Het leven in Vlissingen gaat zijn gang weer.
©g laatsfie bias
Tweede Blad
PROVINCIALE ZEEUWSCHE COURANT
Zaterdag l Juni 1940
Alleen op het „Eiland" is groote schade aangericht.
Maatregelen tot opheffing van de werkloosheid
aangekondigd.
Eventueel uitzuigen van ons land wordt niet geduld.
Van de zyde der Duitsche autoriteiten hier te lande zijn Vrijdagavond enkele
maatregelen aangekondigd, die van groot belang zijn. Bij den door deri Fiihrer be
noemden rijkscommissaris en zijn staf en de met hem samenwerkende instanties in
Duitschland zijn groote plannen in voorbereiding tot opheffing van de werkloosheid
den wederopbouw van ons land en het verhoogen van het levenspeil der bevolking,
in het bijzonder van de arbeiders.
Verzekerd werd, dat de Duitschers in geen geval zouden dulden een eventueel
uitzuigen van ons land en dat een overstrooming van Nederland door menschen, die
hier niet behooren, zal worden verhinderd. Deze maatregelen zullen geheel liggen in
de lijn van de rede van den rijkscommissaris rijksminister Seyss-Inquart, waar deze
verklaarde, dat geen verder gaande beperkingen van de volkshuishouding en den
levensstandaard zullen plaats hebben dan vereischt worden door den opgedrongen
oorlog en de lotsgemeenschap van Nederland en Duitschland. De bezorgdheid, die hier
en daar is gebleken te; dien aanzien, zal door deze verklaring geheel ongegrond kun
nen worden geacht.
Na dagen van groote spanning en op
winding verkrijgt onze stad zoo zachtjes
aan weer een normaal aanzien. De bevol
king is thans grootendeels teruggekeerd en
zjj die hun woonhuizen nog niet hebben op
gezocht, keeren toch deze dagen weer te
rug. De gemeente, rijksdiensten enz. heb
ben alles hun taak hervat en ook het par
ticuliere bedrijfsleven is nagenoeg geheel
weer aan den gang. Het is vanzelfsprekend
dat Vlissingen niet ongedeerduit den strijd
is gekomen, doch trekken wij een vergelij
king bijv. met Middelburg, dan mogen wij
constateeren dat Vlissingen er vrij goed is
afgekomen. Zeker, er is hier en daar heel
wat schade geleden, doch deze schade kan
en wordt reeds thans zooveel mogelijk her
steld.
De grootste schade is wel veroorzaakt op
het Eiland, .waar een groot aantal huizen
geheel is vernield of verbrand. Daar ter
plaatse is geen enkel huis dat onbescha
digd bleef, hoewel aan de meeste huizen
de schade beperkt is gebleven tot glas
schade.
In het overige stadsgedeelte werden o.a.
getroffen de praktijkschool van de Zee
vaartschool. het teekenkantoor van „De
Schelde", huizen in de Scheldestraat, Tuin
dorp, Goed Wonen, Koudenhoek en omge
ving enz. In vele stadswijken zijn van een
groot aantal huizen de ruiten vernield en
hier en daar is ook aan de huizen zelf
schade toegebracht door granaten en gra
naatscherven.
Het aantal slachtoffers onder de burger
bevolking moet hier ter stede betrekkelijk
gering zijn.
HOE DE EVACUATIE VERLIEP.
Op last van de autoriteiten heeft de ge-
heele Vlissingsche bevolking eenige dagen
de gemeente moeten verlaten. Velen waren
reeds de eerste dagen van den oorlóg naar
elders vertrokken, doch duizenden ingeze
tenen verlieten niet eerder hun woonplaats
alvorens daartoe gedwongen te zijn. Ge
pakt en gezakt trokken duizendfen men
schen in de richting van Koudekerke en
hoewel deze uittocht speciaal van vrou
wen en kinderen, een zieligen aanblik bood,
was het toch opvallend, dat er van een
paniek geen sprake was. Met ernstige ge
zichten, doch in volmaakte kalmte, trok
men verder, op zoek naar een tijdelijk on
derdak. Over het algemeen schikte men
zich gelaten in het onvermijdelijke,
HULDE AAN DE PLATTELAND
BEWONERS.
Nu dit alles weer achter den rug is, is
een woord van hulde aan de bewoners van
tiet platteland en de dorpen op Walchex-en
zeer zeker op zijn plaats. Wat deze men
schen voor hun medemenschen uit de stad
hebben gedaan, was in vele gevallen haast
ongelooflijk. Met groote gastvrijheid wer
den de vluchtelingen ontvangen en ver
zorgd, waarbij meexmalen van eenige ver
goeding geen sprake was. In huizen en
schuren werden talrijke gezinnen onderge
bracht en vaak werden levensmiddelen met
elkander gedeeld. Hoewel er natuurlijk
uitzonderingen waren, is er in deze moei
lijke dagen een groote mate van eensge
zindheid ontstaan. Menschen die elkander
in het geheel niet kenden, gevoelden zich
thans één endeelden gezamenlijk alle lief
en leed. Zoo heeft deze evacuatie, naast
veel ellende, toèh ook iets goeds bereikt,
nl. een grooter mate van verdraagzaam
heid, waarbij het i-ang- en standsverschil
wegviel. Hopenljjk zal dit ook voor de toe
komst van invloed zijn, want thans is zulk
een geest onder de bevolking hard noodig;
nu er moet worden aangepakt om datgene
wat verloren ging weer te herstellen.
VELEN GEDUPEERD.
Honderden ingezetenen zijn ernstig gé-
troffen door de schade aan hun huizen en
inboedels aangericht. Talrijke winkeliers
zijn van hun goederen beroofd, want he
laas, ook hier ter stede hebben geweten-
loozen gebruik gemaakt van de droeve om
standigheden waarop velen hun winkels
hebben moeten verlaten, om zich te vei--
grijpen aan andermans goed.
In dit verband willen wij er nogmaals
de aandacht op vestigen, dat deze gedu
peerden bij den commissaris van politie
aangifte moéten doen van de vermissing
der goederen, waarbij vermelding en om
schrijving zoo nauwkeurig mogelijk op een
inventarislijst in duplo moeten zjjn inge
vuld. Vanzelfsprekend betreft dit uitslui
tend goederen van waarde, dus geen onbe
nulligheden.
FANTASIE.
Nu wij dit teere onderwerp hebben aan-
geroerd, mag zeker niet onvermeld worden
gelaten, dat naar de commissaris van
politie ons mededeelde, er menschen zijn
geweest die, om welke reden dan ook. aan
bewoners van andei'e huizen vertelden dat
tijdens hun afwezigheid in hun woning
ernstig zou zijn huisgehouden en voorstel
lingen van, plunderingen gaven. Bij nader
onderzoek door de politie bleek dan meest
al, dat dergelijke mededeelingen sterk
overdreven waren, Wel kon soms geconsta
teerd worden dat woningen, tijdens afwe
zigheid der bewoners, door anderen betrok
ken waren geweest, doch bij ontniiming
bleken dan diverse goederen zich elders in
het huis te bevinden.
Voorts deelde de commissaris van po
litie ons mede, dat verschillende aangiften
zijn gedaan van de vermissing van radio
toestellen uit verlaten woningen, evenals
van rijwielen, w.o. nieuwe karretjes uit
rijwielzaken. By onderzoek zijn in sommige
huizen diverse radiotoestellen aangetroffen.
Deze werden in beslag genomen en na her
kenning door den eigenaar, weer in diens
bézit gesteld. Ook zijn een aantal rijwielen
door de politie achterhaald.
DE OPENBARE VEILIGHEID.
Omdat het bureau van politie aan de
Breestraat te weinig ï-uimte biedt voor het
sterk uitgebreide personeel, blijft dit ge
bouw vooi-loopig onbezet en is het bureau
overgebracht naar de benedenlokalen van
de R.H.B.S. aan de Brouwenaarstraat al
hier. De oorzaak daarvan is dat ter be
schikking van den commissaris van politie,
op last van het Duitsche gezag, een groot
aantal Nederlandsche loodsen is gesteld,
die de hulppolitie vormen. Hunne bevelen
en aanwijzingen in het belang der openbare
orde, openbare veiligheid en gezondheid,
dienen onmiddellijk te worden opgevolgd.
Ter geruststelling der bevolking wordt dag
en nacht door vele politiepati'ouilles, steeds
bestaande uit twee man, gesurveilleerd,
waardoor de veiligheid van de ingezetenen
gewaarborgd blijft. De hulppolitie is ken
baar aan een blauw-witte band met de let
ter P er op, gedragen om den arm.
NOGMAALS DE VERDUISTERING.
Als één der meest belangrijke zaken
verzocht de commissaris van politie ons
opnieuw bij herhaling aan te dringen op de
- zgn. verduistering; ü.w.z., dat geen licht
naar buiten mag "uitstralen na zonsonder
gang. Nacht na nacht worden door Duit
sche militairen en door do politiepatrouil
les gevallen geconstateerd dat in woningen
licht naar buiten uitstraalt.
Door den commissaris van politie is last
gegeven deze woningen onverbiddelijk te
betreden, onverschillig op welke wijze, en
de lichtpunten te vernietigen.
Meermalen is van groote onachtzaam
heid gebleken. De eene maal kwam het
omdat de heer des huizes zijn hondje moest
uitlaten, een andex-e maal omdat een moe
der haar kind moest verzorgen enz. Ook
is herhaaldelijk geconstateerd dat men
schen die nog elders verblijven, des daags
hun woning bezoeken en dan, omdat de
gordijnen gesloten zjjn, licht maken. Bij het
verlaten van hun woning wordt vaak
vergeten het licht uit te draaien. Met den
grootsten nadruk wordt hiertegen gewaar
schuwd daar lichtpunten naar buiten, ge
vaar opleveren voor de geheele bevolking.
De commissaris van politie richt in dit
verband en dringend verzoek aan iedere
ingezetene óm, wanneer hy elders een
lichtpunt ziet. daarvan onmiddellijk kennis
te geven aan hem of aan een surveillee-
rende politiepatrouille. Men vatte dit ver-
Geen inlijving, opkomst
en keuring.
Uit Den Haag:
De Opperbevelhebber van land- en zee
macht maakt, in overleg met den Duit-
schen bevelhebber in Nederland, bekend,
dat, zoolang niet anders wordt bepaald,
geen inlijving van tot gewoon dienstplich
tige bestemde personen en geen opkomst
in werkélyken dienst van gewone en bui
tengewone dienstplichtigen zal geschieden.
Evenmin heeft de keuring van de bui
tengewone dienstplichtigen van de lichtin
gen 1937 en 1936 en de herkeuring van
de ingeschrevenen voor den dienstplicht
van de lichting 1941 voortgang.
De burgemeesters worden uitgenoodigck
de pei'sonen, die reeds, voor inlijving, op
komst in werkelijken dienst, keuring of
hex-keuring zijn opgeroepen, hiermede in
kennis te stellen.
VERBANDMIDDELEN OP BEPERKTE
SCHAAL VERKRIJGBAAR.
Het departement .van handel, nijverheid
en scheepvaart maakt bekend, dat van
heden af tot en met 30 Juni 1940 dispen
satie wordt verleend van het verbod lot
het vexkoopen en afleveren van verband
middelen, bedoeld in artikel 6, lid 1, oer
verbandmiddelenbeschikking 1939, no. 1,
aan ondernemingen in den zin van deze
beschikking en voor hoeveelheden, over
eenkomende met een-vijfde gedeelte van de
in het eerste halfjaar van 1939 verkochte
of afgeleverde hoeveelheid verbandmidde
len van die soort.
zoek niet te licht op, daar ieder uitstralend
lichtpunt duidt op een-grove nalatigheid.
HERVATTING ONDERWIJS.
Als bewijs, dat de nist en de veiligheid
in onze gemeente nagenoeg weer geheel
zjjn teinxggekeei'd, kan nog dienen, dat de
scholen binnen enkele dagen weer zullen
geopend worden. Dat dit niet reeds Maan
dag a.s. gebéurt, is alleen een gevolg van
de schade die ook aan de schtflen is aan
gebracht, schade, die gelukkig voorname
lijk bestaat uit kapotte ruiten. Van genieen-
tewerken is men echter met man en macht
bezig, de schoollokalen weer geheel in orde
te maken en ongetwijfeld zullen de lessen
in den loop van de volgende week worden
hervat.
Voor velen, niet alleen ingezetenen, zal
het mede een gx-oote geruststelling zijn dat
aan de Zeevaax-tschool Maandag a.s. alle
lessen worden hervat. Onze „blikjes" die
zich tijdens de moeilijke dagen zoo schitte
rend en moedig hebben gedragen, kunnen
hun onderbroken studie gelukkig normaal
voortzetten.
Laten alle ingezetenen, zooveel als in
hun vermogen is, dit voorbeeld volgen en
met nieuwen moed hun ondex-broken taak
heiwatten in het belang van onze geliefde
Scheldestad.
De Amerikaansche pers over de
geallieerde nederlaag in
Vlaanderen.
Het D.N.B. meldt uit New York De
New Yorksche ochtendbladen worden ge
heel beheerscht door de Duitsche overwin
ning in Vlaanderen. De Amerikaansche
openbare meening bemerkt met ieder nieuw
bericht meer en meer, hetgeen haar tot dus
ver gedeeltelijk door de pers werd onthou
den, dat namelijk een Duitsche overwinning
gelijk te stellen is met een vernietigingsslag
en een catastrophe voor de geallieerden. De
door de agentschappen en de corresponden
ten van de groote New Yorksche bladen ge
geven ooggetuigenverslagen van de eerste
terugkeerende geslagen troepen, hebben
hier grooten indruk gemaakt.
De „New Yox*k Times" spreekt van een
„ongeluk in Vlaandei-en", en dat de over
weldigende Duitsche overwinning een mili
taire prestatie van den eersten x-ang is se-
dei't Tannenberg. Het blad noemt als oor-
zaak voor de Duitsche wapensuccessen niet
alleen de superioriteit van het lucht- en
tankwapen, doch ook de samenwerking in
het landleger en de Duitsche tactiek. De
volle uitwèx'king van deze tragedie zal, zoo
gaat het blad verdei-, voor de geallieex-den
nog komen. De verovering van de Kanaal-
kust stelt Engeland aan het vreeselijke ge
vaar van een Duitschen inval bloot.
Wat de Engelschen er zelf van
zeggen.
De geheele Londensche pers staat in het
teeken van de poging tot vluchten der En-
gelsche troepen uit het Vlaamsche operatie-
teiTein, meldt D.N.B. uit Londen. Zelfs
de Londensche radio merkt op, dat de En-
gelsche troepen, die wederom Engelschen
bodem hebben bereikt, zeer uitgeput zijn en
in den laatsten tijd aanzienlijk onder eeix
gebrek aan levensmiddelen te lijden hebben
gehad. De militaire deslcundige van de
„Evening Standard" noemt de nederlaag in
nooi-doost-Frankryk een zware slag voor de
geallieerden. In het hoofdai'tikel van de
Evening News" wordt gezegd, dat het En-
gelsche volk thans de feiten onder het oog
moet zien en die feiten tot in bijzonderhe-
den moet leeren begrypen. Het grootste
deel der troepen is op een smalle landtong
bij Duinkerken samengedrongen en levert
tegen de heftigste land- en luchtaanvallen
zware gevechten voor den terugtocht. De
weg naar de kust is alleen nog overgeble
ven. De terugtocht gaat stap voor stap en
moet op zee worden voortgezet. Het verlies
aan materiaal moet enorm zijn. De troepen
hadden geen tijd meer het wegvoeren van
tai ks, geschut en vooiTaden te dekken. De
terugtocht uit Vlaandei-en is in geen geval
door de capitulatie van het Belgische leger
veroorzaakt, doch hiex-door slechts bespoe
digd. De ware oorzaak voor deze nederlaag
ligt in de Duitse}— superioriteit wat betreft
gevechtsvliegtuigen en gemotoriseerde in-
fantex-ie.
De militaire medewex-ker van de „Daily
Telegx-aph" schx-yft, dat de nieuwe Fransche
KORTE PRID1CATIE
Gebed
(uit: Valerius' GfedenTcklanlc, 1636)
Heere, keere van ons af
uw vertoorend aangezicht,
en door deez' verdiende straf
ons verblind verstand verlicht I
Dat uw vriendelijk gelaat
lichtend over ons mag staan,
en uw uitverkoren zaad
eens toch mag met vrede gaan.
Toom en breidel 's vijands macht,
die 't al in beroering stelt.
ITeer, verschijn eens zoo met kracht,
dat hij ruimen moet het veld,
en uw volk na zulk een werk
veilig eenmaal opgaan mag
in uw lieve, heil'ge kerk,
U. te loven nacht en dag.
Doch zoo 't U believen zal
dat Gij ons nog langer zult
laten in dit ongeval,
geef ons, Heere, toch geduld.
Laat dan uwen wil geschiên,
want voorzeker en gewis
Gij kunt weten en voorzien,
wat ons meest van noode is.
Italiaansch oordeel over den
toestand.
De diplomatieke medewerker van Stefani
schrijft: het door den Franschen minister
president bevolen onderzoek heeft het
échec der geallieerde legers in het Noor
den toegeschreven aan de den Franschen
soldaten bijgebrachte opvatting, dat de oor
log zonder veldslagen kon worden gewon
nen, aan de onvoldoende oorlogsvoorberei
ding en aan de onbekwaamheid van het
opperbevel. Deze conclusies zijn ai di-
x-ect onvolledig, omdat men daarbij de po
litieke oorzaken volkomen buiten beschou
wing laat. Waar zijn de 300 of 400 mil-
liarden gebleven, die het .regime der der
de republiek van de belastingbetalers had
gekregen voor de organisatie van de ver
dediging? Wie anders dan juist de poli
tieke leiders en de officieuse pers heeft
bij den Franschen soldaat de illusie gewekt
van een ooi-log zonder bloedvex-gieten en
een ovex-winning door de blokkade?
De diplomatieke medewerker wijst er
dan op, dat in 1914 toen Duitschland aan
twee fronten moest vechten, Frankrijk
tc .gevolge van de Italiaansche neutrali-
teitsverklaring al zijn legers voor de ver
dediging van Parys kon concentreeren.
Hij vervolgt: thans is de toestand juist an
dersom, omdat Duitschland al zijn krach
ten in het westen kan samentrekken en
Frankrijk zyn leger over verschillende
plaatsen moet verdeelen. De verantwoor
delijkheid voor deze omkeering der situa
tie is van politieken aard en de politieke
leiders der derde republiek kunnen haar
niet op het militaire commando schuiven.
De verantwoordelijkheid ligt bij Clemen-
cau en bij liet verdrag van Versailles,
maar zij strekt zich ook uit tot een twin-
v 'n-ige verkeerde politiek en tot degenen,
die de sancties tegen Italië tot stand brach
ten en die na de pogingen tot omsingeling
van Duitschland en Italië hun toevlucht
namen tot de piraterij der blokkade. De
anti-Duitsche en ook anti-Italiaansche po
litiek welke Frankrijk in volledige over
eenstemming met Engeland heeft gevoerd,
heeft geleid tot het Duitsch-Italiaansche
bondgenootschap en tot de situatie, die
Frankrijk dwingt zijn krachten te ver
deelen en die thans een beslissende!! in
vloed op den afloop van den ooi-log heeft.
generale staf thans waarschijnlijk probee-
ren zal zooveel mogelijk tijd te winnen, ten
einde de wapens en troepen volgens de
theorie der moderne oorlogvoering te reoi*-
ganiseeren.
Door
4. .CECIL FREEMAN CREGG.
„Denkt u dan, dat hij een ander kan
zyn, dan Henri Hamper?"
„Ik denk niets van dien aard, maar het
is jouw werk je zekerheid hieromtrent te
verschaffen. Dit is zijn kamer, indien
wij tenminste de bewonderenswaardige juf
frouw Hicks mogen gelooven maar wij
weten niet, of dit werkelijk Henri Ham
per is. En dan nog een tip." Dokter Pape
keek den x-echercheur onderzoekend aan
en deze. knikte gespannen.
„Ja, dokter?
De dokter vervolgde glimlachend. Vol
gens den brief dien Hig eh in
specteur Higgins my door de telefoon
voorlas, is deze Hamper op de Yard be
kend. Neem dus zyn vingerafdrukken, dat
zal de identificatie vergemakkelijken. De
inspecteur zal "er mogelijk naar vragen en
dan ben je er op voorbereid."
„Dank u dokter. Ik zal' het terstond
doen."
Het was echter gemakkelijker gezegd
dan gedaan en eerst nadat dr. Pape voor
geslagen had een beetje roet uit den
schoorsteen te nemen, was deze puzzle op
te lossen. De rechercheur was verrast
den schoorsteen volgepropt met papier te
vinden. Toen Henri Hamper besloten had
er tusschen uit te trekken, had hij blijk
baar geen risico willen 1' open.
Een beetje roet, een paar blaadjes uit
zyn notitieboekje en het Taakje was voor
elkaar.
Het scherpe, doordringende geluld van
een bel In de straat kondigde de komst
van de ambulance aan en een paar mi
nuten later klonken zware voetstappen
op de trap.
„Hallo dokter, daar zijn we weer." De
noódverpleger begroette den dokter liar-
telijk en keek dan. nieuwsgierig naar het
lichaam op den grond.
„H'm, het is weer zoo. Radicaal er tus
schen uit, zeker. Geen lawaai. Géén druk
te. Kalm en afdoende! Enfin. Bent u met
hem klaar, dokter?"
Dokter Pape knikte bevestigend.
„En u!" Hy wendde zich tot Sum
mers, die bij deze vraag opschrok, schijn
baar vergetend dat hij bij deze zaak de
leiding had.
Eh ja, zeker ik ben ook klaar."
„Prachtig! Vooruit dan maar jongens.
Kalm aan maar. Nou, die weegt ook niet
veel meer dan een ons. Pas op de deux-."
Summers snelde naar de deur, opende
die en zag opnieuw de nieuwsgierige
menigte, die zoo mogelijk nog talrijker
was dan eerst.
„Maak plaats daar! Op zy."
Niemand nam eenige notitie van hem.
Daarop besloot de opgewekte ambulance
man de zaak eens ter hand te nemen.
Hij scheen eenige ervaring in dat soort
zaken te hebben. Hy keek de menigte
woedend aan en bulderde dan met sten-
torstem:
„Willen jullie nou wel eens als de
gesmeerde bliksem maken, dat je weg
komt! Vooruit! Wat voor dit en dat denk
'je, dat hier aan de hand is?"
De menigte begon te wijken. Tien mi
nuten later was de ambulance op weg
naar het lijkenhuis.
HOOFDSTUK IH.
Waarin de coroner aan het woord is.
„Wel?"
Dokter Pape keek den rechercheur
scherp aan en zoo geconcentreei-d was
zijn blik, dat de ander zich onbehaaglyk
voelde en met de oogen knipperde.
„Wat, dokter?"
„Je bent ten slotte dus toch overtuigd
van de identiteit van den doode
„Allemachtig, .doktér,: dat heb ik hee-
lemaal vergeten! Wat stom van me. Dat
kwam door dien man van de ambulance.
Hij maakte me in de war met zijn vi-aag
of ik klaar was." Summers scheen zijn
verwarring nog steeds niet te boven.
„Nu, enfin, ik ga tei-ug naar de Yard.
Is er nog iets dat ik voor je doen kan?"
Summers deed zijn best zich zooveel
mogelijk te hex;stellen. Hij wist, dat hij
tot dusveri-e een niet al te schittei-end
figuur had geslagen. Hij dacht even ern
stig na.
„Ja, dokter, indien u zoo vriendelijk
wilt zijn even deze vingerafdrukken aan
de archief af deeling af te geven en wilt
vragen of deze doode ooit door onze han
den is gegaan?" Er lag een wereld van
trots in dat „onze".
„Zeker Summers. Nog iets andei-s?"
„Neen, dokter, tenzij u zelf natuurlijk
iets hebt voor te stellen."
„Neen, de vingerafdrukken waren alles,
wat ik op het hart had. Nu dan ga ik
maar." Met een knikje verliet de politie-
dokter de kamer en Summers bleef een
oogenblik doodstil staan, totdat het geluid
van de vex-dwynende voetstappen heele-
maal was weggestorven. Nu was hij hee-
lemaal alleen. Wat moest er het eei-ste
gedaan worden?
Een onderhoud met juffrouw Hiclcs, de
hospita. Na het raam jesxoten te hebben,
verliet hij de kamer, trok de deur dicht,
draaide den sleutel in het slot om en
stak deze in zijn zak. Uit vei-schillende
deui-en keken oogen hem nieuwsgierig aan
en op zijn tocht naar beneden voelde hy
als het ware die blikken op zich bran
den.
„Juffrouw Hicks! Juffrouw Hicks!" riep
hy, toen hij het lager gelegen portaal
bereikte. Er volgde geen antwoord. Op
nieuw riep hij met ïetzelfde resultaat en
toen wendde ,hij zich tot een van de toe
schouwers:
„Waar is dehospita?".
„Weg!"
„Wat bedoel je met „weg"?" Summers
was geschrokken.
„Weg uit!"
„Uit? Waarheen?"
„Hoe kan ik dat weten?"
„Nu, wat denk je dan?"
De ander grinnikte. „Probeer het maar
eens aan de bar van de „Drie kruisjes".
Summers slaakte een zucht van verlich-
ting. Een oogenblik had hij gevreesd, dat
de vrouw er vandoor was, het een of an
der schuldige geheim verbergend.
„En waar is dat?"
„Om het hoekje", antwoordde de an
der lichtelijk verbaasd. Stel je voor dat
iemand de dichtsbijzynde kroeg niet
wist!
„Merci
Summers spoedde zich naar de aange
duide lokaliteit, betrad de gelac.' ikamer
en vond daar juffrouw Hicks omringd door
een haar bewondei-ende menigte en eenigs-
zins onder den invloed! Iedereen had het
o- er den zelfmoord van haar huurder en
bier en genever vloeiden rijkelijk. De re
chercheur ging naar de waardige dame
toe en tikte haar op den schouder. Zij
keelt op, gx-innikte schaapachtig, toen zij
zag, -wie haar aangeraakt had en haar
ai-men uitstrekkend galmde zy di-amatisch:
„Geknipt!"
Een luid gelach van haar supporters
beloonde deze dwaasheid en Summers be
gon zich minder op zijn gemak te gevoe
len.
„Neen, juffrouw Hicks, u bent niet ge
arresteerd." Hy zweeg even om het ef
fect te verhoogen en voegde er dan aan
toe: „nog niet".
De vrouw was terstond volkomen nuch
ter.
„Wat bedoel je?" vroeg zij grimmig
zy het nog een tikje onzeker.
„Niets, maar ik wil graag, dat je naar
huis gaat, opdat wij eens even rustig
kunnen praten."
„Dat is best" stemde zij toe en na een
wuivend afscheidsgebaar volgde zij den
detective op de hielen.
De overgang van de benauwde kroeg-
atmosfeer naar de frissche buitenlucht
scheen een verraderlijke uitwerking te
hebben op haar voeten, want zij was ge
dwongen zich aan Summers' arm vast te
klemmen om niet «.e vallen een en
ander tot groot vermaak van de vele
toeschouwers.
In het huis gearriveerd, moesten zij nog
spitsroede loopen tusschen een haag van
bewoners van de benedenverdiepingen,
tot zij de tusschendeur bereikten. Daar
haalde de hospita een reusachtigen sleu
tel voor den dag en opende de deur,
waarna het paar terstond op het vizier
genomen werd door de huurders van juf
frouw Hicks.
„Naar boven", beval Summers. „Naar
zyn kamer."
„Kan het niet hier?"
„Goed. Zooals u wilt."
Zij liepen de gang af, waarop dc hos
pita de laatste dear opende en den agent
voorging in de kamer.
Zy liei zich met een tevreden zucht in
een wankelen leunstoel neerzinken, tei-
wijl Summers zijn notitieboekje te voor
schijn haalde.
„Uw naam alstublieft."
„Martha Hicks."
„U woont hier?"
„Natuurlk doe ik dat." De agent keek
haar scherp aan. „Zeker, mijnheer," voeg
de zij er dadelijk deemoedig aan toe.
„Hoe was de naam van uw hum-der
b< ven
,,'Enry 'Amper."
„Oe lang eh (dat inslikken van
die „h" werkte waarachtig aanstekelijk).
Hoe lang woonde lxij al bij u?"
(Wordt vervolgd)
