Ge eet
rf
Be/iecd
etolades
ót II van
aeelenvan
sleeding
lts
U$§r
<2
„Bona" gespaard.
n s
i n e
WOENSDAG
3 OCTOBER 1928
ROSA MARINA
Bieten rooien
PUROL
f
'Z yl
si
ri
Sr
Prijs per kwartaal f 1,—
Losse nummers 0,076
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
10E JAARGANG. - N°. 94
Voor huis en hof.
IN DEN BLOEMENTUIN.
Meer en meer trekt de natuur haar herfst-
kleed aan en dit laat zich geducht merken
in den bloementuin. Vooral nu het mooie,
warme weer plotseling door eenige koude
dagen werd onderbroken, de eerste voorloo-
pers die ons nu reeds waarschuwen wat ons
te wachten staat, is dit zeer duideiyk te
merken. De jaargetijden gaan hun eigen weg
eu de afwisseling van eenige zomersche
dagen is niet in staat dit proces te stuiten,
daar de groeikracht en de warmte daarvoor
te gering is. De tijd der zomerbloemen is
voorbij en menig tuintje legt hiervan door
het uiterlijk getuigenis af, de bloemen staan
te verwelken of geven zaad.
De echte bloemenliefhebber, die voor een
oordeelkundige beplanting heeft gezorgd,
heeft evenwel nog de beschikking over vol
doende bloeiend materiaal. Een nadeel van
al deze herfstbloeiers is, dat zij reukloos zijn
en dat voor het grootste gedeelte ook hun
kleuren niet zoo schitterend zijn als die der
eerste voorjaarsboden, doch waar het aantal
herfstbloeiers steeds schaarschers worden
naarmate we verder in den herfst komen,
waardeeren we deze late bloeiers des te
meer.
blekende herfstbloeiers zijn Chrysanten,
Dahlia's, Najaarskrokussen en late rozen,
zooals de Tbeehybridesoorten. De Herfst-
asters in hun bODte verscheidenheid zijn nu
op het schoonst en de groote kunst is het
nu maar, als het weer niet al te ongunstig
is, om hiervan zoo lang mogelijk te profi
teered
Het komt er daarom nu meer dan ooit
op aan, om de grond rondom de planten
vrij te houden van onkruid, te schoffelen
en geregeld den bovenkorst van den grond
voorzichtig los te houden. Eenige regen
buien slaan den grond dicht, hetgeen de
werking der wortels in erge mate belem
mert, omdat daardoor lucht en warmte
slechts zeer onvoldoende kunnen toetreden.
Bij de Theehybride-Rozen en andere soor
ten verdient het aanbeveling goed op te let
ten, welke van het wit hebben geleden en
nog lijden, want ook in het najaar treedt
dit dikwijls op. We kunnen dan maatregelen
treffen ter bestrijding. Alle aangetaste bla
deren worden zorgvuldig verzameld en ver
brand, we bestrijden de kwaal met zwavel
en in den winter verwijderen we van de
aangetaste plekken zorgvuldig den boven
grond en vervangen dezen besmetten grond
door versche aarde. Op deze wijze kunnen
we de kwaal onderdrukken.
Voor de najaarsstormen schade aanrichten
onder de klimrozen, binden we alle lange
scheuten aan, opdat door het heen en weer
zwaaien de knoppen niet worden beschadigd.
Het is nu eveneens de tijd voor den najaars-
snoei van struikrozen. Vroeger werd hieraan
al zeer weinig aandacht besteed en hoewel
het tegenwoordig nog wel wat te wenschen
overlaat, valt er toch een belangrijke verbe
tering te bespeuren. Alle scheuten, die in
den zomer zijn afgestorven, worden weg
gesnoeid, terwijl de niet-bloeiende levende
scheuten worden ingekort. We kunnen nu
reeds alle zwakke scheuten verwijderen, die
anders in het voorjaar worden opgeruimd.
Voor de sterkere, overblijvende scheuten is
dit uitstekend, aangezien deze dan beterde
FEUILLETON.
DOOR
MELATI VAN JAVA.
I
kans brijgen, zich voldoende krachtig te
ontwikkelen, hetgeen den bloei van het vol
gende jaar weer ten goede komt.
Koude kasplanten kunnen nu niet langer
buiten blijven en brengen we naar binnen,
voordat de koude ze doet kwijnen. Het gieten
wordt ook minder, doch hierbij gaan we zeer
voorzichtig te werk en laten de overgang
zoo geleidelijk mogelijk plaats vinden. Geef
de binnengebrachte planten inzonderheid
zooveel mogelijk licht en lucht, niet alleen
nu, doch ook in de komende maanden.
Menige plant sterft wegens gebrek aan licht
en lucht en heeft hieraan een ontijdig einde
te danken. Lucht steeds van den wind af,
sluit reeds na den middag bij kassen de
raampjes en open dan de roosters, om toch
steeds frissche lucht binnen te laten.
FBDIT OOGSTEN.
Met verlangen hebben we uitgezien naar
den oogsttijd, naar het oogenblik, dat al onze
zorgen en moeiten beloond worden door een
overvloed van talrijke, mooie vruchten.
Menigmaal wordt aan onze hoopvolle ver
wachtingen den bodem ingeslagen, doordat
reeds tijdens den bloeiperiode een nachtvorst
of daarna door plantaardige of dierlijke
vjjanden van ons fruit een groot deel van
het fruit wordt vernietigd. En zelfs als we
hieraan zijn ontkomen en ons reeds zeker
wanen van een goeden oogst, dan nog kan
een traditioneele vruchtenstorm enorme
schade aanrichten. Geregeld veroorzaakt
zoo'n vruchtenstorm in den regel veel min
der schade dan de leek vermoedt en in heel
wat gevallen is een dergelijke natuurlijke
vruchtdunning zelfs gewenscht. Het is en
blijft altijd een lang verbeid genot de met
kleurige vruchten beladen boomen van hun
vruchten-overvloed te ontdoen.
Dat oogsten van appels en peren lijkt op
het oog zoo buitengewoon eenvoudig, doch
voor velen schijnt het nog niet eenvoudig
genoeg te schijnen en daarom bepalen dezeu
zich nog maar al te vaak tot haastigen ruw
afplukken van de gemakkelijkst te bereiken
vruchten en de rest wordt heel eenvoudig
eventjes afgeschud. Deze wat al te overdreven
eenvoud geeft ons zeer zeker belangrijke
tijdwinst, doch hiertegenover staat zoo'n ge
weldig groot verlies aan goede, houdbare
vruchten, dat deze aanvankelijke tijdwinst
meerdere malen wordt overtroffen. Om goed
te kunnen oogsten, dient men er in de eerste
plaats op te letten of de vruchten voldoende
rijp zijn. Op groote kweekertjen is dit niet
altijd mogelijk en is men vaak gedwongen
tot te vroeg plukken. Ook de noteeringen
aan de veilingen werken dit euvel in de
hand. Indien een bweeker eenige weken te
vroeg plukt, hetgeen meer dan eens het ge
val is, en hij krijgt hiervoor desondanks een
goeden prijs, in verband met geringe aan
voer en veel vraag, dan verlokt een derge
lijke hooge noteering eveneens andere kwee
kers dit voorbeeld tot navolging. Deze schijn
bare voordeelen zijn dan ook maar tijdelijk
doch aan de hand van veilingsnoteeringen
is het ieder jaar weer te constateeren, dat
soorten, welke in het laatst van September
moeten worden geplukt, soms zelfs in Augus
tus reeds worden aangevoerd.
Het te vroeg oogsten is om twee redenen
af te keuren De vruchten groeien juist in
de laatste dagen het meest, zoodat dus het
totale gewicht minder is dan normaal en
bovendien krijgt een te vroeg geplukte vrucht
IV.
„Daar heb je het lieve leventje weer aan den
gang," zeide dokter Adrichem, den volgenden
morgen in de huiskamer komende, waar zijn neef
reeds over zijn schetsboek gebogen zat, nu en dan
blikken naar buiten werpende, terwijl de regen in
volle stroomen neerplaste.
„Wat is aan den gang, oom?"
„Buiten regen, binnen storm! Mijn huisfee is
ook onderworpen aan stemmingen, en is het buiten
betrokken weer, dan raast zij binnen nog harder."
Frank lichtte het hoofd op en luisterde; in de
keuken hoorde men een luid rinkelen van porselein
en kletteren van keukengereedschap en daar-
tusschen de scherpe fausset van juffrouw Bol.
„Nu die kan 'tEn wie is daar het slachtoffer
van?"
„Trientje natuurlijk. Zij heeft zich verslapen;
ik heb om mijn koffie gebeld, want ik ben er van
nacht nog twee keer uit geweest, en dat kon zij
niet verkroppen. Trientje moet nu voor haar fout
boeten. Luister maar eens. Daar gaat het!"
„Kinderen doen altijd kinderwerk. Sta daar niet
zoo te suffen, doedelkop! Kijk nu de boel eens
om je heen staan. Zoo zijn zulke schapen nu altijd
een oud mensch kan geen oogenblik haar gemak
nemen of dan loopt de heele boel in het honderd.
Je werkt je er hoe langer hoe meer in! Kijk me
nou zoo'n melkpan aan! Kon dat niet schoon, zeg
je! Dat zal ik eens kijken! Zoo, zoo! Kom ik er
vandaag niet, dan kom ik er morgen, maar zet
je pooten er eens flink op. 't Is je vader of moeder
niet! Moet ik je nog leeren een pan schoon te
maken? Drie jaar heb ik het al met je uitgehouden
en als de dokter je niet de hand boven het hoofd
hield om je arme bloeien van een moeder en'.groot
moeder, dan had ik je al lang de deur uitgesmeten.
Je bent een hossekios
„Neen nu gaat het wat erg!" zeide de dokter
lachend; „om jou een impressie te bezorgen van
een zich naar buiten uitend menschzijn, kan ik
Trientje niet opofferen."
Hij belde en al brommende, haar handen aan
den voorschoot afvegend, kwam de juffrouw
binnen.
„Dokter, ik wou dat u even aan de deur riep
„Juffrouw, kom asjeblieft binnen!" Schellen doet
men een meid, maar als u een mevrouw had zou
u het wel laten haar uit de keuken te bellen."
„Hoor eens, juffrouw Bol! Dat je Trientje eens
de ooren wascht, dat kan zijn nut hebben, maar
wacht er mee tot ik uit ben. Je weet, ik heb liefst
een stil huis; mijn neef- hoort je graag brommen
en zal er wel een uurtje voor over hebben om naar
je te luisteren; breng de eieren nu binnen en
schenk onze thee in!"
Juffrouw Bol wierp de heeren een woedenden
blik toe, trok de deuren met geweld dicht, hetgeen
de dokter een gebaar van pijn ontlokte, en kwam
een oogenblik later met tw.ee eieren terug. Met
nooit de volle smaak. Het is op papier niet
aan te geven wat de juiste tyd van plukken
is en het geven van datums kan hoogstens
een aanwijzing geven. Allerlei factoren be
palen dit tydstip en iedereen is in staat zelf
uit te maken, wanneer de vruchten rijp zijn.
Het afvallen van eenige vruchten by appels
bijvoorbeeld, is nog lang geen bewys, dat er
nu reeds geplukt moet worden. De amateur
kan zeer gemakkelijk het z.g. doorplukken
toepassen, waarbij de eerste rijpe vruchten1
worden geplukt en de overige nog eerst blij
ven zitten. Deze laatsten zullen dan nog
aanmerkelijk aanzwellen en op deze wijze
krijgen we de mooiste en beste oogst.
"Wintervruchten laten we zoo laat mogelijk
op het hout zitten. October geeft nog menige
mooie dag, waardoor de vruchten aanmerke
lijk vooruit gaan. Overdrijving is ook hier
niet gewenscht, doch in het algemeen wordt
er veel en veel meer te vroeg geplukt dan
te laat.
Ruwheid en hardhandigheid wordt bij het
plukken zooveel mogelijk vermeden en ook
het gebruik van plukschorten verdient geen
aanbeveling. De plukkers of plukster stoot
by het klimmen of dalen voortdurend tegen
den ladder, waardoor talryfee vruchten min
of meer kneuzen. By de vroege soorten geeft
dit al spoedig rotting en hoewel bij de latere
soorten lichte kneuzingen wel weer verdwij
nen, toch treedt later op deze plekken het
eerst rotting op. De beste methode is daarom
gebruik te maken van plukmanden, waarin
van binnen een zak is aangebracht. Hier
door wordt vrywel iedere kneuzing voor
komen en wordt de houdbaa) heid der vruch
ten tot het hoogste opgevoerd Om in Januari
nog goede appels te hebben is geen kunst,
doch om de vruchten tot Mei of Juni te be
waren is wel kunst. Hoe dit het best is te
bereiken, zullen we in ons volgend artikel
uiteenzetten.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Kloven, ontvellingen, schrammen
en andere huidverwondingen ver
zacht en geneest men snel met
Doos 30 en 60 ct.
Rusland en het Bolsjewisme,
VII
In den beginne werkten de Socialisten en
de Bolsjewiki samen. Toen L^nin terug in
Rusland kwam, veranderde alles, en er was
van een samenwerken geen sprake meer.
Lenin zag maar al te goed dat het Russische
volk te weinig ontwikkeld was en er geen
organisatie bestond. Hij zag al dadelijk alle
kwalen waaraan het volk leed, en meende
een speciaal geneesmiddel te hebben. De
revolutie ging, volgens hem, veel te lang
zaam vooruit. De arbeiders wilden niet wer
ken, omdat er te veel kapitalisten waren;
de boeren weigerden graan af te leveren,
omdat zy er niet zeker van waren, of al het
land wel zou worden verdeeld; de soldaten
wilden niet meer vechten, omdat zy meen
den, dat er een imperialisten oorlog werd
gevoerd. Volgens Lenin moest men dadelijk
maar met geweld beginnen het socialisme
door te voeren, dan zouden de arbeiders zich
wel onder hun banier scharen. De idee van
't Socialisme d.w.z. het stelselmatig opbou
wen van een gezonden arbeidersstaat, was
hem vreemd.
In 1917 werd dan een manifest uitge
vaardigd, om zonder dralen met Duitschland
vrede te sluiten. De boeren moesten zich nu
van het land maar meester maken, en de
arbeiders moesten de fabrieken zelf maar
beheerschen en besturen. Zij begonnen het
volk op te hitsen en steunden de werk
stakingen. Dat door zoo op te treden, het
Socialisme en de Revolutie veel schade werd
toegevoegd is duidelijk. In plaats van de
belangen der arbeiders op een gemeenschap
pelijk doel te richten, begon het Bolsjewisme
oude wonden open te maken, en uit den
haat der armen tegen de ryken, van den
hongerigen tegen den verzadigden munt te
slaan. De Bolsjewiki maakten het lichtge-
loovige volk wys, dat de Mensjewiki den
oorlog onnoodig verlengden, en dat zy het
land niet wilden verdoelen en den arbeider
geen brood wilden geven. Men moest maar
toegrypen en zelf maar moedig handelen.
bevende handen schonk zij de thee in, die natuur
lijk over het kopje morste.
„Voorzichtig, juffrouwl voorzichtig! Het kopje
is om uit te drinken en niet het schoteltje. Hoe
is jou ei, Frank? 't Mijne is als een bikkel gelijk;
u weet, juffrouw, drie minuten, en deze hebben
er bepaald tien minuten over gedaan. Wil u mij
een ander bezorgen?"
„Ik hou wel van harde eieren," zeide Frank, en
at het zijne met smaak op, „meer dan van zachte."
„Harde zijn onverteerbaar! Ik duld ze niet aan
mijn tafel."
„Dat valt me mee!" bromde juffrouw Bol.
„Zorgt u voor een nieuw ei?"
Als 't u belieft."
„Voor mijnheer ook!"
„Dat doe ik niet."
„Je ?ult het doen!"
„Neen."
„Juffrouw!"
De dokter lichtte zijn wenkbrauwen op en zag
haar ernstig aanzij ontweek zijn blik, werd zenuw
achtig en wierp de melkpot omver.
„Daar heb je 't nu, dat komt van ai dat gezeur!"
En als een wervelwind stoof zij de kamer uit.
„De eieren, juffrouw, denkt u aan de eieren?"
riep de dokter haar kalm na.
„Oom," zeide Frank, toen zij zich verwijderd
had, „dat gekibbel met een huishoudster, hoe
houdt u het vol?"
De dokter lachte.
„Wat wil je, Frank! Je raakt op 't laatst gewend
aan je oude huismeubels. Zij heeft veel goeds,
alleen zulke buien heb je soms te verwachten."
„Oom," zeide de jonkman na een poos, „wat
een kleurloos bestaan hebt u,"
INGEZONDEN MEDEDEELING.
De venijnige steken
van SpSt in den
overvallen U onverwachts. Grijp
dadelijk naar Akker's Kloosterbal
sem. welke tot diep in de weefsels
doordringt, de pijn stilt, ophoo-
pende ziektestoffen doet verdwij
nen, snel en grondig verlicht.
Kloosterbalsem
,,Ceen goud
zoo goed"
De oorlog kon dadeiyk ten einde worden
gevoerd. De agitatie der Bolsjewiki viel by
het minder ontwikkelde volk bijzonder in
den smaak; vooral bij de reserve-soldaten
werkten de Bolsjewistische ideën zéér. Men
begon het wezen van het Bolsjewisme zoo
op te vatten, als zou het een tegenzin heb
ben in oorlog te voeren. Men begreep een
voudig de manipulatie der Bolsjewiki niet.
Ook de arbeiders geloofden dat het Bolsje
wisme dadelijk maar alles in een paradijs
zou veranderen. Het Socialisme trachtte de
massa tegen het Bolsjewisme te beschermen
en bestreed den ingeslagen weg van anarchie
en roof; maar tegenover de wildste harts
tochten, tegenover haat en wraakneming
die zich in doellooze programs uitte, stond
hat Socialisme machteloos.
De Bolsjewiki spoorden de menigte aan
tot gewapend verzet en oproer, en bevor
derden het vernietigingsproces. De Bolsje
wiki waren droomers en fantasten; zij ge
loofden aan een sociale revolutie van geheel
het Westen, en meenden, dat het Russische
volk socialistisch was, omdat de massa zich
bij hen aansloot. Zy waren met anarchisti
sche gedachten bezield en geloofden, na met
geweld alles omver te hebben geworpen, er
genoeg bouwmeesters zouden zijn, om het
staatsgebouw naar de nieuwste eischen weer
op te bouwen Het Bolsjewisme was te avon
tuurlijk aangelegd Volgens de Bolsjewiki
sloot zich de massa toch by hen aan, omdat
de macht in handen hadden. Zy hadden
dan ook de macht in handen weten te krij
gen, maar zy zagen ook spoedig in, dat hun
rekening niet uitkwam, en dat was dan ook
de reden, dat zij met de democratische be
ginselen braken en de Nationale vergadering
uiteen jaagden.
Zy hadden nu eenmaal de staatsmacht in
handen, en nu moesten zij ook hun belofte
vervullen en het volk bevredigen. Dat zij erg
schrokken, toen zy zich eens goed in't licht
gingen bezien, wordt bewezen doordat reeds
heel in 't begin van hun machtsverheffing,
zes commissarissen heengingen. Deze hielden
het voor onmogelijk, om zonder de hulp van
de andere partyen te kunnen regeeren.
Reeds in 't begin der Bolsjewistische heer-
schappy kregen de steden en de soldaten zoo
goed als geen koren meer; het volk begon
overal en alles te vernietigengrond en be
zittingen werden afgenomen en verdeeld;
gewerkt werd er heelemaai niet meer; de
soldaten verlieten het front en de kazernes
en verkochten paarden, kanonnen en munitie
aan den vijand, aan de Duitschers.
Voor bespotteiyk lage pryzen werden de
beste geschutten verkocht. De matrozen ver
kochten alles wat op de schepen was, en ten
slotte ook de schepen zelf voor slechts eenige
honderd roebels. Het volk begreep het nega
tieve programma van het Bolsjewisme maar
al te goed. Vechten was overbodig, plichten
bestonden niet meer, werken was uit den
booze. Slechts stelen en nemen wat maar in
hun bereik kwam, was de leuze. Lenin had
toch zelf gezegd: „Roof het geroofde." Het
Bolsjewisme trachtte zich van het volk mees
ter te maken door alles te veroorloven en
geloofden, dat wanneer het met zijn positief
programma kwam, het ook overvloedig steun
by de massa zou vindep. Het tegendeel was
waar.
De Bolsjewiki geloofden, dat in Duitsch
land de revolutie zou uitbreken zoodra Rus
land den oorlog zou beëindigen. Dat was ook
verkeerd bezien. Door volkomen nederlaag
der Duitschers zou in Duitschland de revo
lutie komen, en niet door het imperialisme.
En dat wisten de vijanden van Duitschland
ook maar al te goed't is daarom dat zy niet
den oorlog wilden beëindigen, maar Duitsch
land wilden vernietigen. De Entente had
reeds lang vrede kunnen sluiten, maar men
wilde niet, want dan was Duitschland kort
daarna toch weer gekomen, en zeker, als er
nog een keizer zou geweest zijn. Daarom
was besloten om Duitschland fijn te wrijven,
zoodat het niets meer kon beginnen. ïn de
verwachting nu, dat in Duitschland de revo
lutie zou uitbreken, werd te Brest-Litowsk
met de Duitschers over den vrede onder
handeld. Daar werd verklaard, dat Rusland
geheel zou demobiliseeren en geen oorlog
meer zou voeren. Men geloofde, dat door
deze verklaring de Duitsche soldaten zouden
weigeren Rusland binnen te dringen. En dat
was weer een niet kleine vergissing, en een
bewijs, dat de Russen het Duitsche karakter
niet kenden. De Duitschers rukten op tot
voor Petersburg.
Nu waren de Bolsjewiki genoodzaakt, om
zoo vlug mogelijk op te trekken tegen de
Duitschers. Maar, het was te laat. Lenin had
de hoop gesteld op een leger van millioenen
vrijwilligers; er kwamen slechts eenige dui
zenden, en zij die kwameü, behoorden nog
tot het maatschappeiyk schuim. Het Bolsje
wisme had het leger gedemobiliseerd en kon
„Vind je? Dat dunkt me niet. Afleiding genoeg.
Van nacht ben ik er twee keer uit geweest onder
regen en wind, eens voor een boer, die een koliek
had, en eens om een armen kleinen kerel in de
wereld te helpen, die hem weinig pleizier belooft.
Als dat geen afleiding, geen kleur Is, dan weet ik
het niet.
„Dat bedoel ik niet, dat is uw werk! Maar wat
glans, wat gloed geeft aan het leven: kunst, liefde,
poëzie, dat mist u geheel."
„Wel neef, ik dacht dat je die dingen ook al
gezien en onderzocht hadt en tot de slotsom waart
gekomen: ,,'t Is alles ijdelheid."
„Dat zegt men wel eens, oom, maar men meent
het niet en merkt dat het beste als men ze ont
beren moet. Een visch waardeert het water, de
mensch de lucht niet, of liever hij denkt er niet
aan, voordat hij versmacht door het gemis. Zoo
gaat het precies met ons! Wij hebben ons in deze
eeuw een atmosfeer gemaakt, zoo vol kunstmatige
opwinding, zoo vol gedachten, woorden, boeken,
couranten, gevoelens, dat men zich niet licht
emand voorstellen kan, die zich vrijwillig daar
buiten plaatst."
„Och, ik vind het leven zóó eenvoudiger; daar
buiten is 't mij te druk, te roezemoezig. Ik voel
er mij niet meer thuis."
„Maar u staat zoo geheel alleen. Zelfs een prettig
interieur heeft u niet, tot levensgezellin een on
gemakkelijke oude tang, die u brutaliseert en
trotseerd, terwijl er toch beschaafde vrouwen ge
noeg zijn, dié uw eenzaamheid zouden willen
deelen."
De dokter antwoordde niet; hij at zijn brood
en legde een courant, waaruit hij las, naast zijn
bord.
Frank gaf het niet op.
„Oom," vroeg hij na een poos, „heeft u een
skelet in huis?"
„Wat belief je? Een skelet? Neen, alleen een
doosdkcp," Hij wees met den vinger naar een
kast achter hem, waarboven een doodskop grijnsde.
„O, dat zag ik al lang, Memento mori! Ik bedoel
een skelet, wat de Engelschen noemen„A Skeleton
in a culboard". Mijn vraag is wat onbescheiden."
„Dat gaat nogal!"
,,Ik krijg zoo'n vreemde impressie van uw leven,
oom! Iemand zooals u twaalf jaren geleden was,
bijna zoo oud als ik, met een prachtige positie in
het vooruitzicht, knap, flink, enfant chéri des
dames, en dan u hier opsluiten, dat doet men niet
zonder goede reden."
„Beste neef, ieder zijn zin, niet waar?"
„Zeker, maar heeft u geen behoefte om in Am
sterdam te komen? U zal het zoo veranderd vin
den; 'tis zoo'n genot eens dat groote hart van
een kleine wereld tegen het zijne te voelen klop
pen."
„Dank je, Frank! De stad kan mij missen en
ik kan de stad missen. We hooren niet bij mekaar.
De zee en ik zijn een. Hoe vind je haar vandaag?
Even pruilig als mijn booze Bol, maar veel mooier.'
„Ja, ik mag ze zoo wel, maar wat de badgasten
vandaag zullen beginnen?"
„Badgasten, zijn die er dan?"
„Ja, mijn twee reiskameraden. Gisteren zaten
ze op het strand, maar nu zijn ze opgesloten in
het boudoir van vrouw Krijns."
„Met recht voor pleizier uit! Maar wat doen
zulke kinderen ook zoo ver van huis? Laten ze
blijven, waar ze zijn!"
(Wordt vervolgd).
