ATOGEN
EERSTE BLAD
en
STUDIE-WATERVERF
Iet Beste!
in eiken boekhandel.
ZATERDAG
16 JULI 1932
DE WILDERNIS OVERWONNEN.
Hoofdpijn a|a
en Kiespijn
HEERENBMI
DE NAAM HARTOGS
Witte Asperges O,S3 tot 0,39 per bos.
Blauwe f 0,15 tot 0,28 per bos.
ONGELUKKIGE FIETSTOCHT.
Zondagmiddag maakten de twee gezusters
Bach en mejuffrouw Jansen, allen uit Oss,
een fietstocht naar Berg en Dal. OpdeHol-
lenweg aldaar verloor een der dames Bach
op een dalenden weg de macht over het
stuur en kwam te vallen. Zy werd met een
ernstige hersenschudding en een gekneusde
wervelkolom opgenomen en per ziekenauto
naar het ziekenhuis te Oss vervoerd. Ook
de beide andere dames vielen en bekwamen
verwondingen. Zij konden na in de Johannes
de Deo Stichting verbonden te zijn naar huis
worden vervoerd.
met SANATOGEN.
spieren, krachtig bloed, sterke
meer heeft een mensch waar-
oodig om zich dóór en dóór ge-
pelen.
jrom eens eenigen tijd Sanatogen.
bouwt nieuwe kracht op in lichaam
i. Sanatogen voedt het bloed, het
Jieren en verhoogt het weerstands
van Uw zenuwen, omdat het de
i van gezondheid: phosphor en
jerd melkeiwit, bevat. Sterk en ge-
ge, na eenige weken Sanatogcn-
moeidheid of slapte volkomen over-
bben.
ICHTEN.
kaaltjes, die uit verewakUing der zenuwen
Jpoals lusteloosheid, maagbezwaren, slape-
I :uze hoofdpijnen en nog vele andere meer,
t Sanatogen als sneeuw voor de zon, omdat
i voedt en sterkt.
[den Sanatogen te gebruiken, de verster-
3 zal zich weldra op Uw geheele ge3tel
Sanatogen zal U in korten tijd weer door
id maken.
Zenuwsterkend Voedsel.
ken en Drogisterijen vanaf f. 1.— pe? bus.
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,076
ADVERTENTIËN
van 1—6 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
14E JAARGANG. - N°. 70
Week-revue.
Buitenland.
Na drie weken van ijverig onderhandelen
ia er te Lausanne tusschen Dultschland en
de rechthebbenden op schadeloosstelling
krachtens het Vredesverdrag van 1918 over
eenstemming bereikt. Onmiddellijk na rati
ficatie van het te Laussanne gesloten ver
drag moet Duitschland drie milliard mark
aan obligaties ter beschikking stellen aan
de Bank voor Internationale betalingen te
3azel. Duitschland heeft het recht deze
obligaties, waarvan de koers van uitgifte
is bepaald op 90, te allen tyde zelf terug
koopen. De eerste drie jaar mag er met de
obligaties niets gebeuren. Pas daarna mag
ds Bank ze in den handel brengen, terwijl
de rente dezer 5% obligaties slechts behoeft
te worden betaald voor zoover de stukken
als leeningen in omloop zjjn gebracht. Dit
z[jn de voornaamste bepalingen. Bovendien
hebben de Duitschers weten te bedingen,
dat de obligaties, die over vijftien jaar niet
als leening zijn geplaatst, vervallen en dat
Duitschland geenerlei verantwoordelijkheid
meer voor de oorlogsschulden der geallieer
den heeft.
Duitschland is dus nu, behoudens ratifi
catie door de betrokken parlementen, bevrijd
van de zware ketenen van de schadeloos
stelling. Wat de Duitschers nu nogalsslot-
betaling in het voor hen gunstigste geval
hebben op te brengen is dus een betrekke
lijk geringe som en voorloopig krijgt Duitsch-
land eerst drie jaren van rust om weer wat
op krachten te komen. Dit kon ook trou
wens bezwaarlijk anders, omdat onder de
tegenwoordige omstandigheden van een di
recte plaatsing der Duitsche obligaties geen
sprake kan zijn. Niemand zou nu zoo dwaas
en lichtzinnig met zijn overgebleven spaar-
duiten omspringen door het koopen van
deze Duitsche obligaties. Wanneer Duitsch
land zich in de eerste jaren niet voldoende
zou weten te herstellen, dan bestaat zelfs
de mogelijkheid dat Duitschland er zonder
geldelijke offers afkomt.
De groote vraag van nu is alleen maar of
alle betrokken parlementen de te Lausanne
gesloten overeenkomst zullen ratificeeren.
Want wanneer zulks niet mocht geschieden
dan staat alles weer op losse schroeven,
Vooral de Duitsche regeering zal moeite
hebben den Rijksdag tot ratificatie te bewe
gen. Zoodra de resultaten te Lausanne in
Duitschland bekend werden, gaven de uiterst
rechts georienteerde bladen onmiddellijk een
scherpe critiek en werd Von Papen verweten,
dat wat hij te LausaDne heeft verricht, niets
anders was dan het voortzetten van de po
litiek van dr. Brüning.
Aanvankelijk werd het bereikte resultaat
te Lausanne heel wat gunstiger beoordeeld
onmiddellijk na het bekend worden hiervan,
dan eenige dagen later. Blijkens een uit
lating van Herriot schuilt er namelijk nog
een leelljk addertje onder het politieke gras.
Herriot heeft namelijk aan de Fransche
journalisten verklaard, dat alle schuldeischen-
de naties zich op hun eerewoord hebben
verplicht, dat zij voor het geval, dat de re
geling harer eigen schulden met de Ver.
Staten niet tot een bevredigende oplossing
FEUILLETON.
ZANE GREY
Naar het Amerikaansch door
HENRI VAN DE WEO
fOeautuitgave van de N. V. Uitgeverij P. D. Bolle.)
48
Twee van de roodhuiden wisten zich vrij te
inaken en vlogen overeind, doch Legget en de
derde roodhuid werden in een vreeselijken strijd
gewikkeld. De bladeren stoven als in een warrel
wind opgejaagd om hen heen. Legget scheen tot
razernij te zijn gebracht, te oordeelen naar zijn
heesch gebrui, terwiji de Indianen gilden van
krankzinnigen angst. De beide roodnuiden liepen
om de vechtenden heen, trachtend een geweer of
een tomahawk te gebruiken.
Boven het geluid van de worsteling klonk een
diep onheilspellend gekreun.
Wetzel," mompelde Brandt, huiverend, terwijl
hij gefascineerd het schouwspel gadesloeg.
Opnieuw klonk van de rots de losbranding van
een geweer. De roodhuid, die met zijn vuurwapen
trachtte Wetzel te treffen, zonk geluidloos achter
over. Zijn stamgenoot uitte een woesten schreeuw
en vluchtte.
De worsteling was te vreeselijk, te benauwend,
°n> lang te kunnen duren. De Indiaan en de bandiet
waren in het nadeel. Zij konden niet uithalen tot
een slag. Gedurende een enkel oogenblik werd de
leidt, op haar oude posities zullen blijven.
Aan de slotregeling met de Amerikanen,
waarover zich in laatste instantie ook het
Fransche parlement zal hebben uit te spre
ken, blijft alles ondergeschikt.
Duidelijker en korter gezegd, als Amerika
geen schrap door de schuiden haalt, dan
wordt de overeenkomst door deschuldeischers
van Duitschland niet geratificeerd.
In Amerika is men over deze uitlating
van Herriot gebelgd. Er is geen denken aan
dat Amerika op het oogenblik bereid is een
streep door zijn vorderingen te halen. Dit is
meer dan eens onomwonden verklaard en
pas na afloop der laat in den herfst te houden
presidentsverkiezingen valt er met Amerika
hierover te praten, niet eerder.
De wijze waarop de ontwapeningsconfe
rentie te Genève tot nu toe de bekende ont
wapeningsvoorstellen van Hoover zijn behan
deld, is bovendien weinig geschikt om de
Amerikaansche publieke opinie erg gunstig
ten opzichte van de verdwaasde Europeanen
te stemmen. De Japanners willen er heele-
maal niets van weten, de Franschen zien
het nog liever vandaag voor altyd getorpe
deerd dan morgen en uit de onlangs door
Baldwin in het Lagerhuis bekend gemaakte
Engelsche voorsteilen blijkt zonneklaar, on
danks alle vriendelijke verklaringen over
Hoover's plan, er inderdaad niets van hebben
moet.
Het staat dan ook te vreezen dat er van
dit verdienstelijke plan van Hoover, dat een
daadwerkelijke,en onmiddellijke verlichting
der veel te zware militaire lasten zou brengen,
weinig of niets terecht zal komen. Over enkele
dagen wordt de ontwapeningsconferentie
tijdelijk geschorst, de heeren deskundigen
z(jn moe en moeten eens wat uitblazen, zon
der eenig zichtbaar resultaat te hebben be
reikt.
De kleinere staten, waaronder ook ons
land, hebhen hun uiterste best gedaan om
althans op bepaalde punten een definitief
resultaat te bereiken, doch zoolang de groote
broers al deze pogingen weten te saboteeren,
is kans op succes eenvoudig uitgesloten.
In werkelijkheid is er te Lausanne nog
heel weinig bereikt, hangt de zaak nog te
veel in de lucht en te Genève heeft men
tot nu toe nog niets anders weten te doen
dan elkaar doodpraten en kostbaren tijd en
niet minder kostbare duiten te verknoeien.
Er komt nu binnenkort een economische
wereldconferentie, waartoe ook Amerika is
uitgenoodigd, doch de eerste maanden zal
er een politiek van afwachten worden ge
voerd.
In Duitschland wordt ook ondanks de
plotselinge ongewone warmte de verkiezings
strijd met groote heftigheid voortgezet. De
oogst van bloedige straatgevechten van Zater
dagavond tot en met Maandagavond bedroeg
niet minder dan 12 dooden en 150 gewonden,
meerendeels ernstig. Een korte aanhaling uit
de verkiezingsproclamatie der nationaal-
socialisten illustreert de heftigheid van den
strijd. Deze aanhaling luidt: Het volk moet
thans beslissen, of Duitschland nog verder
het paradijs voor alle knoeiers en oplichters
zal zijn, of weer het land van eer, discipline,
vrijheid en nauwgezette verantwoordeltjk-
ltjkheid zal worden. Men kan evengoed een
gestalte van Legget zichtbaar, maar hij werd om
gewenteld en geen tien tellen later was de machtige
gestalte van den woudlooper boven.
Legget wist zich los te rukken op het oogen
blik, waarop de Indiaan stuiptrekkend den strijd
opgaf. Met enkele sprongen verdween de bandiet
in de kloof. De woudlooper vloog naar de rots,
trok zich aan een overhangenden tak op en was
bijna even vlug uit het gezicht als Legget.
.Hij moet zijn geweer nog halen," mompelde
Brandt, die er zich eerst nu rekenschap van gaf,
dat hij er geen oogenblik over gedacht had, zijn
kameraad te hulp te komen. Hij troostte zich in
de zekerheid, dat het toch volkomen nutteloos
zou zijn geweest. Van het oogenblik af, waarop
de woudlooper Legget greep, totdat hij op de rots
klom, waren zijn bewegingen ongelooflijk snei ge
weest. Het was zelf., ondoenlijk, op hem te schieten
en dc bandiet begreep, hoe zuinig hij moest zijn
met den kogel op zijn geweer. „Wetzel, is toch een
wonder," bedacht Brandt in onwillekeurige be
wondering.
„Nu achtervolgt hij Legget en dien roodhuid,
terwijl Zane op mij wachten blijft. Hij zal waar
schijnlijk wel aan het langste eind trekken, maar
ik geet het nog niet gewonnen. Wat krijgen we nu
weer?"
Hij voelde iets warms op zijn hand. Bloed liep
uit zijn mouw. Tot zijn ontsteltenis merkte hij, dat
zijn verwonding weer was gaan bloeden. Wan
hopig vloekend trachtte hij het verband vaster te
leggen.
Toen greep hij zijn geweer en gluurde naar de
rots. Het werd moeilijk adem te halen. Zijn keel
en oogen deden pijn. De hitte bracht hem plotse
ling tot het besef, dat de hut in lichte laaie stond.
vos als bewaker van een kippenren aanstel
len, dan Hitier en zijn volgelingen als de
strijders voor vrijheid.
In Belgis is in het mjjngebied van de
Borinage een mijnwerkersstaking uitgebro
ken, welke zich zeer snel heeft uitgebreid
tot andere industrieën en waarby de com
munisten er aanvankelijk in slaagden de
massa tot daadwerkelijk verzet aan te zetten.
Op verschillende plaatsen is het tot ernstige
botsingen tusschen de stakers en de politie
gekomen, waarbij enkele dooden en gewon
den zijn gevallen. Hulp der troepen is noodig
geweest om de orde te herstellen. In de
stabingsgebieden is overal de staat van beleg
afgekondigd. Nadat de leiders der moderne
vakbonden er in geslaagd zijn de leiding
weer in handen te krijgen, is de toestand
veel rustiger geworden. Ook het arresteeren
van een aantal leiders der communisten
heeft in dezen gunstig gewerkt.
zullen spoedig bedaren door
Mijnhardt's Poeders
Vraag daarom Mijnhardt's Hoofdpijnpoeders
en Mijnhardt's Kiespijnpoeders. Alleen echt
als op doos en poeders de naam Mijnhardt
staat. Let bij het koopen hierop. Per poeder 8 et.
en per doos 45 ct. Verkrijgbaar bij Uw Drogist.
(Adv.)
KWALITEIT BLIJFT AAN DB SPITS.
Waarom de Nederlandsche vroege
aardappel verdrongen wordt door
de puike imports.
Vroege aardappelen zijn, vooral in Noord-
Holland, buitengewoon goedkoop. Engeland
kan meestentijds de geregelde groote ver
schepingen uit Nederland niet verwerken.
Duitschland heeft enorme importen uit Italië,
terwjjl verschillende gebieden in Duitschland
diverse plaatsen reeds van vroege aardap
pelen voorzien. Met dit alles is onzekwee-
ker niet gebaat, schreef „Handel en Tuin
bouw" dezer dagen, en komt er bij hem geen
geld in het laatje, met andere woorden, de
aardappelteelt is voor veel kweekers een strop.
Groote partijen Malta-aardappelen, in vaten
verhakt, die een lange zeereis achter den
rug hebben, worden in onze havenplaatsen
regelmatig verkocht. Op het eerste gezicht
zou men denken: dat is bier naarMünchen
brengen. Nederland, dat op het oogenblik
een dagelijksche productie heeft van tien
duizenden balen, heeft geen behoefte aan
geïmporteerde aardappelen. Men vergist zich
echter. Vlot gaan deze Malta's tegen prijzen
van 0,13 tot 0,15 per kilo van de hand.
Wagons en wagons aardappelen, uit Italië
geïmporteerd, brengen hier tot 0,10 per
kilo op.
Met groote moeite kreeg Noord-Holland
deze week 2J cent per kilo voor zijn aard
appelen.
Thuisbezorgd kosten in Den Haag West-
landsche muizen 0,07, Malta's 0,18 per
kilo.
Voor den grooten oorlog zocht men voor
de.Nederlandsche consumptie de allerbeste
goedkokende vroege aardappelen uit. Niet
alleen ging men op 'het gezicht af, neen,
's morgens voor schafttyd werden door de
vrouwen der handelaars reeds tientallen
monsters gekookt. De beste kwaliteit, krui-
mig enz., was maar juist goed genoeg. Er
bestond als het ware een wedstrijd om het
beste voor de consumenten in Nederland
uit te zoeken. De mobilisatie maakte hieraan
een eind, Alle producten moesten over de
veiling verkocht worden en niemand bekom
merde zich meer over kwaliteit. Hooge prij
zen en groote kwantums was het wacht
woord geworden. Al was de smaak van ver
schillende partyen gelyk zeep, niemand
maakte zich daar druk over: deprijzen wa
ren toch dezelfde.
Langzamerhand gaat het Nederlandsche
publiek zich meer en meer aan de goed
kokende kruimige en goudkleurige import
aardappelen gewennen. Reeds nu zijn er
duizenden in ons land, die nooit meer Ne
derlandsche vroege aardappelen koopen.
Niet door invoerverboden (Malta is een
Engelsche kolonie en Italië koopt onze poot
aardappelen) maar door kwaliteit moeten
onze kweekers de buitenlandsche aardappelen
weer van onze markten verdringen.Kunnen
zij dit niet, dan behoeft men geen profeet
te zijn om te voorspellen, dat de kans op
een loonende vroege aardappelteelt weer
veel geringer is geworden.
Is het niet mogelijk, dat de fouten, die
aan de soorten, bemesting en het verkoop
systeem kleven, uit den weg worden geruimd
besluit het blad?
HET PUBLIEK WAARDEERT
KWALITEIT.
De kweeker moet niet alleen prodaceeren
voor de massa-veiling.
In het weekblad van de Kon. Ned. My.
voor Tuinbouw en Plantkunde wijst de heer
Stoffels op de richting die de fruitkweekers
moeten inslaan om veel grooter hoeveel
heden kleinfruit tot behoorlyke prijzen in
eigen omgeving te verkoopen dan tot nog
toe het geval is. Van export-veilingen alleen
kunnen, aldus schryft hy, de kweekers niet
bestaan.
Het plukken en verkoopen in éénmalige
cartons, dus het volkomen vermyden van
overstoruing, zal grooten invloed hebben op
den kooplust van het publiek en dan hangt
het verder van de kweekers zelf de soorten
te teelen die het publiek het meest begeert
en het hoogst betalen wil. Goede koopers-
venters z(jn op de veiling even onmisbaar
als de aanvoerders.
De aardbeien, frambozen en bessen die op
groote schaal worden aangeplant ten behoeve
van jamfabrieken en voor export, zijn niet
de lekkerste en de geurigste variëteiten.
Ieder moet in eigen streek de meest he
geerde vrchten uitzoeken en deze op onbe-
rispeiyke wyze kweeken.
Aan de veilingen moet een wedstrijd tus
schen de kweekers bestaan, wie het mooiste
en geurigste en 't best behandelde fruit in
cartons kan aanvoeren.
Uitdrukkingen die men van kweekersen
koopers wel eens hoort, zooals: „Wat kan
't mij schelen of 't niet lekker is, als ze 't
maar betalen willen", of: „Ze slikken het
toch wel, al is 't goed 'n beetje vuil", moe-
Het vertrek was vol rook. Hij kroop naar den
uitersten hoek van de hut. De toenemende hitte
maakte een langer verblijf in de hut meer en meer
onmogelijk. Stukken brandend berkenhout vielen
uit het dak. Het geknetter groeide tot een aan
houdend geloei van de vlammen.
„Ik moet vluchten," steunde hij. Dood wachtte
hem, zoodra hij buiten zou komen, doch dat was
verkieslijker dan een dood in de vlammen. Maar
nu het laatste oogenblik was aangebroken, juist
terwijl hij met alles, wat in hem was, haakte naar
het leven, kostte het hem bovenmenschelijke in
spanning. Het angstzweet brak hem uit. Toevallig
zag hij een bijl op den grond liggen.
Een gat in den wand van de hut te hakken was
het werk van een oogenblik. Achter deze af
scheiding was een tweede hut die dienst had ge
daan als stal. Het geweer bij zich en een stuk
vleesch, kroop hij door het gat, om hijgend te
blijven liggen. Even later sloop hij naar een achter
deur. Vandaar was het mogelijk een dicht laurier
bosch je te bereiken.
Het loeien der vlammen werd luider. Hij zag
de wolken gelen en zwarten rook opstijgen. Binnen
het uur was van Legget's hutten niets meer over
gebleven.
De middag ging voorbij. Brandt lag roerloos
tusschen de struiken en voelde zich langzamerhand
weer wat sterker worden. Hij voelde zich in zijn
schuilplaats veilig en snakte naar den nacht. Toen
de schaduwen langer werden, kreeg hij meer moed.
Als hij in het donker weg kon sluipen, had hij in
elk geval kans om den woudlooper te ontkomen.n
Zijn hartstochtelijk verlangen om te leven, deed
hem zelfs vergeten, hoe hij tegenover Legget had
gesproken over zijn eigen noodlot. „Zoolang het
nog licht was, zou niemand hem kunnen opsporen,"
redeneerde hij. Enkele uren voorsprong maakten
zijn ontsnapping zekeren de mogelijkheid bestond,
dat Zane Wetzel had vergezeld.
Toen het donker inviel, sloop hij weg uit zijn
schuilplaats en begon hij den gejaagden tocht,
waarbij zijn leven op het spel stond. In enkele
schreden bereikte hij de beek, welke hij slechts
behoefde te volgen om uit de kloof te geraken. Het
murmelen van het water over de steenen maakte
zijn voetstappen onhoorbaar.
Langzaam, uiterst geduldig ging hij voort,
luisterend elk oogenblik. Hij bereikte den uitgang,
waar Zane op hem zou wachten, als hij er was.
De tanden op elkaar klemmend gleed hij voor
zichtig over de bemoste steenen, elk oogenblik
verwachtend de vlam van een schot te zullen zien.
Na geruimen tijd voelden zijn handen vochtig gras.
Hij was blijkbaar er in geslaagd de vlakte te be-
reiken. Roerloos bleef hij liggen om te luisteren.
De troostelooze wildernis scheen ongerept. Hij
gluurde om zich heen. Dan, opstaande, begon hij
den tocht door de duisternis.
HOOFDSTUK XXIII.
Zoodra het dag werd, richtte Jon: than zicii op
uit de gemakkelijke houding, in welke hij den
nacht had doorgebracht, en begon een vuui aan
te leggen. Hij gedroeg zich niet als iemand, die
haast heeft. Kalm ging hij zijn gang, alsof niet
een afschuwelijke taak hem op de schouders was
gelegd. Toen het vuur brandde, roosterde hij vleesch
en stilde zijn honger. Zoodra het vuur gebluscht
I was, wist hij zich gereed om den tocht te beginnen.
ECHTE FRIESCHE
20-50 cl. per ons
en jewipe rooktabak, 'f
(Adv./
ten niet gehoord worden. Zulke uitdruk
kingen getuigen van gebrekkig inzicht in
het werk. Op die wyze haalt men het be
drijf omlaag, inplaats van het op te voeren.
De menschen die zulke dingen zeggen, be
grijpen hun eigen belangen niet. Wat zou
er van de bloemistery zyn terecht gekomen
wanneer de kweekers zoo weinig voor hun
eigen vak gevoeld hadden Neen het succes
van Aalsmeer en van heel het bloemkwee-
kersvak in Nederland, is te danken aan de
kweekers die volharding toonden in de goede
richting en voor ieder onderdeel van tuin
bouw bestaat een richting die naar succes
voeren kan, ook voor de kleine kweekers.
Jaren geleden was ik in Noord-Holland
om mij op de hoogte te stellen vdn de
vroege aardappelteelt; op 28 Mei zag ik daar
aardappels rooien. Toen ik den eigenaar
vroeg of hy die nu reeds at, kreeg ik ten
antwoord: „Nee hoor, die lust ik niet, die
gaan naar 't buitenland naar de hotels."
Voor de afnemers van onze koopers-ven
ters kunnen wel smakelyker soorten geteeld
worden, dan de exportveilingen te zien ge
ven, al zijn ze twee weken later ryp.
Iedere streek van ons land heeft beproefde
lekkere vroege soorten, maar helaas zyn
deze door een onachtzame teeltwijze ver
ouderd geworden en door de exportsoorten
verdrongen. Iedere kweeker moet het beste
product aan de veiling brengen, dat ge
kweekt kan worden en de koopers moeten
worden opgevoed in de kennis der soorten.
In deze moeilyke tyden is nadenken en
niet by de pakken neerzitten, meer dan ooit
geboden. Klagen baat niet: iedereen heeft
het moeilijk, wij moeten vooruit en betere
tyden zullen terugkomen, zoo zeker als het
voorjaar terugkomt na den winter. Zoo dik
wijls hoor ik om my heen zeggen: In onze
jonge jaren waren de aardbeien veel lekker
der dan tegenwoordig, en het boomfruit
werd niet zoo onryp geplukt als thans."
De vroege aardappelen hebben geen smaak
meer; wat konden wij als kinderen smul
len van die nieuwe aardappelen, als de oude
zoo slecht worden, en tegenwoordig heet
het, dat die weeke nieuwe aardappelen on
gezond zyn. Inderdaad, de klachten van het
publiek zijn niet ongegrond; de moderne
geest van haastigen spoed heeft veel goens
bedorven, en in een richting gewerkt, die
tenslotte voor de kweekers noodlottig wordt.
Het ontstaan der zoogenaamde verouderings-
theorie is voornamelijk te beschouwen als
een kwestie van onachtzaamheid en ver-
waarloozing door vele geslachten heen. Cul
tuurproducten moeten, om hun roem te
handhaven, voortdurend verzorgd en ver-
IS UW GARANTIE
VOOR HET ALLERBESTE
(Adv.)
Hij stond bij den rand van de rots, de hem een
overzicht bood over de kloof. De zwartgeblakerde
puinhoopen van de hutten bedierven de schilder
achtige omgeving.
„Brandt moet vannacht weggeglipt zijn, want
ik zou hem ontdekken, als hij in dat boschje zat.
Hij is verdwenen, zonder te weten, dat ik daarop
heb gewacht."
Jonathan klauterde van de rots :-.f en liep de
kloof uit. Een duidelijk spoor leidde van hier het
bosch in. Jonathan lette er nauwelijks op, want
zijn oogen onderzochten nauwkeurig de bemoste
steenen langs de beek. Op een kleine zandplaat,
een eindweegs verderop, vond hij den indruk van
een hand.
„Het was vannacht donker. Hij moet naar het
noorden gegaan zijn, de eenige oplossing voor hem
om niet te verdwalen," mompelde de woudlooper.
Weldra vond hij aanwijzingen in het gras, die
heel makkelijk te volgen waren. „Hij had beter
gedaan, zijn spoor te leeren verbergen als een
Indiaan, voor hij bandiet werd," dacht de woud
looper verachtelijk. Toen keerde hij terug naar de
kloof, om daar de omgeving te onderzoeken. Hij
zag, waar Wetzel de bende had overvallen. Een
van hun tegenstandeis was dood en een tweede
lag half in het wate:.
Jonathan legde de wapens der roodhuiden onder
een rots. Op de plaats, waar de hutten hadden
gestaan, toefde hij een oogenblik. Er was niets
van overgebleven. De paarden stonden bijeen
tusschen de struiken. Hij herkende twee van de
volbloeds van kolonel Zane en de pony van Betty.
Hij liet de dieren losloopen, overtuigd als hij was,
dat ze niet zouden afdwalen.
(Wordt vervolgd).
