Zegetocht van Hitier deer Berlijn. ©e iaofste bu$ Tweede Blad PROVINCIALE ZEEUWSCHE COURANT Zondag 7 Juli 1940 De bevolking der Duitsche hoofdstad in geestdrift. Het D.N.B. meldt uit Berlijn Om drie uur Zaterdagmiddag is de Führer en op perste bevelhebber van de zegevierende Groot-Duitsche weermacht in de rijks hoofdstad aangekomen. Daarmede keerde hij voor het eerst, sedert hij op 10 Mei de leiding van de operaties aan het front op zich had genomen, naar Berlijn terug. Te zijner verwelkoming waren aanwezig generaal-veldmaarschalk Göring, generaal von Brauchitsch, admiraal Rader, de plaatsvervanger van den Führer, rijksmi nister Rudolf Hess, de gouwleider van groot-Berlijn, rijksminister dr. Göbbels en met hen de hoogste vertegenwoordigers van weermacht, staat en partij. De bevolking van Berlijn brak, toen zij den Führer zag, in een geestdriftig geju bel uit en vergezelde hem op zijn weg langs de met bloemen bezaaide straten met stormachtige ovaties van vreugde en dankbaarheid. Toen de Führer aankwam, begonnen alle kerkklokken van Groot- Berlijn te luiden. GEWELDIGE GEESTDRIFT LANGS DEN WEG. Na zijn aankomst begaf Hitier zich, toegejuicht door de toeschouwende men- schenmenigte, na de begroetingsplechtig heid op liet perron, naar het eerebataillon voor het station. Hij liep langs de gelede ren. Het eere-bataillon bestond uit een compagnie van het leger, de luchtmacht en de marine. Dit laatste omvatte de be manning van twee torpedobootjagers, die deelgenomen hadden aan de gevechten te Narvik. Onder de formaties, die mede op gemarcheerd waren, zag men ook de Ber- lijnsche fascïo met vaandels. De massa's toeschouwers op het stationsplein wuifden met honderdduizenden vlaggetjes. De Führer, die gekleed was in zijn veld- grijze uniform, dankte glimlachend naar alle kanten en groette naar de zwaar ge wonden, die een eereplaats hadden gekre gen. Hrj nam vervolgens plaats in zijn wagen en reed in langzaam tempo over een zee van bloemen door de Saarland- strasse. Voor alle vensters stonden dicht- opeengepakte groepen juichende en wui vende menschen. In een weergaloozen triomftocht reed de Führer, staande in zijn auto en naar alle kanten groetend, naar de Wilhelmplatz door een zee van juichen de menschen. Bijna de geheele Berlijnsche bevolking was uitgeloopen om den trium- feerenden veldheer te verwelkomen en ge luk te wenschen Voor de Rijkskanselarij was een eere compagnie van de Leibstandarte opge steld. Onder de tonen van het Deutschland- lied presenteerde zij het geweer, toen de auto van den Führer voorbijrolde. Ook hier waren de staat en het trottoir voor den tuin van' de Rijkskanselarij bezaaid met bonte zomerbloemen. De Wilhelm platz was zwart van de menschen. Moe ders tilden haar .kinderen op, alle toe schouwers riepen den Führer him geest drift toe. Toen de auto van den Führer de poort naar den tuin van de Rijkskanselarij pas seerde, zag men hoe Adolf Hitler de hier opgestelde gewonden van den wereldoor log en van de tegenwoordige worsteling toewenkte. Kort na zijn aankomst in de kanselarij verscheen de Führer met zijn gevolg op het balkon. Nu was er voor de menschen op het plein geen houden meer aan. De afzettingen werden doorbroken, een reus achtige golf van menschen stortte zich naar het balkon, een stroom van geest drift zonder weerga sloeg op naar den Führer, die glimlachend zijn Berlijners begroette. Onder de menigte op den Wilhelmplatz bevonden zich ongeveer 250 gewonde sol daten van alle fronten en alle wapen soorten, die op het oogenblik in hospitalen te Berlijn verpleegd worden. Na zijn aankomst in de Rijkskanselarij liet Adolf Hitler de gewonden naar het groot eeereplein der nieuwe Rijkskanselarij brengen, waar hij hen begroette en eenige hartelijke woorden tot hen richtte, die door de sol'daten met een geestdriftig „Sieg Heil" werden ontvangen. In aan sluiting hierop zaten de gasten van den Führer aan een koffietafel aan. Belangrijk initiatief van Laval. Ophefifng van de parlementaire grondwet. Verstrekkende volmachten voor Pétain. Naar het Fransche nieuwsagentschap Havas mededeelt, heeft de plaatsvervan gende minister-president der Fransche re geering, Laval, het initiatief genomen voor een stap, die het geheele politieke en so ciale leven' van Frankrijk revolutionneert. Hij heeft een resolutie voorbereid om die voor tè leggen aan de nationale vergade ring. Deze resolutie behelst de opheffing van de parlementaire grondwet en vol machten voor minister-president Pétain tot afkondiging van een. „nieuwe grond wet van den Franschen staat". In verschillende vergaderingen der in Vichy vertoevende parlementsleden heeft Laval voor deze resolutie gepleit met er op te wijzen, dat Frankrijk zijn nieuwe régime moet aanpassen aan de totalitaire staten, opdat de samenwerking met hen tot welzijn van het land weer normaal zal worden. De nieuwe grondwet zal geen slaafsche navolging zijn, maar rekening houden met het Fransche karakter en den wederopbouw van het land vergemakke lijken. Vrij van iedere reactionnaire strek king zal de grondwet zeer verreikende sociale beginselen venvezenlijken. De staat zal zijn souvereine autoriteit krijgen met gelijktijdig behoud van het recht, den arbeid, het gezin en het vaderland. Deze hervorming maakt de opheffing van de tot dusverre bestaan hebbende partijen noodzakelijk, welke vervangen moeten worden door een eenheidspartij. Het gaat naar Laval tenslotte betoogde, om een „werkelijke revolutie in onze historie". Naar Havas vermoedt zal de aanvaar ding der resolutie door de nationale ver gadering wel aan geen twijfel onderhevig zijn. Nu het papier schaarsch Is, heeft de papierafval bijzondere waarde voor de binnenlandsche fabricatie. Hoog opgepakt worden heele zolderschuiten in de Amsterdamsche grachten gereed gemaakt voor de reis naar de papierfabrieken Verordening inzake het luisteren naar radio- uilzendingen. Tot dusver mocht men naar allerlei bui- tenlandsche radiozenders luisteren, mits men het op z'n eentje deed en wat men hoorde niet verder vertelde. Dit mag nu niet meer. Zaterdag is afgekondigd een ver ordening van den Rijkscommissaris voor het bezette Nederlandsche gebied ter bescher ming van de Nederlandsche bevolking tegen onjuiste berichten. Deze verordening luidt Paragraaf 1: Door middel van de radio mogen slechts uitzendingen beluisterd worden, die uitgezonden worden lo door zenders binnen het door de Duitsche weermacht bezette Nederlandsche gebied 2o door zenders binnen het Groot-Duit sche rijk met inbegrip van het protectoraat Bohemen en Moravië, alsmede van het gou vernement-generaal voor'het bezette Pool- sche gebied 3o door zenders, die aangesloten zijn op een van de onder nummers 1 en 2 genoemde zenders. Paragraaf 2. (1) Hij, die een an dere, dan de in paragraaf 1 opgesomde zenders opzettelijk beluistert, wordt ge straft met gevangenisstraf van ten hoogste 2 jaar en met geldboete van ten hoogste 100.000 gulden of met een van deze straf fen. In bijzonder ernstige gevallen kam ge vangenisstraf van ten hoogste 10 jaar en een geldboete van onbeperkte hoogte of één van deze straffen uitgesproken worden. (2) De gebezigde ontvangtoestellen moe ten in elk geval verbeurdverklaard worden. (3) Hij, die berichten, die hij, direct of indirect, door een, ingevolge alinea 1, ver boden handeling verkregen heeft, opzette lijk verspreidt, valt eveneens onder de straf bepalingen van alinea 1. (4) Handelingen, in alinea 1 of 3 ge noemd, worden als m i s d r ij f be schouwd. Paragraaf 3. (1) De strafvervol ging op grond van paragraaf 2 vindt slechts plaats op bevel van den Rijkscommissaris voor het bezette Nederlandsche gebied. (2) Het bevel ingevolge alinea 1 is aan De Engelschlersehe betrekkingen verscherpt. Stefani meldt uit New-York De En- gelsche regeéring zou het voornemen hebben, bevel te geven tot bezetting van de Iersche havens. De regeering in Dublin heeft bevolen, dat de havens van Dublin, Dundalk en Cork geplaatst moeten wor den onder de militaire autoriteiten. De steeds dreigender houding der Engelschen tegenover Ierland heeft in Iersche kringen der Vereen igde Staten toene mende verontwaardiging gewekt. Zal Engeland de Fransche vloot bij Martinique een ultimatum stellen Het D.N.B. meldt uit Washington Naar hier bekend is geworden, verwachten de bij het Fransche eiland Martinique in de Caribische Zee liggende Fransche zee strijdkrachten, waartoe ook eenige duik- booten en het 22.146 ton groote vliegtuig- moederschip „Bearn" behoort, een Britsch ultimatum. Volgens door Franschen alhier ontvan gen berichten, is het eiland door de Brit- sche blokkade van iedere verbinding met de buitenwereld afgesloten. Men verwacht ieder oogenblik, dat de Britsche schepen de vijandelijkheden zullen openen. AMERIKAANSCHE OORLOGS SCHEPEN NAAR MARTINIQUE Vijf Amerikaansclie torpedojagers zijn van de Maagdeneilanden naar Martinique gestuurd. Er zal op worden gelet of Brit sche zeestrijdkrachten inderdaad tot een blokkade van het Fransche eiland zijn overgegaan. Andere stappen liggen niet in het voornemen, ofschoon de regeering in samenwerking' met de andere Amerikaan sclie staten, de ontwikkeling van den toe stand opmerkzaam gadeslaat. geen termijn gebonden het kan zich be palen tot bepaalde personen. Paragraaf 4. Deze verordening treedt in werking op den dag van afkondi ging, 6 Juli. N.S.B.-ers in Indië in vrijheid gesteld. De persdienst der N.S.B. meldtVan betrouwbare zijde wordt ons medegedeeld, dat de leden der N.S.B. in Ned. Indië op Maandag 2 Juli j.i. uit de intenieerings- kampen zijn ontslagen. Aan de op niets gebaseerde discriminatie van deze groep der kleine Nederlandsche samenleving in Indië is hiermede dus een einde gemaakt. Verwacht mag worden, dat hun in het particuliere leven ook verder geen moei lijkheden in den weg zullen worden ge legd. Engeland in angst en vreeze. In een bericht, door het Spaansche blad „ABC" uit Londen ontvangen, wordt ge wezen op de toenemende „vrees voor vreemdelingen". Na middernacht is een ware jacht begonnen op alle vreemde ele menten ,die zich nog op vrije voeten be vonden. Alle buitenlanders die in de laat ste 7 jaren geneutraliseerd zijn, moeten zich bij de politie melden. Onder de ver scherpte veiligheidsmaatregelen noemt de correspondent het verbod vliegers en kin derballons op te laten, daar hiermede sig nalen aan den vijand zouden kunnen wor den gegeven. Volgens dit bericht is het thans geheel onmogelijk de Britsche eilanden te verlaten. De zenuwachtigheid van de bevolking, welke tot dusver werd waargenomen, gaat steeds meer over in apathie. Intusschen is, volgens hetzelfde bericht, een heftige onderaardsche partij strijd begonnen, die ook dreigt over te slaan naar de regeering Churchill. De textielwinkels gaan een paar dagen sluiten. In verband met de verdere distributie maatregelen zal een inventarisatie van de in de winkels voorradig'e hoeveelheden tex- tielgoederen plaats vinden. Hiertoe zal het noodig zijn, dat de winkels die textielwaren verkoopen enkele dagen sluiten, vermoede lijk ongeveer vier. Wanneer de textielwin kels hun poorten gesloten zullen houden is nog niet vastgesteld. Echter zal het vallen na de opruimingsperiode, die het einde be- teekent van dezen overgangstijd voor wat betreft de textielwaren. Door CECIL FREEMAN CREGG. iS5) ,,'t Spijt me erg meneer, maar ik ben bang, dat de zaak van onzen cliënt strikt vertrouwelijk is en ik hebneen ehmijn verantwoordelijkheidha, gelukkig! Daar is meneer Davids." Een groote man met hoogen hoed, ge- kleede jas, gestreepte pantalon, lakschoe nen en wilde sous-pieds, citroengele hand schoenen en een opgerolde parapluie in de hand, betrad glimlachend het kantoor. De chef haastte zich naar hem toe en fluisterde tegen hem, als gevolg waar van Higgins in zijn privé-kantoor ge bracht werd. „Ja, inspecteur. We hebben verschillen de opdrachten van den heer Robinson uit gevoerd. Ik heb dien heer nooit gezien, maar hij stuurt altijd het geld voor de aankoopen in cash vooruit en daarna zen den wij hem de gekochte stukken. Wij hebben een klein tegoed op zijn rekening als gevolg van te veel gezonden geld bij vorige transacties. Het is 'moeilijk het juiste bedrag te berekenen, wanneer men zulke stukken moet koopen." „Hoe staat hij met u in verbinding?" „Per brief. Hij moet internationale stukken hebben, aan toonder, gemakke lijk te verhandelen en „Mag ik de correspondentie eens zien?" „Zeker". Zijn bellen werd verbluffend snel be antwoord en een paar seconden later gaf de heer Davis den inspecteur het dossier van den heer Robinson. Er was maar één brief van den heer Robinson zelf en de an dere papieren waren duplicaten van de koopnota's en van de brieven, waarmede de effecten verzonden waren, en kwitanties, jiamens den heer Robinson geteekend. De brief luidde als volgt: Messrs. Davis Camperdown, commissionnairs 1 Horsestreet, Poplar Mijne Heeren, Hierbij zend ik U 500 -/- in bankbil jetten voor den aankoop van gemakkelijk te verhandelen stukken, welke ik in de toekomst, zoo noodig, direct kan verzil veren. Ik laat de keus aan u over, maar zou schuldbrieven prefereeren. Zij moeten echter onherroepelijk aan toonder zijn. Hoogachtend, T. Robipson. Inspecteur Higgins zag echter maar één woord: het verkeerd gespelde „onherroe pelijk"! En hij dacht onmiddellijk aan het briefje, dat van Henri Hamper afkomstig heette te zijn en waarin deze aan de politie z\jn dood aankondigde. In dit briefje, waardoor Scotland Yard voor het eerst met dit mysterie in aanraking kwam, was dezelfde fout gemaakt. 1- Horsestreet, Popier, bleek een pensioen. Na de lunch keerde inspecteur Higgins naar Scotland Yard terug en aan zijn lessenaar gezeten, overzag hij de situatie. Het leek nu vrij vast te staan, dat die geheimzinnige „stem" de leider van de bende was, waarvan zoowel de vermoorde man op de bus als Henri Hamper tot voor kort leden waren, of zoo al niet leden, dan hadden zij toch kortelings tot de bende in relatie gestaan. En beiden wa ren zij een onnatuurlijken dood gestorven. De man op de bus, door den dorps agent herkend als Raymond, was uit een huis langs de X 87-route doodgeschoten, en de duimafdruk van den geheimzinnigen leider was in zoo'n huis gevonden. Toe vallig, maar Henri Hamper, officieel een zelfmoorde naar, was aan koolgasvergiftiging gestor ven, maar niet in zijn kamer in Birken head Mansions, en in do asch van den oven in het gi-ootc huis was. een stukje rubberslang gevonden. Heel opmerkelijk, maar Terwijl de inspecteur jacht maakte op den auto van de bende, was hem moed willig een verkeerde richting gewezen door een man in de uniform van een po litieagent en een dergelijk man had Henri Hamper dien Zondagavond naar huis ge bracht Raymond was van achteren in den nek geschoten en er was bij het groote huis een schietbaan En „onherroepelijk" bij twee gelegen heden verkeerd gespeld! De reden, waarom de heer Robinson zoo'n afkeer had van andere dan zeer gangbare stukken, was duidelijk. Hij gaf die zelf klaar en helder weer, want het was heel waarschijnlijk, dat hij op dit oogenblik reeds bezig was de stukken „vlug" te verzilveren. Inspecteur Higgins greep haar de telefoon om in dat wiel een spaak te steken en het beursbestuur te verzoeken om den verkoop van bepaalde stukken met bepaalde nummers te blok- keeren. Dit gedaan hebbende, ging hij an dermaal op zijn gemak zitten. Hij werd echter bijna onmiddellijk ge stoord door Mercier, die met het in het huisje gevonden notitieboekje verscheen. „Hierop is niets te vinden, inspecteur". „Natuurlijk niet Nu Higgins er over nadacht herinnerde hij zich, dat de pseu do-agent handschoenen gedragen had. „Ik heb een algemeen arrestatie-ver zoek aan alle bureaux rondgezonden van Sudd, Sanderson en Heckenstein, meneer, met de officieele foto's. Wij zullen ie wel gauw hebben, denk ik. Naar de beschrij ving te oordeelen, moet die Sanderson te groot zijn om zich gemakkelijk te verber gen. En we hebben eindelijk ook eens een gelukje gehad, méneer". „Dat is heerlijk", antwoordde Higgins droog. „Ja, we hebben uw auto gevonden". „Waar heb je het in 's hemelsnaam over?" Higgins kende maar al te goed briga dier Mercier's voorliefde voor ellenlange verhalen en meestal irriteerde hem zulks bovenmate. Mercier opende het boekje en las „XX 57937". „Heb je hem?" vroeg Higgins eindelijk geïnteresseerd. „Waar?" „Voor Moorgate station". „Arrestaties?" „Eén", „Wie?" „Bobby Bunter". Het was een half uur later, toen in specteur Higgins 'in de cel geleid werd, 'waarin Bobby Bunter tijdelijk was opge sloten. Hij kwam daar niet in strikt offi cieele kwaliteit, maar dank zij de mede werking van de stedelijke politie, welke buiten de jurisdictie van Scotland Yard staat. Hij en Bobby hadden elkaar al eer der ontmoet, officieel. „Hallo, Bobby „Hallo Cuthbert, ouwe jongen. Daar zijn we dan weer". De gevangene was in een best humeur en grinnikte vriendelijk tegen den inspec teur. Hij was ongeveer even oud als Hig gins, maar zag er jonger uit. Hij was een willig slachtoffer van de misdaad, want hij kende geen moreele bezwaren, noch schaamde hij zich ook maar in het minst voor zijn misdragingen. Hrj nam de ups en downs van het leven zeer philosophisch zooals hij alles nam, waarop hij zijn han den maar kon leggen. Er volgde een stilte, terwijl inspecteur Higgins den gevangene, onderzoekend op nam, die dit geenszins kwalijk scheen te nemen, want opgewekt vroeg hij „En, ben ik veel veranderd?" „Bobby, je bent onverbeterlijk. En toch spijt het me verdraaid voor je, dat \\f je". „Hou op, Cuthbert, kerel, wees niet zoo zwaar op de hand „Ik meen het. Het is niets voor jou om je met zoo'n stel op te houden". Gedurende één seconde viel het vroolijke masker van Bobby's gelaat. Dan zei hij „Niet visschen, Cuthbert. Niet vis- schen En na een pauze ging hij ver der „Hoe lang... eh... kennen wij elkaar nu al?" „Een heele tijd, Bobby". De ander dacht even na voordat hij ver volgde „Ja, het was in 1912, denk ik, dat je mij inpikte voor het gappen van een kar retje, niet?" „Zoo ongeveer, waarom?" „Heb je ooit gemerkt, dat ik ooit iets met een bende te maken heb gehad?" „Neen, ik kan niet zeggen, dat het an ders is. Je werkte altijd in je eentje, Bobby". „Waarom dan dat medelijden? Waarom denk je dan, dat ik met dien regel ge broken heb?" „Alleen... eh... maar visschen, Bobby". „Wel je bent eerlijk, dat moet ik zeg gen. Nog nooit van mijn leven ben ilc zoo vlug na het bedrijven van de eh misdaad gepakt. Ik heb je meestal voor je geld laten werken, maar proficiat, kerel, van harte gefeliciteerd Inspecteur Higgins bleef zwijgen, omdat hij daardoor meer te weten kwam dan door een ondervraging, waarop de ant woorden ongetwijfeld onbetrouwbaar en onjuist zouden zijn. De ander vervolgde luchtig „Daar stond de auto, voor de Mansions, en vroeg eenvoudig om meegenomen te worden. Ik kreeg een aandrang, Cuthbert, man, een geweldigen aandrang. En helaas, ik viel". Een overdreven zucht volgde. Higgins schudde langzaam het hoofd, terwijl hij de verklaring van den ander aanhoorde. „Bobby, wat ben je toch een kwast Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1940 | | pagina 5