EERSTE BLAD
in Onze Eilanden
KOOP
„g. Nieuwstr. 47, Schiedam
-tarief
oiMBOErrs
flfANOL
20
OP EENZAMEN POST.
DRAISIYIA-vanVALKENBURG'S-
e A -'i LEVERTRAM
Ner
Brandwonden
Kloosterbalsem
MHEEREN-BAAI
ti. Gr. Scheepsluiken,
>t 3 00 M. en dik 6x/a c.M.
1 dms. planken,
lang 4 90 M. tot 5.30 M.
Ims. lang 2.— M. tot 5.50 M.
ote partij ribhout 2x3,
n verschillende lengten, ramen,
ijzeren binten, huisankers,
mwichten, etc.
gen bij
riefoon 68951.
D6.
Part.,
typ.
9 n.m.
bank
dam.
MIDTüSU
LAAT NIET LOS
Verkrijgbaar bij alle Boekhandelaren
kleeding is niet duur
U een keuze doet uit de modellen
',t Nieuwe Modeblad (29e jaargang
rik maakt van de gratis knip-
menbladenof tegen billijken pry's
yeknipt patroon bestelt.
lacl verschijnt 2 x per maand,
a t I s knlppatronenbladen. Over-
te en practische modellen, óók
sn, lingerie, klnderkleedlng, hee-
3 en gehaakte kleeding, nuttige
ken.
ibo-nnementsprys bedraagt slechts
3. per kwartaal, 1.25 franco per
Te bestellen bij de Uitgevers dezer
int. Proefnummer op aanvrage
tis.
Naast de heeren der Regeering, van Eerste
en Tweede Kamer hebben ook wjtthet ge
noegen gehad om het brood met at) in-
landsche tarwe vermengd te mogen proeven.
WU hebben het geprobeerd gesneden en uit
muntend bevonden. Wij zouden zeggen het
is iets meer geel alsof de dooier van een ei
er doorheen is gewerkt dan het gewone
buitenlandsche tarwebrood. Maar den smaak
vonden wij eer beter dan minder en in
staat om elke harde critiek te doorstaan.
Nu wtj het zoo toch even over het brood
hebben hoe brandend is die quaestie wel
niet van het dagelijksch brood tegenwoor
dig moet er toch iets van ons hart. En
wel dit.
In 1912 woonde schrijver dezes in Rotter
dam. In dien tijd viel ons dit op: dat er
broodbakkerijen waren die toen voor haar
ramen hadden staan een bordje .brood" van
den nieuwen Zeeuwschen tarweoogst.
Het is wel merkwaardig dat dit gebruik
zoo geheel schijnt verdwenen.
Waaruit niet onduidelijk blijkt: dat
Zeeuwsch tarwebrood een recZawre-artikel
was in casu iets bizonders.
M.a.w. door groote activiteit van agenten
van buitenlandsche meel- of graanhande
laren is een vroeger smakelijk product ver
dwenen.
Het oude spreekwoord! „Goede wijn be
hoeft geen krans" wordt tegenwoordig meer
malen gelogenstraft. Zoo ook hier.
Geelden stadsmensch eens wat we noemen
boerenmek. Hij eet niet hij vreet. Dat is
toch brood van zuiver inlandsche tarwe!
Men lost geen crisissen op met adviezen
van een schrijftafel. Er moet voor gewerkt
worden. Onze tarwe-cultuur is terug-gezet
door buitenlaadsche reclame. Slechts Hol-
landsche tegenreclame kan daartegen in.
Bakkers en meel-importeurs klagen over
de regeeringsmaatregelen. Waarom zouden
nu niet de gezamenlijke boeren een brood
actie kunnen beginnen. „Eet Boeren-mek!"
Spandeer er 't eerste jaar eens wat geld
aan maak vlugschriften en reclameplaten
hamer de massa in 't hoofd: Eet boe
renmek!
Kosten gaan den baat vooruit. Bespre
kingen zullen gehouden moeten worden met
coöperatieve bakkerijen en bakkersbonden,
maar zonder dat men de handen aan den ploeg
slaat komt men er niet.
Is de zooveel sterker en forscher gebouwde
landman, groot gebracht met „eigen tarwe",
niet op zichzelf een reclame van 't eigen
product tegenover den zooveel zwakkeren
stadsmensch?
En is het niet veel waardiger voor de
boeren om door eigen kracht uit de misère
te komen dan door 'n fooi van het Neder-
landsche volk in den vorm van 'n regeerings-
meng-voorscbrift
J, B.
W eek-revue.
Binnenland.
Onze landbouwbevolking geniet nog steeds de
twijfelachtige eer dooreen groot aantal ingezonden
stukken te worden becritiseerd. Een overstelpend
aantal dergelijke stukken fladderen op de redactie
tafels neer en ook onze regeering wordt bedolven
onder een hoop adressen, waarin het pro- en contra
der te treffen steunmaatregelen worden verdedigd.
Deze groeiende papierlawine verheldert en ver
helpt helaas de nijpende toestand der noodlijdende
akkerbouw niet in het minst. Dat er geholpen moet
worden en wel zeer spoedig, erkennen ook een
groot deel der tegenstanders der tegenwoordige
plannen, waartegen evenwel gegronde bezwaren
tegen aangevoerd kunnen worden.
Het 'meest onsympathieke der aangekondigde
plannen is namelijk, dat naast een volkomen ont
wrichting der meelhandel, de lasten der steun uit
sluitend gelegd worden op de ruggen der consu
menten en dat het noodwendige gevolg dezer maat
regel even zwaar en zwaarder zullen drukken op
de ruggen der minst draagkrachtigen, alsmede op
de groote gezinnen. Bovendien is het aan gegronde
twijfel onderhevig, of de veenkoloniale boeren,
die nog dieper in de put zitten dan de boeren op de
klei, wel geholpen worden met financiering der
groote aardappelmeelvoorraden, welke voorraden
sneller aangroeien dan de afzet. Indien de op de
markt drukkende voorraden niet worden gespuid
schijnt een herstel der prijzen uitgesloten.
Voor de Zuiderzee-werken, aldus dezer dagen
een bitter gestemd landbouwer, waagt de regeering
honderden millioenen en misschien wel een milliard,
doch de akkerbouw moet met lapmiddeltjes ge
nezen worden, omdat de minister van financiën de
koorden der beurs niet wenscht te openen.
Toen de stoomgemalen der Wieringermeerpolder
in werking werden gesteld, waarbij de noodige
autoriteiten aanwezig waren en o.a. ook de heer
Colijn, betoogde deze staatsman het niet zoo'n
ramp te vinden, indien de drooglegging van 'dit
grootsche en belangrijke werk een strop van een
paar honderd millioen zou opleveren. Bij de huidige
crisis in den akkerbouw gaat het niet alleen om
de belangen van boeren en landarbediers, doch
eveneens om de belangen van een belangrijk deel
van de middenstand, waartegenover de aangekon
digde maatregelen dan toch wel een heel pover
figuur maken, hoogstens als gedeeltelijk pijnstillend.
Op gezette tijden speelt het hooge water de laag
gelegen streken in ons land leelijke parten. Het
plotseling met formidabele snelheid opkomende
water was voornamelijk langs onze groote rivieren
voor de bewoners een zeer onaangename verrassing.
Groote oppervlakten zijn overstroomd, doch ge
lukkig vait de materieele schade nog al mee, door
dat onze dijken óver 't geheel den druk van het
water schitterend hebben doorstaan. Terwijl wij
dit schrijven komen de eerste berichten over een
langzame val van het water binnen, zoodat onze
deskundigen, onvoorziene omstandigheden voor
behouden, de toestand als veel minder gevaarlijk
beschouwen.
De economische positie van Indië, waarin hon
derden millioenen Nederlandsch kapitaal is ge
ïnvesteerd, weerspiegelt zich op minder gunstige
wijze in het vloeien der Indische belastingen. Vol
gens een telegram van het persbureau Aneta, be
draagt de opbrengst der eerste 9 maanden van dit
jaar ruim 48 millioen minder dan in hetzelfde tijd
vak van 1929. Waar evenwel het laatste kwartaal
de verschillende bronnen inkomsten ruimer plegen
te vloeien, hoopt men deze ongunstige achterstand
nog grootendeels te kunnen inhalen.
FEUILLETON.
BOOTH TARKINGTON.
NAAR HET AMERIKAANSCH DOOR
HENRI VAN DE WEO.
(Ceaut. uitgave van de N.V. Uitgeverij P. D. Bolle.)
62)
Warren Smith nam weer het woord. ,.Dus is alles
afgehandeld?" vroeg hij. „Wij zijn van alles precies
op de hoogte?"
„Wacht nog even," riep Keating, „ik wilde graag
weten, welke politiek de „Herald" zal volgen, als
tenminste miss Sherwood bereid is iets mede te
deelen?"
„Natuurlijk," antwoordde zij. „Het is heel ccn
voudig, wij hebben slechts één doel. Wij zullen
niemand met nadruk aanbevelen en omtrent mr.
McCune zooveel publiceeren, als wij doen kunnen,
zonder onbescheiden te worden. Ditmaal zal het
groote werk moeten gebeuren door de gcdclcgecr
den. Wij zullen ons plan in het geheel niet publi
ceeren, maar als de conventie is afgeloopcn en hij
candidaat wordt gesteld, geven wij een extra editie.
Ik kan reeds mededeelen, dat mijn medewerkers en
ik zoo zeker zijn van ons succes, dat wij het extra
nummer den avond te voren zuilen gereed maken.
Mr. Harkless mag niets vernemen omtrent den
datum van de conventie en ik geloof, dat het mo
gelijk zal zijn, de kranten uit zijn kamer weg te
houden. Meer heb ik niet te zeggen."
Buitenland
Een der onaangenaamste verrassingen dezer
week waren de talrijke berichten uit het buitenland
over ernstige overstroomingen en talrijke dijkdoor
braken vanuit Duitscliland, Frankrijk en België.
Vooral in Noord-Frankrijk en inzonderheid in
Vlaanderen, kan men gevoeglijk van een ramp
spreken. Meerdere dijken hebben hier den druk
van het snel wassende water, opgezwiept door
stormen niet kunnen weerstaan. Nabij Hamme en
Dendermonde, welke streken ook reeds in 1928
zoo zwaar door overstroomingen zijn geteisterd,
zijn de Scheldedijken op talrijke plaatsen bezweken,
evenals te Berlare, Baasrade, Moerzehe, Zele,
Grembergcn en andere plaatsen. De bevolking van
genoemde streken werd meerendeels gedwongen
tot een overhaaste vlucht, enkelen moesten hiertoe
evenwel haast met geweld hiertoe worden gedwon
gen. Vanuit de Belgische garnizoensplaatsen zijn
troepen naar de door deze ramp getroffen streken
gezonden, teneinde behulpzaam te zijn bij het
herstellen der talrijke bressen en bewaking dei-
bedreigde punten. Terwijl wij dit schrijven komen
vanuit Frankrijk nog berichten binnen over regens
en stormen en dat het water nog steeds wassende
is. Ook de stormen langs de Europeesche kusten
hebben heel wat schade aangericht en hierbij is
het helaas niet enkei bij materieele schade gebleven.
Enkele buitenlandsche schepen zijn in den storm
gebleven en hierbij o.a. ook een Duitsch stoomschip
dat in den mond der Elbe is vergaan, waarbij de
bemanning van 31 koppen hun graf in de kokende
golven hebben gevonden.
Ook in de Europeesche politiek is het ver van
rustig en het meerendeel der kabinetten voelt zich
weinig vast in het zadel. Dat is heel erg jammer,
vooral in tijden van toenemende depressie en wan
trouwen, wanneer een krachtig bestuur meer dan
ooit gcwenscht is. Naar welke kant men in Europa
men ook kijkt, overal ontwaart men verzwakte,
ondermijnde ministeries, welke onmachtig op de
binnen- en buitenlandsche politieke golven heen
en weer worden geslingerd en die enkel door het
verleenen van concessies naar links of naar rechts
het veege lijf kunnen redden. De landen, gezegend
met een communistische of fascistische dictatuur
mogen hierop schijnbaar een uitzondering maken,
de innerlijke zwakte treedt ook daar du delijk
T-LEEUWARDEN
(Adv
V0OS en ovcrsPannen' onruslig
en slapeloos. Men gebruike
hiertegen de zenuwstillende en zenuwsterkende
Mijnhardt's Zenuwtabletten
Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten
(Adv.)
aan het licht, omdat de kracht der requireerde
bajonet noodig is om op de been te blijven.
Het Duitsche kabinet Bruning^ steunend op etn
parlementaire minderheid, een der zwaksten onder
de zwakken, heeft deze week opnieuw nog een
der weinige steunpeilers verloren, doordat de rijks
commissie van de economische partij met goed
keuring van prof. dr. Bredt, rijksminister van jus
titie, uit de regeering wenscht te treden en zulks
per volgend besluit aankondigt.
„Reeds op 26 September 1930 heeft de commis
sie besloten, dat de economische partij aan geen
regeering in het rijk zal deelnemen, waarop de
sociaal-democratie direct of indirect invloed uit
oefent. De gebeurtenissen van den laatsten tijd
echter, dat het kabinet-Bruning met steun van
de sociaal-democraten zijn politiek tracht te voe
ren, onder prijsgeving van levensbelangen van het
Duitsche volk en net Duitsche economische leven.
Volgens de meening van de economische partij
kunnen op deze wijze de levenskwesties van het
Duitsche volk in de binnenlandsche en buiten
landsche politiek niet opgelost worden! Dienten
gevolge wijst de economische partij den verderen
steun aan het kabinet Bruning af.
„Dank u wel," zeide Keating. „Dat is zeer zeker
de juiste weg." Iedereen stemde hiermede in en
Keating en Bence kwamen naar Helen toe om haar
in een gesprek te betrekken. De anderen maakten
zich langzamerhand gereed om heen te gaan.
„Maak nog heen haast," noodigde de rechter.
„Er gaat voorloopig toch geen trein." Minnie kwam
binnen meteen groote kruik Iandwijn, terwijl Mildy
Upton volgde met glazen en een groot stuk cake.
De rechter presenteerde sigaren, die de bezoekers
aarzelend en glurend naar de dames aannamen, niet
wetend of het wel geoorloofd was te rooken.
„Zal ik eens voor lucifers zorgen?" bood Helen
aan. Even later zaten allen zwaar te dampen.
„Waarom noemt u haar toch miss Sherwood,"
fluisterde Boswel 1, Keating in het oor.
„Zoo heet zij."
„Is zij dan niet de dochter van dien ouden man,
daar bij het raam? Ik dacht, dat zij Fisbee heette."
„Neen, zij is wel zijn dochter, maar haar wette
lijke naam is Sherwood, zij werd geadopteerd.
„Drommels, dan weet ik er alles van. Ik zou wel
eens willen weten, of er iemand is hier in de buurt,
die haar geschiedenis niet kent. Doch haar naam
zal niet zoolang meer Fisbee of Sherwood zijn. Zij
kan heel gemakkelijk ccn nieuwen naam krijgen.
Ik verzeker jc, als zij een beetje was gesteld op den
naam Botwell ik ben vrijgezel.
„Dat zal nog wel een oogenblik duren," ant
woordde Keating, „men zegt, dat Harkless de ge
lukkige wordt."
„Och schiet op," hernam mr. Boswell. „Waarom
moet je dat nu zeggen? Kun je een ander niet eens
een oogenblik in een gelukkigen waan laten?"
Warren Smith naderde Helen en vroeg haar om
muziek. Zij liep onmiddellijk naar de piano en zong
enkele nergerliedjes in dialect, gevolgd door ver
schillende imitaties. Haar gehoor luisterde opge
togen en glunderde van genoegen en bewondering,
vooral om de imitaties. Lang voor zij eindigde,
gingen alle hoofden en voeten mee op de maat
van de muziek.
Toen de hoeren uit de stad ontdekten, dat het
tijd werd, als zij hun trein niet wilden missen, ver
zocht Helen htm nog een enkel oogenblik te wach
ten.
Zij liet de glazen vullen en stond in het midden
van den kring die om haar was gevormd.
„Voor u vertrekt, moeten wij elkaar beloven, dat
onze hoofden koel en onze harten sterk zullen zijn.
Als u wilt, dan.Zij bloosde hevig, haar stem
trilde, maar zij hief het glas op en riep dapper:
„Op onzen candidaat!"
De mannen ledigden hun glas in een teug. Toen
klonk dc eerste jubelkreet in de campagne voor
John Harkless.
„Vrienden," zeide mr. Keating, toen hij, Boswell
en de heeren uit Gaines wegreden in den omnibus,
„dat wordt onze mooiste campagne. Ieder van ons
stelt prijs op dc verkiezing van Harkless..."
„Het is een prachtig idee," zeide mr. Bence,
„De naam van Harkless..."
Keating wist verdere breedsprakigheid te voor
komen. „Maar dat is niet alles. Dat kleine vrouwtje
wil hem in het congres hebben en ik zeg je, dat
haar wil de beslissende factor zal zijn. Hij wint!"
Dien avond wandelden Minnie en haar vader
tusschen de bloembedden in den tuin op en neer.
„Geef je het nu gewonnen?" vroeg de rechter.
„Geen sprake van," wees zijn dochter af.
„Heeft zij jou niets gezegd?"
Deze van politiek druipende beslissende der
economische partij ontbrak er nog maar net aan,
om de feestvreugde te verhoogen. Oogenblikkelijk
wordt de kostbare tijd aangewend voor onder
handelingen en de eventueele gevolgen van deze
ongerijmde stap. Gaat het volgens de oude be
proefde methode, dan sleept dit nog een reeks
andere bijkomstige moeilijkheden uit de politieke
modder en weet niemand waar het eind is, vooral
niet onder de huidige omstandigheden.
Terwijl de Engelsche regeering de zooveelste
motie der conservatieven heeft af te slaan, omdat
de conservatieven ontevreden zijn daar de Labour-
regeering niet bereid is gebleken in het protec
tionistische schuitje der Dominions op de de vorige
week gesloten Rijksconferentie, welke juist is ge
sloten toen de Indische conferentie de sluizen der
welsprekendheid opende met maar even 37 rede
voeringen, het Belgische kabinet met een benijdens
waardig optimisme aanstevent op nieuwe moeilijk
heden, eigenlijk oude omdat het de altijd weer-
keerende taalkwestie is, het Fransche kabinet Tar-
dieu zich minder prettig gaat gevoelen onder de
in omvang groeiende bankschandalen, is men er
in Oostenrijk nog steeds niet in geslaagd een nieuw
mniisterie te vormen.
zijn pijnlijk en duren lang omdat de huid I f
vernield is. Akker's Kloosterbalsem er op
verdrijft dadelijk de pijn, doet de blaren
verdwijnen en ge houdt geen litteekens.
„Geen goud
zoo goed"
(Adv.)
Ondanks zijn nederlaag schijnt Vaugoin niet
erg haastig om zijn ministrieele zetel te verlaten
en Schober heet niet bereid te zijn aan de vorming
van een nieuw kabinet deel te nemen, indien Vau
goin en waarschijnlijk met hem de fanatiekste
leiders der burgerwachten, verdwijnen. Een der
laatste berichten maakt melding van een poging
van Seipel, dc machtige leider voor en achter de
schermen, tot vorming van een anti-marxistische
eDalitie, omvattende de christen-socialen, het
Schober-blok en het Heimatblok (burgerwachten).
Ook deze poging heeft weinig kans, gezien de
reeds boven genoemde bezwaren, terwijl het Extra-
blatt, orgaan der plattelanders, welke deel uit
maken van het Schoberblok, deze poging van
Schober betiteld als een blijk van gemis aan in
zicht en zulks de moeite van bespreken niet waard
acht. Dit is even kort als duidelijk en Iaat omtrent
het resultaat dezer poging tot vorming eener anti-
marxistisch kabinet geen twijfel bestaan.
De gebeurtenissen in Spanje nopen ons op dit
klassieke land van Sint Nicolaas terug te komen.
Het kabinet Berenguer, de overgangs-dictator die
normale en parlementaire.toestanden zou invoeren
en het Spaansche volk reeds meerder malen ver
kiezingen beloofde en deze beloften steeds onver
vuld liet en het stijgend ongeduld met nieuwe be
loften tracht te paaien, komt steeds meer in fas
cistisch vaarwater. Deze zetbaas van koning Al
fonso, die als een braaf militair alle orders van
zijn vorst opvolgde, is dezer dagen met nieuwe
sterk naar dictatuur riekende bevoegdheden be
kleed, teneinde aan de steeds heviger gisting onder
het Spaansche volk het hoofd te bieden. Dc toe
stand is dermate critiek, dat rondom Madrid de
troepen zijn geconcentreerd. De gevangenissen
zijn zoodanig overvuld met honderden nieuwe
arrestanten, dat er geen plaats meer is. De achter
stand bij de rechterlijke macht wat de afhandeling
„Nog niet. Zij en mr. Fisbee zijn naar het bureau
gegaan, zoodra de anderen vertrokken."
„Heb je het niet ontdekt, wat zij bedoelde met
haar politiek? Begrijp je niet, wie „onze candidaat"
is?"
„Niet precies."
„Zag je niet, hoe zij bloosde, toen zij haar dronk
instelde?"
„Jawel, maar iedere vrouw zou blozen, met zoo
veel mannen om zich heen."
„Schei uit! Zij is niet verlegen! Weet je waarom?"
„Zat er politiek achter?"
„Politiek?" Hij keek haar over zijn schouders
aan en vervolgde op zachten toon: „Ik wil je in
vertrouwen iets vertellen, Minnie. Zij vaardigt
hem af naar het congres."
„Haha!" riep zij triomfantelijk. „Dacht u, dat
ze dat doen zou, als zij van hem hield?"
„Minnie 1" Briscoe zag verwijtend voor zich.
„Zoo wil ik jc niet hooren praten. Op die manier
spotten sommige kranten met onze groote instel
lingen. Dc eenige kritiek, welke men op het congres
uitoefent, bestaat altijd in dc insinuatie, dat het
alleen maar goed is voor de afgevaardigden zelf.
Het congres is de grootste deugd van onzen staats
vorm, de congresleden zijn de fouten.
„Dat bedoelde ik niet," protesteerde het meisje.
„Ik lees trouwens alleen dc „Herald". Ik vraag me
alleen maar af, waarom zij hem wegzendt, als zij
van hem houdt?"
„Zij gaat met hem mee."
„Zij kunnen toch niet samen gaan! Wat zou er
dan van de „Herald" worden?"
„Dat komt best in orde. Er zijn in Roucn genoeg
jongelui, die hier de zaak drijvende kunnen hou
den, terwijl zij in Washington wonen."
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Hoeveel ftjne D*E pypjes
Stopt U tut éeit ons tabak7
Hoeveel sigaretfauiuitjes
Houdt U daardoor in llw zak
Zacht at rijp, goedkoop en geurig,
't Is een streeling voor den neus
U/ie eenmaal S3*E probeerde
Deed metéén zijn levenskeus^
•Cluige Doowbo»
S ECHTE FRIESCHE
20-50 CT PER ONS.
fftelange mui rijpe tabakken.
der talrijke strafzaken betreft, heeft zelfs het be
noemen van noodrechters tot gevolg gehad.
Het te Madrid verschijnende blad Athenaeum,
heeft in een protest tot het buitenland gericht
waarin o.a. staat: „Wij vragen van oe democra
tische instellingen van 'Europa en Amerika voor
namelijk, dat zij uiting geven aan het protest,
dat ons parlement niet kan formuleeren, omdat
daaraan het zwijgen is opgelegd door een regiem,
dat slechts in stilte, onrecht en bloedige onder
drukking kan leven en zich onvereenigbaar heeft
getoond met Spanje."
St.-Nicoaas heeft Spanje verlaten voor een
tocht naar de West-Europeesche landen, waar de
brave heilige meer stoute, dan zoete kinders zal
aantreffen, vooral onder de grooten, doch anders
zou koning Alfonso hem dringend kunnen ver
zoeken om een nieuwen troon, meer betrouwbaar
en niet zoo vermolmd als de tegenwoordige. Het
aantal knagende wormpjes wordt al te talrijk en
de liefhebberij voor dictatuur is er in Spanje danig
af. Ook hel officierscorps schijnt niet al te betrouw
baar volgens de laatste geruchten en indien dit
werkelijk zoo is, dan staat de zaak voor de monar
chie hopeloos.
DE KADE OM DE STAATSDOMEINGRONDEN
OP ROZENBURG.
Op vragen van het Tweede Kamerlid Bra at:
Is het den minister bekend, dat de kade om
Staatsdomeingronden op het eiland Rozenburg
op sommige plaatsen 1/2 M. gezakt is, tot groote
schade van de huurders, wier klachten niet ge
hoord worden?
„Mr. Harkless wordt zeker gekozen?"
„Als hij candidaat gesteld wordt."
„En hoe staan de kansen van zijn candidatuur?"
„Niemand heeft aan hem gedacht, totdat het in
haar hoofd opkwam. Voorzoover ik kan nagaan,
staat alleen Harkless zijn eigen candidatuur in den
weg. Ik geloof, dat wij alles aan haar moeten over
laten. Zij heeft heel 'wat meer takt dan Blaine.
Kcdge Halloway heeft al afgedaan, maar dat moet
nog geheim blijven. Daarom kwamen zij hier en
niet op het bureau van de „Herald".
„Zij zal-geen minuut eerder met hem trouwen,
al gaat hij naar het congres."
„Je geeft je gewonnen!" riep hij uit. „Je voelt,
dat ik gelijk heb."
„Wacht maar eens af. Het zou.Neen, u hebt
ongelijk, zoo erg als maar kan. Ik wou, dat het niet
zoo was, maar u schijnt blind te zijn. Zij kan on
mogelijk al die dingen voor hem doen, ais zij van
hem houdt. Dat is juist het bewijs. U begrijpt het
natuurlijk niet."
„Ik jwil je één ding zeggen," hernam zij. „Als zij
niet van hem houdt, heeft niets van wat hier ge
beurt voor John Harkless waarde."
„Toch wel! Als hij terugkomt, zal iedereen hem
een groot man vinden. Trouwens, begrijpt u dan
niet, dat zij op deze manier probeert goed'te maken,
dat. zij niet zoo veel van hem houdt als hij wilde?
Nu geeft u het zeker op?"
„Neen!" riep hij zwakjes. „Als hij terugkomt,
zal zij zichzelf niet meer kennen."
Minnie schudde het hoofd.
(Wordt vervolgd.)
