EERSTE BLAD ZATERDAG 15 FEBRUARI 1930 DOOR EENS ANDERS SCHULD. STER-TABAK I Prijs per kwartaal f 1»— Losse nummers 0,07' ADVERTENTIËN van 16 regels 1>20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1»per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. 12E JAARGANG. - N°. 30 Week-revue. Binnenland. Reeds eenige weken kwamen vanuit het buitenland verontrustende berichten binnen over de papegaaienziekte, we bedoelen hier niet de bekende en hinderlijke praatziekte welke vooral in politieke colleges tegen den verkiezingstijd pleegt te heerschen en wel ke kwaal internationaal en chronisch moet worden geacht, doch de heusche gevaarlijke papegaaienziekte, waarover de laatste weken uitvoerig in allerlei artikelen is geschreven. Te Amsterdam zijn eenige besmette pa pegaaien uit Zuid-Amerika geimporteerd, waardoor daar eveneens de gevreesde ziekte in twee verschillende gezinnen is geconsta teerd. De geneeskundige dienst heeft direct de noodige maatregelen getroffen om eeD verdere uitbreiding te voorkomen, terwijl dr. Josephus Jitta, voorzitter van den Gezond heidsraad zich naar aanleiding hiervan in verbinding heeft gesteld met verschillende scheepvaartmaatschappijen die een ..verbin ding op Zuid-Amerika onderhouden Voor Lorre in 't algemeen, doch voor de Zuid- Amenkaansche in 't bijzonder breekt dus ook hier een kwade tijd aan en velen laten hun praatzieken huisgenoot door den genees kundigen dienst onderzoeken,.met het oog op besmettingsgevaar. In tegenwoordigheid van talrijke autori teiten en binnen- en buitenlandsche jour nalisten, heeft de minister van Waterstaat mr. Reymer, officieel de beide bemalings- inrichtingen te Den Oever en nabij Medem blik in werking gesteld. Beide inrichtingen, nagenoeg geheel producten der Nederland- sche nijverheid, moeten in 7 a 8 maanden tyd de ingedykte Wieringermeerpolder met een oppervlakte van 20 000 H.A. droog ma len. De gezamelijke capiciteit der beide in richtingen is momenteel 4| millioen kubieke meter water. De in gebruikstelling dezer twee gemalen, waarbij van verschillende kanten gloedvolle redevoeringen zijn gehouden, is een belang rijke mijlpaal op den weg naar drooglegging der Zuiderzee, het grootste nationale werk waarop heel de natie terecht trotsch is en waarvan de blijdschap alleen wordt getem perd door het feit, dat de kosten de waar de der drooggelegde gronden met eenige honderden millioen zal overschreden. Ben verschrikkelijk drama heeft zich deze week te Eindhoven, de stad der gloeilam pen, afgespeeld. In de Spiraeastraat, een stille woonstraat in de nieuwe wijk dezer snel uitbreidende industriestad heeft een zekere Arnold Reymers, waarschijnlijk in een vlaag van verstandsverbijstering, zijn dochter en zijn huishoudster met bijlslagen van het leven beroofd en daarna zelfmoord gepleegd door gasverstikking. De dader moet op buitengewoon cynische w\jze zijn gruwel daad bedreven hebben, heeft zyn slachtoffers na het plegen der moord ontkleed aan een touw door het heele huis gesleurd, heeft nadien getracht het huis van bloedsporen te zuiveren en heeft vervolgens zelfmoord FEUILLETON. W. HEIMBURG. VERTALING VAN HERMINE. Geautoriseerde uitgave van D. Bolle.) 53) Mama stond nog altijd te beven, maar toch strijdlustig gezind. „Annelise zal niet trouwen met Brankwitz, ik wil 't niet hebben!" riep zij. „Eens heb ik mij schrik door je laten aanjagen en ben op het punt geweest mijn kind en haar liefde te verliezen maar dat zal niet weer gebeuren, hoort ge! Ik wil niet ik Hij haalde de schouders op en zag haar met een schamperen lach aan. „Maak je niet driftig, Helena, ge zult bij slot van rekening alle twee wel willen, graag willen Wacht maar!" jNooit!" riep mama. „Ga naar beneden!" beval hij mij. „Ik Iaat mama nu niet alleen achter Kom mee, mama!" „Zij blijft hier!" bulderde hij nu, zijn drift niet meer meester, terwijl hij mij de deur wees. „Ga maar!" zeide mama. Hij liep mij na tot bovenaan de trap, alsof hij zich wilde overtuigen dat ik wezenlijk heenging. Vol angst en onrust kwam ik beneden. De nicht bij de tafel en stak kaarsen op een menigte """"''"•bers. gepleegd. Omtrent de motieven tot deze verschrikkelijke daad laten zich slechts gis singen opbouwen. Buitenland. In Duitschland doken in de laatste weken herhaaldelijk geruchten op over eventueele plannen der communisten tot verkoop hun- aer vaste eigendommen. De communisten bezitten negentien drukkerijen en 15 ge bouwen, welke volgens hun eigen schatting, welke vermoedelijk dus wel aan de stevige kant zal z|jn, ongeveer 15 millioen mark waard zijn. Volgens deze geruchten zouden de communisten bevreesd zijn dat door hun opruiend optreden de party zou worden ver boden en dat dan bovendien de bezittingen in beslag genomen zouden worden. Nu zou den de communisten het wel erg bont moeten maken in Duitschland voor ze het tot een verbod kunnen brengen, omdat de regeering, in meerderheid bestaande uit sociaal-democraten, weinig lust kan gevoelen om de communisten een aureool van mar telaarschap te verleenen. Het schijnt in ieder geval vast te staan dat de communisten reeds geruimen tijd bezig z|jn geweest hun bezittingen te gelde te maken, doch hierin zijn de heeren niet geslaagd ondanks de aantrekkelijke voorwaarden welke zij hierbij hebben gesteld. In hun ijver om te verkoo- pen hebben ze met hun bezittingen geleurd by allerlei concerns en zoo moet ook een der concerns van Hugenberg met de com munisten hierover hebben onderhandeld Na- tuuriyk waren de communisten wel genood zaakt by deze onderhandelingen deskundigen in hun drukkeryen toe te laten en wat deze heeren daar hebben waargenomen moet een voudig verbijsterend zijn. De Vorwarts (sociaal-democraat) die zijn zonder leedvermaak een en ander over deze vuile drukkers-wasch der communisten pu bliceert, weet markante bijzonderheden over deze aanlokkelijke voorstellen der communis ten mee te deelen. In de eerste plaats hebben volgens de Vorwarts de communisten zich bereid verklaart contractueel zich te ver plichten jaarlijks voor zeer hooge bedragen aan drukwerkorders te plaatsen en toen ondanks dit toegestoken lokbrood er nog geen kans van slagen was, moeten de heeren zelf aan de opgedaagde koopers hebben ge zegd, dat er met de drukkerijen gemakkelijk per jaar een millioen mark te verdienen viel door verlaging van loonen en ontslag van een deel van het personeel. Dit laatste doet natuurlijk de deur dicht en verklaart afdoende waarom de communisten schuim bekken van woede. De heereD zitten er leelijk mee in hun maag en zullen deze geschiede nis nog veel vaker moeten aanhooren dan hun welgevallig zal z|jn. Terw|jl in den Duitschen Rijksdag de re geering de in Den Haag bereikte resultaten tegen de oppositie van uiterst links en rechts verdedigde, heeft Hugenberg bij deze ge legenheid na zeven jaar van zwijgen in den Rijksdag ook weer eens het spreekgestoelte beklommen, volgens vele Duitschers is dit Winterteenen nv TO/\T Wintevhielen i v-fË-* (Adv.) „Goede hemel, wat is je overkomen?" riep zij. „Ik heb mij gestooten, nicht," zeide ik, op den eersten den besten stoel neervallende. „Stil, nicht Luister toch eens Boven ons viel een deur krakend dicht en klon ken zware voetstappen. De oude vrouw keek strak naar de zoldering. „Nicht, ga toch naar boven," smeekte ik. „Be scherm mama toch!" Zij boog het hoofd en verroerde zich niet. Ma ma's hooge, door snikken afgebroken stem drong duidelijk tot mij door. Wolmeijer liep onophoude lijk driftig heen en weer en stiet van tijd tot tijd tegen een meubel, dat hem in den weg stond. „Houd je maar kalm, Anneliseke," mompelde zij. „Ik mag niet naar boven. Gij kent hem maar half. Dat zou olie in het vuur zijn." En sidderend, het hoofd in de armen, bleef ik zitten, der wanhoop nabij. Op eens verstomde boven ook mama's stem, alsof zij geheel was uit geput, en nu bleef alles stil. Bedaard ging de nicht voort met de zilveren en bronzen kandelabers in orde te maken en van rose kaarsen te voorzien, die het feest zouden opluisteren, alsof de wereld geen belangrijker werk opleverde. Geen woord, geen enkele vraag kwam- haar over de lippen; als als een levend raadsel zat zij daar voor mij. Eindelijk was zij klaar en nam twee van de kan delaars op, „Ik zal ze zelf maar boven brengen. Frederik is zoo onhandig," zeide zij met een vast beraden uitdrukking op haar gelaat. Zij ging heen en 't kwam mij voor dat zij een eeuwigheid uitbleef. Toen zij terugkwam, had zij een doek om schouders en hoofd geslagen en bracht een kouden luchtstroom mede binnen. Aan haar rooden neus kon ik zien, dat zij op straat was ge- zevenjarige tydperk van zwijgen in den Rijksdag Hugenberg's eenige parlementaire verdienste, en daarby heeft hy op de bekende wyze weer eens van leer getrokken. Onder zyn volgelingen begint evenwel steeds meer verzet te komen en dezer dagen zyn op een vergadering van de afdeeling Dortmund van den Duitschen Nationale kantoorbedienden- bond, vroeger uiterst radicaal en met den mond even vechtlustig als met de pen, voor Duitsch-nationale ooren heel onaangename waarheden gezegd. De voorzitter dezer af deeling, sprekende over de buitenlandsche politiek, merkte in verband hiermede o.a op: „Vrij van elke partypolitiek moet in onze arbeidsgemeenschap een politiek van het gezond verstand worden ontwikkeld. Hoera- patriotisme en sabelgekletter laten wij over aan kringen, die geen verantwoordelijkheid hebben te dragen en aan wie de moed der verantwoordelykheid geheel ontbreekt. Wij geven ons niet over. aan utopieën, doch houden ons aan de werkeiykheid. Ons doel is, onze leden op te voeden tot practisch politiek denken, ver van alle oorlogsroman- tiek en veldslagverheeriyking, echter onder vereering der heldendaden van onze veld- grijze soldaten. Iedere tijd vereischt zijn eigen politiek. Wat voor 1914 is gedaan, komt thans niet meer in aanmerking. Nationaal is hy, die het beste voor zyn volk doet en het niet in het verderf laat rennen op snorkerige beloften Klinkt niet erg aardig voor de ooren van uiterst rechts in Duitschland, doch tot heden zyn ze voor al deze uitingen volmaakt doof gebleven. In België stryden voor en tegenstanders der vernederlandsching der Gentsche Hooge- school hun laatsten stryd. In de kamerheb ben voor en tegenstanders elkaar weer eens behooriyk afgetuigd, terwijl verschillende anti-Vlaamsche kasteelheeren en groote grondbezitters in het Vlaamsche land, druk oefenend op hun naaste omgeving een pe titionnement op touw hebben gezet, teneinde handteekeningen van Vlamingen te verza melen op lijsten, waarop tegen de volledige vernederlandsching der Gentsche Hooge- school wordt geprotesteerd. In Waalsche bladen worden deze nuttelooze pogingen breed uitgemeten, doch de gemeenteraad van Beiwelde, waar een kasteelheer 500 derge- ïyke handteekeningen onder de noodige dwang had verzameld, heeft op deze Waal sche vreugde een sterke domper gezet, door de aanneming der volgende motie: „De gemeenteraad in openbare vergade ring byeengeroepen op 6 2 '30 teekent kracht dadig verzet aan tegen de wijze waarop de handteekeningen verkregen werden, op de iyst, die hier enkele weken de ronde heeft gedaan, en die voor doel had de verneder landsching der Gentsche Hoogeschool te remmen en het lager onderwijs te denationa- liseeren of te verfranschen. Eischt in tegenstelling met dit feit, de algeheele onvoorwaardelijke en onmidieiy'ke vernederlandsching der hoogergenoemde uni versiteit. Drukt er tevens op, dat b|j gebrek aan inlossing van de bloedschuld die België tegenover Vlaanderen heeft, de gemeente Beidvelde zich volstrekt zal onthouden deel te nemen aan de Belgische jubelfeesten van dit jaar. Over deze motie, het is niet de eenigste over dezelfde kwestie waarin zeer scherpe weest. „Ik heb maar gauw wat hechtpleister gehaald, Anneliseke," zeide zij, „zoodat die leelijke schram aan den slaap overmorgen niet meer zichtbaar is." Zij kreeg werkelijk een rolletje pleister uit haar zak. Ik keek haar ongeloovig aan: kon zij nu daaraan denken? „En zijt ge daarom zelfs in de Moorenapotheek geweest, heel beneden bij het postkantoor?" vroeg ik. „Ja, daar hebben ze den pleister," antwoordde zij, met haar oude klamme vingers naar een schaar zoekende. „Nicht, gij zegt mij niet de waarheid!" „Wel, stellig ben ik in de Moorenapotheek ge weest," betuigde zij ernstig, terwijl zij den pleister volgens de regelen der kunst op mijn voorhoofd bevestigde. „Ga maar naar bed, Anneliseke; ik blijf nog wat op, ik heb vandaag nog veel te doen." Na een diepen slaap ontwaakte ik den volgenden morgen met geweldige hoofdpijn en zulk een ramp zalig gevoel, dat ik op noch neer kon. De nicht zond mijn stiefvader weg, die mij al vóór dag en dauw wilde spreken; ik zou daartoe dan ook on- j mogelijk in staat zijn geweest. Mama zat bij mijn bed, toen ik tegen den middag na een pijnstillend middel wakker werd en mij iets beter gevoelde. Zij deed haar best om zich vriendelijk en onge dwongen voor te doen. „Ik heb je zeker erg verschrikt, arm kind Gisteren was ik zoo driftig." Ik schudde ontkennend het hoofd. „Ik vrees maar, dat gij niet wel zijt, mama." „O, ja wel! Zeg, kunt ge tegen drie uur boven bewoordingen tegen de Walen wordt van leer getrokken, zwygen de Waalsche bladen in alle talen. Zuid-Amerika heeft weer eens kans gezien door twee politieke aanslagen de aandacht op zich vestigen. Nu zijn politieke aanslagen daar een chronisch voorkomend verschijnsel, dat zich op vrijwel geregelde tyden pleegt te herhalen, al of niet met meer of minder succes. Gezien het feit dat men daar zyn voortdurende training doormaakt wat het hanteeren der revolvers betreft, wekt het verwondering dat de slachtoffers dezer aan slagen er nog altijd zoo betrekkelijk gunstig afkomen, een enkele uitzondering daarge laten. Aan den vooravónd der verkiezingen in Brazilië werd de vice-president, Mello Vianna. tijdens een verkiezingsrelletje door eenige revolverschoten gewond, terwijl de nieuwe Mexicaansche president, Ortiz Rubio reeds direct «na de plechtige installatie als presi dent by het verlaten van het groote nationale stadion aan een revolveraanslag bloot stond, waardoor hij eenige onbeduidende verwon dingen opliep, terwyi eveneens eenige leden van zijn gevolg onbeteekende kwetsuren opliepen. De dader, een jeugdige jongeman, werd direct gearresteerd en opgesloten, ter wijl veiligheidshalve talrijke arrestaties heb ben plaats gehad. Intusschen is men dit reeds bijna weer vergeten in Mexico en is de rust volkomen hersteld. Nu we het over talryke arrestaties hebben nog een en ander over Chicago, waar het voor de bandieten een waar paradijs schynt te zijn. Men telt daar een groot aantal ver schillende benden van misdadigers, die althans de loffelijke gewoonte hebben af en toe een aantal concurrenten naar de andere wereld te helpen. Dezer dagen zat Chicago financieel in den put, h la Berlijn, er was zelfs geen geld om het politiepersoneel uit te betalen en dit was mede oorzaak dat het toezicht der politie op de misdadige onder wereld eenigermate verzwakte. Van deze gunstige gelegenheid maakten de heeren direct een dankbaar gebruik en zoo vonden er in één week tijd maar even twaalf moor den plaats. Dit werd de autoriteiten in Chicago toch wat al te bar en dus werd er een geweldige actie op touw gezet en ging men over tot de arrestatie van een kleine duizend misdadigers. Amerika heeft naast andere kampioenschappen er ook verschillen de, waar de oude wereld zeker niet afgunstig op behoeft te zyn. De loonlijsten tooi de Ongevallenverzekering en de bedriifstelling. In December hebben, evenals in vorige jaren, alle hoofden van ondernemingen, welke volgens de Ongevallenwet 1921 verzekerinys- plichtig zyn, de loonlijsten voor 1930 ont vangen. De lijsten wyken in zooverre van de ge bruikelijke af, dat enkele vragen eenigszins gew|jzigd zijn en dat aan de loonlijsten over het tweede halfjaar een uitslaand vel ge hecht is, waarop een aantal nieuwe vrageD voorkomen, uitsluitend op den toestand op 31 December 1930 betrekking hebbende. mee aan tafel komen?" Ik was op het punt dit driftig af te slaan, maar nu zag ik hare oogen zoo smeekend, zoo angstig op mij gevestigd, terwijl zij de bevende vingers verlegen in elkander draaide. „Ja, mama," zeide ik, „natuurlijk kom ik boven." Ik mocht haar niet verlaten, geen oogenblik zelfs. Al de moeilijk heden met haar te dragen was immers het eenige, wat mij in mijn jong, al zoo dor leven overbleef. „Ik heb een boodschap aan de freule gestuurd om bij ons te komen eten; 't is dan minder ge dwongen. Kom niet te vroeg boven, de Brank- witzen „Och, die Brankwitzen!" „Ze zijn straks aangekomen." Ik zweeg. Mama streek mij met haar bevende ,hand over de wang en ging vervolgens heen. De nicht hielp mij met aankleeden. In huis was 't ge weldig druk; het gehamer van behangers, die hier en daar gordijnen vastspijkerden, het stemmen van den grooten vleugel in de verte al die ge luiden drongen als scherpe messen in mijn klop pende slapen. Over het anders zoo stille voorplein kwamen nu allerlei menschen met manden en pakken, de postwagen hield voor de deur stil en uit de oranjerie werden bloemen en planten aan gedragen. De electrische schellen, die mijn stief vader door het geheele huis had laten aanbrengen, klonken telkens door de gangen en portalen, soms zoo schel en aanhoudend, dat ik wanhopig de han den voor de ooren hield. In de keuken werd met porselein gerammeld, alsof 't er niet op aan kwam, hoeveel scherven er overbleven na volbracht dag werk kortom, al de drukte en het rumoer, die een groot feest voorafgaan, lieten zich maar al te duidelijk vernemen. INGEZONDEN M£DEDEELING. Ontmoet ge wel eens iemand,die zegt: „Ik houd niet van een pijp tabak?" Laat hem eens kennis maken met Spoedig zal hij tot een echten Tiefhebberzijn be keerd en U dankbaar zijn voor den goeden raad. Verder zLjn deze looniysten op gekleurd pa pier gedrukt. De reden van deze bijzonderheid is door den Minister van Arbeid, Handel en Nijver heid in een, de loonlijsten begeleidend schrijven uiteengezet Er zal n 1., indien het wetsontwerp, dat de Regeering voor nemens is binnenkort in te dieDen, tot wet verheven wordt, op 31 December 1930 een bedryfstelling plaats hebben. In anderelan den moeten de ondernemers voor de bedrijfs- telling speciale vragenlijsten invullen, doch in Nederland zal, voor zoover de verzekerings- plichtige ondernemingen betreft, ook naar aanleiding van de te dien opzichte door de ondernemersorganisaties geuite wenschen, gebruik gemaakt worden van de loonlijsten voor de Ongevallenverzekering Daardoor wordt het afzonderiyk vragen van gegevens voorkomen. Deze methode, welke o.a ar beidsbesparing voor de bedryfshoofden ten doel heeft, kan echter alleen dan met. suc ces worden toegepast. iDdien de loonlijsten juist en volledig ingevuld worden. De Raden van Arbeid zijn aangewezen om het noodige toezicht op de invulling der loonlijsten te houden en alle gewenschte inlichtingen te verstrekken. Onjuiste, onvolledige of slor dige invulling zal tengevolge hebben, dat schriftelijk of mondeling nadere inlichtingen moeten worden verstrekt, een werk. dat t.y d en geld kost. Daarom wordt een ernstig Buiten stond de zon aan een helderblauwen hemel en deed met haar warmen adem de sneeuw van de kerk smelten; soms viel een kleine lawine van het dak, die de kraaien verschrikt romdom den toren deed opvliegen. Ik opende het venster, een zoele lucht woei mij tegen, een voorbarige aankondiging van de lente, een bedrieglijk fluiste ren van een beteren tijd. Hoever waren lente en geluk verwijderd! Tegen twee uur kwam freule Degenberg. Ik ging haar tegemoet tot in de gang, die nauwelijk te herkennen was met haar groene guirlandes, waar- tusschen bonte lampions, vlaggetjes en gekleurde linten waren aangebracht. „Neen, maar," zeide de freule, „'t is prachtig! Je moeder heeft mij gesommeerd om te komen, gansje, 't Is soms noodig ergens een vogelverschrik ker te plaatsen. Maar hoe slecht ziet gij er uit! Wel, kind, ge hebt anders toch moed genoeg in het lijf 't hoofd omhoog! En vergeet niet, ik bemoei- mij met niets en laat je in alles je gang gaan." Zij omspande mijn pols met haar groote hand en schudde dezen, als om mij op te vroolijken. Kom aan dan maar naar ons diplomatiek diner!" Mijn stiefvader keek verbaasd op, toen de freule bij mama binnentrad, waar ik Olga Selman en haar broer reeds aantrof. „Neem me niet kwalijk, Wolmeijer," riep zij, „dat ik je zoo op eens kom overvallen, maar Jose phine heeft erge hoofdpijn en is niet in staat om vandaag voor mijn maag te zorgen. Nu dacht ik, de Wolmeijers zullen wel een bord soep voor mij overhebben. Dan zal ik eens zien of 't waar is, dat ik altijd een plaats aan hun gedekte tafel vind." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1930 | | pagina 1