Pasfoto-misère en stamkaartenvreugde
in de Maasstad.
MrStevens uit Detroit
BIJ ONS IN ROTTERDAM.
De groote schouwburg wordt afgebroken.
Grooter dan waar ook in Nederland zijn
in Rotterdam de moeilijkheden geweest,
die -de legitimatie-plicht hebben teweeg
gebracht. Nog altijd immers is het stads
leven eenigszins ontwricht. Dat was reeds
lang niet meer zoo erg, dat het dagelijksch
leven er door ontzet werd, maar het was
toch zoo gesteld, dat bijzonderheden, waar
bij veel menschen betrokken zouden zijn,
zorg zouden baren. En nu zag men zich
plotseling voor een taak geplaatst, waarbij
alle Rotterdammers, die den leeftijd van
vijftien jaar hebben bereikt, betrokken
waren!
Het is met het verkrijgen van pasfoto's
•een groote misère geworden! Een kleine
450.000 menschen moesten van pasfoto's
voorzien worden ende bekende adres
sen van „klaar terwijl U wacht", waren
juist vroeger in de binnenstad te vinden,
hetgeen beteekende, dat zeer vele installa
ties vernield waren. Sommigen hadden
zich reeds weer in een der buitenwijken
gevestigd, maar anderen waren nog niet
zoo ver, zoodat er in den beginne een
gebrek aan fotografen was. Ook de luxe
fotografen wierpen zich in allerijl op .als
helpers in den nood en zelfs probeerden
x'eie amateurs er een slaatje uit te slaan.
Reeds na een paar dagen waren tallooze
woningen geworden tot geïmproviseerde
foto-ateliers, hetgeen het publiek kenbaar
gemaakt werd met plakkaten op de ra
men, die overigens al lang niet meer ge
waagden van een snelle bediening, waarop
men kon wachten, maar die in het gun
stigste geval een verkrijging van de zoo
zeer verlangde foto's binnen twee dagen
in het vooruitzicht stelden. -
Vooral toen bekend was waar en wan
neer de legitimatie-bewijzen zouden wor
den uitgereikt, werd de drukte bij de foto
grafen overstelpend, waarbij de vraag
naar beeltenissen het aanbod van fotogra
fen belangrijk overtrof, zoodat zich al
spoedig overal in de stad lange rijen
vormden voor de fotografische ateliers,
waar honderden geduldig hun beurt af
wachtten. Er was geen sprake van, dat de
fotografen de drukte afkonden. Al spoedig
moesten zij zich er toe bepalen een be
perkt aantal uren van den dag voor het
maken van opnamen te gebruiken en de
rest van den tijd te reserveeren voor het
onder hoogen druk ontwikkelen daarvan.
De moeilijkheden stapelden zich steeds
maar op. Hiér en daar ontstond een te
kort aan papier en voorts werd het
spreekwoord, dat haastige spoed zelden
goed pleegt te zijn, op pijnlijke wijze be
waarheid, doordat tallooze opnamen ge
heel mislukten! Wij zagen zelfs een adres,
waar op een gegeven moment met groote
letters bekend gemaakt werd, 'dat alle op
namen van twee volle dagen mislukt wa
ren, zoodat deze overgenomen moesten
worden! Dat beteekende opnieuw een paar
uur wachten en dat hield voor den betrok
ken fotograaf een nog angstwekkender
hoeveelheid werk in. Dat de pasfoto's „lee-
lijk" uitvielen, leelijker nog dan deze ge
woonlijk zijn, och, dat nam men maar op
den koop toe. Bedenkelijker was het, dat
velen er niet in geslaagd zijn tijdig een
foto te bemachtigen.
Goede beurt van de afdeeling
Bevolking.
Het is daarom maar goed geweest, dat
men de eischen voor die foto's nogal soe
pel genomen heeft. Iedere eenigszins gelij
kende foto werd geaccepteerd, aangezien
het toch slechts een tijdelijke voorziening
betrof. In afwachting van de over eenige
maanden te verstrekken definitieve legi
timatie-bewijzen doen n.l. voorloopig de
van een foto voorziene stamkaarten als
zoodanig dienst.
Zoo stroef als de foto-voorziening ging,
zoo vlot is het gegaan met het tot legiti
matie-bewijs promoveeren der stamkaar
ten, dank zij de voortreffelijke wijze waar
op de afdeeling Bevolking deze taak heeft
aangepakt. In vele gemeenten in Neder
land, vooral in de groote, heeft het pu
bliek vrfj lang, soms wel uren, moeten
wachten. Te Rotterdam heeft de langste
wachttijd een kwartier bedragen en dat
wachten werd dan nog veraangenaamd
door het luisteren naar vroolijlce muziek.
Het geheele Rotterdamsche bevolkings
register is, naar alphabetische rangschik
king, in 302 stukken gesplitst. Eerst ging
de splitsing slechts in tachtig deelen,n.l.
van 19 tot en met 21 September, toen het
geheele bevolkingsregister verhuisde naar
de restauratie van het Stadion Feijen-
oord, waar Rotterdam-Zuid zich van een
identiteitsbewijs kon voorzien. Lang niet
alle bewoners van dit stadsdeel hebben
zich evenwel tijdig van een pasfoto kunnen
voorzien, zoodat de drukte die eerste da
gen nogal tegenviel.
Toen is de geheele afdeeling bevolking
verhuisd naar den rechter Maasoever,
waar zij haar tenten opsloeg onder het
spoorwegviaduct aan de Binnenrotte. Hier
werden 302 houten keetjes getimmerd., in
elk waarvan een stuk van het bevolkings
register werd ondergebracht. De stad werd
in vijf groote wijken verdeeld. Eiken dag-
waren de bewoners van één wijk aan de
beurt om de foto, voorzien van een stem
pel, op de stamkaart te doen bevestigen.
Iedere stamkaart werd geverifieerd met
de persoonskaart van het bevolkingsregis
ter, aan de houders werden ter- contröle
eenige vragen gesteld en dat alles verliep
buitengewoon vlot. Een groot aantal on
derwijzeressen en onderwijzers verrichtte
deze werkzaamheden, geholpen door vrij
wel het geheele personeel van de afdee
ling bevolking. Voorts waren er niet min
der dan vijftig heeren belast met de taak
om het publiek zoo noodig den weg te
wijzen, wat overigens nauwelijks noodig
was, aangezien aan alle loketten groot en
duidelijk stond welke namen er behandeld
werden. Op deze wijze zou men 90.000
menschen per dag hebben kunnen verwer
ken, hetgeen geen enkele dag noodig is
geweest, aangezien de grootste drukte op
één dag slechts 80.000 personen beliep. De
trams voerden met extra-diensten het
publiek af en aan, ouden van dagen en
hulpbehoevenden werden in een speciale
keet geholpen en zoo deed zich het feit
voor, dat vrijwel alle Rotterdammers zich
dezer dagen een moment op die bekende
oude Binnenrotte hebben bevonden, onder
het vermaarde viaduct, waarvan prof.
Goudriaan zulk een bewonderaar is en dat
vermoedelijk ook in het nieuwe Rotterdam
zal blijven bestaan. Er was een E.H.B.O.-
en een brandweerdienst,er was een bu
reau gevonden voorwerpen, waar de ónmo
gelijkste voorwerpen binnen kwamen, kin
deren incluis, en waar bovenal een groote
verzameling pasfoto's prijkte van onge-
lukkigen, die in de agitatie de met zooveel
moeite verworven pasfoto op het beslis
sende moment nog verloren. Voorts was er
een bewakingsdienst, hetgeen uiteraard
van groot bèlang was, aangezien hier tij
delijk het geheele Rotterdamsche bevol
kingsregister was ondergebracht. De ge
heele afdeeling Bevolking was dan ook
tijdelijk van het raadhuis naar de Binnen
rotte verhuisd, waar ook de andere werk
zaamheden van deze afdeeling gewoon
doorgang vonden.
Zoo heeft men, dank zij dit contact met
alle Rotterdammers, niet minder dan ruim
8000 adressen achterhaald van personen,
waarvan het adres tot dusver sinds het
bombardement onbekend was gebleven!
Voorts werden thans ook aan de Binnen
rotte dagelijks paspoorten uitgereikt aan
arbeiders, die werk gevonden hadden in
Duitschland.
Het kan niet ontkend worden, dat de
afdeeling Bevolking van de gemeente Rot
terdam in deze laatste Septemberdagen
van dit zoo veelbewogen jaar een voor
treffelijk staaltje van haar kunnen heeft
getoond. Het was een brokje organisatie,
SMID WILDE BUIS MET DYNAMIET
IN DEN OVEN STEKEN.
's-Gravenzande is als door een wonder
gespaard gebleven voor een gebeurtenis,
welke voor een deel van die gemeente
éatastrophale gevolgen zou hebben gehad,
toen een smid een groote- buis met dyna
miet in den oven wilde steken, aldus de
Stand.
Eenige arbeiders waren bezig met het
uitbaggeren van de Vaart, toen zij in het
water zes buizen, ieder eenige meters lang,
uit het water opvischten. De mannen dach
ten hun vondst wel voor oud ijzer te mo
gen verkooper, en de smid H. bleek bereid
te zijn voor eenige guldens de buizen' te
koopen. De buizen werden op een wagen
voor de smederij geworpen, en na enkele
uren ging de smid zijn koop nader bezien.
Hij vei-moedde, dat in de buizen wel wat
water zou zitten en hij wilde dat daaruit
verwijderen, waarvoor hij probeerde de
afsluiting te openen.
Deze bleek echter stevig vastgeroest te
zijn, zoodat de smid besloot de buizen in
zijn smidsvuur te leggen, en 'aldus open te
maken.
Hij nam een buis mee in de werkplaats
om die alvast in het vuur te leggen, toen
echter juist een klant binnentrad, waarom
de smid de buis weer op den wagen wierp.
Nadat de klant was geholpen zou hij
met zijn werk verder gaan, toen een mili
tair passeerde.
Deze zag de buizen en herkende die, dat
zij allen gevuld waren metdynamiet
De inhoud van één van de buizen zou
voldoende zijn geweest, om een heele om
geving waarin de smid woont, te vernie
tigen
Dat de smid na de mededeeling even ge
zucht heeft, is niet onbegrijpelijk.
En evenmin, dat de buizen snel uit de
omgeving van de smederij verwijderd wer
den.
BEGRAFENIS SLACHTOFFERS
BOMBARDEMENT HAARLEM.
Vele malen trok gisteren een droeve
stoet door de straten van I-Iaarlem. Der
tien slachtoffers van den Engelschen
luchtaanval werden naar hun laatste rust
plaats gebracht. Bij alle begrafenissen had
de Rijkscommissaris door het zenden van
bloemen blijk gegeven van zijn medeleven.
waarover geheel Rottefidam met intense
bewondering heeft gesproken.
De Groote Schouwburg wordt
afgebroken.
Er is nog een kwestie, waarover geheel
Rotterdam dezer dagen gesproken heeft,
n.l. de slooping van den Grooten Schouw
burg in de Aert van Nesstraat. Aanvan
kelijk leek het nog mogelijk, dat de lang
niet leelijke voorgevel behouden zou kun
nen blijven, maar- tenslotte is beslist, dat
ook deze herinnering aan cultureel Rotter
dam van einde negentiende eeuw verdwij
nen zal. Het moet wel pijnlijk zijn voor
den thans hoogbejaarden bouwmeester
Jan Verheul, dat hij er nog getuige van
moet zijn, dat dit knappe werkstuk jjiit
zjjn jonge jaren .de schouwburg dateert
uit 1887 aan sloopershanden wordt
overgeleverd. Groote namen doemen in
de herinnering op, nu deze schouwburg op
het punt staat te verdwijnen. Hier heeft
het Nederlandsche tooneel een ongekende
bloei-periode beleefd. Hier vierde Catha-
rina Beersmans triomfen, hier hebben Van
Zuylen, Legras en 'Haspels, en later Van
Eysden, Tartaud, Alida TartaudKlein en
Marie van EysdenVink groote dagen be
leefd. Hier werden de Buziau-revues,
eerst van Ter Hall,, later van den heer en
nog later van mevrouw Bouwmeester, aan
den critischen smaak van het Rotterdam
sche publiek toevertrouwd om daarna de
jaarlijksche ronde door Nederland te ma
ken, hier heeft de kunst steeds een steun
punt gevonden, dat zeer noode gemist zal
worden gedurende de komende, voor Rot
terdam rchouwburglooze jaren, die de
overbrugging vormen naar het nieuwe
Rotterdam, waarin ongetwijfeld ook aan
het theaterleven een ruime plaats zal zijn
toebedeeld, en waarin zeker minstens één
fraaie schouwburg zal verrijzen.
ROTTERDAMMER.
Vrij opgewekte stemming op de
Amsterdamsche beurs.
De nieuwe week werd op de beurs te
Amsterdam in opgewekte houding aange
vangen. In diverse fondsen ontwikkelde
zich eèn flinke bedrijvigheid en daarbij
kreeg de markt als geheel een voorkomen
van bewegelijkheid. Daarbij bestond een
vaste stemming. De koersen waren mee-
rendeels beter en legden onder beurstijd
een gedecideerde neiging tot oploopen aan
den dag. Bij het begin der beurs werd de
aandacht in de eerste plaats getrokken
door Unilevers, die een drukke affaire te
aanschouwén gaven. Aku's werden even
eens druk verhandeld. In de Philips aan-
deelen was aanvankelijk niet veel te doen.
Middenbeurs echter kwamen er plotseling
ltoopers opdagen en de vraag was van
dien aard, dat in een ommezien van tijd
een aanzienlijke avance werd gemaakt. De
binnenlandsche industrieelen waren over
het geheel genomen goed prijshoudend.
Naast de industrieelen waren het de
scheepvaartwaarden die de attentie voor
zich opvorderden. De petroleumafdeeling
was kalm, Olies waren niet veel veran
derd. De omzetten waren klein. In cul-
tuuraandeelen was weinig te doen. HVA's
waren goed prijshoudend, Tabakken eenigs
zins onregelmatig. Rubberfondsen trokken
nauweljjlcs belangstelling. Voor Duitsche
fondsen bestond een aangename stemming.
De beleggingsafdeeling had een kalm voor
komen. De Nederlandsche staatsfondsen
waren prijshoudend. Het zakenverkeer op
de Amerikaanscne markt was van gerin
gen omvang. 'De stemming was traag. De
koers.'ti neigden tot achteruitgang.
Bataafsche Petr. Mij. Obl.
A Amsterdamsche Bank
A Ned. Gist- en Spiritusfabr.
A K.M. De Schelde Nat. Bez.
A Houthandel Alberts
C Kans. City South
Nederland le lng 1940 4
Nederland 2e lng 1940 4
Nederland met bel. fac. 1940 4
Ned. 1000 1938 (3[/2) 3
Indië k 1000 1937 3
A Koloniale Bank
A Ned. Ind. Handelsbank
C Ned. Handel Mij.
A Van Berkels Pat.
C Calvé Delft
A Lever Bros en Unilever
A Philips Gloeil. Gem. Bez.
C Am. Car Foundry
C Anaconda Copper
C Bethlehem Steel
C General Motor
C Kennec. Copper
C North Am. Aviation
C Rep. Steel
C Un. States Steel
A Kon. Petroleum Mij.
C Contin. Oil Cy
C Philips Petrol.
C Shell Union
C Tide Water Ass. Oil
A Ned. Scheepvaart Unie
A Handelsver. Amsterdam
A Ned. Ind, Suiker U.
A Deli Batavia Mij.
C Deli Mjj. h 1000
A Senembah Mij.
C Pennsylv. Rr.
A South Railway
C Amsterdam Rubb.
A Deli Batavia Rubb. Mij.
A Serbadjadi Sum. Rubb.
3% 82
110
393
61'/2
84%
148%
110
83—87
131—36i/2
175y2—87 I/2
23
21%—%
66—%
40%
28%—%
14%
16—%
49%—48
229—26
15%
27%
8%7%
8—7%
1361/2—38'/2
136—35
191%—%
15Sy2—59i/2
17%
11
196%—97%
144%
Kerknieuws
Christelijke Geref. Kerk.
Tweetal te 's-Gravenhage-Oost ds. A. M.
Franssen te Biezelinge en ds. J. M. Visser
te Midwolda.
Verboden bladen.
Naar wórdt vernomen is het Chr. Vrou
wenblad „Vrouwenpost" verboden. Voorts
is verboden het „Kerkblaadje", een orgaan
dat door wijlen dr. J. C. S. Locher te Lei
den werd opgfericht en thans geredigeerd
wordt door zijn zoon ds. Locher, Ned.
Herv. predikant te Breukelen.
De legerberichten van gisteren.
HET DUITSCHE
Het opperbevel van de Duitsche weer
macht maakt bekend
Op 6 October en ,in den nacht van 6 op
7 October zijn, in weerwil van de zeer
moeilijke weersomstandigheden, Londen en
andere doelen in Zuid Engeland wederom
met succes aangevallen. In Londen deed
zich een ontploffing voor in een groote
gasfabriek, waarna een hevige brand uit
brak. De Duitsche luchtmacht slaagde er
verder in een waterleidingsinstallatie ern
stig te beschadigen. Afzonderlijk vlie
gende toestellen hebben aanvallen gedaan
op verscheidene wapenfabrieken in Zuid-
Engeland en vernietigden ketelhuizen,
montagehallen, machines, afgewerkte pro
ducten en voorraden. Herhaaldelijk zijn
stations en spoorwegemplacementen door
bommen van zwaar kaliber getroffen. Ten
gevolge van bomtreffers op eenige vlieg
velden zijn verscheidene hangars ingestort.
Talrijke vliegtuigen wei'den door bomtref
fers en machinegeweervuur op den grond
vernield. De gevolgen van aanvallen op
verscheidene troepenkampen ten' Zuiden
van Londen waren nog geruimefi. tijd waar
te nemen .Men heeft talrijke rechtstreek-
sche treffers op de barakken en onderko
mens kunnen constateeren. In Thames-
haven en Port Victoria ontstonden door
bomontploffingen nieuwe groote branden.
Andere aanvallen waren gericht op haven
werken aan de Zuid- en Zuidoostkust van
Engeland.
Wegens de weersomstandigheden hebben
zich Zondag geen luchtgevechten ontwik
keld.
Aan de Westkust van Denemarken heb
ben vijandelijke vliegtuigen getracht'een
aanval op twee Duitsche patrouillevaartui
gen fce ondernemen. Eén vijandelijk vlieg
tuig werd neergeschoten, de andere ge
dwongen terug te keeren.
Bij de aanvallen op wapenfabrieken in
Zuid-Engeland hebben zich door bijzon
dere dapperheid onderscheiden de eerste
luitenants Braun, Ziemer en Kühn en de
oberfeldwebel Wolf.
HET ÏTALIAANSCHE.
In z\jn weermachtsberich't no. 122 maakt
het Italiaansche hoofdkwartier het vol
gende bekend
Dezelfde flottielje waarvan melding ge
maakt is in weermachtsbericht no. 121
heeft een andere vijandelijke duikboot tot
zinken gebracht. In de Roode Zee is 'n vij
andelijk convooi, dat geëscorteerd werd
door kruisers en torpedojagers door een
van onze luchtformaties gebombardeerd.
In Oost-Afrika was bedrijvigheid van
onze verkenningsafdeelingen voorbij Kas-
sala en in de zóne van El Zoean ten Wes
ten van Omager. De vijandelijke lucht
macht bombardeerde Gallabat, waarbij
vier Askari's gedood en zes gewond wer
den. Bij andere luchtaanvallen op Otoemlo,
Massaoea en op Metemnia werden drie
personen gedood en twee gewond, onder de
inlanders. Eenige hutten werden vernield.
Een vijandelijke duikboot welke opdook in
de omgeving van Savona heeft eenige ka
nonschoten gelost op de stad, waarbij
burgerwoningen getroffen werden en on
der de bèvolking één persoon gedood en
zes gewond werden. De materieele schade
is niet gj-oot.
De winterjas.
In de N.R.Crt. kwam een. ingezonden
stuk voor naar aanleiding van de regeling
voor het aankoopen van winterjassen en
-mantels. De inschrijver wijst hierbij op de
gedemobiliseerden.
Van deze gedemobiliseerden, waarvan
vele zelfs langer dan 1% jaar het va
derland gediend hebberl-, kan toch niet ver
ondersteld worden, dat z\j een jas bezitten,
die zij kunnen inleveren, zoo schrijft hij.
Het blad teekent hierbij aan dat er bin
nenkort een bizondere regeling voor nood
gevallen komt, waarbij zij die kunnen aan-
toonen, dat zij werkelijk een winterjas noo
dig hebben, deze op hun textielkaart zullen
kunnen krijgen.
KNAAPJE VERDRONKEN.
Zondagmiddag is het 2%-jarig zoontje
van den veehouder J. Rijlaarsdam te Al
phen a. d. Rijn in een onbewaakt oogen-
blik in de sloot voor het ouderlijk huis
geraakt en verdronken.
DOOR R. ARDEN.
20)'.
„Nou, juist, dat bedoel ik," zei Grizzard.
„De zaak zit namelijk zoo, dat men na
Norton vermoord te hebben, ook mij wil
vermoorden, en dan krijg er wel uit,
wie dat doen wil
„Als u dood bent
Grizzard rekte zich uit en haalde diep
adem.
„Ik ben Jim Grizzard, meneer. Mij ver
moordt men niet zoo gemakkelijk. Vaak
geprobeerd en nog nooit geluktIk ben..."
Grizzard kwam er niet toe, te zeggen, wat
hij v/as. Er werd geklopt.
„Binnen riep Sherman, waarop weer
het beangstigde gezicht van den steward
verscheen.
„Meneer, mr. Stevens en zijn secretaris
Willen u dringend spreken
„Hé zei Grizzard. „Laat ze maar bin
nen komen
„Een oogenblikKapitein Sherman
zette zijn borst op en trok zun uniform
jas glad. „Meneer Grizzard, we spreken
nog wel over deze zaak. Ik moet me alle
maatregelen voorbehouden. Waarschijnlijk
sluit ik me bij uw mèening aan en onder
zoek ik de zaak op eigen gelegenheid."
„Samen met mij, niet waar
„Misschien wel," zei de kapitein onge
duldig. „Ik hoop, dat u me niet kwalijk
neemt; zooals u ziet heb ik nog wat te
doen."
„Ach zei Gxïzzard. „Ik moet nu weg 1"
„Er staat een passagier buiten, die me
wil spreken
„Maar daar kan ik toch wel bij zijn
Misschien
„Dat gaat niet," antwoordde Sherman
met waardigheid.
Grizzard stond op en ging naar de deur.
Om geheel onverklaarbare redenen werd
hij plotseling booSi Hij draaide zich om,
tikte met zijn wijsvinger tegen zijn voor
hoofd en zei zacht
„Jullie zullen het nooit voor elkaar
brengen, jullie idioten. Nóóit zonder mjj
Daarna was. hij buiten.
„Lummelmompelde Sherman. „On
beschaamde lummel En tot den steward
„Laat de heeren binnen komen.'
Dadelijk daarop traden Peters en Stevens
binnen.
HOOFDSTUK VI.
„Mijnheer," zei Peters, „het zal u be
kend zijn, dat mijn secretaris, mr. Peters,
in de tweede klasse reist."
„Ja, dat weet ik," zei de kapitein. „Maar
gaat u alstublieft zitten."
„Graag," zei de valsche Stevens, ter
wijl hij een stoel nam .„Nu, Peters, vertel
maar eens wat je gezien hebt."
De valsche Peters of echte Stevens zette
zich bescheiden op den rand van een stoel
en begon
„Vannacht is iemand over bood geval
len, heb ik gehoord."
„Helaas ja," zei de kapitein diet voort
durende den „secretaris" aankeek. „Weet
u daar iets van
„Een heele boel," zei de valsche Peters.
Hij zag er nu bijna een beetje schuchter
uit, waarover zich echter alleen maar de
echte Peters verwonderde. „Ik zag, hoe
die man hij heet, geloof ik, Bolton of zoo
iets
„Norton," verbeterde de kapitein.
„Nu dan hoe die Norton naar het pro
menadedek ging. Ik zag echter ook, hoe
mr. Grizzard hem Volgde
Er volgde een stilte. Kapitein Sherman
greep naar de plaats/ waar anders zjjn
pet zat, vond echter niets om af te nemen
en liet zijn hand zinken. Hij en de twee
officieren hadden groote verbaasde oogen,
alle drie waren ze als door den bliksem
getroffen. Eindelijk kreeg de kapitein
lucht.
„Dan moet die vent toch zoojuist hoe
laat was dat ongeveer, mijnheer Peters
„Dat weet ik niet precies," zei Stevens
rustig. „Maar het was al heel laat. Ik
hoorde in de rooksalon uit de luidspre
kers de muziek uit de danszaal. Spoedig
daarop ben ik gaan slapen. Toen ik in
bed lag, was het half één."
Kapitein Sherman wierp een triom
feerenden blik op zijn officieren.
„Hier moet nu," zeide hij, met de groot
ste scherpzinnigheid gewerkt worden, dat
zal u nu wel duidelijk zijn heeren."
Het was den heeren duidelijk.. Ze knikten
en keken den valschen secretaris inge
spannen aan.
„Hoe wist u," vroeg Sherman, die reeds
een criminalistisch talent in zich voelde
opkomen, „dat het Grizzard was
„Omdat ik hem zag."
„Neen, ik bedoelhoe wist u, dat de
man, dien u zag Grizzard heeft
„Omdat ik erbij was," antwoordde Ste
vens, „toen mijn meester met hem ken
nis maakte."
„De echte Peters knikte.
„Jazeker, ik heb mijnheer Grizzard op
den eersten dag van de reis in de turnzaal
ontmoet en mijn secretaris was daarbij
tegenwoordig. Ik heb met hem gebokst."
„Daarvan is me iets ter oore gekomen.
Men zegt, dat u beiden nogal tamelijk ern
stig gebokst hebt"
De valsche Stevens schudde het hoofd.
„Neen, mijnheer, dat dachten de men
schen alleen maar. Steerke menschen bok
sen altijd een beetje harder, dan doe je
je pijn en van het een komt het ander.
Maar dat was van geen beteekenis, mijn
heer, we hebben elkaar na afloop de hand
gegeven."
„Mooi." De kapitein wendde zich weer
tot den valschen Peters. „Mijnheeer Peters,
u kunt en bent bereid, uw verklaringen
voor iedere rechtbank te herhalen en
onder eede te bevestigen?"
„Zeker," zei Stevens, „ik heb het duide
lijk gezien. Mr. Grizzard verwisselt men
niet zoo gauw met iemand anders."
„Goed, goed," zei de kapitein. „Het lijkt
me nogal duidelijk, dat deze Grizzard een
gevaarlijk spel speelt. Hij kwam me al
dadelijk verdacht voor. U ook?"
De vraag was tot de beide officieren ge
richt. De officieren knikten en bevestig
den het.
„Dan is dus nu," zei Sheerman, „de zaak
voorlo.opig afgedaan. Ik weet nu, in welke
richting het onderzoek moet gedaan wor
den. Ik dank u wel, heeren. U zult het me
Zeker niet kwalijk nemen, wanneer ik u
voor deze zaak nog eens verzoek hier te
komen?"
„Welnee," zei Peters..
„Heelemaal niet," zei ook de valsche
Peters, ofschoon de beleefde vraag in het
geheel niet tot hem gericht was geweest,
want hij was slechts dé secretaris en hij
reisde bovendien in de tweede klasse.
De beide heeren stonden op, namen af
scheid en verlieten de hut.
Vijf minuten later, toen zij op het pro
menadedek wai'en, zei Stevens, de echte:
„Peters, ik moet je wat vertellen: pre
cies zooals ik het aan den kapitein heb
meegedeeld, heeft de zaak zich niet toe
gedragen."
Peters schrok.
„Allemachtig! Je maakt zeker toch maar
een grap?
„Neen," zei Stevens. „Ik heb alleen maar
op een ondergeschikt punt gelogen. Ik
zat namelijk niet in de rooksalon, maar.
ik kwam de trap aan het eind van de
gang'bij mijn hut. Toen ik daar Grizzard
zag, dacht ik: wat zoekt die vent nu in
de tweede klas Ik ben daarop blijven
staan en bleef wachten. Twee minuten
later kwam die Norton aangeloopen.
Grizzard sprak hem aan en samen gingen
ze naar het promenadedek. Kijk eens aan,
denk ik, waat aardig, Grizzard heeft zijn
handlangers ook in de tweede klas. Daar
ik nauwelijks kon hooren, wat ze zeiden,
ben ik weggegaan. Dat is alles."
Peteers, de echte, herademde.
„Dan is het in orde. De hoofdzaak komt
overeen; v/aar je gezeten of gestaan hebt,
is larie. Waarom heb je overigens niet de
waarheid verteld?"
„Omdat de kapitein niet hoeft te weten,
dat we al een oogje op Grizzard hebben.
Onder zulke omstandigheden zou hij
wantrouwend jegens ons worden en den
ken, dat het hier een wraakneming be
treft van jou in verband met dat boks-
p ar tij tje."
„We moeten nu," sprak kapitein Sher
man intusschen met schoolmeesterachtig
opgestoken wijsvinger tot de beeide offi
cieren, „volledige klaarheid zien te krij
gen. We zullen zoowel over dezen secreta
ris als over dezen Grizzard inlichtingen
inwinnen bij de politie-autoriteiten van
hun woonplaats. Het begint te schemeren,
heeren, en als ik me niet deerlijk vergis,
-hebben we met eenige scherpzinnigheid
geen vreemde politie op de „Santa Bar
bara" noodig om de zaak geheel tot klaar
heid te brengen. En dan" kapitein
Sherman maakte een beweging alsof hij
iets in zijn vingers klemde „dan heb
ben we onzen knaap te pakken! Dank u
wel heeren; u kunt gaan."
Helaas bleek het, dat kapitein Sherman
geen gelijk had met den schemer, waar
over hij zich zoo blij had gemaakt. In
tegendeel, het werd nu eerst recht duis
ter en Sherman kreeg geen gelegenheid,
z\jn knaap te pakken te nemen.
Kort vooi'dat het schip voor Capablanca
het anker uitwierp, ontving kapitein
Sherman de gevraagde informaties. Ze
luidden zeer verschillend. Over den secre
taris was niets in diens nadeel te zeggen,
hij was nog nooit met den strafrechter in
aanraking gekomen, doch had redelijk en
braaf lederwaren verkocht. Sherman knik
te, toen hij dat las. Iets anders had hjj
niet verwacht. De inlichtingen over Griz
zard waren echter ietwat mysterieus.
Wordt vervolgd).