mrs mrs 75c 60c 90c STOOMBOOTDIENST EERSTE BLAD Dienstregeling IRDT'S 7e;e letten ÜDTS abietten etten RDT'S fine ZATERDAG 7 September 1929 FLAMITE! DOOR EENS ANDERS SCHOLD. W eek-revue. fwerktuigen engereedschappen jgroote ïij kant- en klaverhooi, tarwe- en erw- drooe, bankschroef en hetgeen verder verkoope zal worden aangebodenten oeke van Mej. de "Wed. H. M Nieuwen- ■zen-Koert. Notaris AKKERMAN. RIJDAG 6 September 1929 bij Inzet let Café Peekstok; Op Vrijdag 13 Sep. W 1929 bj] afslag in het café Smits 3ns des nam. 4.30 uur (z.t.) van het met Tuin te Stad aan 't Haringvliet 1374 groot 2 aren 87 centiaren. Ten )eke van Mej. A. Trommel Jd. al- Notaris VAN BÜÜREN. INDERDAG, 5 Sept. 1929, bij Afslag sns des avonds 6 uur (zomertijd) in Hotel Spee te Sommelsdtjk. Van J 50 Hectaren Bouw eD Hofland be- |ns Groote en Kleine Landbouwschuur ommelsdijk; in diverse perceelen en oinatiên. Ten verzoeke van de Erven den Heer Jan van Schouwen Czn te relsdijk. Notaris VAN BUUREN. JlJDAG, 30 Augustus 1929, bij Inzet, Set Café Smits, en op VRIJDAG, 6 amber 1929, bij Afslag, in het Café stok, telkens des nam! 4 uur (Z t.) Huis met bakkerij en erf te Stad a/'t ïgvliet. Ten verzoeke van den heer Soest Hz. te Stellendam. Notaris VAN BÜÜREN. Misverstand. Schot reisde te zamen met een ge- Jioudings-propagandist door een van Jiste gedeelten van Schotland, ïtige bergpartijen, lieflijke dalen en verrukkingen der natuur zijn er te ^j op een gegeven oogenblik een hoo- passeeren, zagen zij daarbovenop lote reclame voor een zeker soort chot deed een afkeurend gemompel iheelonthouder vatte vuur en zeide: en verheugd te bemerken, dat u met temt, dat de schoonheid der natuur lorven moest worden door dergelijke dat bedoel ik niet", antwoordde de |„maar dat is slechte Whisky." MIDDELHARNIS-ROTTERDAM v.v. via VLAARDINGEN s.s. „MIDDELHARNIS" aanvangende 15 Mei 1929 van Middelharnis op Maandag en Dinsdag |V. Mfddelbarnis 4.30 vm. A. Vlaard. 7.00 va.* A. Rotterdam 8.00 vm. Overige dagen (beh. Zoo- en Feestd.) V.Middelbarnis 6.40 vm.A. Vlaard. 9.10 vm.*. |A. Rotterdam 10.00 vm. A. Brlelle 10.25 vm§ van Rotterdam op Maandag en Dinsdag V.Rotterdam2.15am. V.Vlaard.3.00nm. y A. Middelbamis 5.30 om. Overige dogen (beb. Zon- en Feestd.) i. Rotterdam 3.15 nm. V.Vlaard. 4.00nm ft V. Brielle 2.25 nm.§ A. Middelbarnis 6.30 ln aansluiting op den trein van 7.21 vm fen 7.12 of 7.40 vm. var. Vlaardlngen. In aansluiting op den trein van 9.21 vm. ïn 9.42 vm. van Vlaardlngen. ln aansluiting op den trein van 2.40 nm. 44.40) en 2.51 (14.51) nm. te Vlaardlngen j-f In aansluiting op den trein van (3.40) 15.40 nm. en3.51 (15.51) te Vlaardlngen. Te Vlaardlngen overstappen Op Zaterdag 1.25 n.m. Als Feestdagen zijn te beschouwen: tfleuvjaaradag, 2o Paaichdag, Hemel* sartadag 2« Pinksterdag en de belde Kerstdagen. Ligplaats Boompjes tegenover Reederijstraat. >letten >letten ith.en Drogisten den naam IIJNHARDT >r»iek. ZEIST Prijs per kwartaal Losse nummers ADVERTENTIËN van 16 regels 1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1,per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. 11E JAARGANG. - N°. 86 IN MEMORIAM. Voorbij is ze weer, ja bijna reeds ver geten, deze voor Flakkee zoo belangrijke gebeurlijkheid. Intusschen zijn reeds weer andere feiten aan de Flakkeesche historie toegevoegd, niet minder belangrijk voor de betreffende categorie. De vlakheid van Flakkee, de weinige perspectieven en de eindelooze monotoone horizon is stellig een geldige verontschul diging voor ons, Flakkeeërs, dat wij zoo veel wichtige waarde hechten en bij den eersten aanslag gehoor geven aan deze Turksche-tromsche oproepen; en in een onbestemd verlangen gedwee samenscho len in een onbewuste verwachting, een haken om iets te beleven, iets te leeren, te ervaren. Helaas, het resultaat, de winst is meestal mager, teleurstellend. Het Ha ringvliet en de Krammer hebben reeds zoo vele jaren gestroomd en zullen dit nóg blijven doen, elk getij een laagje slib achterlatend, vlak werkend aan de opper vlakte van Flakkee. Geen wonder dus, dat in dit eeuwige vlakke, ^smachtend wordt uitgezien naar de kleinste oneffen heid of verhevenheid (niet te verwarren met verheffing). Om terug te keeren tot Flamité, het bestuur mag op een succes bogen, wat voor de standhouders natuurlijk nog in de verborgenheid der toekomst ligt. Echter er is dan toch een succes, trots de voorspellingen en vooroordeelen der pessimisten. Ook zijn er geen wanklanken gehoord, behoudens een kleine verwikkeling bij de voorbereiding, waar het bestuur even uit de balans geraakte bij het bepalen van de gelijkgerechtigdheid der standhoudersbe houdens verder een scheeve voorstelling van de verhouding bij vroegere voorbe reidingen tusschen bakkers- en midden- standsvereeniging van Onze Eil., welke haar oorzaak vindt in het feit, dat Onze Eil. onvoorzichtigerwijze slechts van één dezer partijen haar inlichtingen verzamelde. Den voorzitter der bakkers-vereen, is een en ander niet ontgaan en ter genoeg doening biedt Onze Eil. hare excuses aan en belooft beterschapbehoudens tenslotte een zeer bestraffende critiek van den heer K. B. omtrent de veiligheidsmaatregelen. Nu is het werk van den critiker hoewel lang niet altijd gemakkelijk toch lichter dan dat van den ontwerper. Deze laatste dient naast een organisatorische begaafd heid tevens een scheppend vermogen te hebben, en daar de meesten zelfs nog niet tevreden zijn met de Schepping van den eenigen volmaakten Schepper, hoeveel meer zal dit dan het geval zijn met het daarbij vergeleken menschelijk gesukkel. Niettemin mogen wij ons niet ontvein zen, dat het genoemde gevaar lang niet denkbeeldig was en vertrouwen dan ook, datj het bestuur, volkomen bewust van zijn menschelijke dwalingen, de genoemde kritiek dankbaar zal ter harte nemen. Als ik dit schrijf is het Woensdagmid dag 2 uur en als U het leest is inmiddels ook het Sempre-feest weer voorbij. Het houdt niet op met de oneffenheden op het effene Flakkee, oneffenheden, die zoo vereffenend kunnen werken op bijv. de portemonnaie, mogelijk ook op den men- schenlijken geest. Want het is geen ge ringe prestatie, om bij de heerschende temperatuur zijn hersenpan uren lang tartend bloot te stellen aan de brandende zonnestralen, midden op een boomiooze vlakte; daartoe behoort werkelijk een ge pantserde schedel. Maar overboord met dit pessimisme daargelaten of het al of niet de waarheid is het is ten eerste nutteloos en twee- dens niet geheel zonder gevaar; immers, zalig zijn de Flakkeeschen van geest en mocht nu per ongeluk hier of daar een slapende geest ontwaken, een pantser doorsmelten en zich daardoor bewust worden van de gloeiende hitte op de vlakke oppervlakte, hij zou tot razernij geraken en in ijlvaart trachten de vlakte te ontvlieden naar een, onverschillig welke, oneffenheid. Kan het geen verheffing zijn, dan een verhevenheid; ook dat niet,dan een diepte, al is het 't Haringvliet, maar wèg van de dorre oppervlakkige vlakte. Over het Sempre-feest moet ik verder het verslag overlaten aan den daartoe uitgenoodigden rapporter en wensch den lezers daarbij naast veel plezier, ook wat koelte. midden- en kleinindustrie bijna geheel on bekend is met de Nederl.-Indische markt. Als eerste stap ter verbetering wordt be doeld het organiseeren van een demonstratie, met het doel de Nederlandsohe industrie omtrent afzetmogelijkheid, prijzen enz. in te lichten en tevens te laten zien, wat de Ne- derlandsche fabrikant kan aanbieden. De kosten hiervan zullen ongeveer 75 mille be dragen, waarvan vadertje staat 50moetb!j- INGEZONDEN MEDEDEELING. FEUILLETON. W. heimburg. VERTALING VAN HERMINE. (Geautoriseerde uitgave van D. Bole.) 8) „Laat dat!" „Maar mama „Laat dat! Ge ziet zoo bleek 't zal 't moet ook zonder dat gaan." „Maar ik moet mijn werk afhebben „Neen, neen!" riep zij opgewonden, „dat moet ge niet! 't Is dwaas en verkeerd van mij om dat te willen," liet zij er op volgen. „Alsof 't wezenlijk noodig zou zijn dat gij je examen doet! Ge kunt immers ook iets anders misschien later, Anne- lise Maar eerst moet ge weer heel wel zijn we nemen vacantie Annelise een lange va- cantie." Ik was nog zóó onervaren, nog zóó jong en kende het leven destijds nog zóó weinig, dat ik mij gewel dig verlicht gevoelde door hare woorden. De ge dachte om ooit onderwijzeres te moeten worden was in strijd met mijn gansche natuur; ik had wel zin om te leeren, maar vond 't meer dan afschuwe lijk tot dat beroep afgericht te worden, en dikwijls genoeg had ik mij het hoofd gebroken met de vraag, of een meisje dan niets anders in de wereld kon worden dan onderwijzeres de eenige betrek- smaakt als room Binnenland. De 21ste Nederlandsche Jaarbeurs te Utrecht is weer van zoodanigen omvang, dat het voortdurend in stijgende lijn blijft, gaan De dagen der kinderziekten schijnen geheel over wonnen te zijn en het wakkere bestuur dat over eenige maanden het tweede permanente gebouw in gebruik hoopt te nemen, over weegt reeds plannen om in 1980 een aparte Koloniale Jaarbeurs te houden, staande bui ten de eigenlijke Jaarbeursactie in engeren zin. Aanleiding hiertoe is het onderzoek ge weest om na te gaan, aan welke oorzaken het te wijten valt, dat de Nederlandsche im port naar Indië voortdurend afneemt en laudeü als Duitschland, Frankrijk en België hun exporten voortdurend kunnen opvoeren. Bij dit onderzoek is gebleken dat vooral de king, waarvan freule Degenberg beweerde, dat zij eenigermate met onzen stand overeenkwam. Die zucht van verluchting scheen al zeer luid en oprecht te hebben geklonken, want een glim lach verhelderde mama's gelaat en zij stak mij de hand over tafel toe. „Word gezond, Annelise: dóórmee kan ik je misschien helpen Of gij ge lukkig wordt, dót weet God alleen F' Nu, in den eerstvolgenden tijd was ik i'echt ge lukkig. Toen ik mijn geestvermogens niet onop houdelijk meer behoefde in te spannen om de onge- loofelijk vele lessen te volgen, overviel mij een ge weldige loomheid, een geheele verslapping als 't ware. Overdag kon ik uren lang slapen of zonder iets te doen aan het venster zitten. Maar daarop kwamen mijn krachten allengs weer bij en nu moest ik naar buiten; ik liet mama geen rust, tot dat ze met mij zelfs in de sneeuw, wie weet hoever den eenzamen straatweg opwandelde, waar wij niet anders ontmoetten dan een turfboer naast zijn met ossen bespannen wagen en een zwerm kraaien krijschend om ons heen fladderende, zóó ver, dat wij den s ottoren van Uetze vlak vóór ons zagen en als wij ons omkeerden de brandende lantarens van Westenberg nauwelijks meer konden onderscheiden, zoodat mijne moeder zuchtte, dat ze niet verder kón, en ik altijd alles overdreef: vroeger het leeren en nu die zoogenaamde ontspan ning. De dokter lachte echter en bracht mama's klacht tot zwijgen met de opmerking: „'t Was hoog tijd dat 't hiertoe kwam. Laat haar maar begaan! De onderdrukte jeugd eischt haar recht." Mama had nu op eens een volwassen dochter. Met volle teugen genoot ik van de zeer eenvoudige ge noegens, die Westenberg aanbood, van de koffie- en theepartijtjes en de maneschijnbals, die veel Een der Amsterdamsche advocaten heeft kans gezien weer een voordeeligtoone-zaakje te ondernemen. Hij zag een zijner relaties voor om en bij de 175.000 in den nek en wist tijdig de wijk te nemen naar het buiten land. De bedoelde advocaat is inmiddels in staat van faillissement verklaard, terw^'l de politie ijverig naar zijn spoor zoekt. Vooral bij dit schitterende weer is een uitstapje naar het buitenland, al of niet voor herstel van geschokte zenuwen, beslist zeer aantrekke lijk, vooral als het reisgeld in zoo ruime mate door anderen wordt betaald. De razende dood, d.w.z. snelheidsmaniak ken op den weg, kunnen weer bogen op een rijken oogst. Van ai de doodelijke ongeluk ken, het zijn er maar een tiental, excuseer het weinige, spant een dronken autodief te Amsterdam de kroon. Deze zag kans met een gestolen wagen op den Haarlemmerweg onder Sloterdijk een 26-jarig hotelhouder, die op genoemden weg zijn defecten wagen trachtte te repareeren, dusdanig aan te rij den, dat het slachtoffer aan de gevolgen is overleden. De dader is den volgenden dag gearresteerd en wegens diefstal ingesloten, aangezien het delict dood door schuld geen reden geeft tot voorloopige hechtenis. Een nog veel ernstiger drama heeft zich te Sprundel in Brabant afgespeeld. Een van planken en plaggen gebouwd hutje, waarin het gezin Kerstens woonde, bestaande uit man, vrouw en zeven kinderen, is's nachts afgebrand, waarbij de drie jongste kinderen jammerlijk zijn verbrand. Het parket uit Breda heeft een onderzoek ingesteld en als verdachte een zekere Heer en uit St.-Wille- brord gearresteerd, die bekend moet hebben den brand uit baldadigheid te hebben ge sticht. De bekende moordzaak in Den Haag tegen den 20-jarigen student C. de O. is geëindigd met de veroordeeling van beklaagde tot vijf jaar gevangenisstraf. Het verzoek van den verdediger om veroordeelde in een bijzondere gevangenis te plaatsen is door de rechtbank afgewezen. Buitenland. Na de sensationeele Haagsche dagen zijn we gelukkig in esn wat kalmere atmosfeer aangeland. Het uiteindelijke resultaat der Haagsche conferentie heeft per slot van reke ning aller instemming verworven en de booze woorden, dat waren er heel wat en er waren heel leelijke bp, zLjn inmiddels reeds lang weer vergeten. Nu het Young-plan geen plan meer is doch werkelijkheid en het geheele Rijnland binnenkort zal zijn ontruimd, kun nen we constateeren, dat er heel wat oud oorlogsvuil is opgeruimd. Het oude Europa, dat wel eens is vergeleken met een oude en twistzieke tante, heeft een gedeeltelijke ver jongingskuur ondergaan, niet door middel van de bekende apenklier, doch langs chirur- gisch-diplomatieken weg, waardoor oudeen etterende oorlogszweren zoo niet geheel on schadelijk, dan toch verder ongevaarlijk zpn gemaakt en de mogelijkheid tot algeheel herstel werd geopend. In een dagbladartikel stond geschreven dat de vredes-atmosfeer van Genève in Den Haag een eind-overwinning heeft behaald, doch deze voorstelling is lichtelijk bezijden de waarheid. Tot aan de Haagsche conferentie, is met alle waardeering voor het werk van Genève, de atmosfeer aldaar er een geweest van verkapte ruzie en pas op de 38ste con ferentie in Den Haag hebben de heeren het tot een definitief begin van oorlogsliquidatie kunnen brengen. Nu de groote twistappels zijn geschild willen we hopen dat ook te Genève de echte vredesatmosfeer vaardig wordt en dat dit zich zal uitdrukken in de bereikte resultaten. Yan de Haagsche politieke schaakmeesters mankeert Snowden te Genève. Htj is op geestdriftige wijze door tienduizenden En- gelschen van elke politieke richting bij zijn aankomst te Londen ontvangen en wordt nog dagelijks overstroomd met hartelijke gelukwenschen. Gedurende de afwezigheid vanMac Donald, welke te Genève vertoeft, neemt hij het premierschap waar. Dat Snowr den niet te Genève is, zal zeker niet door Briand worden betreurd. De Fransche staats man kan het nog maar altijd niet geheel en al verkroppen, dat Snowden, de ex-postbode, de man met de dreigements-koffers, de over winnaar van Den Haag is geweest. Voordat de heeren te Den Haag uiteen gingen wer den zeer hartelijke woorden gewisseld, ook tusschen Briand en Snowden, het begon zelfs zoo'n klein beetje te gelijken op een wed strijd in pluimstrijkerij, doch toen Mac Do nald eenige uren daarna op zijn weg naar Genève te Parijs een bezoek bracht aan Briand, toen moet deze laatste den Brilschen premier zachtjes verwijtend hebben toege voegd, dat Engeland ook langs anderen weg en met andere middelen hetzelfde resultaat zou hebben bereikt. Zelfs vergulde pillen worden niet graag geslikt. Over dit onderhoud tusschen Briand en Mac Donald zijn maar vage verklaringen afgelegd. De heeren hebben geconfereerd over de bereikte resultaten van Den Haag en de aanstaande en reeds in.gang zijnde werk zaamheden te Genève. Tegenover de pers verklaarde Briand, dat de Haagsche confe rentie door alle misverstanden tusschen Frankrijk en Engeland uit den weg te rui men, den weg geopend heeft voor de vrucht baarste samenwerking der landen voor hun gemeenschappelijk ideaal, het werk der vredestichting. Yan een verwijdering tusschen beide land den is dus geen sprake, hetgeen voor deze verklaring ook reeds door Henderson, Britsch minister van Buitenlandscho Zaken te Genève aan de pers is verzekerd. Journalisten die zulks wel hadden gezegd of geschreven wa ren onverantwoordelijke lieden. We zullen ons niet verdiepen in de strijd vraag wie gelqk heeft, doch dit rustig aan de toekomst overlaten. In ieder geval zitten INGEZONDEN MEDEDEELING. minder romantisch waren dan hun naam, daar deze enkel betrekking had op de verlichting van den straatweg voor de heeren landjonkers, die bij pikduisteren nacht niet gaarne de pooten hunner paarden of hun eigen nek wilden breken en daar om slechts bij maanlicht kwamen. De dokter had mij tot mijn onuitsprekelijk ver driet verboden om te dansen; bovendien was er altijd groot gebrek aan heeren, behalve omstreeks kerstmis, als er meestal eenige broers en neven met verlof thuiswaren. Bij gebrek aan een zoon placht mijnheer Wolmeijer bij deze feestelijkheden een jongen man mede te brengen, dien hij steeds als: Mijn neef van Brankwitz!" voorstelde. De neef met zijn Berlijnschen tongval, van wien men nooit hoorde welke betrekking hij bekleedde, maar die, zooals de een den ander toefluisterde, veel geld had, liet ons vrij onverschillig, maar was toch steeds als danser welkom. Hij werd ook aan mama en mij voorgesteld, doch nam weinig of geen notitie van mij, waarschijnlijk omdat ik niet danste of omdat ik over hem heenzag. Nu, in elk geval verhinderende hij mij niet omplezier te hebben; ik amuseerde mij altijd, al was 't maar met de toiletten van de dames, die Riekje Wobser, de deftigste naaister van de stad, met treffende consequentie alle volgens een en hetzelfde patroon vervaardigde, waarbij zij alleen verschillende kleuren koos, zóodat wij er uitzagen als een ver zameling vlaggen: zwart-wit, rood-wit, groen-wit, blauw-wit en zoo al meer. De schoonste verschijning was en bleef ontegen sprekelijk mijne moeder, ondanks haar eenvoudige zwartzijden, met kant gegarneerde japon, die zij eeuwig en altijd droeg. Haar blanke hals kwam daaruit zoo prachtig te voorschijn en liet hare de heeren in Genève weer om de conferentie tafel geschaard en dat de belangstelling zeer groot is, blijkt uit het feit dat van de 54 staten welke lid van den Yolkenbond zijn, er 53 z^jn vertegenwoordigd. Het eenige wat de heeren drukt, was een ondraaglijke hitte en deze hitte was in het begin zelfs zoo erg, dat de met spanning verwachte rede van Mac Donald, hoe verdienstelijk overigens ook, niet dat enthousiaste applaus kreeg, welke mocht worden verwacht, aldus een corres pondent van een der groote dagbladen. Ge lukkig draait de wereld er gewoon om door. Wij stippen uit deze rede van Mac Donald een en ander aan: Na een kort overzicht te hebben gegeven vanaf de Assemblée van 1925, toen zijn regeering ten val werd gebracht en de be langrijkste veranderingen sindsdien te heb ben geconstateerd, kwam de tegenwoordige leider der Britsche op het terrein der ont wapening. Engelands eerste bijdrage tot de voorbe reidende ontwapenings-conferentie is een overeenkomst tusschen Engeland en Ameri ka. Deze besprekingen, aldus Mac Donald zijn in geen enkel opzicht gericht tegen wie dan ook, doch worden geleid door den wensch, door middel van deze overeenkomst het ge heel ontwapeningsprobleem op te lossen. Den juisten weg daartoe zal de conferentie der zes zeemogendheden dienen vast te stellen. De resultaten der met Amerika gevoerde besprekingen kunnen op het oogenblik nog niet worden medegedeeld, doch nog geduren de de huidige zitting hoop ik het tot stand komen van een overeenkomst tusschen Amerika en Engeland bekend te kunnen maken. De verklaring van Mac Donald dat de En- gelscbe regeering besloten heeft, ingevolge de gedane beloften aan de kiezers, de facul tatieve clausule van het Permanente Hof van Internationale Justitie te onderteekenen, verwierf evenals de voorgaande verklaring levendigen bijval. Voor allen die hopen dat het principe der verplichte arbitrage ter regeling van inter nationale geschillen algemeen in het leven der volken zal doordringen, stemmen al deze geluiden tot tevredenheid. In een rede sprak dezer dagen Mgr. Seipel, de bekende Oostenrpksche staatsman, dat er tot heden nu genoeg over den vrede was gepraat en dat het nu tijd werd de richt lijnen en de middelen daartoe niet alleen te bespreken, doch ook toe te passen, wil men anders niet te laat komen. Hiermede is nu een begin gemaakt, de nieuwe dag gloort en zal hopelijk inluiden een nieuwen koers met betere perspectieven dan voorheen, met als uiteindelijk doel: de pacificatie van Europa tusschen de staten onderling. gestalte nog slanker en statiger-schijnen. Ik be wonderde haar altijd ontzettend en nam 't in het minst niet kwalijk, toen de oude majoor van Tollen met zijn miliataire rondheid zeide; „Neen, neen, freuletje, je moeder zult ge nooit evenaren! Die is over tien jaar nog mooier dan gij nu. Beloof dat maar vrij!" Ik maakte volstrekt geen pretentie om mooi te zijn en jaloersch was ik ook niet hoe had ik ijverzuchtig op mama kunnen wezen? En ik was zoo gelukkig met mijn vrijheid op zijn acht tiende jaar heeft men immers het recht om zich jong en vrij te voelen! ln onzen kring van jonge meisjes, was ik de overmoedigste van allen, ik bracht mijn dagen door als een losgelaten veulen en vond het leven ondanks alle zuinigheid ver rukkelijk dezen heelen winter lang. Maar in het voorjaar kwam dat gevoel van af matting terug, 't was alsof ik lood in mijn lede maten had, ik kon de trappen niet op zonder hijgen en hartkloppingen, en hoe ik ook mijn best deed om niet te hoesten, die akelige droge kuch wilde zich maar niet laten onderdrukken. „Annelise! Maar, Annelise!" klaagde mijne moeder, bleek en bevend van schrik. Doch ik lachte haar uit. „Wel, mama, wat zou dat? Ik hoest im mers elk voorjaar. Zomers gaat 't wel weer over." De nicht kwam met jams en geleitjes en versche eieren en troostte mij met allerlei kleine attenties en bemoedigende woorden, en mijnheer Wolmeijer achtte 't noodzakelijk, telkens in eigen persoon naar mijn gezondheid te informeeren of bij mama en mij in den tuin te komen zitten, als wij de voor jaarszon opzochten. Ik antwoordde hem nauwe lijks, mengde mij nooit in het gesprek en be handelde hem, zooals papa hem behandeld had. Maar mama praatte veel meer dan vroeger met hem. Hij vertelde dikwijls van zijn bezitting in het- Thuringer Woud en de heerlijke streek, waarin zij was gelegen. „Gij bedoelt zeker den molen?" vroeg ik eens. „Ja, den molen," antwoordde hij, „en het,land goed niet ver daar vandaan, met het fraaie kas teeltje. Die lucht moest ge eens inademen, freule Annelise!" „De vochtige lucht hier is goed voor Annelise en de tuin is ook mooi!" antwoordde mama ont wijkend. En zij nam het boek ter hand, waaruit ze mij voorlas, waarschijnlijk in de hoop, dat mijn heer Wolmeijer nu afscheid zou nemen. Maar hij nam geen afscheid, hij bleef uren lang bij ons zitten, en onze kennissen, die trouw aan hunne gewoonte kwamen vragen hoe wij voeren, troffen telkens de merkwaardige groep onder den linde boom aan; mama op de bank, mij in een gemakke- lijken stoel in dekens gewikkeld, en mijnheer Wol meijer in zijn grijzen huisjas en grooten panama hoed met een zwart lint om den bol tegenover ons. Men nam dit op, zooals 't opgenomen moest worden: 't was immers zijn tuin; men praatte ook met hem en liet zich de eerste rozen en groote vlierbloemen door hem geven, men roemde ons geluk, dat wij zoo'n vriendelijken huisheer hadden. Mama alleen scheen niet op haar gemak en liet de oogen met zulk een gejaagde, vragende uit drukking op het aangezicht van onze vrienden rusten, alsof zij wilde uitroepen: „Wat denkt ge toch wel? Gij gelooft toch immers niet Goede hemel!" (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1929 | | pagina 1