Gebr. BUI JSSE
IffllOOELHARHIS
ischwaren en Worstsoorten.
'perfectioneerde Con=
tegen lagere prijzen
ÏÏEIJN ME3,,
|Ibi ziin daarvoor bilzonder gesGhilL zsnegheï
'OLAAS-ÉTALAGIf
llELHOUWEW
Door bekcukrk
'tBantêqgi
WOENSDAG
30 November 1932
15e jaargang. - N°. 9
WESTDIJK - MIDDELHARNIS
3ën en Kinderspeelgoederen
ering van spijs doet eten
te kwaliteit Leverworst, Saksische
Bloedworst, Tongworst, Snij worst,
Gekookte Worst en Knakworst.
iek, Gekookt Ontbijtspek, Schouder
vone Ham.
iokworst, Anton Hunnink, merk „Prima",
rst, ons nieuwste artikel
TELEF. 55
ome en zeer nuttige
f DEK GREEP DER WOESTIJN.
>ote keuze CADEAUTJES,
dere huishouding te pas komen]
s!rls 1
leden onze speciale
1243 SOMMELSDIJlgj
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,075
ADVERTENTIËN
van 1—6 regels1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f i,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
(EEN H0LLANDSCH PRODUCT
MET ENGELSCH CACHET)
JE ADRES voor
je ring tegen scherp concurreerende prijzen
BELEEFD AANBEVELEND
:r plaatse het ruimst gesorteerd in
.isch van eigen geslacht vee.
Is bet dus bij de Ontbijt- en Koifietafe
de op te dienen.
Vergadering vau den Gemeenteraad van
OOIVrtiKMSPLAAT op Woensdag 23
November, des nam. om hall' 3 uur.
(Vervolg.)
De lieer BRINKMAN: Dus alleen met toe-
jlag van het Rijk, dan is het een armzalig
loodje.
De VOORZITTER: Als we dat niet doen,
amnen wc beter een steunregeling maken, an
jers doen we ons groote schade aan. Spr. stelt
foor den kolentoeslag te geven onder voor
aarde, dat de Minister bijspringt.
Dit wordt aangenomen met aigem. stemmen.
Dan brengt de VOORZITTER in behande-
ng de toeslag van 1,80.
I 'e heer HOKKE weet niet op welke uitgave
(oor de gemeente dit komt en wil graag weten
ran den Voorzitter wat dit kosten zal.
J De heer VERMAAS kent plaatsen waar ze
1,S0 toeslag krijgen, dat er gerekend wordt,
™.it ze het standaardloon ongeveer halen. Zijn
e 13 weken om, dan treedt daar de werkver-
chaffing in. Anders worden de werkloozen-
(assen heelemaa! geplunderd. Spr. hoopt, dat
[e lieer Brinkman hem begrijpt en zijn voorstel
io formuleert, dat het voor spr. aanvaard-
laar is.
Do heer BRINKMAN stelt voor toeslag te
even aan kinderen tot 16 jaar en de eerste
kinderen zijn dan uitgesloten. Toeslag wordt
igeven tot een maximum van 5 kinderen.
De '-.'OORZ1TTER had berekend, dat de
:zinnen met al die toeslag 1,80, kinder- en
jientoeslag kunnen komen tot 13 per week.
'at h<de gemeente zal kosten weet spr. op
oogenblik niet. Ook komen er nog de on-
:org"aniseerden bij.
De heer VAN OURP is tegen alle steun-
igeiing als er werkverschaffing is. Wanneer
een steunregeling komt, wenscht spr. niet
.et twee maten te meten en ook de ongeorga-
jseerden op denzelfden voet te behandelen,
'an de tribune wordt gefloten).
De heer BRINKMAN: Ze hebben wel be-
;aar om zelf bij te dragen, maar als het er
i aan komt te trekken, zijn ze van de partij.
De heer VAN ES wil graag weten wat het
gemeente kost.
,De VOORZITTER: Ais de heeren nog even
echten willen, morgen kan alles voorbereid
brden. Spr. heeft wat zichzelf betreft nog lie-
jr een definitieve steunregeling dan al die toe
fgen.
(De heer BRINKMAN: ik heb zooeven be
kend lat er zijn met 5 kinderen, die volgens
pjn voorstel 11,80 trekken, dat is toch niet
1 veel.
[De VOORZITTER: Ik heb liever een steun-
Ecling, dan krijgen wij wellicht steun van de
geering. Die 1,80 is voor gemeenterekening
.die 1,80 kindertoeslag ook, dat is 3,60.
Is er een steunregeling komt, kosten elke
10 maar een 2,50. Bovendien zou spr. liever
FEUILLETON.
Naar het Amerikaansch door
HENRI VAN DE WEG
((kant. uitgave van de N. V. Uitgeverij P. D. Bolle.)
kleedjes
45 cent
Leedjes
|et enlredeux kant
89 cent
schoorsteenloopfRS
Mohair, zeer fijne kwal telt
Velvet
tafelkleeden
Mohair, zeer nieuwe dessins
Velvet, zeer soliede voor de hui
allkleedjes kamer13/
e franje 59 cent
kapstokken
zwaar eiken, met 5 haken. I 3,
lallernieuwste
I 1,65, f 1,95
I M36)
■croo
w®rdc
we rie
■olu
bloemtafels
mooi eiken
85 cent
rooktafels
eiken, met koperen blad
hbankje mooi be-
95 cent
werkzakkeni zi
vloervacbten
groote maat.ld
roote goden! Waar is Newton?" schreeuwde
„En waar is zij?"
at zullen we gauw genoeg uitvinden," ant-
'rdde High-Lo. „Zoodra je gerust hebt, trekken
[hier vandaan."
kihii wilde lachen, doch bracht slechts een on-
icnhangend gemompel uit.
^Rusten?" stribbelde hij tegen. „Wat wil je
toch in me? Ik moet haar opzoeken!"
I 2,9 Plotseling voelde hij zich doodziek. De straat
warrelde hem voor de oogen. Hij viel tegen High-
Lo aan. Toen werd alles wazig voor zijn gezicht
I 5,:eit hoorde hij High-Lo heel in de verte zeggen:
^uur een auto. De kerel is ziek. Ja. Naar het
kenhuis."
oeciaal Bed- en Tapijtmagazijn I
.B-lij sloeg zijn oogen op in een vertrek, waar
ss was wit geschilderd en High-Lo zat te praten
t een in het wit gekleede vrouw. John her-
erde zich de laatste woorden, die hij had gc-
brd. Hij lag in bed. Om zijn pijnlijken schouder
een nieuw verband gelegd. Zoodra hij zijn
hm hoorde noemen, probeerde hij de gefluisterde
Wersatie te volgen.
Ik zal het dokter vragen." Dat was de zuster.
1U kunt hem hoogstens een paar dagen vast-
Bden." Dit zeidc High-Lo en hij ging voort:
let zou hem ziek maken, als hij langer bleef,
moet een paar dingen in orde brengen, die
geen rust laten en hij is niet iemand, die
[tand is tegen wachten."
.oodra High-Lo zag, dat John wakker was ge-
werkverschaffing hebben. De waterleiding
hoopt spr. toch ook nog op.
De lieer VERMAAS: Die steunregeling kun
nen we toch aannemen. Die toeslag staat er
totaal naast. Hebben we het een, dan behoeft
het ander niet te worden toegepast.
De VOORZITTER wil in stemming bren
gen wat de lieer Brinkman voorstelt.
De lieer VAN ES wil de kindertoeslag hand
haven en de rest laten vallen met het oog op
de gemeentefinanciën.
De heer HOKKE wil over de verschillende
voorstellen afzonderlijk doen stemmen.
De heer VAN N1EUWAAL voelt er meer
voor, dat B. en W. eerst de zaak onderzoeken
en deze week nog hierover te vergaderen om
een definitieve beslissing te nemen.
De VOORZITTER wil straks na de open
bare vergadering er over praten en morgen een
steunregeling ontwerpen en in den Raad be
handelen. Spr. is het wel eens met den heer
Vermaas, dat een steunregeling er heelemaal
naast staat, maar de gemeente zit vast aan de
Regeeringsvoorschriften. Bovendien moet ook
de kwestie der ongeorganiseerden opgelost wor
den. Ze mogen niet opzijlgezet^worden.jEr moet
verschil zijn, maar de gemeenteraad mag ze
niet uitsluiten. Spr. voelt veel voor organisatie,
maar om menschen uit te sluiten, die misschien
uit onkunde of dwaling tegen organisatie zijn,
zal nooit zijn goedkeuring hebben. De Raad
vertegenwoordigt tenslotte heel de gemeente.
Tenslotte brengt de VOORZITTER 't voor-
stel-Brinkman in stemming. Vóór zijn de
heeren Brinkman, Hokke, van Nieuwaal en
Vermaas. Is dus verworpen.
De heer VAN ES trekt zijn voorstel in en
wil, dat B. en W. een ontwerp maken en daar
deze week nog over vergaderd wordt.
Dan brengt de VOORZITTER in bespreking
het verzoek van de afdeeling der R.-K. orga
nisatie om een ontspanningslokaal disponibel
te stellen voor de jonge werkloozen. Hetzelfde
vraagt ook de Chr. organisatie, heenwijzend
naar een desbetreffende regeeringscirculaire.
De VOORZITTER leest deze circulaire
voor, waaruit blijkt, dat geen regeeringssubsi-
die wordt gegeven voor ontspanningsdoel
einden, wel echter voor ontwikkelingsdoel
einden. Spr. zegt, dat B. en W. gaarne willen
meewerken. Ook heeft spr. er over gesproken
met de hoofden der scholen, die meewerken
willen. Spr. wil er in B. en W. over spreken
en dit plan verder uitwerken, b.v. een herha
lingscursus in het leven roepen en hiervoor
localiteit der openbare school te benutten. Het
blijkt wel levensvatbaarheid te hebben en
medewerking zal er wei gevonden worden in
de gemeente. In Middelharnis schijnt het goed
gewerkt te hebben. Spr. was daarover eerst
verkeerd ingelicht en trekt dus in wat hij hier
over in de vorige vergadering heeft gezegd.
De Raad geeft hiertoe aan B. en W. blanco
volmacht.
Ged. Staten berichten enkele goedkeuringen
over genomen raadsbesluiten.
B. en W. stellen voor een wijziging aan te
brengen in de gemeenterekening 1931 ingevolge
aanwijzingen van Ged. Staten. Deze wijzigin
gen worden aangenomen. Het zijn wijzigingen
van administratieven aard.
B. en W. stellen voor wijzigingen aan te,
brengen in de gemeentebegrooting 19321933,
idem ingevolge wenken van Ged. Staten.
In de begrooting 1933 wenschen Ged. Staten
wijziging.
De VOORZITTER stelt in verband hiermee
voor punt 3 en 4 gelijk te behandelen. Ged. St.
achten de post werkloozenzorg te laag geraamd
Zij vragen waarom die lager kan zijn dan in
1 1932. Is hiervoor geen reden aan te wijzen, dan
wenschen zij, dat de post even hoog wordt
als in 1932 was geraamd. De Vootzitter zegt,
dat met het oog op de Spui-uitdieping de Raad
dezen post op den kapitaaldienst wil brengen,
dan kan daar geld voor geleend worden.
Dan komt Ged. Staten de beschikking van
het batig slot van 1932 in de begrooting van
1933 niet gewenscht voor. Zij wenschen daarom
dat die 2000 worden afgevoerd en voor dien
post dekking wordt gezocht.
De raming van haven- en kaaigelden ten
bedrage van ƒ9600 achten Ged. Staten te hoog,
daar in 1931 slechts 7300 werd ontvangen.
Tenzij er reden is te verwachten, dat er meer
ontvangen wordt, moet die post verlaagd wor
den.
'De VOORZITTER zegt, dat 1931 een heel
slecht jaar was. De bietenleverantie ging naar
boven, maar de aardappelaanvoer was slecht.
Er komen van Dinteloord ook kleine schepen,
die geabonneerd zijn, zoodat alleen daaraan een
500 minder ontvangen wordt. Dit is eene
strop B. en W. voelen er voor dien post te
verlagen met 1600, gezien wat het jaar 1932
opleverde.
De heer VAN GURP meent, dat 1933 slecht
zal zijn, er zullen weinig bieten gezaaid worden
en wil daarom doen wat Ged. Staten vragen.
De VOORZITTER hoopt, dat 1600 af
schrijving genoeg zal zijn, omdat de Minister
nu toch wel voor een billijke verdeeling van
de garantie zal zorgen.
De heer. VAN NIEUWEN HUIZEN is het
niet met den heer Van Gurp eens. De garantie-
verdeeling is een ingewikkelde zaak geweest.
Er zijn fouten gemaakt, vooral doordat de
garanties in handen van speculanten zijn ge
speeld. Maar spr. gelooft, dat dit het volgend
jaar wel beter zal zijn.
Besloten wordt met 1600,te verlagen.
Dan maken Ged. Staten aanmerking op de
post subsidie burgerlijk armbestuur van
2100,terwijl het vorig jaar 2800,
was geraamd.
De VOORZITTER zegt dat dit safe is, daar
nu niet met zoo'n groot nadeelig saldo wordt
begonnen.
De subsidie ingevolge werkloozenbesluit
acht Ged. Staten ook te laag.
De VOORZITTER stelt voor dezen post
van 1800,op 2250,te brengen en dus
met 450,te verhoogen. Spr. hoopt dat in
het laatste tijdvak meer werkverschaffing zal
zijn, want dat tijdvak heeft de gemeente
1800,— gekost.
Conform voorstel B. en W. wordt besloten.
In verband met grafrechten verdeeld over
den kapitaaldienst over 5 jaren, achten Ged.
Staten het beter dadelijk 348,in 1933 op
worden, groette hij met een spottend gebaar.
„Hebben we je nou te pakken?" lachte hij. „We
hebben je kleeren weggenomen! Doch maak je
niet ongerust. Ik krijg je er wel gauw uit."
High-Lo wist inderdaad den geneesheer te over
tuigen en na twee dagen rust te hebben genoten
in het ziekenhuis werd John ontslagen. Vergezeld
van Magdaline reisden zij naar Taho. Doch daar
vernamen zij, dat Mary gevlucht was. MacDonald
wist mede te deelen, dat Billy Horton een auto
had geleend om Mevrouw Newton en haar vriendin
naar Black Mesa te brengen. Voor zoover hij wist,
was Newton niet in Taho gezien.
John besliste, dat zij onmiddellijk zouden door
gaan naar Black Mcsa. Nog dienzelfdcn avond
bereikten zij Castle Mesa, waar de nacht werd
doorgebracht en den volgenden morgen kwamen
zij bij den post.
Weston snelde hen tegemoet en toen High-Lo
hem zijn vrouw voorstelde, wist hij aanvankelijk
geen woord uit te brengen, doch even later mom
pelde hij: „Goddank." cn drukte hij John stevig
de hand. „Is mevrouw Newton hier?" vroeg John.
„Ja en juffrouw Winfield."
De Westons schenen zorgen te hebben. Beany,
die blijkbaar ook was teruggekomen liep rusteloos
heen en weer. Een Indiaansch meisje ging de
kamer uit met een blad en even later hoorde John
de stem van Katherine zeggen:
„Ja, dank u. Het is op het oogenblik wat beter
met mevrouw Newton."
John keek hulpeloos om zich heen, snleekend,
dat iemand hem zou inlichten. Weston trok hem
terzijde. „Zij zakte in elkaar, toen ik vertelde, dat
je Newton, hadt ontmoet en het dus mogelijk was,
dat hij haar boodschap had gekregen. Toen zij
merkte, dat jij vertrokken waart je begrijpt,
dat ik niet zei waarom, dachten wij, dat ze het
zou besterven. Juffrouw Katherine verpleegt haar."
Katherine voegde zich aan de lunch bij hen.
Zij scheen het vanzelfsprekend te achten, dat John
er was en ontving Magdaline en High-Lo als haar
beste vrienden. Na de lunch gingen High-Lo en
Magdaline naar de hut op de heuvels, want Mag.
daline had behoefte aan rust en Hjgh-Lo stond er
de begrooting te brengen en in de laatste twee
jaar élk jaar 300,
Verder hebben Ged. Staten enkele alge-
meene opmerkingen. Verlaging van den post
onvoorziene uitgaven achten zij niet goed. Zij
willen echter met 3 volstaan, mits de post
niet nog meer verlaagd wordt.
Voorts geven Ged. Staten in overweging
opcenten personeele belasting op te voeren
tot 200 op alle aanslagen en voorts andere
objecten van belastingen te vinden, (straat-,
tooneelbelasting, enz.)
B. en W. hebben die voorstellen bekeken.
Wanneer 200 opcenten worden geheven op de
personeele belasting dan is de begrooting ge
dekt, daardoor komt er meerdere inkomst van
4200,Dan is er nog een af- en over-
schrijvingspost van ƒ292,voordeel, zoodat
er rond ƒ4500,meer binnen komt, mits de
personeele belasting op 200 wordt gebracht.
B. en W. hebben gezocht naar een andere
oplossing ma?r Ged. Staten keuren dat niet
goed. De gemeente staat bij alle belastingen
op het maximum.
De heer VAN ES: En de vermogens
belasting?
De VOORZITTER: Die staat ook op het
maximum. De personeele belasting verhoogen
is ook wel het billijkst omdat zij is naar draag
kracht der ingezetenen. Wanneer de kleine
menschen kunnen bewijzen dat ze niet betalen
kunnen, dan kan die belasting worden kwijt
gescholden.
De heer VAN NIEUWAAL acht die maat
regelen zeer ingrijpend. Spr. noemt enkele
staaltjes, die op een goede 20,komen.
De VOORZITTER berekent, die nu 13,
betalen, een gulden of zeven hooger komen.
Er kan niet gesproken worden over het meubi
lair. Hoe luxer de menschen zich hebben in
gericht, hoe meer ze natuurlijk betalen moeten.
Huurwaarde van 125 zijn er, die ƒ7,en
ook die ƒ3,betalen. Die van ƒ7,— komen
nu op 13,ruim (bij 90 opcenten), met 200
opcenten komen ze dus op een 20,
De heer VAN NIEUWAAL: Dat is toch
zeer ingrijpend?
De VOORZITTER: Wij hebben berekend,
dat de progressie voor de kleine huizen niet
veel heeft beteekend in 1931. De grootere
huurwaarden moeten het doen.
De heer BRINKMAN is het er niet mee eens,
dat de heeren in Den Haag maar decreteeren,
de mindere man wordt de dupe. Spr. voelt er
meer voor, dat de heer Hobbel flink betaalt,
dan dat spr. naar boven moet. (Gelach.)
De VOORZITTER: Dat geloof ik, maar
de hooge inkomens betalen al veel meer. Aan
de schatting kunnen wij niets doen en de luxe
van sommige menschen mag toch wel belast
worden.
De heer VAN ES betoogt, dat het niet aan
gaat, dat de heeren in Den Haag maar voor
schrijven. Hier is het een plattelandsgemeente,
wa?r met verlies gewerkt moet worden. Op
alles ligt de groote druk. Spr. vraagt of er geen
enkele andere post te vinden is. Hieraan kan
spr. niet meewerken.
De VOORZITTER: Dat is een krasse uit
drukking, die ik niet graag voor mijn rekening
zou nemen. U zit als lid van den Raad om de
begrooting sluitend te krijgen. Behalve deze
post zijn er alleen de salarissen, die gekort kun
nen worden. Wanneer U B. en W. met een
niet sluitende begrooting laat zitten, dan doet
Den Haag het, dat zou U toch ook niet voor
uw rekening willen nemen?
De heer VAN ES: Dat geloof ik toch wel.
De VOORZITTER: Dan is U er toch geheel
naast. De kleine woningen betalen nu 1,80.
die worden dan 3, dat zijn er 192. Is dat nu
onoverkomelijk of niet? We kunnen er wel
overheen redeneeren, maar daarmee is de be
grooting niet sluitend te maken. Kunnen men
schen als de heer Brinkman dat nu niet be
talen?
De heer BRINKMAN: Ik betaal nu 6,80,
dat zou 13 worden en dat kan ik niet be
talen.
De heer VAN NIEUWENHUIZEN zegt,
dat hij een vorigen keer al zijn bezwaren tegen
belastingverhooging heeft in het midden ge
bracht en vraagt zich af hoe het mogelijk is,
dat B. en W. niet met salarisverlaging zijn ge
komen om ook die mede te laten dragen. Spr.
weet niet hoe andere raadsleden er over den
ken, maar spr. stelt verlaging voor van ver
schillende salarissen. Spr. stelt voor: beneden
1000 vrij te laten; van 1000 tot 1500 5
verlaging; van 1500 tot ƒ2000 1\ boven
ƒ2000 10 verlaging. En als salaris beschou
wen dan alles wat een ambtenaar van de ge
meente trekt in welke kwaliteit dan ook. Dan
wil spr. de personeele belasting iets lager stel
len dan B. en W. voorstellen, op dat de pro
gressie gehandhaafd l^an blijven. Dan kan spr.
zijn stem vóór de begrooting geven.
De VOORZITTER: Ik heb dat wel ver
wacht. Door Ged. Staten wordt 9335 aan
salarissen vastgesteld. Daar moeten we dus af
blijven, 3 hebben Ged. Staten er al afge
daan. Bom gaat 50 naar beneden. Jordaan
blijft er buiten. De veldwachter kan niet ver
laagd worden voor de Bond gehoord is. B. en,
W. hebben 3 verlaging gevraagd voor hem
dat zou 200 geven. De Ruiter 50 minder.
Het hoofd bewaarschool krijgt 60 vermin
dering. Dan Doorduin nog. Dat is alles. In
totaal geeft dat 1000, indien Ged. Staten
met de 10 ook genoegen nemen. Dus blijft
er nog een kleine 4000 over. De heeren zien
dus, dat het daar niet op te verhalen is.
De heer VAN ES ondersteunt het voorstel
van Nieuwenhuizen.
De heer VERMAAS vindt het geval, dat
Ged. Staten voorstellen nog gekker dan in de
vorige vergadering is besproken. Spr. is er tegen
dat een groote middelmoot der bevolking
zwaar getroffen wordt door die 200 opcenten,
die Ged. Staten willen heffen. Spr. acht het
geen „verteringsbelasting" zooals de personeele
belasting wel eens genoemd is. Spr. zou wel
willen, dat hij zelf niet gebouwd had. Het gaat
nu niet zoo gemakkelijk om kleiner te gaan
wonen. Er zijn nu veel huizen, die te luxe zijn
tegënover de inkomens. Maar daar is niets aan
te doen. Spr. gaat er niet met mee die men
schen nog zwaarder te belasten. Hij gelooft,
dat de fondsbelasting in noodgevallen, zooals
we er hier een hebben, desnoods op 150 wordt
op het haar gemakkelijk te maken. John vond
gelegenheid met Katherine te praten, al duurde
het niet lang voor High-Lo weer bij hen was.
Gedrieën spraken zij af, dat Katherine Mary zou
vertellen, omtrent John's terugkomst.
Plotseling scheurde de knal van een schot door
de stilte. Een schrille kreet om hulp volgde. John
en High-Lo staarden elkander aan. „Wat gebeurt
daar?" riepen zij tegelijkertijd.
Weston, diens vrouw en Beany sprongen op.
John snelde naar buiten, op den voet gevolgd
door High-Lo. In de keuken wees een Indiaansche
dienstbode ontsteld in de richting van de hut.
„Het was daarginds," riep zij ontsteld.
„Magdaline!" kreunde High-Lo.
Een ruiterloos paard holde weg, toen zij nader
den. John herinnerde zich plotseling, dat dit
zelfde paard al eens meer voor hem was weggehold.
Toen bereed Wilbur Newton het. Hij hoorde nog
het geluid van andere hoefslagen, doch zijn oogen
bleven gericht op de deur van de hut. Toen hij
binnenging, wist hij, dat High-Lo vlak achter
hem was.
Vol afschuw zag hij, wat er gebeurd was. De
kreet van High-Lo deed zijn ontsteltenis nog toe
nemen. Op den grond lag, doodsbleek, de armen
wijd uitgespreid, Wilbur Newton. Dood! En bij
hem stond Magdaline, krampachtig een revolver
vasthoudend. Het scheen wel tot haar door te
dringen, dat zij gekomen waren, maar toch deinsde
zij achteiuit, gereed om zich te verdedigen, als
een dier, dat zich in het nauw voelt gedreven.
„Ik heb hem vermoord!" krijschtc zij. „Hij liet
me niet losl Ik heb hem vermoord!"
Buiten klonken stemmen. Een gestalte gleed
het vertrek binnen en knielde bij Newton neer om
onmiddellijk huiverend achteruit te vluchten. Het
was Pctc, de Navajo-gids.
Magdaline probeerde High-Lo, die over den
verslagenc heenstapte, om bij haar te komen, te
ontwijken. „Hij liet mij niet los!" herhaalde zij
woest. „Hij liet mij niet los!"
Doch toen High-Lo haar naar zich toetrok, liet
zij het hoofd rusten tegen zijn schouder cn snikte
het uit. „Ik heb niet hem met opzet vermoord.'
„Dat begrijpen we toch wel," troostte High-Lo.
„Dat begrijpt iedereen immers. Niemand zal je
eenig verwijt maken. Vertel ons maar, wat er
gebeurd is."
De anderen waren nu ook binnen gekomen. Zij
luisterden doodstil toe, geslagen van ontzetting.
Het snikken van Magdaline maakte alles nog
troosteloozer.
„Vertel maar, wat er gebeurd is," herhaalde
High-Lo vriendelijk.
Met bevende hand streek de jonge vrouw de
haren weg, die haar voor de oogen hingen en zich
vastklemmend aan High-Lo, naar hem kijkend
of alleen hij aanwezig was, begon zij gejaagd te
spreken. „Ik hoorde iemand. Toen kwam Wilbur
de kamer insluipen. Hij keek achter zich, aldoor
achter zich. Ik ging overeind zitten. Jou revolver
lag op den grond. Ik raapte dien op en legde 'm
naast mij neer, \óór hij het kon ziern Toen hij mij
hoorde, schrikte hij even,-maar daarop scheen hij
blij. Hij kwam heel dicht bij me. Vertelde, dat
een Indiaan hem al dagenlang achtervolgde. Ik
wist, niet, wat ik er van moest denken. Hij had
al zoo dikwijls tegen me gelogen. Toen ik hem
aankeek,zag ik iets vreesclijks in zijn oogen
zag ik, dat hij mij opnieuw wilde bezitten. O,
High-Lo, ik had je zoo noodig. Ik was zoo bang!
Ik stond op, om weg te Ioopen. Hij greep mijn
handen vast, hij zei, dat ik lief ben, dat hij trouwen
wilde met me. Ik probeerde te schreeuwen cn ik
kon niet schreeuwen. Ik probeerde los te komen,
rrtaar zijn armen grepen me vast en hij drukte mij
achteruit. Je revolver lag naast me. Ik had hem
plotseling in de hand, High-Lo; ik begrijp het zelf
niet. Ik had het wapen vast, voor ik het zelf wist.
Toen eerst voelde ik me veilig. Ik zei tegen mezelf:
„Ik moet naar High-Lo gaan." Ik zei aldoor tegen
mezelf; „Ik moet naar High-Lo gaan." En dat
maakte me sterk, hpewel hij me dwong, naar hem
te kijken cn zijn armen mij omklemden. Ik zei
aldoor: „lk moet naar High-Lo gaan." En ik
schreeuwde het hem toe, terwijl dat wapen tusschen
ons was, dicht tegen hem aan. Mijn vingers knepen
in den trekker, terwijl ik weer zei „Ik moet naar
High-Lo gaan." Het schot ging af. Hij viel. Ik
zag rook en bloed en het was of er kleeren in brand
stonden. Zoo is het gebeurd, High-Lo."
Heur handen grepen naar haar keel, alsof ze
dreigde te stikken.
Nu sprak Pete: „Ik volgde Newton. Hij ging
naar Sage Springs. Hij sloot de deur achter zich
dicht. Toen Pete sliep, ging hij weg. Pete volgde
hem naar Black Mesa. Nu is hij dood." Hij haalde
een verkreukelden, met bloed bevlekten brief uit
zijn zak en overhandigde dien aan John. John
huiverde. Een bloedig wapen was het, dat hij
hier terug kreeg. Want deze brief was de oorzaak
geworden zoowel van Hanley's als van Newton's
dood.
Magdaline snikte haar ontzetting uit, leunend
tegen den schouder van High-Lo. Weston en
Beany bedekten het lijk van Newton met Indi
aansche kleeden. Toen hoorde John Weston
zeggen, dat Magdaline cn High-Lo de hut moesten
verlaten. Hij hoorde Katherine en mevrouw
Weston heengaan. Zoo geschokt was hij door het
gebeurde, dat het hem werd of er niets anders in
de wereld bestond. De schreiende Magdaline onder
steunend, verliet High-Lo het vertrek. „Laat de
rest nu maar aan ons ove." hoorde hij Weston
adviseeren. „Er moet natuurlijk een officieel
onderzoek worden ingesteld, maar je behoeft je
niet ongerust te maken."
John snakte er naar om uit deze omgeving te kun
nen ontsnappen. De gedachte, dat hier een lafaard
lag, die in den dood was gedreven door zijn eigen
angst, werd hem te machtig.
Doch voor hij den post bereikte, hoorde hij
Mary's stem, die gejaagd allerlei vragen stelde.
Bleek en verkommerd snelde zij voort: het was
hem een raadsel, dat zij zich kon voortbewegen,
zoo doodziek zag zij er uit. Toen zij John op
merkte, bleef zij roerloos staan. Hij keek haar
hulpeloos aan en mompelde: „Mary!"
Dit scheen ontspanning te brengen. Zij wankelde
naar hem toe en haar stem klonk bevelend: „Ver
tel ine alles! De anderen weigeren."
(Slot volgd.)
