)TE
MOERING
m
IEDINGEN
EELINGEN
EERSTE BLAD
I^roui
ESKLEEDING
Bij Examens
leest „onze eilanden"
»\S sf
•SA.'
intrum - Middelharnis
>m - Voorstraat A 253
:s voor
:E OVERFLAKKEE.
ZATERDAG
17 JUNI 1933
De moordherberg „Het Ankertje",
VROUWENHOEKJE
i
Hulden, Leer, Wol, Diversen.
|lie ROTTERDAM. 12 Juni. (Opgaaf van de
marktmeesters) 3710 K.G. blauw, schoon
4055 ct.7400 K.O. Holl. geel 40—55 ct.;
3000 K.O. Groningsch 40—50 ct. alles per
K.G. Markt stil, aangevoerd vlas verkocht.
Op het land kalm.
ïia
sp. ROTTERDAM, 12 Juni. Vlas. In het land
was er in de afgeloopen week goede vraag voor
k. de lagere soorten. Het aanbod was evenwel
klein, en konden slechts weinig zaken tot
stand komen. Heden aan de beurs bestond de
j aanvoer uit: 3710 kg. blauw vlas, 3000 kg.
|da Groningsch en 7400 kg. geel vlas, die grooten-
deels tot bestaande prijzen konden worden
ék. geruimd. Men betaalde voor wit- en blauw-
0: vlas ƒ45,—.
nu WAALWIJK, 12 Juni. De conjunctuur in de
ui. lederindustrie heeft sedert eenige dagen een
in, ongewoon gunstige bedrijvigheid aan den dag
sp. gelegd, die zich veropenbaart in alle hoofd- en
ik. bijartikelen, van elke branche klein of groot.
Deze algemeenheid juist, doet ons hopen, dat
men aan een keerpunt komt te staan. Indien
de looierij zich meer en meer weet aan te passen
en eveneens hoogere prijzen kan bedingen, zoo
dat deze in overeenstemming zijn met de
huidenprijzen, dan gaat ongetwijfeld een
betere toekomst zich baanbreken. De binnen-
en buitenlandsche huidenberichten luiden een-
stemmig gunstig. Alleen de schoenmakerij
maakt in zoo verre uitzondering, dat de
Pinksterdrukte achter den rug is, zoodat hier
eenige vermindering der werkzaamheden is
waar te nemen. Een gewoon verschijnsel om
dezen tijd van het jaar.
niet
I de
Iche
Iche
lche
ners
150:
140.
JL.;
Llta
llijk
A tb tb
Prijs I 165.
konstralie zonder verplichting
leel Philips Reparateur
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,075
ADVERTENTIËN
van 1—6 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
15E JAARGANG. - N°. 62
W eek-revue.
Buitenland.
In een der zalen van het Geologisch Museum
te Londen heeft do Britsche koning de
economische wereldconferentie met een korte
redevoering geopend. Niet minder dan 67
delegaties nemen aan deze conferentie deel,
het wemelt dus te Londen van ministers
en experts, terwijl 500 journalisten uit alle
landen der wereld naar alle uithoeken het
verloop van dit grootste wereldconsult van
nabj) zullen volgen.
Weken achtereen zal te Londen een vloed
van economische wijsheid ten beste worden
gegeven, doch gezien het ongewoon groot
aantal deelnemers is het maar gelukkig dat
de oratorische stroom vrfl drastisch zal wor
den beperkt. Om te beginnen zijn de eerste
drie dagen gewjjd aan algemeene beschou
wingen en daarna vangen de besprekingen
in de ingestelde economische en monetaire
commissies aan.
Er wordt dus wel spoed achter de zaak
gezet en zulks is noodig ook. Het begin der
conferentie is zeker niet slecht geweest. Om
te beginnen hebben onmiddellijk 19 staten,
waaronder ook ons land, zich verplicht,
tijdens den duur der conferentie geen nieuwe
maatregelen meer te nemen, welke den inter
nationalen toestand zouden kunnen bemoei
lijken.
De nadering van den fatalen 15 Juni dwong
de Engelscben en de Amerikanen om on
middellijk met het schuldenprobleem te
beginnen, de Amerikanen badden daar weinig
lust in, uf juister gezegd, de Amerikaansche
delegatie durfde zulks niet met het oog op
bet verzet daartegen in het Amerikaansche
Congres. Tijdens het schrijven van dit over
zicht meldt een der vele telegrammen hier
over dat de Amerikaansche en Engelsche
regeering het eens zijn geworden over de
betaling der oorlogschulden.
Dat het oorlogsschuldenvraagstuk een op
lossing eischt is duidelijk. De verschillende
valuta-depreciaties maken zulks noodzake
lijk, omdat zulks wijziging brengt in de
reéele bedragen, bovendien drukt de gewel
dige daling der goederenprijzen ondraaglijk
zwaar op de flnancieele positie der verschil
lende landen.
Overigens verkeert de conferentie nog
geheel en al in afwachtende stemming, men
is scheutig met reeds meermalen herhaalde
oude waarheden, welke algemeene instem
ming vinden. Deze instemming is erg goed
koop, bet kost niets en het bindt tot niets.
Het goedkoopst heeft de Duitsche minister
van buitenlandsche zaken zich er in zijn
korte speech van afgemaakt. Wat begrijpelijk
is. De Duitschers hebben alle redenen om
zich minder prettig te gevoelen. Enkele
dagen voor den aanvang der Londensche
conferentie hebben de Duitschers het buiten
land op wel buitengewoon onaangename
manier verrast door de afkondiging van een
moratorium voor de betaling van rente en
aflossing van buiten de „Stillbalte-overeen-
komst" gebleven en voor 1931 ontstane
vorderingen. De Duitschers hebben een
stevige dosis ervaring iD het uitkleeden
hunner crediteuren, en trekken zich weinig
of niets van alle protesten aan. De goedige
sukkels die in goed vertrouwen bonderden
millioenen aan Duitscbland hebben toever
trouwd, worden door dit moratorium op zeer
geraffineerde manier afgeslacht, zonder daar
bij ook maar in bet minst te worden gekend.
Ook ons land, dat hierbij weer voor honder
den millioenen is betrokken, lijdt hierdoor
enorme schade. Dat andere landen als
Amerika eveneens hierdoor groote stroppen
halen is een meer dan schrale troost, welke
allerminst deze pijnlijke aderlating verzacht.
Maar de Duitschers kunnen het op deze
manier nog wel een tijdje volhouden, er
kunnen heel wat kostbare betoogingen voor
gehouden worden en kostbare experimenten
mee worden bestreden.
Krijgt het buitenland flnancieele klappen
en raak ook, binnen de Duitsche grenzen
slaan de nieuwe machthebbers er nog steeds
niet minder geducht op los en wordt de
tucht per gummiknuppel nog braaf beoe
fend. „Revolutie, heeft von Papen gezegd,
is een worsteling met het doel op hooger
plan te geraken. Haar verloop is nooit pre
cies te berekenen".
Enkele dagen nadat von Papen deze woor
den had gezegd, werden ze op geheel onver
wachte wijze bevestigd, n.l. te Muncben,
waar het Katholieke Gezellencongres, dat
eerst verboden was en nadien op speciale
voorwaarden werd toegestaan, als gevolg
van incidenten met nationaal-socialisten
moest worden afgebroken. Volgens de offici-
eele lezing van het verloop dezer incidenten
ligt de schuld b(j de katholieken, doch vol
gens een correspondent van de „Daily Tele
graph" hebben de nationaal-socialisten deze
incidenten uitgelokt,zjjn talrijke deelnemers
van dit congres op ergerlijke wijze lastig
gevallen en mishandeld, met het gevolg dat
de deelnemers hals over kop Muncben zjjn
ontvlucht. Want als gevolg van deze inci
denten kon voor een verder ordelijk verloop
van bet toegestane congres, waar niemand
minder dan von Papen en een Beiersch
minister aan hebben deelgenomen, terwijl
Hitier een begroetingstelegram had gezon
den, niet worden ingestaan. Watdusbetee-
kent dat men de eigen nationaal-socialisti-
sche elementen niet meer in de hand had.
Von Papen had dus wel gelijk, het verloop
van een revolutie is nooit precies te bere
kenen.
Dat de Oostenrtjksche regeering zich zoo
ongewoon krachtig tegen de nationaal-socia
listen zoude verzetten, heeft men en in
Oostenrijk en in Berlijn vermoedelijk niet
goed berekend. Tegen twee Oostenrljkscbe
staatslieden, Steidle en dr. Rintelen, z(jn
aanslagen gepleegd, welke beide gelukkig
zjjn mislukt. Bovendien z(jn enkele bom
aanslagen op gebouwen gepleegd Deze aan
slagen moeten door nationaal-socialisten zijn
bedreven. Onmiddellijk heeft de Oostenrtjk
sche regeeriDg zeer krachtige maatregelen
genomen. Alle Bruine Huizen in Oostenrijk
zijn bezet en ongeveer 1000 leiders der
nationaal-socialisten zijn gearresteerd, ook
Habicht, persattaché van het Duitsche ge
zantschap en Rijksdagafgevaardigde.
Over dit alles is Berlijn erg nijdig. Zoo
schrijft Alfred Rosenberg in de Volkische
Beobachter: „Wat zich op bet oogenblik in
het ongelukkige Oostenrijk afspeelt, is vaD
FEUILLETON,
te DORDRECHT.
(Uit de geschiedenis der lijfstraffelijke rechtpleging
2)
HET ANKERTJE
Wijn en Bier.
Een slecht geschilderd zwart ankertje was nog
even te zien, uitgewischt als het grootendecls was
door den tijd.
„Nu moet ik nog even een ernstig woord met
u spreken, Jans," sprak de kerel, zijn dochter
dreigend aanziende.
Het meisje zag hem angstig aan, vermoedende
wat hij haar zou zeggen.
„Wanneer gij mij nu nipt belooft, u onzijdig
te houden aan hetgeen er dadelijk in ons huis zal
gebeuren, dan komt gij er niet meer levend uit.
Gij weet dus hoe ik er over denk en waaraan ge
blootgesteld zijt, zoo gc..."
„Heb maar geen vrees," zuchtte het meisje. „Ik
zal mij wel naar mijn kamer begeven en niet eer
verschijnen voor gij mij roept."
Weder kwant de afschuwelijke lach op Het gelaat
van den kerel.
„Dan moogt gij u wel in het achterste deel van
het huis opsluiten. Want gij zijt zoo weekhartig,
mijn poesje, dat de kleinste kreet van pijn of angst
u den schrik om het hart doet slaan. En juist die
weekhartigheid is het, die mc u doet wantrouwen."
„Vader!" kreet het meisje.
een bjjna verpletterende tragiek. Met alle
middelen der Pransche buitenlandsche poli
tiek, den druk van de Joodsche geldmacht
en de marxistische internationale ophitsings-
propaganda, heeft de z.g. christelijk sociale
partjj zich verbonden tegen groot-Duitsch-
land en tegen de Duitsche gedachte. Wij
weten dat ondanks alles het Duitsche ka
rakter in zjjn vurig ontwaken ook in Oos
tenrijk zal doorbreken en dat de dag van de
werkelijke vrijheid ook voor onze Oosten
rtjksche broeders zal komen...
De verbolgenheid te Berlin is zelfs zoo
groot, dat de Duitsche regeering, veront
waardigd over de arrestatie van dr. Habicbt
en nadat haar gebleken was dat de Oosten
rtjksche regeering geen verontschuldiging
wilde maken, bij wijze van tegenmaatregel
de Oostenrtjksche persattaché bfl het gezant
schap te Berlijn heeft laten arresteeren en
daarna uitgewezen. De spanning tusschen
Beritjn en Weenen is dus ver van broeder
lijk, is nog nimmer zoo hevig geweest als
nu en de Oostenrtjksche regeering moet alle
krachten inspannen om baas te bltjven in
eigen huis. Wat tot nu toe op de meest
energieke en doortastende wijze geschiedt.
Maar deze Duitsch-Oostenrljksche spanning
is lang niet een der ongevaarlijkste wolkjes,
welke boven het oude Europa drjjven.
blijft men kalm en helder, indien men vooraf
Mijnhardt's Zenuwtabletten gebruikt.
Koker 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
(Adv.)
PARIJSCHE MODEBRIEF
Het bruidje in den zomer.
Een „bloeinenmeubel" in de serre.
Mooie rijtuigen met vroolijk trappelende
paarden, chique koetsiers in leverkleurige
livrei, en een snoezig bruidje, geheel in het
wit, met een prachtige toef witte bloemen
vóór zich in het rijtuig.
We keken allen opgetogen toen de atoet
ons passeerde zoo iets feestelijks en moois
zie je tegenwoordig zoo dikwijls niet meer.
De menschen hebben te veel zorg om te
trouwen. En als ze trouwen, kleedt het aan
staande mevrouwtje zich, op practiscbe
gronden, in een mantelpak of een eenvoudig
zomertoilet. Ze heeft natuurlijk gelijk, maar
het staat zoo prozaïsch Wil men op
dezen „dag der dagen" dan niet eens graag
anders gekleed zijn, dan gewoonlijk?
Is het, in later jaren, niet een heerlijke
voldoening, een eDkelen dag in z'n leven
„bruid" te zijn geweest, in smetteloos wit
met wazigen sluier? Of gevoelen onze mo
derne jongemeisjes niet meer voor deze
poëzie? Met een beetje goeden wil kan men
immers de bruidsjapon later in een avond
toilet of zelfs in een aardig middagjapon
netje veranderen.
Men zorgt een stof te kiezen, die goed ge
verfd kan worden en een maaksel, dat niet
al te pompeus is. Dit laatste is al zeker niet
„Stil! Geen opschudding. Wat wilt ge nte zeg
gen?"
„Vader, wilt ge weer een misdaad plegen? Hebt
gij er weer een voorbereid? O neen, Iaat me dan
het huis niet binnen gaan. Ik smeek u er om,
vader, toe laat me gaan. O, vader.doe het
toch niet..."
Smeekend greep ze zijn hand.
Weder kwam de grijns op het gelaat van den
misdadiger.
„Wat zegt gij? Wilt gij er niet bij zijn? Wilt
ge er tusschen uit trekken? Nééééén meisje.Ge
zült er bij tegenwoordig zijn, evenals uw moeder,
uw zuster en uw broeders er bij tegenwoordig
zijn."
Hij trok haar mee de herberg binnen.
Het interieur leverde weinig bezienswaardigs op.
Er stonden eenige houten banken en een tafel,
die den inventaris vormden. In een der hoeken
stond een eikenhouten tapkast, waarin tinnen
kroezen en bekers.
Terzijde tegen den muur hing een kleine Venti-
aansche spiegel, waarvan dc rand was gevormd
door fraaie figuren in het glas.
I Toen vader en dochter de gelagkamer binnen
traden, stond de vrouw op, die achter de toonbank
zat en ging haar man tegerrloet, hem in het oor
l fluisterend:
.Marie zal 'm wel dronken krijgen. Bemoei je
rrtaar niet met hem."
De vader keek onverschillig rond, alsof hij dc
woorden van geen betcekenis achtte. Maar sluiks
ging zijn blik naar een tafel, waaraan een jong-
mensch zat met eenige kannen en kroezen voor
zich.
I Naast hem zat een meisje van groote schoon
moeilljk, daar vele bruidstoiletten tegen
woordig opvallen door hun simpelen, een-
voudigen snit. Men behoeft den rok maar
iets te verkorten en men kan er in een
andere kleur natuurlijk zóó mee op thee
visite gaan. Voor de bruidsmeisjesjaponnen
is dit zelfs letterlijk het geval. Want wil
niet een gril der mode dat deze eeredames
dezelfde japon dragen als de bruid, alleen
iets korter en zonder sluier?
G9en bruidstoilet is compleet zonder bloe
men. Nu eens vindt men een toefje kleine
witte rozen aan de taille, een ander maal
een groote toef witte gardenia's voor aan de
sluiting, terwijl een enkele gardenia links
tegen bet hoofd op den sluier prijkt. Een
andere bruid geeft weer de voorkeur aan
den traditioneelen oranje-bloesem,'dien ze als
een fijne guirlande om het hoofd slingert.
Het nieuwste is een guirlande van bloemen
aan beide zijden van voren langs den sluier.
Men kan deze garneering zoo klein en zoo
heid, waarmede hij in een vertrouwelijk gesprek
gewikkeld was.
Het scheen, naar zijn kleeding te oordeelen, een
Rijnschipper te zijn. Een goed gevulde reistasch
lag naast hem op de bank.
De binnentredenden bemerkende riep hij vroo
lijk:
„Kom vader Smidt, wilt u ook niet een kan
wijn met ons ledigen?"
De klank van zijn woorden verried, dat hij
meer gedronken had, dan goed voor hem was.
„Dank u, schipper," antwoordde de kastelein.
„Ik zal een beetje licht maken, want Jiet begint
hier aardig donker te worden. We kunnen eikaaT
waarachtig Jiaast niet zien..."
„Maar uw dochter toch wel, nietwaar?"
Hij lachte Jansje vriendelijk toe.
„Mag uw dochter een kannetje wijn?"
De kastelein schudde ontkennend met het
hoofd.
„Neen schipper, me dochter drinkt geen wijn."
Zich tot Jansje wendende, beet hij haar drei
gend toe:
„Maak dat u weg komt..."
Schoorvoetend voldeed het meisje aan liet bevel,
waarop haar vader en moeder een uit drie olie
pitten bestaande lamp van den zolder neerlieten
en er een pit van aanstak, zoodat dc gelagkamer
flauw en spookachtig werd verlicht.
Daarna verwijderden zich beiden, waarop het
meisje, dit ziende, aan den half beschonken schip
per verzocht zich even te mogen verwijderen.
Dc schipper knikte en bleef dommelend in de
gelagkamer achter. Hij zou zeker in een diepen
slaap verzonken zijn, zoo Jiij zich niet plotseling
op den schouder had voelen tikken.
groot nemen als men zelf wenscht en er
b.v. ook heel kleine oranjebloesems voor
kiezen.
Dat de bruidsmeisjes zich op het oogen
blik in witte toiletjes steken, zeiden we
hierboven reeds. Om de eentonigheid van
het wit te breken, geeft men haar b.v. een
sprekend blauwe pelerine en een ceintuur
van dezelfde kleur. Dit wit-met-blauw staat
snoezig voor jonge meisjes. Bij een „grand
Mariage" een dezer dagen, droegen de bruids
meisjes by haar witte japonnen groote roze
hoeden ln frambozentint en frambozenkleu-
rige satijnen schoentjes. In de hand een toef
rozen van dezelfde nuance.
Behalve wit wordt ook veel zacht roze en
teer blauw genomen voor bruidsjaponnen.
Bijna altijd worden deze gegarneerd met
smalle strookjes op den rok. Het mofje dat
tegenwoordig bijna alle bruidsmeisjesjapon
nen completeert, is met deze zelfde strookjes
bekleed.
De dames, die verder in den bruidsstoet
volgen, gaan op het oogenblik gaarne in het
zwart gekleed. De al te groote somberheid
wordu weggenomen door een diamanten speld,
of een kleurige garneering. Een kleine cape,
van strookjes taf zij de in de tint der japon,
geldt voor zeer chic.
Het heerlijkste plaatsje uit het huis is
's-Zomers de serre. Daar ontvangt men z'n
gasten, daar verzamelt de familie zich 's mid
dags en 's avonds voor het kopje thee, daar
zit de huisvrouw overdag met haar verstel
werk en 's avonds de beer des huizes met
z'n krant. "Van de serre dienen we daarom
een leuk, gezellig zitje te maken, zonder ze
al te veel het voorkomen van een salon te
geven. Heel leuk staat het, als wtj tegen den
wand eeD bloemenmeubeltje aanbrengen,
van eenvoudige rechte planken boven elkaar,
b.v. in een felle kleur blauw geschilderd. Op
die planken plaatsen we allerlei potten en
vazen, in een bonte verscheidenheid van
kleur en vorm, alle met bloemen en planten
gevuld, heel eenvoudige bloemen, uit den tuin
of buiten in veld en wei geplukt. Al die
mooie frissche kleuren, tezamen met de felle
tint van het houtwerk, zullen aan de serre
een vroolijk, landelijk karakter verleenen,
hetgeen we juist zoo graag zien in den
zomer.
WILHELMINE.
Onze lezeressen, die altvoerlg wen-
schen ingelicht Ie worden over de laat
ste mode, zoowel voor dames als kin
deren, raden wi} dringend aan een
abonnement te nemen op „Het Nieuwe
Modeblad".
Dit uiterst practiscbe Nederlandsche
modetijdschrift, hetwelk ook een schat
van gegevens biedt voor b&ndwerken
In alle genres, is bij de uitgevers dezer
Courant tegen sterk gereduceerden prijs
verkrijgbaar.
De abonnementsprijs van Het Nlenwe
Modeblad, 2 maal per maand verschij
nende in 24 bladzijden met telkenmale
2 gratis knippatronenbladen, bedraagt
slechts f 1,20 per kwartaal, franco per
post f 1,50.
„Zoodra men ophoudt met adverteeren, ver
liest men grond die nooit terug te winnen is,''
is de meening van Mr. Alfred Clark van de
Gramophone Co. Ltd. His Master's Voice.
Hij zag op en zag de andere dochter van den
kastelein, die haar mond aan zijn oor bracht en
hem duidelijk toefluisterde:
„Slaap niet, men wil u vermoorden! Verwijder
u, eer het te laat is."
Even gcruischloos als zij gekomen was, ver
dween Jansje weer.
Half verschrikt door deze geheimzinnige woor
den, zag de schipper haar na. Hij begon zich de
oogen te wrijven, terwijl hij over de hem toe
gefluisterde woorden nadacht.
Marie trad intusschen weer binnen en hem niet
in slaap vindende, vroeg ze:
„\k dacht dat ik u reeds slapende zou vinden,
Van Dongen...?"
„Ik heb hcelemaal geen slaap", sprak de schip
per.
Marie ging weer bij hem zitten, sloeg haar arm
om zijn hals om hem af te leiden, maar een toe
vallige gebeurtenis deed hetrt spoedig begrijpen,
wat die aanhalerij te beteekenen had.
Er hing namelijk een koord aan den zolder,
dat boven zijn hoofd en dat van Marie met een
haakje aan den muur bevestigd was.
Al spelende begon Marie dat touw los te maken
en het uiteinde er van behoedzaam om zijn hals
te leggen.
De schipper niets kwaads vermoedende, had
door een toevallige wending van zijn hoofd dit
plan verijdeld. Maar toen Marie haar kans opnieuw
schoon zag, beproefde zij het opnieuw.
Deze manoeuvre werd toevallig gezien door den
schipper en wel in den spiegel die tegenover hem
aan den muur hing.
Hij bedwong zich meesterlijk eenige verbazing,
te toonen.
Hij begreep, dat hij in een moordhol verzeild
geraakt was, dat hij zoo spoedig mogelijk moest
ontvluchten.
Maar hoe? Hoe kon hij aan deze duivelin ont
komen, die niet ophield hem aan te halen?
Hoe moest hij de deur uitkomen, die door den
kastelein Jan Smidt gegrendeld was?.
Hij moest veinzen en het gesprek een andere
wending geven.
„Zeg Marie," zoo begon hij, ..die wijn, die u
daar geschonken hebt, is niet lekker."
„En u hebt er zoo van gedronken?"
„Ze is niet lekker! Maar ik kan u in mijn schip
eenige kruiken laten zien, die de moeite van het
Jialen waard zijn."
Hij stond op en Marie deed dit eveneens.
„Nou zal ik jelui eens op een lekker wijntje
tracteeren."
„Dat behoeft niet, schipper."
„U weet niet hoe lekker die wijn is, Marie.
Vooruit.Laten we naar mijn schip gaan en een
flinke kruik halen. Wat zegt gc er van, Marie?".
„Ach, u moest maar hter blijven, schipper. Het
is al zoo laat."
„Hoor 'is, wat 'k me voorgenomen heb, daar
blijf ik bij. Ik wil jelui allemaal eens tracteeren."
j Hij hield zich beschonkener, dan hij werkelijk
was.
De kastelein had er veel op tegen, doch de
schipper hield vol en zoo besloot Marie dan ein-
delijk mee te gaan.
„Dan zien we u niet meer terug," zei de kaste-
I lein.
,Dan kent gc me niet, Smidt. Ik ben een fideele
j kerel, dat kunt gc langs den heelen Rijn vragen."
j (Wordt vervolgd).
ie I
:h j|
k- 1
rd
ït-
el-
de
:en
m-
:op
vijl
eer
