EERSTE BLAD
alle
Maat
HEERENBAAI
RIJZEN
[EKKERS
6.90
13.90
19.90
26.90
.EN
MG JASSEN
Predikbeurten.
ZATERDAG
4 JAüMUARl 1930
DOOR EENS ANDERS SCHULD.
mWybert-tabletten on-
der het oefenen ter
r
n goedkoopere
ij de verkoop*
I verlagen,
jving al onze
2.50
9.50
6.-
6—
voor
r0 3.90
3,90 4 90 g w
5 90 7 90 9,90
i.» 9». u.*>
GESLOTEN
ERDAM
truien 2.49 1.59
ll-0vers5.403.402.40
erhemd.2.291.49 89c.
•ling
ider
door
Zij
lei-
ruik
aar
van
blad
•urig
Het
iaat-
•eikt
het
ging
uks.
Woensdag 1 Januari 1930.
NEDERLANDSCH HERVORMDE KERK.
Middelharnis, vm. dhr. Dekker uit Bleiswijk.
Sommelsdijk, vm. ds. Van Ameide.
Dirksland, vm. ds. Van der Wal.
Herkingen, geen dienst.
Melissant, 's av. dhr. Bouman.
Stellendam, vm. dhr. Bouman.
Goedereede, vm. leeskerk.
Ouddorp, vm. leeskerk.
Nieuwe Tonge, vm. ds Dekker.
Oude Tonge, vm. ds. Vlasblom.
Ooltgensplaat, nm. dhr. Dekker.
Langstraat, vm. dhr. Vetter.
Den Bommel, 'sav. dhr. Dekker.
Stad aan 't Haringvliet, vm. ds. Polhuijs.
GEREFORMEERDE KERK.
Middelharnis, vm. leeskerk.
Stellendam, vm. leeskerk.
Ouddorp, vm. leeskerk
Ooltgensplaat, vm. ds. De Lange.
Den Bommel, vm. ds. Schaafsma.
Stad aan 't Haringvliet, vm. ds. De Graaff.
OUD-GEREFORMEERDE GEMEENTE.
Stad aan 't Haringvliet, vm. leeskerk.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN,
Middelharnis, vm. leeskerk.
Dirksland, vm. ds. De Blois.
Herkingen, vm. leeskerk.
Ouddorp, vm. leeskerk.
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,07s
ADVERTENTIËN
van 16 regels - 1*20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting»
Dienstaanbiedingen en Diensiaanvragen
t 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels elke regel meer 15 cent,
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
12E JAARGANG. - N°. 18
W eek-revue.
Binnenland.
De laatste dagen van het jaar 1929 hebben
nog heel wat verrassingen gebracht, zij het
dan ook van zeer verschillenden aard. Rotter
dam, onze wereldhaven, is aardig op weg om
een nieuwe reputatie te verwerven, n.I. die
van Nederlandsch Chicago, zulks in verband
met de al te talrijke moordaanslagen, welke
elkaar daar met al te groote snelheid opvolgen.
Deze week was het eerste slachtoffer een café
bezoeker, welke na een woordenwisseling met
een caféhouder op een vijftal steken met een
worstmes werd onthaald, de Rotterdammers
zijn gelukkig nog al taai en het slachtoffer
leeft nog, doch een tweede slachtoffer was een
32-jarig havenarbeider, welke op eenige meters
afstand van een tiental andere cafébezoekers,
waaronder zich de moeder en de vrouw van
het slachtoffer bevonden, op koelbloedige
wijze doodgestoken met een knipmes. Volgens
de verklaringen der getuigen heeft eigenlijk
niemand gezien waf er juist gebeurd is, terwijl
de gearresteerde verdachte zich volgens zijn
verklaringen evenmin herinnert wat of er
heeft plaats gehad.
Te Nijmegen heeft zich ook een moord-
drama afgespeeld en ook hierbij speelde een
Rotterdammer de hoofdrol. Een Rotter-
damsch garagehouder, die zijn van hem ge
scheiden levende vrouw, in Nijmegen als
huishoudster in betrekking, opzocht in ver
band met een scheidingskwestie, in woede
ontstoken, daar hem op zijn aanbellen niet
open werd gedaan, verschafte zich met geweld
toegang, bovendien dreigend met een revolver.
Toen deze Rotterdamsche woesteling begon te
schieten, heeft de bewoner met een jacht
geweer uit verdediging teruggeschoten, waarbij
de Rotterdammer doodelijk werd getroffen.
Een der gedwongen gasten van de cellulaire
gevangenis te Scheveningen, Dijkmans, ook al
Rotterdammer en nog gevaarlijk inbreker
bovendien, is er dezer dagen in geslaagd te
ontvluchten. Met behulp van een boor, deze
moet van buiten zijn binnengesmokkeld, be
nevens een 8 M. lang touw, is het Dijkmans
gelukt te ontkomen en ondanks alle naspo
ringen der poiitie, zijn signalement is per
radio verspreid, heeft men den ontvluchte
gevangene nog niet kunnen achterhalen.
Zoo'n cellulaire gevangenis schijnt ook niet
aantrekkelijk voor de jaarwisseling.
Een buitengewoon droevig ongeluk heeft
zich onder Maarsbergen afgespeeld, waar Mr.
J. C. Post, advocaat te Amsterdam, wonende
te Bussum, met zijn auto in een sloot langs den
weg werd geslingerd. Hierbij vloog de wagen
in brand en voordat de ijlings toegeschoten
bewoners hulp konden bieden, waren twee
zoons, tweelingen van 15, reeds levend ver
brand. Mr. Post werd zwaar gewond uit de
vlammen gehaald, doch is spoedig daarop
eveneens overleden.
Het jaar 1929, dat in de ooren der assura
deuren toch al geen al te gunstigen klank
heeft, zulks in verband met de talrijke groote
FEU 1LLETON.
W. HE1MBURG.
VERTALING VAN HERMINE.
(Geautoriseerde uitgave van D. Bolle.)
41)
Ik had dit niet aan mama willen vragen en even
min aan de nicht ;en zoo was ik buiten staat ge
weest, ware 't slechts een klein kerstpresentje voor
de oude trouwe ziel gereed te maken. Wat zou ik
met geld aanvangen? dachten zij misschien, ik
had immers kleeren en eten; geld zou mij veeleer
schaden dan baten dan had ik weer kunnen
wegloopen! Alleen gunden ze mij tijd, tijd in over
vloed, om over mijn lot na te denken, om diep
doordrongen te worden van het besef, hoe dwaas
ik was geweest zulk een rijken minnaar een blauw-
je te laten Ioopen.
Ik balde de handen tot vuisten en mijn mof.
Hoe kon men toch praten van den vrijen wil des
menschen Iaat staan van de vrouw! Stond 't in
mijn macht mij aan dien toestand te ontrukken?
Neen, in geen geval! Niet eens zou ik genoeg geld
hebben gehad om naar de dichtsbij gelegen groote
stad te reizen, niet eens genoeg om in het goed
koopste logement te gaan, totdat ik een betrekking
had gevonden of om de kosten van een informatie
bureau of een advertentie te betalen. Ik kon toch
immers niet langs den weg loopen bedelen, 't Klinkt
branden, heeft deze reputatie tot het laatst in
eere gehouden. De roode haan heeft weer ge
kraaid te Enschede, drie pandjes, te Haarlem,
een winkelpand benevens de bovenwoningen,
te Hoog-Soeren, waar het bekende Hotel
Oranjeoord is afgebrand, terwijl te Haaks
bergen een katoenpakhuis een prooi der
vlammen werd. Dit betreft alleen de voor
naamste brandjes, welke gezamelijk in ieder
geval voor meer dan een half millioen waren
verzekerd.
De Senaat der Rijksuniversiteit te Leiden,
heeft aan Prinses Juliana het doctoraat
honoris Causa in de Ietteren en wijsbegeerte
verleend. Als promotor is de hoogleeraar Dr.
J. Huizinga, decaan der faculteit van letteren
en wijsbegeerte aangewezen.
De periode van Prinsesje is wel voor altijd
voorbij.
Buitenland.
De jaarwisseling heeft zich voltrokken en
een beetje onwennig staren we naar het jaar
tal 1930, dat ons in de eerste dagen nog zoo
vreemd in de ooren klinkt. In de internationale
politiek is het afsluiten van een boekjaar
niet wel mogelijk, daar blijven alle onafge
dane posten voortdurend open staan, de her
innering laat zich evenmin gemakkelijk ver
drijven door het nieuwe, want dit nieuwe doet
ons voortdurend aan het oude denken.
Het jaar 1929 laat een erfenis achter, welke
hoe onaangenaam ook, moet worden aanvaard,
zonder het geringste voorbehoud. In het ove
rigens schatrijke Amerika draagt men de
herinnering mee aan de geweldige- beurs-
verliezen, welke nog niet ten einde zijn en die
groote werkeloosheid tot gevolg hebben gehad,
de Engelsche regeering ziet ook met Ieede
oogen dat daar de werkeloosheid nog voort
durend stijgt, terwijl de Duitsche regeering
behalve haar talrijke andere moeilijke vraag
stukken ook door een werkeloozenleger van
om en bij de twee millioen wordt geplaagd.
Al zulke erfenisjes zou men graag cadeau
geven, evenals de bekende herstelbetalingen,
waarover dezer dagen te Den Haag opnieuw
wordt geconfereerd, als de heele ontwapenings
kwestie, met alles wat hieraan vast zit, waar
over 21 Januari de vijf groote zeemogendheden
een conferentie zullen beginnen. De vooruit
zichten der Haagsche conferentie worden vrij
gunstig beoordeeld, hetgeen evenwel nog niet
wil zeggen dat daar alles zonder strijd zal
verloopen, doch de Londensche conferentie
moet reeds half getorpedeerd zijn, voor ze is
begonnen. Her moet in laatste instantie de
gepubliceerde Fransche nota zijn, welke de
Londensche kansen zoo slecht maken en welke
zoowel bij de Amerikanen als bij de Engel-
schen den minder gunstigen indruk moet
hebben gemaakt.
In deze Fransche nota legt de Fransche
regeering 4 punten vast, waardoor de Fransche
regeering zich tijdens de conferentie te Londen
zal laten leiden. Parijs acht in zijn tegen-
woordigen vorm het Kellogg-pact nog niet
voldoende om de veiligheid der volkeren te
waarborgen en gevoelt zich derhalve ver
plicht om op grond van het Volkenbonds
verdrag de bewapeningsbeperkingen door te
voeren, waarvan, aldus het Fransche stand
punt, de vlootontwapening slechts een deel
vormt.
Een volledige vlootovereenkomst heeft als
eerste vereischte, dat een overeenkomst wordt
bereikt inzake de vrijheid ter zee. De Londen-
zoo eenvoudig: zich door eigen kracht een weg
banen door de wereld, op zijn eigen beenen staan!
Maar hoe moeilijk is dit voor een meisje, dat niet
van haar vroegste jeugd daartoe opgeleid is! Men
had 't mij willen doen, maar dat ziek zijn, dat ramp
zalige ziek zijn! O, ik was in alles even arm in
fortuin in bescherming, in liefde!
In deze overdenkingen verdiept, had ik er niet
op gelet, welk een groot eind ik was voortgeloopen
en stond nu eensklaps op een plek, waar de straat
weg zich langs een vooruitstekende rots kronkelt
en aan den anderen kant slechts door een een-
voudigen lagen muur van een steilen afgrond is
gescheiden. Het laatste daglicht viel in den met
dennen begroeide kloof en op de bergen, die zich
iri het rond verhieven; een groote, aangrijpende
eenzaamheid omringde mij. Niets bewoog zich in
die uitgestrekte bosschenalleen de sneeuwvlokken
dansten mij om de ooren. Ik hield den adem in en
luisterde. Op eens overviel mij een vreeselijke
angst alles was zoo stil, zoo doodstil, geen tak
die brak, geen zweep die knalde, geen schot, dat
door de bergen weerkaatst werd. Zelfs de strooper
bleef thuis 't is kerstmis, vrede op aarde voor
elk schepsel, vrede en vreugde en gezellig bijeen
zijn alleen voor mij niet!
Mijn verdriet werd mij eensklaps te machtig. Ik
zette mij op het muurtje in de sneeuw en liet mijn
tranen den vrijen loop. Als de goede God mij lief
heeft, dacht ik, dan laat hij mij hier niet alleen,
dan zendt hij mij nu iets iets een troost, een
teeken, dat 't beter wordt. En zoolang blijf ik zit
ten, al moet ik hier zelfs bevriezen. Vinden ze mij
hier dood wel nu, dan is 't ook goed.
En toen hief ik het hoofd op het getjingcl van
schelletjes klonk mij in de ooren, half versleten
sche conferentie zal haar doel slechts dan
bereiken, als zij een algemeen volkenbonds
overeenkomst over de vlootontwapening mo
gelijk zal maken. De ontwapening te land, ter
zee en in de lucht moet als een geheel worden
beschouwd. Tenslotte streeft de Fransche
regeering er naar, tusschen de zeemogend
heden der Middellandsclre Zee een weder-
keerig garantie-niet-aanvalsverdrag tot stand
te brengen, waartoe ook die mogendheden
kunnen treden, welke te Londen niet zijn
vertegenwoordigd (Spanje).
Deze Fransche verlangens, oogenschijnlijk
zien ze er erg verlokkelijk uit, brengen de heele
conferentie in gevaar. Het beoogde doel dezer
nota is beperking der bewapening over de
geheele lijn, waartegen ook de Amerikanen en
de Engelschen wel te porren zijn, doch zoowel
Londen als Washington zijn het niet eens met
de wijze waarop dit zal worden bereikt. Beide
laatsten zijn overtuigd dat vlóotbeperking het
dringendst noodig is, wenschen stap voor stap
algeheele ontwapening bereiken en zijn daarom
bezorgd, dat het Fransche standpunt deze
eerste stap zal doen mislukken. En deze
eerste stap zou juist voor Amerika en voor
Engeland geen onvoordeelig zaakje kunnen
worden. Houden de Franschen vast aan hun
nota dan is alle kans op succes verkeken.
Ondanks deze sombere vooruitzichten koes
tert men te Londen nog hoop, doch er is veel
optimisme voor noodig, wil men uit deze war
winkel van tegenstrijdige meeningen en be
langen nog iets goeds verwachten.
Terwijl de voorbereidingen voor de Londen
sche conferentie in vollen gang zijn, heeft de
Fransche Kamer belangrijke credieten toe
gestaan voor versterking der vloot en voor
bewapening te land en in de lucht. Het vloot-
bouwprogramma voor 1930 omvat 1 kruiser,
6 torpedojagers, 6 duikbooten, 1 duikboot
mijnenlegger, benevens een drietal kleine
vaartuigen. Voor versterking der Noord-
Oostelijke grens heeft de Fransche kamer voor
het jaar 1930 het peulschilletje van 1 milliard
francs goedgekeurd. In totaal zal voor de ver
dediging hiervan in de eerste vijf jaren maar
3£ milliard francs worden uitgegeven. Van
Fransche standpunt beschouwd is dit alles
gemakkelijk te begrijpen, het zijn allemaal
slechts defensieve maatregelen zooals Maginot,
de minister van Oorlog betuigt, doch het
ellendige van al het defensieve is, dat het zoo
gemakkelijk in offensief is om te zetten en dat
zoowel het een als het ander het wantrouwen
aanwakkert.
Terwijl in Polen het zooveelste kabinet
Bartel? zijn vijfde, zal probeeren langs parlen-
mentairen weg te regeeren, sinds 1926 heeft
Polen al zes kabineten versleten, terwijl Primo
de Rivera voor de zooveelste maal het einde
der Spaansche dictatuur aankondigt, terwijl in
Brazilie's parlement een federale afgevaardigde
naar aanleiding van politieke meeningsver-
schillen een collega per revolver neerpaft, we
zijn in Zuid-Amerika en niet op den Balkan
lezer, komen uit Britsch-Indië steeds ongun
stiger berichten.
De mislukte aanslag op den Britschen
Onderkoning was voor Londen reeds een
onaangename tijding, doch het verloop van het
Al-Indische congres te Lahore, waaraan door
ruim 15.000 nationalischte Indiërs, hoofdzake
lijk Hindoe's, wordt deelgenomen, maakt de
ijssleeschelletjes, zooals de postpaarden hier droe
gen, en ik bedacht of 't niet verstandig zou zijn
mee terug te rijden als er nog plaats was, want
't werd al erg schemerachtig en ik moest nog een
geducht eind loopen eer ik thuis was. En eens
klaps weergalmde een posthoorn door het bosch.
„O, denneboom, O, denneboom -r-"
klonk 't zoo opwekkend, zoo echt kerstmisachtig!
Maar dat was immers niet de gewone post? Nu
kwamen ze om den hoek, de postpaarden, voor een
fraaie ijsslede, de postiljon met den vederbos op
den hoed naar hartelust blazend, en in de slee
teleurgesteld wendde ik het hoofd af een ge
woon ik keek nog eens - een heel gewoon sol
daat, niets meer. Laten ze maar voorbij rijden,
dacht ik, en verroerde mij niet.
Een oogenblik verstomden hoorn en schelletjes,
doch maar één oogenblik; toen klonk 't mij op
nieuw in de ooren en langzaam nam ik den terug
tocht aan. Maar daar stond die soldaat eensklaps
voor mij, een lange, knappe man, de muts min of
meer scheef op het krullende haar, een dennetakje
tusschen de lippen. En nu nam hij dit uit den
mond, sloeg de hand aan de muts en vroeg: „Freule
Annelise van Sternfeld?"
Ik keek hem verbaasd aan, zwijgend en verlegen.
Maar nu herkende ik dat frissche gelaat, die goede,
trouwharitge oogen ja, hij was 't, de vreemde
ling van het kerkhof te Westenberg, die ik bij Jo
hanna's graf had gezien. Ik wischte een sneeuw
vlok af, die op mijn wimpers was gevallen en voelde
dat mijn hand beefde.
„Ja, die ben ik," stamelde ik.
„Mag ik u een plaats in de slee aanbieden?"
hernam hij. „Excuseer mijn vrijpostigheid, freule,
geschiedenis nog veel erger.
In November had Lord Irwin, den tegen-
woordigen Onderkoning van dit uitgestrekte
rijk met bevolking van eenige honderden
millioenen, een proclamatie uitgevaardigd,
waarin zonder een datum te noemen, den
dominionstatus toegezegd werd. Gelijktijdig
werd aangekondigd, dat na het verschijnen van
het rapport der commissie Simon, welke een
uitgebreid onderzoek in Brisch-Indië heeft
ingesteld, te Londen een algemeene conferentie
van vertegenwoordigers van alle partijen en
belangen in .ndië, ook de Indiaansche vorsten
inbegrepen, zou worden gehouden. Deze alge
heele conferentie is bij voorbaat- onmogelijk,
aangezien Gandhi, een der meest gematigde
leiders der nationalisten, onomwonden heeft
geweigerd, om hieraan deel te nemen. Op dit
congres komen twee stroomingen tot uiting,
waarvan de gematigste onder Gandhi, niet eens
meer tevreden is met den domionstatus, doch
volledige onafhankelijkheid eischt. De extre
mistische groep, onder leiding van Bose, eischt
directe verbreking van alle banden met de
Britsche regeering, instelling van een eigen
regeering en verlangen zich bereid zoo noodig
niet voor geweld terug te deinzen, terwijl
Ganshi het beoogde doel alleen via lijdelijk
verzet wenscht te bereiken.
Afgezien van het feit hoe groot de massa is
die achter de besluiten staat van het congres,
zal de politiek hiervan een tijdperk van groote
onrust inleiden en dit alleen is reeds meer dan
voldoende om de Engelsche regeering in de
zorg te zetten.
Een verschrikkelijk drama heeft zich Oude
jaarsdag in het plaatsje Paisley, ongeveer
10 K.M. van Glascow, afgespeeld. In een
bioscoop werd een kindervoorstelling gegeven,
waarbij in de cabine van de operateur brand
uitbrak. Onder de kinderen brak een paniek
uit, waardoor tientallen onder den voet werden
geloopen. Volgens de eerste opgaven zijn er
ruim 70 kinderen gedood en ongeveer 100 ge
wond.. Hartverscheurende tooneelen hebben
zich in en voor de bioscoop afgespeeid. Arme
ouders, die hun lievelingen op zoo tragische
wijze moesten verliezen.
bescherming van de
keel, vóór het op
treden ter zuivering
van de stem.
(Adv.)
DE UIENAFZET IN ITALIË.
Sorteering en verpakking loont.
Het is bekend, dat de uien van de provincie
Parma zeer gunstig bekend staan en hoewel de
oppervlakte onder cultuur en de totale op
brengst in verhouding tot de nationale pro
ductie klein is, verdient het product uit Parma
onze aandacht, omdat daarvan ruim 90
maar 't is nog ver en 't wordt al donker Gij gaat
toch zeker naar Langenwalde terug?"
Ik kon niets meer uitbrengen dan een half bin
nensmonds: „Ja," en maakte mij gereed met hem
naar de slede te loopen, die onder aan den weg was
blijvenstaan.
„'t Is een echte kerstavond," zeide hij onge
dwongen, terwijl wij samen daarheen wandelden,
„een ouderwetsche Duitsche kerstavond." En hij
glimlachte daarbij in zich zelf. Nu hielp hij mij
instijgen en ging 't langzaam bergop. De postiljon
blies een ander lied, een oud soldatenlied, dat mijn
vader placht te fluiten en dat de recruten zingen,
als zij in de loting gevallen zijn en met gekleurde
strikken op de mutsen de straten doortrekken, een
lied, waarvan ik alleen de melodie en het eerste
couplet kende
„Wat groet ons ginds uit het verschiet?
't Gezellig ouderhuis
Nu nam hij het dennetakje weer in den mond
en beet er op, alsof hij een lichamelijk pijn voelde,
die hij op deze wijs wilde onderdrukken, en zeide
glimlachend, zich tot mij wendende:
„Een Duitscher verleert nooit het heimwee, zelfs
als zijn vaderland hem verstooten en steenen in
plaats van brood gegeven heeft. Alles ziet er
waarlijk nog net zoo uit als vroeger, en nu sneeuwt
't ook weer, en daar staan die drie dennen ginds
op de hoogte ook nog precies als in ouden tijd!
Koetsier, houd even op, als 't mogelijk is men
wordt weer een kleine jongen, men vergeet, dat
menj— dat men
De postiljon hield even op met blazen en keek
verwonderd naar ons om.
„Neem niet kwalijk, freule van Sternfeld," dus
INGEZONDEN MEDEDEELING.
ECHTE FRIESCHE
20-50cf. per ons
(ook in 'h onsen, '/i ponden en ponden)
'~Umagf Uur 2Uh?Jce£ier '-n pakfe
naar het Buitenland wordt uitgevoerd, tedere
poging om dien uitvoer te verbeteren is der
halve het vermelden waard. Dat de uien van
Parma zooveel voor uitvoer gevraagd worden,
wordt toegeschreven aan het feit, dat zij tot
lang in het voorjaar kunnen bewaard worden
zonder te schieten en dat zij zeer goed bestand
zijn tegen vervoer over lange afstanden. De
producenten waren echter niet tevreden over
de prijzen, die zij van den handelaar konden
bekomen en ten einde dien toestand te ver
beteren, heeft men besloten, het aantal tus-
schenpersonen te verminderen, door het stich
ten van een coöperatieve handelsvereeniging.
Deze coöperatie van producenten uit Parma
werd volgens mededeeling van Dr. van Rijn
half September j.l. gesticht en heeft onmid
dellijk een groot en goed ingericht magazijn in
gebruik genomen voor verpakking en sortee
ring der uien harer leden, met het gevolg, dat
de bedongen prijzen buiten alle verwachting
zijn gestegen. Terwijl vóór de stichting der
vereeniging slechts 20 tot 25 Lire per 100 kg.
werden betaald, kan nu reeds met gemak 40
tot 35 Lire of 5,20 tot 5,85 dus meer dan
het dubbele van onzen Veilingsprijs worden
bedongen.
De totale uienproductie der Provincie Parma
bedraagt ongeveer 5.000.000 K.G. doch nu de
resultaten der Nieuwe Vereeniging zoo gun
stig blijken, is navolging in andere gedeelten
van Italië waarschijnlijk. Het vorenstaande
levert een nieuw bewijs, hoe in Italië alle
krachten worden ingespannen, om den uit
voer van groenten te verbeteren.
Bovenstaand artikeltje, voorkomende in
het Kerstnummer van de „Tuinderij" meenen
wij eens onder de aandacht van belangheb
bende en belangstellende lezers onzer plaat
selijke bladen te moeten brengen. Wij zouden
haast durven zeggen, dat ieder lezer belang
hebbende is. Iedereen, een smid, timmerman,
schilder, winkelier, handelaar in landbouw-
wendde mijn buurman zich tot mij, „er zijn zoo
oogenblikken, dat 't een mensch moeite kost zich
kalm te houden Luister maar niet naar mij, als
ik sentimenteel word en onzin praat, maar lach
mij daarom ook niet uit!"
„Waarom zou ik lachen?" vroeg ik. „Ik lach
nooit iemand uit, die veel 'met zijn geboorteland
opheeft."
„Weet gij dan dat dit mijn geboorteland is?"
En nu kwam ik op eens in die vermetele stem
ming, die mij alles deed zeggen, wat mij op de
tong kwam. „Ja, ik denk 't wel, mijnheer Robert
Nordman." Met deze woorden zag ik hem aan en
bonsde het hart mij in de keel.
Hij verschoot min of meer van kleur en wendde
het aangezicht naar mij toe. „Zeg hoe weet ge
dat?" vroeg hij.
„O, neem niet kwalijk," hernam ik lachende, als
men eiken dag hoort vertellen van dien Robert,
eiken avond hoort, hoe een oude vrouw den lieven
Heer bidt om hem te beschermen en terug te voe
ren; als er 's morgens altijd gezegd wordt: „Kijk,
Anneliseke, uit dit kopje heeft hij gedronken enzie
eens, deze keuken heeft hij in dien lepel gebeten,
en van dien appelboom heeft hij het eerst appels
gesnoept, en om grootmoeders oude kat heeft hij
eens een paar geduchte oorvijgen van mij gehad,
omdat hij het ongelukkige dier in zijn schuitje
zette en in de molengracht liet zwemmen. En zie,
Anneliseke, dit heeft hij voor mij gezaagd, en dat
vers heeft hij eens als nieuwjaarsvers opgezegd,
en Anneliseke, hier is de pet, die bij den laatsten
dag opgehad heeft, eer hij is weggegaan om nooit
weerom te komen.
(Wordt vervolgd.)
an
lal
tar
;ot
ig.
ps
ite
i ;r.
iw
nt
en
en
ng
de
ve
de
en
en
k,
et
P
en
kt
rd
ir.
xn
u»
jk
is
ig
it
r-
:n
xt
I
