mrs
mrs
75c
60c
90c
STOOMBOOTDIENST
EERSTE BLAD
Dienstregeling
IRDT'S 7e;e
letten
ÜDTS
abietten
etten
RDT'S fine
ZATERDAG
7 September 1929
FLAMITE!
DOOR EENS ANDERS SCHOLD.
W eek-revue.
fwerktuigen engereedschappen jgroote
ïij kant- en klaverhooi, tarwe- en erw-
drooe, bankschroef en hetgeen verder
verkoope zal worden aangebodenten
oeke van Mej. de "Wed. H. M Nieuwen-
■zen-Koert. Notaris AKKERMAN.
RIJDAG 6 September 1929 bij Inzet
let Café Peekstok; Op Vrijdag 13 Sep.
W 1929 bj] afslag in het café Smits
3ns des nam. 4.30 uur (z.t.) van het
met Tuin te Stad aan 't Haringvliet
1374 groot 2 aren 87 centiaren. Ten
)eke van Mej. A. Trommel Jd. al-
Notaris VAN BÜÜREN.
INDERDAG, 5 Sept. 1929, bij Afslag
sns des avonds 6 uur (zomertijd) in
Hotel Spee te Sommelsdtjk. Van
J 50 Hectaren Bouw eD Hofland be-
|ns Groote en Kleine Landbouwschuur
ommelsdijk; in diverse perceelen en
oinatiên. Ten verzoeke van de Erven
den Heer Jan van Schouwen Czn te
relsdijk. Notaris VAN BUUREN.
JlJDAG, 30 Augustus 1929, bij Inzet,
Set Café Smits, en op VRIJDAG, 6
amber 1929, bij Afslag, in het Café
stok, telkens des nam! 4 uur (Z t.)
Huis met bakkerij en erf te Stad a/'t
ïgvliet. Ten verzoeke van den heer
Soest Hz. te Stellendam.
Notaris VAN BÜÜREN.
Misverstand.
Schot reisde te zamen met een ge-
Jioudings-propagandist door een van
Jiste gedeelten van Schotland,
ïtige bergpartijen, lieflijke dalen en
verrukkingen der natuur zijn er te
^j op een gegeven oogenblik een hoo-
passeeren, zagen zij daarbovenop
lote reclame voor een zeker soort
chot deed een afkeurend gemompel
iheelonthouder vatte vuur en zeide:
en verheugd te bemerken, dat u met
temt, dat de schoonheid der natuur
lorven moest worden door dergelijke
dat bedoel ik niet", antwoordde de
|„maar dat is slechte Whisky."
MIDDELHARNIS-ROTTERDAM v.v.
via VLAARDINGEN
s.s. „MIDDELHARNIS"
aanvangende 15 Mei 1929
van Middelharnis
op Maandag en Dinsdag
|V. Mfddelbarnis 4.30 vm. A. Vlaard. 7.00 va.*
A. Rotterdam 8.00 vm.
Overige dagen (beh. Zoo- en Feestd.)
V.Middelbarnis 6.40 vm.A. Vlaard. 9.10 vm.*.
|A. Rotterdam 10.00 vm. A. Brlelle 10.25 vm§
van Rotterdam
op Maandag en Dinsdag
V.Rotterdam2.15am. V.Vlaard.3.00nm. y
A. Middelbamis 5.30 om.
Overige dogen (beb. Zon- en Feestd.)
i. Rotterdam 3.15 nm. V.Vlaard. 4.00nm ft
V. Brielle 2.25 nm.§ A. Middelbarnis 6.30
ln aansluiting op den trein van 7.21 vm
fen 7.12 of 7.40 vm. var. Vlaardlngen.
In aansluiting op den trein van 9.21 vm.
ïn 9.42 vm. van Vlaardlngen.
ln aansluiting op den trein van 2.40 nm.
44.40) en 2.51 (14.51) nm. te Vlaardlngen
j-f In aansluiting op den trein van (3.40)
15.40 nm. en3.51 (15.51) te Vlaardlngen.
Te Vlaardlngen overstappen
Op Zaterdag 1.25 n.m.
Als Feestdagen zijn te beschouwen:
tfleuvjaaradag, 2o Paaichdag, Hemel* sartadag
2« Pinksterdag en de belde Kerstdagen.
Ligplaats Boompjes
tegenover Reederijstraat.
>letten
>letten
ith.en Drogisten
den naam
IIJNHARDT
>r»iek. ZEIST
Prijs per kwartaal
Losse nummers
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
11E JAARGANG. - N°. 86
IN MEMORIAM.
Voorbij is ze weer, ja bijna reeds ver
geten, deze voor Flakkee zoo belangrijke
gebeurlijkheid. Intusschen zijn reeds weer
andere feiten aan de Flakkeesche historie
toegevoegd, niet minder belangrijk voor
de betreffende categorie.
De vlakheid van Flakkee, de weinige
perspectieven en de eindelooze monotoone
horizon is stellig een geldige verontschul
diging voor ons, Flakkeeërs, dat wij zoo
veel wichtige waarde hechten en bij den
eersten aanslag gehoor geven aan deze
Turksche-tromsche oproepen; en in een
onbestemd verlangen gedwee samenscho
len in een onbewuste verwachting, een
haken om iets te beleven, iets te leeren,
te ervaren. Helaas, het resultaat, de winst
is meestal mager, teleurstellend. Het Ha
ringvliet en de Krammer hebben reeds zoo
vele jaren gestroomd en zullen dit nóg
blijven doen, elk getij een laagje slib
achterlatend, vlak werkend aan de opper
vlakte van Flakkee. Geen wonder dus,
dat in dit eeuwige vlakke, ^smachtend
wordt uitgezien naar de kleinste oneffen
heid of verhevenheid (niet te verwarren
met verheffing).
Om terug te keeren tot Flamité, het
bestuur mag op een succes bogen, wat
voor de standhouders natuurlijk nog in de
verborgenheid der toekomst ligt.
Echter er is dan toch een succes, trots
de voorspellingen en vooroordeelen der
pessimisten.
Ook zijn er geen wanklanken gehoord,
behoudens een kleine verwikkeling bij de
voorbereiding, waar het bestuur even uit
de balans geraakte bij het bepalen van de
gelijkgerechtigdheid der standhoudersbe
houdens verder een scheeve voorstelling
van de verhouding bij vroegere voorbe
reidingen tusschen bakkers- en midden-
standsvereeniging van Onze Eil., welke
haar oorzaak vindt in het feit, dat Onze
Eil. onvoorzichtigerwijze slechts van één
dezer partijen haar inlichtingen verzamelde.
Den voorzitter der bakkers-vereen, is
een en ander niet ontgaan en ter genoeg
doening biedt Onze Eil. hare excuses aan
en belooft beterschapbehoudens tenslotte
een zeer bestraffende critiek van den heer
K. B. omtrent de veiligheidsmaatregelen.
Nu is het werk van den critiker hoewel
lang niet altijd gemakkelijk toch lichter
dan dat van den ontwerper. Deze laatste
dient naast een organisatorische begaafd
heid tevens een scheppend vermogen te
hebben, en daar de meesten zelfs nog
niet tevreden zijn met de Schepping van
den eenigen volmaakten Schepper, hoeveel
meer zal dit dan het geval zijn met het
daarbij vergeleken menschelijk gesukkel.
Niettemin mogen wij ons niet ontvein
zen, dat het genoemde gevaar lang niet
denkbeeldig was en vertrouwen dan ook,
datj het bestuur, volkomen bewust van
zijn menschelijke dwalingen, de genoemde
kritiek dankbaar zal ter harte nemen.
Als ik dit schrijf is het Woensdagmid
dag 2 uur en als U het leest is inmiddels
ook het Sempre-feest weer voorbij. Het
houdt niet op met de oneffenheden op
het effene Flakkee, oneffenheden, die zoo
vereffenend kunnen werken op bijv. de
portemonnaie, mogelijk ook op den men-
schenlijken geest. Want het is geen ge
ringe prestatie, om bij de heerschende
temperatuur zijn hersenpan uren lang
tartend bloot te stellen aan de brandende
zonnestralen, midden op een boomiooze
vlakte; daartoe behoort werkelijk een ge
pantserde schedel.
Maar overboord met dit pessimisme
daargelaten of het al of niet de waarheid
is het is ten eerste nutteloos en twee-
dens niet geheel zonder gevaar; immers,
zalig zijn de Flakkeeschen van geest
en mocht nu per ongeluk hier of daar
een slapende geest ontwaken, een pantser
doorsmelten en zich daardoor bewust
worden van de gloeiende hitte op de
vlakke oppervlakte, hij zou tot razernij
geraken en in ijlvaart trachten de vlakte
te ontvlieden naar een, onverschillig welke,
oneffenheid. Kan het geen verheffing zijn,
dan een verhevenheid; ook dat niet,dan
een diepte, al is het 't Haringvliet, maar
wèg van de dorre oppervlakkige vlakte.
Over het Sempre-feest moet ik verder
het verslag overlaten aan den daartoe
uitgenoodigden rapporter en wensch den
lezers daarbij naast veel plezier, ook wat
koelte.
midden- en kleinindustrie bijna geheel on
bekend is met de Nederl.-Indische markt.
Als eerste stap ter verbetering wordt be
doeld het organiseeren van een demonstratie,
met het doel de Nederlandsohe industrie
omtrent afzetmogelijkheid, prijzen enz. in te
lichten en tevens te laten zien, wat de Ne-
derlandsche fabrikant kan aanbieden. De
kosten hiervan zullen ongeveer 75 mille be
dragen, waarvan vadertje staat 50moetb!j-
INGEZONDEN MEDEDEELING.
FEUILLETON.
W. heimburg.
VERTALING VAN HERMINE.
(Geautoriseerde uitgave van D. Bole.)
8)
„Laat dat!"
„Maar mama
„Laat dat! Ge ziet zoo bleek 't zal 't moet
ook zonder dat gaan."
„Maar ik moet mijn werk afhebben
„Neen, neen!" riep zij opgewonden, „dat moet
ge niet! 't Is dwaas en verkeerd van mij om dat
te willen," liet zij er op volgen. „Alsof 't wezenlijk
noodig zou zijn dat gij je examen doet! Ge kunt
immers ook iets anders misschien later, Anne-
lise Maar eerst moet ge weer heel wel zijn
we nemen vacantie Annelise een lange va-
cantie."
Ik was nog zóó onervaren, nog zóó jong en kende
het leven destijds nog zóó weinig, dat ik mij gewel
dig verlicht gevoelde door hare woorden. De ge
dachte om ooit onderwijzeres te moeten worden
was in strijd met mijn gansche natuur; ik had wel
zin om te leeren, maar vond 't meer dan afschuwe
lijk tot dat beroep afgericht te worden, en dikwijls
genoeg had ik mij het hoofd gebroken met de
vraag, of een meisje dan niets anders in de wereld
kon worden dan onderwijzeres de eenige betrek-
smaakt als room
Binnenland.
De 21ste Nederlandsche Jaarbeurs te Utrecht
is weer van zoodanigen omvang, dat het
voortdurend in stijgende lijn blijft, gaan De
dagen der kinderziekten schijnen geheel over
wonnen te zijn en het wakkere bestuur dat
over eenige maanden het tweede permanente
gebouw in gebruik hoopt te nemen, over
weegt reeds plannen om in 1980 een aparte
Koloniale Jaarbeurs te houden, staande bui
ten de eigenlijke Jaarbeursactie in engeren
zin. Aanleiding hiertoe is het onderzoek ge
weest om na te gaan, aan welke oorzaken
het te wijten valt, dat de Nederlandsche im
port naar Indië voortdurend afneemt en
laudeü als Duitschland, Frankrijk en België
hun exporten voortdurend kunnen opvoeren.
Bij dit onderzoek is gebleken dat vooral de
king, waarvan freule Degenberg beweerde, dat zij
eenigermate met onzen stand overeenkwam.
Die zucht van verluchting scheen al zeer luid
en oprecht te hebben geklonken, want een glim
lach verhelderde mama's gelaat en zij stak mij de
hand over tafel toe. „Word gezond, Annelise:
dóórmee kan ik je misschien helpen Of gij ge
lukkig wordt, dót weet God alleen F'
Nu, in den eerstvolgenden tijd was ik i'echt ge
lukkig. Toen ik mijn geestvermogens niet onop
houdelijk meer behoefde in te spannen om de onge-
loofelijk vele lessen te volgen, overviel mij een ge
weldige loomheid, een geheele verslapping als
't ware. Overdag kon ik uren lang slapen of zonder
iets te doen aan het venster zitten. Maar daarop
kwamen mijn krachten allengs weer bij en nu
moest ik naar buiten; ik liet mama geen rust, tot
dat ze met mij zelfs in de sneeuw, wie weet hoever
den eenzamen straatweg opwandelde, waar wij
niet anders ontmoetten dan een turfboer naast
zijn met ossen bespannen wagen en een zwerm
kraaien krijschend om ons heen fladderende, zóó
ver, dat wij den s ottoren van Uetze vlak vóór
ons zagen en als wij ons omkeerden de brandende
lantarens van Westenberg nauwelijks meer konden
onderscheiden, zoodat mijne moeder zuchtte, dat
ze niet verder kón, en ik altijd alles overdreef:
vroeger het leeren en nu die zoogenaamde ontspan
ning. De dokter lachte echter en bracht mama's
klacht tot zwijgen met de opmerking: „'t Was hoog
tijd dat 't hiertoe kwam. Laat haar maar begaan!
De onderdrukte jeugd eischt haar recht."
Mama had nu op eens een volwassen dochter. Met
volle teugen genoot ik van de zeer eenvoudige ge
noegens, die Westenberg aanbood, van de koffie-
en theepartijtjes en de maneschijnbals, die veel
Een der Amsterdamsche advocaten heeft
kans gezien weer een voordeeligtoone-zaakje
te ondernemen. Hij zag een zijner relaties
voor om en bij de 175.000 in den nek en
wist tijdig de wijk te nemen naar het buiten
land. De bedoelde advocaat is inmiddels in
staat van faillissement verklaard, terw^'l de
politie ijverig naar zijn spoor zoekt. Vooral
bij dit schitterende weer is een uitstapje naar
het buitenland, al of niet voor herstel van
geschokte zenuwen, beslist zeer aantrekke
lijk, vooral als het reisgeld in zoo ruime
mate door anderen wordt betaald.
De razende dood, d.w.z. snelheidsmaniak
ken op den weg, kunnen weer bogen op een
rijken oogst. Van ai de doodelijke ongeluk
ken, het zijn er maar een tiental, excuseer
het weinige, spant een dronken autodief te
Amsterdam de kroon. Deze zag kans met
een gestolen wagen op den Haarlemmerweg
onder Sloterdijk een 26-jarig hotelhouder,
die op genoemden weg zijn defecten wagen
trachtte te repareeren, dusdanig aan te rij
den, dat het slachtoffer aan de gevolgen is
overleden. De dader is den volgenden dag
gearresteerd en wegens diefstal ingesloten,
aangezien het delict dood door schuld geen
reden geeft tot voorloopige hechtenis.
Een nog veel ernstiger drama heeft zich
te Sprundel in Brabant afgespeeld. Een van
planken en plaggen gebouwd hutje, waarin
het gezin Kerstens woonde, bestaande uit
man, vrouw en zeven kinderen, is's nachts
afgebrand, waarbij de drie jongste kinderen
jammerlijk zijn verbrand. Het parket uit
Breda heeft een onderzoek ingesteld en als
verdachte een zekere Heer en uit St.-Wille-
brord gearresteerd, die bekend moet hebben
den brand uit baldadigheid te hebben ge
sticht.
De bekende moordzaak in Den Haag tegen
den 20-jarigen student C. de O. is geëindigd
met de veroordeeling van beklaagde tot vijf
jaar gevangenisstraf. Het verzoek van den
verdediger om veroordeelde in een bijzondere
gevangenis te plaatsen is door de rechtbank
afgewezen.
Buitenland.
Na de sensationeele Haagsche dagen zijn
we gelukkig in esn wat kalmere atmosfeer
aangeland. Het uiteindelijke resultaat der
Haagsche conferentie heeft per slot van reke
ning aller instemming verworven en de booze
woorden, dat waren er heel wat en er waren
heel leelijke bp, zLjn inmiddels reeds lang
weer vergeten. Nu het Young-plan geen plan
meer is doch werkelijkheid en het geheele
Rijnland binnenkort zal zijn ontruimd, kun
nen we constateeren, dat er heel wat oud
oorlogsvuil is opgeruimd. Het oude Europa,
dat wel eens is vergeleken met een oude en
twistzieke tante, heeft een gedeeltelijke ver
jongingskuur ondergaan, niet door middel
van de bekende apenklier, doch langs chirur-
gisch-diplomatieken weg, waardoor oudeen
etterende oorlogszweren zoo niet geheel on
schadelijk, dan toch verder ongevaarlijk zpn
gemaakt en de mogelijkheid tot algeheel
herstel werd geopend.
In een dagbladartikel stond geschreven dat
de vredes-atmosfeer van Genève in Den Haag
een eind-overwinning heeft behaald, doch
deze voorstelling is lichtelijk bezijden de
waarheid. Tot aan de Haagsche conferentie,
is met alle waardeering voor het werk van
Genève, de atmosfeer aldaar er een geweest
van verkapte ruzie en pas op de 38ste con
ferentie in Den Haag hebben de heeren het
tot een definitief begin van oorlogsliquidatie
kunnen brengen. Nu de groote twistappels
zijn geschild willen we hopen dat ook te
Genève de echte vredesatmosfeer vaardig
wordt en dat dit zich zal uitdrukken in de
bereikte resultaten.
Yan de Haagsche politieke schaakmeesters
mankeert Snowden te Genève. Htj is op
geestdriftige wijze door tienduizenden En-
gelschen van elke politieke richting bij zijn
aankomst te Londen ontvangen en wordt
nog dagelijks overstroomd met hartelijke
gelukwenschen. Gedurende de afwezigheid
vanMac Donald, welke te Genève vertoeft,
neemt hij het premierschap waar. Dat Snowr
den niet te Genève is, zal zeker niet door
Briand worden betreurd. De Fransche staats
man kan het nog maar altijd niet geheel en
al verkroppen, dat Snowden, de ex-postbode,
de man met de dreigements-koffers, de over
winnaar van Den Haag is geweest. Voordat
de heeren te Den Haag uiteen gingen wer
den zeer hartelijke woorden gewisseld, ook
tusschen Briand en Snowden, het begon zelfs
zoo'n klein beetje te gelijken op een wed
strijd in pluimstrijkerij, doch toen Mac Do
nald eenige uren daarna op zijn weg naar
Genève te Parijs een bezoek bracht aan
Briand, toen moet deze laatste den Brilschen
premier zachtjes verwijtend hebben toege
voegd, dat Engeland ook langs anderen weg
en met andere middelen hetzelfde resultaat
zou hebben bereikt. Zelfs vergulde pillen
worden niet graag geslikt.
Over dit onderhoud tusschen Briand en
Mac Donald zijn maar vage verklaringen
afgelegd. De heeren hebben geconfereerd over
de bereikte resultaten van Den Haag en de
aanstaande en reeds in.gang zijnde werk
zaamheden te Genève. Tegenover de pers
verklaarde Briand, dat de Haagsche confe
rentie door alle misverstanden tusschen
Frankrijk en Engeland uit den weg te rui
men, den weg geopend heeft voor de vrucht
baarste samenwerking der landen voor hun
gemeenschappelijk ideaal, het werk der
vredestichting.
Yan een verwijdering tusschen beide land
den is dus geen sprake, hetgeen voor deze
verklaring ook reeds door Henderson, Britsch
minister van Buitenlandscho Zaken te Genève
aan de pers is verzekerd. Journalisten die
zulks wel hadden gezegd of geschreven wa
ren onverantwoordelijke lieden.
We zullen ons niet verdiepen in de strijd
vraag wie gelqk heeft, doch dit rustig aan
de toekomst overlaten. In ieder geval zitten
INGEZONDEN MEDEDEELING.
minder romantisch waren dan hun naam, daar
deze enkel betrekking had op de verlichting van
den straatweg voor de heeren landjonkers, die bij
pikduisteren nacht niet gaarne de pooten hunner
paarden of hun eigen nek wilden breken en daar
om slechts bij maanlicht kwamen.
De dokter had mij tot mijn onuitsprekelijk ver
driet verboden om te dansen; bovendien was er
altijd groot gebrek aan heeren, behalve omstreeks
kerstmis, als er meestal eenige broers en neven
met verlof thuiswaren. Bij gebrek aan een zoon
placht mijnheer Wolmeijer bij deze feestelijkheden
een jongen man mede te brengen, dien hij steeds
als: Mijn neef van Brankwitz!" voorstelde. De
neef met zijn Berlijnschen tongval, van wien men
nooit hoorde welke betrekking hij bekleedde, maar
die, zooals de een den ander toefluisterde, veel geld
had, liet ons vrij onverschillig, maar was toch
steeds als danser welkom. Hij werd ook aan mama
en mij voorgesteld, doch nam weinig of geen
notitie van mij, waarschijnlijk omdat ik niet
danste of omdat ik over hem heenzag. Nu, in elk
geval verhinderende hij mij niet omplezier te
hebben; ik amuseerde mij altijd, al was 't maar
met de toiletten van de dames, die Riekje Wobser,
de deftigste naaister van de stad, met treffende
consequentie alle volgens een en hetzelfde patroon
vervaardigde, waarbij zij alleen verschillende
kleuren koos, zóodat wij er uitzagen als een ver
zameling vlaggen: zwart-wit, rood-wit, groen-wit,
blauw-wit en zoo al meer.
De schoonste verschijning was en bleef ontegen
sprekelijk mijne moeder, ondanks haar eenvoudige
zwartzijden, met kant gegarneerde japon, die zij
eeuwig en altijd droeg. Haar blanke hals kwam
daaruit zoo prachtig te voorschijn en liet hare
de heeren in Genève weer om de conferentie
tafel geschaard en dat de belangstelling zeer
groot is, blijkt uit het feit dat van de 54
staten welke lid van den Yolkenbond zijn,
er 53 z^jn vertegenwoordigd. Het eenige wat
de heeren drukt, was een ondraaglijke hitte
en deze hitte was in het begin zelfs zoo erg,
dat de met spanning verwachte rede van
Mac Donald, hoe verdienstelijk overigens ook,
niet dat enthousiaste applaus kreeg, welke
mocht worden verwacht, aldus een corres
pondent van een der groote dagbladen. Ge
lukkig draait de wereld er gewoon om door.
Wij stippen uit deze rede van Mac Donald
een en ander aan:
Na een kort overzicht te hebben gegeven
vanaf de Assemblée van 1925, toen zijn
regeering ten val werd gebracht en de be
langrijkste veranderingen sindsdien te heb
ben geconstateerd, kwam de tegenwoordige
leider der Britsche op het terrein der ont
wapening.
Engelands eerste bijdrage tot de voorbe
reidende ontwapenings-conferentie is een
overeenkomst tusschen Engeland en Ameri
ka. Deze besprekingen, aldus Mac Donald zijn
in geen enkel opzicht gericht tegen wie dan
ook, doch worden geleid door den wensch,
door middel van deze overeenkomst het ge
heel ontwapeningsprobleem op te lossen.
Den juisten weg daartoe zal de conferentie
der zes zeemogendheden dienen vast te
stellen.
De resultaten der met Amerika gevoerde
besprekingen kunnen op het oogenblik nog
niet worden medegedeeld, doch nog geduren
de de huidige zitting hoop ik het tot stand
komen van een overeenkomst tusschen
Amerika en Engeland bekend te kunnen
maken.
De verklaring van Mac Donald dat de En-
gelscbe regeering besloten heeft, ingevolge
de gedane beloften aan de kiezers, de facul
tatieve clausule van het Permanente Hof
van Internationale Justitie te onderteekenen,
verwierf evenals de voorgaande verklaring
levendigen bijval.
Voor allen die hopen dat het principe der
verplichte arbitrage ter regeling van inter
nationale geschillen algemeen in het leven
der volken zal doordringen, stemmen al deze
geluiden tot tevredenheid.
In een rede sprak dezer dagen Mgr. Seipel,
de bekende Oostenrpksche staatsman, dat
er tot heden nu genoeg over den vrede was
gepraat en dat het nu tijd werd de richt
lijnen en de middelen daartoe niet alleen
te bespreken, doch ook toe te passen, wil
men anders niet te laat komen.
Hiermede is nu een begin gemaakt, de
nieuwe dag gloort en zal hopelijk inluiden
een nieuwen koers met betere perspectieven
dan voorheen, met als uiteindelijk doel: de
pacificatie van Europa tusschen de staten
onderling.
gestalte nog slanker en statiger-schijnen. Ik be
wonderde haar altijd ontzettend en nam 't in het
minst niet kwalijk, toen de oude majoor van Tollen
met zijn miliataire rondheid zeide; „Neen, neen,
freuletje, je moeder zult ge nooit evenaren! Die
is over tien jaar nog mooier dan gij nu. Beloof dat
maar vrij!"
Ik maakte volstrekt geen pretentie om mooi te
zijn en jaloersch was ik ook niet hoe had ik
ijverzuchtig op mama kunnen wezen? En ik was
zoo gelukkig met mijn vrijheid op zijn acht
tiende jaar heeft men immers het recht om zich
jong en vrij te voelen! ln onzen kring van jonge
meisjes, was ik de overmoedigste van allen, ik
bracht mijn dagen door als een losgelaten veulen
en vond het leven ondanks alle zuinigheid ver
rukkelijk dezen heelen winter lang.
Maar in het voorjaar kwam dat gevoel van af
matting terug, 't was alsof ik lood in mijn lede
maten had, ik kon de trappen niet op zonder
hijgen en hartkloppingen, en hoe ik ook mijn best
deed om niet te hoesten, die akelige droge kuch
wilde zich maar niet laten onderdrukken.
„Annelise! Maar, Annelise!" klaagde mijne
moeder, bleek en bevend van schrik. Doch ik lachte
haar uit. „Wel, mama, wat zou dat? Ik hoest im
mers elk voorjaar. Zomers gaat 't wel weer over."
De nicht kwam met jams en geleitjes en versche
eieren en troostte mij met allerlei kleine attenties
en bemoedigende woorden, en mijnheer Wolmeijer
achtte 't noodzakelijk, telkens in eigen persoon
naar mijn gezondheid te informeeren of bij mama
en mij in den tuin te komen zitten, als wij de voor
jaarszon opzochten. Ik antwoordde hem nauwe
lijks, mengde mij nooit in het gesprek en be
handelde hem, zooals papa hem behandeld had.
Maar mama praatte veel meer dan vroeger met
hem. Hij vertelde dikwijls van zijn bezitting in het-
Thuringer Woud en de heerlijke streek, waarin zij
was gelegen.
„Gij bedoelt zeker den molen?" vroeg ik eens.
„Ja, den molen," antwoordde hij, „en het,land
goed niet ver daar vandaan, met het fraaie kas
teeltje. Die lucht moest ge eens inademen, freule
Annelise!"
„De vochtige lucht hier is goed voor Annelise
en de tuin is ook mooi!" antwoordde mama ont
wijkend. En zij nam het boek ter hand, waaruit ze
mij voorlas, waarschijnlijk in de hoop, dat mijn
heer Wolmeijer nu afscheid zou nemen. Maar hij
nam geen afscheid, hij bleef uren lang bij ons
zitten, en onze kennissen, die trouw aan hunne
gewoonte kwamen vragen hoe wij voeren, troffen
telkens de merkwaardige groep onder den linde
boom aan; mama op de bank, mij in een gemakke-
lijken stoel in dekens gewikkeld, en mijnheer Wol
meijer in zijn grijzen huisjas en grooten panama
hoed met een zwart lint om den bol tegenover ons.
Men nam dit op, zooals 't opgenomen moest
worden: 't was immers zijn tuin; men praatte ook
met hem en liet zich de eerste rozen en groote
vlierbloemen door hem geven, men roemde ons
geluk, dat wij zoo'n vriendelijken huisheer hadden.
Mama alleen scheen niet op haar gemak en liet
de oogen met zulk een gejaagde, vragende uit
drukking op het aangezicht van onze vrienden
rusten, alsof zij wilde uitroepen: „Wat denkt ge
toch wel? Gij gelooft toch immers niet Goede
hemel!"
(Wordt vervolgd.)