&e
EERSTE BLAD
Onze Eilanden
i\e
si'
ie.
IS
ONZE
Bruidsportretten
zijn onovertrefbaar:
fijne kleur
S. VAN DER PLAAT
ZATERDAG
3 September 1932
IN DEN GREEP DER WOESTIJN.
DE IEPENZIEKTE.
Bahia Blanco 4.20, 74/5 k. La Plata 4.05,
2/3 Duitsche-Poolsche st. 4.
Gerst no. 3 st. ƒ97, 64J k. Z.-Russische disp.
2, Amerik. no. 2 st. naar aankomst 9088,
1 k. Donau aangekomen 88 id. st. naar
hnkomst 8785, id. lad. 83, Californische
Isp. 96—97.
1 Haver. Canada no. 3 Pacific st. 6, 49 k.
[■Russische disp. 5, 38 White clipped st. 4.80,
,1 k. Boheemsche disp. 5.85, 47/8 Laplata
Isp. 4.75.
Mais per 2000 kilos. La Plata aangekomen
I 7676,50, idem stoomend naar aankomst
7778, Donau/Glafox aangekomen 76,
essarabische id. 75,50, Gele platte Zuid-
Jfrika No. 4 disp. 86, La Plata Cinquantin
[ngekomen 88.
Publieke veiling. De Tarwe-Centrale heeft
eden geveild: Groninger type B 4.55, idem
[pe C 4,35, Noord-Holl. type B 4.67J—
170, Zuid-Holl. type B ƒ4.80, Zeeuwsche type
4.854.92J.
JAMSTERDAM, 29 Augustus. Binnenland-
Ihe granen. (Boerennoteering). Rogge ƒ415,
lintergerst 4J5, chevalierger'st 551,
jrver 554, duiveboonen 910 gr. erwten
-11, vale erwten 811 J, alles per 100 kg.,
[rwijzaad 8.258.50 per 50 kg.
[AMSTERDAM, 29 Augustus. Buitenlandsch
lanen (op de condities van de Amsterdamsche
frenbeurs) Mais La Plata gele disp. boord
[oor vrij 77, aangek, 75, verw. 8 Sept. per
r. City 12 Sept. per Aalsum 24 Sept., per
relatros 75J, lev. Sept./Dec. 78, Jan. t.m.
oril 81.
[Gerst Zuid-Russ. disp. silo 90, Donau
61 kg. 15 Sept. verw. per Hercules 82.
Rogge Canada disp. 4.
Lijiik. Noord-Amerik. disp. 6.40, lev. Sept./
lee. 6.65.
JCocoskoeken Alvado afl. Aug./Sept. 6.25.
Groenten, Fruit en aardappelen.
[ROTTERDAM, 19 Augustus. Heden waren
J prijzen der aardappelen als volgtZeeuwsche
lauwe 33-i ct., Zeeuwsche bonte 33} ct.,
lauwe eigenheimers 224 ct., eigenheimers
I3 ct., Westlandsche ronde zand 34 ct.,
lest. kleine eerstelingen I J2J ct., blauwe-
Ttten 224 ct. Met flinken aanvoer en kalme
laag.
y
Wrigley's op zak. Waar de reis
ook naar toe is, zorg dat gij
Wrigley's bij U hebt. Let eens op
hoe lang de smaak er aan blijft.
Verfrisschend tof het laatst.
Wrigley's wordt over de geheele
wereld door volwassenen en kin
deren als een heerlijke versna
pering gewaardeerd. Wrigley's
verdrijft vermoeidheid en kal
meert de zenuwen. Het bevor
dert bovendien de spijsvertering
en wekt de .eetlust op.
Twee soortenP.K. (zuivere peper
muntsmaak], Spearmint (pittige kruize-
muntsmaak), 5 cent per pakje.
GLEY
ar.
.5
keurige afwerking
Aanbevelend,
Hobbemastraat - Middelharnis
2e ateiler van
af het station
Prijs per kwartaal
Losse nummers
f 1-
0,07s
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent»
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
14E JAARGANG. - N°. 84
Week-revae.
Buitenland.
Aller oogen blijven nog altijd in de eerste
plaats gericht naar Duitschland en volgen
met intense belangstelling de zonderlinge
en dictoriale exsperimenteri van de regeering
Von Papen, welke zich alleen geruggesteund
weet door Von Hindenburg en door het on-
beteekenend groepje Hugebergianen.
Want zonderling en abnormaal zijn de
toestanden in Duitschland in hooge mate en
zonderling is eveneens de manier waarop
dit kabinet zich op de been wil houden om
het Duitsche schip van Staat te bleven be
sturen. Bij alle verwarring is één ding zeker:
het ministerie Von Papen blijft rustig op
het regeeringskasteel zitten, onverschillig of
de Rijksdag bereid is onder het dictoriale
regeeringsjuk door te gaan of niet, Is de
Rijksdag niet bereid te slikken wat de re
geering wil, dan volgt ontbinding van den
Rijksdag.
De heer Von Papen heeft eenvoudig lak
aan den Rijksdag, zal het dulden als het
zich zoet en braaf gedraagt, als het als het
ware op voor iedereen duidelijke wijze zijn
eigen overbodigheid demonstreert en heeft
zelfs niet eens de moeite genomen zijn re-
geeringsprogram het eerst in den Rijksdag
te ontvouwen, doch heeft zulks gedaan in
een rede enkele dagen voor het bijeenkomen
van den Rijksdag op het congres der West-
Duitsche boerenvereenigingen.
En wat Von Papen te Munster op dit
congres aankondigde belooft voor het buiten
land en inzonderheid voor de landen met
een belangrijke export van landbouwproduc
ten naar Duitschland, heel weinig goeds. Hij
kondigde n.l. aan, dat wel is waar geen
autarkie in vollen omvang door de regeering
wordt nagestreefd, maar dat toch al het
mogelijke zal worden gedaan het land in de
gelegenheid te stellen zich zelf te voeden.
Wat de doorvoering hiervan voor ons land
kan beteekenen behoeft geen betoog. De
Duitsche landbouw klonk dit echter als mu
ziek in de ooren.
De Duitsche industrie, die tot nu toe uit
vrees voor de nadeelige gevolgen eener al
te ver doorgevoerde landbouwprotectie met
kracht heeft weten te verzetten, wordt ge
troost door de verklaring dat de industrie
meer vrijheid van beweging zal krijgen,
financieel zoowel als sociaal. De regeering
zal niet in het particulier bedrijf ingrijpen,
ten opzichte van de arbeidscontracten krijgt
de industrie een zekere vrijheid van bewe
ging en.wat de industrie heel aangenaam
moet zijn, een gedeelte van haar belastingen
worden haar practisch geschonken.
Er zullen n.l. voor een gedeelte der be
lastingen, welke de productie bijzonder rem
men, zooals de omzet-, de grond-, de be-
drijfs- en de transportbelasting, dat tusschen
1 October 1932 en 1 October 1933 vervalt
en betaald moet worden, belastingsbons
worden verstrekt, die van 1934 tot en met
1938 voor alle belastingen in betaling gegeven
kunnen worden, uitgezonderd de inkomsten
belasting. Dit zal in totaal een bedrag van
1500 millioen Mark vergen. Bovendien wil
de regeering een bedrag van 700 millioen
Mark belastingbons voor die ondernemingen
FEUILLETON.
ZANE GREY
Naar het Amerikaansch door
HENRI VAN DE WEG
(Geaut. uitgave van de N. V. Uitgeverij P. D. Bolle.)
11)
De dans werd voortgezet. Het stampen der
voeten hield aan en werd eentonig. Vermoeidheid
moest de dansers overmannen. Maar zoo ge
ïnteresseerd voelde Katherine zich in het schouw
spel, dat zij niet opmerkte, hoe de zon ter kimme
neeg en lange schaduwen weefde o verde open
ruimte. „Het duurt tot de zon ondergaat," ver
telde Mary en toen pas merkte Katherine, dat
de avond begon te vallen.
Zij voelde medelijden met de jongens. „Moeten
die letten op de zon?" vroeg zij zich af, maar
het volgende oogenblik verwonderde zij er zich
weer over, dat niemand gebeten werd door de
ondieren. Kwam dat omdat zij zoo vast geloofden,
dat geen onheil hun zou deren?
Plotseling aarzelden de dansers, het gestamp
van hun voeten verstomde. Schrille kreten weer
klonken en elke slangendanser, zijn slang neer
werpend, vluchtte weg, het dorp uit, naar de
rotsen. De dans was ten einde.
ledereen scheen te verlangen zijn beenen weer
eens te kunnen uitstrekken. Katherine en Mary
lieten zich weer op den beganen grond zakken,
beschikbaar stelten, die kunnen aantoonen,
dat zij meer arbeidskrachten dan tot dusverre
aan het werk hebben. Voor iederen nieuw
te werk gestelde zal per jaar berekend 400
Mark in bons gegeven worden.
De regeering hoopt op die manier de ont
zettende werkeloosheid krachtig te kunnen
bestrijden en berekent dat aldus ongeveer
2 millioen werkeloozen weer aan de produc
tie kunnen deelnemen, mitsgaders dat al
deze maatregelen een krachtige stimulans
zullen ziju om de crisis te overwinnen.
Het Wolffbureau geeft hierover nog de
volgende toelichting: De belastingbons wor
den verleend voor de helft der omzetbelas
ting, voor tweevijfde van de bedrijfsbelasting,
voor een kwart van de grondbelasting en
voor de geheele transportbelasting. Wanneer
bijvoorbeeld iemand 1000 Mark omzetbelas
tingen moet betalen, dan betaalt hij deze in
centanten en ontvangt een belastingbon groot
500 Mark. Deze bon kan hij in de jaren
1934 tot en met 1938 in betaling geven voor
zjjn belastingen. In ieder der genoemde jaren
mag niet meer dan een vijfde deel der belaa-
tingbons voor het betalen van belasting ge
bruikt worden. Deze belastingbons kunnen
tevens dienen als basis voor het verkrijgen
van credieten, omdat ze beleenbaar zijn,
4 geven en niet op naam staan. Zonder
dus de kaspositie van het rijk in gevaar te
brengen wordt het bedrijfsleven op deze wijze
aan nieuwe betaalmiddelen geholpen, zij het
dan ook op een zeer ongewone en bedenkelijke
wijze. Het ruikt heel sterk naar inflatie, is
het in wezen ook, hoe handig dit ook mag
worden gecamoufleerd. Het is een steun aan
de industrie, die volgens afbetalingsstelsel
door het rijk wordt gefinancierd. Maar uit
eindelijk kunnen deze maatregelen succes
hebben, wanneer de Duitsche industrie meer
en meer naar het buitenland kan exporteeren
en zulks is uitermate twijfelachtig. Wanneer
de Duitsche regeering steeds meer de gren
zen sluit voor den invoer van landbouwpro
ducten, dan is het duidelijk dat de door deze
maatregelen ernstig getroffen landen en die
zelf beste klanten der Duitsche industrie
zijn, er voorgzullen bedanken en zelfs moeten
bedanken, Duitsche industrieproducten te
betrekken.
Maandag is de nieuwe Rijksdag bijeen
gekomen voor het kiezen van een nieuw
presidium. In tegenstelling met voorgaande
bijeenkomsten is de eerste bijeenkomst der
Rijksdag zeer rustig verloopen. Op order van
Hitier hielden de nazi's zich muisstil, waren
ze poeslief en ook de communisten hielden
zich opvallend rustig. Alle partijen deden
hun best te toonec dat de Rijksdag zicb
ook rustig en zakelflk kan gedragen en de
nazi's vooral hadden er het grootste belang
bij om den rijkskanselier niet de minste
aanleiding te geven tot onmiddelijke Rijks-
dagontbinding. Overeenkomstig de traditie
presideerde het oudste lid in jaren de eerste
zitting en wel Clara Zetkin, communiste,
die veelal te Moskou verblijft en hiervoor
speciaal was overgekomen. Tot voorzitter
van den Rijksdag Is gekozen de nationaal-
socialist Göring, tot eersten, tweeden en der
den ondervoorzitter Esser van het Centrum,
Graef van de Duitsch-nationalen en Rauch
van de Beiersche volkspartij. De sociaal-demo
craten die volgens hun numerieke sterkte
aanspraak konden maken op het bezetten
Mevrouw Weston, die op een hoogen muur zat.
riep Curry om haar te heipen. Hij was nu een
maal een man, die overal van dienst kon zijn en
nooit op zich liet wachten.
„De meisjes Blakely zijn gekomen," merkte
Mary op. „Zij hielden zich geen oogenblik achter
af en probeerden zelfs de aandacht te trekken
van de weinige Indianen, die nog waren achter
gebleven."
Katherine voelde, dat Mary wist, welke con
clusies haar vriendin uit het wegblijven van
Wilbur moest hebben getrokken en daarom ant-
wooidde zij zacht: „Ja, ze zijn er al een heelen
tijd."
Deze woorden brachten een verdiietigen glim
lach op Mary's gelaat. „Je bent een schat!" was
al wat zij zeide.
Mevrouw Weston kwam plotseling naar haar
toe. „Wat is er toch met meneer Newton?" vroeg
zij. „Ik dacht, dat hij den slangendans zoo graag
wilde zien? Als hij niet gauw komt, ontvoer ik
jelui allebei I"
„Hè jat Steel ons een poosje," viel Mary haar
bij„we zijn immers toch al aan iiw hoede toe
vertrouwd op het oogenblik."
Met heur vroolijke uitroepen verzamelde me
vrouw Weston het heele gezelschap rondz ich,
terwijl Curry en Weston de paarden haalden.
Toen Curry bij het laatste huis van het pueblo
zich weer bij het gezelschap voegde, waren Mary
en Katherine reeds opgestegen. Een diepe rimpel
vertoonde zich op zijn voorhoofd. „Mevrouw
Newton, de manier, waarop uw paard zijn ooren
achteruitiegt, staat me niet aan, Ik ben bang,
dat het dier gevaarlijk is. Misschien is het beter,
dat u het een beetje laat rondstappen, voor we
van het ondervoorzitterschap zagen hun can-
didaat dr. Loebe, een der beste voorzitters
die de Rijksdag ooit gehad heeft, dank zij
den steun van het Centrum aan de nationaal-
socialisten gepasseerd.
Maar heel lang zullen de nationaal-socialis-
ten daar geeu plezier over hebben, Rijks
kanselier Von Papen heeft de machtiging
tot ontbinding van den Rijksdag in den zak
en wanneer zijn program in de volgende
zitting geen meerderheid verwerft, volgt
ontbinding.
Von Papen voelt zich vast in het zadel
en trekt de teugeis strak aan. Adolf Hitler
mag op zijn tanden knarsen dat hem de
regeeringsmacht op het nippertje ontgaat
zoolang Hindenburg achter Von Papen staat
is hij machteloos, tenzij hij zijn toevlucht
mocht nemen tot geweld. Er wordt nog iets
gefluisterd dat voor Hitier niet aangenaam
is. Volgens verschillende geruchten bestaat
er groote oneenigheid in de nationaal-socia-
listische politieke keuken. En dat Hitier nog
altijd de machtige man is wordt geweten,
dat Hitier de sleutel van de geldla in handen
heeft. Overigens is reeds zoo vaak een scheu
ring onder de nazi's voorspeld, dat te dien
opzichte eenige reserve gewenscht is. Ds
wensch is hier bij velen de vader der gedachte.
iii.
ZIJ WORDT DOOS IEPENSPINTKEVERS
OVERGEBRACHT.
De schors van iepen, die in een verge
vorderd stadium van iepenziekte verkeeren,
laat gemakkelijk los. Boomen, die afgestor
ven ztjn, vindt men gewoonlijk reeds na
eenigen tijd geheel en al van hun schors
ontdaan. Bij nadere beschouwing ziet men,
dat de stammen en de stukken losgelaten
schors een vreterij van insecten vertoonen,
die zich voordoet als talrijke kronkelende
boorgangen, die een waar labyrinth vormen.
Bij iepen, die nog niet zoo sterk ztjn aan
getast, vormen deze boorgangen zeer regel
matige vraatfiguren. Men kan dan steeds
een hoofdboorgang of moedergang onder
scheiden, die ongeveer in de lengterichting
van den stam of van de dikkere takken is
gelegen en die een lengte van enkele cen
timeters bereikt. Van deze hoofdgang stralen
aan weerszijden aanvankelijk smallere kron
kelende boorgangen uit, die allengs iets
wijder worden, totdat zij, na een lengte van
plm. 10 cm. te hebben bereikt, plotseling
ophouden. Deze vraatfiguren worden teweeg
gebracht door de z g.n.iepenspintkevers,dit
zijn kleine, glimmend zwart-bruine torretjes
van een gedrongen lichaamsbouw, die, bo
rende in den bast der zieke iepen, zich ont
wikkelen. De moederkever boort zich van
buiten naar binnen, doet dan de reeds ge
noemde loodrechte moedergang ontstaan, zet
daarin haar eitjes af, uit deze eitjes ontwik
kelen zich spoedig de larven dit zijn korte,
pootlooze, witte wormpjes en deze larven
boren de zijdelingsche gang, totdat zij, vol
wassen zijnde, zich aan het uiteinde der
zjjdelingsche larvengangen verpoppen. Hier
komen de jonge kevers uit, die zich op deze
plaatsen door een boorgat van binnen naar
buiten werken en kruipende en vliegende
den stam verlaten. Er komen voornamelijk
twee soorten van iepenspintkevers in ons
land voor, de z.g.n. groote en de kleine
iepenspintkever, wetenschappelijk geheeten
Scolytus scolytus en Scolytus multistriatus.
Deze kevertj es verschijnen in een onnoemelijk
groot aantal uit zieke iepenboomen en ook
uit de zulke, die reeds geveld zijn en ergens
worden opgeslagen, want nog geruimen tijd,
eigenlijk totdat de schors in groote stukken
er af valt, kunnen de kevers zich in zulke
stammen ontwikkelen.
De jonge iepenspintkevers, die de stammen
verlaten hebben, vliegen bij mooi weer over
dag in grooten getale rond en hebben de
gewoonte zich naar de kronen der iepen
boomen te begeven, onverschillig of deze
gezond of reeds aangetast zijn. Daarna gaan
zij vreten aan de jonge takken. Met een
Duitschen vakterm noemt men deze vreterij
„Nachfrass".
Door middel van deze „Nachfrass" voedt
de jonge kever zich met het sappige en
voedselrijke weefsel der plant, waardoor de
eieren van den vrouwelijken kever tot rijp
heid komen. Eerst als deze „Nachfrass" ruim
een week geduurd heeft, vliegen de kevers
weg en beginnen dan elders weer de stam
men of dikkere takken aan te boren, ten
einde zich op de reeds beschreven wjjze
voort te planten.
Het is gebleken dat deze kevertjes bij het
overbrengen van de iepenziekte een rol van
groote beteekenis spelen. In de zeer zieke
iepen met afstervende schors ontwikkelt de
zwam der iepenziekte vruchtlichaampjes in
de schors. Deze vruchtlichaampjes ontstaan
gewoonlijk in de uiteinden der larvengangen,
waar de verpopping plaats heeft.
Wanneer de jonge kev6r nu uit de pop
te voorschijn komt, raakt hij besmet m6t
de sporen van de zwam. De aldus besmette
jonge kever vliegt uit, begint zjjn „Nach
frass" en brengt daarbij de sporen van de
schimmel op de verwondingen aan de takken
over. Op deze wijze kan hij de takkenstelsels
van eventueel nog gezonde iepen infecteeren.
Dit doen zoowel de groote als de kleine iepen
spintkevers. Verschillende onderzoekers, ook
in het buitenland, hebben deze wijze van
ziekteoverbrenging thans met zekerheid
vastgesteld. Wij hebben hier dus te doen
met het zeer merkwaardig geval, dat een
ernstige schimmelziekte van een boom gere
geld door een bepaald insect wordt over
gebracht.
den terugtocht ondernemen."
„Laat haar toch oppassen," voegde hij Kath-
rine nog toe. „Het paard is heusch niet te ver
trouwen."
Mary, die een uitstekend paardrijdster was,
hield het dier volkomen in de hand. Zij reden
langzaam weg uit het dorp, achter elkaar in een
lange rij, Mary voorop. Zij volgden het pad, dat
ook de slangendansers hadden genomen. Ver voor
zich uit zagen zij de Indianen bijeen in de vlakte.
„Laten wc niet te ver voor de anderen uitgaan,"
waarschuwde Katherine.
Mary keerde zicli om in liet zadel. „Ik wil niet
in de buurt van Wilbur komen. Hij kwam juist
over de rotsen aanloopen met Hanley, toen wij
weggingen. Ik geloof niet, dat hij ons gezien
heeft en wou nu maar liefst voorkomen, dat hij
mij en misschien ook meneer Curry beleedigt. Ais
mevrouw Weston Wilbur ziet, noodigt zij ons
niet uit. Die menschen zijn ook niet blind. Be
halve Hanley heeft nu eenmaal niemand behoefte
aan Wilbur's gezelschap."
Mary had gelijk en daarom was alles, wat
Katherine kon antwoorden: „Hij zal ons toch
wel zien, maar dan zal hij Hanley wel niet zoo
vlug kunnen meekrijgen."
.Een Indiaansche ruiter, die zich had afgeschei
den van zijn stamgenooten, kwam in hun rich
ting. Hij deed zijn paard zoo zwenken, dat het
den dames den weg versperde. De man gesticu
leerde en uitte vreemde woorden, maar juist toen
het Katherine duidelijk werd, dat hij haar wilde
verbieden, den tocht in deze richting voort te
zetten greep hij den teugel van Mary's paard,
deed het dier keeren en, joeg het tusschen de
cactussen. In krankzinnigen galop holde het die
Het Orgel in de Ned. Herv. Kerk
te Melissant,
Meiissant, 26 Augustus 1932.
De avond van dezen dag, zal bij de Herv,
Gem. alhier lang iu het geheugen blijven.
Het nieuwe Kerkorgel geplaatst door de
firma Bernh. Koch te Apeldoorn, werd door
Ds. Bouw plechtig ingewijd.
Na het zingen van Ps. 89, vs. 1 en 3,
opende Z.Eerw. de samenkomst met gebed;
las daarna voor de Psalmon 146 en 150 en
riep de talrijke aanwezigen, ook die van
elders waren gekomen een hartelijk welkom
toe; een welkom in 't bijzonder aan de
heeren „Vis Vader en Zoon", die ook een
steentje hebben bijgedragen aan het belang
rijke werk en de heeren Gebrs. Koch, die
het Orgel hebben opgesteld. Spreker wees
op het buitengewone van deze samenkomst
en op de groote dankbaarheid die wij ver
schuldigd zijn, nu wij een werkelijk goed
terug naar het dorp.
Onmiddellijk wierp Katherine haar paard om.
Zij herinnerde zich Curry's waarschuwing en de
manier, waarop Mary zich vastklemde aan het
zadel joeg haar angst aan. Zij probeerde haar
vriendin bij te houden. Heur eigen paard rende
snel voort, doch dat van Mary scheen volkomen
op hol. Het rende over alles heen zonder te mer
ken, hoe fel de doornen z'n pooten verwondden.
Het dier holde in de richting, waar de rotsen lood
recht afdaalden in afgronden. De afstand tus
schen Katherine en Mary werd voortdurend
grooter. Katherine joeg haar paard op, ranselde
het zelfs. Niet ver vooruit werd het dorp weer
zichtbaar. Mary vloog voort, laag gebogen over
den nek van haar paard. Zou het dier gehoor
zamen op liet laatste oogenblik? Katherine dnrfde
niet denken aan hetgeen gebeuren zou, indien
Mary haar paard niet wist te bedwingen.
Plotseling zag zij, hoe een ruiter probeerde
Mary voor te komen, om zoodoende eerder den
rand van de rotsen te bereiken. Zij onderdrukte
een kreet van angst. De gevaarlijke afgronden
waren reeds vlak bij.
Toen gebeurde er iets, maar zoo vlug, dat
Katherine het niet precies kon volgen. Zij wist
alleen, dat de paarden een oogenblik vlak naast
elkaar hadden voortgehold en dat de ruiter nu
te voet voortrende, beide handen klemmend aan
den teugel van het op hol geslagen dier. Het
volgende oogenbjik verwijderde hij zich van den
rand, Mary dragend in zijn armen. Toen hij haar
neerzette, viel zij tegen hem aan. Katherine reed
nu naderbij, de oogen verduisterd van tranen.
„Dat was op het nippertje!" was het eerste,
wat Curry zeide, maar hij keek naar Mary's bleek
Orgel hebben
Maar... het Orgel is nog niet van ons;
het is tot op dit oogenblik nog van de
meisjesvereeniging „Bidt en Werkt" zooals
Uw Organist de heer Kleinenberg U nader
zal toelichten.
Daarna sprak de heer Kleinenberg onge
veer het volgende:
„Uit naam van de meisjesvereeniging
„moeten wij eerst onzen grooten dank uit
spreken voor den steun die wij hebben
„gehad van den heer Touw en z(jn dochter
„Mevr. Huisman, en is het wel jammer dat
„de heer Touw door droeve omstandigheden
„verhinderd is hedenavond in ons midden
„te zijn. Onze meisjesvereeniging heeft
„hard, zéér hard gewerkt, om de gelden
„voor dit orgel bijeen te krijgen. Gedurende
„een viertal jaren hebben onze meisjes niet
„stil gezeten en mochten zij het genoegen
„smaken het noodige geld bijeen te krijgen
„om dit mooie orgel te kunnen koopen.
Daarop volgde het plechtige moment waar
op de heer Kleinenberg namens de meis
jesvereeniging - aan het College van Kerk
voogden en Notabelen verzocht, om het
orgel als een geschenk voor de Kerk te
willen aanvaarden.
De heer Van den Bosch dankte daarop,
namens de Kerkvoogdij, in hartelijke be
woordingen, de meisjesvereeniging voor haar
kostbaar geschenk en verzocht alle aanwe
zigen te zingen Ps. 72, vs. 11 en vs. 10.
De heer v. d. Bosch bedankte meteen den
heer Den Ouden, die ruim 25 jaren het
oude orgel van wind heeft voorzien.
Ds. Bouw sprak daarna een kort wijdings
woord, naar aanleiding van Ps. 22 vs. 4:
„Doch Gij zijt Heilig, wonende onder de
lofzangen Israêls". Dat was een woord uit
een geprangd gemoed. Wt) mogen dit woord
echter niet misbruiken. David worstelde met
z(jn vijanden die naar zijn leven stonden.
Hij werd uitgelachen en gehoond. Hjj
smeekte en bad God om een teeken, maar
hoorde niets; vandaar de droeve klacht:
Mijn God, mijn God waarom hebt Gij mij
verlaten! Hij kon maar niet begrijpen,dat
God niet naar hem omzag. Hij vraagt
waarom redt Gij mij niet; mij, die Gij van
mijn jeugd af hebt verzorgd en bewaard;
en nu niet meer. Maar David vindt God terug.
Hij pleitte en God kwam.
Letten wij hier op de dichterlijke taal van
David en op het heerlijke wonder van onzen
tekst: Gij zijt Heiligen toch woont Gij onder
de lofzangen Israels en laat de menschheid
niet aan haar lot over.
David stelde bij het Heiligdom te Jeruzalem
zangers op en het gezang der Priesters en
het Volk, vormde als 't ware een gewelf
van klanken boven David's hoofd. En voor
David's dichterlijk gemoed was het alsof de
Heere op dat klankengewelf woonde. Ja,
hij wist het zeker: de Heere had daarop zijn
troon gezet.
Het moet wel indrukwekkend z$n geweest
om het gezang te hooren dier zangers, welke
David had aangesteld: 2000 zangers met hun
instrumenten I
Het orgel zal ons nu begeleiden bij onze
lof en bedezangen. Het zal met ons mede
jubelen, maar ook met ons klagen en mede
roepen om de gave des H. Geestes bij het
opstijgen van het gebed. Het orgel heeft
een zware taak; ook hij die het bespelen moet.
Spreker besluit zijn rede met een herin
nering aan een oude middeleeuwsche legende.
gelaat, dat rustte tegen zijn schouder. Er was
meer dan teederheid in zijn oogen, iets dat grensde
aan wanhoop. ,,Ik dacht dat u geen moeite zoudt
hebben. Hadden we maar geweten, dat het zoo
gevaarlijk zou toegaan."
„Een Indiaan hield ons tegen en sloeg het
paard van mevrouw Newton. Ik wist niet, wat ik
doen moest, ik probeerde haar nog in te haien,"
antwoordde Katherine, pogend haar ontroering
te bedwingen.
„Het is mijn schuld," verklaarde Curry. „Ik
had u bchooren te waarschuwen niet te ver in
die richting te gaan. De Indianen houden daar
plechtigheden, die geen blanke ooit mag bijwonen."
Zou liij dan nooit zijn oogen van Mary afwen
den? De anderen kwamen naderbij, Wilbur haastt
zicii ver voor het gezelschap uit. Katherine stond
op het punt hem te waarschuwen, dat zij niet
alleen waren, doch reeds sloeg Ma:y de oogen op
en liet zij hem los.
„Waarom hebt u dat gedaan? Waarom hebt
u uw leven voor mij gewaagd?" vroeg zij ge
jaagd.
„ik ben ridderlijk genoeg, geloot ik, 0111 het
zelfde te doen voor miss Winfield en voor elke
vrouw. Maar met u was het iets anders. Ik wist,
dat ik u redden moest. Ik kon niet anders! U
hebt voor mij zooveel gedaan. Ik moet weten,
dat u leeft in deze barre woestijn, zelfs al zou ik
u nooit terugzien."
„Ik... ik..." Mary was niet in staat te ant
woorden. Wilbur kwam naar hen toe.
„Moet je dan altijd, als je een paar uur alleen
bent, probeeren jezelf en mij voor gek te laten
staan?" schreeuwde hij zijn vrouw toe.
(Wordt vervolgd.)
