ii
Let vooral op dit adres.
EERSTE BLAD
PEEKfi CLOPPENBURC
KLEEDING NAARMAAT
Verkooping.
Tarwe en Haver.
RUiïM
10.000 K.g. Uien
nieuw model machine.
JAN CAMPFENS
ONZE
Bruidsportretten
S.VAN DER PLAAT
MIMOSA-DROPPELS,
DE SALAMANDER
ZATERDAG
30 JULI 1932
IN DEN GREEP DER WOESTIJN.
De Flakkeesche Boerenbond.
DE NAAM HARTOGS
daaltje wist hij naam te maken en spoedig
j waren zijn inkomsten gestegen tot 6000 pond
sterling per week. Hoe hij reclame maakte
kan blijken uit 't volgende.
Zijn jacht naar mooie meisjes voor zijn koren
was genoeg bekend, zijn maatstaf was zoo
uitermate hoog, dat wanneer een meisje zich
erop kon beroemen, al was het maar voor een
I paar maanden, lid te zijn geweest van de
Ziegfeld Follies, haar carrière verzekerd was.
Af en toe leefde de New-Yorksche wereld op
door een of ander schandaaltje met een der
N girls, hetgeen Ziegfeld altijd tot zijn voordeel
wist te bewerken. Enkele van zijn mooie girls
i| zijn met millionaire getrouwd.
Het huwelijk van Ziegfeld met Anna Held
werd in 1912 ombonden, waarna hij hertrouw-
de met Billie Burke, een populaire actrice uit
West-End in Londen. Hij maakte haar favoriet
m in één avond en tot op lieden is ze een van de
I populairste sterren van New-York. Zij is bij
I zijn sterfbed tegenwoordig geweest. Hij heeft
l'on.elbare shows gegeven, die terecht een
|i wereldreputatie verwierven.
I Toen hij in een van de Parijsche bladen ge
il lezen had, dat een schoone een bad in ezelinne-
inelk genomen had, liet hij zijn verloofde in
I Notel Netherlands een bad in ezelintiemelk
I nemen, en het schandaal dat daarop volgde
I' was voor hem een geweldige reclame.
199
Rotterdam.
Nieuwste Soffen.
Prima coupe. Cachet P. C.
Op VRIJDAG 29 Juli 1932'sav.
6 uur (o.t.), te NIEUWE TONGE
in Café Ossewefjer van:
Notaris VAN DER SLUYS.
sorteert U per dag
met ons
Algeheele bediening gelijk-
vloers en op wagen gesteld.
Uit voorraad leverbaar.
ACHTHUIZEN, Tel. 5
zijn onovertrefbaar:
fijne kleur
keurige afwerking
Aanbevelend,
Hobbemastraat - Middelharnis
Igassgi j 2e ateliervan-
lla3fl| af het station
BREUKBANDEN I
alle soorten met en zonder veer I
GENEESMIDDELEN
tegen Urinekwalen, Vrouwen
ziekten, enz.
SANTOLMIDIE f 2,25 per flacon.
INJECTIE f 1,— per flacon.
Vraagt onze bekende
ter regeling v. d. bloedsomloop
falen nooit, succes verzekerd.
Al onze goederen worden onder volle
garantie verkocht.
Kipstraat 59, ROTTERDAM.
inlichtingen gratis ook per brief.
Schoone volle lichaamsvormen door
onze Oostersche krachtplllen, een
Gulden per flacon van 80 pillen.
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,075
ADVERTENTIËN
van 16 regels1.20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
14E JAARGANG. - N°. 74
W eek-re vtte.
Buitenland.
Senator Borah, voorzitter van de senaats
commissie van buitenlandsche zaken, die ons
Europeanen graag eens op zijn tijd flink
kapittelt en dit dan ook menigmaal vrij onge
zouten heeft gedaan, heeft in een radiorede een
en ander over het schuldenprobleem gezegd,
dat voor Europeesrhe ooren niet zoo onaan
genaam klonk.
Senator Borah is tot voor kort, evenals de
meeste Amerikaansche senatoren, een verwoed
tegenstander geweest van schrapping der ge
weldige sommen welke Engeland, Frankrijk
cn andere landen nog aan Amerika schuldig
zijn. Na Lausanne schijnt Borah in dit opzicht
meer en meer bekeerd te zijn, althans in zijn
radiorede, sprak hij zich onder zekere voor
waarden uit voor schrapping.
Borah noemde Lausanne den belangsrijksten
stap in de richting van het herstel van het
vertrouwen, zoowel in politiek als in economisch
opzicht. Als de te Lausanne ingeluide politiek
wordt voortgezet, dan zal er een tijd komen,
aldus Borah, dat het van belang wordt ook
voor het Amerikaansche volk de kwestie van
de oorlogsschulden opnieuw te bezien. Het
verlies, veroorzaakt door de schrapping der
schulden, mits dit gepaard zou gaan met een
accoord over de ontwapening en over de
valuta-kwesties, zou voor Amerika aanvaard
baar zijn.
Voor het onder schulden gebukt gaande
Europa klinkt dit alles heel aangenaam in de
ooren, doch de voldoening wordt lichtelijk
bedorven door de wetenschap, dat de macht in
invloed van Borah beperkt is. Wat Borah kan
doen is eenige invloed beoefenen in zijn com
missie en de publieke opinie, voor zoover deze
zich uitspreekt voor schrapping der schulden,
steunen.
Waar bovendien Borah niet meer of minder
wenscht dan dat Europa begint met de uit
gaven voor bewapeningsdoeleinden met 50
te verminderen, is er niet veel kans dat aan
deze voorwaarde binnen afzienbaren tijd zal
worden voldaan. De resultaten door de nu met
vacantie gegane ontwapeningsconferentie wet
tigt wat dat betreft niet veel optimisme, Met
een weinig of niets om het lijf hebbende reso-
lutie, uitmuntend door slapheid en vaagheid,1
zijn de heeren naar hun vaderlandsche haard
steden teruggekeerd. j
Maar Borah's boodschap heeft de verdienste
dat de Amerikaansche publieke opinie zich
met het vraagstuk van schrapping der schulden
blijft bezighouden en iedere stem, die kan
bijdragen om de Amerikanen, zij het dan ook
onder zekere voorwaarden, tot schrapping, te
bewegen, is Europa welom.
Voor Genève is de belangstelling deze week
tot om en bij het nulpunt gedaald, nu er voor
eerst uit dezen hoek weinig belangrijk nieuws
valt te verwachten en de Duitsche verkiezingen
van a.s. Zondag en de Britsche rijksconferentie
te Ottawa ais hoofdnummer op het politieke
weekprogram staan. Met de Britsche rijks
conferentie te Ottawa gaat het tot nu toe
niet zoo vlot en vlug als de eerste berichten
daarovei wel deden vermoeden. Na de vriende
lijke begroetingsspeeches hebben verschillende
vertegenwoordigers met zoo'n grooten voorraad
FEUILLETON.
ZANE GREY
Naar het Amerikaansch door
HENRI VAN DE WEG
Geautuitgave van de N. V. Uitgeverij P. D. Bolle.)
O
I.
DOOR DE DUIVELSKLOOF.
Katherine werd opgeschrikt uit haar bewonde
ring voor de kleuren, de schoonheid en verlaten
heid der Arizona-woestijn. En weer drong de
irriteerende aanwezigheid van den echtgenoot
harer vriendin zich aan haar op.
Wilbur Kewton schopte zand naar den auto en
keek van den ontevreden chauffeur naar de dames,
die tot het gezelschap behoorden: „Defecte car
burateur!. Nu missen we den slangendans zeker.
Precies, wat ik verwachtte!"
Klaarblijkelijk voelde hij het als een onvergeef
lijke onbeschaamdheid, wanneer iets de rust van
zijn bestaan een oogenblik dreigde te storen. De
uitdrukking van zijn gelaat, de toon, waarop hij
sprak, zijn verontwaardigde bewegingen, nu hij
zich verwijderde van de anderen, gaven wel
sprekend uitdrukking aan deze klacht.
Mary Newton zuchtte luid. Zuchten kunnen
steeds onderdrukt worden meende Katherine ech
wenschen en verlangens uitgepakt, dat de
Engelschen er merkbaar van geschrokken zijn.
Vooral Australië kwam met een formidabele
protectionistische verlanglijst en bracht deze
in een vorm naar voren dat het min of meer op
een ultimatum leek. Dat bedierf de stemming
reeds gedeeltelijk en toen ook nog de echt-
genoote van den Britschen minister van
handel, [Runciman, tegenover een kranten
man zich uitliet over de nadeelen van protectie
op voedingsmiddelen en dat de Britsche vrou
wen daarvan niets wilden weten, waren èn de
Engelschen en eveneens de delegaties der
Dominions uit hun hum. Hetgeen begrijpelijk
is. Als regel maken de heeren der schepping
op de vele conferenties al meer dan ruzie genoeg
en hebben ze er waarlijk niet de minste behoef
te aan dat de dames er ook het hunne toe bij-
draagen de atmosfeer te vertroebelen.
Het zal op deze conferentie toch reeds een
buitengewoon harde dobber zijn on met een
gunstig resultaat te komen. De vertegen
woordigde Dominions hebben allen overwegend
groote landbouwbelangen en daarnaast een
jonge opkomende industrie. Deze belangen in
overeenstemming te brengen met de Britsche
industrie zal op heel wat moeilijkheden stuiten.
De Britten weten heel goed dat hun welvaart
voor een groot gedeelte afhankelijk is van een
uitgebreiden handel op landen buiten het
Britsche rijk en kunnen onmogelijk voldoen
aan het verlangen der Dominion om den handel
met landen als Argentinië, Denemarken, Rus
land en andere staten aan strenge beperkingen
te onderwerpen. Het zal een zoeken naar den
steen der wijzen zijn om de Dominicions en de
Engelschen zelf te bevredigen.
De Roemenen, die het sinds geruimen tijd
niet erg naar den vleeze gaat, net als de rest
van den Balkan en Midden-Europa waar
armoede troef is, zijn niet bijster best te spre
ken over hun Poolsche vrienden.
De| Roemenen vinden dat Polen hun een
kool heeft gestoofd door de onderteekening
van het Russisch-Poolsch verdrag van non-
zgressie. Er is lang over dit verdrag onder
handeld, het lag reeds geruimen tijd om ge-
teekend en daarna is gewacht tot de Russen,
die met de Roemenen nog een appeltje over
Bessarabië te schillen, het met de Roemenen
eens geworden waren over een te sluiten
Romeensch-Russisch non-agressie pact.
Van dit Russisch-Roemeensch pact is
intusschen nog niets gekomen, de Russen
hebben daar geen haast mede. De Polen had
den beloofd mei de onderteekening van het
Russcisch-Poolsch pact te wachten en nu ze
dit niet hebben gedaan, vreezen de Roemenen
dat ze ook met de ratificatie niet op Boekarest
zullen wachten.
De haast der Polen en ook die der Russen
ligt voor de hand. Rusland vreest vroeg of
laat betrokken te worden in een gewapend
conflict met de in het Verre Oosten niet erg
voorzichtig optredende Japanners en zou hij
een dergelijke botsing niet graag bovendien
dan nog een vijand in zijn rug willen hebben.
Bij de Polen is het al eender. Polen mazkt zich
heel ongerust over de ontwikkeling der gebeur
tenissen in Duitschland, vertrouwde bovendien
Moskou evenmin, voelde zich dus als het ware
tusschen twee dreigende vuren. Door dit non
agressie pact met Rusland hopen de Polen
thans een dezer dreigende gevaren te hebben
bezworen.
ter, terwijl zij de hand van. haar vriendin drukte.
„Wat mij betreft," troostte zij hartelijk, „het lijkt
mij zoo verschrikkelijk niet, dat we hier panne
hebben. Het onverwachte heeft altijd iets grap
pigs. Ei komen natuurlijk meer auto's langs, op
weg naar den slangendans. Die zullen ons wel
helpen."
Mary gaf geen antwoord. Katherine volgde haar
blik in de richting van de rots, op enkele tientallen
meters afstand, waar de oorzaak van haar zuchten
was blijven staan. De ïots, waartegen hij leunde,
overschaduwde de lange, slanke gestalte, maar de
zon straalde op zijn sombrero en de sporen, die
ongewoon klaar werden beschenen.
„Een groote hoed en een paa sporen," riep
Katherine uit, in een opwelling van spot.
„Ja, een groote hoed en een paar sporen, meer
niet. Met zoo iets ben ik getrouwd!" mompelde
Mary. Haar stem klonk zacht en droog als de
woestijnwind.
„Het is niet zoo heel erg, juffrouw," legde de
chauffeur uit. „Maar ik heb deskundige hulp
noodig. Ik wou, dat we de Indiaansche school in
Leupp nog konden bereiken. Doch die is zeker
vijftien mijl hier vandaan."
„Er zal toch wel een wagen passeeren voor het
donker wordt? veronderstelde Katherine.
„Het duurt hier soms dagen, voor iemand langs
komt." Dit antwoord was bepaald sensationeel.
Katherine wilde er meer van weten.
„Dus loopen we de kans, hier te verhongeren
of om te komen van dorst?" ging zij vroolijk voort.
„Zouden onze geraamten over een poosje liggen
te bleeken in de woestijnzon
„Daarvoor is Leupp te dicht bij; het is zelf een
prettige wandeling 's nachts, al komt het misschien
Duitschland heeft een voor de verkiezingen
zeer kalme week achter den rug. De Pruisische
regeering heeft geen succes gehad met haar
protest bij het staatsgerechtshof, dat op korten
termijn geen beslissing in het conflict Pruisen
en Rijksdregeering wenscht en misschien ook
durft te nemen. Voor Von Papen beteekent dit
een voorloopige overwinning.
Het gaat nu om de laatste loodjes voor de
verkiezingen, welke zullen beslissen of Adolf
Hittler met een meerderheid uit de stembus
komt. Wanneer dit mocht gebeuren, de nazi's
rekenen daarop, dan zal eerst recht de dicto-
toriale bezem onder de tegenstanders opruiming
houden.
Woensdag 27 Juli hield de Flakkeesche
Boerenbond te Nieuwe Tonge in café Osse-
wijer haar 61ste jaarvergadering.
De Voorzitter, de heer G. C. van Schouwen,
opende deze vergadering met de volgende
rede
Mijne Heeren,
Het is een verheugend verschijnsel, dat met
U afgevaardigden onzer afdeelingen, zoovelen
zijn opgekomen om gemeenschappelijk de be
langen der centrale organisatie, die immers
ook uw aller belangen zijn te bespreken. Het
verheugt mij oprecht U allen hartelijk wel
kom te mogen heeten in de gewone vergader
zaal van één onzer oudste afdeelingen, en ik
betuig aan het bestuur der afdeeling Nieuwe
Tonge gaarne onzen dank voor de ons aan
geboden hospiteit waarvan wij te liever ge
bruik maken, omdat wij bij ondervinding
weten, dat het houden van een algemeene
vergadering in een afdeeling, den band tusschen
de leden dier afdeeling en het hoofdbestuur
verstevigt en hechter maakt. Moge gij allen er
van overtuigd zijn, en zoo noodig nog meer
er van overtuigd worden, dat zoo ooit, het
zeker thans de tijd is, dat wij ons hecht en
sterk aanéénsluiten, om, bij wat ons ook verder
in het leven moge scheiden, daar, waar het
ons beroep en ons bestaan geldt, ons als één
man vereenigd te vinden onder de leuze: Eén
voor allen en allen voor één. Gaarne heet ik
ook welkom in ons midden den heer v. d.
Koogh, oud-voorz. en eere-voorz., den heer
M. B. Smits, voor weinigen onzer geen on
bekende meer, die zich met de hem eigene
vriendelijkheid, bereid heeft verklaard om na
afloop der vergadering een voordracht voor
ons te houden over de verschillende vormen
van landbouw in de wereld.
De inspecteur v. d. Landbouw zond bericht
van verhindering.
Het is eene gewoonte geworden dat bij den
aanvang der algemeene vergadering van de
bestuurstafel enkele woorden gesproken wor
den, die den toestand der vereeniging schetsen
en daar aan vast te koppelen eenige beschou
wingen over den aigemeenen toestand zooals
wij die in onze bedrijven waarnemen. Ik wil
mij aan die gewoonte niet onttrekken, al ben
ik er mij volkomen van bewust, hoe groot de
moeilijkheden zijn die thans zelfs aan het uit
spreken van een beschouwing van den toestand
ten grondsfag kunnen liggen. Mocht ik zoo
even reeds zeggen dat het een gebiedende eisch
der noodzakelijkheid is, om ons in dit tijds
gewricht zoo sterk mogelijk aanéén te sluiten,
omdat slechts ééns van zin optreden, kans
geeft ,dat aan onze verlangens en wenschen
voldoende aandacht worde geschonken, helaas
wil men dat niet overal inzien en dien ik te
vermelden dat de afdeeling Ooltgensplaat zich
van onze Centrale organisatie heeft los ge
maakt. De wijsheid komt hier mijn inziens
niet uit het Oosten. Waar toch meer dan op
ons eiland, niet zijn zelfde behoeften en noo-
den van Oost tot West, met zijn precies zelfde
belangen als vrijwel uitsluitende akkerbouw-
streek over de geheele uitgestrektheid, kan
men zich betere belangengemeenschap in
denken als hier. Wij vertrouwen dan ook dat
Ooltgensplaat spoedig weer, door het inzicht
der leden gedreven, zijn oude plaats in onze
gelederen zal innemen en daardoor kracht zal
bijzetten aan onze organisatie. Bedriegen de
teekens niet, dan verstaat men in het uiterste
Westen zijn tijd beter, en is er aanleiding om
te veronderstellen dat een nog niet aan
gesloten vereeniging daar, binnen niet te lan
gen tijd, deel van onze Centrale zal uitmaken
om ons met nog meer recht namens den ge-
heelen Flakkeeschen landbouw te kunnen doen
optreden. In den loop des jaars, schreef ons
dagelïjksch bestuurslid P. D. Sieling ons, dat
hij zich door drukke werkzaamheden genood
zaakt zag om als lid van het dagelijksch be
stuur te bedanken. Wij mochten in een ver
gadering de heer Sieling, als voorzitter van
onze grootste afdeeling reeds waardeerende
woorden toespreken voor hetgeen hij in het
belang van den Flakkeeschen Boerenbond
deed, welke waardeering wij hier herhalen in
het vertrouwen, dat hij ook in de toekomst,
daar waar het hem mogelijk is, zijn mede
werking zal willen verleenen in het belang van
den geheelen Flakkeeschen landbouw. He
hoofdbestuur zal na eenigen tijd worden bij
één geroepen om zijn opvolger aan te wijzen.
De bemoeiingen van onze organisatie waren
in het afgeloopen jaar vele en velerlei. Speciaal
de uiencontróie had onze bijzondere aandacht.
Talrijke vergaderingen en bijéénkomsten, zoo
wei in als buiten ons eiland zonder en met
andere vereenigingen, waren aan deze aan
gelegenheid, die voor ons als grootste aanéén
gesloten uienverbouwende streek van zooveel
gewicht is, gewijd. Succes hebben wij in zoover
met onze bemoeiingen gehad, dat de drie Cen
trale Landbouworganisaties onze wenschen
letterlijk hebben overgenomen en als minimum
eisch aan het Uitvoer Contrólebestuur hebben
gesteld. Wij wachten nog steeds af, welk ant
woord aan de Vereenigde Nederlandsche
Landbouw gegeven zal worden. Bedriegen de
teekens niet dan is kentering aanstaande. Het
reglement op de Provinciale wegen had onze
1 volle aandacht en worden en werden pogingen
aangewend om het beladen onzer oogstvoer-
tuigen mogelijk te maken in voor ons oecono-
mischen zin en naar den aard onzer bedrijven
en den bouw van onze wagens. Het verkeers-
vraagstuk hield ons meerdere malen bezig,
overtuigd als wij zijn van het enorme nut voor
onze landbouwstreek van een goede en goed-
koope verbinding met den vasten wal. Meer
dan ooit meenen wij, dat nu alles op haren en
snaren staat, vlugge, gemakkelijke en niet
dure verbindingen met de verschillende be
volkingscentra en industriegebieden, één der
middelen kan zijn om het hoofd zoolang
mogelijk boven water te houden. Wij namen
dan ook zitting in een saamgestelde commissie
en verzochten gehoord te worden door de
Commissie van wege Ged. Staten van Zuid-
Holland ingesteld.
Mocht ik in grove trekken enkele van de be
moeiingen van den Flakkeeschen Boerenbond
voor U releveeren en daarmee voldoen aan het
niet eens zoover.
Maar de chauffeur kon het romantische van het
oogenblik niet te niet doen. „Gun menschen als
ons nu ook eens het genoegen martelaars te zijn,"
lachte Katherine. „Mevrouw Newton en ik gaan
ons best doen, alles zoo tragisch mogelijk op te
vatten. We zullen op een van die hooge rotsen
klimmen om uit te kijken en om hulp te roepen.
Zeg eens, Mary! is dat geen gezellige uitkijktoren?"
Zij klauterden tegen de ongebaande helling op,
een weg zoekende tusschen de rotsblokken naar
den top, die hoog boven hen oprees. Hoe hooger
zij kwamen, des te moeilijker werd het voortgaan,
zoodat zij eerder moesten rusten dan zij hadden
verwaent. Katherine liet zich neervallen op een
platten steen. „Ik kan niet meer," steunde zij.
Maar uit vreugde over hetgeen zij zag, vergat zij
het hijgen. De woestijn kreeg het meisje in den
greep harer bekoring; die eindeloosheid van zand,
golvend als een oceaan, met purperen wolkbanken
drijvend langs den horizon. Het was of de prachtige
omgeving haar in zich opnam.
„Mary, wat was het toch lief van je om mij
voor dit tochtje uit te noodigen," verklaarde
Katherine in extase.
„Ik moet jou het mooie van Arizona wel laten
zien. Want het zou kunnen gebeuren, dat je hier
Voortaan dient te wonen, terwille van Alice."
Katherine had nooit ontkend, dat ze het vreese-
lijk vond met haar zwakke zuster naar' Arizona
te gaan, waar deze, naar de dokter zeide, wellicht
de gevreesde tuberculose zou overwinnen, die haar
na een ernstige longontsteking bad aangetast. En
zij zou het niet hebben gedaan, ais Mary's brieven
niet zoo enthousiast waren geweest en zij niet zoo
groote bewondering had gevoeld voor den moed
geven van een globaal overzicht van hetgeen
gedaan werd, moeilijker is het, eenige beschou
wing te egven over den aigemeenen toestand
en de mogelijke vooruitzichten. Voorop staat,
dat de grootste optimist, den aigemeenen gang
van zaken in het landbouwbedrijf, niet anders
dan allerdroevigst kan noemen. Schier nergens
is we'haast meer eenig lichtpuntje te ontdek
ken en al zien wij dan ook in talrijke takken
van bedrijf, den toestand even slecht worden;
ja zelfs nog slechter zijn, dan in het akkerbouw
bedrijf, toch is het een heel schrale troost, dat
gedeelde smart, halve smart is. Hoeweljlang-
zaam, heeft de Regeering hier en daar steun
maatregelen getroffen, door den drang der
uiterste noodzakelijkheid en door den voort-
durenden druk der organisaties daartoe ge
leid. De tarwewet was één dier eerste maat
regelen en gaf het geruststellende gevoel, dat
er althans één teelt was, waaraan niet verloren
behoefde te worden. Nu door die geruststel
ling, de uitzaai beorijpelijkerwijs gestegen is,
doet zich onmiddellijk de moeilijkheid voor,
dat met het vastgestelde mengpercentage, niet
den vollen oogst kan worden opgenomen en
een gedeelte voor wereldmarktprijs, die thans
lager is dan ooit, zal moeten verkocht worden,
met het noodwendig gevolg van daling van
den voorgestelden garantieprijs. De crisiswinst
door de consumenten gemaakt, met de af-
braakprijzen die onze bodemvoortbrengselen
opbrengen, moet blijkbaar zoo lang mogelijk
gehandhaafd blijven. Men hoort de stelling
verkondigen: er is een tijd geweest dat belang
rijke oorlogswinst werd gemaakt, welnu, waar
om zouden wij op onze beurt dan geen crisis
winst hebben. Men vergeet dan evenwel, dat
toen ook oorlogswinstbelasting betaald werd,
vaak tot een zeer hoog percentage, en men er
nu niet tegen op magzien, om crisiswinst
belasting te betalen in de verschillende vor
men waarin die geheven mag worden. Dat de
Staat overal, waar een noodtoestand intreedt,
de steunende hand moet bieden, zonder dat
zij te voren de inkomsten overweegt, waaruit
die steun verleend kan worden, wie zal het
verdedigen? ja zelfs, wie durft het wenschen?
Maar dat de Staat den plicht oplegt, om bij
vermeerderde koopkracht van het geld, en een
vrij wel gelijkblijven van het inkomen, het te
koopen product duurder te betalen, om met
dien meerprijs, de noodlijdende tak van volks
bestaan te steunen, is alleszins redelijk en bil
lijk. Niemand zal wel willen beweren, dat het
zoo een ideaaltoestand is, nog, dat langs dezen
weg een oplossing van de crisistoestand kan
gegeven worden. Maar waar zelfs de aller
knapste koppen, bijéén te Genève, Locarno of
Lausanne niet dan uiterst langzaam en weife
lend, stappen doen en maatregelen beramen,
die er toe zouden kunnen leiden, dat het
onderling vertrouwen terugkeert en een zucht
van verlichting uit liet menschdom opstijgt,
lijkt het voorhands de eenige weg om het be
drijfsleven op gang te houden en voor inéén
storting te behoeden. Dat daarnaast algemeen
versobering van het levenspeil zal nloeten n
volgen, zal wel onafwijsbaar zijn, ook zelfs nog
voor de hardwerkende en uiterst sober levende,
van vrijwel alle ontspanning verstoken zijnde,
plattelandsbevolking. Dat daarbij het loon-
van haar vriendin. Bewonderend keek zij naar het
slanke figuurtje naast zich. Er was iets spartaansch
in Mary's trekken, in haar houding, in de manier
zelfs, waarop zij het haar droeg. Vijf jaren van een
geheel nieuw bestaan hadden haar geestkracht nog
meer tot ontwikkeling gebracht. Teleurstellingen
noch tegenslagen zouden deze dappere vrouw ooit
verbitteren. Katherine poogde het beeld van Wil
bur, dat voor haar oprees, te verdrijven.
„Wilbur is niet iemand, die zich aangetrokken
gevoelt tot ons gezelschap," begon Mary, ais raadde
zij de gedachten van Katherine. „Hij maakt den
tocht alleen, omdat Haniey gevraagd heeft, hem
daar ginds te mogen ontmoeten. Henley trekt aan
de touwtjes en Wilbur danst. Waarom die slangen
dans eigenlijk plaats vindt, weet ik niet. Wel her
inner ik mij, dat Wilbur vier jaar geleden al van
plan was er heen te gaan, en toen beloofde mij te
zullen meenemen. Nu liet er eindelijk van komt,
ben je bij toeval net op tijd gekomen."
„Zool" mompelde Katherine spottend.
„Maar begrijp goed, dat ik je bij me wou hebben.
Ik wilde me niet alleen voelen, als hij er met Hen
ley op uitgaat. Je weet, hoe ellendig het dan is.
Doch ik heb jou nog meer noodig om jezelf, dan
dat ik naar dit uitstapje verlangde."
„Je moest eens weten, hoe heerlijk ik het vind,"
antwoordde Katherine zacht.
Mary stond op om verder te gaan. „Vooruit! We
hebben nu lang genoeg gepraat. Hoe hooger we
komen, des te mooier wordt het uitzicht."
Katherine zwoegde verder, jaloersch op Mary,
die zich zoo gemakkelijk voortbewoog. Haar vrien
din was klaarblijkelijk gewend aan tochten in de
woestijn. Zij keek om, toen zij Katherine weer
hoorde hijgen en riep haar over den schouder toe:
IS UW GARANTIE
VOOR HET ALLERBESTE
(Adv.)
„Doe maar kalm aan. Rust een poosje en Iet
vooral niet op mij."
Het duurde twintig minuten, voor de vriendin
nen weer bij elkander waren op den top.
De omgeving was woester gewo.den, naai mate
zij stegen en grootscher werd de aanblik van de
woestijn. Nu leek de wereld een reusachtige schotel
van doorschijnend geel met purperen fresco's langs
den golvenden rand. En op ongedachte wijze von
den beide gelegenheid de schoonheid te bewon
deren.
Gedurende de drie weken, waarin zij gelegenheid
hadden gevonden haar vrienschap te hernieuwen,
had Mary zorgvuldig vermeden over zichzelf te
spreken, hoezeer ook oude vriendinnen dien tijd
zouden hebben benut om allereerst te praten over
zichzelf. Zij redeneerde met intense belangstelling
over anderen, alsof zij begreep, dat haar omgeving,
haar wijze van leven genoeg zeide. Vandaag voor
het eerst en dan nog slechts voor een oogenblik
had zij Katherine een blik gegund op hetgeen in
haar omging.
Zes jaar geleden was Mary weggegaan uit New-
York naar familie in het Zuiden, omdat haar
vader, vreesde voor conflicten tusschen zijn acht
tienjarige dochter en haar temperamentvolle stief
moeder, die nauwelijks vijf jaar ouder was dan zij.
Katherine was bang geweest, dat uit deze wreede
situatie weinig goeds zou voortkomen. Trotsch,
zij het ook vol toewijding, had Mary zich echter
geschikt in de veranderde omstandigheden, omdat
er voor haar geen plaats was in het ouderlijk huis.
(Wordt vervolgd.)
