T k UUP NDZAAIJER Let voorat op dit adios. Sigaretten enTabak rswaren en Zuidvruchten Chocolade ea Cacao LimonadesenMokka lCOLAAS CADEAUX lOODDOOP OE SALAMANDER EERSTE BLAD in Onze Eilanden |nze prachtige jebak a 15 ct. liroom. GÊOPGND OUUP M.M. ?NIS 3IRD* jllers )eken ,STRA MIMOSA-DROPPELS, W Lot op bet adres: Telefoon 58 MIDDELHARNIS f h- 0,075 ZATERDAG 3 DECEMBER 1932 DEN GREEP DER WOESTIJN. DRAISIM-VANVALKENBURG'S-- «L Jk ••iLEVÈRTRAM NOG DIT JAAR OPENING VAN ONS FILIAAL UNNAEUSSTRAAT AMSTERDAM L lums 5ITDAG Iren Don- |ur in Hotel liddag- llharnis. BREUKBANDEN I alle soorten met en zonder veer I GENEESMIDDELEN tegen Urinekwalen, Vrouwen ziekten, enz. SANTOLM1D1E i 2,25 per ilacon. INJECTIE I 1,— per Ilacon. Vraagt onze bekende ter regeling v. d. bloedsomloop falen nooit, succes verzekerd. Al onze goederen worden onder volle garantie verkocht. Kipstraat 59, ROTTERDAM. Inlichtingen gratis ook per brief. Schoone volle lichaamsvormen door onze Oostersche krachtpillen, een Gulden per flacon van 80 pillen. KOOPT UW bij Prijs pef kwartaal Losse nummers ADVERTENTIËN van 1—6 regels 1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dicnstaanvragen j- per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Week-revue. Buitenland. Europa blijft vol verwachting, hoewel het llao" geen blanco zondenregister heeft, uit- I zien naar een mild gebaar van den goeden I Sinterklaas, die ditmaal niet uit Spanje doch luit Amerika moet komen en zulks helaas weigert. De overwinnaars uit den grooten oorlog, S welke te Washington hebben aangeklopt om opschorting der per 15 December vervallende termijnen zijn door Oom' Sam heel vriende lijk en beleefd afgepoeierd, onder mededeeling I dat alsnog op betaling wordt gerekend. Wel is Amerika bereid zijn schuldenaren facili- I teiten toe te staan en is betaling in dollars niet verplicht, althans voorloopig niet, wat [vooral voor Engeland met zijn leelijk ge- zakte pondenkoers voor direct eenige ver- lichting beteekent. Maar voor de rest is be- I (alen de boodschap, staat Amerika hierop, I wat nog niet zeggen wil dat alle staten hun (verplichtingen op 15 December ook prompt zullen nakomen. Ik heb, aldus Hoover in zijn weigerend I antwoord aan de Engelsche regeering, her haaldelijk m(jn tegenstand tegen hetannu- |leeren der schulden geformuleerd. Ik ben [bovendien van meening, dat bet Amerikaan- [sche volk niet tot nieuwe opofferingen ge- roepen mag worden. Ik ben altijd van meening geweest, dat er andere mogelijkheden bestaan |dan betalingen in geld, zooals opening van gebieden voor producten van Ameri- Iscben landbouw en industrie, die een tast- 1 bare compensatie zouden opleveren. De ont- wikkeling van de economische betrekkingen Izou mogelijkheden bieden, waardoor de [prijzen en de handel hersteld zouden kun- |nen worden. Het is ondenkbaar, dat het Amerikaansche Ivolk een onderzoek zou weigeren betreffende 1 vraagstukken, welke voor allen van zoo vitaal levensbelang zijn. Wij zijn van meening dat ■vrijwillig getroffen regelingen gehandhaafd 1 moeten worden, tot ztj met wederztjdsche [goedkeuring gewijzigd worden. Dit is van (fundamenteel belang voor de handhaving van lhet bouwwerk der internationale verplich tingen en van het crediet en het vertrouwen, |waar?an het economische leven afhanke lijk is. Van den aanvang af heeft de regeering Ider Ver. Staten het standpunt 'ingenomen, Idat met eiken schuldenaar afzonderlijk on derhandeld zou worden. De schuldenregelin- lebben iD elk afzonderlijk geval rekening |gehouden met den economischen toestand van het betrokken land en zijn betalings capaciteit en het Congres heeft dit beginsel door ratificatie bekrachtigd. De schulden zijn [door de Amerikaansche regeering steeds vol komen gescheiden beschouwd van het her- ptel vraagstuk. De Ver. Staten hebben geen enkele ver FEUILLETON. ZANE GREY Naar het Amerikaansch door HENRI VAN DE WEG IGeaut. uitgave van de N. V. Uitgeverij P. D. Bolle.) j Beseffend, dat zij intuïtief de waarheid raadde •en een ontwijkend antwoord nutteloos zou zijn, antwoordde hij: „je man is dood, Mary. Vraag nu niet naar bijzonderheden. Die hoor je altijd ■og vroeg genoeg." la heeft hem doodgeschoten. Jij deedt het °t ze'c'e zh in een vreemde kalmte. H niet," antwoordde John rustig. Zij glimlachte bedroefder, dan hij ooit had gezien. Bi- ,an. niet eens meer flauw vallen," zeide zij. Glimlachend nog keerde zij zich om en liep naar ae anderen toe, schijnbaar volmaakt rustig, in Waardige houding. Geen woord werd meer gesproken voor zij binnen waren en Marry de deur van haar kamer achter Toen merkte Katherine op; „Ik zal vanmiddag wet voor haar zorgen." „Magdaline mag niet alleen blijven," zeide Mevrouw Weston, wijzend op de ineenkrimpende gestalte, die zich vastklemde aan High-Lo. „Breng afreet'" er en haar' lk kom rt- °-£?0orzaamdeJohn liet zich in den dichtstbijz.jnden stoel neervallen. Toen mevrouw Weston geruimen tijd later weer -iOe huiskamer binnentrad, liep John daar rusteloos Been en weer. v J „Moederschap onder deze droevige omstandig- 'f ^?.or Magdaline gelukkig niet weggelegd," Jtia* am ivh zwegen. „Maar ze is niet in KfMtah i e,.en ver|ioor te laten afnemen. Jij en High-Lo moeten morgen maar gaan zonder haar. plichting tegenover de andere landen en geen enkele concessie zou door een tegen prestatie beantwoord kunnen worden. In tegendeel, concessies zouden er slechts toe leiden, dat de lasten voor de belastingbe talers der andere landen, op de Amerikaan sche belastingbetalers zouden overgaan. De economische wereldconferentie komt over eenige maanden bijeen; de ontwape ningsconferentie is nog bijeen. Volgens de Amerikaansche opvatting staat het schulden- vraagstuk in nauw verband met het ont wapeningsprobleem en de lasten, die de concurreerende wapeningen Amerika en de rest van de wereld opleggen. Tot zoover dit korte uittreksel uit het Amerikaansche antwoord. Een botte weige ring is het niet, het laat de deur open voor verdere en latere besprekingen. Nieuwe ge zichtspunten opent het evenmin, het zet in het kort alleen het Amerikaansche stand punt nog eens duidelijk uiteen. Te Londen en Parijs en eveneens in de andere hierbij betrokken landen was de eerste indruk over de Amerikaansche weigering vrü geprikkeld. Dat Amerika het schulden probleem en de ontwapening wenscht te bezien in hun onderling verband, kan overi gens moeilijk worden betreurd. Voor het oogenblik mag het buitengewoon hard zijn voor de aan Amerika schatplichtige staten hun termijnen te voldoen, wanneer de hou ding van Amerika de Europeesche staats lieden dwingt elkaar op het gebied der ont wapening sneller te vinden, dan kan daaruit iets goeds groeien. Hopeloos is het vraagstuk geenszins, er wordt enkel en alleen noodeloos geleuterd en kostbare tijd verknoeid. Volgens een der laatste berichten tijdens het schrijven van dit overzicht zullen tegen het einde dezer week zoowel Herriot als Mac Donald naar Genève vertrekken en bestaat er hoop dat men alsdan Duitschland tot het deelnemen aan de ontwapeningsconferentie weet te bewegen en dat Herriot bereid zou zijn opnieuw wat water in zijn w^n te doen. Overigens concentreert de belangstelling der Duitschers zich op het oogenblik meer voor de binnenlandsche moeilijkheden dan voor de internationale vraagstukken. De Duitsche regeeringscrisis is nog altijd niet opgelost, terwijl wij dit schryven althans nog niet, en inmiddels is reeds de derde man aan bod. Na de mislukte poging van Hitier heeft eerst de leider van het Centrum een spoedig opgegeven poging tot kabinetsvor ming gedaan en daarna is Von Sleicher aan het werk getrokken om een ministerie te vormen. Ook deze pogingen stuiten op groote moeilijkheden en reeds circuleeren hardnek kige geruchten dat Von Papen tenslotte voor de 2e maal aan het bewind zal komen. De stroom van berichten over mogeiyke oplos singen der Duitsche regeeringscrisis is even overvloedig als verwarrend. Von Papen staat zoowel by de nationaal-socialisten, sociaal democraten en evenmin by het Centrum in geen best blaadje en op grond daarvan is Katherine kan haar dan later wel naar Flaggerston brengen." „De natuur is wreed-goedhartig," mompelde John. Niet in staat zijn ongerustheid over Mary langer te verbergen vroeg hij: „En hoe maakt mevrouw Newton het?" „Daar komt Katherine, die bij haar is geweest. Zij zal het je wel vertellen." Het volgende oogenblik had John zonder een woord te uiten, Katherine dezelfde brandende vraag gesteld. „Als ze maar kon schreien," ant woordde Katherine. „Ze snakt naar je. Ga naar haar toe. De derde deur rechts is het." John ging. Hij was in de kamer en wist niet eens, of hij wel had aangeklopt. Voor haat bed knielde hij neer, een smeekeling. „Ik was zoo bang, dat je niet komen zou." Haar angstkreet sneed hem door de ziel. Zijn hoofd zonk neer op het kussen in de wolk van hcur haren, Zij fluisterde hem toe. De woorden kwamen in krankzinnigen haast: „Ik heb je zoo lief. Ik kan niet buiten je!" Haar wang rustte tegen zijn hoofd. Hij hoorde snikken. XII. Weston kreeg gelijk. Het onderzoek ving on middellijk aan en verliep gunstig. Magdaline be hoefde niet voor de rechtbank te verschijnen. Hanley stond uitermate ongunstig bekend en van Newton heette het, dat men blij mocht zijn, van zoo iemand te zijn verlost. Intusschen wachtte Mary op Black Mcsa, waar Joy cn Alice zich bij haar hadden gevoegd, hun kerend eiken post af. In 't begin vermeed John elke toespeling op den loop van het onderzoek. Maar toen zij protesteerde, schreef hij haar nauw keurig, omtrent hetgeen gaande was en leefde zij met hem mede, zoolang de uitspraak nog niet was gevallen. Toen kwam de dag, die de heerlijke tijding bracht. „Dat moeten we vieren," stelde Beany 's mor zijn terugkeer niet erg waarschijnlijk. Maai desondanks is het mogelijk, omdat in de politiek alles mogelijk is. Niet voor nietb zegt een oude grap: Wie politieke voorspel lingen wenscht te deen, moet alle omstandig heden nauwkeurig bestudeeren, hieruit de voor de hand liggende conclusie trekken en dan het tegenovergestelde voorspellen. Dat men zich in politieke stroomingeD gemakkelijk kan vergissen hebben ook de Belgische liberalen op zeer harde wijze er varen. Zelf aangestuurd op vervroegde ver kiezingen, natuurlijk in de hoop dat deze verkiezingen voor hen niet ODgunstigzouden uitvallen, hebben de liberalen bij de verkie zingen van Zondag j.l. maar even 4 zetels verloren, evenals de Vlaamsche nationalisten, welke dit zware verlies te danken hebben aan hun onderlinge verdeeldheid en de feilt wijze waarop deze uiteengevallen groep elkaai heeft bestreden. De Katholieken en de soci aal-democraten boeken ieder 3 zetels winst, terwijl de communisten 3 zetels hebben ver overd, wat een winst beteekent van 2 zetels. Van groote verschuivingen is dus geen sprake geweest. Opvallend is de vrij sterke vooruit gang der communisten, althans procentueel, al is dit dan lang niet zoo sterk als van verschillende kanten, gezien de slechte eco nomische toestandeD, wel werd verwacht. TT- LEEUWARDEN -O'. (Adv.) Geschiedenis der Sint Nicclaas-viering. Ondanks verboden en keuren in de middel eeuwen thans nog in vollen luister. Eertijds een uitbundig straatfeest bovendien. De Sint-Nicolaasviering is al zeer oud, en ofschoon het feest van den heiligen bisschop vrijwel alleen in Nederland in den huiselijken kring gevierd wordt, is het ook in andere Euro peesche landen bekend. Het is voornamelijk een kinderfeest, doch ook de ouderen, die zoo graag groote kinderen blijven, zijn lang niet afkeerig van een gezel- ligen Sint-Nicolaasavond. Er bestaat over de viering van het Sint-Ni- colaasfeest in ons land niet zulk een uitgebreide literatuur als bijvoorbeeld over het Kerst- of Paasclifeest. De schaarsche bronnen, die er zijn, vermelden dat de oudste sporen van de viering van een kinderfeest te vinden zijn in oude stadsreke ningen van Dordrecht. In een rekening van het jaar 1360 vindt men aangeteekend„op St. her Nyclaes dach 1 L. gr. aan die schoelers voer her oorlof". gens bij het ontbijt voor. „Rennen voor de In dianen en 's avonds dansen, als ze terugkomen. Het eenige woord van protest kwam van Mary. „Zij kunnen immers niet voor den avond hier zijn." Zij dacht eraan hoe vermoeid zij zouden zijn. „Des te beter!" lachte Beany. „Dan worden zij naar behooren ingehaald. De zaken staan immers heel anders, dan toen zij weggingen." Den volgenden dag luisterde Mary voortdurend, of niet een auto naderde. Het kostte haar moeite niet voor de anderen uit te gaan naar den heuvel, waar zij een wijd uitzicht zou hebben. Toen Stub binnenkwam, met de boodschap, dat alles gereed was, had ze hem wel om den hals willen vallen. Meer dan driehonderd Indianen hadden aan de uitnoodiging gehoor gegeven. Voor hen beteekende een race, dat er geld was te vedienen. Eu dansen bood voordeeien, die zeker niet geringer konden worden aangeslagen. De rennen waren spannend. Maar in Mary groeide het ongeduld, waarmede zij wachtte op den terugkeer van John. Dc dag kroop om. Reeds gloeiden de bergen in het westen in de kleuren der ondergaande zon en nog was hij niet gekomen. Dc Indianen stapelden hout op voor een ge weldig kampvuur. Mevrouw Weston, Alice en Mary maakten eten gereed voor de hongerige cowboys en gezamenlijk gingen zij aan tafel. Mary was niet in staat iets door de keel te krijgen. Eindelijk hoorden ze den langverwachten juich kreet, Ze wist niet of ze had geschreeuwd van vreugde. Het kwam er immers niet op aan. „Hoera! Ze komen!" juichte Beany. Rustig, als dreigde niet haar hart te bersten van zooveel vreugde, lachte Mary: „Ik zag hen al veel eerderl" De auto stopte binnen den lichtcirkel van het vuur. Iedereen vloog naar den wagen toe; dc mcnschen verdrongen zich. Mary zag alleen John, wiens zoekende oogen geen rust vonden voor zij haar hadden ontdekt. Hij kwam naar haar toe, glimlachend, zij het ook iets onzeker. Haar handen zochten steun in zijn beschermenden greep. Nie mand sprak. Bijna onmiddellijk werden zij gescheiden door Dit bericht bewijst, dat de scholieren te Dor drecht op den feestdag van den H. Nicolaas vacantie (oorlof) en bovendien nog een bedrag in geld van de stedelijke regeering kregen om feest-te vieren. Het is echter lang niet onwaarschijnlijk, dat voor deze officieele erkenning van het kinder feest, dit reeds enkele jaren te voren in den meer beperkten huiselijken kring werd gevierd. Veel vroeger zal het echter wel niet bekend zijn geweest, daar eerst na 1200 de vereering van den Heiligen Nicolaas zich in ons land begon te verbreiden. Op dien dag kozen de scholieren hun bisschop en hadden zij het recht den voorbijganger om een kleinigheid te vragen onder den naam van „bisschopsgcld, hoogtijgeld, kaarsgeld, bier- geld", enz. Het zetten van de schoen is ook al een heel oud gebruik en reeds in de vijftiende eeuw bekend. In een oude kroniek uit die dagen lezen we, dat men „op den vieravondt van St. Nico laas de kinderen haare schoenen in syne naam liet setten, om deselve met alderleye snoepe rijen en slikkerbeetjes, of andere dingen te vullen, dewelke St. Nicolaas haar tot een gifte gaf. Somtyds wierdt daar een perkamente cedultjen aan gespelt, van dezen of dierge lijken inhoudt, gelyk er my een in handen is gekomen; „Dit Laeken gheeft St. Nicolans Joest Jacobszoen van Huessen, tot een Mantel ofte Cap omdat hy cloick leeren sal, ende niet broetdoncken wesen." Bij het Sint Nicolaas-feest werden ook vroe ger de armen niet vergeten en in de rekeningen van de stad Utrecht uit de jaren 1561 en 1562 vinden we aangeteekend: „lt. voer twehondert weyten broden, die op St. Niclaesdach den armen menschen in der kereken, nae die hochmisse, gedeylt syn, 't stuck van st... 5 gld." in een ander jaar, 1575, vinden we: „It. vier kynderen van Jan Willemsz. w de twe paer schoenen ende vijf groot daerin, facit. ...12 st." Het brood en de schoenen waren destijds heel wat goedkooper dan thans. Voor een halve stuiver koopen we nu maar een kadetje en de schoenen rekenen we met guldens inplaats van met stuivers. lil den tijd van Breero waren, zooals hij in een zijner werken meedeelt, boekgeschenken reeds algemeen in zwang. Bij de boeken kregen de kinderen ook speelgoed als een „kolf", een „wurptol" enz., doch ook nuttiger geschenken als b.v. een „nuwt schoolbort" of „een schrijf boek van fijn kapitoorye". Onze voorouders hielden van feestvieren, en deden dit naar onze meening misschien wel eens op een al te uitbundige wijze en in het begin van de zestiende eeuw moét het op Sint Nicolaasavond wel eens erg bar zijn toegegaan, „dronckenschap ende brasseryen" kwamen herhaaldelijk voor. 't Was soms zoo erg, dat de overheid er in enkele gevallen tóe kwam om het geheele Sint Nicolaas-feest te verbieden. Zoo o.a. in Delft, waar bij een keur van 1600 zulk een verbod werd uitgevaardigd. In 1607 moest dit verbod vernieuwd worden, een be wijs, dat men ook in die dagen maling had aan verboden, die de levensvreugde een domper op wilde zetten. Men leest in de keur, dat er in de kramen „vercoft worden verscheyden goederen, die men den cleynen kinderen dyets maeckt, dat Nicolaes henluyde geeft". Dat scheen in die dagen tegen de goede zeden te zijn, want lezen we verder, dat was „een saecce, strijdende teghenen alle ordre ende poiityc." In 1657 verbood de stedelijke regeering van Dordrecht het „tumultueuse" vieren van het Sint Nicolaasfeest. In 1618 hadden „Mijne Heeren van de Ge rechten der Stadt Tiel" den 20 November reeds een dergelijk verbod afgekondigd. Men scheen het vieren van Sint Nicolaas een verder felijke verkwisting te vinden, zooals uit deze keur blijkt. „Alzoo men van jaere tot jaere meer en meer siet aanwasschen ende vermeerderen de exces sen en overdaet die in 't verzien en stofferen ofte begiftigen der kynderen schoenen op St. Nicolaesdaegen, uit d'olde superstitiën spruy- tende, gepleecht en bedreven worden, strec- kende tot rnerckelijcke kosten en schade der borgeren ende ingezeetenen deezer stede, ja, dat meer is, dat d'een den anderen naer de loop des weerelds nyet willende toegeeven noch den minsten zijn, zoo men seijdt, dicwils zo- dane onnodige dispensen commen te strecken tot groote exactien der geenen die 't zelve 't haerder onderhold wei zouden van doen hebben, (enz. enz') hebben noodig ende goed gevonden te verbieden, gelyck heur E. ver bieden mits deezen, dat voortaen geene kynderen binnen deezer tad eenige schoenen by haere vrunden nog bij anderen op St. Nicolaesavonds nog voor ofte nae en zullen mogen brengen nog zetten, nochte by ijemand anders gebrocht te werden, om volgens de olde gepleechte gewoonte met eenige geschenken ofte giften versien te werden; dat oock geene backers of kramers daertoe eenige waeren op 's heeren straeten, merekt noch anders waer en zullen moogen verkopen, alles op de poene van twee golde guld., daer voor d'ouders ofte ce geene die de voogdye over de kynderen hebben, zullen werden geëxcuteerd boven de verbeurte der goederen en waren voors". Het schijnt, dat ook de poorters dier dagen den zin wat erg lang gevonden hebben en hem niet ten einde hebben gelezen, want het verbod heeft niet veel geholpen. Immers in 1621, 1622, 1623, 1629 en 1630 moest de keur vernieuwd worden. Toen ook al die vernieuwingen niet hielpen, heeft men de keur maar opgeborgen. Sedert eeuwen is aan de viering van den Sint-Nicolaasdag een Sint-Nicolaasmarkt ver bonden. Dan kwamen er kramen, waarin, be halve speelgoed, ook de „snoeperie en siicker- demick" te koop was. In verschillende plaatsen van ons land vindt men ook thans nog deze markten. De Sint-Nicolaasmarkt in Amsterdam werd EEN BRIL geleverd door de Fa. E. HARTOGS ZN. Middelharnis voldoet aan de hoogste eischen. Prijzen belangrijk lager dan elders. (Adv.) cowboys en High-Lo en Magdaline, die niet konden wachten met elkander te begroeten. Geen droefheid overschaduwde de heerlijke thuiskomst. Het verleden was dood. Stemmen van Indianen klonken bij het groote vuur. De vrouwen en meisjes reiden zich ten dans, John zocht Mary op en hand in hand voegden zij zich bij de anderen. „Een ïndiaansch meisje zoekt niet den besten danser uit, maar den rijksten," legde John uit. „Zij gaan uit van de veronder stelling, dat een meisje den man, die niet vlug genoeg is, om aan haar te ontsnappen, vasthoudt en met hem danst, totdat hij zichzelf loskoopt. Let maar eens op." De meisjes, soms aangezet door haa moeders, probeerden een man te vangen, hoewel deze, zoodra hij zich van het gevaar bewust werd, trachtte te ontkomen. Werd hij ingehaald, dan bracht zij haar gevangen bij het vuur, klemde zich aan hem vast en danste met hem. Onderwijl zongen de mannen hun lied. Er kwam geen einde aan het zingen. Dc paartjes namen pas afscheid als de koop was tot stand gekomen, en de meisjes lieten zich niet zoo gemakkelijk afkoopen. Al dansende redeneerden zij. Zoo nu cn dan werd een cowboy in den kring gesleept. Toen Magdaline High-Lo gevangen had, ging een algemeen gejuich op. Mary voelde, hoe John haar tegen zich aan klemde. Hij fluisterde haar toe: „Je zult zien, dat High-Lo zich gelukkig blijft voelen." Weer keck Mary hun kant uit. Zij zag een grooten, knappen cowboy dansen met een slank, sierlijk gekleed ïndiaansch meisje. Toen het I dansen ophield, nam hij haar op in zijn armen en droeg haar weg. John trok Mary met zich mee cn hand in hand wandelden zij weg, dc heuvels over, tot dat van het feest niets meer tot hen doordrong. In wonderlijke schoonheid lag dc woestijn voor hen. Over de eenzame toppen glinsterde het zachte schijnen van de maan. De stilte daalae over hen. „In den greep dc. woestijn," mompelde Mary, ontroerd door de diepe rust, die over alles lag. „En samen," antwoordde John. Hij sloeg zijn arm om haar heen en zij voelde zich wegzinken in de heerlijkheid van zijn liefde. „Zoodra we in Taho zijn, trouwen we," hoorde zij nog zeggen; toen met een gelukkigen glimlach borg zij haar hoofd tegen zijn borst. Enkele dagen later zagen Katherine en Alice twee ruiters, gevolgd door een pakdier wegrijden van Black Mesa, de woestijn in. Zij reden zoo dicht bij elkander, dat zoo nu en dan de een den ander aan het oog onttrok. „Zij blijven drie weken weg," zeide Alice. ,En als de herfst komt, moeten er twee ranches verzorgd worden," antwoordde Katherine. „John zegt, dat High-Lo de aangewezen man is om voor ons te werken." „Ons huisje in het westen, hè zusje?" „Dat wordt het," glimlachte Katherine. Peinzend vervolgde Alice: „Wat was dat een wonderlijk huwelijk; een kerk tusschen de rotsen." ,En de woestijn het orgel, waarop de wind speelde," mompelde Katherine. De ruiters ver dwenen meer en meer uit het gezicht. „!k ben blij, dat zij gelukkig zijn," verzekerde Alice, doch in haar toon klonk meer verdriet dan vreugde. „En toch was John Curry voor jou bestemd. Ik.ik had het je nooit willen zeggen... maar... nu weet je het. Ik wou, dat hij met jou was getrouwd." Een oogenblik was het Katherine, of zij haar zelfbeheersching zou verliezen. Zij bukte zich om haar ontroering voor Alice te verbergen. Even later antwoordde zij kalm: „We zijn de beste vrienden, maar meer niet, zusje. Ik ben blij met zijn vriendschap. Als hij bij ons is, voel ik de aanwezigheid van de edelste menschen, die wij kennen... Ga je mee, kindje? Het wordt hoog tijd." EINDE.

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1932 | | pagina 1