edikbeurten. 'IMBOGhPê IfANOI are Vrijwillige Verkooping VIMERHOUT AMBEIEN. )E SALAMANDER JL 3IEL HOUSE EL MOTORS WOENSDAG 10 JULI 1929 11E JAARGANG. - N°. 69 it Onze Eilanden FEUILLETON. Tante Mietje adag 7 Juli 1929. DSCH HERVORMDE KERK. Fm. en 'sav. dhr. Dekker uit m. en 'sav. ds. Van Ameide. i opgaaf. dhr. Van Yperenen'sav.leesk. ds. Polhuijs uit Stad. en 'sav dhr. Bouman, en opgaaf, opgaaf. vm. leesk. en nm.ds. v. Ameide. n. ds. Vlasblom en 's av. leeskerk ra. leeskerk en 's av. ds. Vlasblom en nm. dhr. Vetter, m. leesk. en 's av. dhr. v. Yperen. ringvliet, vm. ds. Polhuijs en vm. en 'sav. (doop)ds.Timmer. vm. ds. Priester. (Bij derde ra collecte.) m. ds. de Voogd van derStraaten i. Loran van Brielle. ds. Los. ds. Los. ds. van Meurs van Hekelingen. ds. Dierkens van Zuidland. ds. Bons. (Doop. Extra col ds.) TESTANTENBOND. aat) vm. Da. Poortman. FORMEERDE KERK. en 's av. ds. Van Velzen. en 's av. ds. Koppe uit Groningen n nm. leeskerk. m. en 'sav. ds. de Lange, m. en 's av. ds. Schaafsma. ngvliet, vm. en 'sav. DeGraaff. m. en 'sav. leeskerk. vm. en 's av. leeskerk. MEERDE GEMEENTEN. :n 's av. leeskerk. en 's av. ds. de Blois. nm. en 'sav. leeskerk. nam. leeskerk. FORMEERDE GEMEENTE, gvliet, vm.,nm.en'sav. leeskerk ijgbaar bij alle Boekhandelaren van DDORP aan het tramstation laandag 8 Juli 1929, des nam. r (nieuwe tijd); LLENDAM aan het tramstation laandag 8 Juli 1929, des nam. ir (nieuwe tijd); THUIZEN aan het tramstation ïinsdag 9 Juli 1929, des nam. r (nieuwe tijd); UWE TONQE aan het tram- in op Woensdag 10 Juli 1929, lam. 8 uur (nieuwe tijd); ■ISSANT aan het tramstation onderdag 11 Juli 1929, des 8 uur (nieuwe tijd). )eurwaarder GROENENDIJK. DICAX.E GENEZING dnekkigste Aambeien genezen binnen enkele weken. pstraat 59, R'dam I goed, geld terug. A. KOPPERS BERGWEG 367 A TELEFOON 43894 - ROTTERDAM Hoofdagent: VOOR TERDAM EN OMSTREKEN tgebreid Service IGTonze speciale conditiën. Prijs per kwartaal Losse nummers ADVERTENTIËN van 16 regels 1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1,per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. Verkiezlngs-varia. Hoewel nu eens niet direct de Chr. School kwestie behandeld zal worden, zijn het toch zaken, die er nauw verband mee houden. Daar immers de Chr. Schoolactie inderdaad niets anders is dan toekomst-politiek, zal men mij wel veroorloven, ook even terzijde van den hoofdweg een kijkje te nemen op het terrein van de verschillende verkiezings-acties. Wij hopen ons ook daar een oogenblikje te amuseeren. Aan afwisseling ontbreekt het niet. We zullen, als immer, ons uiterste best doen objectief, dus zonder vooroordeel toe te zien, ofschoon het natuurlijk niet kan uitblijven, dat de ééne filmheld meer, de andere minder de sympathie van het publiek zal oogsten; dat hangt natuurlijk geheel af van de rol, welke hij speelt. "Een nauwkeurige beschouwing zou natuur lijk te ver voeren en we zullen ons dus tevreden moeten stellen met een kijkje in vogelvlucht. We willen dan beginnen met de liberalen, die behalve hun bekende leuzen, dezen keer nog een militair buitenkansje hadden voor hun pro-bewapenings-leuze, n.l. de overval in de West. Met de N. R. Crt. aan de spits, zijn kolommen, ja pagina's vol gekalkt om te wijzen op de schromelijke verwaarloozing van de West-Indische belangen door de Neder- landsche regeereing. Laten wij intusschen in ons geïsoleerd hoekje aan de zee blijk geven, dat wij niet onverschil lig zijn voor den koelen Noordzeewind, welke voorkomt, dat onze hersenen door die berich ten verhit worden. 't is immers duidelijk, dat, als men tegen dergelijke extreme gevallen als in de West, elk plekje wenschte te verzekeren, dit ongeveer overeen zou komen met bijv. een huis zoo danig tegen diverse gevaren te verzekeren dat de premies nog meer zouden bedragen dan het huis waard is. En als zulke maatregelen eens consequent doorgevoerd moesten worden ook in Oost- Indië, dan kon Nederland z'n oorlogsbegroo- ting wel op een milliard brengen. Een eigen aardige opvatting in O. I. van dat geval in de West, wordt gekenschetst door de volgende dialoog: ie Radja: Hadden wij in de 17e eeuw ook maar zoo'n oorlogschip gehad, toen die water geuzen kwamen om ons te onderwerpen. 2e Radja: Daar zouden we toen niet veel aan gehad hebben vriend, want die kwamen met zendelingen en snaps. Ie R. Zendelingen en snaps, wat zijn dat? 2e R. Dat zijn bedwelmende middelen, als je weer bijkomt, zit je d'r tusschen. Als 2e groep komt voor de lens de S.D.A.P., de arbeiderspartij dus. Brutaal volkje, maar ze komen er tenminste eerlijk voor uit waar het hun om te doen is en schreeuwen het zoo mo gelijk van de daken; hoor maar! „Wij komen op voor de belangen van de arbeiders van elke gezindte. Elke geloofs overtuiging, van welken aard ook, is privaat eigendom, daarmee bemoeien wij ons niet. Alleen op staatkundig gebied rust op ons allen de plicht onze economische positie te verbeteren en met trots mogen wij op onze resultaten bogen a.d.z. de ongevallen ver zekering, ouderdomspensioen, 8 uren werkdag, vacantietijd, hygiënische en veiligheidsmaat regelen in fabrieken en werkplaatsen, afschaf fing van den kinderarbeid, enz. enz. En nu zijn we opweg naar de medezeggen schap in de bedrijven, want niet alleen de werkgever, maar ook de arbeider heeft er belang bij, dat een bedrijf in stand blijft en dat bij het beheer paal en perk worde gesteld aan te groote willekeur, welke volgens de ervaring tot excessen leiden kan. Onze grootste tegenstanders, zeggen zij verder, of liever tegenstanders mogen wij ze eigenlijk niet noemen, daar bedoelde categorie te onbewust is, om te breken met hun burger lijke ideeën, hun heerediensten, menschenvrees en oogendienarij, doch ze oefenen dan toch een remmenden invloed uit op onzen voort gang; het zijn dan in de eerste plaats zij, die nog uit vrees voor de letterknechterij van R. K. of sektarische pausen maar mee- schelden, dat de S.D.A.P. ongeloof predikt; verder de hoeden-proletariers, die in hun stand of uit hoofde van hun betrekking wel eens met een mijnheer mogen meepraten, en daardoor in den waan komen, zich toch vooral niet op één lijn te kunnen stellen met den arbeider, of schoon zij verder in precies dezelfde economi sche omstandigheden verkeeren. Verder zijn er nog proletariërs, hetzij mèt of zonder hoed, die in pijnlijken twijfel ronddwalen of onder het lezen van Mattheus VI, vers 19 tot einde, denken: „Zou dat nu ook voor den baas ge schreven zijn?" Ook Jacobus V is niet bij machte dezen twijfel op te heffen en zij doezelen moeizaam verder. Aldus de S.D.A.P.ers, ja, dat volk heeft geweldig veel praats. Dan komen we aan de partijen, die van den kansel hun pantser ontvangen, om beveiligd te zijn tegen de zondige invloeden der onge- loovigen, doch tevens wordt daarbij hun geest ompantserd en sluit dus elke ontwikkeling uit, in welke richting ook. Dit zijn wel de moei lijkst te volgen, de meest onbegrijpelijke groepen. Ofschoon ik wil gelooven, dat menig streven van welke sekte danook, goed bedoeld is, ontkomt bijna geen enkele aan de verdenking, bekrompen van geest te zijn of dit althans voor te wenden en tevens de bedoeling te hebben om ook den geest van anderen binnen bepaalde grenzen te houden. Dat de sekten zelf onophoudelijk strijd voeren in eigen kamp over de belachelijkste kleinzieligheden, schijnt geoorloofd, doch dat anderen zich bqven dat bekrompen gedoe verheffen, o wee, dat kwalificeert hen onmid- deiijk tot ongeloovigen. Voortdurend wordt in het kamp geklaagd over de onkunde omtrent den inhoud van de Schrift. De ernstige studie van het Woord voorkomt immers, dat de geest gelegenheid zal krijgen zich ook op ander gebied te ont wikkelen, en dat is juist, wat de sektariërs voo r hun politieke oogmerken noodig hebben. Een pamfletje bijv. dat kennelijk méér het doel heeft reclame te maken voor een brochure, dan wel voor de verkiezing, roept zijn hervormd gereformeerden op ons eiland toe: „Ontwaakt." Dat is natuurlijk satiriek, 't is nu duidelijk genoeg, dat alle sektarische politiek erop ge richt is, het volk slaapmiddelen toe te dienen. Dan vervolgt het pamflet verontwaardigd: „Moeten wij ons nog langer laten gebruiken als Houthakkers en Waterputters Dat is stellig eigen fabrikaat, 't klinkt althans oer-origineel. Overigens verbaast deze revolu tionaire toon van die zijde. Moet men niet geduldig de verdrukking dragen, 't is toch niet onze wil, die zal geschieden? Op deze manier morren, dat is alleen die rooie ongeloovigen VRIJ BEWERKT NAAR EEN NOVELLE VAN J. O. L. MARUNIER. 2) Tante Mietje was de eigen zuster van den over leden heer Roland, als de oudste had zij zich reeds vroeg een zeker gezag over haar broeder aange matigd, en toen deze, nog ongetrouwd, 't groote huis der firma bewoonde, had zij de huishouding met aristocratische macht gevoerd. Na het huwe lijk van haar broeder bleef zij in haar rechten gehandhaafd, om de eenvoudige reden, dat me vrouw Roland niets aangenamer was, dan de teugels van het prozaïsche huishoudelijk bewind in handen der zuster/te laten. Aan tante Mietje bleef de volkomen heerschappij over keuken en kelder, zolder en wasch, mevrouw behield voor zich den gemakkelijken stoel om te mijmeren of te praten, haar kaptafel, salon en boudoir. Bovendien hadden beide vrouwen instinctmatig gevoeld dat tusschen haar alle vertrouwelijke om gang ondenkbaar was; mevrouw Roland bleef altijd jong en levenslustig van hart en tante Mietje was ongetwijfeld op vijf-en-veertigjarigen leeftijd ter wereld verschenen, om in haar eeuwig zwarten japon met de zware sleutelbos op zij, haar zwarte muts en geel, gerimpeld gelaat, de schrik der dienstboden en de bloedraad hunner misdrijven te zijn. Het minste verzuim werd dan ook steeds geoorloofd. Het koopt en leest herinnert mij aan een boot werkersstaking te R'dam, toen klonk het door heel de stad „Koopt en leest, de Rotterdamsche politie of de Hollandsche kozakken aan het werk, kost maar 2 cent." Natuurlijk wordt er ook nog de leer onzer Vaderen weer verheerlijkt. Daarbij dacht de schrijver zeker aan den moord op Johan v. Oldenbarneveldt en de Gebrs. de Wit en de christelijke behandeling van Hugo de Groot. Ja, aan die Vaderen kunnen we een voor beeld nemen. Dan komt de onderteekening: Een lezer van bovengenoemde brochure. En foei, dadelijk kwam weer die leelijke achterdocht bij me op, of n.l. die eenige lezer niet tevens de schrijver kon zijn, toen hij z'n woordenschat nog eens nalas? De zwarte pers op Flakkee heeft het ook al niet naar den zin en klaagt: De aanwinst van deze partij van liet ongeloof (S.D. A.P.) is zeer te betreuren. Eigenaardig toch, dat alles, wat niet tot hun sekte behoort, ongeloovig is. Dat de domme massa zich toch immer nog laat bedotten met deze bedriegelijke theorie. Wat hebben de staatkundige belangen nu te maken met het geloof. Moet dan bijv. een arbeider, wiens econo misch belang het is, de positie der arbeiders te verbeteren, een dominé in de 2e kamer helpen, die misschien de belangen van zijn tegenstander voorstaat? Kan hij niet even goed de belangen van de arbeidersgroep voorstaan en tóch gelooven? Natuurlijk, kan dat, zijn individueele geloofs overtuiging staat de behartiging van zijn econo mische belangen absoluut niet in den weg. Doch het is juist de krijgslist der sekten om de begrippen geloof en politiek zóó voor te stellen, alsof zij onvoorwaardelijk parallel moeten loopen, en op die truc vliegt het sek tarische stemvee erin. En met deze middelen ontzien zich zelfs dominé's niet een zetel te veroveren in het parlement, voorwaar een eerzame post. Bij de R. K. is het natuurlijk evenzoo, alleen kunnen daar de arbeiders, behalve dan hun onwetendheid, nog de verontschuldiging aan voeren, dat de kerk meer dwang op hen kan uitoefenen o.a. door kerkelijke formaliteiten, als bijv. de biecht, de vergeving der zonden en de ban. Wat betreuren de sektariërs het wel, dat de protestantie deze machtsmiddelen heeft afge schaft; wat zouden ze daèr een plezier van kunnen hebben, maar er is weer hoop, flink sekte-scholen stichten, dan groeien de Kersti- anen in de kamer en dan komt het wel in orce. Dan krijgen we ook weer de doodstraf, snel vuurkanonnen, afschaffing van leerplicht en vaccinatie-plicht. Dus kan het kind weer met z'n achtste jaar aan het werken dus weer wat bekort worden op 't loon van den arbeider. Hoerah! dan krijgen we weer den gulden tijd van die verheerlijkte vaderen, dan gaan we weer oorlog voeren, dat is immers een straffe Gods, en daar Hij schijnbaar niet bij machte is de menschheid op andere wijze voldoende te straffen, moeten we Hem daarbij noodzakelijk een handje helpen en de sektariërs voelen zich natuurlijk geroepen, de eerste hulp te ver- leenen niet alleen, neen, zelfs als God nalatig mocht blijven in het toepassen dezer straf maatregelen dan zullen zij het zelf wel doen. Zij, die eenigermate de schoolactie gevolgd door haar opgemerkt en bestraft en de overtuiging daarvan hield de dienstboden zoodanig in toom, dat het huis voortdurend in de beste orde was en men moeilijk een beter ingerichte huishouding kon aanwijzen. Ofschoon de grillige erftante dus, als een vrou welijke Vidocq, de geringste verzuimen der dienst boden betrapte en zich aan 't verkeer met de buitenwereld geheel onttrokken had, bezat zij echter te groote nieuwsgierigheid om niet alles te willen vernemen wat daar buiten omging. Zij had hierin voorzien, door zekeren Kees, een timmer man, in haar bescherming te nemen en zijn ver tellingen bedekt en behendig aan te moedigen. Doch wat Kees ook voor belangrijk nieuws mocht gehoord of afgeluisterd hebben, aan welke schrikbarende verzuimen zich een of andere dienst bode ook schuldig was, op Vrijdag was tante Mietje voor niemand te spreken. Dat was haar ongeluks dag. Op Vrijdag was haar moeder gestorven, op Vrijdag was haar eenige zuster ten gevolge van een noodiottigen val van de trappen bezweken, op Vrijdag had zij haar onvergetelijken vetten Azor verloren, op Vrijdag had het huis Roland dien gevoeligen slag getroffen, kortom zij be schouwde dien als den noodiottigen dag haars levens en bracht dien steeds op haar kamer door. Op dien dag verkoos zij door niemand, om welke reden ook, gestoord te worden, en waagden me vrouw Roland, noch zelfs Louis op dat bevel inbreuk te maken. II. De prachtige bronzen pendule sloeg statig elf uur toen Louis Roland den sierlijken salon van hebben, zullen nu uit de hier gebruikte zin speling, zelfs na oppervlakkige beschouwing wel inzien, wat het oogmerk en welke de vruch ten zijn van de sekte-scholen, ofschoon men zich maar op het ergste moet voorbereiden, daar de sektarische acrobatiek elke verrassing mogelijk maakt. De protesten zullen eerst komen, als de belastingbiljetten afkomen, doch dan is het te laat. A. P. INGEZONDEN MEDEDEELING. Spierpyrw Sl-Ljv'e öpï&ren do.delyK^wrLjv'en mat Uel eenige middel cLcxt tok diep in Llw -spieren door? dr'i ngt en Li ónel Weer len'^g macJ(t AKK^r's Klooslcnbalsern. ,Ce« qot 1 Fpetf (Adv. in Blokschrift) het ouderlijk huis betrad. „Maar Louis! wat zijn toch verliefde harten, 't Slaat elf uur en mijnheer staat reeds in bruigoms toilet gereed. Is 't om je eens door je moeder te laten bewonderen, hé bedorven jongen? Kom dan in dezen stoel zitten, Louis lief, dan kunnen we eens vertrouwelijk praten." Mevrouw wees een stoel aan in de nabijheid der hare, waarin zij op behagelijke wijze in een pracht- werkje had zitten bladeren. Doch Louis veront schuldigde zich, wierp snel een blik van zelf voldoening in den spiegel en legde de laatste hand aan zijn toilet. Het moederlijk oog rustte intusschen met innig welgevallen op haar rijzigen zoon, wiens slanke leest door dit meer sluitend toilet nog beter uit kwam en wiens mannelijk, gedistingeerd voor komen haar zoo treffend aan zijn vader herinnerde. De deur werd geopend en een knecht overhan digde zijn jongen meester een pakket. Snel opende Louis dit, wierp wederom een blik op de pendule en liep het vertrek onrustig op en neer. „Die tijd, die tijd! Hij heeft vleugels als we zijn gang zouden willen stremmen en „Maar Louis, je kunt toch niet om elf uur bij je bruid vertoonen. Ze moet toch toilet maken. Wat heb je daar voor een pakket ontvangen?" „Och ma, mijn buitenlandsche pas voor ons huwelijksreisje," antwoordde Louis half knorrig en half verlegen, terwijl hij zich met de armen over elkaar geslagen tegen den schoorsteen plaatste „Ha, ha!" liet mevrouw Roland zich lachend achterover in haar stoel vallen. „De eerste bruids dag is amper aangebroken en de buitenlandsche pas voor de huwelijksreis is al gereed. Ik dac dat het je bedoeling was pas over acht dag Ons Vrouwenhoekje. Het Verduurzamen van zomergroenten en vruchten. De wijzen, waarop ooft en vruchten kunnen worden verduurzaamd, zijn de volgende: 1°. door stereliseeren (hetgeen in de huis houding geschiedt in flesschen). 2°. door inkoken met suiker. 3°. door inleggen met azijn. 4°. door inmaken met zout. 5°. door drogen. Stereliseeren nu wil zeggen: het dooden der aanwezige bacteriën die het bederf veroor zaken en verhinderen, dat nieuwe bacteriën toetreden. Deze tweeledige werking geschiedt door de glazen met hun inhoud aan een be paalden hittegraad bloot te stellen. De hitte- graad doodt de bacteriën en zorgt tegelijker tijd voor luchtdichte afsluiting van de glazen. Zooais we hierboven al reeds bespraken, verliest elk product dat wordt verduurzaamd iets van zijn waarde, maar dit verlies zal bij het stereliseeren niet overmatig groot zijn, ais het maar zaakkundig geschiedt. De voor namelijk in groenten voorkomende vitamine soort kan een sterelisatie-proces best verdragen soort kan een sterelisatie-proces best ver dragen, maar wel kan het gehalte der vita minen (vitaminen zijn noodzakelijke levens stoffen) sterk achteruitgaan, zelfs nul worden door verkeerde behandeling. De vitaminen zijn oplosbaar, komen dus voor in de planten sappen en niet in de vaste bestanddeelen en nog maar al te vaak worden spinazie, andijvie, sla, postelein enz. hetzij met te veel water op het vuur gezet, hetzij zelfs afgekookt en het vocht er van weggeworepen. Eet men dan nog alleen de overgebleven vaste bestanddeelen, dan dient men te weten dat dit luxe-kost is in den slechtsten zin van het woord, want eenig voordeel heeft het lichaam er niet van. Wie stereiiseert dient er voor te zorgen dat in de eerste plaats de waarde van het voedsel be houden blijft door volumineuze groenten bij kleine hoeveelheden te doen smelten, waardoor de volgende portie kan gekookt worden in het nat van de voorgaande. Is ondanks alles de hoeveelheid vocht toch te groot om in de flesschen te bergen, dan kan het enkele vocht worden gestereliseerd en gebruikt worden voor soepen. Wie groentertsap wegwerpt maakt zich schuldig aan schromelijke verkwisting! Van een glas, waarin men gestereliseerd ooft of fruit zai bewaren, moet men verlangen, dat het gemakkelijk en goed kan worden schoon gemaakt, daar het minste stofje mis lukking ten gevolge kan hebben. Elk glas is voor ieder product geschikt. Na te zijn schoon gemaakt met sodawater, kunnen ze altijd weer opnieuw gebruikt worden voor een ander soort groente of ooft, dan ze de eerste maal bevatten. De glazen sluiten met een bijpassend deksel en gummiring, voor zoover het betreft de glazen die gebruikt worden bij een speciaal stereliseer-toestel, waaromtrent men in ieder magazijn van huishoudelijke artikelen alle gewenschte inlichtingen kan krijgen. Ook in een gewone pan of ketel met kurk- flesschen kan men stereliseeren en met een beetje kennis van zaken ook zeer goed in de moderne ovens der gasfornuizen, waarom trent de betreffende firma's alle inlichtingen en gegevens verstrekken. De flesschen moeten echter wijde halzen hebben en de kurken vooraf een kwartier worden uitgekookt. Zijn de flesschen dan ge vuld met ooft of fruit, dan wordt de kurk met een kruistouw of dun ijzerdraad op den hals van de flesch gebonden. Dit geschiedt op de volgende wijze: het ijzerdraad, touw of bind garen wordt eerst om den dikken rand boven aan de fleschhals gewonden en dan van twee zijden over de kurk stevig aangetrokken en omgebogen of geknoopt. Dit zorgvuldig bin den is noodig, daar anders de kurken onder het verhitten rijzen of zejfs geheel uit de halzen springen. Leg na het sluiten der flesschen op den bodem van de pan of den ketel een rooster van houten latjes, zet daar de glazen op, vul met lauw water bij en laat dit langzaam ver hitten. Zoodra de thermometer (voor slechts 75 ets. in huls te bekomen) de vereischte temperatuur aangeeft, begint de sterelisatie- duur. Mocht, wanneer de flesschen uit het water komen, de kurk toch een eind de hoogte zijn ingegaan, dan wordt deze terstond er in geduwd. Daarna wordt in een ijzeren pan wat lak gesmolten tot dit vloeibaar is en vervol gens de bovenkant van de flesch hier in ge doopt, zoodat het lak goed om de kurk heen- sluit. Nadat de lak is koud geworden, word dezelfde bewerking nog eens herhaald. Zijn er geen gaatjes meer in de lak te zien, dan is de flesch luchtdicht afgesloten. (Slot volgt). naar het buitenland te gaan." „Och ma, hernam Louis gemelijk, ik heb het maar gedaan qm later geen last met die dingen te hebben, en Plotseling hield hij op en beiden zagen verbaasd naar de geopende deur, waar zich tante Mietje met haar afgemeten tred en stroef gelaat ver toonde. Tante Mietje, die op Vrijdag den salon binnen trad, waarin zij zich slechts twee malen per jaar vertoonde! Moeder en zoon beseften dat er iets zeer belang rijks moest hebben plaats gehad, dat tante zoo danig van haar gewoonte deed afwijken. Mevrouw Roland zag haar verschrikt aan. „Wil je me spreken, Mietje?" „Neen," antwoordde zij op afgemeten toon, „maar er is iemand om Louis te spreken: Kees de timmerman." „Kees de timmerman!" herhaalde Louis, met een minachtenden glimlach, zekere ontsteltenis trachtende te Verbergen, „wat moet die hebben?" Dat wist tante Mietje niet. Kees had zich door geenerlei weigering der dienstboden iaten afwijzen, maar volgehouden dat hij Louis afzonderlijk moest spreken. Ofschoon tante Mietje zich op haar kamer bevond, was haar die woordenwisseling ter oore gekomen en had zij zich naar beneden begeven om in persoon met Kees te spreken. Doch, welke middelen tante's geprikkelde nieuwsgierigheid ook in 't werk stelde om Kees zijn geheim te ontlokken, 'twas haar niet gelukt. „Wat wil die kerel dan?" bromde Louis met een gefronst voorhoofd, „mij te komen hinderen, terwijl ik gereed sta om naar Hermine te rijden. Och tante, wees zoo goed en vraag hem, even op ECKENER OVER ZIJN WERELDREIS. BERLIJN, 2 Juli. Dr. Eckener verklaar de heden te Berlijn, in een onderhoud met een vertegenwoordiger van de „Tempo", dat hij de stellige verwachting koestert ,op 10 Augustus a.s. met zijn luchtschip de voorgenomen reis om de wereld te kunnen aanvaarden. De juiste datum van het vertrek zal echter afhankelijk zijn van het resultaat der proeftochten. Het reisprogram is ongewijzigd gebleven. Eckener is voornemens te Tokio, in Caiifornië en te Lakehurst te landen. Vervolgens zal naar Friedrichshafen worden teruggekeerd. Toe bereidselen voor de landing zijn reeds overal getroffen. mijn kamer te komen?" Tante Mietje verliet het vertrek, gevolgd door Louis, die snel den trap naar zijn kamer opliep. Mevrouw Roland bleef peinzend in haar stoel zitten en kon zich niet verklaren waarom Kees zoo nadrukkelijk en geheimzinnig verzocht had, haar zoon alleen te spreken. Doch weldra hielden haar gedachten zich met andere zaken bezig. Toen Roland zich op zijn kamer alleen bevond, zag hij doodsbleek. Zelfs scheen 't alsof hij een oogenbiik wanhopend zijn handen wrong, doch toen hij den zwaren tred van Kees hoorde, trachtte hij zich zoo goed mogelijk te herstellen en een koele, trotsche houding aan te nemen. Er werd aan de deur geklopt en een breed geschouderd man met een eerlijk, bruin gelaat betrad het vertrek. „Wel Kees, wat'is er van je dienst?" vroeg Louis, den timmerman flink in de oogen ziende. „Een woordje, mijnheer!" begon Kees, zijn pet in beide handen nemende, terwijl hij zich scheen in te spannen om bedaard te blijven. „Ik hoor dat u gaat trouwen met juffrouw Lande, is dat waar, meneer?" „En wat gaat jou dat aan?" snauwde Louis hem toe, terwijl hij 't hoofd trotsch achterover wierp en den timmerman minachtend aanzag. Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1929 | | pagina 1