NIGR0IDS
5C
KT
Oc
PAARDEN, HOORNVEE
en Landbouwwerktuigen
ZATERDAG
24 MAART 1928
STOOMBOOTDIENST
HET
EENIG adres
S. VAN DER PLAAT
Lente-verlangen.
DWAALLICHTEN.
0°
VERKOOPING
van
te OUDE TONGE
op de bouwhoeve- en ten verzoeke
van Mej. Wed. P. E. HEESTER
MANS aldaar.
Op Donderdag 22 Maart
1928 des morgens 10 uur.
Notaris VAN BUUREN.
Prijs per kwartaalt I,
Losse nummers „0,07*
Advertentiën v. 1—6 regels 1,20
Elke regel meer. 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaan vragen
f 1,— per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Aderverkalking p 17pQT17 R f Ah
Neiging tot aanvallen van duizelig- I JU IJ I\ 0 JL JCi JL)JUXX-L/
Neiging tot aanvallen van duizelig
heid. Vraagt uitv. gratis brochure 2,
Dr. GEBHARD Co., Den Haag
MlöDELIiARNIS-ROÏTERDAFil v.v.
via VLAARDINGEN
s.s. „MIDDELHARNIS"
Dienstregeling
aanvangende 2 ©etoöer 1927
van Mitideliiarais
op Maandag en Dinsdag
V. Middelbands 4.30 vm. A. Vlaard. 7.00 vm.*
A. Rotterdam 8.00 vm.
Overige degen (beh. Zon- en Feestd.)
V.Middelbands 6.40 vm.A. Vlaard. 9.10m**
A. Rotterdam 10 CO vm. A. Brielle 10.30 vm.§
van Rotterdam
op Maasadag ©m Biasdag
V.Rotterdam2.15nm. V. Vlaard. 3.0 Oma. f
A. Middelbands 5.30 nm.
Overige dagera (beb. Zoo-en Feestd.)
Van 2 October t/m 5 November
en vanal 8 FebrnarS.
V. Rotterdam 3.00 nm. V. Vlaard. 3.55 nm. ff
V. Brielle 2.20 nm.§ A. Middelbarste 6 20 nm.
Van 6 November t/m 7 Febrnarl
V. Rotterdam 2 15 nm. Y. Vlaard. 3.00 nm.
A. Middelbands 5.30 nm.
In aansluiting op den trein van 7.21 vm.
en 7.12 vm. van Vlaardlngen.
In aansluiting op den trein van 9.21 vm.
en 9.40 vm. van Vlaardlngen.
t In aansluiting op den trein van 14.40
(2.40) en 14.51 (2.51) nm. te Vlaardlngen.
tf In aansluiting op den trein van 15.40
(3.40) nm. en 15.51 (3.51) te Vlaardlngen.
Te Vlaardlngen overstappen.
AIc Feestdogen zijn ts beschouwen:
Nieuwjausdig, 2e Paaochda?,, fiemelva&rtedcg
'la Wnfefltsrriae ea da beid» Ker»M«pf".
op het eiland voor
een goed portret
is sinds 30 jaar het
atelier
Hobbemastraat - JVÏiddelharnls
2e atelier van
af het station
Beslist verkrijgbaar bij t P. Wielhouwet,
Middelharnis; N. J. Boer, SommelsdljK;
Zaaljcr-Teepe, Dirksiand; C. de Moolj,
Ouddorp; v. <1. Maden, Oude Tonge,
W Bont, Brielle; A. v.d. Heuvel, Hellc-
voetsluls.
Er zijn winters en er zijn lentes,
beide hebt u ze vermoedelijk reeds in
verschillende aspecten gekend.
Voor den zieke, die lijdende aan een
onherstelbare kwaal terneder ligt, is het
winter om hem heen, maar voor den ander,
die zich vooruitgaande weet in beterschap,
voor dien is het lente, tijd van hoop en
verlangen, waarin hij wéét, dat hij weer
ééns de genoegens der gezondheid zal
doorleven, genoegens, die hij zich voor
neemt deugdelijker te zullen waardeeren,
dan voorheen,
Winter is het voor de eerlijk minnenden,
die zich in hun of haar liefde bedrogen
en verlaten zagen, maar lente beteekent
dat hoopen en smachten dier trouwe zielen,
die besluiten om samen dat land te zullen
gaan zoeken en ontdekken, hetwelk ze
visionair waarnamen, en waar geluk ge
oogst zal worden, omdat liefde werd ge
zaaid op een vruchtbaren bodem.
Winter is het voor de werkers, die
zwoegen en sjouwen zonder het minste
vooruitzicht, dat ze het ooit verder zullen
brengen dan tot het verkrijgen van de
bete broods, die noodig is om den dag
van morgen te halen, maar lente is de tijd,
waarin we ploeteren vooreen jonge zaak,
die ons nog maar een schamel bestaantje
verschaft, maar merkbare teekenen van
kiemkracht vertoont en de belofte inhoudt,
onder goede verzorging eens tot een wel
vaart verzekerende onderneming te zullen
uitgroeien.
Winter is het in de natuur, als boomen
en planten het loof hebben afgeworpen
en geen uiterlijk waarneembare teekenen
van leven meer geven, als de wind huilt
en de luchten grauw en somber over ons
heendrijven, als de zon zich schuil houdt
en de duisternis overheerscht, maar lente
beteekent het, als het leven in de natuur
weer gewekt wordt door koesterende zon
nestralen, spruitende botten ons een weel
de van groen beloven en de vogelen hun
levensdrift in de boomtoppen zitten uit te
snateren,
Dat zijn de winters en de lentes, die
allen reeds meermalen hebben meege
maakt.
Niet alle winters zijn_ even somber,
want overal kan het licht van geloof en
hoop schijnen. En niet alle lentes zijn even
mooi; ze kunnen dat niet zijn, indien het
lenteverlangen van louter materialistischen
aard is.
Maar in het algeméén mag toch wor
den vastgesteld: dat de winter somber is
en het leven in de lente de hoogste
weelde beteekent, omdat strijd en verlan
gen „leven" beteekent, als we dien strijd
voeren en het verlangen koesteren met een
redelijke kans op succes.
Allen hebben we winters gekend en
lentes, maarhoe weinigen genoten
een zomer en hoe luttelen slechts
kenden het genoegen van een mooien
herfst.
Zeker, voor velen komt de zomer waar
voor ze in de lente werkten, maar ze weten
het niet. De strijd is gestreden en het
verlangen bevredigd, maar daarmee is ten
deele ook iets uitgescheurd uit ons, wat
mooi is en goed in het leven.
Het bezit is daarvoor in de plaats ge
komen, maar om dat te waardeeren, zijn
velen te onvolmaakt van karakter.
Aan bezit wénnen we te spoedig en dan
waardeeren we het niet meer. Het moet
ons weer eerst ontroofd worden, vóór we
weten, wat het bezit voor ons beteekende.
De boomen moeten hun bladeren eerst
weer verliezen, de gezonde moet weer ziek
worden, de bloeiende zaak weer zijn ver
vallen
Van de lente genieten allen, van den
zomer slechts weinigen.
En toch, voor degenen die zich niet
in zelfgenoegzaamheid verliezen, moet
de zomer mooier nog zijn dan de lente.
En zelfs de herfst, waarvoor velen zoo
klein-menschelijk vreezen.
Vraag het maar aan den boom.
In den zomer, toen hij in het volle be
zit van zijn rijkdommen was schudde hij
zijn zaad over de aarde en in de herfst,
als de natuur het leven wil gaan bedrei
gen, dan strooit hij een dik bladerendek
over den grond, opdat het gezaaide zaad
niet zal 'vergaan. Mogelijk, dat hij zelve
dan bezwijkt in de kou en de guurte
van den winter, maar honderdvoudig zal
hij blijven leven in heigeen hij voort
bracht.
Dat is het genot van een zorgenden
ouden dag.
FEUILLETON.
E. WERNER
VERTALINO VAN HERMINA.
(Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.)
L ADVERTEERT IN
ONZE EILANDEN H
50)
„Is dit dus het oordeel, dat ik zoo vurig ver-
angde te vernemen? Ben ik in uw oogen dus
niets anders dan een verworpeling?"
„Een verloren man misschienI Ge hebt mij
tot die bekentenis gedwongen."
Hartmut trad langzaam een paar schreden
achteruit.
„Verloren 1" herhaalde hij norsch. „Naar uw
idee waarschijnlijk. Ge kunt gerust zijn, mevrouw,
dat ik u niet meer met mijn gezelschap lastig zal
vallen; zulke gezegden verlangt men niet voor de
tweede maal te hooren. Gij staat zoo verheven
en trotsch op uw deugdzaam standpunt en oor
deelt zoo streng. Ge hebt geen flauw besef, welken
invloed een veel bewogen leven op iemand kan
hebben, die zonder vaste woonplaats of familie
banden door de wereld zwerft, 't Is waar, ik geloof
aan niets meer daar boven in den hemel en ge
loofde ook aan niets meer hier beneden op de
aarde, tot op dezen dag."
Er lag iets in zijn toon en geheele houding, dat
Adelheid ontwapende. Zij voelde, dat hij zich niet
meer tot een uitbarsting zou laten vervoeren, en
voor rookers
30 ets. per doosje
(Adv.)
Week-revtie.
Binnenland.
De heeren Fleskens en Smeenk hebben
een wetsvoorstel ingediend, strekkende tot
een tijdelijke verhooging van het invoerrecht
op klompen, daar deze oude NederJandsche
industrie den laatsten ty d een aanmerkelijke
achteruitgang aangeeft. Zoowel het aantal
bedrijven, als het aantal hierin werkzame
arbeiders vertoont een dalende lijn. De pro
ductie is ruim voldoende om de binnenland-
sche markt te voorzien, doch ondervindt een
zeer scherpe concurrentie van Belgische
klompen, hetgeen een ernstig gevaar is voor
een verder bestaanden eigen industrie. Op
grond van deze argumenten wordt voorge?
steld om de invoerrechten op klompen ge
durende den tijd van vyf jaren te verhoogen
tot 12 De voorstellers hadden moeilijker
een minder gewenscht oogenbiik voor het
indienen van hun voorstellen kunnen uit
zoeken, welke reeds van te yoren tot een
mislukking zyn gedoemd.
De Schuttevaer heeft eindelijk de 2e etappe
der reis aanvaard en is onder zeer groote
belangstelling naar Plymouth vertrokken. Er
is hard aan de herstellingen gewerkt, doch
een der grootste hinderpalen, welke een ver
der voortzetten der reis belemmerden, was
het ontbreken der noodige fondsen. Deze
vinding, welke in elk geval een zeer belang
rijke verbetering is en er toe zal bijdragen,
dat in de toekomst een deel der prooi aan
de wreede zee zal worden ontrukt, moet
eerst een wereldreis maken en gesteund
worden, door een openbare bedelpartij, om
dat onze reederflen gezamelyk niet genegen
bleken, de benoodigde paar duizqnd gulden
bijeen te brqngen. Het is niet de eerste maal,
dat wjj in Holland alleen dan een Holland-
sehe vinding naar de juiste waarde leeren
waardeeren, dan nadat het buitenland dit
enthousiast had ontvangen. In den regel
waren we dan tevens genoodzaakt de pro
ducten van eigen vinding duur te betalen.
Wij hebben evenwel als chineezen van Europa
een reputatie op te houden en daarom hou
den we ons wel eens meer op met struis
vogelpolitiek.
Wy hebben den laatsten tyd verschillende
geruchtmakende beroovingen van wissel-
loöpers en kantoorbedienden gehad. De lezer
verbaast zich steeds weer bij het lezen van
dergelijke berichten over het feit, dat pby-
siek ongeschikte lieden en kantoorbedienden,
die met een zekere trots de eerste melk-
haren op hun kaken ontdekken, worden be
last met de overbrenging van zeer belang
rijke geldsommen. Te Rotterdam is een jeug
dig kantoorbediende ontlast van 25 mille
Terecht ergert men zich over de lichtzinnige
waarop zulke geldtransporten plaats
hebben. De oorzaak hiervan is echter niet
te zoeken by de firma's of banken, doch by
de assurantie, waarbij de eersten zyn ver
zekerd. Zoolang de assurantie geen betere
beveiliging eischfc, zullen deze beroovingen
plaats vinden en worden deze misdryven
hierdoor in de hand gewerkt. Het is ten
eenenmale onverantwoordelijk, dat een oude
man, die tot geen enkele verdediging in
staat is, of de een of andere kwajongen,
welke meer aandacht heeft voor het uit
dagende lachje van een jonge schoone, of
het geschreeuw van straatbengels, met het
overbrengen van groote kapitalen worden
belast.
Het voorbeeld van den Haagschen agent,
die in zijn eentje een kraak pleegde, of dat
van een Groninger agent, die op den eersten
dag, dat de Nederlandsche wielrijder met een
rijwielbelastingplaatje werd verbiyd, er zoo'n
plaatje achterover drukte, heeft weer na
volging gevonden. Ook te Dordrecht heeft
zich voor eenigen tijd iets dergeiyks voor
gedaan. Een sigarenfabrikant te Helpman
miste den laatsten tyd voortdurend sigaretten
en daar by maar niet kon ontdekken, wie
op zijn merken zoo'n hoogen pry's stelde,
deed hy hiervan aangifte by de Groninger
recherche. Deze beraamde onmiddellijk de
noodige maatregelen, wat tot gevolg had,
dat de twee daders op heeterdaad werden
betrapt. Men kan zich de groote verbazing
der recherche vooratellen, toen bleek, dat de
gearresteerden twee Groninger agenten
waren, met ieder meer als zeven dienstjaren.
De daders hebben een volledige bekentenis
afgelegd en zijn ter beschikking der justitie
gesteld. Gedurende hun onvry willig verblyf
in het hotel „de houten lepel" zullen deze
plichtverzakende volgelingen der Heilige
Hermandad ruimschoots gelegenheid hebben
over de consequenties van hun eigenaardige
opvattingen over de bewaking der aan hun
toevertrouwde gemeenschap, na te denken.
Buitenland.
De Engelsche arbeidersparty heeft vruch
teloos gepoogd, het debat over den reeds
lang vergeten brief van Zinowjef te her
openen. De door Ramsay Mac Donald inge*
diende motie, waarin verlangd werd, dat
door een bevoegde commissie, getuigen on
der eede zouden worden gehoord, betreffende
onlangs gedane onthullingen met betrekking
tot den brief van Zinowjef, is verworpen.
Zooals de lezer zich nog wel zal herinneren,
heeft deze brief er in belangrijke mate toe
by gedragen, dat de labour Partij in 24 by
de verkiezingen danig op de huid heeft ge
had. Vooral met het oog op de a.s. verkie
zingen, hebben de Labourleiders alles in het
werk gesteld, hun onschuld aan deze brief
openbaar aan te toonen. De Labour heeft
tot op heden steeds volgehouden, dat deze
brief vervalscht was, doch volgens de afge
legde verklaringen staat het vast, dat deze
brief inderdaad echt is. Ramsay Mac Donald
heeft verklaard, dat hy over het verloop der
debatten hierover, tevreden was, doch dat
hij hiermede de zaak niet als afgedaan be
schouwde. De Labour zal alles in het werk
stellen, om haar houding in deze kwestie
te rechtvaardigen, doch of ze hierin zal sla
gen en of Ramsay Mac Donald werkelijk
zoo tevreden is over het verloop der zaak,
mag voorloopig worden betwijfeld.
hare stem werd onwillekeurig zachter, toen zij
antwoordde: I
„Ik oordeel niemand, maar ik ben met hart en
ziel een andere wereld toegedaan, die andere wet
ten heeft dan de uwe. Ik ben de dochter van een
vurig beminden vader, die zijn geheele leven slechts
éen weg heeft gekend: dien van strenge, ernstige
plichtsbetrachting. Langs dien weg heeft hij zich
uit armoe en gebrek tot rijkdom en eer opgewerkt,
dien weg heeft hij zijne kinderen gevoerd, en zijne
herinnering is het schild, dat mij in elk moeilijk
uur van mijn leven beschut. ïk zou 't besterven,
als i k de oogen voor die herinnering moest neer
slaan Hebt gij misschien geen vader meer?"
Een lange, drukkende pauze volgde. Hartmut
antwoordde niet, maar boog bij deze vraag, van
welker verpletterend gewicht de jonge vrouw geen
flauw vermoeden had, het hoofd en hield de oogen
strak op den grond gevestigd.
„Neen!" zeide hij eindelijk, half binnensmonds.
„Maar ge hebt toch zeker nog wel eenige her
innering aan hem en aan uwe moeder?"
„Mijne moeder?" barstte Rojanow driftig uit.
Spreek mij niet van mijne moeder."
't Was een geweldige uitval, een mengeling van
grenzenlooze bitterheid, van beschuldiging en
wanhoop. De moeder werd door haar zoon in dien
uitroep geoordeeld: hij achtte hare herinnering een
ontwijding van dit uur.
Adelheid begreep hem niet; zij merkte alleen,
dat zij een teere snaar had aangeroerd, maar zag
tevens, dat de man, die nu voor haar stond, met
dien somberen blik en die wanhoop in zijn stem,
een ander was dan die zich een kwartier geleden
bij haar had gevoegd, 't Was een raadselachtige
diepte, waarin zij een blik sloeg; maar deze boe-
Onder leiding van Jhr. Loudon heeft de
voorbereidende ontwapeningscommissie haar
beraadslagingen aangevangen. Litwinof heeft
de opzienbarende ontwapeningsvoorstellen
opnieuw nader toegelicht. Deze voorstellen
beoogen maar eventjes een volkomen ont
wapening te land en ter zee, binnen 4 jaar.
Hoewel ieder poging om dit vurig gewenschte
doel te bereiken aller waardeering verdient,
valt het moeilijk, voor dit voorstel sympa
thie te gevoelen. Terecht wees lord Cushen-
don op het groote verschil tusschen dit
voorstel en de tot heden gevolgde tactiek
der Russen, om waar maar eenigszins mo
gelijk gewapende conflicten uit te lokken.
Er is bovendien al zeer weinig inzicht voor
noodig, om in te zien, dat een dergeiyk voor
stel geenzins de kwestie biy vend zal oplossen.
Hoogstens zou een tijdelijke ontwapening
er het gevolg van zyn. Dit voorstel zal
daarom geen schyn van kans krijgen en wy
krygen zeer sterk den indruk, dat de Russen
hierover niet rouwig zullen zijn. Het kan
dan steeds als een reclamemiddel dienst
doen, door er op te wijzen, dat de kapita
listische staten hun nobele plannen hebben
Als het woord kapitalistisch niet
bestond, moest het bepaald worden uitge
vonden. Zoowel de pers, als de staten, welke
de Sovjet regeering nog niet hebben erkend,
werden door Litwinof beschuldigd van vijand
schap jegens de Sovjet-Unie. De eerste wordt
beschuldigd van het verspreiden van sterk
gekleurde berichten. Het komt ons eerder
onbegrijpelijk voor, dat er nog zooveel staten
bereid waren de Sovjet te erkennen en in
verschillende gevallen door credieten t e steu-j
nen. Het is reeds meermalen geconstateerd,
dat een deel dezer crediet worden aange
wend, tot ondermyning van het maatschap
pelijk stelsel, hetwelk in het land der cre-
dietgevers heerscht en door de meerderheid
wordt gewenscht. De opgedane ervaring der
Engelsche regeering op dit punt, maant tot
groote gereserveerdheid.
Een kort bericht over de huweiykswet-
geving in Rusland, werpt een heel schel
licht op de verwording op dit gebied. In
Rusland is zoowel het trouwen, als het
scheiden buitengewoon gemakkeiyk. Dit heeft
tot gevolg gehad, dat het aantal echtschei
dingen een reusachtige afmeting aannam.
Ook de duur van het gesloten huweiyk werd
steeds korter en er kwamen zelfs echtschei
dingen voor van huwelijken, welke slechts
een week of korter halden geduurd. Hieruit
biykt, dat de Russen geen 6 wittebroodsr
weken meer hebben, doch deze hebben ver
wisseld voor 6 wittebroodsuren. Dit geeft
ons meteen een verklaring voor het feit, dat
het huwelijk tusschen prinses Yiktoria, de
zuster van ex-keizer Wilhelm en de Rus
Zoekhof van zoo korten duur was. Zoekhof
schijnt echter weinig hinder te hebben van
een gebroken hart en beyvert zich door mid
del van een gezelschapsjuffrouw, of cabaret
dames, aan zijn verveling te ontkomen.
In de Duitsche Ryksdag heeft minister
Schiele een overzicht gegeven van de be
raamde hulpmaatregelen, welke de nood
onder de landbouw moeten opheffen. Deze
.plannen beoogen een financieele steun van
1250 millioen mark, om de levensvatbare
bedrijven aan geld te helpen, waardoor deze
in staat zijn hun verplichtingen na te komen
en hun bedryven meer artioneel te drijven.
Bovendien zal worden getracht, de weg tus
schen producent en consument te verkorten,
hetgeen de landbouw in de eerste plaats ten
goede zal komen; daar deze door hooge tarie
ven is beschermd. De Duitschers zullen nog
moeten inzien, dat deze bescherming een der
grootste oorzaken is, dat de Duitsche land
bouw niet concurenzfabig is en dat alleen
een sterke concurentie de machtigste prikkel
is, om een zoo hoog mogelyke productie te
verkrygen, voor den laagst mogeiyken prys.
a
De Roemeensche Nationale Boerenparty
legt opnieuw een groote activiteit aan den
dag en heeft op een groote protestmeeting
te Boekarest, waaraan door meer als 6000
aanhangers uit alle oorden van het land is
deelgenomen, een resolutie aangenomen,
welke de onmiddeiyke aftreding van het
kabinet Bratianu verlangt. Dank zij de voor-
treffeiyke organisatie en discipline hebben
zich geen incidenten voorgedaan, welke een
krachtdadig ingrypen der regeering wettig
den. Alleen toen Maniu bekend liet maken,
dat de regentschapsraad geweigerd had gevolg
zemde haar geen vrees meer in.
„Laten we dit gesprek afbreken," zeide zij hoogst
ernstig. „Gij zult 't niet "weer opvatten, zooals ge
zegt; maar nog éen woord, eer we scheiden. Gij
zijt een dichter, zooals ik ondanks alles gevoeld
heb, toen ik uw werk leerde kennen, en de dichters
zijn de leermeesters van de menschheid ze
kunnen haar tot zegen én tot verderf strekken.
De vlammen van uwe „Arivana" schieten als
dwaallichten uit den bodem van een leven op, dat
gijzelf schijnt te haten. Kijk en hierbij wees
zij in het verschiet, waar een flikkerende bliksem
straal weer het luchtruim doorkliefde, „dat zijn
ook vlammen, maar deze zijn uit den hoogen af
komstig en hebben niets met dwaallichten gemeen
Vaarwell"
Zij was reeds lang verdwenen, toen Hartmut
nog altijd als aan den grond genageld stond. Hij
had geen enkel woord meer gesproken, zich zelfs
niet eens bewogen, maar zag staroogend naar den
kant, waar thans straal op straal de wolken
scheurde en het geheele landschap als in een vuri-
gen mantel hulde, en vervolgens naar het kleine,
donkere meer in het bosch, dat zoo merkwaardig
op den Burgsdorfschen vijver geleek met zijn wui
vend rietgras en dat bedrieglijke, dampige wei
land, dat ook hier zoo dicht bij het water was ge
legen.
Onder zulk wuivend en fluisterend riet had de
knaap eens gedroomd omhoog te stijgen als de
valken, waaraan zijn geslacht den naam ontleende,
in onbeperkte vrijheid, al hooger en hooger, de
zon tegemoet, en op diezelfde plek was zijn lot
beslist op dien donkeren herfstavond, toen de
dwaallichten zoo spookachtig dansten en flik
kerden. Maar de vluchteling was niet opwaarts
gestegen naar de zon, de aarde had hem vast
gehouden, in de welig groene weide was hij ver
zonken. Wel had hij soms gevoeld, dat de bedwel
mende drank van vrijheid en leven, die de hand
zijner moeder hem bood, vergiftigd was; maar geen
dierbare herinnering stond hem beschermend ter
zijde hij durfde zich het beeld van zijn vader
niet voor den geest roepen.
Al dikker en donkerder werd de onweerslucht,
al wilder en woester kampten en worstelden de
wolkgevaarten onderling, en te midden van dien
strijd en die duisternis braken zij zich telkens zege
vierend baan de lichtende vlammen uit den
hoogen.
In de hoofdstad en residentie van het land waren
de wintervermakelijkheden reeds begonnen, waar
bij de schoone kunsten een groote rol speelden.
De hertog, die deze liefhad, en beschermde, stelde
er zijn eer in, bekende kunstenaars aan zijn hof te
noodigen en zoo mogelijk aan de hoofdstad te ver
binden, welk voorbeeld in alle ook lagere kringen
vrij wel navolging vond. De jonge dichter, die zoo
begunstigd werd door het hof en wiens eerste groote
werk thans in het hoftheater zou worden opge
voerd, maakte dus de algemeene belangstelling
gaande; en wat men bovendien van hem hoorde,
deed deze nog toenemen.
't Was reeds iets buitengewoons, dat die Roja
now als Rumeniër een werk in de Duitsche taai
schreef, al had hij dan ook, zooals men later ver
nam, zijne opvoeding in Duitschland ontvangen.
Bovendien was hij de boezemvriend en hier in de
stad de gast van vorst Adelsberg, en men vertelde
elkander allerlei aandoenlijke en wonderbare ver
halen van die virendschap. Maar bovenal waren
't Hartmut's persoonlijk voorkomen en manieren,
die hem een welkome gast deden zijn in alle krin
gen, waarin hij verkeerde. De jonge, knappe en
geniale vreemdeling, wien een half romantisch,
half geheimzinnig waas omgaf, behoefde zich ook
hier slechts te vertoonen om aller blikken tot zich
te trekken.
De repetities van „Arivana" waren terstond na
den terugkeer van het hof in de stad begonnen,
onder persoonlijk toezicht van den dichter en van
vorst Adelsberg, die zich in zijne opgetogenheid
over het werk van zijn vriend als een soort van
regisseur opwierp en den intendant het leven moei
lijk genoeg maakte met allerlei eischen betreffende
de rolverdeeling en de decoraties. Hjj wist zijn
zin ook door te drijven, de accesoiren waren schit
terend, de rollen werden zonder onderscheid door
de beste medeleden van het hoftheater bezet, en
zelfs het personeel van de opera werd geprest daar
een der rollen een tamelijk groote zangpartij be
vatte. Een tooneelspeelster was hiervoor minder
geschikt, en zoo werd een hooge zangeres, Mariëtta
Volkmar, daarmee belast. De opvoering, die eerst
veel later zou hebben plaats gehad, werd thans
zooveel mogelijk bespoedigt, daar men ten hove
vorstelijke bezoekers verwachtte en het nieuwe
drama, dat een dichterlijke Indische sage tot onder
werp had, ook aan de hooge gasten wilde laten
zien. Men voorspelde zich daarvan het beste re
sultaat.
Wordt vervolgd.