ITVLIET
P TRACTOR WIELEN
NTERN. PETROL-PU. MIJ.
breiilt Én roem van „Sens",
5GENEVER
EERSTE BLAD
op de MITEiMTO
rproducten, Benzine en Petroleum
EUWENHUIJZEN
daarom stand 16.
GEURIG
PITTIG
MONSTER EN PRIJS
VD No. 18 EN 25
:ands No. 31, 32 en 33
ZATERDAG
9 JUNI 1934
De Particuliere Wapen-Industrie.
MOTTEN.
Jkafdpifa,
WlifaJkazdt's
K9
EN VOOR PAARDEN-TRACTIE
MET
LAGE DRUK
TRACTOR
BANDEN
VOOR
LANDBOUW-
EN
INDUSTRIE-
GEBRUIK.
iki, i
[Ai -v.
- -La'
t":
MIDDELHARNIS
CIAL FORD DEALER
Olie voor Tractors
Deutz- en Brons-motoren
en en Kopklep-motoren
MIDDELHARNIS
irde voor iederen zelfscheerder
ïeermesjes zijn dubbeltjes kwali
teit en kosten stuivers geld.
1" 1 /io dikte 5 cent per stuk
25 cent per pakje van 5 stuks.
1" 2i cent per stuk.
25 cent per pakje van 10 stuks,
leeren is voldoende om Uw keuze
„Servus" te stellen.
ine Lotion Brillantine,
oorten parfumerieën.
RAAUWE HENGST
dus beter en door Centrale
inkoop VOORDEELIGER.
bij aanschaffing van
MEUBELEN, TAPIJTEN,
BEDDEN enz. eerst DAAR
prijs vragen,
geven, is ook verdiend!
I
Prijs per kwartaal
Losse nummers
f 1,—
0,075
ADVERTENTIËN
van 16 regels1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen enDienstaanvragen
f \tper plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
166 JAARGANG. - N°. 60
Niemand zal kunnen ontkennen, dat de
particuliere wapenindustrie een bron van
zeer veel kwaad is. Dit kwaad ligt niet
zoozeer in hetfabriceeren van wapens voor
landen, die deze wapens bestellen en waar
bij de fabrikanten dus passief blijven, maar
in het agressie! optreden van hen, die hun
winsten zien groeien naarmate de tegen
stellingen zich verscherpen. Hun belang
is wellicht niet eens de oorlog; in den
oorlog toch worden zij betaald met cre-
dietpapier en men zal den uitslag van den
oorlog hebben af te wachten alvorens men
zekerheid heeft, of dit papier waarde heeft
of niet. Maar wel worden zij rijk, wan
neer een ieder zich gereed gaat maken
voor den komenden strijd, wanneer de een
nog harder aan de voorbereiding van den
oorlog werkt dan de ander en men zich
niet wil laten overvleugelen. Dan krijgt
men den strijd tusschen aanvalswapen en
verdediging, tusschen geschut en pantser
plaat, tusschen slagschip en torpedoboot.
Dan kan men niet genoeg bouwen, niet
genoeg fabriceeren en men tracht te leve
ren aan alle partijen, om het even, of het
eene land, dat voorzien wordt van oorlogs
tuig door een inwoner van een ander land,
dat later met dat oorlogstuig vernield
wordt.
Strijd kan men op den duur wellicht
niet bannen; men behoeft echter een oor
log niet te provoceeren uit winstbejag en
dit geschiedt helaas te vaak door de fa
brikanten van vernielingsmateriaal. Het
ligt in de natuur van hun bedrijfstak; bet
is gevolg van de scherpe concurrentie,
ook in dit métier en hij, die handiger is
dan de ander, die meer relaties weet te
kweeken dan de concurrent, zal de grootste
orders tot zich weten te trekken.
Het leveren van oorlogsmateriaal zal nu
eenmaal blijven doorgaan, zoolang men
de inborst der. menschen niet heeft weten
te veranderen; het kweeken van onrust
om op die wijze orders te trekken, is een
uitwas, die zoo spoedig mogelijk moet
worden uitgesneden. Hier ligt o.i de richt
lijn, die de Staten zullen hebben te volgen,
wil men het gevaar der wapenfabrikanten
zooveel mogelijk reduceeren.
Zoolang de heele wapenindustrie nog
niet verboden is, zal elk land een officieele
wapen-centrale moeten creëeren, welke
centrale de orders opneemt en deze onder
de belanghebbenden in het eigen land
verdeelt. Het zal verboden moeten zijn
om orders rechtstreeks te geven aan de
betrokken fabrikanten en hierop heeft men
een behoorlijke controle door den uitvoer
van niet door de centrale gegeven orders
te verbieden. Dan heeft men niet meer
het ellendige beeld, dat een ontwapenings
conferentie vergezeld wordt door een leger
van afgevaardigden van de wapenfabri-
FEUILLETON.
OUIDA
Naar het Engelsch door
C. BAARSLAG.
27)
Het denkbeeld dat hare moeder zóó was, griefde
haar, evenals het bij omwentelingen grievend is
voor hen, die aan Maria gelooven, te zien dat het
grauw op eene Madonna spuwt
Lady Stoat bespeurde dit, en trachtte haar, op
hare wijze te troosten.
„Mijn lieve, uwe moeder is nog jong. Zij moet
zich vermaken. Het zou hard voor haar zijn ais zij
dat niet mocht. Ge moet niet denken dat zij u niet
liefheeft omdat zij veel van walsen houdt."
Vcrc's oogen vertoonden eene sombere uitdruk
king terwijl zij luisterde.
„Ik houd niet van walsen. Ik heb er nooit van
gehouden."
„Niet, lieve? Wat zal ik u zeggen, de karakters
zijn verschillend. Maar gij zult toch zoo wreed niet
willen zijn van uwe moeder te vergen om in niets
anders smaak te vinden dan waar gij van houdt?
Dolly heeft altijd veel van pret gehouden. Ik geloof
niet dat gij heel vroolijk van aard zijt."
„Maar mijn vader is dood."
„Beste meid, Koningin Anna is doodl Henri
quatre est sur ie Pont-Neut. Hebt gij ons geen
ander nieuws te vertellen? Ik zeg niet, lieve, dat gij
de nagedachtenis van uw vader minder in ecre
kanten, die er dikwijls door hun werk
methoden en hun omkoop-penningen de
lakens uitdeelen. ■-
Bovendien moeten de gegeven orders
elke maand worden gepubliceerdmen
heeft dan een openbare controle, die ver
moedelijk preventief zal kunnen werken.
Nu wordt er in het geheim gekonkeld en
juist dit geheimzinnige prikkelt om nog
schrikkelijker verdelgingsmiddelen uit te
vinden.
Zeer zeker geven wij toe, dat door deze
methode niet veel zal worden bereikt.
Immers met elkander gelieerde naties, die
gelijk gerichte belangen hebben en ver
moedelijk bezield zijn met een gelijk ver
langen een bepaalden tegenstander te ver
nietigen, zullen de bepalingen toch ont
duiken. Zij zullen elkander wapenmateriaal
leveren en dit camoufleeren. Er zullen nog
tal van andere oorzaken zijn, welke de
juiste werking der methode tegenwerken.
Maar alles is beter dan het laten doorwer
ken van de particuliere firma's, die geen
andere verantwoordelijkheid kennen dan
zooveel mogelijk te leveren en daardoor
een zoo groot mogelijke winst te behalen.
Een Staat, vooral een land, dat zich respec
teert en zich ook gerespecteerd wil zien,
zal zich weliswaar voorbereiden op ver
dediging, in vele gevallen zich preparee
ren op den aanval, maar hij zal zich niet
leenen tot ontoelaatbare practijken op een
gebied, dat hem niet interesseert. Hij wordt
dan geleid door goede of foute nationale
begrippen, doch nimmer door winstbejag,
uit wapenleveranties te behalen.
bedaart spoedig met
Per stuk 8 ct. Doos 45 ct. Bij Uw drogist
(Adv.)
Binnenlandsch Weekoverzicht.
De „Schwedenklausel" tusschen Ne
derland en Duitschiand. Nieuwe be
sprekingen. De handelsbesprekingen
met Japan te Batavia.. Een adres
aan den minister naar aanleiding der
vier Duitschers, die Laren uitwees.
Concurrentie voor de K.L.M. bij den
snelheidswedstrijd Londen-Melbourne.
Tusschen Nederland en Duitschiand bestaat
er sinds 31 December 1932 een verrekenings
overeenkomst, zooals Duitschiand die ook met
onderscheiden andere landen heeft gesloten.
Deze overeenkomst is hier te lande bekend
geworden onder den naam „Schwedenklausel",
daar zulk een verrekeningsovereenkomst het
eerst tusschen Duitschiand en Zweden tot
stand kwam.
Deze overeenkomst van 31 December 1932
tusschen Nederland en Duitschiand bepaalt,
dat de Duitsche importeur van Nederlandsche
goederen deze betaalt in Marken op een afzon
derlijke Markenrekening van de Nederlandsche
Bank bij de Duitsche Rijksbank. De Neder-
moet houden, 't Is heel lief van u dat gij zooveel
gevoel hebt, en zeer zeldzaam, helaas! want tegen
woordig vergeten onze kinderen ons zoo spoedig,
en wij zijn zoo weinig voor hen. Maar gij moet toch
in 't oog houden dat uwe mama jong isen niemand
kan verwachten dat zulk eene schoone vrouw als
een kluizenaarster zou leven. Als gij altijd bij haar
waart geweest, zou het misschien anders zijn, maar
zij is altijd zoo door iedereen bewonderd en gevierd
geworden, dat het niet meer dan natuurlijk is
niet meer dan natuurlijk, dat..."
„Dat zij mij wel missen kan," vulde Vere aan,
terwijl L.ady Stoat naar een woord zocht, dat
tegelijk als eene verontschuldiging voor Lady Dolly
dienst kon doen en haie waardigheid tegenover
hare dochter ophield.
„O neen, zoo bedoelde ik het volstrekt niet,"
zei de zij haastig, terwijl zij dacht: „Quel enfant
terrible!"
De schitterende Fuschia was geneigd gul en
vriendelijk jegens de jonge dochter van Dorothea
Van der Decken te zijn, maar Vere stiet hare voor
komendheden met zulk eene koele beleefdheid terug
dat de Amerikaansche schoone, zooals zij het zelve
uitdrukte raar op haar neus keek.
Doch „Raap-me-op", zooals zij in de groote
wereld algemeen genoemd werd, was geen dametje
om afgeschrikt te zijn als zij eene enkele maal, of
al was het vijftigmaal, het hoofd stootte. Zich
nooit aan terugstooting bloot te stellen is een gul
den regel voor elk, die achting voor zichzelven
heeft; maar 't is niet de regel om in de wereld voor
uit te komen.
Fuschia Leach was blijde dat zij zooveel opgang
maakte, maar zij wist ook hoe weinig daaraan te
hechten was.
landsche Bank verkoopt deze Marken weer
tegen dagkoers in Nederland, hetzij recht
streeks, hetzij door middel van andere banken,
aan diegenen in Nederland, die betalingen in
Duitschiand hebben te doen. Deze overeen
komst functionneerde tot dusver goed. In 1933
zijn 120 millioen Mark over het zoogenaamde
Sonderkonto geloopen, en daardoor heeft het
belang van de verrekenings- of clearingsover-
eenkomst met Nederland, ofschoon zij op his
torische gronden Schwedenklausel heet, dat
van al dergelijke overeenkomsten met andere
landen tezamen in belang overtroffen.
Het is duidelijk, dat Duitschiand, dat aan
deviezengebrek laboreert, door middel van
deze overeenkomst deviezen voor den invoer
spaart, anderzijds een overeenkomstig bedrag
aan deviezen voor den uitvoer derft, aldus in
staat wordt gesteld tot een om zoo te zeggen
deviezen-vrije import uit Nederland, hetgeen
voor ons land evenzeer voordeelig is als voor
Duitschiand.
Het spreekt vanzelf, dat de invoer van
Nederland naar Duitschiand niet alleen de
waren omvat, welke in Nederland zelf worden
geproduceerd, maar ook de goederen, welke
van ouds het domein zijn van den Neder-
landschen tuSschenhandel.
Als gevolg van het werkverschaffingspro
gram en anderszins is de behoefte aan buiten-
landsche grondstoffen in Duitschiand enorm
gestegen, waardoor in Duitschiand een nijpend
gebrek aan deviezen is ontstaan. Duitschiand
heeft daarop den invoer van de buitenlandsche
grondstoffen sterk beperkt; van verschillende
grondstoffen is de invoer zelfs geheel stop
gezet. De bedragen aan deviezen, welke aan
ce importeurs beschikbaar worden gesteld,
vertegenwoordigen op zijn hoogst nog tien
procent van de vroegere bedragen en in veel
gevallen zijp zij tot nihil geieduceerd.
In deze omstandigheden kon het niet uit
blijven, dat er naar sluipwegen gezocht werd
en dat er door de Duitsche invoerbelangheb-
benden van het Duitseh-Nederlandsche ver
rekeningsverdrag een gebruik gemaakt wordt,
waartoe het geenszins bestemd is, en dat in
het nadeel van beide landen is.
Het is dus in het belang van beide landen,
dat spoedig maatregelen getroffen worden,
waardoor het Sonderkonto alleen kan worden
gebruikt voor het doel, waarvoor het bestemd
is, n.l. voor verrekening van Nederlandsche
goederen, direct en ook indirect. Om hiertoe
te geraken, worden te Berlijn onderhandelin
gen gevoerd tusschen vertegenwoordigers van
de Nederlandsche regeering en vertegenwoor
digers van de Duitsche regeering, onderhande
lingen die, daar de belangen van beide landen
op dit punt geheel parallel loopen, tot een
goeden uitslag zullen leiden.
De Japansche delegatie is te Batavia aan
gekomen, waar de leider dezer delegatie, de
heer Nagaoki, bij de aankomst o.a. zeide, dat
Nederland een der oudste vrienden van Japan
was.
Toen Japan in 1636 de grenzen voor het
buitenland sloot, werd Nederland daar niet
door getroffen. Van Java uit legden de Neder
landers den grondslag voor den handel met
Japan. De voornaamste voortbrengselen van
Java zijn grondstoffen, Japan moet echter het
grootste deel der grondstoffen importeeren;
beide landen kunnen elkaar over en weer aan
vullen. Da°rom is het voordeeliger, de waren
bij elkander te betrekken, dan uit Europa.
In Amerika behoorde hare familie fot de ..par
venus": dat wil zeggen, haar vader was rijk ge
worden door in eene woeste landstreek sigaren en
drank te verkoopen; en hare broeders werden nog
rijker door in het verre Westen op reusachtige
schaal varkens te slachten. In New-York werden
zij en de haren met den nek aangezien, en niemand
bezocht hen. Maar toen zij en hare moeder stout
moedig naar het minder fijngevoelige Europa
waren overgestoken, zagen zij zich zonder moeite
aan hoven en bij ambassades ontvangen, en waren
zij „grootelui" gewoiden zoodra zij tijd hadden ge
had om zich eigen rijtuig aan te schaffen en zich
door voorname modistes te laten kleedcn. Dat
vonden zij zeer kluchtig, zeer onverklaarbaar, en
zij waren er ook wel een weinig verbaasd over;
maar het hoofd van Fuschia Leach werd er niet
door op hol gebracht.
,,'t Is het best den room te eten terwijl hij zoet
is," zeide zij bij zichzelve, en zij at hem. Zij maakte
veel werk van haar toilet, zij danste, zij deed alle
jongelieden op hare wenken vliegen, zij coquet-
teerde, zij nam al de gebruiken, manieren en zegs
wijzen van de groote wereld over, en wist zich met
bewonderenswaardige plooibaarheid in hare nieuwe
sfeer te schikken; maar altijd hield zij een scherp
oog in 't zeil en misleidde zichzelve nooit.
„Ik zie er niet kwaad uit, ik ben vlug en levendig,
ik durf hem aan en zeg hem brutale dingen; dat
bevalt hem, en op zijn voorbeeld worden zij allen
gek op me," zeide zij bij zichzelven; door dat per
soonlijk voornaamwoord de aanzienlijke personage
bedoelende, die haar in de mode had gebracht.
Maar zij wist zeer'goed dat zij, zoodra er eene mede
dingster opdaagde, die aardiger, snediger, of „bru
taler" was dan zij, in Oen dag haar prestige verloren
Iedere kunstmatige poging om den bloei en
welvaart van beide landen te onderdrukken,
zou volgens hem slechts beteekenen; „de ver
zenen tegen de prikkels slaan". Noch' de Ja
pansche regeering, noch de bevolking, zoo
zeide hij, beoogde winst te maken ten koste
van een ander land. Hij verzekerde dat, zoo
de import van Japan de welvaart van Neder-
landsch-Indië zou schaden, Japan bereid zou
zijn alles te doen om die bezwaren uit den
weg te ruimen. Japan was van meening, dat
het bestaande handelsverdrag van 1912, ge
baseerd op vrijhandel, naar letter en geest
tenvolle moet worden gerespecteerd.
Een comité van vooraanstaande personen
op juridisch en politiek gebied heeft zich naar
aanleiding van de uitwijzing van de vier Duit
schers uit Laren met een adres tot den mi
nister van Justitie gewend, waarin wordt aan
gedrongen op rechtsbescherming voor vreem
delingen en veranderingen van het stelsel der
uitwijzing. Het adres, dat door verscheidene
klinkende namen gesteund wordt, vraagt den
minister om aan de plaatselijke politioneele
autoriteiten ae beslissing over uitzetting van
vreemdelingen geheel te ontnemen en deze in
handen te Ieegen van te dien einde in te
stellen gewestelijke vreemdelingenraden.
De vlieger Parmentier op de Douglas van
de K.L.M. blijft een goede kans maken in den
grooten snelheidswedstrijd Londen-Melbourne,
waarvan het vertrek uit Londen is bepaald
op 20 October a.s. Maar dat hij een harden
strijd zal hebben te voeren is nog zekerder
geworden, nu de Britsche Aeroclub op een
aanvullingslijst nieuwe inschrijvingen heeft
bekend gemaakt. Daarbij zijn geduchte Ame
rikaansche concurrenten en dat nog wel op
eenzelfde toestel, als de K.L.M. gekozen heeft.
De Wereldviieger Harold Gatty en de snel
heidskampioen Roscoe Turner hebben n.l.
beiden ingeschreven met een Douglas. Bij de
nieuwe inschrijvingen zijn verder de oceaan
vliegers G. R. 'Pond en C. Sabelli op Bellanca,
Ruth Nicholls op Lockhead Altair, terwijl ook
een Nederlandsche combinatie ingeschreven
heeft met den Postjager, welke laatste de
eenige Europeesche bedrijfsmachine is, die het
tegen de Amerikanen kan opnemen.
Buitenlandsch Weekoverzicht.
Rusland en het hiernamaals der ont-
wapenings-conferentie. Wat Polen
ervan denkt. De houding der „neu
tralen". Het plebisciet in het Saar-
gebied. Fransch-Duitsche mogelijk
heden. De incidenten aan de Russi-
sche-Mantsjoerijsche grens. „Machi
nes" voor Japan. Het einde der
droogte in de Vereenigde Staten.
Eén nationale partij in Zuid-Afrika.
De toestand van de ontwapeningsconferentie
is hopeloos. Het is geen verrassend nieuws,
wat wij van den eenenjdokter na den anderen,
die aan het ziekbed zijn oordeel te kennen
geeft, vernemen. Litwinof wilde reeds maat
regelen treffen voor het hiernamaals der con
ferentie. Als ontwapeningsconferentie zou zij
sterven om als vredesconferentie, zooals de
phoenix uit haar asch te verrijzen, om voort
te bestaan door alle tijden. Wij spraken reeds
over dit, onder de gegeven omstandigheden
verre van verwerpelijke denkbeeld. Het vond
zou hebben en zich zou moeten terugtrekken in de
rijen van de tienduizend Amerikaansche meisjes
die Europa overstroomen.
„Ge bevalt mij," zeide zij, op zekeren dag, on
gevraagd tot Vere, toen zij haar alleen op het ter
ras vond.
„Gij zijt wel goed," antwoordde Vere met de
koelheid eener keizerin van zestig jaar.
„Ja, ge bevalt mij," herhaalde Miss Leach, „om
dat gij hen behandelt als slijk onder uwe voeten.
Dat is onze manier; maar die Europeesche meisjes
loopen de mannen letterlijk na! Gij zijt de eenige,
van wie ik dat niet gezien heb."
,,'t Is zeer vriendelijk van u mij te prijzen," zeide
Vere koel.
De bekoorlijke Fuschia zette daarop hare be
schouwingen voort.
,,'t Is waar, als er Engelschen bij ons komen, zijn
wij even mal; maar tegenover onze landgenooten
niet; wij gebruiken hen voor een voetveeg; zij
moeten doen wat wij verkiezen. Wat is uwe moeder
eene knappe vrouw, en zoo levendig als een krekei
tje! Bij ons spelen de oudelui zoo'n spel niet;'zij
hebben het gewonnen gegeven."
„Mijne moeder is jong," zeide Vere, nog koeler.
Miss Leach wipte met haar stoel.
„Dat is juist zoo vreemd. Ze zijn hier op eiken
leeftijd jong. Uwe moeder is toch zeker boven de
dertig? Noemt gij dat niet oud? Bij ons is het zoo
oud als Mcthusalem. Maar hier zien de grootmoeders
er nog zoo goed uit als men maar verlangen kan,
en ze zijn zoo jolig als \oorjaarslammetjes; dat
komt zeker door het klimaat?"
Vere gaf geen antwoord, maar zonder zich daar
door tc laten afschrikken, ging Fuschia voort:
„Gij hebt zeker nog niet veel gevalletjes gehad?
aanhang te Genève. Turkije, de bond van
Balkan-staten en de Kleine Entente hebben
er hun instemming mee betuigd. Beek, de
Poolsche minister van buitenlandsche zaken,
heeft er zich buiten gehouden. Hij verzekerde
alleen, dat hij pessimistisch gestemd was en
dat Polen een groot voorstander was van de
doeleinden der ontwapeningsconferentie. De
zes Europeesche staten, die er in den grooten
oorlog in zijn geslaagd om neutraal te blijven,
hebben een gemeenschappelijke verklaring
afgelegd, waarin zij een aantal stroohaJmen
tot een wisch hebben vereenipd, ternauwer
nood hopend, dat daarmee de conferentie drij
vend zal kunnen worden gehouden. Het einde
nadert, maar dat einde zal gecompliceerd zijn.
Men kan onder de tegenwoordige omstandig
heden moeilijk naar huis gaan, constateerende:
„Dat is afgeloopen, dat is mislukt". Want
dan zou er onvermijdelijk een wedstrijd in het
uitbreiden van de nationale bewapeningen
gaan beginnen, die de bestaande gevaren ver
ergeren en bovendien den financieelen toestand
van vele staten neg weer troosteloozer maken
zou. Er moet iets op gevonden worden. En
als uitgangspunt voor een dergelijke poging
lijkt ons, eerlijk gezegd, het denkbeeld, waar
de Oost-Europeanen het over eens zijn, veel
nuttiger dan de verklaring der zes „neutralen".
Het ware stellig denkbaar geweest, dat deze
op een practischer en vruchtbaarder wijze ge
tracht hadden de partijen bijeen te brengen
dan gelijk geschiedde.
Maar na alle sombere berichten uit Genève
kwam er eindelijk toch ock goed nieuws.
Frankrijk en Duitschiand zijn het eens ge
worden over den datum der stemming in het
Saarbekken. De eerste Zondag na den vroeg-
sten termijn, door het verdrag van Versailles
daarvoor bepaald, is voor het plebisciet aan
gewezen. Nu dit punt van geschil uit den weg
is geruimd, is het zeer wel denkbaar, dat de
beide landen ook over de ontwapenings
kwestie aan het praten gaan. Al te vast moet
men daar echter niet op rekenen. Frankrijk
volgt op het oogenblik een beleid, dat duidelijk
rekening houdt met verrassingen in den poli-
tieken toestand, die naar veler meening in
Duitschiand zouden kunnen intreden, of met
binnenlandsche moeilijkheden van economi-
schen aard, die op zichzelf geen gevaar voor
het regime, maar wel een belemmering voor
de daden van het regime zouden kunnen vor
men.
Het is echter in ieder geval nuttig, dat de
kwestie van de Saar, waarin Duitschiand zoo
goede papieren en een zoo krachtig middel tot
agitatie bezat, uit den weg wordt geruimd.
Frankrijk heeft aan waarborgen eruit gehaald,
wat er uit te halen was. Duitschiand heeft
zich niet blind gestaard op prestige-kwesties.
Onafhankelijke rechtbanken zullen nog een
jaar na het plebisciet zich bezig houden met
klachten over de uitvoering van de beloofde
amnestie. Er zal geen neutrale politie komen,
maar de staande politie van Duitschers uit
het Saargebied zal, als de commissie van be
wind het noodig mocht achten, met Duitsch-
sprekende gendarmes (uit den Elzas) worden
versterkt. Wij moeten erkennen, dat wij dit
alles nog niet geruststellend achten. Wij kun
nen ons levendig voorstellen, dat vele bewo
ners van het Saargebied, en in het bijzonder
de Joden, de komst van de S.A.-troepen uit
Duitschiand, die de hereeniging zullen komen
vieren en het wegvallen van de breidels op
Ge hebt immers uwe intrede in de wereld nog niet
gedaan?"
„Neen wat voor gevalletjes bedoelt gij?"
„Liefdesgevalletjes. Wel, voordat ik zoo oud
was als gij was ik met James Fluke Dyson, bij
Boston, geëngageerd."
„Zult gij dan met hem trouwen?"
„Ik? Neen, hartelijk dank! Ik ben nooit voor
nemens geweest met hem te trouwen. Hij begon er
van te spreken, en dat maakte Victoria Boker ra
zend. Toen ging moeder naar Europa; hij en ik
zwoeren elkaar eeuwige trouw en wisselden ringen
en haarlokken en zoo al meer en wij schre\en elkaar
met elke mail, totdat ik te Parijs kwamtoen begon
ik te verflauwen, en ik vergat te vragen wanneer
de mails gingen; kort daarop hoorden wij dat hij
gesprongen was; was dat niet gelukkig?"
„Ik begrijp u niet."
„Was 't niet gelukkig dat wij naar Europa gegaan
waren? Als wij daar gebleven waren zou ik hem
misschien genomen hebben. Hij was een knappe
jongen, maar hij had niet de manieren, die de man
hen hier hebben, en hun voorkomen ook niet. Zijn
vader ging voor een der grootste wisselmakelaars
In New-York door. Men zegt dat de daling in 't
zilver hem geruïneerd heeft; althans nu is de arme
James bediende in een theewinkel."
Vere zag hJ^r in sprakelooze verbazing aan;
Fuschia lachte des te meer.
(Wordt vervolgd.)