MUZIEKHUIS
EERSTE BLAD
wéé®' IImmari
aEEFLANG
I/ereld overspannen is,
m - Middelharnis
roorstraat A 253
OVERFUKKEE.
ZATERDAG
16 September 1933
15e jaargang. n°. 88
LANDBOUW
TALMI.
Die werkelike toestand in
Suid-Afrika.
WSEBl^lrll KPf! ÜE1KÉAB JMMH111
mbtenaar, die zich midden op den weg
apgesteld, ternauwernood aan een aanrij-
ontkwam. Thans is zekere A. H. aange-
en, die verdacht wordt met dezen wagen
;bben gereden. Hij zal naar Maastricht
en overgebracht. In de laatste weken zijn
srschillende aanhoudingen weer meer dan
K.G. Duitsche margarine in beslag ge
ONDANKBARE.
|lag op twee oude menschen, grootouders
van den dader.
Iterdagmiddag heett de ongeveer 30 jarige
Ivonende in het gehucht Muggenhol, ge-
pte Zeelst een aanslag gepleegd op zijn
jirde grootouders. G. was werkloos wever
van jongsaf aan opgenomen geweest in
ijeziri van zijn grootouders.
Idurende zijn werkloosheid hielp hij zijn
«vader nu en dan op de boerderij. Dezer
In wilde de grootvader, de 73 jarige Goos-
een neef, den ongeveer 24 jarigen de
er, eveneens in dienst stellen om te hei
bij het graan schoonmaken.
kleinzoon verzette zich hiertegen echter
as er niet op gesteld, dat de W. bij zijn
touders op de boerderij kwam. De oude
zette echter zijn zin door en de \V. kwam
en. Zaterdagmiddag ontstond hierover
een hevige twist tusschen den grootvader
:n kleinzoon, die zoo hoog liep, dat G. den
n man met den knuppel tegen den grond
Op het hulpgeroep kwam de 75 jarige
jenoote van den grijsaard te hulp, waarna
ch tegen haar keerde en haar zoodanig
den knuppel bewerkte, dat zij bewusteloos
liggen.
f misdadiger pakte daarop een fiets en riep
Ir het wegrijden tot de buren, dat hij zich
1 verdrinken. Hij verdween in de richting
Lhot en is tot dusver nog niet terug-
lerd. De politie heeft hem niet kunnen
Jen. Geneeskundige en geestelijke hulp
In spoedig ter plaatse. De toestand van de
1 vrouw is zoo zorgwekkend, dat haar de
Ite Heilige Sacramenten zijn toegediend,
pestand van den grootvader is redelijk wel.
MIDDELH ARNIS
in opdracht der Chr. Ger. Ge-
ibouwde ORGEL, s voltooid,
lakkee, gebouwde ORGEL toonen
ilsnog ter plaatse te Vlaardingen.
lisorgel vakkundig
leren en/of stemmen
BELEEFD AANBEVELEND.
k zij de Zenuwstlllende Hoofdpijn-
Verkrijgbaar bij H.H. Drogisten a 5 ets per
i poeders 28 cent.
Piijs I K*-
Itie zonder verplichting
|lllps Reparateur
)OR
Prij's per kwartaal
Losse nummers
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt ieder en
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
YV eek-revue.
Buitenland
Ter gelegenheid van een feestelijke bijeen
komst van den volksbond voor het „Deutsch-
tum", welke bond gelden inzamelt voor de
instandhouding vaiVDuitsche scholen in liet
buitenland, heeft vice-kanselier Von Papen
een redevoering gehouden, welke bij uitstek
geschikt is het overal heerschende wantrouwen
tegen Duitschland te versterken. De heer Von
Papen, die als oud-cavellerist beter thuis is in
het zadel dan in de politiek, betoogde daarbij
o.m.:
„Het is voor het Duitsche volk een nood
lottig probleem, dat een derde der Duitschers
buiten de grenzen van het Duitsche rijk wonen
en dat men er nooit in geslaagd is te geraken
tot een overeenstemming der staats- en volks-
grenzen in midden-Europa. Ik zou vandaag
willen herhalen, dat de taak van een goede
reorganisatie van midden-Europa, waarvoor
de geschiedenis de huidige staatslieden heeft
geplaatst, niet alleen de door de economische
conferentie, of door een internationale leenings-
consortia vervuld kan worden. Deze organi
satie eischt veeleer van die staatslieden, die
steeds den mond vol hebben van de beveiliging
van den vrede, dat zij zich aansluiten bij de
opvatting dat de onderdrukking, assimilatie
en opslorping van andere rassengroepen nooit
en voor niemand een binnenlandsche winst
kan zijn.
Het balkaniseeren van midden-Europa, pro
duct van de verdragen, welke in de Parijsche
voorsteden werden gesloten, is een product
van de liberale 19e eeuw, welke het nationaal-
socialisme thans bezig is te overwinnen. Wij
kunnen het de wereld niet dringend genoeg
zeggen, dat wij Europa een nieuw beginsel der
orde toonen en dat wij vastbesloten zijn vol
gens dit beginsel te handelen."
Tot zoover Von Papen, wiens redevoering
niet de verdienste heeft iets nieuws te ver
tellen, dat daarentegen wel de tegenstellingen
scherp belicht. De nieuwe machthebbers te
Berlijn, ze komen daar met verbijsterende
openhartigheid rond voor uit, streven naar de
vorming van een groot pan-Germaansch blok,
dat alleen te verwezenlijken is door ingrijpende
wijziging van de Europeesche kaart, waarbij
dan menig land een veer of liever nog alle
veeren zou moeten laten. Onlangs heeft een
der nationaal-socialistische kopstukken op een
bijeenkomst van leiders verklaard: „Wij zui
len ons niet met het Saargebied vergenoegen.
Overal waar de Duitsche taal wordt gesproken,
Metz, Müfhausen, Elzas-Lotharingen, Oosten
rijk, Luxemburg, deelen van Nederland en
BelgH die vroeger Duitsch waren, moeten een
nieuw Duitschland van 90 miilioen Duitschers
vormen." Er zijn nationaal-socialistische schro-
kers die nog een kleinigheid meer zouden wil
len hebben, zoodat de Duitsche landhonger
wel schrikbarend groot is.
in de aangrenzende landen denkt men over
deze wenschen van den heer Von Papen en zijn
vrienden een weinig anders, er is ook nog
nergens een dringen om in deze groote Duit
sche familie te worden opgenomen, maar wel
spitst men bij het lezen van dergelijke rede
voeringen de ooren, zulks temeer, omdat men
er van overtuigd is dat Duitschland op het
oogenblik reeds een uitgebreid ooriogsapperaat
in werking heeft en alle krachten inspant om
in den kortst mogelijken tijd klaar te zijn om
deze pan-Germaansche wenschen te kunnen
verwezenlijken.
Dat dit vooral in Frankrijk onrust verwekt
is begrijpelijk. En men windt er daar dan ook
geen doekjes om en zegt vrijuit hoe men er
over denkt. Tijdens de dezer dagen gehouden
herdenking van den negentienden verjaardag
van den slag aan de Marne is zulks duidelijk
gebleken en wat daarbij werd gesproken is
een aan duidelijkheid niets te wenschen over
latend antwoord aan Berlijn.
Zoo verklaarde de Fransche minister van
pensioenen, dat men de gebeurtenissen van
den wereldoorlog nooit nader had gestaan dan
thans. De geest van 1914, aldus de minister,
schijnt herboren. Onder den naam, „liet ont
waken van een volk" woont men de'explosie
bij van een overdreven nationalisme, dat
duidelijk doet uitkomen, dat aan de Marne
niet alleen twee legers tegenover elkaar ge
staan hebben, maar twee beschouwingen, twee
geestesrichtingen, twee aspecten des levens.
Het is duidelijk dat thans evenals vroeger
dezelfde wil tot hegemonie en imperialisme
tot uiting komt. Frankrijk heeft derhalve
jegens zichzelf den plicht sterk te blijven om
den aanvaller den weg te versperren en eer-
zuchtigen en avontuurlijken den moed te ont
nemen.
Te Nancy verklaarde maarschalk Pétain,
dat het Fransche volk tegenover de gevallen
soldaten tot inkeer moet komen en zich moet
afvragen of het met het oog op de hoogste
belangen des lands bereid is het persoonlijk
egoïsme te onderdrukken en nogmaals, wanneer
het moet, op te staan om den eigen grond te
verdedigen.
Commentaar is op dergelijke uitlatingen
vrijwel overbodig. Het toont op ontstellende
wijze aan hoe grondig de Europeesche atmos
feer door wantrouwen is bedorven. Maar vol
gens Berlijn zal dit alles aan het achterlijke
buitenland te wijten zijn, waar men de ver
heven doelstellingen der nationaal-socialisten
opzettelijk verkeerd uitlegt, omdat deze buiten-
landsche persorganen zich in handen van het
Joden-kapitaal bevinden, pr. Göbbels, mi
nister van propaganda, is zpo welwillend ge-
weest dit weinig vriendelijke oordeel over de
I buitenlandsche pers meermalen uit te spreken
!en wanneer het in zijn kraam te pas mocht
I komen, als het bijvoorbeeld tegen het arme en
kleine Oostenrijk gaat, dan gaat het nog een
weinig grover.
intusschen krijgt ook Dollfuss in Oostenrijk
fascistische aanvechtingen, eigenlijk heeft men
die in Oostenrijk reeds lang, zou men alleen
kunnen spreken van een meerhoofdige dicta
tuur. Op de betooging van het vaderlandsche
front dat ter gelegenheid van liet katholieke
congres te Weenen is gehouden, heeft Dollfuss
zijn nieuwen koers uiteengezet. Dolfuss wil
niet weer naar het parlemantarisme terug, dat
heeft afgedaan volgens hem, evenals het
marxisme en het liberalisme. Oostenrijk moet
naar Italiaansch voorbeeld een fascistische
staat worden, doch hij wil zich met kracht
tegen het nationaal-socialisme blijven ver
zetten. In een bij uitstek katholiek land als
Oostenrijk laat zich dat begrijpen. Het natio-
naal-socia'isme zou de positie der kerk aan
tasten en als goede katholieken wenschen Doll
fuss en Starhemberg zulks met alle middelen
FEUILLETON,
Roman uit bet leven te Stockholm.
door ERNST LUNDQUIST.
Vertaald door F. LAHR Jr.
(Nadruk verboden.)
21)
Zij was in een melancholieke onverschilligheid
geraakt, geheel vreemd aan haar natuur. Haar
werk deed zij mechanisch. Er waren dagen, dat
zij nauwelijks tien woorden sprak en een glimlach
kwam nooit meer op haar lippen; het was alsof
zij inwendig sliep; zij kon zelfs niet weenen.
Maar dan kon zij zich plotseling met geweld
uit haar beneveling wakker schudden en zich de
bitterste zelfverwijten doen, omdat zij niet trachtte
iets voor Olof te doen, om hem voort te helpen
in zijn streven. Het was immers onverantwoorde
lijk van haar om hier te loopen suffen, terwijl hij
daar buiten onder vreemde, onverschillige men
schen wanhopig moest zwoegen. Was het niet haar
plicht, naar hem toe te reizen om lief en leed
met hem te deelen, zoodat hij tenminste haar
liefde tot troost en vergoeding had, wanneer het
hem tegenliep? Maar wat, als zij dan niets te
verdienen kreeg en zich niet zelf kon onderhouden,
zoodat hij voor twee in plaats van één te zorgen
zon krijgen? De gedachte zoo een blok aan zijn
been te kunnen worden, deed Jiaar met schrik
deze vluchtige idee uit het hoofd zetten.
Maar iets zou zij toch in ieder geval voor hem
kunnen doen! Hoe lichtzinnig was zij geweest,
dat zij dien nieuwen winterhoed voor elf kronen
had gekocht, zij had nog heel goed haar ouden
kunnen dragen, ofschoon het een feit was, dat
dames, die een beetje met de mode meegingen,
dat model niet meer op hadden. Elf kronen was
toch geen kleinigheid... daarvoor zou hij mis
schien een heel quantum Latijn en Grieksch hebben
kunnen leeren.
Wanneer zij eens trachtte hem op andere wijze
geld te verschaffen? Zou zij niet een levensver
zekering kunnen sluiten, op haar toilet bezuinigen
om de premies te betalen en dan in couranten
annonceeren, of haar niet een menschenvricnd een
paar duizend kronen wilde leenen tegen goede
rente en haar polis als waarborg? Dan zou Olof
vijl en hamer voor goed kunnen laten rusten om
kalm voor zijn examen te gaan werken.
Maar ach, zij wist immers niet waar hij uithing;
zonder hem te raadplegen kon zij zoo iets niet
op touw zetten en een anderen raadsman had zij
niet.
Ofschoon, zij had altijd nog Janzén om raad
te vragen
Doch het stuitte haar, om met hem over dit
onderwerp te spreken; het was immers Olof dien
het gold en dat zou hij al dadelijk begrijpen, want
voor haar eigen persoon had zij natuurlijk geen
geld noodig. Neen, de groothandelaar was de
laatste persoon om te raadplegen, waar het de
toekomst van zijn mededinger betrof, Ten einde
raad besloot zij zich tot haar moeder tc wenden.
De verhouding tusschen moeder en dochter was
sedert dc laatste verzoening in September voort
durend uitmuntend geweest. Het was alsof beiden
zich vast voorgenomen hadden haar heftige luimen
te beletten. Het is een experiment waarvan
de afloop niet te voorzien valt.
In het land van Oom Sam experimenteert
de regeering Roosevelt er alle dagen lustig en
vroolijk op los, tot dusverre nog altijd met
afwisselend succes. In totaal moeten nu twee
miilioen werkgevers met 14 miilioen werk
nemers onder de afgekondigde codes werken,
doch de economische barometer moet wel in
verschillende takken van bedrijf iets zijn ge
stegen, in andere daarentegen weer gedaald.
Voorstanders van inflatie hopen en verwachten
dat Roosevelt op eefr inflatie zal aansturen,
om aldus de tanende bedrijvigheid te prikkelen.
Dit zou dan het laatste paardenmiddel zijn
om uit het moeras te komen.
De berichten uit Cuba luiden voor het
nieuwe regime niet erg gunstig. In het buiten
land heerschen woelingen, de nieuwe regeering
heeft de grootste moeite om zich staande te
houden, terwijl een dertigtal Amerikaansche
oorlogsbodems een oogje in 't zeil houden.
(Adv.)
GROOTE ONSTSTEMMING OVER
AARDAPPELSTEUNREGELING.
Algemeen protest voorbereid.
OLDENZAAL, 13 Sept. Een groote
ontstemming heerscht er onder den boeren
stand in deze omgeving over de regeling van
staatswege, waarmee bedoeld is steun aan de
aardappelverbouwers te verleenen. Met de
belangen van den kleinen landbouwer en vooral
van dien in Twente zegt men hier, is absoluut
geen rekening gehouden.
Groot bezwaar heeft men tegen de heffing.
Deze bedraagt n.l. op een partij van 100 K.G.
die in dezelfde gemeente vervoerd en verkocht
wordt 2,42. Verkoopt een aardappelverbou
wer b.v. tegen 5,25 ct. per K.G. aan een hande
laar, dan is liet resultaat van de geheele als
steun bedoelde regeling dat de landbouwer
practisch slechts 3 ct. per K.G. ontvangt.
De verbouwer moet van elke 1000 K.G.,
vóórdat hij nog één cent ontvangen heeft,
eerst 21,70 aan heffing betalen!
De ontstemming is zeer groot en er worden
pogingen in het werk gesteld, om gedaan te
krijgen, dat alle landbouworganisaties tegen
een dergelijke regeling unaniem zullen pro
testeeren.
BESCHIKBAARSTELLING VAN
AARDAPPELEN.
's-GRAVENHAGE, 13 Sept. De beer
Bakker heeft aan den minister van Economi
sche Zaken gevraagd of deze niet van oordeel
in bedwang te houden. Overigens was Karin zoo
in beslag genomen door haar kommer en verdriet,
dat de kleine dagelijksche onaangenaamheden
geen indruk op haar maakten. Zij was oprecht
en mededeelzaam van aard, en wat was er na
tuurlijker, dan dat Karin zich met haar bezorgd
heid voor Olof tot haar moeder wendde, nu deze
geheel had opgehouden met kwaad van hem te
spreken. Zij schonk haar langzamerhand haar
hecle vertrouwen cn was al blij, als zij haar hart
maar kon luchten; zij merkte nauwelijks of moeder
antwoordde of niet.
Ware zij wat achterdochtiger geweest, dan zou
haar de gretigheid, waarmede juffrouw Berger
ieder woord over Olof van dc lippen harcr dochter
opving, niet zijn ontgaan. Na ieder bezoek in dc
Trebackarlangstraat deelde Karin getrouw mede
wat zij over Olof had gehoord cn Jict was eigen
aardig genoeg, dat moeder, die anders zoo zelden
uitging, na zoo'n vertrouwelijk gesprek met haar
dochter geregeld naar de stad moest cn dan op
zijn minst een paar uren wegbleef. Maar Karin
had daar geen erg in cn voedde geen achterdocht.
In dc zwaar gedrukte stemming waarin zij ver
keerde, deed het haar werkelijk goed, bejegend
tc worden met een aandoenlijke vriendelijkheid,
als die, welke moederen de „goéde groothandelaar"
haar bewezen. Zonder haar te bejammeren cn tc
beklagen, deden zij toch alles om haar het leven
zoo dragelijk mogelijk te maken. Janzén kwam
minstens eens in de weck, bleef dan een uur of
wat babbelen en zette daarbij zijn beste beentje
voor. Weliswaar kon hij zijn belachelijke eigen
aardigheden niet afleggen, ging hij met voorliefde
zoo zitten, dat hij voordurend in den spiegel kon
i kijken, en trakteerde hij al te gul op „Het beeld
is, dat de door de regeering ingestelde regeling,
tot afzet van aardappelen, aan de binnen
landsche consumenten, zoowel bij dezen als
bij de aardappelproducenten aanleiding zal
geven tot groote ontevredenheid, aangezien
aan laatstgenoemden ondanks de groote kosten,
cn de verliezen door uitschot van aardappelen,
slechts een zeer klein gedeelte van den prijs,
welke door de consumenten voor de aard
appelen moeten worden betaald, ten goede
komt, en eerstgenoemden een bij uitstek hoo-
gen prijs voor dit product hebben moeten
besteden.
Zou het niet gewenscht en noodzakelijk zijn
om nader een regeling te overwegen, waarbij
met minder ambtelijke bemoeiingen, en re-
geeringsapparaten welke uit de huidige rege
ling noodwendig voortvloeien, met de daaraan
verbonden kosten, den verbouwers een behoor
lijke prijs voor hun aardappelen gegarandeerd
zou kunnen worden en dat met veel geringer
verschil tusschen den productie- en consump
tieprijs, dan bij de bestaande regeling het
geval is?
Vreest de minister niet, zoo vraagt de heer
Bakker, dat met handhaving van de voor con
sumptieaardappelen aangegeven maat, in het
voorjaar van 1934 een tekort aan dit product
zal ontstaan, of dat de prijzen daarvan voor
de consumenten zeer hoog zullen worden?
Zou de minister ook zoodanige maatregelen
willen bevorderen, dat de uitstekend voor
menschelijk gebruik geschikte uitgezeefde aard
appelen beschikbaar kunnen worden gesteld
tegen uiterst lage prijzen voor groote en be
hoeftige gezinnen, alsmede voor werkloozen,
en arbeiders welke bij de werkverschaffing
te werk gesteld zijn?
DE KINDERZIEKTEN VAN DE
AARDAPPELSTEUNREGELING
Een ingrijpende maatregel
Aan de uitvoering hapert nog al iets
De landbouw-medewerker uit de Veen
koloniën schrijft aan de Tel.;
Van de serie maatregelen, genomen ingevolge
de Landbouwcrisiswet, is de consumptie
steunregeling het Crisisaardappelbesluit
één der meest ingerijpende.
De bedoeling van het besluit is evenals bij
andere land- en tuinbouwproducten, den con
sument dermate te belasten, dat de producent
zijn productiekosten zooveel mogelijk kan dek
ken. Het middel daartoe is het vrije vervoer
te verbieden, de vervoervergunningen ter be
schikking te stellen tegen betaling van den
accijns, die gestort wordt in een fonds, waar
uit den producent voorloopig drie vierde van
een vast te stellen richtprijs wordt betaald.
Het achtergehouden deel zal zoo noodig dienst
baar gemaakt worden om de onverkoopbare
voorraden te steunen.
De consumptie-aardappelregeling is ingrij
pend, omdat het ons voornaamste volksvoed-
sel betreft. In dat licht bezien moet de regeling
iets langer proefdraaien wil zij zich vlot bij
de practijk hebben aangepast, dan b.v. bij
tarwe, waar de bepalingen over grootere
schijven loopen. Bovendien moet als elke
andere regeling ook deze kinderziekten door
maken. Tal van moeilijkheden doen zich voor,
Men kent niet alleen landbouwerd en hande
laren, maar ook teler-handelaar en teler-venter.
De détailliandel is bij een voluminieus product
als aardappelen, dat dagelijks op de tafel ver
schijnt, uiterst vertakt en de aardappelen wor
den in kleine hoeveelheden vervoerd en gevent.
der roos" en „De vraag der bruid", maar daar
tegenover stond, dat hij werkelijk onvermoeid was
om Karin op te monteren. Hij vertelde* vroolijke
reisavonturen, die af en toe wel eens aan jict
minder fatsoenlijke grensden, maar Karin was niet
preutsch uitgevallen. Janzén droeg bovendien zijn
verhalen zoo komiek en gewichtig voor, pauseerde
af en toe met zoo'n grotesk gebarenspel, dat Karin
wel moest lachen en dan was hij zoo blij en dank
baar, dat zij zich onwillekeurig welwillender jegens
hem gestemd voelde. Sedert hij zijn rol van ver
liefd aanbidder had laten varen, kon zij hem
trouwens al veel beter zetten cn zij betrapte er
zich in den laatsten tijd zelfs ecnige malen op,
dat zij hem, in navolging van haar moeder, „den
goeden groothandelaar" noemde, wanneer zij over
hem sprak.
Gedurende den eersten tijd na het mislukte
aanzoek, was hij karig met zijn visites geweest,
maar sedert hij op eigen houtje het roode meubel
trijp had gekozen en het werkelijk ernst werd met
het salonkleed, dat Karin zou maken waarom
zou zij eigenlijk weigeren? het was immers
werk zoo goed als al het andere, alleen wat winst
gevendcr, had hij een voorwendsel om vaker te
komen en iederen keer had hij een zakje bonbons
of vruchten voor Karin bij zich.
Langzamerhand werden zijn geschenken van
kostbaarder aard. Soms was het een kanten ruche,
dan weer een zijden das of een album, dat hij
in een winkelraam had zien liggen en „voor de
aardigheid" had gekocht, en Karin moest dat alles
wel dankbaar aannemen. Maar toen hij eens op
een dag met dc stof voor een hecle japon aan
kwam, prachtig mooi, beige met ingeweven
bloemen van zijde werd zij bepaald boos en
Intusschen zal liet loodje aan iederen zak
van 50 K.G. dat voortaan vereischt is, de ge
makkelijke quitantie voor den accijns kunnen
zijn. De controle omvat ook de kwaliteit: het
product wordt duurder en zoo zal de con
sument ook goed gesorteerde waar ontvangen.
Onverkoopbare voorraden zullen er hoogst
waarschijnlijk zijn. De exportmogelijkheden
zijn zoo ingekrompen, dat ernstig rekening
gehouden kan worden met een overschot van
40 a 50
Van de richtprijzen kan gezegd worden, dat
deze voor groep IV zand- en veenaardappelen
zoo laag gesteld zijn, dat vermaling in de
fabriek met den daarop vallenden steun, voor
zoover toegestaan, even voordeelig is. Toch is
er thans op afzet van Groep IV tegen hoogeren
prijs (b.v. 1,75 per 100 K.G.) daar de klei-
aardappelen door prijsstijging binnen het be
reik van een kleinere groep komen.
De accijns bedraagt eerstens 1 ct. per K.G.
en tweedens maximaal nog 1 ct. In Amsterdam
onze „duurste" stad wordt het maximum van
2 ets. bereikt, in de provincie minder. Dit
tweede deel der heffing wordt nog nader be
paald.
Intusschen krijgt men sterk den indruk, dat
de voorbereiding der regeling op 4 September
niet beëindigd was. Aan de uitvoering hapert
nogal iets. Het publiek beoordeelt een en ander
nogal sceptisch. Ook dit is begrijpelijk: het
leven wordt duurder, terwijl de verdiensten
sterk zijn gedaald.
Intusschen zal een ieder de richtprijzen voor
den producent kunnen billijken. Dat het effect
niet grooter kan zijn zit in de te groote pro
ductie ten opzichte van de binnenlandsche
consumptie en den export. In de toekomst zal
men ook deze meer aan elkaar moeten aan
passen door productiebeperking.
DIE IDEAAL VIR WAT ONS STRY.
DOOR
Zijne Excellentie Dr. H. D. van Broekhuizen,
Gezant der Unie van Zuid-Afrika
bij het Nederlandsche Hof.
Daar 's 'n nasie te lei
Daar 's 'n stryd te stry
Daar 's werk.
Die toestand in Suid-Afrika word in 'n ar-
tiekel in die Algemeen Handelsblad van 31
Augustus deur die korrespondent aldaar be
spreek. Ek wil graag aan die lesend publiek
van Nederland, wat belangstel in Suid-Afrika,
die werkelike toestand duidelik maak, soos dit
vandag bestaan.
Die Nasionale partij liet op die Kongres om
trent 15de Augustus, bygewoon deur 550
afgevaardigdes uit gans Transvaal, met 12
teenstemme besluit tot samesmelting met die
Suid-Afrikaanse Party. Die besluit lui as volg;
„Aangesien (1) die koalisie-ooreenkoms tus
sen'die S.A.P. en N.P. „goedgekeur is deur die
„verskillende kongresse van die N. P. in Suid-
„Afrika, (2) die afgelope algemene verkiesing
„aangetoon het dat die volk van Suid-Afrika
„daarmee akkoord gaan, (3) die kongres van
,'mening is dat dit in die beste belang van die
„volk van Suid-Afrika sal wees om van die
'koalisie-ooreenkoms oor te gaan tot same
smelting van twee politieke partye, so besluit
„die kongres van die Nasionale Party van
vroeg met welk recht hij haar zulke cadeaux gaf?
De arme kerel keek, alsof hij wonder wat voor
kwaad had gedaan en stamelde, dat hij immers
niemand anders op de wereld had om ze aan te
geven, hij de arme kluizenaar, en toen Karin hem
wat bedaarder verzocht de stof weer terug te
nemen zij zou er in geen geval ooit gebruik
van maken zei hij, dat ze in dat geval nlaar
op den bodem van juffrouw Berger haar bureau
lade moest blijven liggen; niets ter wereld kon
hem bewegen iets terug te nemen, waarvan het
gezicht alleen hem steeds aan een van de smarte
lijkste oogenblikken van zijn leven zou herinneren.
De volgende maal kwam hij evenmin met leege
handen, maar nu was het een cadeau voor de
moeder, een zijden theatersjaal, zooals zij zich
steeds gewenscht had. Haar had hij den laatsten
tijd van kleeding voorzien, geheel als een arme
schoonmoeder, en zij was er verre van zwarigheden
te maken. Zij pronkte tegenwoordig in nieuwe
deftige toiletten, waarvan dc andere vrouwen in
het huis stonden te kijken; weliswaar kreeg zij
van Karin scherpe verwijten te hooren onidat zij
dat alles maar aannam en geen karakter toonde,
maar dat ging bij haar het eene oor in en het
andere uit.
(Wordt vervolgd).