Tandarts BUIJS EERSTE BLAD Adferteert in „Onze Eilanden" ZITDAG entrum - Middelharnis )m - Voorstraat A 253 ZATERDAG 19 November 1932 15e jaargang. IN DEN GREEP DER WOESTIJN. LANDBOUW 4 p. Zeeppoeder ^V/^D AAM HAMDEIL L>\NDBOUWfc.N mPU6TR.!L in te laren schip et bij i om- f wel racht stand rater, e offi- n dat iken- Do bergingsniaatscliappli vraagt hiervoor echtereen veel hooger bedrag, waarom men niteindeltjk heeft btsloten het lichten aan i het oordeel van de Commissarissen (Gede- I puteerden) te onderwerpen. Deze laatste zullen echter niet anders kunnen, dan het deficit afw.rpen op de aan deelhouders (inwoners), m.a.w. Syrnen zal moeten betalen Dit is ook de eenige logische oplossing. We hebben het immers aan ons zeiven te wijten, want we hebben zelf de Officieren gekozen en wel zulke officieren, die ons mooie schip aan den grond hebben gezet. Een aandeelhouder. I wel zijn. teert oten Am- r vei- KKCUTBANK TË BOTTERDAM1. (Strafzitting.) OPLICHTING. In een uitgestelde zaak van G. A. v. A.t 23 jaar, landarbeider te Dirksland, gedeti neerd, die terecht gestaan bad terzake van oplichting verdachte had aan verscheidene landbouwers de verschaffing van crediet in uitzicht gesteld en hen bewogen tot de afgifte van gelden, die noodig zouden zijn geweest voor do bestrijding van informatie- kosten - heeft het O.M., waargenomen door mr. J. F. Hoeffelman geêischt 6 maanden gevangenisstraf met aftrek van den tijd in voorloopige hechtenis doorgebracht. De verdediger, mr. W. J. C. A. Nijgh pleitte oplegging van een straf gelijk aan den tijd, die verdachte in voorloopige hech tenis heeft doorgebracht. Pleiter verzocht de onmiddellijke invrijheidstelling van ver dachte. De rechtbank weigerde dit verzoek en bepaalde de uitspraak op 15 November. In een zaak van M. L. N„ 47 jaar, brood bakker te Ooltgensplaat, appellant van een vonnis van den kantonrechter te Sonnnels- dijk, waarbij hij wegens overtreding van de Motor- en Rijwielwet hij had een auto be stuurd. terwijl hij onder drankinvloed ver keerde was veroordeeld tot 3 dagen hechte nis, heeft de rechtbank het vonnis bevestigd. 1 FAALT NOOIT geluk met één ten te dooden" Heer Jellesma a. Dit is gejn dien U last of muizen eden een 50 ct. of i 90 ct. IAN'S bare ui IAN's IAN's iuctief MAN houdt Donderdags te Dirksland, in Hotel Polderman vanaf, half 11 tot 4 uur. Vrijdags te Oude Tonge, in Hotel Van Veen vanaf halt 11 tot 4 uur. Die dagen SPREEKUUR te MID DELHARNIS,'s morgens vanhalf 9 tot 10 uur, 's avonds van 7 tot 8 uur. nininmimiiiiiminmniiniiïïnnimnniinniiniiiaiiuumiiiiuinniiiiiiiiu geen woorden konden wij vinden om onze bevindingen te uiten bij het beproeven van de nieuwe Philips „Super-Inductie" apparaten. Dat zijn 'nu de apparaten, die steeds opnieuw genoegen en voldoening verschaffen bij demonstraties. Met deze apparaten Voopt U geen radio, U koopt werke lijkheid, de echte uitzending zélf. ledereen, al dan niet radio-bezitter, willen wij ervan overtuigen, hetzij to onze zaak, hetzij bij U thuis. nonstratie zonder verplichting leel Philips Reparateur Prijs per kwartaal f 1, Losse nummers 0,07° ADVERTENTIËN van 16 regels 1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1,per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. Week-revue. Buitenland. Tot Ue zwaarste eu moeilijkst op te ruimen hindernissen, welke den weg naar een her stel blokkeeren, ie de regeling der oorlogs schulden. Als gevolg van den luguberen oor log van 1914 1918 met zjjn millioenen dooden en verminkten, staat bet grootste gedeelte der Europeesche staten b() Amerika heel dik in 'tkr(jt, gezwegen nog maar van de onderlinge schulden, welke eveneens een gevolg zjjn van den oorlog. In totaal moet Amerika van zijn Europeesche schuldenaren tot en met 1987 ontvangen het enorme be drag van ruim 22 milliard dollar. Eigenlijk is bet een kleine 200 millioen dollar meer, maar in het veen ziet men niet op een turfje en bij zulke enorme milliarden schulden is een paar honderd millioen maar een onbe- teekenend zakcentje. Van deze 22 milliard dollar is Engeland ruim 11 milliard schuldig, Frankrijk bijna 7 milliard, Italië 2 milliard 407 millioen en de rest is verschuldigd door 11 kleinere staten. Kort na den oorlog, in de dagen van den milliardenwaanzin, keek men op een paar milliard meer of minder heelemaal niet, men praatte over milliarden als over een kist sinaasappelen, moeten er zelfs doorgewin terde optimisten z{jn geweest, die in allen ernst geloofden aan de nakoming dezer ge weldige verplichtingen. Naarmate het ge- zoDde verstand terugkeerde, onder ons ge zegd en gezwegen moet een belangrijk per centage gezond verstand nog steeds op zich wachten, werd het duidelijk dat zulks ten eenen male onmogelijk was, gingen er stem men op die op verzachting of op algeheele schrapping met kracht aandrongen. Daarna kwam de ontzettende crisis die alle keurige berekeningen der hooge oomes als een kaar tenhuis in elkaar deed storten, giDgen er over heel de wereld een paar duizend ban ken op de flacon, werden milliarden aan de effectenbeurzen vergokt, duikelde het En- gelsche pond en daarmede de munteenheid van minder belangrijke staten. Het moratorium van Hoover heeft voor een jaar opluchting gebracht, den oden De cember moeten de Europeesche schuldena ren opnieuw over de brug komen, teDzij Amerika andermaal tijdelijk opnieuw uitstel verleent. Zoowel Engeland als Frankrijk hebben, dit als domper op de feestvreugde over de verkiezing van Roosevelt tot Ame- president, te Washington een nota overhandigd inzake de oorlogsschulden, waarin verzocht wordt ten spoedigste tot een gedachtenwisseling inzake de oorlogs schulden over te gaan en hangende deze besprekingen de verschuldigde betalingen op te schorten. Behalve Engeland en Frankrijk heeft ook de Belgische regeering een derge lijke nota te Washington gepresenteerd en verwacht wordt dat de Italiaansche regee ring eveneens een dergel(jken stap zal on dernemen. Griekenland heeft de terugbe taling van zijn oorlogsschuld aan Amerika reeds gestaakt, dat is nog veel eenvoudiger dan om uitstel te vragen en ook Hongarije heeft, tengevolge van gebrek aan deviezen, aan Washington laten weteD dat er van be taling van den per 15 December vervallendeD FMJILLfTON. ZANE GREY Naar het Amerikaansch door 1 HENRI VAN DE WEG (Geout. uitgave van de N. V. Uitgeverij P. D. Bolle.) 33) John voelde, dat High-Lo's arm hem omvatte. „Je durft in eik geval wel, John. Maar dc koorts heeft je etn beetje te pakken en daartegen kun je je niet verzetten. Vergeet niet, dat we naar Mexico gaan, kerel. Ze zouden gaan denken, dat je gisteren te vee( gedronken hebt." John verzette zich tegen High-Lo. „Laat me los. Dan zal ig vertellen, wat ik van plan ben en ga ik daarna naar bed. Toen we hier een paar dagen geleden waren, vertelde mij Magdalinc, dat ze zich in moeilijkheden bevond. Zij wacht een baby. Begrijpdat ze zjcj, wanhopig voelt? Ik had haar verleden zomer kunnen helpen, maar ik had het zoo druk inet mijn eigen narigheden, ik ben de eenige, wic„ zjj haar hart eens kan uitstorten. Ik zag aankomen, dat zij in het ongeluk I zou lonpcn en lo,h hieW ik haar niet terug. Zij 1 begrijpt zichzelf -i,^ Maar ik begreep haar wei en ik had vriendelijk moeten zijn. Ik was veel te kortaf tegen naar, £e hield van mij. Ze vertelde het destijds en ze houdt nog van me. Ik ga haar halen in FIaggerstonen (jarl trouwen we. Wc zullen met ons drietjes zijniajs we naar Mexico gaan." termyn van ruim 40 duizend dollar, niet kan denken. Het is van Amerikaansch standpunt heel begrijpelijk, dat men met deze wat te vroege Sinterklaasverrassing niet bijster is inge nomen. Vooreerst gaat het Uncle Sam zelf niet voor den wind en bestaat er in Amerika een sterke strooming die zich tegen schrap ping of beduidende verlaging der oorlogs schulden krachtig verzet, vooral de machtige Haerstpers is er fel tegen, evenals de land- bouwkringen in het westen der Unie. Een deel der tegenstanders maakt het Europa tot een verwijt, dat het aan zijn oude lief hebberij van kostbaar oorlogsspeelgoed, als zware artillerie, dure pantserschepen en meer dezer doorslaande bewijzen onzer op hoog peil staande beschaving, niet wil opgeven en rustig blijft doorgaan jaarlijks daarvoor milliarden uit te geven, oneindig veelmeer dan Amerika van Europa heeft te vorderen. Machtige fiuancieeie Amerikaansche krin gen zijn echter voor vermindering of schrap ping der oorlogsschulden, niet zoozeer omdat ze Europa zijn goed hart toedragen, doch omdat ze deze schulden als een beletsel voor het weer opleven van den wereldhan del beschouwen en wat bij deze bankiers kringen vermoedelijk niet het lichtst zal wegen, omdat vele Amerikaansche banken groote posten Duitsche obligaties met kor ten looptijd in bezit hebben. Bij een wei gerend antwoord van Amerika vreezen de bankiers dat de geallieerden ook hun voor loopige bereidheid om af te zien van de Duitsche herstelbetalingen zullen intrekken, waardoor de Duitsche obligaties op zijn zachtst uitgedrukt wel een heel twijfelachtig bezit zou worden. De nota's der Europeesche schuldenaren over opschorting plaatst de Amerikaansche regeering voor een lastig vraagstuk. Hoover zetelt nog tot Maart 1983 op het Witte Huis, voelt er niet veel voor dit zaakje alleen op te knappen, heeft Roosevelt reeds tot een bespreking daarover uitgenoodigd, welke uitnoodiging deze ook heeft aanvaard. Er valt van een kikker geen veeren te plukken, voor den meest volhardenden deur waarder valt er in Europa weinig meer dan „plaats" te nemen en Hoover begrijpt heel goed dat Amerika, het moge graag zijn of niet, offers zal moeten brengen. Omdat anders het karretje heelemaal vastloopt, waardoor niemand gebaat zou zijn, Rusland uitgezonderd. Hoover heeft alvast laten door schemeren welke contra-prestaties Amerika verlangt voor een eventueel tegemoet ko mende houding, n.l. uitbreiding der mark ten voor de Amerikaansche producten en een aanzienlijke vermindering van de wereld bewapening, wat tot gevolg zou hebben dat ook Amerika dan op zijn oorlogsbegrooting een lieven stuiver zou kunnen bezuinigen. Voor de financieele experts is het schul denprobleem een vette kluif om er wekeD en maanden over te coDfereeren en elkaar in figuurlijken zin in de haren te zitten TenmiDste, wat opnieuw een lapmiddel zou zijn, indien men voorloopig, om de bestaande moeilijkheden te omzeilen, het afloopende moratorium niet opnieuw voor den tijd vaD een jaar verlengt. En het eeuwige probleem, de ontwapening? Er zijn te Genève op het ongenblik drie plannen aan bod, een Amerikaansch, een Engelsch en een Fransch. DeFranschepers heeft het Fransche plan, dat nu gepubli ceerd is, natuurlijk met warmte verdedigd en het als een uiterste en. laatste edelmoe dige poging van Frankrijk aangemerkt. Doch niettemin wil Berlijn er niets van weten, verwerpt het nagenoeg alle punten van dit Fransche plan, dat volgens de Duitscherste veel Fransch en te weinig Europeesch ia. Gezien de Duitsche bezwaren is dit Fransche plan dus meteen onthaisd. Zonder Michiel valt er aan ontwapening in een of anderen vorm niet te denken. Zoodat te Genève, waar dezer dagen bij relletjes 13 menschen werden neergeschoten en 40 gewond, hetgeen een betreurens waardig en slecht voorbeeld voor de Volken bondsresidentie is, de barometer van hoop, na een aanvankelijke stijging, opnieuw is teruggeloopen. (Adv.) Kaiibemesting tarwe. Er behoort zeker wel eenige moed toe, onder deze omstandigheden, een artikel over bemesting te schrijven. De finantieele uit komsten in den landbouw zijn toch helaas momenteel zoo slecht dat in vele gevallen de kosten aan de bemesting besteed oneven redig zijn aan de waarde der meeropbrengst der producten. Gelukkig dus dat wij heden over de be mesting van een gewas kunnen spreken, dat, dank den steun der regeeriDg, een gunstige uitzondering maakt. Waarop een oordeel kundige bemeBtiDg niet alleen op haarplaats is, maar ook voordeel kan breDgen. Wij bedoelen hier de tarwe en geen won der dus dat de verbouw van dit gewas zich sterk uitgebreid heeft en zich nog meer uitbreiden zal, niet alleen op klei- en zavel grond, maar ook op die gronden waar de teelt eenigzins mogelijk is. Het komt ons voor dat op vele gronden deze mogelijkheid bestaat. WLj hebben tenminste dezen zomer, een vrij goed gewas tarwe gezien op veen- en zandgronden. Toch zal men nimmer uit het oog mogen verliezen dat tarwe, ook wat de bemesting betreft, groote eiscben aan den bodem stelt. Dat de teelt zeker zal mislukken als in de eerste plaats geen basis is gelegd door mid del van en flinke kali-en fosforzuurbemesting. De Landbouwcourant voor de Veenkoloniëo scbrfift in het nummer van 15 September hierover een artikeltje Een beduidend aantal perceelen tarwe zijn ten deele mislukt. De telers schril ven het aan ziekten toe, maar uitgesloten is het niet dat hier kali- en (oD fnsforzuurarmoede in het spel is. Ook is het zeer goed mogelijk dat door gebrek aan de noodige voedingsstoffen het tarwe-gewas voor enkele ziekten vatbaar wordt. De prac- iische landbouwer zal dus goed doen, als er aan het gewas wat hapert eerst in de richting der voeding te zoeken, Nu worden wat de kali betreft op de zandgronden nog de minste fouten gemaakt. Minder fouten dan opgronden waarvan men denkt dat het ook zonder kali wel gaan zal Maar dat het ook daar in vele gevallen zonder kali spaak loopt hebben de feiten bewezen. De Rykslandbouwconsulent Ir. P. G. Meljers deelt in het Groningsch Landbouwblad mee in het geheele zavelgebied, van Lauwerzee tot Westereems kaligebrek aangetroffen te hebben bij zomertarwe. Het ergst kwam bet verschijnsel voor op spruitkoolstoppel of na een ander gewas, dat veel kali onttrokken had. In vele gevallen was het jonge gewas geelachtig met dorre punten en groeide het slecht. Hier en daar kwamen bosjes voor, die wat beter waren. Kanten van het land waren beter als in het midden. Meest echter was het gewas dof donkergroen van kleur, vooral als het wat begon te groeien. Het bossige bleef echter ook achter in ontwik keling. Maar niet alleen in de Provincie GroDin gen, in alle tarwe-verbouwende streken kan men deze typische kali-gebrek kenmerkende verschijnselen waarnemen. De tarweverbouwer neme bovenstaande wel ter harte en zorge dat de kali- en fos- forzuurvoorziening in de eerste plaats in orde is, opdat deze teelt, een van de weinig rendabele, zoo voordeelig mogelijk zij. 30 CENT (Adv.) High-Lo liet zijn vriend los. „Ik heb in mijn tijd wel eens gekke dingen uitgehaald," zcide hij, „maar zoo iets nog nooit. Je maakt het nog veel bonter dan ik. Doch luister nu eens goed. Ik zeg 1 je, dat je niet met Magdaiine kunt trouwen. Je I bent volslagen gek." Een duizeling overviel John. „Je kunt me toch 1 niet tegenhouden," zeide hij met zwakke stem. Hij wankelde terug naar de huiskamer, waar mevrouw Weston verschrikt opkeek, toen hij bin-1 ncn kwam. „Ik ga naar bed," zeide hij met een j poging om zich vroolijk voor te doen. „Wel te I rusten, menschen!" Zoodra hij High-Lo's voetstappen achter zich hoorde, verhaastte hij zijn schreden. Eenmaal in zijn kamer,, grendelde hij de deur achter zich. Er werd woedend op de deur gebonsd. „Doe open!" schreeuwde High-Lo. „Ik moet je nog verbinden." „Ik ben een uur geleden al verbonden!" riep John terug. „Drie uur geleden 1 Er moet een ander verband om. Doe open!" John liet zich op een stoel neervallen. „Schei maar uit met bonzen, High-Lo, ik wil alleen zijn. J Ga liever naar bed. We zien elkaar morgenochtend i wel." Hoe meer High-Lo vloekte, schreeuwde en smeekte, des te heftiger werd John's vcrontwaar- diging. Die jongen had zichzelf als verpleger aan- j gesteld-, maar hij ging tb ver. Tegen den tijd, dat John zich uit zijn kleercn had geworsteld, schenen j High-Lo's argumenten en geduld te zijn uitgeput. Zijn „wel te rusten" werd geuit in den vorm van vuistslagen op de deur. Verheugd, eindelijk alleen te zijn, kroop John in bed. Hij ontwaakte voor het dag was met de lier- TARWE-ROOFBOUW IN ZUID-CANADA. Een trieste farmer-historie. Vele boerderijen verlaten. Een trieste farmerhistorie, die den onder gang der tarweboeren in Canada kenschetst, geeft A. E. Joliann in „Amerika" Untergang am Ueberfluss. Dit is het geval Druro, een landbouwer van Hongaarsche afstamming, die in het jaar 1927 in de nabijheid van Regina een oppervlakte land bezat die naar Duitsche begrippen onder de categorie groot-grondbezit een goed figuur maken mocht. Het weekblad „Granen, Meel en Veevoeder" maakt er melding van en schrijft: Zijn bedrijf werkte in den oogsttijd onder D's persoonlijke en flinke leiding met circa twintig arbeiders, die destijds van vijf tot acht dollar dagloon konden binnenhalen. Op het meerendeel der velden werd 25 30 bushel tarwe per acre gedorsclit en reeds van de opbrengst der eerste afleveringen kon de baas zich het aanschaffen eener groote machinale innering aan een slechten nacht. Wat was er toch gebeurd? Hij moest zich lang bezinnen, voor hij1 weer aan Magdaiine dacht. Toen hij zich herinner de, dat hij had besloten, haar te trouwen, ont stelde hij van zichzelf. Maar ze zouden immers naar Mexico gaan! En dat kon alleen gebeuren, als High-Lo er niets van wist. Het beste zou zijn 1 hem achter te laten en alleen naar Flaggerston te gaaTi. John was in een oogwenk uit bed. Pijn door vlijmde zijn schouder. Hij kleedde zich aan met één hand. Zoodra hij klaar was, zette hij een stoel voor het open venster om er uit te klimmen. Tijdens dc klauterpartij stootte hij zijn gewonden j schouder, wat hem onwillekeurig een kreet van pijn ontlokte. Honden blaften, maar die hadden in den afgcloopen nacht zoo dikwijls gekeft. Op zijn knieën en zijn cenc hand kroop hij onder dc vensters voorbij. Toen ijlde hij verder. De hon den kwamen naar hem toe en kwispelstaartten. Zij volgden hem naar dc wei, waar hij een van Wes-1 ton's paarden zadelde en dc stem van zijn geweten, j die hem beschuldigde van diefstal, het zwijgen oplegde. Zijn eigen paard was te moe om den tocht te kunnen maken en John was van plan hard te j rijden. Dc ochtend was koel. John's paard luisterde gewillig naar dc straffe hand, die den teugel voerde. Het scheen iets te voelen van dc wanhoop, die zijn berijder bezielde. Zij waren slechts enkele mijlen van den pas verwijderd, toen de zon opkwam, maar menige steile helling zou den tocht nog be langrijk vertragen. Tijdens zijn rit door den pas voelde John geen oogenblik spijt over zijn besluit. Het stond voor hem vast, dat hij het offer moest brengen en gewillig zou hij aanvaarden, hetgeen de toekomst hem bracht. In gedachten mat hij den afstand, die hem scheid de van Flaggerston. Den eersten nacht zou hij kampccren in de nabijheid van Castle Mesa, den volgenden nacht een eind voorbij Taho en den derden dag zou bij in Flaggerston zijn. Zijn wond begon te kloppen. Klopte zoo snel, als de hoeven van zijn paard den grond beroerden. Niet lang duurde het of hij voelde zich niet meer in staat na te denken. Alleen het geluid inspireerde hem, het eindelooze kloppen van dc hoeven... van zijn jiart, van de wond... mijlen, mijlen achtereen. Den dag, nadat Katherine en Alice waren thuis gekomen. werd Mary wakker, beseffend, dat ze niet langer in Taho kon blijven. Toen zij den vori- gen avond alleen was met Katherine had ze zich niet in staat gevoeld te vertellen, hetgeen er ge beurd was en daaruit meende zij te moeten op maken, hoezeer zij haar eigen houding veroordeelde. De brief was op weg naar Wilbur. Het zou onmogelijk zijn dien in te trekken. Ze wist, dat het ijdcle hoop was, als zij dacht, de toekomst onbevreesd te kunnen tegengaan. John's ver ontwaardiging had een vrceselijken invloed op haar uitgeoefend. Ze hield zichzelf voor, dat ze hem wel vergeten kon; hoe meer ze het zichzelf trachtte wijs te maken des te duidelijker besefte zij, dat het niet waar was. Zij hield van hem. Maar Wilbur zou immers komen. Vandaag mis schienO, nee! Necl" kreet ze huiverend, als bezweek ze nu reeds voor het naderende noodlot. Toen Joy kwam t>m zich te laten aankleeden, zag het kind onmiddellijk, dat er iets aan dc hand was. „Is moeder ziek?" vroeg ze. „Is moeder dan dorsch-inrichting veroorloven. Tegen het einde van den oogst tracteerde hij zich dan nog op een Studebaker-auto, groot formaat. Dat waren de goede tijden, waarin baas en knecht overvloedig geld verdienden. In October 1931 echter was het beeld geheel gewijzigd: hetzelfde bedrijf was totaal onher kenbaar. De velden geleken een woestijn, we gen waren er niet meer, slechts wagensporen liepen er nog door een gladde zandvlakte. De slooten waren dichtgewaaid en verwaarloosd, boerderijen verlaten, de ruiten ervan ver dwenen of de ramen dichtgespijkerd, overal verspreid lagen werktuigen te roesten. Druro woonde nog op zijn farm en ver haalde: In 1928 was de oogst nog redelijk goed, in 1929 werd, kort voor het binnenhalen zou beginnen, alles door hagel totaal verwoest en van begin 1931 tot September van dat jaar was in het Zuiden van Saskatchewan en in het meerendeel van Zuid-AIberta niet één druppel regen gevallen. Door de hevige en onafgebroken heerschende prairiewinden werd de grond volkomen uitge droogd en daar waar onder een weinig sneeuw- bedekkiing gedurende den winter nog iets opgekomen was, werd zelfs dat door den wind weggevaagd. Alleen de enkeling, die, zooals Druro, nog een laag gelegen stukje land oezat, dat niet totaal uitgedroogd was, kon nog wat hooi voor zijn vee maaien. Maar het meerendeel der farmers, die hun land en opstal, machines en auto nog niet ten volle afbetaald hadden, ging bankroet. De boerderijen waren en zijn nog onverkoopbaar en zij, die na lange jaren van hard pionierswerk schipbreuk leden, willen nu een boerderij zelfs niet meer cadeau hebben. Het risico is te groot, vooral in de zuidelijke provincies van Canada, waar uitsluitend tarwe verbouwd werd. Indien geen ontijdige vorst intreedt, hevige regens het zaad niet wegspoelen, droogte het niet doet verstuiven, hagel het niet verwoest, voorspoedig weder den oogst begunstigt, sneeuw niet het dorschen verhindert en ten slotte de tarweprijs boven de productiekosten blijft, dan kan de tarweboer in Zuidelijk Cana da werkelijk in zeer korten tijd een vermogend man worden en velen zijn daarin ook inderdaad geslaagd. Het was een bleef echter steeds zuivere speculatie, met een kans van 40 op 60, en niet ten onrechte wordt in de meer noordelijke streken waar men een gemengd landbouwbedrijf uitoefent, de tarweboer een „Wheatminer" genoemd, hetgeen vertaald zoo ongeveer „tarweroover" beduidt. Want die farmers dwingen jaar in jaar uit den vi uchtbaren bodem tot zware tarweproduc- tie zonder veel bewerking, zelfs zonder bemes ting. Na 25 jaar heeft de grond al de daarin sedert duizenden van jaren opgehoopte kracht opgebruikt en levert niets meer, tenzij tijdig begonnen wordt met een rustperiode om het andere jaar of met doelmatige bewerking en bemesting, zooals in Europa toegepast. Vreemd genoeg was D. niet bijster treurig dat hij in de laatste twee jaar niets geoogst had; de verklaring lag in het feit dat de boeren in het Noorden, die hier en daar wel nog goede oogsten hadden, daaraan sneller te gronde EEN B RIL# geleverd door de Fa. E. HARTOGS ZN. Middelharnis voldoet aan de hoogste eischen. Prijzen belangrijk lager dan elders. (Adv.) niet blij, dat tante Katherine gekomen is?" Voor de kleine Joy werd het een heerlijke dag, want toen Mary aan het werk ging. bleef zij achter bij Alice en Katherine, terwijl voor Mary de uren traag omkropen. Telkens en telkens weer verweet zij zichzelf, dat zij de meisjes zou moeten voor bereiden op de mogelijke komst van Wilbur. Zij had haar niet in de verbeelding mogen brengen, dat zij voortaan met elkander konden samen wonen. Toen haar werktijd om was, haastte zij zich naar huis. In de verte ontwaarde zij een gestalte op de waranda en, in de meening, dat het Kathe rine moest zijn versnelde zij haar schreden. Toen ze echter dichterbij kwam, bemerkte zij, dat het een Indiaansch meisje was, dat roerloos voor zich uitstaarde. Zij stond op, toen Mary bij de waranda kwam. De droevige uitdrukking op het gelaat van de Indiaansche maakte een diépen indruk op Mary. -Nog jong genoeg om naar school te gaan," con stateerde ze bij zichzelf. Zij glimlachte haar be zoekster toe. „Bent u mevrouw Newton, die voor mijn zusje zorgt?" vroeg het meisje. „Ik ben mevrouw Newton," antwoordde Mary. „Ik weet, dat Joy een zuster heeft. Komt u Joy eens opzoeken? Maar u haalt haar toch niet"bij mij weg?" (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1932 | | pagina 1