predikbIÜrtën.
anguinose.
Sanatogen gebruiken,
lat mijn Zenuwen
beter zijn
WOENSDAG
17 MEI 1933
De Vredesverdragen van
Versailles c.s.
ZIGEUNERBLOED.
Vijftig jaar A. N. W. B.
1
TIJD WIJZIGING.
Aanvang van den Zomertijd.
lu den imulit van Zondag 14 op Xlaan-
dug 15 zul de Zomertijd aanvangen. JIKN
ZETTK DUS ZONDAGAVOND BIJ HET
NAAK BEU l! AAN UE DOK WREKEN EEN
DDR VOOBOXT.
Zondag 14 Mei 1933.
NEOERLANDSCH HERVORMDE KERK.
Middelharnis, vin. Ds. v. Ameide en 'sav. dhr.
Vetter.
Sommelsdgk, vm. leeskerk en 's av. ds. v. Asch.
Dirksland, vm. ds. v. d. Wal en's av. dhr. Baart,
tlerkingen, vm. en 'sav. dhr. 0verweel.
Melissant, vm. ds. Bouw en 'sav. leeskerk.
Stellendam, vm. en 'sav. dhr. Boumau.
Ouddorp. vm. leeskerk en nam. ds. v. Ameide.
Nieuwe Tonge, vm. leeskerk en 's av. ds. Bouw.
Oude Tonge, vm. en 'sav. ds. Verkerk.
Ooltgensplaat, vm. leeskerk en's av. ds. v. Asch.
Langstraat, vm. dhr. Vetter.
Den Bommel, vm.leeskerk en's av. ds. v. d. Wal.
Stad aan 't Haringvliet, vm.en 'sav. ds.Polhujjs.
GEREFORMEERDE KERK.
Middelharnis, vm. en 'sav. ds. Zeilstra.
Stellendam, vm. en 'sav. ds. v. d. Velde.
Ouddorp, vm. en nam. leeskerk.
Den Bommel, vm. en 'sav. ds. Schaafsma.
Stad a.'t Haringvliet, vm. en's av. ds. de Graaff.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN.
Middelharnis, vm. en 'sav. leeskerk.
Dirksland, vm. en 'sav. ds. de Blois.
Herkingen, vm., nam. en 'sav. leeskerk.
- Ouddorp, vm. en nam. leeskerk.
rl CUR. GEREFORMEERDE KERK.
tön j Middelharnis, vm. en 's av. ds. Laman.
kn 1 DOOPSGEZINDE GEMEENTE.
I Ouddorp, vm. ds. Foppema.
plantaardig Tonicum.
king, zenuwzwakte, is honderd malen het gevolg
ze gaat ook menigmalen eene ziekte vooraf. Het
ottige cirkel. Het bloed is arm, de organen zijn
[gering; het bloed wordt arm, en blijft arm. Ziet
verbeteren, dan zijt ge er. Wordt het bloed beter,
iker; wordt de eetlust beter, dan wordt ook het
tal die talrijke en verschillende gevallen is de
inose! De Sanguinose geeft aan het bloed nieuwe
terkt het, door het in aanraking te brengen met
mekkende bestanddeelen, die zij put uit het levende
Iist per flacon f 2.6 fl. f 11.12 fl. f21.
alle Apothekers en Drogisten.
Co», De Riemerstraat 2c/4, Den Haag.
DERLANDSCH FABRIKAAT.
I-erk meer inspanning kost dan vroe-
e spoediger vermoeid zijt en kleine
Jen U prikkelbaar maken, neem dan
besluit Uw lichaams- en zenuw-
te sterken met Sanatogen.
:n voert juist die stoffen toe pkos-
albuminfe die noodig zijn om de
an bloed en zenuwen te voeden,
r ge Uw vroegere weerstandsver-
n korten tijd terugkrijgt,
nde Berlijnsche Prof. Dr. Eulenburg
lan ook:
nrijf Sanatogen meer en meer voor, om-
pet zonder uitzondering op den langen
goed verdragen wordt en snel en deug-
tot de toeneming der krachten en
leene beterschap bijdraagt",
ag heden een bus Sanatogen en ge
reldra sterker -en gezonder voelen.
natogen
Het Zenuwsterkend Voedsel
ijgbuf in ,11e Apotheken en Drogisterijen
eanet/l.-n pet bu,.
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,07ö
ADVERTENTIËN
van 16 regels1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
15E JAARGANG. - N°. 54
Het in I919 door de overwinnaars met
Duitschland gesloten Vredesverdrag van Ver
sailles staat niet op zichzelf. Daarop zijn ge-
volgd vredesverdragen met Oostenrijk, met
Bulgarije, met Hongarije en ook met Turkije,
welk laatste verdrag, aanvankelijk te Sèvres
gesloten, moest worden herzien tot het Vredes
verdrag van Lausanne van 1923. Deze ver
dragen vormen niet slechts één geheel in zoo
verre, dat zij een einde maakten aan eenzelfden
oorlog, maar ook, wijl zij tezamen een nieuw
territoriaal stelsel aan Europa hebben ge
bracht. Men kan gerust zeggen, dat na het
Congres van Weenen de landkaart van Europa
niet zoo ingrijpend meer is herzien als in deze
vredesverdragen is geschied.
Wat echter ten tijde, dat deze vredesverdra
gen werden opgesteld, reeds werd gezegd,
begint waarheid te worden. De daarin aan de
overwonnen landen opgelegde bepalingen zijn
in economisch opzicht te drukkend en hebben
in politiek opzicht nieuw onrecht geschapen
in de plaats van velerlei bestaand onrecht,
dat zij ophieven. Vandaar, dat telkenmale
vraagstukken naar voren komen, die voor de
toekomst een alleronvriendeiijkst uiterlijk heb
ben en tot alle denbkare verwikkelingen kun
nen leiden. Vandaar dat meer en meer, naar
mate blijkt, dat ook de Ontwapeningsconfe
rentie aan den invloed van deze vraagstukken
onderhevig is, de vraag wordt gesteld of en
zoo ja op welke wijze de oplossing ervan, al
dan niet door herziening der vredesverdragen
moet worden ter hand genomen.
in het laatste nummer van „De Volkenbond"
het officieel orgaan van de Vereeniging voor
Volkenbond en Vrede, wordt aan dit onder
werp een uitvoerig artikel gewijd door den
Heer H. Ch. G. J. van der Mandere, algemeen-
secretaris dier Vereeniging. Deze wijst er op,
dat men de oogen niet kan sluiten voor het
feit, dat een groot, zoo niet het grootste ge
deelte dezer vredesverdragen reeds is gewijzigd
en opgeheven. De economische en financieele
bepalingen, die tientallen artikelen omvatten,
zijn, aangezien de daarin door de overwinnaars
bedongen voordeelen aan een beperkten tijds
duur waren gebonden, reeds voor een goed
deel in onbruik geraakt. Hoofdstuk VI, dat
de uitlevering van den ex-Keizer en de be
straffing van de „oorlogsmisdadigers", maar
dan slechts van de overwonnen landen, eischte,
is eigenlijk nooit in werking getreden. Hoofd
stuk vili, dat de herstelbetalingen omvat, is
te Lausanne practisch tot een einde gekomen,
en slechts art. 231, het zoogenaamd schuld
artikel, waarvan de uitlegging een strijdpunt
vooral van den laatsten tijd uitmaakt, staat
nog min of meer overeind. En het mag de
vraag heeten of Hoofdstuk V, dat in alle deze
Vredesverdragen aan overwonnen landen be
perkingen op het gebied hunner bewapeningen
oplegt, nog kan blijven bestaan sedert, zij het
ook slechts in beginsel, te Genève de Duitsche
gelijkgerechtigheïd is erkend. Dit een en ander
doet vanzelf zien, dat politieke verdragen als
deze, zeifs al heeten zij voor de eeuwigheid
gesloten, een bestaan hebben, dat met eeuwig
heid slechts de overeenkomst van het onbe
grijpelijke en het onzekere heeft.
Over de volkenrechtelijke mogelijkheid van
herziening der Vredesverdragen is in de afge-
loopen jaren reeds veel getheoretiseerd. De
eene deskundige gaat heel wat minder ver dan
de andere. Maar allen brengen de vraag van
herziening in verband met art. 19 van liet
Grondverdrag van den Volkenbond, dat be
paalt, dat een uitnoodiging tot partijen in een
bepaald verdrag kan worden gericht, indien
blijkt, dat de toepassing van een bestaand
verdrag niet meer mogelijk is. Een der groote
vragen waarom het gaat is deze of daarvoor
eenstemmigheid vereischt is. Juist in den
laatsten tijd zijn vooraanstaande deskundigen
er op uit om aan te toonen, dat wellicht voor
een terzake aan te nemen rapport eenstemmig
heid is vereischt, maar niet voor liet doen der
uitnoodiging. Dat is van practisch belang,
omdat, al is de waarschijnlijkheid niet groot,
zoodoende toch de mogelijkheid wordt geopend
op eene uitnoodiging in den bedoelden zin, al
zouden bepaalde Staten zich daartegen ver
zetten. Maar aan den anderen kant brengt het
de practische oplossing van een bepaald vraag
stuk niet veel verder, wijl ongetwijfeld voor
de aanbeveling van eenige wijziging in een
bestaand tractaat, gesteld het zou daartoe in
den Volkenbond kunnen komen, eenstemmig
heid wel noodig is.
De Wereldbond der Kerken, zoo herinnert
het artikel in „De Volkenbond", heeft ter
laatste vergadering, in Augustus 1932 te Ge
nève gehouden, het vraagstuk van herziening
der Vredesverdragen besproken. Het werd door
Prof. Fischer uit Weenen met een uitvoerig
memorandum ingeleid, dat, ter wille van de
belangrijkheid der zaak, naar de nationale
afdeelingen werd verzonden met verzoek dat
deze haar oordeel zouden zeggen. De Neder-
landsche afdeeling vroeg, alvorens zoodanig
oordeel uit te spreken, de meening van des
kundigen ais Prof. Anema, Dr. Nederbragt,
Prof. Rutgers en Prof. Verzijl over deze aan
gelegenheid. Maar na breedvoerige discussiën
is aan den Secretaris opgedragen om aan het
uitvoerend comité te berichten, dat naar het
oordeel van de Nederlandsche afdeeling de
Wereldbond niet bevoegd is om in concrete
punten herziening der Vredesverdragen als
eisch van Goddelijke gerechtigheid te stellen,
zooals, geiijk het orgaan nader uiteenzet, aan
iederen lezer wel direct duidelijk zal zijn bijv.
ten aanzien van den Poolschen Corridor en
de teruggave van de koloniën aan Duitschland.
„Prof. Fischer mag zeggen, dat door den Cor
ridor het Duitsche Rijk in tweeën is geknipt,
doch hij vergeet, dat de geschiedenis niet in
1919 bij het Vredesverdrag van Versailles is
begonnen en in het einde der achttiende eeuw
Polen toch ook niet volgens goddelijk recht
werd verdeeld. En is het Goddelijk recht om
teruggave aan Duitschland van het door dit
land in 1898 van China geroofde Kiautsjoc te
eischen? Wel oordeelt de Nederlandsche afdee
ling, dat het de taak van den Wereldbond is,
om, waar de bestaande Vredesverdragen inder
daad volgens zeer velen den vrede in den weg
staan, en deze speciaal in Duitschland en
Oostenrijk groote ontevredenheid wekken, op
te roepen tot den vasten wil om door overleg
en niet door geweld tot een beide partijen
bevredigende oplossing der moeilijkheden te
komen."
Wat voor den Wereldbond geldt, geldt zeker
ook voor andere organisaties op pacifistiscli
gebied. In het bijzonder in de zoogenaamd
neutrale landen. Uiteraard is het voor den
gemiddelden neutraal niet moeilijk om eenig
standpunt, welk ook, terzake van brandende
politieke vraagstukken, die bij de eventueele
herziening der Vredestractaten zijn betrokken,
in te nemen. Dat daarvoor een groote kennis
FEUILLETON,
CH. GARVICE
Uit het Engelsch door
HENRI VAN DE WEG.
Geaut. Uitgave van de N.V. Uitgeverij P. D. Bolle.
44)
Maya gaf een vage beschrijving van Luke; toen
zij echter vertelde dat hij enkele woorden Ro-
maansch had gebezigd zij het ook met verkeerd
accent huiverde Martha en gromde zij als een
wolvin.
„Dan is hij het geweest!" riep zij uit. „De ver
rader! Nu ontkomt hij me niet meer!"
Plotseling begon zij een en ander te pakken in
het bundeltje, dat zij gewoonlijk op haar zwerf
tochten meenam. „Ik ga weer naar Northbridge,
kind," zcide ze, „daar heb ik nog wat te doen
om den verrader te straffen en Tazoni terug te
vinden. Wees niet bezorgd voor je veiligheid. Elk
van de mannen heeft gezworen nacht en dag over
jou te waken. Morgen volgt het kamp. Er kan
jou niets overkomen, maar ga niet alleen uit."
Maya, die haar vrijheid dankte aan de sluwheid
van de oude vrouw, kon niet anders doen dan
gehoorzaamheid beloven.
De voortdurende zorg voor lord Northbridge
en de bittere gedachte, dat Tazoni de man was
geweest, die den ouden man had neergeslagen,
ondermijnde de gezondheid van Veronica. Diepe
van ieder dier vraagstukken op zichzelf noodig
is, behoeft geen betoog en dat dikwerf ook
hier de aanwezige kennis in omgekeerd even
redige verhouding staat tot de stelligheid van
het ingenomen standpunt, behoeft evenmin
nader te worden uiteengezet. Herinneringen
aan een eens gevoerd gesprek over de moeilijke
Wilna-quaestie met iemand, die zich terzake
op een zeer stellig standpunt stelde en uit ons
gesprek voor het eerst vernam, dat er „Pool-
sche deelingen" in de geschiedenis zijn geweest,
komen daarbij vanzelf voor den geest! Maar
het is begrijpelijk, dat dergelijke, hoezeer ook
door volkomen zuivere bedoelingen ingegeven
pleidooien van neutrale zijde in de betrokken
landen kunnen en zullen irriteeren. Te meer,
waar beide partijen er op uit zullen zijn om
zulk een neutraal oordeel ten hunnen gunste
te ventileeren. Hoeveel te meer moet niet de
vraag gesteld worden om met een soort van
leuze, die op herziening der vredesverdragen
in het algemeen gericht is, juist het tegen
gestelde wordt bereikt van wat zij bedoelt te
bereiken. Zij zal uiteraard aan de zijde der
genen, die door de vredesverdragen hebben
geleden, met groote instemming worden be
groet. Maar de algemeenheid van een dergelijke
leuze zal hen, die, bijv. ook in Frankrijk,
ernstig beseffen, dat herziening der vredes
verdragen noodig is, den arbeid eer belemme
ren dan bevorderen. In de landen, die voor
deelen hebben genoten, en wellicht nog
maar zeer twijfelachtige voordeelen van
den vrede, zijn er genoeg, die doordrongen zijn
van de onbillijkheden, die in menig opzicht
in de vredesverdragen liggen opgesloten. Zij
zouden echter ongetwijfeld geen algeheele her
ziening van deze verdragen wenschen, althans
niet op het oogenblik, omdat het de vraag is
of daaruit niet een veel grooter chaos zou
voortkomen dan thans reeds aanwezig is.
Dit neemt echter niet weg, dat tegelijkertijd
moet worden gewerkt aan den uitbouw en de
verdere toepassing van bedoeld artikel 19. Het
komt er juist op aan hierin de mogelijkheid
neer te leggen, die het arme Europa kan ver
lossen van de vele schrikbeelden, die het boven
het hoofd hangen, indien niet een veiligheids
klep wordt gevonden voor de vele, te vele
vraagstukken van spanning, die daarin aan
wezig zijn.
S|2ï*O0tC&l komen vroeg in
het voorjaar, koop tijdig een pot
Sprutol. Bij alle Drogisten.
(Adv.)
bare en gewaardeerde bakens voor den toerist,
waarvoor in den loop der jaren reeds een
bedrag van meer dan acht ton gouds als het
ware in den grond werd gestoken ten gerieve
van alle toeristen en weggebruikers.
Men kan zeggen, dat ongeveer per 5 K.M.
kunstweg één zoo'n Bondsvisitekaartje is ge
plaatst.
Dat er een wereldramp, de laatste oorlog,
noodig geweest schijnt te zijn, om vele men-
schen tot de overtuiging te brengen van de
onmisbaarheid der Bondswegwijzers, is wel
hoogst teleurstellend geweest, doch in zoover
toch ook weer verheugend, omdat juist in de
oorlogsjaren, toen op last van onze regeering
de borden van de wegwijzers verwijderd
moesten worden, procentsgewijs de grootste
toeneming van het ledental van den A.N.W.B.
viel te constateeren. Toen gevoelde men aan
den lijve wat men miste, en drong bij velen
het besef door, dat de A. N. W. B. den steun
van iedereen waard is.
Soms, wanneer de afhankelijkheid onzer
wegwijzers al te duidelijke taal spreekt, ge
beurt het ook nu nog wel, dat men tot deze
overtuiging wordt gebracht. Dat is in kritieke
oogenblikken, wanneer de wegwijzers hun on
misbaarheid ten duidelijkste demonstreeren en
het zelfverwijt wordt gewekt, dat men den
A. N. W. B. met al zijn goede zorgen voor den
weggebruiker niet eerder reeds daadwerkelijk
steunde.
In den beginne ondervond de plaatsing der
wegwijzers wel eens moeilijkheden en tegen
werking.
Een hééi sprekend voorbeeld!
De Toeristenbond kon eens geen toestem
ming krijgen voor het plaatsen van een weg
wijzer in een kleine gemeente, niettegenstaande
de bewegwijzering volgens het vaste systeem
het plaatsen van een wegwijzer op het be
treffende kruispunt noodzakelijk maakte. De
Bond kon alleen toestemming verkrijgen, wan
neer men om de gemeente heen een zeer bekend
café zou passeeren. Na lang wrijven en schrij
ven bleek toen, dat de wethouder der gemeente
de eigenaar van het café was! Later is het
den Bond toch geiukt, zijn zin te krijgen.
Ook wel werd op een aanvraag door den
veldwachter geantwoord: „Ik en de burge
meester vinden het niet noodig."
Voor dergelijke toestanden komt men, wan
neer aan het plaatselijk inzicht de beweg
wijzering zou worden overgelaten!
Over de grenzen.
De complete geschiedenis van de grens-
documenten voor motorrijtuigen berust hier
te lande uitsluitend bij den A. N. W. B.-Toe-
ristenbond voor Nederland. Uit de grens-
papieren, welke hij aanvankelijk alleen aan de
wielrijders verstrekte, n.l. in den tijd, dat in
ons land nog geen of nagenoeg geen auto's
werden gebezigd, zijn de triptieken ontstaan
ten behoeve van automobilisten en motor
rijders, dank zij het initiatief van den A.N.W.
B., en meer in 't bijzonder van twee leden van
zijn bestuur, n.l. de heeren G. A. Pos en wijlen
J. C. Burkens, toen in 1897 het eerste wereld
congres van toeristenbonden in Europa te
Amsterdam en Brussel werd gehouden, waar
van de oprichting van de Ligue Internationale
des Associations Touristes (L. I. A. T.) in 1898
te Luxemburg het gevolg is geweest. De heer
Pos is van deze internationale vereeniging
permanent secretaris geweest van het begin
tot het uitbreken van den oorlog in 1914.
In de plaats van de L. 1. A. T. kwam na
den oorlog de A. I. T. tot stand, waarin alleen
toegelaten werden de toeristenbonden uit de
entente-landen.
Men scheen aanvankelijk het eerste initiatief
van den A.N.W.B. in 1897 vergeten te
zijnMaar de Engeische Automobile Asso
ciation was het niet vergeten; zij stelde toe
lating voor van den A. N. W. B., op grond van
zijn eervol en verdienstelijk verleden, waartoe
dan ook besloten werd.
De A. N. W. B. heeft toen van zijn nieuwen
zetel een dankbaar gebruik gemaakt om ook
de toelating te bevorderen van de toeristen
bonden in de andere neutrale landen en in de
centrale landen, welke toelating geleidelijk tot
stand kwam.
Behalve het verstrekken van de benoodigde
papieren voor buitenlandsche reizen, is de
reisinlichtingendienst, welke zoowel voor het
binnenland als voor de geheele wereld reis
plannen opstelt en informaties verstrekt, een
der belangrijkste takken van Bondsbemoeiïng
geworden.
Van welk een groote beteekenis de reis
inlichtingendienst en die der grensdocumenten
zijn geworden, blijkt wel uit het volgende:
Verstrekt reisinlichtingen in 1932:
Autotochten16.657
Motortochten1.109
j Fietstochten3.900
Wandel- en ruitertochten2.182
Watertochten1.427
Algemeen (trein- en bootreizen e. d.) 9.835
m.
Timmeren aan den weg tot nut van
't algemeen.
Zijn de belangstelling, zorgen, adviezen en
financieele offers op het gebied van aanleg en
onderhoud van wegen en rijwielpaden, het
uitzetten der wandelwegen, de kenteekens van
de verschillende Bondsinstellingen: Bonds-
hotels, Bondscafé's, -noenzalen, -donkere ka
mers, -garages, -rijwiel en motor-herstellers,
-rijwielbewaarplaatsen, -stallen, enz., reeds
onder het „Timmeren aan den weg" te rang
schikken, het meest spreken tot de massa de
wegwijzers, welke ten getale van meer dan
3500 langs de wegen zijn geplaatst als betrouw-
kringen kwamen onder haar oogen en langzamer
hand verloor zij haar prettige manier van doen.
behalve in de ziekekamer, waar zij altijd de vroo-
lijkheid zelf was. Doch de scherpe oogen van
dokter Browne merkten het.
„Miss Dartworth, ik zou u aanraden eens een
paar dagen naar de stad te gaan om een beetje
afleiding te zoeken. Als u zoo doorgaat, zoudt u
ziek worden."
Toen lady Dartworth vernam, wat de dokter
had geadviseerd, wist zij haar dochter te over
reden, de uitnoodiging van Gertrude Plunkett, een
poosje bij haar te komen logeeren, aan te nemen.
Lord Raymond was immers ook in Londen en
lady Dartworth rekende er stellig op, dat de
jongelui elkander zouden ontmoeten.
Zoo gebeurde het dan ook, dat Veronica een
paar dagen later met lady Gertrude zat te praten
in de gezellige Londensche kamer.
„Wij moeten het ons eens gezellig maken, nu
jij hier bent. Kennissen zijn op het oogenblik
bijna niet in de stad, maar ik weet een paar
jongelui, die jou wel zullen aanstaan."
„Wie zijn je nieuwe protégé's, Gertrude?" vroeg
Veronica glimlachend.
„Als je mij voor den gek gaat houden, stuur
ik je terug naar je moeder."
„Ik vraag het alleen maar uit belangstelling,"
lachte Veronica. „I's het een jongmcnsch met lang
haar en een knap gezicht, die onbegrijpelijke verzen
schrijft, of is het een artist met lange nagels en
een groene das?"
„Natuurlijk veronderstel je dat weer, maar dit
maal is het iemand, die nog niets bijzonders gedaan
heeft, maar heel veel belooft voor de toekomst."
„Zoo, zool" antwoordde Veronica. „En zal ik
niet hem kennis mogen maken?"
„Om je de waarheid te zeggen, hij logeert bij
ons," hernam lady Gertrude. „Wij hebben een
ongeluk gehad met den auto en de stakker werd
ernstig gewond. Robert mag hem erg graag en
heeft hem werk gegeven. Ik zal Robert telefonee-
ren, dat hij vroeg thuiskomt. De jongeman is arm
en heel trotsch; als wij niet onder elkaar zijn,
weigert hij gewoonlijk bij ons aan tafel te eten.
Maar van avond moet hij komen. Ik zal hem
vertellen, dat Harry Beriford komt die twee
kunnen het best met elkaar vinden.
„Waaruit ik opmaak, dat Harry niet is uitge-
noodigd, maar nu gevraagd zal worden, alleen
voor mij. Wat kun jij toch heerlijk jokken, Ger
trude."
Dien avond zat Veronica tc praten met sir
Harry Beriford, toen Richard Francis binnen
kwam. De gastvrouw liep hem tegemoet om te
vragen, waarom haar echtgenoot nog niet thuis
was.
„Ik zou het u niet kunnen zeggen. Toen ik weg
ging, was er niets bizonders meer."
Alle kleur weck uit Veronica's gelaat. Het werd
haar of dc hcele kamer begon te draaien. Dit was
dus dc manier, waarop Tazoni er in geslaagd was
uit handen van de politie te blijven. De man,
die verdiende in de gevangenis te zitten, bedroog
haar vrienden.
„Veronica, mag ik jc voorstellen aan onzen huis
genoot, den heer Francis?"
Veronica sloeg dc oogen op en keek Tazoni, den
dief, aan. Nu zij tegenover hem stond, wist zij,
dat zij hem niet zou kunnen ontmaskeren.
Hij keek haar aati; een groote vreugde straalde
uit zijn oogen; maar de blijdschap verstierf weer
Op het gebied van het toerisme is de
A. N. W. B. universeel.
Beseffende, dat de wielrijder van vandaag
de watertoerist van morgen kan zijn, de auto
mobilist van vandaag de wandelaar van mor
gen, de motortoerist van vandaag de lucht-
toerist van morgen, de ruitertoerist van van
daag de wielrijder van morgen men ga zoo
maar voort heeft hij zijn bakens naar alle
richtingen geplaatst. Hij denkt en werkt voor
alle toeristen en weggebruikers en stelt voor
hen uitgaven in den vorm van kaarten, gidsen
en voorwerpen, inlichtingen op toeristisch en
toeristisch-technisch gebied, reisplannen en
grensdocumenten beschikbaar.
De Bond interesseert zich voor het behoud
van natuurschoon en steunt op velerlei wijzen,
ook financieel, de pogingen om vernietiging
van natuurschoon tegen te gaan.
en hij begroette haar, alsof hij haar nooit tevoren
had ontmoet. Koel boog zij voor hem, om bijna
onmiddellijk het gesprek met sir Harry Beriford
weer te hervatten.
Toen even later telefonisch werd medegedeeld,
dat Robert Plunkett opgehouden werd en niet
bijtijds thuis zou zijn voor het diner, leidde sir
Harry Beriford de gastvrouw naar de eetkamer.
Tazoni klemde de lippen op elkaar, toen hij Vero
nica zijn arm bood. Hij wist, wat zij van hem
moest denken en zag uit haar houding, dat zij
van plan was, hem zoo veel mogelijk te negeeren.
„U kunt niet oordeelen!" zeide hij op zachten
toon.
Zij schrok. Zou een onschuldig man de gast
vrijheid van menschen als lady Plunkett aanvaar
den, terwijl zijn naam voor de buitenwereld ge
schandvlekt was?
„U kunt alleen oordeelen, naar hetgeen u ge
hoord hebt en u weet lang niet alles," hernam hij.
Zonder te antwoorden, legde Veronica haar
vingers op zijn arm en volgde zij lady Gertrude
naar de eetkamer.
Tazoni sprak weinig aan tafel en Veronica ver
baasde zich, dat een man, die per saldo toch
slechts een vagebond was, zich zoo uitstekend
wist te gedragen. Kon iemand als hij werkelijk
aansprakelijk zijn voor een berooving. Zij besloot
te wachten met haar oordeel, totdat hij haar een
en ander zou hebben medegedeeld.
Lady Gertrude was vast van plan zich tc wreken
op Veronica voor dc spottende manier, waarop
deze over haar protégé had gesproken; heel on
schuldig stelde zij na het diner voor:
„Veronica, ik ben bezig meneer Francis biljarten
f te leeren. Zou Jij hem niet eens les willen geven
35.110
Aantal in 1932 afgegeven grensdocumenten:
Triptieken32.856
Carnets6.863
Douanekaarten4.569
Intern. Rijbewijzen34.078
Intern, wagenbèwijzen30.825
109.191
Nog op een ander gebied was de A. N. VV. B.
pionier: dat van „veilig verkeer".
Begonnen met het populariseeren van de
wettelijke verkeersvoorschriften in een voor
een gewoon tnensch begrijpelijken vorm, heeft
de Bond jaar op jaar" op tal van manieren
en met groote geldelijke opofferingen het pu
bliek, vooral de jeugd, bekend trachten te
maken met de regels, waaraan het verkeer
zich dient te onderwerpen. „Veilig Verkeer"
thans een algemeene leus, is oorspronkelijk
voor de afwisseling?"
Tazoni's oogen waren smeekend op haar gericht
en zonder het zich bewust te zijn, antwoordde
Veronica, het graag op zich te nemen.
Het kwam zoo uit, dat Veronica met sir Harry
Beriford het vertrek verliet.
„Ken je meneer Francis al lang?" vroeg zij.
„Nog niet lang, maar lang genoeg om te weten,
dat hij de aardigste en knapste kerel is, dien ik
ooit heb ontmoet."
„Je hebt me eens verteld, dat je zoo weinig
vrienden hadt, Harry."
„Maar ik hoop, dat ik hem als zoodanig mag
beschouwen," luidde het prompte antwoord.
„Ga je mee biljarten?" vroeg Veronica, toen zij
in de salon kwamen.
„Nee. Ik ben verplicht Gertrude te begeleiden
bij een paar liedjes, die ze moet instudeeren.
Luister vooral niet naar de mislukte pogingen en
doe de deur van de biljartkamer goed dicht."
„Ik denk er niet over,'' lachte Veronica. „Ik
wil dat wel eens hooren. ik herinner me van een
vorige gelegenheid, dat Gertrude jou een presse-
papier naar het hoofd gooide, omdat je geen maat
wist te houden."
„Wij hebben sindsdien betere manieren geleerd,"
betuigde lady Gertrude.
„Wat zoo veel wil zeggen als: ga nou asjeblieft
weg!" plaagde Veronica.
„Dat spel is toch zeker camouflage?" begon zij
uit de hoogte, zoodra zij en Tazoni zich in de
biljartkamer bevonden.
(Wordt vervolgd).
