dcnhcid te Meubileering )TTERDAM iMf IJ. C. J. Sehaftemaker 1090 SCHUITEMAKER BSnheid over llwen koop SESTRAAT 30. EN SLAAPKAMERAMEUBLEMENTEN. n, maar direct uit voorraad te leveren. OSESTRAAT30 WOENSDAG 15 OCTOBER 1930 12E JAARGANG. - N°. 97 Bieten rooien PUROL Land- en Tuinbouw FEUILLETON. OP EENZAMEN POST. f—HM6— H Ingezonden Stukken 'E. eesk. en een aan. ;oniën en lelien, verdragen deze toevoeging echter niet en houden zich beter in zuiver water. By de meeste planten beeft echter een hoog suikergehalte een zeer gunetigen invloed op den levensduur. Zoo zou voor rozen een gehalte van 7 10 pCt., voor anjelieren 10-15 pCt.,voorCbry- santemums zelfs 15-17 pCt suiker in het water gunstig werken. De bloemknoppen ontplooien zich sneller, en de bloemen blijven 3 maal langer frisch dan in gewoon water. W stel' h*" kl"di"9 On te omvangrijke naiaarscollcc r J bean.woorden door .a d« eoUd als m da be,ere genre,. i alle voldoende kans ichlllio «"al man vraagt dc koranjen alt id beter, an da pms lag»; dan U ga rf hebt Vandaar dat wn alleen ,n staak ->ss 328 opste en Soliedste adres voor en COMPLEET Huiskamer. ut bestaande uit: 2 fauteuils, 4 Stoelen, eiken al, eiken spiegel, eiken theekast, tezamen voor et langdurige garantie. aaler Ameublement, geheel veerend met stoelenF 60. elen, moquette naar keuzeF 30. :iken slaapk., geheel compl. v.a. F 120. 'essolrs, Eufletten, Linnenkasten, Boeken, sten, Spiegels, Tafels, Rooktafels, Kap stokken, enz., enz. s Uw meubelen opnieuw overtrekken, jrijs zonder eenlge verplichting. EN, BETEEKENT GELD BESPAREN. OP HET JUISTE ADRES: /OVER 'T STATION VAN DE STOOMTRAM ELEFOON 11585. Prijs per kwartaal Losse nummers ADVERTENTIËN van 16 regels 1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1,per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. Schoone woorden maar geen daden. Er is, sedert de economische conferentie in 1927 te Genève gehouden werd, heel veel geschreven en gesproken over de wensche- lijkheid om bestaande belemmeringen in den internationalen goederenruil uit de wereld te helpen. De Volkenbond zat niet stil. Men schreef nieuwe conferenties uit. Deskundigen togen aan het werk, brachten lange rapporten uit (vrucht van veel studie) en zoo kwam men tot het sluiten van de beroemde, doch inmiddels berucht geworden tariefovereen komst, krachtens welke men elkaar plechtig beloofde om geen pogingen meer te doen tot verhooging van de tariefmuren. De dele gaties dineerden, brachten een dronk uit op het welzijn van een onbelemmerd ruilverkeer tusschen de volkeren en reisden naar hunne haardsteden terug. Wat ze daar precies aan hun regeeringen vertelden, weten wfj niet, doch er zullen er wel by geweest zijn, die geschud hebben van het lachen vanwege het feit, dat de tariefconventie de mooiste was sen neus is, welke er ooit op de wereld bestaan heeft. Het is niet onvermakelijk, hoewel als bittere ernst bedoeld, wat de Zweedsche gedelegeerde, Christian Gilnther, onlangs over de tariefovereenkomst van Genève schreef. Men moet niet vergeten, aldus deze zeer bekwame schrijver, dat de Volkenbond tenslotte slechts een aaneensluiting is van staten, die onder elkaar volkomen dezelfde rechten hebben. De Bond beschikt over geen enkel machtsmiddel om de in alle talen van de wereld uitgesproken wenschen tot uit voering te brengen. Men kan in Genève niet het eene land tegen het andere uitspelen, noch tegenstribbelende partijen door bedrei gingen tot toegeven dwingen. De Bond kan alleen maar trachten om zoo goed mogelijk de belangen van zijn leden te behartigen, in welke richting deze belangen ook mogeD gaan. Een vrijhandelsland wenscht b.v. ver laging van alle tarieven prachtig, men stelt derhalve snel een artikel op, hetwelk bepaalt, dat de tarieven verlaagd moeten worden. Nu komt echter een protectionis tische staat aan het woord. Deze kan zich met dat artikel inzake tariefsverlaging niet vereenigen, meent zich derhalve het recht te moeten voorbehouden om zijn tarieven te verhoogen. Vlug als de wind worden alle krachten in beweging gezet om een nieuw artikel te formuleeren, hetwelk vaststelt, dat, indien het noodig mocht zijn, de tarieveD natuurlijk ook verhoogd kunnen worden. Zoo wordt dan eindelijk de overeenkomst, opdat alle partijen het ermede eens zijn, tot een warrewinkel van bepalingen, aanvullende bepalingen en uitzonderingen, welke als ge heel beschouwd de tegenstellingen tusschen de verschillende landen eerder verscherpen dan verzachten. Dat is inderdaad weinig bemoedigend, wat de heer Günther ons daar van den geest van Genève vertelt. Maar nu begrijpen wij ook, waarom men in ons land bij de behan deling van het suikerwetje zoo luchtigjes over de bezwaren is heengegleden, welke sommigen meenden te ontdekken in het feit, dat Nederland de conventie van Genève had onderteekend. Heeft Nederland dan toch nog ter elfder ure lichtelp den spot gedreven met die conventie, waarover zooveel hoog dravende woorden zijn gesproken? Maar wat moeten wij andere landen dan nog ver wijten? Kunnen wij dan nog wel met goed fatsoen een hooge borst opzetten tegen Duitschland, dat onze zuivelproducten, eieren en groenten weert? Hebben wij ons aller beste wapen, n.l. dat van den moreelen moed, om aan de zaak van den vrpandel trouw te blijven, niet uit handen gegeven door in voering van een invoerrecht op suiker, waar van het nog geenszins zeker is, dat zij, voor wie die steun bedoeld is, er eenig voordeel van zullen hebben? Neen, het ziet er met een onbelemmerd internationaal ruilverkeer nog niet rooskleu rig uit. Drie jaar geleden werd even de schijn gewekt, alsof de wereld op den goeden weg was. ïDe schoone redevoeringen waren niet van de lucht. Op het oogenblik weten wy, dat het slechts schoonklinkende woorden waren. Daden hebben wy nog niet gezien. aardappelen rooien en andere land arbeid, veroorzaakt kloven in de handen en maakt ze ruw en pijnlijk. Dit verzacht en geneest men met Doos 30, 60 en 90 ct. (Adv.) ïéösw j BOOTH TARKINGTON. NAAR HET AMERIKAANSCH DOOR HENRI VAN DE WEO. (Geaut. uitgave van de N.V. Uitgeverij P. D. Bolle.) 49) „Ik geloof het niet. Zij hebben een loodsje gezet, drie mijlen naar het zuiden; zij willen er machines plaatsen, maar er is overigens nog niets gebeurd. Ep zeide, dat zij van plan zijn te gaan boren. Hij raakte plotseling geheel in de war; zij begreep de reden van zijn ontdaanheid en besefte dat hij een man was met een zacht karakter. „U behoeft zich niet ai te zeer te verbazen," merkte zij op, „maar al weet ik van zulke dingen vrijwel niets af, toch ben ik van plan veel aandacht er aan te schenken. Die maatschappij kon wel eens van groote beteekenis worden voor Carlow. Wij moeten zorgen bijzonderheden in de krant te hebben ais het kan een heel artikel. Kunt u wellicht vandaag bij mr. Watts informeeren naar de vor deringen, die zij maken en zou het hem schikken, morgen of overmorgen hier op bureau eens te komen praten? Als hij er voor voelt, wil ik hem wel een interview geven. Zeg maar, dat hij ons zeer zal verplichten. „Hij komt vast en zeker," antwoordde mr. Schofieid met absolute overtuiging. „Ik kan het wagentje van Tibbs wel even leenen om er heen Het gezamenlijk sorteeren van Land- en Tuinbouwproducten in verband met de uitvoer-contróle. Na de jaren van propaganda in 1924 en 1925 is het gezamenlijk sorteeren en veilen van uien vrijwel blijven rusten, althans in de streken waar het in hoofdzaak de land bouwers zijn, die dit product verbouwen. Het U.C.B. vestigde wel voortdurend de aandacht op de noodzakelijkheid dit product beter in orde te maken en regelde de sor teering, doch alleen op Goeree en Schouwen werden er pogingen aangewend tot geza menlijke sorteering en veiling onder het U.C.B. merk, doch zonder veel succes.Met het aannemen van de Landbouwuitvoerwet schijnt echter de gezamenlijke sorteering van uien in een nieuw stadium te zijn ge komen. Doordat deze wet met ingang van 15 September van toepassing werd verklaard op de uien, is het voortaan geen vrijwillige zaak meer zijn uien goed te sorteeren, doch zal het product alleen mogen worden uit gevoerd wanneer het aan bepaalde eischen voldoet. Men heeft in principe vrijwel algemeen toegejuicht, dat een dergelijke maatregel in het leven is geroepen. Voor een product als uien, dat niet altijd is aangevoerd op de buitenlandsche markt zooals het behoorde, terwijl toch ook voor de uien geldt dat het in massa en gesorteerd volgens een al;, meen geldend systeem betrouwbaar te koop moet zjjn en dat alleen dan verwacht kaD worden dat het afzetgebied behouden en zoo mogelijk zal kunnen worden uitgebreid. Br wordt gemeend dat de uien het U, C B merk moeten dragen willen zij uitgevoerd mogen worden. Dit is echter niet zoo. Indien echter slechts een bepaald merk aanwezig te gaan. Ep zal er geen gras over laten groeien om hier te komen." Met deze bemoedigende verzeke ring ging hij weg, om even als de anderen te worden teruggeroepen, want zij wilde weten, of hij vol doende gekleed was tegen regen. Zij was een geboren moeder; hij betoogde dat het wagentje hem meer dan voldoende zou beschutten; er was trouwens geen parapluie meer; hij hield er van in den regen te loopen, maar het eind van alles was, dat hij vertrok met haar regenmantel over de schouders, welk kleedingstuk hem echter nauwe lijks tot de knieën reikte. Hij snelde een hoek om en trok dan, diep ademhalend, den regemantel uit; een stuk papier en een touw leenend in een dichtbij zijnden winkel, pakte hij den mantel voor zichtig in om vervolgens terug te sluipen naar het gebouw van de „Herald". Daar vertrouwde hij het pakje toe in de hoede van Bud Tipworthy, die er voor moest zorgen, alsof zijn leven er mede ge moeid was. Mocht de hoofdredactrice binnen komen vóór hij terugkwam, dan kon hij haar den mantel ter hand stellen met de mededeeling: „Hij leende een jas van Hawkins." Eenmaal alleen liep de journaliste weer naar het bureauministere, waar zij een oogenblik bleef staan bij den stoel van Harkiess. Opnieuw raakte zij dien aan, zooals zij dat reeds eerder had gedaan en toen zeide zij op een toon, welken zij niet zou hebben gebezigd, wanneer hij zelf in den stoel had gezeten „Jij wil immers geen dankbaarheid?" Een oogenblik later glimlachte zij om de blauwe linten. Zij nam plaats en zette zich met verwoede energie aan den arbeid, diep over haar papier gebogen. Het potlood bewoog snel heen en weer en er scheen geen tijd te zijn even te rusten, behalve toen Tipworthy het waagde een paar inlichtingen is op de baal, zoodat aanduiding van de partij in het certificaat mogelijk is, dan wordt dat voldoende geacht. Wel is er een regeeringsmerk beschikbaar gesteld en wel tegen betaling van j cent per baal, doch het gebruik er van is niet verplichtend. Voor den kooper op de BuiteDlandsche markt dragen de balen dus geen zichtbaar teeken. Er is echter een streven het gebruik van het Kegeeringsmerk wel verplichtend te stellen, zoodat ook te zien is, dat men met het Hollandsche product te doen heeft. Wat zijn nu de gevolgen van de uitvoer- contróle Voor verschillende telers en koopers groote moeilijkheden. Een deel verlangt daarom soepele toepassing en weer anderen hadden liever gezien dat nog wat was gewacht tot men er beter op ingericht was om goed te sorteeren. Het eerste is zeer gevaarlijk want velen verstaan er onder, dat de eischen eenvoudig wat worden verlaagd, waardoor men boven dien onbillijk wordt tegenover hen die zich inspannen wel aan de eischen te voldoen. Wachten tot men wel klaar zou zijn is al even verwerpelijk, want de ervaring heeft geleerd, dat men dan had kunnen blijven uitstellen, terwijl ook uitstel niet billijk zou zijn geweest tegenover lien, die wel klaar waren. Ook wordt geklaagd dat er niet vol doende controleurs zijn, doch al de moeilijk heden die naar voren gebracht worden,zijn terug te brengen tot het feit, dat men nog niet voldoende samenwerkt wat betreft de sorteering en verkoop van het product. Wan neer ieder voor zich blijft werken en niet meer centraliseert, zullen de moeilijkheden blijven bestaan. Er zijn namelijk verschillende mogelijk heden 1. Dat de koopman voor den teler sor teert. 2. Dat iedere teler zelf zijn product in orde maakt. 3. Dat het gezamenlijk gebeurt. Wat het eerste betreft, is dit zeker niet de meeat gewenschte toestand. Wel moet het op sommige plaatsen worden toegejuicht dat de handel voldoende ondernemingsgeest betoont en een eigen sorteergelegenheid in bet, leven roept. Wij betwijfelen echter, of daarmede voor den teler de meest gewenschte toestand in het leven wordt geroepen. Het verwerken van den oogst tot een handels product, waaronder het sorteeren moet wor den gerekend behoort zeer zeker in handen van de telers. Het is een van de belangrijkste middelen den handel te vereenvoudigen en als teler een grooter deel van den uiteindelijken prijs te ontvangen. Inpiaats van het gepruts aan alle mogelijke laadplaatsen waar op de meest primitieve wijze getracht wordt het product iu orde te maken moeten er flinke sorteergelegenheden worden opgericht, waar het product op de juiste wijze in orde wordt gemaakt. Het zijn de telersorganisaties als veilingen en Land- bouwvereenigingen of desnoods speciaal daar toe opgerichte lichamen, die hier de leiding behooren te nemen zooals dit trouwens in verschillende deelen van het land reeds beurt. De teler zal dan op de goedkoopste wijze een goed product kunnen aanbieden en de handel zal vlug en goed kunnen ver- loopen, terwijl ook alleen dan een deugdelijke controle zal kunnen plaats vinden, zonder dat hiervan door teler en handelaar bezwaren te vragen. Reeds heel wat velletjes waren volge schreven, toen haar vader terugkeerde, op de teenen loopend om haar niet te storen. Zij merkte zijn terugkeer niet op, zoomin als zij dc komst van Parker bemerkte, maar ging voort, haar ideeën onder woorden te brengen, terwijl de beide mannen geduldig bleven wachten. Tenslotte zag zij even op; een uitroep van ver bazing ontsnapte haar, toen zij bemerkte, dat anderen in de kamer waren. Ieder van hen legde enkele beschreven velletjes voor haar neer, welke zij nauwkeurig doorlas, na eerst te hebben gecontro leerd of Fisbee overschoenen droeg en een betul ging van spijt, dat de parapluie voor Parker te klein moest zijn geweest, omdat hij er zoo nat uit zag (en hij was inderdaad nat). „Zoo is het prachtig," riep zij. „Hoe hebt u dat zoo vlug in orde kunnen krijgen en in zulk nood weer! Precies, wat wij noodig hebben, ik ben ook gereed met wat ik van plan was en heb nog een paar plannetjes voor de naaste toekomst gemaakt. Wat betreft bet idee van dien man, om zich candi- daat te laten stellen voor het congres ik hoop, dat hij het aandurft. V/ij moeten hem zijn gang laten gaan, totdatMaar vindt u het ook niet van belang voor de „Herald", als wij een hoekje, of een heele pagina desnoods vullen met artikelen voor vrouwen. Laten we zeggen: eens per week?" „Een vrouwenpagina?" riep Fisbee, „daar zou ik nooit aan gedacht hebben. U wel, mr. Parker?" „Dan zal ik nu nog even nalezen, wat ik zelf heb geschreven en dan wordt het tijd om lang zamerhand te gaan lunchen." Haar eenvoudige en vastberaden manier van optreden had een wonderlijke uitwerking op de anderen. Zij kekenelkanderstom verbaasd aan. De worden ondervonden. Men zou bU hot nu gevolgde systeem immers op allemogeljjke plaatsen controleurs aan moeten stellen wil er altijd een aanwezig zijn wanneer verzen ding moet plaats vinden. Wanneer er echter gecentraliseerd wordt, zal dit zonder te groote kosten wel mogelijk z|jn. Gezamenlijke sorteerstations en goede con trole openen voorts den weg tot een beter systeem van verkoop. Er zijn dan niet meer allerlei tusschenpersonen noodig, doch de zoo gewenschte vereenvoudiging kan dan plaats vinden door te gaan veilen. Het veilen van ongesorteerde uien was moeilijk te ver wezenlijken doch wanneer we op het gebied van de sorteering betere toestanden krijgen, zal ook de verkoop in betere banen geleid kunnen worden. Gelukkig zien we nu einde lijk wat meer leven komen op het gebied van het gezamenlijk sorteeren en verkoopen van uien. Overal zijn de veiliDgen, landbouw- vereenigingen of handelaren bezig om machi nes aan te schaffen en sorteerstations op te richten. Op Flakkee, Schouwen en Duiveland, Tholen, Zuid-Beveland en Vlaanderen zijn reeds veie sorteerstations opgericht of in oprichting, dit allemaal op initiatief van de telers. Er komt dus nu meer gaDg in en tot nu toe blijkt de controle een krachtige prik kel om eindelijk eens afdoende verbeteringen in den uienhandel tot stand te brengen. Wan neer we moeten wachten tot iedere land- en tuinbouwer zoover is opgevoed, dat hij het uit zichzelf goed doet dan is intusschen het afzetgebied verloren gegaan en wordt boven dien de zoo gewenschte uniformiteit nooit bereikt. Laten de telers dus zoo krachtig mogelijk de plannen steunen, die door hun organisaties op dit gebied worden gemaakt. De tijd van proefnemingen is voorbij. Het gaat nu om krachtige doorvoering van een systeem, dat door de tijdsomstandigheden noodzakelijk is geworden. Zoo goed men zich inspant door samenwerking zoo goedkoop mogelijke en deugdelijke grondstoffen als b.v. kunstmeststoffen aan te koopen, zoo wordt het ook noodzakelijk om door meerdere sa menwerking betere toestanden te scheppen wat betreft den verkoop van producten. Onge twijfeld werkt de Uitvoercontroie als een prikkel in die richting en al mogen er momen teel wat moeilijkheden uit voortvloeien, de toekomst zal leeren, dat juist daardoor de verbeteringen tot stand komen. (w.g.) Ir. A. W. VAN DER PLASSCHE. (Tuinderij). (Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.) De apenbare orde te Sommelsdyk. Vrjjdag 10 Oct. 1930 werd voor het kanton gerecht te Sommelsdyk de heer A. Kievit te Rotterdam tot ƒ2,— boete veroordeeld, omdat hy vanaf de „roode auto" gesproken bad. Dit geschiedde op grond van de Som- melsdtjksche politieverordening art. 133 en 133a, waarin staat: „Geene optochten mogen op de openbare straten of wegen plaats hebben, dan met toestemming van den Gemeenteraad." En verder: „Geene toespraken of betoo- oude man was een tintje bleeker geworden en Parker staarde met geslagen ontzetting om zich heen. Gelukkig was de hoofdredactrice te zeer in haar werk verdiept om iets van hun opwinding te merken; zij maakte hier en daar verbeteringen in haaf werk, schrapte woorden en soms heele zinnen door; tenvij zij daar zat, gebogen over haar papier, scheen het blonde haar als een licht te stralen in de kamer. Voor hare beide metgezellen was deze verschijning vol bloeiende bekoorlijk heden. Ieder van hen vreesde het oogenblik, waarop zij gereed zou konren met haar arbeid. Naast de redactiekamer, bevond zich een vertrekje, waar mr. Parker plotseling iets te doen scheen te hebben. De oude man keek hem verwonderd na, maar het volgende oogenblik klonk de stem van den meester knecht: „mr. Fisbee, zou u even hier kunnen komen?" „Ja zeker," antwoordde Fisbee en hij snelde schuldbewust naar de kleine kamer. Parker sloot de deur. Zij keken elkander aan, aanvankelijk zonder een woord uit te brengen. „Wij kunnen eigenlijk wel inpakken, mr. Fisbee,' merkte de meesterknecht eindelijk op. „Daar heb je volkomen gelijk in, mr. Parker," antwoordde de oude man. „Dat wij ook zoo nalatig konden zijn, om niet eens aan een lunch te denken", ging Parker voort met zelfverwijt in zijn stem, „en dat ten opzichte van een dame, die copic kan afschuiven, als een motorsneeuwploeg sneeuw in Dakota. Heb je gezien, hoeveel ze heeft geschreven?" „Er is geen enkel café in Plattville, dat een lunch kan klaar maken, haar waardig," bromde Fisbee. „Wij hebben totaal vergeten een regeling te gingen mogen op de openbare straten of wegen plaats hebben, dan met toestemming van den gemeenteraad." De burgemeester moet dus, wanneer er een aanvraag komt, eerst den gemeenteraad bijeen roepen, voor een beslissing over het verzoek. Nu heeft hij zich in dit geval er afgemaakt met de mededeeling, dat geen toestemming verleend kon worden. Onze burgemeester was dus de eerste, die in strijd met deze verordening handelde. Een week later, bij een aanvraag voor het houden van een optocht, deed hij desgelijks. Beide keeren werd proces-verbaal opge maakt, terwijl nooit een goed antwoord ont vangen was op het verzoek. Het eigenaardigste is evenwel het volgen de: Genoemde gebeurtenissen hadden plaats op de Zaterdagen 21 en 28 Juni. Op Woens dag 18 Juni evenwel toog de bijzondere vrij willige landstorm met muziek voorop in optocht door Sommelsdyk. Hiervoor was in 'tgeheel geen vergunning gevraagd! Werd nu ook proces-verbaal opgemaakt? Neen, want onze ijverige dorpspolitie Uyl, was toevallig naar Kralingen onder Dirksland. Dat was nu toch jammer I Als de school kinderen van een reisje terugkeeren, is hij altyd druk in de weer om de kudde veiiig door de gemeente te leiden. En nu moest hij deze krijgshaftige vertooning misloopen. Verwondering wekt het misschien, dat vooraan den stoet wethouder Dijkers ging, de geestelijke vader van de politieverorde ning. Hij was hier als het ware in vollen opstand tegen de wet, zijn eigen maaksel notabene. Kan zoo iemand zich nog wel anti-revolutionair blijven noemen? Hierbij mag evenwel niet verzwegen worden, dat later in geheime zitting van den raad van Sommelsdijk zijn prachtige aanvulling van de politieverordening weer om hals gebracht is. Zooiets doet men altyd in geheime zit ting nietwaar? Het wicht, dat met denoo- dige fanfares ter wereld kwam, werd dus in alle stilte begraven. Men weet nu, dat men het niet aan de heeren Dijkers en Slis kan overlaten om politieverordeningen te maken. Wat uit hun brein komt, is slecbts juridische prullaria. Intusschen wordt in Sommelsdyk de open bare orde op de juiste wijze gehandhaafd. De burgemeester houdt zich niet aan de be palingen van de politieverordening. Wethou der Dijkers heeft, als zijn militaire hart gaat slaan, maling aan dit burgerlyk gedoe. De politie, hoe kranig ook kan niet tegelyker- tijd in Kralingen en in Sommelsdyk zyn. Maar S.D.A.Pers en leden van de moderne vakbonden zullen deze verordening naleven. Daar wordt voor gewaakt. De orde is dus veilig. Wel heeft men te Sommelsdijk een voorliefde voor brand op Zaterdagavond. Een vechtpartijtje sluit hierbij goed aan. Wel hangt bij zoo'n brand een lucht, dat men de opmerking hoort maken: „Ik geioof.dat ze hier met jenever inpiaats van met water spuiten." Maar daaraan kan de politie niets doen en wethouder Dijkers nog minder. Trekt dus vrij met den landstorm over de Voorstraat (als de politie tenminste naar Kralingen is). Laat het muziekkorps zijn vaderlandsliefde-op-bevel toonen door schal lende liederen (anders krygt het geen subsi die). Er is dan vroolijkheid bij de dapperen en da kroegen zyn tot het sluitings uur dicht bezet. p. DE VRIES. Middelharnis, 11 October 1930. treffen. Het drong niet eens tot ons door, dat zij niet hard kan werken en maar op een droogje zitten, „Hoe moeten wij het haar vertellen?" ■„Moeten wij het zeggen?" „Zij kan toch niet naar een hotel gaan..." „Geen sprake van. De tafel van Luin is zelfs voor een gezond man slecht genoeg. Landis weet geen stuk cake van een in elkaar gezakte pudding te onderscheiden. Palace Hotel is vrij goed; de baas klaagde niet gauw, maar ik merkte, dat zijn laatste artikelen over het draineeren van akkers een beetje zuur begonnen te worden, wat natuurlijk te wijten was aan het eten. Zij kan nergens heengaan. Boven dien is het nu twee uur en na eenen is er niets meer te krijgen. Zou zij van cake houden?" „Ik weet het heusch niet," stamelde Parker. „We moeten het maar eens vragenAls we dat op diplomatieke manier te weten kunnen komen, zouden wij naar Rouen kunnen teiegrafeeren." „Ja," riep de ander, „dat kunnen wij probeeren, mr. Parker. Ik heb niet al te veel vertrouwen in mijn eigen diplomatie, maar als u. De meesterknecht liet het hoofd hangen en viel hem spijtig in de reede„maar het zou hier niet voor morgen zijn." „Daar heb je gelijk in." Zij bleven elkander peinzend aankijken. Plotse ling riep een vrooiijke stem in de aangrenzende kamer, maar in hun ooren klonk die als een kreet om eten. „Vader komt u lunchen?" „Mr. Parker, wat moeten wij doen?" fluisterde de oude man heesch. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1930 | | pagina 1