IS%Jhl
By
BV
h
EERSTE BLAD
DER
A B O IV IV
GRATIS
lACI GRATIS PAOEFNMER
Indel, Westdijk, Middelharnis
Ibcrs:
*én rijksdaalder!
ZATERDAG
24 MAART 1934
'lajjjjfr
■Bi
Hl
BiF
WEES OORSPRONKELIJK.
MOTTE N.
VERKOOPINGEN.
lüONDERDAG 22 MAART 1934 by afslag
t6S D.m. 3 uur in Hotel HOBBEL" taOolt-
Jensplaat, van: le Een Huis eu Erf aan Je
Ioorstraat te Ooltgensplaat, gemerkt A 26,
lectie A No. 2193 groot 1.16 Aren, bewoond
Joor den Heer A. de Vries; 2e. Een Hotel,
lafé, Winkel en Woonhuis met Erf ge
lgen aan de SlikdUk te Ooltgensplaat ge
kerkt A 79 en 80, Sectie A nummers 1901
p 1902 tezamen groot 3.51 Aren, bewoond
por den Heer P. A. van den Berge. On-
josten 9 plus 1 trekgeld. Aanvaarding
Irstond bij gunning. Betaling kooppennin-
%n voor of op 19 April 1934 met rente
il betaling van 5 voor perceel 1 en 5J
por perceel 2 vanaf de gunning.
De waarnemend Notaris
Mr. J. W. Höpink te Ooltgensplaat.
WOENSDAG, 4 APRIL 1934 b(j Inzet
IWOENSDAG, 11 APRIL 1934 bfj Afslag
likens des avonds 7 uur in bet Hotel
■EIJER te Middelharnis, van HUIZEN
ERF aan den Westd(jk en Ruyterstraat
Middelharnis en de Dubbele Ring te
Iimmelsdyk. Ten verzoeke van de Wed.
Erven van den Heer Jan Vroegindeweij
,Dzn. te Middelharnis; en het WOON-
i WINKELHUIS en ERF aanhetZand-
.d te Middelharnis. Ten verzoeke van den
eer L. Wibben te Middelharnis.
Notaris VAN BUUREN.
DIE ZICH HEDEN
OPGEEFT ALS
ONTVANGT ONS BLAD
DEZE MAAND GEHEEL
U KUNT U OPGEVEN BIJ ONZE
ADMINISTRATIE. BIJ H.H. COR
RESPONDENTEN EN AGENTEN
J!
uitgevers stelt ons in staat U de
|ieding te doen:
lak. Roman uit den tijd der Fransche
istorische roman. Ruim 500 blz.
verhalen. Drie boeiende, fantastische
al n val. De beroemde, groote roman
3301848. 2 dln., ruim 600 blz.
;n letter. Een boeiende roman uit den
aansche romantiek. 374 blz.
Ion. De wereldbekende liefdes-roman.
350 blz.
JACOBSEN, J. F. ANKERSMIT,
(dus niet gebonden), ze tellen
Ize zijn gedrukt op keurig papier
ngen van:
leid zijn voor hem of haar, die „ook
i uitsluitend voor hen, die schrijvers
Je Concourt enz. kunnen waardeeren.
leze „restanten" gering is en WIJ
JRRAAD STREKT!
aanbieding wil gebruik maken
pTELBON in I
NDEN).
in aanmerking te komen voor
boeken (te zamen 2600 blz.)
aalder.
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,0751
ADVERTËNTIËN
van 1—6 regels1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen enDienstaanvragen
f 1»—- per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
E.WJDM
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
16E JAARGANG. - N°. 40
Laten we maar gerust erkennen: de
meesten onzer zijncliché-menschen.
We dragen boorden, omdat andere men-
schen boorden dragen, we loopen met
schoenen, die een nummer te klein zijn,
omdat anderen een kleine damesvoet mooi
vinden, we dwepen met muziek, omdat
anderen het óók doen, en dit alles, niet
tegenstaande we boorden verfoeien, in te
kleine schoenen pijn lijden en net zoo
lief een draaiorgel als een Bachconcert
hooren. Waarlijk zijn we cliché-menschen.
Dat is onze zwakheid en onze kracht
tegelijk. Onze zwakheid omdat we ons
nooit kunnen verheffen boven dat wat
gewoonte, gebruik, mode is, omdat we
slaven zijn en blijven van onzen tijd, onze
omgeving, omdat we meer geleefd worden
dan zelf leven.
Onze kracht, omdat alleen een aantal
gelijkgestemden een zeker doel kunnen
bereiken, omdat absolute persoonlijke vrij
heid van inzicht en handelen tot een
maatschappelijke chaos zou voeren. Maar
een tikje originaliteit kan toch geen kwaad.
Dat voelen we allen intuïtief. Dat voelt
de winkelier, die een pakkende uitstalling
voor zijn winkelraam maakt, dat voelt de
jongedame, die een ondeugend dopje op
haar permanent wave drukt, de handels
man die zich de hersens suf peinst om nu
eens iets te doen, wat zijn concurrenten
niet doen.
Speciaal in een tijd als deze, nu alle
zeilen bijgezet dienen te worden, is een
nieuw idee, een nieuw plan vaak héél wat
waard. De kunst is maar om er op te
komen.
Dat hebben vermoedelijk ook de op
stellers gedacht van het hieronder volgende
drietal advertenties, welke we dezer dagen
aantroffen in een Brabantsch blad, een
Geldersch en het Dagblad van IJmuiden.
Beginnen we met de laatste. Deze luidde
NETTE JONGEMAN B. Z. A.
als dienstbode; door vrouwelijke coll.
van kantoor verdreven. Br. left. Y 427.
Bureau van dit blad.
In al haar kortheid werpt deze adver
tentie een schril licht op een van onze
moeilijkste maatschappelijke problemen
de arbeid van de vrouw op kantoor en
werkplaats. Het valt niet te ontkennen,
dat vele mannen werkloos rondloopen,
omdat hun plaatsen door vrouwen zijn
ingenomen. Echter is het even waar, dat
als de mannen dat werk deden, de vrou
wen werkloos zouden zijn. De steller dezer
advertentie heeft naar een oplossing ge
zocht van dit probleem en meent die gevon
den te hebben door te dingen naar een
betrekking, welke tot nog toe alleen aan
de vrouw was voorbehouden.
FEUILLETON.
Van héél anderen aard is de advertentie
uit Brabant, het gemoedelijke Zuiden.
BELACHELIJK I
Als men de advertentie leest van mijn
zoon P. Jansen op de Langedijk dan
is het nóg erger of hij zijn vader in de
Kortestraat met al zijn 8 winkels aan
kant wil maken. Toen hij voor mij
werkte kon hij niets, wist hij niets, en
had hij altijd tevéél werk al deed hij i
ook niets in de zaken. Nu in één keer
kent hij alles.
Hij kent deze beter als zijn eigen vader.
Hij durft zelfs te schrijven, dat hij de
échte Jansen is, dus zijn vader is het
niét. Menschen stoort U niet aan al dat
geschreeuw van mijn zoon, want wat
hij nu kan, kon K. Jansen al voor 40
jaar. Dus geen zorg voor duurder be
talen want tegen zijn vader kan hij het
op géén stukken na halen. Dus allen
met spoed om het mooiste costuum
naar K. Jansen, Kortestraat.
Hier zien we den concurrentiestrijd van
onzen tijd in zijn scherpsten vorm. De
concurrentiestrijd, die niets ontziet, die zelfs
vader en zoon tegen elkaar in het strijd
perk brengt. Ofzou de spreekwoor
delijke Brabantsche gemoedelijkheid zich
ook in dit geval niet verloochenen en is
het geheel een afspraakje tusschen paps
en zoonlief om de aandacht op hun res
pectievelijke zaken te vestigen?
Dan zou de originaliteit van den steller
van deze advertentie eerst rechtorigi
neel zijn.
De derde advertentie zoekt het in het
genre van den volkshumor, die meestal
wat aan den platten kant is. Het meent
den nood der tijden het best te kunnen
bestrijden door een grapje en adverteert:
KRIJGT HET VAS D1AS
zei de Heer Doenooitwat tegen den
Heer Grijpvinger dan heb je
alle uitslagen Toen kreeg de
Heer Doenooitwat een inslag, regel
recht naar het ziekenhuis Wij zeggen
„krijg een slim oogenblik, en koopt
Uwe onderdeelen bij de A.M O. Auto-
slooperij, Ringallee 20."
Bij dit drietal willen we het ditmaal laten,
ofschoon we uit de advertentiekolommen
onzer bladen nog wel meer oorspronke
lijke geestesproducten zouden kunnenknip-
pen, want ook op dit gebied werkt de
nieuwe tijd door en voelt men, dat men
de platgetreden paden van sleur en ge
woonte moet veriaten.
OUÏDA
Naar het Engelsch door
C. BAARSLAG.
7)
jk kan paardrijden; dat doe ik gaarne," liet
Vere er op volgen; ,,en ik kan schieten, en roeien
en zeilen, en eene boot sturen dat hebben de bosch
wachters mij geleerd."
Welnu, zoo iets kan er tegenwoordig mee door,
hoewel de mannen het wel anders zouden willen
hebben," zeide Lady Dolly, eenigszins onbe
stemd. „Maar je moet er mannelijk en los en vrij
bij zijn» en daar zie je nu volstrekt niet naar uit.
Weet je Vere 't is akelig om te zeggen maar
ik ben ijselijk bang datje zoo'n preutsche kruidje-
roef -me-niet,het type van de ouderwetsche Engel-
sche vrouw zult zijn. Dat gaat tegenwoordig niet
meer op.'
;>Hoe bedoelt gij dat opgaan."
je moet rne niet zoo op mijne woorden vatten,
dat is onbeleefd. Ik bedoel dat dit zijn tijd gehad
heeft» dat het uit de mode is, dat het niemand
meer bevalt; de mannen kunnen het niet uit
staan. De eenige vrouwen, die tegenwoordig in den
smaak vallen, zijn Russische en Amerikaansche.
Waarom? Omdat zij alles doen waar zij lust in
hebben, zonder zich aan iemand te storen. Zij zijn
allen chic. Gij hebt niets chics over u. Je ziet er
zoo stemmig, zoo stijf uit hoe zal ik zeggen
Binnenlandsch Weekoverzicht.
Hare Majesteit de Koning-Moeder,
Adelheid, Emma, Wilhelmina, Theresia
van Waldeck Pyrmont overleden.
Nu wy Koningin Emma's sterfdag,dein
drukken verwerken, is dit de voornaamste:
ONS VADEKLANDISGETROFFEN DOOR
EEN DIEPEN EN INNIGEN ROUW.
Wij waren gistermorgen getuige van, dat
de Koningin en de Prinses, uit het sterfpaleis
vertrokken, terugkwamen in haar eigen Huis
aan het Noordeinde. Een dichte schare stond
om het ruiterstandbeeld van den Zwyger.
Dieptreffend was de stilte. Niemand sprak,
niemand bewoog zich: een stille, stomme
groet van leed en deernis.
Met een diepe, diepe buiging dankte de
Koninginze voelde het bjjzondere van dezen
groet.
Hare Majesteit zag er slecht en bekom
merd uit. Haar gelaat wasbleek, in haar
oogen lag een diepe droefheid.
De stille rouw van 'dit publiek was de
rouw van ons volk. De smart is over Holland
geslagen. Het is of het gewone leven zwygt.
Want alom heerscht leed, het gevoel, dat we
iets lief3 en iets kostbaars verloren hebben.
Dat we een vrouw, een vorstin verloren
hebben, die heeft gediend. En nu haar lieve,
fijne glimlach verstoven is in het masker
van den dood, nu voelt ons volk, dat er als
het ware een stuk uit zy'n vleesch en uit
zijn hart is gesneden. Er ligt geen overdri
ving in de vraag: kan men zich eigenlijk
ons Vaderland zonder de Koningin-Moeder
voorstellen?
Want esn eigenlyke functie had onze oude
Vorstin niet meer, en toch was zij zóó met
ons saSm gegroeid en saam gestrengeld, dat
we haar werkelyk als onmisbaar zijn gaan
gevoelen en dat we thans ons volksleven
niet meer zonder haar kunnen voorstellen,
zonder deze fijne, lieve, vergeesteiyke, decora?
tieve figuur.
En tóch zal het moeten. We hebben haar
moeten afstaan. Aan den dood. Aan de
eeuwigheid. Aan God.
Nu rouwt Holland. Nu wordt er overal waar
Nederlanders wonen en werken gerouwd
Reuter en andere telegraaf-agentschapoen
hebben het reeds gemeld, dat overal op de
wereld, waar Nederlandsche kolonies geves'
tigd zyn, de vlaggen halfstok hangen en de
harten z(jn samengesmeed in rouw. Uit alle
landen der aarde brengt de telegraaf aan
onze Koningin en aans volk bewyzen van
deelneming by den dood van haar, die de
Engelschen eens de „liefste oude dame van
Europa" hebben genoemd.
Vooral voor onze Koningin zijn het smar
telijke dagen. Want zy heeft verloren het
liefste wat een meusch op aarde kan bezitten:
een goede Moeder. Heel haar jeugd, heel haar
opvoeding lag in de handen van deze edele
Vrouw, die door haar huweiyk met den ouden
Koning een offer bracht; die uit haar eigen
vaderland geroepen werd tot een zending, een
taak in een vreemd land en een vreemd volk,
maar die deze taak heeft volbracht meteen
trouw, een goedheid en eene vroomheid,die
haar aanspraak geven op de blyvende ver
eering van ons volk.
En daarom is het nu stil in Holland; daar
om zwygt de muziek, daarom wapperen de
vlaggen halfstok 1
VlaggenHebt ge ooit zoo'n zee van vlag
gen gezien in de Residentie! Wat velen dan,
misschien, op haar verjaardag wel eens ver
zuimd hebbendat willen ze door hun verdriet
bewogen, inhalen. Duizenden, duizenden,
duizenden vlaggen, halfstok zijn even zooveel
bewyzen van ons leed
Het Hollandsche volk lééft nu onder zyn
rouw-vlaggen. Zal er één gezin geweest zyn,
zoo orthodox, alsof je ieder oogenblik in je Bijbel
laast. 't Is zonderling!"
„Haar vader placht mij uit Thomas A Kempis
voor te lezen, voordat zij geboren was," dacht Lady
Dolly toornig, daar zij de psychologische tegen
strijdigheden in hare dochter aan den overledene
weet; eene dochter die zij duizendmaal liever niet
gehad zou hebben.
Welnu dan, lieve", zeide zij eensklaps; „jezult
rijden en je zult zwemmen; dat zal u voorzeker
beter passen dan je Griekscb en je kegel.hoe
noemde je dat ook?"
„Kan ik hier zwemmen?" vroeg Vere.
„Natuurlijk; dat doet men hier juist. Kan je
duiken?"
„O ja! ik ben in het water gewoon."
„Goed dan. Maar wacht eens; je hebt zeker geen
badcostuum?"
„Jawel. Ik heb het meegebracht. Wilt ge het
zien? Keziah!"
Keziah werd verzocht het badcostuum te bren
gen, en na een weinig oponthoud kwam het voor
den dag.
Lady Dolly bekeek het. Van lieverlede nam haar
gelaat eene uitdrukking van afschuw en ontzet
ting aan, alsof zij eene spookverschijning zag.
„Dat ding!" bracht zij uit. Wat zij zag was het
lange blauw linnen badkleed hoog aan den hals
en tot op de voeten dat de eenvoudige Engelsche
vrouw gebruikt, in wier ziel het licht van eene
fashionable badplaats nog niet is doorgedron
gen.
„Dat ding!" herhaalde Lady Dolly.
„Is het dan niet goed?" vroeg Vere, beschroomd
en verlegen.
.Niet goed? 't Is onwelvoegelijk!"
waar niet over Koningin Emma gesproken
is, kan dit anders geweest zyn dat met liefde
en vereering?
Het Protocol schreef voor, dat de Regeering
Dinsdag in de Tweede Kamer niet het woord
zou voeren. Wy moeten eerbied hebben voor
het Protocol, maar het was zoo innig jammer,
want nu was deze korte byeenkomst der
Kamer haast nog sneller afgeloopen, dan ze
geopend werd. Het was waariyk dl té kort,
al té sober, en we stonden al té spoedig weer
in de rouwstad waar de menschen de met
rouw-omwoelde oranjestrikjes droegen, waar
de militairen met breeds rouwstrikken om
den arm liepen; waar de tallooze vlaggen
halfstok hingen, in den naargeestigen-vallen-
den regen.
En by het Paleis, het Paleis waar Hol
lands Vrouwe op haar doodsbed ligt, met
wat witte seringen om zich heen ddar
stond het volk stil, en fluisterde.
Nog enkele dagen en dan wordt ze uit
gedragen door de Residentie.
Dan zal de droeve stoet door de breede
straten van de binnenstad trekken; dan zal
ze voor de laatste maal door de residentie
gaan, waar ze haar levenstaak heeft volbracht.
Het is een uitdrukkeiyke wensch van de
Koningin, dat dit met eenvoud geschieden
zal. Uit de omgeving van Hare Majesteit ver
namen wy, dat onze Vorstin met groote
geestkracht de leiding der plechtigheid in
handen genomen beeft en ingelicht wenscht
te worden omtrent alles, wat er mede te
maken heeft.
Maar ais dan in het begin der volgende
week onze lieve, oude doode wordt uitgedra
gen, dan zal het geschieden door millioenen
harten, die, hoe ver van elkander ook ver-
wyderd, zullen kloppen in één rithme van
dankbare vereering en van stil verdriet.
Heel het Vaderland rouwt I
Het overlijden van Hare Majesteit de
Koningin Emma heeft het geheele Nederland
sche Volk in diepen rouw gedompeld. Toen
om ongeveer acht uur in den morgen van
Dinsdag 20 Maart, op het paleis aan het
Noordeinde de vlag tot halverwege den stok
raakte, viel er een diepe stilte over het
wachtende publiek. Het doodsbericht ver
spreidde zich snel over de stad en allerwegen
werden de vlaggen uitgestoken. Het zou een
feesteiyk gezicht zyn de lange heldere kleu
ren in reeksen te zien uithangen over de
straten der Residentie, ware het niet dat de
naakte halve stoklengten daarboven maar al
te goed herinnerden aan het groote verlies,
dat onze Natie geleden heeft. Hoe groot onze
rouw echter ook moge zyn, allereerst gaat
onze deelneming uit naar de Koningin, die
zeker wel in de éérste plaats getroffen is door
het verscheiden Harer geliefde Moeder. Hech
ter dan ooit moet de band blijken tusschen
Haar en Haar volk in deze droeve ure. Moge
zij een kleinen troost vinden in de tallooze
biyken van medeleven: in de treurende vlag
gen, in de met zwart omwoelde oranje
rozetten, die allerwege gedragen worden teD
teeken van rouw en in de schier eindelooze
rij van namen, die in de condoleantieregisters
in de paleizen valtl Daar waren natuuriyk
in de eerste plaats de handteekeningen van
de grooten in den lande, van hooggeplaatste
militairen en ambtenaren. Dan van de gezan
ten en rechters, enz. enz. Zelfs president
Roosevelt zond een condoleance telegram aan
de Koningin, evenals de Rykspresident Hin
denburg en President Miklas van Oostenryk.
In de stad zijn alle vermakeiykheden ge
schorst. De bioscopen worden Dinsdag,
Woensdag en Donderdag gesloten en zullen
dat ook zyn, wanneer onze Lieve Vrouwe
haar laatsteu tocht door de Residentie aan
vangen zal.
In den loop van de volgende week zal
het stoffeiyk overschot worden bijgezet in
de Nieuwe Kerk te Delft, waar reeds zoovele
leden van het Koninkiyke Huis van Oranje
en aanverwante personen liggen. De heele
weg Den Haag-Delft zal te voet worden af
gelegd. Deze laatste plechtigheid zal door
ooggetuigen worden verslagen en door de
K. R. O. en de A. V. R. O. worden omgeroepen.
De K.R. O. neemt bierbij het eerste gedeelte
van den weg voor zyn rekening, de A. V. R. O.
het tweede. Hierna zullen de uitzendingen
gestaakt worden. In het geheele land zal
dan voor één dag een laatste plechtige stilte
heerschen. Alleen de klokken zullen luiden
de klokken, die haar eens feesteiyk begroet
ten, de klokken, die by alle groote gebeurte
nissen in ons land hun stem deden hooren,
déze klokken zullen de geliefde Koningin-
Moeder een laatst vaarwel toeroepen.
ZIJ RUSTE IN VREDE
„Onwelvoegelijk?" Vere kleurde tot over de
ooren.
„Ja, onwelvoegelijk," hernam Lady Dolly, „zoo
niet erger. Goede Hemel! 't Is zeker al bij den
zondvloed gedragen! De kinderen zouden u met
stecnen gooien. Ik wist wel dat je geen ordentelijk
badcostuum zoudt hebben. Morgen zal er een voor
u gemaakt worden zooals liet mijne, en dan kun
je naar hartelust in het water spartelen. Biauw en
wit, of blauw en rood. Je moet liet mijne eens zien."
Zij schelde en liet een van hare badcostuums
halen, die zij in allerlei kleuren had.
Vere bekeek het verlegen. Zij begreep er niets
van. Het scheen haar toe aan de schouders en
knieën uitgesneden te zijn.
„Dat is zooals dc paardrijders dragen," zeide zij
diep ademhalende.
„Dat is het ook; je noemt liet daar juist bij dcu
rechten naam," zeide Lady Dolly lachend. „Morgen
krijg je er ook zoo een."
Vere werd vuurrood.
„Maar wat bedekt dan ientands beenen en
armen?"
„Niets 1 Wat ben je toch onnoozeii Je hebt
immers geen gebrek aan je beenen? Zoover ik mij
kan herinneren, zijn zij niet scheef of krom of
verdraaid. Toen je klein waart, ging je voor een
bijzonder welgemaakt kind door."
Mocht men dan naakt loopen als men maar
recht van lijf en leden was? Vere begreep niets van
de wereld, waarin zij verdwaald was geraakt.
„Zoo'n costuum zou ik nooit willen dragen,"
zeide zij bedaard, na een kort zwijgen.
„Je zult dragen wat ik u zeg," sprak hare moeder
scherp; „en wat je ook zijn moogt, wees, om 's
Hemelswil, niet preutsch, kind. Preutschhcid be-
Buitenlandsch Weekoverzicht.
Reeds hebben wij er in een vorig overzicht
den nadruk op gelegd, dat het sluiten eener
Italiaansch-Oostenryksch-Hongaarsche over
eenkomst voor Mussolini niet meer een kwes
tie van prestige dan van zakelijken aard was.
Het thans gepubliceerde accoord, bestaande
uit een drietal protocollen bevestigt het al
gemeen vermoeden: op economisch gebied
is er geen ander resultaat geboekt, dan dat
men besloten heeft... verder te onderhande
len, waarbij dan nog niet eens het aangaan
van een drievoudige handelsovereenkomst
in het vooruitzicht gesteld wordt, doch het
afsluiten van tweezijdige verdragen, waartoe
dus een Conferentie van Drie geenszins nood
zakelijk was.
Wat het politieke gedeelte betreft valt de
nadruk op de consultatie-clausule: Italië,
Oostenrijk en Hongarije zullen elkaar bij hun
buitenlandsche politiek raadplegen, hetgeen
er in de practijk op neerkomt, dat Italië als
de grootste broer fungeert en Rome nog
meer dan tevoren de centrale voor die ge
meenschappelijke politiek wordt. Voor zoover
deze afspraak meer dan een leege formule
zal bljjken te zyn en reëelen inhoud zal krijgen,
beteekent deze dus een versterking van Ita-
lië's internationale prestige en politieke posi
tie in Midden-Europa. Tegenover de onder
hegemonie van Frankryk staande Kleine
Entente, die zich tot heden inderdaad bitter
weinig om de kern der voormalige Oosten-
rijksch-Hongaarsche monarchie bekommerde
en alleen maar biyken van (vijandige) belang
stelling gaf, als er ook maar gezinspeeld
werd op de revisie der vredesverdragen en
een Restauratie der Habsburgers heeft Italië
zich thaus als beschermheer van een Oosten-
rijksch-Hongaarscb Donaublok opgeworpen.
In dit licht moet men de groote redevoering
bezien, Zondag door den Duce voor 5000
regeerings- en partijfunctionarissen te Rome
gehouden, waarin hy een overzicht gaf over
hoort tot den tijd van de Arke Noachs, evenals je
badcostuum."
Vere zweeg.
„Is mijnheer Van der Decken hier?" vroeg zij
eindelijk, om het gesprek op iets anders te brengen,
en bespeurende dat hare moeder niet weer sprak,
want deze had het veel te druk met er over te
denken wat hare kleercn wel kosten zouden, en of
de jonge Due de Tambour, de zoon van den Prins
de Chambréc, niet wel eene goede partij zou zijn.
Dat was de beste verbintenis, die haar voor 't oogen
blik inviel maar het arme kind had geen bruid
schat.
„Mijnheer Van der Decken?" zeide Lady Dolly,
tot de werkelijkheid ontwakende. „O, die is op
zee. Hij is naar Java, of Japan of Jupiter; iets met
eene J. Zoo verdient bij geld, weet je? ik begrijp
er nooit iets van. Als de menschen geld noodig
hebben, gaat hij naar hen toe en weet het hun te
bezorgen omdat zij Jiet zclven niet hebben, is dat
niet raar? Kom eens bier. Weet je wel, Vere, dat
je cr lief uitziet? Je zult een mooi meisje worden.
Geef me nog een kus, lieve."
„Vere deed het, door eene soort van ingeving
begrijpende dat zij hare moeder moest aanraken,
zonder iets aan het kunstigwerkharerkamenieren
de kleine geheimen te beschadigen. Daarna bleef
zij lijdelijk staan.
,,'t Is een lastig meisje," dacht Lady Dolly nog
eens. „En wat heeft zij veel van dien goeden Vere.
Wat word jc groot!,, zeide zij overluid. „Overeen
jaar zal jc getrouwd zijn."
„O, neen!" riep Vere, met een verschrikten blik.
„Onnatuurlijk kindHoe ter wereld zou je dan
willen leven, als je niet trouwen wilt?"
„Ik zou op het land willen wonen met de FrSu
lein."
„Je leven lang? en als oude vrijster sterven?"
„Dat zou mij niet kunnen schelen."
Lady Dolly lachte, maar met eene soort van
ergernis en huivering, zooals een strenggeloovige
lacht als hij iets hoort, dat wel grappig maar oneer
biedig is.
„Waarom zeg je zulke malle dingen?" sprak zij
wrevelig. „Je meent er niets van."
„Ja, ik meen het wel."
„Gekheid!" zeide Lady Dolly, die nooit met
ienland redetwistte, maar eene stellige verzekering
veel meer afdoende vond, zooals ook meestal het
geval is.
„Welnu, tot weerziens, lieve; je hebt rust no«dig
en je kunt niet uitgaan voordat je fatsoenlijk
gekleed voor den dag kimt komen, en ik heb nog
ontzaggelijk veel te doen. Adieu! Je ziet er heel
lief uit."
„Wie was die heer, dien ik gezien heb?" vroeg
Vere, toen hare moeder opstond en haar nog eens
op het zijdeachtige blonde haar kuste. „Is hij
iemand van papa's familie? Hij was zeer vrien
delijk."
Lady Dolly kleurde een weinig. „O, dat is Jack.
Je zult je wel herinneren dat je Jack drie jaar ge
leden tc Homburg ontmoet hebt toen je daar bij
me geweest ben?"
„Is hij van onze familie?"
„Neen, familie juist nietalleen maar een vriend"
„En heeft hij geen anderen naam dan Jack?"
„Wel zeker. Doe toch zulke domme vragen niet.
Hij is Lord Jura, dc zoon van Lord Shetland. Hij
is bij de garde. Een oude bekende, lieve hij kan
zich u herinneren toen je nog een klein kind waart".
(Wordt vervolgd.)
