Leest „Onze Eilanden" in Onze Eilanden EERSTE BLAD HEERENBAAI Geeft U op als Abonné ,D (MELK EN PUUR) ZATERDAG 8 FEBRUARI 1930 12E JAARGANG. - N°. 28 Week-revue. FEUILLETON. DOOR EENS ANDERS SCHULD. Pijnloos Scheren PUROL Rheumatiek De Vredes- en Volkenbondsten toonstelling te 's-Gravenhage. Zweepend slaan de golven Tegen 't vlakke strand, Eenzaam en verlaten Klimt der duinen rand. Op der duinen toppen Blijft de zwerver staan, Ziet in al dat woeden 't Lot der menschen aan. 't Strijden voor liet leven, Strijd om het bestaan. Boven 't trieste schouwspel Zilvert droef de maan. RIJMELAAR. ïi.Cai'taaC-fi.25 fr per post ver maand, teikons niet twee j.don. -I'! bevat 16 bladzijden, groot formaat I an modellen voor elk soort dames- ng en handwerken. Abonneert V WUitgevers dezer courant, Prijs per kwartaal f 1, Losse nummers 0,075 ADVERTENTIËN van 16 regels 1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen, Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel, Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. Binnenland. Onze kranige Indië-vliegers, verdere vlieg tochten naar Indië zijn voorloopig niet moge lijk, omdat de Britsche regeering het gebruik der vliegvelden heeft verboden, in tegen stelling met de K.L.M. zijn de Engelschen van meening dat deze vliegvelden te gevaarlijk zijn en eerst verbetering moeten ondergaan, zijn in Den Haag voor hun prestaties op hartelijke wijze door den ondernemersraad van Neder- landsch-Indië gehuldigd. De minister van defensie, de directeur der P. T. T. en verschil lende andere autoriteiten waren bij deze huldiging aanwezig. Namens den ondernemersraad heeft prof. mr. W. F. Treub uiting gegeven aan de groote waardeering voor de kranige prestaties van onze Holland-Indië vliegers, waarop heel de natie terecht trots is. Als blijvende herinne ring heeft de ondernemersraad vliegeniers en mechaniciens een penning in brons aangebo den, welke tot opschrift draagt: Hulde aan de Holland-Indiëvliegers. Aangeboden door den Ondernemersraad voor Nederlandsch-Indië, 31 januari 1930. De namen der betrokkenen zullen in de verschillende penningen worden gegrift. m Nabij Deventer zijn deze week drie-en-twin- tig inzittenden van een autobus van de onder neming A. D. A., ternauwernood aan den dood ontsnapt. Een bus van genoemde onderneming moest op den Rijksstraatweg onder Teuge uit wijken voor een woonwagen en is daarbij met een der voorwielen in het zand naast den weg gekomen. Waarschijnlijk is toen de stuur inrichting defect geraakt, het gelukte den chauffeur niet de bus op den weg terug te brengen en deze vloog met volle vaart tegen een langs den weg staanden boom. Door den hevigen slag liepen verschillende passagiers min of meer ernstige verwondingen op, terwijl de bus zwaar werd beschadigd. De chauffeur, die er met eenige onbeduidende schrammen en den schrik is afgekomen, treft waarschijnlijk geen schuld aan het gebeurde. De Amsterdamsche politie heeft een goede vangst gedaan, door de arrestatie van een tweetal Mexicanen, welke een.poging onder namen het kantoor der firma Cook door middel van vervalschte cheques, groot 15 en 18.000 dollar, op te lichten. De aanbieding dezer cheques was van te voren aangekondigd, doch op een zoodanige wijze, dat de directie arg waan kreeg, een onderzoek liet instellen en zoodoende de valschheid der cheques consta teerde. Meerdere kantoren, ook te Rotterdam hadden dergelijke opdrachten ontvangen, doch overal werd dit spelletje doorzien en werd de politie van een en ander op de hoogte gebracht. Toen de twee Mexicanen de cheques ter ver zilvering te Amsterdam aanboden, werden zij aan de praat gehouden en daarop door de in middels gewaarschuwde recherche gearres teerd. Waarschijnlijk zijn de gearresteerden lid van een bende oplichters, welke Nederland voor hun operaties hadden uitgekozen. In verband hiermede stelt de politie veel belang in een paar ijlings naar het buitenland uitge- W. HEIMBURG. VERTALING VAN HERMINE. Geautoriseerde uitgave van D. Bolle.) 51) Alleen het halve uur, dat ik 's avonds in mijn eigen kamer, terwijl ik mij voor den nacht gereed maakte, met de nicht doorbracht, behoorde mij toe. Zwijgend hielp zij met met uitkleeden en bor stelde mijn haar altijd even liefderijk en zorgzaam. Wij spraken bijna geen enkel woord, maar dachten hetzelfde: Robert. En ik zag haar vorschend in de kleine, oude oogenhad zij dien kus gezien, die zoeten droevigen kus, toen wij elkaar gevonden en weer verloren hadden? Geen enkele trek op haar gelaat, geen enkel woord verried 't mij. Nu en dan zeide zij goedaardig: „Als menschenverstand geen uitweg meer weet, houdt God nog altijd een poortje open. Ge moet niet zoo bleek zien, Annelise. Kijk eens in den spiegel, dat's niet meer je oude, guitige gezichtje!" Neen, dat was 't niet meer, dat kon ikzelve wel zien. Iets bleeks en langwerpigs staarde mij daar aan met blauwe kringen onder de oogen en een stijf gesloten mond, die allen zin had verloren om overmoedige antwoorden te geven. De lippen waren ook niet meer die van een kind, maar dit wist niemand dan h ij en ik en de wind, die om ons heen weken vreemdelingen, welke op deze bijzondere belangstelling onzer politie blijkbaar niet ge steld waren. Te Rotterdam heeft weer eens een moord aanslag plaats gehad. Een 78-jarige K. pachter van het pontje over de Rotte, had dit pontje weer verpacht aan den 64-jarigen pontbaas Struis, voor j 5,per week. De betaling der bedongen pacht ging niet naar wensch, waarop K. zich naar het pontje begaf met het doel om te manen. Een korte woordenwisseling ontstond, waarop K. een mes voor den dag haalde en Struis een snede in den hals toe bracht. Passagiers en Struis wisten den dader te grijpen en onschadelijk te maken. Struis heeft zich onder geneeskundige behandeling moeten stellen, waarbij is gebleken dat het mes juist langs den slagader is gegaan. De dader is nog niet gekalmeerd, is na zijn arresta tie weer op vrije voeten gelaten, doch blijft onder voortdurende bewaking. Buitenland. De Duitsche communisten, aangevoerd door Heinz Neumann, de vertrouwensman van Mos kou, die in China heeft bewezen een goed onder legd specialist te zijn in het verwekken van oproer en alles wat daarmede in verband staat, boeken weer eens een stevige nederlaag. Ondanks den milden winter zijn er in Duitsch- land meer werkeloozen dan tijdens den stren gen winter van 1929 en na reeds in Mei '29 vergeefs deze arme drommels voor reclame doeleinden te hebben misbruikt, hebben de communisten andermaal geprobeerd de onte vreden massa op straat in beweging te brengen, welke pogingen ook nu weer totaal mislukt zijn. In verschillende groote centra's, o.a. Ham burg en Berlijn zijn op 1 Februari hier en daar wat onbeduidende relletjes geweest, werdens enkele winkels door opgeschoten kwajongens volgens alle regels der kunst geplunderd, doch de politie had zulke afdoende maatregelen getroffen, dat elke poging tot openbaar verzet in de kiem werd gesmoord en daardoor werd de aardigheid voor de communisten grondig bedorven. Nuchter beschouwd komt deze heele drukte hierop neer, dat alle burgerlijke partijen in Duitschland, Moskou dankbaar kunnen zijn voor deze ongewilde betooging van onmacht, dat de groote massa der Duitsche arbeiders weer eens overduidelijk heeft bewezen niets te voelen voor de zegeningen der communisti sche heilstaat en dat eenige agenten met min of meer ernstige verwondingen in 't hospitaal liggen. De Duitsche communisten kunnen aan Moskou berichten, hebben zulks reeds lang gedaan, dat hun beweging schitterend is ge slaagd, al was een grooter fiasco niet denkbaar. Heinz Neumann blijft evenwel de kaarten schudden in de Duitsche communistische partij en dit beteekent, dat onrust en relletjes voor loopig troef blijven. Geen pijn en geen stukgaan meer en ook geen naschrijnen der huid, als men vóór het inzeepen de huid inwrijft met een weinigje Doos 30 en 60, Tube 80 ct. (Adv.) had gebruist. En het lachen hadden zij in weinige seconden verleerd misschien wel voor altijd; want wanneer zouden zij 't ooit weer doen?" „Och, nicht, hoe zal 't toch gaan?" „De Heer heeft gezegd: „Zorg niet voor den dag van morgen!" Als ik niet aan z ij n e hulp geloofde, was ik al lang dood," antwoordde zij. „Maar dat zekere, dat onafwendbare komt toch vroeg of Iaat dat m o e t immers wel!" Zij zweeg, want zij wist ook 't moest komen. „Nicht, hebt ge tijding van hem?" vroeg ik met stokkende stem. „Neen," antwoordde zij kortaf. 's Morgens was de nicht al vroeg in de weer, liep trap op trap af en onthief mama van alle huis houdelijke zorgen door deze op haar eigen oude schouders te nemen. En mijnheer Wolmeijer werd dagelijks gejaagder en zenuwachtiger en de nicht mompelde iets als: „de man wordt stapelgek!" toen hij van haar verlangde, dat zij zich ter eere van het gekostumeerde bal als een Duitsche burger vrouw uit den ouden tijd zou kleeden, als een her derin in een wijden hoepelrok van geplooid laken met een gepijpte halskraag en een grooten witten boezelaar, zooals mevrouw Schwerdtlein in Faust had gedragen. „Maar wie is dat dan? vroeg de brave ziel, „ik weet niet, dat ik ooit iets van dat mensch gehoord of gezien heb. Ik wilde dat hij mij maar met rust liet!" „Ik wilde dat hij mij maar met rust liet!" zeide de freule ook, terwijl zij op zekeren avond bij mama in de kamer kwam. Wij zaten hier met ons beiden in de schemering en spraken over onverschillige dingen. „Ik wilde dat hij m ij althans met rust liet, Lena! Ik ben nu te oud om mij te vermommen en Tegen deze wat al te hardhanige drijverij van Moskou, dat vanuit het Russisch centrum al deze bewegingen worden gelast en gefinancierd staat onomstootelijk vast, is een groeiend verzet waar te nemen. De Duitschers geven ook blijken van ontevredenheid hierover, ter wijl in Frankrijk en in Engeland de publieke opinie steeds meer tegen Moskou gekant raakt. Dat de Franschen Moskou voor 5 jaar officieel hebben erkend, was voor een niet gering deel te wijten aan het feit, dat Marianne vreesde dat de Duitschers, Engelschen en Amerikanen met de vette Russische handelskluifjes alleen gingen strijken. Na de opgedane ervaring is Frankrijk niet zoo enthousiast meer, omdat het onder vonden heeft en nog ondervindt, dat met de officieele erkenning van Moskou de propaganda der communisten geweldig is toegenomen, ter wijl er van de voorgespiegelde voordeelige transacties tot heden al bitter weinig is terecht gekomen. In Engeland beleeft de Labourregeering tot heden ook heel weinig genoegen van het weder aanknoopen der diplomatieke betrek kingen. Minister Herderson zit met de heele geschiedenis blijkbaar danig in zijn maag, stuurt de talrijke klagers in het Lagerhuis met een kluitje in 't riet. Tot heden heeft hij op alle klachten over vermeende ontduikingen van Rusland met een ontwijkend antwoord de moeilijkheden vermeden, doch dit spelletje is niet erg lang vol te houden, zulks te meer niet, waar de Russen niet ook maar het ringste voornemen koesteren hun leven "te beteren. Het opgerichte communistische dag blad in Engeland gaat voort met het debitee- ren van de meest opruiende artikelen en grof heden aan het adres der Labourregeering, alsof dit de meest natuurlijke zaak ter wereld is. Bij de stapels zorgen der Britsche regeering over binnen- en buitenlandsche politiek, voe gen zich ook nog de aanvallen over het schrap pen van den aanbouw van twee kruisers, wel willend gebaar tegenover de in slakkengang marcheerende vlootconferentie. Nadien duiken er geruchten op dat Mac Donald nogmaals'zal aankondigen dat het aanbouw van twee nieuwe kruisers zal worden geschrapt en van verschil lende kanten wordt de regeering hierover aan gevallen. Bij dit verzet hebben zich ook de dominions aangesloten, aangezien deze vreezen dat in geval van oorlog. Engeland niet in staat zal zijn hun afdoende te beschermen. Van andere kant wordt de regeering het .verwijt gemaakt dat ze deze schrappingstroeven te vroeg ter tafel brengt en dat ze daardoor tegen het einde der conferentie ontbloot wordt van troeven, omdat er dan niets meer aan te bieden valt. Overigens va.lt er van de heele conferentie weinig nieuws te vertellen. Het blijft tot heden een voorzichtig tasten en ver kennen, de hoofdlijnen zijn nog niet eens uit gestippeld, doch ondanks dezen tragen gang van zaken, blijft men vol goeden moed, ook al blijft het in Londen sterk misten, in letter lijken en in figuurlijken zin. De Fransche kop stukken, Tardieu en Briand steken tusschen al de bedrijvigheid door even naar Parijs over, hetgeen de vlotheid niet ten gunste komt, al biedt het de overigen een goede gelegenheid tot aangename verstrooiing. In Spanje heeft Primo de Rivera, ex-dictator, volop gelegenheid en tijd eens uit te blazen van al de vermoeienissen van het dictatorschap, waarvan hij is ontheven. Zijn opvolger, gene raal Berenguer, doet alle moeite den terug- te verkleeden. Hoe is hij toch op dat denkbeeld gekomen? De heele wereld is er vol van. Zelfs de musschen op het dak snateren van Wolmeijers ge kostumeerd bal. Als ge nog jonge menschen waart maar nu! Ge hadt alle reden om stil en bedaard te leven!" Mama antwoordde niet. „En dan, Lena, nog iets! Hoe kwaamt gij er toch toe, bij den opperh of schenker van Pauersleben een visite te maken? Ik ben overtuigd dat Zijne Excel lentie heel vriendelijk voor Wolmeijer is geweest op den laatsten verjaardag van den keizer, maar maar Mama haalde even de schouders op en kreeg een kleur, maar zweeg. „Neem, mij niet kwalijk, Lena," ging de freule onmeedoogend voort, „ik wil alleen maar zeggen, dat alles zijn grenzen heeft. De Pauerslebens z ij was straks nog bij mij schijnen daarover zeer verbaasd, dat kunt ge wel denken, Lena. Tegen u hebben ze niets, maar Wolmeijer kennen zij im mers volstrekt niet, en ge begrijpt toch „Ik begrijp 't best, ik begrijp alles, freule, maar ik kan er niets aan doen!" riep mama zenuwachtig. „Ik zal je eens wat zeggen, Lena ge zijt zijn voetveeg geworden," hield de freule vol. „Gij laat je op een onbegrijpelijke manier op den kop zitten en hebt alle gevoel en begrip verloren voor datgene wat wat je eigen stand en positie vereischt. Wees niet boos, maar ééns moet ik mijn hart vrij uitspreken. Als 't zóó voortgaat, maakt gij je waarlijk al heel bespottelijk. Gij moet zooveel macht hebben om te zeggen: tot hiertoe en niet verder. Ge hebt Sternfeld tot alles gebracht wat gij wildet, en nu zijt ge niet in staat „Tante," kwam ik smeekend tusschenbeide, keer naar het parlementaire stelsel langs vreed zame wegen te bespoedigen en een weinig haast schijnt in dezen wel gewenscht. De ver schillende berichten van reizigers uit Spanje bewijzen voldoende, dat het gist in Spanje en dat het zelfs niet onmogelijk moet worden ge acht, dat de oppositie langs revolutionairen weg zal trachten bevrediging der talrijke wenschen te verkrijgen, indien de regeering niet de noodige spoed betracht. Berenguer is reeds begonnen met een zeer welwillend ge baar in de richting der tegenpartij, door eenige honderden door Primo ontslagen officieren in hun oude functie te herstellen, door eenige ge sloten universiteiten weer te doen openen, door annestie af te kondigen voor een groot aantal- Spaansche bannelingen, hoofdzakelijk in Frank rijk verblijvende. In 1921 was generaal Berenguer Spaatisch hooge commissaris in Marokko en werd hij als gevolg van de noodlottige déblacle der Spaan sche troepen tegen Abdel Krim, naar Spanje teruggeroepen en door den krijgsraad ter dood veroordeeld. Dit vonnis werd niet uitgevoerd, omdat koning Alfonso Berenguer begenadigde. Deze man, in 1921 veroordeeld om de positie INGEZONDEN MEDEDEELING. De pijn is te verzachten, het lijden te verminderen! Wacht niet tot de kwaal ver-1 ergert, masseer direct met j AKKER's KLOOSTERBALSEM w verzacht verrassend^ snel. KI Geen goud zoo goed." van zijn vorst te redden, het. heele proces tegen hem was maar apekool, treedt nu voor de tweede maaTnaar voren om het monarchaal gezag in Spanje te redden, omdat het prestige van koning Alfons in ernstige mate heeft ge leden, als gevolg der afgeloopen dictatuur. Te Parijs houdt de publieke opinie zich sterk bezig met de raadselachtige verdwijning van den Russischen generaal Koetjepof, welke in een grijzen auto door communisten ont voerd heet te zijn. De politie heeft een uitge breid onderzoek ingesteld, doch bewaart om trent de resultaten hiervan een volslagen stilzwijgen. Naar aanleiding van deze ontvoe ring is een felle campagne tegen Moskou gaande en de Russische gezant voelt zich reeds niet veilig meer in het gezantschap. Hij heeft bij de Fransche regeering op speciale veiligheids maatregelen aangedrongen stelt de Fransche regeering aansprakelijk" voor eventueele ge volgen, indien dergelijke maatregelen niet worden genomen. Volgens verschillende geruchten moet de ontvoerde generaal nog in leven zijn en wordt hij waarschijnlijk in de buurt van Parijs ge vangen gehouden. beknor mama toch niet, zij is ziek niet waar, mama? En kijk eens, tante, papa papa was juist „ja, ja, gansje, ge hebt gelijk," stemde de freule knorrig toe. „Papa was juist het contrast Nu, ge neemt 't mij niet kwalijk, Lena Zeg hem maar dat ik thuisblijf, als ik niet in mijn zwarte zijdje mag komen, hoor! En kijk maar niet zoo bedroefd hij heeft toch ook wel iets goeds. Wel, hij steekt je immers tot over de ooren in fluweel en satijn en tot zijn eer moet gezegd worden gisteren heeft hij aan de armen weer honderd gulden voor brand stoffen gegeven. Wees maar gerust, Lena, ik zal je niet aan je lot overlaten." Met een handdruk ging zij heen. Mama bleef stil liggen en toen ik na een poosje meende dat zij was ingeslapen, trok ik mij in de diepe vensterbank terug en tuurde naar het westen, waar nog een lichtgele streep van de ondergaande zon was achtergebleven. „Helena," hoorde ik eensklaps de harde stem van mijn stiefvader, „daar is weer zoo'n verduivelde brief van Brankwitz 't wordt nu tijd dat men eindelijk rust krijgt. Hij hoopt, dat hij alles in orde vindt of den weg althans voor hem geëffend, als hij morgen hier aankomt. Mama zweeg; ik hoorde slechts haar diepe en pijnlijke ademhaling. „HmHebt ge nu eens met Annelise gesproken vroeg hij ongeduldig. „Neen, Bernhard, nog niet." „Waarom niet?" Hij bleef doodbedaard. Al op sprong om voor den dag te komen, ging ik echter weer zitten, den kende dat hij zich zou verwijderen. Nu klonken m ij de woorden in de ooren: „lk vraag je, waaro m INGEZONDEN MEDEDEELING. est (feurup zyfteü tc&inur/cesute ^eigenschappen fan ECHTE FRIESCHE 20-50ct.perons (ook in Vionsen.'/j ponden «n pondei) tyraap'UurWuikeiierh paJc/eO'S Wij staan aan den vooravond van een ten toonstelling, die voor Nederland schijnbaar overbodig, en toch zoo in hooge mate nuttig is; Aan den vooravond van de Vredes- en Volken bondstentoonstelling, die op 7 Februari in de daartoe door de Regeering ter beschikking ge stelde Grafelijke Zalen zal worden geopend, en die tot 6 Maart d.a.v. zal voortduren. Ten toonstelling, schijnbaar overbodig, omdat, zooals tal van malen is opgemerkt, het Neder- landsche volk een bij uitstek vredelievend volk is. Nu valt te twisten over de vraag of een dergelijk vredelievend karakter evenwijdig gaat met het werkelijk, diep gefundeerd paci fisme, doch deze vraag doet hier niet ter zake. Den gemiddelden Nederlander behoeft men niet te leeren, dat oorlogvoeren uit den booze is, en niet te doen beseffen, dat internationale samenwerking tusschen de volken voor alle deze volken het meeste voordeel, het meeste geluk brengt. In Nederland weten wij dat sedert tal van eeuwen en hebben er ons naar gedragen. Maar dat wij daarbij ook in dezen tijd een taak te vervullen hebben, is niet een ieder in Nederland duidelijk. Toch is dit zoo en hebben de' omstandig heden ons daarin den weg gewezen. In den loop der negentiende eeuw was er van de vroegere internationale belangrijkheid van Nederland weinig of niets overgebleven; in groote Europeesche vraagstukken werden wij niet of nauwelijks gekend. Belangrijke bespre kingen hadden op ons Departement van Buiten landsche Zaken alleen dan plaats, wanneer het ging om zuiver Nederlandsche belangen. Tot dat op 28 Augustus 1898 de Russische keizer met zijn bekend manifest de wereld verraste, en een Conferentie bijeenriep, aan welk België niet dadelijk gastvrijheid wilde ver- leenen, en die dientengevolge te 's-Graven- niet? En ik verzoek antwoord!" 't Klonk dreigend en driftig. „Ik heb er geen kracht en geen moed toe," zeide mama. „Wel zoo? Dat's weer een nieuwe uitvlucht. Van avond zult ge dan wel kracht en moed genoeg hebben, hoop ik, om je eigenzinnige dochter te beduiden waar 't op staat. Als gij daartegen op ziet, zal i k 't wel doen. Maar dan, weet ge dan blaast de wind niet uit het westen," liet hij er onbeschoft op volgen. Opeens stond ik naast mama. „Houd u maar bedaard, mama, zeide ik, ik zal zelve wel eens met mijnheer Wolmeijer praten. Mag ik even bij u in de kamer komen?" dus wendde ik mij tot hem. Hij was zoo verbluft, dat hij mij volgde, zonder een woord hiertegen in te brengen. Ik sloot de deur achter ons en stak een paar kaarsen voor den spiegel aan, die haar schijnsel door het hoog en groot vertrek verspreidden, zonder 't te verlichten. „Wees zoo goed mij te zeggen wat gij eigenlijk wilt." Hij had zich hersteld en antwoordde schertsend, zich in de handen wrijvende: „Gij doet alsof ge hier thuis waart, Annelise!" „Dat's toch voorwaar niet het geval! Ik wilde u maar verzoeken mijne moeder overleggingen te be sparen, die waarschijnlijk toch niet tot het door u gewenscht einde zullen voeren." „Nu, dat zullen we eens zien! Ga zitten, alsje blieft! Mag ik een sigaar opsteken? Dat werkt altijd kalmeerend Wat komt ge hier doen, He lena! Ik verzoek je ons alleen te laten!" riep hij thans, daar mama, bevend van angst, op den drem pel was verschenen. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1930 | | pagina 1