PU ROL Let vooral op I adres. EERSTE BLAD FRISO BAAI DE SALAMANDER J&vuse &chn&t£e IE KRUIS :ar ONZE Bruidsportretten S. VAN DER PLAAT MIMOSA-DROPPELS, WLet op het adres: ZATERDAG 26 JANUARI 1929 ROSA MARINA Schoolgaande Kinderen PUROL Winterteenen KLOOSTERBALSEM INGEZONDEN MEDEDEELING. ftUAAl en springende lippen Loïeo van 30-60 cn 90 ct. Tube 80 ct. Bij Apoth- en Drogisten ld hij lid v?n de organisatie „Stahihelm". tan zijn stok, die hij als aandenken aan den Itschen ex-keizer wilde geven, bevestigde hij elke stad, die hij passeerde een „herinne- psspijker". terwijl hij in den stok de woor- [sneed: ,,Aan Zijne Majesteit, den Duitschen Ier, gewijd, in eerbied door een Oosten- Jsch officier." Imtrent de ontvangst, die hem te Doorn ten is gevallen, verhaalde hij voor de recht- 't de volgende details: heb mij op Huize „Doorn" op militaire aangemeld. De hofmaarschalk, heeft mij Indelijk ontvangen en den stok in ontvangst pmen. De hofmaarschalk deelde mij echter Ie, dat het twijfelachtig was, of ik wel bij lex-keizer zou worden toegelaten, maar wel- L' zou ik de dagelijksche godsdienstoefening bijwonen, „waarbij Zijne Majesteit is aanwezig is." Den volgenden dag woon- stipt de godsdienstoefening bij. Eenmaal de hofmaarschalk mij naar het park, Ir ik den ex-keizer aan het werk zag. Hij "juist bezig met harken. Toen ik „Hoch" dankte hij mij uit de verte. Bij mijn ver- j uit Doorn ontving ik een portret v. n den tcizer met eigenhandige onderteekèning. ■linger vatte vervolgens het plan op, ook jBeierschen ex-kroonprins Rupprecht een met „herinneringsspijkers" te g. an bren- j Zijn levensonderhoud bij elkaar bedelend, In hij inaerdaad tot Munchen. In het paleis (den Beierschen ex-kroonprins verstrekte hem 20 mark, doch kort daarop werd gearresteerd. rechtbank veroordeelde hem wegens op- |erij tot vijf maanden gevangenisstraf. llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllillllllllillllllllllllllllilllfillllIillU lilf!llllll!llll!ll|l!llll!lllllllllllllllll!iltllllllllllll!lll!lll|||||||l|||||||l||||||||||||||||||||||il oene Kruis te Ouddorp publiek mede, dat de te houden aderdag 24 Januari a s. ldags 2 uur. zijn onovertrefbaar fijne kleur __T keurige afwerking Aanbevelend, Hobbemastraat - Middelharnis 12e atelier van- I «b» I af het station I 1 BÜEUKBANOE\ allesoorten met en zonderveer GENEESMIDDELEN tegen Urinekwalen, Vrouwen ziekten, enz. SANTOLMID1E i 2,25 per flacon. INJECTIE f 1,— per flacon. Vraagt onze bekende ter regeling v. d. bloedsomloop falen nooit, succes verzekerd. Al onze goederen worden onder volle garantie verkocht. Niet goed, geld terug. Kipstraat 59, ROTTERDAM. Inlichtingen gratis ook per brief. Schoone volle lichaamsvormen door onze Oostersche krachtpillen, een Gulden per flacon van 80 pillen. Prijs per kwartaal f 1,— Losse nummers 0,076 ADVERTENTIËN van 16 regels 1»20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1,— per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. 11E JAARGANG. - N°. 24 Week-revue. Binnenland. De maand Januari is in menig opzicht al heel teleurstellend. Nauwelijks bekomen van den schrik en ontsteltenis over het vergaan van de reddingsboot Prins der Nederlanden te Hoek van Holland, waarbij 8 dapperen hun plicht met hun leven betaalden en de vier politie mannen, welke te Grootegast door een beest- mensch werden neergeschoten, of de berichten maken melding van nog een paar kleine revolverincidenten van gelukkig onschuldiger aard, benevens een instorting van een nage noeg voltooide danszaal te Lonneker, waarbij een schilder werd gedood en een kastelein ern stig gewond. Als gevolg van het afwisselende weer heeft ook het ijs en de gladheid der wegen de noodige slachtoffers geëischt, zoodat de lijst van doodelijke ongevallen reeds nu een bedenkelijke lengte heeft. Voor de nagelaten weduwen en kinderen der verongelukte redders te Hoek van Holland is door liefdadig Nederland zooveel bijeenge bracht, dat de overblijvenden voor materieele zorgen zijn gevrijwaard. Er is zelfs zooveel bij eengebracht, dat er waarschijnlijk een fonds zal worden gesticht, waardoor het mogelijk zal zijn, in de toekomst meer voor de redders en hun eventueel nagelaten betrekkingen te kun nen doen, dan tot heden het geval was. Over bodige weelde was dit niet en wij kunnen blij zijn, dat we althans een deel onzer eereschuld hebben ingelost. Schulden, en vooral belastingschulden zijn erg onaangename dingen. Twee nijvere Rotter dammers moesten dit aan den lijve ondervin den. De eerste kreeg van den fiscus een aanslag thuis ten bedrage van 1,01, zag die ongeluk kige cent over het hoofd, offerde zooals dat een goed staatsburger betaamt, blijmoedig zijn gulden en keerde als een verlichte zondaar blij moedig naar huis terug. Dezer dagen ontving hij evenwel een aanmaning, kostende 0,25, wijl hij in gebreke was bedoelde cent binnen den gestelden termijn te offeren. Nijdig offerde hij nu ƒ0,26, luchtte in een ingezonden stuk, aanvangende met „mijnheer de red." zijn hart, dat is een veel gebruikte veiligheidsklep voor Rotterdammers, laboreerende aan een te hooge innerlijke spanning, en loopt waarschijnlijk nog maanden met pijn in zijn buik, dat die eene cent hem een kwartje extra heeft gekost, plus een extra gang naar den gehaten fiscus. Een andere Maasstadbewoner had eveneens veel pech. Deze begaf zich naar het Kanton gerecht, waar hij als gemachtigde in een zaak zou optreden. Of hij het te warm had, of dat zijn werkzaamheden dit wenschelijk maakten, weten we niet, doch in elk geval ontdeed deze Rotterdammer zich van hoed, jas en wandel stok en deponeerde dit in de portiersloge. Een daar eveneens ronddwalend deurwaarder her kende in genoemden heer een vroegere beken de, waarvan hij nog 50 te vorderen had en legde daarom beslag op de uitgetrokken kle dingstukken. Toen deze Rotterdammer wilde vertrekken, kon hij dus niet beschikken over zijn onontbeerlijke omhulselen en was hij ge dwongen zonder deze te vertrekken. Na veel moeite slaagde hij er in het beslag te doen op heffen, omdat het toch eigenlijk niet door den beugel kan, onmisbare lijfgoederen in beslag te nemen. Geheel onverwachts komt de tijding van het overlijden van Dr. C. Leiy te 's Gravenhage in den leeftijd van 74 jaar. De overledene, die ter gelegenheid van zijn zeventigsten verjaar dag op grootsche wijze is gehuldigd was de laatste dagen bezig aan het schrijven van een brochure en werd dood voor zijn bureau ge vonden. Tot drie maal toe is de overledene minister van Waterstaat geweest. In het kabi net Cort van der Linden zette hij de kroon op zijn levenswerk en smaakte hij de voldoening, dat tot drooglegging der Zuiderzee werd be sloten. Jaren en jaren heeft hij hiervoor krach tig geijverd en met succes. Het is hier de plaats niet al de talrijke verdiensten van dit werk zame leven te schetsen en de ruimte zou het ook niet toelaten. Een zeer verdienstelijk Nederlander in den besten zin des woords ver liezen wij door het heengaan van Dr. Leiy. INGEZONDEN MEDEDEELING. DRAISrflA-vANVALKENBURG'S- A O LEVERTRAM FfeUlLLtTON. DOOR MELATI VAN JAVA. 41) „Dat arme kindl Had hij dat vermoed, zijn Marietje! zijn lieveling, zijn eenigel Frank, Frank, wat ben je toch begonnen? Maar je wist het niet, het is jou schuld niet, natuurlijk, maar ik heb weer een groote zonde van nalatigheid op mijn geweten. Dat meisje trok mij zoo aan, en nu weet ik waarom, zij lijkt op hem. Ik had alles moeten doen om haar en haar zusje in beter omstandig heden te brengen. Maar ik heb me onttrokken, ik heb als een lafaard gezegd: „Dan is er niets aan te doen, arm kind!" en daaruit is alle ellende voortgekomen. Maar hoe kon ik ook denken, dat zij zijn kind was!" „Heeft u zooveel van uw chef gehouden, oom?" „Van hem gehouden? Neen, ik heb hem gehaat, maar geacht." Een oogenblik stilte. „En nu weet ik Iets anders, Frank! Vertrouw je vrouw mij toe. Laat haar hier komen; hier zal zij haar oorspronkelijkheid niet verliezen, ik zal haar ontwikkelen zooveel ik kan, ik zal mijn best doen van haar een vrouw te maken, die op één lijn kan staan met je zusters, wat uiterlijke be schaving betreft ten minste, want overigens staat zij nu reeds hooger. En ik zal je schrijven zoodra Buitenland. Als we voor het schrijven van dit overzicht een stapel binnen- en buiteniandsche bladen doorworstelen, dan slaken we onwillekeurig de verzuchting: „Wat een corruptie, wat een schandalen'" in Frankrijk begint het bekende financieeie schandaal madame Manou wat te luwen, booze tongen beweren, dat er zooveel vieze luchtjes begonnen op te stijgen, dat het gewenscht was, dé zaak via de bekende doof pot te smoren. Het nieuwe drama van Pacque- ment, een Parijsch bankier, die in verband met een zeer aanzienlijk te kort van verscheidene millioenen francs, prefereerde om den vader- landschen bodem met bekwamen spoed te ver laten. Al, gevolg van al deze geruchtmakende zwendelzaken heeft de Fransche regeering reeds eenige maatregelen afgekondigd en zullen er nog meerdere volgen, waarin de spaarders eenigermate tegen de sluwe listen van handige oplichters worden beschermd. Het laatste ge val van corruptie is nu een ontdekte zwendel met herstel-leverantieowaarbij het verduister de bedrag ongeveer 80 millioen moet bedragen, ten nadeele der Fransche schatkist. Engeland geniet van het zooveelste politie- schandaal waarin Goddard, brigadier der Lon- densche politie de weinig aanlokkelijke hoofd rol speelt. Deze wat al te ontrouwe volgeling der heilige Hermandad, was speciaal belast met de controle op nachtclubs en dergelijke en kneep niet één ma.ar beide oogen dicht in ruil voor een stevig bundeltje banknoten. Hij was zelf.-, zoo vriendelijk om de houders dezer verboden inrichtingen te waarschuwen, waar en wanneer er een inval der politie zou plaats hebben. Hij liet zich anders heel goed betalen en moet in totaal een slordige paar ton ont vangen hebben. In Italië is pas een groote passenzwendel ontdekt, Duitschland verwacht de behande- je haar kunt komen halen, en dan, beloof je mij één ding, maar plechtig als een man: Je maakt haar gelukkig, zoo gelukkig als je kunt! Neem je mijn voorstel aan?" „Oom," riep Frank met meer opgewektheid dan anders in zijn aard lag, „vóór mijn huwelijk ben ik hier gekomen om mijn bruid onder uw bescher ming te brengen; u heeft mij dat geweigerd. Nu durfde ik het niet meer vragen, maar ik hoopte dat u het mij zou aanbieden. Nergens iiever zou ik haar hebben, want om u de waarheid te zeggen, ik weet niet wat in mij omgaat, maar ik geloof dat de tijd niet ver meer af is dat ik Rose liever zal hebben als mijn levenskameraad dan als mijn modell" „En je Rosa Marina?" „Die kan wachten, die heeft al zoo lang gewacht. Mag ik het haar zeggen, dat zij bij u een tehuis zal vinden?" „Neendoe dat nietl Ik zal haar halen.'1 „U haar halen uit Amsterdam? U?" „Ja, ikl Morgen zal ik gaanl" „En wil u Charlotte zeggen in welke verhouding zij tot mij staat?" „Neen, dat zeg ik niet. Laat de rest aan mij over." XIX. Dien avond wachtte Rose-Marie vergeefs op het bezoek van Frank; hij verscheen niet. De keuken meid was uit en zij kon dus gevoeglijk de deur opendoen als er gebeld werd, Emile kwam tegen theetijd; hij nam beleefd zijn hoed voor haar af. „Mevrouw Van Haeren," zeide hij hoffelijk, „ik verzoek u mijn ongepast gedrag van dien avond ling van het proces tegen Hugo Stinnes Jr. in Mei. Rusland geeft dagelijks opgave van een heele serie zwendelarijen en men is ten hoogste verbaasd indien het dagelijksche kwantum onder het dozijn blijft. Zelfs Liebermann, had op zijn onvrijwillige terugreis naar Nederland nog een appeltje met de politie zijner gboorte- stad te schillen, wijl deze hem indertijd wel voor de Haagsche inspecteurs hebben ver borgen, doch hem bij deze gelegenheid tevens van ruim een ton te hebben afgeholpen. Han dige oplichters vinden altijd nog wel emplooi, omdat er altijd nog wel voldoende goedgeioo- vige slapers gevonden worden, die zich heel bereidwillig van hun spaarduiten laten ont doen. Het bekende geval van den goudgooche laar in Duitshcland bewijst het voldoende. Deze heer, pronkende met den geleenden titel van scheikundig-ingenieur, beweerde de kunst uitgevonden te hebben, goud te fabriceeren. De machines waren reeds klaar, het wachten was slechts op de noodige contanten, om deze waardevolle uitvinding productief te maken. Diverse slachtoffers zijn reeds gevallen, er is zelfs geschreven dat generaal Ludendorff ook tot de geplukten behoorde. Met veel geheim zinnigheid werden de slachtoffers in een ver trek gebracht, waar de machines opgesteld stonden. De slachtoffers die in bereidwillig heid zelfs zoo ver gingen, dat ze gevulde porte feuilles meenamen, werden door bedwelmende gassen bewusteloos en ontwaakten tot hun niet geringe ontsteltenis in een leege kamer met leege portefeuilles. Ludendorff zou be langstelling voor dezen kunstenaar hebben gehad, omdat hij hoopte, daardoor zijn vader land te kunnen helpen aan de zoo hoog noodige contanten. Wat meer geld en eveneens wat meer samen werking onder de politieke partijen kan Duitschland heel goed gebruiken. Wat meer contanten, omdat ae begrooting nog altijd een tekort aanwijst van ruim een half milliard en wat meer samenwerking tusschen de partijen, omdat er van de hoognoodige toenadering nog hoegenaamd niets te bespeuren valt en het toch een dringende noodzakelijkheid is, dat er een regeeringscoalitie tot stand komt. De begrooting wordt door al het gehaspel zoodanig vertraagd, dat er naar alle waarschijnlijkheid een noodbegrooting moet worden uitgewerkt, om de zaken gaande te houden. Het Engelsche parlement is voor zijn laatste zitting bijeengekomen. Eenige parlemetsleden uit alle partijen hebben een motie ingediend, waarin wordt verlangd, dat het vraagstuk voor den aanleg van een tunnel onder het ka- na"! opnieuw in studie zal worden genomen, In deze motie wordt op de voordeelen ge wezen, welke deze tunnel voor Engeland en geheel Europa zal hebben. Er is over dit plan reeds ontzettend veel geschreven en telkens INGEZONDEN MEDEDEELING. hebben met guur weder vaak last van ruwe en springende huid van handen, gelaat en lippen. Dit is dadelijk te verzachten en spoedig te genezen met te vergeven; maar hoe kon ik ook vermoeden dat mijn nicht een verkleede prinses in haar dienst zou hebben?" Rose-Marie glimlachte even. „Mijnheer," verzocht zij dringend, „ik reken op uw bescheidenheid." „Die heb ik Frank reeds tot pand gegeven." Maar Frank kwam niet, en de volgende morgen brak aan en Rose-Marie wist dat heden de zaak tot een beslissing moest komen. Vol spanning zag zij de uren voortgaan en niets gaf haar eenig licht. Zij wist niet meer wat te antwoorden, wat te zeggen als mevrouw haar ter verantwoording zou roepen. Charlotte was ook niet vrij van spanning; zij brandde van nieuwsgierigheid om te weten wat het verhoor zou uitbrengen. Zij liet het echter halftwaalf worden voor zij Marie ontbood. Eindelijk, toen zij voor de lunch gekleed beneden kwam, besloot zij het niet langer uit te stellen, zette zich in volle deftigheid in een crapaud neer, als eed rechter op zijn stoel, en gaf een tikje op haar kleinen gong van nikkei. Rose-Marie kwam binnen, zeer bleek, maar kalm. „Maak de deur dicht, ik moet je spreken," beval Charlotte met alle waardigheid, die het oogenblik en de zaak vereischten. Rose-Marie gehoorzaamde en bleef voor haar staan, druk het kantje onder haar boezelaar plooiend. „De drie dagen zijn om, dat weet je!" „Ja mevrouw." „Je zoudt me inlichtingen geven over de wijze, waarop je je avonden doorbrengt." Rose-Marie bloosde, maar antwoordde niets. was een der machtigtse troeven der tegen standers, de militaire bezwaren, dat Engeland door zoo'n tunnel meer kwetsbaar was. De ge leerden konden het vroeger niet eens worden, meerdere malen werd het plan weer opgera keld, doch telkens verdween het weer in een archiefkast. Nu schijnt er inderdaad weer een kans te bestaan en vooral het mot'ef, dat hier door een jaar of 8 eenige duizenden werke- Joozen weer werk zullen vinden en dat de be- noodigde materialen de kwijnende staal industrie zullen opkikkeren doen de kansen stijgen, In verband met de naderende verkiezingen, welke waarschijnlijk in Juni gehouden zullen worden, leggen de partijen een ongekende acti viteit aan den dag. De heeren beijveren zich allen om de kiezers volledig in te lichten over al de fraaie dingen van hun program, auto's met gramofoonplaten en radio trekken alle gehuchten af; door middel der radio wordt alles met politiek bezwangers, al/es om maar zieltjes te winnen. Als we al de goede verdien sten van de politieke partijen volgens de eigen propagandisten dan, bij elkaar tellen, dan is het voor een normaal mensch onbegrijpelijk, dat de toestand in Engeland in menig opzicht zoo onbevredigend is. Het moet een waar aardsch paradijs zijn en volgens de opgetelde beloften nog veel meer. INGEZONDEN MEDEDEELING. INGEZONDEN MEDEDEELING. De gruwelijke jeuk ver dwijnt onmiddellijk met AKKER's zuivert - verzacht geneest „Geen goad zoo goed." En naast deze zorgen voor het binnenland, staan de geweldige zorgen voor het handhaven van alle verbindingen met de Dominions.- Langzaam maar zeker worden de banden van het Britsche imperium zwakker en zwakker en steeds is er meer inspanning en zijn er krachtiger maatregelen noodig, de eindjes bij elkaar te houden. Het is een aftakelingsproces dat zich heel langzaam voltrekt, dat nog jaren en jaren kan duren, doch dat met wiskundige zekerheid zich zal voltrekken. Nauwelijks is de een met een kluitje zoet gehouden of nummer twee bederft de goede stemming en gooit roet in de pappot. Nu heeft Londen weer kwestie met Irak. Voor twee jaren terug sloot Londen een tractaat met Irak, waarin werd bepaald, dat Engeland na 23 jaar afstand van zijn man daat zou doen „of zooveel vroeger als Irak lid van den Volkenbond wordt". Tot zoolang staat Irak onder protectoraat, tevens voogdij van Engeland. Er is in Irak een sterke stroo ming om zich v9n Engeland onafhankelijk te maken. Zooals Egypte de sleutel is voor een gewaarborgd bezit van het kanaal van Suez, zoo vormt Irak de verbinding met de Perzische golf, iets waar zoowel Turkije, Perzië en last not least, Rusiand, reeds lang naar zitter te „Men heeft je gezien in gezelschap van een heer, en ik heb een briefje gelezen, waarbij je rendez-vous werd gegeven. Wil je nu ook zeggen, in welke verhouding je staat tot dien heer en tot den schrijver van dat briefje?" Zij bleef zwijgen. „Nu, ik wacht je antwoord." „Ik heb niets te antwoorden, mevrouw!" „Zoo, heb je niets te antwoorden? Dat beteekent je wilt niet!" „Ik kan niet, mevrouw 1" „Dat spijt me, dan kan ik je niet langer houden en je moet je maar zoo spoedig mogelijk voorzien van een anderen dienst." „Dat is goed mevrouw." „Heb je dat er nu voor over? Me dunkt, je hebt het hier toch zoo goed als je het maar wenschen kunt!" „Dat heb ik ook, mevrouw." „Spijt het je dan niet heen te gaan?" „O ja, heel erg, mevrouw!" „En waarom ben je dan zoo koppig? Waarom zegje niet eenvoudig: het is mijn vrijer, hij meent het ernstig. Je weet, ik heb een fatsoenlijk huis, wij zijn zeer op nette meiden gesteld, mijn man en ik; straatmeisjes kunnen we niet gebruiken." Rose-Marie's lippen trilden en tranen sprongen haar in de oogen. „Mevrouw, waar ziet u mij voor aan?" vroeg zij zacht verwijtend. „Ik zie je er niet voor aan! Neen, waarlijk niet! Ik zou het nooit van je gedacht hebben. Het valt me vreeselijk van je tegen. Maar waarom wil je het mij niet zeggen? Ik zal er geen misbruik van maken. Beschouw mij als je moed... ik bedoel als je oudste zuster." 35-40-50cf. per72 pond. likkebaarden. Irak verlangt momenteel de hooge legerposten bezet te zien door Irakeezen en daar wil Londen om begrijpelijke redenen niets van weten. Dat is de eigenlijke oorzaak van het conflict. Het kabinet in Irak is afge treden en waar alle partijen het met het af getreden kabinet eens zijn, is er van vorming eener nieuw ministerie geen sprake. Beide tijen willen niet buigen en zoo kan het ge beuren, net als in Egypte, dat Londen het parlement ook hier voor eenige jaren met vacantie stuurt en dat het de teugels ook hier wat strakker gaat aanhalen. Het is overigens een bedenkelijk teeken als slechts met derge lijke paardenmiddelen, Engeland .zijn gezag moet handhaven. Tot slot van dit overzicht stappen we nog even over naar Afganistan. Zooals bekend heeft Aman Oellah eerst moeten zwcichttn en werd hij opgevolgd door zijn broeder Innayat Oel lah. Deze is slechts drie dagen koning geweest en moest wijken voor aen rebellenleider Habib Oellah. Volgens de berichten is reeds nu de positie van deze Habib Oellah bedenkelijk. Volgens enkele berichten moet hij reeds weer gevlucht zijn of vermoord, doch erg aange naam zit de nieuwe heerscher er niet. Afgani stan, dat erg traag is in het invoeren van Wes- tersche hervormingen, is ongelooflijk snel in het slijten van eenige koningen en heeft waar schijnlijk het wereldrecord, door drie vorsten te hebben in vier dagen tijd. Aman Oellah, gesteund door het vermogen zijner moeder, den steun van zijn pas afgetreden broeder, doet opnieuw krachtige pogingen om zijn ge zag te herstellen en verzamelt reeds weer troe pen. Voorloopig zal daar dus nog wel geen rust komen, al heeft Aman Oellah weinig vrienden. Hij moet de onaangename gewoonte hebben gehad, zijn vroegere gouverneurs streng te con troleeren, waardoor het dezen onmogelijk was een flink deel der belastingen in eigen zak te doen verdwijnen en dat heeft ook kwaad bloed gezet. Voor vrienden moet je wat over hebben. Het meisje wende haar hoofd af, en zij drukte de lippen vast op elkaar, terwijl zij met de vingers haastig een paar tranen wegveegde. „Wanneer het het licht mag zien, waarom ben je er dan zoo geheimzinnig mee? Kom, toe! wees verstandig! Beken mij nu alles, ik wil je heel graag houden, maar als je zoo raar doet, dan gaat het niet, begrijp je dat?" „Ja, mevrouw, ik begrijp het heel goed." „En als je mij niet antwoordt, dan zal je toch elke andere mevrouw, bij wie jij je presenteert, moeten antwoorden. Niemand zal je aannemen, zooals ik, alsof je uit den grond vandaan komt. Heb je dat alles wel bedacht?" „Ja, mevrouw!" „Nu, dan is er niets aan te doen, ik heb geduld genoeg gehad." Er werd gebeld; Rose-Marie maakte een bewe ging alsof zij naar de deur wilde gaan. „Neen, neen," riep Charlotte, „Daatje zal het wel doen, ik heb niet graag dan mijn meid met een behuild gezicht de deur opendoet." Alsof dit woord een dam doorstak, begonnen Marie's tranen te stroomen; met onbedwingbare kracht vloeiden zij langs haar wangen. Zij snikte niet, maar drukte den boezelaar voor het gelaat om den stroom te stelpen, die stil en overvloedig losbarstte. Charlotte werd er verlegen mee. „Maar kind, wat scheelt je?" „Mevrouw, ik kan het niet helpen," bracht zij er met moeite uit en keerde zich om; zij kon haast niet meer rechtop staan, de laatste dagen had zij niet meer gegeten of gedronken, zij voelde zich zoo zwak, dat zij de kracht miste haar zenuwen te beheerschetu I (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1929 | | pagina 1