99%
-4%%
PUROL
-tortel
PANDBRIEVEN
INSULAlREHrFOTSEEKEAHK
Paard en Hoornvee
GOEDKOOP
E VERGADERING
it 115, Rotterdam,
dellen voor de GOEDKOOPSTE PRIJZEN
den. Roowhoeden steeds voorradig.
Coöperatieve Boerenleenbank
v
TE ZIERIKZEE
Tiolarts 1 li BIIJS
Voorstraat 209 - Sommelsdiik
Openbare Verkooping
WOENSDAG
13 MAART 1929
11E JAARGANG. - N°. 37
Pluimveeteelt.
FEUI LLETON.
ROSA MARINA
Mimv-e
èm
ZM fb&tM
f Beenwonden
Kloosterbalsem
Voor huis en hof.
FRÏSO
BAAI
30-35-40'50 ct.
Sommelsdijk, vin. leeskerk en 's av. ds. Van
Ameide.
Dirksland, vm. en 'sav. ds. Van der Wal.
Herkingen, vm. dhr. Van Yperen.
Melissant, nm. ds. Polhugs.
Stellendam, vm. en 'sav. dhr. Bouman.
Goedereede, 'sav. ds. Vlasblom uit Oude Tonge.
Ouddorp, vm. leeskerk en nm. ds. Vlasblom.
Nieuwe Tonge, vm. en nm. ds. Leenmans uit Delft
Oude Tonge, vm. ds Vlasblom en's av. leeskerk.
Ooltgensplaat, vm. ds. Van Ameide en 's av.
leeskerk.
Langstraat, 'sav. dhr. Vetter.
Den Bommel, vm. leeskerk en 's av. dhr. Van
Yperen.
Stad aan 't Haringvliet, vm. ds.Polhuijs en 's av.
leeskerk.
GEREFORMEERDE KERK.
Middelharnis, vm. en 's av. ds. Van Velzen.
Stellendam, vm. en 's av. leeskerk.
Ouddorp, vm. en nm. ds. Diemer.
Ooltgensplaat, vm. en 'sav. ds. De Lange.
Den Bommel, vm. en nm. ds. Schaafsma.
Stad aan 't Haringvliet, vm. en 's av. ds. de Graaff
GEREFORMEERDE GEMEENTEN.
Middelharnis, vm. en 'sav. leeskerk.
Dirksland, vm. en 's av. ds. De Blois.
Herkingen, vm., nm. en 'sav. leeskerk.
MAART 1929 in het Algemeen
rTERDAM, des middags om 12 uur.
:SPREKING
ïaccijns.
en Klauwzeer.
sch door militairen, Rijks- en Gemeentelijke inrich-
Heer W. DEI KROES te Overschie.
Iringend verzocht en in hun eigen belang aangeraden,
Het voorloopig Comité:
W. DE KROES, Overschie.
M. DEN HOLLANDER, Nieuwerkerk a/d. IJsel.
J. A. TEN HEUVEL, Hoogeveen.
en geen VERMOEIDHEID.
-HEUPVORMER neemt alle over-
schaanwas weg en geeft het lichaam
is onmisbaar voor den goeden
.eipziger Chemische fabriek van Sanitaire
„HYG1ËA", Bureau van dit Blad.
ïan, 3 huixen naast firma Rooster.
AL GROOTE MATEN.
is gekocht en U blijft Klant.
Het bestuur van de Coöperatieve
Boerenleenbank te Ooltgensplaat
verzoekt de houders van Spaar
bank-, Voorschot- en Rekening
Courantboekjes genoemde boek
jes in den loop dezer maand af te
halen en de afgegeven re?u's
mede te brengen.
HET BESTUUR.
Spreekuren Dagelijks
van 8V2 tot 10 uur voorm. en van
1 tot 2'/2 n.m. en volgens afspraak.
Telefoon No. 236.
van
te SOMMELSDIJK
Op Woensdag, 13 Maart
1929 des v.m. 10 uur, ten ver
zoeke van den Heer JAN MASTEN
BROEK Jbzn., aan de Oost-Achter
straat te SOMMELSDIJK.
Notaris VAN BUUREN.
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,07°
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1»per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
Vragendeze rubriek betreffendekunnen
door onze abonné's worden gezonden aan
Dr. B. J. G. te Hennepe, Diergaarde
singel 96a Botterdam. Postzegel voor
antwoord insluiten en Blad vermelden.
DE GROOTE TENTOONSTELLING
TE PARIJS.
Een reuzenslang van menschen, die uit de
tunnels kruipt.
Op de tentoonstelling ontmoeten dus zeer
veel menschen met zeer verschillende doel
einden elkaar. Aan den eenen kant staat de
nutpluimveehouder die komt om wat te leeren
en er de beste exemplaren te zien van de
bedrijfsrassen die hij houdt. De liefhebber
pluimveehouder ziet daar wat zijn collega's
bereikt hebben en de dierenvriend en natuur-
bewonderaar geniet daar van de overweldi
gende hoeveelheid van interessante vormen,
die het menscheiijk vernuft weet te fokken.
Het is gewoon verbazingwekkend te zien het
reusachtige verschil tusschen een klein, tenger
krielhaantje en een der groote azaiatische ras
sen, zooals Cochins, Brahma's, enz.
Natuurlijk zijn er nog veel belangen die de
pluimveehouders op de tentoonstelling bren
gen, zooals vergaderingen hunner clubs, ge
sprekken met kennissen die men weet aan te
zullen treffen, onderhandelingen over koop of
verkoop van dieren, apparaten, enz.
Mijn doel op de groote tentoonstellingen is
meer om te kijken hoever de pluimveehouderij
in het algemeen gevorderd is. Voor mij zijn
de dieren zelf van veel minder belang dan de
stands waar de handel zijn producten ten toon
stelt. Vooral op de groote tentoonstellingen in
Berlijn, Hannover, Parijs, Brussel en Londen
worden elk jaar de nieuwste zaken voor het
eerst aan het publiek vertoond en daar krijgt
men dus een uitstekende indruk over den
stand der pluimveehouderij in het betreffende
land. Ik kan dan ook meestal met een gerust
geweten alle dieren voorbijgaan, er niet eens
naar kijken en direct al mijn aandacht besteden
aan de stands met de voederartikelen, broed
machines, etc. Mij interesseeren nu eenmaal
minder de veeren dan de eieren en de heele
kunst is voor mij van het pluimvee zooveel
mogelijk voordeel te behalen met zoo weinig
mogelijk kosten, de zuivere zakelijke basis dus.
In de pluimveebladen is in het afgeloopen
jaar verbazend veel geschreven over den ach
teruitgang in het tentoonstellingswezen en het
valt niet te ontkennen dat verschillende ten
toonstellingen te klagen hebben over gebrek
aan belangstelling. Dit maakt natuurlijk een
punt van zorgen uit voor de betreffende ten
toonstelling houdende pluimvee-vereenigingen
en allerlei oorzaken worden aangewezen als de
schuldigen. De een zoekt het in het feit dat
er veel te veel kleine plaatselijke tentoonstel
lingen gehouden worden, waar de menschen
niet veel bijzonders zien, de ander geeft weer
de schuld aan de keurmeesters die de dieren
moeten beoordeelen en de prijzen moeten uit
reiken. Ik heb echter den indruk dat dit laatste
wel een punt van het uiterste gewicht is voor
de inzenders, doch dat het groote publiek over
het algemeen er vrij onverschillig voor is of
mijnheer A of mijnheer B de een of andere
prijs behaald heeft. Het keurmeesters-vak lijkt
mij geweldig moeilijk en ondankbaar, want van
te voren is haast altijd te zeggen, dat hoe
DOOR
MELATI VAN JAVA.
54)
Frank en zij stapten in en wuifden nog lang
met den zakdoek. Juffrouw Bol beantwoordde
alleen den groet, want de dokter was in zijn kamer
teruggekeerd; hij zat voor het raam en tuurde
weer naar de zee met gebogen hoofd, inééngedoken
als een oud man.
XXVI.
Mevrouw Van Haeren ontving dienzelfden avond
haar zoon en schoondochter. Het was een moeilijk
oogenblik, maar de zwakte van Rose-Marle maakte
de ontmoeting licht.
Zij moest dadelijk gaan rusten en de schoon
moeder vertelde later met tranen in de oogen, dat
zij zoo hartelijk en echt kinderlijk haar omhelsd
en beloofd had voor haar een lieve dochter en
voor Frank een goede vrouw te zijn.
„En nu verwondert het mij niets, dat oom Theo
zich haar zoo aangetrokken heeft, want zij is
immers een Doremael van Asperen en haar vader
was eenmaal zijn commandant," voegde zij er bij.
Den volgenden dag kwam Charlotte haar be
zoeken. Nu de zaak eenmaal zoo stond, was men
besloten haar geheel ais lid der familie te he
men ook de prijzen uitdeelt, er altijd de een
of ander ontevreden zal zijn. Begaat de keur
meester werkelijk ernstige fouten, zooals laatst
een lezer schreef dat een Campbell eend met
een vlek aan den hals een eerste prijs gehaald
had, dan wordt hij meestal gauw door het
publiek op zijn vingers getikt. In ons land
bestaat er voor keurmeesters een examen, dat
afgenomen wordt door bekwame deskundigen
en wie in een bepaalde kippensoort slaagt,
weet er heusch wel wat van.
Een groot begrek van vele tentoonstellingen
vind ik, dat er te veel op gelet wordt om een
groote hoop dieren bij elkaar te krijgen en te
weinig om werkelijk het publiek wat interes
sants en leerzaams te laten zien.
(Adv.
Ik denk om maar eens een voorbeeld te
geven aan konijnenhouders. Hoeveel duizenden
en nog eens duizenden konijnenhouders zijn
er niet in ons land en hoe tobben de meesten
niet om een behoorlijk goed hok te maken.
Wat zou nu eenvoudiger zijn dan eens een
paar modelhokken te demonstreeren en de
menschen er eens op attent te maken hoe ze
zoo'n hok moeten inrichten. Precies hetzelfde
geldt voor kippenhokken. Hoeveel duizenden
kippenhouders zijn er niet in de dorpen en
de steden, die in hun tuintje van allerlei knut
selen om hun dieren te huisvesten, doch die
daarbij heel weinig voorbeelden hebben, hoe
ze dat nu eens practisch, eenvoudig en niet te
duur kunnen doen. Als er nu door plaatselijke
tentoonstellingen eens wat minder aan andere
dingen uitgegeven werd en wat meer moeite
gedaan werd eens een paar modelhokken te
krijgen en te demonstreeren, dan zou het pu
bliek al veel meer tevreden zijn. En zoo zijn
er massa's dingen te bedenken, waar het pu
bliek groote belangstelling voor heeft en die
men zeer weinig ziet. Doch m'n doel was
feitelijk mijn laatste bezoek aan de tentoon
stelling te Parijs te beschrijven.
Van 14 tot 19 Februari is daar gehouden
de 58ste Internationale Pluimveetentoonstel
ling. Het eigenaardige is dat dit een pluimvee
tentoonstelling heet, doch dat de konijnen er
feitelijk verreweg den boventoon voeren. Let
maar eens op. Deze geweldige tentoonstelling
die uit allerlei landen bezoekers trekt, omvat
bijna 10.000 dieren. De grootste in ons land
omvat bijna 4000 dieren, dus nog lang niet
de helft. Onder deze 10.000 dieren waren thans
te Parijs aanwezig 2857 nummers konijnen en
daar sommige nummers foktoomen of meer
dieren betreffen, kunnen we gerust zeggen dat
hier 3000 langooren verzameld waren. Aan
kippen waren er slechts 2104 nummers, dus
ruim 700 nummers minder. Zelfs waren er
meer duiven dan kippen, n.l. 2219 nummers.
Feitelijk dus een reusachtige konijnententoon
stelling met duiven en kippen en massa's
andere dieren. Avicultura in den Haag omvatte
in Januari 1802 nummers kippen en 1341 num
mers duiven, doch slechts 610 nummers ko
nijnen. Hier hebben de konijnen dus heel wat
minder te beteekenen. Frankrijk heeft echter
veel meer ambitie voor konijnen en ook voor
de zwaardere kippenrassen, vleesch-legkippen,
schouwen. Rose-Marie's natuurlijke vroolijkheid
bracht haar even aan het lachen, toen haar vroe
gere mevrouw binnentrad.
„Mijn hemel, Marie! je hadt actrice moeten
worden," zeide mevrouw Zandberg half boos, half
lachend. „Maar ik ben toch altijd lief voor je
geweest, Is het niet?"
„Ja, mevrouw, altijd
„Neen, nu moet je natuurlijk Charlotte zeggen,
en je kunt gerust bij ons komen op visite of als
logeé, want Daatje is weg sinds Februariik zal
het je nog eens vertellen, wat ik mij in haar
bedrogen heb. Dat beweer ik altijd, zoo'n meid
als jij krijg ik nooit weerom. Ik heb toen alleen
op de getuigen van mijn oogen en ooren vertrouwd,
maar al bedrogen zij mij toen niet, ik doe het toch
nooit weer; ik kon eens zwaarder leergeld betalen
Meta en Sophie dweepten dadelijk met hun
nieuwe zuster. Rose-Marie vertelde hun gaarne
wat de oorzaak was van haar scheiding van Frank,
en zoo kwam men eindelijk op de hoogte. Zelfs
Henri en Louise hadden vrede met zijn keus; ze
was een gewoon meisje, dat was veel waard, ver
zekerden zij. Stormenderhand nam zij alle harten
in; de afleiding in Amsterdam deed haar goed,
maar toch dacht zij steeds met een smachtend
verlangen, dat zij zich dikwijls als een fout ver
weet, naar de stille kluis van Duinwijk terug.
Frank begon het uitgaan en het gesol met zijn
vrouw zooals hij het niet zeer vleiend noemde
te vervelen; hij verlangde met haar alleen te zijn
en vertrok naar Parijs, waarheen ook Rosa-Marina
hem langzamerhand meer begon te trekken.
„Rose," zeide hij, „het lot van mijn schilderij
hangt van jou af. Je moet beslissen, wat ik er
mee doen moet!"
zooals Wyandottes. Zoo heeft elk volk zijn
eigenaardigheden en typeeren de genoemde
cijfers al eenigzins de richting waarin men
zich in de verschillende landen beweegt. Daar
ik nu toch met cijfers bezig ben, geef ik meteen
maar eens een vergelijkend overzicht over de
tentoonstelling te Parijs en die van Avicultura.
We krijgen dan de volgende getallen en de
percentages van het geheel:
Parijs. Avicultura.
Aantal nrs. nrs.
Kippen2104 25.0 1802 45.0
Dwerghoenders. 294 3.5 196 3.4
Eenden517 6.2 29 0.7
Ganzen200 2.4 3 0.1
Kalkoenen. 132 1.7 13 0.3
Duiven2219 26.0 1341 33.5
Konijnen 2857 34.0 610 15.2
Totaal 8323 3994
Dit zijn dus typische verschillen. In Neder
land 45 kippen, in Parijs 25 in Neder
land 15.2 konijnen, in Parijs 26 In ons
kikkerlandje 0.7 eenden, in Frankrijk6.2
In ganzen en kalkoenen komen wij ook ver
achteraan. Nu bedenke men wel dat het hier
niet betreft cijfers over het geheele land door
veetellingen verkregen, doch alleen maar cij
fers van naar de grootste tentoonstelling ge
zonden dieren. De tentoonstelling te Parijs
omvat echter ook nog vele nummers geslacht
pluimvee, dus poeliersinzendingen, verder in
zendingen van allerlei bontdieren (zilvervossen,
marters, waschberen, muskusratten, astrakan-
schapen, konijnenvellen enz.), voorwaar dus
een massa interessant zaken.
De tentoonstelling wordt gehouden in een
reusachtige hal vlak bij de Porte de Versailles,
dus in het Z.O. van Parijs en als men daar
zoo Zaterdagsmiddags en Zondags ronddwaalt,
leert men begrijpen hoe geweldig veel belang
stelling dit Parijsche volk heeft voor de ten
toonstelling. Hier leert men een heel ander
Parijs kennen dan wat de buitenlander er van
kent, d.w.z. de groote boulevards, schouw
burgen, variétés enz. Dat geheele vreemdelin
gen-Parijs gaat eigenlijk buiten liet Parijsche
volk om. Wie Parijs alleen zoo kent, kan net
zoo goed in een andere stad hetzelfde vinden
en een Engelschman met wie ik veel reisde,
was dan ook half en half er toe gekomen te
denken, dat in alle landen Engelsch gesproken
wordt. Het is waar op de boulevards hoort
men meer vreemde talen dan Fransch, in de
groote internationale hotels van Barcelona tot
Stockholm en van Londen tot Warschau ont
moet men steeds dezelfde deftige, hautain-
doende oberkeilners met hun gladgeschoren
gezichten en witte boorden en zijn de kamers
ook hopeloos uniform. De groote hotels in
Amerika en Canada zijn wat practischer inge
richt, doch ook daar komt het op hetzelfde
neer. Alle groote steden hebben een bepaald
internationaal gedeelte, waar het betreft het
hotelleven, maar wie de steden alleen op deze
en sprinqende lippen
Ia donzen van 30-60 en 90 ct- Tube 80 ct. Bij Apoth. fn Drogisten
(Adv.)
Maar dat het gezicht van het doek haar zoo
sterk zou aangrijpen, had hij niet verwacht; doods
bleek stond zij het aan te staren, als doemde een
vreeselijk visioen voor haar oogen op.
„Je hebt mij toen gezien, Frank, dien avond.
„Ja, en daarom ging ik dadelijk heen en liet
niets van me hooren."
„En wil je dat verkoopen?"
„Als je het niet wilt, dan nooit! Ik zal het het
volgende jaar naar het Salon zenden, misschien
wordt het aangenomen; maar ik heb je beloofd,
dat ik niets met je beeld zou doen tegen je will"
„Ik kan het niet meer zien; als het hier moet
blijven, hang er dan een doek over."
„En waarom niet, lieveling? Omdat je daarna
ziek werd?"
„Misschien 1"
Hij eerbiedigde haar wensch en sloot het op in
zijn atelier, maar het volgende jaar verscheen het
op het Salon en verwierf een gouden medaille;
van dien dag was Frank een beroemd man. En
vreemd, hoe beroemder hij werd, hoe minder
„artiest" hij scheen; alle aanwendsels, die de we
reld moesten verkondigen dat hij aan kunst deed,
liet hij varen. Hij werd eenvoudig en natuurlijk;
hij poseerde niet meer nu hij werkelijk geworden
was wat hij vroeger schijnen wilde een groot
kunstenaar.
Rose-Marie hield haar belofte aan Dr. Adrichem;
zij deed haar best gelukkig te zijn.
,Oom," schreef zij, kort na de geboorte van
haar Marietje, „nu ontbreekt mij niets. Frank is
zoo goed en hartelijk voor mij, en hij is dol op
onzen kleinen engel."
Hij schreef haar slechts een regel terug.
„Heer, laat thans uw dienaar in vrede gaan
wijze kent, kent nog lang niet het eigenlijke
volk.
De tentoonstelling te Parijs weet soms op
een mooien Zondag een 60.000 Parijzenaars
te trekken, dus dat zegt nog al wat. De eerste
keer dat ik het zag, stond ik absoluut ver
stomd. De ondergrondsche spoor, die om de
twee minuten met 5 wagens aan komt vliegen,
ieder met 80 passagiers (soms wel honderd),
brengt dus elk oogenblik zoo'n 500 menschen
aan en het geheel maakt den indruk van een
levende reuzenslang, die rustig uit den tunnel
komt schuiyen, de tentoonstelling aan den
eenen kant intrekt en aan den anderen kant
weer verlaat, om weer in een anderen tunnel
te verdwijnen. Een reuzenslang van honderden
menschen per minuut. En bij dat alles geen
gedrang, geschreeuw of gejoel, men ziet het
publiek zich beschaafd gedragen en genieten
van de tentoonstelling. Over de verschillende
stands de volgende keer.
Dr. te Hennepe.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Jj Denk niet gering over beenwonden. Bij
den last komt het gevaar, wanneer ze niet
zorgvuldig worden behandeld. Akker's
Kloosterbalsem op de wonde, verzacht
de pijn, bevordert de vorming van nieuwe
weefsels en werkt ontsmettend. Akker's
„Geen goud
zoo goed"
DE TUIN ONTWAAKT.
We gaan weer de goede richting uit, genieten
volop van de koesterende zonnestralen en be
groeten opgewekt het alom waarneembare
ontwakende leven in den tuin. De werkzaam
heden zijn door den strengen vorst danig
vertraagd en worden mogelijk op verschillende
plaatsen nog vertraagd, indien dit gedrukt
wordt. Waar de bodem nog niet voldoende
ontdooid is, zal het water wel een beletsel zijn
voor veel buitenwerk.
Door den tuin dwalende, onze oogen den
kost gevende, komt overal het uitbottende
leven ons zegevierend tegemoet. Glimmend-
roode bladproppen van rabarber barsten door
de donkere aarde, takken en twijgen van hees
ters vertoonen overal groene puntjes, zwellen
onweerstaanbaar op, wekken herinneringen
aan teere groene tinten en toekomstige bloem
trossen. Jammer dat onze vreugde gedeeltelijk
wordt getemperd door het feit, dat talrijke
vaste planten, al of niet voldoende gedekt, als
slachtoffers der achter ons liggende strengen
winter zijn gevallen. Met volkomen gerecht
vaardigde nieuwsgierigheid zal menig planten
liefhebber reeds voorzichtig geneusd hebben,
hoe het afgeloopen is. En waar ook de over
geblevenen geducht geleden hebben en daar
door zeer verzwakt zijn, is voorzichtigheid
meer geboden dan ooit. Na een week van
zonneweelde maken we elkaar zoo graag over
tuigd, dat er geen gevaar meer te duchten is,
onderschatten we het gevaar van plotselinge,
grimmige nachtvorsten geheel en worden er
dan hard en onaangenaam aan herinnerd.
Eenige weken later kwam er een brief van me
vrouw Van Haeren aan Frank en Rose:
„Beste Kinderen,
Het is een treurige tijding, die ik u heden te
melden heb. Ik heb mijn broeder verloren. Zijn
dood was als zijn leven, één opoffering; hij is
gestorven als een soldaat op het slagveld.
Hij was sinds lang de oude niet meer, zei juf
frouw Bol. Sedert de jonge mevrouw weg was,
scheen de pit er uit. En nu wilde het ongeluk
dat de typhus een week of wat geleden in Duinwijk
losbrak; hij bleef dag en nacht in de kleeren tot
hij niet meer kon; toen kreeg hij een longontsteking
en binnen drie dagen was het afgeloopen. Bol
telegrafeerde mij, maar het was al te Iaat; ik trof
hem niet meer levend aan. O, het was zoo'n mooie
doode, zoo vredig, zoo kalm, zoo glimlachend, of
hij blijde was dat hij gedaan had met het leven.
Zijn papieren waren allen in orde, maar we
vonden niets dat eenig licht kon werpen op zijn
zonderlingen levensloop.
En verbeeld u! zijn universeele erfgenaam is
kleine Marie; hij heeft legaten gemaakt aan de
visschers en aan juffrouw Bol, maar dat is ook
alles. Kom spoedig over om de zaken te regelen.
Het verheugt me erg voor de kLélne meid, hoezeer
het mij ook bedroeft mijn broer verloren te hebben.
Het denkbeeld is zoo hard, dat hij niet meer daar
is en als wij hem noodig hebben ons geen raad
en hulp kan geven. Maar het is Gods wil en wij
moeten ons onderwerpen."
En zoo ging de brief nog een poosje op zalvenden
toon voort, maar Rose-Marie luisterde niet langer;
wanhopig lag zij te snikken, met het hoofd tegen
den schouder van haar man geleund.
„Ja, wij hebben oom veel te danken, Rose!"
INGEZONDEN MEDEDEELING.
per 72 pond.
Ook al steken overal de teere sprieten door
het dekmateriaal heen, alsof ze schreeuwen om
het warme, beschuttende winterdek weg te
nemen, zulks is voorloopig nog te gevaarlijk.
Geef de planten lucht, het versterkt ze, doch
laat het dekmateriaal voorloopig nog liggen.
Al te groote voortvarendheid zou ons bitter
kunnen opbreken.
Werk is er nu volop in den tuin. Doodgevro
ren planten worden verwijderd en door andere
exemplaren vervangen. Verstekte planten kun
nen de opengevallen plaatsen innemen, hetgeen
wel de goedkoopste oplossing is. Natuurlijk
eerst de grond behoorlijk spitten en mesten.
Nu de meeste onzer bolgewassen in de kamer
gaan verflensen en dagelijks meer verarmen,
kunnen ook deze worden voorbereid voor over
brenging naar den tuin. Nu denke men niet
dat dit met alle bolgewassen gaat. Geforceerde
en geforceerde bolgewassen zijn er twee. Bollen
in een kas getrokken, daarna uit den grond
gewipt, zijn dermate uitgeput en hun wortel
gestel is zoo grondig verwoest, dat de levens
kansen hier te zwak zijn. Bollen in een bloem
pot, die kalmer konden uitgroeien, zijn uit
stekend geschikt om in den tuin dienst te
doen. Zulke potten plaatst men na den bloei
in een lichte koele kamer, overdag bij westen
wind en zacht weer voor het open raam. Na
een overgangstijd van 2 a 3 weken worden
ze overgebracht naar den tuin. De kluit wordt
voorzichtig uit den pot geklopt en in een te
voren gereedgemaakt plantgat gezet en wel
zoo diep, dat de aardkluit eenige centimeters
dieper komt te staan. Het overbrengen alleen
bij gunstig weer. Vooral krokussen en narcissen
zijn hier uitstekend voor geschikt. Het loof
zal in de meeste gevallen wat verder uitgroeien,
zich langzamerhand donkergroen kleuren, om
in het begin van den zomer af te sterven. Ze
bloeien dan het volgende jaar opnieuw.
In den moestuin brengen we alles in gereed
heid en hoe eerder hier de grond bewerkt, hoe
beter. De zonnestralen moeten in den bodem
kunnen doordringen en de koude, vochtige
grond verwarmen. Hoewel wisselbouw in den
tuin niet altijd is door te voeren, dienen we
zeide hij.
„O, Frank, je weet niet alles!"
En in een opwelling van vertrouwelijkheid, van
behoefte aan sympathie, bekende zij:
„Nu mag ik je alles vertellen, en nu zal je ook
weten, waarom ik Rosa-Marie niet zien kan zonder
huiveren, en wat ik toen dacht en voelde toen je
me daar zag staan. Arme, arme oom! Hij heeft
gezondigd als zoovelen, maar geboet als geen
enkelel"
En zij verhaalde hem wat zij dien dag had
gehoord, de vreeselijke bekentenis, die haar
schokte, zij wist toen zelf niet hoe hevig.
„En nu, Frank," zeide zij, haar bloemenoogen
naar hem opheffend, „ik verweet het me zoo dik
wijls dat ik nog altijd vol liefde aan oom denk
en niet met wrok, zooals hij het wilde. Maar nu
immers mag ik vrij aan hem denken als aan een
boeteling, een heilige, niet waar, Frank?"
Frank zweeg. Het was of een sluier van zijn
oogen wegvielen tegelijk snoerde, voor het eerst
van zijn leven, bittere smart zijn ziel samen. Hij
begreep het nu beter dan zij zelf wellicht. Rose-
Marie nam het leven met hem ook aan als een
plicht, een boete misschien.
„Dat is toch ook niet verkeerd tegenover jou?
Ik maak je immers gelukkig?"
„Ja, Rosel Denk aan hem zooveel je wilt. Wij
danken hem alles, ik zelfs mijn „Rosa-Marina."
EINDE.