Zegetocht van Hitier deer Berlijn.
©e iaofste bu$
Tweede Blad
PROVINCIALE ZEEUWSCHE COURANT
Zondag 7 Juli 1940
De bevolking der Duitsche hoofdstad
in geestdrift.
Het D.N.B. meldt uit Berlijn Om drie
uur Zaterdagmiddag is de Führer en op
perste bevelhebber van de zegevierende
Groot-Duitsche weermacht in de rijks
hoofdstad aangekomen. Daarmede keerde
hij voor het eerst, sedert hij op 10 Mei
de leiding van de operaties aan het front
op zich had genomen, naar Berlijn terug.
Te zijner verwelkoming waren aanwezig
generaal-veldmaarschalk Göring, generaal
von Brauchitsch, admiraal Rader, de
plaatsvervanger van den Führer, rijksmi
nister Rudolf Hess, de gouwleider van
groot-Berlijn, rijksminister dr. Göbbels en
met hen de hoogste vertegenwoordigers
van weermacht, staat en partij.
De bevolking van Berlijn brak, toen zij
den Führer zag, in een geestdriftig geju
bel uit en vergezelde hem op zijn weg
langs de met bloemen bezaaide straten
met stormachtige ovaties van vreugde en
dankbaarheid. Toen de Führer aankwam,
begonnen alle kerkklokken van Groot-
Berlijn te luiden.
GEWELDIGE GEESTDRIFT LANGS
DEN WEG.
Na zijn aankomst begaf Hitier zich,
toegejuicht door de toeschouwende men-
schenmenigte, na de begroetingsplechtig
heid op liet perron, naar het eerebataillon
voor het station. Hij liep langs de gelede
ren. Het eere-bataillon bestond uit een
compagnie van het leger, de luchtmacht
en de marine. Dit laatste omvatte de be
manning van twee torpedobootjagers, die
deelgenomen hadden aan de gevechten te
Narvik. Onder de formaties, die mede op
gemarcheerd waren, zag men ook de Ber-
lijnsche fascïo met vaandels. De massa's
toeschouwers op het stationsplein wuifden
met honderdduizenden vlaggetjes.
De Führer, die gekleed was in zijn veld-
grijze uniform, dankte glimlachend naar
alle kanten en groette naar de zwaar ge
wonden, die een eereplaats hadden gekre
gen. Hrj nam vervolgens plaats in zijn
wagen en reed in langzaam tempo over
een zee van bloemen door de Saarland-
strasse. Voor alle vensters stonden dicht-
opeengepakte groepen juichende en wui
vende menschen. In een weergaloozen
triomftocht reed de Führer, staande in zijn
auto en naar alle kanten groetend, naar
de Wilhelmplatz door een zee van juichen
de menschen. Bijna de geheele Berlijnsche
bevolking was uitgeloopen om den trium-
feerenden veldheer te verwelkomen en ge
luk te wenschen
Voor de Rijkskanselarij was een eere
compagnie van de Leibstandarte opge
steld. Onder de tonen van het Deutschland-
lied presenteerde zij het geweer, toen de
auto van den Führer voorbijrolde. Ook
hier waren de staat en het trottoir voor
den tuin van' de Rijkskanselarij bezaaid
met bonte zomerbloemen. De Wilhelm
platz was zwart van de menschen. Moe
ders tilden haar .kinderen op, alle toe
schouwers riepen den Führer him geest
drift toe.
Toen de auto van den Führer de poort
naar den tuin van de Rijkskanselarij pas
seerde, zag men hoe Adolf Hitler de hier
opgestelde gewonden van den wereldoor
log en van de tegenwoordige worsteling
toewenkte.
Kort na zijn aankomst in de kanselarij
verscheen de Führer met zijn gevolg op
het balkon. Nu was er voor de menschen
op het plein geen houden meer aan. De
afzettingen werden doorbroken, een reus
achtige golf van menschen stortte zich
naar het balkon, een stroom van geest
drift zonder weerga sloeg op naar den
Führer, die glimlachend zijn Berlijners
begroette.
Onder de menigte op den Wilhelmplatz
bevonden zich ongeveer 250 gewonde sol
daten van alle fronten en alle wapen
soorten, die op het oogenblik in hospitalen
te Berlijn verpleegd worden.
Na zijn aankomst in de Rijkskanselarij
liet Adolf Hitler de gewonden naar het
groot eeereplein der nieuwe Rijkskanselarij
brengen, waar hij hen begroette en eenige
hartelijke woorden tot hen richtte, die
door de sol'daten met een geestdriftig
„Sieg Heil" werden ontvangen. In aan
sluiting hierop zaten de gasten van den
Führer aan een koffietafel aan.
Belangrijk initiatief van Laval.
Ophefifng van de parlementaire
grondwet. Verstrekkende
volmachten voor Pétain.
Naar het Fransche nieuwsagentschap
Havas mededeelt, heeft de plaatsvervan
gende minister-president der Fransche re
geering, Laval, het initiatief genomen voor
een stap, die het geheele politieke en so
ciale leven' van Frankrijk revolutionneert.
Hij heeft een resolutie voorbereid om die
voor tè leggen aan de nationale vergade
ring. Deze resolutie behelst de opheffing
van de parlementaire grondwet en vol
machten voor minister-president Pétain
tot afkondiging van een. „nieuwe grond
wet van den Franschen staat".
In verschillende vergaderingen der in
Vichy vertoevende parlementsleden heeft
Laval voor deze resolutie gepleit met er
op te wijzen, dat Frankrijk zijn nieuwe
régime moet aanpassen aan de totalitaire
staten, opdat de samenwerking met hen
tot welzijn van het land weer normaal zal
worden. De nieuwe grondwet zal geen
slaafsche navolging zijn, maar rekening
houden met het Fransche karakter en den
wederopbouw van het land vergemakke
lijken. Vrij van iedere reactionnaire strek
king zal de grondwet zeer verreikende
sociale beginselen venvezenlijken. De
staat zal zijn souvereine autoriteit krijgen
met gelijktijdig behoud van het recht, den
arbeid, het gezin en het vaderland. Deze
hervorming maakt de opheffing van de
tot dusverre bestaan hebbende partijen
noodzakelijk, welke vervangen moeten
worden door een eenheidspartij. Het gaat
naar Laval tenslotte betoogde, om een
„werkelijke revolutie in onze historie".
Naar Havas vermoedt zal de aanvaar
ding der resolutie door de nationale ver
gadering wel aan geen twijfel onderhevig
zijn.
Nu het papier schaarsch Is, heeft de papierafval bijzondere waarde voor de binnenlandsche fabricatie. Hoog opgepakt
worden heele zolderschuiten in de Amsterdamsche grachten gereed gemaakt voor de reis naar de papierfabrieken
Verordening inzake het
luisteren naar radio-
uilzendingen.
Tot dusver mocht men naar allerlei bui-
tenlandsche radiozenders luisteren, mits
men het op z'n eentje deed en wat men
hoorde niet verder vertelde. Dit mag nu
niet meer. Zaterdag is afgekondigd een ver
ordening van den Rijkscommissaris voor het
bezette Nederlandsche gebied ter bescher
ming van de Nederlandsche bevolking tegen
onjuiste berichten.
Deze verordening luidt
Paragraaf 1: Door middel van de
radio mogen slechts uitzendingen beluisterd
worden, die uitgezonden worden
lo door zenders binnen het door de Duitsche
weermacht bezette Nederlandsche gebied
2o door zenders binnen het Groot-Duit
sche rijk met inbegrip van het protectoraat
Bohemen en Moravië, alsmede van het gou
vernement-generaal voor'het bezette Pool-
sche gebied
3o door zenders, die aangesloten zijn op
een van de onder nummers 1 en 2 genoemde
zenders.
Paragraaf 2. (1) Hij, die een an
dere, dan de in paragraaf 1 opgesomde
zenders opzettelijk beluistert, wordt ge
straft met gevangenisstraf van ten hoogste
2 jaar en met geldboete van ten hoogste
100.000 gulden of met een van deze straf
fen. In bijzonder ernstige gevallen kam ge
vangenisstraf van ten hoogste 10 jaar en
een geldboete van onbeperkte hoogte of één
van deze straffen uitgesproken worden.
(2) De gebezigde ontvangtoestellen moe
ten in elk geval verbeurdverklaard worden.
(3) Hij, die berichten, die hij, direct of
indirect, door een, ingevolge alinea 1, ver
boden handeling verkregen heeft, opzette
lijk verspreidt, valt eveneens onder de straf
bepalingen van alinea 1.
(4) Handelingen, in alinea 1 of 3 ge
noemd, worden als m i s d r ij f be
schouwd.
Paragraaf 3. (1) De strafvervol
ging op grond van paragraaf 2 vindt slechts
plaats op bevel van den Rijkscommissaris
voor het bezette Nederlandsche gebied.
(2) Het bevel ingevolge alinea 1 is aan
De Engelschlersehe
betrekkingen verscherpt.
Stefani meldt uit New-York De En-
gelsche regeéring zou het voornemen
hebben, bevel te geven tot bezetting van
de Iersche havens. De regeering in Dublin
heeft bevolen, dat de havens van Dublin,
Dundalk en Cork geplaatst moeten wor
den onder de militaire autoriteiten.
De steeds dreigender
houding der Engelschen
tegenover Ierland heeft
in Iersche kringen der
Vereen igde Staten toene
mende verontwaardiging
gewekt.
Zal Engeland de Fransche vloot
bij Martinique een ultimatum
stellen
Het D.N.B. meldt uit Washington Naar
hier bekend is geworden, verwachten de
bij het Fransche eiland Martinique in de
Caribische Zee liggende Fransche zee
strijdkrachten, waartoe ook eenige duik-
booten en het 22.146 ton groote vliegtuig-
moederschip „Bearn" behoort, een Britsch
ultimatum.
Volgens door Franschen alhier ontvan
gen berichten, is het eiland door de Brit-
sche blokkade van iedere verbinding met
de buitenwereld afgesloten. Men verwacht
ieder oogenblik, dat de Britsche schepen
de vijandelijkheden zullen openen.
AMERIKAANSCHE OORLOGS
SCHEPEN NAAR MARTINIQUE
Vijf Amerikaansclie torpedojagers zijn
van de Maagdeneilanden naar Martinique
gestuurd. Er zal op worden gelet of Brit
sche zeestrijdkrachten inderdaad tot een
blokkade van het Fransche eiland zijn
overgegaan. Andere stappen liggen niet in
het voornemen, ofschoon de regeering in
samenwerking' met de andere Amerikaan
sclie staten, de ontwikkeling van den toe
stand opmerkzaam gadeslaat.
geen termijn gebonden het kan zich be
palen tot bepaalde personen.
Paragraaf 4. Deze verordening
treedt in werking op den dag van afkondi
ging, 6 Juli.
N.S.B.-ers in Indië in vrijheid
gesteld.
De persdienst der N.S.B. meldtVan
betrouwbare zijde wordt ons medegedeeld,
dat de leden der N.S.B. in Ned. Indië op
Maandag 2 Juli j.i. uit de intenieerings-
kampen zijn ontslagen. Aan de op niets
gebaseerde discriminatie van deze groep
der kleine Nederlandsche samenleving in
Indië is hiermede dus een einde gemaakt.
Verwacht mag worden, dat hun in het
particuliere leven ook verder geen moei
lijkheden in den weg zullen worden ge
legd.
Engeland in angst en vreeze.
In een bericht, door het Spaansche blad
„ABC" uit Londen ontvangen, wordt ge
wezen op de toenemende „vrees voor
vreemdelingen". Na middernacht is een
ware jacht begonnen op alle vreemde ele
menten ,die zich nog op vrije voeten be
vonden. Alle buitenlanders die in de laat
ste 7 jaren geneutraliseerd zijn, moeten
zich bij de politie melden. Onder de ver
scherpte veiligheidsmaatregelen noemt de
correspondent het verbod vliegers en kin
derballons op te laten, daar hiermede sig
nalen aan den vijand zouden kunnen wor
den gegeven. Volgens dit bericht is het
thans geheel onmogelijk de Britsche
eilanden te verlaten. De zenuwachtigheid
van de bevolking, welke tot dusver werd
waargenomen, gaat steeds meer over in
apathie. Intusschen is, volgens hetzelfde
bericht, een heftige onderaardsche partij
strijd begonnen, die ook dreigt over te
slaan naar de regeering Churchill.
De textielwinkels gaan een paar
dagen sluiten.
In verband met de verdere distributie
maatregelen zal een inventarisatie van de
in de winkels voorradig'e hoeveelheden tex-
tielgoederen plaats vinden. Hiertoe zal het
noodig zijn, dat de winkels die textielwaren
verkoopen enkele dagen sluiten, vermoede
lijk ongeveer vier. Wanneer de textielwin
kels hun poorten gesloten zullen houden is
nog niet vastgesteld. Echter zal het vallen
na de opruimingsperiode, die het einde be-
teekent van dezen overgangstijd voor wat
betreft de textielwaren.
Door
CECIL FREEMAN CREGG.
iS5)
,,'t Spijt me erg meneer, maar ik ben
bang, dat de zaak van onzen cliënt strikt
vertrouwelijk is en ik hebneen
ehmijn verantwoordelijkheidha,
gelukkig! Daar is meneer Davids."
Een groote man met hoogen hoed, ge-
kleede jas, gestreepte pantalon, lakschoe
nen en wilde sous-pieds, citroengele hand
schoenen en een opgerolde parapluie in
de hand, betrad glimlachend het kantoor.
De chef haastte zich naar hem toe en
fluisterde tegen hem, als gevolg waar
van Higgins in zijn privé-kantoor ge
bracht werd.
„Ja, inspecteur. We hebben verschillen
de opdrachten van den heer Robinson uit
gevoerd. Ik heb dien heer nooit gezien,
maar hij stuurt altijd het geld voor de
aankoopen in cash vooruit en daarna zen
den wij hem de gekochte stukken. Wij
hebben een klein tegoed op zijn rekening
als gevolg van te veel gezonden geld bij
vorige transacties. Het is 'moeilijk het
juiste bedrag te berekenen, wanneer men
zulke stukken moet koopen."
„Hoe staat hij met u in verbinding?"
„Per brief. Hij moet internationale
stukken hebben, aan toonder, gemakke
lijk te verhandelen en
„Mag ik de correspondentie eens zien?"
„Zeker".
Zijn bellen werd verbluffend snel be
antwoord en een paar seconden later gaf
de heer Davis den inspecteur het dossier
van den heer Robinson. Er was maar één
brief van den heer Robinson zelf en de an
dere papieren waren duplicaten van de
koopnota's en van de brieven, waarmede de
effecten verzonden waren, en kwitanties,
jiamens den heer Robinson geteekend.
De brief luidde als volgt:
Messrs. Davis Camperdown,
commissionnairs
1 Horsestreet, Poplar
Mijne Heeren,
Hierbij zend ik U 500 -/- in bankbil
jetten voor den aankoop van gemakkelijk
te verhandelen stukken, welke ik in de
toekomst, zoo noodig, direct kan verzil
veren. Ik laat de keus aan u over, maar
zou schuldbrieven prefereeren. Zij moeten
echter onherroepelijk aan toonder zijn.
Hoogachtend,
T. Robipson.
Inspecteur Higgins zag echter maar één
woord: het verkeerd gespelde „onherroe
pelijk"! En hij dacht onmiddellijk aan het
briefje, dat van Henri Hamper afkomstig
heette te zijn en waarin deze aan de
politie z\jn dood aankondigde. In dit
briefje, waardoor Scotland Yard voor het
eerst met dit mysterie in aanraking
kwam, was dezelfde fout gemaakt.
1- Horsestreet, Popier, bleek een pensioen.
Na de lunch keerde inspecteur Higgins
naar Scotland Yard terug en aan zijn
lessenaar gezeten, overzag hij de situatie.
Het leek nu vrij vast te staan, dat die
geheimzinnige „stem" de leider van de
bende was, waarvan zoowel de vermoorde
man op de bus als Henri Hamper tot voor
kort leden waren, of zoo al niet leden,
dan hadden zij toch kortelings tot de
bende in relatie gestaan. En beiden wa
ren zij een onnatuurlijken dood gestorven.
De man op de bus, door den dorps
agent herkend als Raymond, was uit een
huis langs de X 87-route doodgeschoten,
en de duimafdruk van den geheimzinnigen
leider was in zoo'n huis gevonden. Toe
vallig, maar
Henri Hamper, officieel een zelfmoorde
naar, was aan koolgasvergiftiging gestor
ven, maar niet in zijn kamer in Birken
head Mansions, en in do asch van den
oven in het gi-ootc huis was. een stukje
rubberslang gevonden. Heel opmerkelijk,
maar
Terwijl de inspecteur jacht maakte op
den auto van de bende, was hem moed
willig een verkeerde richting gewezen
door een man in de uniform van een po
litieagent en een dergelijk man had Henri
Hamper dien Zondagavond naar huis ge
bracht
Raymond was van achteren in den nek
geschoten en er was bij het groote huis
een schietbaan
En „onherroepelijk" bij twee gelegen
heden verkeerd gespeld!
De reden, waarom de heer Robinson
zoo'n afkeer had van andere dan zeer
gangbare stukken, was duidelijk. Hij gaf
die zelf klaar en helder weer, want het
was heel waarschijnlijk, dat hij op dit
oogenblik reeds bezig was de stukken
„vlug" te verzilveren. Inspecteur Higgins
greep haar de telefoon om in dat wiel een
spaak te steken en het beursbestuur te
verzoeken om den verkoop van bepaalde
stukken met bepaalde nummers te blok-
keeren. Dit gedaan hebbende, ging hij an
dermaal op zijn gemak zitten.
Hij werd echter bijna onmiddellijk ge
stoord door Mercier, die met het in het
huisje gevonden notitieboekje verscheen.
„Hierop is niets te vinden, inspecteur".
„Natuurlijk niet Nu Higgins er over
nadacht herinnerde hij zich, dat de pseu
do-agent handschoenen gedragen had.
„Ik heb een algemeen arrestatie-ver
zoek aan alle bureaux rondgezonden van
Sudd, Sanderson en Heckenstein, meneer,
met de officieele foto's. Wij zullen ie wel
gauw hebben, denk ik. Naar de beschrij
ving te oordeelen, moet die Sanderson te
groot zijn om zich gemakkelijk te verber
gen. En we hebben eindelijk ook eens een
gelukje gehad, méneer".
„Dat is heerlijk", antwoordde Higgins
droog.
„Ja, we hebben uw auto gevonden".
„Waar heb je het in 's hemelsnaam
over?"
Higgins kende maar al te goed briga
dier Mercier's voorliefde voor ellenlange
verhalen en meestal irriteerde hem zulks
bovenmate. Mercier opende het boekje en
las „XX 57937".
„Heb je hem?" vroeg Higgins eindelijk
geïnteresseerd. „Waar?"
„Voor Moorgate station".
„Arrestaties?"
„Eén",
„Wie?"
„Bobby Bunter".
Het was een half uur later, toen in
specteur Higgins 'in de cel geleid werd,
'waarin Bobby Bunter tijdelijk was opge
sloten. Hij kwam daar niet in strikt offi
cieele kwaliteit, maar dank zij de mede
werking van de stedelijke politie, welke
buiten de jurisdictie van Scotland Yard
staat. Hij en Bobby hadden elkaar al eer
der ontmoet, officieel.
„Hallo, Bobby
„Hallo Cuthbert, ouwe jongen. Daar
zijn we dan weer".
De gevangene was in een best humeur
en grinnikte vriendelijk tegen den inspec
teur. Hij was ongeveer even oud als Hig
gins, maar zag er jonger uit. Hij was een
willig slachtoffer van de misdaad, want
hij kende geen moreele bezwaren, noch
schaamde hij zich ook maar in het minst
voor zijn misdragingen. Hrj nam de ups
en downs van het leven zeer philosophisch
zooals hij alles nam, waarop hij zijn han
den maar kon leggen.
Er volgde een stilte, terwijl inspecteur
Higgins den gevangene, onderzoekend op
nam, die dit geenszins kwalijk scheen te
nemen, want opgewekt vroeg hij
„En, ben ik veel veranderd?"
„Bobby, je bent onverbeterlijk. En toch
spijt het me verdraaid voor je, dat \\f
je".
„Hou op, Cuthbert, kerel, wees niet zoo
zwaar op de hand
„Ik meen het. Het is niets voor jou om
je met zoo'n stel op te houden".
Gedurende één seconde viel het vroolijke
masker van Bobby's gelaat. Dan zei hij
„Niet visschen, Cuthbert. Niet vis-
schen En na een pauze ging hij ver
der „Hoe lang... eh... kennen wij elkaar
nu al?"
„Een heele tijd, Bobby".
De ander dacht even na voordat hij ver
volgde
„Ja, het was in 1912, denk ik, dat je
mij inpikte voor het gappen van een kar
retje, niet?"
„Zoo ongeveer, waarom?"
„Heb je ooit gemerkt, dat ik ooit iets
met een bende te maken heb gehad?"
„Neen, ik kan niet zeggen, dat het an
ders is. Je werkte altijd in je eentje,
Bobby".
„Waarom dan dat medelijden? Waarom
denk je dan, dat ik met dien regel ge
broken heb?"
„Alleen... eh... maar visschen, Bobby".
„Wel je bent eerlijk, dat moet ik zeg
gen. Nog nooit van mijn leven ben ilc
zoo vlug na het bedrijven van de eh
misdaad gepakt. Ik heb je meestal voor
je geld laten werken, maar proficiat,
kerel, van harte gefeliciteerd
Inspecteur Higgins bleef zwijgen, omdat
hij daardoor meer te weten kwam dan
door een ondervraging, waarop de ant
woorden ongetwijfeld onbetrouwbaar en
onjuist zouden zijn. De ander vervolgde
luchtig
„Daar stond de auto, voor de Mansions,
en vroeg eenvoudig om meegenomen te
worden. Ik kreeg een aandrang, Cuthbert,
man, een geweldigen aandrang. En helaas,
ik viel". Een overdreven zucht volgde.
Higgins schudde langzaam het hoofd,
terwijl hij de verklaring van den ander
aanhoorde.
„Bobby, wat ben je toch een kwast
Wordt vervolgd.