99% -4%% PUROL -tortel PANDBRIEVEN INSULAlREHrFOTSEEKEAHK Paard en Hoornvee GOEDKOOP E VERGADERING it 115, Rotterdam, dellen voor de GOEDKOOPSTE PRIJZEN den. Roowhoeden steeds voorradig. Coöperatieve Boerenleenbank v TE ZIERIKZEE Tiolarts 1 li BIIJS Voorstraat 209 - Sommelsdiik Openbare Verkooping WOENSDAG 13 MAART 1929 11E JAARGANG. - N°. 37 Pluimveeteelt. FEUI LLETON. ROSA MARINA Mimv-e èm ZM fb&tM f Beenwonden Kloosterbalsem Voor huis en hof. FRÏSO BAAI 30-35-40'50 ct. Sommelsdijk, vin. leeskerk en 's av. ds. Van Ameide. Dirksland, vm. en 'sav. ds. Van der Wal. Herkingen, vm. dhr. Van Yperen. Melissant, nm. ds. Polhugs. Stellendam, vm. en 'sav. dhr. Bouman. Goedereede, 'sav. ds. Vlasblom uit Oude Tonge. Ouddorp, vm. leeskerk en nm. ds. Vlasblom. Nieuwe Tonge, vm. en nm. ds. Leenmans uit Delft Oude Tonge, vm. ds Vlasblom en's av. leeskerk. Ooltgensplaat, vm. ds. Van Ameide en 's av. leeskerk. Langstraat, 'sav. dhr. Vetter. Den Bommel, vm. leeskerk en 's av. dhr. Van Yperen. Stad aan 't Haringvliet, vm. ds.Polhuijs en 's av. leeskerk. GEREFORMEERDE KERK. Middelharnis, vm. en 's av. ds. Van Velzen. Stellendam, vm. en 's av. leeskerk. Ouddorp, vm. en nm. ds. Diemer. Ooltgensplaat, vm. en 'sav. ds. De Lange. Den Bommel, vm. en nm. ds. Schaafsma. Stad aan 't Haringvliet, vm. en 's av. ds. de Graaff GEREFORMEERDE GEMEENTEN. Middelharnis, vm. en 'sav. leeskerk. Dirksland, vm. en 's av. ds. De Blois. Herkingen, vm., nm. en 'sav. leeskerk. MAART 1929 in het Algemeen rTERDAM, des middags om 12 uur. :SPREKING ïaccijns. en Klauwzeer. sch door militairen, Rijks- en Gemeentelijke inrich- Heer W. DEI KROES te Overschie. Iringend verzocht en in hun eigen belang aangeraden, Het voorloopig Comité: W. DE KROES, Overschie. M. DEN HOLLANDER, Nieuwerkerk a/d. IJsel. J. A. TEN HEUVEL, Hoogeveen. en geen VERMOEIDHEID. -HEUPVORMER neemt alle over- schaanwas weg en geeft het lichaam is onmisbaar voor den goeden .eipziger Chemische fabriek van Sanitaire „HYG1ËA", Bureau van dit Blad. ïan, 3 huixen naast firma Rooster. AL GROOTE MATEN. is gekocht en U blijft Klant. Het bestuur van de Coöperatieve Boerenleenbank te Ooltgensplaat verzoekt de houders van Spaar bank-, Voorschot- en Rekening Courantboekjes genoemde boek jes in den loop dezer maand af te halen en de afgegeven re?u's mede te brengen. HET BESTUUR. Spreekuren Dagelijks van 8V2 tot 10 uur voorm. en van 1 tot 2'/2 n.m. en volgens afspraak. Telefoon No. 236. van te SOMMELSDIJK Op Woensdag, 13 Maart 1929 des v.m. 10 uur, ten ver zoeke van den Heer JAN MASTEN BROEK Jbzn., aan de Oost-Achter straat te SOMMELSDIJK. Notaris VAN BUUREN. Prijs per kwartaal f 1, Losse nummers 0,07° ADVERTENTIËN van 16 regels 1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1»per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. Vragendeze rubriek betreffendekunnen door onze abonné's worden gezonden aan Dr. B. J. G. te Hennepe, Diergaarde singel 96a Botterdam. Postzegel voor antwoord insluiten en Blad vermelden. DE GROOTE TENTOONSTELLING TE PARIJS. Een reuzenslang van menschen, die uit de tunnels kruipt. Op de tentoonstelling ontmoeten dus zeer veel menschen met zeer verschillende doel einden elkaar. Aan den eenen kant staat de nutpluimveehouder die komt om wat te leeren en er de beste exemplaren te zien van de bedrijfsrassen die hij houdt. De liefhebber pluimveehouder ziet daar wat zijn collega's bereikt hebben en de dierenvriend en natuur- bewonderaar geniet daar van de overweldi gende hoeveelheid van interessante vormen, die het menscheiijk vernuft weet te fokken. Het is gewoon verbazingwekkend te zien het reusachtige verschil tusschen een klein, tenger krielhaantje en een der groote azaiatische ras sen, zooals Cochins, Brahma's, enz. Natuurlijk zijn er nog veel belangen die de pluimveehouders op de tentoonstelling bren gen, zooals vergaderingen hunner clubs, ge sprekken met kennissen die men weet aan te zullen treffen, onderhandelingen over koop of verkoop van dieren, apparaten, enz. Mijn doel op de groote tentoonstellingen is meer om te kijken hoever de pluimveehouderij in het algemeen gevorderd is. Voor mij zijn de dieren zelf van veel minder belang dan de stands waar de handel zijn producten ten toon stelt. Vooral op de groote tentoonstellingen in Berlijn, Hannover, Parijs, Brussel en Londen worden elk jaar de nieuwste zaken voor het eerst aan het publiek vertoond en daar krijgt men dus een uitstekende indruk over den stand der pluimveehouderij in het betreffende land. Ik kan dan ook meestal met een gerust geweten alle dieren voorbijgaan, er niet eens naar kijken en direct al mijn aandacht besteden aan de stands met de voederartikelen, broed machines, etc. Mij interesseeren nu eenmaal minder de veeren dan de eieren en de heele kunst is voor mij van het pluimvee zooveel mogelijk voordeel te behalen met zoo weinig mogelijk kosten, de zuivere zakelijke basis dus. In de pluimveebladen is in het afgeloopen jaar verbazend veel geschreven over den ach teruitgang in het tentoonstellingswezen en het valt niet te ontkennen dat verschillende ten toonstellingen te klagen hebben over gebrek aan belangstelling. Dit maakt natuurlijk een punt van zorgen uit voor de betreffende ten toonstelling houdende pluimvee-vereenigingen en allerlei oorzaken worden aangewezen als de schuldigen. De een zoekt het in het feit dat er veel te veel kleine plaatselijke tentoonstel lingen gehouden worden, waar de menschen niet veel bijzonders zien, de ander geeft weer de schuld aan de keurmeesters die de dieren moeten beoordeelen en de prijzen moeten uit reiken. Ik heb echter den indruk dat dit laatste wel een punt van het uiterste gewicht is voor de inzenders, doch dat het groote publiek over het algemeen er vrij onverschillig voor is of mijnheer A of mijnheer B de een of andere prijs behaald heeft. Het keurmeesters-vak lijkt mij geweldig moeilijk en ondankbaar, want van te voren is haast altijd te zeggen, dat hoe DOOR MELATI VAN JAVA. 54) Frank en zij stapten in en wuifden nog lang met den zakdoek. Juffrouw Bol beantwoordde alleen den groet, want de dokter was in zijn kamer teruggekeerd; hij zat voor het raam en tuurde weer naar de zee met gebogen hoofd, inééngedoken als een oud man. XXVI. Mevrouw Van Haeren ontving dienzelfden avond haar zoon en schoondochter. Het was een moeilijk oogenblik, maar de zwakte van Rose-Marle maakte de ontmoeting licht. Zij moest dadelijk gaan rusten en de schoon moeder vertelde later met tranen in de oogen, dat zij zoo hartelijk en echt kinderlijk haar omhelsd en beloofd had voor haar een lieve dochter en voor Frank een goede vrouw te zijn. „En nu verwondert het mij niets, dat oom Theo zich haar zoo aangetrokken heeft, want zij is immers een Doremael van Asperen en haar vader was eenmaal zijn commandant," voegde zij er bij. Den volgenden dag kwam Charlotte haar be zoeken. Nu de zaak eenmaal zoo stond, was men besloten haar geheel ais lid der familie te he men ook de prijzen uitdeelt, er altijd de een of ander ontevreden zal zijn. Begaat de keur meester werkelijk ernstige fouten, zooals laatst een lezer schreef dat een Campbell eend met een vlek aan den hals een eerste prijs gehaald had, dan wordt hij meestal gauw door het publiek op zijn vingers getikt. In ons land bestaat er voor keurmeesters een examen, dat afgenomen wordt door bekwame deskundigen en wie in een bepaalde kippensoort slaagt, weet er heusch wel wat van. Een groot begrek van vele tentoonstellingen vind ik, dat er te veel op gelet wordt om een groote hoop dieren bij elkaar te krijgen en te weinig om werkelijk het publiek wat interes sants en leerzaams te laten zien. (Adv. Ik denk om maar eens een voorbeeld te geven aan konijnenhouders. Hoeveel duizenden en nog eens duizenden konijnenhouders zijn er niet in ons land en hoe tobben de meesten niet om een behoorlijk goed hok te maken. Wat zou nu eenvoudiger zijn dan eens een paar modelhokken te demonstreeren en de menschen er eens op attent te maken hoe ze zoo'n hok moeten inrichten. Precies hetzelfde geldt voor kippenhokken. Hoeveel duizenden kippenhouders zijn er niet in de dorpen en de steden, die in hun tuintje van allerlei knut selen om hun dieren te huisvesten, doch die daarbij heel weinig voorbeelden hebben, hoe ze dat nu eens practisch, eenvoudig en niet te duur kunnen doen. Als er nu door plaatselijke tentoonstellingen eens wat minder aan andere dingen uitgegeven werd en wat meer moeite gedaan werd eens een paar modelhokken te krijgen en te demonstreeren, dan zou het pu bliek al veel meer tevreden zijn. En zoo zijn er massa's dingen te bedenken, waar het pu bliek groote belangstelling voor heeft en die men zeer weinig ziet. Doch m'n doel was feitelijk mijn laatste bezoek aan de tentoon stelling te Parijs te beschrijven. Van 14 tot 19 Februari is daar gehouden de 58ste Internationale Pluimveetentoonstel ling. Het eigenaardige is dat dit een pluimvee tentoonstelling heet, doch dat de konijnen er feitelijk verreweg den boventoon voeren. Let maar eens op. Deze geweldige tentoonstelling die uit allerlei landen bezoekers trekt, omvat bijna 10.000 dieren. De grootste in ons land omvat bijna 4000 dieren, dus nog lang niet de helft. Onder deze 10.000 dieren waren thans te Parijs aanwezig 2857 nummers konijnen en daar sommige nummers foktoomen of meer dieren betreffen, kunnen we gerust zeggen dat hier 3000 langooren verzameld waren. Aan kippen waren er slechts 2104 nummers, dus ruim 700 nummers minder. Zelfs waren er meer duiven dan kippen, n.l. 2219 nummers. Feitelijk dus een reusachtige konijnententoon stelling met duiven en kippen en massa's andere dieren. Avicultura in den Haag omvatte in Januari 1802 nummers kippen en 1341 num mers duiven, doch slechts 610 nummers ko nijnen. Hier hebben de konijnen dus heel wat minder te beteekenen. Frankrijk heeft echter veel meer ambitie voor konijnen en ook voor de zwaardere kippenrassen, vleesch-legkippen, schouwen. Rose-Marie's natuurlijke vroolijkheid bracht haar even aan het lachen, toen haar vroe gere mevrouw binnentrad. „Mijn hemel, Marie! je hadt actrice moeten worden," zeide mevrouw Zandberg half boos, half lachend. „Maar ik ben toch altijd lief voor je geweest, Is het niet?" „Ja, mevrouw, altijd „Neen, nu moet je natuurlijk Charlotte zeggen, en je kunt gerust bij ons komen op visite of als logeé, want Daatje is weg sinds Februariik zal het je nog eens vertellen, wat ik mij in haar bedrogen heb. Dat beweer ik altijd, zoo'n meid als jij krijg ik nooit weerom. Ik heb toen alleen op de getuigen van mijn oogen en ooren vertrouwd, maar al bedrogen zij mij toen niet, ik doe het toch nooit weer; ik kon eens zwaarder leergeld betalen Meta en Sophie dweepten dadelijk met hun nieuwe zuster. Rose-Marie vertelde hun gaarne wat de oorzaak was van haar scheiding van Frank, en zoo kwam men eindelijk op de hoogte. Zelfs Henri en Louise hadden vrede met zijn keus; ze was een gewoon meisje, dat was veel waard, ver zekerden zij. Stormenderhand nam zij alle harten in; de afleiding in Amsterdam deed haar goed, maar toch dacht zij steeds met een smachtend verlangen, dat zij zich dikwijls als een fout ver weet, naar de stille kluis van Duinwijk terug. Frank begon het uitgaan en het gesol met zijn vrouw zooals hij het niet zeer vleiend noemde te vervelen; hij verlangde met haar alleen te zijn en vertrok naar Parijs, waarheen ook Rosa-Marina hem langzamerhand meer begon te trekken. „Rose," zeide hij, „het lot van mijn schilderij hangt van jou af. Je moet beslissen, wat ik er mee doen moet!" zooals Wyandottes. Zoo heeft elk volk zijn eigenaardigheden en typeeren de genoemde cijfers al eenigzins de richting waarin men zich in de verschillende landen beweegt. Daar ik nu toch met cijfers bezig ben, geef ik meteen maar eens een vergelijkend overzicht over de tentoonstelling te Parijs en die van Avicultura. We krijgen dan de volgende getallen en de percentages van het geheel: Parijs. Avicultura. Aantal nrs. nrs. Kippen2104 25.0 1802 45.0 Dwerghoenders. 294 3.5 196 3.4 Eenden517 6.2 29 0.7 Ganzen200 2.4 3 0.1 Kalkoenen. 132 1.7 13 0.3 Duiven2219 26.0 1341 33.5 Konijnen 2857 34.0 610 15.2 Totaal 8323 3994 Dit zijn dus typische verschillen. In Neder land 45 kippen, in Parijs 25 in Neder land 15.2 konijnen, in Parijs 26 In ons kikkerlandje 0.7 eenden, in Frankrijk6.2 In ganzen en kalkoenen komen wij ook ver achteraan. Nu bedenke men wel dat het hier niet betreft cijfers over het geheele land door veetellingen verkregen, doch alleen maar cij fers van naar de grootste tentoonstelling ge zonden dieren. De tentoonstelling te Parijs omvat echter ook nog vele nummers geslacht pluimvee, dus poeliersinzendingen, verder in zendingen van allerlei bontdieren (zilvervossen, marters, waschberen, muskusratten, astrakan- schapen, konijnenvellen enz.), voorwaar dus een massa interessant zaken. De tentoonstelling wordt gehouden in een reusachtige hal vlak bij de Porte de Versailles, dus in het Z.O. van Parijs en als men daar zoo Zaterdagsmiddags en Zondags ronddwaalt, leert men begrijpen hoe geweldig veel belang stelling dit Parijsche volk heeft voor de ten toonstelling. Hier leert men een heel ander Parijs kennen dan wat de buitenlander er van kent, d.w.z. de groote boulevards, schouw burgen, variétés enz. Dat geheele vreemdelin gen-Parijs gaat eigenlijk buiten liet Parijsche volk om. Wie Parijs alleen zoo kent, kan net zoo goed in een andere stad hetzelfde vinden en een Engelschman met wie ik veel reisde, was dan ook half en half er toe gekomen te denken, dat in alle landen Engelsch gesproken wordt. Het is waar op de boulevards hoort men meer vreemde talen dan Fransch, in de groote internationale hotels van Barcelona tot Stockholm en van Londen tot Warschau ont moet men steeds dezelfde deftige, hautain- doende oberkeilners met hun gladgeschoren gezichten en witte boorden en zijn de kamers ook hopeloos uniform. De groote hotels in Amerika en Canada zijn wat practischer inge richt, doch ook daar komt het op hetzelfde neer. Alle groote steden hebben een bepaald internationaal gedeelte, waar het betreft het hotelleven, maar wie de steden alleen op deze en sprinqende lippen Ia donzen van 30-60 en 90 ct- Tube 80 ct. Bij Apoth. fn Drogisten (Adv.) Maar dat het gezicht van het doek haar zoo sterk zou aangrijpen, had hij niet verwacht; doods bleek stond zij het aan te staren, als doemde een vreeselijk visioen voor haar oogen op. „Je hebt mij toen gezien, Frank, dien avond. „Ja, en daarom ging ik dadelijk heen en liet niets van me hooren." „En wil je dat verkoopen?" „Als je het niet wilt, dan nooit! Ik zal het het volgende jaar naar het Salon zenden, misschien wordt het aangenomen; maar ik heb je beloofd, dat ik niets met je beeld zou doen tegen je will" „Ik kan het niet meer zien; als het hier moet blijven, hang er dan een doek over." „En waarom niet, lieveling? Omdat je daarna ziek werd?" „Misschien 1" Hij eerbiedigde haar wensch en sloot het op in zijn atelier, maar het volgende jaar verscheen het op het Salon en verwierf een gouden medaille; van dien dag was Frank een beroemd man. En vreemd, hoe beroemder hij werd, hoe minder „artiest" hij scheen; alle aanwendsels, die de we reld moesten verkondigen dat hij aan kunst deed, liet hij varen. Hij werd eenvoudig en natuurlijk; hij poseerde niet meer nu hij werkelijk geworden was wat hij vroeger schijnen wilde een groot kunstenaar. Rose-Marie hield haar belofte aan Dr. Adrichem; zij deed haar best gelukkig te zijn. ,Oom," schreef zij, kort na de geboorte van haar Marietje, „nu ontbreekt mij niets. Frank is zoo goed en hartelijk voor mij, en hij is dol op onzen kleinen engel." Hij schreef haar slechts een regel terug. „Heer, laat thans uw dienaar in vrede gaan wijze kent, kent nog lang niet het eigenlijke volk. De tentoonstelling te Parijs weet soms op een mooien Zondag een 60.000 Parijzenaars te trekken, dus dat zegt nog al wat. De eerste keer dat ik het zag, stond ik absoluut ver stomd. De ondergrondsche spoor, die om de twee minuten met 5 wagens aan komt vliegen, ieder met 80 passagiers (soms wel honderd), brengt dus elk oogenblik zoo'n 500 menschen aan en het geheel maakt den indruk van een levende reuzenslang, die rustig uit den tunnel komt schuiyen, de tentoonstelling aan den eenen kant intrekt en aan den anderen kant weer verlaat, om weer in een anderen tunnel te verdwijnen. Een reuzenslang van honderden menschen per minuut. En bij dat alles geen gedrang, geschreeuw of gejoel, men ziet het publiek zich beschaafd gedragen en genieten van de tentoonstelling. Over de verschillende stands de volgende keer. Dr. te Hennepe. INGEZONDEN MEDEDEELING. Jj Denk niet gering over beenwonden. Bij den last komt het gevaar, wanneer ze niet zorgvuldig worden behandeld. Akker's Kloosterbalsem op de wonde, verzacht de pijn, bevordert de vorming van nieuwe weefsels en werkt ontsmettend. Akker's „Geen goud zoo goed" DE TUIN ONTWAAKT. We gaan weer de goede richting uit, genieten volop van de koesterende zonnestralen en be groeten opgewekt het alom waarneembare ontwakende leven in den tuin. De werkzaam heden zijn door den strengen vorst danig vertraagd en worden mogelijk op verschillende plaatsen nog vertraagd, indien dit gedrukt wordt. Waar de bodem nog niet voldoende ontdooid is, zal het water wel een beletsel zijn voor veel buitenwerk. Door den tuin dwalende, onze oogen den kost gevende, komt overal het uitbottende leven ons zegevierend tegemoet. Glimmend- roode bladproppen van rabarber barsten door de donkere aarde, takken en twijgen van hees ters vertoonen overal groene puntjes, zwellen onweerstaanbaar op, wekken herinneringen aan teere groene tinten en toekomstige bloem trossen. Jammer dat onze vreugde gedeeltelijk wordt getemperd door het feit, dat talrijke vaste planten, al of niet voldoende gedekt, als slachtoffers der achter ons liggende strengen winter zijn gevallen. Met volkomen gerecht vaardigde nieuwsgierigheid zal menig planten liefhebber reeds voorzichtig geneusd hebben, hoe het afgeloopen is. En waar ook de over geblevenen geducht geleden hebben en daar door zeer verzwakt zijn, is voorzichtigheid meer geboden dan ooit. Na een week van zonneweelde maken we elkaar zoo graag over tuigd, dat er geen gevaar meer te duchten is, onderschatten we het gevaar van plotselinge, grimmige nachtvorsten geheel en worden er dan hard en onaangenaam aan herinnerd. Eenige weken later kwam er een brief van me vrouw Van Haeren aan Frank en Rose: „Beste Kinderen, Het is een treurige tijding, die ik u heden te melden heb. Ik heb mijn broeder verloren. Zijn dood was als zijn leven, één opoffering; hij is gestorven als een soldaat op het slagveld. Hij was sinds lang de oude niet meer, zei juf frouw Bol. Sedert de jonge mevrouw weg was, scheen de pit er uit. En nu wilde het ongeluk dat de typhus een week of wat geleden in Duinwijk losbrak; hij bleef dag en nacht in de kleeren tot hij niet meer kon; toen kreeg hij een longontsteking en binnen drie dagen was het afgeloopen. Bol telegrafeerde mij, maar het was al te Iaat; ik trof hem niet meer levend aan. O, het was zoo'n mooie doode, zoo vredig, zoo kalm, zoo glimlachend, of hij blijde was dat hij gedaan had met het leven. Zijn papieren waren allen in orde, maar we vonden niets dat eenig licht kon werpen op zijn zonderlingen levensloop. En verbeeld u! zijn universeele erfgenaam is kleine Marie; hij heeft legaten gemaakt aan de visschers en aan juffrouw Bol, maar dat is ook alles. Kom spoedig over om de zaken te regelen. Het verheugt me erg voor de kLélne meid, hoezeer het mij ook bedroeft mijn broer verloren te hebben. Het denkbeeld is zoo hard, dat hij niet meer daar is en als wij hem noodig hebben ons geen raad en hulp kan geven. Maar het is Gods wil en wij moeten ons onderwerpen." En zoo ging de brief nog een poosje op zalvenden toon voort, maar Rose-Marie luisterde niet langer; wanhopig lag zij te snikken, met het hoofd tegen den schouder van haar man geleund. „Ja, wij hebben oom veel te danken, Rose!" INGEZONDEN MEDEDEELING. per 72 pond. Ook al steken overal de teere sprieten door het dekmateriaal heen, alsof ze schreeuwen om het warme, beschuttende winterdek weg te nemen, zulks is voorloopig nog te gevaarlijk. Geef de planten lucht, het versterkt ze, doch laat het dekmateriaal voorloopig nog liggen. Al te groote voortvarendheid zou ons bitter kunnen opbreken. Werk is er nu volop in den tuin. Doodgevro ren planten worden verwijderd en door andere exemplaren vervangen. Verstekte planten kun nen de opengevallen plaatsen innemen, hetgeen wel de goedkoopste oplossing is. Natuurlijk eerst de grond behoorlijk spitten en mesten. Nu de meeste onzer bolgewassen in de kamer gaan verflensen en dagelijks meer verarmen, kunnen ook deze worden voorbereid voor over brenging naar den tuin. Nu denke men niet dat dit met alle bolgewassen gaat. Geforceerde en geforceerde bolgewassen zijn er twee. Bollen in een kas getrokken, daarna uit den grond gewipt, zijn dermate uitgeput en hun wortel gestel is zoo grondig verwoest, dat de levens kansen hier te zwak zijn. Bollen in een bloem pot, die kalmer konden uitgroeien, zijn uit stekend geschikt om in den tuin dienst te doen. Zulke potten plaatst men na den bloei in een lichte koele kamer, overdag bij westen wind en zacht weer voor het open raam. Na een overgangstijd van 2 a 3 weken worden ze overgebracht naar den tuin. De kluit wordt voorzichtig uit den pot geklopt en in een te voren gereedgemaakt plantgat gezet en wel zoo diep, dat de aardkluit eenige centimeters dieper komt te staan. Het overbrengen alleen bij gunstig weer. Vooral krokussen en narcissen zijn hier uitstekend voor geschikt. Het loof zal in de meeste gevallen wat verder uitgroeien, zich langzamerhand donkergroen kleuren, om in het begin van den zomer af te sterven. Ze bloeien dan het volgende jaar opnieuw. In den moestuin brengen we alles in gereed heid en hoe eerder hier de grond bewerkt, hoe beter. De zonnestralen moeten in den bodem kunnen doordringen en de koude, vochtige grond verwarmen. Hoewel wisselbouw in den tuin niet altijd is door te voeren, dienen we zeide hij. „O, Frank, je weet niet alles!" En in een opwelling van vertrouwelijkheid, van behoefte aan sympathie, bekende zij: „Nu mag ik je alles vertellen, en nu zal je ook weten, waarom ik Rosa-Marie niet zien kan zonder huiveren, en wat ik toen dacht en voelde toen je me daar zag staan. Arme, arme oom! Hij heeft gezondigd als zoovelen, maar geboet als geen enkelel" En zij verhaalde hem wat zij dien dag had gehoord, de vreeselijke bekentenis, die haar schokte, zij wist toen zelf niet hoe hevig. „En nu, Frank," zeide zij, haar bloemenoogen naar hem opheffend, „ik verweet het me zoo dik wijls dat ik nog altijd vol liefde aan oom denk en niet met wrok, zooals hij het wilde. Maar nu immers mag ik vrij aan hem denken als aan een boeteling, een heilige, niet waar, Frank?" Frank zweeg. Het was of een sluier van zijn oogen wegvielen tegelijk snoerde, voor het eerst van zijn leven, bittere smart zijn ziel samen. Hij begreep het nu beter dan zij zelf wellicht. Rose- Marie nam het leven met hem ook aan als een plicht, een boete misschien. „Dat is toch ook niet verkeerd tegenover jou? Ik maak je immers gelukkig?" „Ja, Rosel Denk aan hem zooveel je wilt. Wij danken hem alles, ik zelfs mijn „Rosa-Marina." EINDE.

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1929 | | pagina 1