KORTE PREDICATIE
Zeeuwsche Kroniek
P@©f
c
SCHAKEN
Bevelan'se brieven.
leder ei z?n pak.
Mientje die brocht Tona nae' den trein.
Ze nogè.' wat te draegend'r moeder
ze een paksje madeleinen mee-'egeve, een
siepje prinseprumen om zjem van te ko
ken en nog zó 't êen en 't are en dan je
ègauw de vracht. Die jongers ollebei een
koffer mie klêeren mee-'ebrocht, die nam
ze noe mee vrom vol fruit. „Sleepe mae',
jongers", zei Joane,' die a ze voe 't raem
achteran stieng te kieken. De vrouwe
'oorden 't gelokkeg nie. Die was mee
'egae toet an den 'ofdam en bleef dae'
stae' wêeuwe toet dè,' ze den 'oek om
waere.
'Eêt a 't was op die grientwegt vrêed
man. Gin zuchtje was ter te bekennen.
Last ze daerom nie van de wermte
ze waere ollebei lucht gekleed en, ok
ollebie, lucht in de pak Tona was, mee
't werken oal d'r vet kwiet 'erocht en
Mientje was rèel van d'r eigen.
,,'t Is möoi om dat oal wee is te zien",
zei Tona, „de vruchten stae' möoi. Je be-
griep' nie, 'oe a.' dat oltied nog zó góed
terechten komt, mee oal die regen en die
kouwe". Ze verpakten is. „Mae' noe riept'
het lekker an, 'öor'. Voel jie jen erm ok
nog nie? Dat weegt temissen mèer as
m'n geld". Mientje die ok riae' 't land
'ekeke. Mee a die lêere têekenen letten
ze nie allêene op de stand van de gewas
sen maer ok op oal die verschillende
kleuren en 'oe möoi a die tegen mekare
ofstakke. Zövee' verschillende soorten
gróen van peeën, petaten en juun en van
böomen, doornbossen en gos. Overoal de
lichte plekken van 't graen dae'-tussen
mee 'ier en daer een kankerblomme, zó
i-6od as vier. ,,'t Is een móói leven", zei
Tona, ,,'t boereleven". Mientje verpakten
ok is en ze keek nae' d'r viengers, dae'
stienge de lienken in. „Da' je 'r dan nie in
'ebleve bint", zei ze vinneg, „mae' je vindt
het ok mooier om is te komme kieken, in
de zummer, as om een 'ëel jaer deur,
's ochens en 's aevens onder de koeie te
krupen".
„Ik oltied graag 'emolke 'öor", gaf
Tona vrom, „en ik 'ouwe nóg vee' van
beesten. Je ei ter dikkels mèer vriend
schap van as van de ménsen. Dat a ik.
temissen bie óns in de stad van échte
vriensohap zie-e is zó weineg, dat ku' je
wè verbie den burg'ermêesters deure
draege. En, dat mö,' je me noe nie kwelluk
neme, maer ik glöove, dè.' julder, onder
mekare. je plezier ok wè' óp kunne".
Mientje keek vóór d'r, zó doenker as
de nacht en Tona praatten deur „Onder
óns gezeid kan ik Janna der gin ongeliek
in geve, da ze 'eprobeerd eit om d'r eigen
'uusouwen te kriegen. Daer is overal een
tied van a de jonge veugels kunne vliege
motte ze 't nist uut Voe zö'n méns as
Joane is dat toch gêen leven. Jaeren-
lank jen eigen baes 'ewist, doe-e en laete
dat a je wou en dan ineens wee' niks mi
te zeggen daer is gin méns die a dae'
z'n eigen in zou kunne schikke. Dat be-
staet invoudeg nie', nêe-e ik glóove nie'
dè,' je voader dae' vei'standeg an 'edaen
eit dae' kan niks' van komme as vee'
ongenoegen. Mö' je :dat noe zelft ok nie
zegge?-;'. Mientje. schoeiden mie d'r 'öod.
Ze zei „ik zegge jniks. Het kom mien
nie toe om te oordëelen over m'n ouwers
of m'n ouwere broer'en zuster. Ieder mö'
z'n eigen zaeken mae' regele". ,,Zö", zei
Tona, „me dunkt anders dè.' je Joane
daereven nogal areg d'r vet gaf". „Dat is
wat anders", kwam Mientje, „het kom
'eur nie toe om oalles op Louw te steken
en dag. in dag uut z'n leven dae'mee te
zitte vergallen, en 't ónze de'rbie as
ze dan zövee' op z'n an te merken eit, dan
mö' ze 'n nie mi' willen Laet ze dan
Scheie". „Net ofda' dat zömae gaet",
gooiden Tona der tussen, „dan mö' je toch
zeker êest is geldege reden „Glad nie
'öor", Mientje zag zö röod as een 'aene
en 't kwam der zö niae' as één reeze uut,
„as je dat ollebei wil, 'oef je glad gin
reden op te geven om te scheien van tafel
en bed en a dat vuuf jaer 'eduurd eit ku'
je 't uwelik 'èelegans laeten ontbinde, en
bè je voe góed van mekare of". Tona
stieng glad verstomd. „Mae, wat bin jie
dae göed mie op d' öogte je zou agauw
zegge, da' je dae' belang bie eit", zei ze.
Zö mits waere 'ze bie 't station an-'ekom-
me, ze gaf een zucht van verluchtege en
verpakten nog is voe de leste keer. Mientje
was ter ok moe-e van, zou je zegge. Oal
de kleure was inééns uut d'r gezicht wig-
'etrokke en ze zag der afgemat uut.
Ze 'aelden onverschilleg d'r schoeren
op „belang? ikke nie', 'óor. Vadder kan
'k noe nie mi' mee, wil ik op tied terug
weze voe 't melken. Ier ei j' je koffer
de goeie i'eize".
„Dank je", zei Tona, „tuus nog den
goeiendag, 'óor en bedankt omda' je m'n
pak 'edrogen eit". Ze lachten „in den
regel mö' een ieder z'n eigen pak draege,
Onderwegt naer 'uus liep Mientje mee
d'r vuusten toe-'enepe, d'r öogen brand
den in d'r óod en ze keek mae' staer vóór
d'r, zonder iets te zien. In d'r gedachten
gieng 't oal-mae' „ik mö' m'n eigen pak
draege, allêene, stik allêene". H. C. H.
afgaf, dat de vaccinatie van een bepaald
kind een te gevaarlijke bewerking was, kon
het kind tot de school worden toegelaten.
Een bepaalde groep van kerkelijke perso
nen, die feitelijk gemoedsbezwaren had,
wist voor hun kinderen, al waren zij ge
zond en sterk, toch zoo'n verklaring mach
tig te worden.
De sti'eng doorgevoerde inenting heeft
het gevolg gehad, dat de Nederlandsche be
volking zich geen angst behoeft te maken
voor het pokkengevaar in normale omstan
digheden. Ook de hygiënische toestanden in
ons land zijn in de laatste tientallen van
jaren zoo verbeterd, dat volgens.deskundi-
gën de vrees voor een pokkenepidemie niet
groot is.
Door het optreuen van een hersenontste
king (enciphalitis), waarbij bleek, dat er
een verband bestaat tusschen deze ziekte
en de vaccinatie, heeft de regeering in 1928
de vaccinatiedwang opgeschort. Op 1 Jan.
1910 was die opschortingswet afgeloopen.
De nieuwe regeling kent niet den vroegeren
indirecten dwang (alle leerlingen bij 't on
derwijs moeten zijn ingeënt). De ouders
zullen verplicht worden voor een commissie
te verschijnen, ofschoon zij nog niet ge
dwongen kunnen worden hun kinderen te
laten vaccineeren, als zij gegronde redenen
DE POKKEN.
Een typisch doorkijkje onder de Sabelspoort te Arnhem, waarvaa
de ontmantelingswerkzaamheden dit historisch bouwwerk spoedig
zijn oude luister zullen hergeven (Foto Pax-Hollend)
de taiswmm j
WAT MAAKT GE VAN UW ONTBIJT
EN TWAALFUURTJE?
Niet lang geleden schreef Dr. Van
Schelven zijn populaire boek: „Wat maakt
ge van Uw leven?" en met een kleine vari
atie hierop zouden we thans een welis
waar ietwat prozaïscher, doch stellig niet
minder actueel vraagstuk kunnen aanroe
ren en wel: „Wat maakt ge van Uw
maaltijden?". Ja wanneer ge tot die
lieden behoort, die hun zeven sneden oor
logsbrood verdeelen over ontbijt, twaalf
uurtje en mogelijk nog het „hapje voor
's avonds laat" en wanneer ge dan daarbij
hardnekkig de steeds slapper wordende
thee en koffie drinkt, dan is het waarlijk
geen wonder, dat ge zoekt naar wat afwis
seling. En duswaarom zoudt ge niet
eens ondernemend zijn, eens van het oude
afstappen en kennis maken met wat min
der bekende, maar dikwijls uiterst waarde
volle en smakelijke producten van. onzen,
bodem, "die-ontbijt en twaalfuurtje kunnen-
maken; tot maaltijden, die zélfs afwisse
lender,- voedzamer en lekkerder zijii dan
die van vroeger, waar ge zoo aan vast
houdt
Een der grootste attracties van Uw bui-
tenlandsche reizen was stellig het nieuwe,
zoo geheel andere voedsel, dan ge thuis
gewend was. Welnu hoewel ge thans
niet kunt reizen, behoeft ge U toch die
eene aardige zijde van het vroegere vacan-
tie-uitsjapje niet te ontzeggen, want ook
thuis kunt ge andere, origineele en smake
lijke gerechten maken, die de dagelijksche
sleur onderbreken. Het is immers niet an
ders dan een zekere- laksheid, steeds een
zeker deelonzer producten te gebruiken
en een ander, even lekker en even waarde
vol deel, te negeeren! Er bestaan ontbijt-
gerecliten als: gort met karnemelk, gorte
brij, hangop, havermout met vruchten
en havermoutpap, kastanjepap enboekwei-
te grutten met karnemelk. Maak erdus
eens gebruik vanMelk is het meest waar
devolle voedsel en in combinatie met de
een of andere graansoort vormt ze zelfs
een uit voedingsoogpunt volmaakt geheel!
Ook voor het twaalfuurtje levert onze
eigen bodem alle mogelijke producten. We
kunnen b.v. voor 'het middagmaal meer
groenten en aardappelen koken dan ge
woonlijk en het restje om twaalf uur ver
werken tot een smakèlijke salade ('s zo
mers) of tot een warm hapje ('s winters).
Voor het slaatje voegen we er wat rauwe
groenten als: kropsalade, andijvie, gerasp
te wortel, tomaat, ramanas, radijs en als
slasaus hangop, yoghurt of botermayon-
naise bij, daar resten in voedingswaarde
achterstaan bij versche producten. Voor
het warme hapje maken we gebruik van
wat geraspte winterwortel, geraspte kool,
fijngesneden rauw lof, een scheutje warme
melk en wat geraspte kaas. Op deze wijze
worden ontbijt en twaalfuurtje niet alleen
waardevoller dan vroeger, doch bovendien
zorgen we er zoodoende voor, dat er even
wicht ontstaat tusschen hetgeen de Neder
landsche bodem opbrengt en hetgeen wij
gebruiken voor onze voeding.
Tenslotte nog een recept voor een bui
tengewoon smakelijk twaalf uurhapje:
Tuiuderspannekoek (recept van Mej.
A. J. Reiding, leerares koken en voedings
leer):
Rest aardappelen, rest groente, 1 of 2
eieren, zout en nootmuskaat, wat melk, 40
gram (2 afgestreken eetlepels) boter of
vet, een uitje, geraspte kool of derg.
Wrijf de aardappelen fjjn en vermeng
ze met de fijngesneden groente, het ge
klopte ei en wat peper en zout. Voeg zoo
noodig wat melk toe, maar zorg dat de
massa niet te nat wordt. Laat de boter in
de koekenpan heet worden. Doe er de mas
sa in en spreid deze zooveel mogelijk uit.
Balt de massa als één koek aan weerskan
ten bruin (omkeeren met behulp van een
deksel)
MANYA REUKMAN.
Maak een goed gebruik van
onze vitamineiyke tomaat!
Er zijn nog streken in Nederland, waar
men tomaten niet op hun juiste waarde
weet te schatten. Maar in het grootste
deel van ons land, en zeker in de groote
steden, worden tomaten algemeen ge
waardeerd, niet alleen om de lekkere,
(Slot).
Ook in Zeeuwsch-Vlaanderen heex-schten
in 1871 en 1872 de pokken in hevige mate.
De geleerde J. H. van Dale, hoofd der school
en archivaris te Sluis werd er ook het
slachtoffer van. Opmerkelijk, dat in den tijd
van zijn geboorte in 1828 eveneens de pok
ken te Sluis heerschten. De ouders van
Van Dale woonden destijds te Eecloo in
Oost-Vlaanderen. Noord- en Zuid-Neder
land waren toen één koninklijk. Tegen
den tijd, dat moeder Van Dal^f bevallen
moest, begaf zij zich steeds naar Sluis,
opdat haar kind in het eigenlijke Nedex--
land zou geboren worden. Toen onze J. H.
van Dale ter wereld moest komen in 1828,
dux-fde zijn moeder als gewoonlijk niet
naar Sluis gaan, daar hier destijds de
pokken heerschten. Het schijnt, dat tijdens
de zwangerschap de gevoeligheid voor die
ziekte bij de aanstaande moeder grooter is.
De groote kenner der Nedex-landsche taal
zag alzoo te Eecloo het levenslicht. Toen
de scheiding tusschen Nederland en België
voltx-okken was in 1831, kwam het gezin
Van Dale voor goed te Sluis wonen.
Zooals wij zooeven schreven, kwamen in
1871 in Westelijk Zeeuwsch Vlaandei'en de
pokken. De heer Van Dale, hoofd der school,
was bijzonder bang er door besmet te
worden. Als hij een huis moest passeeren,
waax-in een poklijder was, stak hij de straat
over. Ik heb zelfs hooren vertellen, dat hij
soms onder een parapluie liep, opdat hij
dan de besmette lucht niet zoo spoedig
zou inademen.
Daar hij een zwak lichaam had en moge
lijk hierom zich niet had laten hervacci-
neeren, is hg niettegenstaande zijn voor-
zorgsmaatx-egelen het offer geworden der
zoozeer gevreesde ziekte. Hij ovex-leed den
19 Mei 1872 op 44-jarigen leeftijd.
Tot slot iets over de bestrijding der ziekte.
In Mei 1796 verrichtte de Engelsche ge
neesheer Edwai'd Jenner voor het eerst een
inenting met koepokstof. Hij had ontdekt,
dat personen, die door besmetting koepok
ken hadden gehad, voor de pokziekte van
menschen weinig of niet vatbaar waren.
Door nauwkeurige studie en vele proef
nemingen had hij een voorbehoedmiddel
tegen de zoozeer gevreesde ziekte ge
vonden. Op 2 Juni 1802 kende het Engel
sche paxiement aan dl'. Jenner voor zijn
ontdekking der koepokinenting een natio
nale belooning toe van 10.000 pond sterling.
Het duurde echter nog vele jaren, eer de
vaccinatie algemeen werd toegepast, zoowel
in Engeland als in de andere Europeesche
landen. Zooals - gewoonlijk waren er voor-
en tegenstanders, clie hun standpunt in tal
van brochures uiteenzetten. Zelfs de medi
sche wereld was in twee partijen verdeeld.
Zoo was dr. Abr. Capadose (17951874)
in ons land een bestrijder der vaccinatie.
Daar hij tot het Reveil (opwekking tot meer
Christelijk,leven) behoorde, zou men denken,
dat de godsdienst toen ook een woordje
meesprak, zooals thans nog bij sommigen
het geval is. Dit was niet het geval, want
Willem de Clercq, ook een bekend pex'soon
van het Reveil, liet zijn kindex-en wel
inenten.
De regeering. van ons land in 't'begin der
19de eeuw tijdens dé Fransche overheer-
sching was voor de vaccinatie. Koning Lo-
dewijk Napoleon was zelfs een gi-oot voor
stander. Het gelukte echter niet de bevol
king er voor te winnen. Toen werd besloten
de predikan:en er voor te spannen. Zij
moesten door middel van een predikatie de
gemeenteleden overtuigen van het heilzame
der koepokinenting. Vaak werd hierbij de
genezing van Naaman de Syriër als onder
werp genomen. Op Zondag 15 September
1S12 hield Ds. J. C. Verlouw te Wolfaarts-
dijk een dex-gelijke predikatie. Het hielp
echter niet veel. Toen de geneesheeren- om
de drie maanden een rapport moesten uit
brengen van het aantal gevaccineex'den was
het aantal spoi'adisch. Ook het ijveren der
schoolopzienex's gaf geen succes.
De x'egeei'ing onder koning Willem 1 deed
eveneens haar best om de vaccinatie meer
ingang te doen vinden. De geneesheeren
kregen van de regeering 50 cent voor
iedere inenting, gedaan aan gealimenteer-
den (ai-miastigen). Toen in 1817 een pok
kenepidemie uitbrak, was de aandrang der
regeering groot, doch met weinig resulta
ten. Zelfs moet koning Willem I er persoon
lijk niet zulk een groot voox-stander van ge
weest zijn. In Mei 1817 n.I. liet de toenma
lige kroonprins zijn zoontje (de latex-e Wil
lem III), nauwelijks drie maanden oud, de
koepokinenting ondex-gaan. Hij kreeg daar
over van zijn koninklijken vader een te
rechtwijzing.
In het museum te Middelburg hangt een
schilderstukje, volgens ovex-levering geschil
derd door den Middelbui-gschen kunstschil
der Pieter Gaal (17691819), voorstellende
de eerste vaccinatie, gedaan te Middelburg
door den bejaarden geneesheer Van Solin
gen.
Ziende de nutx.ge gevolgen der doox-ge-
voex'de vaccinatie is koning Willem I later
van gevoelen veranderd. Hij stelde medail
les beschikbaar aa n de geneesheeren, die de
meeste inentingen hadden verricht. Op 24
Jan. 1827 kreeg Dr. J. de Man te Middel
burg van den konin' een gouden medaille
ter waax-de van 50 voor zijn grooten ijver
ter bevordering van de koepokinenting.
Later kregen de geneesheeren A. Schuman
te Serooskex-ke (W.), S. R. Beerta te Gi'ijps-
kerke en nog andex'en om dezelfde x-eden
een gouden medaille.
In 1849 chreef de Vei-eeniging van ge
nees- en heelkundigen in Zeeland een
woord van aanbeveling der vaccinatie. Het
ijveren van Dr. J. C. de Man, toen in 1855
in het gasthuis te Middelburg de pokken
uitbraken, hebben wij in het vorige artikel
gemeld. Genoemde vereeniging stichtte in
1865 te Middelburg een commissie van vac
cinatie en cevaccinatie. Minvex-mogenden
konden zich te allen tijde bij een der be
stuursleden vervoegen,
Nooit heeft men in ons land een recht-
streeksche dwang gewild. Volgens de wet
van 1872 moest elk schoolgaand kind ge
vaccineerd zijn. Zij, die gemoedsbezwaren
hadden, hielden hun kinderen thuis en leer
den ze zelf lezen, schrijven en rekenen.
Er kwam echter een indirecte dwang tot
vaccinatie, toen in 1901 de leerplichtwet
werd aangenomen. Alle kinderen moesten
nu naar school en tot x school werd geen
enkele leerling toegelaten zonder eerst te
zijn ingeënt. Het „pokkenbriefje" werd ook
verstrekt, als na vaccinatie bij hei'haling
zich geen pokpuisten hadden ontwikkeld.
Alleen als de geneesheer een verklaring
REDACTEUR: J. M. MULLIÉ.
Ver-betering: Men zal bemex-kt hebben,
dat op het diagram van de slotstelling, der
partij P- Reijnierse Jr.R. v. d. Harst, wel
ke vorige week gepubliceerd werd, een
zwarte raadsheer oxitbx-eekt op bl.
We laten hieronder een Spaansche partij
volgexx met de zoogen. gesloten variant,
waarbij wit evenwel de zet h2h3 ter-
voorkoming van Lg4 nalaat.
WitF. D. YATES.
ZwartJ. R. CAPABLANCA.
Spaanse hePart ij
(gesp. in het tox-nooi te New York 1924)]
1. e2e4 e7—e5 2. Pgl—f3 Pb8—c6
3. Lfl-b5 a7a6 4. Lb5—a4 Pgg—f6
■5. 0—0 Lf8e7 6. Tfl—el b7—b5
7. La4b3 d7—d6 8. c2—c3 0—0
9. d2d4 Lc8g4 10. Lel—e3 e5Xd4
11. c3xd4 Pc6a5 12. Lb3—c2 Pa5_c4
jj.3. Pbld2 Pc4Xe3 Een goede en veilige
voortzetting. De zet 13Pb2: zou
tot vele ver-wikkelingen aanleiding geven.
Telxe3 c7—c5 15. Ddl—el Pf6—d7
1x2—h3 Lg4—1x5 17. d4Xc5 Pd7xc5
Na het plausibele 17dc5: zou wit
met 18 e5 tot tegenspel kunnen komen.
18. Tal—dl Ta8c8 19. e4—e5 Le7—g5'
20. Te3c3 b5—b4 21. Tc3—c4 d6d5
22. Te4Xb4.
Dd8e7? Stex-ker was Lg5e7,
23. Pf3 X g5de eenige kans.
23Lh5xdl 24. Lc2Xh7f Kg8h8
25. Tc4—h4! De7Xg5 26. f2—f4 Dg5—e7
27. Lh7c2t Kli88 28. Lc2—h7t Kg8—1x8
29. Lh7c2f en remise door eeuwig
schaak.
fx-issche smaak, maar ook om het hooge
gehalte aan vitaminen. Het zou wel eens
kunnen zijn, dat een eventueele enquête be
treffende vooi-keur voor eexx of andere soep
in het voordeel van tomatensoep zou uit
vallen
Nu zijn er diverse mogelijkheden om
lekkere tomatensoep te bereiden. In de
meeste gevallen worden de vx-uchten ge
zeefd en het verkregen sap op een of an
dere manier gebonden. Er zijn echter ook
andere mogelijkheden. Een proef met on
derstaand recept kiuxnen wij ten zeerste
aanbevelen!
Heldere Tomatensoep.
(4 borden).
1 liter water, 34 bouillonblokjes, 250
gram pond) tomaten, 50 gram gerasp
te, oude kaas, 4 duixne sneedjes brood,
ongeveer 40 gram boter (2 afgestreken
eetlepels)
Los de bouillonblokjes op in het watex-.
Dompel de tomatexx even in kokend en
daarna in koud water; vex-vvijder de schil
letjes., Snijd de tomaten in vieren en ver
wijder de pitten. Laatde stukjes tomaat
5 minuten zachtjes koken in de bouillon,
waaraan het gezeefde uitholsel van de
tomaten is toegevoegd. Bak de sneedjes
bx-ood in de koekenpan iet boter aan
weerskanten goudbruin en bestrooi ze
daarna met de geraspte kaas. Presenteer
de soep in de soepterrine en de sneedjes
bx-ood op een schaaltje.
In elk bord legt men dan eerst een
sneedje brood met kaas en schept hierop
de soep.
DE VERVOLGDEN
„Zalig de vervolgden om der
gerechtigheid wil, want hunner is
het Koninkrijk der hemelen. Zalig
zijt gij, wanneer men u smaadt
en vervolgt en liegende allerlei
kwaad van u spreekt om Mijnent-
wil. Verblijdt ti en verheugt u,
want uw loon is groot in de
hemelenwant alzoo hebben zij de
profeten vóór u vervolgd
Wij hebben een Heiland, die op
'deze aarde aan een kruis werd ge
slagen. Wij hebben een Bijbel, die het
boek is van vervolgden en martelaren.
Een volgeling van Jezus Christus heeft
op aarde niet beter te verwachten dan
zijn Meester. Als hij niet vervolgd, ge
smaad of belasterd wordt, dan is dit
een vriendelijke uitzondering.
Wij moeten echter voorzichtig om
gaan met deze Zaligspreking. Christus
prijst niet elke vervolgde of gesmade
gelukkig. Het gaat om wat eens pro
feten is aangedaan. Het gaat om ge
rechtigheid. niet de menschelijke, maar
de goddelijke. Het gaat om de woor
den: om Mijnentwil. Het kon wel eens
zijn, dat Christenen vervolgd en ge
smaad werden om wat zij met Christus
niét gemeen hebben, om hun zelfzuch
tigheid, starheid, kortzichtigheid, eigen
gerechtigheid. In het Evangelie kunt
gij lezen, dat Christus het vaak niet
eens is met zijn volgelingen. Zie Lu
cas 9 46—56. De volgelingen twisten
om den voorrang. Jezus stelt een
straatjongen in hun midden en noemt
groot, wie onder allen de minste is.
De volgelingen worden partijmannen
en denken in groepen. Jezus heeft het
ruime: wie niet tegen u is, is vóór u.
De volgelingen maken zich boos over
de menschen, die van God niet witten
weten. Jezus leert hen, alleen maar
verbaasd te zijn, dat God van hen wèl
wil weten.
Dit gezegd zijnde, als het waarlijk
gaat om Gods gerechtigheid en niet
om onze beginselen, om Christus en
niet om zelfhandhaving, dan zal een
Christen alle vervolging, smaad en
laster blijmoedig dragen. Want hij is
een gelukkig burger van het Konink
rijk der hemelen.
F.
Op een der Duilsche vliegvelden aan
het Westelijk front. Voor den start
worden machine en instrumenten be
proefd (Foto Weltbild)
Keurig in doozen verpakt wbrdeD
groote hoeveelheden rozen te Aals
meer getransporteerd voor export naar
Duitschland (Foto Pax-Holfand)
