EERSTE BLAD
tÏÏ&l aI
pU-»7.90
te-9-90
ZATERDAG
20 MEI 1933
NS ADVERTENTIE TARIEF.
ZIGEUNERBLOED.
ik datTiét'heb!"'nnen met te crkem,en' dat
Man en vrouw zijn één
De Volkenbond en de 18 Mei-
Volkenbondsdag.
/eroordeekl wegens het rijden zonder licht tot
f 3 boete subs^ 2 dagen hechtenis.
G. J. werd veroordeeld wegens het verkoopen
ip een familieschaal van okkernootjes tot ƒ1,-
)oete subs. I dag hechtenis.
P. v. 't H. 18 j. arbeider te Ouddorp, werd
wegens het slaan met een vuist op een schuur
veroordeeld tot 1 boete subs. 1 dag hechtenis.
Tegen L. M. zal schriftelijk vonnis worden
[ewezen.
De behandeling van de zaak tegen A. v. G.
en O. te Herkingen werd voortgezet. Uit het
■verhoor van de getuigen bleek, dat zij inderdaad
in verboden water gevischt hadden. Verdach
ten werden veroordeeld tot 5 boete subs. 3
|dagen hechtenis.
0. W. 21 ja., veldarbeider te Dirksland,
werd veroordeeld wegens het plakken van ver
kiezingsbiljetten op een schutting tot 3 boete
subs. 2 dagen hechtenis.
H. E. werd veroordeeld wegens overtreding
van de Arbeidswet tot 2 maal 5 boete subs.
3 dagen hechtenis.
J. H. te Dirklsand werd eveneens wegens het
vervoeren van verkiezingsreclame-materiaal
veroordeeld tot 3 boete subs. 2 dagen
hechtenis.
G. v. d. B., 63 j., wagenmaker te Sommeis-
dijk, werd wegens het fietsen op den Westdijk
na 5 uur veroordeeld tot 3 boete subs. 2
dagen hechtenis.
VERKOOPINGEN.
On VRIJDAG 19 .Mei 1938, 'a nam. 3} uur. in
'de Zual van den hen' Vermeuleu te Dirks
land: Afslag van Twee Hoerenhuizen aan
de Paulina van Weellaan, Vier Huizen aan
ds WeroerlaaD te Dirksland;Twee Huizen
aan den Nieuw Kraayersehen dijk te Me
lissant, alles in eigendom van den heer
J. P. Nieuwland te Dirksland, in diverse
perceelen en combinaties.
Notaris AKERMAN.
Veelei
V OOÏ
dage" vo
dikante">
lde°' opkómef;
c"'5 Rsch b,l
PtaC-mte f1®1 ft Of\ 1
b O**6 b1epe- wq0'
K,biedin9 ~a\
In o«e Reclom® nre Vcwa-
I6'"1 dWaonb''edi09ol 180* 220
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,076
ADVERTENT1ËN
van 16 regels1.20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1 per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
15E JAARGANG. - N°. 55
Week-revue.
Buitenland.
De twee Duitsche ministers, welke een
bezoek aan Weenen hebben gebracht, hoe
wel ze van te voren wisten dat de Oosten-
rUksche regeering dit bezoek ongewenscht
achtte, zullen aan hun Weensch uitstapje
geen al te aangename herinneringen bewaren.
Toen de heeren per vliegtuig nabtj Weenen
arriveerden, werden ze begroet door een
politie-Hofrat met de woorden:
,Met het oog op de niet afgehandelde aan
gelegenheid (hier werd bltjkbaar bedoeld de
scherpe aanvallen van minister Frank voor
de radio op Oostenrijk) moet ik U, namens
de bondsregeering mededeelen, dat uw be
zoek in Oostenryk niet zeer gewenscht is.
Toch beeft de bondsregeering alles gedaan
wat ze voor uw persoonlijke veiligheid noodig
oordeelde."
De Beiersche minister Frank antwoordde
hierop met„Wilt u de bondsregeering mede
deelen, dat ik me buitengewoon verbeug
over de vriendelijkheid, waarmede ze mij
ontvangen heeft."
De Duitsche ministers hebben te Weenen
geen al te schitterend figuur geslagen,over
de ongewoon koele ontvangst zijn de heeren
hevig verbolgen en Berlijn heeft bereids te
Weenen krachtig daartegen geprotesteerd.
Voor normaal funtioneerende hersenen is
dit moeilijk te begrijpen, de twee Duitsche
nazi-ministers hebben zich dit alles zelf op
den hals gehaald en kunnen zich in gemoede
Diet over de Oostenrijksche bondsregeering
beklagen.
Minister Frank is begonnen met voor de
radio de Oostenrijksche regeering grof te
beleedigen, daarna liet hij zijn bezoek te
Weenen aankondigen en toen hij vernam
dat dit bezoek ongewenscht was, liet Hitier
weten dat Frank in z(jn opdracht en als zjjn
vertegenwoordiger kwam Frank zelf ver
klaarde dat hij kwam op uitnoodiging van
zijn Oostenrijksche collega, den minister van
justitie, welke laatste evenwel verklaarde
hem nimmer voor een bezoek te hebben
uitgenoodigd.
Maar de heeren trokken toch naar Weenen,
zij zijn er in openbare vergaderingen opge
treden, door hun komst trachtend verboden
nationaal-socialistische betoogingen nog mo
gelijk te maken en de heeren hebben in deze
opeDbare vergaderingen een lans gebroken
voor de bevrijding van Oostenrijk voor de
aansluiting b(j Duitschland, aldus recht
streeks het gezag der Oostenrijksche bonda-
regeeriDg ondermijnend.
De Oostenrijksche regeering had dus alle
redeten om de heeren minder hartelijk te
ontvangen en het zal buiten Duitschland
niemand hebben verwonderd dat de Duitsche
minister Frank door de OostenrUksche bonds
regeering een verder verblijf in Oostenrijk
werd ontzegd.
Gelijktijdig hebben de heeren te Weenen
kunnen ervaren dat de Heimwehrgroep
gtanrbemberg, welke j.l. Zondag in massa
Haar Weenen waren opgetrokken, volgens
schattiDg ongeveer 40 000, achter en naast
de Oostenrijksche bondsregeering staan, be
reid om ds regeering Dolfuss met wapen
geweld te steunen. De Oostenrtjk8che bonds
regeering schijnt tevens het voornemen te
hebben strenger tegen de nationaal-socialis-
ten op te treden door tot ontbinding der
nationaal-socialistische organisaties over te
gaan. Het blijft in Oostenrijk hard tegen
hard gaan en het vrijwel mislukte bezoek
te Weenen is allerminst een succes geweest
voor Berlijn,
Ook de door Hitier naar Londen gezonden
Rosenberg heeft het niet verder daD tot eeD
schitterende mislukking weten te brengen,
ja, de Engelsche publieke opinie is er nog
meer door ten ongunste van Duitschland
beïnvloed. Berlijn weet nu dat ook deze
zending een mislukking is. Mac Donald is
voor Rosenberg niet te spreken geweest,
ook de leider der Conservatieven was niet
voor hem te spreken en de Engelsche minis
ter van buitenlandsche zaken was slechts
voor hem te bereiken op uitdrukkelijk ver
zoek van den Duitschen gezant. En wat de
Britsche minister van buitenlandsche zaken
Rosenberg te zeggen had is voor Berlijn
niet prettig geweest.
Een der Rosenberg gegeven persconferen
tie in Claridge Hotel is eveneens op een
fiasco uitgeloopen; Rosenberg trachtte hiel
de Engelsche journalisten met enkele goed
koops en nietszeggende algemeenheden af
te schepen, wat hem niet gelukte. De En
gelsche persmenschen begonnen daarop zelf
duidelijk en scherp gestelde vragen te stel
len, duwden den in het nauw gebrachten
Rosenberg foto's onder den neus over de Jo
denvervolgingen, waarop Rosenberg na ont
wijkende antwoorden haastig de deur wist
te bereiken en niet weer verscheen. Ook hij
zal zijn hoogsten chef weinig opwekkends
hebben mede te deelen.
Terwijl wij dit overzicht haastig neer
krabbelen wacht men in Genève met span
ning af of het lot van de ontwapeningscon
ferentie wordt beslist. De ontwapeningscon
ferentie is weer eens gestrand, de Duitschers
verlangen b(j de besprekingen over het plan
Mac Donald eerst te weten wat er aan oor
logsmateriaal verboden wordt, de Franschen
wenschen daarentegen eerst te weten welk
soort leger Duitschland er op nazal houden,
alvorens te praten over de eventueele mate-
rieele offers. Dat de FraDschen meer dan ooit
huiverig z(jn tot vermindering bUDDer be
wapening over te gaan, is begrijpelijk. Men
voelt zich nu te Genève als een visch op
t droge, de besprekingen worden gerekt en
verdaagd, in afwachting wat of Hitler in zijn
rede in den Rijksdag over het ontwapeningS'
probleem zal zeggen.
Aan druk op Duitschland ontbreekt het
niet. De Amerikaansche president heeft in
een boodschap aan de hoofden van de staten
die op de a.s. economische wereldconferentie
vertegenwoordigd zullen zijn, zich uitgespro
ken voor het ontwapeDingsplan Mac Donald.
Roosevelts, boodschap bevat de volgende vier
punten:
1. Alle naties moeten het ontwapenings
plan van Mac Donald steunen.
2. Zoo spoedig mogelijk moet een verdrag
worden gesloten om dit plan in practtjk
te brengen.
3. Tijdens de onderhandelingen over het
verdrag mag geen enkele natie haar
wapening verhoogen boven de bestaan
de verdragen.
4. Alle naties moeten een heiligen defini
tief niet-aanvalsverdrag sluiten.
Wat Hitier op deze Amerikaansche bood
schap zal antwoorden is by het schrijven
van dit overzicht niet bekend. Maar ook wan
neer Hitier bereid zal worden gevonden tot
een meer toegevende houding, zoodat het
werk te Genève kan worden voortgezet, dan
zijn alleen de kansen opslagen iets,ook nog
maar een heel klein beetje, verbeterd en
meer niet. Dan wacht de ontwapeningscon
ferentie nog zeer veel strijd en ia van daar
uit nog menige crisis te verwachten.
Het gewapende conflict tusschen Paraguay
en Bolivië duurt nog onverminderd voort en
het kleine Paraguay heeft zelfs officieel
Boliviè den oorlog verklaard. Een formeele
verandering meer niet, er wordt niets heviger
door gevochteD, er vallen ook niet meer
dooden neer, het geeft alleen Genève een
weinig meer en afwisselend werk. 't Gaat
met deze Zuid-Amerikaanscbe vechtjasserij
als met het Japansch-Chineesche conflict,
dat ondertusschen reeds een jaar aan den
gang is, de heeren te Genève praten er eens
over, lezen lyvige rapporten en hangen daar
na de zaak aan een commissorialen kapstok
op. Genève is op het oogenblik niet meer
dan een internationaal klachtenbureau en
verder machteloos om geweld te kunnen
keeren. De oorlogsverklaring van Paraguay
aan Bolivië, wat in wezen de zaak niet ver
andert, is een daverend protest tegen de
trage machteloosheid van Genève, meer niet.
Ongelukkig hebben de groote broeders van
het Volkenbondsgezin veel zwaardere zorgen
aan het hoofd en daarom zal het weinig of
niets baten.
FEUILLETON.
CH. GARVICE
Uit het Engelsch door
HENRI VAN DE WEG.
Geaut. Uitgave van de N.V. Uitgeverij P. D. Bolle.
45)
„Zooals u wilt," antwoordde Jiij, „maar u moet
uit mijn mond vernemen, wat er gebeurd is. Ik
kan niet dragen, dat u nog langer aan mij twijfelt."
„En als ik weiger te luisteren, wat dan?" De
bevelende klank in zijn stem maakte haar obsti
naat.
„Het zou uw plicht zijn de politie in kennis te
stellen van mijn tegenwoordig verblijf," hernam
hij rustig. 6 4
r-i ^et 8e,aat met de handen. Hij had
gelijk. Als zij niet wilde luisteren, was zij verplicht
nem aan te geven. Maar dat kon immers niet!
En toch, luisteren naar hetgeen hij wilde ver
enen, zou gelijk staan met tot andere inzichten
iLi™? en, Z,J wist zich tü trots om haar ver
gissing te erkennen.
hphnMnamnist^cn'" zeide zii 'angzaam, „maar ik
behoud mij mijn oordeel voor
zij'ongWeduldigPvoorieWiiS uw °nSchuld'" gi"g
in hun lof over ,Zij"-crême. Zij is inderdaad
even onmisbaar voor de verzorging van huid
en teint der vrouw, als voor den man die op
pijnloos, spiegelglad en onberispelijk scheren
gesteld is. In prijzen van 20—75 cent.
(Adv.)
„Wat moet ik daaruit opmaken?" vroeg Vero
nica, terwijl zij doodsbleek ging zitten.
„Ik wil niet vragen, waarvan u mij verdenkt,"
antwoordde Tazoni. „U acht mij schuldig aan
diefstal, moord bijna, waartegenover ik alleen kan
stellen, dat ik mijlen ver weg was, toen de moord
aanslag werd gepleegd."
„Ja," zeide zij, „u vluchtte na afloop."
„Dat is niet waar," verweerde hij zich heftig.
„Ik zocht Maya, die ik behoorde te beschermen,
ten koste van wat ook."
„Dat zigeunermeisje?"
„Mijn pleegzusje," antwoordde hij eenvoudig.
„Zij werd denzelfden nacht ontvoerd."
„Waar was u dan?" vroeg Veronica onmiddellijk.
wlk.hij aarzelde .ik was wégge
roepen. Terwijl Maya ontvoerd werd, wachtte ik,
haar broer, een halve mijl verderop, omdat ik
meende, dat iemand mij wenschte te spreken."
„Wie was dat?" vroeg zij achterdochtig.
„Men had mij gezegd, dat u op mij wachtte,"
hernam Tazoni.
Veronica stond op, het gelaat vuurrood.
„Dat was niet waar!" sprak zij heftig. „Ik heb
u niet laten roepen."
„Dat weet ik nu ook," antwoordde hij, het hoofd
gebogen. „Luister! Den nacht van het bal op
Dartworth Manor kreeg ik een boodschap, waarop
ik vertrouwde. De man, die in het kamp kwam,
vertelde, dat u mij wenschte te spreken. Ik moest
wachten in het rosarium. Lady, ik zou door het
vuur zijn gegaan, om u een dienst te bewijzen.
Maya was niet zoo lichtgeloovig. Zij twijfelde, of
de man de waarheid sprak, maar ik ging. Ik
wachtte geduldig op uw komst, totdat ik begreep,
dat u niet zoudt komen."
Op 18 Mei 1899 werd te 's-Gravenhage
in het Huis ten Bosch de eerste vredes
conferentie geopend. Zij was door den toen-
maligen Keizer aller Russen niet bedoeld als
Vredesconferentie in 't algemeen, maar als
ontwapeningsconferentie. Iu zijn rescriptie
van 24 Augustus 1898 toch had Nicolaas II
doen uitkomen hoezeer de wedijver der be
wapeningen Europa economisch en sociaal
aan den rand van den ondergang dreigde
te brengen. Hoezeer ook in andere landen
gelijke gevoelens mochten heerschen, het
initiatief van den Czaar om tot aanmerke
lijke vermindering der bewapeningen over
te gaan, vond geen weerklank. Niet slechts
Duitschland, ook andere Mogendheden ver-,
zetten zich daartegen. Zoo diende het aan
vankelijk doel te worden 1 opgegevenzoo
werd de Ontwapeningsconferentie tot Vre
desconferentie, die op de ontwikkeling van
de internationale arbitrage grooten invloed
heeft geoefend. Zonderlinge speling van de
geschiedenis: nog in 1894, toen de Inter
parlementaire Uuie te's-Gravenhage bijeen
kwam, had men van enkele zijden de ge
dachte van een internationaal Arbitragehof
een utopie genoemd, die nooit verwezenlijkt
zou kunnen worden. Vyf jaren later was
deze zoogenaamde utopie werkelijkheid.
Want uit de eerste Vredesconferentie
kwam het Permanente Hof van Arbitrage
voort. Dat het slechts permanent was en
nog is in naam, doet niets ter zake; het was
een eerste uiting van de solidariteit der
Staten. Om aaD dit Permanente Hof een
waardig onderdak te verschaffen, schonk
Carnegie zijn Vredespaleis. Ware de oorlog
niet uitgebroken, het zou reeds iu 1914 tot
woning vau de Academie voor Internationaal
Recht hebben gediend, gelijk nu in 1923 het
geval was. Hier ook vestigde zich in 1922
het Hof van den Volkenbond, eerste werke
lijk Gerechtshof. Dat alles tezamen heeft
geschapen wat w(j gewend zijn te noemen
het „Werk van Den Haag". Het heeft Den
Haag gemaakt tot een Centrum van arbeid
voor de internationale samenleving, het be
langrijkste na Genève.
Aan 18 Mei 1899 dankt Nederland, dat
het een nieuwe taak op internationaal ge
bied ter uitvoering voor zich zag. Het is
daarom, en alleen daarom dat op 18 Mei de
Volkenbondsdag in Nederland plaats heeft.
Deze Volkenbondsdag toch heeft ten doel
om zooveel mogelijk geheel Nederland op
éénzelfden dag indachtig te maken aan het
feit, dat in den Volkenbond ook de kleine
landen een rol spelen, wellicht een groote
rol kunnen spelen, te meer zij trouw zijn
aan het beginsel van den Bond. Ten opzichte
van den Volkenbond gaat het zeker niet aan,
dat men zich in Nederland verontschuldigt,
omdat Nederland slechts een kleine Staat
is; integendeel, meer dan eens zal vermoe
delijk ook in de toekomst blijken, dat de
kleine Staten, die geen eigen belangen, geen
eigen ambities hebben, het ideaal van den
Volkenbond het meest ongeschonden kunnen
bevorderen.
Maar de Volkenbond, hij is zoodanig on
volledig; hij geeft zoodanige blijken van
innerlijke verzwakking, dat men niet meer
van hem kan verwachten! Dat kan men,in
verschillende toonaarden, bijkans eiken dag
hooren. Het klinkt wat zonderling, zonder
dat degenen, die zulk een opmerking maken,
het blijkbaar beseffen, aldus te spreken van
een lichaam, dat tot taak heeft de geschie
denis van eeuwen te corrigeeren.Totophet
oogenblik van het uitbreken van den oorlog
toch, ondanks de lessen door Hugo de Groot
geleerd, werd de oorlog beschouwd als iets
ongetwijfeld verschrikkelijks, maar niet als
iets misdadigs. Het recht van den Staat om
oorlog te verklaren werd, noch in de prak
tijk, noch in de theorie aangetast. De Staten
waren immers souverein. Die gedachte is
geweken; het misdadig karakter van den
aanvalsoorlog wordt, men denke aan het
Kellog Pact, steeds duidelijker gezien. Mis
dadig karakter niet slechts tegenover den
Staat, die aangevallen wordt, maar tegen
over geheel de samenleving, die daarvan de
gevolgen ondervindt. Op dit denkbeeld nu,
in flagranten strijd met wat de geschiedenis
van geheel de Christelijke jaartelling, om
niet verder terug te gaan, heeft geleerd, is
de Volkenbond gebouwd. En nu zou meD
willen, dat in nauwelijks veertien jaar ttjds
deze gedachte reeds wortel had geschoten
in de samenleving der volken!
Ongetwijfeld, de tijd voor den Volkenbond
is zorgelijk. Men vergeet, dat de Volkenbond,
Zijn oogen bleven gericht op haar gelaat, ais
wilde hij lezen wat zij dacht, doch zij gaf geen
antwoord en hij ging voort:
„Toen ik terugkeerde in het kamp, begreep ik
alles. Maya was verdwenenmijn belofte aan haar
moeder was een bespotting geworden. Ik bezwoer
mijn stamgenooten, dat ik niet zou rusten, voor
ik haar had ontdekt en reed weg om mijn belofte
in te lossen. Juist omstreeks dien tijd werd de
diefstal op Northbridge Hall gepleegd."
„En uw bewijs?" vroeg Veronica.
„Dat heb ik niet," antwoordde bij.
„Dan zou uw zaak voor een rechtbank niet sterk
staan," gaf zij ten antwoord, doch niet onvrien
delijk,
„lk bepleit mijn onschuld ook niet voor een
rechtbank, maar voor u. lk zal mij aanmelden
bij de politie, zoodra Maya gevonden is en glim
lachend zou ik de gevangenis ingaan, als u gelooft
in mijn onschuld."
Veronica's vingers plukten zenuwachtig aan liet
kantwerk op haar japon.
„U hebt mij nog niet verteld, wie uw pleeg
zusje ontvoerd heeft," zeide zij plotseling.
„Het spijt mij, maar dat mag ik u niet zeggen,"
hernam hij, te goed beseffend dat zij vroeg of laat
met lord Raymond in het huwelijk zou treden.
„Hoe kan ik u dan gclooven?"
„Ik zwijg in uw eigen belang," antwoordde hij.
Een vaag vermoeden kwam in haar op.
„Kunt u zijn schuld bewijzen?" vroeg zij.
„Zij is gevolgd tot in zijn huis," kwam het
rustig gegeven antwoord.
„En uw bewijs?"
„Sir Harry Beriford."
Vragen en antwoorden volgden elkaar snel op.
opgericht aan het einde van een periode van
de grootst denkbare internationale verwar
ring, na een bestaan van nauwelijks tien
jaren geroepen wordt om de orde te brengen
in een chaotischen economischen toestand,
gelijk de wereld dien tevoren slechts b(j be
nadering heeft gekend. Men vergeet, dat het
Chineesche-Japansche vraagstuk er een is,
waartegenover de Volkenbond slechts dan
niet in de praktijk machteloos bad gestaan,
wanneer alle zijne leden de beteekenis van
het aan den Volkenbond gegeven woord
hadden gevoeld. Dat het anders is gegaan,
kan niet verbazen, maar het zegt niets tegen
de beteekenis van den Volkenbond. Het be
wijst alleen, dat den Volkenbond nieuwe
krachten moeten worden bijgebracht, wil hij
in zyn taak, die er eene is van de tientallen
van jaren, zoo niet van de eeuwen, slagen.
Het ie voor velen ongemerkt gebleven, dat
van zijne oprichting af de Volkenbond meer
dan eens belangrijke internationale geschil
len heeft weten op te lossen of althans van
hun dreigend karakter heeft weten te ont
doen; wy denken aan geschillen als die
tusschen Polen en Lithauen, Turkije en
Engeland, Italië en Griekenland, en Grieken
land en Bulgarije, om maar slechts enkele
te noemen. Tegenover de bykans onuitvoer
bare opdracht aan den Volkenbond in het ge
val China-Japan gegeven, stond geen andere
mogelijkheid dan het beginsel onverzwakt
te handhaven, gelijk ook is geschied.
Sedert het begin van 1932 is te Genève
de Ontwapeningsconferentie vergaderd. Met
groote zorg is zij door den Volkenbond voor
bereid, en toch heeft zy tot dusverre geen
noemenswaardige resultaten bereikt. Zeker,
de kans is groot, dat door haar toedoen de
chemische en bacteriologische oorlog zal
worden verboden, maar zonder dat contröle
op de nakoming kan worden uitgeoefend.
De kans is groot, dat bet luchtbombarde
ment, althans voor een belangrpk deel, tot
het verleden zal gaan behooren, maar alleen
dan, wanneer de middelen te vinden zijn om
de burgelijke luchtvaart van plotselinge ver
andering in militaire te vrijwaren. De kans
is groot op een afdoende controle, maar wat
zal deze baten, indien geen resultaten te
controleeren vallen! Maar bet feit valt niet
weg te cyferen, dat dank z{j deze Ontwape
ningsconferentie het ingewikkeld ontwape-
ningsvraagstuk is gemaakt tot een, dat bij
kans dagelijks de staatslieden van Europa
en van geheel de wereld bezighoudt. De
tijden zyn nog niet zoover van ons verwij
derd, dat zoo nu en dan, met ruime tusschen-
i poozen, aandacht aan het ontwapenings-
j vraagstuk werd geschonken, die even spoedig
verdween als de oplossing niet bleek voor
de hand te liggen. Die tyden zyn voorbjj,
en voor goed voorbij. Het is wel zeker, dat,
tenzy deze wereld in haar eigen fouten wil
ten ondergaan, niet zal worden gerust, voor
dat een oplossing van het alles bebeerschend
ontwapeningsvraagstuk is verkregen. Hier
zijn wy in een vicieusen cirkel; eenerzijds
is voor de oplossing van dit vraagstuk her
stel noodig van het. geheel ontwrichte ver
trouwen; anderzijds zou dit vertrouwen niet
beter bevestigd kunnen worden dan door
eene belangrijke vermindering der bewape
ningen. In tijden, dat zoodanige belangen op
het spel staan, het middelpunt dezer over
leggingen door moreele onmacht te ver
zwakken, is een bedenkelijk bedrijf.
Wel niemand is er die verlangt, dat men
„Weet hij het?" vroeg Veronica.
„Hij weet slechts weinig. Maar zonder hem zou
ik Maya's spoor niet zoo ver hebben gevonden;
met zijn hulp hoop ik uit te vinden, dat zij haar
belager wist te ontvluchten."
„Ik geloof u," kwam het plotseling van Vero
nica's lippen. „Eigenlijk heb ik het altijd gedaan,
maar soms bekroop mij de twijfel."
Hij boog zich en kuste haar hand; toen hij het
hoofd ophief, stonden zijn oogen vol tranen.
HOOFDSTUK XXV.
Het kostte lord Raymond heel veel overreding
Judy Slade's toestemming te krijgen tot een ge
heim huwelijk, dat met speciale vergunning moest
worden gesloten.
Maar 's morgens om negen uur stond miss Slade
in haar kamer tc wachten, toen lord Raymond
werd binnengelaten.
„Je wordt toch niet zenuwachtig op het laatste
oogenblik?" vroeg bij plagend.
„Wel nee," antwoordde zij nerveus, „lk weet,
dat ik mij aan jou kan toevertrouwen, Geoffry."
„Natuurlijk!" antwoordde hij.
Zij onderwierp zich aan zijn liefkoozingenen ging
met hem naar beneden, waar de auto stond, die
hen naar lord Raymond's hotel zou brengen.
Zoodra zij hadden plaatsgenomen, begon hij,
zenuwachtig gejaagd, tc praten.
Judy voelde zich allerminst op haar gemak,
doch toen de auto stilhield, had zij haar zelf-
bchccrsching herwonnen.
Hubert Denviile ontving hen. „Jelui bent een
beetje over tijd," begon hij. „Alsjeblieft niet zoo
zenuwachtig, want het is je begrafenis niet, Ray
mond."
Hij keek lord Raymond ongerustaan, omdat
deze hem wenkte. Zij begaven zich naar een aan
grenzend vertrek.
Een man. als geestelijke gekleed, een gebeden
boek in de hand. stond op hen te wachten. Een
paar maal keek Raymond angstig otn zich heen,
doch de glimlach van Hubert Denviile stelde hem
gerust.
Plotseling hoorde hij vragen: „Wilt u hier tee
kenen, mylord?"
Judy Slade nam den penhouder op en teekende
voor het laatst haar eigen naam.
„Nu u," klonk het tot lord Raymond.
„Ik? Is dat noodig?" vroeg hij 'zenuwachtig.
„Vooruit nu," fluisterde Denviile, „ze wachten
er op."
De geestelijke keek verbaasd, toen hij lord Ray
mond's vraag hoorde, doch deze teekende zonder
eerst tc lezen, waaronder hij zijn naam zette. Het
volgende oogenblik trok de geestelijke zich glim
lachend terug.
„Tot ziens, Denviile," waren lord Raymond's
eerste woorden. „Wij moeten ons haasten om den
trein te halen."
„Ja. ga maar gauw. Tot ziens lady Raymond,"
zeide Denviile, zich buigend om tiaar hand te
kussen, terwijl hij ironisch glimlachte. De jong
gehuwden liepen reeds naar de deur, toen Denviile
nog zeide:
(Wordt vervolgd).
