|P
GEEN PRIJS l
DIE WIJ VRAGEÜ VOOR DIT
MASSIEF EIKEN WAAIER*
AMEUBLEMENT MET
LANGDURIGE GARANTIE
SLECHT
CH UITEN AKER
S 2375.-
- MIDDELHARNIS
M. DE JAGER
Westdijk, Middelharnis
v«g
WOENSDAG
4 FEBRUARI 1931
FLUISTERENDE BOOMEN.
'Veem Wybei>tf
3,~
2,50
1,50
Leest „Onze Eilanden."
de
Vredenheim).
Vierpolder9, 'sav. ds. Los.
Zwartewaal, vrn. ds. Loran van Brielle.
Heenvliet, vrn. ds. Midi van Charante.
Abbenbroek, am. ds. Warners vau Geervliet.
Oudenhoorn, vin. ds. Bons. (Doop. Extra col
lecte Orgelfonds).
GEREFORMEERDE KERK.
Middelharnis, vm. en 's av. ds. Zeilstra.
Melissant, vra. en 'sav. leeskerk
Stellendam, vm. en 'sav. leeskerk.
Ouddorp, vm. en nam. leeskerk.
Ooltgensplaat, vm. en 'sav. ds. De Lange.
Den Bommel, vm. en 'sav. ds. Sehaafsma.
Stad a.'t Haringvliet, vm. en 'sav. ds.De Graaft'.
Hellevoetsluis, viu. ds. Westerhuis.
Nieuw-Helvoet, 'sav. ds. Westerhuis.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN.
Middelharnis, vm. en 's av. leeskerk.
Dirksland, vm en 'sav. ds. De Blois.
Herkingen. vm., nm. en 'sav. leeskerk.
Ouddorp, vm. en 'sav. leeskerk.
OUD-GEREFORMEERDE GEMEENTE.
Stad aan 't Haringvliet, vm., nm. en 's av. leesk.
DOOPSGEZINDE GEMEENTE.
Ouddorp, vm. en 's av. ds. Foppema.
VERHURING BIJ INSCHRIJVING naar de
Jaarlijksche Huursom. voor den tijd van
vijf jaren, direct ingaande, van 5.13 20
H.A. (11 gem. 85 roeden Voornsche maat)
Bouwland in den polder „Het Oudeland"
te Middelharnis, ann Bolletjes Weg, Sectie
B. nr. 1071, ten verzoeke van de fam.
Den Raarste 'sGravenhage iDschry vings-
biljetten in te leveren vóór of op 2 Februari
1981 ten kantore van Notaris VAN BUU-
REN te Middelharnis.
ROSESTRAAT 30
TEL. 1 <585
(OTTERDAM
JIEUWE WILLYS SIX
>Jlkl
Do prijzen voor I93T beteekenen
oon geweldige prijsverlaging.
Overtuigt U op de R.A.I. van de
roer bijzondere waarde, wolke U
'ot populairen prijs wordt geboden;
loaf U door een proefrit de enor-
1 J( me kwaliteiten toonen van dezen
wonderlijk snellen en soepelen
fix in don prijs van oen vier.
Gesloten modellen
vanaf
fior Goeree Overfiakkee
ND 87 Personenwagen*
MD 173 Vraehtwagenf
Gedipl. DAMESKAPPER
olidltelt,
lllijkheid
erU
bert 45
Flakkee
IJ,
DDORP.
Bobbed en Shingled
Haarsnijden eiken dag van
2-5 uur. Woensdag en Zaterdag
indien de gelegenheid daartoe is.
Onze Damesbediende is
eiken dag aanwezig van 9-12
(behalve Zaterdagmorgen) en 2-8
uur voor het Onduleeren.
APARTE SALON
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,07'
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer IS cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
13E JAARGANG. - N°. 26
Onze Koloniale taak.
Wel btj niemand zal eenig verzet ont
moeten het standpunt onzer Regeering, dat
het ten aanzien van Indië te volgen beleid
gericht moet zijn op bevordering van de
geestelijke en materieele belangen van Indiö,
van de geestelijke, stoffelijke en politieke
ontwikkeling der ingezetenen, waarvan ten
slotte het verloop van de staatkundige ver
houding de getrouwe afspiegeling zal moeten
zijn.
Terecht stelt de Regeering dan ook aan
stonds ter zijde den eisch van onmiddellijke
opheffing van den staatkundigen band tus-
schen Nederland en Indië. Want het lijdt
geen twijfel, dat het volgen van een zoodanige
gedragslijn voor de verdere staatkundigeen
economische ontwikkeling van Indië schro
melijke gevolgen zou hebben; gevolgen die
aan ieder, die iets van Indië begrijpt, helder
voor den geest staan. De geschiedenis geeft
tal van vermanende voorbeelden, en een
Overheid die haar plicht verstaat, zal dan
ook aan een zoodanige opheffing van dien
band haar medewerking niet verleenen.
Men kan ons Indië het best met een school
klasse vergelijken. Immers, het is een gebied,
waarin een groot aantal ongelijke individuen,
hier de verschillende volkeren, tezamenge-
voegd leven en een staat moeten vormen.
Welke moeilijkheden dit meebrengt, is in
het oude Oostenrijk gebleken - en dan stond
dit land cultureel hooger en was het homo
gener dan Indië. Bovendien vertoont de ont
wikkeling der individuen binnen de afzon
derlijke volksgroepen zeer groote verschillen.
Verschil van geloof maakt den toestand nog
moeilijker, en in de laatste jaren komen daar
bij nog de van buiten geïmporteerde denk
beelden over vrijheid en zelfregeering Hier
bij heeft Moskou de hand in het spel gehad,
en eenige heethoofden hebben deze leuze
overgenomen. Nu spreekt het vanzelf, dat
vrijheid en zelfregeering tot de hoogste
goederen der volkeren behooren. Maar het
zou een belachelijke fout zijn, deze gevaar
lijke zaken in handen te geven van volkeren,
die ze niet gebruiken kunnen; men geeft aaD
een kind toch ook geen vuurwapens in de
hand. Wie vrijheid geeft aan hen, die daar
mede niets kunnen beginnen, wil een regee
ring uit bewaarschoolkinderen vormen.
Men kan den toestand het bestaangeveD
door de vraag te stellen, wat zou gebeuren
als Nederland Indië zou loslaten. Nemen wij
voor het oogenblik het onwaarschijnlijke
aan, dat geen ander land dadelijk schepen
en bezettingstroepen naar Indië zendt en dat
dit aan zelfbestuur zou worden overgeleverd.
Wie Indië ook maar eenigszins kant, beseft
dat dit reusachtige rijk bij het vertrek van
den laatsten Nederlandschen soldaat en plan
ter zou ineenstorten. Het bestuursapparaat
zou niet vervangen kunnen wordende haat
tusschen de verschillende volkeren zou tot
bloedige burgeroorlogen leiden;kortom, met
één slag zou alles ineenstorten wat door
eeuwen moeitevollen arbeid is opgebouwd.
Daarin nu liggen de voornaamste redenen,
waarom de vraag of Nederland het recht
heeft, Indië los te laten, niet anders dan
met een beslist neen! moet worden beant
woord. Vooreerst omdat het prijsgeven van
Indië tot niets anders zou leiden dan tot
vervanging van Nederland door een anderen
staat. Dat deze vervanging bovendien met
de ernstigste verstoring van het wereld-
evenwicht gepaard zou gaan, maakt dit des
te gevaarlijker. Maar ook uit algemeen econo
misch en ethisch oogpunt kan Nederland
Indië niet aan zijn lot overlaten. Zou het
tot een (voorloopig geheel ondenkbaar) zelf
bestuur komen; zou Indië uit de wereld
huishouding uitgeschakeld worden, dan zou
dit onverdraaglijk zijn; terwijl het al zeer
weinig ethisch zou zjjn, een samenstel van
volkeren in den bodemloozen afgrond der
onbeteugelde natuurinstincten te laten
storten I
Er bestaan twee opvattingen in Nederland
omtrent de te volgen Indische politiek. De
eene is die van de ethische richting, de andere
die van den sterken arm. Ofschoon deze
namen op zichzelf reeds duidelijk genoeg
zfjn, moet toch vastgesteld worden, dat wij
onder de politiek van den sterken arm geens
zins een onderdrukkingspolitiek verstaan,
maar eigenlijk alleen een scherpe hand.
having van den bestaanden toestand, echter
steeds verbonden met de zorg voor de cul-
tureele en indeële verheffing van de inheem-
schen. Met bezorgdheid hebben velen in
Nederland gadegeslagen, dat de Nederlandsch-
Indische Regeering wel eens te veel deed
om het doel: zelfregeeriDg van Indië,nader
te brengen. Men heeft o.a. de samenstelling
van den Volksraad zoo gewijzigd, dat de
Europeesehe meerderheid daaruit verdwenen
is. In al dergelijke maatregelen ziet de pri
mitieve Indonesiër niet anders dan zwakheid.
De gevolgen zijn niet uitgebleven: het
streven naar onafhankelijkheid is in Indië
toegenomen. Weliswaar omvat dit streven
nog maar een klein deel der Indonesiërs,
maar dit gedeelte roert zich krachtig, en is
gevaarlijk omdat de geschiedenis bewezen
heeft dat groote omwentelingen altijd slechts
van een gedeelte van het volk zijn uitgegaan.
Gelukkig heeft de Nederlandsch-Indische
Regeering aan dit deel der bevolking een
krachtig halttoegeroepen en daarmede doen
blijken van haar vastberaden wil, om het
Indische rijk niet zonder strijd over te geven
aan een kleine maar gevaarlijke minderheid
van heethoofden, die met hun onbezonnen
maatregelen het land zouden voeren naar
een afgrond, waaruit het zich eeuwenlang
niet weer zou kunnen oprichten.
Niemand beter dan de heer Albarda heeft
de gevolgen van het verbreken van den band
met Indië geschilderd, toen hij op 20 Decem
ber 1928 in de Kamer verklaarde:
„Als wij niet zeggen: nn, is het, omdat
wij èn voor Indië en voor den wereldvrede
het een gevaar en een ramp zouden achten,
wanneer heden ten dage de band tusschen
Indië en Nederland zou worden geslaagd of
verbroken. Een loslaten of losscheuren van
Indië, nu of onmiddellijk, zou Indië niet
vrjjmaken, onmiddellijk, nu. Indië nu los
laten, het zou zijn het ontketenen van de
FEUILLETON.
CECIL ADAIR
VOOR NEDERLAND BEWERKT DOOR
THEO DE WITTE.
Geautuitgave van de N. V. Uitgeverij P. D. Bolle.)
8)
Maar voelt u dan niet, dat altijd en altijd, tot
het laatste einde toe, het werkelijk gouden leven
voor ons ligt? sprak Barbara. Soms denk ik wel
eens dat ik niet bedroefd, doch blij zal zijn, als ik
den weg des levens geheel betreden zal hebben, als
ik dichter bij de gouden poort zal zijn bij de deur
die open zal gaan als de andere zich sluit de
deur die voor iedereen ver open staat.
Er kwam op zijn gezicht een uitdrukking van
lichte verwondering.
Kind, ben je niet te jong om nu ai over die
dingen na te denken?
Vindt u? Ik weet het niet. Wij doen niet alle
maal even lang over den weg des levens. Ik heb een
vriendin gehad, die even oud was als ik. Wij
spraken graag over deze dingen. Zij heette Bar
bara, zooals ik. De menschen vonden, dat wij wel
wat op elkaar leken. Ik ontmoette haar vlak na
den dood van mijn vader. Maar had hij mij niet
gesproken over de deur, die weer open gaat als de
andere zich sluit? Ik zag ze voor hem open gaan.
Het scheen alsof hij er regelrecht door ging. In het
licht! En ik voelde, dat ik alles had willen geven
--Wybert vervangt het gorgel-
drankje. Wybert beschermt U
tegen verkoudheid en infectie
Daarom dagelijks Wybert I
(Adv.)
imperialistische hartstochten, die elkaar de*
buit zouden betwisten en zouden trachten
zich van Iudië meester te maken. Indiö nu
loslaten gesteld dat er heden een procla
matie in de Kamer zou worden opgemaakt,
dat Indiö vrjj zou worden gemaakt zou
onmiddellijk verschillende Mogendheden in
beweging brengen, die zouden trachten Indië
als een wingewest te verwerven. Dat zou
een wereldoorlog ontketenen, een wereld
oorlog, die eindigen zou met een nieuwe
bezetting van Indië door één of meer andere
Mogendheden dan Nederland. Indië zou niet
vrö worden".
En verder:
„Voor Nederland zou het ook een ramp
zijn, natuurlyk. Het economische leven van
Nederland is zoodanig vervlochten met dat
van Indië, dat, wanneer die band plotseling
werd verbroken, hier een economische crisis
zou uitbreken, waardoor de arbeidersbevol
king in een diepe zee van ellende zou wor
den gestort. Maar dat mag niet overwegen.
Overwegend moet zijn dit, dat voor Indië
de gevolgen nog veel erger zouden zijn. Indië
toch is nog niet in staat zich zelf te besturen,
noch op staatkundig, noch op economisch
gebied, op dit oogenblik. Het economische
leven in Indië heeft niet zijn eigen natuur
lijke ontwikkeling gehad; in Indië is het
kapitalisme niet organisch gegroeid, het is
er van buiten geïmporteerd en daarmede
zijn de geestelijke krachten van de bevolking
zelf niet evenredig gegroeid; die geestelijke
krachten zijn ook geïmporteerd. De groote
bedrijven, die de basis vormen van het eco
nomische leven, de bedrijven van vervoer en
verkeer, de plantages, de mijnen, de fabrie
ken, zij worden niet door Inlanders geleid
en zjj kunnen ook nu nog niet door de
inheemsche bevolking worden geleid. Dat
staat alles nog onder Europeesehe leiding,
en bekwame, deskundige leiding kan men
niet missen voor die bedrijven. Dat heeft
men in Rusland ondervonden, waar men
korten tijd getracht heeft, het buiten intel-
lectueelen te stellen, maar kort daarna heeft
men ze verzocht alsjeblieft toch terug te
komen. De communisten konden wel een
bedrijf leiden zoolang het stilstond, maar
als het moest loopen, moesten daarvoor ge
studeerde en geschoolde krachten komen,
natuurlijk.
Zoo kan men geen ander gevolg zien van
een plotselinge verbreking van den band
tusschen Nederland en Indië, op dit oogen
blik, dan een economische ontreddering van
Indië, waarvan de Inlandsche bevolking het
slachtoffer zou zijn.
Maar ook een staatkundige chaos zou het
gevolg zijn. Er zou komen een herstel van
oude, despotische, feodale toestanden, vooral
in de buitengewesten, en zelfs, geloof ik,
in verschiliende deelen van Java. Er zouden
toestanden ontstaan, die met de tegenwoor
dige nog niet te vergelijken zouden zijn.
Er is dus niet de mogelijkheid van een
onmiddellijke bevrijding van Indië, die is niet
te volbrengen met een enkele proclamatie
of met een enkel besluit. Die kan niet ge
schieden, nu, op ditoogenblik. De bevrijding
moet zijn het werk van een tijdperk van
overgang, waarin de inheemsche krachten
moeten worden gevormd en de inheemsche
organisaties tot ontwikkeling worden ge
bracht, die ten slotte de leiding van het
staatkundige en economische leven van Indië
zullen overnemen".
om met hem naar die andere wereld te mogen gaan.
Dat alles vertelde ik aan Barbara. Wij spraken er
dikwijls over, in de dagen, toen niemand wist,
wat de toekomst brengen zou. Zij heette Barbara
Nicholson.
Hij draaide zich half om.
Barbara Nicholson? Ja, dien naam ken ik,
zoo heette een nichtje van mc. 't Zal me benieuwen
waar die nu zal zitten?
Zij is dood, zei Barbara met doffe stem.
Hij staakte zijn wandeling en bleef haar aan
kijken. Er was iets in Barbara's gelaat, dat hem
ernstig de tweede vraag deed stellen
Weet je ook, hoe zij stierf?
Neen, wist ik het maar. Ik vermoed, dat zij
door een of anderen Duitscher vermoord is, maar
ik ben er nooit achter kunnen komen, hoe het in
elkaar zat.
Was u dan niet bij haar toen zij stierf?
Neen, ik kwam toen weer terug van Parijs,
waar mijn vader gestorven was. Op het Chateau
Ixotel, waar ik langs kwam, was er hard hulp
noodig en ik bleef er twee weken. Toen ging ik
terug naar madame de Rastignac. Maar Barbara
bleef cr achter, om eenige gewonden te verplegen.
Slechts gedurende enkele uren viel het in handen
der Duitschers; toen wierpen de Engelschen hen
er weer uit. Maar vóór dat gebeurde, werd Barbara
gedood.
Er viel een stilte tusschen hen, die eindelijk
gebroken werd door de vroolijke stem van Natalie,
die Barbara riep om naar de vliegende visschen te
komen zien.
Dö Verordering op de Begrafeuisrechten te OUDE TONGE, die vorige week is
vastgesteld, luidde als volgt, wat betreft de te heffen bedragen:
Binnen de bebouwde kom:
Twee paarden, le klas
2e
3e
Een paard, le
2e
n n 3e
Buiten de bebouwde kom:
Twee paarden, le klas
2e
3e
Een paard, le
a a 2e
3e
W anneer de begrafenis niet op tijd plaats beeft, wachten per uur
Buiten de gemeente.
Ooltgensplaat
den Bommel
Langstraat
Achthuizen
Stad aan 't Haringvliet
Middelharnis (boot)
Oude Tonge (tramstation)
Manschappen bij de lijkkoets.
le klas6 x
2e 6 x
2e 6 X
Alge-
meene
R. K.
begraafplaats.
Paarden en voerman.
7,-
6,-
6,—
5,50
4,50
3,50
9,50
8,50
7,50
8,-
7,-
6,-
5,-
17,—
14,50
17,
14,50
14,50
12,50
5,-
10,-
8,50
7,-
8,50
7,-
5,50
12,60
11,
9,50
11,—
9,50
8,-
5,-
17,—
14,50
17,-
14,50
14,50
12,50
5,-
2,50
1,50
12,-
Lijkkoets
huur.
12,-
6,-
12,-
6,-
3,-
12,—
6,-
12,-
12,-
12,-
12,-
IV
XI.
Barbara Nicholson!
Het was de laatste avond aan boord. De schipper
had hen verteld, dat hij bij het aanbreken van den
volgenden morgen het anker hoopte te laten vallen
in de kleine baai van Areola. Natalie was druk in
de weer met het inpakken van haar eigen en haar
vaders spullen, druk tegen hem babbelend en
honderd-uit plannen makend voor het nieuwe
leven, dat den volgenden morgen zou beginnen in
een land van zon en kleuren.
Zij had gehoord van de bloemen, de sinaasappel-
tuinen, de mooie heuvels er achter, de zonsonder
gangen en den mooien morgenstond. Zij bekom
merde zich niet om dc détails; maar zij tooverde
zich in haar geest een regenboogwereld van kleur
en licht. Haar vroolijke lach klingelde voortdurend
door de stilte van de zomerschemering.
Maar Barbara zat met haar reisgezel op den boeg
van het kleine schip, terwijl zij keek naar het
zilveren zog in de maanvcrlichte zee, en het
plechtig glinsteren van de maan in de donker-
violette lucht.
Toen sir Horace den naam van Barbara Nichol
son uitsprak, keerde Barbara zich om en keek
hem aan.
Dacht u aan haar?
Ik heb veel aan haar gedacht. Het is zeer
goed mogelijk, dat zij dc dochter van m'n neef is.
Ik had twee of drie neven, die allen zeer veel
jonger dan ik waren. Mijn leven maakte corres
pondentie onmogelijk. Langzamerhand verloor ik
hen uit het oog. Op 'n goeden dag vernam ik, dat
er een getrouwd was. Ik herinner mij, dat ik hem
een tijgervel heb gezonden.
VERSLAG Onderling Begrafenisfonds
te Middelharnis.
Het Onderling Begrafenisfonds hield j.l.
Vrydag zijn jaarlijksche vergadering in het
café van dhr. Pape. De bijeenkomst werd
door den voorzitter geopend, waarna de no
tulen werden gelezen, goedgekeurd en getee-
kend. De rekening over 1930 is als volgt:
Ontvangsten.
Contributie der leden6552,79$
Entreegelden28,50
Rente van 10.000 N.W.S. 450,-
Boerenleenbank 248,76
hypotheek55,—
schuldbekentenissen317,06
Landpachten858,26
Diversen2,50
Totaal 8512,87$
Uitgaven.
Uitkeering by overlijden 2826,50
Salarissen en presentiegelden 612,66
Drukwerk, porto's en schryf-
behoeften118,16
Onkosten algemeens- en bestuurs
vergaderingen enz194,05
Bodeloon en premies218,65
Onkosten, belastingen169,26$
Kosten wegens uitvoering der wet 185,23
Safehuur en diversen87,80
Totaal 4412,31$
Saldo over 1930 aldus f 4100,56, met nog
41,81 waardevermeerdering by hertaxatie.
Bezittingen op 31 December 1930.
Boerenleenbank6601,32
Waarde der landery'en
Effecten Nederland 1917
Schuldbekentenissen
Hypotheek
Kasgelden
14620,-
10000,-
10000,-
1075,-
702,71
Totaal ƒ42999,03
Dat was Barbara's vader! zei het meisje
plotseling. Zij droeg altijd een halsketting van
tijgerklauwtjes.
Dat zond ik voor zijn vrouw.
Ja, haar moeder. Dat vertelde zij me. Van
een gedeelte van het vel had zij een haardkleed
gemaakt. Zij vertelde me, dat een neef van haar
vader den tijger geschoten had en de huid en de
klauwen naar hem had gestuurd als huwelijks
cadeau. En dat was U.
Het schijnt zoo... Barbara Nicholson...
vreemd! Heeft ze nooit iets van haar ouders ver
teld?
Zij waren alle twee dood. Influenza, vóór den
oorlog. Zij ging naar Frankrijk als gouvernante,
naar het Chateau Ixotel. Dat is alles wat ik ervan
weet. Ik hield veel van Barbara. Ik hield erg, erg
veel van haar. O, ik zou zoo graag willen weten,
hoe zij precies gestorven isl
Hoe weet je, dat zij zeker dood is?
Madame schreef het me. Zij moesten vluch
ten, nadat de Engelschen lien van de Duitschers
bevrijd hadden. Het kasteel werd een van die ver
schrikkelijke verwoeste gebieden, eerst door het
eene leger bezet en dan door het andere. Zij gaf
geen adres op. Flet briefje was met potlood, in
haast geschreven. Zij wilde mc alleen maar laten
weten, dat zij en haar kinderen in veiligheid
waren. Maarzij vertelde me, dat Barbara dood was.
Niets meer. Dat is juist het pijnlijke. O, ik wil
weten, waar zij stierf en hoe. Maar nu geloof ik
niet, dat ik het ooit te weten zal komen.
Sir Horace zat voor zich uit te staren. Er kwam
een waas voor zijn oogen. Strakke lijnen trokken
zich in zijn gezicht. Hij sprak niet tot het meisje
naast hem, maar zij voelde door haar heele wezen
Met 40 tegen 28 stemmen gaf de verga
dering haar afkeuring inzake de door het
bestuur geschonken 20 korting op de huur
van landerijen, wat voor de pachters een
strop is, daar deze 20 alsnog door hen
moet worden aangezuiverd. Er werd aange
voerd dat de huurders niet zoo hoog hadden
moeten inschryven.
Dit najaar zijn de voorzitter van het be
stuur met de voorzitter van de commissie
van toezicht samen naar de Verzekerings
kamer geweest om nog eenig uitstel van
de door de wet gestelde eischen in verband
met volledige ledenlijst en noodige reserve.
Dit uitstel is gegeven tot half Maart, dan
moet de boel in orde zijn.
Bij loting werden voor Middelharnis aan
gewezen voor ophaler van de contributie
A. Verhage Kz., Ring; J. Verhage Jz Oost
zijde; Jb. Koster Jz., Westzyde. Voor Som-
melsdyk A. Krijgsman.
In den loop van Februari zal stemming
worden gehouden voor de vacatures, ont
staan door de periodieke aftreding van bet
bestuurslid Gt. van Eek en den commissaris
Abr. Koote.
Na nog een tijdje te hebben gepraat over
een post op de rekening, werd de vergadering
door den voorzitter gesloten.
dat hij hevig bewogen werd door wisselend gevoel
van medelijden en toorn.
Je weet dus zeker, dat zij dood is?
Ik geloof, dat ik daar zeer zeker van kan zijn.
Madame had het woord „dood'' onderstreept. U
weet hoeveel dingen er in dien tijd erger waren
dan dood. Ik begreep, dat zij de bedoeling had, mij
niet in het onzekere te laten. En ik heb geen reden
om aan te nemen, dat zij mij wilde bedriegen.
De man loosde een langen, diepen zucht, die
hem scheen te verlichten.
Laten wij het dan daar op houden. En
dankbaar zijn voor die zekerheid. Mijn nichtje
Barbara, die ik nooit gezien heb! Misschien zal ik
nog eens het voorrecht hebben een andere Barbara
in haar plaats te stellen. Ik heb practisch gesproken
geen kennissen meer. Madame de Rastignax, mijn
oude vriendin, vertelde mij dat U in hetzelfde
geval verkeert. Wtllen wij neef en nicht voor
elkander worden, hier in dit verre land? Neef en
nicht behoeven niet altijd denzelfden naam te
dragen; maar indien ik werkelijk een nichtje
Barbara gehad heb, waarom zou een andere kleine
Barbara haar plaats niet kunnen innemen?
Hoe vriendelijk van u! zei ze zacht. Het is
zoo heerlijk, zich niet heelemaal alleen te voelen in
een vreemde plaats.
Juist. Ik ga naa r een onbekende plaats. De
Voorzienigheid heeft ons bij elkaar gebracht. Dus
kunnen wij elkaar met een gerust geweten als
familieleden beschouwen. Trouwens; als wij ver
genoeg terug gaan, zijn wij toch allen van één bloed
en één ras.
(Wordt vervolgd.)