i
+DE SAlfTODERi
URIEPILLEN
PREDIKBEURTEN.
«fDAMES 4s
HOFNAR
SIGAREN
VERBRUGGE
WITTE WINKEL13
WOENSDAG
9 SEPTEMBER 1931
FLUISTERENDE BOOMEN.
,ahd£n\
Land- en Tuinbouw
eu wanneer wy daarnaast zien, dat
rapitaalvorming te wenschen laat, dat
astingen een ongehoorde hoogte heb-
ereikt en dat de werkeloosheid over-
;end groot is, dan komen wy tot de
liging, dat er lekken zyu, waardoor on-
lv&art wegvloeit.
van die lekken is, dat wij onzo inkom-
liet goed besteden. Dat wy niet altijd
nnenslands voortgebrachte koopen als
iet het buitenlandsche kan uiededin-
Hoeveel werkloozen zouden te werk
m gesteld in het moreel en economisch
van geheel Nederland, indien alle Ne-
ïders allereerst trachtten Nederlandse h
aat te koopen?
Zondag 6 September 1931.
DERLANDSCH HERVORMDE KERK.
lharois, tui. en 's av. dhr. Dijkman uit
elsdijk, vm.leeskerk en 'sav. ds. van Aseh.
and. vm. ds. van der Walen 'savleeskerk.
ugeu, vm. en 'sav. ilhr. Overweel.
ant, nam. ds. Vlasblom,
dam, vm. en 's av. dhr. Bouman.
reede, vm. ds. Dekker,
irp. vm. en nam. ds. van Aineide.
e Tonge, vm. leeskerk. en nam. ds. Dekker.
Tonge. vm.ds Vlasblom en'sav.leeskerk.
nsplaat, vm. dhr. Mulder uit R'dara en
ds v. d Wal.
traat, vm. en 'sav. dhr. Vetter,
tommei, vm. ds. v. Asch en'sav. leeskerk.
an 'i Haring vliet, vm en 's av. ds. Polhuijs.
oetsluis, vin ds. Loran van Brielle.
Helvoet, vm.ds. v. Meurs van Hekelingen,
enhoorn, vm. ds. Brinkerink van Oost-
l"je
op)
vm. ds. Brinkerink uit Ooslvoorne.
oorne, geen dienst.
Kerkelijke Vereeniging 'sav. ds.Brinke
van Oostvoorne.
te waal. vm. ds. Brink,
vliet, vm. ds Moll van Charante.
LUTHERSCHE KERK.
voelsluis, 'sav. ds. Schmidt.
GEREFORMEERDE KERK.
ïlharnis, vm. en 's av. «Is. Zeilstra.
sant. vm. en 'sav. leeskerk.
ndam, vm. en 'sav. leeskerk.
orp, vin. en nam. leeskerk.
ensplaat, vm, en 'sav. ds. De Lange.
Bommel, vm en 's av. ds Schaafsma.
a. 't Haringvliet, vin. en 's av. ds de Graaft',
voetsluis, vm. en 'sav. ds. Westerhuijs.
Helvoet, geen dienst.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN,
elharnis, vm. en 's av. leeskerk.
>land, vm. en 's av. ds. De Blois.
ingen. vm., nm. en 's av. leeskerk.
orp, vm. en nm. leeskerk.
DOOPSGEZINDE GEMEENTE,
orp, vra. ds. Foppema.
Vraagt onze pillen en druppels ter rege
ling v. d. bloedsomloop, door H.H. Doc
toren aanbevolen, beslist onschadelijk
voor de gezondheid. Alleen bij ons
Is sncces verzekerd.
Vraagt ons boekje met talrijke al-
beeldingen met duidelijke en vol
ledige inlichtingen in blanco ge
sloten Convert met 25 cents insluiten
aan postzegels.
Wacht O voor misleiding
of teleur stelling.
Koopt in zaken waar U zeker van
kan zijn vakkundig en succesvol
geholpen te worden, en niet door min
derwaardige namaak op de lange
baan geschoven te worden. WIJ zijn
vanonds bekend het soliedste
adres. Let daar vooral op.
Kipstraat 59. Rotterdam
Vraagt gratis inlichtingen of prijscourant.
verkrijgbaar voor winkeliers bij
MIDDEL HARNIS
De Centrale Proeftuin
voor
Goeree en Overflakkee
te rVÏIddeiharnls (Langeweg)
is op eiken werkdag voor belangstel
lenden GRATIS TOEGANKELIJK.
Desgewenscht geeft de tuinman alle
inlichtingen, die mochten worden ver-
«ned
tegen BEDWATEREN
Spoedige radicale genezing.
Wanneer alle andere middelen
falen, helpen Uriepillen nog
Haagscheveer 6a - Rotterdam
Prijs per kwartaal
Losse nummers
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
13e JAARGANG. - N°. 86
Amerika en Europa.
Het wordt t(jd, dat ouze taal nieuwe woor
den geel't voor de verschillende begrippen,
die worden samengevat in de uitdrukking
„vrede'1 en die bitter weinig met elkaar ge
meen hebben. Op dit oogenblik is er vrede in
den zin, dat actief wapengeweld ontbreekt,
er is geen oorlog, er is passieve vrede. Maar
ia dit nu het begrip, dat reeds in de laatste
jaren van den wereldoorlog de zedelyke recht
vaardiging heette van den grootsten men-
schenmoord, dien de wereld ooit gekend heeft,
toen men ous voorhield, dat de strijd ging
om de vernietiging van den oorlog zeiven, dat
de menschonoffers niet vergeefs werden ge
bracht, doch dienden om Wilson's hooge
idealèn van wereldvrede in vervulling te doen
gaan? Ieder onzer heeft het gevoel te leven
in een pauze tussctaen verschillende bedrij
ven van oorlog in, eiken morgen versvacht
men, dat de courant het begin zal melden van
nieuwe conflicten, inen weet niet waar of
hoe, maar het bewustzijn leeft, dat de oorlog
latent is; er is oorlogsspanning. De oorlog,
die naar Wilson's voorspelling dood zou zijn,
ligt slechts in een onrustigen slaap; wee de
menschheid, wee Europa, als hij ontwaken
mocht. En de menschheid ziet en beseft de
feiten... en wacht af. Waarop wacht men?
Op nieuwe conferenties, op het ineenstorten
van Duitschland, op inzakking van de Fran-
sche politiek? Moet hieruit de actieve vre
destoestand, de Wilson-vrede, geboren wor
den of is ons ideaal al zoover teruggezakt,
dat onze hoogste verwachting is, dat Europa
door één groep zal worden beheerscht of als
maximum geluk het evenwicht der machten,
zboals wij dat kenden vöör 1914?
Het vraagstuk van de schadevergoedingen,
waarom indertyd de stille strijd in Koer-en
Kijngebied zich heeft bewogen, heeft vele
jaren Amerika onberoerd gelaten. Gelukkig
is er een kentering te bespeuren in de hou
ding, door de Vereenigde Staten van Noord-
Amerika tegenover Europa in den loop der
laatste jaren aangenomen.
In het eerst, nadat de toetreding tot den
Volkenbond was afgestuit op het verzet van
die Yankees, welke Europa liefst in eigen vet
lieten gaar koken, was geheelonthouding
het parool-
Op den duur zag men te Washington ech
ter wel in, dat een dergelijk systeem niet vol
te houden was. Zoo ontstond bet instituut
der Amerikaansche „waarnemers."
Nog een stap verder, en de Unie bleek be
reid op bepaaide punten van Volkenbonds-
werk tot actieve deelneming over te gaan.
En thans is men reeds zoover gevorderd,
dat Uncle Sam heeft besloten tot het herstel
van Europa mede te werken.
Sneller dan menigeen vermoed of gehoopt
heeft, is dus tot heden de ommekeer in de
houdiDg van Washington geweest, een hou
ding, die dit mag wel naar voren worden
FEUILLETON.
CECIL ADAIR
VOOR NEDERLAND BEWERKT DOOR
THEO DE WITTE.
(Geaut. uitgave van de N. V. Uitgeverij P. D. Bolle.)
68)
Hij had haar lief! Zij wist het. En zij,hield van
hem; zoo zelfs, dat de grootte en kracht van haar
liefde haar soms bang maakten. En toch durfde
zij nauv/elijks denken wat het resultaat van dez-
wederzijdsche liefde zou worden. Want hij liep
nog altijd met het vreeselijke idee fixe rond dat
hij een uitgestootene was die gedoemd was
alleen op zijn dood te wachten. Hoelang zou die
beklemmende gedachte zijn geluk en het hare
nog in den weg staan? Ze had zich in hem vast
gezet onder omstandigheden, dat de geest van den
mensch vreemde en verschrikkelijke schokken
krijgt te doorstaan. Niet zelden werd de citadel
van het verstand bij dergelijke gelegenheden
geheel door elkaar geschud. En was de geest zelf
niet uit zijn hengsel gelicht, dan kwamen dikwijls
ziekelijke nevenoorzaken den toestand ver-ergeren
Zij had op dit gebied te droeve ervaringen meege
maakt. Zij had meermalen mannen opgepast
die vreeselijk geleden hadden door de verschrik
kelijke angsten, die zij hadden uitgestaan. Maar
wat een vernieling had het verleden bij dezen man
aangericht.
Want achter hem stond steeds het fantoom van
de vrouw, die hij gedood had. Hij had het geluk
niet gezien, dat in haar vredige oogen lag en niet
de milde stem gehoord, die gezegd had: Zorg, dat
hij het alles juist inziet doe hem alles begrijpen!
Daar stond hij! Hij stond naar het pas beëin
digde werk te zien en bemerkte de eerste oogen-
blikken niet, dat zij hem naderde. Naast hem
stonden dt' twee groote honden, die, toen zij
Barbara's komst bemerkt hadden haar met hun
groote staarten welkom heetten, zonder echter
van hun plaats te gaan.
Edgar keek plotseling op, nam zijn hoed af ten
gebracht - meer getuigt voor het gezond
staatkundig verstand van het Amerikaansche
volk, dan het negatieve besluit, waarmee het
zichzelf destijds, toen het tenslotte niet be
reid bleek den nobeleu strijder en leider Wil
son te volgen, een geduchten klap in het aan
gezicht gaf!
Waarop moet men bij het koopen van
huisbrand letten?
Voor velen is het elk jaar weer opnieuw
een puzzle, welke brandstof zij voor den
komenden winter zullen koopen. En tegen
woordig, nu de zomerinslag van brandstoffen
op zoo groote schaal is toegenomen, doet
dit vraagstuk zich dus al reeds in den zomer
voor. Trouwens, het is niet alleen de lagere
prijs van den huisbrand welke totinkoopen
gedurende den zomer aanspoort, doch tevens
het feit dat men den huisbrand in de zomer
maanden dikwijls beter verzorgd thuis krijgt
dan in den winter, omdat de anthraciet bij
het vervoer in den wagon 's zomers veel
minder te lijden heeft dan 's winters.
De aangewezen brandstof voor kachels en
haarden is wat de soort betreft anthraciet,
omdat deze tengevolge van haar laag gas-
gehalte met het minste rook en roet ver
brandt, terwijl zij het vermogen bezit om
èn heel zachtjes te branden èn een heel
felle hitte te geven, zoodat men de hoeveel
heid warmte welke een met anthraciet ge
stookte kachel afstaat nauwkeurig kan aan
passen aan de behoefte. Maar aangezien er
meer soorten kolen bestaan (vetkolen en
vlamkolen, welke voor huisbrand ongeschikt
zijn), moet iedereen, die anthraciet koopt,
er dus zeker van zijn ook werkelijk anthra
ciet te ontvangen en geen andere soort.
Want wie een andere soort thuis krijgt,
sukkelt niet alleen den geheelen winter met
kolen, welke voor zijn haard of kachel on
geschikt zijn, doch hy betaalt bovendien
veel te veel, omdat de prijs van de andere
soorten belangrijk lager is dan van anthra
ciet. En het zou gezien den goeden naam,
welken de brandstoffenhandel zich langza
merhand in ons land weet te verwerven,
heelemaal niet noodig zijn op de mogelijk
heid van zulk een bedrog met de soort te
wijzen, ware het niet dat er nog steeds zgn.
scharrelaars aan den weg zijn, die trachten
door het leveren van onbruikbare soorteü
een extra winstje binnen te halen. Voort
durend hoort men nog weer van koopers,
die er op deze manier zijn iogeloopen. Ge
lukkig werken deze knoeiers meestal zonder
vaste woonplaats, zoodat het heel gemak
kelijk is zich te beveiligen tegen dit bedrog
door den huisbrand te koopen bij een ge-
vestigden handelaar. Elke solide brandstof-
fenhandelaar, die er op gesteld is den naam
van zijn zaak hoog te houden, zal bij het
verkoopen van anthraciet ook werkelijk
anthraciet leveren, terwijl men bovendien,
indien men aan de soort twijfelt, altijd by
groet en zij meende een vluchtigen blos over zijn
gebronsd gezicht te zien trekken. Ook zij bloosde
en de losgeraakte haarvlechten zetten haar door
den wind gloeiend gezicht in een blonde nimbus.
De zachte golvingen in haar ree-kleurige japon
deden haar jonge lenige gestalte nog duidelijker
uitkomen. Haar oogen schitterden. Zij gaven geen
hand, maar keken elkander even in de oogen. Een
sterke electrische stroom scheen door beiden te
gaan.
U bent alleen? zei hij.
Ja. Sir Horace werd naar de stad geroepen;
en Foch heeft zijn poot verstuikt. Hij houdt nu de
wacht bij monsieur Bertrand en Lady Nicholson.
Barbara moest even lachen. Ik ben nog niet heele
maal aan die nieuwen titel gewend geraakt. Zij
blijft voor mij nog steeds nicht Eulalie. Maar is
het niet heerlijk ze nu zoo dicht bij elkander te
zien?
Hij sprak niets ten antwoord; maar zij voelde
zijn stilte tot haar doortrillen. Hij keek weer vol
belangstelling naar den stevigen dam, die den
stroom van de neerdonderende watermassa's moest
regelen.
Hij houdt het prachtig, zei hij.
Fijn! Sir Horace zal blij zijn, als ik het hem
straks vertel. Wat een prachtige morgen, anders!
Je kunt de lucht drinken! Het is als gekristaliseerd
ijs uit gouden schalen! Kijk eens naar de sma
ragden bergtoppen en het schuim en het jade in
het water! Wat is de wereld toch mooi en heerlijk!
Willen we een wandeling maken naar den
bergpas? vroeg hij.
Voordat zij nog een antwoord uit kon spreken
had het licht in haar oogen reeds verraden, hoe
heerlijk zij dat aanbod vond.
O, graag! Ik ben er genwoonweg dol op!
Hebt U stevige schoenen aan? In orde. Dan
zullen wc samen eens een flinke klimpartij maken.
Zooals je zegt, een prachtmorgen.
De weg was hier en daar steil, en van tijd tot
tijd verbazend glad. Hij ging voortdurend voor,
maar draaide zich telkens om en bij moeilijke
stukken bood hij haar den steun van zijn stevige
handen meestal dc linker, merkte zij op om
haar in het klimmen behulpzaam te zijn. Ze spra
ken weinig. Zij voelde, dat zij geen behoefte aan
woorden had. Het heerlijkste tusschcn hen was
den leverancier kan reclameeren. Want voor
iemand met eenige routine is het gedrag
van anthraciet in het vuur voldoende karak
teristiek. Immers, anthraciet verbrandt met
een betrekkelyk. korte vlam geheel los van
elkaar. Bakken de enkele stukken aan elkaar
vast, dan heeft men te doen met vette kolen.
Verbranden zij los van elkander doch met
zeer lange vlammen dan zyn gasvlamkolen
geleverd.
Wij willen er nog uitdrukkeiyk op wijzen
dat de factor waarnaar men vroeger dikwerf
anthraciet beoordeelde, n.l. de glans, onvol
doende is. Wanneer een partij anthraciet
bij vochtig weer wordt verzonden, zien de
stukjes door aanklevend stof dikwijls dof,
terwijl er ook anthracieten zyn, die heelemaal
geen glans vertoonen. Men hechte dus aan
dezen glans geen waarde.
Behalve op de soort van den huisbrand,
welke de geschiktheid voor kachels en
haarden bepaalt, moet men ook letten op
de kwaliteit, d.i. het aschgehalte, omdat
hiervan het warmtegevend vermogen van
anthraciet afhankelijk is. Het is altijd het
voordeeligst om die anthraciet te stoken
welke het laagste aschgehalte bevat. Ook
dit kan men echter op het oog niet beoor-
deelen. Het aschgehalte van een party
anthraciet kan men alleen controleeren door
een bepaalde hoeveelheid te verstoken en te
controleeren hoeveel asch hierby overblijft.
Aan den anderen kant wordt het over-
groote deel der anthraciet tegenwoordig
met goede kwaliteit, d.i. een zeer laag asch
gehalte afgeleverd, omdat vooral de groote
mijnen bijzondere aandacht besteden aan
het boven den grond verwerken van hun
anthraciet. In de waschbassins wordt het
aschgehalte der anthraciet, dat van de ruw
gedolven kolen c.a. 15 bedraagt, tot c.a
4 a 5% verlaagd, zoodat het warmtegevend
vermogen met ongeveer 10% toeneemt en
men bovendien bij zulke goed verzorgde
anthraciet veel minder last heeft van asch,
die de roosterspleten verstopt.
(Adv.)
Het Vijfjaren-Plan in Rusland,
n
Uit het geschrift van den heer Parbman
krijgt men den indruk, dat er in Rusland
hard wordt gewerkt, dank zij een schrik
barende propaganda voor een geestdriftiger
toewijding aan de arbeiders. Alle methoden
en leuzen, die maar dienstig zijn om dezeo
geest van arbeid en toewijding te doen door
dringen lof en blaam, onderscheidingen
intimidatie, pressie, zoowel als het zich
beroepen op den nationalen trots der
arbeiders al deze metboden worden om
juist deze stilte. Zij sprak haar van een groote
overeenstemming van gedachten, een samengaan
van ziel en ziel, die door woorden slechts verstoord
zou worden. Hij en zij samen in deze prachtige
omgeving en alleen! Wat mocht zij meer van
het leven verlangen!
Het zou trouwens niet zoo erg gemakkelijk ge
weest zijn om een geregeld gesprek te voeren, want
overal om hen heen raasde liet neerstortende water.
Langs de berghellingen hadden zich grootevc of
kleinere watervallen gevormd. In Barbara's ooren
zongen al die stemmen een groote zegezang. Wat
was het leven toch oneindig goed! O, de pracht van
de stralende zon en den helderen hemel!
Zij wist niet, hoe dat vreemde trillen onder haar
voeten begonnen was. Zij verloor haar evenweiht,
dreigde te vallen en greep nog juist bijtijds de
haar toegestoken hand. Het volgende oogenblik
werd zij naar den kant van Vale geslingerd, en
kon ze nog juist hoevast vinden aan een stevigen,
jongen boom. De ernst in zijn gezicht trof haar.
Opnieuw voelde zij den grond stevig schudden en
een zwaar gerommel werd onder hun voeten hoor
baar, dat zich mengde met liet ruischen van het
water en dit spoedig overstemde. Zij begreep er
niets van, voorvoelde alleen een groot gevaar.
Wat is dat wat is dat? schreeuwde zij; en
hij antwoordde rustig en duidelijk, met een
ernstige stem:
Een aardverschuiving. Dank God dat jc
op den terugweg bent naar Clycina. Zijn scherpe
blik wees haar naar een punt beneden hen en
Barbara ontwaarde met een schrik, die haar
instinctmatig weer zijn hand deed grijpen en die
sterk deed omvatten, dat een groot stuk van den
heuvel met een oorverdoovend lawaai naar
beneden gleed, totdat het landschap zienderoogen
zijn oude aanzien verloor en nieuwe vormen ont
stonden.
Het was verschrikkelijk om aan te hooren en
even verschrikkelijk om aan te zien overal
bruiste en spoot het water, dat vrij kwam of door
liet vallende zand bedolven werd. Boomen kraak
ten en met groot lawaai vielen brokken rotsen en
houtmassa's naar beneden.
Daarop volgde weer dat benauwde gevoel van
dansende aarde onder hun voeten, rommelen van
een aardbeving en het duidelijk gevoel van weg-
beurten naarstiglijk aangewend. De heer P.
zegt daarvan: „Op grond van myn eigen
waarnemingen en van het bewys, dat door
de fejteiyke waarnemingen wordt geleverd,
moet ik zeggen, dat de beweging, al is ze
nog in haar beginstadium, zéér verstrekkend
is, dat de vroegere droomerigheid der Rus
sische arbeiders plaats kon maken voor een
daadkrachtige levenshouding, dat er meer
intensief werk wordt verricht in de fabrieken
en op de akkers, daarvan ben ik oprecht
overtuigd." Wel schijnt het den heer P.,
dat dit tempo te koortsachtig is, om te
worden volgehouden. Allerlei belooningen
en prijzen worden uitgereikt aan de meest
presteerende bedrijven, b.v. geld voor het
bouwen van woningen, voor recreatiezalen
en voor studiereizen. „Het tempo van den
arbeid", aldus de heer P., „is de uitdrukking
van de verrukking, die Jong-Rusland gevoelt,
bij de plotselinge ontdekking van de ont
zaglijke hulpbronnen des lands, die tot nu
toe ongebruikt waren gelaten. De jongste
generatie is hiervan ten diepste doordrongen
en gelooft dat het vyfjaar-plan de poorten
opent voor een nieuw tijdperk."
De economische toestand in Kusland is
diametraal tegengesteld aan die in het overige
deel van de wereld. De vraag naar goederen
is daar veel grooter dan het aanbod. Afzet-
moeiltjkheden zijn er niet. De producenten
hebben geen moeite te doen, om koopers
te vinden, maar hebben moeite om hen weg
te houden. Terwijl wij hier van „overpro
ductie" spreken. Inderdaad een eigenaardige
tegenstelling in de oorzaken waarvan wy
ons niet zullen verdiepen. Alleen moet ons
de opmerking van het hart, dat het gaande
weg tijd wordt om met Rusland eens weer
zaken te gaan doen om een deel'van onze
„overtollige" goederen af te zetten. Het zijn
vooral de boeren, die goederen vragen,heel
anders dan hier, waar de boer door de ma
laise geen koopkracht heeft. Het niet kunnen
voorzien in de vraag naar goederen is naast
het tekort aan productie vermoedelijk
grootendeels te wijten aan de groote staats'-
inmenging. De staat is niet alleen producent
inaar controleert alles, van de grondstoffen
en het te werk stellen der arbeiders af tot
de prijzen toe, de geldcirculatie, de loonen,
de winstmarge's en de reserve's. Vermoede
lijk ligt hier het zwakke punt der Sovjet-
Unie.
Dank zy de groote geestdrift zijn de aan
vankelijke resultaten van het Vyfjarenplan
zoo bevredigend, dat men thans zelfs propa
geert, om het binnen 4 jaar te verwezenlij
ken. De algemeene productie vermeerdering
bedroeg het eerste jaar 23,4 of 2 meer,
dan was voorzien. Sommige industrieën
brachten een hoogere, andere een lagere pro
ductie. Hier en daar was achteruitgang van
kwaliteit, een gevoig mede hiervan, dat met
niet voldoend geschoolde krachten moest
worden gewerkt. Voor het tweede jaar had
de Regeering het programma verhoogd van
21 op 31 Vooral de afgeloopen winter
leverde vele moeiiykheden op en vermoede-
ïyk zal de productie van het tweedejaar die
van het eerste niet overtreffen. We zullen nu
heel in 't kort stilstaan bij enkele industrieën.
De metaalindustrie. De opbrengst 1929-1930
was in overeenstemming met hetoorspron-
keiyk program, n.l. 46 millioen ton. Men doet
vooral geweldige pogingen, om de kolenpro-
ductie in het Donetsbekken te verhoogen.
Bouwbedrijven. Het programma voor de
stichting van fabrieken is wellicht het meest
vermetele. De uitgaven, voor 1930, op 2331
millioen roebel begroot, zyn verhoogd op
3960 millioen. Het herziene plan kon niet
worden uitgevoerd wegens gebrek aan ge
schoolde krachten en bouwmaterialen. Een
van de redenen is, dat slechts voor 5J van
alle bouwwerken goedgekeurde bestekken
en teekeningen bestaan.
Petroleum. De opbrengst was nog ongev.
1.000.000 ton boven het verhoogde program.
Electrische machinerieën. De productie der
laatste 2 jaren doet de vooroorlogsche pro
ductie in het niet verzinken, zoodat vergely-
king niet wel mogelijk is. De Russische fa
brieken leveren thans allerlei machine's,
waartoe zij vroeger niet in staat waren, n.l.
turbino's en dynamo's. De productie van
landbouwmachines overtrof met 500 de
vooroorlogsche.
Lichte industrie. Hier is veel minder voor
uitgang, soms achteruitgang, b.v. in katoen
industrie. Andere industrieën bleven op vrij
wel dezelfde hoogte, b.v. de vel- en linnen
industrie; die der schoenen nam toe van 38
millioen paren in 1928 op 62 millioen in 1929,
d.i. een styging met meer dan 60%.
Groote moeilykheid leverde het verkrijgen
van geschoold personeeler zijn op het oogen
blik 500.000 ingenieurs en men vraagt
1.000.000. De leerplaats der middelbare scho
len worden daarom verkort en flinke arbei
ders zendt men naar korte scholingscursus
sen om leidende krachten tekrygen.
In een slotartikel zullen we het plan in de
lrndbouw behandelen. Dit is interessant ge
noeg, om daaraan nog een artikel te wyden.
hm—«a i wim wüg|
KECKING VAN AARDAPPELS TE
VELDE EN KALIGERREE.
„Het Kringblad", orgaan van de kring
Hulst van de N.C.B. schrijft over dit onder
werp:
„Bij de keuring van aardappelvelden is het
opgevallen, dat op de zwaardere gronden
zooveel perceelen voorkomen, die kaligebrek
vetoonen. Dit is dit Jaar al weer erger, dan
het vorige jaar, zoodat men den indruk kry'gt,
zakken. Zou die grootste overhangende massa
zich direkt op hen komen storten? En als dat
gebeurde wat dan?
Als de juichkreet van een klaroenstoot, klonk
haar het antwoord toe:
Als we omkomen zullen we samen
sterven!
Wat deed Captain Vale nu? Hij had leeren
leidsels, die hij voor geval van nood altijd bij zich
droeg, ontrold. Het was een lange, stevige zweep
uit rundleer gesneden en tegen het eind was ze
verdeeld in twee dunnere helften met een zeker-
heidshaak, die aan den halsband van de honden
bevestigd kon worden. Barbara zag hoe hij zoo
snel mogelijk de twee smalle einden rond den boom
wond en toen rond haar lichaam. Daarna haakte
hij de twee haken aan elkaar zoodat zij nu stevig
aan den boom vastzat, die een tamelijken omvang
had.
Sla er je armen omheen, zei hij. Het zal
onze eenige kans op redding zijn als wij direkt
onder hun puin bedolven worden maar de riem zal
je wel van dienst zijn. Ik heb de haken zoo geplaatst
dat je ze zelf weer los kunt maken, als je dat wil.
Misschien ontsnappen wc aan de verschuiving, ik
ben er niet zeker van.
De honden begonnen onrustig te janken en
keken hem vragend aan.
Naar huis! sprak hij streng, naar huis en haal
hulp. Vlug!
Zij begrepen hem en schoten vooruit als twee
donkere strepen.
Zij zullen waarschijnlijk wel heelhuids thuis
komen. Hun instinct helpt hen niet weinig. Dat is
nu hun veilige gids, terwijl zij op hun beurt weer
als gids zullen dienen om ons te helpen verlossen.
Ha, daar komt liet al! Hou je stevig vastl
Hij sloeg zijn armen om haar heen en bedekte
haar gezicht door het tegen zijn eigen borst te
drukken. Ze zag niets, maar voelde zich plotseling
met een ruk naar boven geslingerd. Zij kreeg een
gevoel van angst, zooals zij die nog nooit gekend
had: de doodsangst. Zij schenen midden in een
lawine van projectielen en verblindende, hccte stof
te zijn. Een oogenblik stroomde een massa water
over hen heen, dat daarna weer daalde. Dc grond
begon te slippen, tc glijden, weg te zakken; en
toen onstond er in de lucht een lawaai, dat haar
terug deed denken aan het gedonder der kanonnen
tijdens een bombardement.
Vreeselijk? Ja, verschrikkelijker dan welk ang
stig avontuur, dat zij in haar leven had meege
maakt. Toch zong en klopte haar hart in harmonie
met het geruisch en lawaai van water en grond.
Zijn armen waren rond haar. Hij hield haar in zijn
machtigen beschermenden greep. Die gedachte
bleef tot liet allerlaatste oogenblik in haar wakker,
zelfs toen zij al het andere uit haar bewustzijn
voelde wegvloeien en zij telkens voor zich zelf
herhaalde
Is dit het einde? Is dit de sluitende deur?
Dan moet er ook inderdaad een andere zijn
grooter, wijder, schooner die zich nu voor jns
gaat openen!
Glijden, zakken, heffen en dalen! Zou die ver
schrikkelijke tocht nooit ophouden. Hoe lang had
het nu al geduurd dat over hen heen rollen van
die botsende rotsblokken, die regens van kleinere
steenen, en al dat akelige lawaai? Maar de span
ning van de haar omgrijpende armen werd nooit
minder. Zij hield de hare om den jongen boom ge
slagen, die door zijn wortels een groote massa
aarde meesleepte die telkens hun vallen brak.
En hen ten slotte behoedde om in een ravijn neer
te storten, van waaruit het geluid van kokend
water telkens luider en luider werd, naarmate zij
dien afgrond meer en meer naderden.
Juist, toen Barbara's duizelig hoofd het bewust
zijn van wat er om haar gebeurde begon te ver
liezen, vertraagden zij hun vaart en werden de
takken van den boom opgevangen in een wig
vormige holte tusschcn twee groote rotsen. Daar
hingen ze nu boven een groot ravijn, terwijl naast
hen rotsen en boomen ais een vlugge bergstroom
naar beneden stortten. Het geluid van al deze
neerstortende voorwerpen echode onheilspellend
vanuit de diepte tot hen terug.
Barbara lag doodsbleek en afgemat en bijna
bewusteloos over den stam. Nu bewezen de koorden
hun goede diensten, want zijzelf had niet de macht
meer, zich vast te houden. Ook Vale's armen be
letten haar in de duizelingwekkende diepte neer
te storten, zoolang de boom het houden zou. Maar
ais hij losraakte, of doorzakte, of wegschoof?
(Slot volgd.)