Leest „Onze Eilanden"
in Onze Eilanden
EERSTE BLAD
HEERENBAAI
Geeft U op als Abonné
,D (MELK EN PUUR)
ZATERDAG
8 FEBRUARI 1930
12E JAARGANG. - N°. 28
Week-revue.
FEUILLETON.
DOOR EENS ANDERS SCHULD.
Pijnloos Scheren
PUROL
Rheumatiek
De Vredes- en Volkenbondsten
toonstelling te 's-Gravenhage.
Zweepend slaan de golven
Tegen 't vlakke strand,
Eenzaam en verlaten
Klimt der duinen rand.
Op der duinen toppen
Blijft de zwerver staan,
Ziet in al dat woeden
't Lot der menschen aan.
't Strijden voor liet leven,
Strijd om het bestaan.
Boven 't trieste schouwspel
Zilvert droef de maan.
RIJMELAAR.
ïi.Cai'taaC-fi.25 fr per post
ver maand, teikons niet twee
j.don.
-I'! bevat 16 bladzijden, groot formaat
I an modellen voor elk soort dames-
ng en handwerken. Abonneert V
WUitgevers dezer courant,
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,075
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen,
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel, Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
Binnenland.
Onze kranige Indië-vliegers, verdere vlieg
tochten naar Indië zijn voorloopig niet moge
lijk, omdat de Britsche regeering het gebruik
der vliegvelden heeft verboden, in tegen
stelling met de K.L.M. zijn de Engelschen van
meening dat deze vliegvelden te gevaarlijk zijn
en eerst verbetering moeten ondergaan, zijn in
Den Haag voor hun prestaties op hartelijke
wijze door den ondernemersraad van Neder-
landsch-Indië gehuldigd. De minister van
defensie, de directeur der P. T. T. en verschil
lende andere autoriteiten waren bij deze
huldiging aanwezig.
Namens den ondernemersraad heeft prof.
mr. W. F. Treub uiting gegeven aan de groote
waardeering voor de kranige prestaties van
onze Holland-Indië vliegers, waarop heel de
natie terecht trots is. Als blijvende herinne
ring heeft de ondernemersraad vliegeniers en
mechaniciens een penning in brons aangebo
den, welke tot opschrift draagt: Hulde aan de
Holland-Indiëvliegers. Aangeboden door den
Ondernemersraad voor Nederlandsch-Indië, 31
januari 1930. De namen der betrokkenen
zullen in de verschillende penningen worden
gegrift. m
Nabij Deventer zijn deze week drie-en-twin-
tig inzittenden van een autobus van de onder
neming A. D. A., ternauwernood aan den dood
ontsnapt. Een bus van genoemde onderneming
moest op den Rijksstraatweg onder Teuge uit
wijken voor een woonwagen en is daarbij met
een der voorwielen in het zand naast den weg
gekomen. Waarschijnlijk is toen de stuur
inrichting defect geraakt, het gelukte den
chauffeur niet de bus op den weg terug te
brengen en deze vloog met volle vaart tegen
een langs den weg staanden boom. Door den
hevigen slag liepen verschillende passagiers
min of meer ernstige verwondingen op, terwijl
de bus zwaar werd beschadigd. De chauffeur,
die er met eenige onbeduidende schrammen en
den schrik is afgekomen, treft waarschijnlijk
geen schuld aan het gebeurde.
De Amsterdamsche politie heeft een goede
vangst gedaan, door de arrestatie van een
tweetal Mexicanen, welke een.poging onder
namen het kantoor der firma Cook door middel
van vervalschte cheques, groot 15 en 18.000
dollar, op te lichten. De aanbieding dezer
cheques was van te voren aangekondigd, doch
op een zoodanige wijze, dat de directie arg
waan kreeg, een onderzoek liet instellen en
zoodoende de valschheid der cheques consta
teerde. Meerdere kantoren, ook te Rotterdam
hadden dergelijke opdrachten ontvangen, doch
overal werd dit spelletje doorzien en werd de
politie van een en ander op de hoogte gebracht.
Toen de twee Mexicanen de cheques ter ver
zilvering te Amsterdam aanboden, werden zij
aan de praat gehouden en daarop door de in
middels gewaarschuwde recherche gearres
teerd. Waarschijnlijk zijn de gearresteerden
lid van een bende oplichters, welke Nederland
voor hun operaties hadden uitgekozen. In
verband hiermede stelt de politie veel belang
in een paar ijlings naar het buitenland uitge-
W. HEIMBURG.
VERTALING VAN HERMINE.
Geautoriseerde uitgave van D. Bolle.)
51)
Alleen het halve uur, dat ik 's avonds in mijn
eigen kamer, terwijl ik mij voor den nacht gereed
maakte, met de nicht doorbracht, behoorde mij
toe. Zwijgend hielp zij met met uitkleeden en bor
stelde mijn haar altijd even liefderijk en zorgzaam.
Wij spraken bijna geen enkel woord, maar dachten
hetzelfde: Robert. En ik zag haar vorschend in de
kleine, oude oogenhad zij dien kus gezien, die
zoeten droevigen kus, toen wij elkaar gevonden
en weer verloren hadden? Geen enkele trek op haar
gelaat, geen enkel woord verried 't mij. Nu en dan
zeide zij goedaardig: „Als menschenverstand geen
uitweg meer weet, houdt God nog altijd een poortje
open. Ge moet niet zoo bleek zien, Annelise. Kijk
eens in den spiegel, dat's niet meer je oude, guitige
gezichtje!"
Neen, dat was 't niet meer, dat kon ikzelve wel
zien. Iets bleeks en langwerpigs staarde mij daar
aan met blauwe kringen onder de oogen en een
stijf gesloten mond, die allen zin had verloren om
overmoedige antwoorden te geven. De lippen waren
ook niet meer die van een kind, maar dit wist
niemand dan h ij en ik en de wind, die om ons heen
weken vreemdelingen, welke op deze bijzondere
belangstelling onzer politie blijkbaar niet ge
steld waren.
Te Rotterdam heeft weer eens een moord
aanslag plaats gehad. Een 78-jarige K. pachter
van het pontje over de Rotte, had dit pontje
weer verpacht aan den 64-jarigen pontbaas
Struis, voor j 5,per week. De betaling der
bedongen pacht ging niet naar wensch, waarop
K. zich naar het pontje begaf met het doel
om te manen. Een korte woordenwisseling
ontstond, waarop K. een mes voor den dag
haalde en Struis een snede in den hals toe
bracht. Passagiers en Struis wisten den dader
te grijpen en onschadelijk te maken. Struis
heeft zich onder geneeskundige behandeling
moeten stellen, waarbij is gebleken dat het
mes juist langs den slagader is gegaan. De
dader is nog niet gekalmeerd, is na zijn arresta
tie weer op vrije voeten gelaten, doch blijft
onder voortdurende bewaking.
Buitenland.
De Duitsche communisten, aangevoerd door
Heinz Neumann, de vertrouwensman van Mos
kou, die in China heeft bewezen een goed onder
legd specialist te zijn in het verwekken van
oproer en alles wat daarmede in verband
staat, boeken weer eens een stevige nederlaag.
Ondanks den milden winter zijn er in Duitsch-
land meer werkeloozen dan tijdens den stren
gen winter van 1929 en na reeds in Mei '29
vergeefs deze arme drommels voor reclame
doeleinden te hebben misbruikt, hebben de
communisten andermaal geprobeerd de onte
vreden massa op straat in beweging te brengen,
welke pogingen ook nu weer totaal mislukt zijn.
In verschillende groote centra's, o.a. Ham
burg en Berlijn zijn op 1 Februari hier en daar
wat onbeduidende relletjes geweest, werdens
enkele winkels door opgeschoten kwajongens
volgens alle regels der kunst geplunderd, doch
de politie had zulke afdoende maatregelen
getroffen, dat elke poging tot openbaar verzet
in de kiem werd gesmoord en daardoor werd
de aardigheid voor de communisten grondig
bedorven. Nuchter beschouwd komt deze heele
drukte hierop neer, dat alle burgerlijke partijen
in Duitschland, Moskou dankbaar kunnen zijn
voor deze ongewilde betooging van onmacht,
dat de groote massa der Duitsche arbeiders
weer eens overduidelijk heeft bewezen niets
te voelen voor de zegeningen der communisti
sche heilstaat en dat eenige agenten met min
of meer ernstige verwondingen in 't hospitaal
liggen. De Duitsche communisten kunnen aan
Moskou berichten, hebben zulks reeds lang
gedaan, dat hun beweging schitterend is ge
slaagd, al was een grooter fiasco niet denkbaar.
Heinz Neumann blijft evenwel de kaarten
schudden in de Duitsche communistische partij
en dit beteekent, dat onrust en relletjes voor
loopig troef blijven.
Geen pijn en geen stukgaan meer
en ook geen naschrijnen der huid,
als men vóór het inzeepen de
huid inwrijft met een weinigje
Doos 30 en 60, Tube 80 ct.
(Adv.)
had gebruist. En het lachen hadden zij in weinige
seconden verleerd misschien wel voor altijd;
want wanneer zouden zij 't ooit weer doen?"
„Och, nicht, hoe zal 't toch gaan?"
„De Heer heeft gezegd: „Zorg niet voor den dag
van morgen!" Als ik niet aan z ij n e hulp geloofde,
was ik al lang dood," antwoordde zij.
„Maar dat zekere, dat onafwendbare komt toch
vroeg of Iaat dat m o e t immers wel!"
Zij zweeg, want zij wist ook 't moest komen.
„Nicht, hebt ge tijding van hem?" vroeg ik met
stokkende stem.
„Neen," antwoordde zij kortaf.
's Morgens was de nicht al vroeg in de weer, liep
trap op trap af en onthief mama van alle huis
houdelijke zorgen door deze op haar eigen oude
schouders te nemen. En mijnheer Wolmeijer werd
dagelijks gejaagder en zenuwachtiger en de nicht
mompelde iets als: „de man wordt stapelgek!"
toen hij van haar verlangde, dat zij zich ter eere
van het gekostumeerde bal als een Duitsche burger
vrouw uit den ouden tijd zou kleeden, als een her
derin in een wijden hoepelrok van geplooid laken
met een gepijpte halskraag en een grooten witten
boezelaar, zooals mevrouw Schwerdtlein in Faust
had gedragen.
„Maar wie is dat dan? vroeg de brave ziel, „ik
weet niet, dat ik ooit iets van dat mensch gehoord
of gezien heb. Ik wilde dat hij mij maar met rust
liet!"
„Ik wilde dat hij mij maar met rust liet!" zeide
de freule ook, terwijl zij op zekeren avond bij mama
in de kamer kwam. Wij zaten hier met ons beiden
in de schemering en spraken over onverschillige
dingen. „Ik wilde dat hij m ij althans met rust liet,
Lena! Ik ben nu te oud om mij te vermommen en
Tegen deze wat al te hardhanige drijverij van
Moskou, dat vanuit het Russisch centrum al
deze bewegingen worden gelast en gefinancierd
staat onomstootelijk vast, is een groeiend
verzet waar te nemen. De Duitschers geven
ook blijken van ontevredenheid hierover, ter
wijl in Frankrijk en in Engeland de publieke
opinie steeds meer tegen Moskou gekant raakt.
Dat de Franschen Moskou voor 5 jaar officieel
hebben erkend, was voor een niet gering deel te
wijten aan het feit, dat Marianne vreesde dat
de Duitschers, Engelschen en Amerikanen met
de vette Russische handelskluifjes alleen gingen
strijken. Na de opgedane ervaring is Frankrijk
niet zoo enthousiast meer, omdat het onder
vonden heeft en nog ondervindt, dat met de
officieele erkenning van Moskou de propaganda
der communisten geweldig is toegenomen, ter
wijl er van de voorgespiegelde voordeelige
transacties tot heden al bitter weinig is terecht
gekomen.
In Engeland beleeft de Labourregeering tot
heden ook heel weinig genoegen van het
weder aanknoopen der diplomatieke betrek
kingen. Minister Herderson zit met de heele
geschiedenis blijkbaar danig in zijn maag,
stuurt de talrijke klagers in het Lagerhuis met
een kluitje in 't riet. Tot heden heeft hij op
alle klachten over vermeende ontduikingen van
Rusland met een ontwijkend antwoord de
moeilijkheden vermeden, doch dit spelletje
is niet erg lang vol te houden, zulks te meer
niet, waar de Russen niet ook maar het
ringste voornemen koesteren hun leven "te
beteren. Het opgerichte communistische dag
blad in Engeland gaat voort met het debitee-
ren van de meest opruiende artikelen en grof
heden aan het adres der Labourregeering, alsof
dit de meest natuurlijke zaak ter wereld is.
Bij de stapels zorgen der Britsche regeering
over binnen- en buitenlandsche politiek, voe
gen zich ook nog de aanvallen over het schrap
pen van den aanbouw van twee kruisers, wel
willend gebaar tegenover de in slakkengang
marcheerende vlootconferentie. Nadien duiken
er geruchten op dat Mac Donald nogmaals'zal
aankondigen dat het aanbouw van twee nieuwe
kruisers zal worden geschrapt en van verschil
lende kanten wordt de regeering hierover aan
gevallen. Bij dit verzet hebben zich ook de
dominions aangesloten, aangezien deze vreezen
dat in geval van oorlog. Engeland niet in staat
zal zijn hun afdoende te beschermen. Van
andere kant wordt de regeering het .verwijt
gemaakt dat ze deze schrappingstroeven te
vroeg ter tafel brengt en dat ze daardoor
tegen het einde der conferentie ontbloot wordt
van troeven, omdat er dan niets meer aan te
bieden valt. Overigens va.lt er van de heele
conferentie weinig nieuws te vertellen. Het
blijft tot heden een voorzichtig tasten en ver
kennen, de hoofdlijnen zijn nog niet eens uit
gestippeld, doch ondanks dezen tragen gang
van zaken, blijft men vol goeden moed, ook al
blijft het in Londen sterk misten, in letter
lijken en in figuurlijken zin. De Fransche kop
stukken, Tardieu en Briand steken tusschen
al de bedrijvigheid door even naar Parijs over,
hetgeen de vlotheid niet ten gunste komt, al
biedt het de overigen een goede gelegenheid
tot aangename verstrooiing.
In Spanje heeft Primo de Rivera, ex-dictator,
volop gelegenheid en tijd eens uit te blazen van
al de vermoeienissen van het dictatorschap,
waarvan hij is ontheven. Zijn opvolger, gene
raal Berenguer, doet alle moeite den terug-
te verkleeden. Hoe is hij toch op dat denkbeeld
gekomen? De heele wereld is er vol van. Zelfs de
musschen op het dak snateren van Wolmeijers ge
kostumeerd bal. Als ge nog jonge menschen waart
maar nu! Ge hadt alle reden om stil en bedaard
te leven!"
Mama antwoordde niet.
„En dan, Lena, nog iets! Hoe kwaamt gij er toch
toe, bij den opperh of schenker van Pauersleben een
visite te maken? Ik ben overtuigd dat Zijne Excel
lentie heel vriendelijk voor Wolmeijer is geweest
op den laatsten verjaardag van den keizer, maar
maar
Mama haalde even de schouders op en kreeg een
kleur, maar zweeg.
„Neem, mij niet kwalijk, Lena," ging de freule
onmeedoogend voort, „ik wil alleen maar zeggen,
dat alles zijn grenzen heeft. De Pauerslebens z ij
was straks nog bij mij schijnen daarover zeer
verbaasd, dat kunt ge wel denken, Lena. Tegen u
hebben ze niets, maar Wolmeijer kennen zij im
mers volstrekt niet, en ge begrijpt toch
„Ik begrijp 't best, ik begrijp alles, freule, maar
ik kan er niets aan doen!" riep mama zenuwachtig.
„Ik zal je eens wat zeggen, Lena ge zijt zijn
voetveeg geworden," hield de freule vol. „Gij laat
je op een onbegrijpelijke manier op den kop zitten
en hebt alle gevoel en begrip verloren voor datgene
wat wat je eigen stand en positie vereischt.
Wees niet boos, maar ééns moet ik mijn hart vrij
uitspreken. Als 't zóó voortgaat, maakt gij je
waarlijk al heel bespottelijk. Gij moet zooveel
macht hebben om te zeggen: tot hiertoe en niet
verder. Ge hebt Sternfeld tot alles gebracht wat
gij wildet, en nu zijt ge niet in staat
„Tante," kwam ik smeekend tusschenbeide,
keer naar het parlementaire stelsel langs vreed
zame wegen te bespoedigen en een weinig
haast schijnt in dezen wel gewenscht. De ver
schillende berichten van reizigers uit Spanje
bewijzen voldoende, dat het gist in Spanje en
dat het zelfs niet onmogelijk moet worden ge
acht, dat de oppositie langs revolutionairen
weg zal trachten bevrediging der talrijke
wenschen te verkrijgen, indien de regeering
niet de noodige spoed betracht. Berenguer is
reeds begonnen met een zeer welwillend ge
baar in de richting der tegenpartij, door eenige
honderden door Primo ontslagen officieren in
hun oude functie te herstellen, door eenige ge
sloten universiteiten weer te doen openen, door
annestie af te kondigen voor een groot aantal-
Spaansche bannelingen, hoofdzakelijk in Frank
rijk verblijvende.
In 1921 was generaal Berenguer Spaatisch
hooge commissaris in Marokko en werd hij als
gevolg van de noodlottige déblacle der Spaan
sche troepen tegen Abdel Krim, naar Spanje
teruggeroepen en door den krijgsraad ter dood
veroordeeld. Dit vonnis werd niet uitgevoerd,
omdat koning Alfonso Berenguer begenadigde.
Deze man, in 1921 veroordeeld om de positie
INGEZONDEN MEDEDEELING.
De pijn is te verzachten,
het lijden te verminderen!
Wacht niet tot de kwaal ver-1
ergert, masseer direct met j
AKKER's
KLOOSTERBALSEM
w verzacht verrassend^
snel.
KI Geen goud
zoo goed."
van zijn vorst te redden, het. heele proces
tegen hem was maar apekool, treedt nu voor
de tweede maaTnaar voren om het monarchaal
gezag in Spanje te redden, omdat het prestige
van koning Alfons in ernstige mate heeft ge
leden, als gevolg der afgeloopen dictatuur.
Te Parijs houdt de publieke opinie zich
sterk bezig met de raadselachtige verdwijning
van den Russischen generaal Koetjepof, welke
in een grijzen auto door communisten ont
voerd heet te zijn. De politie heeft een uitge
breid onderzoek ingesteld, doch bewaart om
trent de resultaten hiervan een volslagen
stilzwijgen. Naar aanleiding van deze ontvoe
ring is een felle campagne tegen Moskou gaande
en de Russische gezant voelt zich reeds niet
veilig meer in het gezantschap. Hij heeft bij
de Fransche regeering op speciale veiligheids
maatregelen aangedrongen stelt de Fransche
regeering aansprakelijk" voor eventueele ge
volgen, indien dergelijke maatregelen niet
worden genomen.
Volgens verschillende geruchten moet de
ontvoerde generaal nog in leven zijn en wordt
hij waarschijnlijk in de buurt van Parijs ge
vangen gehouden.
beknor mama toch niet, zij is ziek niet waar,
mama? En kijk eens, tante, papa papa was
juist
„ja, ja, gansje, ge hebt gelijk," stemde de freule
knorrig toe. „Papa was juist het contrast Nu, ge
neemt 't mij niet kwalijk, Lena Zeg hem maar
dat ik thuisblijf, als ik niet in mijn zwarte zijdje
mag komen, hoor! En kijk maar niet zoo bedroefd
hij heeft toch ook wel iets goeds. Wel, hij steekt
je immers tot over de ooren in fluweel en satijn en
tot zijn eer moet gezegd worden gisteren heeft
hij aan de armen weer honderd gulden voor brand
stoffen gegeven. Wees maar gerust, Lena, ik zal
je niet aan je lot overlaten."
Met een handdruk ging zij heen.
Mama bleef stil liggen en toen ik na een poosje
meende dat zij was ingeslapen, trok ik mij in de
diepe vensterbank terug en tuurde naar het westen,
waar nog een lichtgele streep van de ondergaande
zon was achtergebleven.
„Helena," hoorde ik eensklaps de harde stem
van mijn stiefvader, „daar is weer zoo'n verduivelde
brief van Brankwitz 't wordt nu tijd dat men
eindelijk rust krijgt. Hij hoopt, dat hij alles in orde
vindt of den weg althans voor hem geëffend, als
hij morgen hier aankomt.
Mama zweeg; ik hoorde slechts haar diepe en
pijnlijke ademhaling.
„HmHebt ge nu eens met Annelise gesproken
vroeg hij ongeduldig.
„Neen, Bernhard, nog niet."
„Waarom niet?"
Hij bleef doodbedaard. Al op sprong om voor
den dag te komen, ging ik echter weer zitten, den
kende dat hij zich zou verwijderen. Nu klonken m ij
de woorden in de ooren: „lk vraag je, waaro m
INGEZONDEN MEDEDEELING.
est (feurup
zyfteü tc&inur/cesute
^eigenschappen fan
ECHTE FRIESCHE
20-50ct.perons
(ook in Vionsen.'/j ponden «n pondei)
tyraap'UurWuikeiierh paJc/eO'S
Wij staan aan den vooravond van een ten
toonstelling, die voor Nederland schijnbaar
overbodig, en toch zoo in hooge mate nuttig is;
Aan den vooravond van de Vredes- en Volken
bondstentoonstelling, die op 7 Februari in de
daartoe door de Regeering ter beschikking ge
stelde Grafelijke Zalen zal worden geopend, en
die tot 6 Maart d.a.v. zal voortduren. Ten
toonstelling, schijnbaar overbodig, omdat,
zooals tal van malen is opgemerkt, het Neder-
landsche volk een bij uitstek vredelievend volk
is. Nu valt te twisten over de vraag of een
dergelijk vredelievend karakter evenwijdig
gaat met het werkelijk, diep gefundeerd paci
fisme, doch deze vraag doet hier niet ter zake.
Den gemiddelden Nederlander behoeft men
niet te leeren, dat oorlogvoeren uit den booze
is, en niet te doen beseffen, dat internationale
samenwerking tusschen de volken voor alle
deze volken het meeste voordeel, het meeste
geluk brengt. In Nederland weten wij dat
sedert tal van eeuwen en hebben er ons naar
gedragen. Maar dat wij daarbij ook in dezen
tijd een taak te vervullen hebben, is niet een
ieder in Nederland duidelijk.
Toch is dit zoo en hebben de' omstandig
heden ons daarin den weg gewezen. In den
loop der negentiende eeuw was er van de
vroegere internationale belangrijkheid van
Nederland weinig of niets overgebleven; in
groote Europeesche vraagstukken werden wij
niet of nauwelijks gekend. Belangrijke bespre
kingen hadden op ons Departement van Buiten
landsche Zaken alleen dan plaats, wanneer het
ging om zuiver Nederlandsche belangen. Tot
dat op 28 Augustus 1898 de Russische keizer
met zijn bekend manifest de wereld verraste,
en een Conferentie bijeenriep, aan welk
België niet dadelijk gastvrijheid wilde ver-
leenen, en die dientengevolge te 's-Graven-
niet? En ik verzoek antwoord!" 't Klonk dreigend
en driftig.
„Ik heb er geen kracht en geen moed toe," zeide
mama.
„Wel zoo? Dat's weer een nieuwe uitvlucht. Van
avond zult ge dan wel kracht en moed genoeg
hebben, hoop ik, om je eigenzinnige dochter te
beduiden waar 't op staat. Als gij daartegen op
ziet, zal i k 't wel doen. Maar dan, weet ge dan
blaast de wind niet uit het westen," liet hij er
onbeschoft op volgen.
Opeens stond ik naast mama. „Houd u maar
bedaard, mama, zeide ik, ik zal zelve wel eens met
mijnheer Wolmeijer praten. Mag ik even bij u in
de kamer komen?" dus wendde ik mij tot hem.
Hij was zoo verbluft, dat hij mij volgde, zonder
een woord hiertegen in te brengen. Ik sloot de deur
achter ons en stak een paar kaarsen voor den
spiegel aan, die haar schijnsel door het hoog en
groot vertrek verspreidden, zonder 't te verlichten.
„Wees zoo goed mij te zeggen wat gij eigenlijk
wilt."
Hij had zich hersteld en antwoordde schertsend,
zich in de handen wrijvende: „Gij doet alsof ge
hier thuis waart, Annelise!"
„Dat's toch voorwaar niet het geval! Ik wilde u
maar verzoeken mijne moeder overleggingen te be
sparen, die waarschijnlijk toch niet tot het door u
gewenscht einde zullen voeren."
„Nu, dat zullen we eens zien! Ga zitten, alsje
blieft! Mag ik een sigaar opsteken? Dat werkt
altijd kalmeerend Wat komt ge hier doen, He
lena! Ik verzoek je ons alleen te laten!" riep hij
thans, daar mama, bevend van angst, op den drem
pel was verschenen.
(Wordt vervolgd).