t|Abonneert I) bp Onze Eilanden.
Mi
;tien
AAI
STOONIBOOTDIENST
Dienstregeling
OIMBOBM'S
JlfANOL
ZATERDAG
15 December 1928
11e jaargang. - n°. 13
COOLg»INÖBD 79 - ROTTERDAM
Grootste inrichting in Nederland
DAMES Indien tijdig bericht ontvangen wordt,
is een cabine voor U gereserveerd.
feuilleton.
ROSA MARINA
8taat de beste resultaten waren te verkiljgen. Zelfs
werd met onverwoestbare energie naar een
metbode gezocbt om de reikwydte der ver-
schillende golflengten te berekenen. Een
Amerikaansch geleerde, Dr. L. W. Oustiu,
000. slaagde hierin. Ook later bleek, dat z(Jn
[gade- methode, binnen bepaalde grenzen, juist was.
aters- Vereenvoudigd komt ze hierop neer, dat men,
Na- als we de golflengte willen bepalen die over
nissie een zekeren afstand de beste resultaten op-
Isnood levert, dezen afstand door 6C0 moet deelen.
oonde Is de afstand dus b.v. 6.000 k.m., dan is de
r van .beste golflengte 12 k.m. ofwel 12000meter
j In verband met de voor deze berekening
Rid-door Oustin opgestelde formule, bleek, dat
Iaardmet goQengten beneden 200 m. hoegenaamd
com-1 niets te bereiken zou zijn. Vandaar dat men
lp te I zich vanaf toen niet eens de moeite getroostte
die dit golfgebied aan een nader onderzoek te
men,onderwerpen.
Na den oorlog waren er echter verschil
de lende redenen, die de aandacht op het korte-
voor-golfgebied, dat eerst niet de mirrsie belang
etjes,stelling had mogen verwekken, vestigden.
jln de eerste plaats was dit de grootere per-
|r hetfectionneering der hoog-vacuum-lampen,
van j waardoor het mogelijk was geworden op
I golflengten van slechts enkele meters uit te
zenden. Verder was de constructie der ont-
I vangapparaten nu ook zoo zeer verbeterd,
'dat ze veel gevoeliger wareh,terwijl boven
dien de techniek betere methoden had ge
bracht voor hoog- en laagfrequeritverster-
king. Door dezen vooruitgang op technisch
gebied, poogde men nu weerdekortegolven
j nader te onderzoeken, en toen ook de ama
teurs hiervoor belangstelling tonden, wer
den hun de golven beneden 200 m. toege
wezen, daar die vrij wareu. Weldra kwam
nu aan het licht, dat hiermede veel grootere
afstanden konden worden oveibrugd dan met
laDgere golven, zonder dat zich noemens
waardige verliezen voordeden.
De kortegolf amateurs verrichtten pioniers
arbeid! In 1922 reeds slaagde Léon Deloy
erin om op een golflengte van 190 meter
zijn station hoorbaar te doen wordeD aan de
overzyde van den transatlantische oceaan.
Door dit succes aangemoedigd, durfde hij
het zelfs aan op nog kleinere golflengte uit
te zenden, en op 27 November 1923 werd
zijn station inderdaad wederom in Amerika
gehoord, nu op een golflengte van 100 m.
en zéér duidelijk: „20 feet from phones",
llem
iden
Ivan
M.
C.
I zooals de offlciëele ontvangst bevestigd werd.
gmmnnnnminBiiminiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiniiini)iiiiiiiiiiii.'iiiiiiiniiilllliiiiiiiin
ree uiinhmHihuiuiuiniuuiihimuuuiiniriiniiiuniuuiuininiiinna! msmiiiuuiiiniiimrujiij
laar
king
ilharnis
MIüDELiiARNIS-RGTTERDAM v.v.
via VLAARDINGEN
s.s. „fcilEÏDELHARNIS"
aasivangesad© 7 Oct, 192S
van Middelharnis
op Maandag en Dinsdag
V. Middelharnis 4.30 vin A Vlaard. 7.00 via.*
A. Rotterdam 8.00 vm.
Overige degen (beh. Zoo- en Feestd.)
V.Middelharnis 6.40 vm.A. Vlaard 9.19 vm
k. Rotterdam 10 00 vm. A. Brlelle 10.20 vm.§
van Rotterdam
op Maandag ©n Dinsdag
V. Rotterdam 2.15 um Y. Vlaard. 3.00nm. t
A. Middelharnis 5.80 na.
Overige dagen (beh. Zon- en Fecstd.)
Van 7 October t/m 3 November
en vansl 10 Februari.
V. Rotterdam 3.09 urn V.Vlaard. 3 55am tt
V. Brielle 2 25 nm.§ A. Middelharnis C20
Van 4 November fl/m 9 Februari
V. Rotterdam 2 15 nm. V. Vlaard. 3 00 nm. f
A. Middelharais 5.30 nm.
In aansluiting op den trein van 7.21 vm
en 7.12 vm. vsn Vlaardingen.
in aansluiting op den trein van 9.21 via.
en 9.42 vm. van Vlaardingen.
t !n aansluiting op den trein vaa 14.40
(2.40) en 14.51 nm. (2.51) te Vlaardingen-
ln -aansluiting op den trein van 15.40
(3.40) nm. en 15.51 (3.51) te Vlaardingen.
Te Vlaardingen overstappen.
Op Zaterdag 1.25 n.m.
AU Feestdagen zijn te beschouwen:
Nlenwjaared?", 2e Paatchdag, Hemelt nartedaj
1* Plntrat-srdap nn do S«id» K?r«r<]j|p«n
Ligplaats Boompjes
tegenover Reederijstraat.
MtHTASU
IAAT MIET105
Prijs per kwartaal f 1,-
Losse nummers 0,07®
ADVERTENTIËN
van 16 regels>1.20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f I,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Week-revue.
Binnenland.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
De Rotterdamsche politie is nog altijd ijverig
aan het uitpluizen van den moord op den heer
Lans. Al heel spoedig heeft de politie de ver
onderstelling van roofmoord losgelaten en kort
daarop is de procuratiehouder der firma, de
heer J. G. van O., te 's Gravenhage gearres
teerd. Aangezien na zijn arrestatie de aanwij
zingen tegen den heer van O. te zwak waren
is hij nadien weer op vrije voeten gesteld, doch
eenige dagen daarna opnieuw gearresteerd, op
grond van zijn gedane bekentenis dat hij zich
aan verduistering en valsche boekingen had
schuldig gemaakt. De politie heeft nieuwe aan
wijzingen ontvangen, welke er op wijzen dat er
verband bestaat tusschen deze verduisteringen
en den moord. Als gevolg van ontvangen in
lichtingen zijn in den Haag uit een binnen-
watertje, een overblijfsel van de vroegere Beek
van Loosduinen de sleutels gevischt van de
achterpoort van de fabriek van de firma De
Haas.
Het onderzoek in deze lugubere geschiedenis
wordt met kracht voortgezet en er komen
steeds meer verduisteringen aan het licht.
Deze verduisteringen blijken reeds voor onge
veer drie jaren te zijn begonnen en beloopen in
totaal een belangrijk bedrag. Verdachte gaat
slechts schoorvoetend tot bekentenis der ver
schillende verduisteringen over en slechts als
de voorgelegde feiten hem daartoe dwingen,
bekent hij. Hierdoor wordt het onderzoek aan
merkelijk belemmerd. Te Rotterdam is de
politie eveneens aan het dreggen, terwijl de be
kende Amsterdamsche politie-deskundige, dr.
Van Ledden Hulsebosch, op verzoek der Rot
terdamsche politie, de kleeding van het slacht
offer aan een nauwkeurig onderzoek onder
werpt. Langzaam maar zeker wordt steeds
meer van den sluier opgelicht, waarmee deze
moordzaak aanvankelijk scheen bedekt.
Het postpersoneel van het Hoilandsche post-
rijtuig van den trein van 8.15 van Antwerpen-
Amsterdam, heeft te Antwerpen geconstateerd
dat een postzak uit Indië met aangeteekende
stukken, de z.g. depêche van Genua-station,
is leeggestolen. Toen de Belgische facteur de
Genua-depêche aan het Hoilandsche personeel
overgaf, was de zak goed gesloten en was er
aan het touw en het zegel niets te bespeuren,
dat argw aankwek te. Toen de sluiting van den zak
werd verbroken om met de sorteering te be
ginnen, kwam wel de voorgeschreven tweede
zak te voorschijn, doch ontbrak het voor
geschreven advies, een lijst vermeldende het
aantal bijgaande stukken, en bleek tevens dat
deze tweede zak ongezegeld was en dat de
sluiting bestond uit een touwtje. Voorzichtig
het touwtje losknoopende, kwam er niets
anders voor den dag dan eenige pakken|waarde-
loos papier met een oude italiaansche krant.
Verder was er niets in te ontdekken en de
kostbare lading, gemiddeld bevat zoo'n zak
voor een 15 mille aan geld, was verdwenen.
Voor de dienstdoende ambtenaren was dit een
onaangename verrassing. Direct zijn alle voor
geschreven maatregelen genomen en is er een
streng onderzoek gaande. Gebleken is reeds dat
de Nederlandsche postdienst geheel buiten
dezen diefstal staat, evenals de Belgische. Ver
moedelijk is de diefstal reeds te Genua ge
beurd. Een nader onderzoek zal dit moeten
uitwijzen.
Buitenland.
Terwille van de twee pas-herstelde ministers
Chamberlain en Stresemann vergadert de
Raad van den Volkenbond gedurende deze
zitting te Lugano, waar het klimaat iets milder
en zonniger is dan te Genève, waar het in
December wel eens tamelijk onaangenaam kan
zijn. Laten we hopen dat de invloed van dit
mildere klimaat zich in gunstigen zin zal laten
gelden bij het nemen van besluiten van de kop
stukken der internationale politiek.
Bij den aanvang der zitting zijn op de ge
bruikelijke wijze wat hartelijke woorden en
vrome wenschen gestameld, net als bij een
bruiloft, waar ook vriendelijkheden worden ge
stameld, doch nog spoediger vergeten bij de
gedachte aan spijzen en drank. Bij politici, die
over het wel en wee der wereld beschikken is
dit laatste natuurlijk net andersom en aan dit
feit danken wij het dan ook, dat alles zoo uit
stekend gaat op dit ondermaansche tranendal.
De agenda dezer zitting is betrekkelijk
mager, doch de belangrijkheid dezer zitting
wordt niet bepaald door de punten voor
komende op de agenda, doch juist door het
geen niet op de agenda staat, n.l. de ontmoe
ting Briand, Chamberlain en Stresemann, Het
vraagstuk der ontruiming en herstel is en blijft
hoofdschotel en de te overbruggen kloof is
alleen door een persoonlijk contact opt e los
sen. Nu de heeren weer eens van aangezicht
tot aangezicht tegenover elkaar staan, is er
gelegenheid voldoende, om deze urgente en be
langrijke kwestie eens onder vier oogen of des
noods zes oogen grondig te bespreken.
De stemming der Duitschers is aanmerkelijk
gezakt door de rede van Chamberlain in het
Lagerhuis, waarin deze heeft verklaard, dat
Duitschland juridisch geen enkel recht had om
INGEZONDEN MEDEDEELING.
I
de ontruiming van het Rijnland krachtens ar
tikel 431 van het vredesverdrag te eischen.
Een iets betere rede van Briand, tappende uit
eenzelfde vaatje, heeft deprimeerend gewerkt
in officieele kringen te Berlijn en de oppositie
pers in Duitschland heeft hierin aanleiding ge-
j vonden, om Stresemann met betrekking tot
zijn verzoeningspolitiek feller aan te vallen dan
ooit. De ontruimingskwestie is voor Duitsch
land het meest belangrijk en omdat Frankrijk
en Engeland tusschen ontruiming en herstel
betalingen verband leggen, zal ook deze kwes
tie ter sprake komen in de onderlinge be
sprekingen.
Stresemann heeft met Briand en Chamber
lain verschillende besprekingen gehouden, ter
wijl laatstgenoemden natuurlijk eveneens heb
ben geconfereerd. Terwijl we dit overzicht
schrijven, hebben deze besprekingen nog maar
zeer weinig bijgedragen tot opheldering van den
toestand en het meest merkwaardige van ai
deze conferenties is wel, dat zoowel Briand als
Chamberlain zich een houding geven, alsof
hun de ontstemming der Duitschers volmaakt
onbekend is. De Duitschers mogen in hun pes
simisme overdrijven, Briand en Chamberlain
overdrijven in hun optimisme eveneens. Ze
doen eenvoudig alsof hun van de klaagliederen
van Stresemann niets bekend is.
Eigenlijk schijnt deze heeie bijeenkomst wel
een klachten-conferentie, want behalve de
Hongaarsche optantenkwestie en de eeuwige
Pooisch-Litausche kwestie, welke beiden een
aaneenschakeling zijn van klachten over en
weer, hebben de Italiaansche staatssecretaris
Grandi en Briand in een onderhoud van drie
kwartier hun wederzijdsche klachten over de
verhouding Italië-Frankrijk uitgewisseld. Bri
and heeft zich in dit onderhoud beklaagd over
de aanvallen der Italiaansche pers tegen
Frankrijk, waardoor de goede verstandhou
ding, waaraan niet weinig hapert, wordt ver
stoord. Grandi heeft de Italiaansche onte
vredenheid vertolkt, betreffende het bekende
clemente vonnis tegen Madugno, den moorde
naar van den ltaliaanschen vice-consul te Pa
rijs. Overigens moeten deze besprekingen heb
ben aangetoond, dat beide partijen den wensch
koesteren de wederzijdsche betrekkingen te
verbeteren. Er gaan zelfs geruchten over een te
sluiten verdrag van vriendschap en goede na
buurschap. Na een heftige ruzie waarbij vooral
de Italianen ai hun gal hebben uitgebraakt,
krijgen we dus, op papier althans, een innige
verzoening. Op dit punt is er te Lugano dus. ai
winst te boeken, zij het dan ook, dat dit resul
taat nog maar zeer mager is te noemen.
Al te groote verwachtingen hebben we trou
wens van deze bijeenkomst te Lugano niet,
ondanks de door Briand en Chamberlain af
gelegde optimistische verklaringen voor de
pers. Sprekende over de voortzetting der
vredespolitiek van Locarno, zeide Briand dat
deze voortzetting geen express-trein is, welke
nergens stopt en die voor dit doel onbruikbaar
is. Stelselmatig als met een boemeltreintje zal
de reis worden voortgezet. De beeldspraak is
niet onaardig, doch velen zullen vinden dat dit
boemeltreintje meer weg heeft van een paar-
dentrammetje of een antieke trekschuit, welke
antieke vervoermiddelen niet meer passen in
het kader van dezen tijd, omdat ze te lang
zaam gaan en daardoor gevaar opleveren, dat
we te Iaat komen. En helaas is de kans groot,
dat deze beeldspraak ook juist zal zijn wat het
verdere verloop der internationale politiek be
treft. Een beetje voortvarendheid zou zeer ge-
wenscht zijn, niet alleen te Lugano, doch ook
te Genève.'
INGEZONDEN MEDEDEELING.
TELEFOON Ni 10Ö32
voor blijvende haargolving systeem „EUGEN"
benevens watergolving, ondulatie „MARCEL",
J
manicuren, pedicuren, massages, enz.
Te Genevè is n.l. de commissie Bernstoff
voor de voorbereiding eener conventie betref
fende controle op particuliere wapenfabricage,
uiteengegaan, zonder tot een resultaat te zijn j
gekomen. De voorzitter zal den Raad rappor-1
teeren, dat ook in deze derde zitting geen over
eenstemming is bereikt en daarom voorstellen
over eenige maanden opnieuw bijeen te komen.
Momenteel is de toestand, dat alleen Italië en
Japan bezwaar maken tegen gelijkstelling van
particuliere en staatsfabrieken wat de publica
tie betreft. Tijdens de slotzitting heeft de
Amerikaansche gedelegeerde Wilson nog een
dringend beroep gedaan op Italië en Japan,
welke huiverig zijn voor volledige openbaar
heid, om in de komende maanden hun stand
punt te herzien. Ook hier gaan we dus met een
trekschuitgangetje al is er dan ook eenige
vooruitgang te bespeuren.
Verder bestaan er plannen om in Februari
de ontwapeningscommissie weer bijeen te roe
pen te Genève, onder voorzitterschap van Jhr.
Loudon. Gedurende deze zitting zal de ont
wapening ter zee buiten beschouwing blijven,
om de komende onderhandelingen hierover
tusschen Engeland en Amerika niet te be
moeilijken. Indien deze onderhandelingen suc
ces hebben, dan zou de commissievergadering
van Februari gevolgd worden door een lang
durige zitting der voorbereidingscommissie in
Juni. Een klein sprankje van hoop is er dus
weer en hoe gering dit sprankje eigenlijk wel is,
blijkt het duidelijkst uit een verklaring van
Mussolini tijdens zijn rede over buitenlandsclie
politiek, afgelegd ter gelegenheid van de ont
binding van het Italiaansche parlement.
Na gesproken te hebben over het Keilogg-
pact en na zich bereid te hebben verklaard alle
verdragen te willen teekenen, welke denjvrede
dienen, vervolgde de Duce:
„Achter al deze verdragen staat, dat de ge-
i heeie wereld zich bewapent, dat dagelijks
nieuwe duikbooten, kruisers en andere dingen
van stapel loopen, die den vrede moeten die
nen, dat het aantal kanonnen en bajonetten
voortdurend toeneemt. Het is altijd zoo ge
weest, dat men van vrede sprak, als stormen
kwamen opzetten. Wij willen het Europeesche
evenwicht niet verstoren, doch wenschen voor
bereid te zijn. Niemand zal zich verwonderen,
i als wij na de herstelperiode van Italië nieuwe
offers vragen om de weermacht te land, te zee
en in de lucht te verbeteren. Wij zijn voorstan
ders van vriendschapsverdragen eri zullen deze
na onderteekening getrouw nakomen, enz.
Hoe dit laatste rijmt met liet eerste zullen
we ons niet in verdiepen. Deze openhartige
verklaringen laten aan duidelijkheid niets te
wenschen over, zoowel voor het heden als voor
de toekomst. Kort en bondig geeft het aan, dat
Mussolini geen geloof hecht aan de zalvende
praatjes over vrede en ontwapening. Hij ver
trouwt de vossen niet, welke de passie preeken,
doch is bang, dat ze trek hebben in vette
kippenboutjes en om zijn kippetjes te be
schermen, schept hij een krachtige weermacht,
even sterk als de sterkste militaire macht in
Europa.
stige conflict tusschen Bolivia en Paraguay,
beide staten in Zuid-Amerika, welke beide lid
zijn van den Volkenbond. Troepen van Para
guay ontdekten Boliviaansche strijdkrachten
in het gebied van Chaco, waarop beide staten
recht meenen te hebben en waarover reeds
geruimen tijd wordt getwist. Toen de Boli-
vianen niet goedschiks wenschten te vertrek
ken was een geweldadige botsing het gevolg en
hierbij zijn 22 Bolivianen gedood.
Resultaat over en weer beschuldigingen,
heftige aanvallen in de pers, groote betoogin
gen en in dit kader passende ophitsende rede
voeringen enz. Terugroeping der gezanten was
het gevolg, vrijwilligers melden zich reeds aan
om bewapend te worden, de spanning nadert
1 het kookpunt en ieder moment werd het ergste
gevreesd. Bolivia heeft den Volkenbondsraad
officieel in kennis gesteld met de breuk met
Paraguay en in geheime zitting is te Lugano
besloten beide staten een telegram te zenden,
waarin ze aan hun verplichtingen als lid der
Volkenbond worden herinnerd en waarin
tevens de diensten van den Volkenbond wor
den aangeboden, indien dit gewenscht wordt.
Verder durft men te Lugano niet te gaan met
het oog op verwikkelingen met Amerika en
eenige andere Zuid-Amerikaansche staten. Fiet
is weinig, maar uit een goed hart, zegt de
volksmond en zoo is het ook hier. De regeering
van Argentinië treedt arbitreerend op tusschen
Bolivia en Paraguay, terwijl eveneens het te
Washington bijeen zijnde Pan-Amerikaansche
congres, een speciale commissie heeft aange
wezen, welke zich met de oplossing van dit
ernstige conflict zal bezig houden. Een duide
lijk bewijs dat hij hetz oeken naar afdoende
vrede, de weg via een boemeltreintje minstens
even gevaarlijk kan zijn als een zijn doel voor
bijschietende express-trein.
Hoe gemakkelijk een oorlogszuchtige stem
ming en oorlogsgevaar ontstaat, leert het ern-
DOOR
MELATl VAN JAVA.
30)
„Ik zal mijn huis niet sluiten voor een kind van
mij. Ik had het voor zijn vrouw zelfs niet gedaan,
als hij het anders had aangelegd, maar het is nu
zoo jammer, zoo jammer.
„Er is zooveel jammer," zeide hij, het gelaat
tegen het glas van het portier drukkend; maar
Sophie nam zijn hand en zei hartelijk:
„O, Frank, wat is dat stuk van je mooi; het is of
er licht uit dat doek straalt, en die oogen zijn
precies zwarte diamanten. Wie is je model toch
geweest?"
„Zij eerst, maar ik heb het later uit het hoofd
afgemaakt."
„En heb je veel af?"
„Een massa schetsen."
„Maar je groot werk?"
Een wolk trok over zijn gelaat.
„Dat kan niet vorderen."
„Wat ontbreekt je dan?"
„Een impressie, een krachtige impressie, die
mijn ziel vervult en in staat stelt haar terug te
geven op het doek."
XIII.
Verkrijgbaar bij alle Boekhandelaren.
Er heerschte groote vreugde bij de familie Van
Haeren over den terugkeer van den verloren zoon;
zelfs Henri kwam hem begroeten en Charlotte, de
lieve Charlotte viel hem om den hals en schreide
eenige lieve tranen op zijn jas.
„Niet waar, Frank, nu doe je toch nooit meer
zoo, nooit meer, Hè?"
„Wat bedoel je? Dat ik op reis ga, vindt je dat
zoo erg? Ik doe het bepaald weer, daar kan je op
aan."
„Maar niet zooals dezen keer. Zoo alles af te
breken, te doen of je geen familie meer hebt. O
foei, dat is zoo naar! Het heeft ma wel tien jaar
ouder gemaakt."
Henri zei ook wat van malle fratsen, maar op
j verzoek van Mevrouw Van Haeren werd er geen
woord gerept over zijn vrouw; men vond het trou
wens gemakkelijker in deze omstandigheden het
geheele huwelijk als niet gebeurd te beschouwen.
Nadere bijzonderheden over de scheiding zou
men toch niet licht uit hem krijgen, over zijn kort
huwelijksleven nog veel minder. Hij was nog pre
cies dezelfde Frank van vroeger. Meestal stijfin
zichzelf gekeerd, altijd bezig met zijn schetsen en
teekeningen, ronddwalend door de straten, maar
nog meer afkeerig dan vroeger van menschen zien
en spreken. Men liet hem stil begaan; hij betrok
weer zijn oude kamers, antwoordde op onbe
scheiden vragen niet meer of minder dan hij zelf
wilde; wijzer maakte hij trouwens niemand.
„Hoor eens, Frank," zeide mevrouw hem op
zekeren Zaterdagavond, „morgen is Lotje jarig en
zij verwacht ons allen te dineeren. Je komt toch
ook mee, niet waar?"
„Och ma, u weet dat ik diners verafschuw."
„Maar het is geen diner! Het is geheel .entre
nous! Je bent nu nog niet bij Charlotte aan huis
geweest, en het arme schepsel is er zoo op gesteld
dat je er bij bent. Dan zal ik al mijn kinderen weer
eens bij elkaar zien, eigen en aangetrouwde."
Zij zweeg plotseling en dacht aan Franks ver
miste vrouw.
Hij scheen het niet eens op te merken.
„Doe het voor mijn plezier," drong zijn moeder
aan en eindelijk beloofde hij: „Ik zal eens kijken."
Meta en Sophie gluurden om het hoekje; zij
waren zeer in spanning naar Franks antwoord, en
nauwelijks was hij heengegaan of zij vroegen:
„Wat heeft hij gezegd, ma? Komt hij?"
I „Hij zal eens kijken."
Het „kijken" viel naar den zin der familie uit,
want den volgenden avond op den bepaalden tijd
▼erscheen Frank in onberispelijk avondtoilet in de
woning zijner zuster, waar de overige familie
reeds was aangekomen.
„Wat ziet hij er toch knap uit, „fluisterde zijn
moeder haar schoondochter in, „wat is het toch
jammer, vreeselijk jammer; hij gaat denzelfden
weg op als oom Théo."
Het onderonsje was nogal uitgebreid, want
daartoe behoorden ook eenige familieleden van de
Zandbergen. Het gastvrouwtje was een beetje]
zenuwachtig, geagiteerd; zij was in den laatsten
tijd wat prikkelbaar; het kostte haar moeite haar
gewone liefheid te vertoonen, en wie haar het
meest ergerde, was juist haar lievelingsdienstbode
Marie.
Waardoor? Dat wist zij zelf niet; misschien
juist door haar volmaaktheid. Lotte had zoo graag
eens iets op haar aan te merken gehad, maar dat
kon zij niet; wanneer zij eens boos werd en niets,
dan had die Marie zoo'n manier over zich alsof
zij zeggen wilde: „Mevrouw Is heel goed, maar
INGEZONDEN MEDEDEELING.
mevrouw is niet toerekenbaar. Ik zal haar zin doen
ik weet het wel beter, maar aan kinderen en gekken
geeft men veel toe!"
En de uitkomst gaf haar altijd gelijk.
Het gewichtige oogenblik was daar wanneer het
gesprek tusschen de gasten begint te kwijnen,
wanneer telkens een nieuw onderwerp aangeroerd
wordt naar van zelf weer valt, en er bij elk geritsel
verlangend en toch schijnbaar onwillekeurig naar
de deur gezien wordt, of daar niet eindelijk de
verwachte boodschap verschijnt.
Mevrouw Zandberg vooral had moeite haar
verstand bij elkander te houden; er waren zooveel
dingen, waarover zij zich ongèrust maakte. Het
was toch eigenlijk vervelend; op haar verjaardag
was zij de slavin van allen; vroeger als kind kreeg
zij dan vacantie, nu moest zij nog dubbel zooveel
werken als anders, want die booien geven je meer
te doen dan ze je uit de hand nemen. En aan al
deze gewichtige dingen dacht Charlotte, terwijl
zij oogenschijnlijk aandachtig luisterde naar het
verhaal eener tante, over reisindrukken in den
Hartz opgedaan.
Frank stond bij den schoorsteen met zijn zwager
Zandberg en een neef van dezen, een jonge fat
met stijf geplakte haren op het voorhoofd door een
breed pad gescheiden, en een fijn gepommadeerd
snorretje onder den neus; het jonge mensch had
het druk over kunst en Frank luisterde zwijgend
toe.
De deur werd geopend en Marie's heldere stem
klonk: „Mevrouw de soep is gediend!"
Allen stonden op en de fat vroeg Charlotte
passeerend:
„Is dat nog altijd die mooie meid van je, char?"
„Och, Emile, doe zoo vervelend niet. Wil je
Meta den arm geven? Zand, jij ma, niet waar, en
Henri tante Truis, wie is nog meer? O ja, Frank,
Eugenie van Loenen, hè... Je helpt mij ook
niets, man, alles laat je aan mij over!"
Zij zag Zandberg met haar hulpelooze oogen aan
op een manier, die zij zeker meende, dat haar erg
lief stond.
„Nu ja," zeide Louise, „we komen een cavalier
tekort, ik loop met Sophie en geef jij dan oom den
arm."
Zoo ging men naar de eetzaal, waar het wit van
het damast, het kristal, porselein en zilver ver
schillende glansde. De plaatsen werden ingenomen
en mevrouw wisselde een paarwoorden met Marie,
en mcviuuw pc...
die heen en weer liep als gewoonlijk, alsof er geen
menschen in de kamer waren en of er niets anders
voor haar bestond dan hetgeen zij te doen had.
Mevrouw schepte de soep in de borden en fluis
terde haar telkens toe, wie zij bedienen moest;
alles ging even regelmatig totdat.
„Wat is er?" riepen allen plotseling.
De parel der meiden-, het juweel der dienst
bodenwereld had een bord soep uit haar handen
laten ontglippen, en het kwam op het tapijt terecht
langs het lichte japonnetje van juffrouwEugenie.
Charlotte's eerste beweging was op te stuiven, de
tweede haar lippen op elkander te klemmen en
zich met geweld tot bedaardheid te dwingen, de
derde zoo goed mogelijk een glimlach na te
bootsen.
(Wordt vervolgd).