liermee
altijd
gekleed
EERSTE BLAD
ZATERDAG
5 MEI 1934
16E JAARGANG. - N°. 51
iDVËRTENTIE TARIEF.
HET HELLENDE VLAK.
Binnenlandsch Weekoverzicht.
FEUILLETON.
MOTTE N.
Buitenlandsch Weekoverzicht.
Iiemaatschappijen belangstelling hebben
lie fabricage en distributie van de bieten-
l»l, in geval- de regeering overgaat tol
Itrdiging van een menggebod voor ben-
Inet alcohol. Wanneer aan de regeering
lorden duidelijk gemaakt, dat tegenover
Irving van de benzinebelasting staat een
lenlijk geringe steunuitkeering aan de
■^suikercultuur, dan zal naar de over
ig van de commissie voor de benzine-
kchappijen een welwillende houding aan-
(nen moeten worden tegenover de zaak.
VERKOOPINGEN.
J70ENSDAG 2Mei 1934, des avonds? uur
iDirksland in café Vermeulen;
|lag van een HUIS met Tuin teSommels-
nabü Dirksland op Kralingen, ten ver-
fcke van de erven van wijlen mej. de
fed. W. de Ruiter.
Notaris VAN DER SLUYS.
WOENSDAGEN 9 en 16 MEI 1934, telr
Ins 's nam. 2 uur (Wett. tijd) te Som-
lelsdtjk, in Hotel Spee, veiling en afslag
lm
la. 5.06.20 H.A. (11 Gem. 7 R.V.Maat)
pUWLAND en eeuwkant, te Middelharnis
1 den polder „Het Oudeland."
b. 1.65.20 H.A. (4 Gem. 23 R. S. Maat)
luwland te Sommelsdtjk in den polder
let Oudeland."
|c. HUIZEN met erven, te Middelharnis;
|d. HUIZEN met erven te Sommelsdtjk,
diverse perceelen en combinatiën. Alles
Ihoorende tot de nalatenschap van wyien
lejuffrouw de Wed. JAC. SCHELLEVIS-
|b. Kobteweo. Breeder bij biljet.
Notaris VAN DER SLUYS.
VElLINliSBERICHT
van Vrijdag 27 April 1934
|r Coöp. Tuinbouw- en Veilingsvereen.
„OOSTVOORNE".
Ipsla 0,60 tot 3,50 per 100 K.G.
liis 1,50 tot 3,- per 100 bos.
mazie 2,— tot 3,50 per 100 K.G.
In 0,10 tot 0,24 per bos.
fcsnijboonen 79,— per 100 K.G.
■lof 0,05 tot ƒ0,11 per K.G.
.emkool I ƒ11,— tot ƒ35,— per lOOstuks.
II ƒ4,— tot 20,— per 100 stuks.
In" 2,10 per 100 K.G.
ïiarber 1,10 tot 2,— per 100 bos.
Ite asperges 0,43 tot 0,65 per bos
lante! is een uitkomst voor
geld®aan haar kleeding
'oor morgen- middag- en
Itijd gekleed. Past bij elke
elegant cachet. In velerlei
pfien reeds vanaf f 9.75.
zijn weer mode. U vindt
groote verscheidenheid van
)ie dessins. Vlotte, snoezige
jrijzen van f 12.75 tot I 39.-.
|let-mantel en 'n Imprimé-
nergens in deze stad zoo
als bij Voss.
Prijs per kwartaal
Losse nummers
ADVERTENTIËN
van I-6 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen enDienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
erdam Den Haag Arnhem
Duif" Spuistraat Groote Oord
ntraat Hofweg
Tweemaal twee is vier. Dat is zoo en
dat zal zoo blijven, zoolang nog één stel
hersens in staal is tot rekenen. Wat zoudt
U zeggen van een schoolhoofd, dat op
zekeren dag zou decreteeren, dat op zijn
school 2x2 niet vier maar b.v. vijf zou
zijn? En wat zou er gebeuren, als deze
machtswellusteling eens werkelijk zijn wil
door kon drijven? In gedachten zien we
al een aantal blonde en bruine kinder
kopjes ernstig gebogen over hun schrift,
rekenen, rekenen, volgens de nieuwste tafel
van twee. Telkens gaat er een vingertje
op, want „de som komt niet uit" of „de
som komt zoo raar uit". De onderwijzers
en onderwijzeressen, die het dwaze voor
schrift van hun hoofd in practijk moeten
brengen, zijn de wanhoop nabij, tot einde
lijk één zich vermant en zich wendt tot
de hoogere onderwijs-autoriteiten. Een
onderzoek wordt ingesteld enden vol
genden dag is 2 x 2 weer 4.
Zijn wij op het oogenblik in de maat
schappij niet even dwaas aan het handelen
als dit imaginaire schoolhoofd? Ook de
economie heeft wetten, vaste regels, die
waar zullen blijven zoolang nog een pond
van zekere waar verkocht zal worden. Aan
die wetten valt niet te tornen en toch doen
we het. Tot onze verontschuldiging geldt
alleen, dat we het moeten doen, omdat
de nood van den tijd er ons toe dwingt.
Maar evenals op de bovenbedoelde
school komt de som raar uit en raken
we steeds meer „in de knoei".
De crisiszuiveiwet leidde tot het belasten
van boter, toen van margarine, daarna
kwam er een menggebod van margarine
en boter, toen werden geleidelijk alle vetten
belast, tot ook dit geen opluchting meer
gaf, waarna men den veestapel ging af
slachten. Hierbij kwam zooveel fraude aan
het licht, dat de Rundvee-centrale zich tot
de boeren wendde en met klem aandrong
op vaderlandsliefde door eerlijk te werk
te gaan. Men begrijpt, dat duikingen zullen
blijven bestaan, zoolang de regeering niet
verder ingrijpt! Dus op dit gebied gaat
het regeeringsingrijpen steeds verder.
De crisisvarkenscentrale had tot richt
snoer het opkoopen tegen hoogere prijzen
van baconvarkensde bacon werd geëx
porteerd en het verlies hierop geleden,
zou worden teruggevonden in een heffing
te leggen op het varkensvleeschgebruik
ten. behoeve van het binnenland. De crisis-
zuivelcentrale hoopte, dat de prijzen der
voor het binnenland bestemde varkens zich
zouden regelen naar die der baconvarkens
en in den beginne gelukte dit dan ook.
De export van bacon neemt vrij snel af;
minder en minder varkens worden hiervoor
door de Varkenscentrale gekocht, zoodat
het aanbod op de vrije markt, dus voor
het binnenlandsch verbruik hoe langer hoe
grooter en ook hoe langer hoe dringender
wordt, met gevolg daling van prijzen. Het
ziet er naar uit, dat de Varkenscentrale
op een gegeven moment de binnenlandsche
varkensvleeschdistributie ter hand zal moe
ten gaan nemen, teneinde den boeren een
toeslag te kunnen verstrekken hetgeen
toch het doel der varkenscentrale is en
zoo ziet men ook hier een toenemende
mate van regeeringsingrijpen.
Het tekeer gaan tegen deze voortschrij
dende regeerings-zeggenschap in econo
mische zaken heeft geen enkel nut; men
moet in deze bijzondere tijden zooveel
mogelijk „Real-Politik" voeren, want zon
der deze komt men er niet meer.
Maar al erkennen we dat gaarne, toch
blijft2 x 2 is 4. Toch heeft al dat
ingrijpen van overheidswege in het pro
ductiesysteem, al dat belasten, contingen
teeren, toeslag geven, afslachten, prijs-
bepalen, enz., enz., een ontwrichting van
de economische wetten tengevolge, waar
door we nieuwe onbillijkheden, nieuwe
moeilijkheden scheppen, die dan weer
door nieuwe belastingen, nieuwe contin-
genteeringen, nieuwe toeslagen enz. on
gedaan gemaakt moeten worden.
Het gevolg is, dat de regeeringsbe-
moeiing zich steeds uitbreidt en iedere
zelfstandige handeling van de bevolking
onmogelijk wordt gemaakt.
Voor een betrekkelijk korten tijd kan
dit, omdat onze maatschappij stevig genoeg
in elkaar zit om 'n zekere dosis verwar
ring te dragen, maar op den duur loopen
wij toch vast.
Telkens meer particuliere belangen ko
men in het gedrang en kunnen alleen
behartigd worden door nieuwen steun op
nieuw gebied.
Dat kan zoo niet jaren lang voortduren.
Eindelijk zal men toch een keus moeten
doenöf voortmodderen in de ingeslagen
richting met ais gevolg steeds grooter
chaos, öfoverdracht van alle par
ticuliere bevoegdheden in de economische
maatschappij, hetzij aan den staat, hetzij
aan in het leven te roepen bedrijfsinsianties.
Geen van beide vooruitzichten is bij
zonder aanlokkelijk, maar een derde zien
wij niet. O. H. C.
Prinses Juliana's v\jf en twintigsten
verjaardag. Een schitterende over
winning van het Hollandsche voetbal
team. De nieuwe luchtljjn Rotterdam-
Eindhoven. De Dieseltrein.
Prinses Juliana vjjf en twintig jaar ge
worden! Dat was de gedachte, die bij den
aanvang van deze week ons bezig hield.
De vlaggen wapperden langs de straten
en alom was er de feestelijke glans van
een blijden dag. Er lag weliswaar een floers
over de vreugde, want onze gedachten gin
gen vanzelf terug naar de donkere dagen,
die pas zoo kort achter ons liggen en weer
stonden voor onzen geest de beelden van
den somberen stoet van 's-Gravenhage naar
Delft, toen het stoffelijk overschot van onze
beminde Koningin-Moeder ten grave werd
OUID A
Naar het Engelsch door
C. BAARSLAG.
13)
„Een groot zanger, dat stem ik toede grootste,
zoo je wilt; maar toch altijd een zanger, en een man
die in elke hoofdstad waar hij komt, honderd minna-
rijtjes heeft. En met zoo'n man alleen thuis te
komen, na zooveel uren met hem alleen doorge
bracht te hebben I Dat was meer dan dwaas, Vere;
het was onwelvoegelijk, onbeschaamd, onzedelijk!"
Een hooge blos overtoog het bleek gelaat van het
meisje; met zekeren verontwaardigden trots hief
zij het hoofd op.
„Gij moogt zeggen wat gij wiit, moeder," sprak
zij op bedaarden toon. „Maar dat is niet waar."
„Durf je me tegenspreken?" riep Lady Dolly.
„Ik zeg u 't was schandelijk, allerschandelijkst, en
de Hemel weet hoe ik er ooit eene fatsoenlijke uit-
'egging aan zal kunnen geven. Hélène heeft de ge
schiedenis aan iedereen verteld, en het praatje
loopt al met laarzen van zeven mijlen. Waar! Wie
vraagt er naar of iets waar of niet waar is op den
schijn komt het maar aan. iedereen zegt dat je met
Corrèze van Havre zijt gekomen,"
Vere stond stilzwijgend en lijdelijk, met hare
oogen op de stephanotissen en orchideeën geves
tigd.
„Hoe kom je aan die dure bloemen? Jack heeft
En toch mochten w(j op den 30en April
bl(j zijn. En onwillekeurig kwamen de her
inneringen op aan het jaar 1909, toen de
spanning en het uitzien van het Nederland-
sche volk naar de bl(jde gebeurtenis met
den dag grooter en sterker werdtot in
den morgen van 30 April een kindeke ge
boren werd, een Prinses van Oranje Nassau 1
Een zeer gelukkige gedachte was het,
welke ter gelegenheid van dezen vijf en twin
tigsten verjaardag van H. K. H.|Prinses Ju
liana heeft doen besluiten tot een uitgaaf,
welke verleden, heden en toekomst van het
Oranjehuis in Woord en in Beeld omvat,
een prachtwerk, dat juist in deze dagen
door de Oranje-getrouwe Nederlanders zal
worden begroet als een kostelijk en be-
geerenswaard bezit.
Want ook het heengaan van Koningin-
Emma, juist na het gereedkomen van dit
hoek, verleent het een bijzondere waarde.
Dit droef gebeuren bracht immers zeer en
zeer velen bij de jongste historie van het
Koninklijke Huis, voor de oudere generatie
ook de eigen geschiedenis, waaraan men de
herinnering gaarne in tastbaren vorm voor
zich bewaren wilde.
In fraaien band, welverzorgd van uit
voering, is nu het prachtwerk „Trouw aan
Oranje" verschenen, opgedragen aan H. K. H.
Prinses Juliana, ingeluid door Jhr. Mr. P.
Beelaerts van Blokland, vice-president van
den Raad van State, heeft een keur van
medewerkers onder redactie van M.J, Leen-
dertse, de geschiedenis geschreven van onze
Oranjevorsten geïllustreerd met een keur
van afbeeldingen, gekozen onder leiding van
Mr. N. Beets, oud-onderdirecteur van 's R(jks
Prenten-Kabinet. De bijdragen in dit mooie
boek, dat een begeerenswaardig bezit zal
ztjn voor iedereen, zijn kort gehouden, po
pulair en prettig leesbaar. Ztj wekken on
middellijk de interesse, ook bij het niet-
wetenschappeltjke publiek, dat zijn school
boekjes-kennis doet herleven met beeld en
helder begrip van alles, wat eens sleGhts
doode feiten en cijfers waren.
De vreugde, die er heerschte om den ver
jaardag van onze Prinses, kreeg nog een
stimulans door de daverende overwinning
van onze kranige voetballers op de Belgen
te Antwerpen.
Lange extra-treinen met niets dan Neder
landers stroomden de Scheldestad binnen.
Nederlanders passeerden in duizendtallen de
grens. Er werden in de Sinjorenstad tal van
records gebroken. Records met extra-treinen,
met automobielen, records in de restaurants
en een record aantal Nederlanders op en rond
De Keljserlei, waar op eiken Belg minstens
tien bewoners van over den Moerdijk werden
geteld.
Yelen waren zonder kaarten gekomen.
Hebben het er maar op gewaagd en kwamen
tenslotte nog aan een plaats, al is het dan
ook voor meer dan het dubbele der waarde.
Overigens hield de Antwerpscherecherche
ditmaal een oogje in het zeil. Ztj rekende
talrijke, op buit beluste opkoopersin,waar
door straks eenige plaatsen in het Deurne-
stadion onbezet bleven. Het Nederlandsche
elftal stelde de gekoesterde verwachtingen
niet teleur. Het heeft zijn reputatie hoog
gehouden.
In een spannenden wedstrijd werden de
toch zeker nietzeide Lady Dolly achterdochtig.
„Hij heeft ze gebracht," antwoordde Vere.
„Corrèze?" Terwijl ik niet thuis was?"
„Ja. Hij heeft mij aan het balkon gesproken."
„Wel meidlief, je doet Bulmer eer aan! Geen
Spaansche of Italiaansche heldin uit eene van zijne
opera's had zich op den eersten dag van hare vrij
heid schaamteloozer kunnen gedragen. Ik heb
altijd wel zoo iets verwacht van je grootmoeders
opvoedingsmethode. Ga naar je slaapkamer, cn
kom er niet uit voordat ik je laat roepen. Neen, die
bloemen kan je niet mee naar boven nemendat is
ongezond even ongezond als de vriendelijkheid van
Corrèze."
Vere ging heen en wierp een weemoedigen blik
op hare schatten; maar de roos en de lavendel
takjes had zij ongemerkt in hare hand gehouden.
„Daar hecht ik toch eigenlijk het meest aan,"
dacht zij: dit waren de eenvoudige bloemen, die hij,
nadat hij gezongen had, voor haar had geplukt.
Toen de deur achter haar dicht was, schelde Lady
Dolly om haar maitre d'hotel.
„Betaal Fraulein Schroder drie maanden salaris,
en zend haar met de eerste stoomboot weg; en
betaal de Engelsche dienstbode zooveel als zij
hebben moet, en zend haar ook met de eerste
stoomboot weg. Zorg dat zij beiden weg zijn als ik
wakker word. En overmorgen ga ik naar DcauviUc
waarschijnlijk kom ik hier niet terug."
Haar ondergeschikte boog gehoorzaam.
Nu nam Lady Dolly den ruiker van Corrèze, en
ging er mede naar hare kamer.
„Zoek de beste van die bloemen uit," zeide zij
tot hare kamenier, „en steek ze hier cn daar op
mijn kieed."
Zij ging bij de Duchesse de Sonnaz te Dcauvilie
Belgen op overtuigende wijze met 4-2 geklopt.
Na de rust, die met blanken stand was
ingegaan nam België de leiding. Spoedig daar
op werd deze achterstand, door drie Neder
landsche doelpunten gescoord door Smit,
Bakhuljs en Vente en in een 3 1 voorsprong
omgezet. België verkleinde daarop den ach-
retstand, maar vijf minuten voor het einde
maakte Bakhuljs het vierde Nederlandsche
doelpunt. En nu: naar Rome! Op hoop van
zegen. Maar er is nog meer reden tot blijd
schap. Het Nederlandsche luchtvaartnet, dat
zich in de laatste jaren toch reeds zoo ver
takt heeft, is thans uitgebreid met nog een
nieuwe lijn Rotterdam-Eindhoven. 1 Mei
is deze dubbeldaagsche dienst, die in beide
richtingen zal worden onderhouden, ingegaan
en is de PH-ADS als eerste vliegtuig van
uit Rotterdam op Welschap, het Eindhoven-
sche vliegveld geland. Dit beteekent een
heelen vooruitgang voor ons land en vooral
voor Eindhoven natuurlijk. Tot nog toe was
de verbinding met het industriegebied niet
direct eenvoudig en snel; met andere ver
voermiddelen kostte de reis toch minstens
wel eenige uren, terwijl thans een halfuur
voldoende is, om de reizigers vanuit de drukke
havenstad middenin het land te brengen.
Vanzelfsprekend is dit nieuwe station ook
opgenomen in het internationale luchtver
keer, hetgeen btj zijn gunstige ligging, be
teekent, dat men van daaruit binnen één
dag de groote Europeesche hoofdsteden als
Londen, Berlijn, Parijs, Weenen, Kopenhagen
en andere kan bereiken. Binnen kort hoopt
men de Ijjn door te trekken naar Twenthe,
Groningen en Borkum, hetgeen het handels
verkeer ongetwijfeld zeer zal bevorderen.
Een andere belangrijke verbetering in het
verkeer is de invoering van de Dieselrelec-
trische Fractie. Ook Eindhoven zal via Utrecht
hier wel bij varen. Op 15 Mei, met ingang
van den nieuwen Zomertijd, zal een uurdienst
worden geopend op de lijnen Amsterdam
Arnhem Rotterdam; Den Haag—Gouda—
Utrecht en Utrecht—Eindhoven. Nederland
staat wel in het teeken van het snelverkeer
thans! Wij hebben hier de nieuwste mid
delen van vervoer, die de techniek in de
laatste tientallen jaren verschaft heeft,Een
ondernemingsgeest bezit ons volk zeker. Onze
scheepvaart- en luchtlijnen, binnenkort ook
onze spoorwegen, doen niet meer onder voor
die van het buitenland. Het tempo, waarin
wij ons kleine grondgebied in alle richtingen
kunnen doorkruisen is langzamerhand fabel
achtig. Alleen de uiterste uithoeken in het
Noorden btj Friesland en Groningen, in het
Zuiden bij Limburg, zijn nog niet voldoende
snel met de centra verbonden, doch binnen
afzienbaren ttjd zal ook hierin voorzien wor
den. De plannen zijn er reeds, alleen de be
sprekingen kosten nog veel tijd. Een ding
is er, wat de Nederlanders nog moeten Ieeren
beslissingen te nemen in het tempo van
dezen tijd en de vaak al te zwaarwichtige
conferenties sneller te doen vlotten. Aan
den anderen kant echter kan men er zich
thans! wel op laten voorstaan, dat de grootst
mogelijke veiligheid in acht genomen en ge
garandeerd wordt; voor men de nieuwe uit
vindingen invoert, wordt er zooveel mee
geëxperimenteerd, dat eventueele fouten en
gebreken voldoende aan het licht worden
gebracht en de noodige verbeteringen kunnen
worden ingevoerd vóór het te laat is. Tijd
is geld ja maar veiligheid gaat toch
vóór alles I
Pan-Arabische congressen. - De kan
sen van Irak. - Ibn Saoed. - Wapen
stilstand. - Austra-fascisme. - De Nieuwe
Grondwet. - „II fascio". - Duitsch
nationaal-BOcialisme.
Sedert Arabie tijdens den wereldoorlog de
Turksche heerschappij had afgeschud, is er
voortdurend stryd geweest tusschen groepen,
die elkaar den voorrang betwistten. Wel
waren er onder de bewoners van het Schier?
eiland velen die naar eenheid verlangden en
ze op Pan-Arabische congressen vurig be?
pleitten, maar zij wisten het niet tot een
volksbeweging in dien zin te brengen. De
eenheid bleek langs den vreedzamen weg van
overleg niet bereikbaar. Uit de talrijke met
elkaar wedijverende groepen hadden zich in
den loop der jaren drie groote gekristalliseerd
en wel in de landen Hedsjas, Irak en Yemen.
Aanvankelijk scheen Irak (het oude Meso
potamia) onder koning Feisal de beste kansen
te hebben, doch zijn invloed is allengs uit
het eigenlLjke Arabie teruggedrongen en
geheel overschaduwd door de opkomst van
Ibn Saoed, den heerscher der „Wahabieten".
Zoo noemden zich de aanhangers eener in
het midden der achttiende eeuw van Opper?
Arabie (Nedzjid) onder leiding van Mohammed
Ibn Abdel Wahhab uitgegane religieuze be
weging, wier doel was en is den islam tot
zijn oorspronkelijken staat terug te brengen
en hem van ingeslopen bijmengselen te zui
veren. Turkije heeft met hen van oudsher
veel te stellen gehad en was er slechts na
veel moeite in geslaagd in het begin van de
negentiende eeuw (de veldtochten van 1811
tot '18) de fanatieke volgelingen van Wahhab
tot hun uitgangspunt Nedzjid terug te drin
gen. Zoodra de groote oorlog den Turken de
handen begon te binden hebben de Waha-
bieten echter de kans schoon gezien om hun
expansiezucht weer bot te vieren en te
trachten op hun wijze van Arabia een een
heid te maken. Zoo heeft Ibn Saoed achter
eenvolgens zCm heerschappij uitgebreid tot
Hedsjas en Assir en is in zijn opdringen naar
het Zuiden tenslotte ook in gewapend con
flict gekomen met Jahira, den iman van
Yemen.
Deze oorlog, die in het laatst van Februari
uitbrak, had reeds acht jaar gedreigd. Toen
namelijk in 1926 het tusschen Hedsjas en
Yemen liggende Assir het met den iman aan
den stok kreeg en zich om hulp tot zijn
noordelijken buurman Ibn Saoed wendde, lag
deze juist met Transjordanië overhoop en
was derhalve niet in staat een leger naar
Assir te zenden. Wel bood hij moreelen bij
stand in den vorm van een protectoraats
verklaring over Assir. Daarbij bleef het voor-
loopig, want ook Yemen waren de handen
gebonden, omdat het met Engeland in onmin
geraakte over Aden.
In 1932 herleefde het geschil, doordat de
bevolking van Assir in opstand kwam tegen
de Wahabieten, die zij vroeger zelf als be
schermers in het land hadden geroepen. De
opstand werd snel onderdrukt en eindigde
met de vlucht van het vorstenhuis van Assir
naar Yemen, dat ondanks alle vertogen van
Ibn Saoed uitlevering weigerde.
De in Maart van het vorig jaar begonnen
onderhandelingen daaromtrent, dienogwer?
den bemoeilijkt door tal van grensincidenten,
sleepten zich naar Oostersch gebruik traag
voort en zjjn tenslotte afgebroken.
dineeren. Toen zij in haar rijtuig zou stappen, kwam
de ongelukkige Duitsche gouvernante bevend en
snikkend aanloopen.
„O, miladi! miladi!" jammerde zij. „Het kan
toch niet waar zijn! Zendt ge mij zóo van het kind,
dat ik zoo liefheb, weg? Tien jaar lang is het mijn
streven geweest den wil van God en de kennis, die
beter is dan goud, in die reine ziel te prenten, en ik
zou er mijn leven, mijn verstand en mijne gansche
ziel aan willen wijden om..."
„Gij hadt uw plicht moeten doen," zeide Lady
Dolly, hare sortie dichter om zich heen slaande,
met haar voet op de trede van het rijtuig. „En gij
hebt niet te klagen, mijne goede Schroder; gij hebt
immers drie maanden boven uw salaris ontvan
gen?" Dit zeggende, stapte zij in.
„Op mijne eer, dat was bepaald gemeen," mom
pelde John Jura. „Ja, 't was vervloekt gemeen!"
Maar hij zuchtte terwijl hij dit bij zichzelvcn
zeide, want de ondervinding had hem geleerd dat
voorname dames zeer gemeen kunnen handelen als
zij boosaardig worden.
Corrèze was op de vil la.
Zij zag hem een oogenblik vóór het diner, cn
schonk hem een van hare liefste glimlachjes.
„O, Corrèze! wat zijn dat mooie bloemen! Ik heb
er eenige van gestolen. Gij zult het hoofd van mijn
kind nog op hol brengen. Ik ben blijde dat gij naar
Baden gaat!"
Hij lachte, en gaf een galant antwoord.
Het diner duurde niet te lang en was zeer vroolijk.
Toen het was afgeloopcn ging iedereen den tuin in,
die met gekleurde lampions was behangen, en waar
muzikanten, in kreupclboschjcs verscholen, liefe
lijke tonen voortbrachten om met dc nachtegalen
te wedijveren. Het was een getemperd licht, de
lucht was balsamiek; door donkere lanen heen,
zag men in de verte de zee met phosphorischen
glans in het sterrenlicht glinsteren. Lady Dolly
wandelde met Sergius Zouroff cn anderen, en was
in eene zeer romaneske stemming, terwijl John Jura
geeuwde en bromdedoorgaans schoot er^voor hem
niet veel anders over als zij zich op hare wijze ver
maakte.
Corrèze kwam bij haar en hare Russen op een
pad tusschen wanden van stamrozen en zachte
graszodenbanken. De sterren flonkerden tusschen
het gebladerte door, en het gedruisch der zee drong
tot in de stille laan. Lady Dolly zag er zeer bevallig
uit, in een wit kleed, met de roodc rozen om zich
heen en hare afgevallen bladeren aan hare voeten.
Zij rookte, en dat was jammer de cigarette was
volstrekt niet in overeenstemming met de rozen.
„Mevrouw," zeide Corrèze, terwijl hij op haar
afkwam en jiaar een weinig van de anderen af
scheidde, „ik heb nooit zoo iets liefs gezien als uwe
jonge dochter. Geloof mij, ik zeg u dat niet als
een compliment."
„Mijne waarde Corrèze.' Zij is nog maar een kind!"
„Zij is geen kind. Wat zoudt gij zeggen, mevrouw
als ik u zeide dat ik vandaag vijf minuten lang de
dwaasheid heb gehad van er over te denken mijn
engagement te Baden en tc Weenen in dèn steek te
laten om hier te blijven?"
„De Hemel verhoede dat gij zoojiets deedt! Bin
nen eene week zoudt gij haar hoofd op hol gebracht
hebben,"
„Wat zoudt gij zeggen, mevrouw," ging hij met
een glimlach, voort, zonder verder van deze aan
merking notitie te nemen, „Wat zoudt gij zeggen
als ik u zeide dat ik Corrèze, werkelijk de dwaasheid
heb gehad van vijf minuten lang te denken dat een
zwervende nachtegaal zich voor vast in een maag
delijk hart zou kunnen nestelen? Wat zoudt gij
daar wel van zeggen, miladi?"
Mijn waarde Corrèze, als er eenige mogelijkheid
was dat gij ernstig spraakt..."
„Ik spreek in allen ernst veronderstellen wij
dit althans. Wat zoudt gij wel zeggen, miladi?"
„Ik zou zeggen, mijn waarde Corrèze, dat gij
overal veel te veel l'enfant chéri zijt om zelfs uit
ijdele scherts over zoo iets te mogen spreken, en
dat gij, welke voortreffelijke hoedanigheden gij ook
bezit, in éen opzicht niet zoudt deugen."
„En dat is?"
„Als echtgenoot, voor wie ook."
„Gij kunt wel gelijk hebben," zeide Corrèze met
een lichten zucht. Wilt ge mij vergunnen mijne
cigarette aan de uwe aan te steken?"
Een uur later was hij in den geurigen zomernacht
op reis naar Baden.
HOOFDSTUK V.
Raphael de Corrèze had dien ochtend, bij dc
egelantierhaag in het gehuchtje tusschen de rotsen,
niet meer dan de waarheid aangaande zichzelven
gezegd.
Al de bewijsstukken dat hij, afstammeling in de
rechte linie van de aanzienlijke Savooische familie
de Corrèze was, lagen veilig in zijn schrijftafel te
Parijs, maar hij sprak er niet meer over dan hij
over al dc minnebrieven cn onvoorzichtige beken
tenissen sprak, die in kistjes waren weggesloten op
dc eenige plaats, welke hij in zekeren zin zijne
woning kon noemen zijne kamers in de Avenue
Marigny.
(Wordt vervolgd.)