r i RDA §sï nze Eilanden EERSTE BLAD t U op als Abonné. RDT'S 60c iRDT'S 7*c bietten RDT'S 7CC letten abletten RDT'S QAC letten sletten ZATERDAG 7 JUNI 1930 FEUILLETON. OP EENZAMEN POST. Automobilist verblind. MIJNH ARDT'S STER-TABAK LOGEEREN PIET SIMONS zorgt voor U! HHHI der liefde „het begrij- |n nimmer zoo verstoord op ande- ivanneer w(j reden hebben om on- te zfjn over ons eigen gedrag. K. 3 altijd van oordeel is, dat hy niet rde geschat wordt, loopt groot ge- htj zich zeiven te hoog schat. ij Vol Volle Impri- mé Zomer-Jopoa «net de zoo eler gaute ragpclleriae en chique kloh^ volants* In alich nieuwe groote, moded essloQ thans slechts sloten. 326 RDT'S 60° ioth.en Drogisten n den naam 1IJNHARDT briek^EISl^^^^ prijs per kwartaal Losse nummers ADVERTENTIËN van 16 regels 1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1,per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. 12e JAARGANG. - N°61 BERICHT! gf Wegens de invallende pinksterdagen zal ons blad WOENSDAG a.s. niet verschijnen. Week-revue. Binnenland. Een uitstapje van een aantal leerlingen 4ei Rijks Kweekschool te Haarlem, welke een trip maakten door Zuid-Limburg en die oa. de bekende rotswoningen van Geulen bezochten, is op tragische wyze afgeloopen. Nauwelijks hadden eenige leerlingen zich in deze rotswoningen gewaagd, of door tot beden nog onvoldoende opgehelderde oor zaak kwam een eenige honderden K.G. zwaar steenblok van eenige meters hoog naar be neden rollen, een der leerlingen doodeiyk kwetsende en vier andere min of meer ernstig verwondde. Bekenden der streek was het be kend dat het betreden van deze oude rots woningen niet zonder gevaar was, hetgeen hierbij wel op tragische wijze is bevestigd. Een eveneens ernstige ramp heeft zich te "ïtens in Friesland afgespeeld. De autobus van den dienst Franeker-SneekisteYtens in de Sneeker zeilvaart gereden, vraarby van de 13 inzittenden drie op jammerlijke wijze zjjn verdronken. In het dorpje Ytens leidt de weg over een ophaalbrug, die toen de autobus naderde, open stond. De afsluitboom was gesloten, doch naar het schijnt, heeft een jongen, voordat de brug weer gesloten was, de af sluitboom opgehaald. De chauffeur van de bus, hierdoor misleid, een zich ter plaatse bevindende heg belemmerde bovendien het uitzicht, heeft daardoor het gevaar te laat opgemerkt en was niet meer in staat een tamp te voorkomen. De bus gleed door, sloeg over den kop, door den schok werden de chauffeur en 6 der passagiers eruit gewor pen, hetgeen hun geluk is geworden, doch de overige passagiers, veehandelaars en sla gers, verdwenen met de bus in de diepte. De slagers Terpstra, Van Smeden en Zonne veld, allen gehuwd en vaders van groote ge zinnen, zijn verdronken. Deze ondoordachte kwajongensstreek heeft dus wel heel droeve gevolgen gehad. Het heeft er allen schijn van dat de radio oorlog van 1930 niet alleen tot Nederland beperkt.zal blflven, doch dat ook de Indische luistervinken dit twijfelachtig voorrecht zul len genieten. Naar aanleiding namelijk van het advies van den Radioraad inzake de N.V. Philips Omroep Holland-Indie (Phohi), volgens welk advies de V.A.RA., de N.C.R.V., de K.R.O. en de V.P.R O. ook een deel van den zendtijd zouden krijgen, heeft de raad van commis sarissen der N.V. Phohi met algemeene stem men besloten dat, mocht de minister het advies van den Radioraad worden opgevolgd, de aan de vennootschap behoorende zender met ingang van 1 Juli a.s. buiten werking te stellen. De Indische bladen, voor eenige dagen reeds doodsbang voor een radiostrijd in Indiö, waar ze niets van wilden weten, zitten er door dit besluit reeds midden in. De drie groote Indische omroepvereenigingen, Oost-, Midden- en West-Java hebben telegrafisch hun iustemming betuigd met het besluit van commissarissen van Phohi, om liever den zender buiten werking te stellen, dan hem geheel of gedeeltelik uit te leveren voor politieke doeleinden. Wat slaan we in onze verdeelheid, in onze onmacht tot eenheid weer eens een droevig figuur in de oogen van het buitenland. We doen onze betiteling van Chineezen van Europa weer eens alle eer aan. Te Gouda heeft zich by een drietal kin deren beneden de zes jaar kinderverlamming geopenbaard. Twee der kinderen zyn waar schijnlijk besmet op school, de bewaarschool der vereeniging „Tot Heil des Volks". Een der kinderen is reeds overleden, terwijl de toestand van de beide andere ernstig wordt geacht. Op last van den burgemeester is daarop de bedoelde bewaarschool gesloten, alsook de Zondagsschool der zelfde vereeni ging. De lokalen zijn ontsmet en maatregelen ter voorkoming van uitbreiding der ziekte zijn genomen. Buitenland. Zoo langzamerhand ondergaan we den invloed der zomersche warmte, de vacanties en daarmede de komkommertijd komen in 't zicht. Nog een paar weken en de bevoor rechte stervelingen op dit ondermaansche zoeken hun zomersche rustkwartieren weer op, waar vaak meer zomer dan rust is, waar de inspanning ontspanning heet en dU3 ont- spannend werkt. De min of meer belangrijke goden in de politiek zetten hun laatste spurt in, vooral in Oostenrijk. Daar is de strijd tusschen de leiders der burgerwacht en de regeering nog in vollen gang, zulks tot groote vreugde der socialisten, wetende, dat z(j de lachende derde zullen zijn, indien de leiders der Oostenrijksche burgerwachten in hun aangekondigde fascistische politiek biijven volharden. De Oostenrijksche industrie heeft gemeend in dezen ook nog een handje mee te helpen om de positie der burgerlijke par tyen nog zwaarder te maken en bij monde van Dr. Apold, directeur-generaal van Alpine Montangesellschaft, de grootste onder neming van Oostenrijk, is de regeering scherp aangevallen. Dr. Apold verdedigde de houding der burgerwachten, maaide de toekomst van Oostenrijk in de donkerste kleuren af als de regeering de huidige oeconomische politiek blijft volgen en beweerde dat in dit laatste geval ook een buitenlandsche leening geen uitkomst kan brengen. Enkele uitdrukkingen van Dr. Apold waren zelfs zoo scherp, dat de Oostenrijksche bladen ze maar niet ver meld hebben, doch de regeering voelde zich zoo in haar wiek geschoten, dat ze onverwijld in een officieel communiqué een stevigen aan val tegen Dr. Apold ondernam, iets dat tot dusver eigenlijk nog nimmer is vertoond. Een groot deel der Oostenrijksche industri- eelen hebben daarop de zyde van Dr.Apold gekozen, betgeen bleek uit een door bun gepubliceerde motie, waarin de houding van Dr. Apold werd verdedigd, zoodat op 't oogen- blik de Oostenrijksche regeering het met de burgerwachten en met een groot gedeelte der industrieelen aan den stok heeft. De leiders der burgerwachten blazen door dezen steun hoog van den toren en dezer dagen hebben de heeren van al haar ambtenaren de gelofte geeischt en verkregen ook, dat zij in het vervolg niet meer aan het program of het richtsnoer van een politieke party zullen houden, maar dat slechts de oogmer ken van de burgerwachten, (de omverwerping van een burgerlyke regeering) voor hen bin dend zullen zyn. Waar dit alles op moet uitloopen laat zich niet voorspellen, maar erg hoopvol is dit alles niet. De burgerlijke partyen, die de bur gerwachten mede hebben opgericht, komen nu door haar eigen beschermers in een heel gevaariyke positie en de kans is heel groot, dat by de eerstvolgende verkiezingen in Oos- tenryk de burgerwachten met eigen Candida- ten zullen uitkomen, hetgeen verschillende partyen en vooral de christeiyk socialen de klappen zullen krygen. En zoo zyn de bur gerwachten momenteel de beste propagandis ten voor de belangen der sociaal-democraten. BOOTH TARKINGTON. naar het amerikaansch door henri van de weg. Geautuitgave van de N. V. Uitgeverij P. D. Bolle.) 13) Toen hij wegging, keek William Todd hem na. Dan stond hij op en volgde den journalist. Uit het donker rees, tusschen het onkruid, een kleine ge stalte eveneens overeind, welke geruischloos achter William aansloop. Deze liep in zijn hemdsmouwen, het vest los. Op den hoek ontmoette mr. Todd een kennis, die heen en weer liep voor zijn woning, een schreeuwend kind in de armen. De man was even blijven staan, om Harkless na te kijken. „Waar gaat het heen, William," vroeg de man met het kind. „Naar Briscoe," antwoordde William zonder meer zijn weg vervolgend. „Dat dacht ik wel," luidde het commentaar van den ander tegen zijn echtgenoote die in de deur stond. „Ik verwachtte het, sinds ik die dame gister avond op de vergadering zag." De vrouw stond op. „Zeg, Bill Todd!" riep zij, -wat heb je daar op je vest zitten?" William bleef staan en bracht de hand naar zijn rug, waar een Papiertje bleek te zijn vastgespeld. De vrouw liep haar hem toe en maakte het los. Er stond iets op Op den straatweg naar H. reed een auto, waarin niemand zat dan de chauffeur, van den weg af en het weiland in. Eerst dacht men aan drank misbruik, toen aan een defect in de stuurinrich ting, totdat eindelijk bleek dat de chauffeur ver blind was door een wasch die daar te drogen hing en die behandeld was met .Ozil" Zeeppoeder van slechts 10 ets. per pakje. (Adv.) geschreven. Zij namen het mee naar het licht, dat in de gang viel en ontcijferden: „meHeer, Vollig harkels mar Goet wij kreige hem tog Hij Heev geen 3 dage te Leeve me kome in wid. „Wat denk jij er van William?" vroeg de man met het kind, ongerust, maar zijn vrouw duwde den jongeman met een heftige beweging weg. „Zij zijn er toe in staat ook," riep zij. „Haast je, Bill Todd! Verlies hem geen oogen blik uit het oog." HOOFDSTUK V DE VERSCHIJNING. De straat, waaraan het Palace Hotel stond ge bouwd, vormde de zuidelijke zijde van het plein en liep in westelijke richting naar den rand van de stad. Dan boog zij over een afstand van een kwart mijl naar het zuiden af en vervolgens weer in westelijke richting. Niet ver van deze tweede bocht stond, vlak aan den weg, het best gebouwde huis van Carlow County. Het zag er gezellig uit met zijn rood steenen muren, die oprezen tusschen de struiken, terwijl een breede serre over de ge- heele lengte van het huis was gebouwd. Bij de voordeur stonden geraniums en wilde wingerd rankte omhoog tegen de serre. Achter het huis was een kleine beschaduwde boomgaard, terwijl verder op een bloementuin was aangelegd, die zich uit strekte tot de oevers van een beekje. Daar was een rustiek zitje gemaakt. Het Engelsche Labourkabinet voelt zich al evenmin gelukkig, al zyn alle conservatieve aanvallen dan ook gemakkelijk afgeslagen. Nog eenige van zulke overwinningen en de regeering gaat er aan ten gronde, tenzy er van koers veranderd wordt. Dit laatste schynt nu het geval te zyn, tenminste mi nister Thomas zal zyn tegenwoordige porte. feuille verwisselen voor die der dominions, terwyi nog enkele andere aanwyzigingen op het programma staan. Dat de conservatieven hierover eenig leedvermaak hadden is gemak- keiyk te begrypen. Minder begrijpelijk daarentegen was het verzet der conservatieven tegen het nieuwe onderwys-ontwerp, dat thans in het Lagerhuis in behandeling is en dat den sehoolgaanden leeftyd van 14 tot 15 jaar verhoogt. Dit verzet is hierom zoo onbegrypeiyk, omdat Labour met deze voorsteilen komt met de inlossing van een harer verkiezingsbeloften en dat ook de conservatieven voor de verkiezingen de massa met nagenoeg dezelfde beloften heb ben gepaaid. Men raakt wat vergeetachtig by plotseling opkomende warmte en bovendien hebben verkiezingsbeloften de kenmerkende eigen aardigheid, dat ze vaak en met graagte worden vergeten, ook in Engeland. Waarlijk, dit weinig verheffende kunstje verstaan de Labour niet alleen. Van al de andere zorgen der Labourre- geering nog iets over Britsch-Indië, waar het nog lang niet rustig is, waar nu zoo ongeveer een 5000 leiders en leidertjes zich in het genot van staatslogies kunnen ver heugen, waar het totaal aantal dooden reeds eenige honderden bedraagt en het aantal gewonden tegen de twee duizend. Niettemin biyft men te Londen optimist, verwacht Bij de eerste bocht van den weg, waar deze de stad verliet, en een gewone landweg werd, liep een paadje tusschen de velden door naar de weiden, tegenover het groote huis. John Harkless leunde tegen het hek. De maan stond vol aan den hemel en deed de sterren ver- bleeken. Weiden en bosschen lagen' in diepe rust, overstraald door de sprookjespracht van den laten Juni-avond. Soms als men staat voor de eindelooze uitgestrektheid van een vlakte, krijgt men het gevoel of de heeie aarde open ligt voor den mensch. Dezen avond scheen het zoo te zijn nu in de diepe stilte de wereld wegdroomde. Doch door de lucht kwam geruisch als van een goddelijke melodie. Het drong door de open vensters. Binnenshuis sloeg iemand een accoord aan en klonk de stem van een vrouw. John Harkless leunde tegen het hek en luisterde met open mond. „Leise ilehen meine Lieder, durch die Nacht zu dir." God zond Manna aan de kinderen Israels in de woestijn. Harkless was vijf jaar in Piattville ge weest voor een vrouwenstem Schubert's lied voor hem zong, terwijl hij stond te luisteren, de oogen in een mist van ontroering, gericht op het groote gelaat van de maan. Hoe lang was het nu al geleden sedert hij had hooren' zingen of gesproken had over andere mu ziek, dan die van het Harmoniegezelschap in Plat- ville. Muziek, waarvan hij hield, deed altijd her inneringen rijzen aan vroeger. Dezen avond vlogen zijn gedachten terug naar den laatsten Junidag zeven jaren geleden; naar een morgen, toen de golven schitterden in de zon en hij zat in de boot, welke een vroolijk gezelschap van den schoener aan men dat de heele beweging steeds meer zal verloopen en is men niet weinig tevreden over politie en troepen, welke zich tot heden voldoende betrouwbaar hebben getoond. De Franschen werden deze week opge- schrikt, nu eens niet door een bulderrede van Mussolini, die nu gelukkig van zijn ge vaariyke praatziekte genezen is, doch door de ontsporing van de sneltrein Parys-Mar- seille-Nice, welke op ongeveer 400 M. afstand van het station Montereau ontspoorde en waarby zeven passagiers werden gedood en dertig min of meer ernstig gewond. Het onderzoek naar de oorzaak dezer ramp heeft de verdenking opgewekt, dat het onge luk aan opzet te wyten is en daarom trekken de Fransche bladen de conclusie, dat dit wel het werk der communisten zal zyn, omdat bekend was dat de minister-president Tardieu zich met deze trein naar Dyon zou begeven voor het uitspreken van een politieke rede. Gelukkig voor Tardieu heeft deze eerder kunnen vertrekken dan de oorspronkelyke bedoeling was, hetgeen evenwel slechts aan ingewyden bekend was. De ontsporing van den trein is veroorzaakt door de aanwezigheid van een lorrie op de rails. Korten tyd voor het ongeluk is een andere trein dezelfde plaats gepasseerd en vermoed wordt, dat nadien de lorrie op de rails is geplaatst. Het onderzoek is nog in vollen gang. In Duitschland zit men in politiek opzicht reeds in de komkommerdagen. Er heerscht een ongekende verdraagzaamheid aan den dag en alleen de communisten en nationaal- socialisten maken hierop een uitzondering. Dit zyn twee groepen die het niet zonder de groote publieke trom kunnen stellen, vandaar hun voortdurend gebrul. Voor de afwisseling tuigen ze elkaar af en toe eens behooriyk af, hetgeen overigens een zeer onschuldig vermaak voor deze heeren zou zyn, ware het, dat ze het wat al te hard handig doen. De Rijksregeering vecht eveneens een robbertje tegen de nationaal-socialisten, tegen den Thuringschen minister van Binnenland- sche Zaken Frick, omdat deze laatste heele- maal niet geneigd is naar de vaderiyke raad gevingen van Beriyn te luisteren, integen deel, al deze wyze raadgevingen volkomen negeert, alle zoete woorden en bedreigingen ten spyt. Minister Frick is nationaal-socialist in hart eo. nieren, ja zelfs nog veel erger, houdt er zeer radicale manieren op na om zyn geestverwanten aan baantjes te helpen, vooral by de politie en koestert zoo'n ver- schrikkeiyken haat tegen alles wat Jood is, dat hy zulks af en toe eens ongezouten moet luchten. Niettemin schijnt hy bevreesd dat zulks INGEZONDEN MEDEDEELING. Hoofdpijn-Tabletten 60 ct Laxeer-Tabletten 60 ct Zenuw-Tabletten 75 ct Staal-Tabletten 90 ct Maag-Tabletten 75 ct Bij Apoth. en Drogisten (Adv). land had gebracht in Winter Harbor. Het was zijn gelukkigste dag geweest voor hij de maatschappij introk en een mislukking werd. Nu zag hij het weer voor zich, als ware het gisteren gebeurd. Nooit had zijn herinnering hem zoo dui delijk voor den geest gestaan. Miss Van Skuyt had naast hem gezeten met haar prachtige rozen. Wat zou er van haar geworden zijn? Hij zag de groote groep kennissen, die op hun aankomst stond te wachten en de veie klasgenooten, die plotseling een luid gejuich hadden aangeheven te zijner eer- wat zag hij de gezichten van al degenen, die uit zijn leven waren gegaan toch duidelijk! Het pret tigste van allen was Tom Meredith geweest, zijn clubgenoot en intieme vriend, de slanke midden voor; hij zag nog, hoe Tom den mond open sperde voor een nieuwe reeks toejuichingen. Telkens klonk het opnieuw, Harkless! HarklessI Er scheen geen eind aan te komen. In die dagen zag iedereen en vooral zijn klasgenooten een aanstaand minister in hem: Het orkest van het Casino speelde tallooze fanfares. Er waren meer aardige dames in de ruime kajuit van het jacht, dan miss Van Skuyt, maar toen zij aanlegden bij de pier, kwamen de meisjes en de heeren aan boord, allen voortgestuwd door de stu denten, die zich wilden meester maken van hun held. Zij hieven hem op de schouders en droegen hem naar het houten bordes bij het Casino. Nog hoorde hij miss Van Skuyt zeggen: „Wijzijn er ai aan gewend, wij hebben al eens eerder aangelegd, op plaatsen, waar hij vrienden heeft IHij wor stelde om vrij te komen maar de huldiging werd voortgezet. De omstanders vertelden elkaar, „dat is de jonge Harkless, de beroemde Harkless, zij zijn dol op heml" Opmerkingen, waarom hij moest Een pijprooker, die voor het eerst kennis maakte met riep uit; „Had ik dat maar eerder geweten!" Maar het spreekwoord zegt; „Beter laat dan nooit," en hij haalt nu de schade weer in. nog niet afdoende is en daarom heeft hy onlangs bevolen dat de kinderen op school moeten bidden, dat God zyn toorn over de Joden zou uitstorten. Dit laatste wordt Berlijn nog toch een weinig te bar, de ryksminister broedt op maatregelen tegen Frick, heeft hiervoor steun gezocht bij alle andere ministers van Binnenlandsche Zaken der Duitsche staten, doch tot heden nog zonder het minste succes. Frick kan het moeilyk op rekening van de warmte schrijven, want reeds lang voordien heeft hy zulke eigenaardige en bedenkelyke teekenen van politieke verdraagzaamheid gegeven. De kwaal is chronisch. en het gebruiken van een middagmaal is een kwestie van vertrouwen. DOE ZULKS IN HET HUIS WAAR UW VOOROUDERS DIT DEDEN. H BQERENV1SCHIHARKT12, bij de Groote Kerk te ROTTERDAM. (Adv.) lachen al deden zij hem nog zoo plezier. Waarom hij zoo populair was, had hij nooit begrepen; hij was redacteur van het studentenblad en had een beetje gedaan aan athletiek; voor het overige werd hij onderscheiden om zijn werk op de colleges, zon der dat hij zelf in staat was te begrijpen, wat er de oorzaak van was. Op de een of andere manier had men hem, in weerwil van zichzelf, de overtuiging bijgebracht, dat de wereld aan zijn voeten lag; dat hij'alles zou kunnen bereiken. Het viel hem wel op, als de eerstejaars studenten bewonderend naar hem keken, als de ouderen ruim baan maak ten, om hem te laten passeeren, maar hij kon er werkelijk niets aan doen, dat men hem beschouwde als den besten van zijn tijd. Zoo zelfs, dat de naam Harkless een tragedie werd op de universiteit. Hij herinnerde zich, hoe men op hem was toegerend, toen de sloep dien morgen meerde in Winter Har bor, hoe de menschen hadden gelachen en gejuicht, maar op den hoek van de serre was een kleine gestalte weggeloopen, een jong meisje; zij holde zoo snel haar beenen haar konden dragen. „Pas toch op," zeide hij, toen de clubgenooten hem weer neerzetten, „je maakt de menschen bang. Tom Meredith was een oogenblik opgehouden met schreeuwen, oin te antwoorden: „Mijn kleine nicht krijgt het te kwaad. Zij heeft de minuten geteld, om te weten, hoe lang het duurde, voor je zoudt komen; over niets anders heeft ze gedacht of ge sproken. Nu het groote moment er is, wordt het haar te machtig." (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1930 | | pagina 1