Tandarts BUIJS
EERSTE BLAD
Adferteert in „Onze Eilanden"
ZITDAG
entrum - Middelharnis
)m - Voorstraat A 253
ZATERDAG
19 November 1932
15e jaargang.
IN DEN GREEP DER WOESTIJN.
LANDBOUW
4 p. Zeeppoeder
^V/^D AAM HAMDEIL L>\NDBOUWfc.N mPU6TR.!L
in te
laren
schip
et bij
i om-
f wel
racht
stand
rater,
e offi-
n dat
iken-
Do bergingsniaatscliappli vraagt hiervoor
echtereen veel hooger bedrag, waarom men
niteindeltjk heeft btsloten het lichten aan
i het oordeel van de Commissarissen (Gede-
I puteerden) te onderwerpen.
Deze laatste zullen echter niet anders
kunnen, dan het deficit afw.rpen op de aan
deelhouders (inwoners), m.a.w. Syrnen zal
moeten betalen
Dit is ook de eenige logische oplossing.
We hebben het immers aan ons zeiven te
wijten, want we hebben zelf de Officieren
gekozen en wel zulke officieren, die ons
mooie schip aan den grond hebben gezet.
Een aandeelhouder.
I wel
zijn.
teert
oten
Am-
r vei-
KKCUTBANK TË BOTTERDAM1.
(Strafzitting.)
OPLICHTING.
In een uitgestelde zaak van G. A. v. A.t
23 jaar, landarbeider te Dirksland, gedeti
neerd, die terecht gestaan bad terzake van
oplichting verdachte had aan verscheidene
landbouwers de verschaffing van crediet in
uitzicht gesteld en hen bewogen tot de
afgifte van gelden, die noodig zouden zijn
geweest voor do bestrijding van informatie-
kosten - heeft het O.M., waargenomen door
mr. J. F. Hoeffelman geêischt 6 maanden
gevangenisstraf met aftrek van den tijd in
voorloopige hechtenis doorgebracht.
De verdediger, mr. W. J. C. A. Nijgh
pleitte oplegging van een straf gelijk aan
den tijd, die verdachte in voorloopige hech
tenis heeft doorgebracht. Pleiter verzocht
de onmiddellijke invrijheidstelling van ver
dachte.
De rechtbank weigerde dit verzoek en
bepaalde de uitspraak op 15 November.
In een zaak van M. L. N„ 47 jaar, brood
bakker te Ooltgensplaat, appellant van een
vonnis van den kantonrechter te Sonnnels-
dijk, waarbij hij wegens overtreding van de
Motor- en Rijwielwet hij had een auto be
stuurd. terwijl hij onder drankinvloed ver
keerde was veroordeeld tot 3 dagen hechte
nis, heeft de rechtbank het vonnis bevestigd.
1 FAALT NOOIT
geluk met één
ten te dooden"
Heer Jellesma
a. Dit is gejn
dien U last
of muizen
eden een
50 ct. of
i 90 ct.
IAN'S
bare ui
IAN's
IAN's
iuctief
MAN
houdt
Donderdags te Dirksland, in
Hotel Polderman vanaf, half 11
tot 4 uur.
Vrijdags te Oude Tonge, in
Hotel Van Veen vanaf halt 11
tot 4 uur.
Die dagen SPREEKUUR te MID
DELHARNIS,'s morgens vanhalf
9 tot 10 uur, 's avonds van 7
tot 8 uur.
nininmimiiiiiminmniiniiïïnnimnniinniiniiiaiiuumiiiiuinniiiiiiiiu
geen woorden konden wij vinden om
onze bevindingen te uiten bij het
beproeven van de nieuwe Philips
„Super-Inductie" apparaten. Dat zijn
'nu de apparaten, die steeds opnieuw
genoegen en voldoening verschaffen
bij demonstraties. Met deze apparaten
Voopt U geen radio, U koopt werke
lijkheid, de echte uitzending zélf.
ledereen, al dan niet radio-bezitter,
willen wij ervan overtuigen, hetzij to
onze zaak, hetzij bij U thuis.
nonstratie zonder verplichting
leel Philips Reparateur
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,07°
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
Week-revue.
Buitenland.
Tot Ue zwaarste eu moeilijkst op te ruimen
hindernissen, welke den weg naar een her
stel blokkeeren, ie de regeling der oorlogs
schulden. Als gevolg van den luguberen oor
log van 1914 1918 met zjjn millioenen
dooden en verminkten, staat bet grootste
gedeelte der Europeesche staten b() Amerika
heel dik in 'tkr(jt, gezwegen nog maar van
de onderlinge schulden, welke eveneens een
gevolg zjjn van den oorlog. In totaal moet
Amerika van zijn Europeesche schuldenaren
tot en met 1987 ontvangen het enorme be
drag van ruim 22 milliard dollar. Eigenlijk
is bet een kleine 200 millioen dollar meer,
maar in het veen ziet men niet op een turfje
en bij zulke enorme milliarden schulden is
een paar honderd millioen maar een onbe-
teekenend zakcentje. Van deze 22 milliard
dollar is Engeland ruim 11 milliard schuldig,
Frankrijk bijna 7 milliard, Italië 2 milliard
407 millioen en de rest is verschuldigd door
11 kleinere staten.
Kort na den oorlog, in de dagen van den
milliardenwaanzin, keek men op een paar
milliard meer of minder heelemaal niet, men
praatte over milliarden als over een kist
sinaasappelen, moeten er zelfs doorgewin
terde optimisten z{jn geweest, die in allen
ernst geloofden aan de nakoming dezer ge
weldige verplichtingen. Naarmate het ge-
zoDde verstand terugkeerde, onder ons ge
zegd en gezwegen moet een belangrijk per
centage gezond verstand nog steeds op zich
wachten, werd het duidelijk dat zulks ten
eenen male onmogelijk was, gingen er stem
men op die op verzachting of op algeheele
schrapping met kracht aandrongen. Daarna
kwam de ontzettende crisis die alle keurige
berekeningen der hooge oomes als een kaar
tenhuis in elkaar deed storten, giDgen er
over heel de wereld een paar duizend ban
ken op de flacon, werden milliarden aan de
effectenbeurzen vergokt, duikelde het En-
gelsche pond en daarmede de munteenheid
van minder belangrijke staten.
Het moratorium van Hoover heeft voor
een jaar opluchting gebracht, den oden De
cember moeten de Europeesche schuldena
ren opnieuw over de brug komen, teDzij
Amerika andermaal tijdelijk opnieuw uitstel
verleent. Zoowel Engeland als Frankrijk
hebben, dit als domper op de feestvreugde
over de verkiezing van Roosevelt tot Ame-
president, te Washington een nota
overhandigd inzake de oorlogsschulden,
waarin verzocht wordt ten spoedigste tot
een gedachtenwisseling inzake de oorlogs
schulden over te gaan en hangende deze
besprekingen de verschuldigde betalingen op
te schorten. Behalve Engeland en Frankrijk
heeft ook de Belgische regeering een derge
lijke nota te Washington gepresenteerd en
verwacht wordt dat de Italiaansche regee
ring eveneens een dergel(jken stap zal on
dernemen. Griekenland heeft de terugbe
taling van zijn oorlogsschuld aan Amerika
reeds gestaakt, dat is nog veel eenvoudiger
dan om uitstel te vragen en ook Hongarije
heeft, tengevolge van gebrek aan deviezen,
aan Washington laten weteD dat er van be
taling van den per 15 December vervallendeD
FMJILLfTON.
ZANE GREY
Naar het Amerikaansch door
1 HENRI VAN DE WEG
(Geout. uitgave van de N. V. Uitgeverij P. D. Bolle.)
33)
John voelde, dat High-Lo's arm hem omvatte.
„Je durft in eik geval wel, John. Maar dc koorts
heeft je etn beetje te pakken en daartegen kun
je je niet verzetten. Vergeet niet, dat we naar
Mexico gaan, kerel. Ze zouden gaan denken, dat
je gisteren te vee( gedronken hebt."
John verzette zich tegen High-Lo. „Laat me
los. Dan zal ig vertellen, wat ik van plan ben
en ga ik daarna naar bed. Toen we hier een paar
dagen geleden waren, vertelde mij Magdalinc, dat
ze zich in moeilijkheden bevond. Zij wacht een
baby. Begrijpdat ze zjcj, wanhopig voelt? Ik
had haar verleden zomer kunnen helpen, maar ik
had het zoo druk inet mijn eigen narigheden, ik
ben de eenige, wic„ zjj haar hart eens kan
uitstorten. Ik zag aankomen, dat zij in het ongeluk
I zou lonpcn en lo,h hieW ik haar niet terug. Zij
1 begrijpt zichzelf -i,^ Maar ik begreep haar wei
en ik had vriendelijk moeten zijn. Ik was veel
te kortaf tegen naar, £e hield van mij. Ze vertelde
het destijds en ze houdt nog van me. Ik ga haar
halen in FIaggerstonen (jarl trouwen we. Wc zullen
met ons drietjes zijniajs we naar Mexico gaan."
termyn van ruim 40 duizend dollar, niet
kan denken.
Het is van Amerikaansch standpunt heel
begrijpelijk, dat men met deze wat te vroege
Sinterklaasverrassing niet bijster is inge
nomen. Vooreerst gaat het Uncle Sam zelf
niet voor den wind en bestaat er in Amerika
een sterke strooming die zich tegen schrap
ping of beduidende verlaging der oorlogs
schulden krachtig verzet, vooral de machtige
Haerstpers is er fel tegen, evenals de land-
bouwkringen in het westen der Unie. Een
deel der tegenstanders maakt het Europa
tot een verwijt, dat het aan zijn oude lief
hebberij van kostbaar oorlogsspeelgoed, als
zware artillerie, dure pantserschepen en meer
dezer doorslaande bewijzen onzer op hoog
peil staande beschaving, niet wil opgeven
en rustig blijft doorgaan jaarlijks daarvoor
milliarden uit te geven, oneindig veelmeer
dan Amerika van Europa heeft te vorderen.
Machtige fiuancieeie Amerikaansche krin
gen zijn echter voor vermindering of schrap
ping der oorlogsschulden, niet zoozeer omdat
ze Europa zijn goed hart toedragen, doch
omdat ze deze schulden als een beletsel
voor het weer opleven van den wereldhan
del beschouwen en wat bij deze bankiers
kringen vermoedelijk niet het lichtst zal
wegen, omdat vele Amerikaansche banken
groote posten Duitsche obligaties met kor
ten looptijd in bezit hebben. Bij een wei
gerend antwoord van Amerika vreezen de
bankiers dat de geallieerden ook hun voor
loopige bereidheid om af te zien van de
Duitsche herstelbetalingen zullen intrekken,
waardoor de Duitsche obligaties op zijn
zachtst uitgedrukt wel een heel twijfelachtig
bezit zou worden.
De nota's der Europeesche schuldenaren
over opschorting plaatst de Amerikaansche
regeering voor een lastig vraagstuk. Hoover
zetelt nog tot Maart 1983 op het Witte Huis,
voelt er niet veel voor dit zaakje alleen op
te knappen, heeft Roosevelt reeds tot een
bespreking daarover uitgenoodigd, welke
uitnoodiging deze ook heeft aanvaard.
Er valt van een kikker geen veeren te
plukken, voor den meest volhardenden deur
waarder valt er in Europa weinig meer dan
„plaats" te nemen en Hoover begrijpt heel
goed dat Amerika, het moge graag zijn of
niet, offers zal moeten brengen. Omdat
anders het karretje heelemaal vastloopt,
waardoor niemand gebaat zou zijn, Rusland
uitgezonderd. Hoover heeft alvast laten door
schemeren welke contra-prestaties Amerika
verlangt voor een eventueel tegemoet ko
mende houding, n.l. uitbreiding der mark
ten voor de Amerikaansche producten en
een aanzienlijke vermindering van de wereld
bewapening, wat tot gevolg zou hebben dat
ook Amerika dan op zijn oorlogsbegrooting
een lieven stuiver zou kunnen bezuinigen.
Voor de financieele experts is het schul
denprobleem een vette kluif om er wekeD
en maanden over te coDfereeren en elkaar
in figuurlijken zin in de haren te zitten
TenmiDste, wat opnieuw een lapmiddel zou
zijn, indien men voorloopig, om de bestaande
moeilijkheden te omzeilen, het afloopende
moratorium niet opnieuw voor den tijd vaD
een jaar verlengt.
En het eeuwige probleem, de ontwapening?
Er zijn te Genève op het ongenblik drie
plannen aan bod, een Amerikaansch, een
Engelsch en een Fransch. DeFranschepers
heeft het Fransche plan, dat nu gepubli
ceerd is, natuurlijk met warmte verdedigd
en het als een uiterste en. laatste edelmoe
dige poging van Frankrijk aangemerkt. Doch
niettemin wil Berlijn er niets van weten,
verwerpt het nagenoeg alle punten van dit
Fransche plan, dat volgens de Duitscherste
veel Fransch en te weinig Europeesch ia.
Gezien de Duitsche bezwaren is dit Fransche
plan dus meteen onthaisd. Zonder Michiel
valt er aan ontwapening in een of anderen
vorm niet te denken.
Zoodat te Genève, waar dezer dagen bij
relletjes 13 menschen werden neergeschoten
en 40 gewond, hetgeen een betreurens
waardig en slecht voorbeeld voor de Volken
bondsresidentie is, de barometer van hoop,
na een aanvankelijke stijging, opnieuw is
teruggeloopen.
(Adv.)
Kaiibemesting tarwe.
Er behoort zeker wel eenige moed toe,
onder deze omstandigheden, een artikel over
bemesting te schrijven. De finantieele uit
komsten in den landbouw zijn toch helaas
momenteel zoo slecht dat in vele gevallen
de kosten aan de bemesting besteed oneven
redig zijn aan de waarde der meeropbrengst
der producten.
Gelukkig dus dat wij heden over de be
mesting van een gewas kunnen spreken, dat,
dank den steun der regeeriDg, een gunstige
uitzondering maakt. Waarop een oordeel
kundige bemeBtiDg niet alleen op haarplaats
is, maar ook voordeel kan breDgen.
Wij bedoelen hier de tarwe en geen won
der dus dat de verbouw van dit gewas zich
sterk uitgebreid heeft en zich nog meer
uitbreiden zal, niet alleen op klei- en zavel
grond, maar ook op die gronden waar de
teelt eenigzins mogelijk is. Het komt ons
voor dat op vele gronden deze mogelijkheid
bestaat. WLj hebben tenminste dezen zomer,
een vrij goed gewas tarwe gezien op veen-
en zandgronden.
Toch zal men nimmer uit het oog mogen
verliezen dat tarwe, ook wat de bemesting
betreft, groote eiscben aan den bodem stelt.
Dat de teelt zeker zal mislukken als in de
eerste plaats geen basis is gelegd door mid
del van en flinke kali-en fosforzuurbemesting.
De Landbouwcourant voor de Veenkoloniëo
scbrfift in het nummer van 15 September
hierover een artikeltje Een beduidend aantal
perceelen tarwe zijn ten deele mislukt. De
telers schril ven het aan ziekten toe, maar
uitgesloten is het niet dat hier kali- en (oD
fnsforzuurarmoede in het spel is. Ook is
het zeer goed mogelijk dat door gebrek aan
de noodige voedingsstoffen het tarwe-gewas
voor enkele ziekten vatbaar wordt. De prac-
iische landbouwer zal dus goed doen, als
er aan het gewas wat hapert eerst in de
richting der voeding te zoeken,
Nu worden wat de kali betreft op de
zandgronden nog de minste fouten gemaakt.
Minder fouten dan opgronden waarvan men
denkt dat het ook zonder kali wel gaan
zal Maar dat het ook daar in vele gevallen
zonder kali spaak loopt hebben de feiten
bewezen.
De Rykslandbouwconsulent Ir. P. G. Meljers
deelt in het Groningsch Landbouwblad mee
in het geheele zavelgebied, van Lauwerzee
tot Westereems kaligebrek aangetroffen te
hebben bij zomertarwe. Het ergst kwam bet
verschijnsel voor op spruitkoolstoppel of na
een ander gewas, dat veel kali onttrokken
had. In vele gevallen was het jonge gewas
geelachtig met dorre punten en groeide het
slecht. Hier en daar kwamen bosjes voor,
die wat beter waren. Kanten van het land
waren beter als in het midden. Meest echter
was het gewas dof donkergroen van kleur,
vooral als het wat begon te groeien. Het
bossige bleef echter ook achter in ontwik
keling.
Maar niet alleen in de Provincie GroDin
gen, in alle tarwe-verbouwende streken kan
men deze typische kali-gebrek kenmerkende
verschijnselen waarnemen.
De tarweverbouwer neme bovenstaande
wel ter harte en zorge dat de kali- en fos-
forzuurvoorziening in de eerste plaats in
orde is, opdat deze teelt, een van de weinig
rendabele, zoo voordeelig mogelijk zij.
30 CENT
(Adv.)
High-Lo liet zijn vriend los. „Ik heb in mijn tijd
wel eens gekke dingen uitgehaald," zcide hij,
„maar zoo iets nog nooit. Je maakt het nog veel
bonter dan ik. Doch luister nu eens goed. Ik zeg 1
je, dat je niet met Magdaiine kunt trouwen. Je I
bent volslagen gek."
Een duizeling overviel John. „Je kunt me toch 1
niet tegenhouden," zeide hij met zwakke stem.
Hij wankelde terug naar de huiskamer, waar
mevrouw Weston verschrikt opkeek, toen hij bin-1
ncn kwam. „Ik ga naar bed," zeide hij met een j
poging om zich vroolijk voor te doen. „Wel te I
rusten, menschen!"
Zoodra hij High-Lo's voetstappen achter zich
hoorde, verhaastte hij zijn schreden. Eenmaal in
zijn kamer,, grendelde hij de deur achter zich. Er
werd woedend op de deur gebonsd. „Doe open!"
schreeuwde High-Lo. „Ik moet je nog verbinden."
„Ik ben een uur geleden al verbonden!" riep
John terug.
„Drie uur geleden 1 Er moet een ander verband
om. Doe open!"
John liet zich op een stoel neervallen. „Schei
maar uit met bonzen, High-Lo, ik wil alleen zijn. J
Ga liever naar bed. We zien elkaar morgenochtend i
wel."
Hoe meer High-Lo vloekte, schreeuwde en
smeekte, des te heftiger werd John's vcrontwaar-
diging. Die jongen had zichzelf als verpleger aan- j
gesteld-, maar hij ging tb ver. Tegen den tijd, dat
John zich uit zijn kleercn had geworsteld, schenen j
High-Lo's argumenten en geduld te zijn uitgeput.
Zijn „wel te rusten" werd geuit in den vorm van
vuistslagen op de deur. Verheugd, eindelijk alleen
te zijn, kroop John in bed.
Hij ontwaakte voor het dag was met de lier-
TARWE-ROOFBOUW IN ZUID-CANADA.
Een trieste farmer-historie.
Vele boerderijen verlaten.
Een trieste farmerhistorie, die den onder
gang der tarweboeren in Canada kenschetst,
geeft A. E. Joliann in „Amerika" Untergang
am Ueberfluss.
Dit is het geval Druro, een landbouwer van
Hongaarsche afstamming, die in het jaar 1927
in de nabijheid van Regina een oppervlakte
land bezat die naar Duitsche begrippen onder
de categorie groot-grondbezit een goed figuur
maken mocht.
Het weekblad „Granen, Meel en Veevoeder"
maakt er melding van en schrijft:
Zijn bedrijf werkte in den oogsttijd onder
D's persoonlijke en flinke leiding met circa
twintig arbeiders, die destijds van vijf tot acht
dollar dagloon konden binnenhalen.
Op het meerendeel der velden werd 25 30
bushel tarwe per acre gedorsclit en reeds van de
opbrengst der eerste afleveringen kon de baas
zich het aanschaffen eener groote machinale
innering aan een slechten nacht. Wat was er toch
gebeurd? Hij moest zich lang bezinnen, voor hij1
weer aan Magdaiine dacht. Toen hij zich herinner
de, dat hij had besloten, haar te trouwen, ont
stelde hij van zichzelf. Maar ze zouden immers
naar Mexico gaan! En dat kon alleen gebeuren,
als High-Lo er niets van wist. Het beste zou zijn 1
hem achter te laten en alleen naar Flaggerston te
gaaTi.
John was in een oogwenk uit bed. Pijn door
vlijmde zijn schouder. Hij kleedde zich aan met
één hand. Zoodra hij klaar was, zette hij een stoel
voor het open venster om er uit te klimmen.
Tijdens dc klauterpartij stootte hij zijn gewonden j
schouder, wat hem onwillekeurig een kreet van
pijn ontlokte. Honden blaften, maar die hadden
in den afgcloopen nacht zoo dikwijls gekeft.
Op zijn knieën en zijn cenc hand kroop hij onder
dc vensters voorbij. Toen ijlde hij verder. De hon
den kwamen naar hem toe en kwispelstaartten. Zij
volgden hem naar dc wei, waar hij een van Wes-1
ton's paarden zadelde en dc stem van zijn geweten, j
die hem beschuldigde van diefstal, het zwijgen
oplegde. Zijn eigen paard was te moe om den tocht
te kunnen maken en John was van plan hard te j
rijden.
Dc ochtend was koel. John's paard luisterde
gewillig naar dc straffe hand, die den teugel voerde.
Het scheen iets te voelen van dc wanhoop, die zijn
berijder bezielde. Zij waren slechts enkele mijlen
van den pas verwijderd, toen de zon opkwam,
maar menige steile helling zou den tocht nog be
langrijk vertragen. Tijdens zijn rit door den pas
voelde John geen oogenblik spijt over zijn besluit.
Het stond voor hem vast, dat hij het offer moest
brengen en gewillig zou hij aanvaarden, hetgeen
de toekomst hem bracht.
In gedachten mat hij den afstand, die hem scheid
de van Flaggerston. Den eersten nacht zou hij
kampccren in de nabijheid van Castle Mesa, den
volgenden nacht een eind voorbij Taho en den
derden dag zou bij in Flaggerston zijn.
Zijn wond begon te kloppen. Klopte zoo snel,
als de hoeven van zijn paard den grond beroerden.
Niet lang duurde het of hij voelde zich niet meer
in staat na te denken. Alleen het geluid inspireerde
hem, het eindelooze kloppen van dc hoeven...
van zijn jiart, van de wond... mijlen, mijlen
achtereen.
Den dag, nadat Katherine en Alice waren thuis
gekomen. werd Mary wakker, beseffend, dat ze
niet langer in Taho kon blijven. Toen zij den vori-
gen avond alleen was met Katherine had ze zich
niet in staat gevoeld te vertellen, hetgeen er ge
beurd was en daaruit meende zij te moeten op
maken, hoezeer zij haar eigen houding veroordeelde.
De brief was op weg naar Wilbur. Het zou
onmogelijk zijn dien in te trekken. Ze wist, dat
het ijdcle hoop was, als zij dacht, de toekomst
onbevreesd te kunnen tegengaan. John's ver
ontwaardiging had een vrceselijken invloed op
haar uitgeoefend. Ze hield zichzelf voor, dat ze
hem wel vergeten kon; hoe meer ze het zichzelf
trachtte wijs te maken des te duidelijker besefte
zij, dat het niet waar was. Zij hield van hem.
Maar Wilbur zou immers komen. Vandaag mis
schienO, nee! Necl" kreet ze huiverend, als
bezweek ze nu reeds voor het naderende noodlot.
Toen Joy kwam t>m zich te laten aankleeden,
zag het kind onmiddellijk, dat er iets aan dc hand
was. „Is moeder ziek?" vroeg ze. „Is moeder dan
dorsch-inrichting veroorloven. Tegen het einde
van den oogst tracteerde hij zich dan nog op
een Studebaker-auto, groot formaat. Dat
waren de goede tijden, waarin baas en knecht
overvloedig geld verdienden.
In October 1931 echter was het beeld geheel
gewijzigd: hetzelfde bedrijf was totaal onher
kenbaar. De velden geleken een woestijn, we
gen waren er niet meer, slechts wagensporen
liepen er nog door een gladde zandvlakte. De
slooten waren dichtgewaaid en verwaarloosd,
boerderijen verlaten, de ruiten ervan ver
dwenen of de ramen dichtgespijkerd, overal
verspreid lagen werktuigen te roesten.
Druro woonde nog op zijn farm en ver
haalde: In 1928 was de oogst nog redelijk goed,
in 1929 werd, kort voor het binnenhalen zou
beginnen, alles door hagel totaal verwoest en
van begin 1931 tot September van dat jaar
was in het Zuiden van Saskatchewan en in het
meerendeel van Zuid-AIberta niet één druppel
regen gevallen.
Door de hevige en onafgebroken heerschende
prairiewinden werd de grond volkomen uitge
droogd en daar waar onder een weinig sneeuw-
bedekkiing gedurende den winter nog iets
opgekomen was, werd zelfs dat door den wind
weggevaagd.
Alleen de enkeling, die, zooals Druro, nog een
laag gelegen stukje land oezat, dat niet totaal
uitgedroogd was, kon nog wat hooi voor zijn
vee maaien.
Maar het meerendeel der farmers, die hun
land en opstal, machines en auto nog niet ten
volle afbetaald hadden, ging bankroet. De
boerderijen waren en zijn nog onverkoopbaar
en zij, die na lange jaren van hard pionierswerk
schipbreuk leden, willen nu een boerderij zelfs
niet meer cadeau hebben. Het risico is te groot,
vooral in de zuidelijke provincies van Canada,
waar uitsluitend tarwe verbouwd werd.
Indien geen ontijdige vorst intreedt, hevige
regens het zaad niet wegspoelen, droogte het
niet doet verstuiven, hagel het niet verwoest,
voorspoedig weder den oogst begunstigt,
sneeuw niet het dorschen verhindert en ten
slotte de tarweprijs boven de productiekosten
blijft, dan kan de tarweboer in Zuidelijk Cana
da werkelijk in zeer korten tijd een vermogend
man worden en velen zijn daarin ook inderdaad
geslaagd. Het was een bleef echter steeds
zuivere speculatie, met een kans van 40 op
60, en niet ten onrechte wordt in de meer
noordelijke streken waar men een gemengd
landbouwbedrijf uitoefent, de tarweboer een
„Wheatminer" genoemd, hetgeen vertaald
zoo ongeveer „tarweroover" beduidt.
Want die farmers dwingen jaar in jaar uit
den vi uchtbaren bodem tot zware tarweproduc-
tie zonder veel bewerking, zelfs zonder bemes
ting. Na 25 jaar heeft de grond al de daarin
sedert duizenden van jaren opgehoopte kracht
opgebruikt en levert niets meer, tenzij tijdig
begonnen wordt met een rustperiode om het
andere jaar of met doelmatige bewerking en
bemesting, zooals in Europa toegepast.
Vreemd genoeg was D. niet bijster treurig
dat hij in de laatste twee jaar niets geoogst
had; de verklaring lag in het feit dat de boeren
in het Noorden, die hier en daar wel nog goede
oogsten hadden, daaraan sneller te gronde
EEN B RIL# geleverd door de
Fa. E. HARTOGS ZN. Middelharnis
voldoet aan de hoogste eischen.
Prijzen belangrijk lager dan elders.
(Adv.)
niet blij, dat tante Katherine gekomen is?"
Voor de kleine Joy werd het een heerlijke dag,
want toen Mary aan het werk ging. bleef zij achter
bij Alice en Katherine, terwijl voor Mary de uren
traag omkropen. Telkens en telkens weer verweet
zij zichzelf, dat zij de meisjes zou moeten voor
bereiden op de mogelijke komst van Wilbur. Zij
had haar niet in de verbeelding mogen brengen,
dat zij voortaan met elkander konden samen
wonen.
Toen haar werktijd om was, haastte zij zich
naar huis. In de verte ontwaarde zij een gestalte
op de waranda en, in de meening, dat het Kathe
rine moest zijn versnelde zij haar schreden. Toen
ze echter dichterbij kwam, bemerkte zij, dat het
een Indiaansch meisje was, dat roerloos voor zich
uitstaarde. Zij stond op, toen Mary bij de waranda
kwam.
De droevige uitdrukking op het gelaat van de
Indiaansche maakte een diépen indruk op Mary.
-Nog jong genoeg om naar school te gaan," con
stateerde ze bij zichzelf. Zij glimlachte haar be
zoekster toe.
„Bent u mevrouw Newton, die voor mijn zusje
zorgt?" vroeg het meisje.
„Ik ben mevrouw Newton," antwoordde Mary.
„Ik weet, dat Joy een zuster heeft. Komt u Joy
eens opzoeken? Maar u haalt haar toch niet"bij
mij weg?"
(Wordt vervolgd.)