NOG EERSTE BLAD -SOMMELSDIJK [iddelharnis straat A 253 ZATERDAG 29 OCTOBER 1932 IN DEN GREEP DER WOESTIJN. Onaangename Leesstof. Bieten rooien PUROL LANDBOUW en VEETEELT OOPINGEN. 31 October 1932 bü afslag: Ivonds 7 uur in het Hotel relsdijk. Huizen metBerg- -are opstallen aan den Dorps- Ifstraat te Sommeludp. aan den heer Ju.LE COMÏE Notaris VAN BUUREN. I November 1932 bij inzet in |E en November 1932 bij afslag „HARMONIE" te Sommels- es avonds 7 uur. Jaren (20 gem. 135 roeden Bche maat) Bouwland, Wate- in den polder Kraaijenstein hd te Sommelsdijk. Juin aan de Oostelijke Achter- jinielsdijk, groot 4 are 80 cen- fden Sommelsdijksche maat). >t Erf aan de Voorstraat te groot 1 are 71 centiaren; Jvaarden. van de Erven van den heer SCHOUWEN. Notaris VAN BUUREN. tde munten. Is uit Oss eft men bij graafwerkzaam- ansche munten opgegraven, uit het begin van de acht- iVBIil) ontdekt. prkers hebben in de Nieuw- Jovincie Otago een goudveld laarschijnltjk het rijkste zal velden op het Zuidereiland. :r van de rivier hebben zü een lebied van 4 mijl verkregen. is reeds eind September ge- ffhans eerst bekend gemaakt vast te leggen. lu Glaslampen v. electrisch i vanaf f 4,50; Zijden Kap- ln vanaf f 4,25; Schemer- es v.af f 1,75; Kachels, Voe- |rmers, Bedkrulken, Thee- Waschmachlnes. enz. l Elk J w IN 3 IZE EILANDEN vinden om en bij het g/e Philips Dat zijn opnieuw Uerschaffen p apparaten opt werke- |»ding zélf. lio-bezitter, In, hetzij in ader verplichting leparateur Prijs per kwartaal f 1, Losse nummers 0,075 ADVERTËNTIËN van 16 regels 1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1,per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. 14E JAARGANG. - N°. 100 Week-revue. Buitenland. leder jaar wordt in geheel Italië den dag van den fascistischen opmarsch naar Rome ge vierd en herdacht en pleegt vadertje Mussolini alsdan een of meerdere groote redevoeringen te houden en daarbij ook de buitenlandsche politiek ter sprake te brengen, vaak op meer openhartige dan wel op voorzichtige wijze. Mussolini houdt er niet van een blad voor den mond te nemen, evenmin om zwarte poedels wit te praten, kortom zou wel de allerlaatste mqn zijn die in staat is een alles vergoeilijkende Volkenbondsredevoering met een onbewogen gelaat tot het bitter eind aan te hooren. 't is overigens maar heel erg jammer dat er te Genève niet wat meer Mussolini's voorhanden, we bedoelen geen fascisten, maar kerels van de daad zijn. Maar we dwalen af en gaan eerst naar Furyn, welke Mussolini een grootsche ontvangst heeft bereid, waar honderddui zenden hun duce met ongeduld stonden op te wachten, ai was het alleen maar om slechts even een glimp van hem op te vangen, waar de straten en pleinen op schitterende wijze te zijner eere waren versierd en waar het geweldig groote plein voor het stadhuis te klein bleek om alle toeschouwers te kunnen bevatten, zoodat ook de daarop uitloopende straten propvol met aandacht luisterende zwarthemd en zwart- hemdjes stonden. Sprekende over de ontwapening merkte Mussolini o.m. op, dat de door Italië op det ontwapeningsconferentie te berde gebrachte ■voorstellen niet door Macchavellistische bere keningen ingegeven waren. Allen die te goeder trouw zijn, vervolgde Mussolini, dienen hun ooren open te zetten en speciaal diegenen, die te kwader trouw zijn, dienen dat ten zeerste te doen. Ban deze grensstad uit, die nimmer den oorlog heeft gevreesd (de geweldige menschen- nienigte buldert „Neen") verklaar ik, opdat heel de wereld het moge vernemen, dat Italië een waarachtige vredespolitiek voert, voor een vrede berustend op rechtvaardigheid, een vrede, die aan Europa het evenwicht terug geeft om die de menschheid opnieuw met geloof en hoop vervult. Desondanks, vervolgde Mussolin, zijn er echter aan de overzijde der grens dwazen, die het aan liet fascistisch Italië niet kunnen ver geven, dat liet zijn stem laat hooren. Voor dezulken vormt trouwens het bestaan van een fascistisch Italië een ongehoord schandaal, hetgeen begrijpelijk is, aangezien dit bestaan bewijst, dat hun principes verouderd zijn. Over den Volkenbond, dat bij Mussolini nimmer een wit voetje heeft gehad, liet Musso lini zich vrij vriendelijk uit. In ieder geval blijft Italië lid van den Volkenbond en vooral thans, nu de Volkenbond ernstig ziek is, aldus Mussolini, mag men hem niet in den steek laten Ten aanzien van den Duitschen pariteits- eisch verklaarde Mussolini: Ook met betrek king tot dit probleem heeft het fascisme be paalde opvattingen en richtsnoeren. Juridisch staat Duitschland met dezen eich volkomen in zijn recht. Hoe eerder men dit erkent, des te beter zal het zijn. Echter kan Duitschland, zoolang de ontwapeningsconferentie duurt, in geen enkel opzicht herbewapening vragen. Is echter de ontwapeningsconferentie ten einde en mocht zij een negatief resultaat hebben gehad, dan zal Duitschland niet in den Volken bond kunnen blijven, wanneer deze ongelijk heid niet wordt opgeheven. Wij wenschen geen hegemonieën in Europa. Wij zijn gekant tegen een handhaving van hegemonieën van welekn aard ook, vooral wanneer daarbij de bedoeling voorzit, een duidelijk aan den dag getreden onrecht te bestendigen. Tot zoover de rede van Mussolini, die meer malen door harstochtelijke toejuichingen der massa's werd onderbroken en die vooral de Franschen weer niet bijster vriendelijk in de ooren zal klinken. Is de toestand in het Westen ver van schit terend en zijn de naaste vooruitzichten ook bedroevend, in het Verre Oosten is de toestand bij het hopelooze af. De Japanners, die zelt hebben te vechten tegen de volgens Westersche begrippen ontzaglijke moeilijke economische omstandigheden, die dooi hun al te dolle en gevaarlijke militaire avonturen in China aan den rand van een bankroet staan en die dus meer dari de handen vol hebben om het hoofd boven water te houden, gaat het in Mantsjoerije niet al te best voor den wind. De kleine, ondeugende Japanners, die heel den Volken bond met zijn praatcolleges en Uncle Sam met zijn sabelgekletter eenvoudig aan zijn laars lapt, kan Mantsjoerije in zijn schrokkerige haast niet behoorlijk onder de knie krijgen en weet met zijn aldaar opereerend legertje van 60.000 man, overigens een heel duur grapje zoo'n 60.000 man, nagenoeg niets uit te lichten tegen de talrijke Mantsjoerijsche vrijscharen, door de Japansche berichten trouw betiteld met „bandieten". Er zijn natuurlijk wel ban dieten bij deze vrijscharen, doch verreweg het grootste gedeelte zijn geen bandieten, zijn troepen optredend in kleiner verband, die den Japanschen overweldiger af en toe eens leelijk op de huid zitten en hem geducht klop geven. De Japanners hebben het met hun zoo uit stekend gedrilde troepen zoo ver weten te brengen, dat het nergens in Mantsjoerye meer veilig is. Niettemin bereidt Japan zich op een hardnekkige verdediging voor, wanneer straks voor den buitengewonen Assemblee het be faamde Lytton-rapport in behandeling komt. En wanneer zekere berichten uit Tokio juist zijn dan doet de Japansche regeering een wan hopige poging om te Genève niet geheel alleen t geïsoleerd te staan, doch zoekt het steun bij [Rusland, door het sluiten van een non-agres sieverdrag met de Russen, voorafgegaan door 'een economische overeenkomst. Japan zou volgens deze berichten graag het Russische 1 aandeel in den Chineeschen Oosterspoorweg willen koopen. Voorts zou Japan aan Rusland Japansche machines willen leveren en Rusland steunen bij de ten uitvoer legging van het vijf jarenplan. Dit alles natuurlijk niet uit een oogpunt van filantropie, maar als een contra prestatie tegenover Rusland, wanneer dit land bereid is Mantsjoerije te erkennen. Of de Rus sische beer zich door deze Japansche honing pot zal laten verlokken is bij het tikken van dit overzicht niet ekend, doch voor de Japanners zou liet geen onvoordeelig zaakje zijn en zijn positie te Genève grondig wijzigen. De Japanners hebben redenen te over om toenadering te zoeken tot Rusland. De Japan ners zijn niet bevreesd voor de Amerikanen, omdat de vloot hiervan zoo onmetelijk ver weg is, maar zijn doodsbenauwd voor de Russen, welke hun met hun militaire vlieg tuigen vanuit Wladiwostok krachtig kunnen I bestoken. De Japanners weten bovendien dat de militaire luchtmacht der Russen heel wat sterker is dan die der Japanners zelf. De Japansche vertegenwoordiger bij den Volkenbond, thans op weg naar Genève, zal te Moskou eventjes uitstappen en eenige dagen aldaar blijven, teneinde met den volkscom missaris voor buitenlandsche zaken over de bijzonderheden van het te sluiten verdrag te onderhandelen. Aan de Japanners zal het tenminste niet ligegen wanneer de Russen zich minder happig toonen. Het zal de Japan ners 'heel wat waard zijn om de Volkenbond, de dwarskijker in Mantsjoerije, een Ieelijke hak te zetten. FEUILLETON. ZANE GREY Naar het Amerikaansch door HENRI VAN DE WEG (Geaut. uitgave van de N. V. Uitgeverij P. D. Bolle.) 27) Joy was zoo blij met het bericht, dat ze smeekte den brief te mogen vasthouden. Zij bestudeerde de teekentjes, welke deze prettige boodschap behelsden. Intusschen opende Mary het andere couvert. Een advocaat, klaarblijkelijk degene, die de zaken van haar vader behartigde, deelde haar mede, dat haar vader plotseling was overleden en dat zij, a's zijn erfgename, een bedrag van tien duizend dollar zou ontvangen, waarvoor een cheque was ingesloten. Mary stond te versteld om onmiddellijk de zwaarte van den slag te voelen. Zij moest den brief nog eens lezen en den cheque bekijken, voor het tot haar doordrong. „Vader dood!" kreunde zij hardop. „Wat zegt u, moeder? vroeg Joy. Mary gaf geen antwoord. Verdriet bekroop haar over de weinig teedere liefde van den man, die haar alleen maar had beschouwd als een wezen, dat hij moest uithuwelijken, die haar had geduld, zooals een man de dingen duldt, welke hij aan aan zichzelf heeft te wijten. Zij betreurde het niet te hebben geweten, dat hij deze beschikking had gemaakt. Dan had zij hem tenminste nog kunnen bedanken voor hij stierf. Eens, toen zij hem bedankte voor een kerst geschenk, had hij gezegd: „Ik kan het toch zeker niet helpen, dat je jarig bent." Nu vroeg zij zich af of hij haar woorden van dank zou hebben beantwoord met de opmerking: „Ik kan het toch niet helpen, dat de dood me komt halen!" Tienduizend dollar! Dat beteekende op het oogenblik voor haar een fortuin. Zou het bezit Van tienduizend dollar, toen Wilbur nog bij haar was, niet alles anders hebben gemaakt? De be- leedigende woorden, welke Lenora had geuit, kwamen weer terug in haar herinnering. Dat had Wilbur noodig geld! „Joy, lieveling, misschien kan ik je nu gelukkig maken," riep Mary uit. „Misschien zijn nu alle moeilijkheden voorbij. Deze brief kan het begin zijn van betere dagen. Een zilte smaak kwam op baar lippen. Ze weende, zonder dat ze het wist Zij weende, al begreep ze zelf niet waaiom. „Ja, moeder," zeide Joy gehoorzaam. Ongerust over het verdriet van Mary, kwam ze naar deze toe en drukte zich tegen haar aan. Dit eenvoudig bewijs van hartelijkheid, waaraan zij zoozeer behoefte had, deed Mary goed en ze trok Joy op haar schoot orrt al schreiende allerlei .beloften te doen van toekomstige heerlijkheid. Nauwelijks was Joy dien avond naar bed gaan, of een zware voetstap op de waranda klonk, gevolgd door kloppen op de deur. Billy klopte nooit aan. Zou Wilbur kloppen, als hij terugkwam? De gedachte aan Wilbur deed haar verlammen van schrik. Zij wilde roepen: „Binnen!", doch de stem begaf haar. Aarzelend stond zij op. Als Wilbur De krantenberichten van tegenwoordig behelzen weinig meer dan reeksen van auto-ongelukken, inbraken, schietpartijen, gevechten op politieke vergaderingen en branden. Wat 'n woelige en on verkwikkelijke wereld. Hoe rustig, vreedzaam en landelijk klinkt daarnaast de naam van 'tBleekertje de welkome gast van iedere verstandige huis vrouw. Immers, „'tBleekertje" doet in hoofdzaak het werk. Staat de wasch één nacht in een heerlijk sopje van 'tBleekertje dan is er niet veel meer te doen dan uitspoelen. En de wasch wordt niet geel. Vraag dus, als U 't nog niet gedaan hebt, zeep of zeeppoeder merk 't Bleekertje bij Uw winkelier. Bij elk pak zijn een of twee bons, waarvan er slechts veertig noodig zijn om keus te mogen maken uit meer dan honderd nuttige en fraaie artikelen die een winkelwaarde van twee a drie gulden vertegenwoordigen. Stel Uw goede voor nemens nu eens niet langer uit en laat U niet afschepen met iets anders sta op „Bleekertje". 23 (Adv.) Wereldspaardag 31 October. Jaarlijks wordt in alle landen op den dag van heden de spaarzaamhéid herdacht. Niet door in ledigheid feest te vieren, maar met daden, gedachten en woorden, die geïnspireerd zijn door de spaar-idee. Wij zien in den spaarzin, evenals in den arbeid, den algemeenen en zekersten waarborg voor het weizijn, den vooruitgang en het gevoel van eigenwaarde van den mdtvidueelen mensch. De beoefening van de spaarzaamheid beteugelt den wil; de eenvoud van levens wijze, die zij oplegt, brengt de burgers tot el kaar en opent de mogelijkheid om hun arbeid productief te maken op een wijze, welke voor allen het nuttigste is. Wij zien in den spaarzin, die ons verbindt met hen, die ons voorgingen en met hen, die ons zullen volgen, de onvermoeide stuwkracht van de macht en de welvaart van alle volkeren. De Doodschap, welke wij, vertegenwoordi gers der Spaarbanken van de geheele wereld in het Internationaal Instituut, dat hen allen samenbindt, laten uitgaan op dezen dag, be helst nog meer, namelijk een aanmaning en een plechtige verklaring. Tot de eerste hebben wij het recht door de algemeene soliditeit van onze instellingen, waarvan tallooze meer clan een eeuw oud zijn en onaangetast en onverzwakt doorstaan hebben revoluties en oorlogen, crises en waan zinnige speculatievlagen, de ineenstorting van regeeringen en volkeren. Onze "verklaring vindt haar grond in de hechte vriendschap, die ons vereenigt in onze schoone gemeenschappelijke taak, welke zich uitstrekt over de grenzen van 24 landen. De aanmaning is gericht tot hen, aan wie de spaai gelden bij openbare en particuliere instel voor haar stond, wanneer zij de deur opende, dan zou alles haar te machtig worden; reeds nu scheen alles rond te draaien. Eerst bij een tweede poging om den knop vast te grijpen, lukte het haar. Zoodra de deur openging, ontsnapte haar een kreet van schrik. John Curry was er. Iemand buiten haar hoorde, wat hij zeide, een andere dan Mary Newton, die in doodsangst wachtte op de terug komst van haar man. Zij knikte hem toe en noodig- de met haar oogen hem uit binnen te komen. Zij moest steun zoeken tegen de tafel, waar hij bij haar kwam staan en haar handen nam in de zijne. „Verwachtte je me niet zoo vroeg?" hoorde zij zeggen, „Ik kon niet wachten. Ik heb geen ander excuus. Heb je geen enkel woord voor mij?" „Ik ben blij, dat je komt," mompelde Mary. „Ik vrees, dat ik te blij ben Smeekend keek zij hem aan. „Hoe kwam ik er toe, te zeggen, dat je in het voorjaar komen mocht? Dat heeft bij ons beiden allerlei verwachtingen opgewekt. Ik ben iemand, die niet weet wat ze wil. Misschien ben ik juist daarom te elfder ure op mijn plicht gewezen." John keek haar rustig aan. „Dat begrijp ik niet." Zij las zijn bedoeling in de oogen, die op haar waren gericht. Zijn gezicht vol kracht en uit drukking, was vlak bij haar en zij snakte er naar het te mogen liefkozen. Zij wilde naar henl toe gaan, haar gezicht opheffen naar het zijne, maar ze greep zich vast aan de tafel en vocht tegen het krankzinnig makend verlangen. „Wilbur is weer terug in het reservaat," zeide zij op een toon, die te verstaan moest geven, dat dit feit een eind moest maken aan alles. „Wilbur is nooit weggeweest uit het reservaat," antwoordde John kalm. lingen zijn toevertrouwd, om die gelden strikt eerlijk te beheeren, overeenkomstig den wensch en de behoeften van de inleggers en overeen komstig eventueele wettelijke voorschriften. Onze verklaring is er eene van solidariteit tusschen de spaarders over de geheele wereld, die in den vrede onder de volkeren de eenige doeltreffende bescherming zien, niet alleen van de persoonlijke, met veel moeite bijeen gebrachte spaarpenningen, maar ook van de materieele, intellectueele en moreele rijk dommen van de menschheid. De vertegenwoordigers der Spaar banken van alle landen zitting heb bend in het Comité Permanent van het Internationaal Instituut voor het Spaarwezen te Milaan. aardappelen rooien en andere land arbeid, veroorzaakt kloven in de handen en maakt ze ruw en pijnlijk. Dit verzacht en geneest men met Doos 30, 60 en 90 ct. (Adv.) Vereeniging tot bestrijding van de tuber culose en van andere ziekten onder bet vee. In Zuid-Holland. In het café Coomana te Rotterdam heeft Dinsdag de Vereeniging tot bestrijding van de tuberculose en van andere ziekten onder het rundvee in Zuid-Holland haar derde algemeene vergadering gehouden, onder voor zitterschap van den heer P. Jas, uit Dub- belbam. In zijn openingswoord bracht de voorzitter in herinnering het overlijden van hetjbe- stuurslid den heer Van Dorsser te Hellevoet- sluis, waardoor de vereeniging een harer beste leden is ontvallen. Spr. heette daarna het nieuwe bestuurslid, den heer P. Qualm te Voorburg, welkom en deelde mede, dat deze in de laastgehouden bestuursvergadering benoemd is tot 2e voor zitter. Bij de ingekomen stukken was een brief van het Provinciale bestuur, waarin mede- deeling werd gedaan, dat het voornemens is als bezuinigingsmaatregel het aan de ver eeniging toegekende subsidie met ingang van het jaar 1933 te verlagen met 10 De voorzitter deelde mede, dat het bestuur zich over dezen brief reeds beraden heeft en als gevolg daarvan het provinciale bestuur een tegenverzoek gedaan heeft om het subsi die te verhoogen. Tevens was een verzoek ingekomen van de vereeniging van dierenartsen om de bij dragen van rijk en provincie voor behande ling van het vee niet meer af te dragen via de bestvtjdingsvereeniging en aan de vee houders, maar rechtstreeks aan de dieren artsen. Het tarief zou dan tijdelijk verlaagd worden tot ƒ0,90 per dier en weer verhoogd worden Mary hoorde wat hij zeide. Maar het beteekende immers niets. Dat waren alleen maar woorden. Zij voelde zich duizelig. „Je vergist je bepaald. Hij is weggegaan, maar hij heeft zich bedacht en is nu op weg naar mij toe." John keek ha ar ernstig aan en probeerde te door gronden, wat hij zag in die smeekende oogen. „Wil je dat denken?" vroeg hij. „Of wil je de waarheid weten?" „Waarom zeg je dat?" Weet je dan iets?" pareerde Mary zijn vraag, hoewel beseffend, dat het overbodig was. „Wilbur is nooit weggeweest uit het reservaat. Hij heeft een handelspost geopend bij Sage Springs. „Heeft hij een post geopend? En hij heeft geen geld. Geen crediet ook. Hoe kan hij die finan cieren? Heb je hem zelf gezien?" „Neen, dat niet, maar Beany vertelde het. Je herinnert je Beany, die het uitstapje naar den slangendans meemaakte. Macdonald weet het ook. Hij wilde er niet over praten, omdat het toch gauw genoeg bekend zou worden in Taho." „Dus Billy weet het? Dan heeft hij het mij niet willen vertellen," zeide Mary. „Hij wilde het mij natuurlijk besparen." Zij vroeg zich af of de tijding, die Curry haar bracht, wel waarheid kon bevatten. Hoe stond Wilbur dan met geld? „Kan hij een post financieren," herhaalde zij bij zichzelf. Zij zag alleen de oplossing, dat hij onverwacht wat geld moest hebben geërfd, zonder dat zij het wist. Want zij stond immers ook nog altijd voor het raadsel van die cheque van vijfhonderd dollar uit Texas, ontvangen, kort nadat hij was weg gegaan. Misschien had hij haar geld en juweelen meegenomen, omdat hij anders niet over klein geld beschikken kon. tot 1,— zoodra het veehoudersbedrijf als loonend is te beschouwen. De heer 't Hooft deed het voorstel om het versoek in zooverre in te willigen, dat de penningmeesters der vereenigingen aan de veeartsen datgene zullen uitbetalen, wat zij voor onderzoek aan subsidie van rijk en provincie ontvangen. De heer Staring en de voorzitter opperden het denkbeeld eerst de afdeelingen nog de gelegenheid te geven zich over deze zaak uit te spreken, maar in elk geval het bestuur te machtigen haar af te doen, daarbij reke ning houdend met de verschillende adviezen, welke de afdeelingen zullen geven. Na eenige discussie vereenigde de verga dering zich met het voorstel van den heer Van 't Hooft. In behandeling kwam vervolgens het jaar verslag van den secretaris, den heer A. Louter. Dit verslag maakt er melding van, dat in nagenoeg alle deelen der provincie besttjdings- vereenigingen zijn opgericht. Het aantal ver eenigingen bedraagt thans 18. In het afgeloopen jaar hebben 488 vee houders aan de bestrijdingdeelgenomen tegen 428 in het jaar daarvoor. In totaal zijn be handeld 17.131 dieren tegenover ruim 15.400 in het vorige jaar. Wat betreft de verhoudingscijfers tusschen de beide laatste jaren zij opgemerkt, dat deze moeilijk zijn te vergelijken, daar steeds nieuwe stallen bij het onderzoek worden betrokken. De totale ontvangsten hebben bedragen 16.234,66| en de uitgaven 16.116,88, zoodat thans een batig saldo aanwezig is van 117,78J. Uit de rijksbijdrage is per rund betaald 0,50 en voor iedere openlij der 25,—. Uit het provinciale subsidie, dat eerst wordt uitgekeerd nadat de rekening door Ged. Staten is goedgekeurd zal per behandeld rund 10 cent worden betaald en ƒ10,— voor iedere openlijder. Het verslag is goedgekeurd. De contributie voor de erkende bestrtjdings- vereenigingen werd evenals het vorig jaar vastgesteld, op 2J cent per rund. De begrooting, welke daarna werd vast gesteld, sluit aan inkomsten en uitgaven met een bedrag van 18,097. Nadat de heer P. J. 't Hooft P.J.zn. in specteur van den veeartseDijkundigen dienst te 's-Gravenhage, nog het een en ander had medegedeeld over den opfofc van tuberculose- vrije dieren en het gescheiden houden van reactie-dieren, is de vergadering gesloten. EEN BRIL geleverd door de Fa. E. HARTOGS ZN. Middelharnis voldoet aan de hoogste eischen. Prijzen belangrijk lager dan elders. (Adv.) Zij opperde het denkbeeld tegen John. „Mis schien heb ik me vergist." Mary moest gaan zitten, zoo zwak voelde zij zich. John bleef staan. „In November kreeg ik een cheque van vijf honderd dollar uit Texas," ging zij voort. „Er was geen enkele nadere mededeeling bij. Aanvankelijk verwierp ik het denkbeeld, dat hij geld zou hebben gezonden. Nu weet ik, dat hij het deed." Omdat zij John aankeek, terwijl zij dit zeide, bemerkte zij de verwarring, die zich afteekende op zijn gelaat. Hij keek haar niet aan, toen hij achteloos opmerkte: „Alles is mogelijk." Plotseling daagde het in haar, dat ze eerst nu de waarheid ontdekte. John Curry was haar wel doener! Het overweldigde haar. Zij begreep niet, hoe zij zoo dwaas had kunnen zijn ooit aan een andere mogelijkheid te denken. „Alles is mogelijk!" herhaalde zij op bitteren toon. „Maar dat bedoelde jij niet." „Wat wil je toch?" riep hij uit, nog meer in de war dan even tevoren. Mary dwong hem haar aan te kijken. Toen hun hlikken elkander kruisten, antwoordde zij: „Pas nu besef ik, dat jij mij die cheque hebt gezonden." Hij wilde een poging doen om het te ontkennen, doch met een gebaar van hulpeloosheid stemde hij toe. „Ais je eens wist, hoe ik er naar gesnakt heb je te helpen, zou je me geen verwijt maken." „Het is vreeselijk om in geldverlegenheid te zitten. Ik weet immers, wat het beteekent. Je moest iets achter de hand hebben, als de nood te hoog steeg." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1932 | | pagina 1