Abdijsiroop
HOEBE
EERSTE BLAD
Voor allen die Sukkelen
BONBONS
HEERENBAAI
Burgerlijke Stand
MEUBELEN:
alléén
HE SINGEL 215 -R'DAM
STUDIE-WATERVERF
et Beste!
r in eiken boekhandel.
ONZE
Bruidsportretten
S. VAN DER PLAAT
ZATERDAG
25 JANUARI 1930
12E JAARGANG. - N°. 24
W eek-revue.
FEUILLETON.
Vraagt ons Advertentie-tarief
W. HEIMBURG.
DOOR EENS ANDERS SCHULD.
lYlijnhardt's Laxeertabletten
f 0,80-f 1,-, 10.000 Groningsch f 0,80-
f 1,-. 7150 kg. Holl. geel f 0,80-f 1,-,
7350 dauwroot 65—75 c. per kg.
IEKSEKE, 20 Januari. In de week van
13 tot ea met 18 Januari werden verzonden
ongeveer 2200 ton mosselen naar Belgis,
prijs per ton f 4 4 50.
SOMMELSDIJK.
Geboren: Corstiaan, z. v. Gerrit van der
Sluijs en Pietertje van Lente.
Overleden: Catharina Cornelia van der
Meide, 80 j,, dochter van Cornells van der
Meide en Maria Pieternella de Mooij.
NIEUWE TONGE.
Geboren: Elizabeth, d. v. P. Koert en E.
Jonker; Johanna, d. v. J. van Balen Cz. en
T. van Weenen.
OOLTGENSPLAAT.
Ondertrouwd: Elias Donkersloot 27 j. en
Janna Pieterse 27 j.
BRIELLE, van 10-16 Jan.
Geboren: Nicolaas Arnoldus, z. van J. Jan
sen en C. M. Smit.
Overleden 1 Helena Adriana Vink, 83 jaar,
echtg. van J. J. G. Hofman. Francina de
Koning, 70 j., echtg. van J. J. van Malden.
p het JUISTE adres.
GROOTSTE SUCCES
-1 eiken, gioote maat10-75
odel, met spiegel,17.50
en, prima, met garantie 32.50
et erin gevuld, langdurige garantie 115.-
'wmmmm
kleeding is niet duur
U een keuze doet uit de modellen
et Nieuwe Modeblad (29e jaargang),
"ik maakt van de gratis knip-
enbladenof tegen billijken prijs
geknipt patroon bestelt.
lad verschijn» 2 x per maand,
a t a knlppatronenbladen. Over-
■"e en practische modellen, óók
n, lingerie, klnderkleedlng, hee-
en gehaakte kleeding, nuttige
ken.
bonnementsprys bedraagt slechts
8. per kwartaal, 1.25 franco per
Te bestellen bij de Uitgevers dezer
nt. Proefnummer op aanvrage
t i s.
zijn onovertrefbaar:
fijne kleur
keurige afwerking
Aanbevelend,
Hobbemastraat - Middelharnis
2e atelier van
af het station
Prijs per kwartaal f 1,—
Losse nummers 0,076
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
Binnenland.
Daar zjjn we op het nippertje deze week
aan een buitengewoon ernstig gevaar ont
snapt. Nauwelijks had een legertje journa
listen, waar halen die menschen hun tijd
wel vandaan, mitsgaders een nog grooter
legertje persfotografen, de tot schoonheids
koningin gekozen mejuffrouw Kuster uit Den
Haag geslachtofferd, we wisten reeds dat ze
liefhebberde in oude kunst, dat ze niet zelf
haar foto had ingezonden, dat ze een eohte
Rubens bezit, dat ze wars is van reclame,
dat ze uog „zu haben" was en is, of daar
komt de tijding dat mejuffrouw Kustereenige
jaren te vroeg geboren is, dat ze als gevolg
daarvan ouder is dan 25 jaar en dat na ken
nisneming hiervan de jury haar onttroond
heeft en nu als miss Holland heeft aange
wezen een mej. Rie van de Rest uit Gin-
neken.
Journalisten laten zich nooit ontmoedigen,
ze hebben zich gehaast om mejuffrouw de
Rest ijlings te interviewen en nu worden
we onthaald over de persoonlijke ambities
van de nieuwste miss Holland.
Het gevolg van deze heele grapjasserij is,
dat Holland hierdoor eventjes een geheel
nieuw record in de wacht sleept, al zullen
er duizenden in ons land zijn, die hierop
allerminst gesteld zijn. Tot welke pijnlijke
en ergelijke gevallen heel deze vrouwenkeu
ring kan leiden, deze uitdrukking klinkt
hard, heeft het geval mejuffrouw Kuster uit
gewezen.
e
Aan kleinere en grooter financieeie schan
daaltjes raken we gewend, vooral flnancieele.
Ten opzichte van het buitenland maken we
waarlijk geen slecht figuur, daar kunnen ze
het nog veel beter, doch ook hier impor
teeren we buitenlandsche methodes.
Dezer dagen werden we onthaald op bij
zonderheden over een vergadering van aan
deelhouders van de N.V. Frank Rijsdijk's
Industrieels Ondernemingen te Hendrik-Ido-
Ambacht, welke vergadering te Rotterdam
werd gehouden en waarbij een afgetreden
directeur door een familielid met een zak
peper in 't gezicht werd geslageD, terwijl er
bovendien nog verschillende stevige klappen
werden uitgedeeld. Tot heden werden er
anders op vergaderingen van aandeelhouders
hoogstens financieeie klappen uitgedeeld,
doch te Rotterdam begint de victorie en be
ginnen de heeren elkaar op echte, onver-
valschte klappen te onthalen.
Een bericht, waaruit een wereld van leed
spreekt, komt uit Overschie. De gemeente
had een oproeping geplaatst voor een straat
veger, op een salaris van vier en twintig
gulden per week. Reeds den eersten dag
meldden zich voor dit baantje een 40 sollici
tanten aan, waaronder verschillende wer-
kelooze kantoorbedienden, met diploma's
handelscorrespondentie Fransch, Duitscb,
Engelseh en boekhouden. Welk een leed most
er niet geleden zijn, welke wanhoopsstem-
mingen moeten er niet doorleefd zijn, voor
deze menschen schuchter stappen doen, om
dergelijke functies te bemachtigen.
VERTALING VAN HERMINE.
(iGeautoriseerde uitgave van D. Bolle.)
47)
Een paar malen trachtte hij iets te zeggen, maar
kon niets meer dan een paar klanken uitbrengen.
Bij het voorplein bleef hij staan. „Goedenavond^
freule van Sternfeld!"
„Hoe? Gaat ge niet mee naar boven?"
„Mag ik nog wel?"
„Wat denkt ge van mij? Omdat gij aan het
verlangen van uw vader voldoet, omdat gij hem
tracht te verdedigen, zou ik, die dat zoo goed be
grijp, boos op u zijn? Ik verzoek u, mijnheer Nord-
man, daarbij volstrekt geen rekening te houden
met m ij n gevoel't staat niet in uw macht, mama
een treurig lot te besparen. Zij noch ik, wij hebben
geen van beiden schuld aan wat er misschien zal
gebeuren."
„Dat's waar, maar 't valt mij hard, u zoo be
droefd te zien.
Op dit oogenblik riep de nicht ons uit het venster
ln de gang.
„Kom mee! Bederf den oudejaarsavond niet
V°M .C'e oude vrouwl hernam ik, vooruitgaande.
Met loome schreden kwam hij achter mij aan.
„Annelise, twee brieven l" zeide de nicht.
De Haagsche conferentie behoort weer tot
het verleden, de verschillende delegaties zijn
naar eigen haardsteden teruggekeerd of zijn
rechtstreeks naar Londen gegaan ter bij
woning der vlootconferentie.
Reeds worden de noodige voorbereidingen
getroffen voor de commercialisatie van het
eerste gedeelte van de Duitsche herstel
schuld, welke eerste tranche een milliard
zal bedragen. Een milliard is een aardig
peulschilletje, doch is niettemin slechts een
heel bescheiden begin der financieeie ader
latingen, welke Duitschland zich in den loop
der jaren moet laten welgevallen. Alles bij
elkaar opgesomd zal de Duitsche natie on
geveer 133 milliard aan herstelschulden
hebben op te brengen en bjjna drie genera
ties zullen onder deze lasten gebukt gaan.
Jaspar, de kranige voorzitter der geslaag
de Haagsche conferentie, sprak in zijn slot
rede over het plan Young als een nieuwen
stap tot den vrede. Dat de tegenwoordige
Duitschers dezen nieuwe stap, zoo zwaar met
bergen goud belegd, slechts zeer matig kun
nen waardeeren, laat zich heel gemakkelijk
begrijpen en dat de komende generatie in
Duitschland er nog veel ongunstiger over
zal denken, laat eveneens geen twijfel.
Vrede, vriendschap en financieeie uitklee-
derij kunnen niet met elkaar harmonieeren.
Ondanks dit alles is het werk der Haag
sche conferentie een belangrijke stap voor
uit op den vredesweg, het brengt verlich
ting der tegenwoordige zorgen en hoe de
toestand er over eenige jaren zal uitzien,
niemand weet het en bovendien is dit een
kwestie van later zorg.
De Duitsche regeering bekommert zich
om deze eventueele toekomstige zorgen
allerminst, ze heeft daar trouwens ook geen
tijd voor, want de binnenlandsche toestand
baart baar nog meer zorgen dan de finan
cieeie. Men kan geen Duitsch dagblad door
lezen, zonder te stuiten op berichten over
vechtpartijen tusschen communisten enna-
tionaal-socialisten, welke laatsten men eigen
lijk beter DuitsGb-fascisten zou kunnen
noemen. Deze twee partijen, uiterst links
en rechts, hebben een gemeenschappelijk
doel: de omverwerping der huidige regee
ring en geen van beiden zal hierbij terug
deinzen voor geweldmaatregelen, indien hun
zulks gewensebt schijnt. Dit is het eenigste
punt van overeenstemming en indien het
er om gaat om het gezag der regeering te
ondermijnen, dan ziet men deze uitersten
in broederlijke eendracht gezamenlijk op
trekken. Voor de rest is het vuur en water,
werkt de een op den ander ais een roode
lap op een stier en er gaat tegenwoordig
geen dag meer voorbij, zonder dat er ergens
in Berlijn op Mezicaansche wijze tusschen
deze politieke tinnegieters wordt gevochten
en waarbü meer dan eens dooden vallen.
Komt de politie dan op het terrein der
misdaad, de leiders noemen dit „het veld
met Verstopping of moeilijken, tragen en
onregelmatigen Stoelgang zijn
onmisbaar. Werken vlug zonder kramp of pijn.
Bij Apothekers en Drogisten. Doos 60 cent.
(Adv.)
„Van mama?" vroeg ik, de band naar beide
tegelijk uitstekende. Neen, ze waren niet van
mama; op het eene couvert herkende ik de hand
van mijn stiefvader, op het andere die van freuie
Degenberg. Altijd heb ik het minst prettige het
eerst afgedaan en opende dus terstond den brief
van mijnheer Woimeijer.
„Vertrekt den eersten Januari zoo vroeg van
Langenwalde, dat ge den sneltrein van tien uur
kunt halen. Wij verwachten je 's avonds te negen
uu rhier. De nicht zal je vergezellen.
Woimeijer."
Wel zoo, dat was ai heel dictatorisch! Tanden
knarsend scheurde ik het andere couvert open.
„Mijn lieve kind!
Ik hoop en verwacht van je, dat ge ditmaal niet
koppig zult zijn. Je moeder heeft je noodig; ze is
erg stil en lusteloos en verlangt zeer naar je. Kom
dus gauw! Ik ben half suf van alle kerstmisdrukten
en heb je hulp dit jaar gemist. Tot ziens! Gegroet 1
van je tante, gravin D."
„Wij moeten morgen naar Westenberg, nicht, al
heel in de vroegte."
„Wat zegt ge?" vroeg de oude vrouw
Ik herhaalde wat ik gezegd had.
„Maar, lieve deugd, wie wil dat dan?" riep zii
verstoord. J
„Mijnheer Woimeijer!"
„Maar dat's niet mogelijk," kermde zij, de han
den in elkander slaande.
,,'t Moet mogelijk zijn, nicht. Mama verlangt
naar mij."
„Is zij ziek?"
„Dat weet ik niet."
van eer", dan valt er niets meer te doen
en zijn eventueele dooden en gewonden
reeds in veiligheid gebracht. Dit verwor
dingsproces, want anders is het niets, neemt
evenwel voortdurend grootere afmetingen
aan.
De Pruisische minister van binnenland
sche zaken, deze permanente revolverdra
ma's moede, heeft een circulaire tot alle
hoofden van de politie in Pruisen gericht,
waarin het houden van optochten en ver
gaderingen onder den blooten hemel voor
geheel Pruisen wordt verboden. In deze
circulaire wijst de minister er op, dat de
b(j de grondwet gewaarborgde vrpheid van
vergadering de laatste weken door de radi
cale organisaties is misbruikt om de open
bare orde te verstoren. Op grond van de
rijksgrondwet worden daarom voor geheel
Pruisen tot nader order alle vergaderingen
en optochten onder den blooten hemel ver
boden.
Dat de Pruisische regeering tot zulke
drastische maatregelen haar toevlucht moet
nemen geeft reeds heel veel te denken,
zulks te meer, waar nog te vreezen staat,
dat de getroffen maatregelen weinig of niets
zullen uitwerken. Zoowel uiterst links en
rechts weten reeds heel lang, dat de regee
ring per slot van rekening met ziGh laat
sollen, dat ze zich op alle mogelijke en on
mogelijke manieren laat aftakelen en dat
al deze herrie voor hen een onschatbare
reclame is. De communisten vinden in het
groeiende leger der werkeloozen, ondanks
den milden winter momenteel het aantal
werkeloozen in Duitschland grooter dan
tydens den voorgaanden Siberischen winter,
terwijl de nationaal-socialisten aardig op
weg zijn de Duitsch-nationalen op te slokken.
Voorloopig kan de Regeering in den strijd
tegen deze demagogische propaganda reke
nen op betrouwbare machtsmiddelen,bereid
en in staat elk verzet bloedig te smoren,
terwijl ze bovendien kan wijzen op de directe
voordeelen van het plan Young. In de eerste
plaats zijn de lasten der eerste jaren aan-
merkeiyk lichter dan de Dawes-regeling en
bovendien zal dit jaar de laatste buiten
landsche soldaat het Duitsche grondgebied
INGEZONDEN MEDEDEELING.
verlaten. Indien evenwel het nu aanvaarde
Young-plan niet voldoet aan de gestelde
verwachtingen, indien zich met name in het
Duitsche economische bedrijfsleven geen op
leving doet gelden, dan ziet het er wat de
binnenlandsche toestand van Duitschland
betreft zeer somber uit, om van de rest
maar niet te spreken. Dat het reeds nu
Mexicaanscbe methoden bezigt, is op zich
zelf reeds erg genoeg.
De Londensche conferentie is op plechtige
wijze door een rede van koning George
geopend. Deze draadloos uitgezonden rede
luidde ongeveer als volgt:
„En moet ik mee? Eerst moet ik uit Westen
berg En er nu weer heen?"
„Zeker om op mij te passen, nicht. In kon anders
best alleen reizen, maar hier staat 't zwart op
wit."
„Groote goedheid, hoe zal ik dan nog klaar
komen? Dan moeten wij morgen ochtend om vijf
uur weg!" jammerde zij, zich naar de zijkamer
spoedende.
Nordman had onderwijl onbeweeglijk bij de
kachel gestaan.
„Ik zal haar moeten helpen," mompelde ik en
maakte mij gereed om de nicht te volgen. Maar zij
wilde mij niet bij zich hebbenik moest maar been
gaan, zij raakte anders de kluts geheel kwijt, ze
zou wel alles alleen inpakken. Rika van de Hub-
ners kon haar wel een handje helpen, als ze 't noo
dig had. Zoo kwam ik onverrichter zake terug en
zette mij in onze woonkamer aan het venster,
't Was donker, daar de oude vrouw de lamp had
meegenomen, donker en stil; alleen hoorde men
het tikken van de klok. De man bij de kachei ver
roerde zich niet.
Als slapend had ik deze laatste'weken tusschen
die stille bergen doorgebracht, als in een diepen
slaap, die mij een schoonen korten droom had be
zorgd. Nu was het ontwaken gekomen, een naar
ontwaken; het zoete van den pas vervlogen droom
maakte de werkelijkheid nog bitterder. Wat zou
er nu gebeuren? Wanneer zou Robert afrekening
houden. Niet zoolang hij in dienst was, had hij
gezegd Mama was aus nog eenig uitstel vergund,
eer zij zou vernemen, dat zij de vrouw van een
bedrieger was. Zij zou, 't niet overleven, dat ge
voelde ik, maar niemand kon 't haar besparen.
Ik vouwde onwillekeurig de handen. Een uitweg
Het ia mij een groote voldoening, dat ik
hier aanwezig kan zijn om de gedelegeerden
voor de vlootconferentie te ontvangen, die
bijeen zijn om de vreeselijke gevolgen van
de vlootmededinging tegen te gaan. Alle vol
ken hier aanwezig z(jn trotsch op hun vloten.
Sedert den oorlog hebben echter alle landen
besloten, dat de staatslieden alles moeten
doen om herhaling van deze tragedie te voor
komen. Een der voornaamste middelen daar
toe. is een accoord over vlootbeperking, voor
zoover zulks vereenigbaar is met de nationale
veiligheid. Een groot succes is bereikt op de
conferentie van Washington in 1922, maar
daarna zjjn alle verdere pogingen mislukt.
Ik vertrouw, dat gij allen, die thans het
werk van Washington gaat voortzetten be
zield zljt van het edele verlangen om den
vrede te dienen. Alle landen hebben hun
eigen behoeften, maar indien alle bereid zijn
iets van hun bijzondere verlangens op te
offeren, zult gij er in slagen een aGcoord te
bereiken. De geheele wereld zal hierbij ge
baat zijn. De zware bewapeningslasten zullen
er door verlicht worden. Ik hoop, dat uw
werk ook de kansen op de algemeene ont
wapeningsconferentie zal verbeteren.In deze
verwachtingen zal ik uw beraadslagingen
met groote aandacht volgen.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Tegen:
Hoest
Bronchitis
Verkoudheid
Influenza
Heeschheid
Keelpijn
Asthma
Buiten:
AKKER's
Het is gelukt de van
ouds bekende Abdij
siroop te „stollen" tot
een gemakkelijk in
den zak mee te nemen
„bonbon", met be
houd van al de gene-
bestanddeelen.
Alom verkrijgbaar.
60 cent per doos.
Na deze openingsrede volgde de benoeming
van Mac Donald tot voorzitter der conferentie
en hebben alle kopstukben in wat algemeen
heden hun militaire geloofsbelijdenis afge
legd. Blijkens deze verklaringen zijn allen
goede God, een uitweg!
De deur van de zijkamer werd nu even geopend.
„Robert!" riep de nicht, „één oogenblikje alsje
blieft!"
Langzaam trad hij voorwaarts en verdween in
haar slaapkamer. Noch zij, noch ik letten er op,
dat de deur niet weer stijf gesloten werd. Ik hoorde
eerst een zacht gemompel, waarvan ik niets kon
onderscheiden, maar daarop zijn luide, bedaarde
stem„En al was 't duizendmaal waar wat ge zegt,
nicht, dan moest ik zóó en niet anders handelen.
Of denkt ge, dat ik een meisje, dat ik liefheb, dien
bevlekten naam zou aanbieden? Denkt ge, dat ik
't zou dulden, als de menschen ons met vingers
nawezen, als hen hoorde zeggen: „Dat's die Nord
man, wiens vader gerechtelijk vervolgd is, omdat
hij gestolen heeft, van dien Nordman, die gevangen
heeft gezeten!" En dus, laten we daarover niet
verder spreken. Gij brengt mij maar in de war met
uw tegenwerpingen, en ik moet mijn gedachten
nu meer dan ooit bij elkander houden."
Ik was opgestaan om de deur te sluiten, zoodat
ik niets verder van het gesprek kon hooren. Zij
merkten 't niet, dat ik 't deed. Maar ik had genoeg
gehoord. Daarom dus! Hij heeft iemand lief, hij
wil zich verloven. Ik kreeg 't opeens zoo geweldig
koud, dat mijn tanden klapperden.
Plotseling klonk de stem van de nicht mij in de
ooren. „God gave dat ik dood was!" zuchtte zij
hartbrekend. „Och, Robert! Robert! Mijn Anne
lise, mijn arme kleine Annelise!"
Nu sprong ik op in een opwelling van toorn,
die mij al mijn zelfbeheersching deed verliezen.
Met één ruk had ik de deur geopend en stond met
dreigende gebaren voor de oude vrouw. „Wij wil
len geen medelijden, mama niet en ik niet!" riep
INGEZONDEN MEDEDEELING.
ECHTE FRIESCHE
20-50cf.perons
(ook in VionMn.ü ponden en ponden)
^Vraagt Uur WbtkeCier 'tt patyc D'Ë
SEDERT 1753
zich van den ernst der dingen bewust en
bestaat er bij allen een levendig verlangen
om tot een tastbaar resultaat te komen. Het
scherm is opgetrokken, de Londensche con
ferentie heeft een aanvang genomen. Londen
was op den dag der opening dik van mist,
we bedoelen hier echte, heusche mist en
geen politieke, ook deze laatste is er en we
kunnen slechts wenschen, dat juist deze
politieke mist door de vredeszon zal worden
overwonnen.
Stappen we van dezen Londenschen mist
even over naar het zonnige Spanje, waar
Primo de Rivera, in spijt van alle voorgaande
verklaringen over aftreden, nog altijd heel
genoeglijk de teugels in handen houdt en
niet de minste haast betracht om ze aan een
opvolger over te doen. De laatste verrassing
van Primo de Rivera een officieuse mede-
deeling van hem over het bestaan van betrek
kingen tusschen zijn regeering en de buiten
landsche bladen. Reeds meerdere malen werd
er beweerd, dat zich te Parijs een centrale
bevond, welke tot taak had de openbare
meening gunstig in te lichten over de dicta
tuur. Primo de Rivera verzekert dat er ook
thans nog organen bestaan, die voor het
belang en den goeden naam van Spanje in
de buitenlandsche pers waken en dat deze
organen zich reeds sinds twee jaar bedienen
van de Temps, het officieuze orgaan van het
Fransche departement van Buitenlandsche
zaken. Volgens de Primo de Rivera is er in
Amerika, Duitschland, Engeland, Italië, dit
land heeft volgens Mussolini nog wel de beste
pers ter wereld, en Portugal met geld gewerkt.
Erg verheffend kunnen we dit alles niet
vinden, hoewel dit verschijnsel helaas geen
nieuwt je is en het zeker niet de laatste maal
zal zijn, dat de openbare opinie door geld in
een bepaalde richting wordt gedwongen.
ik. „Mijnheer Nordman doet wat recht en billijk is,
en als hij zich door u zou laten overhalen om dien
Woimeijer te ontzien, dan zal ik dezen zelf in het
aangezicht zeggen, dat hij de menschen bedrogen
heeft."
De nicht was op mij toegesneld en greep mij bij
den schouder. „Goede hemel, Anneliseke! Robert,
nu heeft zij 't gehoord!"
Hij kwam op mij toe en nam mijne hand. „Vaar
wel, freule Annelise," zeide hij, keerde zich om
en ging heen. Ik zag nog hoe dè deur achter hem
dicht viel, roode vurige vlammetjes dansten mij
voor de oogen, ik tastte, steun zoekende, naar de
nicht en toen verloor ik de bezinning.
Toen ik weer tot bewustzijn kwam, lag ik op
mijn bed; de lamp was laag neergedraaid en de
oude vrouw zat op een tabouratje bij mij. Een kom
metw ater, waarin een kompres lag, stond naast
haar. Toen ik mij even bewoog, boog zij zich over
mij heen.
„Anneliseke, zeg tochmaar één woordje. Kent
ge mij weer, Anneliseke?"
Langzaam kreeg ik mijn herinneringsvermogen
terug. „Waar is mijnheer Nordman?" vroeg ik
haastig.
„Och, kind, houd je toch kalm! Hij is weg. O,
Annelise, was hij toch maar in dat vreemde land
gebleven! Was hij maar nooit weergekomen!"
kermde zij.
„Hij doet wat recht is!" zeide ik kortaf.
„Ja, ja!" snikte zij, „maar daarom is 't toch zoo
hard!"
„Ga naar bed, nicht! Als 't u belieft, nicht! Ik
ben moe en wil gaan slapen."
(Wordt vervolgd.)