T k
UUP
NDZAAIJER
Let voorat op dit adios.
Sigaretten enTabak
rswaren en Zuidvruchten
Chocolade ea Cacao
LimonadesenMokka
lCOLAAS CADEAUX
lOODDOOP
OE SALAMANDER
EERSTE BLAD
in Onze Eilanden
|nze prachtige
jebak a 15 ct.
liroom.
GÊOPGND
OUUP M.M.
?NIS
3IRD*
jllers
)eken
,STRA
MIMOSA-DROPPELS,
W Lot op bet adres:
Telefoon 58 MIDDELHARNIS
f h-
0,075
ZATERDAG
3 DECEMBER 1932
DEN GREEP DER WOESTIJN.
DRAISIM-VANVALKENBURG'S--
«L Jk ••iLEVÈRTRAM
NOG DIT JAAR OPENING
VAN ONS FILIAAL
UNNAEUSSTRAAT
AMSTERDAM
L
lums
5ITDAG
Iren Don-
|ur in Hotel
liddag-
llharnis.
BREUKBANDEN I
alle soorten met en zonder veer I
GENEESMIDDELEN
tegen Urinekwalen, Vrouwen
ziekten, enz.
SANTOLM1D1E i 2,25 per ilacon.
INJECTIE I 1,— per Ilacon.
Vraagt onze bekende
ter regeling v. d. bloedsomloop
falen nooit, succes verzekerd.
Al onze goederen worden onder volle
garantie verkocht.
Kipstraat 59, ROTTERDAM.
Inlichtingen gratis ook per brief.
Schoone volle lichaamsvormen door
onze Oostersche krachtpillen, een
Gulden per flacon van 80 pillen.
KOOPT UW
bij
Prijs pef kwartaal
Losse nummers
ADVERTENTIËN
van 1—6 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dicnstaanvragen
j- per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Week-revue.
Buitenland.
Europa blijft vol verwachting, hoewel het
llao" geen blanco zondenregister heeft, uit-
I zien naar een mild gebaar van den goeden
I Sinterklaas, die ditmaal niet uit Spanje doch
luit Amerika moet komen en zulks helaas
weigert.
De overwinnaars uit den grooten oorlog,
S welke te Washington hebben aangeklopt om
opschorting der per 15 December vervallende
termijnen zijn door Oom' Sam heel vriende
lijk en beleefd afgepoeierd, onder mededeeling
I dat alsnog op betaling wordt gerekend. Wel
is Amerika bereid zijn schuldenaren facili-
I teiten toe te staan en is betaling in dollars
niet verplicht, althans voorloopig niet, wat
[vooral voor Engeland met zijn leelijk ge-
zakte pondenkoers voor direct eenige ver-
lichting beteekent. Maar voor de rest is be-
I (alen de boodschap, staat Amerika hierop,
I wat nog niet zeggen wil dat alle staten hun
(verplichtingen op 15 December ook prompt
zullen nakomen.
Ik heb, aldus Hoover in zijn weigerend
I antwoord aan de Engelsche regeering, her
haaldelijk m(jn tegenstand tegen hetannu-
|leeren der schulden geformuleerd. Ik ben
[bovendien van meening, dat bet Amerikaan-
[sche volk niet tot nieuwe opofferingen ge-
roepen mag worden. Ik ben altijd van meening
geweest, dat er andere mogelijkheden bestaan
|dan betalingen in geld, zooals opening van
gebieden voor producten van Ameri-
Iscben landbouw en industrie, die een tast-
1 bare compensatie zouden opleveren. De ont-
wikkeling van de economische betrekkingen
Izou mogelijkheden bieden, waardoor de
[prijzen en de handel hersteld zouden kun-
|nen worden.
Het is ondenkbaar, dat het Amerikaansche
Ivolk een onderzoek zou weigeren betreffende
1 vraagstukken, welke voor allen van zoo vitaal
levensbelang zijn. Wij zijn van meening dat
■vrijwillig getroffen regelingen gehandhaafd
1 moeten worden, tot ztj met wederztjdsche
[goedkeuring gewijzigd worden. Dit is van
(fundamenteel belang voor de handhaving van
lhet bouwwerk der internationale verplich
tingen en van het crediet en het vertrouwen,
|waar?an het economische leven afhanke
lijk is.
Van den aanvang af heeft de regeering
Ider Ver. Staten het standpunt 'ingenomen,
Idat met eiken schuldenaar afzonderlijk on
derhandeld zou worden. De schuldenregelin-
lebben iD elk afzonderlijk geval rekening
|gehouden met den economischen toestand
van het betrokken land en zijn betalings
capaciteit en het Congres heeft dit beginsel
door ratificatie bekrachtigd. De schulden zijn
[door de Amerikaansche regeering steeds vol
komen gescheiden beschouwd van het her-
ptel vraagstuk.
De Ver. Staten hebben geen enkele ver
FEUILLETON.
ZANE GREY
Naar het Amerikaansch door
HENRI VAN DE WEG
IGeaut. uitgave van de N. V. Uitgeverij P. D. Bolle.)
j Beseffend, dat zij intuïtief de waarheid raadde
•en een ontwijkend antwoord nutteloos zou zijn,
antwoordde hij: „je man is dood, Mary. Vraag
nu niet naar bijzonderheden. Die hoor je altijd
■og vroeg genoeg."
la heeft hem doodgeschoten. Jij deedt het
°t ze'c'e zh in een vreemde kalmte.
H niet," antwoordde John rustig.
Zij glimlachte bedroefder, dan hij ooit had gezien.
Bi- ,an. niet eens meer flauw vallen," zeide zij.
Glimlachend nog keerde zij zich om en liep naar
ae anderen toe, schijnbaar volmaakt rustig, in
Waardige houding.
Geen woord werd meer gesproken voor zij binnen
waren en Marry de deur van haar kamer achter
Toen merkte Katherine op; „Ik zal
vanmiddag wet voor haar zorgen."
„Magdaline mag niet alleen blijven," zeide
Mevrouw Weston, wijzend op de ineenkrimpende
gestalte, die zich vastklemde aan High-Lo. „Breng
afreet'" er en haar' lk kom
rt- °-£?0orzaamdeJohn liet zich in den
dichtstbijz.jnden stoel neervallen.
Toen mevrouw Weston geruimen tijd later weer
-iOe huiskamer binnentrad, liep John daar rusteloos
Been en weer. v J
„Moederschap onder deze droevige omstandig-
'f ^?.or Magdaline gelukkig niet weggelegd,"
Jtia* am ivh zwegen. „Maar ze is niet in
KfMtah i e,.en ver|ioor te laten afnemen. Jij
en High-Lo moeten morgen maar gaan zonder haar.
plichting tegenover de andere landen en
geen enkele concessie zou door een tegen
prestatie beantwoord kunnen worden. In
tegendeel, concessies zouden er slechts toe
leiden, dat de lasten voor de belastingbe
talers der andere landen, op de Amerikaan
sche belastingbetalers zouden overgaan.
De economische wereldconferentie komt
over eenige maanden bijeen; de ontwape
ningsconferentie is nog bijeen. Volgens de
Amerikaansche opvatting staat het schulden-
vraagstuk in nauw verband met het ont
wapeningsprobleem en de lasten, die de
concurreerende wapeningen Amerika en de
rest van de wereld opleggen.
Tot zoover dit korte uittreksel uit het
Amerikaansche antwoord. Een botte weige
ring is het niet, het laat de deur open voor
verdere en latere besprekingen. Nieuwe ge
zichtspunten opent het evenmin, het zet in
het kort alleen het Amerikaansche stand
punt nog eens duidelijk uiteen.
Te Londen en Parijs en eveneens in de
andere hierbij betrokken landen was de eerste
indruk over de Amerikaansche weigering
vrü geprikkeld. Dat Amerika het schulden
probleem en de ontwapening wenscht te
bezien in hun onderling verband, kan overi
gens moeilijk worden betreurd. Voor het
oogenblik mag het buitengewoon hard zijn
voor de aan Amerika schatplichtige staten
hun termijnen te voldoen, wanneer de hou
ding van Amerika de Europeesche staats
lieden dwingt elkaar op het gebied der ont
wapening sneller te vinden, dan kan daaruit
iets goeds groeien. Hopeloos is het vraagstuk
geenszins, er wordt enkel en alleen noodeloos
geleuterd en kostbare tijd verknoeid. Volgens
een der laatste berichten tijdens het schrijven
van dit overzicht zullen tegen het einde dezer
week zoowel Herriot als Mac Donald naar
Genève vertrekken en bestaat er hoop dat
men alsdan Duitschland tot het deelnemen
aan de ontwapeningsconferentie weet te
bewegen en dat Herriot bereid zou zijn
opnieuw wat water in zijn w^n te doen.
Overigens concentreert de belangstelling
der Duitschers zich op het oogenblik meer
voor de binnenlandsche moeilijkheden dan
voor de internationale vraagstukken. De
Duitsche regeeringscrisis is nog altijd niet
opgelost, terwijl wij dit schryven althans
nog niet, en inmiddels is reeds de derde man
aan bod. Na de mislukte poging van Hitier
heeft eerst de leider van het Centrum een
spoedig opgegeven poging tot kabinetsvor
ming gedaan en daarna is Von Sleicher aan
het werk getrokken om een ministerie te
vormen. Ook deze pogingen stuiten op groote
moeilijkheden en reeds circuleeren hardnek
kige geruchten dat Von Papen tenslotte voor
de 2e maal aan het bewind zal komen. De
stroom van berichten over mogeiyke oplos
singen der Duitsche regeeringscrisis is even
overvloedig als verwarrend. Von Papen staat
zoowel by de nationaal-socialisten, sociaal
democraten en evenmin by het Centrum in
geen best blaadje en op grond daarvan is
Katherine kan haar dan later wel naar Flaggerston
brengen."
„De natuur is wreed-goedhartig," mompelde
John. Niet in staat zijn ongerustheid over Mary
langer te verbergen vroeg hij: „En hoe maakt
mevrouw Newton het?"
„Daar komt Katherine, die bij haar is geweest.
Zij zal het je wel vertellen."
Het volgende oogenblik had John zonder een
woord te uiten, Katherine dezelfde brandende
vraag gesteld. „Als ze maar kon schreien," ant
woordde Katherine. „Ze snakt naar je. Ga naar
haar toe. De derde deur rechts is het."
John ging. Hij was in de kamer en wist niet eens,
of hij wel had aangeklopt.
Voor haat bed knielde hij neer, een smeekeling.
„Ik was zoo bang, dat je niet komen zou." Haar
angstkreet sneed hem door de ziel. Zijn hoofd
zonk neer op het kussen in de wolk van hcur haren,
Zij fluisterde hem toe. De woorden kwamen in
krankzinnigen haast: „Ik heb je zoo lief. Ik kan
niet buiten je!"
Haar wang rustte tegen zijn hoofd. Hij hoorde
snikken.
XII.
Weston kreeg gelijk. Het onderzoek ving on
middellijk aan en verliep gunstig. Magdaline be
hoefde niet voor de rechtbank te verschijnen.
Hanley stond uitermate ongunstig bekend en van
Newton heette het, dat men blij mocht zijn, van
zoo iemand te zijn verlost.
Intusschen wachtte Mary op Black Mcsa, waar
Joy cn Alice zich bij haar hadden gevoegd, hun
kerend eiken post af. In 't begin vermeed John
elke toespeling op den loop van het onderzoek.
Maar toen zij protesteerde, schreef hij haar nauw
keurig, omtrent hetgeen gaande was en leefde zij
met hem mede, zoolang de uitspraak nog niet was
gevallen.
Toen kwam de dag, die de heerlijke tijding
bracht.
„Dat moeten we vieren," stelde Beany 's mor
zijn terugkeer niet erg waarschijnlijk. Maai
desondanks is het mogelijk, omdat in de
politiek alles mogelijk is. Niet voor nietb
zegt een oude grap: Wie politieke voorspel
lingen wenscht te deen, moet alle omstandig
heden nauwkeurig bestudeeren, hieruit de
voor de hand liggende conclusie trekken en
dan het tegenovergestelde voorspellen.
Dat men zich in politieke stroomingeD
gemakkelijk kan vergissen hebben ook de
Belgische liberalen op zeer harde wijze er
varen. Zelf aangestuurd op vervroegde ver
kiezingen, natuurlijk in de hoop dat deze
verkiezingen voor hen niet ODgunstigzouden
uitvallen, hebben de liberalen bij de verkie
zingen van Zondag j.l. maar even 4 zetels
verloren, evenals de Vlaamsche nationalisten,
welke dit zware verlies te danken hebben
aan hun onderlinge verdeeldheid en de feilt
wijze waarop deze uiteengevallen groep elkaai
heeft bestreden. De Katholieken en de soci
aal-democraten boeken ieder 3 zetels winst,
terwijl de communisten 3 zetels hebben ver
overd, wat een winst beteekent van 2 zetels.
Van groote verschuivingen is dus geen sprake
geweest. Opvallend is de vrij sterke vooruit
gang der communisten, althans procentueel,
al is dit dan lang niet zoo sterk als van
verschillende kanten, gezien de slechte eco
nomische toestandeD, wel werd verwacht.
TT- LEEUWARDEN -O'.
(Adv.)
Geschiedenis der
Sint Nicclaas-viering.
Ondanks verboden en keuren in de middel
eeuwen thans nog in vollen luister.
Eertijds een uitbundig straatfeest bovendien.
De Sint-Nicolaasviering is al zeer oud, en
ofschoon het feest van den heiligen bisschop
vrijwel alleen in Nederland in den huiselijken
kring gevierd wordt, is het ook in andere Euro
peesche landen bekend.
Het is voornamelijk een kinderfeest, doch
ook de ouderen, die zoo graag groote kinderen
blijven, zijn lang niet afkeerig van een gezel-
ligen Sint-Nicolaasavond.
Er bestaat over de viering van het Sint-Ni-
colaasfeest in ons land niet zulk een uitgebreide
literatuur als bijvoorbeeld over het Kerst- of
Paasclifeest.
De schaarsche bronnen, die er zijn, vermelden
dat de oudste sporen van de viering van een
kinderfeest te vinden zijn in oude stadsreke
ningen van Dordrecht. In een rekening van
het jaar 1360 vindt men aangeteekend„op
St. her Nyclaes dach 1 L. gr. aan die schoelers
voer her oorlof".
gens bij het ontbijt voor. „Rennen voor de In
dianen en 's avonds dansen, als ze terugkomen.
Het eenige woord van protest kwam van Mary.
„Zij kunnen immers niet voor den avond hier zijn."
Zij dacht eraan hoe vermoeid zij zouden zijn.
„Des te beter!" lachte Beany. „Dan worden zij
naar behooren ingehaald. De zaken staan immers
heel anders, dan toen zij weggingen."
Den volgenden dag luisterde Mary voortdurend,
of niet een auto naderde. Het kostte haar moeite
niet voor de anderen uit te gaan naar den heuvel,
waar zij een wijd uitzicht zou hebben. Toen Stub
binnenkwam, met de boodschap, dat alles gereed
was, had ze hem wel om den hals willen vallen.
Meer dan driehonderd Indianen hadden aan de
uitnoodiging gehoor gegeven. Voor hen beteekende
een race, dat er geld was te vedienen. Eu dansen
bood voordeeien, die zeker niet geringer konden
worden aangeslagen.
De rennen waren spannend. Maar in Mary
groeide het ongeduld, waarmede zij wachtte op
den terugkeer van John. Dc dag kroop om. Reeds
gloeiden de bergen in het westen in de kleuren
der ondergaande zon en nog was hij niet gekomen.
Dc Indianen stapelden hout op voor een ge
weldig kampvuur. Mevrouw Weston, Alice en
Mary maakten eten gereed voor de hongerige
cowboys en gezamenlijk gingen zij aan tafel. Mary
was niet in staat iets door de keel te krijgen.
Eindelijk hoorden ze den langverwachten juich
kreet, Ze wist niet of ze had geschreeuwd van
vreugde. Het kwam er immers niet op aan.
„Hoera! Ze komen!" juichte Beany.
Rustig, als dreigde niet haar hart te bersten
van zooveel vreugde, lachte Mary: „Ik zag hen
al veel eerderl"
De auto stopte binnen den lichtcirkel van het
vuur. Iedereen vloog naar den wagen toe; dc
mcnschen verdrongen zich. Mary zag alleen John,
wiens zoekende oogen geen rust vonden voor zij
haar hadden ontdekt. Hij kwam naar haar toe,
glimlachend, zij het ook iets onzeker. Haar handen
zochten steun in zijn beschermenden greep. Nie
mand sprak.
Bijna onmiddellijk werden zij gescheiden door
Dit bericht bewijst, dat de scholieren te Dor
drecht op den feestdag van den H. Nicolaas
vacantie (oorlof) en bovendien nog een bedrag
in geld van de stedelijke regeering kregen om
feest-te vieren.
Het is echter lang niet onwaarschijnlijk, dat
voor deze officieele erkenning van het kinder
feest, dit reeds enkele jaren te voren in den
meer beperkten huiselijken kring werd gevierd.
Veel vroeger zal het echter wel niet bekend zijn
geweest, daar eerst na 1200 de vereering van
den Heiligen Nicolaas zich in ons land begon
te verbreiden.
Op dien dag kozen de scholieren hun bisschop
en hadden zij het recht den voorbijganger om
een kleinigheid te vragen onder den naam van
„bisschopsgcld, hoogtijgeld, kaarsgeld, bier-
geld", enz.
Het zetten van de schoen is ook al een heel
oud gebruik en reeds in de vijftiende eeuw
bekend. In een oude kroniek uit die dagen lezen
we, dat men „op den vieravondt van St. Nico
laas de kinderen haare schoenen in syne naam
liet setten, om deselve met alderleye snoepe
rijen en slikkerbeetjes, of andere dingen te
vullen, dewelke St. Nicolaas haar tot een gifte
gaf. Somtyds wierdt daar een perkamente
cedultjen aan gespelt, van dezen of dierge
lijken inhoudt, gelyk er my een in handen is
gekomen; „Dit Laeken gheeft St. Nicolans
Joest Jacobszoen van Huessen, tot een Mantel
ofte Cap omdat hy cloick leeren sal, ende niet
broetdoncken wesen."
Bij het Sint Nicolaas-feest werden ook vroe
ger de armen niet vergeten en in de rekeningen
van de stad Utrecht uit de jaren 1561 en 1562
vinden we aangeteekend: „lt. voer twehondert
weyten broden, die op St. Niclaesdach den
armen menschen in der kereken, nae die
hochmisse, gedeylt syn, 't stuck van st...
5 gld."
in een ander jaar, 1575, vinden we:
„It. vier kynderen van Jan Willemsz. w de
twe paer schoenen ende vijf groot daerin, facit.
...12 st."
Het brood en de schoenen waren destijds
heel wat goedkooper dan thans. Voor een halve
stuiver koopen we nu maar een kadetje en de
schoenen rekenen we met guldens inplaats van
met stuivers.
lil den tijd van Breero waren, zooals hij in
een zijner werken meedeelt, boekgeschenken
reeds algemeen in zwang. Bij de boeken kregen
de kinderen ook speelgoed als een „kolf", een
„wurptol" enz., doch ook nuttiger geschenken
als b.v. een „nuwt schoolbort" of „een schrijf
boek van fijn kapitoorye".
Onze voorouders hielden van feestvieren, en
deden dit naar onze meening misschien wel
eens op een al te uitbundige wijze en in het
begin van de zestiende eeuw moét het op Sint
Nicolaasavond wel eens erg bar zijn toegegaan,
„dronckenschap ende brasseryen" kwamen
herhaaldelijk voor. 't Was soms zoo erg, dat de
overheid er in enkele gevallen tóe kwam om
het geheele Sint Nicolaas-feest te verbieden.
Zoo o.a. in Delft, waar bij een keur van 1600
zulk een verbod werd uitgevaardigd. In 1607
moest dit verbod vernieuwd worden, een be
wijs, dat men ook in die dagen maling had aan
verboden, die de levensvreugde een domper
op wilde zetten.
Men leest in de keur, dat er in de kramen
„vercoft worden verscheyden goederen, die
men den cleynen kinderen dyets maeckt, dat
Nicolaes henluyde geeft". Dat scheen in die
dagen tegen de goede zeden te zijn, want lezen
we verder, dat was „een saecce, strijdende
teghenen alle ordre ende poiityc."
In 1657 verbood de stedelijke regeering van
Dordrecht het „tumultueuse" vieren van het
Sint Nicolaasfeest.
In 1618 hadden „Mijne Heeren van de Ge
rechten der Stadt Tiel" den 20 November
reeds een dergelijk verbod afgekondigd. Men
scheen het vieren van Sint Nicolaas een verder
felijke verkwisting te vinden, zooals uit deze
keur blijkt.
„Alzoo men van jaere tot jaere meer en meer
siet aanwasschen ende vermeerderen de exces
sen en overdaet die in 't verzien en stofferen
ofte begiftigen der kynderen schoenen op St.
Nicolaesdaegen, uit d'olde superstitiën spruy-
tende, gepleecht en bedreven worden, strec-
kende tot rnerckelijcke kosten en schade der
borgeren ende ingezeetenen deezer stede, ja,
dat meer is, dat d'een den anderen naer de
loop des weerelds nyet willende toegeeven noch
den minsten zijn, zoo men seijdt, dicwils zo-
dane onnodige dispensen commen te strecken
tot groote exactien der geenen die 't zelve
't haerder onderhold wei zouden van doen
hebben, (enz. enz') hebben noodig ende goed
gevonden te verbieden, gelyck heur E. ver
bieden mits deezen, dat voortaen geene
kynderen binnen deezer tad eenige schoenen
by haere vrunden nog bij anderen op St.
Nicolaesavonds nog voor ofte nae en zullen
mogen brengen nog zetten, nochte by ijemand
anders gebrocht te werden, om volgens de olde
gepleechte gewoonte met eenige geschenken
ofte giften versien te werden; dat oock geene
backers of kramers daertoe eenige waeren op
's heeren straeten, merekt noch anders waer
en zullen moogen verkopen, alles op de poene
van twee golde guld., daer voor d'ouders ofte
ce geene die de voogdye over de kynderen
hebben, zullen werden geëxcuteerd boven de
verbeurte der goederen en waren voors".
Het schijnt, dat ook de poorters dier dagen
den zin wat erg lang gevonden hebben en hem
niet ten einde hebben gelezen, want het verbod
heeft niet veel geholpen. Immers in 1621, 1622,
1623, 1629 en 1630 moest de keur vernieuwd
worden. Toen ook al die vernieuwingen niet
hielpen, heeft men de keur maar opgeborgen.
Sedert eeuwen is aan de viering van den
Sint-Nicolaasdag een Sint-Nicolaasmarkt ver
bonden. Dan kwamen er kramen, waarin, be
halve speelgoed, ook de „snoeperie en siicker-
demick" te koop was. In verschillende plaatsen
van ons land vindt men ook thans nog deze
markten.
De Sint-Nicolaasmarkt in Amsterdam werd
EEN BRIL geleverd door de
Fa. E. HARTOGS ZN. Middelharnis
voldoet aan de hoogste eischen.
Prijzen belangrijk lager dan elders.
(Adv.)
cowboys en High-Lo en Magdaline, die niet
konden wachten met elkander te begroeten. Geen
droefheid overschaduwde de heerlijke thuiskomst.
Het verleden was dood.
Stemmen van Indianen klonken bij het groote
vuur. De vrouwen en meisjes reiden zich ten dans,
John zocht Mary op en hand in hand voegden zij
zich bij de anderen. „Een ïndiaansch meisje zoekt
niet den besten danser uit, maar den rijksten,"
legde John uit. „Zij gaan uit van de veronder
stelling, dat een meisje den man, die niet vlug
genoeg is, om aan haar te ontsnappen, vasthoudt
en met hem danst, totdat hij zichzelf loskoopt.
Let maar eens op."
De meisjes, soms aangezet door haa moeders,
probeerden een man te vangen, hoewel deze,
zoodra hij zich van het gevaar bewust werd,
trachtte te ontkomen. Werd hij ingehaald, dan
bracht zij haar gevangen bij het vuur, klemde zich
aan hem vast en danste met hem. Onderwijl zongen
de mannen hun lied. Er kwam geen einde aan het
zingen. Dc paartjes namen pas afscheid als de
koop was tot stand gekomen, en de meisjes lieten
zich niet zoo gemakkelijk afkoopen. Al dansende
redeneerden zij. Zoo nu cn dan werd een cowboy
in den kring gesleept. Toen Magdaline High-Lo
gevangen had, ging een algemeen gejuich op.
Mary voelde, hoe John haar tegen zich aan
klemde. Hij fluisterde haar toe: „Je zult zien, dat
High-Lo zich gelukkig blijft voelen."
Weer keck Mary hun kant uit. Zij zag een
grooten, knappen cowboy dansen met een slank,
sierlijk gekleed ïndiaansch meisje. Toen het
I dansen ophield, nam hij haar op in zijn armen en
droeg haar weg.
John trok Mary met zich mee cn hand in hand
wandelden zij weg, dc heuvels over, tot dat van het
feest niets meer tot hen doordrong. In wonderlijke
schoonheid lag dc woestijn voor hen. Over de
eenzame toppen glinsterde het zachte schijnen
van de maan.
De stilte daalae over hen.
„In den greep dc. woestijn," mompelde Mary,
ontroerd door de diepe rust, die over alles lag.
„En samen," antwoordde John.
Hij sloeg zijn arm om haar heen en zij voelde
zich wegzinken in de heerlijkheid van zijn liefde.
„Zoodra we in Taho zijn, trouwen we," hoorde
zij nog zeggen; toen met een gelukkigen glimlach
borg zij haar hoofd tegen zijn borst.
Enkele dagen later zagen Katherine en Alice
twee ruiters, gevolgd door een pakdier wegrijden
van Black Mesa, de woestijn in. Zij reden zoo dicht
bij elkander, dat zoo nu en dan de een den ander
aan het oog onttrok.
„Zij blijven drie weken weg," zeide Alice.
,En als de herfst komt, moeten er twee ranches
verzorgd worden," antwoordde Katherine. „John
zegt, dat High-Lo de aangewezen man is om voor
ons te werken."
„Ons huisje in het westen, hè zusje?"
„Dat wordt het," glimlachte Katherine.
Peinzend vervolgde Alice: „Wat was dat een
wonderlijk huwelijk; een kerk tusschen de rotsen."
,En de woestijn het orgel, waarop de wind
speelde," mompelde Katherine. De ruiters ver
dwenen meer en meer uit het gezicht. „!k ben blij,
dat zij gelukkig zijn," verzekerde Alice, doch in
haar toon klonk meer verdriet dan vreugde. „En
toch was John Curry voor jou bestemd. Ik.ik
had het je nooit willen zeggen... maar... nu
weet je het. Ik wou, dat hij met jou was getrouwd."
Een oogenblik was het Katherine, of zij haar
zelfbeheersching zou verliezen. Zij bukte zich om
haar ontroering voor Alice te verbergen. Even
later antwoordde zij kalm:
„We zijn de beste vrienden, maar meer niet,
zusje. Ik ben blij met zijn vriendschap. Als hij bij
ons is, voel ik de aanwezigheid van de edelste
menschen, die wij kennen... Ga je mee, kindje?
Het wordt hoog tijd."
EINDE.