ARTOGS 4 ZN.
C. KOLFf 1 ZOON - MIDDELHARNIS
DERIJ IN WIJNEN EN GEDISTILLEERD
ij kunt dan overtuigd
jn steeds het allerbeste
ontvangen tegen den
oordeeligsten prijs
TDIJK-MIDDELHARNIS
DORSSER
Hl PAARDENFOKKERS!
INDIGENE DE FLANDRE.
WOENSDAG
21 MAART 1928
STAD EN PLATTELAND.
DWAALLICHTEN.
Voor huis en hof.
HE EREN-BAAI PAARS-MERK
van 50 cEper Va pond
Pluimveeteelt.
ng, aan het
ld werd om
nder dat er
litlekte. Het
an met het-
gewoonlijk
t een lange
stak een
nd op eenige
i heen, ver
tot zLjnlaat-
loopen. Hij
lende en de
een vurig
jzende ging
urige vlam-
vuur zitten
at niemand
aoch lijf be
te bewegen
le vlammen
en niet het
gers hebben
6r verbrand
geviel om-
vernomen
geloofwaar-
zen mensch,
iaar hadden
Q.
28.
>E KERK.
av. ds. DeD
av. ds. Van
mmelsdyk en
ellendara.
ïoian.
Den Oudsten
ds. v. d.Zee
ds Rappard
rd uit Barne-
Den Bommel, vm. ds. v. d. Zee en 's av. leeskerk.
Stad aan 't Haringvliet, vm. leeskerk en did. dhr.
Van Ieperen uit Herkingen.
PROTESTANTENBOND.
Sommelsdyk, (Langeweg) vm.10 uur, ds.Pattist
uit Den Haag.
Brielle (Kerkstraat), vin. ds. Oldeman uit Delft.
GEREFORMEERDE KERK.
Middelharnis, vm. en 'sav. ds. Van Velzen.
Stellendam, vm. en 'sav. ds. De Lange uit Oolt-
genspiaat.
Ouddorp, vm. en nam. ds. Diemer.
Ooltgensplaat, vm. en 'sav. leeskerk.
Den Bommel, vm. en nm. ds. Schaafsma.
Stad a 't Haringvliet, vm. en 'sav.ds. De Graaff.
Hellevoetsluis, vm. leeskerk.
Nieuw-Helvoet, 'sav. leeskerk.
OUD-GEREFORMEERDE GEMEENTE.
Stad aan't Haringvliet, vm.,nm. en'sav. leeskerk.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN.
Dirksland, vm. en 'sav. ds. De Blois.
Herkingen, vm. en 'sav. leeskerk.
DOOPSGEZINDE KERK.
Ouddorp, vm. en 'sav. ds. Schopenhouer.
VERKOOPINGEN.
Op DONDERDAG 22 MAART 1928, des mor
gens 10 uur te Oude Tonge, verkooping
van Paarden, Hoornvee en Landbouw
werktuigen op de bouwhoeve- en ten ver
zoeke van Mej Wed. P. E. HeestermaDS
aldaar. Notaris VAN BUUREN.
Op nader te bepalen datums verkooping van
a. Huizen, Tuinland, benevens 9 78.80H.A.
Bouwland, in den polder Kraaijestein te
-Sommelsdijk;
b. twee/derde gedeelte in diverse perceelen
Hofland te Sommelsdijk in de z g Oudestee
en Stoofhoek, ten verzoeke van de erven
van Mejuffrouw L M. de Graaff e a.
Notarissen P. A. van Buuren te Middel-
.harnis en A. B. Dam te Rotterdam.
Als curiositeit.
Jansen: Ik hoor dat Smit zijn betaalde reke
ningen nooit inboekt."
Meier: „Neen, hij laat ze achter een lijstje
zetten, en hangt ze dan als curiositeit aan den
wand."
Koopt Uw brillen
- uitsluitend bij -
25.
TEL. 25.
id- en Zilverwerken
OPGERICHT 1768.
RSTRAAT 5 - MIDDELHARNIS
oor Wederverkoopers. 1
Prijscourant op aanvraag gratis en iranco.
MAGAZIJN
.HARNIS
4NQEN:
8 en 10 c. p. st.
8 en 10
8
8 en 10
,8,10,12 c. p st.
de nieuwe
Igaretten
:n Clysma ronde.
D B. 321
Uit België ingevoerd de buiten
gewoon mooie, zware, en om zijn
excellente afstammelingen hoog
gewaardeerde voshengst
Indigene behaalde veel prijzen
in België. Ook werden reeds ver
scheidene afstammelingen hoog
bekroond en goedgekeurd. De
hengst heeft eiken jaargang veel
veulens.
Rondgeleid wordt de hengst
door A. OORBEEK, St. Elisabeth-
straat, Herkingen.
Dekgeld f 15,—
L. WARNAER, DIRKSLAND.
Prijs per kwartaalf i,
Losse nummers0,Q76
Aüvertentiën v. i—6 regels 1,20
Elke regel meer. 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
i' 1,— per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het werdt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
10E JAARGANG. - N°. 40
Het is allerminst gewenscht de tegen
stelling van belangen, die er bestaat tus-
schen stad en platteland steeds weer toe
te spitsen, doch of men wil of niet, zij
komt telkens weer naar voren. Daarbij is
de grens tusschen beide niet altijd met
juistheid te trekken: de kleine steden zijn
dikwijls meer platteland dan stad en de
bewoners der industrieele centra, die zich
hier en daar op het platteland ontwikkelen,
hebben dikwijls dezelfde belangen als hun
kameraden in de groote steden. Maar dit
eenmaal toegegeven, springt de tegen
stelling dikwijls duidelijk in het oog en
ziet men telkens weer, dat vooral tegen
over de groote steden de rest van het land
vaak aan het kortste eind trekt of in den
hoek wordt gedrongen of dat althans po
gingen daartoe worden gedaan.
Een voorbeeld is o.a. het gewijzigde
posttarief, dat voor plaatselijk verkeer voor
brieven is verlaagd tot vijf cent en voor
briefkaarten tot drie cent. Op zichzelf ver
dient deze verlaging natuurlijk toejuiching,
doch men begrijpt, dat een onderneming
in Amsterdam, die uitteraard vele klanten
heeft in de stad zelf en misschien hare
eigen benoodigdheden steeds in Amster
dam koopt, daarvan veel meer profiteert
dan eene dergelijke onderneming, die in
een kleine plaats werkt en dus spoedig
buiten de grenzen van het plaatselijk ver
keer is. Wanneer nu het verzonden aantal
brieven en briefkaarten in de groote steden
dermate toenam, dat deze portverlaging
zichzelf kon bedruipen, zou er nog niet
zooveel van zijn te zeggen, doch dit is
allerminst het geval; de maatregel kost
jaarlijks aan den Staat een slordige zeven
ton, die even goed door het platteland als
door de steden moeten worden opgebracht.
Ook op andere wijze wordt het platteland
door het bedrijf van post en telegrafie
stiefmoederlijk behandeld. Het gebruik
van de telefoon is dikwijls duur, daar men
spoedig valt onder het intercommunaal
tarief; de telegrammen zijn dikwijls lang
onderweg; de kantoren zijn vele uren van
den dag en ook den geheelen Zondag
gesloten. De bezorging der brieven heeft
slechts tweemaal per dag plaats en even
eens de buslichting; in sommige streken
slechts eenmaal per dag; dan is er eigen
lijk van een postdienst, vooral als de Zon
dag er ook tusschen valt nauwelijks sprake.
In de groote steden echter worden de
bussen zes maal per dag gelicht en de
bestelling geschiedt vier malen per dag;
men schreeuwt moord en brand wanneer
het gevaar dreigt, dat het aantal bestellin
gen zal worden teruggebracht op drie.
Wij knnnen ons dat begrijpen, doch men
moet toch ook eens denken aan de zaken
en de particulieren op het platteland, die
minstens evenveel behoefte hebben aan
een snel verkeer met de overige deelen
van het land.
Zoo zijn er meer voorbeelden te noemen;
dikwijls ook wordt er bij de wetgeving
weinig rekening met speciale plattelands-
belangen gehouden. Het maakt veel ver
schil of de achturige werkdag wordt voor
geschreven voor een machinefabriek, die
geregeld winter en zomer kan doorwerken,
dan wel voor een dorpssmederij, die des
zomers vroeg open en laat gesloten moet
zijn, doch des winters veel minder werk
heeft. Hetzelfde zal men merken als er
straks een wet op de winkelsluiting komt;
het winkelen in de groote steden is iets
heel anders dan het doen van inkoopen
in de dorpen of gehuchten.
En hoe zal het straks worden met de
financieele regeling tusschen Rijk en Ge
meenten? We weten er niets van, doch
de regeling die voorgesteld is door de
Staatscommissie is voor het platteland
zeer ongunstig en niette aanvaarden. Het
valt te betwijfelen of het door de Regee
ring toegezegde wetsontwerp er veel beter
uit zal ziende vertegenwoordigers der
groote steden, tot welke politieke partij
zij ook behooren, zitten dicht bij het vuur
en zullen niet aarzelen van die aangename
positie gebruik te maken. Daarom alleen
reeds dienen het platteland en de kleine
steden op hunne hoede te zijn en zich
zoo noodig te verweren. Of het daarom
noodzakelijk zal zijn, zooals men b.v. in
de provincie Groningen schijnt te willen
probeeren, een vereeniging van plattelands
gemeenten op te richten, kan in het mid
den worden gelaten. Er bestaat eene ver
eeniging van Nederlandsche gemeenten,
die in vele opzichten nogal actief is en
wij houden in het algemeen niet van ver
brokkeling; er zijn al zoovele vereenigin-
gen! Alleen wanneer de stem der kleine
gemeenten in deze vereeniging niet vol
doende tot uiting zou kunnen komen, zou
dit een reden kunnen zijn van uittreding.
Maar hoe dit ook zij, de kleine gemeen
ten, waarvan sommige het moeilijker heb
ben dan de groote, moeten niet denken,
dat de groote zusters in de eerste plaats
de belangen der kleine zullen behartigen.
IZij moeten, ook niet denken, dat de be
hangen van het platteland der Regeering
j zoo buitengewoon ter harte gaan. Zij die
nen daarom waakzaam te blijven om te
zorgen, dat zij niet de rol van asschepoes
behoeven te spelen.
FEUILLETON.
E. WERNER
VERTALING VAN HERMINA.
(Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.)
49)
„Moogt ge dat niet, mevrouw? 't Is de hulde
aan een vrouw, wat ten allen tijde het recht van
den dichter is geweest en dat gij ook aan mij
zult toestaan," zeide hij op halfluiden toon, maar
zoo vol vuur en opgewondenheid, dat Adelheid
begon te beven.
„Huldigt gij de vrouwen van uw geboorteland
in zulke bewoordingen!" hernam zij. „Een Duit-
sche vrouw verstaat die niet:"
„Maar gij hebt ze toch wel verstaan!" viel Hart
mut hier driftig en onstuimig in. „En gij begrijpt
ook den vurigen inhoud van mijne „Ativana",
die met alle menscheüjke wetten den spot en alle
menschelijke instellingen te niet doet. Dat heb ik
dien avond gezien, al keerdet ge mij schijnbaar
onverschillig den rug toe, terwijl al de anderen
mij met loftuitingen overlaadden. Bedrieg uzelve,
niet, Ada! Waar de goddelijke vonk in twee zielen
valt, daar vat ze vlam, in het zoele zuiden zoowel
als in het koude noorden; en ze brandt immers
in ons beider hartl In dien vurigen gloed gaan eigen
wil en kracht ten onder, verteert alles, wat eens
heeft b staan, en blijft niet anders over dan de
Schrijnende Handen
na de wasch verzacht en geneest
men spoedig met PUROL
(Adv.)
IN DEN BLOEMENTUIN.
Éénjarige bloemplanten. In de meeste
tuinen worden éénjarige bloemplanten aan
getroffen, welke evenwel niet zelden teleur
stelling geven. Ze zijn zeer gemakkelijk te
kweeken en hierdoor is men licht geneigd
te weinig aandacht aan ze te schenken. Als
er een weinig aandacht aan wordt besteed
geven ze een prachtig effekt, doch indien ze
veronachtzaamd en geht el aan haarzelf wor
den overgelaten, maken ze een zeer armzalige
indruk. Waar ze slechts een zeer korten
levensduur hebben, missen ze den tijd zich
te herstellen, indien ze in hun prille jeugd
zijn bedorven.
Éénjarige planten zyn weinig geschikt om
opengevallen plaatsen tusschen hooger op
groeiende vaste planten te vullen en dergelij ke
pogingis bij voorbaat tot mislukkinggedoemd,
aangezien ze voor een noodzakelijke, snelle
groei, de zon en frissche lucht noodig hebben.
De hoogere vaste planten overschaduwen ze
geheel, waardoor ze niet tot een bshoorlyke
ontwikkeling kuunen komen.
Een veel voorkomende fout is het te dicht
zaaien. Deze planten hebben als gevolg van
haar groot uitbreidingsvermogen veel ruimte
noodig, willen ze zich tot fraaie exemplaren
ontwikkelen. Eenige mooi ontwikkelde plan
ten geven een veel mooier effekt, dan een
groot aantal opeengedrongen en slecht ont
wikkelde planten Zoodra de zaailingen goed
zyn opgekomen, moeten ze flink worden
uitgedund, waarbij natuurlijk de zwakste
exemplaren het eerst worden uitgetrokken.
Alvorens men uitzaait, moet de grond
behoorlijk zijn gespit, waarbij er wat blad-
aarde en zand dooreen wordt gemengd. De
oppervlakte wordt zorgvuldig fijn geharkt.
Het uitzaaien in een natten, klonterigen
grond brengt onherroepelijk teleurstelling,
daar hierin de zaden niet ontkiemen. De zaden
welke men nu buiten wil zaaien, moeten
van goede harde éénjarige planten zijn, aan
gezien de kiemplanten van de teere soorten
gewoonlijk gevaar loopen, van de nachtvor
sten. De zaden dezer zwakkere soorten kan
men het best uitzaaien in een kouden bak
en de plantjes in de laatste helft van Mei
uitplanten. Er bestaan een groot aantal mooie,
harde éénjarige planten, die alle een plaats
in den tuin overwaard z^jn. Bijzondere aan
beveling verdienen Lathyrus, Papavers en
de zoogenaamde immortellen. Er zijn nog
veel meer soorten, welke een plaats in den
tuin verdieneu, doch ieder bloemist is in
staat hierover de gewenschte inlichtingen
te verstrekken.
Het booTdbed. Een goed boordbed mag
vanaf het vroege voorjaar tot aan het late
najaar nooit zonder bloemen zijn. Om dit te
bereiken, dient de keuze der planten met
zeer veel zorg te geschieden. Bekende plan
ten voor een boordbed z(jn zonnebloemen,
lupinen, papavers, phloxen en delphiniums.
Een heel mooie soort is salvia virgatanemo-
rosa, welke den geheelen zomer purperblau-
we bloemen geeft Een waarlijk schitterend
effekt geven de astilbe, beter bekend onder
de naam Spiraea Hieronder zijn exemplaren,
wier bloemen alle tinten tusschen donkerrood
en wit doorloopen. Deze leenen zich ook uit
stekend voor bouquetten. Ze eischen weinig
zorg en mogen in geen enkele tuin ontbreken.
Indi6n het boordbed nog niet geheel ge
reed is, dienen we de werkzaamheden nu te
voltooien. Verder uitstel maakt de kans op
veel bloemen beduidend minder. Op plaatsen
waar we willen planten wordt de grond min
stens twee steek gespit. Hierbij mengen we
meteen wat mest door den grond, welke
by afwezigheid wordt vervangen door een
goede hand beendermeel per vierkante meter.
Bij het uitplanten moeten de wortels goed
heilige, schittciende vlarTi, die, zelfs als zij doodt,
nog licht en geluk rondom zich verspreidt.
Gij hebt mij lief, Ada, dat weet ik, doe maar
geen moeite, 't te ontkennen, en ik ik bemin
U onuitsprekelijk.
Hij stond vóór haar, trotsch en zegevierend, en
zijne schoonheid "had haar misschien nog nooit
zoo getroffen als thans;,nu het vuur waarvan zijne
woorden getuigden, ook uit zijne oogen, uit zijne
gansche voorkomen straalde. En hij sprak immers
waarheid. De vrouw, die daar zoo doodsbleek tegen
den boomstam leunde, had hem lief, zooals slechts
een reine, fiere natuur kan liefhebben, die tot dus
ver in den waan heeft verkeerd, dat hare gevoelens
eeuwig in dien sluimerenden toestand, zouden
blijven, dien de wereld „gebrek aan hart" noemde.
Nu, tot bewustzijn ontwaakt, zag zij zich het voor
werp van een hartstocht, die een duizendvoudige
echo in haar eigen gemoed vond, nu bezielde haar
ook die „schitterende vlam" met haar verzengende
gloed nu moest zij de proef doorstaan.
„Verlaat mij, mijnheer Rojanow .Terstond!"
klonk 't half gesmoord, bijna onhoorbaar van
Adelhcid's lippen; maar de man, wien dit woord
gold, was niet gewoon om te wijken, als hij ge
voelde dat hij overwinnaar was. Hij wilde driftig
op haar toetreden maar bleef plotseling staan.
Er lag iets in de oogen, in de houding van de jonge
vrouw, dat hem ondanks alles in bedwang hield;
docht wederom noemde hij haar naam op een toon,
waarvan hij de uitwe'rking maar al te goed kende:
„Ada!"
Zij trilde zenuwachtig en maakte een afwerende
beweging.
„Dien naam niet! Voor u ben ik slechts Adel
heid van Walmoden Ik ben getrouwd, zooals ge
Ingezonden Mededeeling.
kenmerkende eigenschappen.
vandlle- t
DEHeerenbaaitnerken
Zacht-geurig-gocdbrandend
vindt Uoffkvereeuigdin.de y/
DEJIeerenbaai f-
van50ct.p<sr/zpond
fProbeerf
maarpetis
1G ld per pond -20ct perons 10ef. per1/20ns
om de/uoa&bebb"/
N.V. DOUWE EGBERTS TABAKSFABRIEKEN
OPGERICHT 1753
D*EHeeren-Baai is dus thans verkrijgbaar in prijzen
weet!"
„Getrouwd met een man, die op den grens van
den ouderdom staat, dien gij niet liefhebt en die
u, al was hij nog jong, niet zou kunnen liefhebben.
Die diplomaat met zijn koel berekenend karakter
weet niet wat liefde is. Het hof, zijn betrekking,
zijn promotic, dit is alles zijne vrouw niets voor
hem; op zijn best praalt hij met het bezit van een
juweel, dat hij niet weet te waardeeren eii waarvoor
anderen hunne zaligheid zouden veil hebben."
Adelheid's lippen beefden Zij wist best dat
hij gelijk had, maar ze antwoordde niet.
„En wat bindt u eigenlijk aan dien man?" ging
Rojanow op steeds dringender toon voort. „Een
woord, een enkel woord een ja, dat ge uitspraakt
zonder de volle beteekenis daarvan, zonder uzelve
te kennen! Moet u dit binden voor uw geheele
leven, moet dit ons beiden rampzalig maken?
Neen, Ada, de liefde, dat eeuwig, onsterfelijk recht
van het menschenhavt, laat zich daardoor niet
tot zwijgen brengen. De menschen mogen 't vrij
schuld noemen of noodlot, 't is nu eens zoo en wij
kunnen niet anders een woord alleen kan ons
niet meer scheiden."
Aan den horizon flikkerde thans een felle blik
semstraal, die den geheelen berg als in vuur en
vlam zette. Eén oogenblik werd ook Hartmut door
dien glans beschenen, thans op en top de zoon
zijner moeder, haar sprekend evenbeeld, schoon en
verderfelijk zooals zij was geweest. Maar hetzij
die straal Adelheid tot bezinning bracht, hetzij
hij haar het verterende vuur had doen zien, dat
in die oogen voor haar gloeide zij week althans
met een uitdrukking van onverholen afschuw
achteruit.
I „Een plechtig gegeven en ontvangen woord is
worden uitgespreid en de aarde tusschen de
wortels goed worden aangedrukt. Een goed
onderhouden boordbed is een voortdurende
bron van genot, dat ons tevens voorziet van
de smaakvolle bouquetten, welke onze kamer
zoo'n fleurig aanzien geven. Niets ter wereld
is in staat de sublieme schoonheid van bloe
men te evenaren.
Vragen, deze rubriek betreffende, kunnen
door onze abonné's worden gezonden aan
Dr. B. J. G. te Hennepe, Diergaarde
singel 96c Rotterdam. Postzegel van
7\ cent voor antwoord insluiten.
HET HUIKEN HOE.
Het schrijven over pluimveevraagstukken
schenkt zeer veel voldoening. De geregelde
en overvloedige correspondentie met de
een eed," zeide zij langzaam „en wie 't breekt,
schendt zijn eer!"
Hartmut ontroerde; even onverwacht en schel
als die bliksemflits vlamde een herinnering in
zijne ziel op, de herinnering aan dat uur, toen ook
hij een plechtig woord, een eerewoord gegeven en
gebroken had.
De jonge vrouw hief het hoofd op; maar haar
gelaat zag nog altijd doodsbleek, toen zij op zach-
ten, maar van ontroering sidderenden toon hernam:
„Staak toch de vervolging, die ge mij nu al zoo
vele weken doet ondergaan! Ik heb een afschuw
van u, van uwe woorden, van uwe blikken Ik
voel dat 't ongeluk en ellende is, dat van u uit
gaat en zóo iemand heeft men niet lief!"
„Ada!" klonk 't smeekend en niettemin on
stuimig; maar Adelheid's bevende stem nam al
lengs in vastheid toe, terwijl zij voortging:
„En gij hebt mij ook niet lief. Ik heb dikwijls een
gevoel gehad, alsof 't uw haat was, die mij ver
volgde. Menschen van uw aard en karakter.kun
nen eigenlijk niet liefhebben."
Rojanow zweeg verbaasd. Wie had die jonge,
nog zoo onervaren vrouw geleerd, in-zijn binnenste
te lezen? 't Was hemzelf nog niet eens duidelijk,
hoe onafscheidelijk haat en liefde zich in zijn gevoel
voor haar vermengden.
„En zegt ge dit tot den dichter van „Arivana?"
vroeg hij op bitteren toon. „Men heeft mijn werk
het Hooglied der liefde genoemd
„Dan heeft men zich lat-n misleiden door den
sluier der Oostersche sage, waarin gij uwe per
sonen hult, en alleen den Indischen priester gezien,
die met zijne geliefde voor een ijzeren, onmensche-
lijke wet bezwijkt. Misschien zijt ge een groot dich-
i ter en zal de wereld u met lof en roem overstelpen;
lezers bewijst, dat de artikelen met groote
belangstelling worden gevolgd, doch tevens
blijkt ons uit de vragen, welke een omschrij
ving geven van de huisvesting, dat hieraan
nog zeer veel te verbeteren valt. Misplaatste
zuinigheid is oorzaak, dat heel wat totaal
ongeschikte hokken als kippen- en kuiken-
verblijf dienst doen. Een eenvoudige boek
houding zou heel wat kippenhouders leeren,
dat ze de eitjes veel voordeeliger in den
winkel hadden kunnen koopen. Onvoldoende
huisvesting en het aanhouden van een stel
letje oude, onproductieve kippen, welke
door wat mais en brood zijn vetgemest en
traag schommelend over het erf dwalen,
moeten tot een verlies lijden.
Verwijs deze kippen van allerlei bouw,
kleur en teekening successievelyk naar de
soeppot, stook dat lekkere warme nachtr-
hokje in den kachel op, mitsgaders de dui
zenden lieve bloedluisjes, vedermyten' e.a.,
die in zulke hokken welig tieren en voort-
mara die opgewonden verzen van uwe Arivana
zeggen mij nog iets anders en hebben mij den
maker leeren kennen: een man, die aan niets meer
gelooft en wien niets ter werled meer heilig is,
geen plicht en geen gelofte, geen manneneer en
geen vrouwendeugd, die zich geen oogenblik zou
bedenken om het hoogste in het stof te vertreden
ter wille van een luim, een lust, een spel. Ik geloof
nog aan eer en plicht, geloof nog aan mijzelve,
en met dat geloof trotseer ik het noodlot, dat gij
zoo zegevierend over mij beschikt, 't Kan mij in
den dood drijven in uwe armen niet!"
Zij stond tegenover hem, niet meer zooals straks
angstig en sidderend, een inwendigen strijd strij
dend 't was alsof zij met elk dier verpletterende
woorden een schakel van de keten verbrak, die
zich zoo geheimzinnig rondom haar had gelegd.
Vrij en onversaagd zag zij den man in de oogen,
die haar hiermee zoolang had betooverd Nu
was de betoovering verbroken zij voelde 't en
haalde diep adem als iemand, wiens boeien zijn
geslaakt.
Weer lichtte 't in de verte, zonder dat er nog
een donderslag volgde maar 't was alsof de hemel,
zich in zijn diepste diepten opende. In het flikke
rend schijnsel zag men phantastische wolkgevaar
ten, gedaanten, die met elkaar schenen te kampen
en te worstelen als door een stormwind voort
gejaagd, en toch stond die onweerslucht onbeweeg
lijk aan den horizon, en even onbeweeglijk stond
de man, wiens olijfkleurig gelaat thans in het
schijnsel van het weerlicht met een vale bleekheid
werd overtogen. Zijn oogen waren onafgewend op
de jonge vrouw gevestigd, maar de gloed was daar
uit geweken en zijn stem had een wonderlijken:
klank, toen hij zeide: Wordt Vervolgd.