Moeilijkheden tusschen Rusland en Litauen.
KERKNIEUWS
De iaaisSe bus
bemiddeling: van den Litauschen gezant
te Moskou de Litauschè regeering een
verklaring doen toekomen, waarin gezegd
wordt, dat de Sowjet-regeering een der-
gelijke houding van Litauschè organen als
provocatief tegenover de Sowjet-Unie be
schouwde en dat dit ernstige gevolgen kon
hebben.
De Sowjet-regeering eischte van de Li
tauschè regeering onmiddellijke maat
regelen om een einde aan deze provocee-
rende actie te maken, alsmede het in
stellen van een onderzoek naar de ver
dwenen leden van het Sowjet-leger. De
Russische regeering gaf daarbij uiting
aan de hoop, dat de Litauschè regeering
aan haar voorstellen tegemoet zal komen
en haar niet tot andere maatregelen zal
dwingen."
In politieke kringen te Moskou wordt
dit officieele communiqué beschouwd als
een duidelijke waarschuwing aan zekere
elementen in Litauen,die het er op ge
munt hebben de politieke betrekkingen
tusschen Litauen en de Sowjet-Unie te
sahoteeren. In dit verband verwijst men
ook naar een onlangs in de Prawda ver
schenen artikel, waarin soortgelijke be
schuldigingen tegen zekere kringen in
Estland naar voren werden gebracht.
Het antwoord van de Litauschè
regeering.
De regeering van Litauen heeft de Sow
jet-regeering geantwoord op het protest
inzake het verdwijnen van Sowjet-Rus-
sische soldaten in Litauen. Het antwoord
luidt als volgt:
De Litauschè regeering heeft reeds op
heldering verschaft over de door de Sow
jet-regeering geuite beschuldigingen en
is bereid deze opheldering nog aan te
vullen. Teneinde de beschuldigingen te
onderzoeken en de schuldigen te vinden,
heeft de Litauschè regeering een speciale
commissie benoemd.
De Litauschè regeering" hoopt, dat de
Sowjetrussische regeering van haar kant
er toe zal bijdragen de schuldigen te ont
dekken. Zij zullen door' de Litauschè"regee
ring met de grootste gestrengheid ge
straft worden. (D.N.B.)
In zijn vorige gemeente heeft ds. Schuur-
mans Stekhoven zich op verschillend gebied
bewogen. Hij was o.m. lid van het Prov.
kerkbestuur van Zuid-Holland, oprichter en
voorzitter van de Vereeniging voor Inwen
dige zending op Voorna en Putten, secreta
ris-penningmeester van de vereeniging
„Kinderzorg" in de classis Brielle, be
stuurslid van de stichting „Vredeheim" te
Rocltanje en secr. van de huishoudelijke
commissie, lid van het classicaal bestuur
;an Briele en kerkvisitator in Z. Holland.
De jubilaris is in zijn tegenwoordige
woonplaats bestuurslid van allerlei plaatse
lijke vereenigingen, praeses van het classi
caal bestuur van Wijk en vice-praetor van
den ring Rhenen.
Scherpe critiek van de Duitsche
pers op Frankrijk.
De „VoelRischer Beobaehter" schrijft
Wij hebben niets vergeten. In grenzelooze
verblinding hebben de Franschen zich in
dezen oorlog gestort. Als lichtvaardige
brandstichters hebben zij naar de afreke
ning gesnakt, welke thans op de Fransche
slagvelden voltrokken wordt, zij het dan op
geheel andere wijze, als men zich dat in
Parijs had voorgesteld.
Voor een kwijnend en terugloopend volk
eischten zij den voorrang van de Duit-
schevs op en om hun volkszwakte te ver
bergen, deden zij een greep in het gekleur
de menschenreservoir van Afrika. Hun of
ficieren zweepten de donkere instincten
van de zwarten tegen het hartevolk van
Europa op. Zij bedreven daarmede het
schandelijkste verraad jegens de oude we
reld en haar beschaving,
Gemengd Nieuws
LINDBERGH GEROYEERD,
Het D.N.B. meldt uit Genève:
De Parijsche pers publiceert een bericht
uit Washington volgens hetwelk kolonel
Lindbergh wegens zijn houding tegenover
den. Europeeschen oorlog is geroyeerd uit
de „escadrille Lafayette" die hem na zijn
Oceaanvlucht tot lid had benoemd.
AMERIKANEN GAAN NAAR HUIS
TERUG.
Het Amerikaansche s.s. „Washington" is
Donderdag met 77 passagiers onder wie
27 Amerikanen en een voorraad genees- en
verbandmiddelen naar Bordeaux vertrok
ken. Het schip zal daar 300 Amerikaan
sche vluchtelingen, eu daarna te Lissabon
en Genua nog meer Amerikaansche bur
gers aan boord nemen.
DE RIJNVAART SLECHTS OP
BESCHEIDEN SCHAAL MOGELIJK.""
Alleen reeds voor den aanvoer van kolen
in het Westen van Nederland is de Rijn
vaart van groot belang. Tot dusver is deze
vaart nog slechts op beperkte schaal mo
gelijk.
Doordat de brug bij Zaltbommel is op
geblazen, kunnen daar thans nog slechts
schepen van ongeveer 1000 ton passeeren.
Te Nijmegen is, zooals bekend, de groote
hoog van de brug in de rivier gestort. Men
is thans bezig zoo snel mogelijk een tijde
lijke doorvaart te baggeren onder het
noordelijke bruggedeelte. Thans kunnen,
schepen van 70 meter lengte en 1.30 m.
diepgang passeeren. Dat zijn echter kleine
schepen, die slechts weinig lading kunnen
vervoeren. Bovendien moet elk schip door
een kleine sleepboot door het kritieke ge
deelte worden gebracht. Komt er dus een
sleep aanvaren, bestaande uit een normale
sleepboot met een aantal schepen, dan
moet schip voor schip door den specialen
sleeper onder de brug door worden ge
bracht en, omdat de gewone sleepboot niet
kan passeeren, door een andere sleeper
aan de andere zijde van de brug na het
formeeren van de sleep, verder worden ge
trokken.
Hieruit blijkt, hoe beperkt thans nog
de vervoercapaciteit op den Rijn is, meldt
de N.R.C.
Men is echter, zooals gezegd, met alle
macht bezig hierin verbetering te brengen.
Een gelukkige omstandigheid is, dat de
ondernemingen in het westen des lands
het op het oogenblik nog mogelijk maken,
normaal door te werken, omdat die onder
nemingen zich eenigen tjjd geleden van
een zekeren voorraad hadden voorzien.
Verder zijn de behoeften aan huisbrand
in dezen tijd van het jaar niet dringend.
Toch bljjft de kwestie van de vrije vaart
van zooveel belang, ook voor de grond-
stoffenvoorziening van Nederland (voor
zoover deze uit Duitscbland geschiedt),
dat Waterstaat alles op alles zet om de
Rijnvaart op grootere schaal zoo snel
mogelijk weer op gang te brengen.
Inmiddels heeft, het departement van
waterstaat een commissie te Rotterdam
ingesteld, onder voorzitterschap van dr. J.
J. Hanrath, welke de zorg op zich heeft
genomen voor het bevrachten van Rijn
schepen, waarbij de Duitsche overheid be
lang heeft.
Intusschen krijgt men in gesprekken
met ter zake kundigen wel den indruk, dat
het Nederlandsche bedrijfsleven onder zijn
beproefde leiders zich aan den nieuwen toe
stand weet aan te passen en aldus op deze
wijze het best mogelijke zal weten te pres-
teeren.
ALLEEN ZIEKENHUIZEN EN
GESTICHTEN HUISBRANDOLIE.
Het departement van handel, nijverheid
en scheepvaart maakt met betrekking tot
het verkoopen en afleveren van donkere
olie o.m. bekend, dat, met uitzondering
van de afleveringen aan ziekenhuizen en
gestichten de aflevering en het verbruik
van huisbrandolie vöor verwarming van
lokaliteiten en/of voor voorziening van
warm water van heden of geheel is ver
boden. Ziekenhuizen en gestichten komen
slechts dan voor huisbrandolie in aanmer
king, indien vervanging van huisbrandolie
door andere brandstof niet mogelkij is.
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD
In zwaren tijd.
Het is thans wel een zeer moeilijke op
gave U iets te vertellen uit den Haag. Er
heerschen zoqvele stemmingen en de men-
schen zijn evenveel variaties. Het is dood
stil in de kamer waar ik zit en het uitzicht
op de zonnige lucht is van een zomersche
bekoring. In niets wijkt dit beeld af van
vorige tijden. Zelfs trekken nu en dan zin
gende kinderen en fluitende loopjongens
voorbij het venster. Er is wat minder
lawaai van rijdende karren en wagens.
De dagelijksche leveranciers komen als
altijd aan de deur en het lijkt alsof het
leven, het stoffelijke leven althans, in niets
is veranderd. Zelfs vele menschen schijnen
hun ouden habities gehouden te hebben, en
alleen hun gesprekken zijn gewijzigd. Zij
vex-tellen elkaar verhalen van verschrikke
lijke gebeurtenissen of van vreugde over
het behoud van bloedverwanten en vrien
den. En dan natuurlijk over allerlei huis
houdelijke zaken.
Er heerseht alles te zamen een gelaten
rust, waardoor zooveel mogelijk het geeste
lijk evenwicht wordt bewaard. Het is
uiteraard moeilijk de juiste gemoedsstem
ming te peilen, want er komt een soort ge
slotenheid over allen, een in-zich-zelf kee-
ren, dat moeilijk uiting geeft aan de buiten
wereld. Het is voor allen, althans de mees
ten, te veel om alles te omvatten en men
kan nog niet ordelijk denken, ook al omdat
te veel factoren, die daarvoor noodig zijn,
niet aanwezig zijn. Er worden groote en
kleine problemen behandeld, maar alles
blijft in het onzekere en juist die ongewis
heid verstoort het evenwicht van de gemoe
deren.
In de buitenwijken is het beeld der stad
niet noemenswaard gewijzigd, en men kan
daar rondwandelend ternauwernood eenige
sporen van verandering vinden. Het bestor
men van de winkels is al weer voorbij,-- al
zijn er nog telkens nieuwe artikelen, die
plotseling' de kooplustigen op een hoop drij
ven voor een bepaald soort van winkels.
Wanneer dan het absolute verbod van ver
koop volgt, verplaatst de file zich. Maar
alles te zamen verloopt ook het proces rus
tig en kalm. Van eenige overspanning valt
in den regel niet veel te bespeuren. De één
doet mee omdat de ander het doet en zoo
ontstaat de massa, die den goeden gang van
zaken verstoort.
Gelukkig zijn de meeste scholen weer ge
heel of gedeeltelijk aan den gang, want in
derdaad was dat lawaai allesbehalve prettig
wijl het voor velen een te schrille tegenstel
ling is met hun eigen stemming. Algemeen
valt wel te constateeren dat men zich in
spant om het dagelijksche loven zijn gewo
nen loop te laten behouden of herkrijgen,
maar dit is natuurlijk niet overal mogelijk.
De bevolking is hier zoo heterogeen en de
belangen zijn zóó uitéénloopend, dat dit niet
wel mogelijk is. Het vastloopen van de fi
nanciën veroorzaakt allerlei moeilijkheden.
Nu wreekt zicli meer dan ooit het stelsel
van erediet aan consumenten, de achter
stand in belastingheffing en dergelijke fou
ten meer. De grootst mogelijke zuinigheid
wordt niet alleen betracht maar ook allen
opgelegd en het is de vraag of dit op den
duur niet ernstige gevolgen moet hebben.
Er wordt wel druk geroepen om saam-
hoorigheid en eendracht vooral van die
kanten, waarvan vroeger weinig geneigd
heid daartoe uitging maar individueel
zelfbehoud blijkt toch de boventoon te voe
ren. En dat is alweer volkomen begrijpe
lijk, maar bemoeilijkt het algemeen maat
schappelijk verkeer. Het vervoersvraagstuk
dringt zich met het uur op, nu auto-ver
keer vrijwel is afgeloopen. Een paard
wordt nu weer geld waard, evenals de
fiets. Doktoren die in geen jaren op de
fiets hebben gezeten, zijn wel genoodzaakt
naar het vehikel te grijpen willen zij nog
vooruit komen.
Misschien is dat voor velen nog niet
eens zoo ongunstig, dat zij wat meer be
weging krijgen en wat aan een sport moe
ten doen. De trams varen er wel bij hoe
wel. uiteraard daarvan al weer niet meer
gebruik wordt gemaakt danstrikt nood
zakelijk is, omdat men ook op dit punt de
grootst mogelijke zuinigheid betrachten
wil. Ieder dubbeltje is er één. Trouwens
het avondverkeer is zeer miniem geworden.
Wel zijn allerlei publieke vermakelijkheden
thans weer geopend, maar hard loopt-het
daarheen, gelijk te begrijpen valt, nog niet
Ook ontstemming ten opzichte
van Estland.
In een door Tass verspreide officieele
Jnededeeling der Sowjet-regeering wordt
gezegd:
„In. den Iaatsten tijd is het meermalen
voorgekomen, dat leden der Sowjet-Russi-
sche garnizoenen, die zich krachtens het
Russisch-Litausche bijstandsverdrag op
Litausch territoir bevinden, zijn verdwe
nen. De gegevens, waarover het commis
sariaat voor buitenlandsche zaken be
schikt, bewijzen, dat deze „verdwjjnings-
gevallen" zijn georganiseerd dooi' eenige
personen, die de bescherming der organen
der Litauschè regeei'ing genieten.
Zoo is op IS Mei Sjmawgonez, chauf
feur bij een tankbrigade, uit zijn afdeeling
verdwenen en op 26 Mei teruggekeerd. Hij
meldde zijn superièui'en, dat hij op 18
Mei was gegrepen en in een onbekend huis
gebi'acht, waar hij in een kelder was
opgesloten en zeven dagen vastgehouden
werd. De ontvoei-ders trachtten door ge
weld en bedreiging van zijn leven inlich
tingen over den toestand der tankbrigade
en over haar uitrusting van hem te krij
gen. In den nacht van 24 op 25 Mei werd
hij geblinddoekt buiten de stad geleid en
daar viijgelaten.
Een dergelijk geval deed zich voor met
den soldaat Pisarew, eveneens chauffeur
bij deze tankbrigade, tusschen 24 en 27
Mei.
Ju Februari 1940 verdween verder de
onderofficier Boetajew uit zijn afdeeling;
toen het Sow jet-Russische commando een
onderzoek verlangde, deelde de Litauschè
autoriteiten te Wilna mede, dat Boetajew
op 12 Mei zelfmoord had gepleegd toen
men hem wilde grijpen. Zij vei'klaarden dat
de dood was ingetreden tengevolge van
een schot in den mond, terwijl bij onderzoek
van het lijk bleek, dat de wond. in de
hartsti-eelc lag. Ook in een reeks andere
vcrklax-ingcn van officieele Litauschè per
sonen werd tegenspraak opgemei"kt. Nog
in twee gevallen zijn leden van het leger
in Litauen verdwenen.
Op 25 Mei heeft de volkscommissaris
van buitenlandsche zaken, Molotow, door
De Ned. Herv. Kerk en de huidige situatie.
Vanwege het secretariaat van de Alge-
meene Synode der Ned. Herv. Kerk is aan
alle kerkeraden der Ned. Herv. Gemeenten
een drietal vragen gezonden in betrekking
tot de huidige situatie der Kerk en de e.v.
te treffen maatregelen waardoor kan wor
den bevorderd dat dit leven wederom zoo
veel mogelijk op streek kan komen. De vra
gen hebben betrekking" op den predikant en
zijn al of niet aanwezig zijn in de gemeen
te de voortgang van het plaatselijk kerke
lijk leven en de e.v. redenen van stagnatie
daarvan alsook wat geschieden moet om
dat leven weer op gang te bx-engen en de
toestand van kerkgebouw, pastorie en cate
chisatiegebouw.
Ds. J. H. Schuux-mans Stekhoven jubileert.
Woensdag 5 Juni a.s. herdenkt ds. J. H.
Schuurmans Stekhoven, predikant bij de
Ned. Herv. gemeente van Maarn-Maarsber-
gen, den dag waarop liij vóór 30 jaar het
predikambt aanvaardde.
Jacobus Hermanus Schuurmans Stekho-
ven werd 16 Maart 18S4 te Ëxmorra (Fr.),
waar zijn vader, dr. Jac. Schuurmans Stek
hoven, px-edikant was, geboren. Hij bezocht
het gymnasium, te Kampen en studeerde
aan de Rijksuniversiteit te Utrecht theolo
gie om in 1909 candidaat te worden in Zuid-
Holland. Nadat hij van Sept. 1909-Maart
1910 hulpprediker was geweest bij de Ned.
Herv. Gem. van Wolvega, aanvaardde ds.
SchuuiTnans Stekhoven 5 Juni 1910 zijn
ambt te Biggekerke, sprekende over 2 Cor.
5 20, na vooraf te zijn bevestigd door ds.
G. G. J. Bleeker van Abcoude. Na 10 jaar
vertrok hij naar Spijkenisse, welke stand
plaats 7 Juli 1929 verwisseld werd met de
tegenwoordige waar ds. H. J. Beukenhorst
van Sluis hem tot zijn dienstwerk inleidde
en aan welke gemeente de jubilaris zich
vei'bond sprekende over Hand. 4 12,
Door
2) CECIL FREEMAN CREGG.
Bulstroade's Buildings. Dat moest zijn
eerste werk zijn. Waar hingen die uit?
Hij begon met een bezoek aan de biblio
theek. Van den beambte kreeg hij een
adresboek van respectabelen omvang en
gewicht. Vlug sloeg hij de bladzijden om.
BBBuBuchanan Gardens,
Buckai'est Road, Buckingham Gate
Road.Bunhill Row...... BWel ver
draaid! Die plaats bestond niet! Hrj sloeg
een paar blaadjes terug en begon opnieuw.
Hij had gelijk. Bulstroade's Buildings be
stond niet. Hij kreeg een angstig voorge
voel bij de gedachte, dat er niets anders
op scheen te zitten, dan nu al terug te
keeren naar inspecteur Higgins, maar hij
vermande zich. Dat nooit! Zijn eerste op
dracht nog wel. Hij raadpleegde den be
ambte.
„Niet te vinden?. O, dat was niets bij
zonders. Misschien was de naam ver
anderd misschien is er eens een mis
daad gebeurd of zoo iets. Denk maar eens
aan Crippen Probeer het eens in een oud
boek. Wacht, ik zal u even helpen. Zeker
pas hiex*, hè?"
Zonder antwoord af te wachten, ver
dween de beambte, om.even later met een
zelfde soort boek tex-ug te komen, dat er
alleen meer gebruikt en vex-kleurd uitzag.
„Alsjeblieft m'n jongen. Probeer dit
maar eens. Het is negen jaar oud."
Summers nam het boek haastig aan en
begon zenuwachtig de blaadjes om te
slaan. Weldra slaakte hij een zucht van
opluchting en voldoening, omdat de Bul
stroade's Buildings erin bleken te staan
en omdat hij den schrik van daareven
weer te boven was.
Bulstroade's Buildings E 1, kaart O, 8
3?„ 9. Summers zocht de bewuste plek ter
stond op de kaart op. Hij maakte net een
notitie omtrent de juiste ligging, toen er
van beneden gei-oepen werd:
„Summers."
Hij keek op en x-iep: „Ja?"
„Dokter Pape is beneden. De ouwe zei
hem, dat er een zaakje voor hem Was en
dat jij ex1 op uit ging. Dr. Pape wil weten
wat er aan de hand is."
„Goed, ik kom."
Hij volgde den ander uit de bibliotheek
en maakte van de gelegenheid gebruik om
te vragen wat voor een soort man de
politiedokter was.
„Pape?" meende de ander oneerbiedig.
„Och, die is wel geschikt. Een beetje een
oud wijf weliswaaren hij haalde met
een vage beweging de schouders op.
„Merci!" Summers haastte zich thans
naar beneden, waar hij een opvliegend heer
van middelbaren leeftijd vóór de poort
vond op en neer loopen. Een collega ver
telde hem, dat dit dr. Pape was.
„Ilc ben Summers, mijnheer! Bent u de
politic-dokter?"
„Dat ben ik en dat weet je heel goed.
Agent Harris heeft mij je juist aange
wezen. Ik zag het! Laten we opschieten."
„Zeker, dokter." Summers zette ex' di
rect flink den pas in, in de richting van
de ondergrondsche, maar Pape hield hem
tegen.
„Niet zoo hard, Summex's, niet zoo hard.
Ik heb mijn auto hier."
„Dan zie ik u zeker wel voor het ge-
houw, mijnheer?"
„Doe niet zoo gek. Stap in."
„Dank u wel, dokter."
De reis naar East End werd zwijgend
afgelegd. Dr. Pape scheen ingeslapen, ter
wijl Summers niet wist wat hij van dr.
Pape moest denken. Als hij geweten had,
dat hij per auto naar Bulstroade's Buil
dings gegaan zou zyn, had hij zich de
moeite van het opzoeken hebben kunnen
besparen en dl'. Pape zou niet uit zijn
humeur; hebben behoeven ,tc zijn dooi; de
kleine vertraging. De chauffeur zou dan
de zondebok geweest zjjn, dacht hij. Hij
wist nog niets van de onovertroffen kennis
van Londen's straten en stegen, waarvoor
dr. Pape's chauffeur beroemd was. De
wagen stopte en de bestuurder opende het
portier.
„Bulsti-oade's Buildings, ï-echts eersten
hoek om, dokter. Halverwege de straat."
„Dank je wel." Dr. Pape knikte tegen
den. man en zu dan: „Kom mee," Sum
mers."
Zij stapten haastig naar de aangegeven
plek, maar waren nog maar halfweg, toen
Summers de straat overstak om bij een
collega in uniform te infoi-meeren.
„Bulstroade's Buildings, hè? Probeer het
eens aan Birkenhead Mansions- Die heet
ten vroeger de een of andere Buildings."
„Merci."
Birkenhead Mansions, ofschoon, impo
neerend door hun afmetingen, bleken
allesbehalve aantrekkelijk van uiter-lijk.
Sombei',eentonig, met kale, vei-velooze
muren en onaanzienlijke ramen, welke op
de benedenverdieping rekken hadden,
waarin armzalige planten een vergeef-
schen strijd om het bestaan streden.
De Mansions hadden betere dagen ge
kend.
HOOFDSTUK II.
Waarin Summers zjjn onderzoek begint.
Hoewel het pand diverse woningen, be
vatte, scheen er slechts één ingang te be
staan. Dit was een groote, steenen poort,
waarachter steenen treden naar omhoog
voerden en onder welks bescherming tal-
looze kinderen van alle leeftijden, vuil,
slordig en toch verbluffend vroolijk speel
den. Dokter Pape en rechercheur Sum-
mei's bestegen verwonderd de stoepti'eden.
Tegen den deurpost leunde een slordige
vrouw, die Summers aansprak.
„Woont Henri Hampers hier?"
„Weet ik niet en het kan me niet
schelen," De vrouw hacl ti-oebele pogen,
maar toch zag zij den harden trek wel,
welke op het gelaat van den dokter was
vei-schenen. Zij bond wat in.
„Probeer de volgende verdieping eens.
Hier wonen niets dan gezinnen."
Zij klommen naar de volgende verdie
ping en zagen tot hun verrassing, dat
hun voortgang gestremd werd door een
deui', waarop door een amateur geschil
derd was: „Mevx'ouw Hicks. Kostgangers."
Summers klopte en drukte op een bel-
knopje naast de deur. -Eerst kwam er geen
antwoord. Maai', nadat hij opnieuw ge
beld had, hoorden zjj een schuifelenden
voetstap. De deur ging open.
„Wel", klonk het onvi'iendelijk.
„Woont Henri Hampers hier?"
„Wat mot je van hem?"
„Hij woont dus hier, hé" kwam de dok
ter rustig tusschenbeide.
„Dat heb ik niet gezegd."
„Zanik niet langer. Wijs ons zjjn ka
mer."
De vrouw aai'zelde en was verloren.
Zonder veel omhaal werd zjj door Sum-
mei-s opzij geschoven, terwijl dokter Pape
volgde.
„Zijn kamer?"
„Tweede deur van links, de trap op
maar hij geeft geen antwoord heb het
ook al geprobeerd."
Beide politiemannen keken elkaar veel-
beteekenend aan. Zjj haastten zich de
trap op naar de volgende verdieping. De
tweede deur links was van binnen ge
sloten en een klein eindje van een langen,
ouderwetschen sleutel stak naar buiten.
Juffrouw Hicks was hen vol nieuwsgierig
heid naar boven gevolgd. Summers sprak
haar aan.
„U hebt een tweeden sleutel van die
kamer? Haal die dan." De vrouw slen-
tex'de weg. Summex's boog zich voorover
en probeerde door het sleutelgat te gluren.
Was het vex-beelding of nam hij een gas-
lucht waar? Met de toppen van zjjn voor
sten. vingex; en duim morrelde hij ivat aan
Het meeste trekken natuurlijk de biosco
pen, die nu tegen tienen 's avonds afge
loopen zijn, opdat ieder nog bij daglicht
thuis kan. komen.
Het electiisch bedrijf zal weer een ge
weldige inkrimping ondergaan nu geen
straatverlichting brandt, de zomertijd meer
dan anderhalf uur is versteld en niet dan
het allernoodzakelijkste licht in de huizen
brandt. Velen hebben hun nachtrust ver
anderd, zij gaan met de kippen op stok en
staan weer vi'oeger op, zoodat men van de
algemeene verduistering het minste be
speurt. Electrische apparaten doen nu weer
opgang omdat men op die wijze tracht gas
te spai'en.
Den Haag heeft van de vernietiging vrij
wel niets te lijden gehad. Slechts langs den
buitenkant valt eenige beschadiging te
constateeren.
Scheveningen heeft alle hoop, dat het
seizoen nog iets worden zal, zü het niet
van langduiïg verblijvende gasten, dan
toch -van geregelde bezoekers. Naar men
zegt zal alles geopend woi-den en inder
daad is reeds heel wat van het zomerbe»
drijf in gaxxg gesteld. Er is reeds een ze
kere trek onder de Hagenaai'S mei'kbaar
naar de zee, de mooie dagen lokten daar
toe inderdaad uit. Er heerseht daar een
rustige stemming, die misschien weldadig
aandoet.
Zoo is den Haag geleidelijk bezig zich
aan te passen. Met belangstelling neemt
men kennis van hetgeen eldei'S is gebeurd
en met diepen weemoed aanvaai'dt men de
verhalen, die pas goed los komen, nu vele
soldaten naar hun haardsteden zijn terug
gekeerd en hun hart kunnen uitstorten.
Waarschijnlijk zullen die ook weer een
einde maken aan vele fantastische geruch
ten, waarvan de lucht vei-yuld was en die
hoe langer hoe fantastischer werden.
Met iederen dag komt er meer post los
zoodat ook dit vex'keer zich blijkt aan te
passen. Veel wat neerlag, i-icht zich op en
zóó gaat het op alle gebieden en iix alle
lichtingen.
Zij ieder de kracht gegeven om voor zich
zelf dit voorbeeld te volgen. Wij wenschen
ieder die kracht van harte toe.
EIBER.
Leerloos schoeisel en zomer-
schoelsel vallen niet onder de
distributie.
Het departement van handel, nijverheid
en scheepvaart maakt bekend, dat met
ingang van heden leeiloos schoeisel cn
zgn. zomerschoeisel tot wederopzegging
niet onder de detaildistributieregeling van
schoenen zullen vallen. De verkoop en af
levering van deze soorten schoeisel door
den detailhandel aan particulieren is dus
voorloopig toegestaan zonder een disti'i-
butiebon, welke voor schoeisel in het al
gemeen is voorgeschreven.
Onder leeiloos schoeisel woi'dt vci'staan:
Schoesile, waaraan geen of nagenoeg
geen leder is yervyérkt.
Onder zomerschoeisel wordt vex'staan:
Schoeisel, hetwelk door snit en rnaak-
wijze kennelijk niet bestemd is, om in
den winter te worden gedragen, te weten:
Sandalen, open sandaletten, flexibele
opengewerkte zomerschoenen, opanken, zo-
mer-sandaletten, vlechtschoenen, biesjes
schoenen, linnen schoenen, wit-leder schoe
nen, opengewei'kte schoenen met wit le
der gegarneerd, samoas, ï'affia's, geheel
of gedeeltelk omgevoerde opengewerkte
zomerschoenen, dooi'-en-door gepei'foreerde
zomerschoenen.
De aandacht wordt er op gevestigd, dat
de naleving van dit voorschrift streng zal
worden gecontroleerd. Belanghebbenden
worden in huix eigen belang gewaar
schuwd ,zich bij verkoop en aflevering
van schoeisel zonder distributiebon stipt
te houden aan de hierboven genoemde
categoi'ieën artikelen.
ONS FEUILLETON.
In ons nummer van heden treft men een
dubbel feuilleton aan. De lezers van de
Middelburgsche Courant hebben gisteren
reeds no. 2 van het verhaal genoten en
kunnen dus volstaan met no. 3.
het -uitstekende eindje van den sleutel,
totdat deze vrij kwam te zitten. Daarop
haalde hrj een dim maar sterk zakpotlood
te voorschijn en drukte tegen den sleutel,
welken hij voelde bewegen. Het volgende
oogenblik viel deze rinkelend in de kamer
op den gi-ond. Een benauwd gehijg achter
zich deed Summers omkijken. De hospita
was teruggekomen en had den duplicaat
sleutel bij zich. Zij was heelemaal buiten
adem.
„Die trappen" klaagde zij, „zijn nog
eens mijn dood."
Summers nam den sleutel en stak dien
in het slot. Daarna keerde hjj zich tot de
wachtende vrouw,
„Zoo is het goed, dank u."
„O, is het toch waar! Het is mijn huis
voor zoo ver ik weet. En wie bent u om
mij in mijn eigen huis bevelen te geven?.
Dat zou ik wel eens willen weten!"
Zij sloeg haar armen over elkaar en
keek hem nijdig aan.
Summers haalde een kaartje te voor
schijn eeir- officieel kaartje één van
de honderd, welke hij. een paar weken
geleden had laten drukken en waax-van
hij er nog geen enkele had kunnen ge
bruiken;
EDWIN SUMMERS
Hoofdst. Politie Crimineele afd,
Scotland Yard, S. W. 1,
Eenvoudig en zakelijk. Het leerde niet
al te veel. Volgens dit kaartje kon hij
zoowel commissaris als agent zijn.
Hij was verrast en verblijd door het
resultaat. De vrouw was zichtbaar ge
schrokken en week langzaam achteruit,
alsof zij een te nauw contact met de
politie schuwde.
„Neem me niet kwalijk' heeren. Ik ga
dan maar." En zij verdween.
(Voor vervolg pag. 3)
