NIGR0IDS 5C KT Oc PAARDEN, HOORNVEE en Landbouwwerktuigen ZATERDAG 24 MAART 1928 STOOMBOOTDIENST HET EENIG adres S. VAN DER PLAAT Lente-verlangen. DWAALLICHTEN. 0° VERKOOPING van te OUDE TONGE op de bouwhoeve- en ten verzoeke van Mej. Wed. P. E. HEESTER MANS aldaar. Op Donderdag 22 Maart 1928 des morgens 10 uur. Notaris VAN BUUREN. Prijs per kwartaalt I, Losse nummers „0,07* Advertentiën v. 1—6 regels 1,20 Elke regel meer. 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaan vragen f 1,— per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Aderverkalking p 17pQT17 R f Ah Neiging tot aanvallen van duizelig- I JU IJ I\ 0 JL JCi JL)JUXX-L/ Neiging tot aanvallen van duizelig heid. Vraagt uitv. gratis brochure 2, Dr. GEBHARD Co., Den Haag MlöDELIiARNIS-ROÏTERDAFil v.v. via VLAARDINGEN s.s. „MIDDELHARNIS" Dienstregeling aanvangende 2 ©etoöer 1927 van Mitideliiarais op Maandag en Dinsdag V. Middelbands 4.30 vm. A. Vlaard. 7.00 vm.* A. Rotterdam 8.00 vm. Overige degen (beh. Zon- en Feestd.) V.Middelbands 6.40 vm.A. Vlaard. 9.10m** A. Rotterdam 10 CO vm. A. Brielle 10.30 vm.§ van Rotterdam op Maasadag ©m Biasdag V.Rotterdam2.15nm. V. Vlaard. 3.0 Oma. f A. Middelbands 5.30 nm. Overige dagera (beb. Zoo-en Feestd.) Van 2 October t/m 5 November en vanal 8 FebrnarS. V. Rotterdam 3.00 nm. V. Vlaard. 3.55 nm. ff V. Brielle 2.20 nm.§ A. Middelbarste 6 20 nm. Van 6 November t/m 7 Febrnarl V. Rotterdam 2 15 nm. Y. Vlaard. 3.00 nm. A. Middelbands 5.30 nm. In aansluiting op den trein van 7.21 vm. en 7.12 vm. van Vlaardlngen. In aansluiting op den trein van 9.21 vm. en 9.40 vm. van Vlaardlngen. t In aansluiting op den trein van 14.40 (2.40) en 14.51 (2.51) nm. te Vlaardlngen. tf In aansluiting op den trein van 15.40 (3.40) nm. en 15.51 (3.51) te Vlaardlngen. Te Vlaardlngen overstappen. AIc Feestdogen zijn ts beschouwen: Nieuwjausdig, 2e Paaochda?,, fiemelva&rtedcg 'la Wnfefltsrriae ea da beid» Ker»M«pf". op het eiland voor een goed portret is sinds 30 jaar het atelier Hobbemastraat - JVÏiddelharnls 2e atelier van af het station Beslist verkrijgbaar bij t P. Wielhouwet, Middelharnis; N. J. Boer, SommelsdljK; Zaaljcr-Teepe, Dirksiand; C. de Moolj, Ouddorp; v. <1. Maden, Oude Tonge, W Bont, Brielle; A. v.d. Heuvel, Hellc- voetsluls. Er zijn winters en er zijn lentes, beide hebt u ze vermoedelijk reeds in verschillende aspecten gekend. Voor den zieke, die lijdende aan een onherstelbare kwaal terneder ligt, is het winter om hem heen, maar voor den ander, die zich vooruitgaande weet in beterschap, voor dien is het lente, tijd van hoop en verlangen, waarin hij wéét, dat hij weer ééns de genoegens der gezondheid zal doorleven, genoegens, die hij zich voor neemt deugdelijker te zullen waardeeren, dan voorheen, Winter is het voor de eerlijk minnenden, die zich in hun of haar liefde bedrogen en verlaten zagen, maar lente beteekent dat hoopen en smachten dier trouwe zielen, die besluiten om samen dat land te zullen gaan zoeken en ontdekken, hetwelk ze visionair waarnamen, en waar geluk ge oogst zal worden, omdat liefde werd ge zaaid op een vruchtbaren bodem. Winter is het voor de werkers, die zwoegen en sjouwen zonder het minste vooruitzicht, dat ze het ooit verder zullen brengen dan tot het verkrijgen van de bete broods, die noodig is om den dag van morgen te halen, maar lente is de tijd, waarin we ploeteren vooreen jonge zaak, die ons nog maar een schamel bestaantje verschaft, maar merkbare teekenen van kiemkracht vertoont en de belofte inhoudt, onder goede verzorging eens tot een wel vaart verzekerende onderneming te zullen uitgroeien. Winter is het in de natuur, als boomen en planten het loof hebben afgeworpen en geen uiterlijk waarneembare teekenen van leven meer geven, als de wind huilt en de luchten grauw en somber over ons heendrijven, als de zon zich schuil houdt en de duisternis overheerscht, maar lente beteekent het, als het leven in de natuur weer gewekt wordt door koesterende zon nestralen, spruitende botten ons een weel de van groen beloven en de vogelen hun levensdrift in de boomtoppen zitten uit te snateren, Dat zijn de winters en de lentes, die allen reeds meermalen hebben meege maakt. Niet alle winters zijn_ even somber, want overal kan het licht van geloof en hoop schijnen. En niet alle lentes zijn even mooi; ze kunnen dat niet zijn, indien het lenteverlangen van louter materialistischen aard is. Maar in het algeméén mag toch wor den vastgesteld: dat de winter somber is en het leven in de lente de hoogste weelde beteekent, omdat strijd en verlan gen „leven" beteekent, als we dien strijd voeren en het verlangen koesteren met een redelijke kans op succes. Allen hebben we winters gekend en lentes, maarhoe weinigen genoten een zomer en hoe luttelen slechts kenden het genoegen van een mooien herfst. Zeker, voor velen komt de zomer waar voor ze in de lente werkten, maar ze weten het niet. De strijd is gestreden en het verlangen bevredigd, maar daarmee is ten deele ook iets uitgescheurd uit ons, wat mooi is en goed in het leven. Het bezit is daarvoor in de plaats ge komen, maar om dat te waardeeren, zijn velen te onvolmaakt van karakter. Aan bezit wénnen we te spoedig en dan waardeeren we het niet meer. Het moet ons weer eerst ontroofd worden, vóór we weten, wat het bezit voor ons beteekende. De boomen moeten hun bladeren eerst weer verliezen, de gezonde moet weer ziek worden, de bloeiende zaak weer zijn ver vallen Van de lente genieten allen, van den zomer slechts weinigen. En toch, voor degenen die zich niet in zelfgenoegzaamheid verliezen, moet de zomer mooier nog zijn dan de lente. En zelfs de herfst, waarvoor velen zoo klein-menschelijk vreezen. Vraag het maar aan den boom. In den zomer, toen hij in het volle be zit van zijn rijkdommen was schudde hij zijn zaad over de aarde en in de herfst, als de natuur het leven wil gaan bedrei gen, dan strooit hij een dik bladerendek over den grond, opdat het gezaaide zaad niet zal 'vergaan. Mogelijk, dat hij zelve dan bezwijkt in de kou en de guurte van den winter, maar honderdvoudig zal hij blijven leven in heigeen hij voort bracht. Dat is het genot van een zorgenden ouden dag. FEUILLETON. E. WERNER VERTALINO VAN HERMINA. (Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.) L ADVERTEERT IN ONZE EILANDEN H 50) „Is dit dus het oordeel, dat ik zoo vurig ver- angde te vernemen? Ben ik in uw oogen dus niets anders dan een verworpeling?" „Een verloren man misschienI Ge hebt mij tot die bekentenis gedwongen." Hartmut trad langzaam een paar schreden achteruit. „Verloren 1" herhaalde hij norsch. „Naar uw idee waarschijnlijk. Ge kunt gerust zijn, mevrouw, dat ik u niet meer met mijn gezelschap lastig zal vallen; zulke gezegden verlangt men niet voor de tweede maal te hooren. Gij staat zoo verheven en trotsch op uw deugdzaam standpunt en oor deelt zoo streng. Ge hebt geen flauw besef, welken invloed een veel bewogen leven op iemand kan hebben, die zonder vaste woonplaats of familie banden door de wereld zwerft, 't Is waar, ik geloof aan niets meer daar boven in den hemel en ge loofde ook aan niets meer hier beneden op de aarde, tot op dezen dag." Er lag iets in zijn toon en geheele houding, dat Adelheid ontwapende. Zij voelde, dat hij zich niet meer tot een uitbarsting zou laten vervoeren, en voor rookers 30 ets. per doosje (Adv.) Week-revtie. Binnenland. De heeren Fleskens en Smeenk hebben een wetsvoorstel ingediend, strekkende tot een tijdelijke verhooging van het invoerrecht op klompen, daar deze oude NederJandsche industrie den laatsten ty d een aanmerkelijke achteruitgang aangeeft. Zoowel het aantal bedrijven, als het aantal hierin werkzame arbeiders vertoont een dalende lijn. De pro ductie is ruim voldoende om de binnenland- sche markt te voorzien, doch ondervindt een zeer scherpe concurrentie van Belgische klompen, hetgeen een ernstig gevaar is voor een verder bestaanden eigen industrie. Op grond van deze argumenten wordt voorge? steld om de invoerrechten op klompen ge durende den tijd van vyf jaren te verhoogen tot 12 De voorstellers hadden moeilijker een minder gewenscht oogenbiik voor het indienen van hun voorstellen kunnen uit zoeken, welke reeds van te yoren tot een mislukking zyn gedoemd. De Schuttevaer heeft eindelijk de 2e etappe der reis aanvaard en is onder zeer groote belangstelling naar Plymouth vertrokken. Er is hard aan de herstellingen gewerkt, doch een der grootste hinderpalen, welke een ver der voortzetten der reis belemmerden, was het ontbreken der noodige fondsen. Deze vinding, welke in elk geval een zeer belang rijke verbetering is en er toe zal bijdragen, dat in de toekomst een deel der prooi aan de wreede zee zal worden ontrukt, moet eerst een wereldreis maken en gesteund worden, door een openbare bedelpartij, om dat onze reederflen gezamelyk niet genegen bleken, de benoodigde paar duizqnd gulden bijeen te brqngen. Het is niet de eerste maal, dat wjj in Holland alleen dan een Holland- sehe vinding naar de juiste waarde leeren waardeeren, dan nadat het buitenland dit enthousiast had ontvangen. In den regel waren we dan tevens genoodzaakt de pro ducten van eigen vinding duur te betalen. Wij hebben evenwel als chineezen van Europa een reputatie op te houden en daarom hou den we ons wel eens meer op met struis vogelpolitiek. Wy hebben den laatsten tyd verschillende geruchtmakende beroovingen van wissel- loöpers en kantoorbedienden gehad. De lezer verbaast zich steeds weer bij het lezen van dergelijke berichten over het feit, dat pby- siek ongeschikte lieden en kantoorbedienden, die met een zekere trots de eerste melk- haren op hun kaken ontdekken, worden be last met de overbrenging van zeer belang rijke geldsommen. Te Rotterdam is een jeug dig kantoorbediende ontlast van 25 mille Terecht ergert men zich over de lichtzinnige waarop zulke geldtransporten plaats hebben. De oorzaak hiervan is echter niet te zoeken by de firma's of banken, doch by de assurantie, waarbij de eersten zyn ver zekerd. Zoolang de assurantie geen betere beveiliging eischfc, zullen deze beroovingen plaats vinden en worden deze misdryven hierdoor in de hand gewerkt. Het is ten eenenmale onverantwoordelijk, dat een oude man, die tot geen enkele verdediging in staat is, of de een of andere kwajongen, welke meer aandacht heeft voor het uit dagende lachje van een jonge schoone, of het geschreeuw van straatbengels, met het overbrengen van groote kapitalen worden belast. Het voorbeeld van den Haagschen agent, die in zijn eentje een kraak pleegde, of dat van een Groninger agent, die op den eersten dag, dat de Nederlandsche wielrijder met een rijwielbelastingplaatje werd verbiyd, er zoo'n plaatje achterover drukte, heeft weer na volging gevonden. Ook te Dordrecht heeft zich voor eenigen tijd iets dergeiyks voor gedaan. Een sigarenfabrikant te Helpman miste den laatsten tyd voortdurend sigaretten en daar by maar niet kon ontdekken, wie op zijn merken zoo'n hoogen pry's stelde, deed hy hiervan aangifte by de Groninger recherche. Deze beraamde onmiddellijk de noodige maatregelen, wat tot gevolg had, dat de twee daders op heeterdaad werden betrapt. Men kan zich de groote verbazing der recherche vooratellen, toen bleek, dat de gearresteerden twee Groninger agenten waren, met ieder meer als zeven dienstjaren. De daders hebben een volledige bekentenis afgelegd en zijn ter beschikking der justitie gesteld. Gedurende hun onvry willig verblyf in het hotel „de houten lepel" zullen deze plichtverzakende volgelingen der Heilige Hermandad ruimschoots gelegenheid hebben over de consequenties van hun eigenaardige opvattingen over de bewaking der aan hun toevertrouwde gemeenschap, na te denken. Buitenland. De Engelsche arbeidersparty heeft vruch teloos gepoogd, het debat over den reeds lang vergeten brief van Zinowjef te her openen. De door Ramsay Mac Donald inge* diende motie, waarin verlangd werd, dat door een bevoegde commissie, getuigen on der eede zouden worden gehoord, betreffende onlangs gedane onthullingen met betrekking tot den brief van Zinowjef, is verworpen. Zooals de lezer zich nog wel zal herinneren, heeft deze brief er in belangrijke mate toe by gedragen, dat de labour Partij in 24 by de verkiezingen danig op de huid heeft ge had. Vooral met het oog op de a.s. verkie zingen, hebben de Labourleiders alles in het werk gesteld, hun onschuld aan deze brief openbaar aan te toonen. De Labour heeft tot op heden steeds volgehouden, dat deze brief vervalscht was, doch volgens de afge legde verklaringen staat het vast, dat deze brief inderdaad echt is. Ramsay Mac Donald heeft verklaard, dat hy over het verloop der debatten hierover, tevreden was, doch dat hij hiermede de zaak niet als afgedaan be schouwde. De Labour zal alles in het werk stellen, om haar houding in deze kwestie te rechtvaardigen, doch of ze hierin zal sla gen en of Ramsay Mac Donald werkelijk zoo tevreden is over het verloop der zaak, mag voorloopig worden betwijfeld. hare stem werd onwillekeurig zachter, toen zij antwoordde: I „Ik oordeel niemand, maar ik ben met hart en ziel een andere wereld toegedaan, die andere wet ten heeft dan de uwe. Ik ben de dochter van een vurig beminden vader, die zijn geheele leven slechts éen weg heeft gekend: dien van strenge, ernstige plichtsbetrachting. Langs dien weg heeft hij zich uit armoe en gebrek tot rijkdom en eer opgewerkt, dien weg heeft hij zijne kinderen gevoerd, en zijne herinnering is het schild, dat mij in elk moeilijk uur van mijn leven beschut. ïk zou 't besterven, als i k de oogen voor die herinnering moest neer slaan Hebt gij misschien geen vader meer?" Een lange, drukkende pauze volgde. Hartmut antwoordde niet, maar boog bij deze vraag, van welker verpletterend gewicht de jonge vrouw geen flauw vermoeden had, het hoofd en hield de oogen strak op den grond gevestigd. „Neen!" zeide hij eindelijk, half binnensmonds. „Maar ge hebt toch zeker nog wel eenige her innering aan hem en aan uwe moeder?" „Mijne moeder?" barstte Rojanow driftig uit. Spreek mij niet van mijne moeder." 't Was een geweldige uitval, een mengeling van grenzenlooze bitterheid, van beschuldiging en wanhoop. De moeder werd door haar zoon in dien uitroep geoordeeld: hij achtte hare herinnering een ontwijding van dit uur. Adelheid begreep hem niet; zij merkte alleen, dat zij een teere snaar had aangeroerd, maar zag tevens, dat de man, die nu voor haar stond, met dien somberen blik en die wanhoop in zijn stem, een ander was dan die zich een kwartier geleden bij haar had gevoegd, 't Was een raadselachtige diepte, waarin zij een blik sloeg; maar deze boe- Onder leiding van Jhr. Loudon heeft de voorbereidende ontwapeningscommissie haar beraadslagingen aangevangen. Litwinof heeft de opzienbarende ontwapeningsvoorstellen opnieuw nader toegelicht. Deze voorstellen beoogen maar eventjes een volkomen ont wapening te land en ter zee, binnen 4 jaar. Hoewel ieder poging om dit vurig gewenschte doel te bereiken aller waardeering verdient, valt het moeilijk, voor dit voorstel sympa thie te gevoelen. Terecht wees lord Cushen- don op het groote verschil tusschen dit voorstel en de tot heden gevolgde tactiek der Russen, om waar maar eenigszins mo gelijk gewapende conflicten uit te lokken. Er is bovendien al zeer weinig inzicht voor noodig, om in te zien, dat een dergeiyk voor stel geenzins de kwestie biy vend zal oplossen. Hoogstens zou een tijdelijke ontwapening er het gevolg van zyn. Dit voorstel zal daarom geen schyn van kans krijgen en wy krygen zeer sterk den indruk, dat de Russen hierover niet rouwig zullen zijn. Het kan dan steeds als een reclamemiddel dienst doen, door er op te wijzen, dat de kapita listische staten hun nobele plannen hebben Als het woord kapitalistisch niet bestond, moest het bepaald worden uitge vonden. Zoowel de pers, als de staten, welke de Sovjet regeering nog niet hebben erkend, werden door Litwinof beschuldigd van vijand schap jegens de Sovjet-Unie. De eerste wordt beschuldigd van het verspreiden van sterk gekleurde berichten. Het komt ons eerder onbegrijpelijk voor, dat er nog zooveel staten bereid waren de Sovjet te erkennen en in verschillende gevallen door credieten t e steu-j nen. Het is reeds meermalen geconstateerd, dat een deel dezer crediet worden aange wend, tot ondermyning van het maatschap pelijk stelsel, hetwelk in het land der cre- dietgevers heerscht en door de meerderheid wordt gewenscht. De opgedane ervaring der Engelsche regeering op dit punt, maant tot groote gereserveerdheid. Een kort bericht over de huweiykswet- geving in Rusland, werpt een heel schel licht op de verwording op dit gebied. In Rusland is zoowel het trouwen, als het scheiden buitengewoon gemakkeiyk. Dit heeft tot gevolg gehad, dat het aantal echtschei dingen een reusachtige afmeting aannam. Ook de duur van het gesloten huweiyk werd steeds korter en er kwamen zelfs echtschei dingen voor van huwelijken, welke slechts een week of korter halden geduurd. Hieruit biykt, dat de Russen geen 6 wittebroodsr weken meer hebben, doch deze hebben ver wisseld voor 6 wittebroodsuren. Dit geeft ons meteen een verklaring voor het feit, dat het huwelijk tusschen prinses Yiktoria, de zuster van ex-keizer Wilhelm en de Rus Zoekhof van zoo korten duur was. Zoekhof schijnt echter weinig hinder te hebben van een gebroken hart en beyvert zich door mid del van een gezelschapsjuffrouw, of cabaret dames, aan zijn verveling te ontkomen. In de Duitsche Ryksdag heeft minister Schiele een overzicht gegeven van de be raamde hulpmaatregelen, welke de nood onder de landbouw moeten opheffen. Deze .plannen beoogen een financieele steun van 1250 millioen mark, om de levensvatbare bedrijven aan geld te helpen, waardoor deze in staat zijn hun verplichtingen na te komen en hun bedryven meer artioneel te drijven. Bovendien zal worden getracht, de weg tus schen producent en consument te verkorten, hetgeen de landbouw in de eerste plaats ten goede zal komen; daar deze door hooge tarie ven is beschermd. De Duitschers zullen nog moeten inzien, dat deze bescherming een der grootste oorzaken is, dat de Duitsche land bouw niet concurenzfabig is en dat alleen een sterke concurentie de machtigste prikkel is, om een zoo hoog mogelyke productie te verkrygen, voor den laagst mogeiyken prys. a De Roemeensche Nationale Boerenparty legt opnieuw een groote activiteit aan den dag en heeft op een groote protestmeeting te Boekarest, waaraan door meer als 6000 aanhangers uit alle oorden van het land is deelgenomen, een resolutie aangenomen, welke de onmiddeiyke aftreding van het kabinet Bratianu verlangt. Dank zij de voor- treffeiyke organisatie en discipline hebben zich geen incidenten voorgedaan, welke een krachtdadig ingrypen der regeering wettig den. Alleen toen Maniu bekend liet maken, dat de regentschapsraad geweigerd had gevolg zemde haar geen vrees meer in. „Laten we dit gesprek afbreken," zeide zij hoogst ernstig. „Gij zult 't niet "weer opvatten, zooals ge zegt; maar nog éen woord, eer we scheiden. Gij zijt een dichter, zooals ik ondanks alles gevoeld heb, toen ik uw werk leerde kennen, en de dichters zijn de leermeesters van de menschheid ze kunnen haar tot zegen én tot verderf strekken. De vlammen van uwe „Arivana" schieten als dwaallichten uit den bodem van een leven op, dat gijzelf schijnt te haten. Kijk en hierbij wees zij in het verschiet, waar een flikkerende bliksem straal weer het luchtruim doorkliefde, „dat zijn ook vlammen, maar deze zijn uit den hoogen af komstig en hebben niets met dwaallichten gemeen Vaarwell" Zij was reeds lang verdwenen, toen Hartmut nog altijd als aan den grond genageld stond. Hij had geen enkel woord meer gesproken, zich zelfs niet eens bewogen, maar zag staroogend naar den kant, waar thans straal op straal de wolken scheurde en het geheele landschap als in een vuri- gen mantel hulde, en vervolgens naar het kleine, donkere meer in het bosch, dat zoo merkwaardig op den Burgsdorfschen vijver geleek met zijn wui vend rietgras en dat bedrieglijke, dampige wei land, dat ook hier zoo dicht bij het water was ge legen. Onder zulk wuivend en fluisterend riet had de knaap eens gedroomd omhoog te stijgen als de valken, waaraan zijn geslacht den naam ontleende, in onbeperkte vrijheid, al hooger en hooger, de zon tegemoet, en op diezelfde plek was zijn lot beslist op dien donkeren herfstavond, toen de dwaallichten zoo spookachtig dansten en flik kerden. Maar de vluchteling was niet opwaarts gestegen naar de zon, de aarde had hem vast gehouden, in de welig groene weide was hij ver zonken. Wel had hij soms gevoeld, dat de bedwel mende drank van vrijheid en leven, die de hand zijner moeder hem bood, vergiftigd was; maar geen dierbare herinnering stond hem beschermend ter zijde hij durfde zich het beeld van zijn vader niet voor den geest roepen. Al dikker en donkerder werd de onweerslucht, al wilder en woester kampten en worstelden de wolkgevaarten onderling, en te midden van dien strijd en die duisternis braken zij zich telkens zege vierend baan de lichtende vlammen uit den hoogen. In de hoofdstad en residentie van het land waren de wintervermakelijkheden reeds begonnen, waar bij de schoone kunsten een groote rol speelden. De hertog, die deze liefhad, en beschermde, stelde er zijn eer in, bekende kunstenaars aan zijn hof te noodigen en zoo mogelijk aan de hoofdstad te ver binden, welk voorbeeld in alle ook lagere kringen vrij wel navolging vond. De jonge dichter, die zoo begunstigd werd door het hof en wiens eerste groote werk thans in het hoftheater zou worden opge voerd, maakte dus de algemeene belangstelling gaande; en wat men bovendien van hem hoorde, deed deze nog toenemen. 't Was reeds iets buitengewoons, dat die Roja now als Rumeniër een werk in de Duitsche taai schreef, al had hij dan ook, zooals men later ver nam, zijne opvoeding in Duitschland ontvangen. Bovendien was hij de boezemvriend en hier in de stad de gast van vorst Adelsberg, en men vertelde elkander allerlei aandoenlijke en wonderbare ver halen van die virendschap. Maar bovenal waren 't Hartmut's persoonlijk voorkomen en manieren, die hem een welkome gast deden zijn in alle krin gen, waarin hij verkeerde. De jonge, knappe en geniale vreemdeling, wien een half romantisch, half geheimzinnig waas omgaf, behoefde zich ook hier slechts te vertoonen om aller blikken tot zich te trekken. De repetities van „Arivana" waren terstond na den terugkeer van het hof in de stad begonnen, onder persoonlijk toezicht van den dichter en van vorst Adelsberg, die zich in zijne opgetogenheid over het werk van zijn vriend als een soort van regisseur opwierp en den intendant het leven moei lijk genoeg maakte met allerlei eischen betreffende de rolverdeeling en de decoraties. Hjj wist zijn zin ook door te drijven, de accesoiren waren schit terend, de rollen werden zonder onderscheid door de beste medeleden van het hoftheater bezet, en zelfs het personeel van de opera werd geprest daar een der rollen een tamelijk groote zangpartij be vatte. Een tooneelspeelster was hiervoor minder geschikt, en zoo werd een hooge zangeres, Mariëtta Volkmar, daarmee belast. De opvoering, die eerst veel later zou hebben plaats gehad, werd thans zooveel mogelijk bespoedigt, daar men ten hove vorstelijke bezoekers verwachtte en het nieuwe drama, dat een dichterlijke Indische sage tot onder werp had, ook aan de hooge gasten wilde laten zien. Men voorspelde zich daarvan het beste re sultaat. Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1928 | | pagina 1