t|Abonneert I) bp Onze Eilanden. Mi ;tien AAI STOONIBOOTDIENST Dienstregeling OIMBOBM'S JlfANOL ZATERDAG 15 December 1928 11e jaargang. - n°. 13 COOLg»INÖBD 79 - ROTTERDAM Grootste inrichting in Nederland DAMES Indien tijdig bericht ontvangen wordt, is een cabine voor U gereserveerd. feuilleton. ROSA MARINA 8taat de beste resultaten waren te verkiljgen. Zelfs werd met onverwoestbare energie naar een metbode gezocbt om de reikwydte der ver- schillende golflengten te berekenen. Een Amerikaansch geleerde, Dr. L. W. Oustiu, 000. slaagde hierin. Ook later bleek, dat z(Jn [gade- methode, binnen bepaalde grenzen, juist was. aters- Vereenvoudigd komt ze hierop neer, dat men, Na- als we de golflengte willen bepalen die over nissie een zekeren afstand de beste resultaten op- Isnood levert, dezen afstand door 6C0 moet deelen. oonde Is de afstand dus b.v. 6.000 k.m., dan is de r van .beste golflengte 12 k.m. ofwel 12000meter j In verband met de voor deze berekening Rid-door Oustin opgestelde formule, bleek, dat Iaardmet goQengten beneden 200 m. hoegenaamd com-1 niets te bereiken zou zijn. Vandaar dat men lp te I zich vanaf toen niet eens de moeite getroostte die dit golfgebied aan een nader onderzoek te men,onderwerpen. Na den oorlog waren er echter verschil de lende redenen, die de aandacht op het korte- voor-golfgebied, dat eerst niet de mirrsie belang etjes,stelling had mogen verwekken, vestigden. jln de eerste plaats was dit de grootere per- |r hetfectionneering der hoog-vacuum-lampen, van j waardoor het mogelijk was geworden op I golflengten van slechts enkele meters uit te zenden. Verder was de constructie der ont- I vangapparaten nu ook zoo zeer verbeterd, 'dat ze veel gevoeliger wareh,terwijl boven dien de techniek betere methoden had ge bracht voor hoog- en laagfrequeritverster- king. Door dezen vooruitgang op technisch gebied, poogde men nu weerdekortegolven j nader te onderzoeken, en toen ook de ama teurs hiervoor belangstelling tonden, wer den hun de golven beneden 200 m. toege wezen, daar die vrij wareu. Weldra kwam nu aan het licht, dat hiermede veel grootere afstanden konden worden oveibrugd dan met laDgere golven, zonder dat zich noemens waardige verliezen voordeden. De kortegolf amateurs verrichtten pioniers arbeid! In 1922 reeds slaagde Léon Deloy erin om op een golflengte van 190 meter zijn station hoorbaar te doen wordeD aan de overzyde van den transatlantische oceaan. Door dit succes aangemoedigd, durfde hij het zelfs aan op nog kleinere golflengte uit te zenden, en op 27 November 1923 werd zijn station inderdaad wederom in Amerika gehoord, nu op een golflengte van 100 m. en zéér duidelijk: „20 feet from phones", llem iden Ivan M. C. I zooals de offlciëele ontvangst bevestigd werd. gmmnnnnminBiiminiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiniiini)iiiiiiiiiiii.'iiiiiiiniiilllliiiiiiiin ree uiinhmHihuiuiuiniuuiihimuuuiiniriiniiiuniuuiuininiiinna! msmiiiuuiiiniiimrujiij laar king ilharnis MIüDELiiARNIS-RGTTERDAM v.v. via VLAARDINGEN s.s. „fcilEÏDELHARNIS" aasivangesad© 7 Oct, 192S van Middelharnis op Maandag en Dinsdag V. Middelharnis 4.30 vin A Vlaard. 7.00 via.* A. Rotterdam 8.00 vm. Overige degen (beh. Zoo- en Feestd.) V.Middelharnis 6.40 vm.A. Vlaard 9.19 vm k. Rotterdam 10 00 vm. A. Brlelle 10.20 vm.§ van Rotterdam op Maandag ©n Dinsdag V. Rotterdam 2.15 um Y. Vlaard. 3.00nm. t A. Middelharnis 5.80 na. Overige dagen (beh. Zon- en Fecstd.) Van 7 October t/m 3 November en vansl 10 Februari. V. Rotterdam 3.09 urn V.Vlaard. 3 55am tt V. Brielle 2 25 nm.§ A. Middelharnis C20 Van 4 November fl/m 9 Februari V. Rotterdam 2 15 nm. V. Vlaard. 3 00 nm. f A. Middelharais 5.30 nm. In aansluiting op den trein van 7.21 vm en 7.12 vm. vsn Vlaardingen. in aansluiting op den trein van 9.21 via. en 9.42 vm. van Vlaardingen. t !n aansluiting op den trein vaa 14.40 (2.40) en 14.51 nm. (2.51) te Vlaardingen- ln -aansluiting op den trein van 15.40 (3.40) nm. en 15.51 (3.51) te Vlaardingen. Te Vlaardingen overstappen. Op Zaterdag 1.25 n.m. AU Feestdagen zijn te beschouwen: Nlenwjaared?", 2e Paatchdag, Hemelt nartedaj 1* Plntrat-srdap nn do S«id» K?r«r<]j|p«n Ligplaats Boompjes tegenover Reederijstraat. MtHTASU IAAT MIET105 Prijs per kwartaal f 1,- Losse nummers 0,07® ADVERTENTIËN van 16 regels>1.20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f I,per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Week-revue. Binnenland. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. De Rotterdamsche politie is nog altijd ijverig aan het uitpluizen van den moord op den heer Lans. Al heel spoedig heeft de politie de ver onderstelling van roofmoord losgelaten en kort daarop is de procuratiehouder der firma, de heer J. G. van O., te 's Gravenhage gearres teerd. Aangezien na zijn arrestatie de aanwij zingen tegen den heer van O. te zwak waren is hij nadien weer op vrije voeten gesteld, doch eenige dagen daarna opnieuw gearresteerd, op grond van zijn gedane bekentenis dat hij zich aan verduistering en valsche boekingen had schuldig gemaakt. De politie heeft nieuwe aan wijzingen ontvangen, welke er op wijzen dat er verband bestaat tusschen deze verduisteringen en den moord. Als gevolg van ontvangen in lichtingen zijn in den Haag uit een binnen- watertje, een overblijfsel van de vroegere Beek van Loosduinen de sleutels gevischt van de achterpoort van de fabriek van de firma De Haas. Het onderzoek in deze lugubere geschiedenis wordt met kracht voortgezet en er komen steeds meer verduisteringen aan het licht. Deze verduisteringen blijken reeds voor onge veer drie jaren te zijn begonnen en beloopen in totaal een belangrijk bedrag. Verdachte gaat slechts schoorvoetend tot bekentenis der ver schillende verduisteringen over en slechts als de voorgelegde feiten hem daartoe dwingen, bekent hij. Hierdoor wordt het onderzoek aan merkelijk belemmerd. Te Rotterdam is de politie eveneens aan het dreggen, terwijl de be kende Amsterdamsche politie-deskundige, dr. Van Ledden Hulsebosch, op verzoek der Rot terdamsche politie, de kleeding van het slacht offer aan een nauwkeurig onderzoek onder werpt. Langzaam maar zeker wordt steeds meer van den sluier opgelicht, waarmee deze moordzaak aanvankelijk scheen bedekt. Het postpersoneel van het Hoilandsche post- rijtuig van den trein van 8.15 van Antwerpen- Amsterdam, heeft te Antwerpen geconstateerd dat een postzak uit Indië met aangeteekende stukken, de z.g. depêche van Genua-station, is leeggestolen. Toen de Belgische facteur de Genua-depêche aan het Hoilandsche personeel overgaf, was de zak goed gesloten en was er aan het touw en het zegel niets te bespeuren, dat argw aankwek te. Toen de sluiting van den zak werd verbroken om met de sorteering te be ginnen, kwam wel de voorgeschreven tweede zak te voorschijn, doch ontbrak het voor geschreven advies, een lijst vermeldende het aantal bijgaande stukken, en bleek tevens dat deze tweede zak ongezegeld was en dat de sluiting bestond uit een touwtje. Voorzichtig het touwtje losknoopende, kwam er niets anders voor den dag dan eenige pakken|waarde- loos papier met een oude italiaansche krant. Verder was er niets in te ontdekken en de kostbare lading, gemiddeld bevat zoo'n zak voor een 15 mille aan geld, was verdwenen. Voor de dienstdoende ambtenaren was dit een onaangename verrassing. Direct zijn alle voor geschreven maatregelen genomen en is er een streng onderzoek gaande. Gebleken is reeds dat de Nederlandsche postdienst geheel buiten dezen diefstal staat, evenals de Belgische. Ver moedelijk is de diefstal reeds te Genua ge beurd. Een nader onderzoek zal dit moeten uitwijzen. Buitenland. Terwille van de twee pas-herstelde ministers Chamberlain en Stresemann vergadert de Raad van den Volkenbond gedurende deze zitting te Lugano, waar het klimaat iets milder en zonniger is dan te Genève, waar het in December wel eens tamelijk onaangenaam kan zijn. Laten we hopen dat de invloed van dit mildere klimaat zich in gunstigen zin zal laten gelden bij het nemen van besluiten van de kop stukken der internationale politiek. Bij den aanvang der zitting zijn op de ge bruikelijke wijze wat hartelijke woorden en vrome wenschen gestameld, net als bij een bruiloft, waar ook vriendelijkheden worden ge stameld, doch nog spoediger vergeten bij de gedachte aan spijzen en drank. Bij politici, die over het wel en wee der wereld beschikken is dit laatste natuurlijk net andersom en aan dit feit danken wij het dan ook, dat alles zoo uit stekend gaat op dit ondermaansche tranendal. De agenda dezer zitting is betrekkelijk mager, doch de belangrijkheid dezer zitting wordt niet bepaald door de punten voor komende op de agenda, doch juist door het geen niet op de agenda staat, n.l. de ontmoe ting Briand, Chamberlain en Stresemann, Het vraagstuk der ontruiming en herstel is en blijft hoofdschotel en de te overbruggen kloof is alleen door een persoonlijk contact opt e los sen. Nu de heeren weer eens van aangezicht tot aangezicht tegenover elkaar staan, is er gelegenheid voldoende, om deze urgente en be langrijke kwestie eens onder vier oogen of des noods zes oogen grondig te bespreken. De stemming der Duitschers is aanmerkelijk gezakt door de rede van Chamberlain in het Lagerhuis, waarin deze heeft verklaard, dat Duitschland juridisch geen enkel recht had om INGEZONDEN MEDEDEELING. I de ontruiming van het Rijnland krachtens ar tikel 431 van het vredesverdrag te eischen. Een iets betere rede van Briand, tappende uit eenzelfde vaatje, heeft deprimeerend gewerkt in officieele kringen te Berlijn en de oppositie pers in Duitschland heeft hierin aanleiding ge- j vonden, om Stresemann met betrekking tot zijn verzoeningspolitiek feller aan te vallen dan ooit. De ontruimingskwestie is voor Duitsch land het meest belangrijk en omdat Frankrijk en Engeland tusschen ontruiming en herstel betalingen verband leggen, zal ook deze kwes tie ter sprake komen in de onderlinge be sprekingen. Stresemann heeft met Briand en Chamber lain verschillende besprekingen gehouden, ter wijl laatstgenoemden natuurlijk eveneens heb ben geconfereerd. Terwijl we dit overzicht schrijven, hebben deze besprekingen nog maar zeer weinig bijgedragen tot opheldering van den toestand en het meest merkwaardige van ai deze conferenties is wel, dat zoowel Briand als Chamberlain zich een houding geven, alsof hun de ontstemming der Duitschers volmaakt onbekend is. De Duitschers mogen in hun pes simisme overdrijven, Briand en Chamberlain overdrijven in hun optimisme eveneens. Ze doen eenvoudig alsof hun van de klaagliederen van Stresemann niets bekend is. Eigenlijk schijnt deze heeie bijeenkomst wel een klachten-conferentie, want behalve de Hongaarsche optantenkwestie en de eeuwige Pooisch-Litausche kwestie, welke beiden een aaneenschakeling zijn van klachten over en weer, hebben de Italiaansche staatssecretaris Grandi en Briand in een onderhoud van drie kwartier hun wederzijdsche klachten over de verhouding Italië-Frankrijk uitgewisseld. Bri and heeft zich in dit onderhoud beklaagd over de aanvallen der Italiaansche pers tegen Frankrijk, waardoor de goede verstandhou ding, waaraan niet weinig hapert, wordt ver stoord. Grandi heeft de Italiaansche onte vredenheid vertolkt, betreffende het bekende clemente vonnis tegen Madugno, den moorde naar van den ltaliaanschen vice-consul te Pa rijs. Overigens moeten deze besprekingen heb ben aangetoond, dat beide partijen den wensch koesteren de wederzijdsche betrekkingen te verbeteren. Er gaan zelfs geruchten over een te sluiten verdrag van vriendschap en goede na buurschap. Na een heftige ruzie waarbij vooral de Italianen ai hun gal hebben uitgebraakt, krijgen we dus, op papier althans, een innige verzoening. Op dit punt is er te Lugano dus. ai winst te boeken, zij het dan ook, dat dit resul taat nog maar zeer mager is te noemen. Al te groote verwachtingen hebben we trou wens van deze bijeenkomst te Lugano niet, ondanks de door Briand en Chamberlain af gelegde optimistische verklaringen voor de pers. Sprekende over de voortzetting der vredespolitiek van Locarno, zeide Briand dat deze voortzetting geen express-trein is, welke nergens stopt en die voor dit doel onbruikbaar is. Stelselmatig als met een boemeltreintje zal de reis worden voortgezet. De beeldspraak is niet onaardig, doch velen zullen vinden dat dit boemeltreintje meer weg heeft van een paar- dentrammetje of een antieke trekschuit, welke antieke vervoermiddelen niet meer passen in het kader van dezen tijd, omdat ze te lang zaam gaan en daardoor gevaar opleveren, dat we te Iaat komen. En helaas is de kans groot, dat deze beeldspraak ook juist zal zijn wat het verdere verloop der internationale politiek be treft. Een beetje voortvarendheid zou zeer ge- wenscht zijn, niet alleen te Lugano, doch ook te Genève.' INGEZONDEN MEDEDEELING. TELEFOON Ni 10Ö32 voor blijvende haargolving systeem „EUGEN" benevens watergolving, ondulatie „MARCEL", J manicuren, pedicuren, massages, enz. Te Genevè is n.l. de commissie Bernstoff voor de voorbereiding eener conventie betref fende controle op particuliere wapenfabricage, uiteengegaan, zonder tot een resultaat te zijn j gekomen. De voorzitter zal den Raad rappor-1 teeren, dat ook in deze derde zitting geen over eenstemming is bereikt en daarom voorstellen over eenige maanden opnieuw bijeen te komen. Momenteel is de toestand, dat alleen Italië en Japan bezwaar maken tegen gelijkstelling van particuliere en staatsfabrieken wat de publica tie betreft. Tijdens de slotzitting heeft de Amerikaansche gedelegeerde Wilson nog een dringend beroep gedaan op Italië en Japan, welke huiverig zijn voor volledige openbaar heid, om in de komende maanden hun stand punt te herzien. Ook hier gaan we dus met een trekschuitgangetje al is er dan ook eenige vooruitgang te bespeuren. Verder bestaan er plannen om in Februari de ontwapeningscommissie weer bijeen te roe pen te Genève, onder voorzitterschap van Jhr. Loudon. Gedurende deze zitting zal de ont wapening ter zee buiten beschouwing blijven, om de komende onderhandelingen hierover tusschen Engeland en Amerika niet te be moeilijken. Indien deze onderhandelingen suc ces hebben, dan zou de commissievergadering van Februari gevolgd worden door een lang durige zitting der voorbereidingscommissie in Juni. Een klein sprankje van hoop is er dus weer en hoe gering dit sprankje eigenlijk wel is, blijkt het duidelijkst uit een verklaring van Mussolini tijdens zijn rede over buitenlandsclie politiek, afgelegd ter gelegenheid van de ont binding van het Italiaansche parlement. Na gesproken te hebben over het Keilogg- pact en na zich bereid te hebben verklaard alle verdragen te willen teekenen, welke denjvrede dienen, vervolgde de Duce: „Achter al deze verdragen staat, dat de ge- i heeie wereld zich bewapent, dat dagelijks nieuwe duikbooten, kruisers en andere dingen van stapel loopen, die den vrede moeten die nen, dat het aantal kanonnen en bajonetten voortdurend toeneemt. Het is altijd zoo ge weest, dat men van vrede sprak, als stormen kwamen opzetten. Wij willen het Europeesche evenwicht niet verstoren, doch wenschen voor bereid te zijn. Niemand zal zich verwonderen, i als wij na de herstelperiode van Italië nieuwe offers vragen om de weermacht te land, te zee en in de lucht te verbeteren. Wij zijn voorstan ders van vriendschapsverdragen eri zullen deze na onderteekening getrouw nakomen, enz. Hoe dit laatste rijmt met liet eerste zullen we ons niet in verdiepen. Deze openhartige verklaringen laten aan duidelijkheid niets te wenschen over, zoowel voor het heden als voor de toekomst. Kort en bondig geeft het aan, dat Mussolini geen geloof hecht aan de zalvende praatjes over vrede en ontwapening. Hij ver trouwt de vossen niet, welke de passie preeken, doch is bang, dat ze trek hebben in vette kippenboutjes en om zijn kippetjes te be schermen, schept hij een krachtige weermacht, even sterk als de sterkste militaire macht in Europa. stige conflict tusschen Bolivia en Paraguay, beide staten in Zuid-Amerika, welke beide lid zijn van den Volkenbond. Troepen van Para guay ontdekten Boliviaansche strijdkrachten in het gebied van Chaco, waarop beide staten recht meenen te hebben en waarover reeds geruimen tijd wordt getwist. Toen de Boli- vianen niet goedschiks wenschten te vertrek ken was een geweldadige botsing het gevolg en hierbij zijn 22 Bolivianen gedood. Resultaat over en weer beschuldigingen, heftige aanvallen in de pers, groote betoogin gen en in dit kader passende ophitsende rede voeringen enz. Terugroeping der gezanten was het gevolg, vrijwilligers melden zich reeds aan om bewapend te worden, de spanning nadert 1 het kookpunt en ieder moment werd het ergste gevreesd. Bolivia heeft den Volkenbondsraad officieel in kennis gesteld met de breuk met Paraguay en in geheime zitting is te Lugano besloten beide staten een telegram te zenden, waarin ze aan hun verplichtingen als lid der Volkenbond worden herinnerd en waarin tevens de diensten van den Volkenbond wor den aangeboden, indien dit gewenscht wordt. Verder durft men te Lugano niet te gaan met het oog op verwikkelingen met Amerika en eenige andere Zuid-Amerikaansche staten. Fiet is weinig, maar uit een goed hart, zegt de volksmond en zoo is het ook hier. De regeering van Argentinië treedt arbitreerend op tusschen Bolivia en Paraguay, terwijl eveneens het te Washington bijeen zijnde Pan-Amerikaansche congres, een speciale commissie heeft aange wezen, welke zich met de oplossing van dit ernstige conflict zal bezig houden. Een duide lijk bewijs dat hij hetz oeken naar afdoende vrede, de weg via een boemeltreintje minstens even gevaarlijk kan zijn als een zijn doel voor bijschietende express-trein. Hoe gemakkelijk een oorlogszuchtige stem ming en oorlogsgevaar ontstaat, leert het ern- DOOR MELATl VAN JAVA. 30) „Ik zal mijn huis niet sluiten voor een kind van mij. Ik had het voor zijn vrouw zelfs niet gedaan, als hij het anders had aangelegd, maar het is nu zoo jammer, zoo jammer. „Er is zooveel jammer," zeide hij, het gelaat tegen het glas van het portier drukkend; maar Sophie nam zijn hand en zei hartelijk: „O, Frank, wat is dat stuk van je mooi; het is of er licht uit dat doek straalt, en die oogen zijn precies zwarte diamanten. Wie is je model toch geweest?" „Zij eerst, maar ik heb het later uit het hoofd afgemaakt." „En heb je veel af?" „Een massa schetsen." „Maar je groot werk?" Een wolk trok over zijn gelaat. „Dat kan niet vorderen." „Wat ontbreekt je dan?" „Een impressie, een krachtige impressie, die mijn ziel vervult en in staat stelt haar terug te geven op het doek." XIII. Verkrijgbaar bij alle Boekhandelaren. Er heerschte groote vreugde bij de familie Van Haeren over den terugkeer van den verloren zoon; zelfs Henri kwam hem begroeten en Charlotte, de lieve Charlotte viel hem om den hals en schreide eenige lieve tranen op zijn jas. „Niet waar, Frank, nu doe je toch nooit meer zoo, nooit meer, Hè?" „Wat bedoel je? Dat ik op reis ga, vindt je dat zoo erg? Ik doe het bepaald weer, daar kan je op aan." „Maar niet zooals dezen keer. Zoo alles af te breken, te doen of je geen familie meer hebt. O foei, dat is zoo naar! Het heeft ma wel tien jaar ouder gemaakt." Henri zei ook wat van malle fratsen, maar op j verzoek van Mevrouw Van Haeren werd er geen woord gerept over zijn vrouw; men vond het trou wens gemakkelijker in deze omstandigheden het geheele huwelijk als niet gebeurd te beschouwen. Nadere bijzonderheden over de scheiding zou men toch niet licht uit hem krijgen, over zijn kort huwelijksleven nog veel minder. Hij was nog pre cies dezelfde Frank van vroeger. Meestal stijfin zichzelf gekeerd, altijd bezig met zijn schetsen en teekeningen, ronddwalend door de straten, maar nog meer afkeerig dan vroeger van menschen zien en spreken. Men liet hem stil begaan; hij betrok weer zijn oude kamers, antwoordde op onbe scheiden vragen niet meer of minder dan hij zelf wilde; wijzer maakte hij trouwens niemand. „Hoor eens, Frank," zeide mevrouw hem op zekeren Zaterdagavond, „morgen is Lotje jarig en zij verwacht ons allen te dineeren. Je komt toch ook mee, niet waar?" „Och ma, u weet dat ik diners verafschuw." „Maar het is geen diner! Het is geheel .entre nous! Je bent nu nog niet bij Charlotte aan huis geweest, en het arme schepsel is er zoo op gesteld dat je er bij bent. Dan zal ik al mijn kinderen weer eens bij elkaar zien, eigen en aangetrouwde." Zij zweeg plotseling en dacht aan Franks ver miste vrouw. Hij scheen het niet eens op te merken. „Doe het voor mijn plezier," drong zijn moeder aan en eindelijk beloofde hij: „Ik zal eens kijken." Meta en Sophie gluurden om het hoekje; zij waren zeer in spanning naar Franks antwoord, en nauwelijks was hij heengegaan of zij vroegen: „Wat heeft hij gezegd, ma? Komt hij?" I „Hij zal eens kijken." Het „kijken" viel naar den zin der familie uit, want den volgenden avond op den bepaalden tijd ▼erscheen Frank in onberispelijk avondtoilet in de woning zijner zuster, waar de overige familie reeds was aangekomen. „Wat ziet hij er toch knap uit, „fluisterde zijn moeder haar schoondochter in, „wat is het toch jammer, vreeselijk jammer; hij gaat denzelfden weg op als oom Théo." Het onderonsje was nogal uitgebreid, want daartoe behoorden ook eenige familieleden van de Zandbergen. Het gastvrouwtje was een beetje] zenuwachtig, geagiteerd; zij was in den laatsten tijd wat prikkelbaar; het kostte haar moeite haar gewone liefheid te vertoonen, en wie haar het meest ergerde, was juist haar lievelingsdienstbode Marie. Waardoor? Dat wist zij zelf niet; misschien juist door haar volmaaktheid. Lotte had zoo graag eens iets op haar aan te merken gehad, maar dat kon zij niet; wanneer zij eens boos werd en niets, dan had die Marie zoo'n manier over zich alsof zij zeggen wilde: „Mevrouw Is heel goed, maar INGEZONDEN MEDEDEELING. mevrouw is niet toerekenbaar. Ik zal haar zin doen ik weet het wel beter, maar aan kinderen en gekken geeft men veel toe!" En de uitkomst gaf haar altijd gelijk. Het gewichtige oogenblik was daar wanneer het gesprek tusschen de gasten begint te kwijnen, wanneer telkens een nieuw onderwerp aangeroerd wordt naar van zelf weer valt, en er bij elk geritsel verlangend en toch schijnbaar onwillekeurig naar de deur gezien wordt, of daar niet eindelijk de verwachte boodschap verschijnt. Mevrouw Zandberg vooral had moeite haar verstand bij elkander te houden; er waren zooveel dingen, waarover zij zich ongèrust maakte. Het was toch eigenlijk vervelend; op haar verjaardag was zij de slavin van allen; vroeger als kind kreeg zij dan vacantie, nu moest zij nog dubbel zooveel werken als anders, want die booien geven je meer te doen dan ze je uit de hand nemen. En aan al deze gewichtige dingen dacht Charlotte, terwijl zij oogenschijnlijk aandachtig luisterde naar het verhaal eener tante, over reisindrukken in den Hartz opgedaan. Frank stond bij den schoorsteen met zijn zwager Zandberg en een neef van dezen, een jonge fat met stijf geplakte haren op het voorhoofd door een breed pad gescheiden, en een fijn gepommadeerd snorretje onder den neus; het jonge mensch had het druk over kunst en Frank luisterde zwijgend toe. De deur werd geopend en Marie's heldere stem klonk: „Mevrouw de soep is gediend!" Allen stonden op en de fat vroeg Charlotte passeerend: „Is dat nog altijd die mooie meid van je, char?" „Och, Emile, doe zoo vervelend niet. Wil je Meta den arm geven? Zand, jij ma, niet waar, en Henri tante Truis, wie is nog meer? O ja, Frank, Eugenie van Loenen, hè... Je helpt mij ook niets, man, alles laat je aan mij over!" Zij zag Zandberg met haar hulpelooze oogen aan op een manier, die zij zeker meende, dat haar erg lief stond. „Nu ja," zeide Louise, „we komen een cavalier tekort, ik loop met Sophie en geef jij dan oom den arm." Zoo ging men naar de eetzaal, waar het wit van het damast, het kristal, porselein en zilver ver schillende glansde. De plaatsen werden ingenomen en mevrouw wisselde een paarwoorden met Marie, en mcviuuw pc... die heen en weer liep als gewoonlijk, alsof er geen menschen in de kamer waren en of er niets anders voor haar bestond dan hetgeen zij te doen had. Mevrouw schepte de soep in de borden en fluis terde haar telkens toe, wie zij bedienen moest; alles ging even regelmatig totdat. „Wat is er?" riepen allen plotseling. De parel der meiden-, het juweel der dienst bodenwereld had een bord soep uit haar handen laten ontglippen, en het kwam op het tapijt terecht langs het lichte japonnetje van juffrouwEugenie. Charlotte's eerste beweging was op te stuiven, de tweede haar lippen op elkander te klemmen en zich met geweld tot bedaardheid te dwingen, de derde zoo goed mogelijk een glimlach na te bootsen. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1928 | | pagina 1