De Christelijke
bestaat 40 jaar
School te Ooltgensplaat
De school ontvangt waardevolle
geschenken
Abonneert U op dit blad!
Bij Tante Jaantje
Woensdag 16 October werd te Ooltgens
plaat het 40-jarig bestaan der Chr. School
op feestelijke wijze herdacht. Om 2 uur
kwam het Bestuur, onder leiding van haar
Voorzitter dhr. P. van den Heuvel, in de
versierde school bijeen, waarin zich tevens
vele genoodigden hadden verzameld.
De Voorzitter riep allen een hartelijk
welkom toe, inzonderheid de oud-bestuurs
leden v. Rosstim en Donkersloot, die 40 jaar
geleden bij de oprichters behoorden, zoomede
de bestuursleden, die 25 jaar geleden bij de
opening der nieuwe School fungeerden.
Spr. liet vervolgens zingen Ps. 98 1, las
Ps. 46 en ging voor in gebed.
Daarna sprak hij een welkomstwoord tof
den heer Mathijsse, Inspecteur van het
Lager Onderwijs, dhr. Kiewiet,diede School
vanaf de oprichting zooveel jaren als Hoofd
heeft gediend, zoomede het oud-Hoofd dhr.
Kleijn en vervolgens de heeren v. d. Zwaai
en Oostdijk.
Om 4.30 uur Werd de koffietafel genuttigd,
waaraan ook Burgemeester Slobbe en diens
Echtgenoote met de beide Wethouders
aanzaten.
Nadat de aanwezigen zich het gebodene
goed hadden laten smaken en verschillende
sprekers het woord hadden gevoerd ging het
gezelschap naar de Ned. Herv. Kerk, waar
om 6.30 uur Ds. Lans van Rotterdam, oud
predikant dezer gemeente, een herdenkings
rede hield over het onderwerp: „De Sym-
phonie der Godsgenade".
Allereerst liet Voorzitter v. d. Heuvel
zingen Ps. 103 1 en 3, las Ps. 103, ging voor
in gebed en riep alle aanwezigen een hartelijk
welkom toe en betuigde ook B. enjW. dank
voor hun aanwezigheid.
Spr. reveleert enkele dingen uit de moei
lijkheden die te overwinnen waren tot op
richting der School, Waarna onder leiding
van dhr. de Weerd, H. d. S. enkele zang
nummers ten gehoore werden gebracht en
vervolgens Ds. Lans het woord verkreeg.
Na diens rede werd gezongen Ps. 89 7
en 8, waarna weer enkele liederen ten gehoo
re werden gebracht en Ds. Bos, Geref.
predikant in deze gemeente, eindigde met
dankgebed.
Donderdag was het een dag voor de
schoolkinderen en voor de (ongehuwde)
oud-leertingen.
's-Middags had in de School kinderspelen
plaats met aardige attractie's. Verder had
het Bestuur, dat mede aanwezig was, voor
een flinke tractatie gezorgd. De jongens en
meisjes hebben ontzettend genoten.
's-Avonds was „Elthato" geheel gevuld
met oud-leerlingen, die op ve.rzoek van de
2e Voorzitter, dhr. G. H. L. de Bruin,
Ps.73 13 zongen. Gelezen werd een gedeelte
van 2 Sam. 17, waarna gebed volgde. In zijn
openingswoord bracht de Voorzitter naar
voren, dat van de jonge mensen tegen
woordig veel wordt geëist. De wereld neemt
ons in beslag en wij gaan daar gemakkelijk
toe over. Alles wat wij moesten doen, moest
eigenlijk zijn ter eere Gods, maar daar ont
breekt zeer veel aan. Daarom moeten wij
steeds wakende zijn om niet geheel te worden
opgeslokt in de dingen van deze tijd.
Wij moeten dan ook als oud-leerlingen van
de Chr. School een voorbeeld zijn en het
Woord Gods gedurig uitdragende tot zegen
van ons zelf en anderen.
Na dit openingswoord volgde Koorzang
door oud-leerlingen onder leiding van het
Hoofd der School, dhr. J. de Weerd. Hoe
prachtig klonk het ,,'t Largo" van Höndel
met piano-begeleiding van Joh. v. Hassent,
en ook niet minder „Kom nu met zang van
zoele droomen". Door J. v. Dam Jzn. werd
op keurige wijze een gedicht voorgedragen
„Na 25 jaar". Van ieder jaar werden enkele
episoden weergegeven, die allen ons geheu
gen weer eens opfriste. Vele namen van
personeel, bestuursleden en gebeurtenissen
werden genoemd. Hierna volgde een stuk
muziek, gespeeld door de heeren v. Hassent,
pi no, en de Weerd en Holleman, viool.
Ten gehore werd gebracht „Czar und Zim-
mermann" van A. Cortzing en „Don Juan"
v: n W. A. Mozart. Na samenzang „Dankt,
dank nu allen God" volgde koorzang met
„De stille waterlelie" en ,,'t Is goed in 't
eigen hart te kijken". In de pauze volgde
de gebruikelijke tractatie.
Na heropening zong men Ps. 25 6, waar
na door de Voorzitter van de Commissie
van oud-leerlingen, dhr. J. Kreeft, een
Waarderend Woord werd gesproken. Spreker
richtte zich in hoofdzaak tot het Bestuur
en feliciteerde hen hartelijk met dit jubileum
In aansluiting daarop namen een 3-tal
dames op het podium de wacht, waarvan
Mej. de Vos een gedicht voordroeg, waarin
op leuke wijze aan het Bestuur een cadeau
werd aangeboden. Door de dames Corrie v.
Hassent en Rie de Vos werd een kleed
weggehaald, waarna op tafel een 5-tal
moderne verbandkastjes en een prachtige
microscoop te voorschijn kwamen.
De Voorzitter bracht in hartelijke woorden
zijn dank over van het bestuur aan de
oud-leerlingen voor deze verrassing. Daar
het geschenk bedoeld was voor de School,
sprak dhr. de Weerd eveneens zijn harte-
lijken dank uit voor dit mooie geschenk, dat
zo reuze van pas is voor de School. In elk
lokaal hoopt hij een verbandkastje te plaat
sen. De microscoop is een geschenk van
grote waarde, vooral voor de hoogste klassen
Bij de natuurkundige lessen hoopt hij er een
druk gebruik van te mogen maken. Met zo'n
apparaat is pas te zien hoe prachtig de
Schepping is, dat op gewoon»gezicht maar
gewoon lijkt. Als men alleen maar een haar
van ons hoofd bekijkt, dan°is het werk vam
God een wonder. Hij hoopt dit dan ook dei
leerlingen steeds voor te houden. De oud
leerlingen mijn welgemeenden dank en ook
de Commissie voor al hun werk voor en
tijdens dit jubileum.
Aan de concierge van de School, dhr. M.
Pieterse en zijn echtgenoote werd door P.
in 't Vejd Czn. een tweetal geschenken
aangeboden namens de oud-leerlingen,
bestaande uit een rookstandaard en een
gangspiegel. De heer Pieterse is zo lang als
de nieuwe School is gebouwd, hiervan con
cierge geweest tot volle tevredenheid van
Bestuur en personeel. Pieterse had zo iets
niet verwacht, hij bracht dit naar voren in
zijn woord van dank. Zo'n hulde heeft mij
en mijn vrouvv ten zeerste'verblijd.
Door Mïen Bom werd een orgelsolo ge
geven. Het stuk droeg als titel: „Loflied".
De oud-leerling F. Braber gaf in een ge
dicht zijn indrukken weer vanaf de oprich
ting tot op heden. Luim en ernst was een
te scherp contrast is hierbij onze mening.
Evenwel heeft dhr. Braber een reuze dicht-
tafent en een goede voordracht. Pianist en
violisten zorgden weer voor afwisseling.
Het trio Braber (bestaande uit dhr. F. Braber
(orgel) en de dames Annie Braber en Bep
Braber (zang) boeide onze aandacht met
„Houdt gij mijn handen beide").
Moeilijke menschen
Dat zijn de menschen die nooit op het
goede oogenblik een vriendelijk of dankbaar
woord-weten te zeggen. Die misschien in het
diepst van hun gemoed zeer trouwe en
innige gevoelens koesteren, maar het nooit
de moeite waard vinden daar iets van te
laten blijken. Wanneer zij ergens uitgeno
digd zijn en zich buitengewoon vermaakt
hebben nemen zij tóch met een strak of
brommig gezicht afscheid en zeggen nauwe
lijks: „Dankt u wel". Nooit kunnen zij het
over hun hart verkrijgen om hun gastheer
of gastvrouw wat uitvoeriger te zeggen, hoe
gezellig zij het hebben gehad! Of is er
soms al tè veel hartelijkheid in de wereld?
Een vriendelijk woord, zoo recht uit het
hart is zo zeldzaam! Hoe dikwijls verzuimt
men ook de gelegenheid, om een a'oord van
troost te zeggen aan hen, die in zorg en
ziekte verkeeren, of een dierbaar familielid
hebben verloren! Heljben zij een ander
gekrenkt of pijn gedaan dan voelen zij dat
heel goed. Maar den mond open doen, en
zeggen dat zij er spijt van hebben, dat kun
nen zij'niet. Liever wachten zij maar,
totdat de boosheid gezakt is. Een beleedi-
ging zakt helaas niet gemakkelijk weg,
maar plant zich diep in het gemoed, als
een vergif cn doodt soms alle liefde. Dat
komt yan het „stom" zij.i.
Haagsclic Post.
Aan de reciteerwedstrijd, die nu volgde,
namen deel Rie de Vos met „Kerstnacht";
Jannie Tiggelman met „Het liedje van
verlangen"; Ans v. d. Heuvel met „Herfst
lied"; Gerdien v. Kempen met „Voorbij";
Bets Hobbel met ,,'t Is niet om mij"; Willy
Mooijaart uit Sommelsdijk droeg voor: „Uit
preeken" en Annie v. d. Heuvel uit Nieuw-
Vennep „Hans en Udo". Door de grote stilte
kon men afleiden dat er spanning was.
Wat deden ze hun best.
De Penningmeester van het Schoolbest.,
dhr. L. M. Dorsman, sprak zijn verwondering
uit, waar toch de oud-leerlingen het geld
vandaan halen om deze avonden te organi
seren, waar geregeld tractatie is, cadeaux
worden aangeboden, prijzen worden uitge
deeld, zelfs een koffietafel is aangeboden.
Hij brengt hulde aan de Commissie.
Mej. Rie de Vos dankt dhr. Dorsman voor
diens hartelijke woorden.
De Inspecteur, dhr. Matthijsse, had nog
zijn dank overgebracht voor het zangkoor,
dat in de Kerk had gezongen en ook deze
avond zich liet horen. Hij is zelf directeur
geweest van een koor in Zwolle, dus heeft
van deze ook kennis. Van de jury, bestaande
uit de heren de Weerd, de Graag en Mej.
in 't Veld-de Vaal, deed dhr. de Weerd
uitslag van de Reciteerwedstrijd. Jannie
Tiggelman had de 1ste prijs verdiend; Rie
de Vos de 2de en Annie v' d. Heuvel de 3de.
Prijzen waren luxe doos post, schilderijtje
en zilver lepeltje.
Dhr. Kiewiet, oud-Hoofd der School,
sprak hierna het slotwoord. Spr. begon te
memoreren hoe de School in het begin met
moeilijkheden had te kampen, maar hoe
deze na enige jaren werden overwonnen.
Hij gedenkt hierbij ook zijn vrouw, Mevr.
Kiewiet, die haar man steeds als het nodig
was, bijstond. Ook zij droeg een warm hart
voor onze School. Haar arbeid kan voor U
niet worden vergeten. Van de 7 bestuursle
den z:jn er thans 4 bij van mijn oud-leer
lingen. Dit stemt tot dankbaarheid. Moge
de Heere het werk bij voortgang met Zijn
Zegen bekronen,!jal is het soms moeilijk,
laten wij dan biddend opzien en vragen:
„Uw weg is in het heiligdom, Heere, aan
U kan ik het gerust overlaten". Wees verder
gehoorzaam aan Gods Woord, vreest Hem
en handelt naar Zijn geboden, dan kunnen
we zingen„Halleluja, eeuwig dank en ere".
Dhr. Kiewiet ging voor in dankgebed.
Mede aanwezig was Ds. Sonnenberg.
Het zelfde programma van deze avond
werd Vrijdagavond nog eens herhaald voor
de gehuwde oud-leerlingen, leden der School
en belangstellenden. Deze avond was de
leiding bij de Voorzitter, dhr. P. van den
Heuvel, terwijl Ds. Bos een slotwoord sprak.
Zeer voldaan mag het Bestuur, Personeel
en de Commissie van oud-leerlingen op dit
jubileum terugzien. De organisatie van deze
drie gedenkdagen en -avonden was keurig.
We hopen, dat deze School nog een lange
reeks van jaren mag arbeiden tot zegen van
menig kind.
En nu D.V. tot het 50-jarig jubileum I
Vergadering der afdeelingen
van het Ned. Roode Kruis
Donderdagavond 1.1. vond in Hótel
„Meijer" te M'-harnis een vergadering
plaats van de Afdeelingsbesturen van het
Ned. Roode Kruis op ons eiland.
Aanwezig waren vertegenwoordigers der
Afdeelingen Dirksland, Herkingen Melis
sant, Middelharnis, Sommelsdijk, Nieuwe
Tonge, Ooltgensplaat en Ouddorp.
Na opening door den Voorzitter der
Afdeeling Middelharnis-Sommelsdijk, Oud-
Burgemeester L. J. den Hollander, zette de
Secretaris die Afdeeling, Notaris Hempenius
het doel der vergadering uiteen. In het
Ned. Roode Kruis staan de Afdeelingen
vrijwel autonoom naast elkander; zij staan
alleen onder het Provinciale Kringbestuur,
wat speciaal op afgesloten gemeenschappen
als ons eiland, moeilijkheden oplevert.
In de nieuwe Statuten zullen dan ook
subkringen worden ingesteld, waarvan ons
eiland er een zal zijn. In afwachting daarvan
zal nu een Kringbestuur voor Zuid-Holland
worden ingesteld, waarbij aan de Afdeelin
gen op ons eiland verzocht is, een onzer
als adviseerend lid van dat Kringbestuur
aan te wijzen. Zijn taak zal een veelomvat
tende zijn, immers hij moet de schakel
vormen tusschen het Kringbestuur en
onze Afdeelingen, en tevens het Roode
-Kruis-werk, dat door de Afdeelingen
gezamenlijk zal moeten worden gedaan
(propagandaweek, Boeken- en tijdschrif
tenactie voor Indië, enz.) organiseeren.
Tot nog toe had spreker dit gedaan, doch
in verband met zijn werkzaamheden moet
hij dezen arbeid neerleggen.
Er waren 2 candidaten gesteld, Oud-
Burgemeester L. J. den Hollander door de
Afd. Middelharnis-Sommelsdijk en den Heer
J. Kleijnenberg door de Afd. Melissant.
Bij de bespreking vroeg de Heer Kleijnen
berg of de Heer den Hollander bereid was
die taak te aanvaarden, waarop deze
bevestigend antwoordde. Hierop trok de
Heer Kleijnenberg zich terug, waarna
Oud-Burgemeester den Hollander met alge-
meene „stemmen verkozen werd. Deze
deelde nog een en ander over het Roode
Kruiswerk mede, waarna de vergadering
werd .gesloten.
HET OPVANGEN VAN DUIVEN.
Vele duivenlicfhebbers verkeren momen
teel in de mening dat het opvangen van
duiven tolereerbaar is. Zij beschouwen het
als een logische zaak, dat een opgevangen
duif niet meer opgegeven wordt. Toch is
cn blijft dit zuivere diefstal. Ach, we weten
wel, er zijn verzachtende omstandigheden.
Wanneer We na een dagreis bij onze Bel
gische broeders in de hokken komen, dan
vraagt men geen geld, maar goud voor dui
ven. Daarenboven moeten We nog een tien
tal bedrijfsschappen raadplegen om onze
gevleugelde vrienden te mogen importeren.
En niet alleen het verkrijgen van duiven
uit België is moeilijk. Ook onze liefhebbers
in Vlaanderen en Brabant vragen onge
hoorde prijzen. Zelfs hogerop in den lande
zullen de meer bevoorrechte liefhebbers
hun sportvrienden geen goedkoop duifje
toestoppen. Desondanks zijn dit geen mo
tieven om opgevangen duiven te houden.
Wanneer we om deze redenen een ander
mans duiven ophouden, zijn we precies als
de inbreker, die bij een millionair gaat
stelen en zegt: „Hij geeft me toch niets".
Gelukkig worden reeds veel verenigings
besturen van de goéde geest doordrongen,
zodat meer en meer intensieve hokcontröle
wordt toegepast. Dat alle echte melkers
hef hiermee eens mogen zijn en dat ze als
nog eventuele opgevangen duiven opgeven.
We gaan vanavond op bezoek, Jan en ik.
Bij tante Jaantje. Ze is eigenlijk maar een
aangetrouwde nicht, maar we noemen haar
tante, omdat ze een flink huis heeft en wij
al 5 jaar verloofd zijn, zonder kans op een
huis of een gedeelte daarvan.
Zoals ik reeds zei, We gaan vanavond
weer op bezoek in de heimelijke verwachting,
dat nu eindelijk de kogel wel door de kerk
zal gaan en tante ons met het gebruik van
een paar kamers zal willen bedenken. De
■vorige keer hebben we onze voelhorens al
uitgestoken en we geloven (of zou de wens
hier de moeder van de gedachte zijn?),
dat we een goede kans maken.
Heimelijk heb ik alle spulletjes, die ik in
de loop van de jaren heb verzameld, nog
eens bekeken en wij hebben samen al ge
praat (o snood optimisme) over de ver
moedelijke dag van ondertrouw en de ver
gunningen voor een keukenuitzet.
De ontvangst bij tante Jaantje logen
straft onze verwachtingen niet. Er hangt
een sfeer van ja, ik zou haast zeggen van
spanning in huis en tante begroet ons niet
meer enthousiasme dan gewoonlijk. „Wat
ben ik blij, dat jullie komen," zegt ze, „ik
heb al de hele avond op jullie gewacht, om
er eindelijk over te kunnen praten."
We voelen het komen En dan be
gint nicht plots te huilenmijn doch
ter... in zes jaar heb ik haar niet gezien
en nu zijn ze onderweg... een week ge
leden zijn ze al uit Amerika vertrokken en
ze brengen de kinderen mee... ze komen
voor drie maanden en misschien wel voor
goed. Wat een vreugde, wat een vreugde
op mijn oude dag. Morgen maak ik direct
de voorkamer aan kant en wat een geluk
dat ik boven nog een kamer over heb.
Eri weer vloeien de tranen rijkelijk.
We hebben haar spoedig met haar geluk
alleen gelaten, want per slot van rekening
kan je met een verre nicht niet zo meevoelen
als met je eigen familie.
We wachten nu maar geduldig tot we
Weer een nicht ontdekken, maar dan een
ongetrouwde zonder kinderen.
Zouden de werkeIijk-verloofde mensen in
dit „geduldig" een bewijs zien, dat het
problcèm voor mij nog geen werkelijkheid
is geworden?
