Abdijsiroop HOEBE EERSTE BLAD Voor allen die Sukkelen BONBONS HEERENBAAI Burgerlijke Stand MEUBELEN: alléén HE SINGEL 215 -R'DAM STUDIE-WATERVERF et Beste! r in eiken boekhandel. ONZE Bruidsportretten S. VAN DER PLAAT ZATERDAG 25 JANUARI 1930 12E JAARGANG. - N°. 24 W eek-revue. FEUILLETON. Vraagt ons Advertentie-tarief W. HEIMBURG. DOOR EENS ANDERS SCHULD. lYlijnhardt's Laxeertabletten f 0,80-f 1,-, 10.000 Groningsch f 0,80- f 1,-. 7150 kg. Holl. geel f 0,80-f 1,-, 7350 dauwroot 65—75 c. per kg. IEKSEKE, 20 Januari. In de week van 13 tot ea met 18 Januari werden verzonden ongeveer 2200 ton mosselen naar Belgis, prijs per ton f 4 4 50. SOMMELSDIJK. Geboren: Corstiaan, z. v. Gerrit van der Sluijs en Pietertje van Lente. Overleden: Catharina Cornelia van der Meide, 80 j,, dochter van Cornells van der Meide en Maria Pieternella de Mooij. NIEUWE TONGE. Geboren: Elizabeth, d. v. P. Koert en E. Jonker; Johanna, d. v. J. van Balen Cz. en T. van Weenen. OOLTGENSPLAAT. Ondertrouwd: Elias Donkersloot 27 j. en Janna Pieterse 27 j. BRIELLE, van 10-16 Jan. Geboren: Nicolaas Arnoldus, z. van J. Jan sen en C. M. Smit. Overleden 1 Helena Adriana Vink, 83 jaar, echtg. van J. J. G. Hofman. Francina de Koning, 70 j., echtg. van J. J. van Malden. p het JUISTE adres. GROOTSTE SUCCES -1 eiken, gioote maat10-75 odel, met spiegel,17.50 en, prima, met garantie 32.50 et erin gevuld, langdurige garantie 115.- 'wmmmm kleeding is niet duur U een keuze doet uit de modellen et Nieuwe Modeblad (29e jaargang), "ik maakt van de gratis knip- enbladenof tegen billijken prijs geknipt patroon bestelt. lad verschijn» 2 x per maand, a t a knlppatronenbladen. Over- ■"e en practische modellen, óók n, lingerie, klnderkleedlng, hee- en gehaakte kleeding, nuttige ken. bonnementsprys bedraagt slechts 8. per kwartaal, 1.25 franco per Te bestellen bij de Uitgevers dezer nt. Proefnummer op aanvrage t i s. zijn onovertrefbaar: fijne kleur keurige afwerking Aanbevelend, Hobbemastraat - Middelharnis 2e atelier van af het station Prijs per kwartaal f 1,— Losse nummers 0,076 ADVERTENTIËN van 16 regels 1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1,per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. Binnenland. Daar zjjn we op het nippertje deze week aan een buitengewoon ernstig gevaar ont snapt. Nauwelijks had een legertje journa listen, waar halen die menschen hun tijd wel vandaan, mitsgaders een nog grooter legertje persfotografen, de tot schoonheids koningin gekozen mejuffrouw Kuster uit Den Haag geslachtofferd, we wisten reeds dat ze liefhebberde in oude kunst, dat ze niet zelf haar foto had ingezonden, dat ze een eohte Rubens bezit, dat ze wars is van reclame, dat ze uog „zu haben" was en is, of daar komt de tijding dat mejuffrouw Kustereenige jaren te vroeg geboren is, dat ze als gevolg daarvan ouder is dan 25 jaar en dat na ken nisneming hiervan de jury haar onttroond heeft en nu als miss Holland heeft aange wezen een mej. Rie van de Rest uit Gin- neken. Journalisten laten zich nooit ontmoedigen, ze hebben zich gehaast om mejuffrouw de Rest ijlings te interviewen en nu worden we onthaald over de persoonlijke ambities van de nieuwste miss Holland. Het gevolg van deze heele grapjasserij is, dat Holland hierdoor eventjes een geheel nieuw record in de wacht sleept, al zullen er duizenden in ons land zijn, die hierop allerminst gesteld zijn. Tot welke pijnlijke en ergelijke gevallen heel deze vrouwenkeu ring kan leiden, deze uitdrukking klinkt hard, heeft het geval mejuffrouw Kuster uit gewezen. e Aan kleinere en grooter financieeie schan daaltjes raken we gewend, vooral flnancieele. Ten opzichte van het buitenland maken we waarlijk geen slecht figuur, daar kunnen ze het nog veel beter, doch ook hier impor teeren we buitenlandsche methodes. Dezer dagen werden we onthaald op bij zonderheden over een vergadering van aan deelhouders van de N.V. Frank Rijsdijk's Industrieels Ondernemingen te Hendrik-Ido- Ambacht, welke vergadering te Rotterdam werd gehouden en waarbij een afgetreden directeur door een familielid met een zak peper in 't gezicht werd geslageD, terwijl er bovendien nog verschillende stevige klappen werden uitgedeeld. Tot heden werden er anders op vergaderingen van aandeelhouders hoogstens financieeie klappen uitgedeeld, doch te Rotterdam begint de victorie en be ginnen de heeren elkaar op echte, onver- valschte klappen te onthalen. Een bericht, waaruit een wereld van leed spreekt, komt uit Overschie. De gemeente had een oproeping geplaatst voor een straat veger, op een salaris van vier en twintig gulden per week. Reeds den eersten dag meldden zich voor dit baantje een 40 sollici tanten aan, waaronder verschillende wer- kelooze kantoorbedienden, met diploma's handelscorrespondentie Fransch, Duitscb, Engelseh en boekhouden. Welk een leed most er niet geleden zijn, welke wanhoopsstem- mingen moeten er niet doorleefd zijn, voor deze menschen schuchter stappen doen, om dergelijke functies te bemachtigen. VERTALING VAN HERMINE. (iGeautoriseerde uitgave van D. Bolle.) 47) Een paar malen trachtte hij iets te zeggen, maar kon niets meer dan een paar klanken uitbrengen. Bij het voorplein bleef hij staan. „Goedenavond^ freule van Sternfeld!" „Hoe? Gaat ge niet mee naar boven?" „Mag ik nog wel?" „Wat denkt ge van mij? Omdat gij aan het verlangen van uw vader voldoet, omdat gij hem tracht te verdedigen, zou ik, die dat zoo goed be grijp, boos op u zijn? Ik verzoek u, mijnheer Nord- man, daarbij volstrekt geen rekening te houden met m ij n gevoel't staat niet in uw macht, mama een treurig lot te besparen. Zij noch ik, wij hebben geen van beiden schuld aan wat er misschien zal gebeuren." „Dat's waar, maar 't valt mij hard, u zoo be droefd te zien. Op dit oogenblik riep de nicht ons uit het venster ln de gang. „Kom mee! Bederf den oudejaarsavond niet V°M .C'e oude vrouwl hernam ik, vooruitgaande. Met loome schreden kwam hij achter mij aan. „Annelise, twee brieven l" zeide de nicht. De Haagsche conferentie behoort weer tot het verleden, de verschillende delegaties zijn naar eigen haardsteden teruggekeerd of zijn rechtstreeks naar Londen gegaan ter bij woning der vlootconferentie. Reeds worden de noodige voorbereidingen getroffen voor de commercialisatie van het eerste gedeelte van de Duitsche herstel schuld, welke eerste tranche een milliard zal bedragen. Een milliard is een aardig peulschilletje, doch is niettemin slechts een heel bescheiden begin der financieeie ader latingen, welke Duitschland zich in den loop der jaren moet laten welgevallen. Alles bij elkaar opgesomd zal de Duitsche natie on geveer 133 milliard aan herstelschulden hebben op te brengen en bjjna drie genera ties zullen onder deze lasten gebukt gaan. Jaspar, de kranige voorzitter der geslaag de Haagsche conferentie, sprak in zijn slot rede over het plan Young als een nieuwen stap tot den vrede. Dat de tegenwoordige Duitschers dezen nieuwe stap, zoo zwaar met bergen goud belegd, slechts zeer matig kun nen waardeeren, laat zich heel gemakkelijk begrijpen en dat de komende generatie in Duitschland er nog veel ongunstiger over zal denken, laat eveneens geen twijfel. Vrede, vriendschap en financieeie uitklee- derij kunnen niet met elkaar harmonieeren. Ondanks dit alles is het werk der Haag sche conferentie een belangrijke stap voor uit op den vredesweg, het brengt verlich ting der tegenwoordige zorgen en hoe de toestand er over eenige jaren zal uitzien, niemand weet het en bovendien is dit een kwestie van later zorg. De Duitsche regeering bekommert zich om deze eventueele toekomstige zorgen allerminst, ze heeft daar trouwens ook geen tijd voor, want de binnenlandsche toestand baart baar nog meer zorgen dan de finan cieeie. Men kan geen Duitsch dagblad door lezen, zonder te stuiten op berichten over vechtpartijen tusschen communisten enna- tionaal-socialisten, welke laatsten men eigen lijk beter DuitsGb-fascisten zou kunnen noemen. Deze twee partijen, uiterst links en rechts, hebben een gemeenschappelijk doel: de omverwerping der huidige regee ring en geen van beiden zal hierbij terug deinzen voor geweldmaatregelen, indien hun zulks gewensebt schijnt. Dit is het eenigste punt van overeenstemming en indien het er om gaat om het gezag der regeering te ondermijnen, dan ziet men deze uitersten in broederlijke eendracht gezamenlijk op trekken. Voor de rest is het vuur en water, werkt de een op den ander ais een roode lap op een stier en er gaat tegenwoordig geen dag meer voorbij, zonder dat er ergens in Berlijn op Mezicaansche wijze tusschen deze politieke tinnegieters wordt gevochten en waarbü meer dan eens dooden vallen. Komt de politie dan op het terrein der misdaad, de leiders noemen dit „het veld met Verstopping of moeilijken, tragen en onregelmatigen Stoelgang zijn onmisbaar. Werken vlug zonder kramp of pijn. Bij Apothekers en Drogisten. Doos 60 cent. (Adv.) „Van mama?" vroeg ik, de band naar beide tegelijk uitstekende. Neen, ze waren niet van mama; op het eene couvert herkende ik de hand van mijn stiefvader, op het andere die van freuie Degenberg. Altijd heb ik het minst prettige het eerst afgedaan en opende dus terstond den brief van mijnheer Woimeijer. „Vertrekt den eersten Januari zoo vroeg van Langenwalde, dat ge den sneltrein van tien uur kunt halen. Wij verwachten je 's avonds te negen uu rhier. De nicht zal je vergezellen. Woimeijer." Wel zoo, dat was ai heel dictatorisch! Tanden knarsend scheurde ik het andere couvert open. „Mijn lieve kind! Ik hoop en verwacht van je, dat ge ditmaal niet koppig zult zijn. Je moeder heeft je noodig; ze is erg stil en lusteloos en verlangt zeer naar je. Kom dus gauw! Ik ben half suf van alle kerstmisdrukten en heb je hulp dit jaar gemist. Tot ziens! Gegroet 1 van je tante, gravin D." „Wij moeten morgen naar Westenberg, nicht, al heel in de vroegte." „Wat zegt ge?" vroeg de oude vrouw Ik herhaalde wat ik gezegd had. „Maar, lieve deugd, wie wil dat dan?" riep zii verstoord. J „Mijnheer Woimeijer!" „Maar dat's niet mogelijk," kermde zij, de han den in elkander slaande. ,,'t Moet mogelijk zijn, nicht. Mama verlangt naar mij." „Is zij ziek?" „Dat weet ik niet." van eer", dan valt er niets meer te doen en zijn eventueele dooden en gewonden reeds in veiligheid gebracht. Dit verwor dingsproces, want anders is het niets, neemt evenwel voortdurend grootere afmetingen aan. De Pruisische minister van binnenland sche zaken, deze permanente revolverdra ma's moede, heeft een circulaire tot alle hoofden van de politie in Pruisen gericht, waarin het houden van optochten en ver gaderingen onder den blooten hemel voor geheel Pruisen wordt verboden. In deze circulaire wijst de minister er op, dat de b(j de grondwet gewaarborgde vrpheid van vergadering de laatste weken door de radi cale organisaties is misbruikt om de open bare orde te verstoren. Op grond van de rijksgrondwet worden daarom voor geheel Pruisen tot nader order alle vergaderingen en optochten onder den blooten hemel ver boden. Dat de Pruisische regeering tot zulke drastische maatregelen haar toevlucht moet nemen geeft reeds heel veel te denken, zulks te meer, waar nog te vreezen staat, dat de getroffen maatregelen weinig of niets zullen uitwerken. Zoowel uiterst links en rechts weten reeds heel lang, dat de regee ring per slot van rekening met ziGh laat sollen, dat ze zich op alle mogelijke en on mogelijke manieren laat aftakelen en dat al deze herrie voor hen een onschatbare reclame is. De communisten vinden in het groeiende leger der werkeloozen, ondanks den milden winter momenteel het aantal werkeloozen in Duitschland grooter dan tydens den voorgaanden Siberischen winter, terwijl de nationaal-socialisten aardig op weg zijn de Duitsch-nationalen op te slokken. Voorloopig kan de Regeering in den strijd tegen deze demagogische propaganda reke nen op betrouwbare machtsmiddelen,bereid en in staat elk verzet bloedig te smoren, terwijl ze bovendien kan wijzen op de directe voordeelen van het plan Young. In de eerste plaats zijn de lasten der eerste jaren aan- merkeiyk lichter dan de Dawes-regeling en bovendien zal dit jaar de laatste buiten landsche soldaat het Duitsche grondgebied INGEZONDEN MEDEDEELING. verlaten. Indien evenwel het nu aanvaarde Young-plan niet voldoet aan de gestelde verwachtingen, indien zich met name in het Duitsche economische bedrijfsleven geen op leving doet gelden, dan ziet het er wat de binnenlandsche toestand van Duitschland betreft zeer somber uit, om van de rest maar niet te spreken. Dat het reeds nu Mexicaanscbe methoden bezigt, is op zich zelf reeds erg genoeg. De Londensche conferentie is op plechtige wijze door een rede van koning George geopend. Deze draadloos uitgezonden rede luidde ongeveer als volgt: „En moet ik mee? Eerst moet ik uit Westen berg En er nu weer heen?" „Zeker om op mij te passen, nicht. In kon anders best alleen reizen, maar hier staat 't zwart op wit." „Groote goedheid, hoe zal ik dan nog klaar komen? Dan moeten wij morgen ochtend om vijf uur weg!" jammerde zij, zich naar de zijkamer spoedende. Nordman had onderwijl onbeweeglijk bij de kachel gestaan. „Ik zal haar moeten helpen," mompelde ik en maakte mij gereed om de nicht te volgen. Maar zij wilde mij niet bij zich hebbenik moest maar been gaan, zij raakte anders de kluts geheel kwijt, ze zou wel alles alleen inpakken. Rika van de Hub- ners kon haar wel een handje helpen, als ze 't noo dig had. Zoo kwam ik onverrichter zake terug en zette mij in onze woonkamer aan het venster, 't Was donker, daar de oude vrouw de lamp had meegenomen, donker en stil; alleen hoorde men het tikken van de klok. De man bij de kachei ver roerde zich niet. Als slapend had ik deze laatste'weken tusschen die stille bergen doorgebracht, als in een diepen slaap, die mij een schoonen korten droom had be zorgd. Nu was het ontwaken gekomen, een naar ontwaken; het zoete van den pas vervlogen droom maakte de werkelijkheid nog bitterder. Wat zou er nu gebeuren? Wanneer zou Robert afrekening houden. Niet zoolang hij in dienst was, had hij gezegd Mama was aus nog eenig uitstel vergund, eer zij zou vernemen, dat zij de vrouw van een bedrieger was. Zij zou, 't niet overleven, dat ge voelde ik, maar niemand kon 't haar besparen. Ik vouwde onwillekeurig de handen. Een uitweg Het ia mij een groote voldoening, dat ik hier aanwezig kan zijn om de gedelegeerden voor de vlootconferentie te ontvangen, die bijeen zijn om de vreeselijke gevolgen van de vlootmededinging tegen te gaan. Alle vol ken hier aanwezig z(jn trotsch op hun vloten. Sedert den oorlog hebben echter alle landen besloten, dat de staatslieden alles moeten doen om herhaling van deze tragedie te voor komen. Een der voornaamste middelen daar toe. is een accoord over vlootbeperking, voor zoover zulks vereenigbaar is met de nationale veiligheid. Een groot succes is bereikt op de conferentie van Washington in 1922, maar daarna zjjn alle verdere pogingen mislukt. Ik vertrouw, dat gij allen, die thans het werk van Washington gaat voortzetten be zield zljt van het edele verlangen om den vrede te dienen. Alle landen hebben hun eigen behoeften, maar indien alle bereid zijn iets van hun bijzondere verlangens op te offeren, zult gij er in slagen een aGcoord te bereiken. De geheele wereld zal hierbij ge baat zijn. De zware bewapeningslasten zullen er door verlicht worden. Ik hoop, dat uw werk ook de kansen op de algemeene ont wapeningsconferentie zal verbeteren.In deze verwachtingen zal ik uw beraadslagingen met groote aandacht volgen. INGEZONDEN MEDEDEELING. Tegen: Hoest Bronchitis Verkoudheid Influenza Heeschheid Keelpijn Asthma Buiten: AKKER's Het is gelukt de van ouds bekende Abdij siroop te „stollen" tot een gemakkelijk in den zak mee te nemen „bonbon", met be houd van al de gene- bestanddeelen. Alom verkrijgbaar. 60 cent per doos. Na deze openingsrede volgde de benoeming van Mac Donald tot voorzitter der conferentie en hebben alle kopstukben in wat algemeen heden hun militaire geloofsbelijdenis afge legd. Blijkens deze verklaringen zijn allen goede God, een uitweg! De deur van de zijkamer werd nu even geopend. „Robert!" riep de nicht, „één oogenblikje alsje blieft!" Langzaam trad hij voorwaarts en verdween in haar slaapkamer. Noch zij, noch ik letten er op, dat de deur niet weer stijf gesloten werd. Ik hoorde eerst een zacht gemompel, waarvan ik niets kon onderscheiden, maar daarop zijn luide, bedaarde stem„En al was 't duizendmaal waar wat ge zegt, nicht, dan moest ik zóó en niet anders handelen. Of denkt ge, dat ik een meisje, dat ik liefheb, dien bevlekten naam zou aanbieden? Denkt ge, dat ik 't zou dulden, als de menschen ons met vingers nawezen, als hen hoorde zeggen: „Dat's die Nord man, wiens vader gerechtelijk vervolgd is, omdat hij gestolen heeft, van dien Nordman, die gevangen heeft gezeten!" En dus, laten we daarover niet verder spreken. Gij brengt mij maar in de war met uw tegenwerpingen, en ik moet mijn gedachten nu meer dan ooit bij elkander houden." Ik was opgestaan om de deur te sluiten, zoodat ik niets verder van het gesprek kon hooren. Zij merkten 't niet, dat ik 't deed. Maar ik had genoeg gehoord. Daarom dus! Hij heeft iemand lief, hij wil zich verloven. Ik kreeg 't opeens zoo geweldig koud, dat mijn tanden klapperden. Plotseling klonk de stem van de nicht mij in de ooren. „God gave dat ik dood was!" zuchtte zij hartbrekend. „Och, Robert! Robert! Mijn Anne lise, mijn arme kleine Annelise!" Nu sprong ik op in een opwelling van toorn, die mij al mijn zelfbeheersching deed verliezen. Met één ruk had ik de deur geopend en stond met dreigende gebaren voor de oude vrouw. „Wij wil len geen medelijden, mama niet en ik niet!" riep INGEZONDEN MEDEDEELING. ECHTE FRIESCHE 20-50cf.perons (ook in VionMn.ü ponden en ponden) ^Vraagt Uur WbtkeCier 'tt patyc D'Ë SEDERT 1753 zich van den ernst der dingen bewust en bestaat er bij allen een levendig verlangen om tot een tastbaar resultaat te komen. Het scherm is opgetrokken, de Londensche con ferentie heeft een aanvang genomen. Londen was op den dag der opening dik van mist, we bedoelen hier echte, heusche mist en geen politieke, ook deze laatste is er en we kunnen slechts wenschen, dat juist deze politieke mist door de vredeszon zal worden overwonnen. Stappen we van dezen Londenschen mist even over naar het zonnige Spanje, waar Primo de Rivera, in spijt van alle voorgaande verklaringen over aftreden, nog altijd heel genoeglijk de teugels in handen houdt en niet de minste haast betracht om ze aan een opvolger over te doen. De laatste verrassing van Primo de Rivera een officieuse mede- deeling van hem over het bestaan van betrek kingen tusschen zijn regeering en de buiten landsche bladen. Reeds meerdere malen werd er beweerd, dat zich te Parijs een centrale bevond, welke tot taak had de openbare meening gunstig in te lichten over de dicta tuur. Primo de Rivera verzekert dat er ook thans nog organen bestaan, die voor het belang en den goeden naam van Spanje in de buitenlandsche pers waken en dat deze organen zich reeds sinds twee jaar bedienen van de Temps, het officieuze orgaan van het Fransche departement van Buitenlandsche zaken. Volgens de Primo de Rivera is er in Amerika, Duitschland, Engeland, Italië, dit land heeft volgens Mussolini nog wel de beste pers ter wereld, en Portugal met geld gewerkt. Erg verheffend kunnen we dit alles niet vinden, hoewel dit verschijnsel helaas geen nieuwt je is en het zeker niet de laatste maal zal zijn, dat de openbare opinie door geld in een bepaalde richting wordt gedwongen. ik. „Mijnheer Nordman doet wat recht en billijk is, en als hij zich door u zou laten overhalen om dien Woimeijer te ontzien, dan zal ik dezen zelf in het aangezicht zeggen, dat hij de menschen bedrogen heeft." De nicht was op mij toegesneld en greep mij bij den schouder. „Goede hemel, Anneliseke! Robert, nu heeft zij 't gehoord!" Hij kwam op mij toe en nam mijne hand. „Vaar wel, freule Annelise," zeide hij, keerde zich om en ging heen. Ik zag nog hoe dè deur achter hem dicht viel, roode vurige vlammetjes dansten mij voor de oogen, ik tastte, steun zoekende, naar de nicht en toen verloor ik de bezinning. Toen ik weer tot bewustzijn kwam, lag ik op mijn bed; de lamp was laag neergedraaid en de oude vrouw zat op een tabouratje bij mij. Een kom metw ater, waarin een kompres lag, stond naast haar. Toen ik mij even bewoog, boog zij zich over mij heen. „Anneliseke, zeg tochmaar één woordje. Kent ge mij weer, Anneliseke?" Langzaam kreeg ik mijn herinneringsvermogen terug. „Waar is mijnheer Nordman?" vroeg ik haastig. „Och, kind, houd je toch kalm! Hij is weg. O, Annelise, was hij toch maar in dat vreemde land gebleven! Was hij maar nooit weergekomen!" kermde zij. „Hij doet wat recht is!" zeide ik kortaf. „Ja, ja!" snikte zij, „maar daarom is 't toch zoo hard!" „Ga naar bed, nicht! Als 't u belieft, nicht! Ik ben moe en wil gaan slapen." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1930 | | pagina 1