Eilanden. EERSTE BLAD en Kinderschoeisel lederlof tgebitten IjMlHET EENIG adres S. VAN DER PLAAT ZATERDAG 6 AUGUSTUS 1927 DOKTER DANNZ EN ZIJN VROUW. DOOF? Gehoorapparaten Centrale H. C. SCHOONENBERG GELDERSCHEKADE 30 ROTTERDAM varkens 32J33 c.; neren 2227 per ;n minder ruim ter ewoon en de prijzen zelfde hoogte. Een ing nog tot 2 cent kend aangevoerd en :ts meer aangevoerd. prijzen waren ge- st kalf ging nog tot varen zeer ruim aan- traag en de prijzen iden niet bedongen ider aangevoerd. De rijzen was geen ver slecht. Ter veemarkt waren tte koeien, waarvan al. 1.14—120 c., 2e 9094 c. per kg. kalfkoeien ƒ2.50— feren 2e kw. 7080 kg. levend gewicht; 220, 168 schapen 2430 p. stuk, 580 e: le kwal. vleesch een enkel varken ■kens 7577 c. per fden 150250 p. N EIEREN. Eieren. Aanvoer )t 7,50, middenprijs del gewoon. Kaas. Aanvoer 122 iks, wegende 27.450 ;t rijksmerk 40 8; zonder rijksmerk 33 h 37. Handel matig. TI EL, 1 Aug. Boter. Aanvoer 45 kg., prijs 22.101 92.000 eieren, prijs 5-J6£ ct. GRANEN ENZ., MEEL EN OLIËN. ROTTERDAM, 1 Augustus. Binnenland- sche Granen. Geen noteering. ROTTERDAM, 1 Augustus. Fijne Zaden. (Boerennoteering): Karwijzaad 32 k 34, maanzaad 39 a 41, koolzaad 19 20.50; kanariezaad 12 a 13, bruinmosterdzaad 46 48, voerlijnzaad 16 18, alles p. 100 k.g. GROENTEN, FRUIT EN AARDAPPELEN. ROTTERDAM, 1 Augustus. Heden waren de prijzen der Aardappelen als volgt: Blauwe eigenheimers 67} c., Geldersche school meesters 67} c., blauwpitten 79 c. eigen heimers 57 c., Westl. schoolmeesters, zand 1416 c. per kg., eerstelingen 57 c., Over- maasche blauwpitten 811 c. per kg. HUIDEN, LEER, WOL, DIVERSEN.' ROTTERDAM, 1 Augustus. Vlas. (Opgaaf van de marktmeesters). 12,000 steenen Gro- ningsch 1.201.35, 4000 steenen Holl. geel 1.20—1.35. Niet te haastig! Een inwoner van Rotterdam zond 24 Sep tember 1919 een brief aan een vrijwilliger van de Baltische Wirtschaftscompanie der Baltische Landeswebr, Feldpost 3066 Rus land. Deze brief is 25 Juli j.l., dus byna acht jaar later, terugbezorgd aan het adres van den afzender. De post te Berlijn had er een gedrukt strookje opgeplakt met de mede- deeling, dat bezorging aan den geadresseerde in 1919 niet roogeiyk was, dat teruggave aan de post eerst nu had plaats gehad en dat de brief portvrij aan den afzender terug gezonden werd. i? lieuwste modellen OED en GOEDKOOP te adres en Huisnummer. dokter, arts !- en Tandarts esserlaan 491a Telef. 30742 PREEKUREN: insdag, Vrijdag van 1-2J uur den geheelen dag Dinsdag van 79 uur n.m chelaan 160 I (PREEKUREN Woensdag van 4|51 uur I van 79 uur n.m. luut pijnloos trekken, uilen wordt Ingestaan £enuwbehandellng en •e vullingen. Bleeking urde vóórtanden jaar garantie 10 binnen 14 dagen 1 es vanaf f 1.50 b 11 vanaf f 30. gen kosteloos op ket eiland voor een goed portret is sinds 30 jaar liet SSSS ot-pfSoM Hobbemastraat - Middelharnis |mm| 2e atelier van- Imm i IhHHI af het station I B&bhH I Beslist verkrijgbaar bij» P. Wlelhouwer, Middelharnis; N. J. Boer, SommelsdiJK'. Zaaijer-Teepe, Dlrksland; C. de Mooiji Ouddorp; v. d. Maden, Oude Tongt, W. Bout. Brielle; A. v. d. Heuvel,Helle- voetsluls. Prijs per kwartaal. f I, Losse nummersf 0,07s Advertentiën v. 1—6 regels f 1,20 Elke regel meer. f 0.20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1,per plaatsing tot een maximum van 10 regels elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt lederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. 9E JAARGANG - N°. 77 VACCINATIE. De vaccine-dwang, d.i. de verplichte in enting van kinderen tegen de pokziekte, is ten onzent tot voor kort niet impopu- pulair geweest. Slechts een betrekkelijk kleine groep burgers had principieele be zwaren, voortspruitende uit godsdiensti ge overtuiging, maar bepaalde medische bezwaren werden niet gehoord en het pu bliek in het algemeen was zelfs dankbaar gestemd, dat de wetenschap de kinderen door middel van een vermeend onschuldig prikje voor de gevaren en schenderijen van een kwaadaardige ziekte kon behoe den. We prezen ons zelfs gelukkig, dat we niet zoo achterlijk waren als onze mede burgers in Engeland en andere Staten, waar men den vaccine-dwang niet kende, maar waar de bevolking dan ook altijd aan de gevaren van een pokken-epidemie bloot stond. f^Een paar sterfgevallen, door vaccinatie veroorzaakt, laatstelijk van twee kinderen in Goes hebben het publiek uit haar tevreden rust gewekt en doen inzien, dat ook de schoone medaille van vaccine- dwang een minder fraaie keerzijde heeft. Enkele kamerleden, die naar aanleiding van de bedoelde gebeurtenissen vragen hebben gesteld aan den minister, waar door ze dezen tot een openlijk antwoord dwongen, werden misschien meer geleid door hun principieele bedenkingen tegen vaccine-dwang, dan door hun medische bezwaren, maar hun verdienste is toch, dat er bewust of onbewust, ter algemeene kennisse hebben doen komen, dat de ver plichte inenting den laatsten tijd al thans niet zonder gevaar is voor het welzijn en zelfs voor het leven der betrok kenen. Dat maakt vaccinatie minder aan trekkelijk. Men redt zich nu eenmaal niet graag uit een mogelijk besmettingsgevaar door zich een ander mogelijk levensgevaar op den hals te halen. Niemand tracht door een sprong uit de derde verdieping zich te redden, zonder zich overtuigd te hebben, dat het huis, waarin hij zich be vindt, ook werkelijk brandende is. Slechts een paar maal is een sterfgeval tengevolge van vaccinatie bekend ge worden door de pers, maar nu de minister door die gepubliceerde feiten tot spreken gedwongen is, moet hij bekennen, dat, ofschoon zich vroeger nadeelige gevolgen nimmer voordeden, sinds 1924 aandoe ningen van het centraal zenuwstelsel zich na inenting voordeden en dat tengevolge daarvan 37 patiënten bezweken. Zulke feiten en cijfers hadden het publiek niet onthouden mogen worden. Vaccinatie is voor sommige aanbidders der medische wetenschap echter zoo'n heilig huisje, dat ook nu nog een groot blad uit het ant- FEUILLETON. W. HEIMBURG VERTALING VAN HERM1NA. (Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.) 46) De vrouw des huizes sprak en een welluidende mannenstem met een eenigszins zuid-Duitsch dia lect antwoordde. De eerste zeide juist: ,,'t Zou mij verheugen als 't u hier beviel, maar, zooals ik zeg, 't is erg stil. Omstreeks dezen tijd reizen de menschen niet hierheen. Alleen zijn er nog twee Duitsche dames." „Een nieuwe gast!" dacht Mariene, onaangenaam getroffen, terwijl zij schielijk de trap naar haar kamer opging. Op den overloop stond al de bagage van den nieuw aangekomene. Daarnaar te oordee- len scheen 't een schilder te willen zijn, die studies wilde maken althans veldstoel, groot regen scherm en toegevouwen schildersezel wettigden deze onderstelling. „Hoe jammer van die heerlijke eenzaamheid 1" dacht Mariene, haar kamer binnentredende. Hier schelde zij het kamermeisje, zèide dat ze "hoofdpijn had en dus niet beneden kon komen, grendelde de deur achter het jonge, zwartoogige ding, schoot «en dunne japon aan en legde zich op de sofa. Eerst wierp ze de brieven haastig in een Ia van k schrijftafel en sloot deze af. Dat liggen deed haar goed; haar zenuwen sche- woord des ministers, blijkbaar opzettelijk, het aantal der opgetreden stoornissen met doodelijken afloop verzweeg. Het ergst is, dat de wetenschap de oorzaak dier optredende stoornissen nog niet kent. Eene onderstelling is, dat er in de laatste jaren hier en daar onder de be volking een latent virus aanwezig is, dat geactiveerd wordt door het proces der vaccinatie, maar een andere meening houdt in, dat tegenwoordig in het vaccin zelf een bacterie of virus aanwezig is, die^het ziekteverschijnsel opwekt. Het feit' dat men uit alle macht naar een bac- (Adv.) terieel-steriel vaccin is gaan zoeken, be wijst wel, dat men in medische kringen het meest voor de tweede onderstelling voelde. En bevestigd is de bedoelde hypo these, toen er in Spanje zich na zelfs twee en een half millioen inentingen geen enkele complicatie meer voordeed, toen men er in geslaagd was om een neuro-vaccin te bereiden, dat inderdaad bacterieel- steriel was. De publicatie der meerbedoelde sterf gevallen en de vragen der kamerleden hebben tenminste zoozeer de activiteit der regeering geprikkeld, dat ineens besloten is om in den vervolge nog slechts het nieuwe vaccin van Spaansche vinding te bezigen, zoodat er reden is om weer met meer gerustheid zich aan den vaccine- dwang te onderwerpen. Regèering en me dici mogen echter wel eens overwegen, of het geen tijd wordt om heel het vacci natie-vraagstuk nog eens in het licht der gewijzigde omstandigheden te herzien. De verplichte inenting tegen pokziekte is voor de menschheid een groote zegen geweest, maar 't is niet zeker, of de hand having van het voorschrift nog wel ver- eischt is. Het is meer getoond, dat be paalde lichamelijke aandoeningen als 't ware uitgeziekt raken en nog slechts spora disch voorkomen, waar ze zich eertijds epidemisch openbaarde. Invloed daarop hebben natuurlijk ook de gewijzigde be grippen omtrent hygiëne, de controle op drinkwater e.d. Vaccinatie tegen pokken lijkt wel eens tot een sleur verworden. Het tegen deze ziekte gevonden serum was een der eerste vaccins; later werden ook serum tegen, typhus en andere besmettelijke ziekten bereid, zonder dat de enting daarmee ver plicht werd gesteld. Zou het daarom niet voldoende zijn waar er toch zooveel andere middelen zijn om besmetting tegen te gaan de vaccinatie tegen pokken eerst verplichtend werd gesteld, als in een bepaalden kring zich een ziekte-geval had geopenbaard? Men moet niet ver geten, dat de groote meerderheid van het volk toch niet immuun tegen de ziekte is. Die immunieteit (onvatbaarheid) houdt slechts circa zeven jaar na de enting aan en de gevallen van vrijwillige revaccina- tie zijn zeer schaarsch, ten onzent. Vacci natie en revaccinatie bij dreigend besmet tingsgevaar, is bij het verloop der Maas- trichtsche pokken-gevallen voldoende ge bleken om een epidemie te bezweren. Deze opmerkingen makende, willen we het publiek nochtans aansporen om zich niet tegen vaccinatie te verzetten, zoolang de verantwoordelijke medische weten schap deze noodig oordeelt. Ons leeketi- oordeel moeten we ondergeschikt maken aan het inzicht van de mannen van het vak. Het beloopen risico is ten slotte slechts gering voor de gevaccineerden. Als we ons kind des morgens naar school sturen, beloopt het méér kans om door een auto verpletterd te worden, dan de gevacci neerde om ten gevolge van optredende complicaties te sterven. En toch houden we daarom ons kind niet thuis van school. Week-reveu. Binnenland. Wapenstilstand en het sluiten van vrede waren eertijds de gewichtigste zaken in de ge schiedenis. Als we na een lichte indigestie last van nachtmerrie hebben, dan trekken de wei nig kalme en zeer onrustige beelden onzer kin derjaren aan onze gesloten oogen voorbij en dreunen we de jaartallen weer af, die van een vrede van Rijswijk of Munster of Lutjebroek, in ons arm kinderhoofd eens gehamerd en gebeiteld werden, 't Was minder om wille van den gesloten vrede, dat we zoo. geplaagd werden, als wel om de glorie des overwinnaars, waarvan we na eeuwen de stralen nog poogden op te vangen. 't Is teekenend voor de gewijzigde mentali teit der menschheid, dat we tegenwoordig min" der het feest der overwinning herdenken, al" wel het uitbreken der vijandelijkheden. Dat is Ingezonden Mededeeling. nen wat te bedaren. Wat kon 't haar schelen, dat die twee wildvreemde menschen daar ginds bij de kerk gelukkig en tevreden met hun kinderen het middageten gebruikten? Dat was immers maar voor het oog thuis zou die man zijn vrouw mis schien slaan, bij voorkomende gelegenheid aan anderen aardigheden zeggen tout comme chez nousl Wie wilde, moest dat maar verdragen! Een leven in voortdurenden kamp tusschen liefde en wantrouwen ging haar krachten te boven dat was eenvoudig onzedelijk 1 Het eenige wat haar hinderde, waren de kin deren. Het verlangen naar hen hield haar nacht op nacht uit den slaap, en tegen die slapeloosheid was geen middel te bedenken. En toch drong zij zichzelve op, dat zij zelfs aan dit heilig gevoel niet mocht toegeven om een huwelijk te laten voort duren, dat van haar kant een onophoudelijk twij felen aan de achtenswaardigheid en trouw van haar man was of eigenlijk niet eens een twijfelen j meer na dit laatste, dit vreeselijke, dat er gebeurd was Zij had de kinderen moeten verlaten ze was1 daartoe wel genoodzaakt. Hoe had zij ze op goed geluk kunnen meenemen? Maar zij hoopte, dat j hij ze haar zou geven, als zij eerst de kracht had gehad om tot hem te zeggen. „Laten we voor goed scheiden!" Wat zou hij met hen aanvangen? En er kon wel een minnelijke schikking worden getroffen, zoodat hij hen kon zien wanneer hij maar wilde. Ze kon in alie oprechtheid des harten beloven, slechts voor de kinderen te zullen leven, enkel en alleen voor hen ze wenschte niets anders meer. Zóó worstelde zij uur op uur met haar smachtend verlangen naar de kinderen. In het begin had ze rust noch duur gehad bij de gedachte, dat ze ziek konden zijn! Maar neen, daaromtrent kon ze gerust wezen, dan had hij 't toch laten weten. Zóóver kon en mocht Erik's onverschilligheid omtrent de moeder zijner kinderen toch niet gaan, dat hij dit voor haar verzweeg. Als ze erg ziek waren, moest hij haar laten roepen. Of ze al naar haar verlangen, zou hem niet kunnen schelen. Maar wie zou zeggen of ze 't nog deden zelfs nog ooit aan haar dachten Ze zijn nog zoo klein en Erik- zal hen bederven en kussen, met hen spelen en stoeien hen allerlei speelgoed geven Neen, neen, zij missen niemand en niets! Maar dan zag ze op eens het koortsig gloeiend gezichtje van den kleinen Leopold vóór zich, hoorde zijn stemmetje, zooals hij altijd naar mama verlangde, niemand anders aan zijn bedje wilde hebben, voelde hoe hij haar handen vasthield. „Hier blijven, mama! Zoete mama!" Er bestonden vrouwen, die zoo krachtig konden zijn, dat zij zich ter wille van de kinderen beheersch- ten en op haar post bleven. Ja, dat zou ze ook gekund hebben, als hij bij haar was gekomen en gezegd had: Mariene, vergeef mij! 't Is zóó 't is nu eens zoo. Ze is een ongelukkig een ziek schep sel ik kon haar niet aan haar lot overlaten. Help mij en geloof mij weer! Ze zou vergeven hebben -véél maar niet dat langzaam, voorbedacht, gluiperig verraad! Ze drukte het koele leeren kussentje tegen de kloppende slapen. Zóó lag zij in doffe bedwelming, totdat ze werd opgeschrikt door een feilen bliksem straal en een heftigen donderslag. Nu stond zij op, opende de jaloezieën en staarde naar het geweldig natuurtafereelwind, lichtstralen en donderslagen wisselden elkaar af en water Ingezonden Mededeeling. gelukkig. De voordeelen eener overwinning zijn veelal fictief en het herdenken niet waard; zij, die in den jongsten oorlog zegevierden, zijn minstens even hard geslagen als de overwonne nen. De menschheid moet leeren, dat er door oorlog geen prijs of roem weg te slepen, of te verkrijgen zijn en dat het eenige wat reëel is in een volkerenstrijd, de ontzettend hooge inzet is van welvaart en van menschenlevens. Oorlog is een waanzinnige loterij. Alles wat een volk bezit wordt ingezet en als prijs kan slechts getrokken worden: ellende, armoe, de tranen van weduwen en weezen. Daarom is het goed, dat we jaarlijks weer opnieuw dat tragisch begin van de Augustus maand 1914 herdenken. Ook dit jaar deed men het, in woord en geschrift, en wel voor de dertiende maal. stroomen gutsten naar beneden, 't Duurde een uur; toen was 't opeens gedaan. De dreigende wolken als weggevaagd, de lucht weer blauw, en blauwer nog, bijna als korenbloemen, het meer. Zij trad op het balcon en ademde de frissche lucht met volle teugen in, Haar hoofdpijn was bedaard en ze voelde zich op dit oogenblik bijzonder luchtig gestemd. Beneden op het terras zag zij den nieuwen huis genoot staan, het hoofd met kroeshaar bedekt, lang en knap van gestalte, in een dun jasje, wijden pantalon en gele sportlaarzen. Hij wuifde met de hand naar al die heerlijkheid. „Dio rnio At is om gék te worden, zoo mooi als hier alles gekleurd is!" Mariene trok zich onwillekeurig binnenshuis terug, maar 't lokte ook haar naar buiten. Zij begon zich te verkleeden voor het avondeten. Een kwartier later ging zij de trap af en sloeg, daar 't nog te vroeg was voor het souper, den bree- den rijweg in, die den tuin vóór het huis in twee gedeelten scheidde. Achter de bamboestruiken schitterden de sneeuwtoppen van den Simplon- keten in scherpe, heldere omtrekken tegen de licht rood gekleurde lucht. Aan weerskanten ver hieven zich de Sasso di ferro en de heuvels van de Lonibardijsche vlakte donkerblauw aan den horizon; daar tegenover de Monte Motterone met zijn fraai gebogen lijnen, zijn klein, nauwelijks van verre zichtbaar hotel, en aan zijn voet de witte huizen van Stresa en Baveno, waarvoor de eilanden zich uitstrekten. De lucht was onbeschrijfelijk helder en zuiver. Op den straatweg beneden passeerden rijtuigen met zingende jongelui, en vervolgens kwam wagge lend en rammelend de volgepakte diligence van Moge die herdenking nimmer verslappen; laten we er onzen kinderen van vertellen, van die angstige, bloedige dagen, opdat zij later nooit zoeken mogen naar de schamele over- winningsdistinatieven, die in volkerenbloed gedoopt zijn. In geen land is het openbare leven zoo punc tueel geregeld bij wet of verordening dan in ons goede vaderland! Voor alles hebben we een „verzekering" de best verzekerden zijn de daarbij aangestelde ambtenaren! en van de wieg tot het graf worden we geleid aan de hand van de wet. Maar daarmee maakt de wetgever zich dan ook van alle verder zorgen af; wie het hand-geleide wil loslaten moet dat zelf maar weten. We hebben een Zondagswet uit Gravellone, welker drie oude knollen met onop houdelijk zweepgeknal tot loopen aangespoord werden. En op dit zelfde oogenblik klonk boven van het terras een mooie tenorstem, die de bekende Duit sche melodie „Ziet ge drie rossen voorgespannen in de zoele avondlucht uitgalmde. Toen de zanger Mariene in het oog kreeg, zweeg hij, daalde langs het natte gras naar beneden en sprong dicht vóór haar van den gemetselden muur naar beneden. „Excuseer deze sentimenteele inleiding, me vrouw!" hief hij aan, „en vergun mii, mijzelf aan u voor te stellen: Albert Romer uit Frankfort aan den Main, kunstschilder en uw nieuwe huisgenoot. De vrouw des huizes heeft mij al op de hoogte gebracht heb ik niet de eer met mevrouw Dannz te spreken? Goddank, mevrouw, dat er behalve mij nog een tweede jong wezen hier aan huis is ik had 't anders te kwaad gekregen. Deze Villa Carino is een bekoorlijke plek, maar melancholiek van de hooge magnoliaboomen en coniferen af, die mijn kamer beschutten, tot onze grijsharige hospita toe met haar groote, diepliggende oogen, van vroeger hartzeer getuigend, en haar mops, die e£n scheeven snoet tegen mij trekt. Nu ik u zie, komt 't mij al anders voor en beter. Zeg, bestaat er wezenlijk zóó iets prachtigs Hij wees met de hand in het verschiet „men zou waarachtig op staanden voet decoratieschilder willen worden 1" Mariene kon niet nalaten te lachen. (Wordl vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1927 | | pagina 1