ITVLIET P TRACTOR WIELEN NTERN. PETROL-PU. MIJ. breiilt Én roem van „Sens", 5GENEVER EERSTE BLAD op de MITEiMTO rproducten, Benzine en Petroleum EUWENHUIJZEN daarom stand 16. GEURIG PITTIG MONSTER EN PRIJS VD No. 18 EN 25 :ands No. 31, 32 en 33 ZATERDAG 9 JUNI 1934 De Particuliere Wapen-Industrie. MOTTEN. Jkafdpifa, WlifaJkazdt's K9 EN VOOR PAARDEN-TRACTIE MET LAGE DRUK TRACTOR BANDEN VOOR LANDBOUW- EN INDUSTRIE- GEBRUIK. iki, i [Ai -v. - -La' t": MIDDELHARNIS CIAL FORD DEALER Olie voor Tractors Deutz- en Brons-motoren en en Kopklep-motoren MIDDELHARNIS irde voor iederen zelfscheerder ïeermesjes zijn dubbeltjes kwali teit en kosten stuivers geld. 1" 1 /io dikte 5 cent per stuk 25 cent per pakje van 5 stuks. 1" 2i cent per stuk. 25 cent per pakje van 10 stuks, leeren is voldoende om Uw keuze „Servus" te stellen. ine Lotion Brillantine, oorten parfumerieën. RAAUWE HENGST dus beter en door Centrale inkoop VOORDEELIGER. bij aanschaffing van MEUBELEN, TAPIJTEN, BEDDEN enz. eerst DAAR prijs vragen, geven, is ook verdiend! I Prijs per kwartaal Losse nummers f 1,— 0,075 ADVERTENTIËN van 16 regels1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen enDienstaanvragen f \tper plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. 166 JAARGANG. - N°. 60 Niemand zal kunnen ontkennen, dat de particuliere wapenindustrie een bron van zeer veel kwaad is. Dit kwaad ligt niet zoozeer in hetfabriceeren van wapens voor landen, die deze wapens bestellen en waar bij de fabrikanten dus passief blijven, maar in het agressie! optreden van hen, die hun winsten zien groeien naarmate de tegen stellingen zich verscherpen. Hun belang is wellicht niet eens de oorlog; in den oorlog toch worden zij betaald met cre- dietpapier en men zal den uitslag van den oorlog hebben af te wachten alvorens men zekerheid heeft, of dit papier waarde heeft of niet. Maar wel worden zij rijk, wan neer een ieder zich gereed gaat maken voor den komenden strijd, wanneer de een nog harder aan de voorbereiding van den oorlog werkt dan de ander en men zich niet wil laten overvleugelen. Dan krijgt men den strijd tusschen aanvalswapen en verdediging, tusschen geschut en pantser plaat, tusschen slagschip en torpedoboot. Dan kan men niet genoeg bouwen, niet genoeg fabriceeren en men tracht te leve ren aan alle partijen, om het even, of het eene land, dat voorzien wordt van oorlogs tuig door een inwoner van een ander land, dat later met dat oorlogstuig vernield wordt. Strijd kan men op den duur wellicht niet bannen; men behoeft echter een oor log niet te provoceeren uit winstbejag en dit geschiedt helaas te vaak door de fa brikanten van vernielingsmateriaal. Het ligt in de natuur van hun bedrijfstak; bet is gevolg van de scherpe concurrentie, ook in dit métier en hij, die handiger is dan de ander, die meer relaties weet te kweeken dan de concurrent, zal de grootste orders tot zich weten te trekken. Het leveren van oorlogsmateriaal zal nu eenmaal blijven doorgaan, zoolang men de inborst der. menschen niet heeft weten te veranderen; het kweeken van onrust om op die wijze orders te trekken, is een uitwas, die zoo spoedig mogelijk moet worden uitgesneden. Hier ligt o.i de richt lijn, die de Staten zullen hebben te volgen, wil men het gevaar der wapenfabrikanten zooveel mogelijk reduceeren. Zoolang de heele wapenindustrie nog niet verboden is, zal elk land een officieele wapen-centrale moeten creëeren, welke centrale de orders opneemt en deze onder de belanghebbenden in het eigen land verdeelt. Het zal verboden moeten zijn om orders rechtstreeks te geven aan de betrokken fabrikanten en hierop heeft men een behoorlijke controle door den uitvoer van niet door de centrale gegeven orders te verbieden. Dan heeft men niet meer het ellendige beeld, dat een ontwapenings conferentie vergezeld wordt door een leger van afgevaardigden van de wapenfabri- FEUILLETON. OUIDA Naar het Engelsch door C. BAARSLAG. 27) Het denkbeeld dat hare moeder zóó was, griefde haar, evenals het bij omwentelingen grievend is voor hen, die aan Maria gelooven, te zien dat het grauw op eene Madonna spuwt Lady Stoat bespeurde dit, en trachtte haar, op hare wijze te troosten. „Mijn lieve, uwe moeder is nog jong. Zij moet zich vermaken. Het zou hard voor haar zijn ais zij dat niet mocht. Ge moet niet denken dat zij u niet liefheeft omdat zij veel van walsen houdt." Vcrc's oogen vertoonden eene sombere uitdruk king terwijl zij luisterde. „Ik houd niet van walsen. Ik heb er nooit van gehouden." „Niet, lieve? Wat zal ik u zeggen, de karakters zijn verschillend. Maar gij zult toch zoo wreed niet willen zijn van uwe moeder te vergen om in niets anders smaak te vinden dan waar gij van houdt? Dolly heeft altijd veel van pret gehouden. Ik geloof niet dat gij heel vroolijk van aard zijt." „Maar mijn vader is dood." „Beste meid, Koningin Anna is doodl Henri quatre est sur ie Pont-Neut. Hebt gij ons geen ander nieuws te vertellen? Ik zeg niet, lieve, dat gij de nagedachtenis van uw vader minder in ecre kanten, die er dikwijls door hun werk methoden en hun omkoop-penningen de lakens uitdeelen. ■- Bovendien moeten de gegeven orders elke maand worden gepubliceerdmen heeft dan een openbare controle, die ver moedelijk preventief zal kunnen werken. Nu wordt er in het geheim gekonkeld en juist dit geheimzinnige prikkelt om nog schrikkelijker verdelgingsmiddelen uit te vinden. Zeer zeker geven wij toe, dat door deze methode niet veel zal worden bereikt. Immers met elkander gelieerde naties, die gelijk gerichte belangen hebben en ver moedelijk bezield zijn met een gelijk ver langen een bepaalden tegenstander te ver nietigen, zullen de bepalingen toch ont duiken. Zij zullen elkander wapenmateriaal leveren en dit camoufleeren. Er zullen nog tal van andere oorzaken zijn, welke de juiste werking der methode tegenwerken. Maar alles is beter dan het laten doorwer ken van de particuliere firma's, die geen andere verantwoordelijkheid kennen dan zooveel mogelijk te leveren en daardoor een zoo groot mogelijke winst te behalen. Een Staat, vooral een land, dat zich respec teert en zich ook gerespecteerd wil zien, zal zich weliswaar voorbereiden op ver dediging, in vele gevallen zich preparee ren op den aanval, maar hij zal zich niet leenen tot ontoelaatbare practijken op een gebied, dat hem niet interesseert. Hij wordt dan geleid door goede of foute nationale begrippen, doch nimmer door winstbejag, uit wapenleveranties te behalen. bedaart spoedig met Per stuk 8 ct. Doos 45 ct. Bij Uw drogist (Adv.) Binnenlandsch Weekoverzicht. De „Schwedenklausel" tusschen Ne derland en Duitschiand. Nieuwe be sprekingen. De handelsbesprekingen met Japan te Batavia.. Een adres aan den minister naar aanleiding der vier Duitschers, die Laren uitwees. Concurrentie voor de K.L.M. bij den snelheidswedstrijd Londen-Melbourne. Tusschen Nederland en Duitschiand bestaat er sinds 31 December 1932 een verrekenings overeenkomst, zooals Duitschiand die ook met onderscheiden andere landen heeft gesloten. Deze overeenkomst is hier te lande bekend geworden onder den naam „Schwedenklausel", daar zulk een verrekeningsovereenkomst het eerst tusschen Duitschiand en Zweden tot stand kwam. Deze overeenkomst van 31 December 1932 tusschen Nederland en Duitschiand bepaalt, dat de Duitsche importeur van Nederlandsche goederen deze betaalt in Marken op een afzon derlijke Markenrekening van de Nederlandsche Bank bij de Duitsche Rijksbank. De Neder- moet houden, 't Is heel lief van u dat gij zooveel gevoel hebt, en zeer zeldzaam, helaas! want tegen woordig vergeten onze kinderen ons zoo spoedig, en wij zijn zoo weinig voor hen. Maar gij moet toch in 't oog houden dat uwe mama jong isen niemand kan verwachten dat zulk eene schoone vrouw als een kluizenaarster zou leven. Als gij altijd bij haar waart geweest, zou het misschien anders zijn, maar zij is altijd zoo door iedereen bewonderd en gevierd geworden, dat het niet meer dan natuurlijk is niet meer dan natuurlijk, dat..." „Dat zij mij wel missen kan," vulde Vere aan, terwijl L.ady Stoat naar een woord zocht, dat tegelijk als eene verontschuldiging voor Lady Dolly dienst kon doen en haie waardigheid tegenover hare dochter ophield. „O neen, zoo bedoelde ik het volstrekt niet," zei de zij haastig, terwijl zij dacht: „Quel enfant terrible!" De schitterende Fuschia was geneigd gul en vriendelijk jegens de jonge dochter van Dorothea Van der Decken te zijn, maar Vere stiet hare voor komendheden met zulk eene koele beleefdheid terug dat de Amerikaansche schoone, zooals zij het zelve uitdrukte raar op haar neus keek. Doch „Raap-me-op", zooals zij in de groote wereld algemeen genoemd werd, was geen dametje om afgeschrikt te zijn als zij eene enkele maal, of al was het vijftigmaal, het hoofd stootte. Zich nooit aan terugstooting bloot te stellen is een gul den regel voor elk, die achting voor zichzelven heeft; maar 't is niet de regel om in de wereld voor uit te komen. Fuschia Leach was blijde dat zij zooveel opgang maakte, maar zij wist ook hoe weinig daaraan te hechten was. landsche Bank verkoopt deze Marken weer tegen dagkoers in Nederland, hetzij recht streeks, hetzij door middel van andere banken, aan diegenen in Nederland, die betalingen in Duitschiand hebben te doen. Deze overeen komst functionneerde tot dusver goed. In 1933 zijn 120 millioen Mark over het zoogenaamde Sonderkonto geloopen, en daardoor heeft het belang van de verrekenings- of clearingsover- eenkomst met Nederland, ofschoon zij op his torische gronden Schwedenklausel heet, dat van al dergelijke overeenkomsten met andere landen tezamen in belang overtroffen. Het is duidelijk, dat Duitschiand, dat aan deviezengebrek laboreert, door middel van deze overeenkomst deviezen voor den invoer spaart, anderzijds een overeenkomstig bedrag aan deviezen voor den uitvoer derft, aldus in staat wordt gesteld tot een om zoo te zeggen deviezen-vrije import uit Nederland, hetgeen voor ons land evenzeer voordeelig is als voor Duitschiand. Het spreekt vanzelf, dat de invoer van Nederland naar Duitschiand niet alleen de waren omvat, welke in Nederland zelf worden geproduceerd, maar ook de goederen, welke van ouds het domein zijn van den Neder- landschen tuSschenhandel. Als gevolg van het werkverschaffingspro gram en anderszins is de behoefte aan buiten- landsche grondstoffen in Duitschiand enorm gestegen, waardoor in Duitschiand een nijpend gebrek aan deviezen is ontstaan. Duitschiand heeft daarop den invoer van de buitenlandsche grondstoffen sterk beperkt; van verschillende grondstoffen is de invoer zelfs geheel stop gezet. De bedragen aan deviezen, welke aan ce importeurs beschikbaar worden gesteld, vertegenwoordigen op zijn hoogst nog tien procent van de vroegere bedragen en in veel gevallen zijp zij tot nihil geieduceerd. In deze omstandigheden kon het niet uit blijven, dat er naar sluipwegen gezocht werd en dat er door de Duitsche invoerbelangheb- benden van het Duitseh-Nederlandsche ver rekeningsverdrag een gebruik gemaakt wordt, waartoe het geenszins bestemd is, en dat in het nadeel van beide landen is. Het is dus in het belang van beide landen, dat spoedig maatregelen getroffen worden, waardoor het Sonderkonto alleen kan worden gebruikt voor het doel, waarvoor het bestemd is, n.l. voor verrekening van Nederlandsche goederen, direct en ook indirect. Om hiertoe te geraken, worden te Berlijn onderhandelin gen gevoerd tusschen vertegenwoordigers van de Nederlandsche regeering en vertegenwoor digers van de Duitsche regeering, onderhande lingen die, daar de belangen van beide landen op dit punt geheel parallel loopen, tot een goeden uitslag zullen leiden. De Japansche delegatie is te Batavia aan gekomen, waar de leider dezer delegatie, de heer Nagaoki, bij de aankomst o.a. zeide, dat Nederland een der oudste vrienden van Japan was. Toen Japan in 1636 de grenzen voor het buitenland sloot, werd Nederland daar niet door getroffen. Van Java uit legden de Neder landers den grondslag voor den handel met Japan. De voornaamste voortbrengselen van Java zijn grondstoffen, Japan moet echter het grootste deel der grondstoffen importeeren; beide landen kunnen elkaar over en weer aan vullen. Da°rom is het voordeeliger, de waren bij elkander te betrekken, dan uit Europa. In Amerika behoorde hare familie fot de ..par venus": dat wil zeggen, haar vader was rijk ge worden door in eene woeste landstreek sigaren en drank te verkoopen; en hare broeders werden nog rijker door in het verre Westen op reusachtige schaal varkens te slachten. In New-York werden zij en de haren met den nek aangezien, en niemand bezocht hen. Maar toen zij en hare moeder stout moedig naar het minder fijngevoelige Europa waren overgestoken, zagen zij zich zonder moeite aan hoven en bij ambassades ontvangen, en waren zij „grootelui" gewoiden zoodra zij tijd hadden ge had om zich eigen rijtuig aan te schaffen en zich door voorname modistes te laten kleedcn. Dat vonden zij zeer kluchtig, zeer onverklaarbaar, en zij waren er ook wel een weinig verbaasd over; maar het hoofd van Fuschia Leach werd er niet door op hol gebracht. ,,'t Is het best den room te eten terwijl hij zoet is," zeide zij bij zichzelve, en zij at hem. Zij maakte veel werk van haar toilet, zij danste, zij deed alle jongelieden op hare wenken vliegen, zij coquet- teerde, zij nam al de gebruiken, manieren en zegs wijzen van de groote wereld over, en wist zich met bewonderenswaardige plooibaarheid in hare nieuwe sfeer te schikken; maar altijd hield zij een scherp oog in 't zeil en misleidde zichzelve nooit. „Ik zie er niet kwaad uit, ik ben vlug en levendig, ik durf hem aan en zeg hem brutale dingen; dat bevalt hem, en op zijn voorbeeld worden zij allen gek op me," zeide zij bij zichzelven; door dat per soonlijk voornaamwoord de aanzienlijke personage bedoelende, die haar in de mode had gebracht. Maar zij wist zeer'goed dat zij, zoodra er eene mede dingster opdaagde, die aardiger, snediger, of „bru taler" was dan zij, in Oen dag haar prestige verloren Iedere kunstmatige poging om den bloei en welvaart van beide landen te onderdrukken, zou volgens hem slechts beteekenen; „de ver zenen tegen de prikkels slaan". Noch' de Ja pansche regeering, noch de bevolking, zoo zeide hij, beoogde winst te maken ten koste van een ander land. Hij verzekerde dat, zoo de import van Japan de welvaart van Neder- landsch-Indië zou schaden, Japan bereid zou zijn alles te doen om die bezwaren uit den weg te ruimen. Japan was van meening, dat het bestaande handelsverdrag van 1912, ge baseerd op vrijhandel, naar letter en geest tenvolle moet worden gerespecteerd. Een comité van vooraanstaande personen op juridisch en politiek gebied heeft zich naar aanleiding van de uitwijzing van de vier Duit schers uit Laren met een adres tot den mi nister van Justitie gewend, waarin wordt aan gedrongen op rechtsbescherming voor vreem delingen en veranderingen van het stelsel der uitwijzing. Het adres, dat door verscheidene klinkende namen gesteund wordt, vraagt den minister om aan de plaatselijke politioneele autoriteiten ae beslissing over uitzetting van vreemdelingen geheel te ontnemen en deze in handen te Ieegen van te dien einde in te stellen gewestelijke vreemdelingenraden. De vlieger Parmentier op de Douglas van de K.L.M. blijft een goede kans maken in den grooten snelheidswedstrijd Londen-Melbourne, waarvan het vertrek uit Londen is bepaald op 20 October a.s. Maar dat hij een harden strijd zal hebben te voeren is nog zekerder geworden, nu de Britsche Aeroclub op een aanvullingslijst nieuwe inschrijvingen heeft bekend gemaakt. Daarbij zijn geduchte Ame rikaansche concurrenten en dat nog wel op eenzelfde toestel, als de K.L.M. gekozen heeft. De Wereldviieger Harold Gatty en de snel heidskampioen Roscoe Turner hebben n.l. beiden ingeschreven met een Douglas. Bij de nieuwe inschrijvingen zijn verder de oceaan vliegers G. R. 'Pond en C. Sabelli op Bellanca, Ruth Nicholls op Lockhead Altair, terwijl ook een Nederlandsche combinatie ingeschreven heeft met den Postjager, welke laatste de eenige Europeesche bedrijfsmachine is, die het tegen de Amerikanen kan opnemen. Buitenlandsch Weekoverzicht. Rusland en het hiernamaals der ont- wapenings-conferentie. Wat Polen ervan denkt. De houding der „neu tralen". Het plebisciet in het Saar- gebied. Fransch-Duitsche mogelijk heden. De incidenten aan de Russi- sche-Mantsjoerijsche grens. „Machi nes" voor Japan. Het einde der droogte in de Vereenigde Staten. Eén nationale partij in Zuid-Afrika. De toestand van de ontwapeningsconferentie is hopeloos. Het is geen verrassend nieuws, wat wij van den eenenjdokter na den anderen, die aan het ziekbed zijn oordeel te kennen geeft, vernemen. Litwinof wilde reeds maat regelen treffen voor het hiernamaals der con ferentie. Als ontwapeningsconferentie zou zij sterven om als vredesconferentie, zooals de phoenix uit haar asch te verrijzen, om voort te bestaan door alle tijden. Wij spraken reeds over dit, onder de gegeven omstandigheden verre van verwerpelijke denkbeeld. Het vond zou hebben en zich zou moeten terugtrekken in de rijen van de tienduizend Amerikaansche meisjes die Europa overstroomen. „Ge bevalt mij," zeide zij, op zekeren dag, on gevraagd tot Vere, toen zij haar alleen op het ter ras vond. „Gij zijt wel goed," antwoordde Vere met de koelheid eener keizerin van zestig jaar. „Ja, ge bevalt mij," herhaalde Miss Leach, „om dat gij hen behandelt als slijk onder uwe voeten. Dat is onze manier; maar die Europeesche meisjes loopen de mannen letterlijk na! Gij zijt de eenige, van wie ik dat niet gezien heb." ,,'t Is zeer vriendelijk van u mij te prijzen," zeide Vere koel. De bekoorlijke Fuschia zette daarop hare be schouwingen voort. ,,'t Is waar, als er Engelschen bij ons komen, zijn wij even mal; maar tegenover onze landgenooten niet; wij gebruiken hen voor een voetveeg; zij moeten doen wat wij verkiezen. Wat is uwe moeder eene knappe vrouw, en zoo levendig als een krekei tje! Bij ons spelen de oudelui zoo'n spel niet;'zij hebben het gewonnen gegeven." „Mijne moeder is jong," zeide Vere, nog koeler. Miss Leach wipte met haar stoel. „Dat is juist zoo vreemd. Ze zijn hier op eiken leeftijd jong. Uwe moeder is toch zeker boven de dertig? Noemt gij dat niet oud? Bij ons is het zoo oud als Mcthusalem. Maar hier zien de grootmoeders er nog zoo goed uit als men maar verlangen kan, en ze zijn zoo jolig als \oorjaarslammetjes; dat komt zeker door het klimaat?" Vere gaf geen antwoord, maar zonder zich daar door tc laten afschrikken, ging Fuschia voort: „Gij hebt zeker nog niet veel gevalletjes gehad? aanhang te Genève. Turkije, de bond van Balkan-staten en de Kleine Entente hebben er hun instemming mee betuigd. Beek, de Poolsche minister van buitenlandsche zaken, heeft er zich buiten gehouden. Hij verzekerde alleen, dat hij pessimistisch gestemd was en dat Polen een groot voorstander was van de doeleinden der ontwapeningsconferentie. De zes Europeesche staten, die er in den grooten oorlog in zijn geslaagd om neutraal te blijven, hebben een gemeenschappelijke verklaring afgelegd, waarin zij een aantal stroohaJmen tot een wisch hebben vereenipd, ternauwer nood hopend, dat daarmee de conferentie drij vend zal kunnen worden gehouden. Het einde nadert, maar dat einde zal gecompliceerd zijn. Men kan onder de tegenwoordige omstandig heden moeilijk naar huis gaan, constateerende: „Dat is afgeloopen, dat is mislukt". Want dan zou er onvermijdelijk een wedstrijd in het uitbreiden van de nationale bewapeningen gaan beginnen, die de bestaande gevaren ver ergeren en bovendien den financieelen toestand van vele staten neg weer troosteloozer maken zou. Er moet iets op gevonden worden. En als uitgangspunt voor een dergelijke poging lijkt ons, eerlijk gezegd, het denkbeeld, waar de Oost-Europeanen het over eens zijn, veel nuttiger dan de verklaring der zes „neutralen". Het ware stellig denkbaar geweest, dat deze op een practischer en vruchtbaarder wijze ge tracht hadden de partijen bijeen te brengen dan gelijk geschiedde. Maar na alle sombere berichten uit Genève kwam er eindelijk toch ock goed nieuws. Frankrijk en Duitschiand zijn het eens ge worden over den datum der stemming in het Saarbekken. De eerste Zondag na den vroeg- sten termijn, door het verdrag van Versailles daarvoor bepaald, is voor het plebisciet aan gewezen. Nu dit punt van geschil uit den weg is geruimd, is het zeer wel denkbaar, dat de beide landen ook over de ontwapenings kwestie aan het praten gaan. Al te vast moet men daar echter niet op rekenen. Frankrijk volgt op het oogenblik een beleid, dat duidelijk rekening houdt met verrassingen in den poli- tieken toestand, die naar veler meening in Duitschiand zouden kunnen intreden, of met binnenlandsche moeilijkheden van economi- schen aard, die op zichzelf geen gevaar voor het regime, maar wel een belemmering voor de daden van het regime zouden kunnen vor men. Het is echter in ieder geval nuttig, dat de kwestie van de Saar, waarin Duitschiand zoo goede papieren en een zoo krachtig middel tot agitatie bezat, uit den weg wordt geruimd. Frankrijk heeft aan waarborgen eruit gehaald, wat er uit te halen was. Duitschiand heeft zich niet blind gestaard op prestige-kwesties. Onafhankelijke rechtbanken zullen nog een jaar na het plebisciet zich bezig houden met klachten over de uitvoering van de beloofde amnestie. Er zal geen neutrale politie komen, maar de staande politie van Duitschers uit het Saargebied zal, als de commissie van be wind het noodig mocht achten, met Duitsch- sprekende gendarmes (uit den Elzas) worden versterkt. Wij moeten erkennen, dat wij dit alles nog niet geruststellend achten. Wij kun nen ons levendig voorstellen, dat vele bewo ners van het Saargebied, en in het bijzonder de Joden, de komst van de S.A.-troepen uit Duitschiand, die de hereeniging zullen komen vieren en het wegvallen van de breidels op Ge hebt immers uwe intrede in de wereld nog niet gedaan?" „Neen wat voor gevalletjes bedoelt gij?" „Liefdesgevalletjes. Wel, voordat ik zoo oud was als gij was ik met James Fluke Dyson, bij Boston, geëngageerd." „Zult gij dan met hem trouwen?" „Ik? Neen, hartelijk dank! Ik ben nooit voor nemens geweest met hem te trouwen. Hij begon er van te spreken, en dat maakte Victoria Boker ra zend. Toen ging moeder naar Europa; hij en ik zwoeren elkaar eeuwige trouw en wisselden ringen en haarlokken en zoo al meer en wij schre\en elkaar met elke mail, totdat ik te Parijs kwamtoen begon ik te verflauwen, en ik vergat te vragen wanneer de mails gingen; kort daarop hoorden wij dat hij gesprongen was; was dat niet gelukkig?" „Ik begrijp u niet." „Was 't niet gelukkig dat wij naar Europa gegaan waren? Als wij daar gebleven waren zou ik hem misschien genomen hebben. Hij was een knappe jongen, maar hij had niet de manieren, die de man hen hier hebben, en hun voorkomen ook niet. Zijn vader ging voor een der grootste wisselmakelaars In New-York door. Men zegt dat de daling in 't zilver hem geruïneerd heeft; althans nu is de arme James bediende in een theewinkel." Vere zag hJ^r in sprakelooze verbazing aan; Fuschia lachte des te meer. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1934 | | pagina 1