liermee altijd gekleed EERSTE BLAD ZATERDAG 5 MEI 1934 16E JAARGANG. - N°. 51 iDVËRTENTIE TARIEF. HET HELLENDE VLAK. Binnenlandsch Weekoverzicht. FEUILLETON. MOTTE N. Buitenlandsch Weekoverzicht. Iiemaatschappijen belangstelling hebben lie fabricage en distributie van de bieten- l»l, in geval- de regeering overgaat tol Itrdiging van een menggebod voor ben- Inet alcohol. Wanneer aan de regeering lorden duidelijk gemaakt, dat tegenover Irving van de benzinebelasting staat een lenlijk geringe steunuitkeering aan de ■^suikercultuur, dan zal naar de over ig van de commissie voor de benzine- kchappijen een welwillende houding aan- (nen moeten worden tegenover de zaak. VERKOOPINGEN. J70ENSDAG 2Mei 1934, des avonds? uur iDirksland in café Vermeulen; |lag van een HUIS met Tuin teSommels- nabü Dirksland op Kralingen, ten ver- fcke van de erven van wijlen mej. de fed. W. de Ruiter. Notaris VAN DER SLUYS. WOENSDAGEN 9 en 16 MEI 1934, telr Ins 's nam. 2 uur (Wett. tijd) te Som- lelsdtjk, in Hotel Spee, veiling en afslag lm la. 5.06.20 H.A. (11 Gem. 7 R.V.Maat) pUWLAND en eeuwkant, te Middelharnis 1 den polder „Het Oudeland." b. 1.65.20 H.A. (4 Gem. 23 R. S. Maat) luwland te Sommelsdtjk in den polder let Oudeland." |c. HUIZEN met erven, te Middelharnis; |d. HUIZEN met erven te Sommelsdtjk, diverse perceelen en combinatiën. Alles Ihoorende tot de nalatenschap van wyien lejuffrouw de Wed. JAC. SCHELLEVIS- |b. Kobteweo. Breeder bij biljet. Notaris VAN DER SLUYS. VElLINliSBERICHT van Vrijdag 27 April 1934 |r Coöp. Tuinbouw- en Veilingsvereen. „OOSTVOORNE". Ipsla 0,60 tot 3,50 per 100 K.G. liis 1,50 tot 3,- per 100 bos. mazie 2,— tot 3,50 per 100 K.G. In 0,10 tot 0,24 per bos. fcsnijboonen 79,— per 100 K.G. ■lof 0,05 tot ƒ0,11 per K.G. .emkool I ƒ11,— tot ƒ35,— per lOOstuks. II ƒ4,— tot 20,— per 100 stuks. In" 2,10 per 100 K.G. ïiarber 1,10 tot 2,— per 100 bos. Ite asperges 0,43 tot 0,65 per bos lante! is een uitkomst voor geld®aan haar kleeding 'oor morgen- middag- en Itijd gekleed. Past bij elke elegant cachet. In velerlei pfien reeds vanaf f 9.75. zijn weer mode. U vindt groote verscheidenheid van )ie dessins. Vlotte, snoezige jrijzen van f 12.75 tot I 39.-. |let-mantel en 'n Imprimé- nergens in deze stad zoo als bij Voss. Prijs per kwartaal Losse nummers ADVERTENTIËN van I-6 regels 1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen enDienstaanvragen f 1,per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. erdam Den Haag Arnhem Duif" Spuistraat Groote Oord ntraat Hofweg Tweemaal twee is vier. Dat is zoo en dat zal zoo blijven, zoolang nog één stel hersens in staal is tot rekenen. Wat zoudt U zeggen van een schoolhoofd, dat op zekeren dag zou decreteeren, dat op zijn school 2x2 niet vier maar b.v. vijf zou zijn? En wat zou er gebeuren, als deze machtswellusteling eens werkelijk zijn wil door kon drijven? In gedachten zien we al een aantal blonde en bruine kinder kopjes ernstig gebogen over hun schrift, rekenen, rekenen, volgens de nieuwste tafel van twee. Telkens gaat er een vingertje op, want „de som komt niet uit" of „de som komt zoo raar uit". De onderwijzers en onderwijzeressen, die het dwaze voor schrift van hun hoofd in practijk moeten brengen, zijn de wanhoop nabij, tot einde lijk één zich vermant en zich wendt tot de hoogere onderwijs-autoriteiten. Een onderzoek wordt ingesteld enden vol genden dag is 2 x 2 weer 4. Zijn wij op het oogenblik in de maat schappij niet even dwaas aan het handelen als dit imaginaire schoolhoofd? Ook de economie heeft wetten, vaste regels, die waar zullen blijven zoolang nog een pond van zekere waar verkocht zal worden. Aan die wetten valt niet te tornen en toch doen we het. Tot onze verontschuldiging geldt alleen, dat we het moeten doen, omdat de nood van den tijd er ons toe dwingt. Maar evenals op de bovenbedoelde school komt de som raar uit en raken we steeds meer „in de knoei". De crisiszuiveiwet leidde tot het belasten van boter, toen van margarine, daarna kwam er een menggebod van margarine en boter, toen werden geleidelijk alle vetten belast, tot ook dit geen opluchting meer gaf, waarna men den veestapel ging af slachten. Hierbij kwam zooveel fraude aan het licht, dat de Rundvee-centrale zich tot de boeren wendde en met klem aandrong op vaderlandsliefde door eerlijk te werk te gaan. Men begrijpt, dat duikingen zullen blijven bestaan, zoolang de regeering niet verder ingrijpt! Dus op dit gebied gaat het regeeringsingrijpen steeds verder. De crisisvarkenscentrale had tot richt snoer het opkoopen tegen hoogere prijzen van baconvarkensde bacon werd geëx porteerd en het verlies hierop geleden, zou worden teruggevonden in een heffing te leggen op het varkensvleeschgebruik ten. behoeve van het binnenland. De crisis- zuivelcentrale hoopte, dat de prijzen der voor het binnenland bestemde varkens zich zouden regelen naar die der baconvarkens en in den beginne gelukte dit dan ook. De export van bacon neemt vrij snel af; minder en minder varkens worden hiervoor door de Varkenscentrale gekocht, zoodat het aanbod op de vrije markt, dus voor het binnenlandsch verbruik hoe langer hoe grooter en ook hoe langer hoe dringender wordt, met gevolg daling van prijzen. Het ziet er naar uit, dat de Varkenscentrale op een gegeven moment de binnenlandsche varkensvleeschdistributie ter hand zal moe ten gaan nemen, teneinde den boeren een toeslag te kunnen verstrekken hetgeen toch het doel der varkenscentrale is en zoo ziet men ook hier een toenemende mate van regeeringsingrijpen. Het tekeer gaan tegen deze voortschrij dende regeerings-zeggenschap in econo mische zaken heeft geen enkel nut; men moet in deze bijzondere tijden zooveel mogelijk „Real-Politik" voeren, want zon der deze komt men er niet meer. Maar al erkennen we dat gaarne, toch blijft2 x 2 is 4. Toch heeft al dat ingrijpen van overheidswege in het pro ductiesysteem, al dat belasten, contingen teeren, toeslag geven, afslachten, prijs- bepalen, enz., enz., een ontwrichting van de economische wetten tengevolge, waar door we nieuwe onbillijkheden, nieuwe moeilijkheden scheppen, die dan weer door nieuwe belastingen, nieuwe contin- genteeringen, nieuwe toeslagen enz. on gedaan gemaakt moeten worden. Het gevolg is, dat de regeeringsbe- moeiing zich steeds uitbreidt en iedere zelfstandige handeling van de bevolking onmogelijk wordt gemaakt. Voor een betrekkelijk korten tijd kan dit, omdat onze maatschappij stevig genoeg in elkaar zit om 'n zekere dosis verwar ring te dragen, maar op den duur loopen wij toch vast. Telkens meer particuliere belangen ko men in het gedrang en kunnen alleen behartigd worden door nieuwen steun op nieuw gebied. Dat kan zoo niet jaren lang voortduren. Eindelijk zal men toch een keus moeten doenöf voortmodderen in de ingeslagen richting met ais gevolg steeds grooter chaos, öfoverdracht van alle par ticuliere bevoegdheden in de economische maatschappij, hetzij aan den staat, hetzij aan in het leven te roepen bedrijfsinsianties. Geen van beide vooruitzichten is bij zonder aanlokkelijk, maar een derde zien wij niet. O. H. C. Prinses Juliana's v\jf en twintigsten verjaardag. Een schitterende over winning van het Hollandsche voetbal team. De nieuwe luchtljjn Rotterdam- Eindhoven. De Dieseltrein. Prinses Juliana vjjf en twintig jaar ge worden! Dat was de gedachte, die bij den aanvang van deze week ons bezig hield. De vlaggen wapperden langs de straten en alom was er de feestelijke glans van een blijden dag. Er lag weliswaar een floers over de vreugde, want onze gedachten gin gen vanzelf terug naar de donkere dagen, die pas zoo kort achter ons liggen en weer stonden voor onzen geest de beelden van den somberen stoet van 's-Gravenhage naar Delft, toen het stoffelijk overschot van onze beminde Koningin-Moeder ten grave werd OUID A Naar het Engelsch door C. BAARSLAG. 13) „Een groot zanger, dat stem ik toede grootste, zoo je wilt; maar toch altijd een zanger, en een man die in elke hoofdstad waar hij komt, honderd minna- rijtjes heeft. En met zoo'n man alleen thuis te komen, na zooveel uren met hem alleen doorge bracht te hebben I Dat was meer dan dwaas, Vere; het was onwelvoegelijk, onbeschaamd, onzedelijk!" Een hooge blos overtoog het bleek gelaat van het meisje; met zekeren verontwaardigden trots hief zij het hoofd op. „Gij moogt zeggen wat gij wiit, moeder," sprak zij op bedaarden toon. „Maar dat is niet waar." „Durf je me tegenspreken?" riep Lady Dolly. „Ik zeg u 't was schandelijk, allerschandelijkst, en de Hemel weet hoe ik er ooit eene fatsoenlijke uit- 'egging aan zal kunnen geven. Hélène heeft de ge schiedenis aan iedereen verteld, en het praatje loopt al met laarzen van zeven mijlen. Waar! Wie vraagt er naar of iets waar of niet waar is op den schijn komt het maar aan. iedereen zegt dat je met Corrèze van Havre zijt gekomen," Vere stond stilzwijgend en lijdelijk, met hare oogen op de stephanotissen en orchideeën geves tigd. „Hoe kom je aan die dure bloemen? Jack heeft En toch mochten w(j op den 30en April bl(j zijn. En onwillekeurig kwamen de her inneringen op aan het jaar 1909, toen de spanning en het uitzien van het Nederland- sche volk naar de bl(jde gebeurtenis met den dag grooter en sterker werdtot in den morgen van 30 April een kindeke ge boren werd, een Prinses van Oranje Nassau 1 Een zeer gelukkige gedachte was het, welke ter gelegenheid van dezen vijf en twin tigsten verjaardag van H. K. H.|Prinses Ju liana heeft doen besluiten tot een uitgaaf, welke verleden, heden en toekomst van het Oranjehuis in Woord en in Beeld omvat, een prachtwerk, dat juist in deze dagen door de Oranje-getrouwe Nederlanders zal worden begroet als een kostelijk en be- geerenswaard bezit. Want ook het heengaan van Koningin- Emma, juist na het gereedkomen van dit hoek, verleent het een bijzondere waarde. Dit droef gebeuren bracht immers zeer en zeer velen bij de jongste historie van het Koninklijke Huis, voor de oudere generatie ook de eigen geschiedenis, waaraan men de herinnering gaarne in tastbaren vorm voor zich bewaren wilde. In fraaien band, welverzorgd van uit voering, is nu het prachtwerk „Trouw aan Oranje" verschenen, opgedragen aan H. K. H. Prinses Juliana, ingeluid door Jhr. Mr. P. Beelaerts van Blokland, vice-president van den Raad van State, heeft een keur van medewerkers onder redactie van M.J, Leen- dertse, de geschiedenis geschreven van onze Oranjevorsten geïllustreerd met een keur van afbeeldingen, gekozen onder leiding van Mr. N. Beets, oud-onderdirecteur van 's R(jks Prenten-Kabinet. De bijdragen in dit mooie boek, dat een begeerenswaardig bezit zal ztjn voor iedereen, zijn kort gehouden, po pulair en prettig leesbaar. Ztj wekken on middellijk de interesse, ook bij het niet- wetenschappeltjke publiek, dat zijn school boekjes-kennis doet herleven met beeld en helder begrip van alles, wat eens sleGhts doode feiten en cijfers waren. De vreugde, die er heerschte om den ver jaardag van onze Prinses, kreeg nog een stimulans door de daverende overwinning van onze kranige voetballers op de Belgen te Antwerpen. Lange extra-treinen met niets dan Neder landers stroomden de Scheldestad binnen. Nederlanders passeerden in duizendtallen de grens. Er werden in de Sinjorenstad tal van records gebroken. Records met extra-treinen, met automobielen, records in de restaurants en een record aantal Nederlanders op en rond De Keljserlei, waar op eiken Belg minstens tien bewoners van over den Moerdijk werden geteld. Yelen waren zonder kaarten gekomen. Hebben het er maar op gewaagd en kwamen tenslotte nog aan een plaats, al is het dan ook voor meer dan het dubbele der waarde. Overigens hield de Antwerpscherecherche ditmaal een oogje in het zeil. Ztj rekende talrijke, op buit beluste opkoopersin,waar door straks eenige plaatsen in het Deurne- stadion onbezet bleven. Het Nederlandsche elftal stelde de gekoesterde verwachtingen niet teleur. Het heeft zijn reputatie hoog gehouden. In een spannenden wedstrijd werden de toch zeker nietzeide Lady Dolly achterdochtig. „Hij heeft ze gebracht," antwoordde Vere. „Corrèze?" Terwijl ik niet thuis was?" „Ja. Hij heeft mij aan het balkon gesproken." „Wel meidlief, je doet Bulmer eer aan! Geen Spaansche of Italiaansche heldin uit eene van zijne opera's had zich op den eersten dag van hare vrij heid schaamteloozer kunnen gedragen. Ik heb altijd wel zoo iets verwacht van je grootmoeders opvoedingsmethode. Ga naar je slaapkamer, cn kom er niet uit voordat ik je laat roepen. Neen, die bloemen kan je niet mee naar boven nemendat is ongezond even ongezond als de vriendelijkheid van Corrèze." Vere ging heen en wierp een weemoedigen blik op hare schatten; maar de roos en de lavendel takjes had zij ongemerkt in hare hand gehouden. „Daar hecht ik toch eigenlijk het meest aan," dacht zij: dit waren de eenvoudige bloemen, die hij, nadat hij gezongen had, voor haar had geplukt. Toen de deur achter haar dicht was, schelde Lady Dolly om haar maitre d'hotel. „Betaal Fraulein Schroder drie maanden salaris, en zend haar met de eerste stoomboot weg; en betaal de Engelsche dienstbode zooveel als zij hebben moet, en zend haar ook met de eerste stoomboot weg. Zorg dat zij beiden weg zijn als ik wakker word. En overmorgen ga ik naar DcauviUc waarschijnlijk kom ik hier niet terug." Haar ondergeschikte boog gehoorzaam. Nu nam Lady Dolly den ruiker van Corrèze, en ging er mede naar hare kamer. „Zoek de beste van die bloemen uit," zeide zij tot hare kamenier, „en steek ze hier cn daar op mijn kieed." Zij ging bij de Duchesse de Sonnaz te Dcauvilie Belgen op overtuigende wijze met 4-2 geklopt. Na de rust, die met blanken stand was ingegaan nam België de leiding. Spoedig daar op werd deze achterstand, door drie Neder landsche doelpunten gescoord door Smit, Bakhuljs en Vente en in een 3 1 voorsprong omgezet. België verkleinde daarop den ach- retstand, maar vijf minuten voor het einde maakte Bakhuljs het vierde Nederlandsche doelpunt. En nu: naar Rome! Op hoop van zegen. Maar er is nog meer reden tot blijd schap. Het Nederlandsche luchtvaartnet, dat zich in de laatste jaren toch reeds zoo ver takt heeft, is thans uitgebreid met nog een nieuwe lijn Rotterdam-Eindhoven. 1 Mei is deze dubbeldaagsche dienst, die in beide richtingen zal worden onderhouden, ingegaan en is de PH-ADS als eerste vliegtuig van uit Rotterdam op Welschap, het Eindhoven- sche vliegveld geland. Dit beteekent een heelen vooruitgang voor ons land en vooral voor Eindhoven natuurlijk. Tot nog toe was de verbinding met het industriegebied niet direct eenvoudig en snel; met andere ver voermiddelen kostte de reis toch minstens wel eenige uren, terwijl thans een halfuur voldoende is, om de reizigers vanuit de drukke havenstad middenin het land te brengen. Vanzelfsprekend is dit nieuwe station ook opgenomen in het internationale luchtver keer, hetgeen btj zijn gunstige ligging, be teekent, dat men van daaruit binnen één dag de groote Europeesche hoofdsteden als Londen, Berlijn, Parijs, Weenen, Kopenhagen en andere kan bereiken. Binnen kort hoopt men de Ijjn door te trekken naar Twenthe, Groningen en Borkum, hetgeen het handels verkeer ongetwijfeld zeer zal bevorderen. Een andere belangrijke verbetering in het verkeer is de invoering van de Dieselrelec- trische Fractie. Ook Eindhoven zal via Utrecht hier wel bij varen. Op 15 Mei, met ingang van den nieuwen Zomertijd, zal een uurdienst worden geopend op de lijnen Amsterdam Arnhem Rotterdam; Den Haag—Gouda— Utrecht en Utrecht—Eindhoven. Nederland staat wel in het teeken van het snelverkeer thans! Wij hebben hier de nieuwste mid delen van vervoer, die de techniek in de laatste tientallen jaren verschaft heeft,Een ondernemingsgeest bezit ons volk zeker. Onze scheepvaart- en luchtlijnen, binnenkort ook onze spoorwegen, doen niet meer onder voor die van het buitenland. Het tempo, waarin wij ons kleine grondgebied in alle richtingen kunnen doorkruisen is langzamerhand fabel achtig. Alleen de uiterste uithoeken in het Noorden btj Friesland en Groningen, in het Zuiden bij Limburg, zijn nog niet voldoende snel met de centra verbonden, doch binnen afzienbaren ttjd zal ook hierin voorzien wor den. De plannen zijn er reeds, alleen de be sprekingen kosten nog veel tijd. Een ding is er, wat de Nederlanders nog moeten Ieeren beslissingen te nemen in het tempo van dezen tijd en de vaak al te zwaarwichtige conferenties sneller te doen vlotten. Aan den anderen kant echter kan men er zich thans! wel op laten voorstaan, dat de grootst mogelijke veiligheid in acht genomen en ge garandeerd wordt; voor men de nieuwe uit vindingen invoert, wordt er zooveel mee geëxperimenteerd, dat eventueele fouten en gebreken voldoende aan het licht worden gebracht en de noodige verbeteringen kunnen worden ingevoerd vóór het te laat is. Tijd is geld ja maar veiligheid gaat toch vóór alles I Pan-Arabische congressen. - De kan sen van Irak. - Ibn Saoed. - Wapen stilstand. - Austra-fascisme. - De Nieuwe Grondwet. - „II fascio". - Duitsch nationaal-BOcialisme. Sedert Arabie tijdens den wereldoorlog de Turksche heerschappij had afgeschud, is er voortdurend stryd geweest tusschen groepen, die elkaar den voorrang betwistten. Wel waren er onder de bewoners van het Schier? eiland velen die naar eenheid verlangden en ze op Pan-Arabische congressen vurig be? pleitten, maar zij wisten het niet tot een volksbeweging in dien zin te brengen. De eenheid bleek langs den vreedzamen weg van overleg niet bereikbaar. Uit de talrijke met elkaar wedijverende groepen hadden zich in den loop der jaren drie groote gekristalliseerd en wel in de landen Hedsjas, Irak en Yemen. Aanvankelijk scheen Irak (het oude Meso potamia) onder koning Feisal de beste kansen te hebben, doch zijn invloed is allengs uit het eigenlLjke Arabie teruggedrongen en geheel overschaduwd door de opkomst van Ibn Saoed, den heerscher der „Wahabieten". Zoo noemden zich de aanhangers eener in het midden der achttiende eeuw van Opper? Arabie (Nedzjid) onder leiding van Mohammed Ibn Abdel Wahhab uitgegane religieuze be weging, wier doel was en is den islam tot zijn oorspronkelijken staat terug te brengen en hem van ingeslopen bijmengselen te zui veren. Turkije heeft met hen van oudsher veel te stellen gehad en was er slechts na veel moeite in geslaagd in het begin van de negentiende eeuw (de veldtochten van 1811 tot '18) de fanatieke volgelingen van Wahhab tot hun uitgangspunt Nedzjid terug te drin gen. Zoodra de groote oorlog den Turken de handen begon te binden hebben de Waha- bieten echter de kans schoon gezien om hun expansiezucht weer bot te vieren en te trachten op hun wijze van Arabia een een heid te maken. Zoo heeft Ibn Saoed achter eenvolgens zCm heerschappij uitgebreid tot Hedsjas en Assir en is in zijn opdringen naar het Zuiden tenslotte ook in gewapend con flict gekomen met Jahira, den iman van Yemen. Deze oorlog, die in het laatst van Februari uitbrak, had reeds acht jaar gedreigd. Toen namelijk in 1926 het tusschen Hedsjas en Yemen liggende Assir het met den iman aan den stok kreeg en zich om hulp tot zijn noordelijken buurman Ibn Saoed wendde, lag deze juist met Transjordanië overhoop en was derhalve niet in staat een leger naar Assir te zenden. Wel bood hij moreelen bij stand in den vorm van een protectoraats verklaring over Assir. Daarbij bleef het voor- loopig, want ook Yemen waren de handen gebonden, omdat het met Engeland in onmin geraakte over Aden. In 1932 herleefde het geschil, doordat de bevolking van Assir in opstand kwam tegen de Wahabieten, die zij vroeger zelf als be schermers in het land hadden geroepen. De opstand werd snel onderdrukt en eindigde met de vlucht van het vorstenhuis van Assir naar Yemen, dat ondanks alle vertogen van Ibn Saoed uitlevering weigerde. De in Maart van het vorig jaar begonnen onderhandelingen daaromtrent, dienogwer? den bemoeilijkt door tal van grensincidenten, sleepten zich naar Oostersch gebruik traag voort en zjjn tenslotte afgebroken. dineeren. Toen zij in haar rijtuig zou stappen, kwam de ongelukkige Duitsche gouvernante bevend en snikkend aanloopen. „O, miladi! miladi!" jammerde zij. „Het kan toch niet waar zijn! Zendt ge mij zóo van het kind, dat ik zoo liefheb, weg? Tien jaar lang is het mijn streven geweest den wil van God en de kennis, die beter is dan goud, in die reine ziel te prenten, en ik zou er mijn leven, mijn verstand en mijne gansche ziel aan willen wijden om..." „Gij hadt uw plicht moeten doen," zeide Lady Dolly, hare sortie dichter om zich heen slaande, met haar voet op de trede van het rijtuig. „En gij hebt niet te klagen, mijne goede Schroder; gij hebt immers drie maanden boven uw salaris ontvan gen?" Dit zeggende, stapte zij in. „Op mijne eer, dat was bepaald gemeen," mom pelde John Jura. „Ja, 't was vervloekt gemeen!" Maar hij zuchtte terwijl hij dit bij zichzelvcn zeide, want de ondervinding had hem geleerd dat voorname dames zeer gemeen kunnen handelen als zij boosaardig worden. Corrèze was op de vil la. Zij zag hem een oogenblik vóór het diner, cn schonk hem een van hare liefste glimlachjes. „O, Corrèze! wat zijn dat mooie bloemen! Ik heb er eenige van gestolen. Gij zult het hoofd van mijn kind nog op hol brengen. Ik ben blijde dat gij naar Baden gaat!" Hij lachte, en gaf een galant antwoord. Het diner duurde niet te lang en was zeer vroolijk. Toen het was afgeloopcn ging iedereen den tuin in, die met gekleurde lampions was behangen, en waar muzikanten, in kreupclboschjcs verscholen, liefe lijke tonen voortbrachten om met dc nachtegalen te wedijveren. Het was een getemperd licht, de lucht was balsamiek; door donkere lanen heen, zag men in de verte de zee met phosphorischen glans in het sterrenlicht glinsteren. Lady Dolly wandelde met Sergius Zouroff cn anderen, en was in eene zeer romaneske stemming, terwijl John Jura geeuwde en bromdedoorgaans schoot er^voor hem niet veel anders over als zij zich op hare wijze ver maakte. Corrèze kwam bij haar en hare Russen op een pad tusschen wanden van stamrozen en zachte graszodenbanken. De sterren flonkerden tusschen het gebladerte door, en het gedruisch der zee drong tot in de stille laan. Lady Dolly zag er zeer bevallig uit, in een wit kleed, met de roodc rozen om zich heen en hare afgevallen bladeren aan hare voeten. Zij rookte, en dat was jammer de cigarette was volstrekt niet in overeenstemming met de rozen. „Mevrouw," zeide Corrèze, terwijl hij op haar afkwam en jiaar een weinig van de anderen af scheidde, „ik heb nooit zoo iets liefs gezien als uwe jonge dochter. Geloof mij, ik zeg u dat niet als een compliment." „Mijne waarde Corrèze.' Zij is nog maar een kind!" „Zij is geen kind. Wat zoudt gij zeggen, mevrouw als ik u zeide dat ik vandaag vijf minuten lang de dwaasheid heb gehad van er over te denken mijn engagement te Baden en tc Weenen in dèn steek te laten om hier te blijven?" „De Hemel verhoede dat gij zoojiets deedt! Bin nen eene week zoudt gij haar hoofd op hol gebracht hebben," „Wat zoudt gij zeggen, mevrouw," ging hij met een glimlach, voort, zonder verder van deze aan merking notitie te nemen, „Wat zoudt gij zeggen als ik u zeide dat ik Corrèze, werkelijk de dwaasheid heb gehad van vijf minuten lang te denken dat een zwervende nachtegaal zich voor vast in een maag delijk hart zou kunnen nestelen? Wat zoudt gij daar wel van zeggen, miladi?" Mijn waarde Corrèze, als er eenige mogelijkheid was dat gij ernstig spraakt..." „Ik spreek in allen ernst veronderstellen wij dit althans. Wat zoudt gij wel zeggen, miladi?" „Ik zou zeggen, mijn waarde Corrèze, dat gij overal veel te veel l'enfant chéri zijt om zelfs uit ijdele scherts over zoo iets te mogen spreken, en dat gij, welke voortreffelijke hoedanigheden gij ook bezit, in éen opzicht niet zoudt deugen." „En dat is?" „Als echtgenoot, voor wie ook." „Gij kunt wel gelijk hebben," zeide Corrèze met een lichten zucht. Wilt ge mij vergunnen mijne cigarette aan de uwe aan te steken?" Een uur later was hij in den geurigen zomernacht op reis naar Baden. HOOFDSTUK V. Raphael de Corrèze had dien ochtend, bij dc egelantierhaag in het gehuchtje tusschen de rotsen, niet meer dan de waarheid aangaande zichzelven gezegd. Al de bewijsstukken dat hij, afstammeling in de rechte linie van de aanzienlijke Savooische familie de Corrèze was, lagen veilig in zijn schrijftafel te Parijs, maar hij sprak er niet meer over dan hij over al dc minnebrieven cn onvoorzichtige beken tenissen sprak, die in kistjes waren weggesloten op dc eenige plaats, welke hij in zekeren zin zijne woning kon noemen zijne kamers in de Avenue Marigny. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1934 | | pagina 1