turns I
prij§9 die
rill elders®
ïrd wordt
f 3Z§
EERSTE BLAD
istiaum -
it voor
f 7§o
HE-WATERVERF
teste
Bericht.
Paschen.
DWAALLICHTEN.
Fietsen
PUROL
LOGEEREN
„Hotel-Restaurant SIMONS"
PIET SIMONS zorgt voor
sum -
een flauw beeld
merkelijkheid zijn.
costuum hebben
het toepassing van
:bben wij al heel
het publiek zulk
ie, zoowel in een-
Vanaf f36- zijn
al onze costuums
kleermakers werk
en niet van maat
kostuums te on
derscheiden.
leerenhoeden.
Onze reclame-hoed
Onze haarboed
ilken boekhandel.
Prijs per kwartaal f 1,—
Losse nummers 0,07=
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
ZATERDAG
7'APRIL 1928
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
10E JAARGANG. - N°. 45
In verband met de invallende
Paascbdagen zal ons Woensdag-
nummer volgende week
niet verschijnen.
De Uitoeefster.
Het feest der Opstanding.
De winkeletalages der banketbakkers
hebben ons reeds geruimen tijd hetPaasch-
feest aangekondigd. De kinderen hebben
er uren voor staan hunkeren met begeerige
oogjes, welke gericht waren op de uitge
stalde Paascheieren. In groote verschei
denheid uitgestald, kunstig versierd met
lintjes en strikjes, behoeft het geen ver
wondering te wekken, dat de kleuters
hier uren voor zoek brengen. Hun eenige
gedachte bij het geheele Paschen, is louter
het krijgen van eenige mooie chocolade-
of suikereieren en dergelijke.
Een deel der grootere menschen hebben
dezelfde gedachte als de kinderen. Ook
voor hen is het maar heel vaak een
kwestie van geven ot ontvangen. Ze geven
zich geen rekenschap van de diepere be-
teekenis van dit feest. De gemakzuchtige
mensch vindt het dieper doordenken vreese-
lijk moeilijk en vreest bovendien, dat dit
hem in strijd zal brengen met zijndage-
lijksche sleur. Deze strijd willen ze liever
vermijden en daarom worden opwellende
gedachten haastig weder onderdrukt.
Voor deze catagorie is het geen feest
der Opstanding.
Alles rondom in de natuur getuigt van
dit feest. De knoppen der kale takken en
struiken zijn gewekt uit hun winterslaap
en de zwellende knop zoekt den weg naar
de koesterende zonnestralen. De winter
heeft zijn strijd tegen de lente verloren
en is niet meer m staat het ontwikkelings
proces der natuur langer tegen te houden.
Hoogstens is een gure dag oorzaak, dat
het teere groen een dag langer door de
half geopende knoppen wordt beschermd.
De geheime bronnen der natuur, bijge
staan door de nieuw levende wekkende
zonnestralen, zullen in een minimum van
tijd het kale, trieste winterkleed vervangen
door een weelderig lentekleed van teere
groene tinten. Op het oude vergane wordt
een nieuw leven opgebouwd, dat een be
lofte inhoud voor de toekomst.
Bij velen onzer is het innerlijk zieleleven
ook verdort en wacht op een nieuw ont
waken, op een vervanging van het oude
door het nieuwe. Daarvoor dienen we ons
los te rukken van onze materialistische
FEUILLETON.
E. WERNER
VERTALING VAN HERMINA.
Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.)
54)
„Ja„ik wilde u maar even excuus vragen voor
die brutaliteit," verzekerde graaf Westerburg,
uiterlijk geheel onderwporen, waarbij hij echter
midden op het smalle pad kwam staan, zoodat 't
niet mogelijk was hem te passeeren. „Ik had al
wel gehoord, dat ge ongenaakbaar waart en dat
niemand zoo ijverzuchtig is op haar naam als gij,
mijne schoone Marietta!"
„Ik heet juffrouw Volkmar!" riep Mariëtta
driftig. „Bewaar zulke familiariteiten maar voor
niet, en als ge mij nog verder lastig blijft vallen,
zal ik andere bescherming daartegen zoeken."
„Welke bescherming?" vroeg de graaf spottend.
„Soms die van de oude dame, bij wie gij woont,
en die anders altijd en overal waar gij gaat en staat,
bij u is? Alleen naar professor Morani vergezelt
ze u niet; de zanglessen bij dien ouden heer schijnt
ze niet gevaarlijk te vinden, maar dat is ook de
eenige keer, dat men u eens alleen te zien en te
spreken kan krijgen
„Ge wist dus, dat ik om dezen tijd naar de
Parkstraat ga? 't Heeft iets van een overrompe
ling! Ga uit den weg ik wil voorbijl"
gedachtengang en zoekend dienen we te
gaan naar de zon der goddelijke,,genade.
Dit zoeken zal nimmer tevergeefs zijnen
onze in diepe winterslaap rustende ziel
zal tot nieuw leven worden gebracht.
Beter dan voorheen zullen we de diepere
beteekenis van het Paaschfeest doorgron
den en leeren begrijpen, dat geloof en
vertrouwen naast standvastigheid, de zon
der genade voor ons schijnende houden.
Om deze zon der goddelijke genade
voor ons te laten schijnen in al haar groot
heid, is Christus voor ons gestorven en
door zijn wederopstanding heeft Hij zijn
Meesterschap over het kwaade bewezen.
De verwording en demoralisatie, welke
overal is waar te nemen, trachten ons terug
te dringen van de weldadige stralen dezer
goddelijke genade. Hiertegen hebben wij
te strijden met alle kracht, waarover wij
beschikken. Zij zullen trachten ons te weer
houden van onze goede voornemens en
ons misschien voor een wijle terugdoen
zinken *in het donkere booze. Doch het
lichtende voorbeeld der natuur zal ons
sterken in den strijd der zelfoverwinning.
Ook in ons dagelijksche leven hebben
we den strijd te aanvaarden. Ontzaglijk
veel is gekluisterd in een doodsche win
terslaap. De oorlog heeft veel ontwricht
en vernietigd. Al dit verwoeste en vergane
moet opnieuw worden opgebouwd. Even
als de winterstormen al het mooie hebben
gedood en de lente nieuw leven doet ont
waken, zoo zullen wij op de fundamenten
der oude samenleving een nieuwe wereld
moeten opbouwen, daarbij gesteund door
onze bittere ervaringen. Door hieraan mee
te werken, leggen we opnieuw getuigenis
af, dat we de diepere beteekenis van het
Opstandingsfeest hebben verstaan.
(Adv.)
De afzet van landbouwproducten.
V.
Iedereen moet de overtuiging hebben, dat
de verkoop van landbouwproducten, uitge
zonderd de suikerbieten, zeer slecht of bijna
in het geheel niet is georganiseerd. Iedereen
blijft zijn product, waarvoor hij een heel
jaar heeft gezwoegd en getobd, op een beursje,
op de kaai of waar dan ook in zijn eentje
verprutsen, in de vaste overtuiging dat hij
den werkelijken handelsprijs bekomt. Later
blijkt dan wel eens, dat hij er voor een
dubbeltje of een kwartje per zak tusschen
zit, maar och, dat maakt op een vrachtje
zooveel niet uit. Toch maken die vele klein
tjes een heele groote. Stel de opbrengst van
ons eiland eens op millioen zakken goed
en hiervoor kan dan door middel van een
id georganiseerd verkoopsysteem eens één
dubbeltje per zak meer worden bedongen,
dan beteekende dit voor ons eiland 1£ mil
lioen dubbeltjes of ƒ150.000. Medunkt, dat is
meer als de bezuiniging op, de eenheidswa
gen.
En nu het vervoer van Uw producten.
Daarover heeft U niet het minst in te bren
gen, alweer uitgezonderd het bieten vervoer.
Door middel van Uw coöperatieve suiker
fabrieken kunt U het vervoer daarvan zoo
goedkoop en voordeelig mogelijk doen ge
schieden, doch over het vervoer van Uw
andere producten heeft U niets te zeggen.
Dat regelt de handel, evenals het wachten
op de kaai waarmede 23 tot 25 duizend
gulden is gemoeid, voor U, doch zonder U.
Inzake het vervoer heeft degene, die zich
op de hoogte heeft gesteld, een treffend
staaltje kunnen zien. Zooals U weet hebben
eenige exporteurs dit jaar vrijwel het uien-
gewas in handen gehad en daarmede hebben
zij hun voordeel gedaan. Het scheen één
dier exporteurs te duur uit te komen, wan
neer hij zijn uien via Rotterdam naar Enge
land deed vervoeren. Deze dure omweg heeft
hij blijkbaar willen ontgaan, want hij liet
zyn uien rechtstreeks van Middelharnis—
Haven door middel van een vrachtbootje
naar Engeland vervoeren. Mij is medege
deeld, dat hy op die wijze 35000 balen heeft
vervoerd en zich daarmede 0,30 per baal
of 10.500.— heeft bevoordeeld.
Daarbij kwam nog, dat zijn uien in heel
wat beter conditie ter markt kwamen, dan
wanneer hy ze over Rotterdam, met den
aankleve van in- en overladen deed vervoe
ren. Ik zal nu niet beginnen met een be
zuiniging van 0,30 per baal. Ik blijf liever
aan den lagen kant. Stel dat wij door middel
van een goede organisatie bij scheepvaart
maatschappijen, spoorwegmaatschappijen,
enz., eens één dubbeltje per zak goedkooper
vervoer konden verkrygen, dan beteekende
dit over millioen zakken een bezuiniging
van 150.000. Ook hierbij valt de bezui
niging op de eenheidswagen weer in het niet.
Of onze landbouwers dergelijke bezuinir
gingen de moeite niet waard achten, of dat
zij hiervoor geen oog hebben weet ik niet,
een feit is het, dat ze te dien opzichte bij
de Tuinders ver ten achter staan. Leest men
de verschillende vakbladen van de tuinders,
dan heeft men daar al meer dau eens in
kunnen aantreffen een verzoek om verlaging
van de spoorwegtarieven voor het vervoer
van hun voortbrengselen naar Duitschland.
Dit laten zy niet aan den handelover. Hier
over wenschen ze zelf een woordje mee te
Frankfort hebben zy, vooral met hun druiven
weer een schitterend fihuur gemaakt, wat
hen zeer zeker ten goede zal komen. Zoo
heeft Aalsmeer de wereldmarkt veroverd met
zyn bloemen. Dit is echter niet bereikt door
den enkeling. Alleen door gevoel van saam-
hoorigheid hebben zy een product weten af
te leveren, waarnaar de geheele wereld vraagt.
In hoofdzaak hebben zy het te danken aan
hun verkoopmethode, dat is de veilingver
koop. Jammer dat men in onze omgeving,
nog maar steeds niet wil inzien, dat derge
lijke resultaten zyn te bereiken met een
veilingsvereeniging. Maar jammer of niet,
men heeft de menschen te nemen zooals ze
zijn en niet zooals ze zouden moeten zyn.
Ik heb dan ook met dit schryven niet direct
de bedoeling gehad om U tot veilingverkoop
aan te sporen, doch ik heb alleen onder Uw
aandacht willen brengen, wat nog kan en
moet worden gedaan, alvorens men tevreden
kan zijn over de wijze van verkoop en af
levering van onze landbouwproducten. Wie
het radiotuinbouwhalfuurtje van 3Maartj.l.
van den heer Mr. Niemöller heeft gehoord,
zal dit direct met mij moeten instemmen.
De heer Niemöller wees er op, dat alle
landen, zonder onderscheid, hetzij door bef
fing van hooge invoerrechten, hetzy door
andere verkapte protectionistische maatrege
len, onze producten van hunne markten
trachten te weren. Het eenige wat wy daar
tegen doen kunnen is het leveren van een
prima gesorteerd product, dat verre uttmunt
boven het product van hun eigen land.
Ik hoop dan ook, dat de Besturen, alsmede
de leden van de vele landdouwvereenigingen
op ons eiland dit schrijven ernstig zullen
overwegen en alles zullen doen wat in hun
is voor een voordeeliger en betere afzet van
de door hen geteelde producten.
Wenscht U Uw kracht niet te zoeken in
Uw veilingsvereeniging, vivat, maar zoekt
dan Uw kracht in Uw landbouwvereeniging
en Uw Centrale organisatie, de Fiakkeesche
Boerenbond, want het is én voor U zelf, én
voor U arbeiders, ja zelfs voor alle bewo
ners van ons eiland van zeer groot belang,
dat U de hoogst mogeiyke opbrengst voor
Uw producten bekomt.
Ten slotte verzoek ik heeren Land- en
Tuinbouwonderwijzers het verkoopvraagstuk
naast de studie voor het productieve gedi
te met hunne leerlingen te willen behandelen.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Zij weten al te goed, dat de opbrengst
van hunne producten afhankelijk is van de
opbrengst op de Buitenlandsche markten,
na aftrek van vrachten, winst handelaar en
andere daarop vallende kosten.
Bij de scheep vaartmaatschappy en wordt
herhaaldelijk aangedrongen op behoorlijke
koelkamers, want zij weten, dat het hun
portemonai geldt als de producten verlept
op de markten komen. Men ziet, de Tuinder
is op dat terrein veel waakzamer dan de
Landbouwer. Op verschillende tentoonstellin
gen zorgen zij er voor om hun producten
tentoon te stellen, om de buitenlander op
merkzaam te maken op hun prima gesor
teerd en verpakt product.
Op de laatst gehouden tentoonstelling te
Doorzitten bij wielrijdcn
verzacht en geneest men met
geheel van te maken, dat beter dan alle
courantenartikelen in staat is, de bezoekers
op de hoogte brengen van de bereikte resul
taten. Iedereen, welke door het geven van
financieele steun aan den opbouw van Drente
heeft meegewerkt, zal hier tot de gelukkige
conclusie komen, dat er met zyn by dragen
is gewoekerd om er het beste van te maken,
wat mogelijk was. Veelis erin Drente reeds
bereikt, doch zeer veel zal er moeten wor
den verricht. Het aangevangen werk moet
worden voltooid en iedere bezoeker van de
D.O.T.A. wordt in de gelegenheid gesteld,
zyn steentje voor deze voltooiing bij te dragen
Onze voetballiefhebbers zijn dooi* de neder
laag der Hollandsche ploeg tegen de Belgen
met 0—1 teleurgesteld. De Belgen hebben
over het algemeen een beter spel te zien
gegeven, dan de onzen en hebben hun over
winning volkomen verdiend. Alleen was het
jammer, dat hun® spel af en toe ontaardde
in een ruw spel, wat dit internationale voet-
balfestijn niet weinig heeft ontsierd. Er be
stond voor dezen wedstryd natuuriyk een
buitengewoon groote belangstelling en het
stadion,te Deurne was geheel uitverkocht.
Toen op een gegeven moment het publiek
op de bovenste ryen der staantribunes te
ver naar voren boog om toch vooral niets
te missen van een interessant voetbal duel
tusschen Baskin en Denis, werd de druk op
de onderste ryen te groot en als een groote
menschely ke lawine schoof dit naar benedeD,
alle afscheidingen in zyn val meenemende.
Niets was in staat dit tegen te houden en
tientallen raakten leelijk onder den voet.
Oogenblikkelyk was de geneeskundige dienst
ter plaatse en een veertig tal gewonden,
meest gelukkig van zeer lichten aard, zyn
verbonden en met auto's weggevoerd. Deze
slachtoffers hebben hun enthousiasme dus
wel erg duur moeten betalen.
Het geval met de Indonesische studenten
heeft ons geleerd, hoe deze heeren over het
Nederlandsche gezag in Indië dachten. Ge
lukkig wordt deze meening niet door de
massa in Indië gedeeld, doch het is een niet
te miskennen feit, dat er op alle mogeiyke
manieren wordt getracht, ons gezag in de
koloniën te ondermynen. Hiertegen wordt
zeer krachtig opgetreden en de uiterste waak
zaamheid wordt betracht. Dit verdient toe
juiching. Af en toe krygen we evenwel be
richten uit Indië over een aanslag op de een
of ander tuinemploye gepleegd, welke in den
regel het gevolg is van een uitgedeelden klap.
Zij trachtte hem te passeeren, maar de jonge
man breidde beide armen uit, zoodat hij het pad
geheel versperde.
„Ik mag u dan tpch immers vergezellen, juf
frouw?" Zie, 't is hier overal even stil en eenzaam,
er is geen sterveling in den omtrek te bespeuren
ik zou u wezenlijk niet alleen durven laten gaan."
In het park was inderdaad geen mensch te be
speuren en eene andere zou bij deze woorden allicht
de schrik om het hart zijn geslagen maar de kleine
Mariëtta hief onverschrokken het hoofd op.
„"Waag 't niet, mijn al is 't maar éen stap te
volgen!" riep zij verontwaardigd. „Ik ben niets
op uw gezelschap gesteld hoe dikwijls moet
ik u dit nog zeggen?"
„We!, wel, wat een drift!" hernam de graaf met
een boosaardig glimlachje. „Nu, ik wil die overrom
peling toch niet voor niemendal gewaagd hebben
en mag ten minste wel een zoen van dien mooien
motid ontvangen, die zulke ondeugende woorden
spreekt
Hij maakte werkelijk een beweging om aan dit
voornemen gevolg te geven en trad op het haastig
achteruitwijkende meisje toe; maar op hetzelfde
oogenblik vloog hij door een geweldigen duw ter
zijde en viel daarop zoo lang als hij was op den
vochtigen grond, waar hij jammerlijk bleef liggen.
Mariëtta-had zich verschrikt omgewend bij dit
even onverwacht als onstuimig hulpbetoon, en
haar van toorn en verontwaardiging vuurrood
gelaat verkreeg een uitdrukking van grenzelooze
verbazing, toen zij haar redder uit den nood her
kende, die nu aan hare zijde stond en zoo verwoed
op zijn slachtoffer neerzag, alsof hij grooten zin
had hem den genadeslag te geven.
„Mijnheer van Eschenhagen gij?"
Graaf Westerburg was ondertusschen met eenige
moeite weer op de been gekomen en trad thans
vergramd op zijn aanvaller toe.
„Mijnheer, hoe durft ge u verstouten Wie
geeft u het recht
„Blijf die dame en mij tien passen van het lijf
dat is je geraden!" viel Willibald hem in de
rede, terwijl hij zich voor het jonge meisje plaatste
„Anders smijt ik je nog eens tegen de boomen
en die tweede duw zou licht wat minder zacht
kunnen uitvallen dan de eerste."
De graaf, een tenger en allesbehalve krachtig
man, bekeek even den voor hem staanden reus,
met wiens vuist hij al kennis had gemaakt; maar
dit was voldoende om hem te overtuigen, dat hij
tegenover dezen onvoorwaardelijk de vlag zou
moeten strijken.
„Ge zult mij voldoening geven als ge daartoe
ten minste in staat zijt!" bracht hij met een stem
uit, die heesch klonk van drift. „Ge weet waar
schijnlijk niet wien ge voor u hebt
„Een brutalen kerel, dien ik met alle plezier
een pak slaag wil geven!" zeide Willy met de
grootste bedaardheid. „Blijf als 't u belieft daar
staan, anders doe ik 't onmiddellijk. Overigens
heet ik Willibald van Eschenahgen, majoraatsheer
van Burgsdorf, en ben in de woning van den Prui-
sischen gezant te vinden, als gij mij nog meer hebt
te zeggen Juffrouw, mag ik u mijn geleide aan
bieden, ge kunt u gerust aan mij toevertrouwen. Ik
sta u borg, dat u geen overlast meer zal worden
aangedaan."
En nu geschiedde er iets ongehoords, iets onge-
loofelijks, zonder te stotteren of zelfs eenigszins
verlegen te worden, bood mijnheer van Eschen
hagen met een echt-ridderlijk gebaar de jonge dame
Doos 30, Tube 80 ct.
Week-revue.
Binnenland.
In het Paleis van Volksvlijt te Amsterdam
is de Drentsche Opbouwtentoonstelling in
vollen gang. Deze tentoonstelling, kortweg
aangeduid als D.O.T.A. heeft zeer groote be
langstelling getrokken. De Amsterdammers
hebben door deze tentoonstelling0 wel de
ite kans om heel aanschouwelijk op de
hoogte te komen van Drentsche toestanden
van vroeger en nu. Het wakkere bestuur
heeft geen moeiten gespaard en is er op zeer
gelukkige wyze in geslaagd er een smaakvol
den arm en voerde haar mede, zonder zich verder
over den graaf te bekommeren.
Mariëtta had den haar geboden steun aangeno
men, maar sprak geen woord. Eerst toen zij buiten
het gehoor van den achterblijvenden waren ge
komen, zeide zij met een verlegenheid, die anders
volstrekt niet in haar aard lag; „Mijnheer van
Eschenhagen
„juffrouw Volkmar?"
„Ik ik ben u zeer dankbaar voor uwe bescher
ming, maar de graaf Ge hebt hem beleedigd,
doodelijk beleedigd Hij zal u een uitdaging
sturen en gij zult die moeten aannemen."
„Natuurlijk! Met het grootste plezier van de
wereld!" zeide Willy met een van blijdschap stra
lend gelaat, alsof dit vooruitzicht hem inderdaad
innig veel genoegen deed. Zijn blooheid en links
heid waren plotseling verdwenen, hij voelde zich
een held en een redder en scheen zich hierin recht
te verkneuteren. Mariëtta zag hem met stille ver
bazing aan.
„Maar 't is vreeselijk, dat dit om mijnentwil zal
gebeuren," begon zij opnieuw. „En dat juist gij
't moet zijn
„Dat vindt ge misschien niet eens prettig?"
vroeg de jonge majoraatsheer, die in zijne opge
wonden stemming dit laatste gezegde kwalijk nam.
„Ja, juffrouw, in zoo'n geval-heeft men geen keus!
Ge waart wel genoodzaakt mij tot beschermer te
nemen, al sta ik juist niet zeer hoog in uwe achting
aangeschreven."
Een gloeiende blos steeg Mariëtta naar de wan
gen bij de herinnering aan den dag, toen zij den
man, die nu zoo dapper partij vóórhaar koos, haar
minachting zoo onbewimpeld te kennen had
geven.
en het gebruiken van een middagmaal
is een kwestie van vertrouwen.
DOE ZULKS IN HET HUIS WAAR
UW VOOROUDERS DIT DEDEN.
BOEREHYISCHIMRKT12, bij de Groote Kerk
te ROTTERDAM.
(Adv).
.,Ik dacht maar aan Toni en aan haar vader,"
antwoordde zij zacht. „Ik ben onschuldig aan het
voorgevallene, maar als ik de oorzaak moest zijn,
dat gij aan uwe aanstaande ontrukt werdt
„Dan moet Toni daarin maar leeren berusten,"
Heb ik niet gehoord, dat ge daarheen wilt?"
Zij schudde driftig en ontkennend het hoofd.
„Neen, neen! Ik had naar professor Morani wil
len gaan, die mij een nieuwe rol leert; maar nu
kan ik niet zingen dat's onmogelijk! Laten we
een rijtuig zoeken, daar ginds zullen wij er wel
een vinden. Ik ga naar huis."
Willibald wendde terstond zijne schreden in de
aangewezen richting en zij gingen zwijgend voort
tot aan den uitgang van het park, waar zij eenige
oogenblikken stilstaan en zag angstig en smee-
kend tot haar geleider op.
„Mijnheer van Eschenhagen, moet 't wezenlijk
gebeuren? Zou die zaak niet bijgelegd kunnen
worden?"
„Dat zal niet gaan. Ik heb den graaf een geduch-
ten vuistslag gegeven en hem een brutalen kerel
genoemd, en zal dit een en ander natuurlijk niet
ontkennen als 't tot een nadere verklaring komt.
Maar maak u daarover niet ongerust; dat geval
zal morgen of overmorgen, naar ik hoop, met een
paar schrammen afgedaan worden."
„En moet ik dan twee of drie dagen lang in
zoo'n angst en onzekerheid blijven? Zult ge mij
dan ten minste eenig bericht sturen?"
Willy zag twee donkere, met tranen gevulde
oogen op zich gevestigd, en nu kwam in de zijnen
weer dezelfde uitdrukking, als toen hij voor de
eerste maal de stem van het „zangvogeltje"
hoorde,
Wofdt vervolgd.