NIGROIDS
MoieertDop OnzeEilandeii.
"iep en Influenza
He Koude
\matiek
vpijnen
ipijn
)ijn
ZATERDAG
1 SEPTEMBER 1928
30 ets. per doosje
DWAALLICHTEN.
COOLêINGBlo 79 - ROTTBRDAM
Grootste inrichting in Nederland
ameren,
|7 c.,46
h 47 c.,
72J c.,
20 25
Is weder
i bleven
ging
waren
lerhalve
jen ruim
j pryzen
|ek Em
Yl\ cent
Ten aan-
|l, in de
waien
|er kalm
i vorige
Irk t wa-
koeien,
M 88-
slacht-
If 320-
pe kwal.
levend
114-21,
larkens,
iGelder-
Ins 88
larkens-
1 f 120—
1100,000
,75 per
kanvoer
regende
kt R.M.
zonder
I eieren
f 6-8
2,20-
(Boe-
blauw
|3, voer-
^ren de
awsche
-4 e,
feimers
-44 c.,
[lies per
raag.
Lanvoer
|0, idem
7.50-
Cjranen enz., Meel en Oliën.
ROTTERDAM, 27 Aug. Buitenlandsche
granen. (Bericht van de makelaars Hagen-
beek Van der Schalk Stemming flauw.
'Rogge. Western gol disp. 13 65, Western N
2 12 90,«id. stoomend 12. Canada Western
lid. 12.25, 74/5 k.'Bulgaar id. 12.50. Gerst
[Ameiik. N 2 disp. 216, stoomend 205,ladend/
geladen 196, Canada N 3 stoomend 224,
October afl 204, Tunis/Alg. disp. 195, 62 3
Donau disp. 218. Haver. Canada N 3 disp.
11 40, stoomend 10 90, Canada feed N 1 disp.
10 60, stoomend 10 40, 36 White clipped N
3 Sept. afl. 9 40. Mais per 20C0 kilos Amer.
Mixed stoomend 223, id. Jan/April lev. 193,
.La Plata disp. 194, id aangekomen 191,id.
I stoomend 192, witte platte ZAfr. N 3 aan
gekomen 201.
In publieke veiling werden heden verkocht
|400 a 500 tons B/S Laplata maïs van f177
tot f 145 per 200 k ca. 100 tons Donau
tarwe f 9 50-945 per 100 k. plus 1 pet.
veiliugskosten. De geannonceerde Boheem-
sche haver en gedroogde Amerik. tarwe
werden opgehouden.
ROTTERDAM, 27 Aug. Binnenlandsche
granen en peulvruchten. Tarwe. Ruim ter
markt lager verkocht van f 11.40—11.75,
extra puike daaiboven, afwijkende soorten
f 11 11.25. Rogge f 10 75 11.50 Gerst Che
valier f 11.50. Haver lager van f 11-11.25.
Erwten kleine groene f 2022. Schokkers
ruim aangeboden, lager verkocht, f 20-23 50.
Alles per 100 kg.
AMSTERDAM, 27 Aug. Buitenlandsche
granen. Mais, La Plata gele aangekomen en
verwacht heden perst Winkleigh f 190, ver
wacht 1 Sept. per st Cambrian Empress. Dem
pandelis; 2 Sept. per st. Waterland, 6 Sept.
per st. Bornemouth en Eisenach alles f 1918
Sept. perst Maasland en 11 Sept. per st Cap
tain Rokos f 192, Sept/Dec. levering f 194,
Jan./April f 204, Amer. mixed Jan /April lev.
f 191.
Lijnkoeken. Noord-Amerikaansche loco
f 13.50; Sept /Dec. levering f 13 75, SK Loco
f 13 70, per st. city of Alton f 13 75inlandsche
voorslag loco f 18,45.
AMSTERDAM, 27 Aug. Binnenlandsche
granen (Boerennoteering) oude tarwe f 11
12,/aï nieuwe tarwe f 11 11V2;roggefKF/a
11V4Chevalier gerst f 11 lli/4haver f 10i/2
11; groene erwten f 20 221/2vale erwten
f25 28; alles per 100 kg jkarwgzaadf 18—
I8V2 per 50 kg.
nniminiiiiiuiiiiiiiiiiiiüiiiiiiiiiimiiiiiimDiiniinniiTnjiminiTiiiimuutiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiuiiu
overname aangeboden. Spoed.
Jheidsredenen een prima Zaak in
jreedschappen, Rijwielen en Eleclriciteit
stand te Rotterdam.
lm 1 6GG0,Brieven en boodschappen motto
JLEVLIET 47, ROTTERDAM.
Men
lette
vooral op
den- naam
Sanapirin
daar deze
tabletten wettig
beschermd zijn
tegen namaak
en Vervalsching.
Prijs 40 en 75 ct.
Proefbui sj e s
25 ct.
Prijs per kwartaal f 1,
Losse nummers 0,075
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
10E JAARGANG. - N°. 85
Week-revue.
Binnenland.
Volgens de berichten zal er nogmaals
worden getracht de schatten van het in 1798
bij Terschelling vergane Engelsche schip „de
Lutine" te bergen. Toen dit schip aldaar is
vergaan was er voor een totaal van 20 mil-
lioen aan goud en zilver aan boord. Reeds
zgn meerdere pogingen aangewend om de
schatten te voorschijn te brengen en in totaal
is er voor een 1£ millioen geborgen. Er moet
dus nog voor een waarde van ongeveer ruim
18 millioen in het wrak zitten. Twee Neder-
landsche bergingsmaatschappijen hebben zich
door een contract met de Lloyds te Londen,
voor vijf jaar het recht verzekerd tot berging
dezer goud en zilverwaarden. De laatste po
ging dateert reeds van 1886 en inmiddels
bedekt een zandlaag van 12 meter dikte het
vergane schip. Deze zandlaag moet eerst
worden verwijderd, alvorens de duikers aan
het werk gaan. Voor de ondernemers is het
te hopen, dat we te gelegener tijd worden
onthaald op berichten over groote goudvond
sten enz., doch voorloopig zijn ze nog lang
zoo ver niet.
De gemeenteraad van Rotterdam is be
rucht geworden door de rapaillepartij, doch
al is de heer Coremans ook uit den raad
verdwenen, dan wil dit nog geenszins zeg
gen, dat de vroede vaderen altijd vreedzaam
bijeen zijn om over het wel en wee der
Maasstad te beraadslagen. De heer Van
Burink (com.) schijnt er behagen in te schep
pen zoo af en toe eens de boel op stelten te
zetten en als deze heer het op de heupen
krijgt, dan is het gevaar wel over, doch de
heibel niet. De kruik gaat zoolang te water
tot ze breekt en zoo is het ook hier. Van
Burink heeft het in Maart zoo bont gemaakt,
dat hij gedagvaard is om 6 September te
verschijnen voor de rechtbank te Rotterdam,
beschuldigd, dat hij omstreeks Maart (29) j.l.
als lid van den raad der gemeente Rotter
dam de openbare raadsvergaderingbij woonde,
opzettelijk door het verwekken van wanorde
en het maken van gedruisch, die vergadering
heeft gestoord, voorts dat hij ter plaatse,
alwaar de burgemeester, de secretaris en de
leden van den raad der gemeente Rotterdam
als ambtenaren in het openbaar in de recht
matige uitoefening hunner bediening werk
zaam waren, opschudding heeft veroorzaakt
en na het door den burgemeester gegeven
bevel zich niet heeft verwijderd. Het is wel
indroevig dat een raadslid zijn mandaat op
een dergelijke wijze misbruikt. De Maasstad
heeft de primeur dat een hare vroede vade
ren hiervoor door de justitie wordt ter ver
antwoording geroepen, doch de Rotterdam
mers laten zich op deze primeur allerminst
voorstaan. Vol verlangen wordt er uitgezien
naar de benoeming van een burgemeester,
doch tot heden vergeefs. Reeds zijn meerdere
candidaten hiervoor gedoodverfd en een der
Maasstadbewoners deed in een ingezonden
stuk zelfs reeds het denkbeeld aan de hand
om minister Kan hiervoor te inviteeren.
Zwemwater hebben we in Rotterdam vol
doende, doch het is twijfelachtig of dit wel
voldoende aantrekkingskracht heeft, temeer
waar behalve een lastige raad ook de ge-
meente-financiën niet bepaald erg aanlok
kelijk zijn hier de taak van burgemeester te
aanvaarden. Het aantal liefhebbers is ten
minste al heel gering.
De provincie Drente blijft voortdurend op
cultuur en economisch gebied de aandacht
vragen van regeering en volk. Er is geen
provincie aan te wijzen waarover den laatsten
tyd zooveel is geschreven als over Drente.
Onder de eminente leiding van Mr. Lint-
horst;|Homan, Drente's gouverneur, wordt
schier alles beproefd om Drente tot bloei te
brengen. Helaas zonder geld geen Zwitsers
en zonder kapitaal geen welvaart in Drente.
Er is hard gewerkt om dit gewest tot wel
vaart te brengen, doch ondanks de onder
vonden steun is Drente niet in staat deze
taak alleen naar behooren te beeindigen.
En terwijl heel ons land zich reeds ver
heugt op den herdenking van H.M. de Ko
ningin, is onze Landvrouwe naar Drente
vertrokken, om door eigen aanschouwing
zich een juist beeld te vormen, wat er reeds
in Drente is verricht en wat er verder nog
gedaan moet worden. Overal hebben de
Drenten de Kon. fam. met enthousiasme
begroet, voor een wijle zijn de zorgen ver
geten en heeft men zich beijvert om te tco-
nen hoe verknocht de Drenten zijn aan
Oranje.
Bij iedere gelegenheid ervaart de natie,
hoe Hare Majesteit meeleeft met haar volk
en putten we kracht uit Haar voorbeeld
van nauwgezette plichtsbetrachting enzelf-
ontzegging.
voorzangers en redenaars
(Adv.)
FEUILLETON.
E. WERNER
VERTALING VAN HERMINA.
Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.)
94)
Maar in dien tijd vol leed en smarten had ook
de oude Hartmut, de zoon van Zalika met haar
onstuimig bloed en toomeloozen levenslust opge
houden te bestaan. Met den naam Rojanow, dien
hij voor altijd van zich had geworpen, scheen ook
het rampzalig erfdeel zijner moeder vernietigd.
Zijn dikke, zwarte lokken begonnen nu pas weer
aan te groeien, maar des te duidelijker viel het
hooge, edel gewelfde voorhoofd en daarmee ook
de gelijkenis met zijn vader in het oog.
De jonge vrouw aan zijne zijde was daarentegen
het beeld van bloeiende jeugd en geluk. Wie haar
vroeger had gezien, zoo trotsch en koel en ongenaak
baar, zou haar nauwelijks herkennen, die blanke,
blonde gedaante in dat eenvoudig, licht zomer
japonnetje met een ruiker frisch geplukte veld
bloemen in de hand. De glimlach en de toon,
waarmee ze thans tot haar man en vader sprak,
had mevrouw van Walmoden dan ook nooit ge-
Buitenlcmd.
De onderteekening van het Kellogg-pact
te Parijs door vijftien staten is geworden
tot een indrukwekkende plechtigheid. Vijf
tien staten hebben door deze onderteekening
den oorlog prijsgegeven, d.w.z. ten opzichte
van hun medeonderteekenaars. Het pact is
van kracht zoodra alle onderteekenaars het
verdrag hebben geratificeerd. Indien ook maar
één dezer vijftien staten hierin nalatig zou
zijn, dan vervalt alles en zijn allen volken-
rechterljjk volkomen vrij. Alle staten der
wereld, dus ook Rusland (hiertegen had
Engeland aanvankelijk bezwaren) kunnen
toetreden en zullen hiervoor worden uit-
genoodigd. Hoe meer staten dit anti-oorlogs-
pact teekenen, hoe minder oorlogsgevaar.
De toekomst zal hebben te bewgzen, in
hoeverre dit pact aan de gestelde verwach
tingen beantwoord. Een der oorspronkelijke
onderteekenaars, n.l. Italië, verwacht al heel
weinig goeds van deze heele vredes-mani-
festatie. De Italiaansche bladen hebben zelfs
heftige aanvallen gedaan op -Woodrow Wilson
en Kellogg. Ze betitelen Wilson als een vol
slagen idioot en noemen Kellogg zijn opvol
ger. Menigeen zal zich afvragen waarom
Italië ondanks dit alles tot de oorspronkelijke
onderteekenaars behoort. Is de duce bevreesd
geweest zich door een weigering te veel te
isoleeren en zich te veel in de kaart te laten
kijken? Persoonlijk heeft de duce zich ont
houden van ieder commentaar aangaande
het Kellogg-pact, doch het is duidelijk dat
Italië dit verdrag niet bevorderlijk acht om
de internationale politieke spanning te ver
minderen, eerder het tegendeel. Als men
bedenkt dat Italië nog altijd vurig verlangd
naar meerdere koloniën en lustig voortgaat
den onrust op den Balkan te doen bestendi
gen, dat zoowel Mussolini als de geheele
Italiaansche pers steeds maar biyft hameren
op meer expansie, dan is deze houding be
grijpelijk. Doch dan beginnen we meteen
ook te begrijpen, dat de plechtigheid te
Parijs weinig meer is geweest als een gebaar
en dat de ontroering toen Briand sprak:
„Ik stel U voor aan al onze doodenuitden
grooten oorlog deze gebeurtenis te wijden",
maar al te spoedig zullen zijn vergeten.
Laten we hopen dat wij ons hierin volkomen
vergissen, dat we te zwartgallig zijn, dat
de herinnering aan deze miljoenen dooden
en verminkten niet vergeefs zijn geweest.
Van Parijs gaat de belangstelling naar
Genève. Te Parijs heeft Streseman reeds
besprekingen gehad met Briand en Poincaré
en hoewel hierover geen inlichtingen zijn
verstrekt, ligt het voor de hand, dat Stre
seman de wenschen der Duitsche republiek
naar voren heeft gebracht. Voorloopig hebben
we onze nieuwsgierigheid op dit punt nog
te bedwingen. Als punt I op het program
prijkt het eindelooze conflict Polen-Litauen.
De Polen zullen opnieuw verslag uitbrengen
van al hun vruchtelooze pogingen om met
Woldemaras te onderhandelen en eindigen
met opnieuw bijstand te vragen. Hun taak
(d.w.z. die der Polen) is dus niet moeilijk en
Woldemaras heeft zelfs de vriendelijkheid
gehad, opnieuw openbaar te verkondigen,
dat hij niet genegen is zijn standpunt te
herzien en dat er voorloopig geen uitzicht
bestaat, dat de onderhandelingen met Polen
zullen slagen. Ter gelegenheid van de opening
der Oost-Litausche landbouwtentoonstelling
te Utena, eenige kilometers van de Poolsche
grens, verklaarde Woldemaras, dat eerst
Wilna met omliggend gebied weer moeten
zijn herwonnen, alvorens er van normale
betrekkingen met Polen sprake kan zijn.
Dit laat aan duidelijkheid niets te wenschen
over. Woldemaras heeft lak aan heel den
Volkenbond, beweert bg hoog en laag dat
zijn land onrecht is aangedaan en tracht
met alle middelen een herziening hiervan
te verkrijgen. Zijn houding in deze kwestie
is niet erg sympathiek, doch de slimmeling
weet heel goed, dat men er te Genève erg
op gesteld is, dat het in Oost-Europa rustig
is en hiervan tracht hij party te trekken.
Met belangstelling wordt uitgezien naar de
de debatten over deze netelige zaak en hoe
de Volkenbond zich hieruit zal weten te
redden. Zal het opnieuw een ophangen aan
een commissiekapstok worden, een nieuw
brevet van onmacht? Voor het prestige van
den Volkenbond is het niet te hopen, want
het is reeds meer dan dwaas, dat een staat
van eenige miljoenen het gezag van den
Volkenbond ondermijnt en weigert eigen
beloften, plechtig te Genève gedaan, na te
komen.
De Duitsche pers geeft beschouwingen
over het onderteekenen van het Kellogg-pact,
over Genève en praten nog wat na over de
bekende kruiserkwestie. Met moeite is de
vrede in den boezem der S.D.A.P. hersteld,
doch de heeren zyn nog lang niet uitgepraat.
De Germania (Centrum) heeft den rooden
coalitiegenooten in een artikel de les gelezen
en hun aangeraden zich bij de verkiezings
beloften te houden binnen de grenzen van
het mogelijke en van het algemeen staats-
INGEZONDEN MEDEDEEL1NG.
TELEFOON N2 10Ö32
voor blijvende haargolving systeem „EUGEN"
benevens watergolving, ondulatie „MARCEL",
manicuren, pedicuren, massages, enz.
DAMES Indien tijdig bericht ontvangen wordt,
is een cabine voor U gereserveerd.
belang. De Vorwarts (S.D.A.P.) ziet dit nu|
blijkbaar ook in en erkent dit in de volgende1
bewoordingen: „Een partij mag zich, alszy
in de oppositie is niet zoo gedragen, dat
zij, regeeringsparty zijnde, in strijd komt met
haar vroegere houding." Voorloopig zijn er
geen verkiezingen in 't zicht, doch het is
aan gerechtvaardigden twijfel onderhevig,
of deze gulden regel in de practijk steeds
toepassing zal vinden. Het verschijnsel is
internationaal dat er aan den vooravond van
verkiezingen wel eens meer wordt beloofd
dan voor vervulling vatbaar is. Hoegrooter
de kiezersvrees is, hoe grooter en talrijker
deze beloften zijn. De communisten vallen
buiten deze regel, daar zij binnen afzienbaren
tijd geen schijn van kans krygen ooit in de
regeering te komen. Zij kunnen zich ten volle
de luxe veroorloven er maar op los te be
loven, doch hierin schuilt tevens het gevaar,
dat de Vorwarts hierdoor zal worden ge
dwongen haar stelling van heden te vergeten.
Er zijn trouwens wel meer personen en
richtingen, die niet graag herinnerd worden
aan vroegere afgelegde stellingen en beloften.
Volgens een correspondent der Koelnische
Zeitung schreef Mussolini in 1912: „Een
Italië waarin 36 miljoen burgers hetzelfde
willen, zou een gekkenhuis zijn of het rijk
van domheid en verveling. „Toen Mussolini
dit schreef was hij journalist zonder verdere
pretenties, doch dank zij zijn systeem begint
het er in Italië al heel aardig op te gelijken.
Met alle kracht onderdrukt het fascisme iedere
oppositie, dwingt dus allen hetzelfde te willen
denken. Daardoor wordt getracht van iedere
Italiaan een automaat te maken envul
maar in lezer.
Mussolini is deze uitlating natuurlijk al
lang vergeten, vooral als men ergens niet
graag aan wordt herinnerd, dan vergeet een
mensch zeer spoedig. Maar Mussolini heeft
het druk, zeer druk. Dat hy overigens niet
ondankbaar is en bewezen diensten weet te
waardeeren, blgkt uit het volgende,
Albanië, bekend door het korte avontuur
van Prins van Wied, die gedwongen was
zyn land te ontvluchten, zonder evenwel
afstand te doen van zyn rechten op den
kend; deze had zij eerst als Ada van Falkenried
geleerd.
„Maar nu niet verder!" zeide de generaal ter
wijl hij bleef staan. „Gij moet dat geheele eind te
rug en Hartmut mag zich nog niet te veel vermoei
en. De dokter zegt immers, dat gij je nog moet
ontzien."
„Maar ge weet niet, vader, hoe neerdrukkend
't is altijd nog als patiënt beschouwd te worden,
terwijl men zich al lang weer gezond en krachtig
voeltmerkte Hartmut verdrietig aan. „Ik ben
wezenlijk sterk genoeg
„Om wat ge nu gewonnen hebt weer te wagen,"
viel zijn vader in. „Geduld hebt ge nog altijd niet
geleerd, maar gelukkig staat ge onder Ada's toe
zicht, en zij is streng op dat punt."
„Ja, als Ada er niet was geweest, zou ik er nu
ook niet meer zijn," zeide Hartmut met een teede-
ren blik op zijne vrouw. „Ik geloof, dat 't er slecht
met mij uitzag, toen zij bij mij kwam."
„De dokters gaven mij ten minste geen hoop,
toen ik haar per telegram ontbood. Toen gij even
tot bewustzijn kwaamt, verlangdet ge naar haar
tot mijn overgroote verbazing, daar ik niet eens
wist dat gij elkaar kendet."
„Ge hadt er toch niets tégen, niet waar papa?"
vroeg de jonge vrouw, glimlachend tot haar schoon
vader opziende, die haar naar zich toetrok en op
het voorhoofd kuste.
„Gij weet wel, wat ge voor Hartmut en mij zijt,
mijn kind! Ik dankte God, dat ik hem onder je
hoede kon achterlaten, toen ik wegmoest. En ge
hadt ook gelijk met hem nu hier te houden, hoe-
troon, wordt geregeerd door Achmed Bei
Zogoe. Deze eerzuchtige Mohammedaansche
groot-grondbezitter danst geheel naar de
pgpen van Mussolini, is dus niets anders dan
een zetbaas van Rome. Een der Engelsche
bladen schreef eens over deze Achmed Bey
Zogoe, dat hij een der meest sympathieke
politici was van geheel Albanië, want terwyi
alle andere politici in Albanië zich door
iedereen lieten omkoopen, laat Achmed Bei
Zogoe zich alleen door Rome omkoopen. Doch
ware vriendschap wordt het beste onder
houden door kleinegeschenken.Nuis Achmed
Bey Zogoe er niet bescheidener op geworden
en hij verlangt nu niets minder dan de kroon
van Albanië. Aanvankelgk maakte Rome
hiertegen bezwaar, waarschy'nlijk beangst dat
er dan niet zooveel met hem was te beginnen,
doch nu geen der hiervoor gepolste staten
bezwaar maakt, heeft ook Rome hierin be
willigd. Achmed Bey Zogoe laat zich nu
bekogelen met verzoeken om den troon te
aanvaarden en ziet waarschynlijk reeds uit
naar een heusche prinses als waardige vrouw.
a
Tusschen de Europeesche Balkan en de
Aziatische Balkan „China" bestaat veel over
eenkomst. Ook in China is de toestand ver
van fraai. Eenige onderbevelhebbers van Peng
zyn in opstand gekomen en de heibel is
weer aan den gang. De bevolking is niet
by'ster tevreden over hetgeen de Kwomintang
presteert. De algemeene klacht is dat de
belastingen ondraaglijk zwaar zijn en dat de
corruptie eer toe- dan afneemt. Deze klacht
is trouwens niet beperkt tot China alleen.
De Kwomintang heeft wel zeer veel belooft,
doch de oplossing der fundamenteele pro
blemen blijft achterwege en de heeren ver
liezen zich in allerlei kleine kinderachtig
heden enz. De verhouding tot Japan is er
ook weer niet op verbeterd en in verband
met deze nieuwe onlusten versterken de
Japanners alvast hun troepen in het gebied
van Tangsjan.
wel de dokter hem wilde wegsturen. Hij moet zich
eerst weer thuis gevoelen in zijn vaderland en
dit opnieuw leeren kennen en liefhebben.'"
„Moet hij dat nog leeren?" vroeg Ada verwij
tend. „Wat hij u en mij vandaag voorlas, is toch
wel een bewijs, dat hij dit al geleerd heeft al
klinkt zijn nieuw gedicht ook geheel anders dan
dat opgewonden „Arivana."
„Ja, Hartmut, je nieuwe werk is wat waardI"
zeide Falkenried, zijn zoon de hand toestekend.
„Ik geloof, dat het vaderland nog eens eer aan je
zal beleven, ook in vredestijd."
Hartmut's oogen schitterden, terwijl hij dien
handdruk beantwoordde.
„En nu vaarwel!" riep de generaal,,zijne schoon
dochter nog een kus tot afscheid gevende. „Ik
rijd van Burgsdorf terstond naar de stad, maar
over een paar dagen zien wij elkander terug.
Vaarwel, kinderen!"
Toen hij tusschen de boomen verdwenen was,
namen Hartmut en Ada den terugweg aan, die
hen langs den vijver van Burgsdorf voerde. Zij
bleven onwillekeurig staan en zagen op het stille,
kleine water neer, dat door zijn krans van riet en
waterrozen omgeven, in den zonneschijn glinsterde.
„Hier heb ik zoo dikwijls met Willy gespeeld,"
zeide Hartmut zacht, „en hier begon mijn ongeluk
op dien noodlottigen avond. Ik begrijp eerst nu
ten volle, wat ik in dat rampzalig uur tegen mijn
vader heb misdreven."
„Maar dat hebt ge nu wel weer goedgemaakt!"
antwoordde Ada, terwijl ze het hoofd tegen den
schouder van haar echtgenoot vlijde. „Ook voor
de wereld is 't uitgewischt, zooals je blijkt uit de
bewondering en dankbaarheid, waarmee gij en
papa van alle kanten overstelpt werdt, toen men
hoorde, wie dat heldenfeit had volbracht."
Hartmut schudde ernstig en somber het hoofd.
,,'t Was een daad van wanhoop, niet van helden
moed. Ik geloofde niet, dat ze zou gelukken en
niemand geloofde 't; maar ook als ik was gevallen,
zou ik met dien rit middendoor de vijanden mijn
verloren eer heroverd hebben. Dit wist Egon en
daarom liet hij mij de redding ondernemen. Toen
wij destijds afscheid namen in dien killen winter
nacht, binnen de doorschoten muren van die kleine,
half verwoeste kerk, gevoelden wij wel, dat 't een
afscheid voor eeuwig was, maar meenden beiden
dat ik het offer zou wezen, daar ik een bijna zeke
ren dood tegemoet ging.
Het lot heeft 't anders beschikt; 't deed mij
als aan de hand van een beschermgeest, ondanks
gevaren, die ik volgens menschelijke berekening
onmogelijk kon trotseeren, het voorgestelde doel
bereiken terwijl Egon bijna op dat zelfde oogen-
blik viel! Gij behoeft je tranen niet voor mij
te verbergen, Ada; ik ben niet jaloersch op den
doode. Ik heb immers evenveel van hem gehouden
als hij van u!"
„Eugenius heeft mij zijn laatste groeten over
gebracht," zeide de jonge vrouw met tranen in de
oogen, die zij vruchteloos voor haar man had po
gen te verbergen. „En ook Stadinger schreef mij
om aan het bevel van zijn stervenden meester te
voldoen. Ik vrees, dat de oude man hem niet lang
overleeft. Zijn brief was zoo innig bedroefd,"
„Mijn arme Egon!" De trilling in Hartmut's
stem getuigde, hoe diep hem deze herinnering
schokte. „Hij was zoo opgewekt en levenslustig,
zoo geschapen om gelukkig te zijn en gelukkig te
maken. Misschien zoudt gij met hem gelukkiger
zijn geworden, Ada, dan met je driftigen, onhan-
delbaren Hartmut, die je nog dikwijls genoeg zal
kwellen met al de sombere zijden van zijn bestaan I'
Ada zag hem aan, nog 'met betraande oogen
glimlachend.
„Maar ik houd nu eens van dien driftigen, on-
handelbaren Hartmut en wensch geen ander geluk
dan zijne vrouw te heeten!"
Bosch en zee lagen in droomerige middagrust
verzonken. De oude dennen verhieven zich ern
stig en statig hemelwaarts, zacht fluisterde het
rietgras aan den oever en op den waterspiegel
dansten duizenden vonken. Maar daarboven welf
de zich het blauwe uitspansel, waarnaar de knaap
eens had willen opstijgen, den valk gelijk, waaaan
zijn geslacht den naam ontleende, al hooger en
hooger, de zon te gemoet. 't Straalde thans in
schitterende pracht ook boven het drassige
weiland in het verschiet met zijn bedrieglijke
dwaallichten.
(Slot.
