dcnhcid
te Meubileering
)TTERDAM
iMf IJ. C. J. Sehaftemaker
1090
SCHUITEMAKER
BSnheid over llwen koop
SESTRAAT 30.
EN SLAAPKAMERAMEUBLEMENTEN.
n, maar direct uit voorraad te leveren.
OSESTRAAT30
WOENSDAG
15 OCTOBER 1930
12E JAARGANG. - N°. 97
Bieten rooien
PUROL
Land- en Tuinbouw
FEUILLETON.
OP EENZAMEN POST.
f—HM6—
H Ingezonden Stukken
'E.
eesk.
en een
aan.
;oniën
en lelien, verdragen deze toevoeging echter
niet en houden zich beter in zuiver water.
By de meeste planten beeft echter een hoog
suikergehalte een zeer gunetigen invloed op
den levensduur.
Zoo zou voor rozen een gehalte van 7 10
pCt., voor anjelieren 10-15 pCt.,voorCbry-
santemums zelfs 15-17 pCt suiker in het
water gunstig werken. De bloemknoppen
ontplooien zich sneller, en de bloemen blijven
3 maal langer frisch dan in gewoon water.
W stel' h*" kl"di"9
On te omvangrijke naiaarscollcc r
J bean.woorden door .a d«
eoUd als m da be,ere genre,. i alle
voldoende kans
ichlllio «"al man vraagt dc koranjen
alt id beter, an da pms lag»; dan U ga
rf hebt Vandaar dat wn alleen ,n staak
->ss
328
opste en Soliedste adres voor
en COMPLEET Huiskamer.
ut bestaande uit: 2 fauteuils, 4 Stoelen, eiken
al, eiken spiegel, eiken theekast, tezamen voor
et langdurige garantie.
aaler Ameublement, geheel veerend met
stoelenF 60.
elen, moquette naar keuzeF 30.
:iken slaapk., geheel compl. v.a. F 120.
'essolrs, Eufletten, Linnenkasten, Boeken,
sten, Spiegels, Tafels, Rooktafels, Kap
stokken, enz., enz.
s Uw meubelen opnieuw overtrekken,
jrijs zonder eenlge verplichting.
EN, BETEEKENT GELD BESPAREN.
OP HET JUISTE ADRES:
/OVER 'T STATION VAN DE STOOMTRAM
ELEFOON 11585.
Prijs per kwartaal
Losse nummers
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
Schoone woorden maar geen daden.
Er is, sedert de economische conferentie
in 1927 te Genève gehouden werd, heel veel
geschreven en gesproken over de wensche-
lijkheid om bestaande belemmeringen in den
internationalen goederenruil uit de wereld
te helpen. De Volkenbond zat niet stil. Men
schreef nieuwe conferenties uit. Deskundigen
togen aan het werk, brachten lange rapporten
uit (vrucht van veel studie) en zoo kwam
men tot het sluiten van de beroemde, doch
inmiddels berucht geworden tariefovereen
komst, krachtens welke men elkaar plechtig
beloofde om geen pogingen meer te doen
tot verhooging van de tariefmuren. De dele
gaties dineerden, brachten een dronk uit op
het welzijn van een onbelemmerd ruilverkeer
tusschen de volkeren en reisden naar hunne
haardsteden terug. Wat ze daar precies aan
hun regeeringen vertelden, weten wfj niet,
doch er zullen er wel by geweest zijn, die
geschud hebben van het lachen vanwege het
feit, dat de tariefconventie de mooiste was
sen neus is, welke er ooit op de wereld
bestaan heeft.
Het is niet onvermakelijk, hoewel als
bittere ernst bedoeld, wat de Zweedsche
gedelegeerde, Christian Gilnther, onlangs
over de tariefovereenkomst van Genève
schreef. Men moet niet vergeten, aldus deze
zeer bekwame schrijver, dat de Volkenbond
tenslotte slechts een aaneensluiting is van
staten, die onder elkaar volkomen dezelfde
rechten hebben. De Bond beschikt over geen
enkel machtsmiddel om de in alle talen van
de wereld uitgesproken wenschen tot uit
voering te brengen. Men kan in Genève niet
het eene land tegen het andere uitspelen,
noch tegenstribbelende partijen door bedrei
gingen tot toegeven dwingen. De Bond kan
alleen maar trachten om zoo goed mogelijk
de belangen van zijn leden te behartigen,
in welke richting deze belangen ook mogeD
gaan. Een vrijhandelsland wenscht b.v. ver
laging van alle tarieven prachtig, men
stelt derhalve snel een artikel op, hetwelk
bepaalt, dat de tarieven verlaagd moeten
worden. Nu komt echter een protectionis
tische staat aan het woord. Deze kan zich
met dat artikel inzake tariefsverlaging niet
vereenigen, meent zich derhalve het recht
te moeten voorbehouden om zijn tarieven
te verhoogen. Vlug als de wind worden alle
krachten in beweging gezet om een nieuw
artikel te formuleeren, hetwelk vaststelt, dat,
indien het noodig mocht zijn, de tarieveD
natuurlijk ook verhoogd kunnen worden. Zoo
wordt dan eindelijk de overeenkomst, opdat
alle partijen het ermede eens zijn, tot een
warrewinkel van bepalingen, aanvullende
bepalingen en uitzonderingen, welke als ge
heel beschouwd de tegenstellingen tusschen
de verschillende landen eerder verscherpen
dan verzachten.
Dat is inderdaad weinig bemoedigend, wat
de heer Günther ons daar van den geest
van Genève vertelt. Maar nu begrijpen wij
ook, waarom men in ons land bij de behan
deling van het suikerwetje zoo luchtigjes
over de bezwaren is heengegleden, welke
sommigen meenden te ontdekken in het feit,
dat Nederland de conventie van Genève had
onderteekend. Heeft Nederland dan toch nog
ter elfder ure lichtelp den spot gedreven
met die conventie, waarover zooveel hoog
dravende woorden zijn gesproken? Maar
wat moeten wij andere landen dan nog ver
wijten? Kunnen wij dan nog wel met goed
fatsoen een hooge borst opzetten tegen
Duitschland, dat onze zuivelproducten, eieren
en groenten weert? Hebben wij ons aller
beste wapen, n.l. dat van den moreelen moed,
om aan de zaak van den vrpandel trouw
te blijven, niet uit handen gegeven door in
voering van een invoerrecht op suiker, waar
van het nog geenszins zeker is, dat zij, voor
wie die steun bedoeld is, er eenig voordeel
van zullen hebben?
Neen, het ziet er met een onbelemmerd
internationaal ruilverkeer nog niet rooskleu
rig uit. Drie jaar geleden werd even de schijn
gewekt, alsof de wereld op den goeden weg
was. ïDe schoone redevoeringen waren niet
van de lucht. Op het oogenblik weten wy,
dat het slechts schoonklinkende woorden
waren.
Daden hebben wy nog niet gezien.
aardappelen rooien en andere land
arbeid, veroorzaakt kloven in de
handen en maakt ze ruw en pijnlijk.
Dit verzacht en geneest men met
Doos 30, 60 en 90 ct.
(Adv.)
ïéösw j
BOOTH TARKINGTON.
NAAR HET AMERIKAANSCH DOOR
HENRI VAN DE WEO.
(Geaut. uitgave van de N.V. Uitgeverij P. D. Bolle.)
49)
„Ik geloof het niet. Zij hebben een loodsje gezet,
drie mijlen naar het zuiden; zij willen er machines
plaatsen, maar er is overigens nog niets gebeurd.
Ep zeide, dat zij van plan zijn te gaan boren.
Hij raakte plotseling geheel in de war; zij begreep
de reden van zijn ontdaanheid en besefte dat hij
een man was met een zacht karakter.
„U behoeft zich niet ai te zeer te verbazen,"
merkte zij op, „maar al weet ik van zulke dingen
vrijwel niets af, toch ben ik van plan veel aandacht
er aan te schenken. Die maatschappij kon wel eens
van groote beteekenis worden voor Carlow. Wij
moeten zorgen bijzonderheden in de krant te hebben
ais het kan een heel artikel. Kunt u wellicht
vandaag bij mr. Watts informeeren naar de vor
deringen, die zij maken en zou het hem schikken,
morgen of overmorgen hier op bureau eens te
komen praten? Als hij er voor voelt, wil ik hem wel
een interview geven. Zeg maar, dat hij ons zeer
zal verplichten.
„Hij komt vast en zeker," antwoordde mr.
Schofieid met absolute overtuiging. „Ik kan het
wagentje van Tibbs wel even leenen om er heen
Het gezamenlijk sorteeren van Land- en
Tuinbouwproducten in verband met
de uitvoer-contróle.
Na de jaren van propaganda in 1924 en
1925 is het gezamenlijk sorteeren en veilen
van uien vrijwel blijven rusten, althans in
de streken waar het in hoofdzaak de land
bouwers zijn, die dit product verbouwen.
Het U.C.B. vestigde wel voortdurend de
aandacht op de noodzakelijkheid dit product
beter in orde te maken en regelde de sor
teering, doch alleen op Goeree en Schouwen
werden er pogingen aangewend tot geza
menlijke sorteering en veiling onder het
U.C.B. merk, doch zonder veel succes.Met
het aannemen van de Landbouwuitvoerwet
schijnt echter de gezamenlijke sorteering
van uien in een nieuw stadium te zijn ge
komen. Doordat deze wet met ingang van
15 September van toepassing werd verklaard
op de uien, is het voortaan geen vrijwillige
zaak meer zijn uien goed te sorteeren, doch
zal het product alleen mogen worden uit
gevoerd wanneer het aan bepaalde eischen
voldoet.
Men heeft in principe vrijwel algemeen
toegejuicht, dat een dergelijke maatregel in
het leven is geroepen. Voor een product als
uien, dat niet altijd is aangevoerd op de
buitenlandsche markt zooals het behoorde,
terwijl toch ook voor de uien geldt dat het
in massa en gesorteerd volgens een al;,
meen geldend systeem betrouwbaar te koop
moet zjjn en dat alleen dan verwacht kaD
worden dat het afzetgebied behouden en zoo
mogelijk zal kunnen worden uitgebreid.
Br wordt gemeend dat de uien het U, C B
merk moeten dragen willen zij uitgevoerd
mogen worden. Dit is echter niet zoo. Indien
echter slechts een bepaald merk aanwezig
te gaan. Ep zal er geen gras over laten groeien om
hier te komen." Met deze bemoedigende verzeke
ring ging hij weg, om even als de anderen te worden
teruggeroepen, want zij wilde weten, of hij vol
doende gekleed was tegen regen. Zij was een
geboren moeder; hij betoogde dat het wagentje
hem meer dan voldoende zou beschutten; er was
trouwens geen parapluie meer; hij hield er van in
den regen te loopen, maar het eind van alles was,
dat hij vertrok met haar regenmantel over de
schouders, welk kleedingstuk hem echter nauwe
lijks tot de knieën reikte. Hij snelde een hoek om
en trok dan, diep ademhalend, den regemantel
uit; een stuk papier en een touw leenend in een
dichtbij zijnden winkel, pakte hij den mantel voor
zichtig in om vervolgens terug te sluipen naar het
gebouw van de „Herald". Daar vertrouwde hij het
pakje toe in de hoede van Bud Tipworthy, die er
voor moest zorgen, alsof zijn leven er mede ge
moeid was. Mocht de hoofdredactrice binnen
komen vóór hij terugkwam, dan kon hij haar
den mantel ter hand stellen met de mededeeling:
„Hij leende een jas van Hawkins."
Eenmaal alleen liep de journaliste weer naar het
bureauministere, waar zij een oogenblik bleef staan
bij den stoel van Harkiess. Opnieuw raakte zij dien
aan, zooals zij dat reeds eerder had gedaan en toen
zeide zij op een toon, welken zij niet zou hebben
gebezigd, wanneer hij zelf in den stoel had gezeten
„Jij wil immers geen dankbaarheid?"
Een oogenblik later glimlachte zij om de blauwe
linten. Zij nam plaats en zette zich met verwoede
energie aan den arbeid, diep over haar papier
gebogen. Het potlood bewoog snel heen en weer
en er scheen geen tijd te zijn even te rusten, behalve
toen Tipworthy het waagde een paar inlichtingen
is op de baal, zoodat aanduiding van de
partij in het certificaat mogelijk is, dan
wordt dat voldoende geacht. Wel is er een
regeeringsmerk beschikbaar gesteld en wel
tegen betaling van j cent per baal, doch het
gebruik er van is niet verplichtend. Voor
den kooper op de BuiteDlandsche markt
dragen de balen dus geen zichtbaar teeken.
Er is echter een streven het gebruik van
het Kegeeringsmerk wel verplichtend te
stellen, zoodat ook te zien is, dat men met
het Hollandsche product te doen heeft.
Wat zijn nu de gevolgen van de uitvoer-
contróle
Voor verschillende telers en koopers groote
moeilijkheden. Een deel verlangt daarom
soepele toepassing en weer anderen hadden
liever gezien dat nog wat was gewacht tot
men er beter op ingericht was om goed te
sorteeren.
Het eerste is zeer gevaarlijk want velen
verstaan er onder, dat de eischen eenvoudig
wat worden verlaagd, waardoor men boven
dien onbillijk wordt tegenover hen die zich
inspannen wel aan de eischen te voldoen.
Wachten tot men wel klaar zou zijn is al
even verwerpelijk, want de ervaring heeft
geleerd, dat men dan had kunnen blijven
uitstellen, terwijl ook uitstel niet billijk zou
zijn geweest tegenover lien, die wel klaar
waren. Ook wordt geklaagd dat er niet vol
doende controleurs zijn, doch al de moeilijk
heden die naar voren gebracht worden,zijn
terug te brengen tot het feit, dat men nog
niet voldoende samenwerkt wat betreft de
sorteering en verkoop van het product. Wan
neer ieder voor zich blijft werken en niet
meer centraliseert, zullen de moeilijkheden
blijven bestaan.
Er zijn namelijk verschillende mogelijk
heden
1. Dat de koopman voor den teler sor
teert.
2. Dat iedere teler zelf zijn product in
orde maakt.
3. Dat het gezamenlijk gebeurt.
Wat het eerste betreft, is dit zeker niet
de meeat gewenschte toestand. Wel moet
het op sommige plaatsen worden toegejuicht
dat de handel voldoende ondernemingsgeest
betoont en een eigen sorteergelegenheid in
bet, leven roept. Wij betwijfelen echter, of
daarmede voor den teler de meest gewenschte
toestand in het leven wordt geroepen. Het
verwerken van den oogst tot een handels
product, waaronder het sorteeren moet wor
den gerekend behoort zeer zeker in handen
van de telers. Het is een van de belangrijkste
middelen den handel te vereenvoudigen en als
teler een grooter deel van den uiteindelijken
prijs te ontvangen.
Inpiaats van het gepruts aan alle mogelijke
laadplaatsen waar op de meest primitieve
wijze getracht wordt het product iu orde te
maken moeten er flinke sorteergelegenheden
worden opgericht, waar het product op de
juiste wijze in orde wordt gemaakt. Het zijn
de telersorganisaties als veilingen en Land-
bouwvereenigingen of desnoods speciaal daar
toe opgerichte lichamen, die hier de leiding
behooren te nemen zooals dit trouwens in
verschillende deelen van het land reeds
beurt. De teler zal dan op de goedkoopste
wijze een goed product kunnen aanbieden
en de handel zal vlug en goed kunnen ver-
loopen, terwijl ook alleen dan een deugdelijke
controle zal kunnen plaats vinden, zonder
dat hiervan door teler en handelaar bezwaren
te vragen. Reeds heel wat velletjes waren volge
schreven, toen haar vader terugkeerde, op de
teenen loopend om haar niet te storen. Zij merkte
zijn terugkeer niet op, zoomin als zij dc komst van
Parker bemerkte, maar ging voort, haar ideeën
onder woorden te brengen, terwijl de beide mannen
geduldig bleven wachten.
Tenslotte zag zij even op; een uitroep van ver
bazing ontsnapte haar, toen zij bemerkte, dat
anderen in de kamer waren. Ieder van hen legde
enkele beschreven velletjes voor haar neer, welke zij
nauwkeurig doorlas, na eerst te hebben gecontro
leerd of Fisbee overschoenen droeg en een betul
ging van spijt, dat de parapluie voor Parker te
klein moest zijn geweest, omdat hij er zoo nat uit
zag (en hij was inderdaad nat).
„Zoo is het prachtig," riep zij. „Hoe hebt u dat
zoo vlug in orde kunnen krijgen en in zulk nood
weer! Precies, wat wij noodig hebben, ik ben ook
gereed met wat ik van plan was en heb nog een
paar plannetjes voor de naaste toekomst gemaakt.
Wat betreft bet idee van dien man, om zich candi-
daat te laten stellen voor het congres ik hoop,
dat hij het aandurft. V/ij moeten hem zijn gang
laten gaan, totdatMaar vindt u het ook niet van
belang voor de „Herald", als wij een hoekje, of een
heele pagina desnoods vullen met artikelen voor
vrouwen. Laten we zeggen: eens per week?"
„Een vrouwenpagina?" riep Fisbee, „daar zou
ik nooit aan gedacht hebben. U wel, mr. Parker?"
„Dan zal ik nu nog even nalezen, wat ik zelf
heb geschreven en dan wordt het tijd om lang
zamerhand te gaan lunchen."
Haar eenvoudige en vastberaden manier van
optreden had een wonderlijke uitwerking op de
anderen. Zij kekenelkanderstom verbaasd aan. De
worden ondervonden. Men zou bU hot nu
gevolgde systeem immers op allemogeljjke
plaatsen controleurs aan moeten stellen wil
er altijd een aanwezig zijn wanneer verzen
ding moet plaats vinden.
Wanneer er echter gecentraliseerd wordt,
zal dit zonder te groote kosten wel mogelijk
z|jn.
Gezamenlijke sorteerstations en goede con
trole openen voorts den weg tot een beter
systeem van verkoop. Er zijn dan niet meer
allerlei tusschenpersonen noodig, doch de zoo
gewenschte vereenvoudiging kan dan plaats
vinden door te gaan veilen. Het veilen
van ongesorteerde uien was moeilijk te ver
wezenlijken doch wanneer we op het gebied
van de sorteering betere toestanden krijgen,
zal ook de verkoop in betere banen geleid
kunnen worden. Gelukkig zien we nu einde
lijk wat meer leven komen op het gebied
van het gezamenlijk sorteeren en verkoopen
van uien. Overal zijn de veiliDgen, landbouw-
vereenigingen of handelaren bezig om machi
nes aan te schaffen en sorteerstations op te
richten. Op Flakkee, Schouwen en Duiveland,
Tholen, Zuid-Beveland en Vlaanderen zijn
reeds veie sorteerstations opgericht of in
oprichting, dit allemaal op initiatief van de
telers. Er komt dus nu meer gaDg in en tot
nu toe blijkt de controle een krachtige prik
kel om eindelijk eens afdoende verbeteringen
in den uienhandel tot stand te brengen. Wan
neer we moeten wachten tot iedere land- en
tuinbouwer zoover is opgevoed, dat hij het
uit zichzelf goed doet dan is intusschen het
afzetgebied verloren gegaan en wordt boven
dien de zoo gewenschte uniformiteit nooit
bereikt. Laten de telers dus zoo krachtig
mogelijk de plannen steunen, die door hun
organisaties op dit gebied worden gemaakt.
De tijd van proefnemingen is voorbij. Het
gaat nu om krachtige doorvoering van een
systeem, dat door de tijdsomstandigheden
noodzakelijk is geworden. Zoo goed men zich
inspant door samenwerking zoo goedkoop
mogelijke en deugdelijke grondstoffen als b.v.
kunstmeststoffen aan te koopen, zoo wordt
het ook noodzakelijk om door meerdere sa
menwerking betere toestanden te scheppen
wat betreft den verkoop van producten. Onge
twijfeld werkt de Uitvoercontroie als een
prikkel in die richting en al mogen er momen
teel wat moeilijkheden uit voortvloeien, de
toekomst zal leeren, dat juist daardoor de
verbeteringen tot stand komen.
(w.g.) Ir. A. W. VAN DER PLASSCHE.
(Tuinderij).
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.)
De apenbare orde te Sommelsdyk.
Vrjjdag 10 Oct. 1930 werd voor het kanton
gerecht te Sommelsdyk de heer A. Kievit
te Rotterdam tot ƒ2,— boete veroordeeld,
omdat hy vanaf de „roode auto" gesproken
bad. Dit geschiedde op grond van de Som-
melsdtjksche politieverordening art. 133 en
133a, waarin staat:
„Geene optochten mogen op de openbare
straten of wegen plaats hebben, dan met
toestemming van den Gemeenteraad."
En verder: „Geene toespraken of betoo-
oude man was een tintje bleeker geworden en
Parker staarde met geslagen ontzetting om zich
heen. Gelukkig was de hoofdredactrice te zeer in
haar werk verdiept om iets van hun opwinding
te merken; zij maakte hier en daar verbeteringen
in haaf werk, schrapte woorden en soms heele
zinnen door; tenvij zij daar zat, gebogen over haar
papier, scheen het blonde haar als een licht te
stralen in de kamer. Voor hare beide metgezellen
was deze verschijning vol bloeiende bekoorlijk
heden.
Ieder van hen vreesde het oogenblik, waarop zij
gereed zou konren met haar arbeid. Naast de
redactiekamer, bevond zich een vertrekje, waar mr.
Parker plotseling iets te doen scheen te hebben.
De oude man keek hem verwonderd na, maar het
volgende oogenblik klonk de stem van den meester
knecht: „mr. Fisbee, zou u even hier kunnen
komen?"
„Ja zeker," antwoordde Fisbee en hij snelde
schuldbewust naar de kleine kamer. Parker sloot
de deur. Zij keken elkander aan, aanvankelijk
zonder een woord uit te brengen.
„Wij kunnen eigenlijk wel inpakken, mr. Fisbee,'
merkte de meesterknecht eindelijk op.
„Daar heb je volkomen gelijk in, mr. Parker,"
antwoordde de oude man.
„Dat wij ook zoo nalatig konden zijn, om niet
eens aan een lunch te denken", ging Parker voort
met zelfverwijt in zijn stem, „en dat ten opzichte
van een dame, die copic kan afschuiven, als een
motorsneeuwploeg sneeuw in Dakota. Heb je
gezien, hoeveel ze heeft geschreven?"
„Er is geen enkel café in Plattville, dat een lunch
kan klaar maken, haar waardig," bromde Fisbee.
„Wij hebben totaal vergeten een regeling te
gingen mogen op de openbare straten of
wegen plaats hebben, dan met toestemming
van den gemeenteraad."
De burgemeester moet dus, wanneer er
een aanvraag komt, eerst den gemeenteraad
bijeen roepen, voor een beslissing over het
verzoek. Nu heeft hij zich in dit geval er
afgemaakt met de mededeeling, dat geen
toestemming verleend kon worden. Onze
burgemeester was dus de eerste, die in strijd
met deze verordening handelde. Een week
later, bij een aanvraag voor het houden van
een optocht, deed hij desgelijks.
Beide keeren werd proces-verbaal opge
maakt, terwijl nooit een goed antwoord ont
vangen was op het verzoek.
Het eigenaardigste is evenwel het volgen
de: Genoemde gebeurtenissen hadden plaats
op de Zaterdagen 21 en 28 Juni. Op Woens
dag 18 Juni evenwel toog de bijzondere vrij
willige landstorm met muziek voorop in
optocht door Sommelsdyk. Hiervoor was in
'tgeheel geen vergunning gevraagd! Werd
nu ook proces-verbaal opgemaakt? Neen,
want onze ijverige dorpspolitie Uyl, was
toevallig naar Kralingen onder Dirksland.
Dat was nu toch jammer I Als de school
kinderen van een reisje terugkeeren, is hij
altyd druk in de weer om de kudde veiiig
door de gemeente te leiden. En nu moest
hij deze krijgshaftige vertooning misloopen.
Verwondering wekt het misschien, dat
vooraan den stoet wethouder Dijkers ging,
de geestelijke vader van de politieverorde
ning. Hij was hier als het ware in vollen
opstand tegen de wet, zijn eigen maaksel
notabene. Kan zoo iemand zich nog wel
anti-revolutionair blijven noemen? Hierbij
mag evenwel niet verzwegen worden, dat
later in geheime zitting van den raad van
Sommelsdijk zijn prachtige aanvulling van
de politieverordening weer om hals gebracht
is. Zooiets doet men altyd in geheime zit
ting nietwaar? Het wicht, dat met denoo-
dige fanfares ter wereld kwam, werd dus
in alle stilte begraven.
Men weet nu, dat men het niet aan de
heeren Dijkers en Slis kan overlaten om
politieverordeningen te maken. Wat uit hun
brein komt, is slecbts juridische prullaria.
Intusschen wordt in Sommelsdyk de open
bare orde op de juiste wijze gehandhaafd.
De burgemeester houdt zich niet aan de be
palingen van de politieverordening. Wethou
der Dijkers heeft, als zijn militaire hart gaat
slaan, maling aan dit burgerlyk gedoe. De
politie, hoe kranig ook kan niet tegelyker-
tijd in Kralingen en in Sommelsdyk zyn.
Maar S.D.A.Pers en leden van de moderne
vakbonden zullen deze verordening naleven.
Daar wordt voor gewaakt. De orde is dus
veilig. Wel heeft men te Sommelsdijk een
voorliefde voor brand op Zaterdagavond. Een
vechtpartijtje sluit hierbij goed aan. Wel
hangt bij zoo'n brand een lucht, dat men
de opmerking hoort maken: „Ik geioof.dat
ze hier met jenever inpiaats van met water
spuiten." Maar daaraan kan de politie niets
doen en wethouder Dijkers nog minder.
Trekt dus vrij met den landstorm over de
Voorstraat (als de politie tenminste naar
Kralingen is). Laat het muziekkorps zijn
vaderlandsliefde-op-bevel toonen door schal
lende liederen (anders krygt het geen subsi
die). Er is dan vroolijkheid bij de dapperen
en da kroegen zyn tot het sluitings
uur dicht bezet. p. DE VRIES.
Middelharnis, 11 October 1930.
treffen. Het drong niet eens tot ons door, dat zij
niet hard kan werken en maar op een droogje zitten,
„Hoe moeten wij het haar vertellen?"
■„Moeten wij het zeggen?"
„Zij kan toch niet naar een hotel gaan..."
„Geen sprake van. De tafel van Luin is zelfs voor
een gezond man slecht genoeg. Landis weet geen
stuk cake van een in elkaar gezakte pudding te
onderscheiden. Palace Hotel is vrij goed; de baas
klaagde niet gauw, maar ik merkte, dat zijn laatste
artikelen over het draineeren van akkers een beetje
zuur begonnen te worden, wat natuurlijk te wijten
was aan het eten. Zij kan nergens heengaan. Boven
dien is het nu twee uur en na eenen is er niets meer
te krijgen. Zou zij van cake houden?"
„Ik weet het heusch niet," stamelde Parker.
„We moeten het maar eens vragenAls we dat
op diplomatieke manier te weten kunnen komen,
zouden wij naar Rouen kunnen teiegrafeeren."
„Ja," riep de ander, „dat kunnen wij probeeren,
mr. Parker. Ik heb niet al te veel vertrouwen in
mijn eigen diplomatie, maar als u.
De meesterknecht liet het hoofd hangen en viel
hem spijtig in de reede„maar het zou hier niet voor
morgen zijn."
„Daar heb je gelijk in."
Zij bleven elkander peinzend aankijken. Plotse
ling riep een vrooiijke stem in de aangrenzende
kamer, maar in hun ooren klonk die als een kreet
om eten.
„Vader komt u lunchen?"
„Mr. Parker, wat moeten wij doen?" fluisterde
de oude man heesch.
(Wordt vervolgd.)