iels goeds
VOETS
IK
KOOP
BERVOETS
EERSTE BLAD
RECHTZAKEN.
mi:
bij
ZATERDAG
27 MEI 1933
ZIGEUNERBLOED.
WEET TE GEVEN!
Het crisiskabinet
Leest „Onze Eilanden'
lug. Walter Sing
Janvankeiyk was
Taon teruggekeerd
|eu overeenkomst
preken.
IGEN.
J53 dee namiddags
Jnis aan het Kerk-
It.verkooping van
lwante artikelen,
lezema, Sponzen,
Mesjes enz.
I. ZaaUer te Dirks-
Iment B. van den
ÏOENENDIJK.
IlCHT
lei 1933
IVeilingsvereen.
JE".
|per 100 krop.
per k.g.
1 per k.g.
2 per k.g.
per 100 k.g
Tomaten A j 0,39 per k.g.
B 0,37 per k.g.
C 0,38 per kg.
CC 0,33 per k g.
Bonken 0,38 per k g.
Komkommers (w.( 12,— per 100 kg.
Peen 8,— tot 17 per 100 bos.
Bloemkool I ƒ9,— tot ƒ31,— per lOOst.
Bloemkool II B,— tot 22,— per lOOst.
Rbabarber 0.90 tot 2,20 per 100 bos.
Witte Asperges ƒ0,20 tot ƒ0,35 per bos.
Blauwe Asperges 0,11 tot 0,22 per bos.
Selderij Pronkbos 0,81 per 100 bos.
Kipeieren netto 1,80 per 100.
Kleine eieren 1,60 per 100.
Aanvoer 54507 stuks.
Inbraak Belastingkantoor Middelharnis.
Door het Gerechtshof te Deo Haag werd
bevestigd het vonnis van de Rotterdamsche
Rechtbank, waarbij de baukwerker H. H. P.,
de kuiper G. v. d B. en de rijwielhersteller
H. L. B. wegens inbraak, gepleegd in den
nacht van 6 op 7 October 1932, ten kantore
van den rijksontvanger te Middelharnis, zijn
veroordeeld, de beide eersten ieder tot 2£ jaar
en H. L. B. tot 3 jaar gevangenisstraf
-
mjl Wife"-'
dubbel voordeel bieïjt: den
het beste werk. Alleen
ert, dat elk costuum in zijn
>este is, dat voor diao prijs
rden.
Costuums van 7.90 tot 42.-
n, tricoline en tornproolstolten.
ostuums. van 8.75 tot 48.-
en uni kamgaren stoffen.
sons van 6.90 tot 38.-
■jaarsstoffen, moderne dessins,
genjassen van 2.60 tot 35.?
afgewerkt, gar. v. waterdichtheid.
rteering Moderne Jongens-
Bijzonder Lage Prijzen,
id prima Kwaliteiten.
voor Heeren en Jongens,
in alle Nouveauté'*.
en tegen Eenheids-Prijzen,
elke concurrentie!
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,075
ADVERTËNTIËN
van 1—6 regels 1.20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,— per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
15E JAARGANG. - N°. 57
Week-revue.
Buitenland.
Het koortsachtige tempo waarin de eene
sensationeels gebeurtenis de andere tegen
woordig opvolgt blij kt zelfs de heetgebakerde
berichtgeving te machtig te worden. In
jachtend tempo wisselen gunstige eu ongun
stige berichten elkaar af, golven van opti
misme tot pessimisme verwekkend, tot nu
toe de laatsteu het meest. De bekende vredes
boodschap van Roosevelt, die als het ware
de ontspanning inleidde en de daarop ge
volgde rede van Hitier iu den Rijksdag,
welke rede uitermate vredelievend klonk en
aeu beduidende zwenking beteekende in het
tot das ver door Dui tschlantl gevolgde gedrags-
iy n, kwam als derde goede tijding uit Rome
het bericht, dat tijdens het onverwachte
vliegbezoek van Goering aan Rome, de laat
ste hand gelegd werd aan den tekst van het
viermogeudhedenverdrag, wat in zooverre
herzien heette te zijn dat de bekende ernstige
bezwaren van de landen der kleine Entente
daardoor waren opgeheven. Toen daarop nog
uitGenève de tfjding kwam dat de Duitschers
al hun amendementen inzake bepaalde pun
ten van het plan Mae Donald hadden terug
getrokken en dat zelfs de Amerikaansche
vertegenwoordiger te Genève een poging had
ondernomen eenigzins aan de niet te stillen
Franschen veiligheidshonger te voldoen,
zagen optimisten de eeuwige ontwapenings
conferentie reeds in veilige haven.
Helaas, de ontgoocheling kwam al te snel
en overtuigend. Na de rede van Hitler in den
Rijksdag moet Mac Donald in een tafelrede
hebben gezegd: „Wij moeten wel luisteren
naar toespraken, maar wij moeten ook acht
slaan op handelingen en kunnen voor het
effect daarvan onze oogen niet sluiten."
Het wantrouwen van den Britschen pre
mier komt hier duidelijk om het hoekje
kijken en dit wantrouwen is begrijpelijk. Uit
den aard der zaak zijn de Franschen nog heel
wat meer wantrouwend dan de Engelschen
tegenover de Duitschers. De uiterst rechtsche
politieke stroomingen in Frankrijk hebben
zich steeds verzet tegen iedere concessie aan
Duitsehland, betoogend dat de Duitschers
steeds verdergaande concessies zouden
eischen, dat hun herhaaldelijk betuigde
vredelievendheid slechts een bruikbaar mas
ker was om sneller en gemakkelijker con
cessies los te krijgen.
Zij, die de toenaderingspolitiek van wijlen
Briand altijd hebben gesteund' zijn danig
teleurgesteld doch tevens verheugd, dat het
zwaar bewapende Fransche leger voorloopig
een betrouwbare waarborg is om de Duit
schers iedere lust tot geweld te benemen. En
de meerderheid van het Fransche volk, dat
aan den lijve de oorlogsgruwelen heeft onder
vonden, niets liever wen schend dan verder
in vrede rustig te kunnen voortwerken, staat
als gevolg van dit hevig wantrouwen vol
strekt afwijzend- tegenever iedere concessie
aan de Duitschers wat beperking der wape
ning betreft. De gemiddelde Franschman
gelooft eenvoudig niet dat Hitier zijn agres
sieve koers beeft prijsgegeven en dat Duitseh
land onvoorwaardelijk voor den vrede is, hij
is er van overtuigd dat Hitler van richting
is veranderd, omdat hij van verschillende op
FEUILLETON.
CH. GARVICE
Uit het Engelsch door
HENRI VAN DE WEG.
Geaut. Uitgave van de N.V. Uitgeverij P. D. Bolle.
47)
„Prachtig," was het antwoord. „En dat blijft
wel zoo, als hij met mij maar goede maatjes is.
weet, hoe ik hem moet aanpakken. We zijn
compagnons geweest in heel wat zaakjes en één
arvan z?u h'i niet graag bekend hebben. Je
kunt er zeker van zijn, dat lord Raymond bang
voor me is. Drink maar eens van me geld
genoeg. Geef dien sloomen kerel daar in den hoek
ook wat, Bill."
De herbergier liep naar den hoek van het ver
trek en schudde den slaper bij den schouder.
I „word eens wakker! Hoor je niet. dat ze vragen,
of je wat drinken wilt?"
nm mat! tilde even het hoofd op, keek
oorEnrnnJ^-i1' en vicl weer teruS in ziin
oorspronkelijke houding.
11,a?r. joegen!" schaterlachte Luke.
warH h.wl j .e50n één van de anderen, „Ste-
dat hii her =1' d?' de ™ildsland zóó achteruit gaat,
tee ren Raymond zaf moeten rappor-
!nrrtDB.JÜ.ag"i.el'..schrceuwde Luke, „Wat kan
dat zaniTh.m i C'en? lk doe wat ik wi|.
dat zal ik hem wel zeggen ookl Drommels nog
zoo duidelijke wyze heeft moeten ervaren dat
Duitsehland daardoor volslagen geïsoleerd
kwam te staan, met al de nadeelen daaraan
verbonden.
Het oplaaiend optimisme op de weer op
gang gebrachte ontwapeningsconferentie is
meteen weer gedoofd door de rede van Paul
Boncour in de algemeene-coinmissie over de
vernietiging en de beperking van het oorlogs
materiaal.
In deze rede verklaarde Boncour o m,, dat
Frankrijk, zelfs wanneer het algeheele vol
doening zou krijgen op het stuk van veilig
heid, toezicht en leger-unificatie, toch nog
amendementen op Mac Donalds hoofdstuk
over de vernietiging van het oorlogsmate
riaal zal indienen. Bovendien gaf Boncour te
verstaan, dat Frankrijk een verhooging zal
eischen van de cijfers van 155 mfM. als maxi
mum-kaliber der kanonnen en van de cijfers
van 16 ton als max mum gewicht voor tanks.
Bovendien kwam Boncour weer met een
eud stokpaardje van Tardieu aandragen door
oen lans te breken voor de internationali-
seering der aanvalswapenen, zoodat de zware
kanonnen en tanks niet zouden worden ver
nietigd, doch ter beschikking van den Vol
kenbond zouden gesteld worden.
Deze rede heeft te Genève heel wat ont
steltenis veroorzaakt, de zwakke hoop heeft
plaats gemaakt voor doffe verslagenheid,
voor de zooveelste maal wordt het einde der
conferentie aangekondigd, indien de Fran
schen halsstarrig op hun stuk blijven staan.
Of Parijs zich veel van zijn betrekkelijke
isolatie zal aantrekken mag worden betwij
feld. De koele ontvangst van de rede van
Boncour zal de Franschen duidelijk hebben
gemaakt dat de publieke opinie een zoo sterk
afwijzend standpunt niet heeft verwacht.
Maar geen staatsman laat onmiddellijk het
uiterste van zijn tong zien, op conferentie
valt er altijd te pingelen, wel het meest
wanneer de mislukking voor de deur staat
Er is behalve de Fransch-Duitsche tegen
stelling nog een leelijkerem voor het succes
van de ontwapeningsconferentie en wel het
conflict in het Verre Oosten tusschen China
en Japan.
Voor en aleer de netelige problemen in
het Oostea zijn opgelost kan er van een
ingrijpende ontwapening geen sprake zijn.
Roosevelt heeft verklaard bereid te zijn alle
aanvalswapenen af te schaffen, mits ook de
andere volken daartoe overgaan. Zoo lang
in het Verre Oosten eenvoudig het recht
van den sterktste heerscht, zal Amerika en
ook geen enkele der Europeesche maritieme
mogendheden er in ernst aan denken de
kracht der eigen vloot te verminderen. De
Fransch-Duitsche tegenstelling is wel een
der hoofdfactoren die het al- of niet slager
der ontwapeningsconferentie beheerschen
het overbruggen dezer tegenstelling alleen
waarborgt nog geen volledig succes
Tijdens het schrijven van dit overzicht
meldt een Reuter-telegram dat er tusschen
de Chineezen en Japanners een mondelinge
wapenstilstand is gesloten, op voor de Chi
neezen wel heel zware voorwaarden. Alleen
wordt verzwegen welke groep van ChineezeD
in deze mondelinge wapenstilstand met de
Japanners is getreden. Mogelijk heeft Ja-
pansch goud een Chineesche partij geschapen
die de Japansche voorwaarden wenscht t,e
slikken. Er is in het Oosten met zilveren
toe, als ik praten wou, zou hij merken, wie hier
het meest te zeggen heeft."
„Zorg maar, dat hij het niet hoort!" waar
schuwde Bill.
„Wat niet hoort?"' brulde Luke opgewonden,
terwijl hij zijn glas in één teug ledigde. „Hij is
net zoo min lord als ik. Dacht je, dat ik risico
loop, zelfs zonder dankje te krijgen. Dank je
feestelijk. Bij ieder werk de helft van het risico
en de helft van den buit. Drink nog maar eens
van me."
„Je hebt langzamerhand genoeg gehad, Luke!"
betoogde de herbergier. „Wc gaan sluiten."
„Zeg broer, word eens wakker!"
De slaperige boerenknecht werd bij den schou
der geschud tot hij ontwaakte en met behulp van
anderen wist de herbergier Luke buiten dc deur
te krijgen. De boerenknecht volgde enkele oogen-
blikken later.
Nu iedereen weg was, bleek de slaperige jonge
man plotseling een en al activiteit. Hij holde naar
den rand van het bosch, waar hij een oude vrouw
aantrof.
„Hola, moedertje! Hoe gaat het in het kamp?"
„Jij bent die detective uit Londen immers?"
kraakte haar stem.
„Dat zeggen ze."
„Dan mag je wel maken, dat je bij Marion
Smeaton komt, want die gaat dood en wou nog
een en ander bekennen."
Zoodra Tazoni ontdekte, dat Maya opnieuw
voor hem verdwenen was, meende hij er zeker
van te zijn, dat zijn stamgenooten haar bij de
vlucht hadden geholpen. Hij ging in het geheim
naar Northbridge Hail, doch het kamp bleek op-
kogels meer te bereiken dan met stalen. De
Japanners moeten ondertusschen het vechten
tegen de Chineezen wel moe zijn. Ze komen
steeds verder van honk, wat hun aanvals-
kracht moet verzwakken. Bovendien ver-
eischt het steeds grooter wordende bezette
gebied ook meer bezettingstroepen.
Een lezer zend ons een nijdig epistel,
waarin hfl de redactie verwijt de gebeurte
nissen in Duitsehland in een extra zwart
licht te hebben gesteld. Wij meenden juist
in dit opzicht de matigheid volledig te hebben
betracht, hebben over de gebeurtenissen in
Duitsehland nagenoeg uitsluitend beperkt tot
officieele berichten, veelal met volledige bron
vermelding. Volgens onze verontwaardigde
lezer hebben wij de geniale kopstukken der
nationaal-socialisten groot onrecht aangedaan.
Wat ons waarljjk zou spijten. Wij willen
graag hopen dat het inderdaad geniale kop
stukken zijn, zullen onze meening daarom
trent tot later opschorten, indachtig aan den
wijzen raad van een bekend schrijver: Of
iemand gek of geniaal is wordt niet bepaald
door het doel, doch door het resultaat.
MIJN HAR DT'S
Zenuw-Tabletten 75 ct
Laxeer-Tabletten 60 ct
Hoofdpijn-Tabletten 60 ct
Bij Apoth. en Drogisten
(Adv).
De crisis heeft wel een zeer ongelukkigen
invloed op de aigemeene mentaliteit des volks.
Een onzer schoonste deugden, de milddadig
heid, wordt minder en minder beoefend. Geen
wonder! zal menigeen zeggen. De menschen
hebben ook niets meer te geven!
Dat laatste is maar betrekkelijk juist. Het
betrachten van milddadigheid is nie't verbon
den aan het schenken van rijke gaven. Een
dubbeltje, geschonken van zijn armoede, is
een milder gave dan een bankbillet, dat een
arme wordt toegestoken door iemand, die in
weelde leeft.
Het is geen kunst om milddadig te zijn in
een tijd, waarin men het gebrek verre van
zich weet. Milddadigheid wordt juist dan pas
een ware deugd, als men in zorgelijke omstan
digheden denkt aan degenen, die het nog min
der of slechter hebben en voor dezulken nog
iets weet af te zonderen.
In de oorlogsjaren b.v. heeft een groot deel
van ons volk zich van haar beste zijde doen
kennen. Toen we allemaal, hetgeen we noodig
hadden bij mondjes-maat kregen toebedeeld,
hebben velen gevoeld, hoe ze een tekort aan
voedsel, kleeding of verwarming beter zouden
kunnen verdragen dan andere menschen uit
hun omgeving en toen is er heel dikwijls iets
geschonken geworden van wat men zelf tekort
kwam. En ook direct né den oorlog werd mild
dadigheid beoefend. Bij duizenden hebben we
de ondervoede kindertjes uit vreemde landen
naar hier gehaald en zeer vele slachtoffertjes
zijn opgenomen en goed verzorgd geworden
in gezinnen, waar de weelde nimmer over den
drempel was gekomen.
Op het oogenblik echter is de ware weldadig
heidszin een beetje zoek.
Het is b.v. een feit, dat in de kas van het
gebroken en er was geen spoor meer van zigeuners
te ontdekken.
Vast van plan zijn pogingen niet op te geven,
doorzocht hij den omtrek van Londen, hopend
zijn stamgenooten hier of daar te zullen aan
treffen, omdat zij waarschijnlijk wel zouden heb
ben begrepen, dat Maya in die richting was ont
voerd. Maar hij begon reeds de hoop op te geven,
toen hij op zekeren dag de sporen van een kamp
ontdekte op een afgelegen plekje in Surrey. Het
scheen, dat de zigeuners weggetrokken waren in
de richting van Northbridge. Hij verloor het spoor,
maar nam zich voor, zoodra hij gelegenheid zou
vinden, opnieuw een bezoek aan Northbridge te
brengen.
In zijn vriendschap voor sir Harry Beriford was
Tazoni er toe gekomen, dezen alles te vertellen.
Hij moest hem beloven zich niet alleen naar North
bridge te begeven en zijn vriend van alles op de
hoogte te houden. De dag kwam, waarop hij zich
met sir Harry per auto naar het groote landgoed
kon begeven. Reeds in de verte ontdekte hij
tenten op de heide.
„Zij zijn er," riep Dij opgewonden uit. „Ais Maya
nu maar bij hen is."
„Laten we het hopen!" antwoordde sir Harry,
„maar als dat inderdaad het geval blijkt, ziet het
er voor jou niet zoo mooi uit."
„Als zij maar in veiligheid is," antwoordde zijn
metgezel, die uit den auto sprong nog voor deze
stilstond, Sir Harry haastte zicli achter hem aan
en bevond zich spoedig tc midden van een groep
opgewonden zigeuners.
Doch niet alleen hij. Fraser, de detective, was
in dc nabijheid van het kamp en hoorde dc juich
kreten van dc zigeuners en het geroep: „Tazoni!
Aigemeene Crisiscomité lang niet de baten
vloeien, welke om den grooten nood van velen,
mochten worden verwacht. In verschillende
plaatselijke bladen lezen we den laatsten tijd
ook dringende oproepen van de plaatselijke
comité's, welke niet in staat zijn 0111 ook maar
in de allerergste gevallen van crisisellende vol
doende verlichting te brengen. Toch blijven
resultaten, afdoende resultaten, van die op
roepen uit.
We meenen daarvan twee oorzaken te ken
nen.
Ten eerste heerscht vrij algemeen het ge
voelen, dat hulp ten deze een overheidstaak
is en „de steun", welke over het algemeen
wordt verleend, vrij voldoende is.
Zeker is de overheidshulp in gevallen van
aigemeenen nood een overheidstaak, maar
mede ebn taak van mensch tot mensch. We
kunnen de verplichting van naastenliefde te
betrachten niet van ons afwentelen op de
overheid. De middelen van de overheid zijn
bovendien beperkt; particuliere hulp moet
voor aanvulling zorgen. Men meent, dat de
overheidshulp vrij afdoende is, maar vergeet,
dat de uitkeeringen geschieden naar zekere
normen en er in bijzondere omstandigheden
extra-hulp noodig kan zijn. Uitkeeringen ge
schieden als regel ook slechts aan werklooze
kostwinners. Ouden van dagen, kleine midden
standers of -neringdoenden, kleine rentetrek
kers, verkeeren vaak in zeer kommervolle om
standigheden; ze zijn de „stille armen", voor
wie geen „rechten" op ondersteuning zijn ge
schapen. AI zuiken zijn juist degenen, voor
wie het crisiscomité de eenig mogelijke uit
komst beteekent.
De tweede oorzaak van de verminderde mild-
dadigheidsbeoefening is o.i. gelegen in den
verminderden milddadigheidszin. Men acht
zich te spoedig van zijn verplichting ontheven,
omdat men ook zelve dupe is van de crisis
omstandigheden.
Vergeet echter niet, dat de milddadigheid
er niet was of is, om ons van eigen overvloed
te ontlasten.
Ook al moeten we ons zelve wel eens be
helpen, dan mogen we nog niet vergeten, dat
er duizenden menschen zijn, die het minder
hebben. Ook in eigen zorg zoolang die ten
minste niet tè groot is kunnen we ons de
vreugde en de voldoening van het wèl-doen
verschaffen. We maken er anderen en ons zelve
gelukkig mee. Ja, óók ons zelve. Juist als we
er toe worden gebracht om aan anderen te
denken, ieeren we inzien, voor hoe veel we
nog te danken hebben, ondanks de slagen,
welke ons werden toebedeeld.
Door te geven aan anderen, worden we
minder egoïstisch en meer tevreden met eigen
omstandigheden.
De formateur dr. Colijn heeft zijn voor
dracht tot samenstelling van een crisis
kabinet bij H. M. de Koningin ingediend.
In verband daarmede is de spoedige
benoeming te verwachten van de volgende
ministers:
Voor Koloniën: Dr. H. Colijn.
Voor Buitenl. Zaken: Jhr. mr. A. C. D.
de Graeff.
Voor Justitie: Mr. J. R. H.van Schalk.
Voor Binnenl. Zaken: Mr. J. A. de Wilde.
Voor Onderwijs enz.: Mr. H. P. Marchant.
Tazoni!"
,Ik wou wel eens weten, waar dat jonge mensch
al dien tijd gezeten heeft. Dat is het eenige, wat
ik nog niet heb ontdekt."
In het kamp werd Tazoni geestdriftig begroet.
Maya viel hem om den hals op een manier, die sir
Harry jaloersch maakte.
„Maya," wist Tazoni eindelijk uit te brengen,
„ik moet je voorstellen aan een heel goed vriend
van mij; ik hoop, dat het ook een vriend zal
worden van jou."
„Als hij geaccepteerd wordt, is de vriendschap
al gesloten," antwoordde sir Harry glimlachend!.
Voor het eerst merkte Maya de aanwezigheid
van een vreemdeling en toen zij hem aankeek,
trilden haar lippen, alsof zij hem herkende en zich
herinnerde, waar zij hem het eerst had ontmoet.
„Maar u bent...?"
„Precies, maar als u het liever niet hebt, ben ik
het niet," viel Sir Harry haar in de rede. Zijn
antwoord deed de sombere herinneringen aan
stonds verdwijnen.
„Wat zijn ze blij, dat ik er weer ben," mompelde
Tazoni. „Het zal helaas niet lang duren, vrees ik."
„Waarom niet?" vroeg Maya, hem scherp aan
kijkend.
Hij gat geen antwoord uit vrees, dat zij hem er
toe zou brengen, van zijn plan af te zien.
„Nu moet je ons vertellen, wat jou overkomen
is," begon Maya.
Tazoni voldeed aan haar verzoek. Toen hij uit
gesproken had, vroeg Tazoni Maya naar nieuws
omtrent Veronica. Martha antwoordde in haar
plaats en vertelde dat miss Dartworth dezen zelf
den dag in het huwelijk zou treden met lord Ray
mond.
Voor FinanciënMr. P. J. Oud.
Voor Defensie: Mr. dr. L. N. Deckers.
Voor Waterstaat: Ir. J. A. Kalff.
Voor Econ. Zaken: Mr. T. J. Verschuur.
Dr. Colijn treedt op als Minister-Pre
sident.
BENAUWDE OOGENBLIKKEN.
By het bergen van de schatten van
de Hampshire.
Men maakt er in den laatsten tijd veel
werk van, in gezonken schepen te zoeken
naar gelden of kostbaarheden, die zij bevat
ten. Ongetwijfeld heeft hel succes met de
Egypt daartoe veel bijgedragen.
Thans komt het bericht, dat de EDgelsche
kruiser Hampshire, het schip waarmede
Kitchener tijdens den oorlog in de diepte
verdween, getroffen door de torpedo van
een Duitsche onderzeeër, gevonden is. De
Hampshire was op weg naar Rusland en
had een groote hoeveelheid goud en zilver
aan boord.
In alle stilte is een expeditie uitgerust
om dit goud te bergen. De bevelhebber van
den Duitschen onderzeeër die destijds de
Hampshire ,ten onder bracht, verleende zijn
medewerking om de juiste plaats te vinden
van het schip.
Toen men dit na lang zoeken wist, is de
hulp ingeroepen van den bekenden duiker
en sloten-deskundige Charles Courtney, die
er spoedig in geslaagd was de brandkast
van het schip te vinden. De eerste bergings-
poging heeft 15.000 pond opgebracht. Het
spreekt van zelf, dat men de pogingen zal
hervatten, waarschijnlijk in Augustus.
Tijdens deze bergingspogiDg hebben Court
ney en zijn gezellen op het schip eenige
zeer benauwde oogenblikken doorgebracht.
Men had al gauw ontdekt, waar de brand
kast zich bevond en het duurde niet al te
lang voor zij de deur daarvan geforceerd
hadden.
Toen zij echter juist bezig waren de goud
staven te voorschijn te halen, viel plotseling
de deur van het vertrek waarin de brand
kast stond, dicht. Dit was een zeer zware
deur, waarmede de drie duikers moeite t
noeg hadden gehad om haar te openen.
De druk van het water maakte het moei
lijk om de deur weer te openen. De duikers
seinden naar boven om hulp, maar het bleek
hun al spoedig, dat zij daarvan niets te ver
wachten hadden, Zij moesten zich zelf zien
te redden.
Met alle kracht wierpen zij zich op de deur,
maar deze weerstond hun poginger,. Het leek
of de drie mannen onherroepelijk zouden
moeten omkomen.
Ten slotte, na een laatste wanhopige po
ging, gelukte het toch de deur te doen wijken.
Veertig minuten had de gevangenschap ge
duurd, maar voor de drie mannen leek het
of het uren waren.
Hoe erg het geweest was bleek wel uit
het feit, dat Courtney's zwarte haar in dien
korten tijd sneeuwwit geworden was.
Het heeft eenigen tijd geduurd voor de
mannen weer eenigszins op verhaal gekomen
waren. Later hebben ze hun werkzaamheden
voortgezet, met het reeds hierboven vermelde
gevolg.
„Dat is onmogelijk! Ik ben één van de oudste
vrienden van de Dartworth's en zou het stellig
gehoord hebben," riep sir Harry Beriford uit.
„Het wordt in het geheim voltrokken, met het
oog op de ziekte van den graaf." riep Martha,
De beide mannen keken elkander aan.
„Zouden zij op Dartworth er eenig idee var
hebben, wie met hun dochter trouwt?" vroeg sit
Harry. „Jongen, het wordt tijd, dat je nedcrigt
vriend eens alles gaat vertellen, wat hij op zijr
hart heeft." Zonder verder iets te zeggen, liep hi
naar zijn auto, op den voet gevolgd door Tazoni
„Meneer Tazoni, tot mijn spijt moet ik u arres
teeren."
.Beide mannen bleven plotseling staan en staar
den den detective, die deze woorden uitsprak
verbaasd aan. Sir Harry greep den man vast.
,,Hoor eens hier! Wij hebben op het oogenblil
een paar zaakjes af te wikkelen en ik geef u dei
raad, ons met rust te laten, anders draag ik dei
zigeuners op het met u uit te vechten. Als w<
klaar zijn met ons werk, zullen wij ons zelf aan
melden en kan die heele nonsensikale geschiedeni;
verder worden uitgezocht. Maar voorloopig laa
je ons met rust! Verstaan?"
Sir Harry liep verder, toen de detective Tazon
•echter opnieuw in den weg trad en zeide:
„Als uw vriendelijke vriend mij ook eens aai
het woord laat komen, zou ik willen opmerken
dat ik u nog niet gearresteerd heb. Ik zal er even
wel toe overgaan, zoodra u zich naar Dartwortl
Manor begeeft."
„Waarom?" vroeg sir Harry dreigend.
(Wordt vervolgd).
