Spin
De Jeugdstormers bezoeken den
Grebbeberg.
Zaterdag hield de Nationale Jeugd
storm, gewest Nedersticht, een velddag op
het sportterrein in de buurt.
De afdeelingen Utrecht, Arnhem en Wa-
geningen, in totaal ongeveer driehonderd
personen, namen hieraan deel.
De heer C. van Geelkerken, hoofdstor-
mer en leider van den Nationalen Jeugd
storm, maakte na aankomst op het ter
rein een rondgang ter inspectie en hield
vervolgens een toespraak, waarin hg zei,
dat de Jeugdstorm was aangetreden ten-'
einde naar dfen Grebbeberg te trekken.
Spreker verwachtte, dat de Jeugdstorm
daar een voorbeeld zou geven van zelf
tucht/» orde en die eerbied, welke deze plek
verdient, omdat daar de gevallenen in den
oorlog van tien tot vijftien Mei rusten.
Hierna nam de heer Van Geelkerken
van de leden van veertien tot achttien
jaar de gelofte af en installeerde vervol
gens op de gebruikelijke wijze drie gewes
telijke leiders.
Na een uur rust werd een marsch ge
maakt naar den Grebbeberg, waar op het
soldatenkerkhof een krans werd gelegd
voor de gevallen Nederlandsche en Duit-
sche soldaten. De heer Jansen, geweste
lijke leider voor het Nedersticht, voerde
daarbg het woord.
De Nationale Jeugdstorm, aldus spr.,
staat op een historische plek, waar van
10 tot 15 Mei de oorlog heeft gewoed. Ons
land was in oorlog met het broedervolk
van Duitschland.
Door verkeerde leiders misleid en door
een verkeerde politiek der regeering,
kwam het Nederlandsche volk in oorlog
met het Duitsche.
De heer Jansen sprak de .volgende be
lofte uitDe Nederlandsche Jeugdstorm
eert allen, die vielen voor ons vadei'land
en hen, die vielen van het Duitsche broe
dervolk, in het vaste geloof in de toe
komst van een eendrachtig Europa. Wij
beloven plechtig dat nooit meer een oor
log tusschen beide broedervolken zal
plaats vinden. Deze belofte werd in het
Duitsch herhaald.
Hierna werden kransen gelegd met lin
ten in de oranje en blauwe kleuren aan
den voet van den eik in het midden der.
begraafplaats.
Na deze plechtigheid marcheerden de
jeugdstormers terug naar Wageningen,
waar de stoet werd ontbonden.
De krijgsgevangenen in
Duitschland worden goed
behandeld.
Het D.N.B. meldt uit BerlgnEen
"groep buitenlandsche journalisten, voor
het meerendeel Amerikanen, ueeft een be
zoek gebracht aan een krijgsgevangenen
kamp in Niederiausitz, om het getuigenis
van vier Amerikaansehe vrijwilligers, die
zich in het kamp voor Fransche officieren
bevinden, over hun gevangenneming en
behandeling door de Duitsche militairen te
hooren. Deze vier Amerikaansehe vrijwil
ligers hadden gehoord van buitenlandsche
berichten, die spraken van een zooge
naamde ruwe behandeling van geallieerde
en Amerikaansehe krijgsgevangenen. Zij
hebben toen den wensch geuit, tegenover
journalisten van hun land de onzinnig
heid dezer sensatieberichten uiteen te zet
ten. Zij leven in goede houten barakken,
betrekkelijk comfortabel en gelukkig, in
weerwil van het prikkeldraad en de pa-
trouilleerende Duitsche wacht. Het kamp
is op de modernste hygiënische wijze in
gericht. De gevangenen krijgen een ont
bijt, bestaande uit koffie, brood en jam,
des middags een krachtigen maaltijd uit
de veldkeuken en des avonds brood, mar
garine en kaas, worst of fruit. De gevan
genen kunnen den dag indeelen zooals zij
willen. De Amerikanen spelen met de
Fransche officieren bridge, schaak, voet
bal of rugby. Zij hebben zelfs een too-
neeltje opgesteld om voor de 6000 mede
gevangenen voorstellingen te geven. De
Amerikanen zeiden, dat zij een gezond
leven leiden. Van een Duifcschen aanval
op wagons of gebouwen, die het Roode
Kruis droegen, hadden zg niets gehoord of
gezien en in Duitsche gevangenschap heb
ben zij tot dusverre geen enkel onvriende
lijk of beJeedigend woord gehoord. Van
een ruwe behandeling kan niet in het
minst gesproken worden. Het is een waan
zinnig denkbeeld van Frankrijk geweest,
aan dezen oorlog te beginnen. De toestand
van Engeland is hopeloos en de Amerika
nen spraken den wensch uit, dat althans
de Vereenigde Staten zich buiten het Eu-
ropeesche conflict zouden houden. De
i stemming onder de voor het meerendeel
Fransche gevangenen van het kamp is
volgens de mededeelingen der Amerikanen
uiterst anti-Engelsch.
Maatregelen ter voor
koming van opdrijving
der pachtprijzen.
De pachtprijs mag, tenzij
toestemming ontvangen is, niet
hooger zijn dan op
i September 1939.
Het Zaterdag verschenen Verodeningen-
blad no. 19 bevat een besluit van de secre
tarissen-generaal van de departementen
van landbouw en visseherij en van justitie
ter voorkoming van pachtprijsopdrjjving.
Wij ontleenen daaraan het volgende
Artikel 2.
Het is verboden een pachtovereenkomst
of een overeenkomst tot wijziging of aan
vulling van een pachtovereenkomst te
sluiten, indien de bedongen pachtprgs
hooger is dan die, welke voor het ver
pachte gold; op 1 September 1939.
Het voorgaande geldt niet, indien in een
bijzonder geval de secretaris-generaal van
het departement van landbouw en vissehe
rij, in overeenstemming met het bevoegde
pachtbureau, een verklaring heeft afgege
ven, dat bij hem tegen de verhooging geen
bezwaar bestaat.
Artikel 3.
Een pachtprijs, welke in strijd met het
bepaalde in artikel 2 is vastgesteld, wordt
als buitensporig in den zin van de pacht
wet beschouwd.
Indien een overeenkomst in strijd met
het bepaalde in artikel 2 is gesloten, is
de pachter niet gehouden den pachtprijs
te betalen, terwijl hg ook overigens tot
geen enkele vergoeding gehouden is.
Het vorig lid is niet van toepassing,
indien partijen hebben toegestemd in de
door den rechter noodig geoordeelde wij
zigingen.
Artikel 4.
Indien het verpachte in oppervlakte niet
met het op 1 September 1939 verpachte
overeenstemt, berekent de x-echter, zoo
noodig, den pachtprijs, die geacht moet
worden op 1 September 1939 voor het
verpachte te hebben gegolden.
Artikel 5.
Wijziging van de pachtvoorwaarden in
gevolge artikel 32, lid 1, van de Pachtwet
kan slechts geschieden, indien de pacht
prgs daardoor niet hooger wordt dan die,
welke op 1 September 1939 voor het ver
pachte gold, tenzij in een bijzonder geval
de secretaris-generaal van het departe
ment van landbouw en visseherij een vex--
klaring heeft afgegeven, dat bij hem tegen
de verhooging geen bezwaar bestaat.
Artikel 6.
HET IS VERBODEN OPENBARE
VERPACHTINGEN TE HOUDEN.
Artikel 11.
Indien ingevolge dit besluit geen pacht
prgs is verschuldigd, kan de verpachter
den in pachtzaken bevoegden rechter of
het pachtbureau verzoeken, een lageren
pachtprgs vast te stellen. Te rekenen van
den dag van vaststelling is deze door den
pachter verschuldigd. De vaststelling ge
schiedt niet, dan nadat de pachter is ge
hoord, althans behoorlijk is opgeroepen.
Artikel 14.
Een pachtovereenkomst of een overeen
komst tot wijziging of aanvulling van een
pachtovereenkomst, waarvan het pacht
bureau de goedkeuring heeft geweigerd, is
van rechtswege nietig.
Indien daartoe aanleiding bestaat, regelt
het pachtbureau bij de weigering de ge
volgen voor beide partijen.
Artikel 15.
De secretaris-generaal van het departe
ment van landbouw- en visseherij is be
voegd maatregelen te nemen ter uitvoe
ring van dit besluit.
Artikel 16.
Hg die ter zake van of in vex'band met
een pachtverhouding eenig ongeoorloofd
voordeel bedingt of aanneemt, wordt ge
straft met hechtenis van ten hoogste een
jaar of geldboete van ten hoogste vijf
duizend gulden.
Onder ongeoorloofd voordeel wordt ver
staan ieder voordeel, niet bedongen of
aangenomen.
WELKE BEDRAGEN GRENS
BEWONERS MOGEN IN- EN
UITVOEREN.
Verordeningenblad no. 19, dat Zaterdag
verschenen is, bevat het tweede uitvoe
ringsbesluit van de secretarissen-generaal
van de departementen van financiën, van
handel, nijverheid en scheepvaart en van
landbouw en visseherij betreffende de rege
ling van het deviezenverkeer.
Ontleend is daaraan het volgende
Artikel 2. Het is aan grensbewoners zon
der vergunning van het deviezeninstituut
geoorloofd betaalmiddelen uit te voeren tot
een waarde van ten hoogste één gulden per
dag, ten hoogste echter tien gulden per
maand.
Het is aan grensbewoners verboden be
taalmiddelen in te voeren tot een hoogere
waarde dan één gulden per dag en tien gul
den per maand. Het deviezeninstituut kan-
in bijzondere gevallen deze bedragen ver-
hoogen.
Artikel 3. In afwijking van het bepaalde
in artikel 2 is het aan grensgangers geoor
loofd op grond van loonverklaringen hun
ner werkgevers, betaalmiddelen, tot 'een
waarde van ten hoogste hun loon in of uit
te voeren.
Onder grensgangers worden verstaan
grensbewonex's, die van een bedrijf, gelegen
in het grensgebied van het nabuurland re
gelmatig loon (daaronder mede begrepen
salarissen, provisies, enz.) ontvangen en die
om de plaats te bereiken, waar zij hun ar
beid vex-richten, regelmatig de grens langs
een bepaald kantoor overschrijden.
Artikel 4. Het is aan grensbewoners ge
oorloofd zonder overlegging van de in arti
kel 22 van de deviezenveroi'dening 1940 be
doelde documenten roerende goederen in of
uit te voeren, mits deze goederen naar het
oordeel van de ambténaren der invoerrech
ten en accijnzen
le. niet zijn bestemd voor handel of be
drijf
2e. dienen voor de persoonlijke behoeften
van de grensbewoners
3e. contant zijn gekocht dan wel worden
verkocht.
Artikel 5. In afwijking van het bepaald"
in de artikelen 2 en 4 is het aan grensbe
woners, die in het bezit zijn van eèn vex--
gunning van den inspecteur der invoerrech
ten en accijnzen, geoorloofd
zonder overlegging van de in artikel 22
der deviezenverordening 1940 bedoelde do
cumenten in het land hunner inwoning
voortgebrachte roerende goederen tot een
verkoopwaarde van ten hoogste dertig gul
den per marktdag uit of in te voeren
de met den verkoop dezer goederen ver
kregen opbrengst tot een waarde van ten
hoogste dertig gulden per marktdag in of
uit te voeren.
Artikel 6. Medegevoerde betaalmiddelen
of roerende goederen worden ook dan als
uitgevoerd aangemerkt, indien in redelijk
heid moet worden aangenomen, dat zij in
strijd met de voorafgaande bepalingen voor
uitvoer naar het buitenland bestemd zijn.
Artikel 7. De Nederlandsche Bank kan
onder door haar te stellen voorwaarden aan
ingezetenen, die binnen het Nederlandsche
grensgebied hun woonplaats hebbenof al
daar gevestigd zijn, toestaan buitenland
sche betaalmiddelen van gx-ensbewoners te
verkrijgen en aan dezen te vervreemden.
VERF EN VERFGRONDSTOFFEN
AANGEWEZEN ALS DISTR1BUTIE-
GOE 2REN.
Blijkens de beschikking van den secre
taris-generaal van het departement van
handel, nijverheid en scheepvaart zijn
verf en verfgrondstoffen aangewezen als
distributiegoederen in den zin van artikel
4 van de distributiewet 1939.
Onder voordeel wordt niet begrepen een
redelijke vergoeding voor verrichte diens
ten.
Dit besluit, het Fachtpxljsopdrijvïngsbe-
sluit 1940, is onmiddellijk in werking ge
treden.
Vergunningen voor autobus-
diensten worden tijdelijk
ingetrokken.
In het vierde uitvoeringsbesluit van den
secretaris-generaal van het departement
van Waterstaat betreffende het vervoer
van personen en goederen kwam de vol
gende bepaling voor
„De vergunningen voor autobusdiensten
en gi'oepsvervoer zoowel binnen een ge
meente als in meer dan één gemeente,
verleend krachtens de wet autovervoer
personen, worden met ingang van een na
der door den secretai-is-genex-aal van het
departement van Waterstaat vast te stel
len tijdstip ingetrokken".
De secretaris-generaal heeft thans het
tijdstip, in bovenstaande bepaling bedoeld,
vastgesteld op 26 Augustus 1940 voor
autobusdiensten en op 2 September 1940
voor groepsvervoer.
Ten aanzien van de verdere bepalingen
van het uitvoeringsbesluit zij verwezen
naar Verordeningenblad no. 9, uitgegeven
6 Juli 1940.
Ter verduidelijking diene, dat de com
missie autobusvei'voer personen reeds een
aantal vergunningen heeft verleend, wel
ke in werking treden bij de intrekking der
bestaande.
Vier schepen getorpedeerd.
WAARONDER EEN ZWEEDSCH EN
TWEE GRIEKSCHE SCHEPEN.
Mackay Radio meldt, dat het Zweedsche
s.s. „Hedrum" (2325 br. t.) Vrijdag aan de
Iersche- kust is getorpedeerd.
Het station meldt verder, dat het Brit-
sche vrachtschip „Clan Mcphee" (6628 br.
t.) ten westen van Ierland is getorpedeerd.
Het NewYorksche bureau voor de scheep
vaart meldt, dat de Grieksche vrachtsche
pen „Thetis" (4111 br. t.) en „Naftilos"
(3531 br. té) getorpedeerd en tot zinken
gebracht zijn.
Fransche vlieger stelt zich ter
beschikking van de Dultschers.
Op een vliegveld bij Ox-leans landde
Vrijdag een Fransch vliegtuig van het
type Morane. De machine was niet bewa
pend .Zij werd bestuurd door den sergeant
Joudrier van een eskader jagers, dat aan
de gevechten in Duinkerken heeft deelge
nomen. Joudrier verklaarde het volgende
„De oorlog tegen Duitschland is voor
mij afgeloopen. Ik ben van Toulouse naar
Orleans gevlogen, om mij ter beschikking
van de Duitschers te stellen tegen Enge
land. Velen van mijn vrienden zouden het
zelfde doen, indien de Duitsche regeei'ing
een desbetreffenden oproep zou uitvaar
digen.
LIJST VAN ITALIAANSCHE
VERLIEZEN.
Het hoofdkwartier van de Italiaansclie
weermacht publiceert een derde lijst met
de namen van 41 officieren, onderofficieren
en manschappen, die tusschen 16 en 31 Juli
aan het Westelijke front gesneuveld zijn.
In hetzelfde tijdvak zijn in Noord-Afrika
115 officieren en manschappen gevallen. De
inlandsche troepen in Italiaandsch Afrika
verloren tot en met 31 Juli 245 manschap
pen. Bovendien werden 444 manschappen
gewond en worden er 91 vermist. Het aan
tal Italiaansche gewonden in Noord-Afrika
bedroeg tot denzelfden datum 306, terwijl
188 vermist worden.
MIJNEN OP HET KATWIJKSCHE
ZUIDERSTRAND.
Maandagmorgen zijn op het Zuiderstrand
te Katwijk twee mijnen aangespoeld. Nabij
de mijn, welke het eerst op het strand
kwam, dreef ook een kist met 25 Fransche
vliegtuigbommen en een reddinggordel aan.
Gistermiddag is op het Zuiderstrand'een
derde mijn aangespoeld.
Engelsche bommen op tuinhuis
van Goethe te Weimar.
Het D.N.B. meldt uit Bex-lgn In den
nacht van Zaterdag op Zondag heb
ben Engelsche vliegers behalve vele
andere plaatsen in Thüringen ook een aan
val gedaan op Weimar, de hoofdstad van
den gouw. Hiér probeerden zij niet alleen
bommen te werpen op de duidelijk ken
bare afdeeling van het Roode Kruis, doch
bombardeerden zij ook het wereldberoem
de tuinhuis van Goethe in het park. De
bommen sloegen in een ki-ing van twintig
tot dertig meter rondom het huis in. Ook
tijdbommen werden in grooten getale ge
vonden. Als door een wonder is het ge
bouw voor groote schade behoed geble
ven. Daar het terrein in het helle maan
licht duidelijk te onderscheiden viel en het
tuinhuis duidelijk herkend kon worden is
het niet twijfelachtig, zoo wordt van Duit
sche zijde vastgesteld, dat het hier een be
wuste poging gold het wereldvermaarde
Duitsche cultuurgedenkteeken te vernie
len. De buitenlandsche pers heeft steeds
weer erop gewezen, hoe de Duitsche troe
pen. bij hun opmarsch in het Westen zich
vaak strategische moeilijkheden getroost
hebben om bouwwerken die van artistieke
en cultureele waarde zijn te sparen. De
Britsche vliegers schrikken er blijkbaar
uit zuivere vernielzucht niet voor terug-
een Duitsch nationaal heiligdom aan te
vallen. Engeland heeft daarmede, naar van
Duitsche zijde tenslotte vex-klaard wordt,
den „oorlog voor de beschaving" opnieuw
in het ware licht geplaatst.
DOODEN EN GEWONDEN ONDER
DE BURGERBEVOLKING.
In den nacht van Zaterdag op Zondag-
zijn Engelsche vliegtuigen West- en Mid-
den-Duitschland en België binnengevlogen.
In verschillende plaatsen, zooals Dox-t-
mtmd, zijn woonwijken getroffen en een
aantal burgers gedood of gewond. Ook
een luchtaanval op dfe binnenstad" van
Brussel heeft slachtoffex-s onder de bux--
gerbevolking gemaakt. Hier zijn vier pex--
sonen gedood en twee-en-twintig gewond,
onder wie vrouwen en kindex-en.
Buliitt wil Amerikaansehe
iorpedobootjagers aan Engeland
afstaan.
Op een massa-demonstratie te Philadel
phia heeft de vroegere Amex-ikaansclie
ambassadeur in Frankrijk, William Bullitt,
gepleit voor de invoering van den alge-
meenen dienstplicht en voor het afstaan
van Amex-ikaansche üoi-pedobootjagers aan
Engeland. Hij argumenteerde dit pleidooi
met de bewering, dat Amerika, na een
nedex-laag van Engeland door Duitschland
en Japan zou worden bedreigd. De rede-
haar riep op tot het houden van massa-
betoogingen voor het Congx-esgebouw, daar
het parlement tot een dergelijk besluit
moet worden gedwongen.
Bevredigende oogstvooruit-
zichten in Europa.
In tegenstelling tot de Engelsche ver
wachtingen, dat het Europeesche vasteland
als gevolg van een zeer slechten oogst en
de daardoor vex-scherpte uitwerking van de
Britsche blokkade een hongersnood zal mee
maken, wordt van Duitsche zijde vastge
steld, dat er noch in Duitschland, noch in
Europa een slechte oogst zal komen. Ex-
valt te rekenen op een middelmatigen tar-
we-oogst en een goeden tot zeer goeden
peulvruchtenoogst. In het gebied van het
groot-Duitsche x-jjk is de toestand zoo, dat
er geen enkele aanleiding voor bezorgdheid
bestaat. Wat de andere lazxden betreft, zoo
heeft het Internationale Landbouwinstituut
te Rome reeds erop gewezen, dat in heel
Europa op een goeden middelmatigen oogst
gerekend kan worden. Ook de oogstbex-ich-
ten uit de landen in Zuidoost-Europa luiden
dienovereenkomstig algemeen gunstig.
Griekenland roept reservisten op.
Stefani meldt uit Athene De lichtingen
officieren en manschappen der reserve
troepen zullen voor een tijdvak van oplei
ding en oefening per 1 September a.s.
worden opgeroepen.
6)
„Je worde toch niet bang?" vroeg een
man smalend. „Je doet gewoon, wat ik je
gezegd heb. Die juweelen pakken, dat is
alles. Blijf bedaard, dan komt het best in
orde. Je zorgt, dat je die Drie Driemoeken
in handen krijgt, anders zul je er spijt van
hefeben. Ga nu maar in huis terug."
Warwik hield zgn adem in. Dat ging
ook al over die juweelen!
„Ikik zal mijn best doen," fluisterde
het meisje. „Maar ik ben nog al zenuw
achtig."
„Waarvoor? Niemand zal je tusschen al
die menschen in de gaten houden. En je
hebt immers een introductie van een der
bekende gasten Zelfs een mtnoodiging,
niet waar Jij gapt dus die juweelen. Voor
uit nou maar!"
Warwik hoorde het meisje nog iets fluis
teren en toen liep ze hem voorbij en ging
over het grasveld naar binnen. Het licht
in d veranda viel op haar gelaat, zoodat
Warwik haar goed kon opnemen. Het was
een meisje van ongeveer vijf eu twintig jaar
met bruine haren en vrij knap van uiter
lijk. Maakte ze detl uit van een bende die
ven, die hun slag bij dergelijke feesten
trachtten te slaan? Waarschijnlijk wel.
In aandere omstandigheden had Warwik
gehoopt, dat de politie haar zou snappen,
maar nu stond hij er aanders voor. Hij had
order, zelf die juweelen te stelen. Het zou
op zichzelf al lastig zgn geweest, doch nu
moest hij niet alleen stelen, maar ook,
diefstal door anderen voorkomen. Hjj bleef
wachten tot het meisje tusschen andere
gasten de veranda was binnengegaan. Toen
bedacht hij zich, dat hij den man niet had
zien weggaan. Hij stond bedaard op en liep
om den seringenstruik heen. Daar zat een
man op een andere bank. Hij droeg gewone
kleeren en zag er schooierachtig uit. War
wik nam hem even op m kwam daarna
geruischloos naar hem toe.
„Blijf zitten!" zei hij plotseling. „Ik heb
je onder schot."
Ondanks die waarschuwing draaide de
man zich met een ruk om, maar stond
niet van de bank op. Hij had zijn handen
reeds omhooggestoken.
„Zoo is het goed", zei Warwik. „Houd je
handen omhoog, anders ben je er geweest.
Ik heb je interessante gesprek met die
dame gehoord. Heel dom, zoo te praten, als
je niet zeker weet, dat er niemand in de
buurt is."
„Wie ben je?" vroeg de boef.
„Laten we het daarover niet hebben. Ik
heb je gespx-ek gehoord, dat is genoeg.
„En wat wil je nou?'
„Jouw plan in de war sturen, beste man.
Je wou dus mgn gastvrouw van haar ju
weelen berooven? Dat kan ik natuurlijk
niet toestaan. Draai je om, maar houd je
handen omhoog."
„En wat wil je met me doen?"
„Wat dacht je? Natuurlijk je aan de
politie overleveren."
„Ik heb niets gedaan. Je hebt geen enkel
bewijs tegen me."
„Toch niet? Ik denk anders, dat ze mij
eerder zouden gelooven dan jou. Bovendien
bevind jij je op verboden terreinje
hebt hier niets te maken. Dat is genoeg
om je in hechtenis te nemen en misschlten
heeft de politie nog wel een appeltje met
je te schillen. Misschien hebben ze je por
tret wel op het hoofdbureau."
Plotseling sprong de man overeind en
wierp zioh op Warwik. Hij had gezien, dat
Warwik geen pistool had. Hij had zich
echter in Warwik misrekend, Deze greep
hem bij zijn polsen, daarna bij zijn schou
ders en schudde hem door elkaar als was
hij een kwajongen.
„Zoo, wou je .aelg'k tegen me doen?
Zeg, ik zou je nek kunnen omdraaien,
voordat je tot drie kon tellen. Mij aan
vallen? Dat is 'n leelijke vergissing. Om
zoo'n schooier onderhanden te nemen, heeft
een man geen revolver noodig. Ik zou je
met één hand aan kunnen. Laat eens kij
ken, wat je zooal bij je hebt."
Warwik fouilleei'de hem snel en afdoen
de. Hij vond een lang mes, een ploerten-
dooder m een klein pistool.
„Gemeen zoodje wapens!" zei Warwik.
„Zoo'n schooier als jij moest eigenlgk een
boksijzer hebben, dat is het laagste soort
wapen, dat me bekend is. Ik zou wel zin
hebben dien ploertendooder op je gemeenen
kop te probeeren."
De schooier was bang geworden. Hg pro
beerde zich los te rukken, maar toen hij
daarin niet slaagde, keek hij Warwik aan
als een rat, die in het nauw zit.
„Wou jij de Drie Driehoeken stelen?"
vroeg Warwik.
„Laat u me nou gaan"
„En wat doe je, als ik je loslaat?"
,,'m Smeren!"
„En dat meisje binnen?"
„Moet maar voor d'n eigen zorgen."
,,'n Keurige vent ben je, dat moet ik
zeggen! Waarom wil je die Drie Driehoe
ken stelen?"
„Nou, die zijn toch aardig wat waard,
is 't zoo niet?"
„Ik heb ze nooit gezien en kan het dus
niet zeggen, maar het zal wel zoo zijn."
„Ze zgn meer waard, dan je denkt! Wat
moet dat mensch ermee?"
„Wie?"
„Die mevrouw Dwight; wat deed haar
man, haar die dingen te geven?"
„Verdraaid! Kan een man dan niet zijn
geld besteden aan het koopen van juwee
len voor zijn vrouw, als hij daar zin in
heeft?."
„Hij kon er meer voor krijgen, dan hij
er voor betaald had, maar hij wilde ze
niet kwijt!"
„Eigenaardig!" zei Warwik, wetend hoe
Berman was. „Dus er schijnt iets bij
zonders aan die Drie Dx-iehoeken vast te
zitten?"
„Maar dat kom je niet van mij te we
ten."
„Ga weer zitten. En antwoord op wat
ik je vraag. Steel je die dingen voor je
zelf, of voor iemand andex-s?"
„Ik zeg heelemaal niks. Ik laat me
liever aan de politie overleveren, dan iets
te ver-tellen."
„Ooh, ik zal je niet aan de politie
ovei'leveren, man. Ik kan je alleen wel
ondei-handen nemen. Steel je ze voor
iemand anders?"
„Nou, als dat zoo eens was?"
„Wie wil ze dan zoo graag in handen
krijgen?"
„Dat kom je nooit van me te weten".
„Vertel me ten minste, of die persoon
hier in de stad woont."
„Nee, hier woont hg niet."
„Zoo, dus is het een man. Waar heeft
Berman Dwight die juweelen vandaan?"
„Uit een panNee, ik zeg toch
niks!"
„Dank je. Je hebt het me al verteld.
Hij heeft ze uit een pandjeshuis. Ik wist
niet dat Dwight juweelen in een pand
jeshuis opkocht. Hoeveel zijn ze waard?"
„Weet ik niet. Misschien vijftigduizend."
„Heel wat! Ik moet werkelijk eens naar
binnen gaan en ze bekijken. En wat lcrijg
je, als je zetei-ugbezorgt?"
„Ik krijg vijfduizend om met het meisje
samen te deelen."
„Je bent een slechte zakenman. Als je
die juweelen toch steelt, waarom ver
koop je ze dan niet zelf, dan maak je
er heel wat keeren vijfduizend dollar van."
„Daar heb ik mijn reden voor."
„Je praat net, of je me ergens opmerk
zaam op wilt maken. Ik zal je dus meer
moeten vragen."
De man spi-ong plotseling van de bank
op en rende tusschen de boomen door
naar de straat toe. Warwik zat even
overbluft te kijken, maar begon toen te
grinneken.
„Ik wed, dat die kerel denkt, er heel
handig vandoor gegaan te zgn," dacht
hg. „En ik heb me al tien minuten lang
afgevraagd, waarom hij er eigenlgk niet
vandoor ging. Erg vernuftig schijnt hij
niet te zijn."
HOOFDSTUK V.
Sferyd en krijgslisten.
John Warwik liep met vlugge schreden
het grasveld over en ging de vex-anda
binnen. Spoedig had hij hoed, jas en
handschoenen uitgedaan en aan den kap
stok gehangen en was naar den salon ge
gaan om mevrouw Dwight de hand te rei
ken en glimlachend te gx-oeten.
„Waar hebt u dat vandaan, mevrouw
tje?" vroeg hij.
„Wat bedoel je, John?"
„Dat schitterende ding op uw japoix
daar."
„De Drie Driehoeken? Vind je ze
mooi?"
Warwik bekeek het sieraad aandachtig.
Het wax-en drie driehoeken dooreenge-
wex-kt, de eene van robijnen, de tweede
van diamanten, de derde van saffieren.
Het geheel schitterde geweldig en was
ongetwijfeld schatten waard.
„Buitengewoon," zei hij. „Rood, wit en
blauwde kleuren van onze vlag."
„Berman heeft het voor me gekocht,"
zei ze. „Voor mijn verjaardag."
„Ik dacht, dat n nooit jarig waart,
mevrouwtje."
„Niet voor het groote publiek," ant
woordde ze lachend. „Kom, schiet maar
op, de meisjes wachten je al."
KKorflt vervolgd.^
door
JOHNSTON Mc.CULLEY
