turns I prij§9 die rill elders® ïrd wordt f 3Z§ EERSTE BLAD istiaum - it voor f 7§o HE-WATERVERF teste Bericht. Paschen. DWAALLICHTEN. Fietsen PUROL LOGEEREN „Hotel-Restaurant SIMONS" PIET SIMONS zorgt voor sum - een flauw beeld merkelijkheid zijn. costuum hebben het toepassing van :bben wij al heel het publiek zulk ie, zoowel in een- Vanaf f36- zijn al onze costuums kleermakers werk en niet van maat kostuums te on derscheiden. leerenhoeden. Onze reclame-hoed Onze haarboed ilken boekhandel. Prijs per kwartaal f 1,— Losse nummers 0,07= ADVERTENTIËN van 16 regels 1,20 Elke regel meer 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1,per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. ZATERDAG 7'APRIL 1928 Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. 10E JAARGANG. - N°. 45 In verband met de invallende Paascbdagen zal ons Woensdag- nummer volgende week niet verschijnen. De Uitoeefster. Het feest der Opstanding. De winkeletalages der banketbakkers hebben ons reeds geruimen tijd hetPaasch- feest aangekondigd. De kinderen hebben er uren voor staan hunkeren met begeerige oogjes, welke gericht waren op de uitge stalde Paascheieren. In groote verschei denheid uitgestald, kunstig versierd met lintjes en strikjes, behoeft het geen ver wondering te wekken, dat de kleuters hier uren voor zoek brengen. Hun eenige gedachte bij het geheele Paschen, is louter het krijgen van eenige mooie chocolade- of suikereieren en dergelijke. Een deel der grootere menschen hebben dezelfde gedachte als de kinderen. Ook voor hen is het maar heel vaak een kwestie van geven ot ontvangen. Ze geven zich geen rekenschap van de diepere be- teekenis van dit feest. De gemakzuchtige mensch vindt het dieper doordenken vreese- lijk moeilijk en vreest bovendien, dat dit hem in strijd zal brengen met zijndage- lijksche sleur. Deze strijd willen ze liever vermijden en daarom worden opwellende gedachten haastig weder onderdrukt. Voor deze catagorie is het geen feest der Opstanding. Alles rondom in de natuur getuigt van dit feest. De knoppen der kale takken en struiken zijn gewekt uit hun winterslaap en de zwellende knop zoekt den weg naar de koesterende zonnestralen. De winter heeft zijn strijd tegen de lente verloren en is niet meer m staat het ontwikkelings proces der natuur langer tegen te houden. Hoogstens is een gure dag oorzaak, dat het teere groen een dag langer door de half geopende knoppen wordt beschermd. De geheime bronnen der natuur, bijge staan door de nieuw levende wekkende zonnestralen, zullen in een minimum van tijd het kale, trieste winterkleed vervangen door een weelderig lentekleed van teere groene tinten. Op het oude vergane wordt een nieuw leven opgebouwd, dat een be lofte inhoud voor de toekomst. Bij velen onzer is het innerlijk zieleleven ook verdort en wacht op een nieuw ont waken, op een vervanging van het oude door het nieuwe. Daarvoor dienen we ons los te rukken van onze materialistische FEUILLETON. E. WERNER VERTALING VAN HERMINA. Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.) 54) „Ja„ik wilde u maar even excuus vragen voor die brutaliteit," verzekerde graaf Westerburg, uiterlijk geheel onderwporen, waarbij hij echter midden op het smalle pad kwam staan, zoodat 't niet mogelijk was hem te passeeren. „Ik had al wel gehoord, dat ge ongenaakbaar waart en dat niemand zoo ijverzuchtig is op haar naam als gij, mijne schoone Marietta!" „Ik heet juffrouw Volkmar!" riep Mariëtta driftig. „Bewaar zulke familiariteiten maar voor niet, en als ge mij nog verder lastig blijft vallen, zal ik andere bescherming daartegen zoeken." „Welke bescherming?" vroeg de graaf spottend. „Soms die van de oude dame, bij wie gij woont, en die anders altijd en overal waar gij gaat en staat, bij u is? Alleen naar professor Morani vergezelt ze u niet; de zanglessen bij dien ouden heer schijnt ze niet gevaarlijk te vinden, maar dat is ook de eenige keer, dat men u eens alleen te zien en te spreken kan krijgen „Ge wist dus, dat ik om dezen tijd naar de Parkstraat ga? 't Heeft iets van een overrompe ling! Ga uit den weg ik wil voorbijl" gedachtengang en zoekend dienen we te gaan naar de zon der goddelijke,,genade. Dit zoeken zal nimmer tevergeefs zijnen onze in diepe winterslaap rustende ziel zal tot nieuw leven worden gebracht. Beter dan voorheen zullen we de diepere beteekenis van het Paaschfeest doorgron den en leeren begrijpen, dat geloof en vertrouwen naast standvastigheid, de zon der genade voor ons schijnende houden. Om deze zon der goddelijke genade voor ons te laten schijnen in al haar groot heid, is Christus voor ons gestorven en door zijn wederopstanding heeft Hij zijn Meesterschap over het kwaade bewezen. De verwording en demoralisatie, welke overal is waar te nemen, trachten ons terug te dringen van de weldadige stralen dezer goddelijke genade. Hiertegen hebben wij te strijden met alle kracht, waarover wij beschikken. Zij zullen trachten ons te weer houden van onze goede voornemens en ons misschien voor een wijle terugdoen zinken *in het donkere booze. Doch het lichtende voorbeeld der natuur zal ons sterken in den strijd der zelfoverwinning. Ook in ons dagelijksche leven hebben we den strijd te aanvaarden. Ontzaglijk veel is gekluisterd in een doodsche win terslaap. De oorlog heeft veel ontwricht en vernietigd. Al dit verwoeste en vergane moet opnieuw worden opgebouwd. Even als de winterstormen al het mooie hebben gedood en de lente nieuw leven doet ont waken, zoo zullen wij op de fundamenten der oude samenleving een nieuwe wereld moeten opbouwen, daarbij gesteund door onze bittere ervaringen. Door hieraan mee te werken, leggen we opnieuw getuigenis af, dat we de diepere beteekenis van het Opstandingsfeest hebben verstaan. (Adv.) De afzet van landbouwproducten. V. Iedereen moet de overtuiging hebben, dat de verkoop van landbouwproducten, uitge zonderd de suikerbieten, zeer slecht of bijna in het geheel niet is georganiseerd. Iedereen blijft zijn product, waarvoor hij een heel jaar heeft gezwoegd en getobd, op een beursje, op de kaai of waar dan ook in zijn eentje verprutsen, in de vaste overtuiging dat hij den werkelijken handelsprijs bekomt. Later blijkt dan wel eens, dat hij er voor een dubbeltje of een kwartje per zak tusschen zit, maar och, dat maakt op een vrachtje zooveel niet uit. Toch maken die vele klein tjes een heele groote. Stel de opbrengst van ons eiland eens op millioen zakken goed en hiervoor kan dan door middel van een id georganiseerd verkoopsysteem eens één dubbeltje per zak meer worden bedongen, dan beteekende dit voor ons eiland 1£ mil lioen dubbeltjes of ƒ150.000. Medunkt, dat is meer als de bezuiniging op, de eenheidswa gen. En nu het vervoer van Uw producten. Daarover heeft U niet het minst in te bren gen, alweer uitgezonderd het bieten vervoer. Door middel van Uw coöperatieve suiker fabrieken kunt U het vervoer daarvan zoo goedkoop en voordeelig mogelijk doen ge schieden, doch over het vervoer van Uw andere producten heeft U niets te zeggen. Dat regelt de handel, evenals het wachten op de kaai waarmede 23 tot 25 duizend gulden is gemoeid, voor U, doch zonder U. Inzake het vervoer heeft degene, die zich op de hoogte heeft gesteld, een treffend staaltje kunnen zien. Zooals U weet hebben eenige exporteurs dit jaar vrijwel het uien- gewas in handen gehad en daarmede hebben zij hun voordeel gedaan. Het scheen één dier exporteurs te duur uit te komen, wan neer hij zijn uien via Rotterdam naar Enge land deed vervoeren. Deze dure omweg heeft hij blijkbaar willen ontgaan, want hij liet zyn uien rechtstreeks van Middelharnis— Haven door middel van een vrachtbootje naar Engeland vervoeren. Mij is medege deeld, dat hy op die wijze 35000 balen heeft vervoerd en zich daarmede 0,30 per baal of 10.500.— heeft bevoordeeld. Daarbij kwam nog, dat zijn uien in heel wat beter conditie ter markt kwamen, dan wanneer hy ze over Rotterdam, met den aankleve van in- en overladen deed vervoe ren. Ik zal nu niet beginnen met een be zuiniging van 0,30 per baal. Ik blijf liever aan den lagen kant. Stel dat wij door middel van een goede organisatie bij scheepvaart maatschappijen, spoorwegmaatschappijen, enz., eens één dubbeltje per zak goedkooper vervoer konden verkrygen, dan beteekende dit over millioen zakken een bezuiniging van 150.000. Ook hierbij valt de bezui niging op de eenheidswagen weer in het niet. Of onze landbouwers dergelijke bezuinir gingen de moeite niet waard achten, of dat zij hiervoor geen oog hebben weet ik niet, een feit is het, dat ze te dien opzichte bij de Tuinders ver ten achter staan. Leest men de verschillende vakbladen van de tuinders, dan heeft men daar al meer dau eens in kunnen aantreffen een verzoek om verlaging van de spoorwegtarieven voor het vervoer van hun voortbrengselen naar Duitschland. Dit laten zy niet aan den handelover. Hier over wenschen ze zelf een woordje mee te Frankfort hebben zy, vooral met hun druiven weer een schitterend fihuur gemaakt, wat hen zeer zeker ten goede zal komen. Zoo heeft Aalsmeer de wereldmarkt veroverd met zyn bloemen. Dit is echter niet bereikt door den enkeling. Alleen door gevoel van saam- hoorigheid hebben zy een product weten af te leveren, waarnaar de geheele wereld vraagt. In hoofdzaak hebben zy het te danken aan hun verkoopmethode, dat is de veilingver koop. Jammer dat men in onze omgeving, nog maar steeds niet wil inzien, dat derge lijke resultaten zyn te bereiken met een veilingsvereeniging. Maar jammer of niet, men heeft de menschen te nemen zooals ze zijn en niet zooals ze zouden moeten zyn. Ik heb dan ook met dit schryven niet direct de bedoeling gehad om U tot veilingverkoop aan te sporen, doch ik heb alleen onder Uw aandacht willen brengen, wat nog kan en moet worden gedaan, alvorens men tevreden kan zijn over de wijze van verkoop en af levering van onze landbouwproducten. Wie het radiotuinbouwhalfuurtje van 3Maartj.l. van den heer Mr. Niemöller heeft gehoord, zal dit direct met mij moeten instemmen. De heer Niemöller wees er op, dat alle landen, zonder onderscheid, hetzij door bef fing van hooge invoerrechten, hetzy door andere verkapte protectionistische maatrege len, onze producten van hunne markten trachten te weren. Het eenige wat wy daar tegen doen kunnen is het leveren van een prima gesorteerd product, dat verre uttmunt boven het product van hun eigen land. Ik hoop dan ook, dat de Besturen, alsmede de leden van de vele landdouwvereenigingen op ons eiland dit schrijven ernstig zullen overwegen en alles zullen doen wat in hun is voor een voordeeliger en betere afzet van de door hen geteelde producten. Wenscht U Uw kracht niet te zoeken in Uw veilingsvereeniging, vivat, maar zoekt dan Uw kracht in Uw landbouwvereeniging en Uw Centrale organisatie, de Fiakkeesche Boerenbond, want het is én voor U zelf, én voor U arbeiders, ja zelfs voor alle bewo ners van ons eiland van zeer groot belang, dat U de hoogst mogeiyke opbrengst voor Uw producten bekomt. Ten slotte verzoek ik heeren Land- en Tuinbouwonderwijzers het verkoopvraagstuk naast de studie voor het productieve gedi te met hunne leerlingen te willen behandelen. INGEZONDEN MEDEDEELING. Zij weten al te goed, dat de opbrengst van hunne producten afhankelijk is van de opbrengst op de Buitenlandsche markten, na aftrek van vrachten, winst handelaar en andere daarop vallende kosten. Bij de scheep vaartmaatschappy en wordt herhaaldelijk aangedrongen op behoorlijke koelkamers, want zij weten, dat het hun portemonai geldt als de producten verlept op de markten komen. Men ziet, de Tuinder is op dat terrein veel waakzamer dan de Landbouwer. Op verschillende tentoonstellin gen zorgen zij er voor om hun producten tentoon te stellen, om de buitenlander op merkzaam te maken op hun prima gesor teerd en verpakt product. Op de laatst gehouden tentoonstelling te Doorzitten bij wielrijdcn verzacht en geneest men met geheel van te maken, dat beter dan alle courantenartikelen in staat is, de bezoekers op de hoogte brengen van de bereikte resul taten. Iedereen, welke door het geven van financieele steun aan den opbouw van Drente heeft meegewerkt, zal hier tot de gelukkige conclusie komen, dat er met zyn by dragen is gewoekerd om er het beste van te maken, wat mogelijk was. Veelis erin Drente reeds bereikt, doch zeer veel zal er moeten wor den verricht. Het aangevangen werk moet worden voltooid en iedere bezoeker van de D.O.T.A. wordt in de gelegenheid gesteld, zyn steentje voor deze voltooiing bij te dragen Onze voetballiefhebbers zijn dooi* de neder laag der Hollandsche ploeg tegen de Belgen met 0—1 teleurgesteld. De Belgen hebben over het algemeen een beter spel te zien gegeven, dan de onzen en hebben hun over winning volkomen verdiend. Alleen was het jammer, dat hun® spel af en toe ontaardde in een ruw spel, wat dit internationale voet- balfestijn niet weinig heeft ontsierd. Er be stond voor dezen wedstryd natuuriyk een buitengewoon groote belangstelling en het stadion,te Deurne was geheel uitverkocht. Toen op een gegeven moment het publiek op de bovenste ryen der staantribunes te ver naar voren boog om toch vooral niets te missen van een interessant voetbal duel tusschen Baskin en Denis, werd de druk op de onderste ryen te groot en als een groote menschely ke lawine schoof dit naar benedeD, alle afscheidingen in zyn val meenemende. Niets was in staat dit tegen te houden en tientallen raakten leelijk onder den voet. Oogenblikkelyk was de geneeskundige dienst ter plaatse en een veertig tal gewonden, meest gelukkig van zeer lichten aard, zyn verbonden en met auto's weggevoerd. Deze slachtoffers hebben hun enthousiasme dus wel erg duur moeten betalen. Het geval met de Indonesische studenten heeft ons geleerd, hoe deze heeren over het Nederlandsche gezag in Indië dachten. Ge lukkig wordt deze meening niet door de massa in Indië gedeeld, doch het is een niet te miskennen feit, dat er op alle mogeiyke manieren wordt getracht, ons gezag in de koloniën te ondermynen. Hiertegen wordt zeer krachtig opgetreden en de uiterste waak zaamheid wordt betracht. Dit verdient toe juiching. Af en toe krygen we evenwel be richten uit Indië over een aanslag op de een of ander tuinemploye gepleegd, welke in den regel het gevolg is van een uitgedeelden klap. Zij trachtte hem te passeeren, maar de jonge man breidde beide armen uit, zoodat hij het pad geheel versperde. „Ik mag u dan tpch immers vergezellen, juf frouw?" Zie, 't is hier overal even stil en eenzaam, er is geen sterveling in den omtrek te bespeuren ik zou u wezenlijk niet alleen durven laten gaan." In het park was inderdaad geen mensch te be speuren en eene andere zou bij deze woorden allicht de schrik om het hart zijn geslagen maar de kleine Mariëtta hief onverschrokken het hoofd op. „"Waag 't niet, mijn al is 't maar éen stap te volgen!" riep zij verontwaardigd. „Ik ben niets op uw gezelschap gesteld hoe dikwijls moet ik u dit nog zeggen?" „We!, wel, wat een drift!" hernam de graaf met een boosaardig glimlachje. „Nu, ik wil die overrom peling toch niet voor niemendal gewaagd hebben en mag ten minste wel een zoen van dien mooien motid ontvangen, die zulke ondeugende woorden spreekt Hij maakte werkelijk een beweging om aan dit voornemen gevolg te geven en trad op het haastig achteruitwijkende meisje toe; maar op hetzelfde oogenblik vloog hij door een geweldigen duw ter zijde en viel daarop zoo lang als hij was op den vochtigen grond, waar hij jammerlijk bleef liggen. Mariëtta-had zich verschrikt omgewend bij dit even onverwacht als onstuimig hulpbetoon, en haar van toorn en verontwaardiging vuurrood gelaat verkreeg een uitdrukking van grenzelooze verbazing, toen zij haar redder uit den nood her kende, die nu aan hare zijde stond en zoo verwoed op zijn slachtoffer neerzag, alsof hij grooten zin had hem den genadeslag te geven. „Mijnheer van Eschenhagen gij?" Graaf Westerburg was ondertusschen met eenige moeite weer op de been gekomen en trad thans vergramd op zijn aanvaller toe. „Mijnheer, hoe durft ge u verstouten Wie geeft u het recht „Blijf die dame en mij tien passen van het lijf dat is je geraden!" viel Willibald hem in de rede, terwijl hij zich voor het jonge meisje plaatste „Anders smijt ik je nog eens tegen de boomen en die tweede duw zou licht wat minder zacht kunnen uitvallen dan de eerste." De graaf, een tenger en allesbehalve krachtig man, bekeek even den voor hem staanden reus, met wiens vuist hij al kennis had gemaakt; maar dit was voldoende om hem te overtuigen, dat hij tegenover dezen onvoorwaardelijk de vlag zou moeten strijken. „Ge zult mij voldoening geven als ge daartoe ten minste in staat zijt!" bracht hij met een stem uit, die heesch klonk van drift. „Ge weet waar schijnlijk niet wien ge voor u hebt „Een brutalen kerel, dien ik met alle plezier een pak slaag wil geven!" zeide Willy met de grootste bedaardheid. „Blijf als 't u belieft daar staan, anders doe ik 't onmiddellijk. Overigens heet ik Willibald van Eschenahgen, majoraatsheer van Burgsdorf, en ben in de woning van den Prui- sischen gezant te vinden, als gij mij nog meer hebt te zeggen Juffrouw, mag ik u mijn geleide aan bieden, ge kunt u gerust aan mij toevertrouwen. Ik sta u borg, dat u geen overlast meer zal worden aangedaan." En nu geschiedde er iets ongehoords, iets onge- loofelijks, zonder te stotteren of zelfs eenigszins verlegen te worden, bood mijnheer van Eschen hagen met een echt-ridderlijk gebaar de jonge dame Doos 30, Tube 80 ct. Week-revue. Binnenland. In het Paleis van Volksvlijt te Amsterdam is de Drentsche Opbouwtentoonstelling in vollen gang. Deze tentoonstelling, kortweg aangeduid als D.O.T.A. heeft zeer groote be langstelling getrokken. De Amsterdammers hebben door deze tentoonstelling0 wel de ite kans om heel aanschouwelijk op de hoogte te komen van Drentsche toestanden van vroeger en nu. Het wakkere bestuur heeft geen moeiten gespaard en is er op zeer gelukkige wyze in geslaagd er een smaakvol den arm en voerde haar mede, zonder zich verder over den graaf te bekommeren. Mariëtta had den haar geboden steun aangeno men, maar sprak geen woord. Eerst toen zij buiten het gehoor van den achterblijvenden waren ge komen, zeide zij met een verlegenheid, die anders volstrekt niet in haar aard lag; „Mijnheer van Eschenhagen „juffrouw Volkmar?" „Ik ik ben u zeer dankbaar voor uwe bescher ming, maar de graaf Ge hebt hem beleedigd, doodelijk beleedigd Hij zal u een uitdaging sturen en gij zult die moeten aannemen." „Natuurlijk! Met het grootste plezier van de wereld!" zeide Willy met een van blijdschap stra lend gelaat, alsof dit vooruitzicht hem inderdaad innig veel genoegen deed. Zijn blooheid en links heid waren plotseling verdwenen, hij voelde zich een held en een redder en scheen zich hierin recht te verkneuteren. Mariëtta zag hem met stille ver bazing aan. „Maar 't is vreeselijk, dat dit om mijnentwil zal gebeuren," begon zij opnieuw. „En dat juist gij 't moet zijn „Dat vindt ge misschien niet eens prettig?" vroeg de jonge majoraatsheer, die in zijne opge wonden stemming dit laatste gezegde kwalijk nam. „Ja, juffrouw, in zoo'n geval-heeft men geen keus! Ge waart wel genoodzaakt mij tot beschermer te nemen, al sta ik juist niet zeer hoog in uwe achting aangeschreven." Een gloeiende blos steeg Mariëtta naar de wan gen bij de herinnering aan den dag, toen zij den man, die nu zoo dapper partij vóórhaar koos, haar minachting zoo onbewimpeld te kennen had geven. en het gebruiken van een middagmaal is een kwestie van vertrouwen. DOE ZULKS IN HET HUIS WAAR UW VOOROUDERS DIT DEDEN. BOEREHYISCHIMRKT12, bij de Groote Kerk te ROTTERDAM. (Adv). .,Ik dacht maar aan Toni en aan haar vader," antwoordde zij zacht. „Ik ben onschuldig aan het voorgevallene, maar als ik de oorzaak moest zijn, dat gij aan uwe aanstaande ontrukt werdt „Dan moet Toni daarin maar leeren berusten," Heb ik niet gehoord, dat ge daarheen wilt?" Zij schudde driftig en ontkennend het hoofd. „Neen, neen! Ik had naar professor Morani wil len gaan, die mij een nieuwe rol leert; maar nu kan ik niet zingen dat's onmogelijk! Laten we een rijtuig zoeken, daar ginds zullen wij er wel een vinden. Ik ga naar huis." Willibald wendde terstond zijne schreden in de aangewezen richting en zij gingen zwijgend voort tot aan den uitgang van het park, waar zij eenige oogenblikken stilstaan en zag angstig en smee- kend tot haar geleider op. „Mijnheer van Eschenhagen, moet 't wezenlijk gebeuren? Zou die zaak niet bijgelegd kunnen worden?" „Dat zal niet gaan. Ik heb den graaf een geduch- ten vuistslag gegeven en hem een brutalen kerel genoemd, en zal dit een en ander natuurlijk niet ontkennen als 't tot een nadere verklaring komt. Maar maak u daarover niet ongerust; dat geval zal morgen of overmorgen, naar ik hoop, met een paar schrammen afgedaan worden." „En moet ik dan twee of drie dagen lang in zoo'n angst en onzekerheid blijven? Zult ge mij dan ten minste eenig bericht sturen?" Willy zag twee donkere, met tranen gevulde oogen op zich gevestigd, en nu kwam in de zijnen weer dezelfde uitdrukking, als toen hij voor de eerste maal de stem van het „zangvogeltje" hoorde, Wofdt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1928 | | pagina 1