Leest„Onze Eilanden"
lharnis
PREDIKBEURTEN.
PING
RIEF.
ZiekenverYoer van Hellevoetsluis
Konijnendijk's Autogarage
Straatweg C 53 - N1EUW-HELV0ET
AAMBEIEN.
A DE SALAMANDER A
WOENSDAG
18 APRIL 1934
1 6e jaargang. - n°. 46
LANDBOUW
feuilleton.
MOTTEN.
Diefstal van eieren
en kuikens.
M. P., 37 jhotelhouder, getuige, heeft die
Tickets gekocht.
P. heeft het geld teruggestort nu inbeslag
name der loteu.
Aangezien beklaagde zeer eerlijk is op
getreden, een geldboete van fiO of 10 dagen
hechtenis.
Uitspraak f 10 of dagen.
A. v. d. D., verkeersfout, f 3 of 2 d. by
verstek.
H. M., Sommelsd(jk, heeft rundvet in voor
raad gehad zonder het vereischte merk, f 10
of 3 d. by verstek.
W. J. B.,56 j., slager te Ooltgensplaat, ook
gesmolten rundvet in voorraad, niet voorzien
van het vereischte merk.
Verdachte verweert zich, eisch f 5 of 3d.
Uitspraak f 3 of 2 d., met verbeurd-ver
klaring van het vet.
P, Z 36 j.,slager te Dirksland,zelfde over
treding, 2 maal gepleegd. Uitspraak f 10 of
5 d. hechtenis, met verbeurdverklaring van
het vet.
A. L. slager te Sommelsdyk, zelfde over
treding, vet was voor eigen gebruik flOof
t dagen hechtenis met verbeurdverklaring
01 van het vet.
P. R. heeft gereden zonder geldig rybe-
jt I wps f 3 of 2 dagen.
~e I W. v. G. heeft D. P. gemachtigd, overtre
ding motor- en rywielwet f 1 of 1 dag.
C. J. C., verstek, heeft gereden met auto
zonder hoorn f 2 of 2 dagen.
P. C., verstek, dronken geweest ten tweede
male f 15 of 3 dagen.
C. G., verstek, heeft een paaschos door
leerplichtig zoontje onder schooltyd laten
rondleiden, f 2.
k.
10
er
d.
in
n r
ht,
el,
der
ak
el
en,
dit
zen
Oof
en.
ge-
ïng,
ring
gen,
r.
eeft
den
ge-
ing.
dj es
elfde
elfde
heeft
geeft
RECHTBANK TE ROTTERDAM.
Strafzitting.
In de zaak tegen C. A., 54 jaar, zonder
beroep, te Ooltgensplaat, gedetineerd, ver
volgd wegens verduistering in zijn kwaliteit
van notaris, van een bedrag van ongeveer
SO.OOO, welk geld hy onder zich gekregen
bad als aflossingen van hypotheken, die door
mej. D. C. Goedkoop waren verstrekt en welk
geld verdachte had behooren af te dragen
aan den heer J. F. R. v. d. Wall in Den
Haag, die beheerder was van het vermogen
van mej. Goedkoop, heeft de rechtbank het
onderzoek heropend, om alsnog den curator
te hooren. De behandeling zal 24 dezer wor
den voortgezet. Ook de uitspraak is bepaald
op dezen dag.
ON No. 12
,n 25 April
telkens des
HRKSLAND,
n Café Ver-
Afslag van
lingen) nabij
oeke van de
lej. de Wed.
1—2
IER SLUYS.
Zondag 15 April 1931.
NEDERLANDSCH HERVORMDE KERK.
Middelharnis, rm. ds. r. d. Wal (H. A.)en's ar.
dhr. Vetter.
Sommelsdijk, vm. en 's av. ds. v. Asch.
Dirksland, vm. dhr. Baart en's av.ds. v. d. Wal.
Herkingen, vm. en 's av. dhr. Overweel.
Melissant, vm. ds. Bouw en 'sav. leeskerk.
Stellendam, vm. en 'sav. dhr. Bouman.
Goedereede, nam. ds. Polhuis.
Ouddorp, vm. leeskerk en nam. ds. Verkerk.
Nieuwe Tonge, vm. en 's av. dhr. Wildschut uit
Rotterdam.
Oude Tonge, vm. ds. Verkerk en's av. leeskerk.
Ooltgensplaat, vm. en 'sav. ds. Kleijne.
Langstraat, vm. dhr. Vetter.
Den Bommel, vm. leeskerk en 's av. ds. Bouw.
Stad aan 't Haringvliet, vm. ds.Polhuijs en's av.
leeskerk.
GEREFORMEERDE KERK.
Middelharnis, vm. en 'sav. ds. Zeilstra,
Melissant, vm- en 'sav. leeskerk.
Stellendam, vm. en 'sav. ds. Sap.
Ouddorp, vm. en nam. leeskerk.
Ooltgensplaat, vm. en 'sav. ds. Reenders.
Den Bommel, rm. en 'sav. ds. Scbaafsma.
Stad a.'tHaringvliet, vm. en 'sav.ds.deGraaff.
GEREFORMEERDE GEMEENTE.
Middelharnis, vm. en 's av. leeskerk.
Dirksland, rm. en 'sav. ds. de Blois.
Herkingen, vm. en 'sav. leeskerk.
Ouddorp, vm. en nam. leeskerk.
CHR. GEREFORMEERDE KERK.
Middelharnis, vm. en 's av. ds. Laman.
DOOPSGEZINDE GEMEENTE.
I Ouddorp, vm. ds. R. Foppema.
naar ROTTERDAM f 6,—
Onze wagens zijn bij aankomst
van elke boot aanwezig.
SPECIALE WAGENS uitgerust
met brancard f 10,
Wij vervoeren Uw zieken bet voor-
deeligst. - Prima wagens.
VERTROUWD PERSONEEL,
Voor alle ritten billijke tarieven
BEL OP! Telefoon 66.
Post-giro No. 178486.
NUTSSPAARBANK
Middelharnis Sommelsdijk
Kantoor - Voorstraat 5 - Middelharnis
Geopend van v.m. 9—12 en n.m. 2—4 uur
ZATERDAG v.m. 9—1 uur.
MAANDAG n.m. 6—7 uur.
DONDERDAG n.m. 6-7 uur.
Rente vergoeding 3%.
RADICALE GENEZING
de hardnekkigste Aambeien
kunt U genezen binnen enkele weken.
Kipstraat 59,R'dam
Prijs per kwartaal
Losse nummers
ADVERTÊNTIËN
van 16 regels1,20
Elke regel «neer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen enDiensfaanvragen
f \tper plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
NZE
HEW/ v
UMfl
Dit blad verschijnt ieder en
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
DE B1UTSCHE E1EK-1N VOER.
Tot een compromis met de uitvoerlanden i
LONDEN, 14 April. De pogingen van
het Britsche ministerie van Landbouw tot
beperking van den invoer van eieren naar
Engeland zijn voor het oogenblik gestrand
op de weigering van Nederland en België,
om de voorgestelde regeling op de basis van
da cijfers van 1932 te aanvaarden. De landen,
die hierin reeds hebben toegestemd, waar
onder in de eerste plaats Denemarken, heb
ben bun inwilliging afhankelijk gesteld van
een algemeene aanvaarding van het plan.
Nu deze uitblijft, staat dus de geheele rege
ling op losse schroeven en de invoeren zijn
dan ook door geen enkel land beperkt. De
positie op de eiermarkt is evenwel dusdanig,
dat belanghebbenden geneigd zyn, geen over-
matigen invoer aan te moedigen, waardoor
de reeds slechte prijzen nog meer zouden
dalen.
Op het Britsche departement van Land
bouw neemt men intusscben het standpunt
in, dat een regeling moeilijk kan uitblijven.
Zooals bekend, beeft de minister de be
voegdheid om bij Koninklijk besluit een ge
dwongen regeling van den invoer af te kon
digen, indien vrijwillige aanvaarding door
de betrokken landen niet tot stand te bren
gen is.
Men voelt echter weinig voor gedwongen
maatregelen en naar mij bleek, heerscht in
gezaghebbende kringen de overtuiging, dat
alvorens op een dergelpke wijze zal worden
ingegrepen, eerst nader overleg met de ver
tegenwoordigers der belanghebbende naties
zal worden gepleegd.
Waar noch Nederland noch België zich
tegen het principe der vrywillige invoerbe
perking verzet heeft, doch alleen tegen de
hiervoor gekozen basis, gelooft men, dat
onderlinge gedachtenwisselingen tot het vin
den van een compromis-oplossing goede
vruchten kunnen dragen. Vermoedelijk kun
nen deze binnenkort tegemoet worden gezien.
„ONREDELIJKE CRITIEK OP DEN
LANDBOUWSTEUN".
Boerenstand in staat gesteld zich te hand
haven onder gewpzigde omstandigheden.
Naar aanleiding van de critiek op den
landbouwsteun in het voorloopig verslag om
trent de Landbouwcrisiswet, schryft dr. H.
Molbuysen in het Alg. Ned. Landbouwblad
een verweer, waaraan wij het volgende ont-
leenen:
Belemmert de landbouwsteun het aanpas
singsvermogen van den landbouw? Het is
toch uit den treure herhaald, dat juist de
landbouwsteunmaatregelen dienstbaar wor
den gemaakt aan die aanpassing. Deze maat
regelen zijn er juist op gericht den boeren
stand in staat te stellen zicb te handhaven
onder de gewijzigde omstandigheden. Een
verdere aanpassing, die dan natuurlijk als
identiek wordt beschouwd met een verlaag
den steun, is vrywel niet mogelijk. Laat
men zich in dit opzicht niet tot algemeen
heden bepalen, maar eens aangeven, wat er
nu verder moet worden aangepast. De arbeids-
loonen der landarbeiders zijn al aange
land op een peil, dat als een bestaansmi
nimum is te beschouwen. In verschillende
streken zyn de loonen niet geiyk, maar een
loon van 25 cent per uur is al hoog. In onder
scheidene streken verdient de landarbeider
zelfs niet meer dan f 9 per week. Nu moet
men ons eens een «ander bedryf wijzen, waarin
de geschoolde arbeider een dergelijk loon
verdient, ook als men er mede rekening
houdt, dat een landarbeider iets meer met
een gulden kan doen dan zyn stedelijke
collega en goedkooper woont. Vergeleken
bij 1914 is het loonpeil in de stedelijke be
drijven vrywel tweemaal zoo hoog.
Maar er wordt toch nog altyd pacht en
hypotheekrente betaald door delandbouwers,
zoo wordt er gezegd. Inderdaad, hypotheek
rente wordt zoo lang mogelijk betaald om
op het bedrpf te kunnen blij ven en een kans
op betere tyden te behouden. Maar dikwijls
gebeurt dit door zich het allernoodigste te
ontzeggen en door schuld op schuld te sta
pelen. Zoo is nu eenmaal de mentaliteit van
den boerenstand.
Het is ook waar, dat in sommige deelen
van ons land de pachten stijgen. Helaas, er
zijn onder den boerenstand, die by de minste
verbetering bereid zijn deze verbetering dade
lijk weer in een hoogeren pachtprys te ver-
disconteeren, ondanks de vele waarschuwin
gen. Echter stare men zich niet blind op
dergelyke sporadische verschijnselen. Er zijn
ook landsgedeelten, waar de huurprijs zoo
laag is gezonken, dat deze by lange na niet
toereikend is om de op het land rustende
lasten als grond en waterschapslasten te
dekken. Hoe moet onder deze omstandigr-
heden het bedrijf zich nog verder aanpassen?
Wy zullen het gaarne vernemen. Want in
dat geval zal er werkelijk eens opbouwende
critiek zijn geleverd. Zoolang men echter in
dit opzicht in gebreke blijft, is het onredelijk
den landbouwsteun onder critiek te bedelven.
OUÏDA
Naar het Engelscii door
C. BAARSLAG.
13)
„O, gij zult teleurgesteld zijn. Er is niet veel
bijzonders aan, en ik maak er geen geheim van.
Ik ben Raphael de Corrèze; Ik ben Markies de
Corrèze als het van eenig nut was dat te zijnmaar
ik wil liever Corrèze de zanger wezen. Dat is veel
eenvoudiger en tegelijk veel ongemeener. Er zijn
zooveel markiezen, zoo weinig tenors. Mijne familie
was in groot aanzien onder den ouden adel van
Savoye, maar onder het schrikbewind verviel zij
tot armoede, hare bezittingen werden verbeurd
verklaard en de meeste harer leden om het leven
gebracht. Ik werd in eene hut geborenmijn groot
vader was in een kasteel geboren; dat kwam er
niet op aan. Hij was philosoof en een geleerdehij
had zijne toevlucht gezocht in het gebergte, en dit
was hem lief geworden. Mijn vader huwde met een
boerenmeisje, en leefde zoo eenvoudig als een
schaapherder. Mijne moeder stierf toen ik nog
zeer jong was. Ik liep barrevoets rond en hoedde de
geiten. Wij woonden aan de Waliser zijde van de
Renninische Alpen; en als Iaat in den zomer het
gras schraal werd, dreef ik de geiten al hooger en
honger. DCs winters kreeg ik onderricht van een
ouden priester, die bij ons woonde, en van mijn
vader, in zijne vrije uren. Wij waren zeer arm cn
SARRASANI GAAT SCHEEP.
Tweede transport naar Rio de Janeiro
vertrokken.
WAT ZAL AMERIKA BRENGEN?
ROTTERDAM, 14 April. Heden is dan
het tweede transportschip van Circus Sar-
rasani naar Rio de Janeiro vertrokken.De
directeur, Stosch Sarrasani, hoopt zelf met
enkele leden van zijn staf per boot eenige
dagen later te gaan om de twee transport
schepen, waarmee zyn circus den'Oceaan
oversteekt, zelf te Rio te kunnen ontvangen.
Hiermede is Sarrasani's lievelingsdroom
in vervulling gegaan. Reeds jaren was hij
gedupeerd door de crisis en de hooge be
lastingen in Europa, jarenlang heeft hij met
zijn voor deze tijden veel te groote onder
neming gezwoegd om het hoofd boven water
te kunnen houden, maar de kosten werden
steeds hooger, het publiek verlangde steeds
meer, de toestand werd voortdurend slechter
en zij n reisgebied steeds beperkter. In Duitsch-
land betaalde Sarrasani 47 soorten van be
lastingen. Reeds by Sarrasani's eerste bezoek
aan Nederland, dat groote geldelijke voor-
deelen afwierp voor den circusdirecteur, had
bij het voornemen, van Nederland uit naar
Zuid-Amerika te trekken en reeds toen
werden onderhandelingen aangeknoopt met
eenige reeders te Amsterdam en Rotterdam
Aangemoedigd door het succes in Nederland;
wilde hy het echter nog eenmaal in Europa
probeeren. Hij trok toen naar België, waar
by den grooten brand in Antwerpen 6 van
zijn olifanten verbrandden. Ook een felle
perscampagne van een concurrent berok
kende hem veel schade, maar de taaie Sar
rasani gaf zich niet over en begon weer
geheel opnieuw, zooals hy reeds herhaalde
lijk gedaan had, en met succes. Van Brussel
ging het over Dortmund naar Hamburg en
zoo weer naar Nederland, waar hij deNoor-
deiyke provincies bezocht. Het ongunstige
seizoen had tot gevolg, dat de tournée in
Apeldoorn vastliep en de onderneming naar
Dusseidorp terugkeerde. Er waren groote
verliezen geleden en een zeer moeiiyketijd
brak nu voor Sarrasani aan. Hij voelt steeds
meer, dat Zuid-Amerika het eenige is, wat
nog redding zou kunnen brengen. Intriges
nopen hem Duitschland te verlaten en nog
maals in Nederland zyn toevlucht te zoeken,
ofschoon hy vooruit wist, dat hier de voor
uitzichten nog steeds zeer slecht waren. En
het werd nog slechter dan de verwachtingen
waren.
Waarheen?
In Amsterdam was er de eerste dagen
nog eenige belangstelling, maar weldra lieten
de bezoekers op zich wachten en werd er
iederen avond voor slechts enkele honderden
menschen gespeeld. Rotterdam was van den
beginne af zeer slecht. De ondergang was
nabij. Wat te beginnen? Waarheen? In Ne
derland kon Sarrasani niet meer blijven.
Naar Duitschland kon hij niet terug. Enge
land en Denemarken laten geen vreemde
circussen binnen. België was nog 't eenige
land, dat in aanmerking zou kunnen komen.
Men sprak van Antwerpen, waar men in
het Sportpaleis wilde spelen. Er werden
reeds reclamebiljetten ontworpen, de „voor
reizigers" stonden reeds gereed, om naar
België af te reizen, de couranten hadden
reeds artikelen gebracht, totdat plotseling
in de bureauwagens een ongekende spanning
ontstond. Conferentie op conferentie werd
gehouden. Vreemde heeren gingen af en
aan. Nog nooit werd er zulk een geheim
zinnigheid in den wagen van den bestuurs-
chef betracht. De spanning steeg ten top.
En op een avond, werd op het beroemde
„zwarte bord" in de ruitergang achter de
manege een papier geplakt, waarop stond:
„Circus Sarrasani speelt Dinsdag 3 April
voor 't laatst te Rotterdam. Daarna wordt
het materieel verladen voor den overtocht
naar Zuid-Amerika. Allen, die mede willen
naar Zuid-Amerika, moeten zich in wagen
48 melden".
Sarrasani had voor de zooveelste maal
bereikt, wat htj bereiken wilde: gedachtig
aan zgn devies: „Waar een wil is, is een
weg." Vlak nabij den ondergang, was het
hem weer gelukt, voldoende kapitaal te vin
den om eindeiyk zijn langgekoesterd ideaal
te bereiken.
Of Zuid-Amerika aan zijn verwachtingen
zal voldoen? We weten het niet. Ook daar
zijn de tijden slecht. Tien jaar geleden maakte
hij zulke zaken, dat zijn circus weken voor
uit voor alle voorstellingen uitverkocht was.
Maar of dat nu ook nog zal zijn? In ieder
geval zijn zijn kosten in Zuid-Amerika ge
ringer, daar hij ginds op verschillende plaat
sen geen belasting en ook geen plaatsgeld
behoeft te betalen.
Gisteren om I uur functionneerde de te-
leden dikwijls honger, maar toch was het een ge
lukkige tijd. Ik denk er nog dikwijls aan als ik over
de Alpen trek in mijne sabelbonte pels, die de
Keizerin van Rusland mij ten geschenk heeft ge
geven. Ik geloof dat ik in dien ncd:n ijJ, toen de
sneeuw tien voet diep om mij heen lag, warnier was
Kunt gij begrijpen dat sneeuw warmer kan zijn dan
sabelbont? Ja-? Welnu, dan behoef ik er u niets
meer van te zeggen. Op zekeren dag, in den zomer,
toen er reizigers in de Penninische dalen waren,
hoorde iemand mij zingen, en zeide dat ik in mijne
stem een fortuin bezat. Ik zong voor mijzclven en
de geiten, te midden van de gentianen, de mooie
blauwe gentianen kent gij die? Neen, die kunt
gij niet kennen, of gij zoudt in Mei door de Alpen
rondgezworven moeten hebben. Andere personen
kwamen na hem cn zeiden hetzelfde, en wilden dat
ik met hen zou meegaan; maar ik wilde mijn vader
niet verlaten. Wie zou het hout voor hem aan
stapels zetten en paden door de sneeuw banen, en
kastanjes opzamelen? Dat alles deed ik. Ik wilde
niet heengaan. Toen ik vijftien jaar oud was, stierf
hij. „Vergeet niet dat gij de laatste markies de
Corrèze zijt," zeide hij tot mij, met zijn laatsten
ademtocht. Hij had het nooit vergeten, en in zijne
berghut, in de schaduw der Alpen, als een man van
eer geleefd. Ik bracht deh winter in groote droef
heid cn verlegenheid door; in een herfst was hij ge
storven. Ik was er niet zeker van of het hem in zijn
graf onder de sneeuw misschien niet zou mishagen
dat een Corrèze een zanger werd; maar'ik ver
langde toch een zanger te worden. In 't voorjaar
zeide ik bij mijzclven dat een zanger toch eigenlijk
even goed ceti braaf man kon zijn als een soldaat;
waarom niet? Ik maakte mij op, liep naar beneden,
naar ons dal, waar tweemaal 's weeks de diligences
lefoon van Sarrasani niet meer. Dat was
het teeken, dat de laatste wagen naar Thom
son's Havenbedryf was vertrokken en dat
Sarrasani's telefooncentrale in Europavoor-
taan geen gehoor meer zou geven.
De arke Noachs.
Maandagmorgen stonden in 4 ruimen van
de „Alderamin" de meer dan 100 paarden
van Sarrasani op hun gemak, als waren ze
niet anders gewoon. Voor ieder was een
voederbakje gehangen en de haver scheen
buitengewoon goed te smaken. Evenals in
de stallen stond in de ruimen een groot
aantal emmers water, om by brand dadeiyk
met het blusschingswerk te kunnen be
ginnen. By het transport is een paard ge
kneusd, zoo ernstig, dat het aan de ver
wondingen is gestorven. De onbetrouwbare
zebra's en poney's staan op hun gemak te
eten. Op 't dek staat het bekende nyipaard
„Oedipus" in zyn wagen waanwys rond te
kijken. Ook de geluksvarkens en degeluks-
eenden ontbreken niet op 't appèl.
De zeeleeuwen maken op 't dek, zooals
altijd, veel lawaai.
Er werd nog steeds den geheelen Zater
dag ingeladen, om voldoenden voorraad te
hebben voor mensch en dier. In de drink
watertank bevindt zich ongeveer 1000 ton
water. Dit is echter in 't geheel niet vol
doende, zoodat dit schip, in tegenstelling
met het eerste, de reis twee maal zal onder
breken om water in te nemen en wel te
Madeira en te Las Palmas. Er bevinden zich
voor de roofdieren 20 slachtpaarden aan
boord, terwyi bovendien nog 1200 K.G
vleesch in de koelkamers bewaard wordt.
Verder 40.000 K.G: stroo, 40.000 K G. hooi,
20.000 K.G. Lucernhooi voor de olifanten,
25.000 K.G. haver, lü.000 K.G. zemelen, 46
kisten versche visch voor de zeeleeuwen.
200 blikken melk, 10 balen havervlokken,
bananen voor de apen, enz. enz. In 't schip
bevinden zich nog ongeveer 50 wagens, o.m
de directie? en bureau wagens. Er gaan 156
Sarrasani-menschen mede met dit schip,
waarover Sarrasani Jr. de leiding heeft. Vele
nieuwe troepen artisten uit alle landen zyn
Zondag gearriveerd, om het programma in
Zuid-Amerika te vullen, o.a. het bekende
Escamilla-ballet, dat uit Zwitserland komt.
Ook op zee heeft de reclamekoning Sarra
sani aan reclame gedacht en we lezen in
groote witte letters van 2 meter hoog aan
beide zy'den van het schip: Sarrasani-trans-
port no. 2.
Tot op den laatsten dag hebben oogleden
van het personeel besloten mede te gaan,
o.a. de 80-jarige heer Schumann, de dres*
seur, omdat hij nu eenmaal niet zonder
Sarrasani kan en een jong lid van het bureau
personeel omdat hij z'n vriendinnetje, de
dochter van den stalmeester, dat in't ballet
meewerkt, nu niet alleen wil laten gaan.
Omstreeks acht uur Zaterdagavond ver
trok de „Alderamin" met Sarrasani's laatste
transport. De stemming aan boord was buiten?
gewoon geanimeerd en er werden tulpen naar
de achterbiyvenden geworpen. Onder de
tonen van het Nederlandsche volkslied, dat
gespeeld werd door de kapel „St. Michael"
uit Rotterdam, begeleid door roofdierenge.
brul, verliet de Arke Noach's de haven van
Rotterdam. De directeur, Hans Stosch Sarra
sani, sprak zijn menschen ten afscheid toe
en uitte de hoop, dat de zaken aan de over-
zyde van den Oceaan de onderneming weer
tot bloei zouden brengen.
naar Parijs langs kwamen, wachtte er eene af, en
stapte in en reed mee naar Parijs. O, dat gevoel
van een knaap, met de eerzucht van een kunste
naar en kinderlijk vertrouwen op het lot, als hij
Parijs binnenkomt.' Waarom heeft geen dichter
dat ooit bezongen? Eenmaal te Parijs, was mijne
baan gemakkelijk; door mijne stern maakte ik mij
vrienden. Ik ging naar Italië, ik studeerde, ik werd
gehoord, ik kwam in mijn geliefd Parijs terug en
behaalde zegepraal op zegepraal. Sedert dien tijd
ben ik gelukkig geweest. Dat is veel gezegd; en
toch kan ik soms die lange winteravonden terug
verlangen, toen wij kastanjes zaten te braden, met
een sneeuwmuur om ons heen!"
Vcre had met welsprekende, vochtige oogen cn
een kloppend hart geluisterd; hare kersen bleven
onaangeroerd op haar schoot liggen. Toen hij zweeg
ontglipte haar een zachte zucht.
„Dat gevoel hebt gij omdat uw vader dood is,"
zeide zij, met gedempte stem, „Als hij cr bij was om
getuige van al uwe zegepralen te zijn..."
Corrèze hukte zich, en raakte hare hand, die over
hare knie hing, met zijne lippen aan. Dat was voor
hem een gewone galanterie, maar wekte eene zon
derlinge aandoening bij het meisje. Zij kende die
ongedwongen, tcedere hoffelijkheid der zuidelijke
volken niet. Hij zag dat hij haar verlegen had ge
maakt, cn dat speet hem.
„Eet uwe kersen, Mademoiselle Herbert, cn in
tusscben zal ik iets voor u zingen," zeidc hij vroolijk
zelf eene kers in zijn mond stekende; en niet zijne
welluidende stem begon hij brokstukken uit de
grootste opera's te neuriën.
Toen zong hij met eene stein, die slechts tot een
tiende van hare kracht was uitgezet, het laatste
lied van Fernando, de lippen nauwelijks openende
Geen kippendief kan zoo groote schade berokke
nen als rattenbezoek. Meer dan een jaar lang
probeerde de Heer Spiering te Tiel allerlei mid
delen, echter zonder resultaat. Ten slotte nam hij
„Rodent" en sedert dien tijd heeft hij geen rat
meer gezien, indien ratten en muizen Uw eigen
dommen vernielen, koop dan nog heden een doos
van 50 ct. of een dubbele doos 90 ct. en U zult
voor goed bevrijd zijn van deze bron van schade
en ergernis. Rodent is o.a. bij alle drogisten ver
krijgbaar. Importeurs: Firma B Meindersma,
Den Haag. B51
(Adv.)
ZWARE HEIDEBRAND ONDER HËEZE
EN MIERLO.
Eenige honderden Hectaren verwoest.
Gemeentebosschen van Heeze liepen gevaar.
SOMEREN, 16 April. Zondagmidddag
omstreeks 2 uur ontstond brand op de heide
van de gemeente Lierop, die zich spoedig
uitbreidde tot heidegronden van de gemeen
ten Mierlo en Heeze. Inwoners van Someren,
Mierlo en Heeze trachtten den brand te
blusschen. Nog verscheidene hectaren wer
den bedreigd. Men trachtte met zand den
brand te blusschen. 200 H.A. waren heden
avond te zes uur reeds afgebrand.
Tegen middernacht woedde de heidebrand
nog op buitengewoon felle wijze voort. Tot
uren in den omtrek was de vuurgloed, die
den hemel rood kleurt, zichtbaar. Boven de
vlammende vlakte verhieven zich als bran
dende fonteinen de in lichtelaaie staande
vliegdennen. Nog steeds breidde het vuur zich
uit, thans in de richting Geldrop, tusschen
de gemeenten Geldrop en Mierlo. Reeds zijn
honderden H.A. heidegrond verbrand en het
was op geen honderd H.A. te schatten hoe
veel grond nog door het ziedende element
zouden worden verwoest. De bosschen van
de gemeente Heeze liepen inmiddels ook
groot gevaar.
Van overheidswege werd alles in het werk
gesteld om het vuur zooveel en waar slechts
mogelyk in zijn vaart te stuiten. Werkloozen
waren gerequireerd, burgers boden de helpen
de hand, kortom, wat aan blusschingskrach-
ten beschikbaar was, werd aan het werk
terwijl hij zong, en met de oogen op de rotsen en de
drijvende wolken gericht; zoo gaf hij de lucht en de
zee ten beste wat hij dikwijls aan prinsen weigerde.
Want de groote tenor Corrèze was fn zijne luimen
zelf een prins.
Die welluidende stem, die duizenden boeide, die
geheele steden in opgetogenheid bracht, die vor
stinnen in tranen deed smelten en vrouwen deed
weenen als kinderen, werd hier, in de stilte van dit
zonnig plekje tusschen de rotsen slechts aangehoord
door eenige kinderen, die in het gras dartelden, cn
een paar oude vrouwen, die aan hare deur zaten
te spinnen. Ginds, te Trouville, konden al zijne
vereerders hem geen noot ontlokken; de drin
gendste verzoeken lieten hem koud en onverschillig,
en hier zong hij als wedijverend met den leeuwerik,
die boven zijn hoofd floot, alleen omdat een meisje
van zestien jaar Jiare schoenen en kousen had ver
loren en hij haar wilde troosten.
Toen eenmaal het geluid over zijne lippen was,
zong hij voort, zacht en bijna onwillekeurig, zooals
dc leeuwerik; de oude welbekende melodieën volg
den elkander ongevraagd op, als toen hij voor de
geiten had gezongen, met de bloeiende Alpenrozen
aan zijne voeten en de sneeuw boven zijn hoofd.
De leeuwerik vloog, alsof hij zich overwonnen
verklaarde, naar omlaag, waar zijn gaaike haar
nest had. Corrèze hield eensklaps met zingen op
en zag naar Verc. Het meisje weende.
„Zijt gij een engel, die uit het Paradijs is geko
men om ons te zeggen dat wij daar niet vergeten
zijn, "vroeg eene oude boerin, die, tegen de haag
geleund, Stond te luisteren.
Verc zeide niets; zij richtte slechts hare zachte
sprekende oogen op hem, terwijl dc tranen langs
hare wangen vloeiden.
Met man en macht werd er gewerkt om
vooral te voorkomen, dat de Heezer bosschen
door het vuur zouden worden aangetast.
Te ongeveer drie uur des nachts was men
de situatie meester.
Vier a vijfhonderd H.A. heide en dennen
zijn door den brand verwoest. De Heezer-
bosschen, om het prachtig natuurschoon in
het geheele land bekend, heeft men gelukkig
kunnen behouden. Ook de Staasbosschen
onder Lierop en Mierlo zyn gespaaad. De
omgeving van het Beuven is zwaar getrof
fen. Een prachtig stukje natuurschoon is in
één middag geheel vernield.
De verbrande bosschen en heide zijn hoofdr
zakelijk eigendom der gemeenten Lierop,
Heeze, Mierlo, Geldrop en Someren. De oor
zaak is waarschijnlijk onachtzaamheid met
vuur van een of andereu wandelaar.
„Mademoiselle," zeide Corrèze, ,.ik ben in mijn
leven heel wat gevleid, meer dan goed voor mij
was; maar welke vleierij was ooit zoo zoet als de
uwe?"
Vleierij!" herhaalde Vere. „Zoo bedoelde ik het
niet o, hoe kunt gij dat zeggen? De vrouw heeft
wel gelijk 't is alsof die stem van de engelen
komt."
„Dan hebben de engelen toch een zeer onwaar-
digen bode," zeide Corrèze, met een glimlach en een
zucht. „Ziedaar, moedertje tot de oude boerin
„daar hebt ge een goudstuk, waarin zoovelen mee-
nen dat het Paradijs vervat is. Ik voor mij vrees,
dat toen wij de goudstukken hebben uitgevonden,
wij den weg naar het Paradijs verloren hebben."
Vere bewaarde het stilzwijgen. Zij was nog zeer
bleek: dc tranen parelden nog op hare wimpers
evenals de regendruppels op dc buitenste bladeren
der passiebloemen na een onweder.
„Mag ik vragen hoe gij heet?" zeidc de oude
vrouw, met hare hand nog op het geldstuk.
„Raphael."
„Dan zal ik St. Raphael voor u bidden; als gij
die niet zelf zijt?"
„Neen, die ben ik niet. Bid maar, goede ziel;
't is aangenaam te weten dat iemand voor ons bidt.
Die gebeden zullen toch wel niet alle vruchteloos
zijn."
„Hebt gij niemand, die u liefheeft?" vroeg de
oude vrouw. „Dat is zonderling, zulk een knap man
als gij!"
(Wordt vervolgd.)
