IJS
14, Stad a.'t Haringvliet
EERSTE BLAD
lü&TDï TD/"
Burgerlijke Stand
OIMBORITS
fl|ANOL
erktulgen - Motoren
ste en het beste vindt U bij
EPARATIE-INRICHTING
eningen, Circulaires»
best en mooist
O, Middelharnis
VRIJDAG
10 AUGUSTUS 1934
Station op Schouwen's Vliegveld.
MOTTE N.
BINNENLAND
Geeft U op als Abonné.
De derde wachter werd dood in zijn bed
gevonden. Daarna werden een vader met z^n
zoon samen op den toren geplaatst, om het
licht te bedienen, doch op zekeren nacht
bemerkte de zoon, dat zyn vader de hand
aan zichzelf had geslagen.
Dit was nog niet het einde van de rampen,
want tijdens een storm werd de muur van
de huiskamer weggeslagen, juist op het
oogenblik, dat de vrouw van den wachter
het leven schonk aan een kind.
De autoriteiten besloten toen den vuur
toren van Tevennee te automatiseeren, en
er geen wachter meer te plaatsen.
sommelsdijk.
Overleden: Cornelia Breeman, 7Sj., weduw
naar van Hiltje Koater.
herringen.
Ondertrouwd: Joost de Jong, 26 j. en
Klazina Nuismer 19 j.
Gehuwd: Jacob Melissant 19 j. en Jannetje
van Wageningen, 17 j.
ooltgenspla.at.
Geboren: Maria Cornelia, d. v. Jacobus
Josepbes Moerenhout en Maria Pieternella
Stam; Anthonius Petrus, z. v. Cornells
Leonardus Rommelse en Ludovica Tuns;
Anthony, z. v. Leendert Andries van Dam
en Cornelia Huijer; Peter, z. v. Peter van
den Heuvel en Elsje Pieternella Donkersloot.
Getrouwd: Johannes van Wezel oud 26 j.
en Lijntje Adriaantje van Putten oud 22 j
Jacob Huijer, oud 27 j. en Adriana Troost
oud 22 j.
nieuwenhoorn. (De maand Juli.)
Geboren: Lena Johanna, d v. W. J. Ba-
rendrecht en M. Koppenol; Klasina, d. v.
L. Langendoen ep W. B. Hoogenboom;
Arendje Pietertje, d. v- D. J. Rolandus en
J. E. van der Hoek.
Huweiyken: P. Louwerse, 24 j. en J
Bravenboer. 20 j J. A. van der Waal, 27 j.
en N. Snoek, 23 j.
Overleden: Neeltje Qualm, 83 jaar.
and, in
(half 11
jige, in
half 11
IteMID-
vanhalf
van 7
De Centrale Proeftuin
voor
Goeree en Overflakkee
te Middeltiarnls (Langeweg)
is op eiken werkdag voor belangstel-
enden GRATIS TOEGANKELIJK
Desgewenscht geeft de tuinman alle
inlichtingen, die mochten worden ver-
bngd.
Kumasu
Verkrijgbaar bij alle Boekhandelaren
eest uitgebretden zin.
concurreerendst
er complete werktuigen bij aan-
'oor hun volle gebruikswaarde
Prijs per kwartaal
Losse nummers
f 1,—
0,07s
ADVERTËNTIËN
van 16 regels1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen errDienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
16£ JAARGANG. - N°. 78
WERK VAN 1)8 K.L.M. GEPREZEN.
HAAMSTEDE, S Aug. - Een parel aan
de kroon van het luchtverkeer, dank z(j het
werk van het provincie- en gemeentebestuur
en de taaie volharding van het luchtvaart-
comité Schouwen—Duiveland, noemde de
heer A. Plesman, directeur van de K.L M.,
het vliegveld Haamstede toen hy heden
middag, in tegenwoordigheid van tal van
autoriteiten en na een kort overzicht van
de geschiedenis van de Zeeuwsche luchtlijn
gegeven te hebben, het nieuwe stationsge
bouw officieel voor geopend verklaarde.
Een vaste schakel in het luchtvaartver-
keer naar Zeeland is Haamstede geworden
en de K.L M. verdient Zeeland'a hulde en
dank voor het bereikte resultaat, zeide de
commissaris der koningin, jhr. mr. Quarles
van TJfford daarna in een toepasselijke rede,
waarin hy eveneens dank bracht aan het
luchtvaartcomilé met zijn voorzitter, den
heer J. J. Oock en het voortvarende ge
meentebestuur van Haamstede.
En terwijl de vliegtuigen met bezoekers
op het vliegveld af en aan vlogen, ging de
rij van sprekers voort. De burgemeester van
Haamstede, jhr. Röell, zeide ook voor de
toekomst allen steun toe en wees op de
noodzakelijkheid van nachtverlichting van
het terrein, opdat in de toekomst de aan
komst en het vertrek van vliegtuigen ook
bij mist mogelijk zal zyn. Het vliegveld
was niet alleen voor Schouwen-Duiveland
van het grootste belang, doch ook van groot
provinciaal belang, bijv. in wintertijd,wan
neer door vorst het andere verkeer ontwricht
is. Van harte wenschte spr. dan ook, dat
het provinciaal bestuur nog verder financieel
zou medewerken om van Haamstede een
up to date vliegveld te maken.
Landingsbaken.
De heer A. S. Hof, inspecteur van den
ryks-luchtvaartdienst, die namens de afd.
luchtverkeer van het departement v. Water
staat aanwezig was, gaf een overzicht van
de verschillende regeeringsbemoeiingen en
zegde toe, dat het rijk, dat bereids een weer-
en verkeersberiebtendienst in Haamstede
had ingesteld, in den loop van de maand
September een radiolandingsbaken zou op
richten.
Ook zal Vlissingen dit jaar te gelijkertijd
van een dergelijk baken voorzien worden,
zoodat in Zeeland, waar door de nabije
Noordzee veel last van mist ondervonden
wordt, piloten ook blind vliegend zullen
kunnen landen.
Daarna nam de heer J. J. Cock het woord
om op geestige wyze het werk van de
K L.M. te kenschetsen. Schouwen Duive
land gaat een goede toekomst tegemoet,
zeide spr. en ter herinnering aan de innige
samenwerking tusschen de K.L.M. en het
luchtvaart-comité Schouwen-Duiveland bood
hij den directeur van de K.L M. een in de
hall van het gebouw gemetselden gedenk-
tegel aan.
Kolonel H. W. Wallaardt Sacré, voorzitter
van de Kon. Ver. Nederlandsche Luchtvaart,
heeft de K.L.M-leiding met de nieuwe aan
winst gelukgewenscht. De heer Cock ont-
FEU ILLETON.
OUÏD A
Naar het Engelsch door
C. BAARSLAG.
45)
In het begin van den herfst had zij het leven
geschonken aan een zoon, die weinige uren na de
geboorte overleed. Zij had zijn verlies niet betreurd
't was het kind van Sergius Zouroff. Zij vond
het eigenlijk maar gelukkig dat het kind dood was.
Wel had zij eene zonderlinge aandoening gevoeld
toen zij het levenloos lichaampje zag; maar dat
was geen moederlijke liefde of moederlijke droef
heid; het was veeleer wroeging.
Zij was toen te Svir, op de kust van de Oostzee,
eene der voornaamste bezittingen der prinsen van
Zouroff, die den geheelen zomer het tooneel van
weelderige feesten was geweest, waarmede haar
echtgenoot getracht had zich den tijd te verdrijven
gedurende het jaar, dat hij, op Keizerlijk bevel, na
zijn huwelijk op zijne goederen moest doorbrengen.
„Laat mijne moeder niet bij mij komen," had zij
eens op hartstochtelijken toon gezegd toen de ge
boorte vatl het kind ophanden was. Dit was de
eerste maal dat zij haar echtgenoot iets verzocht
had. Hij lachte een weinig grimmig en werd rood.
„Uwe moeder zal niet komen," zeide hij. „Denkt
gij dat zij in eene ziekenkamer opgesloten zou willen
zitten? Ja, misschien zou zij het toch wel doen;
miladi denkt altijd om hetgeen goed zou staan. Dat
moet men haar, ten minste, tot haar eer geven.
Maar neen; zij zal niet komen."
Zoo kwam het dat hare moeder, in haar acht
hoekig boudoir op Chesham Place, met behangsel
ci la renaissance en Spaansch kanten gordijnen,
slechts een weinig met hare intieme vriendinnen
kon weenen, onder het mompelen van: „Mijn lief
kindhoe hard voor haar! in dit verschrikke
lijke weer aan de Oostzee hoe wreed van den
ving den zilveren Jegpenning van dezesemi-
officieele vereeniging. Tal van sprekers volg
den en eenige bloemstukken weiden den
heer Plesman met toepasselijke huldebetui
ging aangeboden.
Het practische stationsgebouw, een creatie
van den architect den heer J. Roosenburg,
maakt, zooals wij al vroeger opmerkten, aan
den voet der blonde duinen een vriende
lijken indruk.
Dat de luchtlijn inderdaad practisch nut
heeft, bleek weer hedenavond, toen een
ernstig zieke, die niet per boot of trein
vervoerd mocht worden, per vliegtuig naar
Rotterdam getransporteerd werd.
INTERNATIONALE ALPENRIT.
Zware regenval in de Fransche
Alpen.
Bergpassen door aardverschui
vingen versperd.
Hoe zal de route worden?
De Ford-deelnemers aan den 6en Intematior
nalen Alpenrit hebben ditmaal, alvorens den
strijd met hun concurrenten aan te binden,
het gevechtsterrein eens willen verkennen
en daarom de route naar Nice vanaf Cham-
béry willen rijden door de beroemde berg
passen van de Alpenroute.
Dat is echter geenszins gemakkelijk ge
bleken tengevolge van den enormen regenval
van de laatste weken, die de bergpassen
bijkans onberijdbaar heeft gemaakt.
Van Chambéry vertrekkende ondervonden
wy reeds de eerste moeilijkheden in de Col
du Glandon, waar de bochten zoo glibberig
waren, dat alle stuurmanskunst noodig was
om den wagen op den weg te houden, en
ofschoon wij elkander nog niets zeiden, be
gon ieder voor zich reeds te realiseeren,
dat indien deze stroomende regen niet
spoedig ophield —.het straks in den Alpenrit
schier onmogelijk zou zijn het vereisebte
gemiddelde te halen.
Bood de Col du Glandon moeilijkheden,
een schier onoverkomelijke reeks verkeers
obstakels moest op de Col de la Croix de
Fer overwonnen worden.
Glijdend, glibberend,schuivenden zwaaiend
was het hoogste punt bijna bereikt, toen
plotseling een grijze moddermassa, die de
berghelling was komen afschuiven, ons den
doortocht volkomen versperde. Hoe het mo
gelijk is, dat deze kubieke meters modder
en steenen de houten brug over den afgrond
niet deden bezwijken blijft een raadsel. In-
tusschen was goede raad duur. Dóór deze
modderpap te trekken was ondoenlijk, daar
de wagen er tot over de assen in zou weg
zakken en dan totaal onbestuurbaar zou
zijn...
Juist stonden wij op het punt op onze
schreden terug te keeren, toen plotseling
van de andere zijde een vrachtauto met een
twintigtal arbeiders, gewapend met spaden
en houweelen, die er in een tijdsverloop
van circa een uur in slaagden een nauwen
doortocht voor ons te maken, waarlangs de
Ford wagens zich met moeite een weg kon
den banen.
De Col de la Croix de Fer hield echter
nog meerdere verrassingen. Circa een kilo
meter na het moddeFballet, wachtte ons een
waterdoop in den vorm van een bergstroom,
die door den hevigen regenval was ontstaan
en met zooveel geweld van den wegstroom
de, dat zware steenen werden medegevoerd.
Er dóór moesten we! Ford V-8 No. 1
voorop! Glijdend over de rollende steenen
keizer en dat mijne gezondheid mij niet vergunt
naar haar toe te gaan!"
Zouroff, die vurig naar een wettigen zoon ver
langd had, omdat hij zijn broeder Vladimir een
doodelijken haat toedroeg, trok zich het verlies van
het kind met eene bitterheid aan, die niets anders
was dan gekwetste trotschheid en teleurstelling,
maar teederheid scheen naast de ijskoude, lijdelijke
onverschilligheid zijner vrouw.
De geneesheeren, die altijd te knap zijn om niet
voor alles honderde redenen te vinden, verklaarden
dat de verandering van klimaat en temperatuur
de gezondheid van Prinses Vera had aangedaanen
haar echtgenoot, die Rusland uit al zijne macht
haatte, nam dit alles als een voorwendsel te baat
om eene verkorting van den tijd, dien hij op zijne
goederen moest doorbrengen, te verkrijgen; en toen
dit hem door den Czaar was toegestaan, keerde hij
in November naar de Fransche kust terug.
Hij had de villa hoewel zij nog altijd de Villa
Nelaguine heette in eene vlaag van grillige ver
stoordheid op zijne vrouw van zijne zuster gekocht,
wetende dat voor Vcre, in het koude, grauwe noor
den, op de kust van den donkeren Oceaan, opge
voed, de zoelheid der zuidelijke zeekust terneder-
drukkend en beklemmend was. Soms schepte hij er
vermaak in haar op allerlei wijzen te plagen als haar
kind in 't leven was gebleven, zou hij het tot een
geesel van schorpioenen voor haar gemaakt hebben.
Evenwel was hij altijd zóó kwistig met geld voor
haar uit te geven en haar met kostbaarheden te
overladen, en er zóó op gesteld dat zij in de hoogste
kringen eene eerste plaats zou blijven innemen, dat
ieder, die hein kende, zeide dat Jiij toch wel een goed
echtgenoot was, veel beter dan men van hem ver
wacht zou hebben.
Hij was voornemens drie maanden op de villa
aan de Middellandsche Zee te blijven, en daar
kwam, hoewel ongenoodigd, maar omdat zij zoo
dichtbij was te Parijs namelijk Lady Dolly
hare dochter opzoeken.
Noch Zouroff, noch zijne zuster had haar ooit bij
zich genoodigd, maar de bevallige Lady Dolly was
de vrouw niet om zich door zulk een kleinigheid
te laten weerhouden.
en onder veel geplas en gespat van water
kwam No. 1 er voorspoedig door; de rest
volgde
Thans stond de Col du Galibier op het pro
gramma, doch lien ?i faire. Op deze Col
was een brug door aardverschuivingen be
zweken Le Col écait fermé en hoe
wel er plannen zijn om door een klein leger
van pontiers een noodbrug te laten slaan,
wordt er toch aan getwijfeld of deze gereed
zal zijn vóór den Alpenrit en vreest men al
gemeen, dat deze beroemde Col du Galibier
uit de route genomen zal moeten worden.
Wy zouden echter nog meerderen tegen
spoed ondervinden....
De Col de Vars bleek berijdbaar, zij het
dan glad en glibberig, doch de Col de la
Cayolle..1 met een ruk stonden onze wagens
stil voor een kolossalen hoop bergsteenen;
de weg totaal geblokkeerd... Dit is in jaren
des zomers niet voorgekomen, dat er een
dergelijke regenval was, die zulke steen-en
aardverschuivingen veroorzaakte. Daar ston
den wij er door konden wij nietdaar
aan viel niet te denken, dus met veel moeite
gekeerd en daarna via de Col d'Alhos ver
der naar de startplaats aan de Cöte d'Azur.
Nice.
Intusschen is het welhaast zeker, dat de
oorspronkelijke route niet gereden zal kun
nen worden, terwijl het tevens, behoudens
snelle verandering der weersomstandigheden,
vrij vast staat, dat het gemiddelde door de
verschillende deelnemers niet gehaald zal
kunnen worden.
De vraag is thans: hoe zal de route wor
den en wat zullen de cötes controliés zijn?
Wij wachten hier in Nice in spanning.
7 Aug. 1984.
HOLLAND IN DEN ALPENRIT.
Voorbereidingen te Nice.
Dinsdag, reeds een week vóór de start was
de eerste deelnemer te Nice aangekomen.
De zorgzame Healy met zyn Triumph, de
bekende trialrijder, wiens naam men op de
deelnemerslijsten van alle gioote internatio
nale wedstrijden vindt. Op hem volgden
Woensdag enkele andere Engelschen en
Duitschers en ook kwam dien dag de eerste
Hoilandsche wagen, de Railton Terraplane,
wiens beide rijders, Davids en Habnit pas
later zouden arriveeren. Donderdag kwam
Nortier met zijn Ford, terwijl Dr. Sprenger
van Eyck met zijn Hotchkiss Vrijdag arri
veerde. Het was nog vrij rustig in de ver
schillende garages, zoodat al deze vroeg-
komers gelegenheid hadden om op hun ge
mak de wagens in orde te brengen, voordat
Zaterdag de groote zwerm op Nice zou neer
strijken.
Zaterdag tegen lunchtijd verscheen opeens
het bijna complete Hoilandsche gezelschap,
Ford-wagens met 15 man, zoodat alleen
nog Cornelius met zyn DKW en Posthumus
op Ford ontbraken. Van der Meulen, wiens
wagen door zijn mederjjder Schouten was
gebracht, zal pas Maandag per vliegtuig
arriveeren. Het geheele gezelschap stond
onder leiding van den Heer J.A.vanBeeck
Calkoen, terwijl de directeur der Neder
landsche Ford Fabriek, de Heer Both, met
zijn familie eveneens de reis vanuit Hollnnd
had medegemaakt.
Het was een avontuurlijke reis gedurende
de twee laatste dagen geweest.
Noodweer was over Zuid-Frankrijk losge
broken, op de Galibier waren drie bruggen
vernield, op den Croix de Fer pas had een j scheiden, geen moer en geen schroef en geen
bergstorting plaats gehad, terwijl een aard- splitpen wilden zü onbeproefd laten Weber
verschuiving op den Cayollepas den weg met j was zelfs eerst gaan eten om later in de
een dikke laag modderbrij had overstroomd, stille verlaten garage nog een paar uur alleen
waardoor het heele gezelschap een paar maal
gedwongen geweest was een omweg van
tientallen kilometers te maken. Maar zij
waren er dan toch en zü vulden de groote
hall van hotel Ruhl met hunne verhalen.
Na de lunch trokken alle acht wagens
naar de Ford-garage, waar de wagen van
Nortier reeds kant en klaar stond. De garage
was gewaarschuwd, het personeel stond ge
reed, zij hadden de Hollanders reeds eerder
verwacht,evenals de Roemenen en Duitschers
die nog komen moesten. In een oogenblik
was de zoo rustige groote garage in een
heksenketel herschapen, overal werden wa
gens gewasschen, doorgeameerd, olie afge
tapt en de wedstrijdnummers op portier en
op radiateur geschilderd, terwijl enkele zorg-
zamen nog den carburateur reinigden, rem
men bijstelden of andere onderdeelen na
gingen. Alles liep door elkaar, overal werd
gewerkt, geschreeuwd en geroepen, in het
Fransch en in het Hollandsch, waarby van
Beeck Calkoen als de verpersoonlijking van
bedaardheid zijn rustige leiding aan dien
schijnbaren ordeloozen chaos gaf. Voor den
Hollandschen Reus van Strien schenen die
Franschen een merkbaar respect te hebben
en als hLj maar even zijn stem liet hooren
kwamen twee, drie van die kleine rappe
Fransche monteurtjes aanhollen om zijn wen-
schen te vernemen en hem het gevraagde
te brengen. De Heer Both kwam er zichzelf
van overtuigen, dat alles naar wenschging.
Toen de eerste Hoilandsche wagens de deur
uitreden om nog even op den weg beproefd
te worden, kwamen vlak achter elkaar vier
nieuwe Fords binnen rijdentwee Duitsche,
een Roemeen en een Zwitser, waarmee de
spraakverwarring volkomen was geworden
en de muren van het gebouw dreigden in
te storten door het lawaai van elkaar niet
begrijpende rijders en monteurs, waar boven
uit de motoren, die aangeslagen werden,
brulden.
In de stille straten van Nice en op de
wegen buiten de stad was het druk van
wedstrijdwagens die voor het laatst nog
eens beproefd werden. Uit alle garages van
de stad schenen zy losgebroken te zijn, hier
zag men plotseling een wagen vooruit schie
ten om dan opeens met een knarsend ge
luid van over den grond huilende banden
stil te staan de remmen werden beproefd.
Op de heuvels buiten Nice stormden wagens
naar boven, even maar een aanloop om de
acceleratie en het klimvermogen te beproe
ven en dan knarsten weer de remmen en
keerden de rijders naar de stad terug, waar
steeds maar opnieuw zwaar bestofte wagens
de garages binnen reden, die het einddoel
van een lange reis bereikt hadden en nu
de laatste voorbereidingen vóór den start
zouden ondergaan. En al dit druk gedoe
werd beschenen door een warme Zuider-
zod, die de bloote armen der rijders blakerde,
die in dubbe sporthemden achter het stuur
zaten. Een zeldzaam kleurig tafereel van
wedstrijdvoorbereiding, waaraan Zuiderzon
en licht haar kleur en leven gaf.
Tegen etenstijd stonden de Hoilandsche
wagens gewasschen, kant en klaar en start-
bereid in de Fordgarage, gereed om inge
leverd te worden. Hard was er in die paar
uren gewerkt, de voorbereiding was kort
maar fel geweest. Alleen Weber, Wieleman
en Nortier konden niet van hunne wagens
„Ik ben zoo verlangend om mijn schat te zien!"
schreef zij; en Sergius Zouroff fronste zijne zware
wenkbrauwen en zeide: „Laat haar komen," en
Vere zeide niets.
„Uwe moeder heeft hare bestemming gemist: zij
had actrice moeten worden," liet hij er, met zijn
ruwen lach, op volgen; maar hij verwarde het ta
lent van eene actrice op het tooneel der wereld met
dat van de actrice op de planken van den schouw
burg, en zij zijn toch zeer verschillend. De laatste
vergeet zichzelve bijna in hare rol; de eerste nooit.
Op een helderen, zonnigen dag tegen Kersttijd,
reed Lady Dolly dus de mirtenJaan in, die op de
Villa Nelaguine uitliep.
't Was middag. De gasten kwamen van boven,
om te ontbijten in de fraaie Pompeïsche kamer, met
hare marmeren wanden, hare fonteinen, haar beeld
houwwerk en hare oranjericbloemen, die op het wit
marnieren terras aan de blauwe zee uitkwam. Op
dit terras stond Zouroff. j
Hij zag het rijtuig door de mirtenlaan aankomen.
„C'est madame mère," zeide hij zich omkeerendc,1
met een lachje, dat onaangenaam klonk, en de
ontbijtkamer inziende.
Vere sprak met Madame Nelaguine, die eene1
zonderlinge uitdrukking in hare oogen zag: een
mengeling van afkeer, verachting, smart cn schaam
te. „Wat zou er zijn, dat ik niet weet?" dacht Prin
ses Nadinc. Zij herinnerde zich dat Vcre bij hare
trouwplechtigheid de omhelzing barer moeder
niet beantwoord had.
Sergius Zouroff keek nog naar het naderend
rijtuig, met dien glimlach op zijn gelaat, waarin al
dc ruwheid en woestheid van zijn karakter lag, en
waarvoor menige teedere vrouw cn zelfs menig man
gehuiverd had.
„C'cst madame mère," zeide hij weder, met een
takje gardenia tusschen zijne tanden; cn daar hij
soms voor 't. oog der wereld een gentleman kon zijn,
hoewel soms ook ccn lomperd, richtte hij zijne
forsche, plompe gestalte op, stak dc gardenia in
zijn knoopsgat, cn liep de trap af met de waardig
heid van een Lodcwijk XIV, die eene Koningin van
Spanje tegemoet giiig, cn hielp zijne gast met de
meeste hoffelijkheid uitstappen.
Aan zijn arm klom Lady Dolly de trap op.
Zij was volkomen voor die gelegenheid gekleed,
in zilverkleurig grijs, met iets donkerder grijs ge
garneerd, en wit bont, hier en daar met een zwart
strikje om het effect te verhoogen en hare droefheid
over het kind, dat slechts weinige uren geademd
had, te toonen. Aan hare ceintuur hingen verschil
lende voorwerpen, maar het meest in 't oogloopend
daaronder was een klein in zilver gebonden gebeden
boek, en om haar hals hing een groot zilveren kruis.
„Zij zal eindigen met godsdienstig te worden,"
dacht Zouroff; „dat doen ze altijd."
Lady Dolly schrikte zelden en was zelden zenuw
achtig; maar toen hare dochter haar op het terras
tegemoet kwam, ontstelde zij.
Vere was gehuld in een wit ochtendkleed, met
eene witte mantille van oude Spaansche kant over
haar hoofd en haar hals; hare bewegingen Jiadden
eene kalme bevalligheid, maar iets kwijnends; hare
gestalte had zich tot de volheid van den vrouwe
lijken leeftijd ontwikkeld; de uitdrukking van haar
gelaat was zeer koel. Hare moeder kon in die schoo-
ne en fiere gestalte nauwelijks het kind van acht
tien maanden geleden herkennen.
„Is dat Vere?" riep zij onwillekeurig, terwijl zij
naar het terras opzag.
„Dat is Vera," zeide Sergius Zouroff droog. Daar
in lag al het onderscheid.
Lady Dolly herstelde zich.
„Mijn lief kind! Ach, wat heb je eene treurigheid
gehad! wat ben ik blijde je te zien!" riep Lady
Dolly haar toe, terwijl zij haar met uitgestrekte
armen tegemoet vloog.
Vere bleef lijdelijk staan en liet hare koude wan
gen door die met een zacht rouge gekleurde lippen
aanraken. Hare oogen ontmoetten nog eens die
barer moeder, en Lady Dolly beefde.
„O, die verschrikkelijke bise!" riep zij, met eene
huivering. „Men kan in Rusland niets ergers heb
ben! Ach mijne lieve, dierbare Vera! Wat was ik
bedroefd dat wij dien kleinen engel moesten ver
liezen!"
„Daar moesten wij niet over spreken," zeide Vere
met eene zachte stem, die koel cn dof klonk. „Gij
staat hier juist In den wind; wilt gij niet in huis
te kunnen werken
Mr. P. H. L. Lamberts Hurrelbrinck.
SPANNENDE JACliT OP
VIJF INBREKERS.
Een van hen geboeid aan een hek vastge
bonden, totdat de anderen waren gevonden.
Mislukte vlucht over het dak.
AMERSFOORT, 8 Aug. In de afge-
loopen nacbt, om ongeveer een uur, kreeg
de politie de mededeeling, dat in een pak
huis aan de Koestraat inbrekers aan het
werk waren.
BLj onderzoek bleek alles in het bedoelde
perceel, pakhuis der N.V. Maatschappij De
Veluwe, gesloten te zijn, zoodat de dieven
zich klaarblijkelijk hadden laten insluiten.
Met een ladder en door een ruit stuk te slaan,
verschaften de agenten zich toegaDg tot den
zolder. Inmiddels trachtten twee der dieven
zich via de daken der aangrenzende per-
ceelen in veiligheid te stellen, doch dat ge
lukte niet. Op den zolder werden drie per
sonen, verscholen tusschen kisten, aange
troffen, die zich na sommatie overgaven.
Zij werden geboeid overgebracht naar het
hoofdbureau.
Daarna werd het geheele blok Zuidsingel
Varkensmarkt—Koestraat Kleine Haag af
gezet 6D stelselmatig overal doorzochtrEen
der dieven kreeg het toen te benauwd en
liet zich van het dak glijden, waarby hij
juist bij een agent, die daar op de loer stond,
terechtkwam. Deze boeide den man en zette
hem zoolang aan een hek vast, tfftdat ook
de vijfde, die zich op een ander dak ver
scholen had, eveneens gevat was. Reeds had
den de heeren een zak met levensmiddelen
gereed gezet om mee te Demen. Op bet
hoofdbureau bleken het te zyn, de 20-jarige
v. d. Z en zijn 16-jarige broer, de 18-jarige
J. v. Z., de 20-jarige A. Br. en de 17-jarige
J. H. J. De eerste is reeds gehuwd. Ze zijn
voorloopig op het hoofdbureau opgesloten.
ZEVEN PAARDEN VERDRONKEN.
Tractor met aanhangwagen bfj Dalfsen in
het kanaal gestort.
DALFSEN, 8 Aug. Doordat bij het pas-
seeren de vlotbrug kantelde, is te Lemeler-
veld, onder deze gemeente, vanmiddag te
omstreeks vier uur, een tractor met aan
hangwagen, waarin zich acht paarden be
vonden, in het water van het Deventersche
Kanaal geraakt. De bestuurder, de vee
handelaar Van Wegel uit Hattum, en twee
andere inzittenden konden met moeite wor
den gered. Men slaagde er in één paard levend
op den wal te krygenDe andere zeven dieren
zijn echter jammerlijk verdronken.
Het verkeer ter plaatse was hedenavond
geheel gestremd. Met behulp van een kraan
wagen heeft men den wagen en de kadavers
uit het water gehaald. De brug hoopte men
spoedig te kunnen herstellen.
komen? Ja; ik geloof dat men de koude hier meer
gevoelt dan in Rusland. Dat zegt men,"
„Omdat men hier zonneblinden heeft en die be
lachelijke palmboomen ziet, en het hier dus warm
behoort te zijn, al is 't ook niet zoo," antwoordde
Lady Dolly; maar haar lach was zenuwachtig en
hare lippen beefden en waren samengetrokken
terwijl zij de wang harer dochter er weer mede aan
raakte.
„Zij is zoo onnatuurlijk!" zeide zij zuchtend tot
Prinses Nelaguine; „zoo onnatuurlijk! Zelfs tegen
mij spreekt zij geen woord over haar overleden
kindje geen enkel woord! 't Is waarlijk al te
akelig,"
Prinses Nelaguine antwoordde hierop droog:
„Uwe dochter is niet zeer gelukkig. Mijn broeder is
geen engel. Maar gij weet wel, chère madame, dat
is hij nooit geweest."
„Hij schijnt toch zeer goed voor haar te zijn,"
hernam Lady Dolly op mcewarigen toon en een
weinig wrevelig. Zij dacht het ook oprecht.
Vere had prachtige juweelen, allerlei verstrooiing
en eene onuitputtelijke beurs te harer beschikking;
benijdenswaardiger bestaan kon Lady Dolly zich
niet voorstellen.
„Als ik bedenk waar ik mee tevreden moet zijn!"
zeide zij bij zichzelve; zij, die haar echtgenoot tel
kens moest lastig vallen als zij geld noodig had zij,
die meer schulden voor haar toilet had gemaakt,
dan zij ooit betalen zou, al werd zij ook honderd
jaar, en die gestadig eene halve kroon voor een kop
thee te Hurlingham moest leenen, of een rolletje
goud otn te Monaco te spelen.
Dat was werkelijk hard.
„Gij beseft nu, hoop ik, wel dat ge mijne schoon
moeder zijt?" zeide Zouroff, toen Lndv Dolly aan
het ontbijt aan zijne rechterhand zat en hij haar
cenige druiven gaf.
Hij lachte terwijl hij dit zeide.
Lady Dolly beproefde ook te lachen, maar het ge
lukte haar niet.
„Als wij nagaan wat verdichting en werkelijk
heid ons hebben geleerd, moest ge mij eigenlijk ver
foeien," zeide zij, met een zenuwachtig glimlachje.
„O neen!" antwoordde Zouroff gaiant; „in ver-
