NIGROIDS EERSTE BLAD A&P'S AMANDELTJES- ijeobare Vrijwill. Verkooping uoerende Goederen Donderdag 26 April 1928 bij inzet Dp Donderdag 3 Wei 1928 bij afslag Huis met Erf en Koetshuis mstregeïing ZATERDAG 21 APRIL 1928 DWAALLICHTEN. Pluimveeteelt. id f 12 k f IB, geel mosterdzaad li, biuinmosterdzaad en zaailyn- genoteerd, voeriynzaad i 17 a f 18 |.G. aten, Fruit en Aardappelen. 1DAM, 16 April. Heden warende aardappelen als volgtBrielsche |ers f7,75 f8.25, Zeeuwsche blau- -f 8,25, dito Eigenheimers f7 bonte f 7,75—f 8,25, Belgische Industrie f 5.50—f 8,50, drielin- en blauwe f 4 f 4,25, Bravo's 1,75, Red Star i 7-f 7,75. Met ta pvol, redeiyke vraag. DAM, 16 April. Aardappelenmarkt. waren heden onveranderd. Aan- ngen of 1110 H L. len, Leer, Wol, Diversen. DAM, 16 April. Vlas. (Opgaaf van eesters.) 12850 kg. blauw, schoon |70, 2500 kg. wit Zeeuwsch f 1 g. Groningsch f 1,20—f 1,60 loll, geel f 1,40-f 1,70, per kg van te Sommelsdijk :ens des namiddags 2 itur in tel SPEE te Sommelsdljk. ten verzoeke van den WelEdG. Heer J. J.SLISteMiddelhamis: I de Voorstraat te Sommels» |k Sectie B no. 1241groot 3 Aren entiaren. Direct te aanvaarden. ten verzoeke van de Erven van Mej. M. L. DE GRAAFF te Som- Imelsdijk e.a. iet kuis met tuin en bergplaats aan de Voor- (traat te Sommelsdljk Sectie B 1950 groot 1 Are 78 centiaren. Direct te aanvaarden, /ijf hulzen met erf aan Je Oostkrakeelstraat aldaar, Sectie I no. 1446 t/m 1450 samen groot Are 24 centiaren. &et perceel of boom- {aardland aldaar, Sectie B ummer 1451 groot 8 Aren 9 Cen- iaren (60 Roeden Sommelsdijk- che maat). Ie perceelen bouw» and in den polder Kraaije- :ein aldaar, Sectie D nummers 70 m 75 en 546 samen groot 9.73.80 I.A. (24 Gem. 11 R. Sommels- ijksche maat). /3 gedeelte in de per celen hofland aan den orpsweg aldaar, z.g. Oude Stee ectie B 740 en 2072, samen groot 3.80 H.A. (13 Gem.lR.S.M.) 1/3 gedeelte in de per- eelen hofland, aldaar in :n z.g. Stoofhoek Sectie B num- er 622 groot 1.43.20 H.A. (3 bm. 160 R. S.M.) ïs breeder omschreven bij noti- /elke gratis verkrijgbaar zijn ten fe van ondergeteekende Nota- Notaris VAN BUUREN, te Middelhainis, en Notaris DAM, te Rotterdam. I0MB00TD1ENST 9ELHARNIS-R0TTERDAM V.Y. via VLAAROINGEN „MIDDELHARNIS" ïgende 2 October 1927 ui Mlddelharnis .Aaandag en Dinsdag slliarnis 136 vm. A. Vltard. 7.00 vm.* A. Rotterdam 8.00 ?m. ge dagen (beb. Zou- en Feestd.) liiarnis 6.40 vm.A.VIaard. 9.1 Om** rdam 10.00 vm. A. Brielle 10.30 vm.§ 7an Rotterdam laandag en Dinsdag dam 2.15 mil. V. V1aard.3.00am. t A. Middelharals 5.30 nm. je dagen (beb. Zoo- en Feestd.) October t/m 5 November :n vanaf 8 Februari» dam 3.00 nm. V.Vlaard.3.65nm. tt 2.20 nm.§ X. Middelharals 6 20 no. November t/m 7 Februari dam 2 15 nm. V. Vlaard. 3.00 nm. f A. Middelharals 5.30 nm. ïslultlng op den trein van 7.21vm. vm. van VI? 3relingen, ïslultlng op den tiein van 0.21 va. vm. van Vlaardlngen. ïslultlng op den trein van 14.40 14.51 (2.51) nm. te Vlaardlngen. nsluitlng op den trein van 15.40 i. en 15.51 (3.51) te Vlaardlngen. ardlngen overstappen. FcMtdigva xlja tt betcüoutren: «dag, ié PMJChdtg, HemelvtirtJQif |M»UC Ja MM> Ko.Ula,.». Prijs per kwartaal Losse nummers ADVERTENTIÉN van 16 regels 1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Diens taanvragen f 1,per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. 10E JAARGANG. - N°. 48 Week-revue. Binnenland. De Eerste Kamer zet de verdere behande ling over de algemeene beschouwingen voort. Bij deze algemeene beschouwingen worden in den regel de sluizen der welsprekendheid wagenwjjd opengezet en dat wil heel wat zeggen. Het doet ons soms wel eens denken aan een circusvoorstelling, waar de diverse nummers worden aangekondigd. De aankon diging van het nummer doet het publiek reeds weten, wat er komen zal, hetgeen ook hier het geval is. Als om strijd worden de oude stokpaardjes van stal gehaald en lustig bereden. De interrupties vervangen het knal len der zweepslagen, doch van het geheel gaat heel weinig bekoring uit, want het programma is oud en afgezaagd en menige verslaggever heeft moeite om een opkomende geeuw te onderdrukken. We kunneu volstaan met te constateeren, dat zoowel rechts als links al weinig enthousiast is over de huidige situatie en dat zoodra de kans daar is, rechts de oude coalitie zal herstellen. We zullen ons niet verdiepen in de vraag, of deze mogelijkheid zich binnenkort zal voordoen. We staan nog te ver van de verkiezingen af om voorspellingen te doen, in welke rich ting de verkiezingshaas zal loopen. Het beestje gaat een gouden tijd tegemoet, want al onze politieke partijen, en we tellen er in ons kleine Hollandje zeker vier maal te veel, zullen het diertje trachten te verlekkeren met malsche groene blaadjes, om het te in de gezette strik te loopen. voorlichting hebben we nu dus ook een voorlichting, welke meer de meening van buiten vertolkt. Uit den aard der zaak, heeft de Postraad alleen een adviseerende stem en de hiervoor aangezochte leden ontvangen alleen eenige onkostenvergoeding voor hun werkzaamheden. Tante Pos, wier zakelijke expirimenten wel eens aanleiding hebben gegeven tot een meer of minder gegronde critiek, beschikt nu dus over de meest ge- wenschte wijze van voorlichting, welke het overigens kern gezonde staatsbedrijf zal steunen in haar zoeken naar de grootst mogelijke effleienty, opdat ze in staat zal zijn, aan de steeds wisselende en groeiende eischen te voldoen. In koortsachtige haast, worden de laatste voorbereidingen getroffen voor de Olympiade. Voor het voetbaltournooi is door twintig staten ingeschreven, zoodat de voetballief hebbers ruimschoots hun hart zullen kunnen ophalen. Ook de buitenlandsche journalisten zullen waardig worden ontvangen, om hen een juist beeld te kunnen geven over de cultureele beteekenis van ons land. Nog eenige dagen en het groote sportfesteijn zal een aanvang nemen. Uit de ongelukKenrubriek blijkt weer, dat de lange lijst van slachtoffers der onbewaakte overwegen weer beduidend is vermeerderd. "Wij hebben voor eenigen tijd reeds geschre ven, dat er proeven werden genomen met een nieuw automatisch toestel,?dat de komst van treinen bij overwegen aankondigd, door bet luiden van een bel. Nadien heeft men niets meer hierover vernomen Het is bekend, dat de directie der spoorwegen bezwaar heeft tegen automatische waarschuwingstoestellen daar het publiek hierop gaat vertrouwen en bij weigering oorzaak kunnen zijn van zeer ernstige ongelukken. De lange lijst van doo- den en voor hun leven zwaar verminkten heeft evenwel zoo'n respectabele lengte ge kregen, dat het aan gerechtvaardigden twyfel onderhevig is, wat wel het ergst is. Onze spoorwegen zjjn allerminst een filantropische instelling, hetgeen ook wel uit de tarieven blijkt, doch terwille van het flnancieele resul taat is het onverantwoordelijk, dat dagelijks honderden kostbare menschenlevens worden gewaagd aan de onbewaakte overwegen. Het is per slot van rekening altijd beter ten halve te keeren, dan ten heel te dwalen. In een vlotte redevoering heeft minister Van der Yegte den Postraad geïnstalleerd. Dit nieuwe college, bestaande uit menschen geheel buiten het bedrijf der P. T. T. staan de, zal in de eerste plaats onze minister van waterstaat van advies dienen over alle belangrijke kwesties die by de dagelijksche leiding urgent zijn. Naast de ambtelijke FEUILLETON. E. WERNER VERTALING VAN HERMINA. Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.) voor de keel 30 ets. per doosje (Adv.) Buitenland De Amerikanen, wien wel eens onrecht vaardig is verweten, dat ze den Volkenbond hebben opgericht, doch dat ze er hun verdere steun aan hebben onthouden, hebben met hun jongste vredes nota een krachtige poging gedaan, om de wereld te trekken uit het moeras der bewapeningswedstrijd. In de jongste nota van Kellogg, welke is verzon den aan Engeland, Frankrijk, Duitschland, Italië en Japan, wordt opgewekt tot het sluiten van een multi-lateraal-verdrag, waar bij de verbonden zich verbinden de oorlog alsi nationaal instrument uit te schakelen eD de oorlog bij de wet te verbieden. Reeds voor eenigen tijd hebben Frankrijk en Amerika over een dergelijk verdrag onderhandeld, zonder dat dit evenwel tot een resultaat heeft geleid. In het algemeen heeft het Ameri- kaansche voorstel een gunstig onthaal onder vonden. Het slagen dezer poging zou eei belangrijke vooruitgang beteekenen voor de verzekering van den wereldvrede en een einde maken aan een krankzinnige bewape ning. Om deze redenen verdient dit voorstel warme toejuiching en in principe stemmen Engeland, Duitschland en Japan met hei voorstel van Kellog in. De Fransche pars evenwel is weinig enthousiast en is van meening, dat de vroegere Fransche bezwaren niet zijn weggenomen. Verwacht wordt, dat Briand eenige wijzingen zal voorstellen en hoewel de Amerikanen gaarne over ge- wenschte wijzingen zal onderhandelen, toch wordt gevreesd, dat hierdoor zoodanige wij zingen zullen worden aangebracht, dat er practisch al weinig van zal overblijven. Dit zou meer dan jammer zijn, want hetgeen de Volkenbond tot op heden heeft weten te be reiken is niet bepaald erg veel en het siageü dezer poging zou een direct tastbaar resultaat opleveren, waar heel de wereld reikhalzend naar uitziet. Zooals de lezer zich nog wel zal herinneren, heeft de Volkenbond een commissie van drie ingesteld, welke een nader onderzoek moest instellen naar de wapensmokkelarij tusschen Italië en Hongarije. Wij hebben de comedie gehad van de verzegeling der wagons, de ver koop der zoogenaamde in elkaar getrommel de machinegeweren enz. Deze commissie van drie had de bevoegdheid, zich door deskundi gen te laten voorlichten en deze zoo noodig naar St. Gothard te zenden voor een plaatselijk onderzoek. Deze deskundigen zijn benoemd en zullen nu eindelijk, nadat er ongeveer 4 maanden verloopen zijn, dit onderzoek in stellen. Wij behoeven van dit onderzoek dus geen groote verwachtingen te koesteren, want het weinige wat nog te constateeren is, zal wel afdoende zjjn uitgewischt. Dit onderzoek moet dan ook worden beschouwd als een ge baar, dat de Volkenbond staat op haar recht van enquete, als een precedent. Het slot van dit drama zal een lijvig rapport zijn met zeer gewichtige zegels en rapporten, doch dat helaas een groot deel van het prestige van den Volkenbond heeft gekost, hetgeen een meer dan dure prijs moet worden genoemd. De aanslag op den Italiaanschen koning bij diens bezoek aan de jaarbeurs te Milaan, heeft ons duidelijk en klaar doen zien, dat zelfs deze vorst, die zelf niet deelneemt aan de politiek, althans over geenerlei invloed beschikt en eerder als een representatief symbool der Italiaansche eenheid is te be schouwen, nog bloot staat aan de wraakple- gingen tegen de facistische dictatuur. Deze aanslag zal zeer zeker de laatste niet zijn, zoolang Mussolini ieder oppositie en critiek krachtdadig onderdrukt. Het is nog de e9nig overgebleven manier tegen deze onderdruk king, zij het dan ook dat het wel een zeer hardhandige wyze van protest is, die in den regel de onschuldigen laat boeten. Koning Victor Emanuel heeft zich nu naar Tripoli begeven, om aldaar de tweede jaar- INGEZONDEN MEDEDEEL1NG. MET GRATIS GRENAD/NESAUS PUDDÊN& EEN.HEEftLIJK NAGERECHT PUDDINGFABRIEKGRONINGEN een succes geweest, daar dit althans voor het moment eenige verlichting brengt. Deze verlichting is evenwel van zeer korten duur, daar de grootere boeren nu voor de komende oogst minder gaan bezaaien, waardoor de plannen der Sovjet leeiyk in gevaar komen. De opbrengst der graanoogst is de kurk waar heel Rusland op drjjft en een vermindering hiervan moet ten koste van alles worden vermeden. De heeren hebben direct maat regelen getroffen en sporen de kleinere boeren en arme coöperaties aan de productie tot het hoogste op te voeren. Ze zullen op alle mogelijke manieren worden gesteund althans volgens de afgelegde beloften, doch hiermede zijn ze nooit erg karig geweest. Het is ook niet de eerste maal dat deze menschen met schoone beloften zijn gepaaid en de toekomst zal moeten uitwijzen, of het zal lukken deze menschen met een zoet gefluit opnieuw voor hun plannen te winnen. 57) „Ge moet weten, dat ik van morgen twist heb gehad met een brutalen vent, die zich verstoutte een jonge dame te beleedigen, juffrouw Marietta Volkmar, die hier aan het hoftheater is verbonden en dat kon ik natuurlijk niet dulden. Ik heb hem tegen deri grond gesmakt, en dat zal ik nog eens doen als 't noodig is, en dat doe ik ieder, die juffrouw Volkmar te na komtl" Hij zag er zóo dreigend uit, dat Hartmut hem ijlings bij den arm greep en vasthield. „Nu, ik heb er geen plan op; mij kunt ge voors hands nog ontzien. Maar wat hebt gij eigenlijk uit te staan met Marietta Volkmar, den kleinen „deugden-spiegel" van onze opera, die tot hier toe voor ieder even ongenaakbaar is geweest?" „Hartmut, ik verzoek, dat ge met meer respect van die dame spreekt! Kort en goed, die graaf Westerburg heeft mij uitgedaagd, ik duelleer met hem en hoop hem een geduchte les te geven, die hem lang heugen zal." „Nu, ge maakt goede vorderingen in de roman tiek!" zeide Hartmut, die met toenemende ver bazing had geluisterd. „Sedert twee dagen zijt gij hier en hebt al een twist, die met een uitdaging eindigt, zijt ge ridder en beschermer van een jonge zangeres, duelleert om harentwil Maar, Willy, n 's hemelsnaam wat zal je moeder daarvan zeggen?" ,,'t Betreft hier een zaak van eer, en daarmee behoeft mijne moeder zich volstrekt niet te be moeien!" verklaarde Willy in een aanval van held haftigheid. „Maar nu moet ik een secondant op sporen hier, waar ik geheel vreemd ben en geen sterveling ken. Oom Herbert mag natuurlijk niets van de zaak weten, want dan zou hij er de politie bijhalen, en zoo ben ik er toe gekomen hierheen te gaan en u te vragen of gij mij dien dienst wilt be wijzen?" „Daarom zijt ge dus bij mij gekomen?" zeide Rojanow op merkbaar teleurgestelden toon. „Ik dacht wezenlijk, dat de oude vriendschap je hier heen had gevoerd. Maar om 't even, ik ben tot je dienst. Met welk wapen zal het duel plaats heb ben?" „Met pistolen." „Nu, daarmee weet gij goed om te gaan! Wij hebben op Burgsdorf dikwijls genoeg schijfge- schoten en gij waart een goed schutter. Ik zal dus morgen vroeg den secondant van je tegenstander opzoeken en je dan onze afspraak meedeelen; maar ik moet dit schriftelijk doen, daar ik bij mijn heer Van Walmoden geen voet aan huis zet." Willibald knikte toestemmend. Hij had wel ge dacht, dat Walmoden's vijandige gezindheid weer- keerig zou zijn, maar vond 't beter dit punt verder te laten rusten. „Goed, schrijf mij dan maarl" antwoordde hij, „Beschik alles, zooals gij 't goedvindt," ik ben met alles tevreden en heb zeker minder ondervinding beurs te bezoekenv- doch we kunnen ons levendig voorstellen,"dat h(J gezien zijn wei nig aanlokkelijke ervaringen te Milaan op- gedaaD, het bezoeken van jaarbeurzen een aangename bezigheid zal vinden. Mogeiyk zal hij zich evenals Mussoline ook reeds een pantserhemd hebben aange schaft. De weg der Sovjet gaat tegenwoordig niet bepaald over rozen en het aantal doornige distels neemt steeds in omvang toe. De staatsmachine verslindt millioenen en schiet desondanks steeds meer in haar bestuurstaak fe kort en de tegenwerking onder de bevol king wordt voortdurend grooter. Verschil lende Russische fiuancieele experts zien de toekomst donker in, daar de bodem der schatkist hopeloos bloot ligt en er weinig vooruitzichten zyn, dat de toekomst voor een behoorlijke bijvulling zal zorgen. De actie der Sovjet tegen de boeren om meer graan in te leveren hebben zooveel succes gehad, dat een groot deel der achterstand hierin is verdwenen. Dit is dus in zooverre De berichten over den geslaagden Oceaan- vlucht zullen we stilzwijgend passeeren.De lezer behoeft zich enkel de berichten over de huldiging van Lindberg maar te herin neren en weet er verder alles van. Het is alleen jammer, dat al de drukteen de jacht op een lapje van een zakdoek of op een peukie weggeworpen sigaar of sigaret de wereld verder geen stap nader brengt. De Franschen zien argwanend naar Rome en zien met leede oogen al het drukke ge- confereer van Mussolini met de verschillende buitenlandsche diplomaten. Schijnbaar ver wachten ze hiervan al heel weinig goeds. In het zakenleven vertrouwen oneerlijke zakenmenschen elkaar niet, omdat ze elkaar te goed kennen en by diplomaten is dit al even zoo het geval. Op den Balkan wordt er weer lustig op los gekonkeld en een kleinigheid is voldoende om de metelectri- citeit geladen atmosfeer te doen ontbranden. Het is ook al zoo lang rustig geweest in deze Europeesche heksenketel, dat het te eentonig wordt voor de vechtjassen. In China schynen ze er ook al zoo over te denken, althans daar hebben ze het oude beroep al weer opgevat en de stryd is op nieuw ontbrandt, of juister gezegd, is op nieuw aangewakkerd. Ze weten wel eens niet altijd waar.om ze elkaar daar te lijf gaan, doch dat doet er minder toe. Zoo langzamerhand is het vechten daar een be roep geworden en dan moet er worden ge zocht naar emplooi. Het arme land wordt op alle mogelijke manieren door de generaals gebrandschat en hetgeen deze heeren over laten onderhoud de talrijke piraten, die on gestoord met plunderen en rooven kunnen doorgaan, daar niemand hiertegen afdoende maatregelen treft. Vragen, deze rubriek betreffende, kunnen door onze abonné's worden gezonden aan Br. B. J. G. te Hennepe, Diergaarde singel 96a Rotterdam. Postzegel van 7\ cent voor antwoord insluiten en Blad vermelden. Kuikens opfokken. I. De moderne methode slaat twee vliegen in één klap. Wij hebben nu een der ergste kuiken- ziekten leeren kennen en zullen over een paar weken een tweede kuikenziekte be schrijven, de z.g. roode dian he, die in tegen stelling met de witte diarrhe een geheel andere oorzaak heeft en meer bij kuikens van meer gevorderden leeftyd voorkomt. Daar echter mijn methode om deze tweede ziekte (de coccidiosis) tegen te gaan en te genezen tevens door mij als de beste kuiken- opfokmethode beschouwd wordt geef ik haar alvast. In een der vorige artikelen heb ik uit gelegd dat de dooier tegen den laatsten dag door middel van den navelstreng in de buik holte van het kuiken gezogen wordt. Men kan dit proces zelf zien als men kuikens die z.g. „dood in den dop", waren met de hand pelt. Meestal vindt men dan een geheel ont wikkeld kuiken, dat echter de laatste rest van den dooier niet in zijn lichaam heeft opgenomen, doch waarbij de dooier nog aan het lichaam hangt of half in het lichaam is opgenomen. Over de oorzaken van dit ver- schynsel „dood in den dop" wil ik nu maar niet spreken, het zou een hoofdstuk apart vormen. "Wel is dit vaak de wanhoop van vele fokkers om, als zij drie of bij eenden- kuikens vier weken in de weer geweest zyn met hun machines of kloeken en alles schijn baar best gegaan is te bemerken, dat de kuikens op den laatsten dag de schalen wel aanpikken maar dan afsterven en niet uit komen. De oorzaken zijn vele en een der voornaamste oorzaken licht volgens myn ervaring in de hen waarvan de eieren af komstig zijn en in de voedering der foktoo- men, die geen vitaminen en minerale zouten genoeg gehad hebben. Het normale kuiken echter heeft zoodra het geboren is in zijn buikholte een rest van den dooier liggen. Deze dooiermassa is natuuriyk bet beste voer wat men zicb den? ken kan en daarom kan men zich de zaak ook zóó voorstellen dat het kuikentje met een voermagazyntje van eerste klas grond stoffen ter wereld komt. Het kuiken put nu gedurende de eerste dagen uit dit magazijntje eu gebruikt het biDnen eenige dagen op. De natuur zorgt dus dat het kuiken gedurende de eerste levensdagen het beste voedsel bij zich heeft dat er is. Maar door dit magazijntje in de buikholte ligt is er daar weinig plaats dan gij in dergelijke zaken. Hier is het adres van den secondant, en nu moet ik gaan. Ik heb nog het een en ander in orde te brengen als 't eens onge lukkig mocht afloopen." Hij stond op en wilde zijn vriend de hand tot afscheid toesteken; maar deze merkte dit niet. Hij hield den blik op den grond gevestigd en zeide zacht en haperend „Zeg, Willy Burgsdorf ligt zoo dicht bij Ber lijn daar ziet ge zeker dikwijls „Wien?" vroeg Willy, toen de ander ophield. „Mijn mijn vader!" Deze vraag bracht den jongen majoraatsheer blijkbaar in verlegenheid; gedurende het geheele gesprek had hij vermeden den naam van Falken- ried te noemen, wiens aanstaande komst hem nog niet bekend scheen te zijn. „Neen," antwoordde hij eindelijk. „Wij zien den overste bijna in het geheel niet." „Maar hij komt toch zeker evenals vroeger op Burgsdorf?" „Neen, hij is erg ongezellig geworden; maar ik zag hem toevallig te Berlijn, toen ik oom Her- bert afhaalde." „En hoe ziet hij er uit? Is hij in de laatste jaren verouderd?" Willibald haalde de schouders op. „Ja, dót is hij wél. Ge zoudt hem nauwelijks herkennen met zijn witte haren." „Zijn witte haren?" herhaalde Hartmut ver wonderd. „Hij is pas tweeënvijftig jaar! Is hij ziek geweest?" „Zooveel ik weet, niet. Maar die heeft hij op eens, in een paar maanden gekregen, toen toen hij zijn ontslag had gevraagd." Hartmut verbleekte en vestigde de oogen met een strakke, angstige uitdrukking op den spreker. „Heeft mijn vader zijn ontslag gevraagd? Hij, die zoo met hart en ziel militair was! In welk jaar is dat gebeurd?" ,,'t Is er niet toe gekomen," stelde Willy hem gerust. „Ze hebben hem niet laten gaan, maar naar een afgelegen garnizoen overgeplaatst, en sinds drie jaar is hij nu bij het ministerie van Oorlog." „Maar vroeg hij zijn ontslag? In welk jaar?" herhaalde Rojanow met bijna onhoorbare stem. ,Nu toen gij verdwenen waart! Hij meendet dat zijne eer dit eischte en Hartmut, dót had, gij je vader toch niet moeten aandoen, dat niet hij is er bijna onder bezweken." Hartmut gaf geen antwoord en verdedigde zich ook niet; maar zijne borst hijgde en de ademhaling viel hem moeilijk. „We zullen verder maar daarover zwijgen," zeide Willibald, het gesprek afbrekend. „Er is toch niets meer aan te veranderen. Ik verwacht dus morgen je brief en gij brengt alles in orde. Goedenavond!" Hartmut scheen deze groet niet te hooren, noch Willibald's vertrek te bespeuren. Hij staarde nog altijd onbeweeglijk voor zich uit. Eerst na ver scheidene minuten, toen de jonge inajoraatsheer reeds lang weg was, stond hij langzaam op en streek zich met de hand over het voorhoofd. „Wilde hij uit den dienst gaan?" mompelde hij. „Uit den dienst gaan, omdat hij meende dat zijne eer dit eischte Neen, neen, nu kan ik hem niet zien, nu nog niet Ik ga naar Rodeck!" De gevierde dichter, met den eersten lauwer krans gekroond, die den vorigen dag nog met dit teeken zijner overwinning de geheele wereld had getrotseerd, waagde 't niet zijn vader in de oogen te zien en vluchtte in de eenzaamheid. In een der meer afgelegen en stillere straten, welker bescheiden, maar lieve woningen meest kleine tuinen hadden, woonde Marietta Volkmar met een oude dame, een verre nabestaande van haar grootvader, die geen andere familie had en gaarne bereid was de jonge zangeres tot duenna te dienen. De beide vrouwen leidden een leven, waarop zelfds de altijd waakzame babbelzucht niet vond aan te merken en waren zeer bemind bij hare huisgenooten, vooral Marietta, die voor ieder een vriendelijk woord overhad en wier heldere stem dikwijls door het huis weergalmde en ieder tot luisteren drong. Sedert twee dagen was het „zangvogeltje" evenwel verstomd, en als men 't toevallig te zien kreeg, had 't bleeke wangen en beschreide oogen. De bewoners van het huis begrepen volstrekt niet wat hiervan de reden kon zijn, totdat zij van de oude juffrouw Berger hoorden, dat dokter Volk mar ziek was en zijne kleindochter zich zeer be zorgd over hem maakte, maar geen verlof kon krij gen om naar hem toe te gaan. Dit was nu wel is waar geen onwaarheid, daar de dokter sedert eenige dagen aan een erge verkoudheid leed; deze gaf echter geen reden tot ernstige bezorgdheid, al deed zij een geloofwaardig voorwensdel aan de hand om de verandering in Marietta's uiterlijk te ver klaren, die zelfs hare tooneelvriendinnen trof. Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1928 | | pagina 1