tw
orlogsherinneringen,
98
n%
Ie Overweldiging van België,
KIPS Voederkern voor Pluimvee
HET IS ZEKER EN GEWIS
C. A. WISSE
A
Pluimveeteelt.
GEEFT
BODE SNIJDER
Dames- Heeren- Amateurs
S. van der Plaat, Middelharnis,
Voor Muziek
Flakkeesch Muziekhuis
ERNST LEEFLANG
ELECTRISCHE BAKKERIJ
Makelaar Nijgh
KIPS
F. A. BERNARD
Muziekleeraar
I
Club- en Privé-lessen
Aanbevelend. W. v. d. SCHENK
Een keurige
Herfst-combinatie
Herinneringen aan de omzwervingen van een oud
oorlogscorrespondent tusschen de strijdende partijen
/aarliat oorlogstempeest woedde.
Slechts de Maasstroom scheidde me van
en vuurgloed, welke aan den anderen
ever uitsloeg. Fel knetterden de vlam-
Inei», met donderend geraas stortten tel
lens weer opnieuw daken in, fel zong
liet brandende, levende hout der boomen.
It Was één vuurzee, al wat mijn oog
lag. De wind woei op ine toe en over-
|vuifdc me met een benauwd-heete lucht-
Als lawines rolden de rookwolken door
lie straten naar den Maasoever, waar ze
Ibreeü-uit spreidden over het water. Over
It algemeen stonden de gevels der hui
pen nog recht en op meerdere plaatsen
nad het vuur de uit de vensters gesto
ken witte vlaggetjes nog gespaard, de
jteekenen van onderwerping van een ang-
■stige bevolking.
Ik wilde me in het stadje zelve voe-
■gen, maar degenen, die anders op last
■der Duitschers den overzefdienst onder»
Ihielden, waren blijkbaar ook al gevlucht
lof weggevoerd. Ik ging daarom op Lixhe
laan, hopende om via de schipbrug al-
|daar, naar Visé te kunnen komen.
Onderweg kom ik in aanraking met een
I paar Duitsche militairen, van wie één zich'
[ontpopt als een collega, in gewone om-
standigheden n.l. redacteur van de Köln.
I Zcitung. Daar had ik nu een intellec
tueel gevormd en geciviliseerd mensch, met
,vien ik eens verstandig zou kunnen
pralen over >t voor mij zoo onverwachte
en ongedachte barbaarsche optreden van
een leger, hetwelk zich drager heette van
I een hoogstaande „kultur".
Maar eigenaardig: ook deze mensch
I bleek gevangen en beneveld door de oor-
logspsyhose. Hij praatte honderd-uit over
de „bevriende" Hollanders, die zich zoo
verstandig buiten den oorlog hadden ge-
I houden; hij sprak over de onweerstaan
baarheid van het Duitsche leger en over
zijn verzekerdheid van een spoedig, zege-
vierend verloop van den oorlog, maar
terwijl daar pal achter ons een stad ver
brandde en misschien tientallen lijken van
neergeschoten burgers op de straten lagen
te vergaan, kwam het geen oogenblik in
den man op, om van die tragedie eige
ner beweging eenigen uitleg te geven-
Waren dan alle Duitschers beesten?
Zoo iets mag men natuurlijk niet aan
nemen; het zoude onbillijk en ook on
juist zijn. Het zijn de vloekwaardige oor
logsomstandigheden, welke normale gevoe
lens deen afstompen en £ües onderge
schikt maken aan de doelstelling: voor
waarts, naar de overwinning, naar het
zegevierend einde.' Die suggestieve ge
dachte is niet alleen op vaderlandsliefde
gesteld, maar mede op den wil tot zelf
behoud. Intuïtief voelen de menschen aan,
dat, hoe harder en meer onmeedoogenloos
ze zich een weg slaan door de hel, waar
het gevaar van alle kanten dreigt, des
te spoediger dat gevaar zal zijn door
staan en de glorie van het heldendom
hun deel zal zijn.
Toen ik mijn Duitschen collega einde
lijk vrceg, wat die brandencSe stad be-
duiddls, lichtte hij een oogenblik onver
schillig zijn schouders. „Men" had hem
verteld, dat burgers geschoten zouden
hebben. Hij besloot zijn verklaring met
een scheldpartij op de Belgische burger
bevolking, die hij van de ergste gruwel
daden beschuldigde.
Ik vernam nog van hem, dat de troe
pen, die tot heden in visé gelegerd wa
ren geweest, dezen morgen vroeg waren
doorgetrokken en slechts een kleine af-
deeling was achtergebleven om de „straf"
over het stadje te voltrekken.
Het bruggecommando te Lixhe liet me
passeeeren, nadat me ook daar allerlei gru
welverhalen waren gedaan. Overal scho
ten de Belgische burgers, naar 't heette,
verraderlijk op niets vermoedende solda
ten; gewonden staken ze de oogen uit
of hun werden de handen afgekapt enz.
Op mijn vraag, waar dit alles gebeurd
was, kreeg ik ten antwoord: overal!
{Later zullen we zien, hoe nauwkeurige
onderzoekingen, o-m. van Dr. de Groot,
leider van het Roode Knus-Hospitaal te
Maastricht) al deze verhalen als fabels
hebben doen kennen.)
Vanuit de richting-Visé trokken onaf
zienbare legertrossen op in de richting-
Tongeren, een opmarsch, welke in het ge
heel niet meer belemmerd kon worden,
nu alle forten van Luik w<" gevallen.
De weg, die deze troepen, en ik zelf in
tegengestelde riichting, gingen, lag be
zaaid met fietsen, schoenen, instrumenten,
speelgoederen en andere winkelwaren, al
les splinternieuw, geplunderd uit de nu
brandende winkels- De kostbaarste voor
werpen lagen daartusschen en alles werd
vertrapt en vernield onder de hoeven van
de paarden der voorbijtrekkende uhlancn
of onder de zware wielen van kanonnen
en houwitsers. Ik passeer enkele huizen,
welke even buiten de kom der gemeente
liggen en nog niet branden. Een vrouw
staat er op straat en ze heeft een paar
kistjes sigaren onder den arm- Eén kistje
houdt ze voor aan de manschappen, die
langs trekken en gretig een sigaar uit
't kistje nemen. Die vrouw leek me vol
slagen krankzinnig toe. Ze stond als 't
ware te dansen en d'r gezicht was ver
wrongen van zenuwen- Haar vriendelijk
heid heeft niet mogen baten; een paar
dagen later heb ik gezien, dat ook haar
huisje verweest was.
De opmarcheerende troepen gingen in
een boog om het brandende stadje heen,
dat ik zelf thans op punten, waar dat
mogelijk bleek, binnentreed. Het eerste
wat ik zie, zijn een paar uitgebrande hui
zen, welker muren nog groots plakkaten
dragen, vermeldende dat ze eigendom zijn
van een Hollander
Het stadje is nog één vlammenzee; de
Duitschers hadden hun vernielingswerk
goed gedaan. Ze beschikten voor zulke
zaakjes over speciale brandpeletons, die
met petroleum en benzine werkten en ook
greote voorraden „brandpnstilles" hadden,
zwarte schijfjes, welke, op een branden
de plek geworpen, sissend en versprin
gend, het vuur uitdroegen.
Burgers zag ik niet meer in >t stadje;
het verblijf was er trouwens onmogelijk
geworden en gevaarlijk. Brandende dak
goten en luiken kwamen telkens onver
wacht naar beneden en soms zag ik plots
een gevel instorten, toen ik poogde om
steeds verder in dit oord van verschrik
king binnen te dringen.
Uitgebroken paarden, koeien, varkens,
honden enz. rennen half dol van angst
door de straten en dronken soldaten, wel
ke hjer en daar op kruispunten tesamen
staan, hebben er schik in om op deze
dieren te schieten en ze neer te leggen.
Plots zien ik een knaap van misschien
een jaar of 12 een brandende straat in-
rennen, roepende om z'n vader, moeder,
zijn broertjesDe jongen loopt gevaar
in de vlammen om te komen of te wor
den neergeschoten door de dronken sol
daten. Ik loop den knaap dus na en
sleep hem, ondanks zijn verzet, de straat
uit. Gelukkig ontmoet ik een paar goe
de en nuchtere soldaten, wien ik het ge
val vertel en die op zich nemen om den
jongen buiten de brandende stad te bren
gen. Jk begeef me zelf ook weer naar
buiten, omdat ik bijna verstik van den
rook. Ik ontwaar een Hollandsche Roode
Kruis-auto, welke van Maastricht was uit
gezonden; de verplegers, die ik al eens
eerder op het oorlogssterreiin had ont
moet, herkenden me en Kepen aanstonds
op me toe om ine in de beveiligende
nabijheid van het Roode Kruis te brengen.
Ze gebieden het me meer dan dat ze
het verzoeken; ze begrijpen niet, hoe ik
me in die hel heb durven wagen. Ze
vertellen me, dat ze daar straks nog een
oude vrouw uit haar brandende woning
hebben moeten wegsleepen, omdat ze niet
wilde meegaan en in haar wanhhop slechts
uitriep: „Je veux mourirf Je veux mou-
rir!»" Ze wilde nog slechts sterven..
De Roode Kruis.verplegers geven me
een glas wijn te drinken, waardoor ik me
aanmerkelijk verkwikt gevoel. Ik begeef
me weer op pad, doch zie geen kans om
nog ergens de brandende stad binnen te
komen. Op een gegeven moment sta ik
voor de puinhoopen van een villa, op een
muur waarvan ik den naam „Rustica" nog
ontdek. Meteen herinner ik ine, dat een
der vele schriftelijke verzoeken, welke me
via mijn redactie te Amsterdam, bereik
ten, op de bewoners van deze villa be
trekking moet hebben gehad. Ik was
dringend gevraagd geworden om eens
naar deze menschen, een Nederlandsche
familie Villers-Borret te informeeren.
Terwijl ik er nog sta te kijken, komt
een klein groepje vluchtelingen aan, met
die ellendige pakjes ouder de armen,
waarin ze in hun zenuwachtige» haast
dingen vergaarden, welke de minste waar
de hadden. De meesten snikken kramp
achtig en ze sidderden, toen ze me ont
waarden. Ik beduid ze, dat ze* voor mij
geen vrees behoeven te hebben en loop
een stukje met ze op, óm ze zoo mo
gelijk nog van dienst te kunnen zijn. Van
de bewoners der villa Rustica wisten ze
me te vertellen, dat mijnheer enkele da
gen geleden als gevolg van de vele emo
ties door een beroerte was getroffen en
aan de gevolgen overleden; mevrouw,
die zich meermalen als een heldin tus
schen de arme slachtoffers had betoond,
zou vermoedelijk een toevlucht hebben
gezocht in het college St. Hadelin.
De arme vluchtelingen, met wie ik
thans opliep, wisten eigenlijk nog niet,
waarheen ze zouden gaan. Ze meenden,
dat ze in Holland niet zouden worden
toegelaten, temeer niet, omdat ze zonder
middelen waren.
Ik overtuigde ze, dat we er andere
begrippen van naastenliefde op na hielden
en bracht ze buiten de gevaarlijke om
geving en een eind in de richting van
ons Limburgsche Eysden.
Zelf wil ik nog eens bij Dr. Goffin,
den directeur van het college „St- Ha
delin", op bezoek gaan. jfe stuit onder
weg op een troep stom-dronken soldaten,
die mijn papieren van hand tot hand laten
gaan, maar me overigens niet onwelwil
lend gezind bleken, nu ze moesten aan
nemen, dat ik een Nederlandsch journalist
was. Ze zingen, tieren en zwaaien met
hun armen; de meesten hebben fles-
schen drank bij zich', welke ze voortdu
rend aan den mond brengen. Een groepje
uhlanen vermaakt zich' onschuldiger met
eenige geroofde flesschen suikergoed
„spekken" noemden de Vlamingen ze
en ook blijken verschillende oorlogsdap
peren zich onledig te houden met het
rooven van allerlei spullen uit de bran
dende huizen, met geen ander doel dan
om deze dingen buiten op straat stuk te
smijten.
Het groote gebouw van het college $t.
Hadelin blijkt nog overeind te staan. Zoo
gauw de eerwaarde directeur, Dr. Frits
Goffin, me zag, brak hij in snikken uit
en greep m'n hand, die hij lang en
sprakeloos drukt. Zelf had ik evenmin be
hoefte om wat te zeggen. Eindelijk sta
melt de gebroken man:
Hndt u het ooit kunnen denken, dat
ons..', dat óns een zóó wreed lot zou
treffen? Wat heeft de arme bevolking
misdaan? Mon Dieu! Mon Dieu! Hebben
we niet alles gegeven, wat we. hadden?
Hebben we hun bevelen njet stipt ge
hoorzaamd? Hebben we niet meer ge
daan, dan ze eischten?
Hun gewonden, hebben we ze niet
liefdevol verpleegd? Jn, die stakkers zijn
vol dank jegens me. Maar mon Dieu!
waaróm dan toch dit alles?!
Wc hebben niets meer in huis voor
de arme, oude menschen, welke in hun
vlucht niet verder dan tot hier kouden
komen. We hebben geen voedsel meer
voor de gewonde Duitsche soldaten, wel
ke wc hier verplegen. Onze dokter is
hier weggehaald en gevankelijk wegge
voerd. We zijn zonder medische hulp. Er
is geen eten in huis...
Steeds snikte de brave man wanhopend
voort. Hij steekt zijn arm door den mijnen
en voert me naar de recreatie-zaal van
het gebouw, waar 20 Duitsche militairen
in bedden liggen, gewonden uit den strijd
om de forten.
Hij nadert man voor man aan hun bed
en vraagt ze met betraande oogen, hoe
ze het maken en dan? Zeg me eerlijk:
heb je... heb je... het goed hier?"
De zieken stamelen slechts woorden
van dank; sommigen wenden zich be
schaamd en huilend oin; anderen zijn niet
in staat om een woord te uiten, maar
vatten de hand van den directeur en
drukken die, lang en innig.
In kleine leszaaltjes liggen gewonde
burgers, waarvan enkelen spoedig moe
ten sterven. Ze zijn do or kogels ge
troffen tijdens de wilde beschieting door
de Duitschers in den voorgaanden nacht.
De dokter echter is weggevoerd; er is
geen medische hulp voor de ongelukkige».
Er is ook geen eten
In een andere zaal liggen een aantal
heel oude vrouwtjes, die de veilige gren
zen van Nederland niet konden halen.
Md. (Wordt vervolgd.)
ELECTRIC1TEIT IN DE
PLUIMVEETEELT
door Ir. C. E- van de Stadt-
I.
In de pluimveeteelt is het aantal toe
passingen van de electriciteit steeds groei
ende; het zal derhalve niet mogelijk zijn,
om in het korte bestek van een paar
artikelen een volledig overzicht te geven
van de vele moeilijkheden, die de elec
triciteit den pluimveehouder thans biedt
of in de naaste toekomst zeer vermoe
delijk zal bieden.
In het volgende zullen slechts die toe
passingen worden behandeld, waarvan
thans reeds vaststaat, dat zij rendabel zijn
voor den bedrijfspluimveehouder, althans
bij de lage electriciteitstarieven, die vele
electriciteitstedrijven toestaan aan pluim-
veebedrijven.
DE HOK VERLICHTING.
Ongetwijfeld is dit wel de oudste toe
passing der electriciteit in de pluimvee
teelt. Het zal wel onnoodig zijn, hier lang
uit te weiden over de voordeelen, die de
hokverlichting biedt: deze zijn bekend ge.
noeg. Zonder overdrijving kan men zeg
gen, dat de pluimveehouder, die thans
ge en hokverlichting toepast, daarmede
bljjk geeft van een dusdanig gebrek aan
inzicht, dat zijn bedrijf eraan ten gronde
zal gaan. Immers zal hij niet opgewas
sen zijn tegen zijn concurrenten, die wél
hokverlichting toepassen en daardoor
betere bedrjjfsuiikomsten verkrijgen; dit
gepaard aan de omstandigheid, dat in
deze tijden slechts een zeer zorgvuldige
en tot op het uiterste gerationaliseerde
exploitatie van een pluimveebedrijf eenige
winstmogelijkheden biedt, zal maken dat
zij, die niet alle mogelijkheden ten volle
benutten, al gauw aanzienlijke verliezen
zullen moeten leiden.
De voordeelen der hokverlichting kun
ne» in het kort als volgt worden samen
gevat:
1. Het in-de.rui-vallen van de kippen
wordt er geheel, of in ieder geval voor
een belangrijk deel door voorkomen;
2- De totale eierproductie per kip en
per jaar stijgt er door;
3- De waarde der eierproductie per kip
en per jaar stijgt onevenredig méér dan
de eierproductie op zichzelf genomen, om
dat de kip aanzienlijk veel eieren méér
gaat leggen in den tijd, waarin de eieren
duur zijn, waartegenover slechts een klei
ne afname der productie staat in de
zomer.periode, waarin evenwel de waarde
der eieren maar laag is.
J Natuurlijk' is hef voordeel, genoemd in
punt 3, Slechts rclat ef; de eierprijs richt
zich naar vraag en aanbod, en zoodra
elke pluimveehouder hokverlichting foe.
past, zal de eierprjjs in de wintermaan
den zonder twijfel dalen, als gevolg van
de grootere aanvoer. Inderdaad is deze
invloed thans reeds duidelijk merkbaar.
De hokverlichting brengt, de praktijk
heeft het reeds onomstootelijk bewezen,
dergelijke voordeelen, dat zelfs bij een
hoogen elcctriciteifsprijs voor de verlich
ting, een prijs b.v. van 25 of 30 cent
pór K-W., de kosten nog ruimschoots ge
dekt zouden zijn door de meerdere op
brengst. Daar de stroomprjjzen vrijwel
overal heel wat lager zijn, behoeft hier
over niet veel meer te worden gezegd.
Wel is het van belang even na te gaan,
waaraan een goede hokverlichting bejioorf
te voldoen.
De volgende eischen moeten worden
gesteld
1. De voeder, en drinkbakken moeten,
evenals de zitstokken, goed worden ver
licht.
2- De verlichting rnoet voldoende zijn
(men nekene ongeveer met 60 Watt per
20 a 30 kippen) en mag in lange hok
ken niet al te ongelijkmatig zijn.
De volgende systemen van hokverlich
ting worden gewoonlijk toegepast:
a. ochtendverlichting;
b. avondverlichting;
c- ochtend, en avondverlichting ge com1,
bineerd;
d. het systeem van den „avondmaal-
maaltijd", waarbij de kippen des avonds
nog eens gedurende een uur in de ge
legenheid worden gesteld voedsel op le
nemen.
Welk systeem van deze vier het beste
is, is nagegaan aan de hand van uitvoe
rige proeven, ten deze ondernomen doofl
het Rijksinstituut voor Pluimveeteelt te
Beekbergen, in samenwerking met 't Cen
traal Bureau van de Vereeniging van Di
recteuren van Electriciteitsbedrijven in Ne
derland, Daar zijn, gedurende een geheel
winterseizoen, de systemen a, b en c naast
elkaar toegepast; het resultaat was, dat
a en b vrijwel geheel gelijke resultateit
gaven, terwijl het systeem c minder ge
schikt bleek, omdat vele rassen niet
tegen deze blijkbaar al te groote forcee
ring bestand bleken en uitgeput geraak
ten.
Zijn ochtend- en avondverlicht;ng duS
vrijwel gelijkwaardig wat de resultaten
betreft, uit pract.sche overwegingen ver
dient de ochtendverlichting ongetwijfeld
den voorkeur. Immers is niet alleen in
vete gevallen de stroomprijs voor de och
tendverlichting aanzienlijk veel lager dan
de stroomprijs voor de avondverlichting,
ook kan de lichtinstallatie in de hokken
eenvoudiger zijn. Bij de avondverlichting
toch moet men een „schemerverlichting";
toepassen, die onmiddellijk na de eigen
lijke verlichtingsperiode gedurende b.v,
een kwartier wordt ingeschakeld. Zou
men n.l. de volle verlichting ineens uit
schakelen, dan zouden de kippen de zit
stokken niet kunnen vinden; men moet
ze hierin helpen door een korte periode
van kunstmatige schemering. Deze sche-
nierverlrchiing moet héél zwak zijn en kan
b-v. worden verkregen met zg- nacht
lampjes. Bij de morgenverlichting is zulk!
een scbemerverlichting echter volkomen
overbodig: men kan de lampen direct
op volle sterkte ontsteken b-v. te 4 uur
>s morgens, en de lampen uitschakelen,
wanneer het geheel licht is, b-v. te 8 a
9 uur >s morgens. -
Tenslotte geeft de ochtendverlichting)
besparing van arbeid vergeleken met de
avondverlichting, daar men het voer voor,
den volgenden morgen >s avonds, wanneer,
de kippen reeds slapen, in het hok kaït
strooien en 't inschakelen van de verlich
ting 's morgens te 4 uur door een eenvou
dige en weinig kostbare schakelklok kan
doen geschieden. Bij de avondverlichtingi
is de voedering iets minder eenvoudig en
voorts leert de praktijk, dat men steeds
alle hokken moet controleeren, wanneer
de schemerverlichting brandt, om zich te
overtuigen, dat werkelijk alle kippen de
zitstokken hebben opgezocht.
Uitgave N V Uifijtvers-Maatschnppij „ONZE EILANDEN''
Tdef. latere. No. 15 - MIDDELHARNIS -Telef. lotexc. No. 15
DE
Hoogste Publiciteitswaarde
VOOR DE
Zuid-Hollandsche Eilanden
VRAAGT INLICHTINGEN EN
TARIEVEN BIJ DE ADVER
TENTIE BUREAUX EN ONZE
ADMINISTRATIE TE
MIDDELHARNIS
Voor Goederenvervoer
Is je adres
MIDDELHARNIS
Rotterdam, Botersloot 38, Telefoon 15154
bevat A en D vitaminen, bestaande uit 14 mineralen, werkt
als opwekker der energie en bevordert bet omzetten van de
zich in het rantsoen bevindende eiwitten, vetten en koolhy
draten, o.a, in stikstof, zuurstof, waterstof en phosphor, ook
als vervanger der levertraan. Uit eigen proefstation van Dr.
Winter, Dierenarts "te Amersfoort.
Wordt gemengd 1 K.g. op 100 K.g.
Verkrijgbaar voor FLAKKEE bij SchuUTIIian S
Pluimveeartikelenhandel Middelharnis.
KOOPT Uw artikelen en laat
ontwikkelen en atdrukkën bi]
waar U door gediplomeerde vakkundig
geholpen en voorgelicht wordt.
m
naar het
WestdljH Mlddelhsmlp
bil eiken maaltijd.
Het is gesneden en in een speciaal
schimmelvrije verpakking verkrijgbaar
Roggebrood is van ouds het gezond
ste eten, bevat zeer veel vitaminen,
mag op geen tafel ontbreken.
Middelharnis - Vingerling D 6
te MIDDELHARNIS
belast zich met
Aan- en Verkoop
van onroerende goederen.
TELEFOON 98
Gelden beschikbaar voor solide
le Hypotheken.
KOOPT FRUCTUS
inmaakglazen, dit zijn de besten
onder voortdurende garantie.
Sterillseerketel compleet met
houder, 6 veeren, thermometer
en receptenboek je voor f2.10
lz, van dan Nleuwendljk
Westdiik B 227 Middelharnis
dat men bij Wisse het best verzekerd is.
CHR. DE VRIESLAAN 234
MIDDELHARNIS
Alle verzekeringen.
voederkern voor Varkens, bevor
dert in hooge mate den groei en
ontwikkling der varkens.
Bereid op Fokstation onder toe
zicht van Dr. Winter, Dierenarts
te Amersfoort.
Prijs per 5 K.g. f3.—
Verkrijgbaar bij
J. SCHUURMAN - Middelharnis
MIDDELHARNIS
Chr. de Vrieslaan
Flakkeesclie Boekhandel Middelharnis
Boeken en leermiddelen voor alle inrichtingen van onderwijs.
Vlugge en franco levering. Kantoor-, Tceken- en Schrijfbe
hoeften. Tijdschriften en Modebladen.
Plaatsing van advertenties in alle dag- en weekbladen.
Groote sorteering Ansichtkaarten.
terl
de
de
Een verzoek aan onze lezeressen
Het komt nog herhaaldelijk voor, dat
lezeressen bij het bestellen van onze goed-
koope patronen, verzuimen het nummer
te vermelden "an het patroon, dat zij wen-
schen. Dit veroorzaakt overbodige corres
pondentie en tijdverlies, welke beiden ge-
gcmakkelijk rijn te ondervangen door de
vervulling van het patroonnummer. Onze
Redactrice, Laan van Meerdervoort 45a,
te Den Haag, verzoekt dan ook dringend
bij bestelling van de patronen, waarvoor
de prijs 36 cent 6c' t verzendingskos
ten bedraagt, het nu> _r van het pa
troon te vermelden.
DE HERFSTMODE Dl
MODERNE BLOUSES
De blouses met schoot, welke wij dezen
zomer zoo veel hebben gezien, worden in
het najaar weer eenigszins verdrongen door
de blouses, welke een band of elastiek be
zitten en daardoor ook weer meer het idee
van blouse weergeven.
Hiernaast toonen wij v
een drietal aardige voor
beelden voor blouses,
welke gemakkelijk onder
het jasje van een mantel
pakje kunnen worden
gedragen.
Het eerste model is vrij
eenvoudig. Het bezit een
schouderstukje, welke te
vens doorloopt in de kor
te klokmouwen en een
naar benedn puntig toe
loopend lijfje, waarop
eenige met dezelfde stof
Vein de blouse overtrok
ken knoopen komen.
Eenige schoudernaadjes
geven voldoende bewe
gingsruimte aan de
blouse.
Het tweede model ia
een meer gekleeder blou
se. Ze kan, wanneer men
haar ook voor „ge1''eed"
houdt, van een fij soe
pele stof worden vex v aar-
digd of van zijde.
De kraag geeft iets
aparts aan de blouse.
Deze bestaat uit vier
strooken van ingehaalde
en aan de kanten uitge
slagen reepen, zoodat dit
iets weg heeft van smock-
v/erk. Het lijfje der blou
se loopt gewoon recht
naar omlaag en wordt
bij het middel i.\ den
rok gehouden ofwel door middel van
een elastiekje. De mouwen kan men er of
wel aanknippen, ofwel apart aanzetten,
hetgeen misschien nog wel 't gemakkelijkst
is, want aangeknipte mouwen geven
meestal aan het verdere kleedingstuk geen
prettigen indruk, maar doen soms eenigs
zins slordig aan. De wijdte bij den elleboog,
verkregen door de wijde klokking der
mouw, wordt in gehaald door een manchet
je, waarop dezelfde strookjes kornen te zit
ten, welke aan den hals zijn aangebracht.
V o
Ag:
J
Nevenstaand model is juist zoo'n aardige
herfst-combinatie om in deze weken, waar
in de late zomerdagen wordt sfgewisseld
met de thans weer voor de deur staande
wintersche dagen, te dragen.
De combinatie is heel bijzonder en zal
vooral door slanke dames met succes kun
nen worden gedragen. Ze bestaat uit een
pwarte japon,
waarover heen
pen mouwloos
jasje wordt ge
dragen, dat een
vrooïijk ge
streepte tint
kan hebben,
waarbij het
zwart mooi zal
afsteken. Feite
lijk kan men
iedere wille
keurige zwarte
jurk onder dit
jasje dragen,
mits de jurk
geen bijzondere
garneering in
'n lichte kleur
heeft
Het jasje is
eenvoudig te
maken: de wij
de klokken,
welke men ziet
in plaats van
de mouwen,
worden in een
halve cirkel ge
knipt en aan
gezet op de
plaats, waar
men anders de
mouw zou in
naaien. 't Jasje
behoeft geen overslaande voorpandjes te
hebben, want het wordt van boven tot on
der gesloten met een zestal groote zwarte
knoopen, en bovendien nog rechtgehoudcn
door een breede zvvartJeeren ceintuur.
De kleine astrakankraag, welke men >p
de teekening ziet, wordt aan het jasje op
genaaid bijwijze van kraag en revers.
Een keurige combinatie, even apart als
origineel I
