door bommen van zwaar kaliber getroffen. Ten gevolge van bomtreffers op eenige vlieg velden zijn verscheidene hangars ingestort. Talrijke vliegtuigen wei'den door bomtref fers en machinegeweervuur op den grond vernield. De gevolgen van aanvallen op verscheidene troepenkampen ten' Zuiden van Londen waren nog geruimefi. tijd waar te nemen .Men heeft talrijke rechtstreek- sche treffers op de barakken en onderko mens kunnen constateeren. In Thames- haven en Port Victoria ontstonden door bomontploffingen nieuwe groote branden. Andere aanvallen waren gericht op haven werken aan de Zuid- en Zuidoostkust van Engeland. Wegens de weersomstandigheden hebben zich Zondag geen luchtgevechten ontwik keld. Aan de Westkust van Denemarken heb ben vijandelijke vliegtuigen getracht'een aanval op twee Duitsche patrouillevaartui gen fce ondernemen. Eén vijandelijk vlieg tuig werd neergeschoten, de andere ge dwongen terug te keeren. Bij de aanvallen op wapenfabrieken in Zuid-Engeland hebben zich door bijzon dere dapperheid onderscheiden de eerste luitenants Braun, Ziemer en Kühn en de oberfeldwebel Wolf. HET ÏTALIAANSCHE. In z\jn weermachtsberich't no. 122 maakt het Italiaansche hoofdkwartier het vol gende bekend Dezelfde flottielje waarvan melding ge maakt is in weermachtsbericht no. 121 heeft een andere vijandelijke duikboot tot zinken gebracht. In de Roode Zee is 'n vij andelijk convooi, dat geëscorteerd werd door kruisers en torpedojagers door een van onze luchtformaties gebombardeerd. In Oost-Afrika was bedrijvigheid van onze verkenningsafdeelingen voorbij Kas- sala en in de zóne van El Zoean ten Wes ten van Omager. De vijandelijke lucht macht bombardeerde Gallabat, waarbij vier Askari's gedood en zes gewond wer den. Bij andere luchtaanvallen op Otoemlo, Massaoea en op Metemnia werden drie personen gedood en twee gewond, onder de inlanders. Eenige hutten werden vernield. Een vijandelijke duikboot welke opdook in de omgeving van Savona heeft eenige ka nonschoten gelost op de stad, waarbij burgerwoningen getroffen werden en on der de bèvolking één persoon gedood en zes gewond werden. De materieele schade is niet gj-oot. De winterjas. In de N.R.Crt. kwam een. ingezonden stuk voor naar aanleiding van de regeling voor het aankoopen van winterjassen en -mantels. De inschrijver wijst hierbij op de gedemobiliseerden. Van deze gedemobiliseerden, waarvan vele zelfs langer dan 1% jaar het va derland gediend hebberl-, kan toch niet ver ondersteld worden, dat z\j een jas bezitten, die zij kunnen inleveren, zoo schrijft hij. Het blad teekent hierbij aan dat er bin nenkort een bizondere regeling voor nood gevallen komt, waarbij zij die kunnen aan- toonen, dat zij werkelijk een winterjas noo dig hebben, deze op hun textielkaart zullen kunnen krijgen. KNAAPJE VERDRONKEN. Zondagmiddag is het 2%-jarig zoontje van den veehouder J. Rijlaarsdam te Al phen a. d. Rijn in een onbewaakt oogen- blik in de sloot voor het ouderlijk huis geraakt en verdronken. DOOR R. ARDEN. 20)'. „Nou, juist, dat bedoel ik," zei Grizzard. „De zaak zit namelijk zoo, dat men na Norton vermoord te hebben, ook mij wil vermoorden, en dan krijg er wel uit, wie dat doen wil „Als u dood bent Grizzard rekte zich uit en haalde diep adem. „Ik ben Jim Grizzard, meneer. Mij ver moordt men niet zoo gemakkelijk. Vaak geprobeerd en nog nooit geluktIk ben..." Grizzard kwam er niet toe, te zeggen, wat hij v/as. Er werd geklopt. „Binnen riep Sherman, waarop weer het beangstigde gezicht van den steward verscheen. „Meneer, mr. Stevens en zijn secretaris Willen u dringend spreken „Hé zei Grizzard. „Laat ze maar bin nen komen „Een oogenblikKapitein Sherman zette zijn borst op en trok zun uniform jas glad. „Meneer Grizzard, we spreken nog wel over deze zaak. Ik moet me alle maatregelen voorbehouden. Waarschijnlijk sluit ik me bij uw mèening aan en onder zoek ik de zaak op eigen gelegenheid." „Samen met mij, niet waar „Misschien wel," zei de kapitein onge duldig. „Ik hoop, dat u me niet kwalijk neemt; zooals u ziet heb ik nog wat te doen." „Ach zei Gxïzzard. „Ik moet nu weg 1" „Er staat een passagier buiten, die me wil spreken „Maar daar kan ik toch wel bij zijn Misschien „Dat gaat niet," antwoordde Sherman met waardigheid. Grizzard stond op en ging naar de deur. Om geheel onverklaarbare redenen werd hij plotseling booSi Hij draaide zich om, tikte met zijn wijsvinger tegen zijn voor hoofd en zei zacht „Jullie zullen het nooit voor elkaar brengen, jullie idioten. Nóóit zonder mjj Daarna was. hij buiten. „Lummelmompelde Sherman. „On beschaamde lummel En tot den steward „Laat de heeren binnen komen.' Dadelijk daarop traden Peters en Stevens binnen. HOOFDSTUK VI. „Mijnheer," zei Peters, „het zal u be kend zijn, dat mijn secretaris, mr. Peters, in de tweede klasse reist." „Ja, dat weet ik," zei de kapitein. „Maar gaat u alstublieft zitten." „Graag," zei de valsche Stevens, ter wijl hij een stoel nam .„Nu, Peters, vertel maar eens wat je gezien hebt." De valsche Peters of echte Stevens zette zich bescheiden op den rand van een stoel en begon „Vannacht is iemand over bood geval len, heb ik gehoord." „Helaas ja," zei de kapitein diet voort durende den „secretaris" aankeek. „Weet u daar iets van „Een heele boel," zei de valsche Peters. Hij zag er nu bijna een beetje schuchter uit, waarover zich echter alleen maar de echte Peters verwonderde. „Ik zag, hoe die man hij heet, geloof ik, Bolton of zoo iets „Norton," verbeterde de kapitein. „Nu dan hoe die Norton naar het pro menadedek ging. Ik zag echter ook, hoe mr. Grizzard hem Volgde Er volgde een stilte. Kapitein Sherman greep naar de plaats/ waar anders zjjn pet zat, vond echter niets om af te nemen en liet zijn hand zinken. Hij en de twee officieren hadden groote verbaasde oogen, alle drie waren ze als door den bliksem getroffen. Eindelijk kreeg de kapitein lucht. „Dan moet die vent toch zoojuist hoe laat was dat ongeveer, mijnheer Peters „Dat weet ik niet precies," zei Stevens rustig. „Maar het was al heel laat. Ik hoorde in de rooksalon uit de luidspre kers de muziek uit de danszaal. Spoedig daarop ben ik gaan slapen. Toen ik in bed lag, was het half één." Kapitein Sherman wierp een triom feerenden blik op zijn officieren. „Hier moet nu," zeide hij, met de groot ste scherpzinnigheid gewerkt worden, dat zal u nu wel duidelijk zijn heeren." Het was den heeren duidelijk.. Ze knikten en keken den valschen secretaris inge spannen aan. „Hoe wist u," vroeg Sherman, die reeds een criminalistisch talent in zich voelde opkomen, „dat het Grizzard was „Omdat ik hem zag." „Neen, ik bedoelhoe wist u, dat de man, dien u zag Grizzard heeft „Omdat ik erbij was," antwoordde Ste vens, „toen mijn meester met hem ken nis maakte." „De echte Peters knikte. „Jazeker, ik heb mijnheer Grizzard op den eersten dag van de reis in de turnzaal ontmoet en mijn secretaris was daarbij tegenwoordig. Ik heb met hem gebokst." „Daarvan is me iets ter oore gekomen. Men zegt, dat u beiden nogal tamelijk ern stig gebokst hebt" De valsche Stevens schudde het hoofd. „Neen, mijnheer, dat dachten de men schen alleen maar. Steerke menschen bok sen altijd een beetje harder, dan doe je je pijn en van het een komt het ander. Maar dat was van geen beteekenis, mijn heer, we hebben elkaar na afloop de hand gegeven." „Mooi." De kapitein wendde zich weer tot den valschen Peters. „Mijnheeer Peters, u kunt en bent bereid, uw verklaringen voor iedere rechtbank te herhalen en onder eede te bevestigen?" „Zeker," zei Stevens, „ik heb het duide lijk gezien. Mr. Grizzard verwisselt men niet zoo gauw met iemand anders." „Goed, goed," zei de kapitein. „Het lijkt me nogal duidelijk, dat deze Grizzard een gevaarlijk spel speelt. Hij kwam me al dadelijk verdacht voor. U ook?" De vraag was tot de beide officieren ge richt. De officieren knikten en bevestig den het. „Dan is dus nu," zei Sheerman, „de zaak voorlo.opig afgedaan. Ik weet nu, in welke richting het onderzoek moet gedaan wor den. Ik dank u wel, heeren. U zult het me Zeker niet kwalijk nemen, wanneer ik u voor deze zaak nog eens verzoek hier te komen?" „Welnee," zei Peters.. „Heelemaal niet," zei ook de valsche Peters, ofschoon de beleefde vraag in het geheel niet tot hem gericht was geweest, want hij was slechts dé secretaris en hij reisde bovendien in de tweede klasse. De beide heeren stonden op, namen af scheid en verlieten de hut. Vijf minuten later, toen zij op het pro menadedek wai'en, zei Stevens, de echte: „Peters, ik moet je wat vertellen: pre cies zooals ik het aan den kapitein heb meegedeeld, heeft de zaak zich niet toe gedragen." Peters schrok. „Allemachtig! Je maakt zeker toch maar een grap? „Neen," zei Stevens. „Ik heb alleen maar op een ondergeschikt punt gelogen. Ik zat namelijk niet in de rooksalon, maar. ik kwam de trap aan het eind van de gang'bij mijn hut. Toen ik daar Grizzard zag, dacht ik: wat zoekt die vent nu in de tweede klas Ik ben daarop blijven staan en bleef wachten. Twee minuten later kwam die Norton aangeloopen. Grizzard sprak hem aan en samen gingen ze naar het promenadedek. Kijk eens aan, denk ik, waat aardig, Grizzard heeft zijn handlangers ook in de tweede klas. Daar ik nauwelijks kon hooren, wat ze zeiden, ben ik weggegaan. Dat is alles." Peteers, de echte, herademde. „Dan is het in orde. De hoofdzaak komt overeen; v/aar je gezeten of gestaan hebt, is larie. Waarom heb je overigens niet de waarheid verteld?" „Omdat de kapitein niet hoeft te weten, dat we al een oogje op Grizzard hebben. Onder zulke omstandigheden zou hij wantrouwend jegens ons worden en den ken, dat het hier een wraakneming be treft van jou in verband met dat boks- p ar tij tje." „We moeten nu," sprak kapitein Sher man intusschen met schoolmeesterachtig opgestoken wijsvinger tot de beeide offi cieren, „volledige klaarheid zien te krij gen. We zullen zoowel over dezen secreta ris als over dezen Grizzard inlichtingen inwinnen bij de politie-autoriteiten van hun woonplaats. Het begint te schemeren, heeren, en als ik me niet deerlijk vergis, -hebben we met eenige scherpzinnigheid geen vreemde politie op de „Santa Bar bara" noodig om de zaak geheel tot klaar heid te brengen. En dan" kapitein Sherman maakte een beweging alsof hij iets in zijn vingers klemde „dan heb ben we onzen knaap te pakken! Dank u wel heeren; u kunt gaan." Helaas bleek het, dat kapitein Sherman geen gelijk had met den schemer, waar over hij zich zoo blij had gemaakt. In tegendeel, het werd nu eerst recht duis ter en Sherman kreeg geen gelegenheid, z\jn knaap te pakken te nemen. Kort vooi'dat het schip voor Capablanca het anker uitwierp, ontving kapitein Sherman de gevraagde informaties. Ze luidden zeer verschillend. Over den secre taris was niets in diens nadeel te zeggen, hij was nog nooit met den strafrechter in aanraking gekomen, doch had redelijk en braaf lederwaren verkocht. Sherman knik te, toen hij dat las. Iets anders had hjj niet verwacht. De inlichtingen over Griz zard waren echter ietwat mysterieus. Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1940 | | pagina 6